Ο Π. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΙΣΛΑΜΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΣΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ Α.Π.Θ.

Απόσπασμα από τήν συνέντευξη ποὺ παραχώρησε ὁ ὁμότιμος καθηγητὴς Πατρολογίας π. Θεόδωρος Ζήσης σχετικό μὲ τὴν ἀποφασισθεῖσα ἀπὸ τὴν πλεινότητα τῶν καθηγητῶν ἵδρυση Τμήματος Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ ΑΠΘ, μὲ σημαντικὲς ἀναφορὲς στὴν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἐντὸς καὶ ἐκτός τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν καὶ σὲ ἄλλα κρίσιμα θεολογικὰ θέματα.

Η ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΜΠΡΟΥ ΣΙΑΣΟΥ ΠΕΡΙ ΙΣΛΑΜΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ!!!

Ἡ εἰσήγηση ποὺ ἐκφώνησε ὁ καθηγητὴς κ. Σιάσος Λάμπρος κατὰ τὴν συνέλευση τοῦ Θεολογικοῦ Τμήματος τοῦ ΑΠΘ ποὺ πραγματοποιήθηκε τὴν Παρασκευὴ 7 Μαρτίου καὶ ἀφοροῦσε τὴν δημιουργία Ἰσλαμικοῦ Τμήματος Σπουδῶν στὴν Θεολογικὴ Σχολή.

Από την εισήγηση του κ. Λ. Σιάσου, μαθαίνουμε ότι οι Σεβ. Αλεξανδρουπόλεως και Δημητριάδος είναι οι Μητροπολίτες που επεμβαίνουν αντικανονικά στα όρια άλλης Μητροπόλεως -τουτέστιν της Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης- για να συσταθεί Τμήμα Ισλαμικών Σπουδών.

Από την εισήγηση μαθαίνουμε επίσης τον πρωταγωνιστικό ρόλο που διαδραμάτισε ο γνωστός για το μεταπατερικό του φρόνημα και το Διαθρησκειακό του ήθος Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας κ. Γ. Καλαντζής. 

ΤΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΙ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΤΟΥ Α.Π.Θ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΙΣΛΑΜΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΣΤΗ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ

«θα γίνουμε καταγέλαστοι στο διεθνές επιστημονικό κοινό…!»

Ένας περίεργος θόρυβος (με ενδείξεις πολιτικής παρέμβασης, ενδεχομένως και σιωπηρής συμφωνίας με την Τουρκία) έχει ξεκινήσει από κάποιους κύκλους τις τελευταίες εβδομάδες στη Θεσσαλονίκη σχετικά με το ενδεχόμενο οι ισλαμικές σπουδές να εισαχθούν σε κάποια ή κάποιες θεολογικές σχολές στην Ελλάδα. Όλα αυτά τη στιγμή που οι γείτονες Τούρκοι κρατάνε επί δεκαετίες κλειστή τη Χάλκη και τον τελευταίο καιρό, με δηλώσεις του ίδιου του Ερντογάν, θέτουν ανοιχτά θέμα μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Στις 18 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη μια εκδήλωση με θέμα «ισλαμικές σπουδές στη θεολογική πραγματική ανάγκη ή πολιτικός σχεδιασμός παίγνιο»; Κάποιες εβδομάδες νωρίτερα, και πιο συγκεκριμένα στις 28 Ιανουαρίου 2014 στη μηνιαία σύναξη των εφημερίων της Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης δημοσιοποιήθηκε ένα ψήφισμα των ιερέων της μητρόπολης οι οποίοι εξέφρασαν την αντίθεσή τους στο θέμα. 

Η «δημοκρατία» επικοινώνησε με τον καθηγητή στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ Δημήτρη Τσελεγγίδη, ο οποίος συμμετείχε ως ομιλητής στην παραπάνω συζήτηση και παρακολουθεί στενά το ζήτημα. Ο κ. Τσελεγγίδης αναφέρθηκε αρχικά στο πώς ξεκίνησε η υπόθεση, λέγοντας: «Το πρόβλημα ανακινήθηκε από την ίδια την Πολιτεία, δηλαδή το υπουργείο Παιδείας, το οποίο έστειλε σχετικό έγγραφο στις θεολογικές σχολές. Ομως σε αυτό το κάλεσμα δεν ανταποκρίθηκαν το Πανεπιστήμιο των Αθηνών ούτε η δική μας κοσμητεία. Ανταποκρίθηκε μόνο το Τμήμα Θεολογίας. Το αίτημα ήταν να δημιουργηθεί ένα Τμήμα Μουσουλμανικών Σπουδών, το οποίο θα ήταν τετραετούς φοιτήσεως και θα οδηγούσε σε ξεχωριστό πτυχίο, κάτω από τη σκέπη του δικού μας τμήματος. Ο σκοπός αυτού του τμήματος ήταν να καταρτίσει θεολογικώς τους μουσουλμάνους διδασκάλους του μαθήματος των θρησκευτικών στην Πρωτοβάθμια και τη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση για τις ανάγκες της μειονότητας στη Θράκη. Το ερώτημα που προέκυψε, όμως, ήταν ποιοι θα διδάξουν, αφού τα μαθήματα θα γίνονταν σε μουσουλμάνους. Το υπουργείο Παιδείας έδωσε σε αυτό το αίτημα έναν εθνικό χαρακτήρα. Αυτό ήταν το περιτύλιγμα του πράγματος, του οποίου το περιεχόμενο δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς. Αυτό, όμως, ενέχει κάποια ουσιαστικά προβλήματα. Το ένα είναι, πώς μπορούσαμε εμείς να υποστηρίξουμε μουσουλμανικές σπουδές; Και εννοώ επιστημονικώς. Το δικό μου λοιπόν επιχείρημα, και όχι μόνο, είναι ότι εμείς είμαστε μια ορθόδοξη Θεολογική Σχολή και η επιστημονική μας κατάρτιση γίνεται με βάση την Αγία Γραφή και τη διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας μας, άρα δεν είμαστε σε θέση εμείς επιστημονικά να τους δώσουμε την ταυτότητα αυτή. Το Κοράνιο δέχεται πως ο Χριστός είναι άνθρωπος και ένας προφήτης κατώτερος του Μωάμεθ! Υπάρχουν λοιπόν εδώ προβλήματα και τεχνικά, αλλά και συνειδήσεως. Γι’ αυτό πρότεινα στη συγκεκριμένη περίπτωση το εξής. Το Πανεπιστήμιο Αθηνών έχει Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών, το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας έχει ανάλογο τμήμα, όπως και το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Γιατί λοιπόν θα έπρεπε να έρθει στη Θεσσαλονίκη η Σχολή, σε μια πόλη στην οποία δεν υπάρχει μειονότητα; Δεν υπάρχει σε καμία Θεολογική Σχολή στην Ευρώπη τέτοιο πρόγραμμα σπουδών, εισαγωγική κατεύθυνση μουσουλμανικών σπουδών, που να δίνει τέτοιο πτυχίο. Ούτε καν στο Ισραήλ όπου υπάρχει σημαντική μουσουλμανική κοινότητα». Στην ερώτηση της «δημοκρατίας» γιατί ορισμένοι επιμένουν για τη Θεσσαλονίκη, ο κ. Τσελεγγίδης απάντησε:

«Ειλικρινά δεν μπορώ να σας πω, γιατί δεν το κατανοώ. Είμαι στην επιτροπή καταρτίσεως των προγραμμάτων. Με κάλεσε ο μητροπολίτης κ. Ανθιμος στο γραφείο του, όπου βρισκόταν ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Παιδείας Γ. Καλατζής αλλά και ο διευθυντής του υπουργείου Εξωτερικών! Όταν ετέθη το θέμα, τους είπα ότι θα γίνουμε καταγέλαστοι στο διεθνές επιστημονικό κοινό και προέβαλα λόγους κοινωνικής αποδοχής αλλά και όλες τις πολιτικές προεκτάσεις. Η απάντηση του γενικού γραμματέα και του διευθυντή του υπουργείου Εξωτερικών σε αυτούς τους προβληματισμούς είναι ότι…  αδυνατούν να απαντήσουν. Ακούστηκε ακόμα ότι είναι σύμφωνοι με τη Σχολή οι τέσσερις Θρακιώτες Επίσκοποι. Αναρωτιέμαι (αν είναι αληθές αυτό), γιατί τότε δεν κάνουν στη Θράκη τη Σχολή από τη στιγμή μάλιστα κατά την οποία ο οικείος μητροπολίτης (Θεσσαλονίκης) δήλωσε την κάθετη αντίθεσή του».

Πιθανή προσφυγή στο ΣτΕ

Ως προς την εξέλιξη του θέματος από εδώ και πέρα φαίνεται ότι όλα είναι ανοιχτά, όπως δήλωσε ο κ. Τσελεγγίδης. «Στις 7 Μαρτίου, στη συνεδρίαση του Τμήματος Θεολογίας ήμασταν μόνο 6 κατά και 23 είπαν “ναι”. Οπότε, αφού ψηφίστηκε αυτό, προχωράει το αίτημα προς τη Σύγκλητο του πανεπιστημίου και μετά θα προωθηθεί στο υπουργείο Παιδείας με την προοπτική, αν προλάβει, (αφού όλοι οι “επάνω” λέγεται πως είναι θετικοί) τον Απρίλιο μάλλον θα μπει στα μηχανογραφικά! Πιθανότατα λοιπόν τον Σεπτέμβριο να έχουμε την είσοδο των πρώτων μουσουλμάνων φοιτητών στο τμήμα μας. Βέβαια υπάρχουν και σοβαρές αντίθετες απόψεις. Σε εκδήλωση που πραγματοποιήσαμε πριν από λίγες εβδομάδες, ο Επίτιμος Πρόεδρος του Αρείου Πάγου κ. Νικόπουλος ανέφερε ότι συνταγματικά είναι παράνομος αυτός ο νόμος. Αρα το θέμα δεν έχει λήξει εφόσον επίκειται προσφυγή ενδεχομένως στο Συμβούλιο της Επικρατείας» καταλήγει ο κ. Τσελεγγίδης.

 (Δημοκρατία,15/03/2014 -Ένθετο  για την Ορθοδοξία)

ΠΟΙΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ Α.Π.Θ. ΨΗΦΙΣΑΝ ΝΑΙ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΟΧΙ, ΣΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΙΣΛΑΜΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ;

Το «πράσινο φως» άναψε η Γενική Συνέλευση του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης για  τη δημιουργία Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών.
Τα μέλη     ΔΕΠ που συμμετείχαν στη σχετική ψηφοφορία  υπερψήφισαν τη σχετική πρόταση ,με 23 ψήφους ναι , 6 όχι και  1 λευκό, ενώ 8 καθηγητές ήταν απόντες.

"ΘΑΥΜΑΣΤΕ" ΤΟΥΣ 23 ΑΡΝΗΤΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΜΑΣ! 

Ποιοι καθηγητές του Τμήματος Θεολογίας Α.Π.Θ. ψήφισαν ΝΑΙ και ποιοι ΟΧΙ, στην ίδρυση Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών…

Παρασκευή 7.3.2014

Ψήφισαν κατ᾽ ἀλφαβητική σειρά  ΝΑΙ (23)

Ἀμοιρίδου Εὐαγγελία
Ἀτματζίδης Χαράλαμπος

Βαλαῆς Διονύσιος

Γκουτζιούδης Μόσχος

Εὐαγγέλου Ἠλίας

Ζιάκα Ἀγγελική

Ιωάννης Φώτιος

Κόλτσιου-Νικήτα Ἄννα

Κούκουρα Δήμητρα

Κυριατζῆ Ἀντωνία

Κωνσταντίνου Μιλτιάδης

Μαρτζέλος Γεώργιος

Μητροπούλου-Μούρκα Βασιλική

Παπαγεωργίου Νίκη

Παχῆς Παναγιώτης

Πέτρου Ἰωάννης

Σκαλτσῆς Παναγιώτης

Σκιαδαρέσης π. Ἰωάννης

Σταμούλης Χρυσόστομος

Στογιαννίδης Ἀθανάσιος

Τσομπανίδης Στυλιανός

Ὑφαντῆς Παναγιώτης

Χατζούλη Γλυκερία

ΟΧΙ (6)

Κογκούλης Ἰωάννης

Κουρεμπελές Ἰωάννης

Μυρίδης Νικόλαος

Οἰκονόμου Ἑλένη

Σιάσος Λάμπρος

Τσελεγγίδης Δημήτριος

ΛΕΥΚΟ (1)

Ράντζου Μαρία

ΑΠΟΝΤΕΣ (8)

ΠΗΓΗ: http://thriskeftika.blogspot.gr

ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΥΡΕΑ

Μια φορά πήγε κάποιος στο κουρείο για το καθιερωμένο κούρεμα και ξύρισμα. Καθώς ο κουρέας άρχισε να δουλεύει, άρχισε μια καλή συζήτηση. Μίλησαν για τόσα πολλά πράγματα και πάρα πολλά θέματα… Όταν τελικά άγγιξαν το θέμα της θρησκείας και του Θεού, ο κουρέας αναφώνησε:

‘Δεν πιστεύω ότι ο Θεός υπάρχει.’

‘Γιατί το λες αυτό;’ ρώτησε ο πελάτης. Και ο κουρέας είπε:

‘Λοιπόν, απλά βγες έξω στο δρόμο για να καταλάβεις γιατί ο Θεός δεν υπάρχει. Πες μου γιατί αν ο Θεός υπάρχει, υπάρχουν τόσοι διεστραμμένοι; Γιατί τόσα εγκαταλελειμμένα παιδιά;

Αν ο Θεός υπήρχε, δε θα υπήρχε ούτε δυστυχία ούτε πόνος. Δε μπορώ να φανταστώ ένα Θεό που αγαπάει και συμπονεί να επιτρέπει όλα αυτά που γίνονται.’

Ο πελάτης το σκέφτηκε για μια στιγμή, αλλά δεν απάντησε γιατί δεν ήθελε να χαλάσει τη συζήτηση.

Ο κουρέας τελικά τελείωσε τη δουλειά του και ο πελάτης έφυγε. Όμως μόλις έφυγε από το κουρείο, είδε ένα άντρα στο δρόμο με μακρυά κατσαρά βρώμικα μαλλιά και γένια. Φαινόταν πολύ βρώμικος και απεριποίητος. Εκείνη τη στιγμή ο πελάτης γύρισε πίσω και ξαναμπήκε στο κουρείο. Τότε είπε στον κουρέα:

‘Ξέρεις τι; Οι κουρείς δεν υπάρχουν!‘

‘Πως μπορείς να το λες αυτό;’ ρώτησε ο έκπληκτος κουρέας.

‘Είμαι εδώ και είμαι κουρέας! Μόλις σε κούρεψα, τι είναι αυτά που λες;’

‘Όχι!’ απάντησε ο πελάτης και εξήγησε:

‘Οι κουρείς δεν υπάρχουν γιατί αν υπήρχαν, δε θα υπήρχαν αχτένιστοι άνθρωποι και με μακρυά βρώμικα μαλλιά, όπως ο τύπος απ’ έξω.‘

‘Μα… οι κουρείς ΌΝΤΩΣ υπάρχουν! Αυτό συμβαίνει όταν οι άνθρωποι δεν έρχονται σε μένα.’

‘Ακριβώς!’ απάντησε ο πελάτης.

‘Αυτό είναι το θέμα! Ο Θεός, επίσης ΥΠΑΡΧΕΙ! Και αυτό συμβαίνει όταν οι άνθρωποι δεν πηγαίνουν σε Αυτόν και δεν αναζητούν σε Αυτόν βοήθεια. Γι’ αυτό υπάρχει τόσος πόνος και δυστυχία στον κόσμο.’

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ Ή ΣΩΤΗΡΙΑ;

Κάποτε ένας ναυτικός βρέθηκε ναυαγός σ' ένα ακατοίκητο τροπικό νησί μόνος κι έρημος. Με πολλούς κόπους, χωρίς εργα­λεία, εργαζόμενος μόνο με τα χέρια του, κατάφερε να φτιάξει μια ξύλινη καλύβα για να μπορέσει να προστατευτεί κατά την περίοδο των βροχών.

Πράγματι είχε μόλις τελειώσει την καλύ­βα όταν άρχισε να βρέχει ασταμάτητα. Όμως την δεύτερη κιόλας μέρα ένας κε­ραυνός έκαψε την καλύβα του και την έκανε στάχτη.

Ο ναυαγός, πού πρώτα δόξαζε τον Θεό για την σωτηρία του, τώρα ανα­λύθηκε σε δάκρυα. «Γιατί, Θεέ μου;» άρχι­σε να λέει και να παραπονιέται για την κα­ταστροφή. Κι ενώ η απελπισία πλημμύριζε την καρδιά του άκουσε από το πέλαγος το σφύριγμα ενός μεγάλου πλοίου.

Σε λίγο μια βάρκα ήταν στην παραλία.

«Πώς με βρήκατε σε τούτη την ερημιά;» τους ρώτησε.

«Είδαμε», του είπαν, «το σινιάλο του καπνού απ' τη φωτιά πού άναψες»!

"Όταν βλέπεις τα όνειρα, τις επιδιώξεις και τα έργα σου κάποιες φορές να γίνονται στάχτη κι αποκαΐδια, μην απελπίζεσαι. Γιατί στ' αλήθεια: «Τοις αγαπώσι τον Θεόν πάντα συνεργεί εις αγαθόν»..

πηγή Περιοδικό Φίλοι Φυλακισμένων τευχ. 14ο

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΛΛΗΣΟΥΝ ΜΙΚΡΟΒΙΑ

Ὑπάρχουν χριστιανοί πού φοβοῦνται νά μεταλάβουν γιά νά μήν κολλήσουν μικρόβια! Ἄν ἦταν ἔτσι, δέν θά ζοῦσε κανένας ἀπό τούς ἱερεῖς, ἐπειδή στό τέλος καταλύουν τό περιεχόμενο τοῦ Ἁγίου Ποτηρίου, ἀπό τό ὁποῖο κοινωνοῦν συχνά ἑκατοντάδες πιστοί μέ ποικίλες ἀρρώστιες. Κι ὅμως, κανένας ἱερέας δέν ἔπαθε ποτέ τίποτα. Τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου εἶναι "πῦρ καταναλίσκον".

Ἕνα ἀπό τά πολλά περιστατικά πού ἀποδεικνύουν περίτρανα τήν ἀλήθεια αὐτή εἶναι καί τό ἀκόλουθο:

Ὅταν ὁ Μητροπολίτης Χίου Παντελεήμων Φωστίνης (+1962) ἦταν ἱεροκήρυκας Ἀττικῆς, πῆγε κάποτε νά λειτουργήσει στό φθισιατρεῖο τῆς "Σωτηρίας". Ἐκεῖ τοῦ ἔφεραν οἱ νοσοκόμοι μία μεγάλη πιατέλα μέ πολλά κουταλάκια.
- Τί τά φέρατε αὐτά; τούς ἐρώτησε.
- Μᾶς εἶπαν οἱ γιατροί νά κοινωνήσετε μέ αὐτά τούς ἀσθενεῖς, ἀρχίζοντας ἀπό τούς πιό ἐλαφρά καί προχωρώντας στούς πιό βαριά.
- Δέν χρειάζονται αὐτά, ἀπάντησε μέ πίστη ὁ ἱερέας. Ἔχω τήν Ἁγία Λαβίδα.
Πραγματικά, στή Θεία Λειτουργία κοινώνησε κανονικά τούς ἀσθενεῖς καί ὕστερα πλησίασε τήν Ὡραία Πύλη γιά νά καταλύσει. Τό ἔκανε αὐτό γιά νά τόν βλέπουν ὅλοι, καί νά μάθουν οἱ γιατροί ὅτι ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι φωτιά πού καίει τά πάντα.

ΑΡΧΙΜ. ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ: Ο "ΑΓΙΟΣ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ" ΠΟΥ ΠΡΟΤΑΘΗΚΕ ΓΙΑ ΝΟΜΠΕΛ!

O Αρχιμανδρίτης Γερβάσιος Ραπτόπουλος Ιεροκήρυκας εδώ και 36 χρόνια, έχει επισκεφθεί φυλακές σε 90 χώρες. Έχει αποφυλακίσει 15.500 άπορους κρατουμένους, δίνοντας 4,4 εκατομμύρια ευρώ. Χρήματα που προήλθαν από προσφορές ανθρώπων που γνωρίζουν το έργο του…

Τον Οκτώβριο του 2012 προτάθηκε για το Νόμπελ Ειρήνης από τη Νορβηγική Ακαδημία. Δίκαια τον αποκαλούν «Άγγελο των φυλακισμένων».

Όταν ακούς τον πατέρα Γερβάσιο, δεν καταλαβαίνεις την ηλικία του. Είναι 83 ετών. Γεννήθηκε στον Αιμιλιανό Γρεβενών το 1931. Και όμως, όταν μιλάει για τους φυλακισμένους, για τους ανθρώπους που βοηθά να αποκτήσουν και πάλι την ελευθερία τους και να ακολουθήσουν το δρόμο του Θεού, νομίζεις ότι ξανανοιώνει.

Η χάρη του Θεού είναι αυτή που του δίνει τη δύναμη να ταξιδεύει από τη μια άκρη του κόσμου στην άλλη, εξηγεί, μιλώντας στο dogma.gr : «Έχω τέτοια όρεξη, τέτοια αγάπη, τέτοιο μεράκι, που αν μου πείτε τώρα να φύγω για την Ιρλανδία, να φύγω για την Αλάσκα, έφυγα αμέσως. Εάν μου πείτε για φυλακή έγινα πουλί και πέταξα».

Το έργο του ξεκίνησε στις 5 Μαρτίου του 1978, όταν υπηρετούσε στην Ιερά Μητρόπολη Σερρών και Νιγρίτης. Την Κυριακή των Αποκρεών. Είναι η Κυριακή που διαβάζεται στη Θεία Λειτουργία η Ευαγγελική περικοπή της κρίσεως : «εν φυλακή ήμην, και ήλθετε προς με». Αυτή η φράση τον ενέπνευσε να ασχοληθεί με τους ανθρώπους, που για μικροαπάτες, κυρίως, βρίσκονται στη φυλακή και δεν έχουν τη δυνατότητα να εξαγοράσουν την ποινή τους.

Η ημέρα αυτή καθιερώθηκε ανεπίσημα, τότε, ως «Ημέρα του Φυλακισμένου» και αργότερα ως «Διακονία Αποφυλακίσεως Απόρων Κρατουμένων».

Το όνομά του είναι γνωστό σε όλο τον κόσμο. Η ζωή του είναι ένα συνεχές ταξίδι. Από τη μία φυλακή στην άλλη. Όσο μακρυά και αν είναι, εάν κάποιος άνθρωπος χρειαστεί τη βοήθειά του, θα πάει να τον βρει. Χωρίς να κοιτάξει χρώμα, φυλή ή θρησκεία.

Μπορεί να μην ξέρει τη γλώσσα τους μας είπε, ξέρει όμως να ακούει τη φωνή τους. Όπου και αν βρέθηκε, τον δέχθηκαν με σεβασμό και αγάπη. Κάποιοι τον κοιτούσαν με περιέργεια. Δεν είχαν ξαναδεί από κοντά χριστιανό ορθόδοξο κληρικό.

Όταν μάλιστα, σε μια φυλακή της Νέας Ζηλανδίας, τον υποδέχθηκαν ιθαγενείς Μαορί, εξεπλάγην, όταν τον χαιρέτησαν με τον παραδοσιακό τρόπο, ακουμπώντας τη μύτη τους στη δική του.

Έχει μάθει να σέβεται τους ανθρώπους, τις παραδόσεις τους, να ακούει τα προβλήματά τους, και όπως μπορεί να βοηθάει και να μεταφέρει το μήνυμα αγάπης του Ιησού.

Σε αυτούς που αναρωτιούνται, γιατί δίνει τόσα χρήματα σε αυτούς που έχουν φυλακισθεί και όχι σε ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη και δεν έχουν υποπέσει σε κάποιο αδίκημα, απαντά ότι το έργο του είναι ιεραποστολικό. Δουλειά του είναι να είναι κοντά στους αμαρτωλούς, για να τους φέρει στον ίσιο δρόμο.

Όπως ο γιατρός, θα ασχοληθεί με τον ασθενή που είναι πιο βαριά άρρωστος, έτσι και αυτός ασχολείται με τους αμαρτωλούς που έχουν τη διάθεση να μετανοήσουν ειλικρινά.

ΑΓΙΟΣ ΝΗΦΩΝ: ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΕΤΡΑΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

Κάποτε τον Άγιο Νήφων (Επίσκοπος Κωνσταντιανής της κατ’ Αλεξάνδρειαν) τον βασάνισε ο εξής λογισμός:

«Μήπως, αντί να τρέχω στους ναούς, είναι καλύτερα να κάθομαι σ’ ένα μέρος και να ζητάω το έλεος του Θεού;».

Δεν άργησε ο φιλάνθρωπος Θεός να του αποκαλύψει, ότι κάθε φορά πού ένας άνθρωπος πάει σε εκκλησία για να προσευχηθεί, είτε μέρα είναι είτε νύχτα, τα βήματά του μετριούνται από τούς αγίους αγγέλους, για να μετατραπούν σε ουράνιο μισθό την ημέρα της Κρίσεως.

Είπε πάλι: Ο Θεός δεν κρίνει τον χριστιανό, επειδή αμαρτάνει, αλλά επειδή δεν μετανοεί.

Γιατί το να αμαρτάνει κανείς και να μετανοεί είναι ανθρώπινο, ενώ το να μη μετανοεί είναι γνώρισμα του διαβόλου και των δαιμόνων του.

Επειδή δεν ζούμε συνεχώς στη μετάνοια γι΄ αυτό θα κριθούμε.

ΠΟΤΕ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΜΑΣ ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ

Κάνουμε τον σταυρό μας:

1. Μόλις ανάψουμε το κερί μας.

2. Όταν μπαίνουμε στους Ιερούς Ναούς και όταν βγαίνουμε από αυτούς.

3. Στην αρχή κάθε ακολουθίας.

  

4. Σε κάθε Τριαδική εκφώνηση, δηλαδή κάθε φορά που θα λέγεται ή θα ψάλλεται το: «Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι», η όταν ακούγεται το «… του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος…».

5. Σε κάθε εκφώνηση της Παναγίας: «Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας…» που υπάρχει στα Ειρηνικά, Πληρωτικά και Μικρές Συναπτές.

6. Στα Απολυτίκια ή Τροπάρια όταν και όπου ακούγεται το όνομα του Αγίου ή της Αγίας της ημέρας, του Ναού κλπ.

7. Στον Όρθρο, όταν ψάλλεται, επαναλαμβανόμενο, το Μεγαλυνάριο της Παναγίας: «Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ…». Το σταυρό μας είναι προτιμότερο να τον κάνουμε , όταν φθάνει η ψαλμωδία στο: «…την όντως Θεοτόκον …», για να τονίζεται η πίστη ότι εγέννησε Θεόν.

8. Στη Μικρή και Μεγάλη Είσοδο, όταν περνούν από μπροστά μας το Ευαγγέλιο και τα Τίμια Δώρα.

9. Στον Τρισάγιο Ύμνο: «Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς».

10. Στο «Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν…» το οποίο επαναλαμβάνεται τρις. Μαζί με το σταυρό μας σ’ αυτήν την περίπτωση κάνουμε κάθε φορά και μία μικρή μετάνοια.

11. Πριν από το τέλος του Εσπερινού, όταν ο Ιερέας λέγει το «Νυν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου…».

12. Στις απολύσεις των ακολουθιών (Εσπερινού, Όρθρου και λοιπών ακολουθιών), καθώς και στην απόλυση της Θείας Λειτουργίας.

13. Κάθε άλλη φορά, κατά τις διάφορες αιτήσεις του Ιερέα , εφ’ όσον αυτό αναπαύει ή ευχαριστεί τον πιστό.

14. Όταν προσκυνούμε τις άγιες Εικόνες ή άγια Λείψανα.

15. Πριν κοινωνήσουμε και μετά τη Θεία Κοινωνία.

ΔΕΝ κάνουμε τον σταυρό μας:

1. Όταν μας θυμιάζει ο Ιερέας. Στις περιπτώσεις αυτές αντί σταυρού, κάνουμε μια υπόκλιση της κεφαλής ευχαριστούντες τον Ιερέα για την τιμή που μας κάνει: Μετά τις άγιες Εικόνες να θυμιάζει και εμάς, ως εικόνες του Θεού! Εάν καθόμαστε, πρέπει να σηκωνόμαστε.

2. Όταν στην αρχή του Όρθρου αναγινώσκεται ο Εξάψαλμος. Το σταυρό μας μπορούμε να κάνουμε στην αρχή και στο τέλος του Εξάψαλμου. Σ’ όλη όμως τη διάρκεια αυτού, ακόμη και στο μέσον του, όταν λέγουμε τα «Δόξα… Και νυν… Αλληλούια…» ΔΕΝ κάνουμε το σταυρό μας, αλλά παρακολουθούμε «εν πάση σιωπή και κατανύξει» τον Αναγνώστη, ο οποίος «μετ’ ευλαβείας και φόβου Θεού», διαβάζει τον Εξάψαλμο. Διότι ο χρόνος αυτός της αναγνώσεως προεικονίζει το χρόνο της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου, κατά τη διάρκεια του οποίου με φόβο και τρόμο θα αναμένουμε την τελική κρίση Του για εμάς. Και, όπως τότε, έτσι και τώρα θα πρέπει σιωπώντες, όρθιοι, ακίνητοι, χωρίς μετακινήσεις η, προπαντός, χωρίς και τους παραμικρούς θορύβους, να παρακολουθούμε την ανάγνωση αυτή. (Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στις εσπερινές ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας, οι οποίες είναι ο Όρθρος της επομένης. Διότι τότε, αφηρημένοι, μπαίνουμε στους Ναούς χωρίς να προσέχουμε, εάν εκείνη την ώρα διαβάζεται ο Εξάψαλμος. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να παραμένουμε ακίνητοι στην είσοδο του Κυρίως Ναού και μετά το πέρας της αναγνώσεως να μετακινούμαστε για να καταλάβουμε τη θέση μας).

3. Όταν φιλάμε το χέρι Ιερωμένου. Η συνήθεια ορισμένων να κάνουν το σταυρό τους πριν φιλήσουν το χέρι του Επισκόπου ή Ιερέα ή οποιουδήποτε ρασοφόρου είναι λανθασμένη. Το σταυρό μας τον κάνουμε, όταν ασπαζόμαστε τις άγιες Εικόνες και όχι όταν ασπαζόμαστε το χέρι του Ιερωμένου. Όταν λοιπόν πρόκειται να επικοινωνήσουμε ή να συναντηθούμε με Ιερωμένο, μπορούμε να πούμε «Ευλόγησον, Δέσποτα ή Πάτερ» ή «Την ευχή σας, Σεβασμιώτατε ή Άγιε Καθηγούμενε ή Πάτερ και κάνοντας μία μικρή υπόκλιση της κεφαλής να ασπαστούμε το δεξί του χέρι, οπότε συνεχίζουμε το διάλογο μαζί του, όπως επιθυμεί ο καθένας. Το ίδιο κάνουμε και φεύγοντας από κοντά του. Λέμε, «Την ευχή σας ή Ευλογείτε, Πάτερ», κάνουμε μικρή υπόκλιση, προτείνοντας τις παλάμες μας σταυροειδώς, ασπαζόμαστε τη δεξιά του και φεύγουμε.

4. Όταν λαμβάνουμε το αντίδωρο από το χέρι του Ιερέα, το οποίο (χέρι) στη συνέχεια το ασπαζόμαστε.

Aπό το:"Λατρευτικό Εγχειρίδιο", σελ. 168 & 171 του π. Γεωργίου Κουγιουμτζόγλου

ΕΙΠΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ: ΕΧΕ ΕΤΟΙΜΟ ΤΟ ΣΠΑΘΙ ΣΟΥ ΓΙΑ ΑΓΩΝΑ!

Εἶπε κάποιος Γέροντας: «Ἔχε ἕτοιμο τὸ σπαθί σου γιὰ ἀγώνα».

Καὶ ὁ ἀδελφὸς ἀπάντησε: «Τὸ θέλω ἀλλὰ δὲν μ᾿ ἀφήνουν τὰ πάθη».

Κι ὁ Γέροντας πρόσθεσε:

«Ἡ ἁγία Γραφὴ λέει: Ζήτησέ με, ὅταν θλίβεσαι, καὶ θὰ σὲ ἀπαλλάξω καὶ θὰ μὲ δοξάσεις. Νὰ ἐπικαλεῖσαι λοιπὸν Αὐτὸν καὶ θὰ σὲ λυτρώσει ἀπὸ κάθε πειρασμό».

Από το Μεγάλο Γεροντικό

ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΙΟΥ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ!

Το σημείο του Σταυρού και της Ορθόδοξης Χριστιανικής προσευχής είναι ικανά να σκοτώσουν μικρόβια, και να μεταβάλουν τις οπτικές ιδιότητες του νερού. Επιστήμονες έχουν αποδείξει πειραματικά τις θαυματουργικές ιδιότητες του σημείου του Σταυρού και της προσευχής.

“Είναι διαπιστωμένο ότι η παλιά συνήθεια να γίνεται το σημείο του Σταυρού πάνω από το φαγητό και το ποτό πριν το γεύμα, έχει ένα προφανές μυστικό νόημα. Πίσω από αυτό παραμένει η πρακτική χρησιμότητα:

Η τροφή κυριολεκτικά καθαρίζεται μέσα σε μία στιγμή. Αυτό είναι ένα μεγάλο θαύμα, που κυριολεκτικά συμβαίνει κάθε ημέρα” είπε η φυσικός Angelina Malakhvskaya που προσκλήθηκε από την εφημερίδα Zhizn την Παρασκευή.

Η Malakhovskaya έχει μελετήσει την δύναμη του σημείου του Σταυρού με την ευλογία της Εκκλησίας, για 10 περίπου χρόνια τώρα. Έχει διεξάγει ένα μεγάλο αριθμό πειραμάτων που έχει επανειλημμένα επαληθευτεί, πριν τα αποτελέσματά τους έρθουν στην δημοσιότητα.

Ειδικότερα, έχει ανακαλύψει τις απαράμμιλες βακτηριοκτόνες ιδιότητες του νερού μετά την ευλογία του από μία ορθόδοξη προσευχή και το σημείο του Σταυρού. Η μελέτη επίσης αποκάλυψε μία νέα, ενωρίτερα άγνωστη ιδιότητα του λόγου του Θεού, να μετασχηματίζει την δομή του ύδατος, αυξάνοντας αξιοσημείωτα την οπτική του πυκνότητα στην περιοχή του φάσματος της βραχείας υπεριώδους ακτινοβολίας, γράφει η εφημερίδα.

Οι επιστήμονες έχουν επαληθεύσει την δύναμη της δράσης της Κυριακής προσευχής (Πάτερ ημών) και του ορθοδόξου σημείου του Σταυρού στα παθογενή βακτήρια. Δείγματα νερού από διάφορες δεξαμενές (πηγάδια, ποταμούς, λίμνες) πάρθηκαν για έρευνα. Όλα τα δείγματα είχαν goldish staphylococus, ένα κολοβακτηρίδιο. Αποδείχθηκε εν τούτοις, ότι αν η Κυριακή προσευχή λεχθεί και το σημείο του Σταυρού γίνει επάνω τους, ο αριθμός των βλαβερών βακτηριδίων θα μειωθεί επτά, δέκα, εκατό, ακόμη και πάνω από χίλιες φορές.

Τα πειράματα έγιναν με τέτοιο τρόπο, ώστε να αποκλείουν και την ελάχιστη πιθανή νοητική επιρροή. Η προσευχή ειπώθηκε και από πιστούς και από απίστους, αλλά ο αριθμός των παθογόνων βακτηρίων σε διαφορετικό περιβάλλον με διαφορετικές ομάδες βακτηρίων ακόμη και τότε μειώθηκε, συγκρινόμενος με τα πρότυπα αναφοράς.

Οι επιστήμονες απέδειξαν επίσης την ευεργετική επίδραση που η προσευχή και το σημείο του Σταυρού έχουν πάνω στους ανθρώπους. Όλοι οι συμμετέχοντες στα πειράματα είχαν την πίεση του αίματός τους να τείνει να σταθεροποιηθεί, και τους αιματικούς δείκτες βελτιωμένους. Κατά τρόπο εντυπωσιακό, οι δείκτες άλλαζαν προς την ίαση που χρειαζόταν. Στους υποτασικούς η αιματική τους πίεση ανέβηκε, ενώ στους υπερτασικούς κατέβηκε.

Επίσης παρατηρήθηκε ότι το σημείο του Σταυρού εάν γίνεται πρόχειρα, με τα τρία δάκτυλα βαλμένα μαζί απρόσεκτα η τοποθετούμενα εκτός των απαραιτήτων σημείων (στο μέσο του κούτελου, το κέντρο του ηλιακού πλέγματος, και στα κυκλώματα κάτω από το δεξί και αριστερό ώμο), το θετικό αποτέλεσμα ήταν πολύ πιο αδύνατο ή απουσίαζε εντελώς.

Έτσι γίνεται κατανοητό το αναλλοίωτο του αγιασμού, το ανέβασμα του ζυμαριού από τα σταυρολούλουδα. (λουλούδια του Επιταφίου), η διατήρηση φρέσκου του Πασχαλιάτικου αυγού μέχρι τον επόμενο χρόνο, όταν τοποθετείται στο εικονοστάσι κ.λ.π.. Η Εκκλησία δέν έχει φόβο από την έρευνα.

Αντίθετα, η έρευνα επιβεβαιώνει τις θέσεις της. Αρκεί να μην ξεφύγουμε από την αληθινή Ορθόδοξη Εκκλησία.

ΦΩΤΙΣΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ

Ορθόδοξος ιεραποστολικός Σύνδεσμος Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου των Θεσσαλονικέων Φωτιστών Σλάβων
News Μόσχα, 17 Μαρτίου 2006, 14:30, ειδησειογραφικό πρακτορείο Interfax.

ΕΜΠΕΝ ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ: ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ

Ο Νευροχειρούργος του πανεπιστημίου Χάρβαρντ Έμπεν Αλεξάντερ, ένας από τους εγκυρότερους πρώην σκεπτικιστές για την ζωή μετά τον θάνατο, ξύπνησε από κώμα 7 ημερών και μίλησε λέγοντας ότι … πήγε και ήρθε! Αυτή την εμπειρία του περιγράφει στο βιβλίο του «Απόδειξη Παραδείσου» (Proof of Heaven).

Σε μια πολύκροτη εκπομπή του ABC channel που έσπασε σε θεαματικότητες κάθε ρεκόρ, ο καθηγητής Νευροχειρουργικής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ Έμπεν Αλεξάντερ περιέγραψε το Ταξίδι από το οποίο επέστρεψε, λέγοντας ότι ήρθε από πολύ μακριά…

Στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, στα «κεντρικά» της Βοστόνης, με τους πιο έγκυρους του κόσμου νευροχειρούργους και νευροψυχίατρους για ομάδα θεραπόντων, οι νοσοκόμες εξέταζαν το σώμα του νευροχειρούργου Αlexander που είχε υποστεί βαριά βακτηριακή μηνιγγίτιδα, επανειλημμένως, ανοίγοντας τα βλέφαρα και φωτίζοντας τα μάτια του Alexander με τον πιο εκτυφλωτικό φακό.

Και ο ίδιος όμως ο κορυφαίος καθηγητής, από την ώρα που ξύπνησε, όπως και στην συνέντευξή του στο ABC, δηλώνει ότι «Δεν Ήταν Εκεί». Το Ταξίδι που πήγε στον Παράδεισο, επιμένει ότι ήταν αληθινό.

Ο καθηγητής Νευροχειρουργικής του Χάρβαρντ, που ήδη εξέδωσε το βιβλίο του «Απόδειξη Παραδείσου», (Proof of Heaven), απέδειξε, όταν επανήλθε στις αισθήσεις του, ότι ο εγκέφαλος του δεν είχε καμία δυνατότητα ούτε να σκεφτεί, ούτε να ονειρευτεί, ούτε να θυμηθεί, ή να σχηματίσει πλάνα και εικόνες, όπως αυτά που έφερε μαζί του ο Alexander γυρνώντας απ’ το κώμα!

Υποστηρίζει τώρα, ότι υπάρχουμε πέρα από το σώμα μας και γνωρίζουμε πέρα από τον εγκέφαλο μας. Προτρέπει μάλιστα την σύγχρονη Επιστήμη να αλλάξει αντίληψη για την Αντίληψή μας, και περιγράφει τον παράδεισο …«Δεν είχα γλώσσα, ούτε καμιά από τις γήινες αναμνήσεις μου. Δεν είχα αίσθηση του σώματος μου καθόλου, αλλά βρέθηκα σε μια κατάφυτη κοιλάδα από μια άλλη διάσταση, αλλά υπερ-πραγματική.

Ο καθηγητής νευροχειρουργικής του πιο έγκυρου στο κόσμο Κέντρου Γνώσης της Ιατρικής, του Χάρβαρντ, που λόγω ειδικότητας είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος να γνωρίζει τις λειτουργίες, τα όρια και τους μηχανισμούς κάθε νευρώνα του ανθρώπινου εγκεφάλου, έχει ήδη αποδείξει με το παράδειγμα του, σε επιστημονικούς όρους ότι, η Εμπειρία κ η Ανάμνηση, με τις Εικόνες Ζωντανές αφότου ξύπνησε απ’ το κώμα, είναι απολύτως αδύνατον να συνέβησαν σε ανθρώπινο εγκέφαλο με τόσο μολυσματική βακτηριακή μηνιγγίτιδα η οποία είχε εξαφανίσει, από τον δικό του εγκέφαλο.

Ο Δρ. Αλεξάντερ εξήγησε στην εκπομπή του ABC το «περιστατικό του εαυτού του», λέγοντας ότι τα εγκεφαλογραφήματα έδειχναν απολύτως νεκρές τις περιοχές του εγκεφάλου που προσδίδουν συνείδηση, σκέψη, μνήμη και κατανόηση:

«..Γνωρίζω ότι πολλοί θα το αποδώσουν σε παραίσθηση, αλλά εγώ επιστημονικά αποδεικνύω ότι δεν ήταν ούτε όνειρο ούτε παραίσθηση, ούτε μυθοπλασίες, και προσωπικά γνωρίζω ότι Έχει συμβεί, αλλά Έξω από το Μυαλό μου».

«…Οι παραισθήσεις, στις οποίες αποδίδαμε ως σκεπτικιστές την εξήγηση από τις περιγραφές ασθενών με Επιθανάτιες Εμπειρίες, απαιτούν τη λειτουργία κάποιου ελάχιστου, βασικού να μη τι άλλο, συγχρονισμού στο φλοιό του εγκεφάλου. Στη δική μου περίπτωση, τα επίπεδα της γλυκόζης που με μια βακτηριακή μηνιγγίτιδα πέφτουν από 100 στο 80 – 60, και με μια επιθετική μηνιγγίτιδα φτάνουν στο 20, σε μένα είχαν φτάσει στο 1. Κανένας ασθενής δε θα θυμόταν τίποτα σ αυτά τα επίπεδα, ούτε ο εγκέφαλος θα ήταν ικανός να τα παράξει».Στο πιο επιστημονικό Ταξίδι στο Παράδεισο που άκουσαν οι άνθρωποι ποτέ, ο δρ Αλεξάντερ περιγράφει: «Ήμουν μια κουκίδα Επίγνωσης χωρίς να κουβαλάω καμία από τις γήινες εμπειρίες μου, ούτε το σώμα μου. Στην αρχή, (πριν φτάσω στον Παράδεισο) βρέθηκα ένα κατασκότεινο περιβάλλον με κάποιου τύπου ‘καλωδίωση’. Σαν να θυμάμαι ρίζες, και διακλαδώσεις, και εκεί νομίζω ότι έμεινα για πολύ καιρό, θα έλεγα, για χρόνια».

« … Ελευθερώθηκα από εκείνο το πανέμορφο σπειροειδές λευκό φως που εξέπεμπε μια απίστευτα συγκλονιστική μελωδία που με εισήγαγε στη Φωτεινή Κοιλάδα …»

Σαν σκηνή από παιδικό παραμύθι ο Dr.Alexander θυμάται μια νεαρή γυναίκα να εμφανίζεται διάσπαρτα στον Χωροχρόνο (.. “να τσουλάει μπροστά του στον Χώρο και τον Χρόνο”..!) και χωρίς λόγια να του μιλά:

«Με κοίταζε, και χωρίς καμία λέξη καταλάβαινα ( τηλεπαθητικά ) αμέσως ότι μου έλεγε, έπαιρνα το μήνυμα μόνο από το κοίταγμά της: “.. “Είσαι αγάπη, είσαι εκλεκτός, δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι …”

Κι όμως ναι, ο τόσο αυστηρός ακαδημαϊκά καθηγητής του Χάρβαρντ, θυμάται, και περιγράφει επιστημονικά στην μαρτυρία της δικής του Επιθανάτιας Εμπειρίας, τη νεαρή γυναίκα να ίπταται πάνω σ ένα φτερό πεταλούδας! Ενδιαφέρον έχει η περιγραφή του Αλεξάντερ για τον Θεό. Τον αντιλήφθηκε μέσα από μια σφαίρα κρυστάλλινου φωτός.

«Ο Θεός …», λέει χαρακτηριστικά, « …ήταν μια απέραντη παρουσία αγάπης, ήταν το όλον της αιωνιότητας και της υπαρκτής συνείδησης. Αλλά ήταν αυτή η σφαίρα κρυστάλλινου φωτός ο απαραίτητος μετασχηματιστής, σαν ένας μεταφραστής που ήταν απαραίτητος για να υπάρξει το Άπλετο Φως του Θείου και Απίστευτου …»

Το ενδιαφέρον είναι ότι στα εξονυχιστικά τεστ αντιληπτότητας, μνήμης και κάθε άλλης εγκεφαλικής λειτουργίας που περίμεναν τον Δόκτορα όταν γύρισε από … το κώμα,- για τα γήινα-, του έδειξαν, αμέσως μόλις ξύπνησε στην ΜΕΘ (και αυτό χαρακτηρίζεται επιστημονικά απρόβλεπτο, ή και θαύμα, γιατί δεν υπήρχαν πιθανότητες ο εγκέφαλός του να επανέλθει), και μια σειρά από φωτογραφίες γνωστών και άγνωστων στην ζωή του μέχρι πριν από το ατύχημα.

Αναγνώρισε την βιολογική του αδελφή, – που ποτέ όσο ζούσε πριν το νοσοκομείο δεν είχε συναντήσει γιατί ήταν υιοθετημένος-, στο πρόσωπο της νεράιδας του απ’ τον Χωροχρόνο. Τώρα, με πλήρως αποκατεστημένη την λειτουργία του εγκέφαλου του,- τόσο θεαματικά που σκίζουν πτυχία στο Χάρβαρντ!, o Alexander προκαλεί την Επιστήμη, να αλλάξει κι αυτή με τη σειρά της, μυαλά!

«Είναι πια ξεκάθαρο για την Σύγχρονη Γνώση ότι πρέπει να αναποδογυρίσουμε το πλάνο και να το δούμε από την άλλη πλευρά,» λέει.

« …Η συνειδητότητα υπάρχει σε μια πολύ πιο πλούσια μορφή , ελεύθερη και ανεξάρτητη από τον εγκέφαλο, γιατί πηγάζει από την συνείδηση των ψυχών μας οι οποίες είναι αιώνιες, και το γεγονός ότι η Επίγνωση, η Συνείδηση, η Ψυχή, το Πνεύμα μας, δεν εξαρτώνται από την ύπαρξη του εγκεφάλου στο φυσικό σύμπαν. Στην πραγματικότητα η συνειδητότητα απελευθερώνεται σε πολύ πιο πλούσια επίγνωση όταν είμαστε Εκτός …»

Υ.Γ Το γεγονός αυτό είναι μια κοσμική εμπειρία ενός ανθρώπου που βίωσε όπως λέγει την έννοια του Παραδείσου. Εμείς, χωρίς να τον αμφισβητούμε, ως Χριστιανοί ορθόδοξοι έχουμε αδιαμφισβήτητες εμπειρίες αγίων γερόντων που από την εδώ ζωή τους μετέχουν των γεγονότων του Παραδείσου, δεχόμενοι ουράνιες επισκέψεις ή ζώντας ουράνιες καταστάσεις και αφήνουμε ως τέλος την εμπειρία του μακαρίου Αποστόλου Παύλου που είναι καταγεγραμμένη στο ιερό Ευαγγέλιο (Β΄ Κορ. ιβ΄ 2­4). 

http://www.agioritikovima.gr/perizois/37329-empen-aleksante

ΜΟΝΑΧΟΣ ΜΩΫΣΗΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: «Ο ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΠΟΝΟΥ»

«Φοβάμαι ότι πρόκειται όχι για γραφικό, αλλά για εκμεταλλευτή του ανθρώπινου πόνου, της αγωνίας του για το μέλλον, των δυσκολιών που περνά. 

Τα βιβλία του δεν έχουν θεολογική ορθότητα, είναι σκέψεις ανορθόδοξες, αυθαίρετες, που χρησιμοποιούν αγίους και Γέροντες για παραπλάνηση. Διαφαίνεται δωδεκαθεϊσμός, τρομολαγνεία και απεραντολογία σε βάσιμες πηγές...»

    

«Είναι γεγονός πως ζούμε σε μια εποχή δύσκολη, ταραγμένη, αβέβαιη και σκληρή. Ορισμένοι με ζήλο, φανατισμό, ακρότητες, φαντασίες και υπερβολές εντείνουν το κλίμα. Αρέσκονται σε δαιμονολογίες, αντιχριστολογίες κι εσχατολογίες, με μύθους, επιστημονισμούς και νοσηρότητες. Χρησιμοποιούν και την Εκκλησία για τους δόλιους σκοπούς τους. Δυστυχώς οι αδαείς παρασύρονται από ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές, βιβλία και άρθρα σχετικά. Ένας από τους εκδότες τέτοιων βιβλίων είναι ο κ. Λιακόπουλος.

Επικαλείται την παγκοσμιοποίηση, της οποίας τα λάθη έχουμε από ετών επισημάνει κι εκφοβίζει τρομερά τον κόσμο. Έχει μια τάση αρχαιολατρείας, ψυχολογισμού, φιλοσοφισμού, θεολογισμού και λαϊκισμού. Αναιρεί την πρόοδο, τον πολιτισμό και τη σύγχρονη πραγματικότητα και πνευματικότητα. Δεν μπορώ να πω ότι δεν λέει και μερικές πικρές αλήθειες αλλά το όλο κλίμα είναι αρκετά νεφελώδες. Δεν δίνει ουσιαστικές λύσεις, αλλά μάλλον οδηγεί σε αδιέξοδα. Θεωρεί ότι οι προφητείες έχασαν την αξία τους. Μιλά για «Δελφική Αδελφότητα» για «Δελφικό Οδηγό Επιβίωσης μετά το τέλος της Νέας Τάξης», μιλά για οικονομική καταστροφή, για τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, για «Περίοδο μετά το φλας του Ήλιου», για ερχομό του «Πολέμαρχου». Όλα αυτά σκοτίζουν, φοβίζουν και ανησυχούν.

Τονίζει φοβερή επερχόμενη πείνα, καταστροφή της ηλεκτρικής ενέργειας, φυγή από τις πόλεις, γιατί δεν θα υπάρχει καμία ασφάλεια και περίθαλψη και θ’ αυξηθούν οι κλοπές. Μιλά για άμεση εσωτερική μετανάστευση. Όλα τα βλέπει μαύρα και σκοτεινά, μέσα στην απόγνωση, το φόβο και τη σύγχυση. Η βία, τα φονικά, οι σεισμοί, οι πλημμύρες, οι κατολισθήσεις, ο πανικός, οι ληστείες, οι κανιβαλισμοί θα επικρατήσουν. Προτείνει την κατανάλωση τροφής σκουληκιών κι εντόμων. Επισείει κινδύνους από το νερό, τον αέρα, τη γη, τη θάλασσα. Αναφέρει ακόμα και την τροφή του χώματος. Κάνει τον κοινωνιολόγο, τον διαιτολόγο, τον ψυχολόγο, τον ιατρό, τον δάσκαλο και τον ειδικό για όλα.

Την επιβίωση στην πόλη θεωρεί αδύνατη. Αναφέρει μιζέριες, λεηλασίες, ελλείψεις, θηριωδίες, απαραίτητες οπλοφορίες και δολοφονίες. Τρομοκρατεί ασθενείς, αναπήρους, έγκυες, γέρους και παιδιά. Λέει πως δεν ισχύει η ημερομηνία λήξεως των τροφίμων και των ροφημάτων και πως είναι μια απάτη των εμπόρων. Δίνει συνταγές συντηρήσεως βασικών τροφών κι εναλλακτικές λύσεις για το ηλεκτρικό ρεύμα. Προτείνει εκτροφή μικρών ζώων, καλλιέργεια κήπου και πρακτικών κατασκευών. Έρχεται, λέει, ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος σίγουρα.

Θεωρεί ότι θα καταργηθεί κάθε έννομη τάξη, θα διαλυθεί το κοινωνικό κράτος και το καταναλωτικό εμπόριο. Θα χάσουν την αξία τους τα χρήματα. Τον πόλεμο λέει προφητεύουν όλοι οι Γέροντες της Ορθοδοξίας. Η Ελλάδα θα έχει δέκα εκατομμύρια πεινασμένων. Υπάρχουν πολλές κουραστικές επαναλήψεις για τους τρόπους επιβίωσης: διατηρημένα τρόφιμα, απροσπέλαστα καταφύγια, υπερβολές για το νερό, τη φωτιά, ακόμη και για την τροφή των αρουραίων. Γράφει για χημικό πόλεμο, βιολογικό, ραδιενεργό και πυρηνικό. Από τόμο σε τόμο πάει από το κακό στο χειρότερο. Έχω μπροστά μου τώρα τους τόμους 28,29 και 30.

Θα καεί ο ήλιος, λέει, για πρώτη φορά και θα καταστρέψει όλη την ηλεκτρική τεχνολογία. Γνωρίζει καλά τι λέει και δεν είναι καθόλου γραφικός, αναφέρει. Όλα αυτά θα συμβούν μέσα σε οκτώ λεπτά, γράφει. Μιλά αφηρημένα για «χάλκινα βιβλία» που αναφέρουν την επάνοδο των μυθικών θεών ως πολεμαρχών και εκδικητών των Νεφελίμ. Ερμηνεύει κατά πως νομίζει τις προφητείες του αγίου ενδόξου ιερομάρτυρος Κοσμά του Αιτωλού. Αναφέρεται στο Χριστοφόρο Παπουλάκο, τον Γέροντα Παΐσιο τον Αγιορείτη και το Γέροντα Ιωσήφ Βατοπεδινό. Σε πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Αμερικής, ο φόβος θα γίνει τρόμος;, οι άνθρωποι θα ζητούν να πεθάνουν. Παιδικές συμβουλές για την επιβίωση στο χειμώνα, στο καλοκαίρι, στους πάγους, τη θάλασσα, στα βουνά, για ασθένειες και μολύνσεις, μετακινήσεις και κατασκηνώσεις. Συγκέντρωση χαλκού προς απομάκρυνση των Νεφελίμ.

Πρόκειται για μίξη άμικτο. Μιλά για την «τριλογία του Δελφικού Οδηγού Επιβίωσης». Καταλήγει: «Η στοιχειώδης γνώση που δόθηκε, αποτελεί μια έγκαιρη προειδοποίηση της Δελφικής Αδελφότητας (;) προς τους μαθητές της Ειμαρμένης». Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να παρακολουθήσω ένα σκεπτικό φανταστικό, αναπόδεικτο, τρομακτικό, που αναμιγνύει μυθολογία, αρχαιολατρεία, αγιολογία, επιστημολογία και φλύαρη μελλοντολογία. Σε τι αποσκοπεί; Στην προστασία των ανθρώπων από επερχομένους κινδύνους; Πότε θα γίνουν; Αν είναι να γίνουν μετά από χίλια χρόνια δεν μας αφορούν. Νομίζω πως ο συγγραφέας με τις πολλές γνώσεις καταφέρνει να δημιουργήσει φόβο, τρόμο, αγωνία, ταραχή, σύγχυση, άγχος και απόγνωση. Μήπως αυτός είναι ο σκοπός του; Παραπέμπει από το ένα βιβλίο στο άλλο. Δεν γνωρίζω τι κυκλοφορία έχουν, όμως ακούω ότι επιδρούν, επηρεάζουν, προβληματίζουν και φοβίζουν αρκετούς, που τα συζητούν και τα διαδίδουν. Αυτοδιαφημίζεται ότι η τηλεθέαση των εκπομπών του βρίσκεται στην κορυφή.

Φοβάμαι ότι πρόκειται όχι για γραφικό, αλλά για εκμεταλλευτή του ανθρώπινου πόνου, της αγωνίας του για το μέλλον, των δυσκολιών που περνά. Δεν έχουν θεολογική ορθότητα, είναι σκέψεις ανορθόδοξες, αυθαίρετες, που χρησιμοποιούν αγίους και Γέροντες για παραπλάνηση.Διαφαίνεται δωδεκαθεϊσμός, τρομολαγνεία και απεραντολογία σε βάσιμες πηγές. Είναι κρίμα να παρασύρονται οι χριστιανοί μας από τέτοια κηρύγματα και μηνύματα και να μη χαίρονται το δώρο του Θεού, τη ζωή, την ειρήνη, την αγάπη, την ησυχία και το «καὶ δὸς ἡμῖν σήμερον».

Τα παραπάνω γράφω δίχως φόβο και πάθος, με πόνο και αγάπη, ύστερα από μελέτη των βιβλίων του συγγραφέως, που με κούρασαν, με ζάλισαν και με οδήγησαν σε μεγάλη απορία, αλήθεια».

Μοναχός Μωυσῆς Ἁγιορείτης

ΜΟΝΑΧΟΣ ΜΩΥΣΗΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: ΟΤΑΝ ΗΜΑΣΤΑΝ ΚΑΛΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ, ΔΕΝ ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

«Όταν ήμασταν καλά οικονομικά, δεν ήμασταν πνευματικά. Μάλλον δεν ήμασταν καλά και όταν ήμασταν καλά...»

(Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Η εποχή που διανύουμε δεν πάσχει μόνο από σοβαρή οικονομική κρίση αλλά και από κρίση αξιών. Αμφισβητούνται ιστορικές, παραδοσιακές και θεμελιώδεις αρχές. Αρκετοί ενοχλούνται από τη σιωπή των πνευματικών ανθρώπων. Δεν υπάρχει θαρρετή ομολογία, υπεύθυνη αντίσταση, λόγος ζωηρός και βαθύς, που θα αναπαύσει όσους δακρύζουν, για το ξεθεμελίωμα της αγαπητής πατρίδος, τον ευτελισμό της Εκκλησίας, το ξερίζωμα της Παραδόσεως. Η λήθη του παρελθόντος νοσεί το παρόν.

Μοσχοθυμίαμα δεν οσφραίνεται, το ευαγγέλιο αργεί, η ευλάβεια ειρωνεύεται, οι γιαγιάδες δεν λένε παραμύθια και συναξάρια στα εγγονάκια τους, αλλά παρακολουθούν εναγώνια τουρκικά σίριαλ στην έγχρωμη τηλεόραση. Η Αγιά Σοφιά έφυγε από τους τοίχους, που γέμισαν από ημίγυμνους, αλυσοδεμένους τραγουδιστές. Οι Μικρασιάτες λησμόνησαν και λησμονήθηκαν. Οι Πόντιοι χορεύουν στα πανηγύρια και οι Κρητικοί με τους Κύπριους βαστούν μία λύρα. Η ευμάρεια, η εκκοσμίκευση, η καλοπέραση, ο ευδαιμονισμός επηρέασαν τους πάντες και έφεραν ολέθρια αποτελέσματα. 

Βάλανε πολλοί τακούνια και νόμισαν ότι ψήλωσαν. Φόρεσαν μάσκες και θεώρησαν ότι ομόρφυναν. Ο πλούτος, η νεότητα, η ομορφιά πουλά σήμερα. Οι κουλτουριάρηδες υποστήριξαν την αριστερά, την ομοφυλοφιλία και την αντιεκκλησιαστικότητα.

Είναι καιρός για επιστροφή, για μετάνοια, για βάθεμα, για αυτοκριτική και ξαναζωντάνεμα της πίστης. Αναθέρμανση των ιερών παραδόσεων, της αγάπης στην πατρίδα, της τιμιότητας, της αλήθειας, της σοβαρότητας και του ήθους. Η παράδοση είναι ζωοδόχος πηγή, κολυμβήθρα Σιλωάμ, Ιορδάνης ποταμός. Φυλάει αξίες, αρχές, τα τίμια και τα ιερά. Θεοποιήθηκαν η οικονομία, η επιστήμη, η τεχνολογία, η τέχνη, ο πολιτισμός, η πολιτική.

Όποιος αντιστέκεται και δεν υποτάσσεται στην προσκύνηση αυτών των θεοτήτων κακοχαρακτηρίζεται και κυνηγιέται. Η ειδωλολατρία στο νεοελληνικό βίο έλαβε κυρίαρχη θέση και ιδού τα καθημερινά αποτελέσματα. Η αξιοπρέπεια του ελεύθερου ανθρώπου δεν πρέπει επ’ ουδενί να δέχεται κάθε καταπίεση. Η σιωπή και το βόλεμα δεν επιτρέπεται να επικρατήσουν. Ένα δυνατό κατεστημένο παρακινεί και προκαλεί σε συνεχείς εκπτώσεις. Τίποτε όμως δεν είναι αξεπέραστο.

Γνωρίζουμε καλά την αδυναμία του ανθρώπου και τον εύκολο παρασυρμό του. Όμως πρέπει να επαναλάβουμε τη διαπίστωση πως η αληθινή χαρά δεν κρύβεται στα πολλά κτήματα και τα χρήματα. Η χαρά πηγάζει από την αληθινή αγάπη και ταπείνωση, τη συγχώρηση και τη μετάνοια. Οι θεοποιήσεις του κόσμου δεν ελευθερώνουν, δεν αναπαύουν και δεν λυτρώνουν, δεν θερμαίνουν και δεν ανασταίνουν τον πεσμένο άνθρωπο.

Δεν χρειάζεται συνεχώς να λέμε τα ίδια και τα ίδια και να κουράζουμε. Όμως κάποιες επαναλαμβανόμενες διαπιστώσεις χρειάζονται. Η πατρίδα μας από καιρό πάσχει. Ελπίζουμε και ευχόμαστε τη σύντομη θεραπεία και έγερσή της. Φαίνεται ότι πληρώνει τον κανόνα της αποστασίας της. Όταν ήμασταν καλά οικονομικά, δεν ήμασταν πνευματικά. Μάλλον δεν ήμασταν καλά και όταν ήμασταν καλά...