ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ: ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ ΑΠΟ ΤΟ ΦΩΣ;

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ: ΦΟΒΟΥΜΑΣΤΕ, ΤΡΕΜΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ!

Γερόντισσα Γαλακτία: «Φοβούμαστε, τρέμουμε την αιώνια ζωή γιατί δεν γνωρίζουμε πώς είναι. ...Όσοι την γνώρισαν, έχουν ακατανίκητη ορμή στην ψυχή να πάνε εκεί... Πλένε οι δίκαιοι μέσα στο άπλετον φως της Αγίας Τριάδας!
Δεν αλλάζουν σε τίποτα, διατηρούν απόλυτα το χαρακτήρα τους, θυμούνται τα πάντα από εδώ και ενδιαφέρονται για εμάς... Εκεί έχουν άλλες γνώσεις. Ξέρουν άπειρα πράγματα αλλά πάνσοφος είναι μόνο ο θεός...
Για να πάμε εκεί πρέπει να σταυρωθούμε εδώ... Για να νεκρώσουμε την αμαρτία... 

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ: ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΤΗΣ!

Γερόντισσα Γαλακτία: Νὰ προσεύχεσθε στὴν Παναγία μὲ τοὺς Χαιρετισμοὺς καὶ τὴν Παράκλησή της. Ἂν δὲν προλαβαίνετε, νὰ τῆς φωνάζετε: «Παναγία μου, Παναγία μου προφθάσε». Τὸ ὄνομά Της, τὰ ’χει ὅλα μέσα. Νὰ λέτε πολλὲς φορὲς καὶ τὸ «χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε».

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΘΑΔΔΑΙΟΣ : " ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΣ; ".

Τί να κάνουμε τον καιρό πού έχουμε στεναχώριες;

Συχνά στη ζωή έρχεται και μας χτυπά κύμα δύσκολων σκέψεων, κύμα στεναχώριας. Το καλύτερο απ’ όλα είναι να σωπαίνουμε. Δεν χρειάζεται εμείς πολύ να σκεφτόμαστε. Ο Κύριος ξέρει, προνοεί πόσο μπορούμε να αντέξουμε. Ποιο βά­ρος στεναχώριας μπορούμε να σηκώσουμε.

Σ’ αυτή την περίπτωση πρέπει αμέσως να πλησιάσουμε τον Κύριο, ο όποιος είναι για μας, σαν το ζεστό σπίτι μας τον χειμώνα. Να σιωπούμε. Καλό είναι να σιωπούμε, επειδή αμέσως δεν μπορούμε να νική­σουμε το κύμα των δύσκολων σκέψεων και της στενα­χώριας.

Συχνά μας έρχονται σκέψεις για το μέλλον μας πού είναι γεμάτο ανασφάλεια. Αναρωτιόμαστε: «Πώς θα τελειώσουμε αυτή τη δουλειά, πώς θα λυθεί αυτό το πρόβλημα;

Γι’ αυτό είναι καλό να σιωπούμε, να ηρεμούμε και να απασχολούμε με κάτι το νου μας. Επειδή ο νους μας έχει συνηθίσει να πλανιέται παντού, γι’ αυτό πρέπει να του δίνουμε μια καλή απα­σχόληση. Ή απασχόληση αυτή είναι η προσευχή.

Έτσι σταδιακά μαθαίνουμε να προσευχόμαστε και η προσευχή γίνεται συνήθειά μας. Όπως και κάθε άλλη δουλειά την οποία έχουμε συνηθίσει να την κάνουμε, έτσι μαθαίνουμε και να προσευχόμαστε. Και αφού η προσευχή γίνει συνήθειά μας μετά από κάποιο χρονικό διάστημα προσευχόμα­στε χωρίς να σκεφτόμαστε. Όπως με κάθε απλή δου­λειά πού έχουμε συνηθίσει να κάνουμε. Τα χέρια μας εργάζονται και η δουλειά τελειώνει. Έτσι συμβαίνει και με την προσευχή. Σιγά, σιγά η προσευχή γίνεται συνήθεια.

Σιγά, σιγά γίνεται εσωτερική προσευχή. Τό­τε και η καρδιά μας ασταμάτητα προσεύχεται. Και όταν ο Κύριος βλέπει την προσπάθειά μας, βλέπει πώς Τον αναζητούμε με όλη την καρδιά μας και θέλουμε να είμαστε μαζί Του ένα, τότε αμέσως Αυτός μάς δίνει την ευλογία και τη Δύναμή Του.

Από το βιβλίο ΓΕΡΩΝ ΘΑΔΔΑΙΟΣ - ΕΝΑΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΕΟΥΣΑΣ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΤΑΝ Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΣΛΙΔΗΣ.

Παναγία η Ελεούσα, 1823   εικόνα του παλαιού Καθολικού στην Ι. Μονή Αναλήψεως (Σίψα) Δράμας. Σε αυτήν την εικόνα προσηύχετο ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης.

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΕΔΕΣΣΗΣ (ΜΝΗΜΗ 8 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ).

Ο Άγιος Καλλίνικος επίσκοπος Εδέσσης. (Μνήμη 8 Αυγ. )

Οι προσευχές των Χριστιανών προς αυτόν εντείνονται και τα σημεία της παρουσίας του είναι εμφανή.

Ο μακάριος Καλλίνικος εμφανίζεται στον ύπνο των ανθρώπων, τους παρηγορεί και τους ενισχύει, τους προστατεύει από κάθε κακό, θεραπεύει τις ασθένειές τους, τους ενισχύει στον αγώνα τους. Χαίρεται με την χαρά τους και λυπάται με την λύπη τους.

Κάποια γυναίκα δίνει την μαρτυρία ότι εμφανίσθηκε στον ύπνο της, «το πρόσωπό του έλαμπε σαν το φως της μέρας» και «αποκαταστάθηκε η ημιπληγία» της.

Πολλοί ομολογούν: «Πέρασαν 15 χρόνια, οι φρικτοί πονοκέφαλοι με έχουν αφήσει εντελώς»∙ «με απάλλαξε από τους συνεχείς πόνους»∙ «πήγα στο μνήμα, προσκύνησα τον τάφο του αγίου και ω του θαύματος! Ο πόνος άρχισε να υποχωρή».«πῆγα στό μνῆμα, προσκύνησα τόν τάφο τοῦ Ἁγίου καί ὤ τοῦ θαύματος! Ὁ πόνος ἄρχισε νά ὑποχωρῆ».

Τά σημεῖα τῆς παρουσίας του εἶναι πάμπολλα καί οἱ θεραπεῖες ἀσθενειῶν πολλές.

Μέ τήν δύναμη τῆς προσευχῆς του ἔβγαλε δαιμόνια ἀπό δαιμονισμένους ἀνθρώπους, πράγμα πού εἶναι ἡ οὐσία καί τό ἔργο τῶν Ἀποστόλων καί τῶν διαδόχων τους, κατά τήν ἐντολή τοῦ Χριστοῦ: «σημεῖα δέ τοῖς πιστεύσασι ταῦτα παρακολουθήσει· ἐν τῷ ὀνόματί μου δαιμόνια ἐκβαλοῦσι». (Μάρκ. ιστ´, 17-18).

Ἡ μαρτυρία τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Ἀργολίδος κυροῦ Ἰακώβου ὅτι τό δαιμόνιο πού εἶχε εἰσέλθει σέ δύο κοπέλες, τήν ὥρα πού ἐκεῖνος διάβαζε τούς ἐξορκισμούς, φώναζε-οὔρλιαζε καί «ὁμολογοῦσε» ὅτι τόν ἔκαιγε ἡ παρουσία τοῦ Καλλινίκου, πού ἔλαμπε ἐκείνη τήν ὥρα στό Φῶς, καί ὅτι τό συγκεκριμένο δαιμόνιο τό εἶχε βγάλει ὁ Καλλίνικος, ὅταν ζοῦσε, ἀπό ἕναν δαιμονισμένο νέο, καί ὅτι ὁ Καλλίνικος ἁγίασε μέ τό «τρύπιο πορτοφόλι» του καί τήν ἀγάπη του, εἶναι ἀξιόλογη μαρτυρία καί ἐπιβεβαίωση τῆς ἁγιότητος τοῦ Καλλινίκου. Δέν πρόκειται γιά μαρτυρία τῶν δαιμόνων, ἀλλά γιά μαρτυρία εὐλογημένου αγίου Ἐπισκόπου, τοῦ μακαριστοῦ Ἀργολίδος Ἰακώβου.

Νά ἔχουμε τήν εὐχή καί τίς πρεσβεῖες τοῦ νεοφανοῦς ἁγίου Ἐπισκόπου τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ Καλλινίκου Μητροπολίτου Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας. Αμήν!

Από ομιλία Ναυπάκτου Ιεροθέου.

ΓΕΡΩΝ ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΣ ΝΕΟΣΚΗΤΙΩΤΗΣ: ΛΥΠΗΣΑ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ, ΛΥΠΗΣΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ!

Γέρων Θεοφύλακτος Νεοσκητιώτης: Λύπησα τον αδελφό, λύπησα και τον Χριστό. Να κάνουμε ότι είναι δυνατόν, για να αναπαύσουμε τον αδελφό μας. 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΣΗΜΕΡΑ, ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΤΟΣΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΠΟΥ ΖΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, Ο ΘΕΟΣ ΤΟΝ ΦΥΛΑΕΙ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Σήμερα, μέσα στους τόσους κινδύνους πού ζει ο άνθρωπος, ο Θεός τον φυλάει όπως η μάνα το μικρό παιδί, όταν αρχίζει να περιπατάει. Τώρα μας βοηθούν πιο πολύ ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι, αλλά δεν το καταλαβαίνουμε. 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΚΑΛΥΒΙ, ΟΤΑΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΩ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Ἐγὼ µερικὲς φορὲς ἐκεῖ στὸ Καλύβι, ὅταν θέλω νὰ προσευχηθῶ στὴν Παναγία, σκέφτοµαι: «πῶς νὰ πάω µἐ ἄδεια χέρια νὰ τὴν παρακαλέσω;». Κόβω λίγα ἀγριολούλουδα, τὰ πηγαίνω στὴν εἰκόνα Της καὶ λέω: «Παναγία µου, πάρε αὐτὰ τὰ λουλούδια ἀπὸ τὸ Περιβόλι Σου».

ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: "ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΧΑΣΩ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ; "

Τρεις μέρες πριν κοιμηθεί ο αείμνηστος ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος, του παρουσιάστηκε η Παναγία μας και τον ενημέρωσε, ότι σε 3 μέρες, ο Κύριος θα τον έπαιρνε...

Με αφορμή λοιπόν αυτήν την αποκάλυψη που του έκανε η Παναγία, αποφάσισε την επομένη μέρα, να κάνει την τελευταία του ομιλία με θέμα «Περί θανάτου». 

Και σε εκείνη την ομιλία, στην οποία ήταν εμφανώς συγκινημένος, διότι αποχαιρετούσε το ακροατήριό του, χωρίς εκείνοι να το γνωρίζουν, κατέληγε την ομιλία του, με τα εξής διδακτικά λόγια:

- Γιατί να χάσω την αιωνιότητα; σε ερωτώ.

- Δεν υπάρχει τίποτα; Δεν υπάρχει άλλη ζωή! θα μου πεις.

- Συμφωνούμε... Εάν όμως υπάρχει ένα στο εκατομμύριο, τί κέρδισες εσύ που δεν πιστεύεις και τί έχασα εγώ που πιστεύω; Που έφαγες λίγα μοσχάρια παραπάνω και εγώ έφαγα τα χόρτα που τρέφουν τα μοσχάρια; 

Που πήρες τη γυναίκα του αλλουνού ή πήρες τον άνδρα της αλληνής; 

Τί έκανες λοιπόν παραπάνω; 

Εσύ που τα ισοπέδωσες όλα, που δεν φοβάσαι Θεό... 

Εγώ νομίζω κάθε πρωΐ είναι πικρότερο το στόμα το δικό σου και χαλασμένο το στομάχι σου από το δικό μου που ζω μια ζωή συντηρητική. 

Νομίζω... 

Και τί πρόκειται να κερδίσω εγώ που πίστεψα και τί πρόκειται εσύ να χάσεις, που δεν πίστεψες, αν υπάρχει άλλη ζωή; 

Αυτές είναι οι λογικές σκέψεις που πρέπει να πρυτανεύουν στον άνθρωπο. 

Ας ακούσουμε λοιπόν τη φωνή του Θεού για να ζήσουμε στην αιωνιότητα, πράγμα που εύχομαι εις αλλήλους και εις πάντας. Αμήν. 

† Δημήτριος Παναγόπουλος 13 Φεβρουαρίου 1982

Αιωνία του η μνήμη