ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Ο ΑΧΑΡΙΣΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΧΕΙ ΑΝΑΙΣΘΗΤΗ ΨΥΧΗ!

Άγιος Νεκτάριος: Ο αχάριστος άνθρωπος έχει αναίσθητη ψυχή. Έχει και καρδιά που δεν συμπαθεί και που είναι άδεια από αγάπη. Η ευεργεσία που του κάνει κάποιος, γεννάει στην ψυχή του θλίψη, η θλίψη γεννάει ανία, η ανία μίσος και το μίσος έχθρα προς τον ευεργέτη...!

Ο αχάριστος έχει διεστραμμένο μυαλό, γιατί πείθει τον εαυτόν του με παραλογισμούς, ότι δεν οφείλει καμμιά χάρη στον ευεργέτη του και καμμιά ευγνωμοσύνη. Μοιάζει με τρύπιο δοχείο, με το οποίο όσο και αν αντλεί τα καλά που του προσφέρονται, αυτά του ξαναφεύγουν στο κενό.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Η ΒΙΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ!

Τα κρούσματα σχολικής βίας σε δημόσια σχολεία της χώρας μαρτυρούν κατάφορα το μέγεθος της κοινωνικής μας παρακμής. Οι κρατούντες από καιρό έχουν θέση ως στόχο να καταστήσουν τη χώρα ευρωπαϊκή, όχι βέβαια με τη γεωγραφική έννοια του όρου, αλλά την πολιτισμική. Βέβαια το ορθό θα ήταν να κάνουν χρήση του όρου δυτικοευρωπαϊκή, αλλά αυτός ως μακρόσυρτος είναι και δύσχρηστος. Αποτύχαμε να τους μιμηθούμε σε κάποιους τομείς. Ένας από αυτούς είναι της οικονομίας, καθώς εμείς δεν είχαμε αποικίες ούτε και την ισχύ για την προώθηση των προϊόντων μας. Ένας άλλος είναι η διοικητική μηχανή του Δημοσίου. Εδώ η αποτυχία μας οφείλεται στην κληρονομιά του ρουσφετιού από τους επί αιώνες κατακτητές μας. Στον τομέα όμως της κοινωνίας τους ακολουθήσαμε πιστά απεμπολώντας την παράδοσή μας και εκδηλώνοντας συνάμα ακραία περιφρόνηση προς αυτήν. Συνεπώς η έξαρση της σχολικής βίας δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Είναι η συγκομιδή των πικρών καρπών εκ της σποράς στον αγρό της παιδείας σπόρων παντοίων κοινωνικών κακών. Κατά τη μεταπολίτευση εκδηλώθηκε άγρια επίθεση κατά του συστήματος εκπαίδευσης προηγουμένων γενεών. Χαρακτηρίστηκε αυτό αυταρχικό και υπεύθυνο για την πρόκληση πληθώρας ψυχολογικών τραυμάτων στους μαθητές. Το δικαίωμα των διδασκόντων να χρησιμοποιούν βία χαρακτηρίστηκε απάνθρωπο. Δεν ισχυριζόμαστε ότι όλα κατά το παρελθόν ήταν αγγελικά πλασμένα. Υπήρχαν εκπαιδευτικοί, οι οποίοι εκτονώνονταν υπό το βάρος των προσωπικών τους προβλημάτων, επί των μαθητών τους. Ήταν όμως αυτό ο κανόνας; Κατέφευγε η πλειονότητα των δασκάλων στη χρήση της ράβδου για ψύλλου πήδημα; Ασφαλώς όχι. Τώρα όμως πλέον οι διδάσκοντες τρέμουν ακόμη και με τη σκέψη να χρησιμοποιήσουν λεκτική βία κατά μαθητών, που εμποδίζουν, παρά τις επανειλημμένες συστάσεις, την διεξαγωγή του μαθήματος. Η αντιαυταρχική εκπαίδευση έχει δώσει πληθώρα δικαιωμάτων στους μαθητές, αφαιρώντας τα από τους διδάσκοντες, οι οποίοι καλούνται να απολογηθούν στους γονείς σε κάθε παράπονο των μικρών δικαιωματούχων, εύλογο ή, συνήθως, παράλογο. Στο κακό αυτό προστέθηκε ένα εξ ίσου σημαντικό: Η άκρα επιείκεια με τις ευλογίες της εκμαυλιστικής Πολιτείας, της κυρίως υπεύθυνης για την κατάρρευση της παιδείας μας! Όλοι πλέον προάγονται, ανεξάρτητα από την επίδοσή τους, προκειμένου να αποφευχθούν τα ψυχολογικά τραύματα! Όλοι προχωρούν ανεμπόδιστα μέχρι την ευχερή περάτωση των λυκειακών σπουδών. Κι αυτό γίνεται στο όνομα δήθεν των ίσων ευκαιριών. Και για να επισπευστεί η προς τα κάτω ισοπέδωση της κοινωνίας επήλθε και η ανωτατοποίηση των ΤΕΙ χωρίς να ληφθεί υπ’ όψη η διαφορά ικανοτήτων των εισαγομένων, όπως αυτή εκδηλώνεται εμφανέστατα στις επιδόσεις κατά τις εξετάσεις εισαγωγής. Πέραν αυτών των κακών το σύστημα επιχειρεί να θρέψει με ψεύτικες ελπίδες τη νέα γενιά, στην οποία παρέχει σε μεγάλο αριθμό τίτλους σπουδών χωρίς αντίκρισμα στην άγρια, λόγω ανταγωνισμού, αγορά εργασίας. Το σύστημα χρειάζεται λίγους εκλεκτούς. Οι λοιποί θα τρέφονται από την οικογένειά τους επί μακρόν, θα ετεροαπασχολούνται ή θα αναζητήσουν εργασία σε άλλη χώρα. Αυτό δεν είναι δυνατόν να μη προκαλέσει πάθος εκδικητικότητας κατά της άδικης κοινωνίας, την οποία καταγγέλλουν πλείστα λαϊκά μας τραγούδια.

Η γενιά των αδιεξόδων, και όχι των 750 €, ανδρώθηκε και δημιούργησε οικογένεια. Οι γόνοι τους φοιτούν στο δημοτικό και στο γυμνάσιο. Εκεί εκδηλώνουν την κακή οικογενειακή ανατροφή σε βάρος των συμμαθητών τους. Ναι η σχολική βία καλλιεργείται πρωτίστως στο σπίτι. Όνειρα τσακισμένα των γονέων, ανασφάλεια, ανεργία και αδυναμία αντιμετώπισης των οικογενειακών υποχρεώσεων επιφέρουν αναστάτωση στην οικογένεια. Το γνωμικό, όπου φτώχεια και γκρίνια έχει γενική ισχύ, σε κοινωνίες, που έμαθαν τους πολίτες τους στον καταναλωτικό τρόπο βίου στερώντας τους παράλληλα τη δυνατότητα να τον απολαύσουν. Η παραβατικότητα των γονέων ή, συνηθέστερα, του πατέρα, οι διαρκείς συγκρούσεις του ανδρογύνου, οι βρισιές και η χρήση βίας από τον «ισχυρό άνδρα» τραυματίζουν βαριά τα παιδιά. Και αυτά σπεύδουν να μιμηθούν τους γονείς τους, τα αιώνια πρότυπα.

Ακόμη και αν δεν είναι μάρτυρες σκηνών, όπως αυτές που περιγράψαμε, είναι ο «μεγάλος παιδαγωγός», η μικρή οθόνη δηλαδή, η οποία μυεί τα παιδιά στη χρήση της βίας. Και το ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο κρίνει ορθό να προβάλλονται τα άθλια έργα της χολλυγουντιανής υποκουλτούρας, στα οποία έντονη είναι η χρήση βίας και η αντιπαράθεση των γονέων, που καταλήγει στη διάλυση της οικογένειας. Στις ΗΠΑ έχουμε και χρήση όπλων στα σχολεία, με συνέπεια ακόμη και θανάτους μαθητών! Πλείστα όσα ηλεκτρονικά παιχνίδια εθίζουν τον άγουρο χρήστη στην εξόντωση «κακών» αντιπάλων! Και αυτό θέλει να το επαναλάβει στον πραγματικό βίο, όπου κακοί είναι οι αδύναμοι, επί των οποίων ασκείται η βία, το μπούλιγκ επί το ελληνικότερο. Ζούμε τη νεοβαρβαρότητα της μη αποδοχής του αδυνάμου, ο οποίος πρέπει να ριχτεί στον καιάδα ή να οδηγηθεί στα κρεματόρια!

Η Πολιτεία και οι υπηρέτες του συστήματος κρύβουν επιμελώς την ευθύνη τους. Προβάλλουν βέβαια το συμβάν, αλλά δεν αναζητούν τα αίτια. Η εποχή της αντιεπιστημονικής δοξασίας του γεννημένου εγκληματία έχει παρέλθει. Κάποιοι ευθύνονται για τα παιδιά που ασκούν βία. Είναι και αυτά θύματα. Ας γίνει κάποια οικογενειακή έρευνα. Ας μας παρουσιάσουν οι λάγνοι για προβολή ερεθιστικών ειδήσεων την έρευνά τους στο οικογενειακό περιβάλλον των δραστών. Ας μιλήσουν οι διδάσκοντες για την μέχρι την έκρηξη της βίας συμπεριφορά των μαθητών στις αίθουσες διδασκαλίας. Ας πάψουν να χαρακτηρίζουν τα περιστατικά μεμονωμένα και ας τολμήσουν να γνωστοποιήσουν ότι οι προϊστάμενοι κωφεύουν στις αναφορές για την έξαρση της βίας στα σχολεία μας. Πρόσφατα γράφηκε ότι στη Θεσσαλονίκη το 65% των μαθητών υπήρξαν θεατές περιστατικών βίας και το 29% έχει ασκήσει ή έχει δεχθεί βία! Στην Αθήνα δεν θα είναι καλύτερη η κατάσταση. Το αρμόδιο υπουργείο ανακοίνωσε ότι θα επιληφθεί του θέματος. Προβλήθηκαν και 15 μέτρα, που θα αποτελέσουν ασπίδα κατά του εκφοβισμού στο σχολείο. Δεν νομίζω ότι θα αποδώσουν στο ελάχιστο. Εκείνο που θα δούμε στο μέλλον είναι να αυξάνουν τα κρούσματα βίας και να γίνονται πιο άγρια με θύματα ακόμη και διδάσκοντες! Ούτε η έκκληση στα παιδιά θύματα να τολμήσουν να καταγγείλουν, ούτε η επιμόρφωση των διδασκόντων ούτε η αξιοποίηση ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών μπορούν να καταστείλουν τη βία. Αυτή θα ογκώνεται στο μέτρο που η κοινωνία καταρρέει, οι αξίες, πλην του χρήματος, της μόνης του συστήματος εξουσίας, καταρρακώνονται, ευνοείται η διάλυση της οικογένειας και η βία ακόμη και σε πραγματικό χρόνο (πόλεμος) προβάλλεται στη μικρή οθόνη.

Εμείς παραμένουμε αδιόρθωτοι με τη βεβαιότητα ότι γνωρίζουμε να διαχειριζόμαστε προβλήματα, τα οποία έχουν καταστεί από καιρό δυσεπίλυτα, καθώς εμμένουμε πεισματικά να πορευόμαστε καλλιεργώντας το έδαφος για την όξυνσή τους. 

Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΣ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΗΛΕΙΑΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ: Ο ΠΑΠΑΣ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ, ΟΙ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΦΥΑΔΕΣ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ!

Μὲ παρρησίαν καὶ ἀπόλυτoν συνείδησιν τῆς ἀποστολῆς του ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἠλείας κ. Γερμανὸς ἐδήλωσε γραπτῶς ὅτι μόνη Ἐκκλησία εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος καὶ ὁ παπισμός, ὁ προτεσταντισμὸς ἀλλὰ καὶ ὁ οἰκουμενισμὸς εἶναι αἱρέσεις! Ἡ δήλωσίς του ἔχει ἰδιαιτέραν βαρύτητα καθὼς εἶναι ἐκ τῶν ἀρχαιοτέρων Ἐπισκόπων τῆς Ἱεραρχίας καὶ ἀποτελεῖ ὑπόδειγμα διὰ τὴν ποιμαντικὴν καὶ τὴν ὁμολογίαν του. Παραθέτομεν τὴν δημοσίαν δήλωσιν τοῦ Σεβασμιωτάτου τῆς 4ης Σεπτεμβρίου 2019:

«Νεαρὸς Θεολόγος ἐξ Ἀμαλιάδος καὶ κάτοικος Ἀμαλιάδος , μέχρι χθὲς Συνεργάτης μου, διὰ τῆς ἀπὸ 25-8-2019 πρὸς ἐμὲ ἐπιστολῆς του, μὲ κατηγορεῖ πὼς πιστεύω καὶ κηρύττω ὅτι ὁ Πάπας τῆς Ρώμης καὶ ὁλόκληρη ἡ Παπικὴ χριστιανοσύνη, ἀλλὰ καὶ πᾶσαι αἱ Προτεσταντικαὶ Παραφυάδες καὶ ὁ λεγόμενος «παναιρετικὸς συγκρητιστικὸς οἰκουμενισμός», εἶναι ἀληθινὴ Ἐκκλησία καὶ ΟΧΙ αἱρετικές.

Ὅμως ἡ ἀνωτέρω βαρυτάτη εἰς βάρος μου κατηγορία εἶναι ἀναληθὴς καὶ δὲν ἀνταποκρίνεται στὴν πραγματικότητα. Διότι ΑΛΗΘΕΙΑ εἶναι ἡ παροῦσα δημόσια δήλωσίς μου:

Ἐγώ, ὁ Μητροπολίτης Ἠλείας ΓΕΡΜΑΝΟΣ (Παρασκευόπουλος),

Πιστεύω, ἀποδέχομαι, ὁμολογῶ καὶ κηρύττω, ὅτι ὁ Πάπας τῆς Ρώμης καὶ πάντες οἱ εἰς αὐτὸν πιστεύοντες καὶ αὐτὸν ἀκολουθοῦντες ἀλλὰ καὶ πᾶσαι αἱ Προτεσταντικαὶ παραφυάδες καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες αὐτὲς καὶ ὁ λεγόμενος «παναιρετικὸς συγκρητιστικὸς οἰκουμενισμός», εἶναι ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ καὶ δὲν ἀποτελοῦν ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

ΕΚΚΛΗΣΙΑ εἶναι μία, ἡ ΜΙΑ, ΑΓΙΑ, ΚΑΘΟΛΙΚΗ καὶ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ Ἐκκλησία, ὅπως τὴν ὁρίζει τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως τῶν Α΄ καὶ Β΄ Οἰκουμενικῶν Συν­όδων καὶ ὅπως ὀρθῶς τὸ ἀποδέχονται καὶ τὸ ἑρμηνεύουν οἱ Μεγάλοι Πατέρες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας.

Ο ΔΗΛΩΝ 

† Ὁ Μητροπολίτης Ἠλείας ΓΕΡΜΑΝΟΣ»

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΒΑΛΛΟΜΕΝΗΣ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑΣ

Η αντιμετώπιση της επιβαλλόμενης πολυπολιτισμικότητας

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ

Η υγιής πολυπολιτισμικότητα αποτελεί μια μορφή φυσιολογικής συνύπαρξης διαφορετικών ανθρώπων, προερχομένων από ποικίλα πολιτισμικά περιβάλλοντα.

Οι κοινωνικές σχέσεις των ανθρώπων, σε μια τέτοιας φυσιολογικής μορφής πολυπολιτισμική πραγματικότητα, χαρακτηρίζονται για τα βαθιά αισθήματα αποδοχής, σεβασμού και αγάπης του ενός προς τον  «άλλο», ανεξάρτητα από το φύλο, το θρήσκευμα, την εθνικότητα ή άλλες διαφορές.

Ωστόσο, η πολυπολιτισμικότητα στην Ελλάδα, κατά τα τελευταία χρόνια, έχει λάβει μια νέα ύπουλη μορφή, διότι δεν προέκυψε αβίαστα, ως μία φυσιολογική κατάσταση, αλλά κατά παραγγελία ξένων παραγόντων.

Οι πλείστοι Έλληνες, με αυτά που βλέπουν, που μαθαίνουν και που βιώνουν, έχουν συνειδητοποιήσει ότι η μορφή αυτής της πολυπολιτισμικότητας, που με τόση μεθοδικότητα, ορμή και οικονομική στήριξη μεθοδεύεται και κατασκευάζεται, για τους Έλληνες, χωρίς τους Έλληνες, αποτελεί μια φυλακή, που μέσα της σχεδιάζεται να κλειστεί και να χαθεί το παρελθόν, να σβήσει το παρόν και να υποθηκευθεί το μέλλον της χώρας.

 Δεν χρειάζονται πολλές αποδείξεις για να πειστεί κανείς ότι η ανεμπόδιστα εισαγόμενη, με τις εισροές χιλιάδων μεταναστών, πολυπολιτισμικότητα, αποτελεί μια μη ομαλή για την ειρήνη και την ασφάλεια των Ελλήνων κατάσταση, που, πολλοί προβληματίζονται, ότι πρόκειται να απειλήσει την ταυτότητα, την αυτοσυνειδησία καθώς και την προσωπική και εθνική ελευθερία των Ελλήνων.

Ενδεικτικός, για τη σκοπιμότητα αυτής της μη υγιούς πολυπολιτισμικότητας, είναι ο τρόπος που σχεδιάζεται και υλοποιείται, καθώς ήδη υπάρχουν σοβαρά δείγματα, που βεβαιώνουν ότι ο στόχος, όντως, είναι μια βίαιη αλλαγή της δομικής φυσιογνωμίας της χώρας, που θα υπονομεύσει την εθνική και θρησκευτική συνείδηση των Ελλήνων πολιτών.

 Όσο και αν σπεύδουν ορισμένοι να χαρακτηρίσουν φοβικές ή ρατσιστικές αυτές τις διαπιστώσεις, συκοφαντώντας κάθε προσπάθεια έκφρασης υγιών θέσεων και επιφυλάξεων, οι διαπιστώσεις αυτές, δυστυχώς, φαίνεται να είναι αληθινές.

Τούτο βεβαιώνεται από μια σειρά γεγονότων, όπως είναι:

α) Οι διαρκείς και ασταμάτητες ροές μεταναστών και η δήθεν αδυναμία του κράτους να κλειστούν τα σύνορά μας ή να γίνεται άμεσος έλεγχος και να επιτρέπεται η είσοδος στη χώρα μόνον στους αληθινούς πρόσφυγες που έχουν ανάγκη, σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες.

β) Η σύνδεση της τουρκικής επιθετικότητας με το μεταναστευτικό, η χορήγηση τεράστιων ποσών από την Ευρωπαϊκή Ένωση στην Τουρκία, με αντάλλαγμα να εμποδίσει αυτές τις ροές, ενώ εκείνη όχι μόνον τις αυξάνει και μάλιστα χωρίς συνέπειες, αλλά και τις χρησιμοποιεί ως μοχλό απειλής και πίεσης προς την Ευρώπη και την Ελλάδα.

γ) Η ανεξέλεγκτη ύπαρξη, λειτουργία και δράση, στο μεταναστευτικό, κυρίως ξένων, Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ), που φαίνεται να υπηρετούν πιστά άγνωστες σκοπιμότητες, σχετιζόμενες με τη διευκόλυνση του βίαιου και ταχύτατου εποικισμού της χώρας με παράνομους -κυρίως μουσουλμάνους- μετανάστες που δεν προέρχονται από εμπόλεμες περιοχές.

δ) Η ύπαρξη ορισμένων πολιτικών προσώπων ή ομάδων, που, λόγω της διεθνιστικής τους ιδεολογίας, υποστηρίζουν, απερίσκεπτα και με φανατισμό, την ανεξέλεγκτη και χωρίς όρια, ανυπολόγιστη σε αριθμό, μεταναστευτική εισροή στη χώρα και μάλιστα, καθώς δείχνουν τα γεγονότα,  επενδύοντας πολιτικά σε αυτήν.

ε) Η βίαιη πολυπολιτισμικότητα που επιβάλλεται στην Ελλάδα, ίσως, να αποτελεί ένα πείραμα, τα αποτελέσματα του οποίου θα δείξουν τον τρόπο επέκτασής της σε ολόκληρη την Ευρώπη. Το πείραμα αυτό χρηματοδοτείται από την Ευρώπη, αλλά και από ξένες δυνάμεις και γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα.

Το ανησυχητικό είναι ότι τα μέτρα που λαμβάνονται για την αντιμετώπιση του φαινομένου, είναι –ίσως όχι τυχαία- επιφανειακά και μη αποτελεσματικά. Αυτό αποτελεί ένα δείγμα που βεβαιώνει ότι η χώρα, μάλλον, δεν ανθίσταται αποφασιστικά στο σχέδιο μουσουλμανικού εποικισμού της.

Και αυτό, διότι, δεν μπορεί να ερμηνευτεί διαφορετικά η δήθεν αδυναμία που επιδεικνύεται τόσο για τη φύλαξη των συνόρων όσο και για να γίνεται έγκαιρος και ταχύτατος διαχωρισμός των αληθινών προσφύγων, που έχουν ανάγκη και δικαίωμα ανθρωπιστικής προστασίας, από τους έκνομους μετανάστες, οι οποίοι, είναι ανάγκη, να επιστρέψουν στις χώρες τους.

Δεν μπορεί, επίσης, να γίνει κατανοητή η μη αντιμετώπιση της χρήσεως από την Τουρκία των εισροών, ως πολιορκητικής και πιεστικής μηχανής, σε βάρος της Ελλάδος και μάλιστα στο πλαίσιο της, όλο και πιο έντονα, επιδεικνυόμενης νεοοθωμανικής και επεκτατικής της επιθετικότητας.

Είναι φανερό επομένως ότι δεν υπάρχει αποκρουστικό σχέδιο ισλαμοποίησης και υποδούλωσης της χώρας σε αυτήν την βίαιη και επιβλητική μορφή πολυπολιτισμικότητας, γεγονός που μπορεί να θεωρηθεί ως μέγιστο πολιτικό έγκλημα. Μάλιστα, φαίνεται ότι πολλοί προβληματίζονται για το τι θα γίνει σε μια ενδεχόμενη υποκίνηση μεθοδευμένων εξεγέρσεων από την πλευρά των εκατοντάδων χιλιάδων, μουσουλμάνων, άγνωστων στοιχείων, προδιαγραφών και προθέσεων, που ήδη βρίσκονται εγκατεστημένοι στη χώρα, λόγω μάλιστα και των ιδιαίτερων θρησκευτικών χαρακτηριστικών που τους έχει εμποτίσει η θρησκεία τους με την παιδιόθεν διδακτική αρχή ζωής: Πόλεμος των πιστών κατά των απίστων.

Σε κάθε περίπτωση, οι πλείστοι Έλληνες, από ό, τι δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις, αισθάνονται μεγάλη ανησυχία και ανασφάλεια για το θέμα του μεταναστευτικού και τη διαρκή και επικίνδυνη για την ασφάλεια της χώρας αύξηση και συσσώρευση των εποίκων.

Ο προβληματισμός τους, μάλιστα, αυξάνεται, όταν διαπιστώνουν καθημερινά ότι τα τελευταία χρόνια δεν υπάρχει στιβαρή αντίσταση και ασφαλές σχέδιο αποτελεσματικής υπεράσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και ότι ο εγχώριος ελληνικός πληθυσμός κυρίως στα νησιά -και όχι μόνον-  έχει αφεθεί στο έλεος του Θεού.

Πώς είναι δυνατό, επομένως, να λειτουργήσει, για το καλό των Ελλήνων, ένα τέτοιο δόλιο κατασκεύασμα, όπως αυτό της δημιουργίας της πολυπολιτισμικής κοινωνίας στη χώρα, όταν όλοι γνωρίζουν ότι μεθοδεύτηκε και μεθοδεύεται αυταρχικά και όχι δημοκρατικά, χωρίς να ρωτηθούν και χωρίς να συμφωνήσουν οι Έλληνες γι αυτό, αν λάβουμε υπόψη και τις έντονες διαμαρτυρίες των νησιωτών, κατά τις τελευταίες ημέρες;

Πώς είναι δυνατό να μην ανησυχούν οι Έλληνες για κάτι που επιβάλλεται βιαίως στον ελληνικό λαό και ενέχει στα σπάργανά του, όχι απλώς την αποτυχία, αλλά, ενδεχομένως, πολύ πιο μεγάλα δεινά, που θα υπονομεύσουν αυτή την ίδια την ελληνική ταυτότητα και ανεξαρτησία.  

Και τούτο, διότι όλοι, θέτοντας ως κριτήριο την απουσία του στοιχείου της ελεύθερης και δημοκρατικής αποδοχής και οργάνωσης της πολυπολιτισμικότητας, την προσλαμβάνουν ως αγχόνη που απειλεί να καταπνίξει την ελευθερία τους.

Πέρα από αυτό, εκείνο που επίσης καλλιεργεί έντονες ανησυχίες είναι ότι η ανεξέλεγκτη πολυπολιτισμικότητα δεν λαμβάνει υπόψη το ποσοστό αριθμητικής αναλογίας μεταξύ Ελλήνων και εποίκων, όπως συμβαίνει στις πλείστες ευρωπαϊκές χώρες.

Το πιο σημαντικό, όμως, δεν είναι τι σχεδιάζουν και τι κάνουν κάποιοι εντός ή εκτός Ελλάδας, σε βάρος της χώρας μας και του λαού μας, αλλά τι κάνει η δική μας χώρα για την αντιμετώπιση του προβλήματος.

Και σε αυτό το σημείο, πιστεύουμε ότι βλάπτει την Ελλάδα και τους Έλληνες το γεγονός ότι δεν αντιμετωπίζεται το θέμα με κριτική σκέψη και διάκριση. Εκτός αυτού, εάν κάποιοι βρεθούν, που να βλέπουν το θέμα λογικά και πολύπλευρα και να εκφράζουν αυτονόητες θέσεις ή λύσεις, αντιμετωπίζονται συκοφαντικά και με ακατανόμαστους χαρακτηρισμούς.

Σε κάθε περίπτωση, είναι ανάγκη να έχουμε υπόψη ότι, πέραν των άλλων, η μη υγιής και ψεύτικη πολυπολιτισμικότητα είναι εκείνη που δεν σέβεται, αλλά υποβλέπει και επιβουλεύεται τον πολιτισμό και την ελευθερία των πολιτών της χώρας.

Διότι μια πολυπολιτισμικότητα, με χαρακτηριστικά αυταρχικά, επιθετικά, απειλητικά και μη ανθρωπιστικά, συνήθως επιβάλλεται μέσω της αστυνόμευσης της σκέψης και της βίαιης επιβολής ενός μοντέλου ζωής, που περιορίζει την ελευθερία της έκφρασης και οδηγεί σε ένα πλαίσιο αντίληψης, που δεν διατηρεί τον σεβασμό στη διαφορά, αλλά ισοπεδώνει, αναμειγνύει και εξισώνει τον  εγχώριο πολιτισμό, με τον όποιο εισερχόμενο πολιτισμό.

Έτσι, σταδιακά, η κακότροπη και κακέκτυπη πολυπολιτισμικότητα, ως γνήσιο τέκνο της κακόβουλης μορφής της Παγκοσμιοποίησης, λειτουργεί σαν μια μηχανή πολτοποίησης, που διαλύει τις διαφορές και τις ταυτότητες και επιβάλλει μια διεθνιστική συναφειακή πολιτική ιδεολογία, αναμεμειγμένη, εκτός των άλλων, με στοιχεία μιας περίεργης συναφειακής θεολογίας, που περιλαμβάνει ένα διαθρησκειακό και πολυπολιτισμικό μωσαϊκό, που, τελικά, λειτουργεί ως μέσο αποδόμησης και εξαφάνισης των εγχώριων πολιτισμικών δομών.

Αν εξετάσουμε μάλιστα το θέμα, από θεολογική πλευρά, όπως, πολύ σωστά, σημειώνει κάποιος Μητροπολίτης, «με μια κατευθυνόμενη παιδεία επιστρατεύονται οι ανθρωπιστικές επιστήμες και ο φιλοσοφικός ορθολογισμός με στόχο να γκρεμίσουν την πίστη στον Θεό και να κατασυκοφαντήσουν την πορεία και τον ρόλο της Εκκλησίας. Ο υπερτονισμός των λεγόμενων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όσο και αν φαίνεται ελκυστικός, καταργεί τα δικαιώματα του Θεού και περιθωριοποιεί τη χάρη του. Η πολυπολιτισμικότητα και η πολυθρησκευτικότητα προσβάλλουν την ιερότητα του ανθρώπου και αλλοιώνουν το πρόσωπο του αληθινού Θεού. Όλα αυτά οδηγούν, κυρίως τους νέους, σε πρωτοφανή σύγχυση, σε πλάνες, αιρέσεις, ανατροπή διαχρονικών ηθικών σταθερών, πολυμέτωπη προσβολή της ανθρώπινης οντολογίας».

Με άλλα λόγια, μια επιβαλλόμενη πολυπολιτισμικότητα, που εκ των πραγμάτων δεν φαίνεται να σέβεται αλλά να απειλεί να διαλύσει την πατροπαράδοτη ελληνική πολιτισμική κληρονομιά, είναι σαφές ότι μόνον κακά μπορεί να επιφέρει στη Ελλάδα.

Ορθόδοξη Αλήθεια, 12.02.2020

http://thriskeftika.blogspot.com

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΤΟ ΣΚΑΦΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ! ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!

Η Εκκλησία, το Σκάφος του Χριστού! Το Σώμα του Χριστού! Το Στόμα του Χριστού! Η Κιβωτός που μπαίνεις μέσα και σώζεσαι! Αλήθεια, έχουμε βαθιά και ορθή γνώση του τι είναι η Εκκλησία; Είναι μόνο για τις Κυριακές και τις γιορτές ή μπολιάζει όλο το βίο μας; Είναι μόνο για ορισμένες ηλικίες ή αγκαλιάζει όλο τον άνθρωπο από τα πρώτα μέχρι τα έσχατα; Τι περιμένουμε απ’ Αυτήν; Τι θέλουμε να μας δώσει και τι της χρωστάμε; Αναρωτηθήκαμε ποτέ τι είναι η Εκκλησία και τι της οφείλουμε;

Οι Πατέρες λένε πως η Εκκλησία είναι ένα μεγάλο Νοσοκομείο που εφημερεύει σε εικοσιτετράωρη βάση, εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια. Ένα Νοσοκομείο που εφημερεύει για όλους. Για ασφαλισμένους και για ανασφάλιστους. Για πλούσιους και για άπορους. Για επώνυμους και για ανώνυμους και περιθωριακούς ανθρώπους. Ένα μεγάλο Νοσοκομείο στο οποίο αντιμετωπίζεται κάθε νόσημα όσο βαθύ, όσο λοιμώδες και όσο θανατηφόρο κι αν είναι.

Ένα μεγάλο Νοσοκομείο στο οποίο μπαίνεις άρρωστος και βγαίνεις υγιής, όπως η αιμορροούσα. Μπαίνεις διώκτης και βγαίνεις Απόστολος, όπως ο Παύλος. Μπαίνεις αμαρτωλός και βγαίνεις άγιος, όπως η αγία Μαρία η Αιγυπτία. Μπαίνεις λύκος και βγαίνεις αρνί, όπως ο άγιος Μωυσής ο Αιθίοπας.

Μπαίνεις πτώμα εν αποσυνθέσει και ανίστασαι τετραήμερος, όπως ο Λάζαρος! Γιατί στην Εκκλησία δεν υπάρχει θάνατος. Δεν υπάρχουν νεκροί. Η Εκκλησία είναι η χώρα των Ζώντων όπου υπάρχει Ζωή και περίσσεια Ζωής, δηλαδή ο Χριστός!

ΑΓΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗ Η ΑΘΗΝΑΙΑ

Αγία Φιλοθέη η Αθηναία

Η Αγία Φιλοθέη γεννήθηκε το έτος 1522 μ.Χ. στην τουρκοκρατούμενη τότε Αθήνα. Οι ευσεβείς γονείς της ονομάζονταν Άγγελος και Συρίγα Μπενιζέλου. Η μητέρα της ήταν στείρα και απέκτησε την Αγία μετά από θερμή και συνεχή προσευχή.

Ο Κύριος που ικανοποιεί το θέλημα εκείνων που Τον σέβονται και Τον αγαπούν, άκουσε την δέησή της. Και πράγματι, μια ημέρα η Συρίγα μπήκε κατά την συνήθειά της στο ναό της Θεοτόκου για να προσευχηθεί και από τον κόπο της έντονης και επίμονης προσευχής την πήρε για λίγο ο ύπνος. Τότε ακριβώς είδε ένα θαυμαστό όραμα. Ένα φως ισχυρό και λαμπρό βγήκε από την εικόνα της Θεομήτορος και εισήλθε στην κοιλιά της. Έτσι ξύπνησε αμέσως και έκρινε ότι το όραμα αυτό σήμαινε στην ικανοποίηση του αιτήματός της. Έτσι κι έγινε. Ύστερα από λίγο καιρό η Συρίγα έμεινε έγκυος και έφερε στον κόσμο τη μονάκριβη θυγατέρα της.

Μαζί με την Χριστιανική ανατροφή, έδωσαν στην μοναχοκόρη τους και κάθε δυνατή, για την εποχή εκείνη, μόρφωση. Έτσι η Ρηγούλα (ή Ρεβούλα, δηλαδή Παρασκευούλα), αυτό ήταν το όνομά της προτού γίνει μοναχή, όσο αύξανε κατά την σωματική ηλικία, τόσο προέκοπτε και κατά την ψυχή, όπως λέει το συναξάρι της.

Σε ηλικία 14 χρονών, οι γονείς της την πάντρεψαν, παρά την θέλησή της, με έναν από τους άρχοντες της Αθήνας. Αργότερα, αφού πέθαναν οι γονείς και ο σύζυγός της, ήρθε η ώρα να πραγματοποιήσει ένα μεγάλο πόθο της. Αφιερώνεται εξ ολοκλήρου στον Χριστό, γίνεται μοναχή και παίρνει το όνομα Φιλοθέη.

Κατ' αρχήν, ύστερα από εντολή του Αγίου Ανδρέα του Πρωτόκλητου, τον οποίο είδε σε όραμα, οικοδόμησε ένα γυναικείο μοναστήρι με αρκετά κελιά, στο οποίο και έδωσε το όνομα του Αγίου για να τον τιμήσει. Στο μοναστήρι πρόσθεσε και άλλα αναγκαία οικοδομήματα και εκτάσεις και το προικοδότησε με μετόχια και υποστατικά, που υπερεπαρκούσαν για τη διατροφή και συντήρηση των μοναζουσών.

Το μοναστήρι αυτό του Αγίου Ανδρέα σωζόταν στην Αθήνα, με τη Χάρη του Θεού, επί πολλά έτη μετά την κοίμηση της Αγίας και ήταν πλουτισμένο, όχι μόνο με υποστατικά και διάφορα μετόχια, αλλά και με πολυειδή χρυσοΰφαντα ιερατικά άμφια και σκεύη, απαραίτητα για τις ετήσιες ιερές τελετές και αγρυπνίες. Προπαντός όμως το μοναστήρι σεμνυνόταν και εγκαλλωπιζόταν με το θησαυρό του τιμίου και αγίου λειψάνου της Αγίας, το οποίο ήταν αποθησαυρισμένο και αποτεθειμένο στο δεξιό μέρος του Ιερού Βήματος, όπου και το ασπάζονταν με ευλάβεια όλοι οι Χριστιανοί. Το τίμιο λείψανο της Αγίας σκορπούσε ευωδία, γεγονός που αποτελούσε εμφανή μαρτυρία και απόδειξη της αγιότητας αυτής.

Το παράδειγμά της, λοιπόν, να αφιερωθεί στον Χριστό, το ακολουθούν και άλλες νέες. Σε λίγο διάστημα, η μονή έφθασε να έχει διακόσιες αδελφές. Η μονή της Οσίας Φιλοθέης γίνεται πραγματικό λιμάνι. Εκεί βρίσκουν προστασία όλοι οι ταλαιπωρημένοι από την σκλαβιά. Εκεί οι άρρωστοι βρίσκουν θεραπεία, οι πεινασμένοι τροφή, οι γέροντες στήριγμα και τα ορφανά στοργή.

Η Οσία, παρά τις αντιδράσεις των Τούρκων, οικοδομεί διάφορα φιλανθρωπικά ιδρύματα, νοσηλευτήρια, ορφανοτροφεία, «σχολεῖα διὰ τοὺς παίδας τῶν Ἀθηναίων, διὰ ν’ ἀνοίξη τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν πρὸς τὴν παράδοσιν καὶ τὴν δόξαν τῶν προγόνων των». Πρωτοστατεί σε όλα αυτά τα έργα η ηγουμένη Φιλοθέη. Διδάσκει με τα λόγια και με τη ζωή της. Στηρίζει τους πονεμένους σκλάβους με την προσευχή της. Ιδιαίτερες είναι οι φροντίδες της για να σώσει από τον εξισλαμισμό ή την αρπαγή των Τούρκων τις νέες Ελληνίδες. Το έργο της, κατά βάση εθνικό και θρησκευτικό, ξεπέρασε τα όρια της Αθήνας και έγινε γνωστό σε όλη την Ελλάδα. Αδιαφιλονίκητη ιστορική επιβεβαίωση για το έργο αυτό παρέχει η αλληλογραφία της Φιλοθέης με τη Γερουσία της Βενετίας (1583 μ.Χ.), από την οποία ζητούσε οικονομική βοήθεια.

Η όλη όμως δράση της Αγίας Φιλοθέης εξαγρίωσε κάποτε τους Τούρκους. Κάποια στιγμή την συλλαμβάνουν και εκείνη με πνευματική ανδρεία ομολογεί: «Εγώ διψώ να υπομείνω διάφορα είδη βασανιστηρίων για το όνομα του Χριστού, τον οποίο λατρεύω και προσκυνώ με όλη μου την ψυχή και την καρδιά, ως Θεό αληθινό και άνθρωπο τέλειο και θα σας χρωστάω μεγάλη ευγνωμοσύνη αν μπορείτε μια ώρα πρωτύτερα να με στείλετε προς Αυτόν με το στεφάνι του μαρτυρίου». Ύστερα από την ηρωική αυτή απάντηση προς τους κατακτητές, όλοι πίστευαν ότι η πανευτυχής και φερώνυμη Φιλοθέη εντός ολίγου θα ετελειούτο διά του μαρτυρικού θανάτου. Όμως, κατά θεία βούληση, την τελευταία σχεδόν στιγμή πρόφθασαν κάποιοι Χριστιανοί και καταπράυναν τον ηγεμόνα με διάφορους τρόπους. Έτσι πέτυχαν να ελευθερώσουν την Αγία.

Αφεθείσα πλέον ελεύθερη, η Αγία Φιλοθέη, επέστρεψε αναίμακτη στο μοναστήρι της, όπως επί Μεγάλου Κωνσταντίνου ο μυροβλύτης Νικόλαος και πολλούς αιώνες αργότερα ο Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Φρόντιζε δε, όχι μόνο για τη σωτηρία της δικής της ψυχής αλλά και των άλλων, αφού τους μεν ενάρετους τους στερέωνε στην αρετή, τους δε αμαρτωλούς τους βελτίωνε ηθικά και τους οδηγούσε στη μετάνοια. Και αποκλειστικά για το σκοπό αυτό πέρασε στη νήσο Τζια (Κέα), όπου προ πολλού είχε οικοδομήσει μετόχι, για να αποστέλλει εκεί τις μοναχές εκείνες που φοβούνταν για διαφόρους λόγους να διαμένουν στην Αθήνα. Στην Τζια έμεινε αρκετό χρόνο και κατήχησε θεαρέστως τις ασκούμενες αδελφές στην ακριβή τήρηση των κανόνων της μοναστικής ζωής. Μόλις τελείωσε το έργο της εκεί, επέστρεψε και πάλι στην Αθήνα.

Έτσι λοιπόν, η Αγία Φιλοθέη, αφού έφθασε στην τελειότητα και στην πράξη και στην θεωρία, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα, από τα οποία, προς απόδειξη του θαυματουργικού της χαρίσματος, θα μνημονεύσουμε ένα μόνο, το ακόλουθο: Ζούσε στην εποχή της ένας νέος, ποιμένας προβάτων, ο οποίος από πολύ μικρός είχε συνηθίσει στις κλεψιές και στις ραδιουργίες. Ο νέος αυτός, κατά παραχώρηση του Θεού, κυριεύθηκε από τον Σατανά. Εξ αιτίας τούτου περιφερόταν στα βουνά και στις σπηλιές γυμνός και τετραχηλισμένος, θέαμα όντως ελεεινό. Πολλές φορές, όταν συνερχόταν από την τρέλα, στην οποία τον είχε οδηγήσει ο Σατανάς, σύχναζε στα γύρω μοναστήρια για να βρει θεραπεία στην ασθένειά του. Δεν μπορούσε όμως να πετύχει τίποτε. Κάποιοι, που τον ευσπλαγχνίστηκαν, τον οδήγησαν στην Αγία Φιλοθέη η οποία, ύστερα από πολύ και εκτενή προσευχή τον λύτρωσε από εκείνη τη διαβολική μάστιγα. Έπειτα, αφού το νουθέτησε αρκετά, τον εισήγαγε και στην τάξη των μοναχών. Και έτσι ο νέος εκείνος, αφού εκάρη μοναχός, πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του με μετάνοια και άσκηση, θαυμαζόμενος απ' όλους.

Μάταια οι Τούρκοι προσπαθούν να ανακόψουν την δράση της. Ώσπου μια νύχτα, στις 2 Οκτωβρίου του έτους 1588 μ.Χ., πήγαν στο μονύδριο που είχαν οικοδομήσει στα Πατήσια (έτυχε τότε να εορτάζεται η μνήμη του αγίου ιερομάρτυρος Διονυσίου του Αρεοπαγίτου και η Αγία μαζί με τις άλλες αδελφές βρίσκονταν στον ιερό ναό επιτελώντας ολονύκτια αγρυπνία) και πέντε από αυτούς ανέβηκαν στον εξωτερικό τοίχο και πήδησαν μέσα στην αυλή. Στην συνέχεια εισέβαλαν στο ναό, όπου άρπαξαν την Αγία και την μαστίγωσαν με μανία και βαναυσότητα και την εγκαταλείπουν ημιθανή έξω από τη μονή της.

Έξω από το ναό, στα δεξιά της εισόδου του, σώζεται η κολώνα, όπου η Φιλοθέη δέθηκε και μαστιγώθηκε. Οι μοναχές της την μετέφεραν στην κρύπτη της στην Καλογρέζα. Εκεί η Φιλοθέη υποκύπτει στα τραύματά της στις 19 Φεβρουαρίου 1589 μ.Χ.

Είκοσι ημέρες μετά από την κοίμηση της Αγίας, ο τάφος της ευωδίαζε. Ακόμη, όταν μετά από ένα έτος έγινε η ανακομιδή, το τίμιο λείψανό της βρέθηκε σώο και ακέραιο. Επιπλέον ήταν γεμάτο με ευωδιαστό μύρο, τρανή και λαμπρή απόδειξη της θεάρεστης και ενάρετης πολιτείας της, προς δόξα και αίνο του Θεού και καύχημα της πίστεώς μας. Το ιερό λείψανό της βρίσκεται σήμερα στον Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών. Στο μνήμα της απάνω βρεθήκανε γραμμένα τούτα τα λόγια: «Φιλοθέης υπό σήμα τόδ' αγνής κεύθει σώμα, ψυχήν δ' εν μακάρων θήκετο Yψιμέδων».

H Φιλοθέη ανακηρύχθηκε αγία επί Oικουμενικού Πατριάρχου Mατθαίου B΄ (1595 - 1600 μ.Χ.). Ο Nεόφυτος ο μητροπολίτης Aθηνών, αφού εξήτασε και ερεύνησε τα κατά τον βίον και το μαρτύριον της οσίας, σύνταξε αναφορά στο Πατριαρχείο μαζί με τους επισκόπους Kορίνθου και Θηβών και με τους προκρίτους της Aθήνας για να τάξει την οσία Φιλοθέη στους χορούς των αγίων. Σ' αυτό το συνοδικό έγγραφο είναι γραμμένα και τούτα: «Eπειδή εδηλώθη ασφαλώς ότι το θειότατον σώμα της οσιωτάτης Φιλοθέης ευωδίας πεπληρωμένον εστί και μύρον διηνεκώς εκχείται, αλλά και τοις προσιούσι τε ασθενέσι τε και θεραπείας δεομένοις την ίασιν δίδωσι... τούτου χάριν έδοξε ημίν τε και πάση τη ιερά Συνόδω των καθευρεθέντων ενταύθα αρχιερέων συγγραφήναι και ταύτην εν τω χορώ των οσίων και αγίων γυναικών, ώστε κατ' έτος τιμάσθαι και πανηγυρίζεσθαι». Tην Aκολουθία της την έγραψε κάποιος σοφός και ευλαβής άνθρωπος που ονομαζόταν Iέραξ. Aνάμεσα στα ωραία εγκώμια είναι και τούτο: «Δαυΐδ γαρ το πράον έσχες και Σολομώντος, σεμνή, την σοφίαν, Σαμψών την ανδρείαν, και Aβραάμ το φιλόξενον, υπομονήν τε Iώβ, του Προδρόμου δε θείαν άσκησιν...». Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της Αγίας Φιλοθέης στις 19 Φεβρουαρίου.

http://www.saint.gr

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ! Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΠΙ ΓΗΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ!

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Ο Χριστός είναι ο Παράδεισος! Ο Παράδεισος αρχίζει από δω. Η Εκκλησία είναι ο επί γης Παράδεισος, ομοιότατος με τον εν Ουρανοίς!

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ!

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Ο Χριστός είναι η Εκκλησία και η Εκκλησία είναι ο Χριστός, που μας έχει προσλάβει όλους στον Εαυτό Του. Όταν αγαπάς τον Χριστό, αγαπάς συγχρόνως όλους τους ανθρώπους, χωρίς να ρωτάς αν οι άνθρωποι είναι άξιοι της αγάπης ή ακόμη αν την αποδεχθούν ή την απορρίψουν. Όταν θέλεις να συναντήσεις τον Χριστό, θα Τον βρεις στο χώρο της Εκκλησίας, γιατί εδώ είναι ενωμένη ολόκληρη η ανθρωπότητα με τον Θεό στο Πρόσωπο του Χριστού. Δεν μπορεί να επικοινωνείς με τον Χριστό και να μην τα έχεις καλά με τους άλλους ανθρώπους.

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΝΑ ΔΙΩΧΝΕΤΕ ΤΑ ΠΑΘΗ, ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ, ΘΥΜΟ ΚΛΠ. Μ' ΕΝΑΝ ΤΡΟΠΟ ΜΑΛΑΚΟ!

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Να διώχνετε τα πάθη, κατάκριση, θυμό κ.λπ. μ’ έναν τρόπο μαλακό. Δηλαδή να μη χτυπάτε απευθείας το κακό, αλλά περιφρονώντας το πάθος να στρέφεσθε με αγάπη προς τον Θεό. Ν’ ασχολείσθε με τους ύμνους, τα τροπάρια των αγίων, των μαρτύρων και τους ψαλμούς του Δαβίδ. Να μελετάτε την Αγία Γραφή και τους Πατέρες της Εκκλησίας. Μ’ αυτό τον τρόπο η ψυχή σας θ’ απαλύνεται, θ’ αγιάζεται, θα θεούται, θα είναι έτοιμη ν’ ακούσει του Θεού τα μηνύματα.

Σιγά σιγά θα σας επισκέπτεται η χάρις. Θα μπαίνετε μες στη χαρά. Θ’ αρχίσετε να ζείτε στην ειρήνη, οπότε μετά θα γίνετε πιο δυνατοί με τη θεία χάρι. Δεν θα θυμώνετε δεν θα εκνευρίζεσθε, δεν θα παρεξηγείτε, δεν θα κατακρίνετε, θα τους δέχεσθε όλους με αγάπη.

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΜΠΕΛΙΑ!

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Μιὰ φορὰ μὲ ρώτησε: ”Δὲ μοῦ λές, γιὰ νὰ σπουδάσει κανεὶς δικηγόρος, πόσα χρόνια χρειάζονται;”. Τοῦ ἀπάντησα. Μὲ ξαναρώτησε: “Γιὰ νὰ σπουδάσει χημικός, μηχανικός, γιατρός, πόσα χρόνια χρειάζονται;”. Τοῦ ἀπάντησα ἀναλόγως, ἀπορώντας γιὰ τὴ φύση τῶν ἐρωτήσεών του.

Κι ὁ Γέροντας κατέληξε: “Ἐμεῖς, γιὰ νὰ σπουδάσουμε, γιὰ νὰ μάθουμε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ τὸ ἐφαρμόσουμε;”. Κατάλαβα τί ἐννοοῦσε καὶ ντράπηκα νὰ τοῦ ἀπαντήσω. Τί νὰ τοῦ πῶ; Ὅτι οἱ πιὸ πολλοὶ ἀπὸ μᾶς τοὺς πιστοὺς εἴμαστε ράθυμοι, χλιαροί, “ἐρασιτέχνες χριστιανοί”; Τὸ ἤξερε. Καὶ μοῦ τὸ εἶπε: “Δὲν γίνεται κανεὶς χριστιανὸς μὲ τὴν τεμπελιά. Χρειάζεται δουλειά, πολλὴ δουλειά”.

(Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Αγιου Πορφυρίου καυσοκαλυβίτη σελ. 186-187