ΤΥΦΛΟΣ ΒΟΣΚΟΣ, ΓΝΩΣΤΗΣ ΤΗΣ KΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

                         

Ο Ιωάννης Χασιώτης γεννήθηκε στη Μηλιά Μετσόβου της Πίνδου το 1947. Το χωριό του κατοικείται από Βλάχους και η μητρική τους γλώσσα ήταν ως τις αρχές του 20ου αιώνα η βλάχικη.

Ο μικρός Ιωάννης ήλθε για πρώτη φορά σε επαφή με την ελληνική γλώσσα κατά τη φοίτησή του στο Δημοτικό σχολείο του χωριού του, καθώς τότε οι χωρικοί δεν διέθεταν ούτε τηλεόραση ούτε καν ραδιόφωνο.....
Αποφοίτησε με το βαθμό πέντε από το σχολείο και έκτοτε απασχολήθηκε στη βοσκή του κοπαδιού των προβάτων του πατέρα του. Κατά την πρώτη νεανική του ηλικία διαπίστωσε αρχόμενη μείωση της οπτικής του οξύτητας. Επισκέφθηκε οφθαλμίατρο στα Τρίκαλα, ο οποίος διέγνωσε ότι έπασχε από σοβαρή πάθηση των οφθαλμών (μελαγχρωματική αμφιβληστροειδοπάθεια), η οποία επιφέρει την τύφλωση. 

Συνέχισε να απασχολείται με τη βοσκή των προβάτων. Εκεί κάποια ημέρα τον συνάντησε συμπατριώτης του, ο οποίος του προσέφερε ως δώρο ένα προσευχητάριο, να το μελετά κατά τη βοσκή. Τότε αισθάνθηκε εντός του ζωηρή την επιθυμία να προμηθευτεί αντίτυπο της Καινής Διαθήκης και να το μελετήσει. Ο Ιωάννης σαγηνεύτηκε από την ανάγνωση του κειμένου. Γνωρίζοντας ότι θα τυφλωθεί μετά από παρέλευση μερικών ετών άρχισε να τη μελετά με επιμονή προκειμένου να αποστηθίσει το κείμενο και να είναι σε θέση να το απαγγέλλει στον εαυτό του, όταν δεν θα ήταν πλέον σε θέση να διαβάζει.

Πολλές φορές έθετε σε δοκιμασία τον οργανισμό του μένοντας νηστικός, ώσπου να αποστηθίσει συγκεκριμένο κεφάλαιο. Την 08/09/1973, ημέρα Κυριακή, ήλθαν στη Μηλιά κάποιοι επισκέπτες θεολόγοι, προκειμένου να κηρύξουν τον θείο λόγο. Αυτοί γνώρισαν τον Ιωάννη και έμειναν έκπληκτοι, όταν διαπίστωσαν, ότι κατέχει από στήθους όλο το κείμενο της Καινής Διαθήκης! Ο Ιωάννης είχε ως τότε την εντύπωση ότι όλοι οι θεολόγοι και αρκετοί άλλοι είχαν επιτύχει τον δικό του άθλο.

Ο Ιωάννης έγινε δεκτός στον κύκλο των επισκεπτών και αργότερα αυτοί τον παρουσίασαν σε σχολεία και σε αίθουσες διαλέξεων. Όταν, μετά από μερικά έτη, η ασθένειά του επιδεινώθηκε, ο Ιωάννης δεν ήταν δυνατό να βόσκει τα πρόβατα. Διαμένει από τότε στα Γρεβενά. Τον καλούν συχνά να παραχωρεί ομιλίες σε διάφορα μέρη προβάλλοντας το επίτευγμά του, που οφείλεται στην εργώδη προσωπική του προσπάθεια και στη θεία Χάρη. Κατά καιρούς κλήθηκε και εμφανίστηκε σε πολλούς τηλεοπτικούς σταθμούς.

Ο Ιωάννης δεν κατέχει απλώς από στήθους όλο το κείμενο της Καινής Διαθήκης. Ερμηνεύει το κείμενο, αν και δεν έχει διδαχθεί ποτέ αρχαία ελληνικά. Αντιμετωπίζει πολύ ικανοποιητικά τους αιρετικούς. Είναι ακόμη σε θέση να αρχίζει την απαγγελία όχι μόνο από την αρχή του κάθε κεφαλαίου κάθε βιβλίου, αλλά και από οποιονδήποτε στίχο αυτού ανοδικά, αλλά και καθοδικά!

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/

ΓΕΡΩΝ ΘΑΔΔΑΙΟΣ ΤΗΣ ΒΙΤΟΒΝΙΤΣΑ: ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΜΟΝΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ!

Γέρων Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα: Ότι έγινε έγινε, ανήκει στο παρελθόν. Προχωράμε μόνο μπροστά και ζητάμε από τον Θεό τη βοήθειά Του.

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΟΥ- ΡΩΣΙΚΗ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

                 

Ιερά Μητρόπολις Θεσσαλονίκης, 

Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου 40 Εκκλησιών. 

Μετάφραση από τα ρωσικά: Ευγενία Τελιζένκο. 

Επιμέλεια: Pankrestos.

ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ ΤΟΥ ΕΝ ΚΑΛΥΜΝΩ

Η παραπάνω εικόνα είναι ένα θαύμα του αγίου Σάββα του εν Καλύμνω. Μία ασθενής έπασχε από καρκίνο στην περιοχή του εγκεφάλου. Μη βρίσκοντας πουθενά θεραπεία, πήγε στην Κάλυμνο και ζήτησε βοήθεια από τον άγιο Σάββα.

Μία εβδομάδα αργότερα έκανε εξετάσεις για να διαπιστωθεί η κατάστασή της και παράλληλα μια ακτινογραφία. Από πριν όμως είχε πίστη ότι με τις με τις μεσιτείες του αγίου ο Άγιος Θεός θα την θεράπευε. Όταν πήρε στα χέρια της τις εξετάσεις και την ακτινογραφία, έκπληκτη διαπίστωσε πως συνέβησαν δύο μεγάλα θαύματα: το πρώτο ήταν ότι πια δεν έπασχε από καρκίνο και το δεύτερο ότι πάνω στην ακτινογραφία είχε αποτυπωθεί η μορφή του αγίου Σάββα τον οποίο είχε παρακαλέσει για να την θεραπεύσει!

Η εικόνα μου δόθηκε από τον γιο της θεραπευθείσας περίπου το 1999-00, ο οποίος φοιτούσε τότε στη Σιβιτανίδειο Σχολή στην οποία δίδασκα ως Θεολόγος. Το κείμενο είναι παρμένο από http://www.anaplastiki.gr/2008/11/blog, στο οποίο υπάρχουν παρόμοιες εικόνες για μια δεύτερη σύγκριση.

Η αλήθεια είναι ότι για πολλά χρόνια τη φωτογραφία την είχα αποθηκεύσει κάπου στα επαγγελματικά μου έγγραφα. Πριν λίγα χρόνια θέλησα να διασταυρώσω τη φωτογραφία του εγκεφάλου της θεραθευθείσας, όπου είναι αποτυπωμένη στο κέντρο της η μορφή του Αγίου με την πραγματική του μορφή. Έτσι μπορεί να διαπιστώσει εύκολα κάποιος την καταπληκτική ομοιότητα των δύο μορφών του Αγίου.

Την ευλογία του να έχουμε!

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: ΤΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΣΑΡΚΙΚΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ!

ΤΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΣΑΡΚΙΚΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ

Δυὸ σαρκικοὶ ἀδελφοὶ ἀπαρνήθηκαν τὸν κόσμο καὶ πῆγαν στὸ ὄρος τῆς Νιτρίας, ὅπου καὶ ὑποτάχτηκαν σ᾿ ἕναν πνευματικὸ πατέρα.
Ὁ Θεὸς ἔδωσε καὶ στοὺς δυὸ τὸ χάρισμα τῶν δακρύων καὶ τῆς κατανύξεως. Μιὰ φορὰ λοιπὸν ὁ Γέροντας σὲ ὅραμα βλέπει τοὺς δυὸ ἀδελφοὺς νὰ στέκονται καὶ νὰ προσεύχονται κρατώντας στὰ χέρια φύλλα χαρτιοῦ γραμμένα καὶ νὰ τὰ βρέχουν μὲ τὰ δάκρυά τους.
Τοῦ ἑνὸς τὰ γράμματα σβήνονταν εὔκολα, ἐνῷ τοῦ ἄλλου ὕστερα ἀπὸ κόπο, γιατὶ φαίνονταν σὰν νὰ ἦταν γραμμένα μὲ ἔγκαυστη μελάνη.

Ὁ Γέροντας παρακάλεσε τὸν Θεὸ νὰ τοῦ δοθεῖ ἐξήγηση γιὰ τὸ ὅραμα.
Πραγματικὰ τοῦ παρουσιάστηκε ἕνας ἄγγελος Κυρίου καὶ τοῦ λέει:
«Τα γράμματα στὰ χαρτιὰ εἶναι τὰ ἁμαρτήματά τους. Ὁ ἕνας με φυσικὸ τρόπο ἁμάρτησε καὶ γι᾿ αὐτὸ εὔκολα διαλύονται τὰ σφάλματά του. Ὁ ἄλλος μολύνθηκε μὲ ἀκάθαρτα καὶ βρωμερὰ παρὰ φύσιν ἁμαρτήματα καὶ γι᾿ αὐτὸ χρειάζεται νὰ καταβάλει περισσότερο κόπο γιὰ μετάνοια καὶ πολλὴ ταπείνωση».

Ἀπὸ τὸ ὅραμα καὶ ὕστερα ἔλεγε ὁ Γέροντας στὸν ἀδελφό:
«Κόπιασε, ἀδελφέ, γιατὶ τὰ γράμματα εἶναι ἐγκαυστὰ καὶ μὲ κόπο ἐξαλείφονται», ἀλλὰ δὲν τοῦ φανέρωσε τὸ πρᾶγμα μέχρι τὸν θάνατό του, γιὰ νὰ μὴν τοῦ κόψει τὴν προθυμία.
Ὡστόσο ὅλο καὶ περισσότερο τοῦ ἔλεγε: «Κόπιασε, ἀδελφέ, γιατὶ μὲ κόπο σβήνουν».

ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΕΣ ΔΙΔΑΧΕΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Oι Άγιοι δεν είναι κορόϊδα 

Γέροντα, με όλα αυτά που κάνουν οι άγιοι, όταν ζουν, δεν φοβούνται να μην πέσουν σε υπερηφάνεια; 
Τι τους περάσατε τους αγίους, για κορόϊδα; Να υπερηφανευτούν 
και να χάσουν τη χάρη και να μείνουν μόνο με τις ανθρώπινες δικές τους δυνάμεις;

Οι Προτεστάντες είναι ορφανοί 

Σε Προτεστάντη πάστορα που αμφέβαλε για την αξία των αγίων. - Θα σου πω κάτι, δε θέλω όμως να με παρεξηγήσεις, επειδή δεν το λέω από υπερηφάνεια, αλλά από ταπείνωση και αγάπη. Εμείς έχουμε την Παναγία ως μητέρα μας, ενώ εσείς είστε σαν ορφανά δίχως μητέρα, γιατί δεν τη δέχεστε.

Τα φάρμακα μπαλώνουν τρύπες 

Δεν παίρνω φάρμακα, όχι γιατί τα περιφρονώ, αλλά γιατί έχω καταλάβει καλά ότι με ένα φάρμακο μπαλώνεις μια τρύπα, αυτό όμως σου ανοίγει μία άλλη. Έτσι έχεις συνέχεια δουλειά χωρίς τελειωμό.

Η ψαλτική να είναι απλή 

Η βυζαντινή μουσική δεν επιδέχεται στολίδια και επίδειξη. Όταν κάποιος ψέλνει ανεπιτήδευτα, χωρίς επιδείξεις, έχει μια φυσική ομορφιά και μοιάζει σαν μια γυναίκα που ο Θεός της έχει δώσει φυσική ομορφιά. Όταν, όμως, προσπαθεί να προκαλέσει ακουστική εντύπωση με διάφορα τεχνάσματα, περίτεχνα ισοκρατήματα, τότε μοιάζει σαν μια γυναίκα άσχημη, η οποία με κραγιόν, δαχτυλίδια, σκουλαρίκια και ένα σωρό άλλα, προσπαθεί να δείξει ότι είναι όμορφη. Όμως, μ' αυτόν τον τρόπο, το μόνο που πετυχαίνει είναι να κάνει τον άλλο να αηδιάζει.

Για όσους δεν θέλουν να πάνε στο στρατό 

Για τους νέους που δε θέλουν να πάνε στο στρατό λόγω της καλοπέρασης: 
Ευλογημένοι, στον πόλεμο του 1940, στο μέτωπο, οι Έλληνες μάλωναν μεταξύ τους για το ποιος θα πάει μπροστά στην πρώτη γραμμή. Οι νέοι τότε τραβούσαν τους μεσήλικες πίσω και τους έλεγαν:Πηγαίνετε εσείς πίσω, γιατί έχετε οικογένεια και παιδιά και αφήστε εμάς μπροστά. 
Εσείς λέτε πως δυσκολεύεστε και δεν θέλετε να πάτε να υπηρετήσετε!

Στα γεράματα κρυώνουμε εύκολα 

Όσο κανείς είναι νέος, πρέπει να αγωνίζεται, διότι, όσο γερνά, δε μπορεί να κάνει τίποτα. Τότε, στα γεράματα, τον πειράζει ακόμα και το ρεύμα που δημιουργείται από την κλειδαρότρυπα!

Ο γιατρός του Γέροντα 

Ο δικός μου ο γιατρός είναι στη Δράμα και είναι κτηνίατρος.

Τα αυθάδη παιδιά δέχονται δαιμονικές επιδράσεις; 

Τα παιδιά πρέπει να προσέχουν πάρα πολύ το θέμα του σεβασμοί προς τους γονείς. "Όταν τα παιδιά αντί μιλούν και ασεβούν, γίνονται πρώτον αιτία να φύγει η χάρη από αυτά και δεύτερον γίνονται δεκτικά των δαιμονικών επιδράσεων και ενεργειών.

Η αιτία των ψυχοσωματικών ανωμαλιών των νέων 
Η μαλθακότητα των σημερινών νέων είναι μία από τις κύριες αιτίες των ψυχοσωματικών ανωμαλιών.

Οι αντιλέγοντες έχουν γέροντα τον Διάβολο 

Γέροντα, πως γίνεται μερικοί σε κάθε λόγο να βρίσκουν αντίλογο; 
Ω, Είναι φοβερό να συζητάς με έναν άνθρωπο που συνήθισε να δικαιολογείται! Είναι σαν να μιλάς με έναν δαιμονισμένο! "Όσοι δικαιολογούνται -ο Θεός να με συγχωρέσει- έχουν γέροντα το Διάβολο. Είναι βασανισμένοι άνθρωποι. Δεν έχουν μέσα τους ειρήνη. Το έχουν κάνει επιστήμη αυτό.

Να μη δίνουμε τον τουρβά μας σε άλλους 

Γέροντα, μερικές φορές, Όχι μόνο δυσκολεύομαι να δεχθώ την αδικία, αλλά μετατοπίζω την ευθύνη της πτώσεως μου σε άλλον. 
Εσύ, όχι μόνο δεν σηκώνεις από αγάπη τον τουρβά του άλλου, αλλά θέλεις να δώσεις και τον δικό σου βαρύ τουρβά, όχι μόνο στον υγιή, αλλά και στον φιλάσθενο. Χρειάζεται να αποκτήσεις πνευματική παλικαριά, για να παίρνεις επάνω σου όλη την ευθύνη της αμαρτίας σου.

Το ατέλειωτο εργόχειρο της μετάνοιας 

Η μετάνοια για τον αγωνιζόμενο είναι ένα εργόχειρο που δεν τελειώνει ποτέ. Τους πεθαμένους τους κλαίνε, τους θάβουν, τους ξεχνούν. Τις αμαρτίες θα τις κλαίμε συνέχεια, μέχρι να πεθάνουμε.

Τα καυσαέρια της υπερηφάνειας 

Όποιος έχει πολλή υπερηφάνεια είναι σκοτισμένος. Το μυαλό του είναι ανταριασμένο, είναι σαν να έχει καυσαέρια.

Ο καλύτερος πολύτεκνος 

Ο μεγαλύτερος και καλύτερος πολύτεκνος είναι ό άνθρωπος που αναγεννήθηκε πνευματικά και βοηθάει για την πνευματική αναγέννηση των παιδιών όλου του κόσμου, για να εξασφαλίσουν τις ψυχές τους στον Παράδεισο.

Η ανατροφή του παιδιού 

Η ανατροφή του παιδιού αρχίζει από την εγκυμοσύνη. Αν η μητέρα που κυοφορεί συγχύζεται και στενοχωριέται, το έμβρυο μέσα στην κοιλιά της ταράζεται. Ενώ όταν η μάνα προσεύχεται και ζει πνευματικά, το παιδάκι στην κοιλιά της μάνας αγιάζεται.

Όταν η μάνα δεν θέλει το παιδί 
Όταν η γυναίκα που είναι έγκυος δε θέλει το παιδί, αυτό, πολλές φορές το καταλαβαίνει, τυλίγεται με τον ομφάλιο λώρο και πεθαίνει.

Προσευχή πριν το φαγητό 

(Ο Γέροντας θυμάται τα παιδικά του χρόνια). 
Στο τραπέζι καθόμασταν όλοι μαζί. Κάναμε πρώτα προσευχή και υστέρα αρχίζαμε να τρώμε. Αν άρχιζε κανείς να τρώει, πριν ευλογηθεί το τραπέζι, λέγαμε: «αυτός πόρνευσε». Την έλλειψη εγκράτειας την θεωρούσαμε πορνεία. Είναι διάλυση της οικογενείας να έρχεται ο καθένας στο σπίτι, οποία ώρα θέλει, και να τρώει μόνος του χωρίς να υπάρχει λόγος.

Το διαβατήριο του Παραδείσου 

Για να πάει κανείς στον γλυκό Παράδεισο πρέπει να φάει πολλά πικρά εδώ, να έχει το διαβατήριο των δοκιμασιών στο χέρι. 
Κτήματα στον ουρανό 
Ο Θεός μας έχει εξασφαλισμένα κτήματα εκεί στον ουρανό .Όταν όμως ζητούμε να μας απαλλάξει από μία δοκιμασία, δίνει αυτά τα κτήματα σε άλλους και τα χάνουμε. Ενώ, αν κάνουμε υπομονή, θα μας δώσει και τόκο.

Το ξεπέρασμα του πόνου

Γέροντα, τι χρειάζεται για να ξεπεράσεις τον πόνο; 

παλικαριά, βία χρειάζεται. Και τον ανυπόφορο πόνο πως τον αντιμετωπίζει κανείς; 
Αν είναι κοσμικός, με το τραγούδι, αν είναι πνευματικός άνθρωπος με την ψαλμωδία ...

Π. ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ο ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΤΗΤΡΟΙΤ ΚΙ ΕΝΑ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ

O π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος διηγείται... 

Όταν τον Φεβρουάριο, πήγα στην Αμερική στην Αριζόνα, και είδα το γέροντά μου, μου έκανε μια ερώτηση, μου είπε «προσφέρεις πενήντα χρόνια τον λόγο του Θεού, και από ότι ξέρω από την πρώτη μέρα που έγινες διάκονος, άρχισες να κάνεις κηρύγματα εις την Νέα Μηχανιώνα. Και τα συνεχίζεις μέχρι σήμερα, πενήντα ολόκληρα χρόνια. Έγραψες και βιβλία πολύ ωφέλιμα. Μπορεί να έσωσες και εκατό χιλιάδες ψυχές και διακόσιες. Συ όμως, θα σωθείς ή θα κολασθείς;» Θέλετε να το επαναλάβω; Τον κοίταξα με βουβό το στόμα και το επαναλαμβάνει «παπά μου, συ θα σωθείς ή θα κολασθείς;» 

Πριν από χρόνια, μου είπε, πήγα στο Ντητρόιτ, και κει με κάλεσαν σ’ ένα σπίτι να εξομολογήσω έναν ογδοντάχρονο, ο οποίος δεν ήθελε εξομολόγηση στην ουσία, αλλά ήθελε να του κάνω ερμηνεία ενός ονείρου που είδε. Εγώ άρπαξα όμως την ευκαιρία, και από το όνειρο έβγαλα την εξομολόγηση. Και είπε, και είπε, και είπε αυτός ο ογδοντάχρονος άνθρωπος, πολλές και φοβερές αμαρτίες, ακατανόμαστες, που δεν μπορούμε ούτε καν να τις ονομάσουμε, στις εξωτερικές μας συζητήσεις, λέει, όχι μέσ’ την εκκλησία, ούτε έξω καν. Τόσο φοβερές ήταν αυτές οι αμαρτίες. Προσπάθησα λοιπόν να του βάλω μέσα, τη συναίσθηση της βαρύτητος της αμαρτίας, και ότι αύριο μεθαύριο, είτε του αρέσει είτε δεν του αρέσει, είτε το θέλει είτε δεν το θέλει θα βρεθεί μπροστά στην Κρίσιν του Αγίου Θεού. 

Και τότε εκείνος ο άνθρωπος, κάτω απ’ τη χάρη του Αγίου Θεού, ως άλλος ληστής, είπε «Θεέ μου, συγχώρεσέ με τον αμαρτωλόν», δεν είπε «Μνήσθητί μου Κύριε όταν έρθεις εν τη βασιλεία Σου», είπε «Θεέ μου συγχώρεσέ με τον αμαρτωλόν», αυτό είπε, και άρχισε να κλαίει, και να κλαίει, και να κλαίει, και να κλαίει … Μισή ώρα, μια ώρα, μιάμιση ώρα, δύο ώρες… και ’γω καθόμουν και έκλαιγα μαζί του. 

Του διάβασα τη συγχωρητική ευχή, και έφυγα. Αυτός κάλεσε όλους τους δικούς του, και είπε πόσο ανάλαφρος ένοιωθε, γιατί ήταν και πολύ γεμάτος. Πάμπλουτος εν τω μεταξύ, με εκατομμύρια εκατομμυρίων χρημάτων, και άρχισε να αγκαλιάζει όλους και το υπηρετικό προσωπικό, και να θέλει να χορεύει τους Ελληνικούς χορούς από την χαρά του την πολλή, γιατί ξελάφρωσε, πέταξε όλη τη σαβούρα του, και την πήρε ο Σταυρός του Κυρίου, και χαρά, χαρά, χαρά, «πετάω σαν άγγελος, νοιώθω νάχω φτερά, νοιώθω νάχω φτερά», και έψαλλε ό,τι θυμόταν απ’ την πατρίδα του, μικρό παιδί, γιατί ήτο Ελληνοαμερικανός. 

…Και από τα πολλά πηδήματα και την πολλή του τη χαρά, αισθάνθηκε κούραση, λέει, «Ας ξαπλώσω παιδιά μου λίγο τώρα, πέντε λεπτά έτσι, να ξεκουραστώ. Θεέ μου σ’ ευχαριστώ, που δέχτηκες εμένα τον αμαρτωλό, Σ’ ευχαριστώ, σ’ ευχαριστώ, σ’ ευχαριστώ», και πέθανε. 

Θάνατος οσιακός, όπως αυτού του ανθρώπου, που ήταν απάνω στο Σταυρό του κακούργου. 

Ένα όραμα του γέροντα Εφραίμ 

Κάποτε ο γέροντάς μου, ο πατήρ Εφραίμ, είδε το εξής φοβερόν όραμα. Βρέθηκα, μας διηγείται, όπως μας το διηγείται, -μας το έχει διηγηθεί πέντε δέκα φορές μέχρι τώρα,- σε ένα απέραντο τόπο, όπου υπήρχαν χιλιάδες χιλιάδων άνθρωποι, πάσης ηλικίας και φύλου. Και μπροστά σ’ αυτό το πλήθος, στεκόμουν και γώ. Απέναντι από μένα βρισκόταν ένας γίγαντας, ένας δαιμόνιος άνθρωπος, ένας φοβερός κατήγορος, έτοιμος να κατηγορήσει, και να τους καταδικάσει όλους, με επιχειρήματα σατανικά. Επιχειρήματα που του έδιδε αυτό το πλήθος. Το αξιοπερίεργον λοιπόν ήτο, ότι όλο αυτό το πλήθος, ήταν βουβό, είχαν μεν όλοι στόματα, όπως και μάτια και τα λοιπά και πρόσωπο, αλλά το στόμα τους ήταν κλειστό. Ήταν όλοι τους μουγγοί. Διότι όλοι τους ήσαν αναπολόγητοι σ’ αυτή την κρίση που γινόταν, σ’ αυτό το δικαστήριο. Και τώρα τι θα γίνει; Τι πρέπει να κάνω εγώ; Και αμέσως του λέγω θαρρετά. Ο γέροντας, λέει θαρρετά, στον δαιμόνιο αυτόν άνθρωπο. Δεν μπορείς να τους καταδικάζεις όλους αυτούς τους ανθρώπους εσύ, επειδή συ έτσι το θέλεις! Εκεί τότε εκείνο το φοβερό δαιμόνιο, άρχισε να κατηγορεί τον καθέναν χωριστά, για τα αμαρτήματά του. Και πρώτον, διότι δεν είχε κανείς μετάνοια. Το επαναλαμβάνω σε όλους. Δεν είχε κανείς μετάνοια! Δεύτερον, τρίτον, τέταρτον, πέμπτο, έκτο, έβδομο, όγδοο, ένατο, δέκατο, θα απαριθμήσω μερικά απ’ αυτά. Ο ένας ήταν κλέπτης. Ο άλλος, μέρα νύχτα έλεγε ψέματα. Ο άλλος ήταν υπερήφανος. Και για να μη λέω ο άλλος, ο άλλος, λέω, εγωιστής, κενόδοξος, πόρνος, μοιχός, παιδεραστής, ομοφυλόφιλος, φονιάς, πατροκτόνος, μητροκτόνος, εκτρώσεις, αρσενοκοιτία, μέθυσοι χαρτοπαίκτες, λίδοροι, μαλακοί, δειλοί, φιλάργυροι, οργίλοι, θυμώδεις, κατακριτές, κουτσομπόληδες, αργολόγοι, αιμομίχτες, φθονεροί, ζηλιάρηδες, άδικοι, άρπαγες, δόλιοι, πονηροί, χωρίς προσευχή, χωρίς εκκλησιασμό, χωρίς εξομολόγηση και μετάνοια, χωρίς Θεία Κοινωνία, ανελεήμονες, άσπλαχνοι, άστοργοι, ασεβείς προς τους γονείς και μεγαλυτέρους, κακούργοι, αναρχικοί, ανήθικοι, αργόσχολοι, σκληροτράχηλοι, αγνώμονες, αχάριστοι, θέλετε να πω και άλλα; Και γώ, λέει ο γέροντας, τους υπερασπιζόμουν όλους αυτούς. Να τι κάνει το κομποσχοινάκι σας! Α, πούντα; Να τι κάνει η προσευχή. Να τι κάνει η αγιασμένη ζωή, να τι κάνει η παρρησία προς το Θεό! Υπερασπίζεσαι τον άνθρωπο που είναι αμετανόητος. Και τους παίρνεις φώς! Και θείον φόβον! Για να έρθει στη μετάνοια ! Και όμως αυτός τους καταδίκαζε, με βάση την Αγία Γραφή διότι όλες αυτές οι αμαρτίες που ανέφερα, είναι όντως γραμμένες, σε ολόκληρη την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη και στο Ευαγγέλιο. Και συνεχίζει ο γέροντας: Κι όμως εγώ τους υπερασπιζόμουν όλους αυτούς, επικαλούμενος την ευσπλαχνία του Θεού, την άκρα μακροθυμία Του και το έλεός Του. Όχι, φώναζε αυτός, θα καταδικαστούν όλοι τους, στους αιώνας των αιώνων, διότι δεν είχαν μετάνοια ειλικρινή, θείον φόβον, αγάπη, μυστήρια, προσευχή, ελεημοσύνη, θεία μυστήρια, και δε συγχωρούσε ο ένας τον άλλον. Και άμα ξέρετε, θυμώσουμε λιγάκι, κατεβάζουμε μια μούρη μέχρι κει κάτω, έτσι, μέχρι κει κάτω πάει η μούρη μας. Ιδίως μεταξύ των συζύγων. Μη παρεξηγείται κανένας. Και μεταξύ φίλων, και μεταξύ συνεργατών, και μεταξύ γειτόνων, και μεταξύ παπάδων, και μεταξύ δεσποτάδων, και μεταξύ μοναχών, και μεταξύ όλων ημών. Έβλεπα αυτούς τους ανθρώπους μουγκούς και βουβούς, και τους λυπόμουνα κατάβαθα. Δεμένες οι γλώσσες τους. Κλειστά τα στόματά τους. Και όμως εγώ δεν σταματούσα να αντιμάχομαι, -προσέξτε τώρα με τι αντιμάχομαι,- όχι εγώ, ο γέροντας. Με νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, μετάνοιες, κομποσχοίνι, ελεημοσύνη, εγκράτεια, δάκρυα παρακλητικά προς τον φιλάνθρωπον Κύριον, και Σωτήρα ημών Ιησούν Χριστόν και την Παναγία Μητέρα Του. Και ενώ συνεχώς μαχόμουν μαζί του, λέγοντας αυτός τα δικά του, και ’γω αντιλέγοντας, υπερασπιζόμενος όλους αυτούς, ακριβώς τότε, από τις πολλές φορές, που έλεγε κείνος και έλεγε και ο γέροντας, ήλθε εις εαυτόν. Και ερχόμενος εις εαυτόν, είπα. «Και τώρα τι γίνεται; Παναγία μου φώναξα μέσα στο κελί μου, Χριστέ μου, σε τι μέρες ζούμε; Χάνονται εκατομμύρια και δισεκατομμύρια ψυχές. Χριστέ μου, πού πάμε; Πού πάμε; Πού πάμε; 

Η ώρα του θανάτου έρχεται, οι άνθρωποι και μείς μαζί τους περπατάμε αδιάφοροι. Μας κατέλαβε όλους μια απέραντη πνευματική νάρκη και ραθυμία. Ούτε πίστις, ούτε Θεός, ούτε αγάπη, ούτε έλεος προς τον πλησίον, ούτε συμμετοχή στα άγια μυστήρια, ούτε προσευχή, ούτε μετάνοια, ούτε δάκρυα. Πώς θα σώσουμε; Πώς;

ΠΗΓΗ

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΤΟ «ΔΟΞΑ ΣΟΙ Ο ΘΕΟΣ» ΡΙΧΝΕΙ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ

-Γέροντα, στενοχωριέμαι γιατί έχω πολλά προβλήματα υγείας.
– Όλα να τα δέχεσαι σαν μεγάλα δώρα του Θεού. Ο Θεός δεν είναι άδικος. Στον ουρανό θα έχης πολλά να απολαύσης θα έχης σύνταξη μεγάλη, εάν δεν την μειώσης μόνη σου με τον γογγυσμό. 

 – Πώς, Γέροντα, αφού τώρα δεν νιώθω μέσα μου τον ουρανό;
– Δε νιώθεις τον Ουρανό, γιατί δεν δοξολογείς τον Θεό. Όταν ο άνθρωπος κινείται στον χώρο της δοξολογίας,… χαίρεται με όλα. Υπάρχουν κοσμικοί άνθρωποι που θα μας κρίνουν εμάς τους μοναχούς. Να δήτε οι Βεδουίνοι τι ταλαιπωριά περνούν, αλλά ευχαριστούν τον Θεό και είναι χαρούμενοι! Το σιτάρι δεν το καθαρίζουν, για να βγάλουν την πέτρα, αλλά το αλέθουν όπως είναι, και το ψωμί τους είναι όλο πέτρα!

 Και οι τροφές τους, φαίνεται, δεν έχουν τα απαραίτητα συστατικά, ασβέστιο κ.λπ., οπότε τα δόντια τους καταστρέφονται τελείως. Και βλέπεις Βεδουίνους να έχουν μόνον ένα δόντι και να χαίρωνται σαν να είναι το δόντι μαργαριταρένιο. Και άλλος του λείπει ένα δόντι και αισθάνεται μειονεκτικά. Με όλα αυτά που ακούτε, να κινήσθε συνέχεια στην δοξολογία να δοξάζετε μέρα-νύχτα τον Θεό για τις ευεργεσίες Του.

Μου έλεγε κάποιος επίσκοπος ότι σε έναν ναό, την ώρα που ο διάκος διάβαζε το Ευαγγέλιο της θεραπείας των δαιμονισμένων των Γεργεσηνών, ένας άνθρωπος πολύ απλός στεκόταν πίσω από το δεσποτικό και έλεγε συνέχεια «δόξα σοι ο Θεός».
 Αρχίζει ο διάκος : «Τω καιρώ εκείνω ελθόντι τω Ιησού εις την χώραν των Γεργεσηνών,«δόξα σοι ο Θεός» λέει εκείνος, «υπήντησαν αυτώ δύο δαιμονιζόμενοι», «δόξα σοι ο Θεός» «χαλεποί λίαν», «δόξα σοι ο Θεός » «και ιδού ώρμησε πάσα η αγέλη των χοίρων …εις την θάλασσαν», «δόξα σοι ο Θεός». 

  «Κατάλαβα, μου είπε ύστερα ο επίσκοπος,ότι είχε δίκαιο αυτός ο απλός άνθρωπος που έλεγε «δόξα σοι ο Θεός» γιατί το «δόξα σοι ο Θεός» ρίχνει τους δαίμονες στην θάλασσα. Και εσείς πάντα να λέτε «δόξα σοι ο Θεός, δόξα σοι ο Θεός», μέχρι να ορμήσει η αγέλη στην θάλασσα .

  Η δοξολογία αγιάζει τα πάντα. Με την δοξολογία διαλύεται ο άνθρωπος από ευγνωμοσύνη, παλαβώνει με την καλή έννοια, πανηγυρίζει τα πάντα. Και όταν ο άνθρωπος ευχαριστή τον Θεό ακόμη και για τα λίγα, έρχεται μετά τόσο πλούσια η ευλογία του Θεού, που δεν μπορεί να την αντέξη και τότε ο διάβολος δεν μπορεί πια να σταθή και φεύγει. 

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ "Ο ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ"

Τον χαρακτηρίζουν «ασκητή της πόλης». Μαγειρεύει μόνος του, καθαρίζει ο ίδιος το μητροπολιτικό σπίτι, δεν χρησιμοποιεί κινητό τηλέφωνο, ενώ σπάνια μιλά και στο σταθερό. Επισκέπτεται την Αθήνα για να συμμετάσχει στις Συνόδους χρησιμοποιώντας… το λεωφορείο του ΚΤΕΛ, κάνει περιοδείες στα «κουτσοχώρια» με τα πόδια και έχει ξεχάσει πώς είναι τα πλούσια αρχιερατικά άμφια. «Εγώ είμαι ένας καλόγερος», επιμένει ο ίδιος.

Ο 84χρονος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιος ξεχωρίζει για τη λιτή και ταπεινή ζωή που κάνει. Μητροπολίτης από τις «Νέες Χώρες», τρέφει θαυμασμό για τον Οικουμενικό Πατριάρχη, «είναι άγιος άνθρωπος», λέει.

«Τι να το κάνει ένας καλόγερος το κινητό, αφήστε που βλάπτει κιόλας», απαντά με χαμόγελο στην παρατήρηση των «ΝΕΩΝ», ότι δεν ακολουθεί την τεχνολογία. «Εγώ είχα γέροντα τον Μητροπολίτη Κορινθίας, που πήγε μετά στην Αμερική. Αυτός μου είχε πει ότι ο επίσκοπος είναι καλόγερος και έτσι πρέπει να είναι». Όταν καλείται να σχολιάσει το ότι δεν συμβαίνει το ίδιο με άλλους μητροπολίτες, περιορίζεται να πει πως «πρέπει να έχουμε ακτημοσύνη, καρτερία και παρθενία, αυτές είναι οι αρετές του μοναχού».

«Άγιος άνθρωπος». Οι κάτοικοι της Σιάτιστας κάνουν λόγο για «άγιο άνθρωπο», που είναι κλειστός, δεν δίνει δικαιώματα και ζει όπως οι καλόγεροι. Μερικοί υποστηρίζουν ότι έχει περιορισμένη παρουσία στα κοινά, τονίζοντας πάντως ότι αποτελεί «στάση ζωής» για τον ίδιο. «Είναι κάτι παραπάνω από καλός. Δεν είναι διακοσμητικός, αρνείται τα λούσα και τις πολυτέλειες, ούτε αυτοκίνητο δεν έχει», είπε ο κ. Γιώργος Ράμος, που διατηρεί περίπτερο στη Σιάτιστα. «Τι σχέση μπορεί να έχει αυτός ο μητροπολίτης με τους άλλους, που έχουν καταθέσεις δισεκατομμυρίων», συμπληρώνει ο κ. Νίκος Τζάλας.

Ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης απαντά με χαμόγελο σε όλα. Όταν όμως καλείται να σχολιάσει τα σκάνδαλα που συνταράσσουν το τελευταίο διάστημα την Εκκλησία της Ελλάδος, παίρνει αποστάσεις. «Δεν θα κρίνω κανέναν, εγώ είμαι πιο αμαρτωλός απ’ όλους, δεν μπορώ να πω τίποτε. H Ιεραρχία αποφάσισε να γίνει κάθαρση», λέει και κλείνει το θέμα.

«Ευτυχώς έχουμε δωρεές». Όσο για τις περιουσίες των Μητροπόλεων, ο ίδιος αποκαλύπτει, χωρίς μάλιστα να ερωτηθεί, ότι τα ετήσια έσοδα από τους ναούς δεν υπερβαίνουν τις τέσσερις χιλιάδες ευρώ. «Ευτυχώς έχουμε και κάποιες δωρεές και φροντίζουμε τα παιδιά να σπουδάσουν· με πενταροδεκάρες και φραγκοδίφραγκα χτίσαμε μοναστήρια», λέει. H Μητρόπολη Σιατίστης πληρώνει το ενοίκιο δύο φοιτητών στη Θεσσαλονίκη, ενώ χορηγεί μηνιαίο βοήθημα 100 ευρώ σε φοιτητές που κατάγονται από την περιοχή.

Είναι πρόθυμος να ξεναγήσει στα διαμερίσματα της Μητρόπολης, ενώ παράλληλα ικανοποιεί όλα τα αιτήματα υπαλλήλων και μοναχών. H μοναχή Ειρήνη, από το μοναστήρι της Κοίμησης της Θεοτόκου, που επισκέφθηκε τη Μητρόπολη για δουλειές του μοναστηριού, λέει: «Δεν τον βλέπετε, πόσο ταπεινός είναι; Ακόμη και τα ράσα του τα πλένει ο ίδιος, δεν αφήνει κανέναν να τον βοηθήσει».

«Είναι κατ’ ουσίαν ασκητής, ζει γι’ αυτό που τάχθηκε, που δεν είναι επάγγελμα αλλά λειτούργημα», υποστήριξε ο υπάλληλος της Μητρόπολης κ. Ζήσης Γούτας. Ο Μητροπολίτης ασχολείται και με τις δουλειές, εξυπηρετώντας τον κόσμο που έρχεται να τον συναντήσει. «Δεν αρνείται σε κανέναν να ασχοληθεί με το πρόβλημά του».

H μεγάλη αγάπη του είναι τα «κουτσοχώρια», όπως χαρακτηρίζει ο ίδιος τα ορεινά χωριά της περιφέρειάς του, αυτά των 20 και 30 κατοίκων. «Πήγαινα σε ένα χωριό με στρατιωτικό αυτοκίνητο και τα υπόλοιπα τα περπατούσα με τα πόδια». Αισθάνεται ακμαίος για να συνεχίσει τις περιοδείες του σε όλες τις ενορίες της Μητρόπολης, παρά τα χρόνια του. «Όταν ύστερα από χρόνια δεν θα μπορώ άλλο, θα αποσυρθώ στο μοναστήρι, εκεί είναι η ζωή μου», καταλήγει.»

[ΤΑ ΝΕΑ , 05/03/2005 , Σελ.: N18
Κωδικός άρθρου: A18182N181
ID: 458191]

«Δεν με πειράζει που δεν έχω αυτοκίνητο, όπως οι άλλοι μητροπολίτες, ούτε που με αποκαλούν δεσπότη των τρόλεϊ. Μπορεί να κουράζομαι αλλά, δόξα τω Θεώ, ακόμη κρατιέμαι γερά στα πόδια μου».»

[ΤΑ ΝΕΑ , 22/11/2001 , Σελ.: N04
Κωδικός άρθρου: A17199N043

14Μαρτίου, 2009 στο 12:49 πμ
alphaline

Ο Μακαριστός Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Αντώνιος Κόμπος γεννήθηκε το 1920 στο Άργος Αργολίδος. Είναι απόφοιτος της Μαρασλείου Παιδαγωγικής Ακαδημίας Αθηνών και της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Κάτοχος μεγάλης θεολογικής παιδείας, συμπλήρωσε της σπουδές του στα Πανεπιστήμια Οξφόρδης και Παρισίων. Διετέλεσε καθηγητής και Διευθυντής Ιερατικών Σχολών. Κατά τα έτη 1971-74 υπηρέτησε ως ιεροκήρυκας εις την Ιεράν Μητρόπολιν Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Διάκονος εχειροτονήθη εις τας 3.12.67, πρεσβύτερος δε εις τας 4.12.67. Την 23ην Μαΐου 1974 εξελέγη Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης.

Εξέδωσε αξιόλογα επιστημονικά έργα. Δημοσίευσε βιβλιοκρισίας και άρθρα εποικοδομητικά εις διάφορα περιοδικά. Εκοιμήθη εν Κυρίω τη 17/12/2005.

Το κομμάτι αυτό είναι από την εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ”:

---

Πηγή: ΑΡΓΟΛΙΚΚΗ ΑΡΧΕΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ, + AΝΤΩΝΙΟΣ (ΚΟΜΠΟΣ) - ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ

ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΑΣΚΗΤΟΥ ΤΟΥ ΠΑΓΓΑΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Τί λέει γιά τήν κυβέρνηση καί τί ἀλλαγές προμηνύονται στή θρησκευτική ἡγεσία τοῦ τόπου. Ἡ Ἑλλάς θά κλονισθεῖ καί ἀπό τίς στάχτες θά ἀναγεννηθεῖ.

...ὁ ἐρχόμενος πρός μέ οὐ μή πεινάση, καί ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ οὐ μή διψήση πώποτε! (Ἰωάν. 6,35)

 «Τό χωράφι τοῦ Θεοῦ πού φέρει τήν ὀνομασία Ἑλλάς δέν ἀποδίδει ἐδῶ καί πολλές δεκαετίες τούς ἀναμενόμενους ἀπό τόν οὐρανό γλυκούς καρπούς, ὅπως παλαιά. Θέλει τάχιστη ἀνανέωση. Θέλει μέ τό ὑνί  ὄργωμα, δηλαδή βαθύ ὄργωμα γιά νά ἀνασάνει καί νά πάρει ζωή τό χῶμα. Θέλει τάχιστη ἀπομάκρυνση τῶν ζιζανίων ἐκείνων πού πνίγουν σχεδόν ἐν τῆ γενέσει τους τά στάχυα, ἐμποδίζοντας τήν ἀνάπτυξή τους καί τήν καρποφορία τους. Ὁ καλός Θεός, δέν θά ἐπιτρέψει τό καλύτερο «φιλέτο» ὅπως εἴθισται νά λέμε, αὐτό πού τοῦ πρόσφερε δηλαδή τούς πιό γλυκούς χυμούς νά μαραζώσει καί ὁλότελα νά ξεραθεῖ. Καί κατά τό παράδειγμα τοῦ καλοῦ γεωργοῦ θά κάνει τό πᾶν γιά νά τό καταστήσει καί πάλι πάση θυσία καρποφόρο.

 Ποιά εἶναι ὅμως τά ζιζάνια ποῦ καθιστοῦν ἄγονο τό χωράφι; Εἶναι τό αὐξανόμενο φροῦτο τῆς ἀθεΐας μέ τό ὁποῖο δυστυχῶς τρέφονται ἀκόμη καί πρόεδροι, πρωθυπουργοί, ὑπουργοί τῆς πατρίδας μας... Εἶναι τό μουχλιασμένο φροῦτο τῆς ὀλιγοπιστίας καί ἐν γένει τῆς μάστιγας τῆς χλιαρότητας στή σχέση μας μέ τόν Πανάγαθο Θεό.  Φροῦτο πού μᾶς ταυτίζει μέ τά ὑλικά ἀγαθά, μᾶς προσκολλᾶ στά γήινα καί ἐφήμερα καί μᾶς κάνει νά γυρίζουμε τήν πλάτη στά αἰώνια καί τά οὐράνια. Εἶναι τό φροῦτο πού καθιστᾶ ἀτροφικές καί πεινασμένες τίς ψυχές μας καί μᾶς στερεῖ τήν πραγματική εὐτυχία.

Γιατί σήμερα περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη φορά διαπιστώνεται πώς πνευματική κατά κόρον ξηρασία μαστίζει τόν εὐλογημένο αὐτόν τόπο καί αὐτή ἀποτελεῖ τή βασική αἰτία κάθε κρίσεως, οἰκονομικῆς, οἰκογενειακῆς, πολιτικῆς. Ἀκόμη καί στόν ἐκκλησιαστικό χῶρο, ὅπου θά ἔπρεπε νά κυριαρχεῖ ἡ ἀνιδιοτελής ἀγάπη, ὅπως αὐτή διδάσκεται ἀπό τίς εὐαγγελικές διδαχές δυστυχῶς ἐπικρατεῖ ὁ ἄκρατος φαρισαϊσμός. Καί ὁ φαρισαϊσμός αὐτός σταυρώνει καθημερινά τόν Κύριο τῆς Ζωῆς, τόν Ἰησοῦ Χριστό στερώντας τήν Ἀνάσταση καί τό φῶς ἀπό τόν ξακουστό στήν οἰκουμένη, ἐδῶ καί αἰῶνες τόπο πού ὀνομάζεται Ἑλλάς. Εἶναι κοινά πλέον ἀποδεκτό ἀπό ὅλους ὅτι ἡ Ἑλλάδα πού πάντοτε ξεχώριζε γιατί προτιμοῦσε τή συμπόρευση μέ τό Φῶς τώρα ὑποφέρει γιατί ἀγκάλιασε τό Σκότος καί ὅλα τά συναφῆ μέ αὐτό. Κυλιέται στό βοῦρκο μαζί μέ τά κάθε λογῆς ἐγχώρια καί ἀλλοδαπά γουρούνια.  Γι’ αὐτό κλυδωνίζεται καί ὑποφέρει...» τόνισε σύγχρονος γέροντας ἀσκητής τοῦ Παγγαίου Ὄρους! Καί πρόσθεσε: «Γράψτε το γιά νά τό μάθουν καί νά τό κατανοήσουν ὅλοι οἱ Ἕλληνες καί εἰδικά οἱ Ἀθηναῖοι. Γράψτε το μέ κεφαλαῖα. Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ ΓΛΥΤΩΣΕ ΑΠΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΕΙΣΜΟ. Ἡ ἔλευση τῆς Δέσποινας Κυρίας Θεοτόκου τῆς Ἱεροσολυμίτισσας στήν Ἀθήνα κάθε ἄλλο παρά τυχαία ἦταν. Ἡ Προστάτιδα τοῦ Ἔθνους τῶν Ἑλλήνων ἔφθασε στήν πρωτεύουσα ἀνταποκρινόμενη στήν ἱκετευτική πρόσκληση πού τῆς ἀπηύθυνε ὁ Ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀεροπαγίτης. Ἦταν τό κατάλληλο  φάρμακο, στήν πιό κατάλληλη καί κρίσιμη περίοδο. Τό φάρμακο πού ἀποδυνάμωσε καί ἐξουδετέρωσε τόν Ἀντίδικο, ὁ ὁποῖος ἦταν ἕτοιμος νά πατήσει τή σκανδάλη πού θά προκαλοῦσε ὄχι δεκάδες ἀλλά ἑκατομμύρια θανάτους. Καί τήν παράταση αὐτή ὁ Χριστός μᾶς τήν παραχώρησε μέσω τῆς Μητρός Του γιά νά μετανοήσουμε ὅλοι καί πρωτίστως ὁ ὁμιλῶν. Καί ἡ μετάνοια ἔχει νά κάνει ὄχι μέ τό ποῦ πᾶς καί βαδίζεις, οὔτε μέ τό πῶς ζεῖς, οὔτε  ἄν βοηθᾶς τούς ἄλλους. Αὐτά δέν ἔχουν ἰδιαίτερη σημασία. Ἕνα ἔχει σημασία. Τό ποιόν καί τό ποσόν τῆς ἀγάπης πού δίνεις παντοῦ χωρίς διακρίσεις. Ἡ πίστη εἶναι ὑπόθεση τῆς καρδιᾶς καί ἐμεῖς δυστυχῶς τό ξεχνᾶμε. Κι γι’ αὐτό ταλανιζόμαστε σέ προσωπικό, οἰκογενειακό, φιλικό, κοινωνικό, οἰκονομικό, πολιτικό ἐπίπεδο. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΜΕΣΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΑΝΙΚΟΥ»!

Τά λόγια τοῦ γέροντα ἀσκητῆ τοῦ Παγγαίου Ὄρους, ὁ ὁποῖος ἔλυσε ἔπειτα ἀπό μῆνες τή συνειδητή ἐπιλογή τῆς σιωπῆς προμηνύουν πολύ ραγδαῖες ἐξελίξεις. Προμηνύουν σκληρά γεγονότα καί πολλαπλές δυσκολίες, οἱ ὁποῖες θά συμβάλουν ἔτσι ὥστε νά ξεχωρίσει ἡ ἤρα ἀπό τό στάρι. Δέν σᾶς κρύβω πώς τόν ρώτησα καί γιά τήν τύχη τῆς παρούσας κυβέρνησης πού διεξάγει σκληρές διαπραγματεύσεις μέ τούς δανειστές καί τούς λοιπούς δυνάστες τῆς πατρίδας.

 «Κοίταξε πού εἶπε μέ νόημα τί γινόταν κατά τό παρελθόν, ὅταν δηλαδή ὁ παλαιός Ἰσραήλ παρέκλινε τοῦ ὀρθοῦ δρόμου τῆς ταπείνωσης καί τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Ἔρχονταν οἱ Φιλισταῖοι ἤ οἱ Ἀσσύριοι, ἤ οἱ Βαβυλώνιοι καί τούς αἰχμαλώτιζαν μέχρι νά συνετισθοῦν καί νά ἀλλάξουν ρότα. Τό ἴδιο γίνεται καί σήμερα. Τή θέση τῶν Φιλισταίων καί τῶν ὑπολοίπων δυναστῶν ἔχουν πάρει οἱ Εὐρωπαῖοι καί οἱ μεγαλοτραπεζίτες. Ἀπό τήν ἄλλη ὑπῆρξαν ἄρχοντες βασιλιάδες στήν Ἑλλάδα ἀνέντιμοι καί πονηροί ὡς οἱ ὄφεις. Ὑποκριτές πού ξεπέρασαν τούς Φαρισαίους πρωθυπουργοί καί πρόεδροι, φιλοτομαριστές ὑπουργοί καί κάθε λογῆς τύποι χωρίς τσίπα εἶχαν στρώσει τό χαλί τοῦ ὀλισθηροῦ δρόμου χωρίς ἐπιστροφή. Τό ἴδιο κάνουν καί οἱ παρόντες ἄρχοντες μέ ἄλλο φυσικά τρόπο. Κι αὐτοί θά πέσουν πολύ γρήγορα ἐάν δέν ἐγκαταλείψουν –πρᾶγμα δύσκολο- τό φροῦτο τῆς ἀθεΐας, τό ὁποῖο καθορίζει τό πῶς νά πορεύονται. Ὁ Θεός ὅμως ἀφουγκράστηκε πολλούς ἁγίους πού κρύβονται ἐπιμελῶς καί πολύ σύντομα ἀπό τίς στάχτες, ὅπως καί παλιά θά δώσει ἡγέτη ἄξιο νά κυβερνήσει τήν Ἑλλάδα. Θά δώσει ἀκόμη καί ἅγιο θρησκευτικό ἡγέτη  πού θά ἀναλάβει νά ἀνοικοδομήσει τόν τόπο πνευματικά δίδοντας τέλος στήν πολιτική τῆς ἁρπαχτῆς, τῶν φονικῶν-καταστρεπτικῶν συμβιβασμῶν καί τῆς ἰδιοτέλειας. Μπορεῖ νά μηχανεύονται οἱ κύκλοι τῆς ἀνομίας νά ἀναδείξουν θρησκευτικό ἡγέτη φιλικά προσκείμενο στόν παπισμό γιά νά ἐξυπηρετηθοῦν τά ὑπό τό μόδιον καταστροφικά γιά τήν Ὀρθοδοξία μας σχέδια τους καί νά μᾶς ὁδηγήσουν στή σταδιακή ἀποδοχή τῆς πανθρησκείας ἀλλά ὁ Θεός ἄς γνωρίζουν καλά ἔχει ἄλλα σχέδια πού θά τούς αἰφνιδιάσουν δυσάρεστα ἐκείνους πού τρέφουν κούφιες προσδοκίες καί εὐχάριστα τό πιστό λαό».

Ἀπό ὅτι ἄλλωστε διαπιστώνεται ἀπό τό πολιτικό καί κοινωνικό ἐπίπεδο ἀπορρέει μία περίεργη ἀναμονή πού σ’ ἄλλους προκαλεῖ φόβο, σ’ ἄλλους ἀνεξήγητο πανικό καί σ’ ἄλλους ἐξαντλεῖ τά λιγοστά ἀποθέματα τῆς ὑπομονῆς. Τά ἀνωτέρω δυστυχῶς φανερώνουν τίς ἐπερχόμενες ἐξελίξεις καί οὐσιαστικά μᾶς θέτουν ἐνώπιον-ἐνωπίω μέ γεγονότα κατά τά ὁποῖα θά δοκιμαστοῦν οἱ ἀντοχές μας.  Μία ἐξ αὐτῶν τῶν δυσκολιῶν μετά βεβαιότητας μποροῦμε νά ἐπισημάνουμε ὅτι θά εἶναι ἡ πείνα. Εὔλογα θά ρωτήσετε ἀπό ποῦ προέρχεται αὐτή ἡ βεβαιότητα; Μά ἀκριβῶς ἀπό τά λόγια τοῦ Χριστοῦ μας στό κατά Ἰωάννη Εὐαγγέλιο καί συγκεκριμένα στό ἕκτο κεφάλαιο. Αὐτός πού θά εἶναι κοντά μου καί θά πιστέψει οὔτε θά πεινάσει οὔτε θά διψάσει. Αὐτός πού δέν εἶναι ὅμως καί θά πεινάσει καί θά διψάσει. Καί σήμερα ὁ ἑλληνικός λαός στήν πλειονότητά του δέν θέλει νά εἶναι κοντά στόν Χριστό οὔτε νά πιστέψει σ’ αὐτόν! Ζεῖ μακράν τῆς ταπείνωσης καί τῆς μετάνοιας πού τρέφουν τήν ψυχή. Καί ὅταν χορταίνει ἡ ψυχή ἀπό τά φαγητά πού τήν τρέφουν (ἀρετές καί πίστη), τότε τρέφεται καί τό σῶμα. Ἡ συνεχιζόμενη πορεία πρός τήν ἁμαρτία τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ φέρνει τά ἐπερχόμενα δεινά καί τίς φοβερές μάστιγες ὡς συνειδητή ἐπιλογή μας... Καί οἱ πιστοί χριστιανοί δέν ἔχουν νά φοβηθοῦν τίποτε ἀκόμη καί ὅταν τά βουνά μετακινοῦνται στίς καρδιές τῶν θαλασσῶν καί ταράσσεται συθέμελα ἡ γῆ ἄν φυσικά μείνουν ἀγκιστρωμένοι στό ἅρμα τῆς Ζωῆς καί τοῦ Φωτός, στό ἅρμα τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καί ἄς μήν λησμονοῦμε ὅτι  «ὁ Θεός ἡμῶν καταφυγή καί δύναμις, βοηθός ἐν θλίψεσι ταῖς εὐρούσαις ἠμᾶς σφόδρα» (Ψάλμ. 45, 1).  

ΠΗΓΗ www.orthodoxia.gr  ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ  ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2015 (ΤΕΥΧ.166)

Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ 
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2015