ΗΡΕΜΗΣΕ ΚΑΙ ΜΑΘΕ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΒΙΑΖΕΣΑΙ!

Μάθε το κι εσύ. Όλα να γίνονται ήρεμα. Ηρέμησε και μάθε να περιμένεις και να μη βιάζεσαι. Μάθε στη ζωή σου, να μη θες να μπαίνει ο Θεός στο δικό σου άγχος, άλλωστε αγχώνεις ακόμα και το Θεό, αλλά προσπάθησε εσύ να μπαίνεις στο κλίμα του Θεού. 

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΝΑΣ ΔΥΝΑΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΑ ΠΕΙ ΣΥΓΝΩΜΗ, ΑΛΛΑ ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΕΣΕΙ!

Να θυμάστε… χρειάζεται ένας δυνατός άνθρωπος να πει συγνώμη, αλλά ένας ακόμη δυνατότερος για να συγχωρέσει.

ΕΙΣΑΚΟΥΣΕ ΚΙ ΑΠΟΨΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΑΣ ΓΛΥΚΕΙΑ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ!

Εισάκουσε κι απόψε την προσευχή των παιδιών σου, γλυκειά Μητέρα του Ουρανού, και χάρισέ μας γαλήνη Παραδείσου.

ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΙΣΑΙ Η ΜΟΝΗ ΕΛΠΙΔΑ ΜΟΥ!

Παναγία είσαι η μόνη ελπίδα μου.

ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΑΣΚΗΤΗΣ: Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΧΑΡΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Όσιος Μάρκος ο Ασκητής: Η Βασιλεία των Ουρανών δεν είναι η ανταμοιβή για τα έργα, αλλά ένα δώρο της χάρης που παρασκευάστηκε από τον Πλοίαρχο για τους πιστούς υπηρέτες Του.

ΓΕΡΩΝ ΚΛΕΟΠΑ ΗΛΙΕ: ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕΤΑΞΥ ΝΟΕΡΑΣ ΚΑΙ ΝΗΠΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ;

Γέρων Κλεόπα Ήλιε: Ποια είναι η διαφορά μεταξύ νοεράς προσευχής και νηπτικής προσευχής. 

Η νοερά προσευχή γίνεται τότε, όταν κάποιος βοηθούμενος με την προσοχή επί της καρδιάς του ανεβαίνει από εκεί με την προσευχή στον Θεό.
Ενώ ή νηπτική γίνεται τότε όταν κάποιος στεκούμενος με προσοχή και με την μνήμη του Θεού στην καρδιά του, εμποδίζει οποιοδήποτε άλλο λογισμό που προσπαθεί να εισέλθει στην καρδιά.

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Η ΛΕΞΗ ΑΜΗΝ!

Τι σημαίνει η λέξις «Αμήν» 

Αμήν είναι ένα είδος συνεργασίας, συμφωνίας με τον Θεό. Λέγοντας τη λέξη "ΑΜΗΝ" δηλώνουμε την λαχτάρα, την θέλησή μας για την σωτηρία που μας προσφέρει ο Θεός.

Είναι ωσάν να κάνουμε μια συμφωνία με τον Θεόν, ένα είδος συνεργασίας, και ο Θεός βάζει στην κοινή αυτή προσπάθεια τα δισεκατομμύρια της αιωνιότητας του και ο άνθρωπος μόνον μια δραχμή, που είναι η θέλησή του. Συμφωνείς ελεύθερα και υπογράφεις αυτήν την σύμπραξη με το “Αμήν”. Αυτό μόνον κάνουμε τελείως ελευθέρα και από τότε γινόμαστε συνεταίροι με τον Θεόν για την σωτήρια μας. Είναι πια όχι μόνον μια λέξη ιερή, αλλά και μια πράξη ιερή.

ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως

1. Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων.
2. Καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων· φῶς ἐκ φωτός, Θεὸν ἀληθινὸνἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, δι' οὗ τὰ πάντα ἐγένετο.
3. Τὸν δι' ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καὶ σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου καὶ ἐνανθρωπήσαντα.
4. Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ παθόντα καὶ ταφέντα.
5. Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρα κατὰ τὰς Γραφάς.
6. Καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός.
7. Καὶ πάλιν ἐρχόμενον μετὰ δόξης κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς, οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος.
8. Καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ κύριον, τὸ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν Πατρὶ καὶ Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν.
9. Εἰς μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν.
10. Ὁμολογῶ ἓν βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν.
11. Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν.
12. Καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.

Ἀμήν. 

ΣΥΓΝΩΜΗ- ΑΦΕΣ ΗΜΙΝ ΤΑ ΟΦΕΙΛΗΜΑΤΑ ΗΜΩΝ!

καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν,
ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν·

Μετάφραση:
Και συγχώρησε από εμάς τις οφειλές μας,
όπως κι εμείς συγχωρούμε τους οφειλέτες μας. 

ΗΜΕΡΑ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗΣ ΣΗΜΕΡΑ!

Ημέρα συγχώρεσης σήμερα 

Η παράδοση λέει, πως σήμερα είναι η ημέρα της συγνώμης και της συγχώρεσης. Οι μικροί συζητούν με τους μεγάλους, ζητούν συγνώμη για τα λάθη τους, οι μεγάλοι πρέπει να ακούνε και να συγχωρούν. Ας ζητήσουμε όλοι συγνώμη από τους γύρω μας κι ας συγχωρέσουμε τα λάθη των άλλων.

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΝΩΜΗΣ- ΑΓΑΠΗΣ: Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΟΠΑΡΙΑ

Το απόγευμα της Κυριακής της Τυροφάγου τελείται ο Κατανυκτικός Εσπερινός της Συγνώμης.

Κατανυκτικός λέγεται, διότι ψάλλονται κατανυκτικά τροπάρια από το Τριώδιο, που το περιεχόμενό τους διαποτίζεται από βαθιά συναίσθηση της αμαρτωλότητας, πένθος, συντριβή, μετάνοια και θερμή ικεσία για άφεση αμαρτιών.

Εσπερινός Συγνώμης λέγεται, αυτός μόνον, από τους κατανυκτικούς, διότι στο τέλος της ακολουθίας ο λαός ασπάζεται το Ευαγγέλιο ζητώντας από τον Ιερέα συγγνώμη και στη συνέχεια και μεταξύ τους, ώστε συχωρεμένοι να αρχίσουν τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Πρόκειται για μια ωραία συνήθεια, που διατηρείται σε πολλές Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος

Ένα άλλο χαρακτηριστικό των Εσπερινών αυτών είναι ότι μετά την Είσοδο και το «Εσπέρας Προκείμενον», αλλάζει ο διάκοσμος της Αγίας Τραπέζης και η στολή του Ιερέως. Από πασχαλινή, λόγω της Κυριακής, γίνεται πένθιμη, λόγω της Τεσσαρακοστής (αλλάζουν τα λευκά με πορφυρά – έφ’ όσον τον Χριστό δεν Τον πενθούμε ως άνθρωπο, άλλ’ ως Βασιλέα Θεό).

Στο τέλος του Εσπερινού ψάλλονται τα τροπάρια «Θεοτόκε Παρθένε…», «Βαπτιστά του Χριστού…» κ.λπ. και κατακλείονται με την ευχή του Οσίου Έφραίμ του Σύρου:

«Κύριε καί Δέσποτα της ζωής μου, πνεύμα αργίας, περιεργίας, φιλαρχίας και άργολογίας μη μοι δως. Πνεύμα δε σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης χάρισαί μοι τω σω δούλω. Ναι, Κύριε, Βασιλεύ, δώρησαί μοι του όράν τα έμά πταίσματα και μη κατακρίνειν τον άδελφόν μου ότι εύλογητός ει εις τους αίώνας των αιώνων. Αμήν»

Λέγοντας την, κάνουμε και τρεις μεγάλες μετάνοιες. Ακολουθούν δώδεκα μικρές, ενώ λέμε μυστικώς το: «Ο Θεός ίλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ» και στο τέλος επαναλαμβάνεται το: «Ναί Κύριε, Βασιλεύ…» κάνοντας και τετάρτη μεγάλη μετάνοια.

ΑΓΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ Η ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΑ

Αγία Φωτεινή η Μεγαλομάρτυς η Σαμαρείτιδα

Η Αγία Μεγαλομάρτυς Φωτεινή καταγόταν από την Σαμαρειτική πόλη Σιχάρ . Τις πρώτες πληροφορίες για την Αγία τις βρίσκουμε στο Δ΄ κεφάλαιο του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου (Δ' 1 - 38).

Κάθε μεσημέρι πήγαινε έξω από την πόλη, στο πηγάδι το λεγόμενο του Ιακώβ, και εγέμιζε την στάμνα της. Εκεί, μια ημέρα, συνάντησε τον Ιησού Χριστό, ο Οποίος εφανέρωσε σ' αυτήν όλη τη ζωή της. Ο Κύριος είπε στην Αγία, ότι Αυτός είναι « τό ὕδωρ τό ζῶν», δηλαδή η αστείρευτη πηγή του Αγίου Πνεύματος. Αυτό το «πνευματικό ὕδωρ» έδωσε ο Κύριος στη Σαμαρείτιδα, η οποία εβαπτίσθηκε Χριστιανή μεταξύ των πρώτων γυναικών της Σαμάρειας και ονομάσθηκε Φωτεινή.

Από τότε αφιέρωσε τον εαυτό της στη διάδοση του Ευαγγελίου στην Αφρική και στη Ρώμη. Εκεί έλαβε και μαρτυρικό θάνατο από τον αυτοκράτορα Νέρωνα (54 - 68), όταν αυτός έμαθε ότι η Αγία Φωτεινή έκανε Χριστιανές τη θυγατέρα του Δομνίνα και μερικές δούλες της. Μαζί με την Αγία Φωτεινή εμαρτύρησαν οι υιοί της και οι πέντε αδελφές της.

Η Κάρα της Αγίας βρίσκεται στην Ιερά Μονή Γρηγορίου Αγίου Όρους. Ένας εκ των ποδών και μία ωμοπλάτη της Αγίας βρίσκονται στην Ιερά Μονή Ιβήρων Αγίου Όρους. Μία ωλένη με σάρκα της Αγίας βρίσκεται στην Ιερά Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους. Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας βρίσκονται στίς Μονές Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων, Γηρομερίου Φιλιατών, Νταού Πεντέλης και Κύκκου Κύπρου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της Αγίας Φωτεινής στις 26 Φεβρουαρίου.

http://www.saint.gr

ΑΓΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ Η ΣΑΜΑΡΕΙΤΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ- ΕΚΔΙΩΞΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ!

Κυριακή της Τυρινής
Η εξορία των Πρωτοπλάστων 

«Εὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν. Οταν δὲ νηστεύητε, μὴ γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί· ἀφανίζουσι γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν. Σὺ δὲ νηστεύων ἄλειψαί σου τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπόν σου νίψαι, ὅπως μὴ φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων, ἀλλὰ τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ, καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ. Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διορύσσουσι καὶ κλέπτουσι· Θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν· ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν». (Ματθ. στ’ 14-21) 

Η τέταρτη Κυριακή του Τριωδίου είναι αφιερωμένη στην εκδίωξη των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο της τρυφής. Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από το Θεό ως το τελειότερο και εκλεκτότερο δημιούργημα του Θεού, ως «εικόνα και καθ' ομοίωσις» αυτού (Γέν.1,26). Πλάστηκε να ζει αιώνια μέσα στη χάρη και τις ευλογίες του Θεού, ατέρμονο βίο άπαυτης ευδαιμονίας. Αυτή τη σημασία έχει η βιβλική διήγηση περί του κήπου της Εδέμ (Γεν.2 ο κεφ.). Ο άνθρωπος έκαμε κακή χρήση της ελεύθερης βούλησής του και προτίμησε το κακό. Ο αρχέκακος διάβολος τον παρέσυρε στην πτώση και την καταστροφή. Αυτό του στέρησε τον παράδεισο, δηλαδή την αέναη και ζωοποιό παρουσία του Θεού και την κοινωνία των ακένωτων ευλογιών Του. 

Μέγα χάσμα ανοίχτηκε ανάμεσά τους (Εφ.2,13). Η αγία Γραφή αναφέρει συμβολικά πως οι πρωτόπλαστοι διώχτηκαν από τον κήπο της Εδέμ και δύο αγγελικά όντα τάχθηκαν να φυλάγουν με πύρινες ρομφαίες την πύλη του, για να μην μπορούν να την παραβιάσουν αυτοί. Το ατέλειωτο δράμα του ανθρωπίνου γένους άρχισε! 

Ο Αδάμ και η Εύα τότε κάθισαν απέναντι από τον κήπο της τρυφής και θρηνούσαν για το κακό που τους βρήκε. Αναλογίζονταν την πρότερη ευδαιμονία τους, την σύγκριναν με την τωρινή δυστυχία τους, προέβλεπαν το μέλλον ζοφερό και γι' αυτό έκλαιγαν γοερά. Τα καυτά τους δάκρυα πότιζαν την άνυδρη γη και οι σπαραχτικές κραυγές τους έσπαζαν την ηρεμία της έξω του παραδείσου ερήμου. 

Όμως δυστυχώς ο θρήνος των πρωτοπλάστων δεν ήταν αποτέλεσμα μεταμέλειας για την ανυπακοή και την ανταρσία τους κατά του Θεού. Δεν ήταν πράξη μετάνοιας και αίτημα συγνώμης προς το Θεό, αλλά ωφελιμιστικός σπαραγμός. Δε θρηνούσαν για τη χαμένη αθωότητα και αγιότητα, αλλά για τη χαμένη υλική ευμάρεια του παραδείσου. Ούτε ένας λόγος μετάνοιας δεν ακούστηκε από τα χείλη τους! Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας λένε πως αν εκείνη την τραγική στιγμή οι προπάτορές μας μετανοούσαν ειλικρινά και ζητούσαν ταπεινά συγνώμη από τον απόλυτα φιλάνθρωπο Θεό, θα είχαν αποκατασταθεί στην πρότερη της πτώσεως κατάστασή τους. 

https://www.saint.gr

ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΤΟ ΤΙ ΒΛΕΠΕΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΤΙ ΑΚΟΥΤΕ!

Προσέχετε το τι βλέπετε, το τι ακούτε, το τι κάνετε, γιατί ανάλογα σας συνοδεύουν ή άγγελοι ή δαίμονες.

ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ!

Στην άλλη ζωή δεν υπάρχει μετάνοια.

ΓΕΡΩΝ ΚΛΕΟΠΑ ΗΛΙΕ: ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΟΜΟΛΟΓΕΙ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΚΑΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Γέρων Κλεόπα Ήλιε: Ξέρετε τι έκανε τώρα η επιστήμη; Όπως μία μέλισσα που μόλις τώρα βγήκε λίγο από την κυψέλη και έχει την εντύπωση ότι γνωρίζει όλον τον κόσμο! Αυτό έκανε και ο άνθρωπος μέχρι τώρα. Βγήκε λίγο στο διάστημα και του φάνηκε ότι πήγε σε όλο το σύμπαν.

Το σύμπαν ομολογεί την ύπαρξη και τη δύναμη του Θεού που με την πρόνοιά Του και τις ενέργειές Του στηρίζει όλα που υπάρχουν στον κόσμο αυτό. Η δύναμη του Θεού φαίνεται από τον τρόπο με τον οποίο δημιούργησε το σύμπαν. 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΕΙΔΕΣ ΠΟΤΕ ΣΑΒΑΝΟ ΜΕ ΤΣΕΠΕΣ;

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Είδες ποτέ σάβανο με τσέπες; Όλα εδώ μένουν. Μόνο οι αγαθοεργίες πηγαίνουν στον ουρανό.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΦΥΛΑΞΕΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΠΟΥΛΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Ο Θεός να φυλάξει, όχι μόνο άνθρωπος, αλλά ούτε πουλί να μην πάει στην κόλαση.

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΤΗΣ ΑΡΙΖΟΝΑ: ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ!

Γέρων Εφραίμ Αριζόνας: Για να κερδίσουμε τη σωτηρία μας, θα πρέπει να βάλουμε μια τάξι στη ζωή μας. Διότι όπου τάξις, εκεί και ειρήνη, εκεί και ο Θεός. Όπου αταξία εκεί και ο διάβολος.

ΟΣΙΑ ΜΑΤΡΩΝΑ: Ο ΕΧΘΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ!

Οσία Ματρώνα: Πλησιάζει πειρασμός; Πρέπει οπωσδήποτε να προσεύχεστε. Αδικοχαμένος γίνεται κανείς, όταν ζεί χωρίς προσευχή. Ο εχθρός κάθεται στον αριστερό μας ώμο και στο δεξιό ο Άγγελος. Έχουν και ο ένας και ο άλλος το δικό τους βιβλίο. Στο ένα γράφονται οι αμαρτίες μας, στο άλλο τα καλά μας έργα.

ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ: ΟΤΑΝ Ο ΘΕΟΣ ΘΕΛΗΣΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΜΙΑ ΨΥΧΗ ΒΑΣΑΝΙΣΜΕΝΗ, ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΠΑΛΑΣΣΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΘΛΙΨΕΙΣ!

Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης: Όταν ο Θεός θελήσει να βοηθήσει μία ψυχή βασανισμένη, δεν την απαλλάσσει από τις θλίψεις, αλλά της χαρίζει υπομονή. Όλοι οι Άγιοι στην θλίψη εδοκιμάσθηκαν και όχι στην χαρά. Και ο Χριστός στους μακαρισμούς την θλίψη εμακάρισε και όχι την χαρά. Να ευχώμεθα ο Θεός να μας δίνη υπομονή και όχι να μας πάρει τα βάσανα, γιατί αυτά μας πηγαίνουν στον Παράδεισο.

ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ: ΤΡΙΑ ΠΑΛΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΑΡΑΚΙΝΟΥΝ ΣΤΑ ΚΑΚΑ, ΤΑ ΠΑΘΗ, ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΚΑΙ Η ΚΑΚΗ ΠΡΟΑΙΡΕΣΗ!

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: Τρία πάλι είναι εκείνα που μάς παρακινούν στα κακά: τα πάθη, οι δαίμονες και η κακή προαίρεση. Τα πάθη, όπως όταν επιθυμούμε κάτι παράλογο. όπως π.χ. ένα φαγητό όχι στον ορισμένο του καιρό ή χωρίς ανάγκη, ή γυναίκα όχι για σκοπό τεκνογονίας ή όχι τη νόμιμη σύζυγο. Κι ακόμα όταν θυμώνομε ή λυπούμαστε άδικα. π.χ. εναντίον εκείνου που μάς προξένησε ατιμία ή ζημία. Οι δαίμονες, όπως όταν καιροφυλακτούν να μας βρουν σε αμέλεια και τότε ξαφνικά μας επιτίθενται και κινούν εναντίον μας τα πιο πάνω πάθη και τα όμοια. Και η κακή προαίρεση, όπως όταν, ενώ ξέρομε το καλό, προτιμούμε το κακό.

ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ: Η ΤΕΛΕΙΑ ΑΓΑΠΗ, Η ΟΠΟΙΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟ ΕΞΙΣΟΥ!

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: Αν μερικούς τους μισείς, και μερικούς ούτε τους αγαπάς ούτε τους μισείς, και μερικούς τους αγαπάς μέτρια ενώ άλλους πάρα πολύ, απ’ αυτή την ανισότητα μάθε ότι είσαι μακριά από την τέλεια αγάπη, η οποία διδάσκει να αγαπήσεις κάθε άνθρωπο εξίσου.

ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ: ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥΣ!

Όσιος Εφραίμ ο Σύρος: Μακάριοι αυτοί που αγρυπνούν στις προσευχές. Μακάριοι αυτοί που ασχολούνται κάθε μέρα με τη σωτηρία της ψυχής τους. Μακάριοι αυτοί που καρτερούν στη θύρα του Χριστού με καρτερία.

ΛΟΓΟΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΕΩΣ ΑΓΙΟΥ ΙΣΑΑΚ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ

Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος διδάσκει την ταπείνωση στους χριστιανούς λέγοντας: "Ταπείνωσε τον εαυτό σου μπροστά στους άλλους και θα υψωθείς. Διότι όπου βλαστάνει η ταπείνωση, εκεί αναβλύζει η δόξα του Θεού".

Και αλλού λέει ο ίδιος Άγιος: "Όπως η σκιά ακολουθεί το σώμα, έτσι και τους ταπεινούς στοχασμούς ακολουθεί το έλεος του Θεού".

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΟΤΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΠΕΙΤΕ ΚΑΤΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ, ΠΕΣΤΕ ΤΟ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ!

Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Όταν θέλετε να πείτε κάτι στα παιδιά σας, πέστε το στην Παναγία κι αυτή θα ενεργήσει. Η προσευχή σας αυτή θα γίνει ζωογόνος πνοή, πνευματικό χάδι, πού χαϊδεύει, αγκαλιάζει, έλκει τα παιδιά.

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ!

Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Ὁ πνευματικὸς ἀγώνας εἶναι αὐτός: Νὰ μεταμορφώνεις ὅ,τι σοῦ συμβαίνει σὲ καλό. Ἂν ἔχεις θλίψη, νὰ δίνεσαι στὴν προσευχή. Σιγά-σιγὰ θὰ μπορεῖς νὰ θεραπεύεις ὅλες σου τὶς ἀδυναμίες. Ἡ θλίψη σου γίνεται χαρά. Δὲν εἶναι παραμύθια ὅσα σοῦ λέω. Γίνονται!…ὁτιδήποτε συμβαίνει, μπορεῖς νὰ τὸ μεταμορφώσεις σὲ καλό, ὅταν δοθεῖς στὸν Θεό.

ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ: ΑΞΙΑ ΕΧΕΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ, ΑΛΛΑ ΠΑΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΑ!

Φίοντορ Ντοστογιέφσκι: Το ότι είμαι άσωτος το ξέρω. Αξία έχει που μαθαίνω ότι Αυτός δεν είναι αστυνόμος της ζωής μου, αλλά πατέρας που με αγαπά!

ΚΥΡΙΕ ΓΕΝΝΗΘΗΤΩ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΣΟΥ!

Όταν θέλεις, Κύριε! Όπου θέλεις, Κύριε!
Όπως θέλεις, Κύριε! Όσο θέλεις, Κύριε!
Κύριε γενηθήτω το θέλημά σου!

ΞΕΚΙΝΑ ΝΑ ΜΕΤΡΑΣ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ, ΑΦΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙΣ ΤΟ ΜΕΤΡΗΜΑ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΣΟΥ!

Ξεκίνα να μετράς τα λάθη των άλλων, αφού τελειώσεις το μέτρημα των δικών σου.

ΕΙΠΕ ΓΕΡΩΝ: ΔΙΩΞΕ ΤΟΝ ΕΓΩΪΣΜΟ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΣ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Διώξε τον εγωϊσμό από μέσα σου και θα δεις την χαρά του Θεού

-      Γέροντα είμαι στενοχωρημένος. Τα έχω όλα, αλλά κάτι μου λείπει.

-      Δεν έχεις αγάπη μέσα σου. Πως περιμένεις να κατοικήσει μέσα σου ο Θεός, όταν ο χώρος της καρδιάς σου είναι στενός για εκείνους που σε νοιάζονται; Στενότις του χώρου της καρδιάς λέγεται στεναχώρια. Διώξε τον εγωϊσμό από μέσα σου και θα δεις την χαρά του Θεού.

ΕΜΒΛΕΨΑΤΕ ΕΙΣ ΤΑ ΠΕΤΕΙΝΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ!

ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν; (Ματθαίος 6,26) 

Μετάφραση: Παρατηρήστε τα πτηνά του ουρανού, ότι αυτά ούτε σπέρνουν ούτε θερίζουν ούτε συγκεντρώνουν τροφάς σε αποθήκας. Και όμως ο Πατέρας σας ο ουράνιος τα τρέφει. Εσεις δεν έχετε ασυγκρίτως μεγαλυτέρη αξία από αυτά;    

Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ, Η ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ!

Η μετάνοια είναι δύναμη που σώζει.
Η πίστη είναι δύναμη που κάνει θαύματα.
Και η αγάπη είναι δύναμη που γιατρεύει.

ΘΑΥΜΑΖΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ!

Θαύμαζε το μεγαλείο μιας ταπεινότητας, και την ταπεινότητα του μεγαλείου.

ΕΙΠΕ ΓΕΡΩΝ: ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΔΗΛΩΝΕΙ ΑΘΕΟΣ ΚΑΙ ΒΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΘΕΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΜΑΧΟΣ!

Είπε γέρων: Ο πραγματικός άθεος παιδί μου, δεν ασχολείται με κάτι που δεν πιστεύει. Εκείνος όμως που δηλώνει άθεος και βρίζει τον Θεό, δεν είναι άθεος... Είναι Θεομάχος.

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΖΗΤΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΓΙΑ ΑΠΛΑ ΕΡΓΑ, ΑΛΛΑ ΑΠΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΓΙΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΡΓΑ!

Γεροντικό: Ο Θεός δεν ζητά εξαιρετικούς ανθρώπους για απλό έργο, αλλά απλούς ανθρώπους για εξαιρετικό έργο.

ΟΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΠΡΟΒΟΛΕΙΣ ΤΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ!

Οι αμαρτίες είναι σαν τους προβολείς των αυτοκινήτων. Των άλλων φαίνονται πιο ισχυρές από τις δικές μας και γι' αυτό μας τυφλώνουν!

ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ: ΧΩΡΙΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥΣ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος: Γνώριζε ότι χωρίς πειρασμούς βρίσκεσαι μακριά από το δρόμο του Θεού και δεν περπατάς στα ίχνη των αγίων!

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΟΣΟ ΠΙΟ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΑΛΑΙΠΩΡΕΙΤΑΙ!

Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Όσο πιο μακριά από το Θεό είναι ο άνθρωπος, τόσο πιο πολύ στενοχωριέται και ταλαιπωρείται από διάφορα πράγματα!

ΔΩΡΕΑ ΖΩΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ: Η ΠΑΓΙΔΑ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

"Εἶναι ζήτημα μιᾶς νέας ἠθικῆς τάξης πού ταιριάζει στή συμφεροντολογική κοινωνία μας" 

Άλλο πράγμα είναι η θυσία και άλλο πράγμα η αρπαγή ζωτικών οργάνων από ΖΩΝΤΑΝΟ άνθρωπο. Εάν κάποιος ήταν ΝΕΚΡΟΣ, εις τι θα εχρησίμευαν τα νεκρά όργανά του;

Τα όργανα τα παίρνουν από ζωντανούς ανθρώπους δολοφονώντας τους ή εξαπατώντας τους. Τα νεκρά όργανα τα θάβουμε, δεν τα μεταμοσχεύουμε! Πολλά ερωτηματικά εγείρονται πίσω από αυτή την ιστορία: Κανονικό εμπόριο οργάνων, εξαπάτηση, πελάτες, μεσάζοντες, γιατροί, απαγωγές, κυκλώματα κ.α. Ρίζα της είναι η απιστία προς τον Θεόν. Τοις πάσι γνωστόν, περιπτώσεις ανανήψεως κλινικά "νεκρών".

 Ο π. Εὐθυμίος  Μουζακίτης μας αναλύει αυτήν την κατάσταση: Στη σημερινή ἐποχή  τῶν ἰατρικῶν ἐπιτευγμάτων καί τῆς παραπληροφόρησης, κυκλοφορεῖ  μία λανθασμένη ἀντίληψη  ὅτι ἡ δωρεά ὀργάνων σώματος εἶναι ἡ μεγαλύτερη προσφορά, ἡ μεγαλύτερη ἀπόδειξη ἀνθρωπιᾶς καί μεγαλοψυχίας.  Μ’ αὐτό τό ἐπιχείρημα προτείνουν στούς ἀνθρώπους νά γίνουν δωρητές ὀργάνων.  Κάθε “ἐγκεφαλικά νεκρός” μπορεῖ νά θεωρηθεῖ  "δότης ὀργάνων". Αὐτό σημαίνει ὅτι κύρια ὄργανα μποροῦν νά χρησιμοποιηθοῦν ὡς μοσχεύματα γιά ἀσθενεῖς πού δηλώνονται σέ μία λίστα γιά μεταμόσχευση.  Ὁ δότης, νοσηλεύεται ἤδη σέ μία μονάδα ἐντατικῆς θεραπείας συνδεδεμένος σέ πολλά μηχανήματα πού βοηθοῦν τή λειτουργία τῆς καρδιάς καί τῆς ἀναπνοῆς.

 Ὁ (σημερινός...) κώδικας δεοντολογίας  γιά τίς μεταμοσχεύσεις εἶναι σαφής: 

«Ὅταν ἕνας ἀσθενής βρίσκεται στό στάδιο κατά τό ὁποῖο εἶναι ἀδύνατη ἡ ἀντιστροφή τῆς τελειωτικῆς διαδικασίας γιά τήν παύση τῶν ζωτικῶν λειτουργιῶν, οἱ ὁποῖες διατηροῦνται μέ τεχνητά μέσα, οἱ γιατροί προκειμένου νά προβοῦν σέ ἀφαίρεση ὀργάνων, πιστοποιοῦν τό θάνατό του (πρίν νά πεθάνει!) λαμβάνοντας ὑπόψιν τά πλέον σύγχρονα δεδομένα τῆς ἐπιστήμης.  Ἔργο τοῦ Νοσηλευτῆ πού μετέχει στή διαδικασία εἶναι ἡ συνδρομή τοῦ ἰατρικοῦ ἔργου καθώς καί ἡ λήψη κάθε ἀπαραίτητου μέτρου γιά τή διαπίστωση ὅτι τηρήθηκαν οἱ κείμενες διατάξεις, τό ἀπόρρητο, καθώς καί ὅτι ὁ δότης οὐδέποτε ἐκδήλωσε ἀντίθετη βούληση εἴτε γραπτά, εἴτε διαμέσου τῶν συγγενῶν του !   

Στά τέλη τῆς δεκαετίας του ‘60, τό Ἑνιαῖο Νομοσχέδιο γιά τή Δωρεά Ὀργάνων (Uniform Anatomical Gift Act) ψηφίστηκε σέ κάθε πολιτεία τῆς Ἀμερικῆς. 

 Ἡ νομοθεσία αὐτή ἐπιτρέπει σέ ἄτομα, πού εἶναι ἀκόμη ἐν ζωῆ, νά συναινέσουν στή δωρεά ὁποιουδήποτε μέλους τοῦ σώματός τους μετά τό θάνατό τους!

 Ἐάν ὁ ἀποθανών δέν ἔχει συναινέσει, ἀλλά οὔτε καί ἔχει ἀπαγορεύσει ρητά μιά τέτοια δωρεά, τότε οἱ συγγενεῖς του ἔχουν τό δικαίωμα νά συναινέσουν ἀντ’ αὐτοῦ. 

Τά τελευταῖα χρόνια ὅμως, ἡ ἀνάγκη γιά μεταμοσχεύσιμα ὄργανα εἶναι τόσο μεγάλη, ὥστε, στήν πραγματικότητα, ὁ καθορισμός τοῦ θανάτου γίνεται γιά νά ἐξασφαλιστεῖ ἡ παραγωγή καί ἡ προμήθεια τῶν «ἀναγκαίων» ὀργάνων. (Άρθρο Γ.Σουλιώτη)

Τό νομικό πλαίσιο γιά τίς μεταμοσχεύσεις ὀργάνων συντάχθηκε γιά νά νομιμοποιήσει τήν καινούργια πραγματικότητα.  Αὐτό τό πλαίσιο λοιπόν δέν μπορεῖ νά ἀπαντήσει , οὔτε νά καλύψει ζητήματα ἠθικῆς φύσης πού προκύπτουν. Μποροῦμε να τερματίσουμε κάποιον βαριά ἀσθενῆ γιά νά ζήσει κάποιος ἄλλος; 

Γιά τόν καθένα πού θέλει νά συνεχίζει νά ζεῖ, κάποιος ἄλλος πρέπει νά πεθάνει.  

Γιατί μεταμόσχευση ὀργάνων;

Εἶναι ζήτημα μιᾶς νέας ἠθικῆς τάξης πού ταιριάζει στή συμφεροντολογική κοινωνία μας.  Οἱ γιατροί καί οἱ νομοθέτες θεολογοῦν, κρίνοντας αὐτοί  ποιό εἶναι τό σωστό καί ποιά εἶναι ἡ φιλανθρωπία. Τήν ἀξία τῆς ζωῆς τοῦ καθενός τήν καθορίζουν οἱ νόμοι τοῦ κράτους καί τό ποῦ ἀνήκει κανείς, σέ ἐκείνους πού τοποθετοῦνται στόν προϋπολογισμό τοῦ θανάτου ἤ στούς ἄλλους, γιά τή μεταμόσχευση ὀργάνων.  

 Ἡ κοινωνία μας θεσμοθετεῖ τό «δίκιο τοῦ ἰσχυροτέρου» ἀφού οἱ δότες, (πτωματικοί, μογγολάκια, ανεγκέφαλα ἔμβρυα), δέν μποροῦν νά ὑπερασπίσουν τόν ἑαυτό τους.

Στό θεραπευμένο λήπτη χτυπάει ἡ καρδιά πιό δυνατά; Μπορεῖ νά ἀγαπήσει τώρα πιό πολύ τόν πλησίον του;   Ὅταν σέ ἕναν ἀσθενῆ ἀπό Parkinson ἔχουν μεταμοσχευτεῖ κύτταρα ἀπό ἔμβρυα καί χάρη σ’ αὐτά μπορεῖ νά χαμογελᾶ ξανά, ποιανοῦ εἶναι τό χαμόγελο; Τοῦ ἀσθενῆ ἤ τοῦ ἐμβρύου πού δέν τό ἄφησαν νά γεννηθεῖ;

Προοπτική τοῦ μέλλοντος

Τό κράτος πρόνοιας δυστυχῶς συρρικνώνεται, καί αὐτό πού μένει εἶναι ἕνα σύμπλεγμα οἰκονομίας καί τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν πού τήν ὑπηρετοῦν. 

Οἱ “ἐκκλησιαστικοί” ταγοί καί οἱ νομοθέτες δέχτηκαν τά περί τῆς «ἀνθρώπινης βιομάζας».

Παλιότερα, μέ τούς δούλους, ὁ ἀφέντης εἶχε ἀπώλεια, ὅταν αὐτοί πέθαιναν. 

Σήμερα μπορεῖ νά κερδίσει μέ τό θάνατό τους. Ὁ καθένας εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου πολύτιμος, ὡς νεκρός ἤ ἐν ζωῆ, δέν ἔχει σημασία.  Ἡ κοινωνία μας ὅπως ἐξοντώνει τά “μογγολάκια” ἔμβρυα, μέ τήν πρόφαση νά μήν ταλαιπωροῦνται αὐτά, οἱ γονεῖς καί ἡ κοινωνία, ἔτσι ἐξοντώνει καί τούς ἀσθενεῖς πού δέν εἶναι χρήσιμοι στούς συγγενεῖς καί στήν οἰκονομία τοῦ κράτους.

Ἔτσι λοιπόν οἱ θανατοποινίτες στήν Κίνα δέν πυροβολοῦνται γιά νά πεθάνουν, ἀλλά γιά νά τραυματιστοῦν ἀφοῦ ὁ θάνατος θά ἐπέλθει μέ τήν ἀφαίρεση τῶν ὀργάνων τους γιά μεταμοσχεύσεις.  Σύμφωνα μέ τούς Βρετανούς χειρουργούς πού ἔκαναν τήν καταγγελία, οἱ ἡμερομηνίες ἐκτέλεσης τῶν θανατοποινιτῶν ἐπιλέγονται σέ σχέση μέ τίς ἀνάγκες τῶν ἀσθενῶν πού περιμένουν μοσχεύματα, μεταξύ τῶν ὁποίων εἶναι πολλοί Δυτικοί.  Οἱ ὀργανώσεις ὑπεράσπισης τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων κατηγοροῦν ἀπό καιρό τήν Κίνα γιά ἀφαίρεση καί παράνομη πώληση ὀργάνων θανατοποινιτῶν, ὁ ἀριθμός τῶν ὁποίων ἀνερχόταν σέ 3.400 ἄτομα τό 2004, σύμφωνα μέ τή Διεθνῆ Ἀμνηστία.  Πολλά νοσοκομεῖα κατηγοροῦνται ἐπίσης ὅτι ἀφαιροῦν παράνομα, ὄργανα ἀπό τά θύματα τῶν τροχαίων.(20-4-2006 BBC). 

Ἐξάλλου, σέ μία πρόσφατη μελέτη τῆς Εὐρωπαϊκῆς  Ἕνωσης σχετικά μέ τή διαμόρφωση τοῦ νομικοῦ καθεστῶτος γιά τίς μεταμοσχεύσεις δόθηκε ἰδιαίτερο βάρος στήν οἰκονομική ἐπιβάρυνση τῆς χρόνιας νοσηλείας τῶν θυμάτων ἀπό τροχαῖα καί πόσο αὐτή ἡ ἰσόβια νοσηλεία ἐπιβαρύνει τόν κρατικό προϋπολογισμό…

Στό «ἀπελευθερωμένο» Κόσσοβο βρίθουν τά στρατόπεδα ἐξόντωσης ἀνηλίκων πού τά ὄργανά τους πουλιοῦνται στίς διεθνεῖς ἀγορές.

Ἄλλα δημοσιεύματα ἀναφέρουν σκάνδαλο μέ κλεμμένα μοσχεύματα ἀπό τίς ΗΠΑ πού χρησιμοποιήθηκαν στήν Αὐστραλία. (Ναυτεμπορική).

Διεθνεῖς ἀντιδράσεις προκάλεσαν καί οἱ ἀποκαλύψεις τῆς Κάρλα Ντελ Πόντε, πρώην εἰσαγγελέως τοῦ Διεθνοῦς Ποινικοῦ Δικαστηρίου γιά τά ἐγκλήματα πολέμου στήν πρώην Γιουγκοσλαβία, ὅτι στή διάρκεια τοῦ ἐμφυλίου στό Κόσοβο οἱ ἀντάρτες τοῦ UCΚ ἀφαίρεσαν τά ὄργανα ἑκατοντάδων Σέρβων κρατουμένων καί τα μετέφεραν στά Τίρανα γιά νά πωληθοῦν. 

Στό βιβλίο της ἡ Ντελ Πόντε ἀναφέρει ὅτι οἱ ἐρευνητές της ἐπισκέφτηκαν ἕνα σπίτι στήν ἀπομακρυσμένη ὀρεινή περιοχή Μπάρελ τῆς Ἀλβανίας, τό ὁποῖο εἶχε χρησιμοποιηθεῖ ὡς αὐτοσχέδια κλινική γιά τήν ἀφαίρεση τῶν ὀργάνων 300 Σέρβων πού εἶχαν αἰχμαλωτιστεῖ ἀπό τόν Ἀπελευθερωτικό Στρατό τοῦ Κοσόβου (UCΚ) καί εἶχαν μεταφερθεῖ μέ φορτηγά ἀπό τήν ἄλλη μεριά τῶν συνόρων, στήν Ἀλβανία. Ὅπως γράφει καί ἡ ἐφημερίδα «Γκάρντιαν», σύμφωνα μέ μάρτυρες, κατ΄ ἀρχήν ἀπό τούς αἰχμαλώτους ἀφαιρέθηκαν τά νεφρά καί ἀργότερα τούς ἀφαιροῦσαν καί ἄλλα ὄργανα, ἐνῶ οἱ κρατούμενοι-δότες ἱκέτευαν τούς γιατρούς νά τούς σκοτώσουν πιό γρήγορα.

Ἐδῶ ἀξίζει νά θυμίσουμε ὅτι ὁ ναζισμός, χρησιμοποιοῦσε τά κολαστήρια τῶν στρατοπέδων συγκέντρωσης γιά πειράματα ἀφαίρεσης καί μεταμόσχευσης μελῶν καί σπλάχνων μέ σκεπτικό τήν ἀποκατάσταση τῶν βαριά τραυματισμένων στρατιωτῶν, ἀλλά καί τή δημιουργία Νιτσεϊκής φιλοσοφίας ὑπερανθρώπων, πού νά μποροῦν νά ἐπιβιώνουν σέ σκληρές συνθῆκες μάχης.   Οἱ ναζί «ἐπιστήμονες», στά πλαίσια  τῶν πειραμάτων τους, δέν δίσταζαν νά λαμβάνουν μέλη ἀκόμα καί ἀπό ζωντανούς αἰχμαλώτους/δότες, γυναίκες καί παιδιά, χωρίς κἄν ἀναισθησία.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Ἡ ὑπόθεση τῶν μεταμοσχεύσεων εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένη μέ τή δυνατότητα λήψης ζωτικῶν ὀργάνων σέ κατάλληλη κατάσταση. Αὐτό σημαίνει ὅτι τά ὄργανα αὐτά θά πρέπει νά ἀφαιρεθοῦν ἀπό τό δότη ὁπωσδήποτε πρίν καταπαύσει ἡ καρδιακή λειτουργία, διότι ἡ κυκλοφορία τοῦ αἵματος εἶναι αὐτή πού τά συντηρεῖ στή ζωή.  Ἡ ἐπινόηση τοῦ ἀναπνευστῆρα ἔλυσε αὐτό τό ἀδιέξοδο, μιά πού στίς περιπτώσεις ἐγκεφαλικά νεκρῶν ἀτόμων στάθηκε ἔτσι δυνατό νά διατηρηθεῖ ἡ κυκλοφορία τοῦ αἵματος παρά τή νέκρωση τοῦ ἐγκεφάλου.  Αὐτή ὅμως ἡ ἰδιόμορφη ἰατρογενής κατάσταση ὁδήγησε στό παράδοξο φαινόμενο νά μιλοῦμε γιά νεκρούς πού ὅμως διατηροῦν ζωντανό σῶμα!  Γιά νεκρούς πού δέν ἔχουν “ξεψυχήσει”.

Ἡ ἐπικρατοῦσα ἄποψη μεταξύ τῶν εἰδικῶν ψευδο-ἐπιστημόνων καί ἁρμοδίων ἐπιτροπῶν εἶναι ὅτι βιολογικός θάνατος εἶναι ἡ ἀπώλεια τῆς λειτουργικῆς συνοχῆς τοῦ σώματος ὡς ὀργανισμοῦ.  Μέ ἄλλα λόγια, ὁ θάνατος ἐπέρχεται ὅταν ἔστω μία ἐκ τῶν ζωτικῶν λειτουργιῶν (καρδιακή, ἐγκεφαλική, νεφρική, ἠπατική, πεπτική, πνευμονική κ.λ.π.) ἀδυνατεῖ νά ἐπιτελεσθεῖ, διότι τότε ἡ ζωή τοῦ ὀργανισμοῦ ὡς συνόλου καταργεῖται, ἔστω κι ἄν μέ κάποιο ὑποστηρικτικό τρόπο συνεχίσουμε τή λειτουργία ὁρισμένων ἐκ τῶν ὑπολοίπων. 

Δηλαδή ὁ ἐγκεφαλικός θάνατος, σέ ἀντίθεση μέ τόν ὡς τώρα γνωστό φυσικό θάνατο, εἶναι ἰατρογενής ἔννοια, συνέπεια μιᾶς συμφεροντολογικῆς τεχνολογίας.

Πῶς εἶναι δυνατόν νά ἔχουμε μπροστά μας ἕναν νεκρό καί αὐτός νά ἔχει ἐνδείξεις καί εἰκόνα ζωντανοῦ;  Εἶναι δυνατόν ἕνας νεκρός νά ἔχει ὄργανα πού λειτουργοῦν καί καρδιά πού πάλλεται;  Καί ἄν στό ἐπίπεδο τῆς ἐπιστημονικῆς γνώσεως κάποιοι ἐπιμένουν ὅτι ὁ συγκεκριμένος ἄνθρωπος δέν ἀντιλαμβάνεται, δέν πονᾶ, δέν ἀντιδρᾶ, ποιός μπορεῖ νά μᾶς βεβαιώσει ὅτι τή στιγμή πού κάποια, ἴσως ὅλα, πλήν τοῦ ἐγκεφάλου, ὄργανά του κάπως λειτουργοῦν, δέν ὑφίστανται παράλληλες λειτουργίες στήν ψυχή πού ἐμεῖς δέν μποροῦμε νά ἀντιληφθοῦμε;  Σέ τελική ἀνάλυση, ὁ θάνατος πού  φτιάχνει ἡ τεχνολογία μᾶς ὁδηγεί σέ ἐντελῶς παράδοξη καί ἐξωπραγματική εἰκόνα γιά τό  θάνατο.  Ὑπάρχει θάνατος διαφορετικός ἀπό τόν κοινά ἀποδεκτό θάνατο;  Ὁ ἐγκεφαλικός θάνατος εἶναι ἰατρογενές φαινόμενο, ἀποτέλεσμα τῆς μηχανικῆς ὑποστήριξης τῆς ἀναπνοῆς.  Τά ἐγκεφαλικά νεκρά ἄτομα ἐμφανίζουν στοιχεῖα πού παραπέμπουν σέ ζωή, καθώς εἶναι θερμά, ἔχουν καρδιακό παλμό καί αἱματική ροή, παράγουν οὖρα καί ἀπορροφοῦν καί μεταβολίζουν τίς τροφές.  Γιά νά γίνει μεταμόσχευση ἤπατος, καρδιᾶς, πνευμόνων,  χρειάζεται νά ὑποβληθεί ὁ δότης σέ ὁλική νάρκωση.  Γιατί λοιπόν σέ ἕναν “νεκρό”  χρειάζεται νά κάνουν νάρκωση;  Γιατί ὀνομάζουν τούς βαριά ἀσθενεῖς ἀνθρώπους πτωματικούς δότες ἤ νεκρούς;

 Ὁ βιολογικός θάνατος εἶναι ἕνα συμβάν, ὄχι μία διαδικασία.  Ὁ ἄνθρωπος πεθαίνει καί τήν ἑπόμενη στιγμή ἀρχίζει ἡ διαδικασία τῆς ἀποσύνθεσης.  Κάποιος εἶναι εἴτε ζωντανός εἴτε νεκρός, δέν μπορεῖ νά εἶναι καί τά δύο ἤ τίποτε ἀπό τά δύο.  Ὅταν κάποιος πεθαίνει εἶναι ζωντανός,  ὅταν ἔχει ἤδη πεθάνει καί ἔχει ἀρχίσει νά ἀποσυντίθεται τότε εἶναι νεκρός.

Πῶς λοιπόν τώρα πού δημιουργήσαμε ἀνθρώπους, πού ἐνῶ εἶναι ζωντανοί, νά προσδιορίσουμε τό θάνατό τους;  Πῶς μποροῦμε τήν ἀδιαμφισβήτητη αἴσθηση τοῦ θανάτου νά τήν ἀντικαταστήσουμε μέ ἕνα ἀμφισβητήσιμο ὁρισμό ἤ τήν ἀπόφαση κάποιας ἁρμόδιας ἐπιτροπῆς ἤ μία νομοθετική διατύπωση;

Οἱ ἐπίσημες Θέσεις τῶν θρησκειῶν γιά τή μεταμόσχευση ὀργάνων.

Γιά τούς μουσουλμάνους εἶναι ἀπαραίτητη ἡ περιφρούρηση τῆς ἀκεραιότητας τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος ἀκόμη καί μετά θάνατον, γιά τούς ὀρθόδοξους  Ἰσραηλίτες ὁ θάνατος ὑπάρχει ὅταν πάψει νά λειτουργεῖ ἡ καρδιά καί ὄχι ὁ ἐγκέφαλος. 

Οἱ Ἰάπωνες θεωροῦν ὅτι ὁ θάνατος εἶναι τελεσίδικος μόνο μετά τήν ἱερουργία τῆς ταφῆς καί τοῦ μνημοσύνου 49 ἡμέρες ἀργότερα. 

Ἀλλά ἀκόμη καί στίς ΗΠΑ τό 50% τῶν συγγενῶν θανόντων ἀρνεῖται τήν προσφορά ὀργάνων.(Εὐτ. Βορίδης 26/4/98 ΒΗΜΑ)

Γενικά τό φάσμα τῶν θέσεων τῶν διαφόρων θρησκειῶν πού παρατίθενται, κυμαίνεται μεταξύ ἐκείνων πού ὑποστηρίζουν τή δωρεά ὀργάνων, βλέποντάς την ὡς «πράξη φιλανθρωπίας, ἀδελφικῆς ἀγάπης καί αὐτοθυσίας» καί ἐκείνων πού τήν ἀπορρίπτουν ἀσυζητητί. 

Οἱ προτεσταντικές κυρίως «ἐκκλησίες» συνηθίζουν νά ὑπερασπίζονται μέ θρησκευτικό τρόπο τίς μεταμοσχεύσεις καί τήν ἀλόγιστη κερδοφορία μέ κάθε μέσο.

Συνήθως ἀπό τήν Ἁγία Γραφή οἱ ὑπέρμαχοι τῶν μεταμοσχεύσεων δανείζονται χωρία ὅπως : «Ὅλοι ἐμεῖς θέλουμε νά μιμηθοῦμε τήν χωρίς ὅρους ἀγάπη τοῦ Κυρίου μας, πού εἶπε νά «ἀγαποῦμε τόν πλησίον μας» καί «νά κάνουμε στούς ἄλλους αὐτό πού θέλουμε νά κάνουν ἐκεῖνοι σ’ ἐμᾶς». 

Σκεφτεῖτε τή θυσία πού ὁ Ἰησοῦς ἦταν πρόθυμος νά κάνει, καθώς προσέφερε τό Σῶμα Του γιά ὅλη τήν ἀνθρωπότητα καί μέ διάφορα χωρία τῆς Ἁγ. Γραφῆς ὑποστηρίζουν τή δωρεά ὀργάνων.  

Κατά κάποιο τρόπο προσπαθοῦν νά ἐξαναγκάσουν τούς ἀνθρώπους νά προσφέρουν ὑποχρεωτικά ὥς φιλανθρωπία  τά ὄργανά τους, “θέλουν δέν θέλουν”. 

Ἡ Ἐπίσημη θέση τῆς Ἐκκλησίας

Τά ἐδάφια αὐτά, ἀλλά καί ἄλλα πού προβάλλονται, δέν πείθουν ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός ὑποστήριζε τή δωρεά ὀργάνων (καί τήν κερδοφορία τρίτων ἀπό τέτοιες «δωρεές»). Ἀντίθετα μάλιστα, ἡ Ἐκκλησία ἔχει καταδικάσει ὡς κακόφρονες αἱρετικούς αὐτούς πού ἐθελοντικά ἀποσποῦν κάποιο μέλος τοῦ σώματός τους, γιά νά κάνουν “καλοσύνη” ἤ “φιλανθρωπία”.(Πηδάλιον, σελ.23)  Ψεύδονται προσπαθώντας νά πνίξουν τόν ἄγραφο νόμο πού ἔχει βάλει ὁ Θεός μέσα στόν ἄνθρωπο πού εἶναι τό: «οὐ φονεύσεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις, οὐκ ἐπιθυμήσεις ὅσα ἀνήκουν στόν πλησίον σου....»(10 ἐντολές – Λουκᾶ ιη΄ 20)

Μποροῦμε νά ἀγαποῦμε καί νά θυσιαζόμαστε ἄν θέλουμε γιά τόν συνάνθρωπό μας, μή φονεύοντας, μή ψευδομαρτυρώντας, μήν ἐπιθυμώντας ὅσα ἔχει ὁ πλησίον μας.

Ὁ Θεός ἔδωσε ἐντολή στούς Ἀποστόλους καί στήν Ἐκκλησία, νά μήν ἀφαιρεῖ κανείς ἄνθρωπος μέρος ἤ μέλος τοῦ σώματός του γιά κανένα λόγο.

Οἱ Ἀποστολικές διαταγές λένε:  Ὅποιος ἀκρωτηριάζει ἕνα μέλος τοῦ σώματός του εἶναι ἐχθρός τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ, καί φονιάς τοῦ ἑαυτοῦ του.  Ὅποιος θέλει νά ἀκρωτηριάσει, ἤ εὐνουχίσει τόν ἑαυτό του, ἤ βάλει ἄλλον νά τό κάνει νά ἀφορίζεται ἀπό τά μυστήρια καί ἀπό τήν ἐκκλησιαστική συνάθροιση τῶν Χριστιανῶν τρία χρόνια, ἐπειδή μέ αὐτόν τόν τρόπο γίνεται  ἐπίβουλος τῆς ζωῆς του. (Ἀποστ. Διατ. κα΄ κβ΄ κδ΄ ) Τά ἴδια λέει καί ὁ πρῶτος κανών τῆς πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου.

Τό ἴδιο ἐπιτίμιο ἔχουν καί ὅσοι κακόφρονες αἱρετικοί, πού ἀκούγοντας τά λόγια του Κυρίου: «ἀνίσως τό χέρι σου ἤ τό πόδι σου σέ σκανδαλίσει ἔκοψον αὐτά..» τά ἑρμηνεύουν κατά γράμμα καί ὄχι τροπολογικῶς (Πηδάλιον, σελ.23).  Στό αὐτό πνεῦμα εἶναι καί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.(Ἅγιοι Χρυσόστομος, Θεοφύλακτος, Ἐπιφάνιος, Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, κ. ά.)  Ὁ Μέγας Βασίλειος χαρακτηριστικά λέγει ὅτι τό γένος αὐτό τῶν ἀνθρώπων πού ἀφαιροῦν (θεληματικά) κάποιο μέλος τοῦ σώματός τους εἶναι ἄτιμοι, πανώλεθροι, ἄνανδροι, σιδηροκατάδικοι, καί ἄλλα.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος κρίνει τόν “ἐθελοντή δότη” ὡς “κατάρας ὑπεύθυνο”, ἀφοῦ θεληματικά ἀποκόπτει μέλος ἀπό τό σῶμα του, ἔστω κι ἄν τό κάνει αὐτό γιά τό καλό τῆς ψυχῆς του καί τῶν συνανθρώπων του (Πηδάλιον, σελ23).

Στήν Ἐκκλησία μας ὁ σκοπός δέν ἁγιάζει τά μέσα.

Δέν ὑπάρχει φιλανθρωπία ἤ ἀγαθοεργία πού γίνεται μέ ἔγκλημα γιά ὁποιονδήποτε λόγο, καί δέν ἐπιτρέπεται ἡ εὐθανασία.

Δέν μπορεῖ κάποιος νά γίνει ἐθελοντής δότης ὀργάνων πρίν πεθάνει διότι αὐτό εἶναι αὐτοκτονία καί δέν σώζεται.  Εἶναι σάν νά λέει στό Θεό ὅτι: “πρίν  μοῦ πάρεις τήν ζωή, ἔχω τό δικαίωμα νά τήν ἀφαιρέσω ἐγώ”.  Ἀφοῦ ὁ καθένας πού ἀποφασίζει νά δώσει τή συγκατάθεσή του γιά κάτι τέτοιο, στήν πραγματικότητα ἐξουσιοδοτεῖ μέ τόν πιό ἐπίσημο τρόπο κάποιους πού θέλουν νά λέγονται γιατροί, νά τόν τεμαχίσουν ζωντανό. 

Ἀκόμα ὁ δότης συμπαρασύρει στήν ἁμαρτία τοῦ φόνου καί ὅσους συμμετέχουν στήν λήψη τῶν ὀργάνων.

 Ἡ ἐθελοντική θυσία τοῦ δότη εἶναι ἀντίθετη μέ τή θυσία τοῦ Χριστοῦ.  Διότι ὁ Χριστός, δέν ζήτησε ἀπό τόν Ἰούδα νά τόν προδόσει οὔτε ἀπό τούς στρατιῶτες, τούς Ἀρχιερείς ἤ τό λαό νά τόν σταυρώσουν.  Ἀντίθετα μάλιστα, προσπαθοῦσε νά τούς ἀποτρέψει ἀπό αὐτό τό μεγάλο θανάσιμο ἁμάρτημα πού ἐμπαθώς προσπαθοῦσαν νά διαπράξουν.

Γι’ αὐτό τό λόγο καί ὅσοι συμμετεῖχαν στήν σταύρωση τοῦ Χριστοῦ ἁμάρτησαν θανάσιμα.

Ἀπαγορεύει ἡ  Ἐκκλησία τό φόνο.  Ὁ Γιατρός δέν μπορεῖ νά τερματίσει κάποιον ἀσθενῆ ἔστω κι ἄν αὐτός ἔχει δηλώσει “δότης ὀργάνων”.  Ἀν ὁ ἀσθενής πεθάνει μόνος του, δέν εὐθύνεται κανείς ἀπέναντι στό Θεό.  Ἄν ὅμως τόν τερματίσει ὁ γιατρός γιά ἀφαίρεση ὀργάνων, τότε χρεώνεται  αὐτός τό μεγάλο ἁμάρτημα τῆς ἐσκεμμένης κλοπῆς μετά φόνου καί ὄχι μόνο ὁ γιατρός ἀλλά καί ὅσοι συναινοῦν σ’ αὐτό. 

Πολύ περισσότερο ὁ Θεός ἀπαγορεύει τόν φόνο ἐκ προμελέτης.  Πρέπει λοιπόν μέ πολλή προσοχή νά δοῦμε, ὑπό τό φῶς τῆς διδασκαλίας τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ, κατά πόσο ὁ ἀναπνευστήρας τροφοδοτεῖ μέ ὀξυγόνο ἁπλῶς ἕνα πτῶμα ἤ ἐάν διατηρεῖ στή ζωή ἕνα ζωντανό ἀνθρώπινο ὄν γιά “ἀνταλλακτικά”.  Δυστυχῶς οἱ ἀσθενεῖς συχνά ἀντιμετωπίζονται ἀπό τούς γιατρούς  καί ἀπό τό κράτος πρόνοιας ὄχι ὡς ἄνθρωποι, ἀλλά ὡς «χρήσιμα προ-πτώματα».

Ὁ λήπτης τοῦ ζωντανοῦ μοσχεύματος, γίνεται ὁ ἠθικός αὐτουργός τοῦ φόνου. Ἀποδέχεται νά πεθάνει κάποιος ἄλλος γι’ αὐτόν τόν ὁποῖο, κατά τήν ἰατρική δεοντολογία, δέν πρέπει νά μάθει ποτέ.  Κι αὐτό γιατί μέ τή μεταμόσχευση λαμβάνει προσωρινά τή σωματική του ὑγεία ἀλλά ὂχι τήν ψυχική. Τό ἰατρικό αὐτό ἐπίτευγμα,  διαφημίζει καί προβάλλει τόν λήπτη ἐνῶ τόν φόνο τόν ἀποκρύπτει. 

Τό  ἴδιο κάνουν καί τά μαιευτήρια, πού προβάλλουν τίς γεννήσεις, ἐνῶ τίς ἐκτρώσεις τίς ἀποκρύπτουν.  Τήν κλοπή ὀργάνων τή λένε δωρεά ὀργάνων καί τήν εὐθανασία τή λένε φιλανθρωπία.  Δέν μπορεῖ ὁ λήπτης νά κάνει “καρδιακή” προσευχή, μέ κλεμμένη καρδιά, διότι δέν εἰσακούγεται ἀπό τό Θεό ἐπειδή ἡ καρδιά πού ἔχει εἶναι προϊόν ἀδικίας καί φόνου.(Ἰακώβου β΄ 8-12)  

Κατά τήν  Ἐκκλησία μας, ὁ δότης, ὁ γιατρός, ὁ λήπτης, καί οἱ συνεργοῦντες ἐμπίπτουν σέ θανάσιμα ἁμαρτήματα καί  δέν μποροῦν νά σωθοῦν. (Ἐκτός κι ἄν μετανοήσουν ἀληθινά). Κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦ Θανάτου εἶναι μόνο ὁ Θεός.

Οἱ Γιατροί ὁμοιάζουν μέ τούς στρατιῶτες πού σταύρωσαν τόν Χριστό.  Οἱ συγγενεῖς πού δίνουν τόν ἄνθρωπό τους  στούς γιατρούς ὁμοιάζουν μέ τόν Ἰούδα.  Ὅσοι ἀποδέχονται αὐτή τήν κατάσταση ὁμοιάζουν  μέ τούς Ἀρχιερεῖς καί τούς Φαρισαίους, πού θέλησαν νά θυσιαστεῖ ὁ Χριστός γιά ἰδιοτελεῖς λόγους.  Τέλος, τόν Πόντιο Πιλάτο τόν παριστάνει τό Κράτος, τό ὁποίο νομοθετεῖ μέ βάση τό δικό του πολιτικό οἰκονομικό ὤφελος, τίς πιέσεις τῶν ἀντιΧριστιανικῶν συμφερόντων τοῦ λαοῦ καί μετά “νίπτει τας χείρας του”.   

 Γενικά αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ μεταμοσχεύσεις εἶναι μία καλοστημένη παγίδα τοῦ διαβόλου γιά νά μαζεύει ψυχές.

Ἀκόμη καί ἡ δωρεά μέ τόν δότη ἐν ζωῆ (δωρεά νεφροῦ γιά παράδειγμα) δέν εἶναι πάντα ἀποδεκτή».  (ΣΣ. Ὅμως ὁ δωρητής εἶναι ἄραγε πλήρως ἐνημερωμένος γιά τό πῶς θά ζήσει τήν ὑπόλοιπη ζωή του;  Πόσα θά στερηθεῖ στήν πράξη καί πόσο θά κινδυνεύσει στό μέλλον;  Σίγουρα ὄχι, ἄν κρίνουμε ἀπό τά παραδείγματα τῶν δοτῶν ἀπό τίς ἀνατολικές χῶρες καί τίς μαρτυρίες τους.

Πρέπει νά καταλάβουμε ὅτι ἡ ἐπιστήμη θά συνεχίσει νά προχωρεῖ μέ βάση αὐτό πού ἔχει γίνει γνωστό ὡς «τεχνολογικά ἐπιβεβλημένο», δηλαδή, «ἄν μπορεῖ νά γίνει κάτι, πρέπει νά γίνει».  Ὡς Χριστιανοί, ὀφείλουμε νά ἰσοζυγίσουμε τή ζωή μας μέ τό Εὐαγγέλιο καί νά εἴμαστε ἕτοιμοι περιστασιακά νά ποῦμε «ὄχι» σέ ἰατρικά ἐπιτεύγματα, πού εἶναι ἠθικῶς ἀπαράδεκτα.  Πρέπει νά δείξουμε σέ ὅλους ὅτι, παρόλο πού ἐκτιμοῦμε τά ἐπιτεύγματα τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης, ἐντούτοις, στή Χριστιανική ἠθική αὐτά δέν ἔχουν τόν πρῶτο λόγο.

ΑΛΛΕΣ ΠΙΘΑΝΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ

Δυστυχῶς δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε ὅτι ὑπάρχει πάντα καί ἡ πολύ σκοτεινή πλευρά τοῦ ἀνθρώπου.  Ὑπάρχει λοιπόν ὁ κίνδυνος νά δημιουργηθεῖ τό φαινόμενο τοῦ Καϊνισμού σέ φτωχές ἴσως οἰκογένειες, ὅπου κάποιο ἀπό τά παιδιά θά θυσιάζεται ἔντεχνα (μέ μιά κακοποίηση τύπου “ἀτυχήματος”), ὥστε ἡ οἰκογένεια νά ἐξασφαλίσει πόρους γιά τήν ἐπιβίωσή της. 

Ὑπάρχει ἡ περίπτωση νά δημιουργηθοῦν συμμορίες θανάτου πού θά ἐκτελοῦν ἀνθρώπους σέ διάφορα ἀτυχήματα (αὐτοκινητιστικά, ξυλοδαρμούς κλπ) ὥστε νά ὑπάρχει πάντα ὑλικό γιά μεταμόσχευση καί χωρίς κάποιο ἐνοχοποιητικό κίνητρο εἰς βάρος τους, ὥστε νά λειτουργοῦν ἀνενόχλητες. 

Ὑπάρχει ὁ κίνδυνος τά παιδιά πού εἶναι ἀπροστάτευτα νά εἶναι εὔκολος στόχος καί πηγή ὀργάνων, ὅπως καταγγέλλεται ἤδη γιά τούς μεταπράτες ἀπαγωγεῖς.  

Μπορεῖ δηλαδή νά ξεσπάσουν ἀνεξέλεγκτες κοινωνικές καταστάσεις.

ΣΥΝΕΙΡΜΟΙ – ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ

Τελικά, ἡ μεταμόσχευση ὀργάνων θυμίζει τίς κανιβαλιστικές συνήθειες πρωτόγονων λαών πού θεωροῦσαν ὅτι τά σπλάχνα τῶν νεκρῶν ἀντιπάλων τους ἦταν ἕνας τρόπος ἄντλησης τῆς δύναμης τους. 

Ἄλλοι θυμοῦνται τήν ἱστορία τοῦ Φρανκεστάϊν, ἤ τίς ἱστορίες μάγων πού μέ κάποιο δαιμονικό τρόπο, προσπαθοῦν νά ἀπομυζήσουν τήν ζωϊκή ἐνέργεια τῶν συνήθως νεαρῶν θυμάτων τους μέ σκοπό τήν κατάκτηση τῆς αἰώνιας ζωῆς.   Ἕνα γνωστό παιδικό τραγουδάκι  μᾶς λέει: «ἦταν ἕνα μικρό καράβι πού ἤταν ἀταξίδευτο, καί σέ πέντε ἔξι ἐβδομάδες σωθήκαν ὅλες οἱ τροφές καί τότε ρίξανε τόν κλῆρο νά δοῦνε ποιός θά φαγωθεῖ καί ὁ κλῆρος πέφτει (συνήθως) στό πιό νέο, οέ οέ οέ οέ».   

Φυσικά σήμερα στόν πολιτισμένο κόσμο αὐτές οἱ πρακτικές δέν ἔχουν θέση.  Σωστά; 

Κι ὅμως ἡ ἀνθρωποφαγία δέν ἔχει πεθάνει.  Ἁπλῶς ἄλλαξε μορφή.   Ἔγινε ἐπιστημονικό ἐπίτευγμα καί φιλανθρωπικός σκοπός. Καθημερινά οἱ κινοῦντες τά νήματα θέλουν νά τρέφονται ἀπό σάρκες καί ψυχές καί οὔτε πού τό παίρνουμε χαμπάρι..... Βεβαίως ἡ ἀνθρωποφαγία μεταξύ "πολιτισμένων" γίνεται μέ τάκτ, διπλωματικά καί πολλές φορές χωρίς κἄν νά τό καταλαβαίνει τό "θῦμα". Τώρα οἱ ἀρχηγοί τῶν φυλῶν μας εἶναι παχιοί καί ροδαλοί μέ γραβάτες καί πτυχία.

Ἄν δέν παρουσιάζονταν σάν ἰατρογενεῖς αἰτίες, τότε ἡ ἁρπαγή ὀργάνων ἀπό ζωντανούς ὀργανισμούς θά χαρακτηριζόταν μέ συνοπτικές διαδικασίες φόνος. 

Ἔτσι παρουσιάζεται ἡ ἰατρική ἐπιστήμη νά δίνει ἄλλοθι σέ μία καταδικαστέα πράξη. 

Ὁ  Ὅρκος τοῦ Ἰπποκράτη ὅμως ἀναφέρει: «…νά θεραπεύω τούς πάσχοντες κατά τή δύναμή μου καί τήν κρίση μου χωρίς ποτέ ἑκουσίως νά τούς βλάπτω ἤ νά τούς ἀδικήσω…» καί ἀναρωτιέται κάποιος δίκαια, ἄν ἡ ἀπόσπαση ζωτικῶν ὀργάνων πού ἐπιφέρει ὁπωσδήποτε τόν θάνατο, δέν εἶναι βλάβη ἤ ἀδικία πρός τόν πάσχοντα ἀπό τόν ἰατρό;

Ἡ παραβολή τοῦ καλοῦ Σαμαρείτη μᾶς διδάσκει ὅτι ὁ Θεός θέλει νά φροντίζουμε τούς ἀσθενεῖς μέχρι τέλους, ἔστω κι ἄν δέν ἔχουμε κανένα ὤφελος ἀπό αὐτούς, ἔστω κι ἄν μᾶς ἐπιβαρύνουν οἰκονομικά.  Οἱ ὑποψήφιοι λῆπτες πού δέν δέχθηκαν μόσχευμα, καί τερμάτισαν -φοβούμενοι μήν ἀδικήσουν τόν πονεμένο συνάνθρωπό τους- ὑπολογίζονται ἀπό τήν  Ἐκκλησία ὡς Μάρτυρες, διότι μιμήθηκαν τό Χριστό στό μαρτύριο μέχρι τέλους.

Δέν φοβήθηκαν τό θάνατο, γιατί ἑνώθηκαν  μέ τό Χριστό προσδοκώντας ἀνάσταση νεκρών καί ζωή τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Δέν ὑπάρχουν «πτωματικές μεταμοσχεύσεις», διότι ὁ ἐγκεφαλικά νεκρός δέν εἶναι πτῶμα.  Ἐξακολουθεῖ νά κτυπᾶ ἡ καρδιά του καί νά ἀναπνέει. Δέν εἶναι νεκρός ἀλλά ζωντανός δότης.  Ἄν σταματήσει  ἡ καρδιοαναπνευστική λειτουργία, τά πρός μεταμό­σχευση ὄργανα εἶναι ἀκατάλληλα.  Οἱ ἐντολές «οὐ φονεύσεις, οὐ κλέψεις» καί ὁ ἱπποκράτειος ὅρκος περί τοῦ ὅτι ὁ ἰατρός πρέπει, μέχρι τελευταίας ἀναπνοῆς, νά φροντίζει νά σώσει τόν ἀσθενῆ καί τόν βαρύτατα τραυματισθέντα, μέχρι νά καταλήξει, δέν εἶναι δυνατόν νά ἀγνοοῦνται καί νά παραβαίνονται μέ τήν ὕπουλη καί σκόπιμη θεωρία περί «ἐγκεφα­λικοῦ θανάτου».

Ἕνα ἀνεγκέφαλο παιδί, πού θεωρεῖται ἄχρηστο καί  ἴσως  ὄχι  ἐξ ὁλοκλήρου ἀνθρώπινο ἀπό μιά αὐστηρά κοινωνική σκοπιά, στά μάτια τοῦ Θεοῦ εἶναι ἕνα ἔμψυχο πρόσωπο, καί ἰσχύουν οἱ θεῖοι νόμοι καί ὄχι οἱ ἀνθρώπινοι.  Τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τόν ἀσθενῆ σέ ἐπίμονη φυτική κατάσταση, πού δέν ἀντιδρᾶ καθόλου ἤ γιά τόν τραυματία, πού δέν μπορεῖ νά διατηρηθεῖ στή ζωή παρά μόνο μέἀναπνευστῆρα.

Ὁ ὑποψήφιος “δότης” καί ὁ ὑποψήφιος “λήπτης”, εἶναι βαριά ἀσθενεῖς ἄνθρωποι πού ἔχουν μεγάλη ἀνάγκη ἀπό βοήθεια καί θεραπεία ἀμφότεροι.  Ἡ θεραπεία γιά νά εἶναι ἀποδεκτή ἀπό Θεό κι ἀνθρώπους, ἐπειδή ὁ ἄνθρωπος εἶναι διφυής πρέπει νά εἶναι ψυχοσωματική, πού σημαίνει ὅτι χρειάζονται μόνο τά νόμιμα (κατά Θεόν) μέσα.  Ὀρθή καί ἀληθινή ἰατρική ἐπιστήμη.  Οὔτε ὁ πρῶτος νά θανατώνεται οὔτε ὁ δεύτερος νά ζημιώνει τήν ψυχή του.

Ἡ ὀρθή τοποθέτηση γιά τίς μεταμοσχεύσεις  ζωτικών οργάνων, εἶναι ἡ ἀναζήτηση καί προώθηση  τεχνητῶν ἤ ζωικῶν μοσχευμάτων γιά τήν ἀνακούφιση καί τήν ὑγεία τῶν ἀσθενῶν, καί ἡ ἀνεύρεση νέων μεθόδων γιά τήν ἀποκατάσταση τῶν ἐγκεφαλικά “νεκρῶν” καί ὄχι ἡ μέχρι τώρα  ἄθλια κατάσταση.

Αὐτό θά συμβεῖ μόνο ἄν πιστεύουμε πραγματικά στό Θεό, πού εἶναι ὁ ἀληθινός ἰατρός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων, ἄν ἀγαποῦμε ὅλους τούς ἀσθενεῖς συνανθρώπους μας ὅπως τόν ἑαυτό μας καί ἐργαζόμαστε προσευχόμενοι γιά τήν ὑγεία ὅλων.  

Του: Πρεσβυτέρου  Εὐθυμίου  Μουζακίτη,  ἐφημερίου Ἱ.Ν. Ἁγ. Κοσμᾶ Αἰτωλοῦ Ἀμαρουσίου