ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΜΠΡΙΑΝΤΣΙΑΝΙΝΩΦ: ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ ΤΟ ΣΤΕΝΟ ΔΡΟΜΟ ΘΑ ΤΟΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΝ ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΟΙ!

Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ: ''Στούς ἔσχατους χρόνους τό στενό δρόμο θά τόν ἐγκαταλείψουν σχεδόν ὅλοι. θά προτιμήσουν νʹ ἀκολουθήσουν τό φαρδύ δρόμο. Αὐτό ὅμως δέ σημαίνει ὁ φαρδύς δρόμος ἔχασε τό χαρακτηριστικό του νά ὁδηγεῖ στήν ἀπώλεια ἤ ὅτι ὁ στενός δρόμος δέν εἶναι ἀναγκαῖος γιά νά ὁδηγηθεῖ ὁ ἄνθρωπος στή σωτηρία του. Ὅποιος θέλει νά σωθεῖ, πρέπει ὁπωσδήποτε νʹ ἀκολουθήσει τό στενό δρόμο, ὅπως εἶπε πολύ καθαρά καί μέ σαφήνεια ὁ Σωτήρας μας.''

Η στενή πύλη Εργα: Ε` σελ, 8

ΟΣΙΟΣ ΒΑΡΣΑΝΟΥΦΙΟΣ: Η ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ!

Στάρετς Βαρσανούφιος της Όπτινα: Γιατί δὲν λέγει ἡ Γραφή, ὅτι ὁ Θεὸς ἀντιπαθεῖ τοὺς πόρνους, ἢ ἄλλους ἁμαρτωλούς, ἀλλὰ τοὺς ὑπερηφάνους; Ἐπειδὴ ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι ἰδιότητα τῶν δαιμόνων. Ἐπειδὴ ὁ ὑπερήφανος εἶναι κατὰ κάποιο τρόπο συγγενὴς τοῦ διαβόλου.

ΟΣΙΟΣ ΒΑΡΣΑΝΟΥΦΙΟΣ: ΕΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΠΟΡΕΙ Ν' ΑΠΟΚΟΠΤΕΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΣΕ ΟΛΑ, ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΑΠΕΙΝΗ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΣΥΝΕΧΩΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΩΘΕΙ ΜΕ ΤΗ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Στάρετς Βαρσανούφιος της Όπτινα: Εάν ο άνθρωπος μπορεί ν' αποκόπτει συνεχώς το θέλημά του σε όλα, να έχει ταπεινή καρδιά και να έχει τον θάνατο συνεχώς μπροστά του, μπορεί να σωθεί με τη χάρη του Θεού, και όπου και αν βρίσκεται, δεν τον κατακυριεύει η δειλία, διότι αυτός ξέχασε τα περασμένα και προχωρεί σ' αυτά που βρίσκονται μπροστά του.

ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ: ΟΙ ΒΙΟΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ, ΠΑΡΑ Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ!

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς: Οἱ «Βίοι τῶν Ἁγίων δέν εἶναι ἄλλο, παρά ἡ ζωή τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ἡ ἐπαναλαμβανομένη εἰς κάθε ἅγιον, ὀλίγον ἤ πολύ, κατά τοῦτον ἤ ἐκεῖνον τόν τρόπον. Ἤ ἀκριβέστερον, εἶναι ἡ ζωή τοῦ Χριστοῦ παρατεινομένη διά τῶν ἁγίων. ἡ ζωή τοῦ σαρκωθέντος Θεοῦ Λόγου, τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ, ὁ Ὁποῖος δι᾽ αὐτό καί ἔγινεν ἄνθρωπος, διά νά μᾶς δώσῃ καί μεταδώσῃ («παραδώσῃ») ὡς ἄνθρωπος τήν θείαν ζωήν Του. διά νά ἁγιάσῃ καί ἀπαθανατίσῃ καί αἰωνοποιήσῃ μέ τήν ζωήν Του ὡς Θεός, τήν ἰδικήν μας ἀνθρωπίνην ζωήν ἐπί τῆς γῆς. «Ὅ τε γάρ ἁγιάζων καί οἱ ἁγιαζόμενοι ἐξ ἑνός πάντες» (Ἑβρ. 2, 11). Ὅλα αὐτά τά κατέστησε δυνατά καί πραγματοποιήσιμα διά τόν ἀνθρώπινον κόσμον ὁ Θεάνθρωπος Χριστός, ἀπό τότε πού ἔγινεν ἀνθρωπος καί «κεκοινώνηκε σαρκός καί αἵματος», δηλαδή ἔγινε κοινωνός τῆς ἀνθρωπίνης μας φύσεως καί τοιουτοτρόπως ἀδελφός τῶν ἀνθρώπων, ἀδελφός κατά σάρκα καί αἷμα (πρβλ. Ἑβρ. 2, 14, 17). Γενόμενος ἄνθρωπος ἀλλά παραμένων Θεός, ὁ Θεάνθρωπος ἔζη τήν ἁγίαν, ἀναμάρτητον, θεανθρωπίνην ζωήν ἐπί τῆς γῆς καί διά τῆς ζωῆς Του, τοῦ θανάτου Του καί τῆς ἀναστάσεώς Του, κατήργησε τόν διάβολον καί τό κράτος τοῦ θανάτου. Τοιουτοτρόπως ἔδωσε καί δίδει συνεχῶς εἰς ὅλους ὅσοι πιστεύουν εἰς Αὐτόν τάς ἐνεργείας τῆς χάριτος, διά νά καταργοῦν καί αὐτοί τόν διάβολον καί κάθε θάνατον καί κάθε πειρασμόν (πρβλ. Ἑβρ. 2, 14, 15, 18). Αὐτή ἡ θεανδρική ζωή ὑπάρχει ὅλη εἰς τό θεανθρώπινον σῶμα τοῦ Χριστοῦ – τήν Ἐκκλησίαν – καί βιοῦται συνεχῶς ἀπό αὐτήν, καί ἀπό τό ἐπίγειον –ἐπουράνιον πλήρωμά της καί ἀπό τά ἐπί μέρους μέλη της, κατά τό μέτρον τῆς πίστεώς των. Ἡ ζωή τῶν ἁγίων εἶναι εἰς τήν πραγματικότητα αὐτή ἡ ζωή τοῦ θεανθρώπου Χριστοῦ, ἡ ὁποία διοχετεύεται εἰς τούς ἀκολουθοῦντας Αὐτόν καί βιοῦται ἀπό αὐτούς ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ Του. Διότι, ἀκόμη καί τό κάθε τι αὐτῆς τῆς ζωῆς ἔρχεται πάντοτε ἐκ τοῦ Χριστοῦ, ἐπειδή Αὐτός εἶναι ἡ ζωή (Ἰωάνν. 14, 6. 1, 4), ζωή ἄπειρος καί ἀτελεύτητος καί αἰωνία, πού μέ τήν θείαν δύναμίν της ἀνιστᾷ ἀπό κάθε θάνατον καί νικᾷ ὅλους τούς θανάτους. Ὅπως ἀκριβῶς λέγει τό παναληθές Εὐαγγέλιον τοῦ Παναληθοῦς Κυρίου: «Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή» (Ἰωάνν. 11, 35). Ὁ θαυμαστός Κύριος, ὁ Ὁποῖος εἶναι ὅλος «ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή», κατοικεῖ μέ ὅλον τό εἶναι Του, ὡς θεανθρωπίνη πραγματικότης, εἰς τήν Ἐκκλησίαν Του. Δι᾽ αὐτό καί δέν ὑπάρχει τέλος εἰς τήν διάρκειαν τῆς πραγματικότητος αὐτῆς. Ἡ ζωή Του συνεχίζεται εἰς ὅλους τούς αἰῶνας. κάθε χριστιανός εἶναι σύσσωμος τοῦ Χριστοῦ (Ἐφ. 3, 6), καί δι᾽ αὐτό εἶναι χριστιανός διότι ζῇ τήν θεανθρωπίνην ζωήν αὐτοῦ τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, ὡς ὀργανικόν κύτταρόν του.

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ!

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον ημάς!

ΟΤΑΝ ΒΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΚΕΙΝΟΣ ΒΑΖΕΙ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΓΑΛΗΝΗ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ!

Όταν βάζουμε τα προβλήματά μας στα χέρια του Θεού, Εκείνος βάζει την ειρήνη Του και τη γαλήνη στις καρδιές μας!

ΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΥΞΙΔΑ ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΛΟΓΟ ΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ!

Όταν χάνουμε τον προσανατολισμό μας και όταν δεν έχουμε κάτι σημαντικό να πούμε, ας πάρουμε για πυξίδα την Ιερή Παράδοση και για λόγο ας έχουμε τον λόγο των Αγίων Πατέρων.

ΣΕ ΚΑΘΕ ΝΑΟ, ΔΙΠΛΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ!

Σε κάθε Ναό, δίπλα στην Αγία Τράπεζα, υπάρχει ένας Άγγελος, που εμείς δεν τον βλέπουμε, αλλά εκείνος μας παρακολουθεί σιωπηλά!

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΣ ΜΟΥ (Ο ΑΜΝΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ)

Ο Κύριός μου και Θεός μου (Ο Αμνός του Θεού)

ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ: ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΣΕΛΘΕΙ ΣΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥΣ!

Άγιος Αντώνιος: Κανείς δεν μπορεί να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών, χωρίς να δοκιμάσει πειρασμούς (δοκιμασίες). Βγάλει από τη μέση τους πειρασμούς και τότε κανείς δεν θα υπάρχει που να σώζεται.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΑΛΗΘΙΝΑ ΓΕΝΝΑΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΤΑΙ ΠΟΤΕ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Αληθινά γενναίος είναι εκείνος που δεν απελπίζεται ποτέ.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ: ΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΝ ΜΕΤΑ ΜΙΑΝ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΑΝ ΝΟΥΘΕΣΙΑΝ ΠΑΡΑΙΤΟΥ!

Απόστολος Παύλος: Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού.

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: ΚΑΝΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ Ο ΒΙΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΙΝΑ ΕΥΤΥΧΗΣ!

Μέγας Βασίλειος: Κανενός ανθρώπου ο βίος δεν είναι παντοτινά ευτυχής. Η παντοτινή ευτυχία ανήκει μόνο στον Θεό. Εσύ όμως, αν θλίβεσαι για τα τωρινά, να παρηγοριέσαι για τα περασμένα. Τώρα κλαίς, αλλά προηγουμένως γελούσες. Τώρα είσαι φτωχή, αλλά πρώτα ήσουν πλούσια. Έχεις πιεί το καθαρό και πηγαίο νερό της ζωής. Τώρα που πίνεις το θολό, να υπομείνεις. Ούτε τα νερά των ποταμών φαίνονται πάντοτε καθαρά.

ΑΡΧΙΜ. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΜΥΡΟΥ: ΩΡΑΙΟΠΟΙΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΑΝΗ ΟΠΩΣ ΟΙ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΕΣ

Ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Γ. Μύρου, Δρ Θ.

Στὸν καταιγισμὸ τῶν ἀκραίων προκλήσεων τῶν ἡμερῶν μας, ὅπως τῶν ψηφισθέντων νόμων γιὰ τὴν ἀλλαγὴ φύλου καὶ  τὴν υἱοθεσία παιδιῶν ἀπὸ ὁμόφυλα ζευγάρια, ὅπως τῆς ἐπιβολῆς τῶν νέων συγκρητιστικῶν βιβλίων τῶν Θρησκευτικῶν, τῶν ποικίλων νεοεποχίτικων συγκρητιστικῶν ἐκδηλώσεων, ἀλλὰ καὶ τῆς ὑπογραφῆς γιὰ τὴν προδοτικὴ παράδοση τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας σὲ γειτόνους, ποὺ μακροχρόνια καὶ μεθοδικὰ ἐπιβουλεύονται τὴν ἀκεραιότητα τῆς πατρίδος μας, διακρίνεται πολὺ καθαρὰ ἡ ἀπαξίωση τῆς ἀλήθειας, ἡ καταπάτηση τοῦ δικαίου, ἡ περιφρόνηση τῆς Παραδόσεως, ἡ ὑποτίμηση τῆς Δημοκρατίας, ὁ αὐταρχισμός, ἡ ἀξιοποίηση ὁλοκληρωτικῶν μεθόδων γιὰ τὴν ἐπιβολὴ τῆς θελήσεως τῶν εὐνοουμένων μειοψηφιῶν καὶ πρὸ πάντων ἡ καύχηση γιὰ τὴν διαστροφὴ καὶ ἡ ὡραιοποίηση τῆς πλάνης.

Καθημερινὰ γινόμαστε ἀποδέκτες τῆς ἄμετρης καυχησιολογίας στοὺς προφορικοὺς καὶ γραπτοὺς λόγους ἀξιωματούχων τῆς πατρίδος μας, ἀλλὰ καὶ κάποιων ἀκολούθων τους. Ὁμιλοῦν καὶ γράφουν ὅτι τὰ προκλητικὰ ἐγχειρήματα τῆς πλάνης, τῆς ἀσεβείας καὶ τῆς προδοσίας ἀποτελοῦν θαυμαστὰ ἐπιτεύγματα προόδου, ἐκσυγχρονισμοῦ καὶ μεγίστης ὠφελείας γιὰ τὴν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων. Συγχρόνως ντύνουν τὰ ἰδεολογήματά τους μὲ τὰ ὡραιότερα λεκτικὰ στολίδια, καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ἐξωραΐζουν ἀκόμη καὶ τὶς ἀποτυχίες τους.

Ἐνεργοῦν συντονισμένα καὶ ἀποφασιστικὰ νὰ ἀνατρέψουν ἀξίες μαρτυρημένες ἀπὸ θαυμαστὲς ἐπεμβάσεις τοῦ Θεοῦ στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία, σεβαστὲς ἀπὸ ἀμέτρητες γενεὲς ἀνθρώπων καὶ καθιερωμένες ἀπὸ τὴν μακραίωνη εὐεργετικὴ ἀποτελεσματικότητά τους. Πρόκειται γιὰ τὶς ἀξίες τῆς ἀπολυτότητας τῆς ἀποκεκαλυμμένης ἀληθείας, τῆς θείας καὶ ἀνθρωπίνης δικαιοσύνης, τῆς θεοσέβειας, τῆς παραδοσιακῆς φυσικῆς οἰκογενείας, τῆς μητέρας καὶ τοῦ πατέρα, τῆς αἰδοῦς, τῆς τιμῆς, τῆς φιλοπατρίας.

Ἀγωνίζονται μὲ κάθε τρόπο νὰ ἀντικαταστήσουν αὐτὲς τὶς δοκιμασμένες ἀξίες μὲ ὄσα ἐπιβάλλει ἡ ἰδιοτελὴς καὶ ἐμπαθὴς «πολιτικὴ ὀρθότητα». Καὶ ἐνῶ γιὰ στήριγμα τῶν ὅσων θέλουν νὰ ἐπιβάλλουν δὲν ἔχουν τὴν μαρτυρία οὔτε τοῦ Θεοῦ, οὔτε τῶν καλῶν κἀγαθῶν ἀνθρώπων, οὔτε τῆς ἱστορίας, οὔτε τῆς ἀληθινῆς ἐπιστήμης, οὔτε τῆς ἐμπειρίας τῆς ἐπιτυχίας, αὐτοὶ καυχῶνται ἀσύστολα καὶ προκλητικὰ γιὰ τὰ «κατορθώματά» τους καὶ ἐξωραῒζουν μὲ μαεστρία τὴν ἀποδεδειγμένη πλάνη.

Αὐτὸ τὸ φαινόμενο, ποὺ στὶς μέρες μας παρουσιάζεται σὲ ἰδιαίτερη ἔξαρση, μᾶς θυμίζει τὴ δράση καὶ τὴν τακτικὴ τῶν ψευδοπροφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

Μελετώντας κάποιος προσεκτικὰ τοὺς ψευδοπροφῆτες  αὐτούς, διαπιστώνει ὅτι διατηροῦν μέσα τους συγκεχυμένα στοιχεῖα ἀληθείας καὶ ψεύδους καὶ χαρακτηρίζονται ἀπὸ τὴν κυριαρχία ἑνὸς πνεύματος ὁλοφάνερα συγκρητιστικοῦ. Στόχος τους εἶναι νὰ ἐξυπηρετήσουν τὰ δικά τους ὑλικὰ συμφέροντα, νὰ δεχθοῦν δῶρα, νὰ ἀπολαύσουν τιμές, νὰ ἱκανοποιήσουν τὶς φιλοδοξίες τους καὶ νὰ εἶναι αὐτοὶ κυρίαρχοι ἐπάνω στοὺς ἄλλους.

Ἀξίζει ἐδῶ νὰ σημειώσουμε ὅτι ὁ ἀληθινὸς προφήτης τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἠσαῒας, χαρακτηρίζει τοὺς ψευδοπροφῆτες ὡς «μεταβόλους»[1], δηλαδή, ἐμπόρους καὶ ἐκμεταλλευτές τῶν ἀνθρώπων.

Ὁ προφήτης Ἰεζεκιὴλ τοὺς παρομοιάζει μὲ πονηρὲς ἀλεποῦδες: «ὡς ἀλώπηκες ἐν τοῖς ἐρήμοις οἱ προφῆταί σου Ἰσραήλ»[2]. Μὲ τὶς ψευδοπροφητεῖες καθησυχάζουν, ἀποκοιμίζουν καὶ τελικὰ παραπλανοῦν τοὺς ἄρχοντες καὶ τὸν λαό. Συγχρόνως ἐνθαρρύνουν τοὺς ἀμετανοήτους νὰ συνεχίσουν νὰ διαπράττουν τὶς ἁμαρτίες τους καὶ νὰ βεβηλώνουν τὸ θεῖο ὄνομα, τὸ ὁποῖο οἱ ἴδιοι πολλὲς φορὲς χρησιμοποιοῦν καὶ ἐπικαλοῦνται.

Ἀξία, ἐπίσης, ἰδιατέρας μνήμης εἶναι καὶ ἡ ἄλλη εἰκόνα, ποὺ χρησιμοποιεῖ ὅ ἴδιος προφήτης. Παρομοιάζει τὶς προφητεῖες τῶν ψευδοπροφητῶν γιὰ εἰρήνη καὶ εὐημερία μὲ τὸ σοβάτισμα ἑτοιμόρροπων τοίχων. Μὲ τὶς ἀπατηλὲς καὶ ψευδεῖς προφητεῖές τους στηρίζουν τοὺς ἀσεβεῖς ἄρχοντες καὶ ἐνισχύουν τὸν λαὸ νὰ τοὺς ἐμπιστεύεται καὶ νὰ τοὺς ἀκολουθῆ. Αὐτὸ ποὺ κάνουν εἶναι νὰ «ἀλείφουν», νὰ σοβατίζουν, δηλαδὴ νὰ ὡραιοποιοῦν ὅ,τι ἀσεβὲς κτίζουν οἱ φιλόδοξοι καὶ ἀπομακρυσμένοι ἀπὸ τὸν Θεὸ ἄρχοντες. Ἀλλὰ καὶ ἐδῶ ὁ ρωμαλέος ἀληθινὸς προφητικὸς λόγος ἀκούγεται ὡς βροντή: «Ἀποπλάνησαν τὸν λαόν μου λέγοντας ὅτι θὰ ἐπικρατήση εἰρήνη, καὶ εἰρήνη δὲν ὑπάρχει. Κι ὅταν ὁ λαός μου ἔκτιζε τοῖχο μὲ ξηρολιθιὰ, αὐτοὶ (οἱ ψευδοπροφῆτες) ἁπλῶς τὸν σοβατίζανε. Νὰ πῆς σ’ αὐτοὺς τοὺς σοβατζῆδες ὅτι θὰ ἔρθη δυνατὴ βροχή, θὰ πέση χαλάζι, θὰ ξεσπάση ἀνεμοθύελλα καὶ ὁ τοῖχος θὰ πέση... Καὶ ὅταν ὁ τοῖχος πέση θὰ σᾶς ρωτᾶνε: Τὶ ἀπέγινε ἐκεῖνος ὁ ὄμορφος σοβάς, μὲ τὸν ὁποῖο πασαλείψαμε τὴν ξερολιθιά»[3].

Αὐτὸς εἶναι ὁ αὐθεντικὸς πνευματικὸς καθρέπτης, γιὰ νὰ καθρεπτισθοῦμε στοὺς ἐσχάτους καιρούς, ποὺ ζοῦμε.

Ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Γ. Μύρου, Δρ Θ.

---

[1] Ἠσ. 23,3

[2] Ἰεζ. 13,4

[3] Ἰεζ. 13,10-12

 https://www.katanixis.gr

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗΣ: ΥΠΑΡΞΙΑΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥΣ

Υπαρξιακά ερωτήματα και η θεολογική απάντησή τους

Δημήτριος Τσελεγγίδης, Καθηγητής Δογματικής, Θεολογική Σχολή ΑΠΘ

Γιατί νά ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά πεθαίνουν νέοι καί μικρά παιδιά; Θά ὑπάρξει Ἀνάσταση τῶν νεκρῶν;

Ὁ Θεός εἶναι ὁ μόνος Κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου. Ὁ Θεός, δηλαδή, παρέχει τή ζωή, ἀλλά καί θέτει τά ὅριά της. Μόνος αυτός γνωρίζει ὅλα τά δεδομένα, ἀλλά καί ὅλες τίς προθέσεις τῶν λογικῶν ὄντων, πρίν κἄν αὐτά ἔρθουν στήν ὕπαρξη. Ταυτόχρονα, ὁ Θεός ἀγαπᾶ σέ ἀσύλληπτο βαθμό ὅλους τούς ἀνθρώπους. Μάλιστα, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος θεωρεῖ τόν Χριστό ὡς τόν μανιωδέστερο τῶν ἐραστῶν τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. Κατά τήν Ἁγία Γραφή, ἄλλωστε, ὁ Θεός θέλει ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νά σωθοῦν καί νά τόν γνωρίσουν ὡς τήν ὐποστατική Ἀλήθεια («πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν»). Μέ τίς παραπάνω προϋποθέσεις, κατανοεῖται εὔκολα, ὅτι ὁ Θεός, ὡς ὁ κατεξοχήν καί κατά κυριολεξία καλός καί ἀγαθός, δέν εἶναι δυνατόν νά θέλει τόν πρόωρο θάνατο κανενός ἀνθρώπου. Καί τοῦτο, ἐπειδή τό κύριο γνώρισμα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀγάπη.

 Ἔτσι ὁ Θεός ἀποφασίζει τόν θάνατο τοῦ κάθε ἀνθρώπου μέ βάση τήν παγγνωσία καί τήν ἀγάπη του. Τοῦτο, πρακτικῶς, σημαίνει ὅτι ὁ κάθε ἄνθρωπος πεθαίνει στήν καλύτερη χρονική στιγμή γι’ αὐτόν. Κατά συνέπεια, μία ἐνδεχόμενη παράταση τῆς ζωῆς μας, πέρα ἀπό τό ὅριο, πού ἔθεσε ἠ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τόν καθένα μας, θά εἶχε ἀρνητικό ἀποτέλεσμα στήν ποιότητα τῆς αἰωνίου ζωῆς μας. Γι’ αὐτό, θά πρέπει νά δεχόμαστε τήν ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ, γιά τήν ὁριοθέτηση τῆς ζωῆς ὄλων τῶν ἀνθρώπων, μέ εὐγνώμονα καί εὐχαριστιακή διάθεση.

Ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν ἀποτελεῖ θεμελιώδη ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας, πού διατυπώθηκε δογματικά καί συμπεριλήφθηκε στό Σύμβολο τῆς Πίστεώς μας, κατά τήν Β’ Οἰκουμενική Σύνοδο. Ἄλλωστε, ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ τήν ἀσφαλέστερη ἐγγύηση γιά τήν πραγματοποίηση καί τῆς δικῆς μας ἀναστάσεως. Ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν σωμάτων καί ἡ ἕνωσή τους μέ τίς ἀντίστοιχες ψυχές εἶναι ἡ προϋπόθεση γιά τήν μέλλουσα Κρίση, ἀφοῦ ζήσαμε καί πράξαμε τό καλό ἤ τό κακό, ὡς ψυχοσωματική ἑνότητα. Εἶναι, λοιπόν, εὔλογο νά ἔχουμε καί τή μελλοντική ποιότητα τῆς ζωῆς μας ὡς ἐνιαία ψυχοσωματική ὕπαρξη.

Ποιός ἄνθρωπος εἶναι πραγματικά ἐλεύθερος καί εὐτυχισμένος; Τί σημαίνει πραγματική ἐλευθερία καί πῶς ἀποκτᾶται;

Πραγματικά ἐλεύθερος εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ὅταν ἀπελευθερωθεῖ ἀπό τόν φόβο τοῦ θανάτου, ἀπό τήν ἐπιρροή τοῦ πονηροῦ καί ἀπό τά πάθη του. Τότε μόνο μπορεῖ νά ζεῖ σύμφωνα μέ τίς προδιαγραφές τῆς δημιουργίας του καί μόνο τότε μπορεῖ νά πραγματοποιεῖ τόν σκοπό, γιά τόν ὁποῖο τόν δημιούργησε ὁ Θεός, ἐπειδή μόνο τότε μπορεῖ νά ἀξιοποιεῖ ὅλες τίς δυνατότητες, πού ἔλαβε μέ τή δημιουργία του «κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν» Θεοῦ. Γι’ αὐτό καί μόνο τότε μπορεῖ νά εἶναι πραγματικά καί ἐξολοκλήρου εὐτυχισμένος.

Ἡ πραγματική ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, ὅμως, παρέχεται μυστηριακά, ὡς δωρεά, μόνο μέσα στό πλαίσιο τῆς Ἐκκλησίας, ὅπου βιώνεται ἐμπειρικά καί ὐπαρξιακά «ἐν πάσῃ αἰσθήσει». Καί τοῦτο, ἐπειδή μόνο μέσα στήν Ἐκκλησία ὑπερβαίνεται ὁ θάνατος, ὡς χωρισμός τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν πηγή τῆς ζωῆς, τόν Θεό, καί καταλύεται ὀ φόβος τοῦ θανάτου, ὁ ὁποῖος προσδιορίζει ἀποφασιστικά ὅλες τίς ἐνέργειες τοῦ ἀνθρώπου, στόν ὁποῖο κυριαρχεῖ. Ὁ Χριστός, μέ τόν σταυρικό θάνατό του, κατήργησε τήν κυριαρχική ἐξουσία τοῦ διαβόλου στόν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος ἐντάσσεται στό μυστηριακό του σῶμα, τήν Ἐκκλησία, ἐνῷ μέ τήν ἀνάστασή του νίκησε τόν θάνατο, παρέχοντας τήν ἀναστημένη ζωή στά μυστηριακά του μέλη, τούς πιστούς, τόσο στήν παροῦσα ὅσο καί στήν μέλλουσα αἰώνια ζωή. Ὅταν ὁ πιστός παραβιάζει τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, περνᾶ στήν ὑπαρξιακή περιοχή τοῦ θανάτου καί στόν χῶρο ἐπιρροῆς τοῦ πονηροῦ. Τότε ἐμφανίζονται κάι ριζώνουν τά πάθη. Ὅλα αὐτά, ὅμως, καταλύονται τελείως μέ τήν εἰλικρινῆ μετάνοια καί ἐξομολόγηση τοῦ πιστοῦ, ἐνῷ μέ τή Θεία Κοινωνία τρέφεται πνευματικά κάι ἑνώνεται χαρισματικά μέ τόν ἴδιο τόν Θεό. Τότε, ἄλλωστε, ὑποτασσόμενο τό θέλημά του στό θέλημα τοῦ Χριστοῦ, ἀποκτᾶ καί τή χαρισματική ἐλευθερία του. Χαρισματική ἐλευθερία εἶναι ἠ ἴδια ἡ ἀνθρώπινη ἐλευθερία τοῦ συγκεκριμένου πιστοῦ, ἡ ὁποία ἐμπλουτίζεται μέ τήν ἄκτιστη θεοποιό Χάρη τοῦ Χριστοῦ, ὁπότε καί ἀποκτᾶ, χαρισματικῶς, προοπτικές ἄκτιστης ἐλευθερίας.

Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΣΙΝΑΪΤΗΣ: ΟΠΟΙΟΣ ΚΡΑΤΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΤΟ ΡΑΒΔΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΔΕ ΘΑ ΣΚΟΝΤΑΨΕΙ!

Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης: Όποιος κρατάει στο χέρι του το ραβδί της προσευχής δε θα σκοντάψει. Αλλά κι αν σκοντάψει δεν θα πέσει.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΤΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΡΑΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΕΙΚΗΣ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Η μητέρα όλων των αγαθών και το γνώρισμα των μαθητών του Ιησού και η δύναμη που συγκρατεί όλη μας τη ζωή είναι πάνω απ’ όλα η αγάπη. Διότι αυτό σημαίνει να είσαι μαθητής του Χριστού, το να είσαι πράος και επιεικής.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΦΡΟΝΤΙΣΕ, ΑΝΘΡΩΠΕ, ΝΑ ΖΗΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Φρόντισε, άνθρωπε, να ζης σύμφωνα με τους νόμους του Θεού, και κανείς ποτέ δεν θα σε νικήση, αλλά και αν φαίνεσαι ότι είσαι πιο αδύναμος από όλους, θα είσαι ο δυνατώτερος από όλους.

Η ΜΕΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

Η Μετάσταση του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου 

Αρκετοί είχαν την άποψη ότι ο Ιωάννης δεν πέθανε, αλλά μετατέθηκε στην άλλη ζωή, όπως ο Ενώχ και ο Ηλίας. Αφορμή γι' αυτή την άποψη έδωσε το γνωστό ευαγγελικό χωρίο, Ιωάννου κα’ 22. Όμως, ο αμέσως επόμενος στίχος κα' 23 διευκρινίζει τα πράγματα.

Η παράδοση που ασπάσθηκε η Εκκλησία μας είναι η έξης: Ο Ιωάννης σε βαθειά γεράματα πέθανε στην Έφεσο και τάφηκε έξω απ' αυτή. Αλλά μετά από μερικές ήμερες, όταν οι μαθητές του επισκέφθηκαν τον τάφο, βρήκαν αυτόν κενό. Η Εκκλησία μας, λοιπόν, δέχεται ότι στον αγαπημένο μαθητή του Κυρίου συνέβη ότι και με την Παναγία μητέρα Του. Δηλαδή, ο Ιωάννης ναι μεν πέθανε και ετάφη, αλλά μετά τρεις ημέρες αναστήθηκε και μετέστη στην αιώνια ζωή, για την οποία ο ίδιος, να τί λέει σχετικά: «Ὁ ἔχων τὸν υἱὸν ἔχει τὴν ζωήν, ὁ μὴ ἔχων τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὴν ζωὴν οὐκ ἔχει» (Α' επιστολή Ιωάννου, ε' 12). Εκείνος, δηλαδή, που είναι ενωμένος μέσω της πίστης με το Χριστό και τον έχει δικό του, έχει την αληθινή και αιώνια ζωή. Εκείνος, όμως, που δεν έχει τον Υιό του Θεού, να έχει υπ’ όψιν του πως δεν έχει και την αληθινή και αιώνια ζωή. 

https://www.saint.gr

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Χ. ΣΤΕΡΓΙΟΥΛΗΣ: ΠΟΣΟ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΑ ΗΤΑΝ ΤΑ ΑΚΥΡΩΘΕΝΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΕ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Πόσο προοδευτικά ήταν τα ακυρωθέντα από το ΣτΕ Θρησκευτικά

Οι πρόσφατες αποφάσεις της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) ακύρωσαν τα Προγράμματα Σπουδών στα Θρησκευτικά του υπουργού Παιδείας κ. Κ. Γαβρόγλου.

Ήταν αναμενόμενες αυτές οι αποφάσεις, αφού τα Προγράμματα ήταν τα ίδια ακριβώς με εκείνα του κ. Ν. Φίλη, που είχαν ακυρωθεί με τις υπ’ αριθμ. 660 και 926 του έτους 2018 αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας. Δεν άλλαζε τίποτε σ’ αυτά ουσιαστικά, εκτός από την ημερομηνία έκδοσής τους, τον αριθμό του φύλλου Εφημερίδος της Κυβέρνησης και την υπογραφή του Υπουργού. Ήταν ένα τέχνασμα της παρελκυστικής πολιτικής τής τότε ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας και τίποτε περισσότερο. Το είχε, άλλωστε, ομολογήσει και ο ίδιος ο υπουργός, ότι δεν είχε αλλάξει τίποτε σ’ αυτά.

Θα έπρεπε να τηρήσουν αιδήμονα σιωπή οι εν λόγω πρώην Υπουργοί για την ετυμηγορία του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου. Όμως συνέβη το όλως αντίθετο. Άσκησαν απαράδεκτη κριτική για τις πρόσφατες αποφάσεις, όπως είχαν πράξει και για τις αποφάσεις του 2018. Έκαναν λόγο για απόφαση-αναχρονισμό, αντίθετη προς το Σύνταγμα και προς την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου! Δεν είχαν φαίνεται υπόψη τους την καταδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου κατά της Νορβηγίας, επειδή είχε εισαγάγει στα σχολεία της πολυθρησκειακό μάθημα Θρησκευτικών. (Υπόθεση Folgeto, απόφαση Ευρ. Δικαστηρίου 20/7/2017).

Ομίλησαν επίσης για μεταβολή του θρησκευτικού μαθήματος σε κατήχηση στην Ορθοδοξία και υπεραμύνθηκαν των απαράδεκτων και καταστροφικών Προγραμμάτων τους, που αποτελούν αντικατήχηση στην Ορθοδοξία και έμμεσο προσηλυτισμό στις ετερόθρησκες και ετερόδοξες θρησκευτικές διδασκαλίες.

Ο κ. Γαβρόγλου μάλιστα επισήμανε συγκεκριμένα ότι η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας «καταργεί ολόκληρη την επιστημονική, παιδαγωγική και θεολογική εξέλιξη του μαθήματος μετά το 1974». Μόνον που δεν μας είπε ότι είναι και θεόπνευστα τα Προγράμματα! Ποια σχέση έχουν αυτά τα Προγράμματα με τα προηγούμενα, τα πριν από το 2016; Με τον νόμο 1566/1985; Ευστόχως παρατηρήθηκε ότι «Για πρώτη φορά από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους το μάθημα των Θρησκευτικών αλλοιώνεται και μετατρέπεται σε μια περίεργη θρησκειολογία, στην οποία αναμειγνύεται η Ορθόδοξη πίστη με διάφορα θρησκεύματα δημιουργώντας σύγχυση και ενσπείρωντας αμφιβολίες στους άπειρους και χωρίς κρίση μαθητές».

Καυχώνται οι εν λόγω Υπουργοί για τα καταργηθέντα Προγράμματά τους, που βασίζονται στην αρχή του υποκειμενισμού και της σχετικοκρατίας κατά την οποία δεν υπάρχει απόλυτη αλήθεια στην επιστήμη και στη θρησκεία. Και οδηγούν στη Θρησκευτική αδιαφορία και στην αθεΐα. Που εξισώνουν τις φυσικές θρησκείες και τις αιρέσεις με την Αποκάλυψη του Θεού. Το Ευαγγέλιο, που προκάλεσε τις μεγαλύτερες ηθικές επαναστάσεις και άλλαξε πνευματικά και πολιτιστικά τον κόσμο, με το Κοράνι, τις Βέδδες και τα λοιπά κείμενα των θρησκειών. Και εντέλλονταν οι διδάσκοντες «να αποστασιοποιούνται κατά το δυνατόν από τη Θρησκεία στην οποία ανήκουν…» (Οδηγός Εκπαιδευτικού, σελ. 267).

Εκθειάζουν Προγράμματα που χαρακτηρίσθηκαν από τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο ως «απαράδεκτα και επικίνδυνα». Το εκπαιδευτικό τους υλικό, είπε, «όχι μόνον δεν βοηθά το παιδί μιας ορθόδοξης οικογένειας στη διαμόρφωση μίας συνεκτικής εικόνας για την Ορθοδοξία, αλλά κλονίζει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, του προκαλεί σύγχυση ενσπείροντάς του τη λογική αμφιβολία» (δηλώσεις του Μακαριωτάτου 20-9-2016).

Ομιλούν με καύχηση για Προγράμματα που δεν πέτυχαν πιλοτικά. Και που αποδοκιμάστηκαν από την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων -η οποία εκπροσωπεί τη συντριπτική πλειοψηφία των Θεολόγων- και προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικράτειας για την ακύρωσή τους.

Πόσο προοδευτικά μπορούσαν να είναι τα καταργηθέντα από το ΣτΕ Προγράμματα Σπουδών στα Θρησκευτικά που επέβαλαν τον θρησκευτικό αχταρμά; Τη διδασκαλία δηλαδή πολλών θρησκειών μαζί; Εύστοχα παραλληλίσθηκε η διδασκαλία αυτή με την ταυτόχρονη διδασκαλία πολλών ξένων γλωσσών. Είναι δυνατόν ποτέ να τελεσφορήσει αυτή;

Άξιο προσοχής είναι και το ότι η διάρθρωση της ύλης των ακυρωθέντων από το ΣτΕ Προγραμμάτων δεν ακολουθεί την ιστορική μέθοδο, αλλά τη θεματική. Την κατά θέματα παρουσίαση της διδακτικής ύλης, η οποία όπως λέγει ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος «στα μεν θρησκευτικά δημιουργεί τον θρησκευτικό συγκρητισμό, στη δε ιστορία τον ακραίο διεθνισμό, που υπονομεύει το έθνος …». Γι’ αυτό και διεμαρτυρήθη η Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων. Επιτυχώς ελέχθη ότι τα μεταλλαγμένα Θρησκευτικά είναι τόσο βλαβερά, όσο και τα μεταλλαγμένα προϊόντα.

Για τα καταργηθέντα από το Σ.τ.Ε. Προγράμματα Θρησκευτικών αρμόδιος παιδαγωγός, ο καθηγητής της Διδακτικής Μεθοδολογίας Ιωάννης Φύκαρης είπε πως στόχος τους είναι η συνεισφορά στην «κοινωνική αναδόμηση», στην ολική ανατροπή των δομικών χαρακτηριστικών της κοινωνίας».

Όλα αυτά, που με κάθε δυνατή συντομία εκτέθηκαν ως τώρα, καταδεικνύουν πόσο προοδευτικά ήταν τα Προγράμματά των κυρίων Φίλη και Γαβρόγλου. Στόχευαν στην αποκοπή της νέας γενιάς από την κυριότερη ρίζα του έθνους μας, την Ορθοδοξία.

Από τον Βασίλειο Χ. Στεργιούλη

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΛΑΡΙΣΑΣ, https://thriskeftika.blogspot.com 

ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ: ΠΟΘΕΙ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΖΗΤΩ!

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης: Ποθεί η ψυχή μου τον Θεό και Τον ζητώ, με δάκρυα. Εύσπλαχνε Κύριε, Σύ βλέπεις την πτώση μου και τη θλίψη μου. Ταπεινά όμως παρακαλώ το έλεός Σου: Χορήγησέ μου, του αμαρτωλού, την χάρη του Αγίου Σου Πνεύματος. Η θύμησή της οδηγεί το νου μου να ξαναβρή την ευσπλαχνία Σου. Κύριε, δώσε μου πνεύμα ταπεινώσεως, για να μη ξαναχάσω τη χάρη Σου και ξαναρχίσω να την θρηνώ, όπως θρηνούσε ο Αδάμ για τον παράδεισο και τον Θεό.

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ- ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: Σᾶς παραγγέλω λοιπὸν τοῦτο νὰ κάμετε· νὰ πάρετε ὅλοι ἀπὸ ἕνα κομπολόγιον καὶ αὐτὸ κομπολόγιον νὰ ἔχη ἑκατὸν τρία σπυρία καὶ εἰς κάθε σπυρίον νὰ λέγετε:

«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ καὶ Λόγε τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, διὰ τῆς Θεοτόκου καὶ πάντων τῶν Ἁγίων ἐλέησόν με τὸν ἀματρωλὸν καὶ ἀνάξιον δοῦλόν σου».

ΕΙΣ ΑΦΕΣΙΝ ΓΕΝΕΣΘΩ ΜΟΙ ΤΩΝ ΠΤΑΙΣΜΑΤΩΝ ΤΟ ΑΧΡΑΝΤΟΝ ΣΟΥ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΘΕΙΟΝ ΑΙΜΑ!

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΛΗΨΕΩΣ

Εἰς ἄφεσιν γενέσθω μοι τῶν πταισμάτων τὸ ἄχραντόν σου Σῶμα καὶ θεῖον Αἷμα, εἰς Πνεύματος Ἁγίου τε κοινωνίαν καὶ εἰς αἰώνιον ζωήν, Φιλάνθρωπε, καὶ παθῶν καὶ θλίψεων ἀλλοτρίωσιν.

ΟΣΙΑ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ

Οσία Ευφροσύνη 

Η Οσία Ευφροσύνη έζησε στα χρόνια του Θεοδοσίου του μικρού (περί το 410 μ.Χ.), ήταν μοναχοκόρη και πολύ πλούσια. Ο πατέρας της Παφνούτιος ήταν ο πλουσιότερος της Αλεξάνδρειας και μαζί με τη σύζυγό του διακρίνονταν για τη θερμή πίστη τους στο Θεό.

Δώδεκα χρονών η Ευφροσύνη έμεινε ορφανή από μητέρα, και ο πατέρας της αφοσιώθηκε ακόμα πιο φιλόστοργα στην επιμέλεια της κόρης του. Όταν η Ευφροσύνη έφθασε στο 18ο έτος της ηλικίας της, ο πατέρας της θέλησε να την παντρέψει με ένα νέο υψηλής κοινωνικής τάξης.

Όμως την ψυχή της Ευφροσύνης είχε καταλάβει ο θείος έρωτας. Ο γάμος και οι κοσμικότητες θα της ήταν εμπόδιο να αφιερωθεί συστηματικά στην ελεημοσύνη και στην υπηρεσία του πλησίον. Γι’ αυτό κάποια μέρα, αφού διαμοίρασε τα υπάρχοντά της στους φτωχούς, έφυγε κρυφά από το σπίτι, και μετά από πολλές περιπέτειες, κατέληξε μεταμφιεσμένη ανδρικά σε κοινόβιο ανδρικό μοναστήρι. Εκεί πήρε το όνομα Σμάραγδος και όλοι οι μοναχοί θαύμαζαν τον πνευματικό της αγώνα και τη διακονία που πρόθυμα πρόσφερε σε όλους.

Έζησε στο μοναστήρι 38 χρόνια. Στο τέλος της ζωής της συναντήθηκε και με τον πατέρα της, όταν και αυτός έγινε μοναχός στο ίδιο μοναστήρι. Έτσι, με τη ζωή της η Ευφροσύνη μας υπενθυμίζει τα λόγια της Αγίας Γραφής, που λένε: «ἀρνησάμενοι τᾶς κοσμικᾶς ἐπιθυμίας σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰώνι» (Προς Τίτον, Β' 12). Δηλαδή, αφού αρνηθούμε τις επιθυμίες του ματαίου και αμαρτωλού αυτού κόσμου, να ζήσουμε στον παρόντα αιώνα με εγκράτεια στη ζωή μας, με δικαιοσύνη προς τους συνανθρώπους μας και με ευσέβεια προς το Θεό.

Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας βρίσκονται στη Μονή Κύκκου Κύπρου και στο Παρεκκλήσιο Οσίας Ξένης της Ρωσίδος Μάνδρας Αττικής. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της Οσίας στις 25 Σεπτεμβρίου. 

https://www.saint.gr