ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ: Ο ΘΕΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ. ΚΑΙ ΣΑΝ ΒΡΕΙ ΚΑΡΔΙΑ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙΩΝΕΤΑΙ, ΚΑΡΔΙΑ ΤΑΠΕΙΝΗ, ΜΠΑΙΝΕΙ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗ ΓΕΜΙΖΕΙ ΧΑΡΑ!

Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος: Ο Θεός βρίσκεται παντού. Και σαν βρει καρδιά, που δεν Του εναντιώνεται, καρδιά ταπεινή, μπαίνει μέσα της και τη γεμίζει χαρά. Τόση είναι η χαρά της καρδιάς, που έχει μέσα της το Θεό, ώστε κολλάει πάνω Του και δεν θέλει ποτέ να Τον αποχωριστεί. Σε καρδιά φουσκωμένη από εγωισμό δεν πλησιάζει ο Κύριος. Κι έτσι αυτή καταθλίβεται, μαραζώνει και σιγολιώνει, βυθισμένη στην άγνοια, τη λύπη και το σκοτάδι.

Όσο αμαρτωλοί κι αν είμαστε, μόλις στραφούμε με μετάνοια και πόθο προς τον Κύριο, η θύρα της καρδιάς μας ανοίγει σ’ Εκείνον. Η εσωτερική ακαθαρσία ξεχύνεται έξω, για να παραχωρήσει τη θέση της στην καθαρότητα, την αρετή, τον Ίδιο το Σωτήρα, τον μεγάλο Επισκέπτη της ψυχής, τον κομιστή της χαράς, του φωτός, του ελέους. Θείο Δώρο είναι αυτή η ευλογημένη κατάσταση, όχι δικό μας κατόρθωμα. Και αφού είναι δώρο, πρέπει να ευχαριστούμε το Δωρητή με ταπείνωση. Ταπείνωση! Η βάση κάθε Αρετής και η προϋπόθεση της Πνευματικής καρποφορίας! Έχετε ταπείνωση; Έχετε το Θεό. Τα έχετε όλα! Δεν έχετε ταπείνωση; Τα χάνετε όλα!

«Ο δρόμος της ζωής» -επιλογές-, Ι.Μ.Παρακλήτου)

ΑΓΙΟΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΛΑΜΨΑΚΟΥ

Ὁ Ὅσιος Παρθένιος Ἐπίσκοπος Λαμψάκου

Ὁ Ὅσιος Παρθένιος καταγόταν ἀπὸ κάποια κωμόπολη τῆς Βιθυνίας καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου (324 – 337 μ.Χ.). Ἦταν υἱὸς τοῦ διακόνου τῆς Ἐκκλησίας Μελιτοπόλεως Χριστοφόρου, ἀπὸ τὸν ὁποῖο διδάχθηκε τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη.

Ὁ Ἅγιος ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία προέκοπτε στὴν ἀρετὴ καὶ τὴν εὐσέβεια. Ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ὁ Κύριος ἁλίευσε τοὺς Ἀποστόλους, ποὺ ἦταν ψαράδες, τὸν ἔκανε νὰ ἀγαπήσει τὴν ἁλιεία. Καὶ ὅταν ἔριχνε τὰ δίχτυα στὴν Ἀπολλωνιάδα λίμνη ἢ τὰ ἀνέσυρε γεμάτα ψάρια, αἰσθανόταν ὅτι ἐργαζόταν σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ πλοιάρια τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου ἢ τοῦ Ἰωάννου.

Τὰ χρήματα ποὺ εἰσέπραττε ἀπὸ τὴν πώληση τῶν ψαριῶν δὲν τὰ κρατοῦσε γιὰ τὸν ἑαυτό του ἀλλὰ τὰ μοίραζε στοῦ πτωχοὺς ἀπὸ ἀγάπη πρὸς αὐτούς. Γι’ αὐτὸ καὶ ὅταν τὸν εὐχαριστοῦσαν ἐκεῖνος ἔλεγε: «Διατὶ μὲ εὐχαριστεῖτε; Δὲν ἔχω καμία τέτοια ἀξίωση. Μήπως εἴμαστε ξένοι; Ἐμεῖς εἴμαστε ἀδελφοί. Τί δὲ ἁπλούστερο καὶ φυσικότερο ἀπὸ τὸ νὰ βοηθᾶ ἀδελφὸς τοὺς ἀδελφούς;».

Γιὰ τὴν ἐνάρετη αὐτοῦ παρουσία ὁ Ἐπίσκοπος Μελιτοπόλεως Φίλιππος (ἡ Φιλητός) τὸν χειροτόνησε Πρεσβύτερο. Ἀργότερα ὁ Ἐπίσκοπος Κυζίκου Ἀχίλλιος (ἢ Ἀσχόλιος) τὸν χειροτόνησε Ἐπίσκοπο Λαμψάκου.

Ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ εὐσέβεια ποὺ ἔκρυβε στὴν ψυχή του ἦταν τόσο πολὺ μεγάλη, ὥστε ὁ Θεὸς τὸν προίκισε μὲ τὸ χάρισμα τῆς θαυματουργίας, γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ ἐκδιώκει τοὺς δαίμονες ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ θεραπεύει κάθε εἴδους ἀσθένεια. Γι’ αὐτὸ προσφεύγουν σὲ αὐτὸν ἰδιαίτερα οἱ πάσχοντες ἀπὸ τὴν ἐπάρατη νόσο τοῦ καρκίνου. Ὁ Ἅγιος ἦταν ὁ πρᾶος, ὁ ὑπομονετικός, ὁ φιλόξενος, ὁ μακρόθυμος, ὁ ἄγγελος τῆς ὁμόνοιας, ὁ ἐνθαρρύνων τοὺς μετανοοῦντες, ὁ πρόθυμος γιὰ τὸ ποίμνιό του.
Ὁ Ὅσιος Παρθένιος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη. Τμῆμα τῆς τιμίας κάρας αὐτοῦ φυλάσσεται στὴν ἱερὰ μονὴ Μακρυμάλλη, τῆς ἱερᾶς Μητροπόλεως Χαλκίδος.

Η Κάρα του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Εσφιγμένου Αγίου Όρους. Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στις Μονές Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων, Ροβελίστας Άρτας και Κύκκου Κύπρου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου Παρθενίου στις 7 Φεβρουαρίου.

http://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΛΑΜΨΑΚΟΥ- ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ

Ἀπολυτίκιον  

Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Tῷ μύρῳ τοῦ Πνεύματος, ποιμὴν Λαμψάκου ὀφθείς, τὴν θείαν ἐνέργειαν παρὰ Θεοῦ δαψιλῶς θαυμάτων ἐπλούτησας, δαίμονας ἀπελαύνειν, ἀσθενοῦντας ἰᾶσθαι, νόσους ἀποδιώκειν καὶ πληρῶν τὰς αἰτήσεις, Παρθένιε ἱεράρχα, τῶν προσιόντων σοι.

ΑΓΙΟΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ

Ὅσιος Παρθένιος, Ἐπίσκοπος Λαμψάκου 

Ὁ Ὅσιος Παρθένιος καταγόταν ἀπὸ κάποια κωμόπολη τῆς Βιθυνίας καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου (324 – 337 μ.Χ.). Ἦταν υἱὸς τοῦ διακόνου τῆς Ἐκκλησίας Μελιτοπόλεως Χριστοφόρου, ἀπὸ τὸν ὁποῖο διδάχθηκε τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη. 

Ὁ Ἅγιος ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία προέκοπτε στὴν ἀρετὴ καὶ τὴν εὐσέβεια. Ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ὁ Κύριος ἁλίευσε τοὺς Ἀποστόλους, ποὺ ἦταν ψαράδες, τὸν ἔκανε νὰ ἀγαπήσει τὴν ἁλιεία. Καὶ ὅταν ἔριχνε τὰ δίχτυα στὴν Ἀπολλωνιάδα λίμνη ἢ τὰ ἀνέσυρε γεμάτα ψάρια, αἰσθανόταν ὅτι ἐργαζόταν σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ πλοιάρια τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου ἢ τοῦ Ἰωάννου. 

Τὰ χρήματα ποὺ εἰσέπραττε ἀπὸ τὴν πώληση τῶν ψαριῶν δὲν τὰ κρατοῦσε γιὰ τὸν ἑαυτό του ἀλλὰ τὰ μοίραζε στοῦ πτωχοὺς ἀπὸ ἀγάπη πρὸς αὐτούς. Γι’ αὐτὸ καὶ ὅταν τὸν εὐχαριστοῦσαν ἐκεῖνος ἔλεγε: «Διατὶ μὲ εὐχαριστεῖτε; Δὲν ἔχω καμία τέτοια ἀξίωση. Μήπως εἴμαστε ξένοι; Ἐμεῖς εἴμαστε ἀδελφοί. Τί δὲ ἁπλούστερο καὶ φυσικότερο ἀπὸ τὸ νὰ βοηθᾶ ἀδελφὸς τοὺς ἀδελφούς;» 

Γιὰ τὴν ἐνάρετη αὐτοῦ παρουσία ὁ Ἐπίσκοπος Μελιτοπόλεως Φίλιππος (ἡ Φιλητός) τὸν χειροτόνησε Πρεσβύτερο. Ἀργότερα ὁ Ἐπίσκοπος Κυζίκου Ἀχίλλιος (ἢ Ἀσχόλιος) τὸν χειροτόνησε Ἐπίσκοπο Λαμψάκου. 

Ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ εὐσέβεια ποὺ ἔκρυβε στὴν ψυχή του ἦταν τόσο πολὺ μεγάλη, ὥστε ὁ Θεὸς τὸν προίκισε μὲ τὸ χάρισμα τῆς θαυματουργίας, γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ ἐκδιώκει τοὺς δαίμονες ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ θεραπεύει κάθε εἴδους ἀσθένεια. Γι’ αὐτὸ προσφεύγουν σὲ αὐτὸν ἰδιαίτερα οἱ πάσχοντες ἀπὸ τὴν ἐπάρατη νόσο τοῦ καρκίνου. Ὁ Ἅγιος ἦταν ὁ πρᾶος, ὁ ὑπομονετικός, ὁ φιλόξενος, ὁ μακρόθυμος, ὁ ἄγγελος τῆς ὁμόνοιας, ὁ ἐνθαρρύνων τοὺς μετανοοῦντες, ὁ πρόθυμος γιὰ τὸ ποίμνιό του.

Ὁ Ὅσιος Παρθένιος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη. Τμῆμα τῆς τιμίας κάρας αὐτοῦ φυλάσσεται στὴν ἱερὰ μονὴ Μακρυμάλλη, τῆς ἱερᾶς Μητροπόλεως Χαλκίδος.
Η Κάρα του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Εσφιγμένου Αγίου Όρους. Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στις Μονές Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων, Ροβελίστας Άρτας και Κύκκου Κύπρου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 7 Φεβρουαρίου. 

http://www.saint.gr

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΦΙΛΗ - ΓΑΒΡΟΓΛΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΑΙ Η Κ. ΚΕΡΑΜΕΩΣ

Τις επιλογές Φίλη - Γαβρόγλου  για τα Θρησκευτικά

ακολουθεί και η κ. Κεραμέως

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Θεολογίας του ΑΠΘ

Είναι σαφές ότι, το Υπουργείο Παιδείας, με την Επιτροπή που όρισε πρόσφατα για να προτείνει συνταγματική λύση για το μάθημα των Θρησκευτικών, μεθοδεύει ανατροπή των αποφάσεων του ΣτΕ, το οποίο, με 4 αποφάσεις του, ακύρωσε τα νέα Προγράμματα Σπουδών Φίλη – Γαβρόγλου.

Το συμπέρασμα αυτό βγαίνει, διότι, αν ισχύουν οι πληροφορίες, που δημοσιεύει άρθρο γνωστής εφημερίδας, που το υπογράφει ο κ. Απ. Λακασάς, το Υπουργείο Παιδείας έχει δώσει οδηγίες «να γίνουν προσαρμογές, ώστε το μάθημα να εναρμονισθεί με την απόφαση του ΣτΕ.

Πρόκειται για τη βασική υπουργική γραμμή, η οποία συνάδει με τις θέσεις όσων πιστεύουν –μεταξύ αυτών και εκκλησιαστικοί παράγοντες– ότι το μάθημα δεν πρέπει να αποκτήσει ομολογιακό χαρακτήρα».

Παρακολουθήστε λογική ακολουθία, δείτε πώς εξαπατούν ορισμένοι τον ελληνικό λαό: Το μάθημα, γράφει το δημοσίευμα του κ. Λακασά, θα εναρμονισθεί με τις αποφάσεις του ΣτΕ, αλλά δεν θα έχει ομολογιακό χαρακτήρα.

Τι αποφάσισε όμως το ΣτΕ; Ακριβώς τα αντίθετα: «Αποστολή της Παιδείας, υπό την έννοια «ανάπτυξη της θρησκευτικής συνειδήσεως», αποτελεί συνταγματική υποχρέωση του Κράτους, επιτελείται δε κυρίως με τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών, το οποίο για να υπηρετεί τον εν λόγω σκοπό, πρέπει να διδάσκεται επί ικανό αριθμό ωρών διδασκαλίας εβδομαδιαίως, να μην υποβαθμίζεται, κατά την διδασκαλία και την εξέταση, σε σχέση με άλλα μαθήματα  και να περιλαμβάνει οπωσδήποτε, με σαφήνεια και πληρότητα, τα δόγματα, τις ηθικές αξίες και τις παραδόσεις της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού».

Η βασική γραμμή της απόφασης του ΣτΕ, επομένως, την οποία φαίνεται με το δημοσίευμα ότι θέλει να αποδομήσει η Επιτροπή είναι να έχει το μάθημα ομολογιακό χαρακτήρα, δηλαδή να είναι ορθόδοξο. Ποιοι όμως δεν ήθελαν και δεν θέλουν να έχει το μάθημα ορθόδοξο χαρακτήρα;

Το σωματείο «Καιρός», που είχε συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και κάποιοι συγκεκριμένοι εκκλησιαστικοί παράγοντες, που έχουν ήδη καταγγελθεί.

Με την επιτροπή, επομένως, που όρισε το Υπουργείο τι πρόκειται να γίνει τελικά;  Θα γίνει αυτό για το οποίο ορίστηκε;  Δηλαδή η προσαρμογή των Θρησκευτικών στις αποφάσεις του ΣτΕ; 

Φυσικά, σύμφωνα με το παραπάνω δημοσίευμα, όχι.

Αυτό που θέλουν οι εκκλησιαστικοί παράγοντες και οι συν αυτώ και όλοι όσοι δεν συμφώνησαν, ούτε πριν την έκδοσή τους ούτε μετά, με τις αποφάσεις του ΣτΕ και τώρα απλώς μεθοδεύουν, όπως αυτοί γνωρίζουν αυτή την τέχνη, όχι φυσικά την εφαρμογή, αλλά την παραβίασή τους.

Οι παράγοντες και ο παραγοντισμός σχεδιάζουν, να γίνει, στα λόγια μόνον, προσαρμογή των Θρησκευτικών στις αποφάσεις του ΣτΕ, στην πράξη όμως, ακύρωση και μη προσαρμογή.

Τα Προγράμματα, λένε οι πληροφορίες του δημοσιογράφου, θα μείνουν αλώβητα. Και τι ωραία δικαιολόγηση, όπως την περιγράφει ο δημοσιογράφος:

Το ΣτΕ αποφάσισε ακύρωση των Προγραμμάτων. Οι παράγοντες, αντίθετα, αποφάσισαν τη διατήρησή τους.

Γιατί;  «Η διατήρηση των προγραμμάτων σπουδών προκρίθηκε και για τον επιπλέον λόγο ότι τα προγράμματα σπουδών δίνουν στους διδάσκοντες (δασκάλους στο δημοτικό και θεολόγους στη δευτεροβάθμια) την ελευθερία να προσαρμόσουν νέα στοιχεία».

Τι κι αν αποφάσισε το ΣτΕ ότι «στην ανάπτυξη θρησκευτικής συνειδήσεως των ελληνοπαίδων, σύμφωνα με τις αρχές της ορθόδοξης χριστιανικής διδασκαλίας, αποβλέπουν και οι γονείς τους, αντλώντας το δικαίωμα, που κατοχυρώνεται ευθέως και από το άρθρο 2 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της Συμβάσεως της ΕΣΔΑ, να εξασφαλίζουν την μόρφωση και εκπαίδευση των τέκνων τους, σύμφωνα με τις δικές τους θρησκευτικές πεποιθήσεις».

Σύμφωνα με το ως άνω δημοσίευμα, οι βασικές αλλαγές που θα προκύψουν είναι ότι «περικόπτονται οι θρησκειολογικές αναφορές στα νυν Προγράμματα Σπουδών των Θρησκευτικών, ωστόσο τα Προγράμματα δεν αποκαθηλώνονται».

Επίσης, στο ίδιο δημοσίευμα σημειώνεται ότι: «σύμφωνα με τις πληροφορίες της εφημερίδας «βασικός άξονας των αλλαγών θα είναι το ψαλίδισμα των αναφορών θρησκειολογικού χαρακτήρα που υπάρχουν στα νυν Προγράμματα Σπουδών. Ουσιαστικά, θα γίνουν προσαρμογές, ώστε το μάθημα να εναρμονισθεί με την απόφαση του ΣτΕ».

Εάν οι πληροφορίες του δημοσιεύματος αληθεύουν, τότε φαίνεται πως το Υπουργείο Παιδείας σχεδιάζει μία επιλεκτική συμμόρφωση προς τις τέσσερις αποφάσεις της Ολομέλειας του ΣτΕ, μία διασταλτική ερμηνεία των δικαστικών αποφάσεων, όπως είχε προταθεί άλλωστε από ένα μέλος της επταμελούς Επιτροπής.

Γιατί, πράγματι το ΣτΕ ακύρωσε τα Προγράμματα Σπουδών για τα Θρησκευτικά, όχι μόνον λόγω της ύπαρξης πολλών θρησκειολογικών στοιχείων που συνυπάρχουν με τα ορθόδοξα στοιχεία, αλλά και για άλλους λόγους, πολλοί από τους οποίους αναφέρονται συγκεκριμένα στις (4) Αποφάσεις.

Μέσα από αυτούς είναι εμφανές ότι το ΣτΕ απέρριψε όχι μόνον τα θρησκειολογικά κομμάτια, αλλά την όλη δομή των νέων Προγραμμάτων για τα Θρησκευτικά, λόγω ποικίλων προβλημάτων που εμφανίζουν και  τα καθιστούν ακατάλληλα να διδάσκονται σε παιδιά. (π.χ. ταινίες, βίντεο, λογοτεχνικά κείμενα, ζωγραφικοί πίνακες, τραγούδια ξένα και ελληνικά).

Επομένως, γίνεται σαφές, όπως αναφέρεται σε μία από τις Αποφάσεις του ΣτΕ ότι τα νέα αυτά Προγράμματα «παρίστανται όλως απρόσφορα για τη μετάδοση στους μαθητές της έννοιας του ιερού εν γένει και, ιδίως, του βιώματος της ιερότητας, όπως αυτό έχει αποτυπωθεί στη λειτουργική ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας και στη παράδοση της Ορθοδοξίας.

Από το σύνολο των προεκτεθέντων, κυρίως δε από το προπαρατεθέν περιεχόμενο των δυο παραγράφων του άρθρου της προσβαλλομένης, καθίσταται σαφές ότι καθοδηγούνται οι μαθητές προς ένα συγκεκριμένο τρόπο σκέψης και ζωής αποσυνδεδεμένο από τη διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας και προς ένα σύστημα αξιών που νοθεύει τη διδασκαλία αυτή».

Επίσης αναφέρεται ρητώς ότι η διδασκαλία των νέων Προγραμμάτων «είναι ελλιπής κατά περιεχόμενο», «δεν είναι επαρκής από άποψη του χρόνου που διατίθεται γι αυτήν», παρουσιάζει «σοβαρές ελλείψεις ως προς το περιεχόμενο της ορθόδοξης χριστιανικής διδασκαλίας (όλως ενδεικτικώς: δεν γίνεται αναφορά στην Αγία Ομοούσιο και Αδιαίρετο Τριάδα (την οποία επικαλούνται στην κεφαλίδα τους όλα τα ελληνικά Συντάγματα που ίσχυσαν μέχρι σήμερα) και δη σύμφωνα με το ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα».

Άραγε ο Αρχιεπίσκοπος και η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, που σε πρόσφατη Συνοδική συνεδρίαση είχαν αποφασίσει ότι αναμένουν από το Υπουργείο την εφαρμογή των αποφάσεων του ΣτΕ, γνωρίζουν και επικροτούν τα πρόσωπα που αποτελούν την Επιτροπή που όρισε το Υπουργείο Παιδείας και όσα αφήνουν να διαρρέουν για τη δράση τους;

Διότι ο λαός του Θεού επιθυμεί να γνωρίζει τη στάση της Διοικούσας Εκκλησίας. Επίσης, με ενδιάμεσο σύνδεσμο (Εκκλησίας – Υπουργείου) τον Γεν. Γραμματέα των Θρησκευμάτων, έμπιστο της Διοίκησης της Εκκλησίας, πρόσωπα που περιελήφθησαν στην γνωμοδοτική Επιτροπή (με δική του σύμφωνα με πληροφορίες πρόταση) προέρχονται από το Σωματείο «Καιρός», από το οποίο προέρχονταν επίσης όλα τα μέλη των λεγόμενων «Εμπειρογνωμόνων» και «Αξιολογητών» των νέων και ήδη ακυρωμένων Προγραμμάτων.

Πώς λοιπόν τα ίδια πρόσωπα που εμπιστεύονταν οι πρώην Υπουργοί και που συνέγραψαν τα νέα Προγράμματα και τα κατέστησαν αντισυνταγματικά, ορίζονται και πάλι από το Υπουργείο  Παιδείας για να προτείνουν συνταγματική λύση; 

 Και η απάντηση ήλθε από το ως άνω δημοσίευμα, που αναφέρει ότι η επιτροπή θα προτείνει να παραμείνουν και να μην αποκαθηλωθούν τα νέα προγράμματα,  με κάποιες περικοπές θρησκειολογικών αναφορών!

Από αυτές τις πληροφορίες ερμηνεύεται η άρνηση της Υπουργού να δεχθεί σε διάλογο την Επιστημονική Ένωση των Θεολόγων, την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων καθώς και η απόφασή της να μην αποσύρει, άμεσα, μετά τις αποφάσεις του ΣτΕ (20 Σεπτεμβρίου 2019) τα νέα ακυρωμένα Προγράμματα  από τα σχολεία, αλλά να τα διατηρεί σε ισχύ έως και σήμερα.

Με άλλα λόγια, γίνεται όλο και πιο  βέβαιο ότι η κ. Κεραμέως συνεχίζει το έργο του ΣΥΡΙΖΑ και το σχέδιό του για το ουδετερόθρησκο σχολείο και κράτος, το οποίο αρνιόταν και κατέκρινε με διαρκείς επερωτήσεις της στη Βουλή πριν τις εκλογές.

Ορθόδοξη Αλήθεια, 15/01/2020

http://thriskeftika.blogspot.com

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: Η ΝΕΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΕΙ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ

Η νέα κυβέρνηση απογοητεύει τους Χριστιανούς πολίτες

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Θεολογίας του ΑΠΘ

Η παρούσα Κυβέρνηση προανήγγειλε ότι κάθε Υπουργός έχει λάβει από την κεντρική εξουσία έναν φάκελο με οδηγίες για το Πρόγραμμα που θα ακολουθεί στην άσκηση των συγκεκριμένων υπουργικών του καθηκόντων.

Θα ήταν πολύ σημαντικό να γνωρίζουν οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας, τι αναφέρεται στις οδηγίες αυτές για δύο πολύ σημαντικά θέματα που ταλανίζουν τα τελευταία χρόνια την κοινωνική ζωή του λαού μας: 

Το πρώτο θέμα είναι η  διδασκαλία των Θρησκευτικών στα σχολεία, που ταλάνισε τον ελληνικό λαό επί (8) έτη και το άλλο η πρόσφατη αποκαθήλωση, από την τωρινή Κυβέρνηση, των αφισών που είχαν αναρτηθεί στους σταθμούς του ΜΕΤΡΟ από τα χριστιανικά Σωματεία και τις χριστιανικές Ενώσεις για τον σεβασμό της ζωής του αγέννητου παιδιού.

Ειδικότερα, το πρώτο θέμα αφορά, στην εισαγωγή στα σχολεία του πολυθρησκειακού Μαθήματος των Θρησκευτικών από τον ΣΥΡΙΖΑ (2016), με καταπάτηση της συνταγματικής, θεολογικής και παιδαγωγικής κανονικότητας.

Για την απόκλιση των Προγραμμάτων και της ύλης διδασκαλίας των Θρησκευτικών, η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, η Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς και άλλοι φορείς και γονείς προσέφυγαν από το (2016) στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), το οποίο εξέδωσε (4) ακυρωτικές αποφάσεις (2018) και (2019), οι οποίες, όμως, με ευθύνη της παρούσας Κυβέρνησης, δεν εφαρμόζονται.

Για την Ιστορία, η τωρινή Κυβέρνηση είχε υποσχεθεί πριν τις εκλογές διά της Προέδρου της Επιτροπής Παιδείας και νυν Υπουργού Παιδείας κ. Κεραμέως και πολλών Βουλευτών της ΝΔ ότι το μάθημα θα επανέλθει στη συνταγματική του κανονικότητα.

Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης, ως Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως, απαντώντας στα μέλη του ΔΣ της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων, λίγο πριν τις πρόσφατες εκλογές (2019) στη Θεσσαλονίκη τόνισε ότι ο χαρακτήρας του Μαθήματος πρέπει να είναι Ορθόδοξος, αφού το έθνος μας είναι ορθόδοξο και ότι τα νέα Θρησκευτικά του ΣΥΡΙΖΑ είναι ακατάλληλα για παιδιά.

Ήταν επομένως σαφές και από τις επερωτήσεις που γίνονταν στη Βουλή προεκλογικά, από την πλευρά των βουλευτών και ειδικά από την Επιτροπή Παιδείας της ΝΔ, και την πρόεδρό της κ. Κεραμέως ότι η ΝΔ θα εφάρμοζε το Σύνταγμα και τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Και, όμως, μετά την ανάληψη των καθηκόντων της νέας Υπουργού Παιδείας ήλθε η αναπάντεχη απογοήτευση όλων και η διάψευση των ελπίδων για σεβασμό του Υπουργείου Παιδείας απέναντι στο Σύνταγμα και τις αποφάσεις του  ΣτΕ.

Η επιστροφή στα πριν από το 2016 Προγράμματα και βιβλία δεν έχει πραγματοποιηθεί, ενώ οι μαθητές στα σχολεία, με εντολή της Νέας Ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας, διδάσκονται και φέτος τα ακυρωμένα από το ΣτΕ Προγράμματα και βιβλία των Θρησκευτικών.

Δεν γνωρίζουμε τον συμβουλευτικό ρόλο που έχουν στην μη συμμόρφωση στο ΣτΕ άλλα πρόσωπα, με υπεύθυνες θέσεις στο Υπουργείο που συνδέονται και με τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο.

Ωστόσο η κ. Κεραμέως, που έχει την πολιτική ευθύνη των αποφάσεων, με τη μέχρι τώρα στάση της, δείχνει ότι δεν προτίθεται να επαναφέρει το μάθημα στην πριν από το 2016 κατάσταση, διαφωνώντας ανοικτά με το ΣτΕ και με όλους τους υγιώς πιστεύοντας ορθόδοξους χριστιανούς της χώρας.

 Έτσι, τα ακυρωμένα Προγράμματα και Βιβλία (φάκελοι) συνεχίζουν, με δική της  ευθύνη,  να υπηρετούν την ανάπτυξη της πολυθρησκευτικής και ουδετερόθρησκης  συνειδήσεως των μαθητών, όπως ακριβώς είχε σχεδιαστεί από την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

 Και η ερώτηση έρχεται φυσιολογικά: Θα το έκανε αυτό η Κυβέρνηση για τους Μουσουλμάνους και Εβραίους μαθητές;

Ως προς το δεύτερο θέμα του σεβασμού της ζωής του αγέννητου παιδιού, ο Υπουργός Υποδομών και Μεταφορών κ. Καραμανλής πήρε αυτήν την περίεργη αντιδημοκρατική απόφαση, προς μεγάλη απογοήτευση πολλών πολιτών, να δώσει εντολή αποκαθήλωσης των αφισών που είχαν αναρτήσει πρόσφατα τα Ορθόδοξα χριστιανικά Σωματεία της Αθήνας στους σταθμούς του ΜΕΤΡΟ για ενημέρωση και ευαισθητοποίηση ένα ευρύ σύνολο νέων κυρίως ανθρώπων. 

Διότι εκτός των χριστιανικών και δημοκρατικών συνειδήσεων, ο κ. Υπουργός Μεταφορών προσέβαλε την Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία είχε ορίσει, με εγκύκλιό της τον Ιούλιο του 2019 «την Κυριακή μετά την Χριστού Γέννηση, ως ημέρα προστασίας του αγέννητου παιδιού».

Στην ίδια εγκύκλιο επισημαίνεται από την Ιερά Σύνοδο ότι «ο κάθε άνθρωπος, από την πρώτη στιγμή της γονιμοποιήσεώς του, ‘εξ άκρας συλλήψεως’ είναι μοναδικός και ανεπανάλληπτος και άξιος κάθε προστασίας. Το δικαίωμά του στη ζωή πρέπει να είναι αναφαίρετο και αδιαπραγμάτευτο».

Υπόψη ότι τα χριστιανικά σωματεία της Αθήνας, ακολουθώντας το συνοδικό πνεύμα της  απόφασης της Εκκλησίας τους, νόμιμα και με την άδεια των υπευθύνων, ανάρτησαν τις αφίσες στο ΜΕΤΡΟ.

Ούτε η Εκκλησία ούτε τα Ορθόδοξα Σωματεία θέλησαν να πιέσουν ή να φοβίσουν τους πολίτες ή να καταργήσουν τα δικαιώματα των γυναικών για άμβλωση, αλλά απλώς να υπενθυμίσουν την ευθύνη που έχουμε όλοι μας απέναντι στη ζωή, που είναι δώρο του Θεού.

Επειδή και τα δύο παραπάνω θέματα αφορούν σε απαράδεκτη καταπάτηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων των πολιτών, από τους δύο νέους Υπουργούς, Παιδείας και Μεταφορών, ήδη από τη διακυβέρνηση της χώρας, στο πρώτο μόλις εξάμηνο της θητείας της Κυβέρνησης, η ΝΔ αναμένεται να απαντήσει στους ψηφοφόρους της, γιατί δεν ακολουθεί, αλλά καταπατάει τις διαχρονικές αξίες της ίδιας της παρατάξεως.

Έτσι, αν μεν είναι εντολή και επιλογή της κεντρικής  διακυβέρνησης, να αναλάβει τις ευθύνες της.

Αν δεν είναι, όμως, να μεριμνήσει άμεσα για διορθωτικές κινήσεις στην κυβερνητική δράση των δύο Υπουργών.

Διότι αποφάσεις και λύσεις, όπως αυτές, για τόσο σημαντικά και κυρίαρχα στην επικαιρότητα, κατά τα τελευταία χρόνια, θέματα, πληγώνουν και αμαυρώνουν την ψυχή του Ελληνικού λαού αλλά και το όλο έργο της τωρινής Κυβέρνησης.

Η Κυβέρνηση είναι ανάγκη να γνωρίζει ότι ο Ελληνικός λαός πίστεψε όλα όσα με σοβαρότητα, είτε δημοσίως είτε ιδιωτικώς, διακήρυτταν, με τις εξαγγελίες και τις υποσχέσεις που έδιναν πριν τις εκλογές,  τόσο ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και νυν Πρωθυπουργός όσο και τα στελέχη της ΝΔ για την απόλαυση του δικαίου των πολιτών και την εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων, όχι μόνον στα οικονομικά θέματα αλλά και στα πνευματικά, κοινωνικά και προσωπικά.

Και σκέπτεται κάθε πολίτης αυτού του τόπου: Δεν γνωρίζουν άραγε οι πολιτικοί ότι για να απολαμβάνουν τον σεβασμό των πολιτών πρέπει να λένε αυτά που εννοούν και στη συνέχεια να κάνουν αυτά που λένε.

Διότι και τους πολιτικούς, ως ανθρώπους, ενδιαφέρει η προσωπική πνευματική φθορά και βλάβη, που αφορά όλους μας, όταν δεν τηρούμε τις υποσχέσεις μας.

Έχει αποδειχθεί μάλιστα ότι, στην περίπτωση που δεν κρατάμε τον λόγο μας, το υποσυνείδητό μας καταγράφει ένα μείον στον εγκέφαλό μας και μας εντάσσει στην κατηγορία των αναξιόπιστων, ενώ, ταυτόχρονα, στο υποσυνείδητο, που πάντα λειτουργεί, μειώνεται η αυτοπεποίθησή μας και ο αυτοσεβασμός μας.

Δεν σταματά όμως η φθορά στο προσωπικό πλαίσιο.  Σε κοινωνικό επίπεδο, επίσης, οι άνθρωποι με τους οποίους επικοινωνούμε χάνουν την εμπιστοσύνη τους σε εμάς, νιώθουν ότι δεν μπορούν να βασίζονται πάνω μας.

Οι διαπροσωπικές μας σχέσεις, αντί να αναπτύσσονται και να στερεώνονται, συρρικνώνονται.

Είναι σημαντικό να συνειδητοποιούμε ότι οι υποσχέσεις που δίνουμε στους άλλους είναι πρωτίστως συμφωνίες  με τον ίδιο μας τον εαυτό μας.

Το να κρατάμε τον λόγο μας είναι ζωτικής σημασίας για τον τρόπο που βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε την πνευματική ισορροπία του ίδιου του εαυτού μας.

Από ορθόδοξης θεολογικής πλευράς, η απομάκρυνσή μας από τη ζωή της ευθύτητας της ειλικρίνειας και της αλήθειας, μας οδηγεί σε ένα σίγουρο κομμάτιασμα του εαυτού μας και στην πνευματική μας φθορά.

Διότι ο ψυχικός μας κόσμος είναι πλασμένος από τον Θεό να ζει μέσα στην αλήθεια και στο φως και δεν ανέχεται ούτε αντέχει να γίνονται επιλογές κατάχρησης της ελευθερίας μας και να κινείται η ύπαρξή μας μέσα στην πλάνη και στο σκότος που φέρνει το επίπλαστο, η στολή της παραλλαγής, οι ψεύτικες συμβάσεις που αποφασίζει να φοράει η προσωπικότητα, όταν, με διάφορους τρόπους και για διάφορους λόγους εμπαίζει τους άλλους. 

Ορθόδοξη Αλήθεια, 29/01/2020

http://thriskeftika.blogspot.com

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΜΕΛΛΟΥΣΑ ΚΡΙΣΗ, ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΑΙΩΝΙΑ!

Όποιος δεν πιστεύει στον Θεό και στην μέλλουσα ζωή, εκτός που μένει απαρηγόρητος, καταδικάζει και την ψυχή του αιώνια. Σε όποιο αφεντικό δουλεύεις, από αυτό θα πληρωθής. Αν δουλεύης στο μαύρο αφεντικό, σου κάνει τη ζωή μαύρη από εδώ. Αν δουλεύης στην αμαρτία, θα πληρωθής από τον διάβολο. Αν εργάζεσαι την αρετή, θα πληρωθής από τον Χριστό.

Και όσο εργάζεσαι στον Χριστό, τόσο θα λαμπικάρεσαι, θα αγάλλεσαι. Αλλά εμείς λέμε: “Χαμένο τόχουμε να εργασθούμε στον Χριστό;” Μά είναι φοβερό! Να μην αναγνωρίζουμε την θυσία του Χριστού για τον άνθρωπο! Σταυρώθηκε ο Χριστός, για να μας λυτρώση από την αμαρτία, για να εξαγνισθή όλο το ανθρώπινο γένος. Τι έκανε ο Χριστός για μας; Τι κάνουμε εμείς για τον Χριστό;
Ο κόσμος θέλη να αμαρτάνη και θέλει τον Θεό καλό. Αυτός να μας συγχωράη και εμείς να αμαρτάνουμε. Εμείς δηλαδή να κάνουμε ό,τι θέλουμε και Εκείνος να μας συγχωράη. Να μας συγχωράη συνέχεια και εμείς το βιολί μας. Οι άνθρωποι δεν πιστεύουν, γι΄αυτό ορμούν στην αμαρτία. Όλο το κακό από΄κει ξεκινάει, από την απιστία. Δεν πιστεύουν στην άλλη ζωή, οπότε δεν υπολογίζουν τίποτε.

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΑΧΡΗΣΤΕΨΕΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗ!

Οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν λεπτὴ ψυχή, πολὺ φιλότιμο καὶ εἶναι εὐαίσθητοι, χρειάζεται νὰ προσέξουν, γιατὶ βάζει καὶ ὁ διάβολος τὴν οὐρά του καὶ τοὺς κάνει πιὸ εὐαίσθητους, καὶ μπορεῖ νὰ φθάσουν στὴν μελαγχολία ἢ ἀκόμη – Θεὸς φυλάξοι – καὶ στὴν αὐτοκτονία. Ὁ διάβολος, ἐνῶ ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους μᾶς βάζει νὰ πηγαίνουμε κόντρα στὸν πλησίον μας καὶ νὰ μαλώνουμε, ὁ ἴδιος ποτὲ δὲν πάει κόντρα. Τὸν ἀμελῆ τὸν κάνει πιὸ ἀμελῆ· τὸν ἀναπαύει μὲ τὸν λογισμό:«Τὸ κεφάλι σου πονάει, εἶσαι ἀδιάθετος· δὲν πειράζει καὶ ἂν δὲν σηκωθῆς γιὰ προσευχή».
Τὸν εὐλαβῆ τὸν κάνει πιὸ εὐλαβῆ, γιὰ νὰ τὸν ρίξη στὴν ὑπερηφάνεια, ἢ τὸν σπρώχνει νὰ ἀγωνισθῆ περισσότερο ἀπὸ τὶς δυνάμεις του, ὥστε νὰ ἀποκάμη καὶ νὰ ἀφήση μετὰ ὅλα τὰ πνευματικά του ὅπλα καὶ νὰ παραδοθῆ ὁ πρώην πολὺ ἀγωνιστής. Τὸν σκληρόκαρδο τὸν κάνει πιὸ σκληρόκαρδο, τὸν εὐαίσθητο ὑπερευαίσθητο.

Καὶ βλέπεις πόσοι ἄνθρωποι, ἄλλοι γιατὶ ἔχουν κάποια εὐαισθησία καὶ ἄλλοι γιατὶ ἔχουν κλονισθῆ τὰ νεῦρα τους, ταλαιπωροῦνται μὲ ἀυπνίες καὶ παίρνουν χάπια ἢ βασανίζονται καὶ χαραμίζονται στὰ νοσοκομεῖα. Σπάνια νὰ δῆς σήμερα ἄνθρωπο ἰσορροπημένο. Ἔγιναν μπαταρίες οἱ ἄνθρωποι. Οἱ περισσότεροι εἶναι σὰν νὰ ἔχουν ἠλεκτρισμό. Ὅσοι μάλιστα δὲν ἐξομολογοῦνται, δέχονται ἐπιδράσεις δαιμονικές· ἔχουν ἕναν δαιμονικὸ μαγνητισμό, γιατὶ ὁ διάβολος ἔχει ἐξουσία ἐπάνω τους. Λίγοι ἄνθρωποι, εἴτε ἀγόρια εἴτε κοπέλες εἴτε ἡλικιωμένοι εἶναι, ἔχουν ἕνα βλέμμα γαλήνιο. Δαιμονισμός! Ξέρεις τί θὰ πῆ δαιμονισμός; Νὰ μὴν μπορῆς νὰ συνεννοηθῆς μὲ τὸν κόσμο.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’«Πνευματικὴ Ἀφύπνιση

ΑΓΙΟΣ ΦΩΤΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ- Ο ΒΙΟΣ!

ΑΓΙΟΣ ΦΩΤΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ

Άγιος Φώτιος ο Μέγας, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως 

Ο Μέγας Φώτιος έζησε κατά τους χρόνους που βασίλευσαν οι αυτοκράτορες Μιχαήλ (842 - 867 μ.Χ.), υιός του Θεοφίλου, Βασίλειος Α' ο Μακεδών (867 - 886 μ.Χ.) και ο Λέων ΣΤ' ο Σοφός (886 - 912 μ.Χ.), υιός του Βασιλείου. Γεννήθηκε το 810 μ.Χ. (κατά άλλους το 820 μ.Χ.) στην Κωνσταντινούπολη από ευσεβή και επιφανή οικογένεια, που αγωνίσθηκε για την τιμή και προσκύνηση των ιερών εικόνων. Οι γονείς ήταν ο Άγιος Σέργιος (βλέπε 13 Μαΐου) και Ειρήνη και καταδιώχθηκαν επί του εικονομάχου αυτοκράτορα Θεοφίλου (829 - 842 μ.Χ.). Ο Άγιος Σέργιος ήταν αδελφός του Πατριάρχου Ταρασίου (784 - 806 μ.Χ.) και περιπομπεύθηκε δέσμιος από το λαιμό ανά τις οδούς της Κωνσταντινουπόλεως, στερήθηκε την περιουσία του και εξορίσθηκε μετά της συζύγου του και των παιδιών του σε τόπο άνυδρο, όπου από τις ταλαιπωρίες πέθανε ως Ομολογητής. 

Ο ιερός Φώτιος διέπρεψε πρώτα στα ανώτατα πολιτικά αξιώματα. Όταν με εντολή του αυτοκράτορα απομακρύνθηκε βιαίως από τον πατριαρχικό θρόνο ο Πατριάρχης Ιγνάτιος, ανήλθε σε αυτόν, το έτος 858 μ.Χ., ο ιερός Φώτιος, ο οποίος διακρινόταν για την αγιότητα του βίου του και την τεράστια μόρφωσή του. Η χειροτονία του εις Επίσκοπο έγινε την ημέρα των Χριστουγέννων του έτους 858 μ.Χ. υπό των Επισκόπων Συρακουσών Γρηγορίου του Ασβεστά, Γορτύνης Βασιλείου και Απαμείας Ευλαμπίου. Προηγουμένως βέβαια εκάρη μοναχός και ακολούθως έλαβε κατά τάξη τους βαθμούς της ιεροσύνης. 

Ο ιερός Φώτιος με συνοδικά γράμματα ανακοίνωσε, κατά τα καθιερωμένα, τα της εκλογής του στους Πατριάρχες της Ανατολής και τόνισε την αποκατάσταση της ειρήνης στην Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης. Αλλά πριν ακόμα προλάβει να την παγιώσει επήλθε ρήξη μεταξύ των ακραίων πολιτικών και των οπαδών του Πατριάρχη Ιγνατίου, των «Ιγνατιανών». Οι «Ιγνατιανοί» συγκεντρώθηκαν στο ναό της Αγίας Ειρήνης, αφόρισαν τον ιερό Φώτιο και ανακήρυξαν Πατριάρχη τον Ιγνάτιο. Ο Άγιος Φώτιος συγκάλεσε Σύνοδο στο ναό των Αγίων Αποστόλων για την αντιμετώπιση του ανακύψαντος ζητήματος. Η Σύνοδος καταδίκασε ως αντικανονικές τις ενέργειες των «Ιγνατιανών» και τόνισε ότι ο Ιγνάτιος, αφού παραιτήθηκε από τον θρόνο, δεν ήταν πλέον Πατριάρχης και ότι εάν διεκδικούσε και πάλι την επιστροφή του στον πατριαρχικό θρόνο, τότε αυτόματα θα υφίστατο την ποινή της καθαιρέσεως και του αφορισμού.

Ο μεγάλος αυτός πατέρας της Εκκλησίας ιερούργησε, ως άλλος Απόστολος Παύλος, το Ευαγγέλιο. Αγωνίσθηκε για την αναζωπύρωση της ιεραποστολικής συνειδήσεως, που περιφρουρεί την πνευματική ανεξαρτησία και αυτονομία των ορθοδόξων λαών από εισαγωγές εθίμων ξένων προς την ιδιοσυγκρασία τους, με σκοπό την αλλοίωση της ταυτότητος και της πνευματικής τους ζωής. Διότι γνώριζε ότι ο μέγιστος εχθρός ενός λαού είναι η απώλεια της αυτοσυνειδησίας του, η φθορά της πολιτισμικής του ιδιοπροσωπίας και η αλλοίωση του ήθους του. Ο ιερός Φώτιος γνώριζε την ιεραποστολική δραστηριότητα του ιερού Χρυσοστόμου, αφού αναφέρεται πολλές φορές στο έργο αυτό και μάλιστα επηρεάστηκε από αυτή στο θέμα της χρήσεως των επιτόπιων γλωσσών και των μοναχών ως ιεραποστόλων. Επί ημερών του εκχριστιανίσθηκε το έθνος των Βουλγάρων, το οποίο μυσταγώγησε προς την αμώμητη πίστη του Χριστού και το αναγέννησε με το λουτρό του θείου Βαπτίσματος. 

Ο ιερός Φώτιος διεξήγαγε μεγάλους και επιτυχείς αγώνες υπέρ της Ορθοδόξου πίστεως εναντίων των Μανιχαίων, των Εικονομάχων και άλλων αιρετικών και επανέφερε στους κόλπους της Καθολικής Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας πολλούς από αυτούς. 

Το θεολογικό του έργο δικαίωνε τους αγώνες της Εκκλησίας, βεβαίωνε την Ορθόδοξη πίστη και ενέπνεε την Εκκλησιαστική συνείδηση για την συνεχή εγρήγορση του όλου εκκλησιαστικού Σώματος. Υπό την έννοια αυτή η εκκλησιαστική συνείδηση διέκρινε στο πρόσωπό του τον υπέρμαχο της Ορθοδόξου πίστεως και τον εκφραστή του αυθεντικού φρονήματος της Εκκλησίας. Σε οιονδήποτε στάδιο του βίου και αν παρακολουθήσουμε τον ιερό Φώτιο, είτε στην βιβλιοθήκη, επιδιδόμενο σε μελέτες, είτε ως καθηγητή της φιλοσοφίας στο πρώτο Πανεπιστήμιο της Μεσαιωνικής Ευρώπης της Μαγναύρας σε μια εποχή που η Δύση ήταν ακόμη βυθισμένη στο τέλμα των σκοτεινών αιώνων, είτε υπουργούντα σε αξιώματα μεγάλα και περιφανή της Πολιτείας, είτε κοσμούντα τον αγιότατο Πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας, είτε εξασκούμενο στην ελεημοσύνη και τη φιλανθρωπία, είτε υφιστάμενο την παραγνώριση των ανθρώπων και τις σκληρές στερήσεις δύο εξοριών, παντού αναγνωρίζουμε τον μαχόμενο υπέρ της αληθούς Ορθοδόξου πίστεως, της «ἀποστολικῆς τὲ καὶ πατρικῆς παραδόσεως» και «τῆς προγονικῆς εὐσεβείας», η οποία αποτελεί και το περιεχόμενο της πατερικής διδασκαλίας αυτού. 

Η ζωντανή Ορθόδοξη πίστη, κατά τον ιερό Πατέρα, η πίστη της αληθείας, είναι η αρχή της Χριστιανικής μας υποστάσεως και επιβάλλει την συνεχή προσπάθεια για το «ἀνακεφαλαιώσασθαι τὰ πάντα ἐν Χριστῷ, τὰ ἐπὶ τοὶς οὐρανοὶς καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς», για την πραγμάτωση της «καινῆς κτίσεως», που επιτυγχάνεται με τη δυναμική γεφύρωση, σύνδεση και αλληλοπεριχώρηση του θείου και ανθρώπινου στοιχείου. Ο Χριστός ενώνει στο πρόσωπό Του τη θεία με την ανθρώπινη φύση. Αυτό σημαίνει ότι η θεότητα και η ανθρωπότητα έχουν εν Χριστώ ένα κοινό τρόπο υπάρξεως και αυτός ο τρόπος είναι η ενότητα, η αλληλοπεριχώρηση των προσώπων, η κοινωνία της αγάπης. Η ένωση της θείας με την ανθρώπινη φύση στο πρόσωπο του Χριστού δεν είναι μία αφηρημένη αρχή. Φανερώνεται σε εμάς, όπως φανερώνεται πάντοτε η φύση: μόνο ως τρόπος υπάρξεως, δηλαδή ως δυνατότητα ζωής. Είναι η δυνατότητα να ζήσουμε, να πληρωθεί η απύθμενη δίψα για ζωή που βασανίζει την ύπαρξή μας, να ζήσουμε όλες τις δυνατότητες της ζωής νικώντας την αναπηρία και τον θάνατο της τεμαχισμένης υπάρξεως. Αρκεί να αποδεχθεί ο άνθρωπος την αμαρτία και αποτυχία του και να ζήσει την κένωση του Χριστού, τη ζωή του Θεού.

Η αληθινή Χριστιανική ζωή είναι η γέφυρα που συνδέει τον ουρανό με την γη, η συνεχής πηδαλιούχηση του πορθμείου εκείνου, το οποίο, όπως λέγει ο ιερός Φώτιος, έρχεται από τον ουρανό και «διαπορθμεύει ἠμὶν τὴν ἐκεῖθεν ἀγαθοειδὴ καὶ θείαν εὐμένειαν» και Χάρη. Αυτό ακριβώς είναι το αληθινό ήθος της Ορθοδοξίας: η αναγέννηση, ένωση, μετοχή και κοινωνία με τον Χριστό διά του Αγίου Πνεύματος.

Το Ορθόδοξο, λοιπόν, ήθος, που είναι η κοινωνία του προσώπου με τον Θεό Πατέρα εν Χριστώ διά του Αγίου Πνεύματος και ο αγιασμός του όλου ανθρώπου στην οδό της θεώσεως αρχίζει να υπάρχει μόνο όταν έχουμε ως προϋπόθεση την ορθή πίστη, την ορθοδοξία. Γι' αυτό ουδέποτε ο Άγιος ανέχθηκε οποιαδήποτε παρασιώπηση ή παραφθορά της αλήθειας.

Η απαρίθμηση εδώ των Συνόδων δεν είναι συμπτωματική. Για τον Άγιο, τον της απλανούς γνώσεως κανόνα, το παρελθόν, η παράδοση, τα γενόμενα στο άγιο Σώμα της Εκκλησίας του Χριστού δεν αποτελούν απλά ιστορικά γεγονότα. Μάλλον αποτελούν υπόδειγμα, τύπο για το μέλλον του Κυριακού Σώματος. Γι' αυτό και δεν επιμένει μόνο στην ιστορική παράδοση ή μετάδοση, ούτε μόνο για τον κληρονομικό χαρακτήρα της διδασκαλίας, αλλά προ παντός για την πληρότητα της αλήθειας, για την ταυτότητα και την συνέχεια της καθολικής εμπειρίας της Εκκλησίας, για τη ζωή της μέσα στη χάρη, για το παρόν μέσα στο οποίο κατοικεί ήδη το μέλλον, για το μυστήριο της πίστεως.

Η ενότητα, η αγιότητα και η καθολικότητα της Εκκλησίας συμπληρώνονται και καταξιώνονται με την αποστολικότητά της. Στην αρχιερατική προσευχή του Ιησού ο αγιασμός και η καθολική ενότητα της Εκκλησίας συνδέονται άμεσα με την αποστολικότητα. Έτσι η αποστολικότητα γίνεται οντολογικό γνώρισμα της Εκκλησίας, που εκφράζει και τα άλλα γνωρίσματά της. Η Εκκλησία είναι αποστολική, γιατί συνεχίζει την αποστολή του Χριστού και των Αποστόλων Του μέσα στον κόσμο. Ο ιστορικός σύνδεσμός της με τους Αποστόλους και η βεβαίωση του συνδέσμου αυτού με την αναγωγή των κατά τόπους Εκκλησιών και των Επισκόπων στους Αγίους Αποστόλους αποτελούν τα εξωτερικά τεκμήρια της αποστολικής ιδιότητας και διαδοχής. Το ηθικό δε αίτημα της αποστολικότητας της Εκκλησίας είναι η υποχρέωση για πιστότητα στην αποστολική παράδοσή της, η οποία εξασφαλίζει την ταυτότητα και ενότητα του ζώντος Σώματος.

Αγωνιζόμενος ο Άγιος Φώτιος υπέρ «τῆς πίστεως ἠμῶν τῶν Χριστιανῶν...., τῆς ἀχράντου καὶ εἰλικρινοῦς λατρείας, καὶ τῶν περὶ αὐτὴν μυστηρίων», στην εγκύκλιο επιστολή του, το 867 μ.Χ., που απευθυνόταν προς τους κατά Ανατολάς Επισκόπους και Πατριάρχες, στρέφεται στην καταπολέμηση της αιρέσεως, «κατὰ πάσης αἱρέσεως», που αποτελεί την ενότητα και την ακεραιότητα της Ορθοδοξίας και συγχρόνως καλεί όλους να είναι άγρυπνοι εναντίων κάθε δυσέβειας. Ο Μέγας Φώτιος, γνωρίζοντας ότι κάθε εκτροπή από την αληθή πίστη έχει ως συνέπεια την έκπτωση από την πνευματικότητα, κατακρίνει «τὸ τῆς γνώμης ἠρρωστηκὸς καὶ ἀστήρικτον» και καταδικάζει, ως «ἁμαρτίαν πρὸς θάνατον», κάθε εκτροπή από την Ορθοδοξία και την «τῶν παραδοθέντων ἀθέτησιν» ή «καταφρόνησιν» από εκείνους που «κατὰ τῶν ἰδίων ποιμένων ὑπερήφανον ἀναλαμβάνουν φρόνημα, ἐκεῖθεν δὲ κατὰ τοῦ κοινοῦ Ποιμένος καὶ Δεσπότου παρατείνουν τὴν ἀπόνοιαν». Επί της βάσεως αυτής αντέκρουσε όχι μόνο τους εικονομάχους αλλά και τις παπικές αξιώσεις και το γερμανοφραγκικό δόγμα του filioque, το οποίο διασαλεύει την κοινωνία των αγιοπνευματικών προϋποθέσεων και ενεργειών και δεν έχει θέση μέσα στην κοινωνία του Σώματος της Εκκλησίας και της κοινότητος των αδελφών.

Γι' αυτό και η Σύνοδος, η οποία συνήλθε τον Ιούλιο ή Αύγουστο του 867 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη, καθαίρεσε τον Πάπα Νικόλαο για τις αντικανονικές του ενέργειες, ενώ αποδοκίμασε τη διδασκαλία του filioque και τα ρωμαϊκά έθιμα. Μάλιστα η εγκύκλιος επιστολή του ιερού Φωτίου για τα θέματα αυτά, μετά τη συνοδική κατοχύρωση του περιεχομένου της, κατέστη ένα σταθερό πλέον κριτήριο για την αξιολόγηση των σχέσεων Ανατολής και Δύσεως.

Η δολοφονία του αυτοκράτορα Μιχαήλ του Γ', στις 24 Σεπτεμβρίου 867 μ.Χ., από τον Βασίλειο Α' τον Μακεδόνα, συνοδεύτηκε και με κρίση στην Εκκλησία. Ο νέος αυτοκράτορας τάχθηκε υπέρ της προσεγγίσεως Κωνσταντινουπόλεως και Ρώμης και αναζήτησε ερείσματα στοςυ «Ιγνατιανούς». Ο ιερός Φώτιος υπήρξε το θύμα αυτής της νέας πολιτικής σκοπιμότητας του αυτοκράτορα, ο οποίος εκθρόνισε τον Άγιο Φώτιο και αποκατέστησε στον θρόνο τον Πατριάρχη Ιγνάτιο, στις 23 Νοεμβρίου 867 μ.Χ. Η Σύνοδος του έτους 869 μ.Χ., που συνήλθε στην Κωνσταντινούπολη, στο ναό της Αγίας Σοφίας, αναθεμάτισε τον Άγιο Φώτιο, όσοι δε Επίσκοποι χειροτονήθηκαν από αυτόν ή παρέμεναν πιστοί σε αυτόν καθαιρέθηκαν και όσοι από τους μοναχούς ή λαϊκούς παρέμειναν οπαδοί του αφορίσθηκαν. Ο ιερός Φώτιος καθ' όλη την διαδικασία και παρά την προκλητική στάση των αντιπροσώπων του Πάπα τήρησε σιγή, τους υπέδειξε να μετανοήσουν και αρνήθηκε να δεχθεί την αντικανονική ποινή. Στη συνέχεια εξορίστηκε και υποβλήθηκε σε ποικίλες και πολλαπλές στερήσεις και κακουχίες. Επακολούθησε βέβαια η συμφιλίωση των δύο Πατριαρχών, Φωτίου και Ιγνατίου, αλλά ο θάνατος του Ιγνατίου, στις 23 Οκτωβρίου του 877 μ.Χ., επέτρεψε την αποκατάσταση του ιερού Φωτίου στον πατριαρχικό θρόνο μέχρι το έτος 886 μ.Χ. κατά τον οποίο εξαναγκάστηκε σε παραίτηση από το διαδεχθέντα τον αυτοκράτορα Βασίλειο δευτερότοκο υιό του Λέοντα ΣΤ' τον Σοφό.

Ο Άγιος Φώτιος κοιμήθηκε οσίως το έτος 891 μ.Χ. όντας εξόριστος στην ιερά μονή των Αρμενιανών, όπως άλλοτε ο θείος και ιερός Χρυσόστομος στα Κόμανα του Πόντου. Το ιερό και πάντιμο σκήνωμα του Αγίου και Μεγάλου Φωτίου εναποτέθηκε στην λεγόμενη μονή της Ερημίας ή Ηρεμίας, που ήταν κοντά στην Χαλκηδόνα. Παλιότερα η Σύναξή του ετελείτο στο Προφητείο, δηλαδή στο ναό του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, που βρισκόταν στη μονή της Ερημίας, ενώ τώρα τελείται στην ιερά πατριαρχική μονή της Αγίας Τριάδος στη νήσο Χάλκη, όπου ιδρύθηκε και η Θεολογική Σχολή της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. 

Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στις Μονές Διονυσίου, Ξενοφώντος Αγίου Όρους και Κύκκου Κύπρου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου Φωτίου στις 6 Φεβρουαρίου.

http://www.saint.gr