Σελίδες

Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

ΕΙΠΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ: ΕΧΕ ΕΤΟΙΜΟ ΤΟ ΣΠΑΘΙ ΣΟΥ ΓΙΑ ΑΓΩΝΑ!

Εἶπε κάποιος Γέροντας: «Ἔχε ἕτοιμο τὸ σπαθί σου γιὰ ἀγώνα».

Καὶ ὁ ἀδελφὸς ἀπάντησε: «Τὸ θέλω ἀλλὰ δὲν μ᾿ ἀφήνουν τὰ πάθη».

Κι ὁ Γέροντας πρόσθεσε:

«Ἡ ἁγία Γραφὴ λέει: Ζήτησέ με, ὅταν θλίβεσαι, καὶ θὰ σὲ ἀπαλλάξω καὶ θὰ μὲ δοξάσεις. Νὰ ἐπικαλεῖσαι λοιπὸν Αὐτὸν καὶ θὰ σὲ λυτρώσει ἀπὸ κάθε πειρασμό».

Από το Μεγάλο Γεροντικό

Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014

ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΙΟΥ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ!

Το σημείο του Σταυρού και της Ορθόδοξης Χριστιανικής προσευχής είναι ικανά να σκοτώσουν μικρόβια, και να μεταβάλουν τις οπτικές ιδιότητες του νερού. Επιστήμονες έχουν αποδείξει πειραματικά τις θαυματουργικές ιδιότητες του σημείου του Σταυρού και της προσευχής.
“Είναι διαπιστωμένο ότι η παλιά συνήθεια να γίνεται το σημείο του Σταυρού πάνω από το φαγητό και το ποτό πριν το γεύμα, έχει ένα προφανές μυστικό νόημα. Πίσω από αυτό παραμένει η πρακτική χρησιμότητα:

Η τροφή κυριολεκτικά καθαρίζεται μέσα σε μία στιγμή. Αυτό είναι ένα μεγάλο θαύμα, που κυριολεκτικά συμβαίνει κάθε ημέρα” είπε η φυσικός Angelina Malakhvskaya που προσκλήθηκε από την εφημερίδα Zhizn την Παρασκευή.

Η Malakhovskaya έχει μελετήσει την δύναμη του σημείου του Σταυρού με την ευλογία της Εκκλησίας, για 10 περίπου χρόνια τώρα. Έχει διεξάγει ένα μεγάλο αριθμό πειραμάτων που έχει επανειλημμένα επαληθευτεί, πριν τα αποτελέσματά τους έρθουν στην δημοσιότητα.

Ειδικότερα, έχει ανακαλύψει τις απαράμμιλες βακτηριοκτόνες ιδιότητες του νερού μετά την ευλογία του από μία ορθόδοξη προσευχή και το σημείο του Σταυρού. Η μελέτη επίσης αποκάλυψε μία νέα, ενωρίτερα άγνωστη ιδιότητα του λόγου του Θεού, να μετασχηματίζει την δομή του ύδατος, αυξάνοντας αξιοσημείωτα την οπτική του πυκνότητα στην περιοχή του φάσματος της βραχείας υπεριώδους ακτινοβολίας, γράφει η εφημερίδα.

Οι επιστήμονες έχουν επαληθεύσει την δύναμη της δράσης της Κυριακής προσευχής (Πάτερ ημών) και του ορθοδόξου σημείου του Σταυρού στα παθογενή βακτήρια. Δείγματα νερού από διάφορες δεξαμενές (πηγάδια, ποταμούς, λίμνες) πάρθηκαν για έρευνα. Όλα τα δείγματα είχαν goldish staphylococus, ένα κολοβακτηρίδιο. Αποδείχθηκε εν τούτοις, ότι αν η Κυριακή προσευχή λεχθεί και το σημείο του Σταυρού γίνει επάνω τους, ο αριθμός των βλαβερών βακτηριδίων θα μειωθεί επτά, δέκα, εκατό, ακόμη και πάνω από χίλιες φορές.

Τα πειράματα έγιναν με τέτοιο τρόπο, ώστε να αποκλείουν και την ελάχιστη πιθανή νοητική επιρροή. Η προσευχή ειπώθηκε και από πιστούς και από απίστους, αλλά ο αριθμός των παθογόνων βακτηρίων σε διαφορετικό περιβάλλον με διαφορετικές ομάδες βακτηρίων ακόμη και τότε μειώθηκε, συγκρινόμενος με τα πρότυπα αναφοράς.

Οι επιστήμονες απέδειξαν επίσης την ευεργετική επίδραση που η προσευχή και το σημείο του Σταυρού έχουν πάνω στους ανθρώπους. Όλοι οι συμμετέχοντες στα πειράματα είχαν την πίεση του αίματός τους να τείνει να σταθεροποιηθεί, και τους αιματικούς δείκτες βελτιωμένους. Κατά τρόπο εντυπωσιακό, οι δείκτες άλλαζαν προς την ίαση που χρειαζόταν. Στους υποτασικούς η αιματική τους πίεση ανέβηκε, ενώ στους υπερτασικούς κατέβηκε.

Επίσης παρατηρήθηκε ότι το σημείο του Σταυρού εάν γίνεται πρόχειρα, με τα τρία δάκτυλα βαλμένα μαζί απρόσεκτα η τοποθετούμενα εκτός των απαραιτήτων σημείων (στο μέσο του κούτελου, το κέντρο του ηλιακού πλέγματος, και στα κυκλώματα κάτω από το δεξί και αριστερό ώμο), το θετικό αποτέλεσμα ήταν πολύ πιο αδύνατο ή απουσίαζε εντελώς.

Έτσι γίνεται κατανοητό το αναλλοίωτο του αγιασμού, το ανέβασμα του ζυμαριού από τα σταυρολούλουδα. (λουλούδια του Επιταφίου), η διατήρηση φρέσκου του Πασχαλιάτικου αυγού μέχρι τον επόμενο χρόνο, όταν τοποθετείται στο εικονοστάσι κ.λ.π.. Η Εκκλησία δέν έχει φόβο από την έρευνα.
Αντίθετα, η έρευνα επιβεβαιώνει τις θέσεις της. Αρκεί να μην ξεφύγουμε από την αληθινή Ορθόδοξη Εκκλησία.

ΦΩΤΙΣΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ

Ορθόδοξος ιεραποστολικός Σύνδεσμος Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου των Θεσσαλονικέων Φωτιστών Σλάβων
News Μόσχα, 17 Μαρτίου 2006, 14:30, ειδησειογραφικό πρακτορείο Interfax.

Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014

ΕΜΠΕΝ ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ: ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ

Ο Νευροχειρούργος του πανεπιστημίου Χάρβαρντ Έμπεν Αλεξάντερ, ένας από τους εγκυρότερους πρώην σκεπτικιστές για την ζωή μετά τον θάνατο, ξύπνησε από κώμα 7 ημερών και μίλησε λέγοντας ότι … πήγε και ήρθε! Αυτή την εμπειρία του περιγράφει στο βιβλίο του «Απόδειξη Παραδείσου» (Proof of Heaven).

Σε μια πολύκροτη εκπομπή του ABC channel που έσπασε σε θεαματικότητες κάθε ρεκόρ, ο καθηγητής Νευροχειρουργικής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ Έμπεν Αλεξάντερ περιέγραψε το Ταξίδι από το οποίο επέστρεψε, λέγοντας ότι ήρθε από πολύ μακριά…

Στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, στα «κεντρικά» της Βοστόνης, με τους πιο έγκυρους του κόσμου νευροχειρούργους και νευροψυχίατρους για ομάδα θεραπόντων, οι νοσοκόμες εξέταζαν το σώμα του νευροχειρούργου Αlexander που είχε υποστεί βαριά βακτηριακή μηνιγγίτιδα, επανειλημμένως, ανοίγοντας τα βλέφαρα και φωτίζοντας τα μάτια του Alexander με τον πιο εκτυφλωτικό φακό.
Και ο ίδιος όμως ο κορυφαίος καθηγητής, από την ώρα που ξύπνησε, όπως και στην συνέντευξή του στο ABC, δηλώνει ότι «Δεν Ήταν Εκεί». Το Ταξίδι που πήγε στον Παράδεισο, επιμένει ότι ήταν αληθινό.

Ο καθηγητής Νευροχειρουργικής του Χάρβαρντ, που ήδη εξέδωσε το βιβλίο του «Απόδειξη Παραδείσου», (Proof of Heaven), απέδειξε, όταν επανήλθε στις αισθήσεις του, ότι ο εγκέφαλος του δεν είχε καμία δυνατότητα ούτε να σκεφτεί, ούτε να ονειρευτεί, ούτε να θυμηθεί, ή να σχηματίσει πλάνα και εικόνες, όπως αυτά που έφερε μαζί του ο Alexander γυρνώντας απ’ το κώμα!

Υποστηρίζει τώρα, ότι υπάρχουμε πέρα από το σώμα μας και γνωρίζουμε πέρα από τον εγκέφαλο μας. Προτρέπει μάλιστα την σύγχρονη Επιστήμη να αλλάξει αντίληψη για την Αντίληψή μας, και περιγράφει τον παράδεισο …«Δεν είχα γλώσσα, ούτε καμιά από τις γήινες αναμνήσεις μου. Δεν είχα αίσθηση του σώματος μου καθόλου, αλλά βρέθηκα σε μια κατάφυτη κοιλάδα από μια άλλη διάσταση, αλλά υπερ-πραγματική.

Ο καθηγητής νευροχειρουργικής του πιο έγκυρου στο κόσμο Κέντρου Γνώσης της Ιατρικής, του Χάρβαρντ, που λόγω ειδικότητας είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος να γνωρίζει τις λειτουργίες, τα όρια και τους μηχανισμούς κάθε νευρώνα του ανθρώπινου εγκεφάλου, έχει ήδη αποδείξει με το παράδειγμα του, σε επιστημονικούς όρους ότι, η Εμπειρία κ η Ανάμνηση, με τις Εικόνες Ζωντανές αφότου ξύπνησε απ’ το κώμα, είναι απολύτως αδύνατον να συνέβησαν σε ανθρώπινο εγκέφαλο με τόσο μολυσματική βακτηριακή μηνιγγίτιδα η οποία είχε εξαφανίσει, από τον δικό του εγκέφαλο.

Ο Δρ. Αλεξάντερ εξήγησε στην εκπομπή του ABC το «περιστατικό του εαυτού του», λέγοντας ότι τα εγκεφαλογραφήματα έδειχναν απολύτως νεκρές τις περιοχές του εγκεφάλου που προσδίδουν συνείδηση, σκέψη, μνήμη και κατανόηση:

«..Γνωρίζω ότι πολλοί θα το αποδώσουν σε παραίσθηση, αλλά εγώ επιστημονικά αποδεικνύω ότι δεν ήταν ούτε όνειρο ούτε παραίσθηση, ούτε μυθοπλασίες, και προσωπικά γνωρίζω ότι Έχει συμβεί, αλλά Έξω από το Μυαλό μου».

«…Οι παραισθήσεις, στις οποίες αποδίδαμε ως σκεπτικιστές την εξήγηση από τις περιγραφές ασθενών με Επιθανάτιες Εμπειρίες, απαιτούν τη λειτουργία κάποιου ελάχιστου, βασικού να μη τι άλλο, συγχρονισμού στο φλοιό του εγκεφάλου. Στη δική μου περίπτωση, τα επίπεδα της γλυκόζης που με μια βακτηριακή μηνιγγίτιδα πέφτουν από 100 στο 80 – 60, και με μια επιθετική μηνιγγίτιδα φτάνουν στο 20, σε μένα είχαν φτάσει στο 1. Κανένας ασθενής δε θα θυμόταν τίποτα σ αυτά τα επίπεδα, ούτε ο εγκέφαλος θα ήταν ικανός να τα παράξει».Στο πιο επιστημονικό Ταξίδι στο Παράδεισο που άκουσαν οι άνθρωποι ποτέ, ο δρ Αλεξάντερ περιγράφει: «Ήμουν μια κουκίδα Επίγνωσης χωρίς να κουβαλάω καμία από τις γήινες εμπειρίες μου, ούτε το σώμα μου. Στην αρχή, (πριν φτάσω στον Παράδεισο) βρέθηκα ένα κατασκότεινο περιβάλλον με κάποιου τύπου ‘καλωδίωση’. Σαν να θυμάμαι ρίζες, και διακλαδώσεις, και εκεί νομίζω ότι έμεινα για πολύ καιρό, θα έλεγα, για χρόνια».


« … Ελευθερώθηκα από εκείνο το πανέμορφο σπειροειδές λευκό φως που εξέπεμπε μια απίστευτα συγκλονιστική μελωδία που με εισήγαγε στη Φωτεινή Κοιλάδα …»

Σαν σκηνή από παιδικό παραμύθι ο Dr.Alexander θυμάται μια νεαρή γυναίκα να εμφανίζεται διάσπαρτα στον Χωροχρόνο (.. “να τσουλάει μπροστά του στον Χώρο και τον Χρόνο”..!) και χωρίς λόγια να του μιλά:

«Με κοίταζε, και χωρίς καμία λέξη καταλάβαινα ( τηλεπαθητικά ) αμέσως ότι μου έλεγε, έπαιρνα το μήνυμα μόνο από το κοίταγμά της: “.. “Είσαι αγάπη, είσαι εκλεκτός, δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι …”

Κι όμως ναι, ο τόσο αυστηρός ακαδημαϊκά καθηγητής του Χάρβαρντ, θυμάται, και περιγράφει επιστημονικά στην μαρτυρία της δικής του Επιθανάτιας Εμπειρίας, τη νεαρή γυναίκα να ίπταται πάνω σ ένα φτερό πεταλούδας! Ενδιαφέρον έχει η περιγραφή του Αλεξάντερ για τον Θεό. Τον αντιλήφθηκε μέσα από μια σφαίρα κρυστάλλινου φωτός.

«Ο Θεός …», λέει χαρακτηριστικά, « …ήταν μια απέραντη παρουσία αγάπης, ήταν το όλον της αιωνιότητας και της υπαρκτής συνείδησης. Αλλά ήταν αυτή η σφαίρα κρυστάλλινου φωτός ο απαραίτητος μετασχηματιστής, σαν ένας μεταφραστής που ήταν απαραίτητος για να υπάρξει το Άπλετο Φως του Θείου και Απίστευτου …»

Το ενδιαφέρον είναι ότι στα εξονυχιστικά τεστ αντιληπτότητας, μνήμης και κάθε άλλης εγκεφαλικής λειτουργίας που περίμεναν τον Δόκτορα όταν γύρισε από … το κώμα,- για τα γήινα-, του έδειξαν, αμέσως μόλις ξύπνησε στην ΜΕΘ (και αυτό χαρακτηρίζεται επιστημονικά απρόβλεπτο, ή και θαύμα, γιατί δεν υπήρχαν πιθανότητες ο εγκέφαλός του να επανέλθει), και μια σειρά από φωτογραφίες γνωστών και άγνωστων στην ζωή του μέχρι πριν από το ατύχημα.

Αναγνώρισε την βιολογική του αδελφή, – που ποτέ όσο ζούσε πριν το νοσοκομείο δεν είχε συναντήσει γιατί ήταν υιοθετημένος-, στο πρόσωπο της νεράιδας του απ’ τον Χωροχρόνο. Τώρα, με πλήρως αποκατεστημένη την λειτουργία του εγκέφαλου του,- τόσο θεαματικά που σκίζουν πτυχία στο Χάρβαρντ!, o Alexander προκαλεί την Επιστήμη, να αλλάξει κι αυτή με τη σειρά της, μυαλά!

«Είναι πια ξεκάθαρο για την Σύγχρονη Γνώση ότι πρέπει να αναποδογυρίσουμε το πλάνο και να το δούμε από την άλλη πλευρά,» λέει.

« …Η συνειδητότητα υπάρχει σε μια πολύ πιο πλούσια μορφή , ελεύθερη και ανεξάρτητη από τον εγκέφαλο, γιατί πηγάζει από την συνείδηση των ψυχών μας οι οποίες είναι αιώνιες, και το γεγονός ότι η Επίγνωση, η Συνείδηση, η Ψυχή, το Πνεύμα μας, δεν εξαρτώνται από την ύπαρξη του εγκεφάλου στο φυσικό σύμπαν. Στην πραγματικότητα η συνειδητότητα απελευθερώνεται σε πολύ πιο πλούσια επίγνωση όταν είμαστε Εκτός …»

Υ.Γ Το γεγονός αυτό είναι μια κοσμική εμπειρία ενός ανθρώπου που βίωσε όπως λέγει την έννοια του Παραδείσου. Εμείς, χωρίς να τον αμφισβητούμε, ως Χριστιανοί ορθόδοξοι έχουμε αδιαμφισβήτητες εμπειρίες αγίων γερόντων που από την εδώ ζωή τους μετέχουν των γεγονότων του Παραδείσου, δεχόμενοι ουράνιες επισκέψεις ή ζώντας ουράνιες καταστάσεις και αφήνουμε ως τέλος την εμπειρία του μακαρίου Αποστόλου Παύλου που είναι καταγεγραμμένη στο ιερό Ευαγγέλιο (Β΄ Κορ. ιβ΄ 2­4). 

http://www.agioritikovima.gr/perizois/37329-empen-aleksante

Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2014

ΜΟΝΑΧΟΣ ΜΩΫΣΗΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: «Ο ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΠΟΝΟΥ»

«Φοβάμαι ότι πρόκειται όχι για γραφικό, αλλά για εκμεταλλευτή του ανθρώπινου πόνου, της αγωνίας του για το μέλλον, των δυσκολιών που περνά. 
Τα βιβλία του δεν έχουν θεολογική ορθότητα, είναι σκέψεις ανορθόδοξες, αυθαίρετες, που χρησιμοποιούν αγίους και Γέροντες για παραπλάνηση. Διαφαίνεται δωδεκαθεϊσμός, τρομολαγνεία και απεραντολογία σε βάσιμες πηγές...»
    
«Είναι γεγονός πως ζούμε σε μια εποχή δύσκολη, ταραγμένη, αβέβαιη και σκληρή. Ορισμένοι με ζήλο, φανατισμό, ακρότητες, φαντασίες και υπερβολές εντείνουν το κλίμα. Αρέσκονται σε δαιμονολογίες, αντιχριστολογίες κι εσχατολογίες, με μύθους, επιστημονισμούς και νοσηρότητες. Χρησιμοποιούν και την Εκκλησία για τους δόλιους σκοπούς τους. Δυστυχώς οι αδαείς παρασύρονται από ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές, βιβλία και άρθρα σχετικά. Ένας από τους εκδότες τέτοιων βιβλίων είναι ο κ. Λιακόπουλος.

Επικαλείται την παγκοσμιοποίηση, της οποίας τα λάθη έχουμε από ετών επισημάνει κι εκφοβίζει τρομερά τον κόσμο. Έχει μια τάση αρχαιολατρείας, ψυχολογισμού, φιλοσοφισμού, θεολογισμού και λαϊκισμού. Αναιρεί την πρόοδο, τον πολιτισμό και τη σύγχρονη πραγματικότητα και πνευματικότητα. Δεν μπορώ να πω ότι δεν λέει και μερικές πικρές αλήθειες αλλά το όλο κλίμα είναι αρκετά νεφελώδες. Δεν δίνει ουσιαστικές λύσεις, αλλά μάλλον οδηγεί σε αδιέξοδα. Θεωρεί ότι οι προφητείες έχασαν την αξία τους. Μιλά για «Δελφική Αδελφότητα» για «Δελφικό Οδηγό Επιβίωσης μετά το τέλος της Νέας Τάξης», μιλά για οικονομική καταστροφή, για τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, για «Περίοδο μετά το φλας του Ήλιου», για ερχομό του «Πολέμαρχου». Όλα αυτά σκοτίζουν, φοβίζουν και ανησυχούν.

Τονίζει φοβερή επερχόμενη πείνα, καταστροφή της ηλεκτρικής ενέργειας, φυγή από τις πόλεις, γιατί δεν θα υπάρχει καμία ασφάλεια και περίθαλψη και θ’ αυξηθούν οι κλοπές. Μιλά για άμεση εσωτερική μετανάστευση. Όλα τα βλέπει μαύρα και σκοτεινά, μέσα στην απόγνωση, το φόβο και τη σύγχυση. Η βία, τα φονικά, οι σεισμοί, οι πλημμύρες, οι κατολισθήσεις, ο πανικός, οι ληστείες, οι κανιβαλισμοί θα επικρατήσουν. Προτείνει την κατανάλωση τροφής σκουληκιών κι εντόμων. Επισείει κινδύνους από το νερό, τον αέρα, τη γη, τη θάλασσα. Αναφέρει ακόμα και την τροφή του χώματος. Κάνει τον κοινωνιολόγο, τον διαιτολόγο, τον ψυχολόγο, τον ιατρό, τον δάσκαλο και τον ειδικό για όλα.

Την επιβίωση στην πόλη θεωρεί αδύνατη. Αναφέρει μιζέριες, λεηλασίες, ελλείψεις, θηριωδίες, απαραίτητες οπλοφορίες και δολοφονίες. Τρομοκρατεί ασθενείς, αναπήρους, έγκυες, γέρους και παιδιά. Λέει πως δεν ισχύει η ημερομηνία λήξεως των τροφίμων και των ροφημάτων και πως είναι μια απάτη των εμπόρων. Δίνει συνταγές συντηρήσεως βασικών τροφών κι εναλλακτικές λύσεις για το ηλεκτρικό ρεύμα. Προτείνει εκτροφή μικρών ζώων, καλλιέργεια κήπου και πρακτικών κατασκευών. Έρχεται, λέει, ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος σίγουρα.

Θεωρεί ότι θα καταργηθεί κάθε έννομη τάξη, θα διαλυθεί το κοινωνικό κράτος και το καταναλωτικό εμπόριο. Θα χάσουν την αξία τους τα χρήματα. Τον πόλεμο λέει προφητεύουν όλοι οι Γέροντες της Ορθοδοξίας. Η Ελλάδα θα έχει δέκα εκατομμύρια πεινασμένων. Υπάρχουν πολλές κουραστικές επαναλήψεις για τους τρόπους επιβίωσης: διατηρημένα τρόφιμα, απροσπέλαστα καταφύγια, υπερβολές για το νερό, τη φωτιά, ακόμη και για την τροφή των αρουραίων. Γράφει για χημικό πόλεμο, βιολογικό, ραδιενεργό και πυρηνικό. Από τόμο σε τόμο πάει από το κακό στο χειρότερο. Έχω μπροστά μου τώρα τους τόμους 28,29 και 30.

Θα καεί ο ήλιος, λέει, για πρώτη φορά και θα καταστρέψει όλη την ηλεκτρική τεχνολογία. Γνωρίζει καλά τι λέει και δεν είναι καθόλου γραφικός, αναφέρει. Όλα αυτά θα συμβούν μέσα σε οκτώ λεπτά, γράφει. Μιλά αφηρημένα για «χάλκινα βιβλία» που αναφέρουν την επάνοδο των μυθικών θεών ως πολεμαρχών και εκδικητών των Νεφελίμ. Ερμηνεύει κατά πως νομίζει τις προφητείες του αγίου ενδόξου ιερομάρτυρος Κοσμά του Αιτωλού. Αναφέρεται στο Χριστοφόρο Παπουλάκο, τον Γέροντα Παΐσιο τον Αγιορείτη και το Γέροντα Ιωσήφ Βατοπεδινό. Σε πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Αμερικής, ο φόβος θα γίνει τρόμος;, οι άνθρωποι θα ζητούν να πεθάνουν. Παιδικές συμβουλές για την επιβίωση στο χειμώνα, στο καλοκαίρι, στους πάγους, τη θάλασσα, στα βουνά, για ασθένειες και μολύνσεις, μετακινήσεις και κατασκηνώσεις. Συγκέντρωση χαλκού προς απομάκρυνση των Νεφελίμ.

Πρόκειται για μίξη άμικτο. Μιλά για την «τριλογία του Δελφικού Οδηγού Επιβίωσης». Καταλήγει: «Η στοιχειώδης γνώση που δόθηκε, αποτελεί μια έγκαιρη προειδοποίηση της Δελφικής Αδελφότητας (;) προς τους μαθητές της Ειμαρμένης». Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να παρακολουθήσω ένα σκεπτικό φανταστικό, αναπόδεικτο, τρομακτικό, που αναμιγνύει μυθολογία, αρχαιολατρεία, αγιολογία, επιστημολογία και φλύαρη μελλοντολογία. Σε τι αποσκοπεί; Στην προστασία των ανθρώπων από επερχομένους κινδύνους; Πότε θα γίνουν; Αν είναι να γίνουν μετά από χίλια χρόνια δεν μας αφορούν. Νομίζω πως ο συγγραφέας με τις πολλές γνώσεις καταφέρνει να δημιουργήσει φόβο, τρόμο, αγωνία, ταραχή, σύγχυση, άγχος και απόγνωση. Μήπως αυτός είναι ο σκοπός του; Παραπέμπει από το ένα βιβλίο στο άλλο. Δεν γνωρίζω τι κυκλοφορία έχουν, όμως ακούω ότι επιδρούν, επηρεάζουν, προβληματίζουν και φοβίζουν αρκετούς, που τα συζητούν και τα διαδίδουν. Αυτοδιαφημίζεται ότι η τηλεθέαση των εκπομπών του βρίσκεται στην κορυφή.

Φοβάμαι ότι πρόκειται όχι για γραφικό, αλλά για εκμεταλλευτή του ανθρώπινου πόνου, της αγωνίας του για το μέλλον, των δυσκολιών που περνά. Δεν έχουν θεολογική ορθότητα, είναι σκέψεις ανορθόδοξες, αυθαίρετες, που χρησιμοποιούν αγίους και Γέροντες για παραπλάνηση.Διαφαίνεται δωδεκαθεϊσμός, τρομολαγνεία και απεραντολογία σε βάσιμες πηγές. Είναι κρίμα να παρασύρονται οι χριστιανοί μας από τέτοια κηρύγματα και μηνύματα και να μη χαίρονται το δώρο του Θεού, τη ζωή, την ειρήνη, την αγάπη, την ησυχία και το «καὶ δὸς ἡμῖν σήμερον».

Τα παραπάνω γράφω δίχως φόβο και πάθος, με πόνο και αγάπη, ύστερα από μελέτη των βιβλίων του συγγραφέως, που με κούρασαν, με ζάλισαν και με οδήγησαν σε μεγάλη απορία, αλήθεια».

Μοναχός Μωυσῆς Ἁγιορείτης

ΜΟΝΑΧΟΣ ΜΩΥΣΗΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: ΟΤΑΝ ΗΜΑΣΤΑΝ ΚΑΛΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ, ΔΕΝ ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

«Όταν ήμασταν καλά οικονομικά, δεν ήμασταν πνευματικά. Μάλλον δεν ήμασταν καλά και όταν ήμασταν καλά...»
(Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Η εποχή που διανύουμε δεν πάσχει μόνο από σοβαρή οικονομική κρίση αλλά και από κρίση αξιών. Αμφισβητούνται ιστορικές, παραδοσιακές και θεμελιώδεις αρχές. Αρκετοί ενοχλούνται από τη σιωπή των πνευματικών ανθρώπων. Δεν υπάρχει θαρρετή ομολογία, υπεύθυνη αντίσταση, λόγος ζωηρός και βαθύς, που θα αναπαύσει όσους δακρύζουν, για το ξεθεμελίωμα της αγαπητής πατρίδος, τον ευτελισμό της Εκκλησίας, το ξερίζωμα της Παραδόσεως. Η λήθη του παρελθόντος νοσεί το παρόν.

Μοσχοθυμίαμα δεν οσφραίνεται, το ευαγγέλιο αργεί, η ευλάβεια ειρωνεύεται, οι γιαγιάδες δεν λένε παραμύθια και συναξάρια στα εγγονάκια τους, αλλά παρακολουθούν εναγώνια τουρκικά σίριαλ στην έγχρωμη τηλεόραση. Η Αγιά Σοφιά έφυγε από τους τοίχους, που γέμισαν από ημίγυμνους, αλυσοδεμένους τραγουδιστές. Οι Μικρασιάτες λησμόνησαν και λησμονήθηκαν. Οι Πόντιοι χορεύουν στα πανηγύρια και οι Κρητικοί με τους Κύπριους βαστούν μία λύρα. Η ευμάρεια, η εκκοσμίκευση, η καλοπέραση, ο ευδαιμονισμός επηρέασαν τους πάντες και έφεραν ολέθρια αποτελέσματα. 
Βάλανε πολλοί τακούνια και νόμισαν ότι ψήλωσαν. Φόρεσαν μάσκες και θεώρησαν ότι ομόρφυναν. Ο πλούτος, η νεότητα, η ομορφιά πουλά σήμερα. Οι κουλτουριάρηδες υποστήριξαν την αριστερά, την ομοφυλοφιλία και την αντιεκκλησιαστικότητα.

Είναι καιρός για επιστροφή, για μετάνοια, για βάθεμα, για αυτοκριτική και ξαναζωντάνεμα της πίστης. Αναθέρμανση των ιερών παραδόσεων, της αγάπης στην πατρίδα, της τιμιότητας, της αλήθειας, της σοβαρότητας και του ήθους. Η παράδοση είναι ζωοδόχος πηγή, κολυμβήθρα Σιλωάμ, Ιορδάνης ποταμός. Φυλάει αξίες, αρχές, τα τίμια και τα ιερά. Θεοποιήθηκαν η οικονομία, η επιστήμη, η τεχνολογία, η τέχνη, ο πολιτισμός, η πολιτική.

Όποιος αντιστέκεται και δεν υποτάσσεται στην προσκύνηση αυτών των θεοτήτων κακοχαρακτηρίζεται και κυνηγιέται. Η ειδωλολατρία στο νεοελληνικό βίο έλαβε κυρίαρχη θέση και ιδού τα καθημερινά αποτελέσματα. Η αξιοπρέπεια του ελεύθερου ανθρώπου δεν πρέπει επ’ ουδενί να δέχεται κάθε καταπίεση. Η σιωπή και το βόλεμα δεν επιτρέπεται να επικρατήσουν. Ένα δυνατό κατεστημένο παρακινεί και προκαλεί σε συνεχείς εκπτώσεις. Τίποτε όμως δεν είναι αξεπέραστο.

Γνωρίζουμε καλά την αδυναμία του ανθρώπου και τον εύκολο παρασυρμό του. Όμως πρέπει να επαναλάβουμε τη διαπίστωση πως η αληθινή χαρά δεν κρύβεται στα πολλά κτήματα και τα χρήματα. Η χαρά πηγάζει από την αληθινή αγάπη και ταπείνωση, τη συγχώρηση και τη μετάνοια. Οι θεοποιήσεις του κόσμου δεν ελευθερώνουν, δεν αναπαύουν και δεν λυτρώνουν, δεν θερμαίνουν και δεν ανασταίνουν τον πεσμένο άνθρωπο.

Δεν χρειάζεται συνεχώς να λέμε τα ίδια και τα ίδια και να κουράζουμε. Όμως κάποιες επαναλαμβανόμενες διαπιστώσεις χρειάζονται. Η πατρίδα μας από καιρό πάσχει. Ελπίζουμε και ευχόμαστε τη σύντομη θεραπεία και έγερσή της. Φαίνεται ότι πληρώνει τον κανόνα της αποστασίας της. Όταν ήμασταν καλά οικονομικά, δεν ήμασταν πνευματικά. Μάλλον δεν ήμασταν καλά και όταν ήμασταν καλά...

Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2014

ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΜΙΑΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ


Ο Νεομάρτυρας Άγιος Ιάκωβος ο Αγιορείτης διηγήθηκε κάποτε στο μαθητή του Μαρκιανό όσα θαυμαστά είδε στη διάρκεια μιας θείας λειτουργίας:
Καθώς φορούσε ο ιερέας την ιερατική του στολή, έφεξε μπροστά του το φως των αγγέλων, όπως φέγγει ο ήλιος την αυγή, πριν ανατείλει. Όταν άρχισε να προσκομίζει, τέσσερα αγγελικά τάγματα πήγαν και στάθηκαν στα τέσσερα σημεία του ναού.
Τελειώνοντας την προσκομιδή, σκέπασε με τα ιερά καλύμματα τα  τίμια Δώρα, που συνάμα καλύφθηκαν από μια λάμψη. Την ώρα της μεγάλης εισόδου, όταν βγήκαν τα Άγια, προπορευόταν ένα φως, που σκέπαζε το λαό. Το ίδιο φως περικύκλωσε αργότερα την αγία τράπεζα, όταν τοποθετήθηκε το δισκοπότηρο πάνω σ’ αυτήν. Έξω από τον φωτεινό αυτό κύκλο στέκονταν οι άγγελοι ευλαβικά, χωρίς να τολμούν να πλησιάσουν. Το φως δεν έφυγε από τον ιερέα σ’ όλη τη διάρκεια της λειτουργίας.
Από το στόμα του έβγαινε αόρατη φλόγα, όταν εκφωνούσε τις ευχές και διάβαζε το Ευαγγέλιο. Επίσης, όταν ύψωνε τα χέρια του, από τα δάχτυλά του ξεχυνόταν φως.
Μετά τον καθαγιασμό, είδα τον Κύριο, ως βρέφος καθισμένο στο δισκάριο μέσα σε φωτεινή δόξα. Ο ιερέας τον μέλισε σε τέσσερα μέρη, και το τίμιο Αίμα Του χύθηκε στο άγιο ποτήριο, από το οποίο μετάλαβε ο λειτουργός.
Όταν τελείωσε η μυσταγωγία, είδα πάλι το θείο Βρέφος ακέραιο ν’ ανεβαίνει με δόξα και τιμή στον ουρανό, συνοδευόμενο από τους αγίους αγγέλους.

Πηγή: Περιοδικό «Άγιος Κυπριανός»

Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014

Η ΑΡΕΤΗ ΤΗΣ ΑΚΑΚΙΑΣ

 ἅγιος Νεκτάριος παρουσιάζοντας τήν εἰκόνα τοῦ ἀκάκου ἀνθρώπου, ἔγραφε «Ἄκακος ἄνθρωπος εἶναι ὁ ἀπονήρευτος, πού δέν ἔχει κακία, ὁ εὐθύς, ὁ ἀκέραιος, ὁ δίκαιος.

Ἀκάκους ἀνακηρύσσει ὁ ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀεροπαγίτης «ὅσους δέν μελετοῦν τά κακά οὔτε τά προσποιοῦνται, ἀλλά καθόλου δέν ξεφεύγουν ἀπό τήν καλοσύνη πρός τήν κακία τῶν ἄλλων, ἀντιθέτως μιμούμενοι τόν Θεό κάνουν καλούς τούς κακούς καί ἁπλώνουν πάνω τους τήν μεγάλη τους ἀγαθότητα καί μέ ἐπιείκεια τούς ὀνομάζουν ὁμοίους τους». Ὁ ἄκακος δέν εἶναι κακοῦργος.

Στέκεται ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ φέροντας ὄχι μόνο τήν ἐμφανῆ ἐξωτερικά χρηστότητα καί ἀγαθοσύνη, ἀλλά ἔχοντας καρδιά ὄχι βέβηλη καί μάλιστα φαίνεται ὅτι εἶναι καί ἀβέβηλος. Ὁ ἄκακος εὐλογεῖται ἀπό τόν Θεό καί ἐντάσσεται στόν χορό τῶν δικαίων. Εἶναι ἀγαπητός στόν Θεό, θά ζήσει ἔχοντας πεποίθηση σέ Αὐτόν καί ὁ Θεός θά τόν δοξάσει ὅλες τίς ἡμέρες»1

 Μέγας Βασίλειος τονίζει γιά τόν ἄκακο «Τόν ἄκακο χαρακτηρίζει ἡ ἁπλότητα τοῦ χαρακτήρα, ἡ γενναιότητα, τό ἀνεπιτήδευτο. Τέτοιος ὑπῆρξε ὁ Ἰακώβ. «Ἰακώβ δέ ἄνθρωπος ἄπλαστος, οἰκῶν οἰκίαν»Γεν. 25-27. Δηλαδή, χρησιμοποιοῦσε τήν ἁπλότητα τῆς φύσεως καί δέν εἶχε τίποτε πλαστό ἀπό τήν τέχνη. Παραδείγματος χάρη, δέν εἶχε προσωπεῖο, γιά νά ἐξαπατήσει αὐτούς πού τόν ἐπισκέπτονταν». Καί στήν ἴδια ὁμιλία του, «Εἰς τήν ἀρχήν τῶν Παροιμιῶν», θά πῆ «Πρέπει, νομίζω, ὁ τέλειος νά εἶναι φρόνιμος ὡς πρός τό καλό καί ἀκέραιος ὡς πρός τό κακό»2.

 γέροντας Παΐσιος μιλώντας γιά τούς μοναχούς, ἔλεγε «Ἔρχονται στό μοναστήρι οἱ περισσότεροι μικροί, βρίσκουν πνευματικούς γονεῖς καί μπορεῖ νά μείνουν σέ μία παιδική κατάσταση, μέ παιδικές ἀπαιτήσεις, ἐνῶ, ἄν ἦσαν στό κόσμο, θά γίνονταν γονεῖς. Παραμένουν, δηλαδή, συνέχεια σάν παιδιά ὄχι μέ τήν καλή ἔννοια, ἀλλά μέ τήν μωρουδίστικη… Νά γίνουμε παιδιά στήν ἀκακία, ὄχι στό μυαλό. Γιατί ἀλλιῶς, πῶς θά μπῆ στήν ζωή μας ἡ παλληκαριά; Πῶς θά μπῆ ὁ ἀνδρισμός; Ἕνας μοναχός, γιά νά κάνη προκοπή, πρέπει νά μαλακώση αὐτό τό σκληρό πού ἔχει, νά κάνη δηλαδή λίγο μητρική τήν καρδιά του. Καί μία μοναχή, γιά νά κάνη προκοπή, πρέπει νά ἀποκτήση λίγο ἀνδρισμό»3 .

Τό Γεροντικό ἀναφέρει γιά τόν Ἀββά Ἰωάννη τόν Πέρση«Ὅτι, σάν ἐμφανίστηκαν στό κελλί του μερικοί κακοποιοί, ἔφερε μπροστά τους λεκάνη καί τούς ζητοῦσε ἐπίμονα νά τούς πλύνη τά πόδια. Καί ἐκεῖνοι, νιώθοντας ντροπή, ἄρχισαν νά μετανοοῦν»4 .

Γιά δέ τόν Ἀββά Ἀμμωνᾶ, λέγει σχετικά γιά τήν ἀρετή τῆς ἀκακίας «Ὅτι προφήτευσε ὁ Ἀββάς Ἀντώνιος, λέγοντας: «Ἔχεις νά προκόψης στόν φόβο τοῦ Θεοῦ». Καί τόν ἔβγαλε ἀπό τό κελλί καί τοῦ ἔδειξε ἕνα λιθάρι καί τοῦ εἶπε: «Βρίσε αὐτό τό λιθάρι καί χτύπησέ το». Καί ἐκεῖνος ἔκαμε ἔτσι. Τότε τοῦ λέγει ὁ Ἀββάς Ἀντώνιος: «Μίλησε τό λιθάρι αὐτό;». Καί ἀπαντᾶ ἐκεῖνος:

«Ὄχι». Καί τοῦ λέγει ὁ Ἀββάς Ἀντώνιος: «Ἔτσι καί σύ μέλλεις νά φθάσης σ᾽αὐτό τό μέτρο». Πρᾶγμα ὁπού καί ἔγινε. Γιατί τόσο πρόκοψε ὁ Ἀββάς Ἀμμωνᾶς, ὥστε ἀπό τήν πολλή του ἀγαθότητα νά μή γνωρίζη πλέον τήν κακία. Ἔτσι, ὅταν ἔγινε ἐπίσκοπος, τοῦ ἔφεραν μία κόρη ὁπού εἶχε μείνει ἔγκυος καί τοῦ λέγουν: «Ὁ δεῖνα τό ἔκαμε αὐτό. Τιμώρησέ τους». Ἀλλά ἐκεῖνος σταύρωσε τήν κοιλιά της καί πρόσταξε νά τῆς δώσουν ἕξη ζευγάρια σεντόνια, λέγοντας: «Μή, σάν πάη νά γεννήση, πεθάνη ἤ ἡ ἴδια ἤ τό παιδί καί δέν βρεθῆ τίποτε γιά τήν κηδεία». Τοῦ λέγουν οἱ κατήγοροί της: «Τί εἶναι αὐτό ὁπού κάνεις; Τιμώρησέ τους». Καί ἐκεῖνος τούς ἀπαντᾶ: «Βλέπετε, ἀδελφοί, ὅτι κοντά στόν θάνατο εἶναι. Τί ἄλλο μπορῶ λοιπόν νά κάμω;». Καί τήν ἄφησε νά πάη στό καλό. Καί δέν τόλμησε ὁ γέρων νά κατακρίνη κανέναν».