ΜΕΤΑΝΟΙΑ, ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΚΑΛΙ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΟ ΘΕΟ!

Μετάνοια, το πρώτο σκαλί που οδηγεί στο Θεό! 

ΓΕΡΩΝ ΔΟΣΙΘΕΟΣ: ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΣ ΔΙΝΑΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΘΗ ΠΙΣΤΗ!

 

Π. ΣΑΒΒΑΣ ΑΧΙΛΛΕΩΣ: Η ΑΜΕΡΙΚΗ ΘΑ ΥΠΟΦΕΡΕΙ ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΚΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ!

 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ: ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΤΑΝ ΠΕΣΕΙ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ!

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ' ΛΟΥΚΑ: Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΦΡΟΝΟΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥ (+ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΟΥΡΟΖ ΑΝΤΩΝΙΟΣ BLOOM).

 Κυριακή Θ’ Λουκά: Η παραβολή του Άφρονος Πλουσίου († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

(Λουκ. ιβ΄16-21)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τὸ τέλος τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς εἶναι μιὰ προειδοποιήση γιὰ κάτι ποὺ ὅλοι μας θὰ μπορούσαμε νὰ ἔχουμε συνειδητοποιήσει, – ὅτι ὁ θάνατος εἶναι δίπλα μας, ὅτι πολλά, πάρα πολλὰ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ κάνουμε θὰ χαθοῦν μ’ ἐμᾶς ἐπειδὴ εἶναι περιττὰ, θνητά.

Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἡ προειδοποιήση τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὸ πόσο κοντὰ εἶναι ὁ θάνατος θὰ μᾶς τρομοκρατοῦσε καὶ θὰ μᾶς στεροῦσε ἀπὸ τὴν δημιουργική μας δύναμη; Ὄχι, ἀντίθετα· οἱ Πατέρες συνήθιζαν νὰ λένε, «νὰ ἔχουμε συνεχῆ μνήμη θανάτου» ὄχι μὲ τὴν ἔννοια τοῦ νὰ φοβόμαστε τὸν θάνατο καὶ νὰ ζοῦμε κάτω ἀπὸ τὴν σκιά του, ἀλλὰ μᾶλλον ἐπειδὴ τίποτα ἄλλο παρὰ ἡ γνώση ὅτι ἡ ζωὴ εἶναι σύντομη, ὅτι μπορεῖ ὁποιαδήποτε στιγμὴ νὰ τελειώσει, μπορεῖ νὰ δώσει στὴν κάθε στιγμὴ τὸ τελικό της νόημα, καὶ σὲ ὁλόκληρη τὴ ζωὴ τὴν αἴσθηση ὅτι πρέπει νὰ βιαστοῦμε νὰ κάνουμε τὸ καλό, ὅτι πρέπει νὰ βιαστοῦμε νὰ ζήσουμε ὅπως θὰ ζούσαμε γνωρίζοντας ὅτι ἀνὰ πάσα στιγμὴ ὁ θάνατος μᾶς ὑπερβαίνει, ἡ ζωή μας θὰ εἶναι μιὰ ζωὴ θριαμβευτική. Ἄν μοναχὰ εἴχαμε συνεχῶς αὐτὸ κατὰ νοῦ, θὰ ζούσαμε τόσο βαθιά, τόσο ἔντονα. Ἄν γνωρίζαμε ὅτι τὰ λόγια ποὺ τώρα σᾶς λέω ἦταν τὰ τελευταῖα, πόσο διαφορετικὰ θὰ τὰ ἔλεγα, καὶ πόσο διαφοτετικὰ θὰ τ’ ἀκούγατε!

Ἄν ἐπρόκειτο νὰ νοιώσουμε ὅτι τὸ πρόσωπο ποὺ μιλούσαμε μπορεῖ νὰ εἶναι νεκρὸ σὲ λίγα λεπτά, πόσο προσεκτικοὶ θὰ εἴμασταν ὥστε τὰ λόγια καὶ οἱ πράξεις μας θὰ ἦταν τὸ ἀποκορύφωμα ὅλης μας τῆς ἀγάπης καὶ τῆς φροντίδας, ὁ θρίαμβος σὲ ὅ,τι ἄριστο καὶ ὑψηλὸ χαρακτηρίζει τὶς σχέσεις μας.

Ὁ λόγος ποὺ ζοῦμε τὸσο ἄσχημα, ποὺ λέμε τόσα πολλὰ κούφια λόγια, λόγια χωρὶς ζωή, ποὺ διαπράτουμε τόσες πράξεις ποὺ ἀργότερα καῖνε σὰν πληγὲς τὴν ψυχή μας, εἶναι ὅτι ζοῦμε σὰν νὰ εἶναι αὐτὴ ἡ ζωὴ μονάχα ἕνα πρόχειρο σχέδιο τῆς ζωῆς ποὺ θὰ ζοῦμε μιὰν ἡμέρα, ὅταν θὰ ἔχουμε χρόνο νὰ διαμορφώσουμε τὸ σχέδιο στὴν τελικὴ ἱστορία. Ἀλλὰ δὲν λειτουργοῦν ἔτσι τὰ πράγματα· ἔρχεται ὁ θάνατος καὶ τὸ σχέδιο μένει ἀδούλευτο, ἁπλῶς μουτζουρωμένο, καὶ αὐτὸ ποὺ μένει εἶναι μιὰ θλίψη γιὰ τὸ πρόσωπο ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι σπουδαῖο, ἀλλὰ ποὺ ἀποδείχτηκε ἐπιπόλαιο καὶ ἀσήμαντο.

Γι’ αὐτὸ μιλάει τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο, ὄχι γιὰ τὸ ὅτι θὰ πρέπει νὰ φοβόμαστε τὸν θάνατο, ἀλλὰ γνωρίζοντας ὅτι μπορεῖ νὰ ἔλθει ὁποιαδήποτε στιγμή, κάθε στιγμή πρέπει νὰ εἶναι τέλεια, κάθε λόγος πρέπει νὰ εἶναι λόγος ζωῆς, γεμάτος ἀπὸ πνεῦμα, νὰ ταιριάζει στὴν αἰωνιότητα. Καὶ κάθε μας πράξη σὲ σχέση μὲ μᾶς θὰ εἶναι τέτοια ποὺ θὰ γεννᾶ ζωὴ καὶ θὰ ἐκφράζει τὴν πληρότητα, τὸ μέγεθος, τὴν δύναμη τῆς ἀγάπης καὶ τῆς εὐλάβειας ποὺ θὰ πρέπει νὰ νοιώθουμε ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλον καὶ γιὰ τὸ κάθε τι. Ἄς τὸ σκεφτοῦμε, καὶ τότε ἄν μποροῦμε νὰ ἐνεργήσουμε σύμφωνα μ’ αὐτὸ, κάθε λόγος καὶ πράξη μας θ’ ἀποκτήσει τὴν διάσταση τῆς αἰωνιότητας καὶ θὰ λάμψει στὸ φῶς της. Ἀμήν.

 

30.11.1980

 

(Πηγή: kirigmata.blogspot.gr)

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΓΙΑΤΙ ΖΗΛΕΥΕΙΣ;

 Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Γιατί ζηλεύεις; 

Ο φθόνος είναι το καταστρεπτικότερο από όλα τα πάθη, διότι δεν βλάπτεις εκείνον που φθονείς, αλλά σπρώχνεις το ξίφος εναντίον του εαυτού σου.
Το πάθος του φθόνου είναι εφεύρεση του πονηρού διαβόλου και είναι αυτό, που κάνει τον άνθρωπο άγριο δαίμονα. Εξαιτίας αυτού συνέβη και ο πρώτος φόνος.
Όπως τα σκαθάρια τρέφονται με την κοπριά, έτσι και οι φθονεροί άνθρωποι, τρέφονται με τις συμφορές των άλλων. Ο φθονερός δεν ανέχεται να βλέπει την ευτυχία των άλλων, διότι την λογαριάζει ως δική του συμφορά. Ευχαρίστηση δοκιμάζουμε, όταν ο συνάνθρωπός μας υποφέρει, θεωρώντας τη συμφορά εκείνου ως παρηγοριά για τη δική μας δυστυχία.
Όποιος φθονεί, τον Θεό μάχεται… και χαίρετε μ’ αυτά που χαροποιούν τον διάβολο! Διότι, για πες μου: Γιατί ζηλεύεις τον αδερφό σου; Επειδή έχει πνευματική χάρη; Και λοιπόν; Από ποιόν την έχει πάρει; Δεν την έχει πάρει από τον Θεό; Άρα η έχθρα σου μεταβαίνει κατά του Θεού, που έδωσε την δωρεά…
Τί σε κάνει, άνθρωπέ μου, να λυπάσαι επειδή ο διπλανός σου έχει αγαθά; Να λυπηθείς για τις δυστυχίες τις δικές σου, το καταλαβαίνω, όχι όμως επειδή βλέπεις τους άλλους και προκόβουν! Να γιατί το αμάρτημα του φθόνου δεν παίρνει καμμιά συγχώρηση. Ο κλέφτης έχει να πει κάποια πρόφαση, την φτώχεια. Ο φονιάς τον θυμό. Παράλογες βέβαια και αβάσιμες προφάσεις, αλλά τέλος πάντων, προφάσεις. Εσύ όμως ο φθονερός ποιά αιτία έχεις να προβάλεις; Τίποτε, μόνο κακία και πονηριά!
Τέτοιος είναι ο φθόνος. Δεν ανέχεται να βλέπει την ευτυχία και την πρόοδο των άλλων, διότι νομίζει, ότι η ευτυχία και η πρόοδος του πλησίον είναι δική του συμφορά και λιώνει για όλα τα καλά του πλησίον του. Μοιάζει με τον κηφήνα, που καταστρέφει τους ξένους κόπους. Ο ίδιος δεν προσπαθεί ποτέ να σηκωθεί να ενεργήσει καλό. Θλίβεται όμως, όταν δει τον άλλον δραστήριο. Και κάνει τα πάντα για να τον μειώσει.
Ο φθόνος φθείρει τον άνθρωπο, όπως ο σκώρος τα ρούχα. Δεν υπάρχει χειρότερο ελάττωμα από τον φθόνο και την ζηλοτυπία. Γιατί ο φθονερός θεωρεί ευτυχία, τη δυστυχία των άλλων και όχι τη δική του ευημερία και περιφέρεται ως κάποιος κοινός εχθρός της ανθρωπίνης φύσεως και χτυπά τα μέλη του Χριστού. Ποιός λοιπόν θα μπορούσε να υπάρξει περισσότερο μανιακός; Προτιμά ο ίδιος του να υποφέρει παρά να δει τον πλησίον του να ευτυχεί. Τί αθλιότερο θα μπορούσε να υπάρχει απ’ αυτό;
Ο φθονερός, όταν δει τον άλλον να προκόπτει, λειώνει. Μοιάζει με τον κηφήνα, που καταστρέφει του ξένους κόπους. Ο ίδιος δεν προσπαθεί ποτέ να σηκωθεί να ενεργήσει το καλό. Θλίβεται όμως, όταν δει τον άλλον δραστήριο. Και κάνει τα πάντα, για να τον μειώσει…
Και αν κάνει κάποιος θαύματα, παρουσιάζει παρθενία, νηστεία, χαυμενία και με τις αρετές του φτάσει τις αρετές των Αγγέλων, είναι όμως κυριευμένος από το πάθος του φθόνου, είναι περισσότερο αμαρτωλός από όλους τους αμαρτωλούς.
Εάν το να αγαπάμε εκείνους που μας αγαπούν, μας κάνει να μην διαφέρουμε από τους ειδωλολάτρες (και τους άπιστους), τότε να φθονεί κάποιος εκείνων που τον αγαπά, αυτό που μπορεί να σταθεί;
Όποιος κατέχεται από την αρρώστια του φθόνου, δεν θα περάσει στον ουρανό. Γι’ αυτόν και πριν από τον ουρανό και τούτη η ζωή είναι κόλαση.
 
ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟ!

 Άγιος Βασίλειος ο Μέγας: Να ευχαριστείς τον Θεό

 

Είσαι άρρωστος; Να είσαι χαρούμενος. Γιατί «εκείνον που αγαπά ο Κύριος, τον παιδαγωγεί» (Εβρ. 12, 6). Είσαι φτωχός; Να ευφραίνεται η ψυχή σου, γιατί σε περιμένουν τα αγαθά του φτωχού Λαζάρου.
Σε συκοφαντούν και σε κακομεταχειρίζονται για το Όνομα του Χριστού; Είσαι μακάριος, γιατί η καταισχύνη σου θα μετατραπεί σε δόξα αγγελική.
Είσαι δούλος; Ευχαρίστησε τον Θεό και έτσι θα έχεις μαζί σου πάντα Εκείνον που ταπεινώθηκε περισσότερο από όλους τους ανθρώπους. Ευχαρίστησε Τον, γιατί είσαι σε καλύτερη κατάσταση από κάποιον άλλο, γιατί ούτε σε καταναγκαστικά έργα σε έστειλαν, ούτε σε μαστιγώνουν.
 
ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΟΣΙΟΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΣΑΧΑΡΩΦ : "ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΝΟΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΩΣ ΜΙΑ ΟΜΠΡΕΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΠΟ ΚΑΤΩ".

 Ξέρεις, τώρα μιλάμε με το τηλέφωνο… έτσι να μιλάς με τον Θεό, σαν να σηκώνεις το τηλέφωνο και να του λες ό,τι θέλεις απ’ ευθείας. Να έχεις πάντα ανοικτή γραμμή, μη σπάσεις ποτέ το καλώδιο αυτό. Υπάρχει πρόνοια, μη φοβάσαι να χαίρεσαι. Να έχεις την πρόνοια του Θεού ως μία ομπρέλα και να είσαι από κάτω. Να πιστεύετε ακράδαντα στην πρόνοια του Θεού, παρά τις όποιες θλίψεις και κόπους που έχετε.

Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ

ΓΕΡΩΝ ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΚΑΘΑΡΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ, ΟΤΑΝ ΚΟΙΝΗΘΕΙ, Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΠΕΡΝΑΕΙ ΜΕ ΤΟ ΕΞΠΡΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΛΩΝΙΑ!

Γέρων Προκόπιος: Ο άνθρωπος που κάνει καθαρά εξομολόγηση, όταν κοιμηθεί, η ψυχή του «περνάει με το εξπρές» τα τελώνια. 

ΓΕΡΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ: ΟΤΑΝ ΖΗΤΑΤΕ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΑΣ!

Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης: Όταν ζητάτε κάτι από τον Κύριο στην προσευχή σας, να βάζετε στο τέλος: «… εάν είναι προς όφελος της ψυχής μου».
Γιατί, αυτό δείχνει ταπείνωση και παραχώρηση στο θείο θέλημα. Ό,τι ζητήσεις από τον Κύριο με την καρδιά σου, θα στο δώσει. Και να Τον δοξάζεις πάντοτε.