Η ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΒΕΤΣΙΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ

Η ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΒΕΤΣΙΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ

H Γερόντισσα Λαμπρινή Βέτσιου (+2002) από τα Καλομόδια της Άρτας, ασκήτρια μέσα στον κόσμο και σκεύος εκλογής του Κυρίου από την παιδική της ηλικία, μιλάει για την κάρτα – ταυτότητα (μέσω της οποίας θα γίνονται όλες οι συναλλαγές):

– Δεν μπορώ εγώ… τούτο το χαρτάκι που έχω στον κόρφο μου τούτο θα νά’ χω. Μέχρι να πεθάνω…

– Καλά τον ρώτησες εσύ τον Κύριο τι θα γίνει με την κάρτα ή ήρθε μόνος Του και στό ‘πε;

– Μόνος Του Αυτός ήρθε. Να τα γράψετε αυτά τα πράγματα να λες και στον άλλο… Όποιος θελήσει… μην τον βιάζετε (πιέσετε)… να το κάνει αυτό… Φαΐ λέει (ο Κύριος): Δεν θα πας να ψωνίσεις μακαρόνια ρύζια, στο σούπερ μάρκετ που πηγαίνετε… Εγώ δεν θέλω. Ψωμί με ελιές τρώω.

– Καλά για σένα για τους άλλους που θέλουν, εσύ δεν τρώς. Αλλά οι άλλοι;
– Εγώ είπα για μένα, για τον εαυτό μου, πως να καθαρίσω το πιάτο μου… (να μην πέσω σε αμαρτία). Λέω εγώ τέτοια πράγματα δεν… (κάνω). (Ο Κύριος): Ξέρω, Εγώ στα έκοψα αυτά τα πράγματα, μου λέει εμένα… (δηλ. της έδωσε αυτόν τον κανόνα της αυστηρής νηστείας). Α… Το ψωμί μου εμένα… Θα παίρνω ένα κομμάτι από την κοπέλα μου…
Θα παίρνει η κοπέλα μου ψωμάκι θα παίρνω και εγώ ένα κομμάτι, λέω εγώ… Α όχι, λέει, η κοπέλα σου θα πάρει με την ταυτότητα. Άμα είναι το κομμάτι αυτό που θα πάρεις από την ταυτότητα, λέει (ο Κύριος), είσαι και εσύ σαν αυτή! Παίρνω και εγώ τώρα τον γαμπρό μου…

Έλα εδώ Δημητράκη του λέω…

– Άμα θάρθει εκείνη η ώρα όποτε – όποτε, να καταργηθεί η ταυτότητά μας για να την αλλάξουμε, εσύ τι θα κάνεις, λέω, θα την πάρεις;

– Εμ τι να κάνω λέει αυτός…

– 34kg σε 9 μέρες χωρίς γυμναστική και δίαιτα! Το πρωί προσθέτω μια κουταλιά… -34kg σε 9 μέρες χωρίς γυμναστική και δίαιτα! Το πρωί προσθέτω μια κουταλιά…
Αδυνατιστικό φαγητό! Χάνε 2 κιλά τη μέρα! Συνταγή: Ένα ποτήρι… Αδυνατιστικό φαγητό! Χάνε 2 κιλά τη μέρα! Συνταγή: Ένα ποτήρι…

– Δεν είναι καλή του λέω εγώ.

– Θα τραφούμε μ’ αυτή.

– Εγώ δεν την παίρνω του είπα.

– Εγώ θα την πάρω, έχω τα παιδιά μου, λέει. Εδώ θα με σκοτώσουν (πιέσουν) τα παιδιά, νηστικά τα παιδιά τι θα κάνω; Και (καλά) εμείς οι μεγάλοι αλλά τα παιδιά;

– Παναγία βοήθα λέω… Τι θα κάνουμε τώρα λέω εγώ; Όχι λέω εγώ. Να βασταχτείτε να μην την πάρετε την κάρτα. Κάντε και σεις εκείνο του Θεού (το θέλημα)… Μου είπε (ο Κύριος): Θα σας φέρω Εγώ, θα σας τακτοποιήσω Εγώ. Θα γίνει χωρισμός μας… Θα σας μάσω Εγώ… Για φαΐ πως θα τα σιάξομε (βολέψομε) εμείς τα παιδιά;

– Θα τα κανονίσομε όλα, λέει.
Έτσι μου είπε εμένα: Γιατί κιοτεύεις (δειλιάζεις-απιστείς) για το φαγητό; Δεν το πιστεύεις εσύ αυτό, ότι θα πορέψετε με Μένα; Δεν σας έχω Εγώ έγνοια; Δεν σας αφήνω!

Αυτά τα είπε η γερόντισσα το 1997, ενώ προηγουμένως το 1990, είχε πει επίσης:

– Θα σας αναγκάσουν να πάρετε μια κάρτα-ταυτότητα. Θα κάνετε όλες τις συναλλαγές σας με αυτή. Να μη την πάρετε, είναι του Αντιχρίστου. Όποιος την πάρει αμέσως ξεβαπτίζεται! Είπε επίσης ότι θα αναγκάσουν τον κόσμο να πάρει τη κάρτα με διάφορους τρόπους.

Όσα λέει η γερόντισσα για την κάρτα-ταυτότητα με την οποία θα γίνονται όλες οι συναλλαγές είναι σύμφωνα με την Αποκάλυψη, η οποία σαν ένα κύριο χαρακτηριστικό του σφραγίσματος του Αντιχρίστου δίνει το ότι δεν θα μπορεί κάποιος να αγοράσει ή να πωλήσει χωρίς αυτό (ίνα μη τις δύνηται αγοράσαι ή πωλήσαι)! (Αποκ. 13:17). Και η κατάργηση των εντολών του Χριστού από τη νομοθεσία των θεωρουμένων ως τώρα Χριστιανικών λαών δείχνει ότι ήδη εισήλθαμε, με τη Νέα Τάξη που τα κινεί όλα αυτά, σε αντίχριστη περίοδο.

Όσον αφορά τις συνέπειες, ο άγιος Παΐσιος (+1994) στην ερώτηση:
– Τι θα γίνει με αυτούς (που δεν θα την πάρουν); Θα πεθάνουν από την πείνα; Απάντησε:

– «Ε, όχι ευλογημένε κι έτσι… Θά ‘χουν οι άνθρωποι το ψωμάκι τους, τ’ αλεύρι τους, τις ελίτσες τους, τα φρούτα… Αλλοίμονο όμως σ’ αυτούς που είναι μαθημένοι σε πλούσια τράπεζα. Αυτούς δεν θα τους αρκούν το ψωµάκι κι οι ελίτσες και θά ‘ναι βαρύ το δίληµµα… Εδώ θα εφαρμοστεί αυτό που είπε ο Χριστός στο Ευαγγέλιο. Ή µέ οµολογείς έµπροσθεν των αρχόντων και σε αποδέχομαι στη βασιλεία Μου ή Με αρνείσαι κι Εγώ σε απορρίπτω».

ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ

ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ ΛΑΜΠΡΙΝΗΣ ΒΕΤΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΑΝΕΚΔΟΤΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟ 2002

7 Σεπ. 2002: Επισκέφτηκα τη γερόντισσα  στο σπιτάκι της. Ήταν 11 το πρωί.
- Έλα και σε περίμενα μου είπε. Σε λίγες μέρες  θα φύγω από τη ζωή! Άρχισε να μου δίνει κάποιες συμβουλές. Της ζήτησα να μου εξηγήσει κάποια πράγματα που έλεγε στο παρελθόν. Τότε ήταν μεταβατική περίοδος, από δραχμή στο ευρώ. Αναφέρω το διάλογο μεταξύ μας.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Γιαγιά έχω μια διαφωνία μαζί σου. Είχες πει κάποτε ότι η Ελλάδα θα πέσει έξω οικονομικά και τα λεφτά θα χαθούν μια ώρα! Πριν λίγες μέρες μπήκαμε στο  ευρώ, είμαστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το ευρώ είναι ισχυρό νόμισμα όπως το δολάριο!  

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αυτό το νόμισμα είναι ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα που δεν είναι ευλογημένο από το Θεό. Αυτό το νόμισμα έγινε για να εξυπηρετήσει  κάποιους σκοπούς του σκότους!! Θα τους δεις λίγα χρόνια αργότερα! Πέντε χρόνια θα περνάει καλά ο κόσμος και μετά  έρχεται ο κατήφορος! Θα έχετε όλα τα καλά μπροστά σας, αλλά δεν θα μπορείτε να τα  αποκτήσετε… Τα παλιά σου ρούχα δε θα τα πετάς, να τα βάλεις κάπου να τα φυλάς… Δεν θα μπορεί ο κόσμος να αγοράζει καινούργια ρούχα…
Έρχεται μεγάλη φτώχεια... Θα αναγκαστείς να φοράς τα παλιά σου ρούχα και θα λες «είχα εγώ τόσο ωραία ρούχα»;  Δεν θα μπορείτε να φτιάξετε τίποτα! Όποιος πρόλαβε και έφτιαξε σπίτι  πρόλαβε.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Γιαγιά λες ότι έρχεται  φτώχεια! Τι είδους φτώχεια έρχεται;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Θα τρως ξερό ψωμί στο σπίτι σου και ο γείτονας θα σε ζηλεύει γιατί αυτός δεν θα έχει!!

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δηλαδή θα είναι όπως στη κατοχή;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Χειρότερα από τότε! Ο ιδιωτικός τομέας θα σβήσει και οι δουλειές θα χαθούν, μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι θα αντέξουν, όχι ότι θα παίρνουν πολλά λεφτά αλλά απλώς θα έχουν το σταθερό. Φαντάσου ένα παιδί που γεννήθηκε  και μεγάλωσε στην Αθήνα με το πρωινό του, το μεσημεριανό του, το βραδινό του και αναγκαστικά θα έρθει στο χωριό του, να τρώει ένα κομμάτι καλαμποκίσιο ψωμί και ένα αυγό τηγανιτό και αυτή  μπορεί να είναι η τροφή του για όλη τη μέρα!...
Θα περιποιείσαι το κήπο σου και θα περνάει κάποιος στο δρόμο, θα βλέπει τον κήπο σου, θα παίρνει φόρα, θα ρίχνει το φράχτη και δε θα μπορείς να τον σταματήσεις! Θα λέει φίλε πεινάω, πεινάνε τα παιδιά μου, για τέτοιες καταστάσεις μιλάμε και έδειξε ταραγμένη!...

Παιδιά σπάνια θα γεννιούνται, θα δεις ζευγάρια να είναι πολλά χρόνια μαζί και δεν θα παντρεύονται! Όχι γιατί δε θα θέλουν, αλλά δεν θα μπορούν, γιατί θα μένουν από δουλειά και μέχρι να ξαναβρούν θα περνά μεγάλο χρονικό διάστημα. Και αν κατά λάθος κάνουν κάνα παιδί θα παντρεύονται με ένα απλό χαρτί.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Εννοείς γιαγιά πολιτικό γάμο;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Είπα απλό χαρτί. (Σήμερα έχουμε το χαρτί της συμβίωσης). Θα πέσει γκρίνια στο κόσμο, θα δεις σπίτια να καίγονται από μέσα και απ’ έξω αυτό να μη φαίνεται. Θα βλέπεις οικογένειες στην κοινωνία να φαίνονται αγαπημένες, και μέσα στο σπίτι τους να τρώγονται σαν τα σκυλιά! Αυτά μου τα είπε ο Κύριος, είπε η γιαγιά.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Και κάθε πότε σε επισκέπτεται ο Κύριος γιαγιά;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ανάλογα, άλλες φορές πιο συχνά, άλλες πιο αραιά. Περίπου μια φορά τη βδομάδα έρχεται εκεί που προσεύχομαι!

ΕΡΩΤΗΣΗ:  Όταν σου μιλά ο Κύριος γιαγιά σε ποια γλώσσα σου μιλάει;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Στη γλώσσα που είναι γραμμένα τα Ευαγγέλια!
 
 ...Θα γίνονται εκλογές και δεν θα έχουμε κυβέρνηση! Θα έρθει καιρός που θα μας φέρουν άτομο απ’ έξω να μας κυβερνήσει. Θα μας φέρουν και Βασιλιά! Αμέσως ρώτησα τη γιαγιά… Το  Σύνταγμά μας δεν επιτρέπει βασιλιά...

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Και ποιος  είναι αυτός που θα υπολογίσει Σύνταγμα;  Ο Κύριος έχει  (προσωρινά) αποστρέψει το πρόσωπό του από εμάς τους  Έλληνες.

Όταν τα παιδιά έδιναν πανελλήνιες εξετάσεις προσευχόμουν συνέχεια για αυτά. Τότε παρουσιάστηκε ο Κύριος μπροστά μου στενοχωρημένος, γιατί οι άνθρωποι δεν κάνουν προσευχή. Μου είπε ο Κύριος:

- Δεν ζητάω πολλά από τους ανθρώπους, έστω λίγη προσευχή σε Μένα γιατί δεν κάνουν; Από τα παιδιά δεν ζητάω πολλά, καταλαβαίνω την αγωνία τους και το κόπο τους! Όλη μέρα σχολείο και διάβασμα, αλλά για Μένα τίποτα! Από τα παιδιά θέλω έστω 10΄ λεπτά προσευχή την ημέρα για Μένα! Έχω δώσει τα πάντα στους ανθρώπους! Μέχρι να μιλάει και να βλέπει ο γονιός το παιδί του που είναι στην άλλη άκρη της γης! Αλλά αυτοί συνεχίζουν να προσκυνούν αυτόν και μου έδειξε τον διάβολο που στεκόταν έξω από το σπίτι μου! Όποιος θέλει ας με ακολουθήσει, μόνον αυτούς θα σώσω. Και από τον αέρα που θα αναπνέουν θα χορταίνουν!

ΑΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΒΕΤΣΙΟΥ: ΕΙΔΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ

ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΛΑΜΠΡΙΝΗ: ΠΟΙΑ ΩΡΑ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΜΕ ΑΓΓΕΛΟΥΣ!

Στην θεία Λειτουργία και όταν κοινωνούσε είχε εμπειρίες και κάποιες από αυτές τις εκμυστηρεύτηκε ως έξης: «Όλα αυτά που προσφέρουμε στην Προσκομιδή, κρασιά, κεριά και τα ονόματα, τα παίρνουν Άγγελοι και τα πηγαίνουν απάνω. Μια φορά είχα πάει στην αγία Αικατερίνη.

Είχαν μνήμη (εορτή αγίου) εκεί και έδωκα το χαρτάκι μου με τα ονόματα. Το πρωΐ υστέρα πού είχε τελειώσει η Λειτουργία, είδα κατά γης το χαρτάκι στο Ιερό μπροστά. Στενοχωρήθηκα και είπα: «Αχ, Θεέ μου, αγία Αικατερίνη, ήρθα εδώ και δεν διαβάστηκαν τα ονόματά μου».

Τη νύχτα στον ύπνο μου ήρθε μία νέα ωραία (αγία Αικατερίνη) και μου είπε: «Φοβήθηκες, παιδί μου, μήπως δεν διαβάστηκαν τα ονόματα; Τα διάβασα εγώ, ας μην τα διάβασε ο παπάς».

Στα χέρια της κρατούσε ένα χαρτί. Μου το έδειξε. Είδα ότι ήταν το χαρτί πού είχα γράψει τα ονόματα και το είχα δώσει στον παπά για να τα μνημονεύσει στην Προσκομιδή.

«Όταν ξεκινά το πρωί η Λειτουργία μας, εκεί όλα είναι πολύ ωραία.

Όταν όμως έρχεται η ώρα της μεταδόσεως τότε είναι όλη η Εκκλησία γεμάτη από τα αγγελικά πνεύματα. Τώρα τα βλέπω έτσι σαν αστραπή. Περνάνε Άγγελοι με τα φτερά τους, όμορφα τα πρόσωπα τους, όπως είμαστε οι άνθρωποι. Αυτοί είναι ψηλά, και μείς χαμηλά. Φωνάζει ο παπάς από δω, ο ψάλτης από κει, βγαίνουν όλοι εκεί και κουλουριάζουν (κυκλώνουν) τον παπά γύρω-γύρω.

Μετά βγαίνει η μετάδοση, βλέπεις στην Ωραία Πύλη ακέραιος ο Χριστός, βλέπεις που λέει ο παπάς «Μετά φόβου…». Αυτός λέει: «Εδώ εγώ είμαι» και δείχνει το Άγιο Ποτήριο, ότι δηλαδή είναι μέσα. Παίρνομε τότε πραγματικά κρέας από το Σώμα του Κυρίου. Μέσα στο Άγιο Ποτήριο είναι αλήθεια Αυτός. Γίνεται όλος τόσο δα παιδάκι μικρό – μικρό με κεφαλάκι, χεράκια, ποδαράκια, ακέραιος Χριστός, άνθρωπος δηλαδή, και το δίνει σ’ εμένα, το δίνει σ’ εσένα και στον άλλον, με το κουταλάκι (Αγία λαβίδα). Το κουταλάκι μέσα έχει ένα ανθρωπάκι».

Πώς να το πάρεις αυτό το πράγμα; Και το παίρναμε κάτι αμαρτωλοί, κακομαγαρισμένοι, καταπονηρεμένοι, κακός κόσμος, φονιάδες, σκοτώνουν τον άλλον και τον θάβουν.

Όταν πηγαίνεις να μεταλάβεις, θα πηγαίνεις με το κεφάλι σκυφτό και θα σκέφτεσαι Ποιον θα βρεις μπροστά σου. Ποιόν θα ιδείς τώρα εσύ. Μην κοιτάς τον έναν και τον άλλον και τι κάνει αυτός και εκείνος. Θα κοιτάζεις μόνο το Άγιο Ποτήριο. Ποιος είναι στο Άγιο Ποτήριο. Εκεί είναι ο ίδιος ο Χριστός που στο δείχνει, αυτού δεν είναι ο παπάς, αυτό το τόσο δα πραγματάκι το δίνει ο Χριστός.

Αυτός παρατηράει ποιος είναι ικανός να το πάρει. Όποιος δεν είναι άξιος σ’ αυτόν δεν το δίνει.

Νομίζεις πως παίρνουν όλοι μετάδοση εκείνη την ώρα; Δεν παίρνουν. Παίρνει εκείνος πού είναι ετοιμασμένος. Και κείνη την ώρα που πας να μεταλάβεις πρέπει να δεις τον Χριστό. Δεν είναι ανάγκη να τον δεις πραγματικά, αλλά βάλτον με τον νου σου. Μετά έρχεται το «Δι’ ευχών» και βλέπεις φεύγουν όλοι πριν το «Δι’ ευχών» από την Εκκλησία. Κάτσε λίγο να πάρεις την ευχή.

Μετά δεν κάνει να γυρίσεις (επισκεφτείς) σπίτι ξένο, γιατί θα χάσεις την ευχή. Δεν είναι καλά να βγεις έξω, να πας, ξέρω ‘γώ, στην αγορά. Και αν είναι μεγάλη ανάγκη πες σε κάποιον πού πάει στην αγορά να σου ψωνίσει. Και αν βγεις, σκύψε το κεφαλάκι σου, κάνε την δουλειά σου και γύρισε στο σπίτι.

«Για να κοινωνήσουμε πρέπει να προετοιμαστούμε καμιά βδομάδα από νηστεία και από άλλα πράγματα».

Η γιαγιά Λαμπρινή είχε παρρησία στην προσευχή της. Οι άνθρωποι στις δυσκολίες τους, της ζητούσαν να προσεύχεται και μετά έβλεπαν τα αποτελέσματα. Κάποιος εξάδελφός της ήταν ετοιμοθάνατος και δεν παράδινε το πνεύμα του (πέθαινε). Βασανιζόταν γιατί ενώ φαινόταν ότι πέθαινε, μετά πάλι επανερχόταν. Πήγε η γυναίκα του και παρεκάλεσε την γιαγιά να πάει στον ασθενή να κάνη προσευχή. Δίσταζε γιατί θεωρούσε ότι θα τον πεθάνει αυτή. Πήγε τελικά, συζήτησε μαζί του, ήταν καλός αλλά έπινε. Του είπε να εξομολογηθεί και μετά ενώ προσευχόταν η γιαγιά, παρέδωσε την ψυχή του ήσυχα.

Το εγγονάκι της, πέντε χρόνων, ήταν άρρωστο. Δυο φορές το είχαν πάει στην Ρωσσία και ετοιμάζονταν να πάνε και τρίτη φορά να το ξαναχειρουργήσουν. Η γιαγιά Λαμπρινή δεν ήθελε να πάνε γιατί ήξερε ότι και να ζήσει, δεν θα γινόταν καλά. Το τελευταίο βράδυ πήγε στο κελλί της και ξέσπασε σε προσευχή με δάκρυα παρακαλώντας τον Θεό: «Να το πάρεις στον θρόνο Σου στους Ουρανούς αντί για την Ρωσσία. Αυτό είναι άγγελος. Και εκεί να με αξιώσεις και μένα, Θεέ μου, να σηκωθεί το εγγονάκι μου από τον θρόνο να με πάρει και μένα».

Άκουσε το «ναι» στην προσευχή της και μετά ευχαριστούσε τον Χριστό. Μέχρι τις τρεις μετά τα μεσάνυχτα τελείωσε το παιδί. Έκλαιγε από χαρά και πήρε το αλεύρι να ζυμώσει πρόσφορο.

Η γιαγιά Λαμπρινή κατά την διάρκεια της ζωής της δεν ξέχασε τον μοναχικό της πόθο. Έτσι μετά την κοίμηση του συζύγου της παίρνει την απόφαση να πραγματοποιήσει το όνειρό της.

Σε ηλικία 70 ετών περίπου πηγαίνει σε μοναστήρι της περιοχής, όπου σύμφωνα με τον κανόνα που της έβαλε ο γέροντας, θα έμενε 50 μέρες για το Πάσχα, 40 για τα Χριστούγεννα και 15 για τον Δεκαπενταύγουστο. Η ίδια μετά ζήτησε να μείνει μόνιμα στο μοναστήρι, αλλά εν τω μεταξύ ο γέροντας κοιμήθηκε και οι μοναχές εξέφρασαν αντίρρηση για την παραμονή της. Πάλι η γιαγιά Λαμπρινή με υπακοή – υπομονή δέχθηκε αυτή τους την απόφαση και ειρηνικά επέστρεψε στο σπίτι της, όπου συνέχισε τους αγώνες της και προετοιμαζόταν πλέον για την κοίμηση της.

Γεροντισσα Λαμπρινή

ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ ΣΟΦΙΑΣ ΧΟΤΟΚΟΥΡΙΔΟΥ (ΚΛΕΙΣΟΥΡΑΣ)

Πνευματικά λόγια, γεμάτα με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος από την ασκήτρια της Κλεισούρας Οσία Σοφία Χοτοκουρίδου, μία λαϊκή ασκήτρια, παράδειγμα για όλους μας.

«Ἐγὼ θὰ φύγω, ἀλλὰ νὰ ξέρετε· ἡ λαιμαργία θὰ χάσει τὸν κόσμον, ἡ λαιμαργία καὶ ἡ ὑπερηφάνεια…».

«Καμμία φορὰ ὁ κόσμος ἀγριεύει, καὶ ὅταν ἔχει καὶ ὅταν δὲν ἔχει. Ὅταν δὲν ἔχει, ἀγριεύει χειρότερα».

«Ποτὲ μὴν πεῖτε ὅτι εἶμαι ἐγὼ καὶ περιφανεύεστε, καὶ σηκώνετε τὸ κεφάλι ψηλά. Γιατὶ θά ‘ρθεῖ μία ὥρα ποὺ θὰ χτυπήσει, θὰ σὲ ἀνεβάσει πάνω στὸ λευκάδι –βγαίναμε ἔξω καὶ μᾶς ἔδειχνε τὸ λευκάδι– καὶ μετὰ θὰ σὲ πετάξει κάτω, στὴ ρίζα».

«Θὰ μιλᾶς σὲ ὅλον τὸν κόσμο. Καὶ σ’ ἕνα μικρὸ παιδάκι θὰ μιλᾶς· θὰ τὸ λὲς καλημέρα. Κι αὐτὸ εἶναι σπλάχνο τοῦ Θεοῦ. Ἄσε ποὺ εἶναι μικρό. Γέννημα θρέμμα τοῦ Θεοῦ εἶναι».

«Ἡ περηφάνεια δὲν εἶναι ζωή. Σκαλιὰ κάνει ὁ Θεός. Ἀλλὰ ποιός τὰ ξέρει τὰ σκαλιά; Σὲ ἀνεβάζει καὶ ὕστερα σὲ κατεβάζει».

«Ἐγὼ εἶμαι πολλὰ ἁμαρτωλή. Πῶς θὰ ἀξιωθῶ νὰ δῶ τὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ;»

«Ἐλᾶτε ὅλοι, μικροὶ μεγάλοι, ἐλᾶτε στὴν Παναγία· ἂν ἀγαπᾶτε, ἐλάτε στὴν Παναγία».

«Ἄχ, ἂν κάνουμε ἕνα καλό, λέμε κάναμε ἕναν καλόν. Μὲ ποιά δύναμη κάναμε τὸ καλό; Μὲ τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ· ἔδωσέ σε ὁ Θεὸς εὐλογία καὶ ἔκανες τὸ καλό».

«Μικροὶ μεγάλοι νὰ ἔρθουν στὴν μετάνοια, νὰ μετανοοῦν. Νὰ γνωρίζουν ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἐπάνω. Αὐτοὶ δὲν τὸ γνωρίζουν, σὰν τὰ ἄλογα ζῶα τρῶνε τὴν Παρασκευή. Παρακαλῶ τὸν Θεὸ νὰ μετανοοῦν, αὐτοὶ δὲν μετανοοῦν».

«Σᾶς παρακαλῶ, ὅποιος κάνει ὑπομονή, χαρὰ σ’ αὐτόν. Ὅποιος κάνει ὑπομονή, σὰν τὸν ἥλιο θὰ λάμψει. Πολλὴ ὑπομονὴ νὰ κάνετε».

«Τὸ στόμα τὸ χρυσὸ ἐμίλησε καὶ εἶπε: Οἱ πεθεράδες νὰ σκεπάζουν, οἱ γεροντάδες νὰ σκεπάζουν. Οἱ νέοι νὰ φυλάγουν τὰ λόγια του Θεοῦ· τριαντάφυλλα στὸ στόμα, χρυσὸ κρασάκι στὸ στόμα (=ἡ Θεία Κοινωνία), νὰ εἶναι πάντα μὲ τὸν Θεόν.»

«Καὶ οἱ νέοι νὰ βάλουν στὸ νοῦ τους τὰ παντάψηλα τοῦ Θεοῦ λόγια. Τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ σὰν τριαντάφυλλα νὰ εἶναι μέσα εἰς τὴν καρδίαν».

«Τὸ στόμα νὰ γίνει βασιλικὸς καὶ τριαντάφυλλον».

«Ἐγὼ χορτάτη εἶμαι ἀπ’ ὅλα· μόνον θυμίαμα δὲν χορταίνω, καντήλια, –πῶς νὰ στὸ πῶ;– κεριὰ δὲν χορταίνω».

«Ὅταν δίνετε νὰ μὴ λέτε ἔδωσα, ἔχασα, τάισα. Ὁ Θεὸς σᾶς ἔδωσε τὰ ὑπάρχοντα, ὁ Θεὸς ἔδωσε εὐλογία, γιὰ νὰ δίνετε· ὅταν ἔρχονται ἀπὸ μακριά, νὰ φιλοξενεῖτε καὶ νὰ τὰ δίνετε ὅλα».

«Δῶσε στοὺς φτωχούς. Ἐμεῖς εἴμαστε ἀχόρταγοι, ἀνόητοι, βλάσφημοι, λαίμαργοι».

«Ἐγὼ θὰ φύγω, ἀλλὰ νὰ ξέρετε· ἡ λαιμαργία θὰ χάσει τὸν κόσμον, ἡ λαιμαργία καὶ ἡ ὑπερηφάνεια».

«Ὁ Θεὸς περιμένει, περιμένει».

«Ἡ Παναγία κλαίει, κάθε μέρα κλαίει. Λέει στὸν Υἱόν της: «Υἱέ μου καὶ Θεέ μου, δῶσε στὸν κόσμον σοφία. Συγχώρησε τὸν κόσμον.» Παναγία μου, προσκυνῶ τὴν χάρη σου. Ὁ Κύριος λέει: Ἐγὼ κατέβηκα, σταυρώθηκα, καρφώθηκα καὶ αὐτοὶ δὲν πιστεύουν.» Ἀναμένει ὁ Θεός, ἀναμένει. Κάνει ὑπομονή».

«Πολλὰ ὑπομονήν· πολλὰ ὑπομονήν.

«Τὰ μάτια κλειστά, τὸ στόμα κλειστό, τὰ αὐτιὰ κλειστά, γιὰ νὰ κερδίσουμε. Ὁ κόσμος τί κάνει, τί εἶδες, τί ξέρεις; Δὲν εἶδα τίποτα, δὲν ξέρω, χαπὰρ κι ἔχω (=δὲν ἔχω χαμπέρι, δὲν παίρνω εἴδηση). Δὲν ἀκούω, δὲν βλέπω».

«Μυρίζω χῶμα, τὸ χῶμα μᾶς ἔπλασε, στὸ χῶμα θὰ πᾶμε. Ἐλᾶτε ἐσεῖς ποὺ εἶστε καλοί, θὰ ἁγιάσετε τὸ χῶμα».

«Τὸ καλὸν τὸ σῶμα θὰ ἁγιάσετε τὸ χῶμα, τὸ σῶμα τὸ κακὸν θὰ βρωμίσει τὸ χῶμα. Νὰ μετανοήσετε, νὰ πάρετε τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ».

«Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ κάνει σοφὸν τὸν ἄνθρωπο. Ποιός εἶναι ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ; Ὄχι νὰ φοβᾶσαι τὸν Θεό, ἀλλὰ νὰ φοβᾶσαι νὰ μὴν στενοχωρήσεις τὸν ἄλλο, νὰ μὴν τὸν βλάψεις, νὰ μὴν τὸν ἀδικήσεις, νὰ μὴν τὸν κατηγορήσεις. Αὐτὴ εἶναι ἡ σοφία. Ὕστερα τὰ ἄλλα, γιὰ νὰ ζήσεις, σὲ φωτίζει ὁ Θεὸς τί νὰ κάνεις».

«Ἅμα τὰ πράγματα τὰ ἀφήκεις στὸν Θεό, ἔρχονται μονάχα. Μὴν προσπαθεῖς νὰ βγάλεις, ἅμα δὲν σὲ δώσει ὁ Θεός. Ὅσο τρέχεις, τόσο λίγο βγάζεις (=κερδίζεις)».

«Νὰ σκεπάζετε, νὰ σᾶς σκεπάζει ὁ Θεός».

«Τὸ σίδερο πῶς τὸ βάζουν στὴν φωτιὰ ἐπάνω, καὶ κοπανοῦνε. Καὶ κοπανίζουνε καὶ τὸ βάζουν στὴν φωτιά. Καὶ κοπανοῦνε καὶ πάλι τὸ βάζουνε στὴν φωτιά. Ἐμεῖς σὰν τὸ σίδερο πρέπει νὰ εἴμαστε».

«Ἂν κάποιος θυμώσει, νὰ πάει ἀμέσως νὰ μιλήσει, νὰ λέει δῶσε μου ἕνα κάτι, καὶ νὰ μιλήσει. Θυμὸν νὰ μὴν κρατοῦμε. Ὁ θυμὸς εἶναι κακὸν πράγμα. Ὅποιος εἶναι θυμωμένος καὶ ἀντίδωρο δὲν πρέπει νὰ παίρνει».

«Νὰ μὴν κάνετε χρέη, νὰ εἶστε ἐλεύθεροι, ἡ ψυχὴ νὰ φύγει ἀπάνω».

«Τὴν Κυριακὴ νὰ μὴν κάνεις οὔτε πίττες οὔτε τίποτα, μόνο τὶς πιὸ ἀναγκαῖες δουλειές. Ἡ Κυριακὴ εἶναι μέρα τοῦ Θεοῦ. Κυριακὴ νὰ μὴ δουλεύετε. Ὅποιος δουλεύει τὴν Κυριακὴ εἶναι κλέφτης. Τὰ χέρια του λερώνει, ὅπως οἱ κλέφτες. Τὴν Δευτέρα νὰ κάνετε καλωσύνες».

«Πολλὰ λόγια νὰ μὴ λέτε, λίγα καὶ εὐλογημένα. Νὰ ἀγαπᾶτε τὸν Θεὸν καὶ ἡ καρδία σας νὰ λάμπει ὡσὰν τὸν ἥλιον».

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Σοφία, ἡ ἀσκήτισσα τῆς Παναγίας» ἐκδ. Ἱ. Μ. Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου Κλεισούρας. (Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία).

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ, ΤΗΣ ΑΕΙΜΝΗΣΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ ΜΑΚΡΙΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ: «ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΦΩΝΑΖΕΤΕ»!

Έχουμε μια προσωπική μαρτυρία, της αείμνηστης γερόντισσας Μακρίνας, μοναχής, από την Πορταριά του Βόλου, που την διηγείτο τακτικά. Την άκουσα και γω, προσωπικά, παρουσία και άλλων χριστιανών.

Μια νεαρά σχετικώς κυρία, είχε υποστεί κάποιο εγκεφαλικό επεισόδιο με αποτέλεσμα να παραλύσει τελείως από τη μέση και κάτω, έμεινε παράλυτη από τη μέση και κάτω, και ελαφρά από τη δεξιά της πλευρά. Το μυαλό της, όμως, και η ομιλία της δεν πειράχτηκαν καθόλου… Από τη γερόντισσα Μακρίνα, αυτή η συγκεκριμένη κυρία είχε μάθει, πριν από τέσσερα – πέντε χρόνια, την ευχή και επικαλείτο συνεχώς, όχι μόνο το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, αλλά και της Υπεραγίας Θεοτόκου. Έτσι, κατάκοιτη και ακίνητη, όπως ήταν, με το ελεύθερο αριστερό της χέρι, έκαμε συνέχεια κομποσχοίνι στο όνομα της Παναγίας, λέγοντας και φωνάζοντας με πόνο και θέρμη «Υπεραγία Θεοτόκε, βοήθει μοι».

«Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον με».

«Παναγία μου, σώσε με, είμαι αμαρτωλή».

Ύστερα από αρκετές ημέρες συνεχών επικλήσεων, ω του θαύματος θα ανακράζαμε όλοι μαζί, παρουσιάστηκε ένα βράδυ την ώρα που ήτο ξυπνητή, και απευθυνόταν προς την Παναγία με το κομποσχοινάκι της, παρουσιάστηκε Εκείνη ολόλαμπρη μπροστά της. Φωτεινή σαν τον ήλιο. Και είχε τέτοια ομορφιά που θαμπώθηκε, όχι μόνον από την θεϊκή ακτινοβολία της, αλλά και από την απερίγραπτη ωραιότητά της. Το ανάστημά της ήτο μεγαλοπρεπέστατο, ουράνιο και ακατάληπτο. Ενώ πίσω της εφαίνοντο πολύ καθαρά ένα πλήθος από τάγματα αγγέλων και αρχαγγέλων. Ταυτόχρονα είχε την ορατή αίσθηση ότι με τη θεία της παρουσία η Παναγία σκέπαζε ολόκληρο τον κόσμο.

Και μέσα στο ιερό δέος της, τον θαυμασμό και την κατάπληξή της, άκουσε την ουράνια φωνή Της να την ρωτάει.

- Τι θέλεις να σου κάνω, Μαρία, παιδί μου; – Μαρία την λέγανε.

Και η άρρωστη αλλά η ευλαβής εκείνη χριστιανή, χωρίς δισταγμό, Της απάντησε:

Θέλω να γυρίζω από το ένα πλευρό στο άλλο, γιατί είμαι παράλυτη απ’ τη μέση και κάτω, και δεν μπορώ. Κουράστηκε η πλάτη μου απ’ την ακινησία. Ιδιαιτέρως, όμως, θέλω να σωθώ. Τη σωτηρία μου ποθώ, γι’ αυτό και Σε φωνάζω.

Και η Υπεραγία Θεοτόκος, η γλυκυτάτη Παναγία μας, που συμπονάει με τους πόνους μας και τα βάσανά μας, της απάντησε:

- Αυτά θα σου τα δώσω. Και, γι’ αυτό ήλθα, επειδή με φωνάζεις κάθε μέρα, απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ. Γιατί θέλω να με φωνάζετε! Να με φωνάζετε συνεχώς. Και γω ακούω και έρχομαι. Θέλω να με φωνάζεις, της είπε. Θέλω να με φωνάζετε όλοι σας, όλοι οι χριστιανοί, αυτό εννοούσε τώρα.

Πλημμύρισε, όχι μόνον το δωμάτιο από την υπέρλαμπρη φωτοχυσία της, και το ουράνιο άρωμά της, αλλά και ολόκληρο το σπίτι της. Όλα τα μέλη της οικογένειάς της, κατά την μαρτυρία της αείμνηστης γερόντισσας, έζησαν αυτό το ολοζώντανο θαύμα. Η δε ουράνια αυτή ευωδία παρέμεινε διάχυτη για μέρες μέσα στο σπίτι, και ιδιαίτερα στο δωμάτιο της άρρωστης. Το πρόσωπο της Μαρίας έλαμπε από την πολλή χάρη που έλαβε. Και όχι μόνον άρχιζε να κινεί το σώμα της, και να γυρίζει πλευρό με ευκολία, αλλά σε λίγες μέρες έγινε τελείως καλά και σηκώθηκε υγιεστάτη.

Εγώ όμως δεν θα μείνω στο καταπληκτικό αυτό θαύμα της θείας παρουσίας της Υπεραγίας Θεοτόκου, ούτε στο θαύμα της θεραπείας της άρρωστης. Αλλά θα παραμείνω σ’ αυτά που είπε η Παναγία μας, η Μητέρα όλων μας. Τι είπε; «Θέλω να με φωνάζετε». «Θέλω να με επικαλείσθε. Και ’γω ακούω και έρχομαι. Θέλω να με φωνάζετε. » 

«Υπεραγία Θεοτόκε βοήθησέ με»,

«Υπεραγία Θεοτόκε σώσε με»,

«Υπεραγία Θεοτόκε σώσε το παιδί μου», και ό,τι άλλο νομίζετε ότι μπορείτε να φωνάξτε απ’ το βάθος της καρδιάς σας, αυτό που μας πονάει συνήθως περισσότερο.

ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΑ

EAN OI ΜΙΣΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΜΕΤΑΝΟΟΥΣΑΝ ΤΟΤΕ ΘΑ ΞΕΚΙΝΟΥΣΕ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ…

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΛΟΓΟΣ ΑΓΑΠΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΤΡΟΠΉ ΤΗΣ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ.
Σε χθεσινή της συνομιλία η γερόντισσα έδωσε μικρές αλλά πολύ σημαντικές αναλύσεις σε πνευματικό της τέκνο.

Ρώτησε πνευματικό παιδί την γερόντισσα χθες και με αφορμή τα γεγονότα στο υπουργείο εργασίας, και τα τεκταινόμενα τις τελευταίες μέρες με τις απεργίες, τις διαμαρτυρίες και την αγανάκτηση των αγροτών.

-Άκου παιδί μου της είπε. Αναρωτιέται ο κόσμος γιατί υποφέρει από τους πολιτικούς. Αυτοί έτσι πορευόταν τόσα χρόνια και με την ίδια λογική πορεύονται και τώρα.

Φταίνε τόσο, όσο ο κόσμος που τους ψηφίζει και τους εμπιστεύεται. Δεν πρόκειται να αλλάξουν οι πολιτικοί όσο ο κόσμος συνεχίζει να τους ψηφίζει πιστεύοντας στις υποσχέσεις τους για καλλίτερες μέρες…

Δεν υπάρχει καμία μεταμέλειά αυτήν την στιγμή στην μεγάλη πλειοψηφία του λαού.

Δεν είμαστε αμέτοχοι στο κατάντημα της πατρίδας. Μόνο το χρήμα και οι οικονομικές του απολαβές, αυτό ενδιαφέρει αυτήν την στιγμή τον Έλληνα.

Η σκληροκαρδία του, αυτή είναι η πραγματική αιτία της κακοδαιμονίας στην σημερινή Ελλάδα. Δεν σου μιλάω μόνο για την αμετανοησία έναντι του Θεού. Αυτό είναι έτσι κι αλλιώς δεδομένο δυστυχώς. Όμως το χειρότερο είναι που ο σημερινός και καλοβολεμένος Έλληνας δεν σκέφτεται και λίγο παραπέρα από το χρήμα,. Είναι διαβρωμένη η ψύχη του από την ευμάρεια, την απόλαυση των προσκαιρων γήινων υλικών.

Και καλά δεν σκέφτεται τον συνάνθρωπο του , δεν θέλει να πει ένα ήμαρτον έναντι του Θεού… Μα ούτε τον εαυτό του πια δεν σκέφτεται; Δεν βλέπει που οδηγεί αυτή η κατάσταση;

Τι περιμένει ο σημερινός άνθρωπος, να αλλάξει η κατάσταση οικονομικά προς το καλλίτερο; Το καλοκαίρι, πόσες φορές ειδοποιήθηκαν οι ψηφοφόροι να μην εμπιστεύονται τον πολιτικό κόσμο; Άκουσε κανείς; Τα ίδια πάλι έγιναν, ξανά τα ίδια πρόσωπα που οδήγησαν την χώρα σε αυτό το χάλι, πάλι τα ίδια πρόσωπα στην κυβέρνηση!! Και τώρα βρίζει τους πολιτικούς, αυτούς που πάλι ο ίδιος επέλεξε να τoν κυβερνήσουν, μα δεν είναι τραγικό!!

EAN OI ΜΙΣΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΜΕΤΑΝΟΟΥΣΑΝ ΤΟΤΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΘΑ ΑΛΛΑΖΕ ΟΛΟ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΠΕΙΝΑ, ΟΥΤΕ ΠΟΛΕΜΟΣ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ, ΟΛΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΘΑ ΗΡΕΜΟΥΣΕ ΚΑΙ ΘΑ ΞΕΚΙΝΟΥΣΕ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

Θα σου πω το άλλο τώρα, μόνο το 60% των Ελλήνων θα μετανοιώσει πραγματικά, αυτό όμως όταν ξεκινήσουν για τα καλά τα γεγονότα, κι είναι πίστεψε με πολύ κοντά πια…

Το υπόλοιπο θα μένει έτσι σκληρόκαρδο,

ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ παιδί μου..

Και να ξέρεις αυτό το μικρότερο ποσοστό πάρα πολύ δύσκολα θα μετανοιώσει. Όμως ο Θεός δεν θα επιτρέψει να συνεχιστεί έτσι η κατάσταση. Η θα πρέπει να αλλάξει αυτή η μερίδα των ανθρώπων η δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι και να γίνει μαγιά σκληροκαρδίας. Θα υποφέρουν πολύ οι τραχιές ψυχές.

Κινδυνεύουν!!! Βέβαια στο τέλος μπορώ να σε βεβαιώσω ότι κι από αυτήν την κατηγορία των αμετανόητων θα συντρίβουν και θα μετανοήσουν αρκετοί, όμως προς το τέλος όταν πλέον θα είναι σε πλήρη αδιέξοδο κι όταν ήδη θα ζούμε μέσα στα πραγματικά άσχημα παγκόσμια γεγονότα. Θα το δεις κι εσύ, αρκετοί , παρόλο που θα βλέπουν την πείνα , την δυστυχία δεν θα αλλάζουν, κι αν τους δίνεις ένα κομμάτι ψωμί, θα απαιτούν κι άλλο, κι άλλο. Δεν θα σκέφτονται και τον πεινασμένο δίπλα τους. Άρα ένας τέτοιος άνθρωπος πως μπορεί να να αλλάξει και να βοηθήσει κι άλλους;

Τώρα , θα γίνει η αρχή και άνθρωποι θα βρεθούν στην δεινή θέση να τους βγάλουν κι από τα σπίτια τους, οι μέρες που ζούμε είναι πολύ δύσκολες και θα έρθουν κι ακόμα δυσκολότερες και το κακό είναι ότι ενώ το βλέπουμε δεν μαλακώνουμε.

Πρέπει πια να καταλάβουμε ότι θέλει αγώνα σκληρό, και κυρίως πρέπει να ψάξουμε μέσα μας. Εκεί πρέπει να γίνει η πραγματική αλλαγή… αγάπη στον συνάνθρωπο, αλτρουισμός, να θυσιάσουμε και κάτι από την δική μας καλοπέραση για τον πεινασμένο αδελφό μας. Και να μην ξεχνάμε ότι μόνο ο Θεός όλα μπορεί, με ένα απλό ΗΜΑΡΤΟΝ να τα αλλάξει.

Επιτελούς ποιον περιμένουμε να μας σώσει; Από αυτούς που με την δίκη μας ανοχή και ψήφο μας έφεραν εδώ;

Μη γένοιτο!

Τώρα με την ανεργία και την φτώχεια άλλα και με την βια που αρχίζει να ξεπροβάλλει πολύς κόσμος θα φύγει στα χωριά του. Εκεί μπορούν να παράγουν πολλά γεωργικά και κτηνοτροφικά, όπως και μελισσοκομικά προϊόντα. Θα δεις, θα φέρει αρκετό καρπό η γη, αρκετό να θρέψει τον λαό μας, και κυρίως όταν θα αποκλειστούμε κι από τις εξωτερικές αγορές αργότερα , μέσα στην δίνη των γεγονότων.

Οι μετανάστες θα φύγουν κι αυτοί όταν γίνει πιο δύσκολη η κατάσταση, κι αυτοί ακόμα που είναι χρόνια εδώ, μόλις δουν ότι αγρεύουν τα πράγματα θα ψάχνουν τρόπο να φύγουν.

Και σαν τελευταίο , να ξέρεις δεν είναι καιρός μαρτυρίου τώρα αλλά ιεραποστολής. Πολλοί, και νέοι άνθρωποι κυρίως, τους βλέπεις αδιάφορους και να μην έχουν καταλάβει σε πόσο δεινή θέση βρίσκεται όλος ο σύγχρονος κόσμος. Όμως είναι καλοπροαίρετες ψυχές. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ξέρουν από Χριστό, όπως ακριβώς μας θέλει ο Κύριος. Όμως εμείς που ξέρουμε τον χριστιανικό βίο και μόνο με το παράδειγμα της βιοτής μας θα τους ωθούμε στο καλό. Πόσο μάλλον όταν μπορούμε να τους μιλήσουμε για τον Θεό και να τους δείξουμε την έμπρακτη αγάπη. Ας βοηθήσουμε λοιπόν τον κόσμο με όλες μας τις δυνάμεις γιατί θα γίνει μεγάλη ιεραποστολή κι εδώ, και αργότερα και στο εξωτερικό.