ΥΠΟ ΑΠΕΙΛΗ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Σύμφωνα με έκθεση που συνέταξε το Παρατηρητήριο για την Μισαλλοδοξία και τις Διακρίσεις κατά των Χριστιανών στην Ευρώπη, ομάδα που εδρεύει στη Βιέννη, κατά το παρελθόν έτος εκατοντάδες επιθέσεις πραγματοποιήθηκαν εναντίον του Χριστιανισμού. Η έκθεση του 2013 κυκλοφόρησε στα μέσα Μαΐου και καταγράφει 241 περιπτώσεις μισαλλοδοξίας κατά των χριστιανών.

Η έκθεση χωρίζεται σε 4 μέρη: 

-Περιστατικά μίσους εναντίον Χριστιανών 

-Μισαλλοδοξία κατά Χριστιανών στο Δίκαιο και την Πολιτική 

-Μισαλλοδοξίας κατά των χριστιανών στις Τέχνες και τα Media 

-Προτάσεις για την επίλυση του προβλήματος 

Η έκθεση της εθελοντικής ομάδας περιλαμβάνει λεπτομέρειες επιθέσεων μίσους κατά των χριστιανών και των ιερών τους, στις οποίες περιλαμβάνονται εμπρησμοί, γκράφιτι και βανδαλισμοί.  Στην έκθεση τεκμηριώνονται 133 περιπτώσεις βανδαλισμού κατά χριστιανικών χώρων σε 11 χώρες. 

Τον Μάιο του 2013, η έκθεση αναφέρει ότι αντι-χριστιανικά συνθήματα γράφτηκαν στον εξωτερικό τοίχο ενός καθεδρικού ναού στην Αυστρία. Ένα σύνθημα έλεγε: «Δεν θέλουμε τους σταυρούς σας» και περιλάμβανε μια σβάστικα. 

Στη Γαλλία, ο βωμός ενός ναού πυρπολήθηκε, ενώ σε άλλη γαλλική εκκλησία ρίχτηκαν περιττώματα στο βωμό. 

Μοναστήρι στο Hörbranz του Vorarlberg δέχτηκε επίθεση από δύο ένοπλους μασκοφόρους.

Άλλα περιστατικά περιλαμβάνουν μια βόμβα που τοποθετήθηκε σε μια ισπανική εκκλησία και βόμβες μολότοφ που ρίχτηκαν στην πόρτα μιας εκκλησίας στην Ιταλία, που είχε ανακαινιστεί. 

Το Παρατηρητήριο αναφέρει ότι έχει συγκεντρώσει στοιχεία από τοπικά μέσα ενημέρωσης που ήρθαν σε επαφή με τους ανθρώπους που είχαν πληγεί άμεσα. 

Η Δρ Gudrun Kugler, διευθύντρια του Παρατηρητηρίου, δήλωσε: «Η ολοένα και πιο κοσμική κοινωνία στην Ευρώπη έχει όλο και λιγότερο χώρο για τον Χριστιανισμό. 

«Ορισμένες κυβερνήσεις και φορείς της κοινωνίας επιδιώκουν τον αποκλεισμό.

«Αμέτρητες περιπτώσεις μισαλλοδοξίας κατά χριστιανών μας έχουν αναφερθεί. 

«Με την έρευνα, την τεκμηρίωση και τη δημοσίευση αυτών των υποθέσεων ελπίζουμε να δημιουργήσουμε μια συνειδητοποίηση που αποτελεί ένα πρώτο βήμα προς την λύση». 

ΚΡΑΥΓΗ ΑΓΩΝΙΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

Στην εφημερίδα "Ορθόδοξος Τύπος" που κυκλοφορεί από χθες δημοσιεύεται ένα κείμενο-ποταμός, το οποίο υπογράφουν Αγιορείτες πατέρες που διαμένουν εκτός Ιερών Μονών σε εξαρτήματα, όπως Ησυχαστήρια, Κελλιά, Καλύβια και Ερημητήρια.  Σύμφωνα με τα λεγόμενά τους η επιστολή αυτή αποτελεί διαμαρτυρία για όσα συμβαίνουν στην Πατρίδα μας και στο Άγιον Όρος.

Αναλυτικά αναφέρουν: 

Είμεθα μια ομάδα από Αγιορείτες Πατέρες, που κατοικούμε εκτός Ιερών Μονών σε εξαρτήματα, όπως Ησυχαστήρια, Κελλιά, Καλύβια και Ερημητήρια. Την επιστολή αυτή την δημοσιεύουμε, ως διαμαρτυρία για όσα συμβαίνουν στην Πατρίδα μας και στο Άγιον Όρος, το «Περιβόλι της Θεοτόκου».Ξεκαθαρίζουμε τις θέσεις μας ότι δεν συμφωνούμε με όσα γίνονται τον τελευταίο καιρό και κυρίως οικουμενιστικά και νεοεποχίτικα. Τα θέματα, με τα οποία δεν συμφωνούμε είναι τα κάτωθι:

• Οικουμενιστικές υποδοχές Πατριάρχου χωρίς καμιά διαμαρτυρία των Ιερών Μονών, των Ιερών Σκητών και άλλων Σεμνείων. Υποδοχή Οικουμενιστών σημαίνει και αποδοχή των αιρετικών φρονημάτων τους. Καί το χειρότερον, όχι μόνον υποδοχή αλλά και συλλείτουργα μετ᾽ αυτών των εγνωσμένων Οικουμενιστών γίνονται.

• Πλήρης αδιαφορία των Ιερών Μονών για τα θέματα Πίστεως και Ιεράς Παραδόσεως.

• Κοσμικοποίησις, τουριστικοποίησις από το κακό στο χειρότερο, μαγαζιά, καφενεδάκια με παραδοσιακά αλλά και νεοεποχίτικα σκευάσματα και ποτά με καλαμάκι. Μόνο σουβλάκια δεν ψήνουν (ακόμη) στις Καρυές.

• Πολλοί προσκυνητές εξαπατώνται αγοράζοντας εργόχειρα από τα μαγαζάκια, νομίζοντας ότι είναι αγιορείτικα και δεν είναι. Τα περισσότερα είναι απ᾽ έξω, από Κίνα, Ρουμανία, Αλβανία, ακόμη και από μουσουλμάνους ως ηκούσθη. (Μαγαζάκι στις Καρυές πωλούσε εικόνες της Αγίας Οικογένειας, Ιωσήφ μνηστήρος, Παρθένου Μαρίας και του Παιδός Χριστού, προτεσταντικού τύπου).

• Υποδοχή κοσμικών αρχόντων, Πρωθυπουργών, βουλευτών, πολιτικών, εγνωσμένων για τους αντίχριστους και ανθελληνικούς νόμους, που ψηφίζουν.
• Απαγγέλλουν οι τοιούτοι το Σύμβολο της Πίστεως και την Κυριακή προσευχή, μασόνοι όντες, στον Ι. Ναό του Πρωτάτου στις Καρυές.
• Τούς υποδέχονται τα μοναστήρια με τιμές και δόξες, αυτούς που πίνουν το αίμα του λαού με τις φορολογίες και τις περικοπές.

• Πλήρη συμπόρευσις με όλες τις εξουσίες αδιακρίτως.
• Συμπεριφορά αδιαφορίας για κάθε αξία, ήθος, παράδοσι, Πατρίδα, Παιδεία και τα λοιπά, που δηλώνει η μασονική συνείδησι η αιχμαλωσία στην Νέα Εποχή.

• Κονδήλια - χρήμα έργα στο Άγιον Όρος, την στιγμή που ο λαός έξω αυτοκτονεί για ένα πιάτο φαί. Καί άλλοι ψάχνουν να φάνε κάτι απ᾽ τα σκουπίδια.
• Η παναίρεσις του Οικουμενισμού και η προδοτική δουλοπρεπής και αμφιρέπουσα στάσι των Ιερών Μονών.

• Η αδιαφορία του Αγίου Όρους για τον πόνο, τις αγωνίες και την εξαθλίωσι του λαού. (Μόνον ελάχιστοι ενδιαφέρθησαν).

• Γιά το γκρέμισμα της Παιδείας.

• Γιά την κατάκτησι της Πατρίδος από τους μουσουλμάνους ψευδομετανάστες.
• Κατάργησι του αβάτου εν προδιατεταγμένη· μας παραπλανούν και ούτε καν ενδιαφέρονται για την τήρησι του πατροπαραδότου θεσμού.

• Διαφωνούμε με την πράξι κάποιων Ι. Μονών, που έβαλαν χαρτιά στις πόρτες Κελλιών εξ αλλοδαπής Μοναχών, για να εγκαταλείψουν τους τόπους της ασκήσεώς τους και το Άγιον Όρος. (Κάποιοι Μοναχοί από Ορθόδοξες χώρες έρχονται κατά καιρούς από ευλάβεια στο Άγιον Όρος, για να μονάσουν. Οι πλήστοι προκόβουν στην μοναχική ζωή και καρποφορούν πνευματικά. Μεταξύ αυτών έρχονται κάπου κάπου και κάποιοι απρόκοπτοι, μέθυσοι, θεληματάρηδες, ανυπάκουοι και ακατάστατοι. Κάποιοι απ᾽ αυτούς έκοψαν κέδρα στον Άθωνα και κατασκεύασαν κελλιά. Καί άλλες παρόμοιες αταξίες έκαμαν). Πρέπει να εντοπίζωνται οι ένοχοι και αυτοί μόνο να εκδιώκωνται. Όχι, όλοι γενικά οι αλλοδαποί Μοναχοί, οι πλήστοι των οποίων είναι ακτήμονες, ασκητικοί και ενάρετοι πολλές φορές καλύτεροι και από μας. Τούς θέλει η Παναγία.

• Να εξέλθη το ταχύτερον δυνατόν η Ορθόδοξος Εκκλησία και το Οικουμενικό Πατριαρχείο από τον οικουμενιστικό οργανισμό, που λέγεται «Παγκόσμιον Συμβούλιον Εκκλησιών», διότι η παγίδευσι της Ορθοδόξου Εκκλησίας σ᾽ αυτόν και η εμμονή της σ᾽ αυτόν, θα φέρη ολέθρια αποτελέσματα. Διότι στόχος αυτού του Οργανισμού είναι η υποταγή όλων των θρησκειών και πιστών και «Εκκλησιών» στην Πανθρησκεία. Διότι όπως έγραψε και ο Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς, «με το να βρίσκεται η Ορθόδοξος Εκκλησία σ᾽ αυτό το Συμβούλιο, μόνο και μόνο αυτό αποτελεί ανήκουστον προδοσίαν».

• Ανησυχία πολλών Αγιορειτών ότι η λήψις από την Ευρώπη των χρημάτων για αναπαλαίωσι των Ι. Μονών του Αγίου Όρους, δίνει την ευκαιρία στους Ευρω-σιωνιστές και το δικαίωμα διά την επιβολή των οικουμενιστικών τους στόχων και σχεδίων και στον Ιερό τούτο Τόπο.

• Δεν είμεθα σύμφωνοι με την δικέφαλον Αδελφότητα της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου. Οι «ιθαγενείς» είναι οι νόμιμοι. Να προσέξουν όμως και οι Ζηλωτές Πατέρες κάποιες ακρότητες επικίνδυνες. (Αναβαπτισμούς Νεοημερολογιτών και προσφυγή για δικαίωση σε Διεθνή Οικουμενιστικά Δικαστήρια).

• Εγράψαμε τα ανωτέρω, όχι για να επικρίνωμε κανένα, αλλά για να εξυπνήσωμε διανοίας ληθαργούσας, προ του κινδύνου αλλοτριώσεως και αλλοιώσεως των πατροπαραδότων θεσμών του Ιερού Τόπου και της Ιεράς ημών Παραδόσεως.

agioritikovima.gr

ΕΧΩ ΕΝΑ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ!

Ένας ερημίτης προσευχόταν πολύ σκληρά και επίμονα, ζητώντας να συναντηθεί με τον Θεό. Επιτέλους κατάφερε να κλείσει ένα ραντεβού μαζί του. «Αύριο, πάνω στο όρος» του είπε ένας άγγελος. Την επόμενη ημέρα ο ερημίτης σηκώθηκε πολύ πρωί και κοίταξε το όρος, ήταν τελείως καθαρό από σύννεφα.

Ξεκίνησε, λοιπόν, χαρούμενος και με δέος, προς την κορυφή του βουνού. Κάποια στιγμή, εκεί που περπάταγε κατά μήκος του μονοπατιού συνάντησε έναν άνθρωπο που είχε πέσει κάτω μέσα στα αγκάθια και του ζήτησε βοήθεια. «Λυπάμαι, βιάζομαι, έχω «ραντεβού» με τον Θεό» απάντησε ο ερημίτης και συνέχισε τον δρόμο του.

Λίγο πιο κάτω συνάντησε μια γυναίκα που έκλαιγε δίπλα στο άρρωστο παιδί της «Βοήθησε με σε παρακαλώ». «Λυπάμαι, δεν έχω χρόνο, ο Θεός με περιμένει στην κορυφή του βουνού». Προχώρησε ακόμα πιο γρήγορα για να μην αργήσει, αλλά εκεί που το μονοπάτι έγινε πιο δύσκολο, είδε ένα ηλικιωμένο εξαντλημένο, που του έδινε ένα ασκί «Δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο, σε παρακαλώ πήγαινε να μου γεμίσεις το ασκί με νερό από την πηγή εδώ πιο κάτω. «Κάνε υπομονή, καλέ μου άνθρωπε, έχω ένα ραντεβού με τον Θεό και δεν θέλω να αργήσω!»

Όταν ο ερημίτης έφτασε επιτέλους στην κορυφή του βουνού, στην πόρτα της καλύβας, όπου επρόκειτο να συναντηθεί με τον Θεό, βρήκε κρεμασμένο ένα μήνυμα: «Συγχώρεσε με που δεν είμαι εδώ, αλλά πήγα να βοηθήσω εκείνους που δεν βοήθησες εσύ στο διάβα σου».

ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΛΟΙ "ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ" ΔΕΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΝΤΑΙ;

Λέμε ότι η Ελλάδα είναι ορθόδοξη χώρα και ότι οι Έλληνες στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Όμως ένα πολύ μικρό ποσοστό εκκλησιάζονται κάθε Κυριακή και κάθε μεγάλη γιορτή.

Οι περισσότεροι ή εκκλησιάζονται πολύ αραιά ή δεν εκκλησιάζονται καθόλου. Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό; Οι κυριότεροι λόγοι για τους οποίους πολλοί Χριστιανοί δεν εκκλησιάζονται σήμερα είναι τρεις.

Πρώτος λόγος είναι η απιστία και η έλλειψη αγάπης προς το Θεό.

Όταν οι άνθρωποι δεν πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός και ότι τα πάντα, και τα υλικά και τα πνευματικά αγαθά τα χρωστάνε σε Αυτόν θεωρούν περιττό να πάνε να εκκλησιαστούν. Ακόμη πολλοί άνθρωποι, ιδίως νέοι δεν εκκλησιάζονται διότι η πίστη τους έχει κλονιστεί από την αθεϊστική και αντιεκκλησιαστική προπαγάνδα και από τις εξυπνάδες διαφόρων ψευτοφιλοσόφων.

Όσο για την έλλειψη της αγάπης προς το Θεό, βλέπουμε σήμερα ότι οι άνθρωποι λατρεύουν τα πράγματα, τα σπίτια, τα χωράφια, τα πολυτελή αυτοκίνητα, τα ταξίδια και κάποια πρόσωπα, ενώ αντιθέτως δεν λατρεύουν τον μεγάλο ευεργέτη τους, το Θεό Πατέρα που τους χαρίζει όλα αυτά. Όταν αγαπάμε έναν άνθρωπο, θέλουμε να είμαστε συνέχεια κοντά του, να κουβεντιάζουμε μαζί του, να τον συμβουλευόμαστε, και να βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Και μόνον που τον βλέπουμε, χαιρόμαστε, ενώ όταν τον αποχωριζόμαστε, λυπούμαστε. Έτσι, αν συνειδητοποιήσουμε ότι ο Θεός είναι Πατέρας μας τότε πολύ περισσότερο θα ποθούμε να βρισκόμαστε συνέχεια κοντά του είτε στην κατά ιδίαν προσευχή είτε την ώρα του εκκλησιασμού.

Δεύτερος λόγος είναι η υλιστική και αμαρτωλή ζωή. 

Ο Επίκουρος και οι Επικούρειοι πέθαναν πριν πολλούς αιώνες, όμως η νοοτροπία και ο τρόπος ζωής τους εξακολουθεί να υπάρχει σε πολλούς ανθρώπους. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν καιρό και αγωνίζονται με άγχος να αποκτήσουν χρήματα και σπίτια, να απολαύσουν τα υλικά αγαθά και τις σαρκικές ηδονές, να ανέβουν σε ψηλές θέσεις και αξιώματα, όμως για ένα δεν έχουν καιρό το οποίο είναι και το σπουδαιότερο, να πάνε στην Εκκλησία και να φροντίσουν για την σωτηρία της ψυχής τους. 

Αλήθεια ακούσατε κανέναν να λέει δεν έχω καιρό να κάνω τις δουλειές μου ή δεν έχω καιρό να φάω ή δεν έχω καιρό να κοιμηθώ και να αναπαυθώ; Λοιπόν δεν είναι επιτυχία του διαβόλου να φροντίζουμε για όλα και να μην φροντίζουμε για την αθάνατη ψυχή μας; Όσο για την αμαρτωλή ζωή έχουμε να παρατηρήσουμε, ότι όταν οι άνθρωποι σαν άλογα ζώα πέφτουν με τα μούτρα στην απόλαυση των σαρκικών ηδονών, δεν έχουν διάθεση για πνευματική ζωή. Επίσης όταν οι άνθρωποι ξενυχτούν στα διάφορα αμαρτωλά κέντρα ή βλέποντας τηλεόραση, το πρωί δεν έχουν καθαρό νου για να σηκωθούν να πάνε στην εκκλησία.

Τρίτος λόγος είναι η άγνοια. 

Πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν τι είναι ο Χριστός και τι είναι η Εκκλησία και τι προσφέρουν ο Χριστός και η Εκκλησία στον άνθρωπο. Έτσι δεν εκκλησιάζονται, διότι δεν ξέρουν τι χάνουν. Πρώτα, πρώτα χάνουν την ειρήνη, τη χαρά, την ελπίδα και την ευτυχία που μόνο ο Χριστός χαρίζει στους ανθρώπους. Εδώ θυμάμαι έναν αγιορείτη ασκητή ο οποίος έλεγε: «Κλαίω από ευτυχία και παρακαλώ τον Θεό να κρατήσει το μυαλό μου μην τρελαθώ από ευτυχία».

Ακόμη χάνουν τη δυνατότητα και την ευκαιρία για θεραπεία, καλλιέργεια και σωτηρία της αθάνατης ψυχής τους. Ο Άγιος Νεκτάριος λέει χαρακτηριστικά, ότι η εκκλησία είναι το μόνο ιατρείο μέσα στο οποίο μπορεί να θεραπευτεί, να καλλιεργηθεί και να σωθεί η ψυχή του ανθρώπου. Ένα τρίτο κορυφαίο που χάνουν οι άνθρωποι, που από άγνοια δεν εκκλησιάζονται, είναι η ένωσή τους με το Θεό. Στο σπίτι μας όσο και να προσευχόμαστε, δεν μπορούμε να ενωθούμε με το σώμα και το αίμα του Χριστού, το οποίο μόνο στην Εκκλησία προσφέρεται κατά την θεία λειτουργία.

Υπάρχουν ακόμη πέντε προφάσεις για τον μη εκκλησιασμό. 

Α) Λένε μερικοί: «εμείς όλη την εβδομάδα κουραζόμαστε και θέλουμε την Κυριακή να κοιμηθούμε, να ξεκουραστούμε». Αυτός ο ισχυρισμός πέφτει στο κενό, διότι τώρα υπάρχει η πενθήμερη εργασία, αλλά δεν αξίζει να θυσιάσουμε από αγάπη προς τον Χριστό λίγο από τον ύπνο και την ανάπαυσή μας, τη στιγμή που ο Χριστός σταυρώθηκε από την απέραντη αγάπη Του για μας;

Β) Λένε μερικοί ότι ο παπάς της ενορίας τους δεν είναι καλός. Αλλά αδελφοί μου οι αμαρτίες του παπά, όσο μεγάλες και αν είναι, δεν εμποδίζουν την χάρη του Θεού. Αλλά και πάλιν, δεν υπάρχουν καλοί παπάδες; Δόξα τω Θεώ οι πλείστοι ιερείς είναι άξιοι της αποστολής τους. Μπορείτε, λοιπόν, κάλλιστα να πάτε να εκκλησιαστείτε σε άλλο ναό.

Γ) Λένε άλλοι: «Τι να κάνω να πάω στην Εκκλησία, να ακούω τα ίδια και τα ίδια;». Αγαπητοί μου, τον ίδιο αέρα αναπνέετε, το ίδιο νερό πίνετε, το ίδιο ψωμί τρώτε, ο ίδιος ήλιος σας ζωογονεί. Γιατί δεν διαμαρτύρεστε γι’ αυτά και διαμαρτύρεστε για τη λατρεία του Θεού;

Δ) Άλλοι διαμαρτύρονται για την ώρα που γίνεται η Θεία Λειτουργία. Πιστεύω όμως ότι, έστω και αν η Θεία Λειτουργία γινόταν στις δώδεκα το μεσημέρι, οι άνθρωποι αυτοί δεν θα πήγαιναν να εκκλησιαστούν, διότι το θέμα είναι όχι ότι δεν μπορούν, αλλά ότι δεν θέλουν να εκκλησιαστούν.

Ε) Διαμαρτύρονται κυρίως οι νέοι για τη γλώσσα της λατρείας. Όμως και αυτή η πρόφαση ξεπερνιέται, διότι υπάρχουν βιβλιαράκια με την ερμηνεία της θείας λειτουργίας και των άλλων ακολουθιών. Αλλά, διερωτώμαι: «Γιατί άνθρωποι αγράμματοι καταλαβαίνουν και ζουν την θεία λατρεία, ενώ άνθρωποι που έχουν βγάλει το Λύκειο και το Πανεπιστήμιο δεν την καταλαβαίνουν; Λοιπόν, μήπως είναι η θεία λατρεία περισσότερο θέμα καρδιάς και λιγότερο θέμα νου και γνώσεων;».

ΤΟΥ ΝΙΚΟΛ. ΒΟΪΝΕΣΚΟΥ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΟΡΦΑΝΟΥ ΣΥΜΕΩΝ

Το 1922 ήρθε από την Μικρασία με τους πρόσφυγες ένα ορφανό Ελληνόπουλο, ονόματι Συμεών. Εγκαταστάθηκε στο Πειραιά σε μια  παραγκούλα και εκεί  μόνο του. Είχε ένα καροτσάκι και έκανε τον αχθοφόρο, μεταφέροντας πράγματα στο λιμάνι. Γράμματα δεν ήξερε ούτε πολλά πράγματα από την πίστη μας. Είχε την μακάρια απλότητα και πίστη απλή και απερίεργη. Όταν ήλθε σε ηλικία γάμου νυμφεύθηκε, έκανε δυό παιδιά και μετακόμισε με την οικογένειά του στη Νίκαια.

Κάθε πρωί πήγαινε στο λιμάνι του Πειραιά για να βγάλει το ψωμάκι του. Περνούσε όμως κάθε μέρα, το πρωί, από το ναό του αγίου Σπυρίδωνος, έμπαινε μέσα, στεκόταν μπροστά στο τέμπλο, έβγαζε το καπελάκι του και έλεγε: «Καλημέρα Χριστέ μου, ο Συμεών είμαι. Βοήθησέ με να βγάλω το ψωμάκι μου».

Το βράδυ που τελείωνε τη δουλειά του ξαναπερνούσε από την Εκκλησία, πήγαινε πάλι μπροστά στο τέμπλο και έλεγε:

«Καλησπέρα Χριστέ μου, ο Συμεών είμαι. Σ’ ευχαριστώ που με βοήθησες και σήμερα». Και έτσι περνούσαν τα χρόνια του ευλογημένου Συμεών. Περίπου το έτος 1950 όλα τα μέλη της οικογενείας του αρρώστησαν από φυματίωση και κοιμήθηκαν εν Κυρίω. Έμεινε ολομόναχος ο Συμεών και συνέχισε αγόγγυστα τη δουλειά του αλλά και δεν παρέλειπε να περνά από τον άγιο Σπυρίδωνα να  καλημερίζει και να καλησπερίζει τον Χριστό, ζητώντας τη βοήθεια Του και ευχαριστώντας Τον.

Όταν γέρασε ο Συμεών, αρρώστησε. Μπήκε στο Νοσοκομείο και νοσηλεύτηκε περίπου για ένα μήνα. Μια προϊσταμένη από την Πάτρα τον ρώτησε κάποτε:

-Παππού, τόσες μέρες εδώ μέσα δεν ήρθε κανείς να σε δει.  Δεν έχεις κανένα δικό σου στον κόσμο; -Έρχεται, παιδί μου, κάθε πρωί και απόγευμα ο Χριστός και με παρηγορεί. –Και τί σου λέει, παππού; «Καλησπέρα Συμεών, ο Χριστός είμαι, κάνε υπομονή». Η Προϊσταμένη παραξενεύτηκε και κάλεσε τον Πνευματικό της, π. Χριστόδουλο Φάσο, να έρθει να δει τον Συμεών μήπως πλανήθηκε. Ο π. Χριστόδουλος τον επισκέφθηκε, του έπιασε κουβέντα, του έκανε την ερώτηση της Προϊσταμένης και ο Συμεών του έδωσε την ίδια απάντηση. Τις ίδιες ώρες πρωί και βράδυ, που ο Συμεών πήγαινε στο ναό και χαιρετούσε τον Χριστό, τώρα και ο Χριστός χαιρετούσε τον Συμεών.

Τον ρώτησε ο Πνευματικός:

-Μήπως είναι φαντασία σου; – Όχι, πάτερ, δεν είμαι φαντασμένος, ο Χριστός είναι.

-Ήρθε και σήμερα; – Ήρθε. –Και τί σου είπε; -Καλημέρα Συμεών, ο Χριστός είμαι. Κάνε υπομονή, σε τρείς ημέρες θα σε πάρω κοντά μου πρωί-πρωί.

Ο Πνευματικός κάθε μέρα πήγαινε στο Νοσοκομείο, μιλούσε μαζί του και έμαθε για τη ζωή του. Κατάλαβε ότι πρόκειται περί ευλογημένου ανθρώπου. Την τρίτη ημέρα πρωί-πρωί πάλι πήγε να δει τον Συμεών και να διαπιστώσει αν θα πραγματοποιηθεί η πρόρρηση ότι θα πεθάνει. Πράγματι εκεί που κουβέντιαζαν, ο Συμεών φώναξε ξαφνικά: «Ήρθε ο Χριστός», και εκοιμήθη τον ύπνο του δικαίου…

(Από το βιβλίο «Ασκητές μέσα στον κόσμο», εκδ. Ιερόν Ησυχαστήριον Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, Μεταμόρφωσις Χαλκιδικής 2008).

ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ

Κάποτε ὁ διάβολος κάλεσε μιὰ παγκόσμια συνέλευση δαιμόνων. Στὴν ἐναρκτήρια ὁμιλία του, ἀνάμεσα στὰ ἄλλα, εἶπε καὶ τὰ ἀκόλουθα:

- Δὲν μποροῦμε νὰ ἐμποδίσουμε τοὺς Χριστιανοὺς νὰ πηγαίνουν στὴν ἐκκλησία. Δὲν μποροῦμε νὰ τοὺς ἐμποδίσουμε νὰ διαβάζουν τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ νὰ γνωρίζουν τὴν Ἀλήθεια. Δὲν μποροῦμε οὔτε ἀκόμα καὶ νὰ τοὺς ἐμποδίσουμε νὰ ἔχουν μιὰ ζωντανὴ καὶ στενὴ σχέση μὲ τὸν Σωτήρα τους. Ἅπαξ καὶ ἀποκτήσουν αὐτὴν τὴ σύνδεση μὲ τὸν Ἰησοῦ, ἐμεῖς χάνουμε κάθε δύναμη πάνω τους. 

Ἔτσι, τὸ μόνο ποὺ μᾶς μένει εἶναι νὰ τοὺς κλέψουμε τὸ χρόνο τους. Ἃς πηγαίνουν στὴν ἐκκλησία, δὲν πειράζει, ἃς ἔχουν ἐκεῖ τὶς συνεστιάσεις τους κι ὅλα τα ὑπόλοιπα. Ἃς ἔχουν ἔργο καὶ δράση. Μόνο νὰ μὴν ἔχουν χρόνο νὰ ἀναπτύξουν αὐτὴ τὴ ζωντανὴ σχέση μὲ τὸν Ἰησοῦ. 

Νὰ τί θέλω ἀπό σᾶς: Ἀποσπάστε τους τὴν προσοχὴ ἀπὸ τὸν Σωτήρα τους καὶ ἐμποδίστε τους ἀπὸ τοῦ νὰ ἔχουν θερμὴ καὶ στενὴ σχέση μαζί Του ὅλη μέρα. Ἃς τοὺς παρασύρουμε σὲ μιὰ χαλαρὴ σχέση μὲ τὸν Ἰησοῦ• τυπικὴ σχέση, χωρὶς γνήσια πίστη καὶ ἀγάπη γι’ Αὐτόν.

- Πῶς θὰ τὸ κάνουμε αὐτό; ρώτησαν τότε οἱ δαίμονες.

1. Βάλτε τους νὰ ἀσχολοῦνται μὲ τὰ δευτερεύοντα θέματα καὶ βρεῖτε τρόπους ἀμέτρητους νὰ κρατᾶτε ἀπασχολημένο τὸ μυαλό τους, ἀπάντησε.

2. Βάλτε μέσα τους τὸν πειρασμὸ νὰ ξοδεύουν, νὰ ξοδεύουν, νὰ ξοδεύουν καὶ νὰ δανείζονται χρεώνοντας τὶς κάρτες τους.

3. Πεῖστε τὶς γυναῖκες τους νὰ πᾶνε νὰ δουλεύουν πολλὲς ὧρες ἐκτὸς σπιτιοῦ καὶ τοὺς ἄνδρες νὰ δουλεύουν 6-7 μέρες τὴν ἑβδομάδα, 10-12 ὧρες τὴν ἡμέρα, ἔτσι ὥστε νὰ μποροῦν νὰ ἀνταπεξέλθουν στὶς ἀνάγκες τοῦ τρόπου ζωῆς τους.

4. Ἐμποδίστε τους νὰ ξοδεύουν χρόνο μὲ τὰ παιδιά τους. Ἔτσι, καθὼς θὰ διασπᾶται ἡ οἰκογένειά τους, σύντομά το σπίτι δὲν θὰ ἀποτελεῖ πιὰ γιὰ αὐτοὺς καταφύγιο ἀπὸ τὴν πίεση τῆς δουλειᾶς τους.

5. Κρατᾶτε πάντα το μυαλὸ τόσο γεμάτο μὲ ἐρεθίσματα ὥστε νὰ εἶναι ἀδύνατο νὰ ἀκούσουν τὴ σιγανὴ καὶ ἁπαλὴ φωνὴ τοῦ Θεοῦ.

6. Βάλτε τους νὰ παίζουν τὸ ραδιόφωνο καὶ τὸ κασετόφωνο ὅποτε ὁδηγοῦν.

7. Φροντίστε νὰ ἔχουν συνεχῶς ἀνοιχτὰ στὸ σπίτι τους τὰ CD, τὸ βίντεο, τὴν τηλεόραση καὶ τοὺς ὑπολογιστές.

8. Βάλτε σὲ κάθε κατάστημα κι’ ἑστιατόριο ποὺ μπαίνουν, μουσικὴ ποὺ νὰ παίζει ἀσταμάτητα. Αὐτὸ θὰ συννεφιάζει τὸ μυαλό τους καὶ θὰ ἀδυνατίζει τὴν κοινωνία τους μὲ τὸν Χριστὸ μέσῳ τῆς προσευχῆς.

9. Γεμίστε τὰ τραπέζια τους μὲ περιοδικὰ καὶ ἐφημερίδες. Κάντε τους ὑπερκαταναλωτικὰ ὄντα• νὰ ἀγοράζουν, νὰ ξοδεύουν χωρὶς νὰ ἔχουν τίποτα ἀπὸ αὐτὰ πραγματικὰ ἀνάγκη. Νὰ ἀσχολοῦνται μὲ πολλά, νὰ ταλαιπωροῦνται καὶ νὰ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ Χριστό.

10. Σφυροκοπᾶτε τὰ μυαλὰ τους ἀκατάπαυστα μὲ εἰδήσεις ὅλο το 24ωρο.

11. Γεμίστε τοὺς δρόμους μὲ διαφημιστικὲς ἀφίσες, ὥστε νὰ μὴν τοὺς ἀφήνετε στιγμὴ σὲ ἡσυχία ὅσο ὁδηγοῦν ἢ περπατοῦν.

12. Πλημμυρίστε τὰ γραμματοκιβώτιά τους μὲ ἄχρηστα διαφημιστικά, καταλόγους ρούχων, τυχερῶν παιχνιδιῶν καὶ κάθε τί ποὺ προάγει ψεύτικες ἐλπίδες εὐημερίας.

13. Βάλτε κοκκαλιάρικα μοντέλα στὰ ἐξώφυλλα τῶν περιοδικῶν καὶ στὴν τηλεόραση, ὥστε οἱ ἄνδρες νὰ θεωροῦν αὐτὰ ὡς πρότυπα ὀμορφιᾶς καὶ νὰ μὴν ἱκανοποιοῦνται μὲ τὴν ἐμφάνιση τῆς γυναίκας τους.

14. Δῶστε κούραση στὶς συζύγους, ὥστε τὰ βράδια νὰ μὴν εἶναι σὲ θέση νὰ χαροῦν σὰν ζευγάρια μὲ τοὺς ἄνδρες τους. Δῶστε τους πονοκεφάλους, ὥστε οἱ ἄνδρες νὰ ἔχουν παράπονα, πικρίες καὶ νὰ ἀρχίσουν νὰ ψάχνουν ἀλλοῦ γιὰ εὐχαρίστηση. Αὐτὸ θὰ διαλύσει γρήγορα τὶς οἰκογένειες.

15. Διαφημίστε τὸν Ἅϊ Βασίλη ὥστε νὰ κλέψετε τὴν προσοχὴ τῶν παιδιῶν ἀπὸ τὸ ἀληθινὸ νόημα τῶν Χριστουγέννων.

16. Τὸ Πάσχα διαδῶστε τὰ κουνελάκια καὶ τὰ κόκκινα αὐγὰ στὴ θέση τοῦ μηνύματος τῆς Ἀνάστασης καὶ προπαγανδίστε ὑπὲρ τῆς νίκης τῆς ἁμαρτίας.

17. Ἀκόμα καὶ στὴ διασκέδασή τους φέρτε τους στὰ ἄκρα. Ὅταν γυρίζουν ἀπὸ διακοπὲς νὰ εἶναι πτῶμα στὴν κούραση καὶ νὰ ἔχουν μετανιώσει γιὰ τὶς ἐπιλογές τους.

18. Μὴν τοὺς ἀφήνετε νὰ βγαίνουν στὴ φύση καὶ νὰ παρατηροῦν ὅ,τι ὁ Θεὸς ἔφτιαξε.

19. Ἀντὶ γιὰ αὐτό, στέλνετέ τους σὲ λούνα πάρκ, γήπεδα, κινηματογράφους, παιδότοπους καὶ κονσέρτα.

20. Κρατᾶτε τους πάντα ὑπεραπασχολημένους. Νὰ μὴ σκέφτονται, νὰ μὴν ἀναζητοῦν, νὰ μὴ προβληματίζονται.

21. Καὶ ὅταν συναντῶνται γιὰ πνευματικὴ συντροφιὰ μὲ ἄλλους πιστούς, κάντε ὥστε νὰ φεύγουν ἀπὸ ‘κεῖ μὲ διαταραγμένη συνείδηση.

22. Δῶστε τους νὰ ἀσχολοῦνται μὲ τόσους πολλοὺς “καλοὺς” στόχους, ποὺ νὰ μὴν ἔχουν χρόνο οὔτε ἀνάγκη νὰ ἐκζητήσουν τὴ δύναμη τοῦ Ἰησοῦ στὴ ζωή τους.

23. Σύντομα, θὰ δουλεύουν ἀσταμάτητα γιὰ αὐτὸν τὸν “καλὸ” σκοπό, ποὺ ὅμως ὁ Θεὸς δὲν τοὺς ἀνέθεσε, θυσιάζοντας τὴν ὑγεία τους καὶ τὴν οἰκογένειά τους σ’ αὐτὸν, μὲ μεγάλη πιθανότητα νὰ τὰ χάσουν καὶ τὰ δύο.

Θὰ δουλέψει σίγουρα τὸ σχέδιο αὐτό»!

Καὶ οἱ δαίμονες ἔτρεξαν γρήγορα νὰ βάλουν σὲ ἐφαρμογὴ ὅλα αὐτά, ὥστε οἱ Χριστιανοὶ νὰ μὴν ἔχουν χρόνο γιὰ τὸν Σωτήρα τους Ἰησοῦ Χριστό…

ΕΝΑ ΟΡΑΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ ΤΩΝ ΕΥΣΕΒΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ

Κάποτε ένας άγιος γέροντας προσευχόταν στο Θεό να του αποκαλύψει το μυστήριο, γιατί άνθρωποι δίκαιοι και ευσεβείς είναι φτωχοί και δυστυχούν και αδικούνται, ενώ πολλοί άδικοι και αμαρτωλοί είναι πλούσιοι και αναπαύονται, και πως ερμηνεύονται οι κρίσεις του Θεού.

Ο Θεός θέλοντας να τον πληροφορήσει, του έβαλε στην καρδιά λογισμό να κατεβεί στον κόσμο. Περπατώντας λοιπόν ο Γέροντας, βρέθηκε σ’ ένα δρόμο πλατύ, όπου περνούσαν πολλοί. Εκεί υπήρχε ένα λιβάδι και μια βρύση με καθαρό νερό. Ο αββάς, κρύφτηκε στην κουφάλα ενός δένδρου και σε λίγο, να που περνά ένας άνθρωπος πλούσιος, που ξεπέζεψε και κάθισε να φάει. Εκεί που αναπαυόταν, βγάζει ένα πουγκί με εκατό φλουριά, για να τα μετρήσει. Αφού τα μέτρησε, νόμισε πως τα έβαλε πάλι μέσα στο ρούχο του, εκείνα όμως έπεσαν κάτω στη γη. Σηκώθηκε λοιπόν και καβαλίκεψε το άλογο του, αφήνοντας εκεί τα φλουριά.

Έπειτα πέρασε από εκεί άλλος οδοιπόρος, για να πιεί νερό. Βρίσκει τα φλουριά, τα παίρνει και φεύγει γρήγορα.

Κατόπιν ήλθε άλλος φτωχός πεζοδρόμος, φορτωμένος και κουρασμένος, και κάθισε κι αυτός να αναπαυτεί. Ενώ έβγαζε ένα παξιμάδι για να φάει, έρχεται και ο πλούσιος και πέφτει πάνω στο φτωχό κα του λέει με θυμό: «Γρήγορα, δος μου τα φλουριά που βρήκες». Ο φτωχός με όρκους μεγάλους έλεγε πως δεν είδε τέτοιο πράγμα. Τότε ο πλούσιος άρχισε να τον δέρνει με τη βίτσα του λουριού του αλόγου του και με ένα χτύπημα τον σκότωσε. Και άρχισε να ψάχνει όλα τα ρούχα και τα πράγματα του φτωχού, και επειδή δε βρήκε τίποτε έφυγε πολύ λυπημένος.

Ο αββάς βλέποντας όλα αυτά έκλαιγε και σπαρασσόταν η καρδιά του για τον άδικο φόνο και παρακαλώντας τον Κύριο έλεγε: «Κύριε, ποια είναι η βουλή Σου και πως υπομένει αυτά η αγαθότητα Σου; Τότε παρουσιάσθηκε Άγγελος και του είπε: μη λυπάσαι, Γέροντα, διότι όλα με το θολή του Θεού γίνονται, αλλά κατά παραχώρηση, άλλα για παίδευση και άλλα για οικονομία. Μάθε, λοιπόν, ότι αυτός που έχασε τα φλουριά είναι γείτονας εκείνου που τα βρήκε. Ο δεύτερος είχε περιβόλι αξίας εκατό φλουριών, αυτός δε ο πλούσιος ως πλεονέκτης που ήταν, το πήρε δικαστικώς μόνο για πενήντα φλουριά. Κι επειδή παρακαλούσε ο φτωχός περιβολάρης το Θεό, οικονόμησε ο Θεός έτσι και τα έδωσε διπλά αντί πενήντα φλουριά, εκατό.

Εκείνος δε ο άνθρωπος που φονεύτηκε άδικα, είχε κάνει φόνο, επειδή, όμως, είχε έργα χριστιανικά και θεάρεστα, θέλοντας ο Θεός να τον σώσει και να τον καθαρίσει από την αμαρτία του φόνου, οικονόμησε να σκοτωθεί άδικα, για να σωθεί η ψυχή του. Αυτός δε, ο πλεονέκτης, που έκανε το φόνο, έμελλε να κολασθεί από την πλεονεξία του, γι' αυτό τον άφησε ο Θεός να πέσει στο αμάρτημα του φόνου, για να πονέσει η ψυχή του και να ζητήσει μετάνοια. Και να τώρα,αφήνει τον κόσμο και πάει να γίνει μοναχός.

Λοιπόν πήγαινε τώρα στο κελί σου και μην πολυεξετάζεις τις κρίσεις του Θεού, διότι είναι ανεξερεύνητες, και ανεξιχνίαστη η προνοητική των πάντων του Θεού διακυβέρνηση, και δεν φθάνει ο νους και η δύναμη της γνώσεως του ανθρώπου να κατανοήσει τα θεία μυστήρια. Γι αυτό κάθε άνθρωπος πρέπει να λέει: «δίκαιος ει, Κύριε, και ευθείαι αι κρίσεις Σου» και από την απόλυτη πίστη του θα σωθεί, καθώς λέγει η Γραφή: «ο δίκαιος εκ πίστεως ζήσεται».

Αφού άκουσε αυτά από τον άγγελο ο Αββάς, δόξαζε το Θεό.

Από το γεροντικό

ΓΑΛΛΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΠΗΓΑΝ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕ ΦΟΥΣΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΞΙΣΜΟΥ

Φορώντας… φούστες πήγαν σήμερα Παρασκευή για μάθημα περίπου 100 μαθητές σχολείου της Νάντης στη δυτική Γαλλία, προκειμένου να καταγγείλουν συμβολικά τον σεξισμό.
Η εκστρατεία άρχισε μετά από πρωτοβουλία μελών των μαθητικών συμβουλίων, την οποία αποδέχτηκε η Ακαδημία της Νάντης, στη βάση του εθελοντισμού των ιδρυμάτων.

Οι μαθητές και οι μαθήτριες όφειλαν να είναι ντυμένοι με φούστες ή με κόκκινο κραγιόν στα χείλη. Αυτή η δράση ονομάζεται: «Γυναίκες, Άντρες φοράμε φούστα». Το όλο project υποστηρίζεται μάλιστα από το γαλλικό Υπουργείο Παιδείας και την Ακαδημία της Nantes.

Πολλές μητέρες από την Nantes  έχουν ήδη διαμηνύσει ότι δεν πρόκειται να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο εκείνη την ημέρα. Ακόμη η πρωτοβουλία αυτή έγινε στόχος σωρείας επικρίσεων από βουλευτές της Δεξιάς, όπως επίσης και από οργανώσεις που αντιτίθενται στο γάμο ομοφυλοφίλων, που είναι νόμιμος στα Γαλλία από τον Μάιο του 2013.

Η ΓΙΑΓΙΑ ΚΑΙ Ο ΧΑΡΟΝΤΑΣ

Μια φορά ήταν μια γριά και κάθε πρωΐ έβγαινε στο δάσος και μάζευε ξύλα για τη φωτιά της και χορταράκια, για να φάει. Καθώς εγύριζε μια μέρα φορτωμένη στον ώμο τα ξύλα και στην ποδιά της τα χόρτα, στο δρόμο συναντάει τον χάροντα.

-Γεια και χαρά σου, χάροντα, του λέει, για ποιόν με το καλό;
-Για του λόγου σου θειά, της λέει ο χάροντας.
Άντε, ετοιμάσου να σε πάρω.
-Τώρα, του λέει, να πάω σπίτι να ξεφορτωθώ και να ετοιμασθώ. Και για νάχω καλό ρώτημα, σαν πως θέλεις να ετοιμασθώ;
- Όπως θέλεις εσύ, απαντάει ο χάροντας.

Τότε η γριά πηγαίνει στο σπίτι, ανάβει το τζάκι και βάζει να βράσει τα χόρτα. Ύστερα έπιασε να ζυμώσει ψωμιά, έφτιαξε και κουλούρια για συγχώρεση.
Ύστερα έστρωσε τραπέζι και περίμενε να ψηθούν τα ψωμιά.
Τότε παρουσιάσθηκε o χάροντας και τη ρωτάει:

-Ε, ετοιμάστηκες θειά;
-Περιμένω γιέ μου να βράσουν τα χόρτα, να ξεφουρνίσω το ψωμί και να φάμε. Δεν κάθεσαι και του λόγου σου να φας μαζί μου;
-Μα δεν μ' έχεις κακία θειά, που θα σου πάρω την ψυχή;
-Μπα, γιατί να σού ΄χω κακία. Όπου την πας την ψυχή μου, θάρχομαι κι εγώ μαζί.
-Και το κορμάκι σου, που θα τα ‘φήσεις εδώ; ξαναρωτάει ο χάροντας.
- Ε, αυτό είναι δική μου υπόθεση, απαντάει η γριά. Εγώ θα το παραδώσω στον Θεό και θα μου το φυλάει. Είδες πού βάζομε σταυρό πάνω απ' τα μνήματα;

Απάνω στην ώρα έβρασαν και τα χόρτα, μύρισε και το ψωμί στο φούρνο και η γριά κατέβασε το φαΐ, ξεφούρνισε κι έβαλε στο τραπέζι δυό πιάτα χόρτα και κάμποσες φέτες ψωμί.

Ο χάροντας όμως φαίνονταν στενοχωρημένος και δεν ήθελε να φάει.
- Δεν μου κάνει κέφι να παίρνω ανθρώπους, πού δεν κλαίνε, λέει στη γριά.
- Και δεν μου λες κι εμένα το λόγο; λέει η γριά. Τι σημασία έχει αν κλαίνε ή όχι; 
- Όταν κλαίνε και θρηνούνε, μόνο τότε είναι δικοί μου και τους πάω στην κόλαση. Όταν είναι ευχαριστημένοι και ήσυχοι, μου τους παίρνει o Θεός και τους πάει ίσια στον Παράδεισο.
-Γι' αυτό κι έχεις κακό όνομα, του λέει η γριά. Φάε λίγο να ζεσταθεί η ψυχή σου, να κάνεις το σταυρό σου, μήπως και πάψεις να κολάζεις τον κόσμο.

Τότε o χάροντας έσκασε απ' το κακό του, πετιέται επάνω και φεύγει λέγοντας.
- Εσένα έτσι κι έτσι χαμένη σ' έχω. Τι κάθομαι και χασομερώ μαζί σου.
Έτσι έφυγε o χάροντας κι η γριά ζει ακόμα και ποιος ξέρει πόσο ακόμα θα ζει και θα 'ναι και ευχαριστημένη και καλόγνωμη.

ΠΡΟΒΕΣ ΣΦΡΑΓΙΣΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΣΟΥΗΔΙΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΑΛΑΜΗ

Μια νέα μέθοδος πληρωμών δοκιμάζεται σε 15 καταστήματα στο Λουντ της Σουηδίας, δίνοντας τη δυνατότητα σε 1.600 εθελοντές να πραγματοποιούν συναλλαγές χρησιμοποιώντας την παλάμη τους σαν ηλεκτρονικό πορτοφόλι.

Αναπτυγμένη από ερευνητές του πανεπιστημίου της πόλης, η τεχνολογία μπορεί να ταυτοποιεί κάθε εθελοντή από το μοναδικό σχήμα που δημιουργούν οι φλέβες στο χέρι του. Έτσι, σε κάθε συναλλαγή, ο χρήστης τοποθετεί το χέρι του πάνω από το ειδικό τερματικό στο κατάστημα, για να αναγνωρισθεί η ταυτότητά του. Στη συνέχεια, το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να πληκτρολογήσει το PIN, ώστε να επικυρώσει την πληρωμή. 

Οι ερευνητές έχουν ιδρύσει την Quixter, μια start-up για την εμπορική αξιοποίηση της τεχνολογίας, η οποία υποστηρίζουν πως υπόσχεται ταχύτητα και ασφάλεια, χωρίς μάλιστα να χρειάζεται να έχει κανείς μαζί του τίποτε άλλο πέρα από το… χέρι του για τις καθημερινές του πληρωμές. Μάλιστα, το ίδιο απλή και γρήγορη είναι και η εγγραφή στην υπηρεσία, κατά την οποία ο εθελοντής ουσιαστικά καταχωρίζει στον τραπεζικό του λογαριασμό ένα ψηφιακό αντίγραφο του σχήματος που δημιουργούν οι φλέβες στην παλάμη του.

Αυτοί ήταν οι λόγοι που κατάφεραν να πείσουν τα 15 καταστήματα γύρω από την πανεπιστημιούπολη να εγκαταστήσουν τα τερματικά και, ακόμη σημαντικότερο, τις τράπεζες να συμμετάσχουν στη δοκιμή. Οι ίδιοι υποστηρίζουν πως η πρόβα τζενεράλε της τεχνολογίας θα ολοκληρωθεί χωρίς προβλήματα, ώστε να επεκτείνουν τη χρήση της.

Καθώς το σχήμα που δημιουργούν οι φλέβες στην παλάμη είναι μοναδικό σε κάθε άνθρωπο, το συγκεκριμένο βιομετρικό δεδομένο έχει χρησιμοποιηθεί και παλιότερα σε τεχνολογίες ταυτοποίησης – για παράδειγμα, σε σαρωτές σε υπολογιστές, οι οποίοι με αυτό τον τρόπο «ξεκλειδώνουν»  τα μηχανήματα στους νόμιμους χρήστες. Ωστόσο, είναι πρώτη φορά που αυτή η ιδέα εφαρμόζεται σε μια υπηρεσία ηλεκτρονικών πληρωμών.

Πηγή: http://www.kathimerini.gr/762833/article/texnologia/gadgets/texnologia-metatrepei-thn-palamh-se-hlektroniko-portofoli

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ– ΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΡΘΙΟΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ;

Κάθε Ορθόδοξη Χριστιανική Οικογένεια, και γενικότερα κάθε πιστός, πρέπει να εκκλησιάζεται και να συμμετέχει ενσυνείδητα, και όχι τυπολατρικά, στην λατρευτική ζωή της Εκκλησίας.

Κάποτε, οι Χριστιανοί ρώτησαν τον Άγιο Ιωάννη της Κλίμακος: Πότε καταλαβαίνουμε ότι η ψυχή είναι άρρωστη; Εκείνος απάντησε: Όταν ο άνθρωπος δεν θέλει να εκκλησιάζεται.

Είναι δηλαδή σαν να έχουμε δικά μας αγαπημένα πρόσωπα που τα αγαπάμε και μας αγαπούν, και όταν τα βλέπουμε στο δρόμο, ούτε τα χαιρετούμε αλλά και ούτε πάμε σπίτι τους να τα επισκεφθούμε. Τι είδους αγάπη είναι αυτή;

Στις Εκκλησίες μας, η Κυριακάτικη Λατρεία αρχίζει με τον Όρθρο, ο οποίος διαρκεί 1:20 ώρα περίπου. Αμέσως μετά ξεκινά η Θεία Λειτουργία με την εκφώνηση του Ιερέα «Ευλογημένη η βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν». Την στιγμή αυτή όλοι οι πιστοί πρέπει να είναι όρθιοι. Μετά μπορούμε αν θέλουμε να καθίσουμε. Καλό θα ήταν αν δεν ξέρουμε πότε να σηκωνόμαστε και πότε να καθόμαστε, να παρακολουθούμε τους συμπροσευχούμενούς αδελφούς μας. Σε συντομία, πρέπει να είμαστε όρθιοι στα εξής σημεία του Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας:

- Όταν διαβάζεται ο Εξάψαλμος

- Όταν ο Ιερέας διαβάζει το Ευαγγέλιο του Όρθρου και εν συνεχεία βγαίνει να το προσκυνήσουμε

- Στον ύμνο της Παναγίας «Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ…»

- Κατά τη Δοξολογία

- Στο «Ευλογημένη η Βασιλεία»…

- Κατά τη Μικρή Είσοδο του Ευαγγελίου από τον Ιερέα

- Κατά το Ευαγγέλιο

- Κατά την Μεγάλη Είσοδο στην οποία ο Ιερέας μεταφέρει τα Τίμια Δώρα

- Κάθε φορά που ο Ιερέας δίνει την ειρήνη του Χριστού και την ευλογία με το «Ειρήνη πάσι» ή μας θυμιατίζει

- Κατά την πιο λεπτή στιγμή της Θείας Λειτουργίας που κατεβαίνει το Άγιο Πνεύμα για να καθαγιάσει τα Τίμια Δώρα, προσφωνώντας εκ του ιερέως «Τα Σα εκ των Σων, Σοι

προσφέρομεν…»

- Όταν ακούμε από τον Ιερέα το «Πρόσχωμεν. Τα Άγια τοις αγίοις» όπου υψώνεται ο Αμνός (Χριστός)

- Κατά την απαγγελία του Συμβόλου της Πίστεως «Πιστεύω…»

- Κατά την απαγγελία της Κυριακής Προσευχής «Πάτερ ημών..»

- Στο «Μετά φόβου Θεού, πίστεως, και αγάπης προσέλθετε» διότι τούτη την στιγμή προσφέρεται το Σώμα και το Αίμα του Χριστού για να μεταλάβουμε, και

- Στην Απόλυση της Θείας Λειτουργίας που κάνει ο Ιερέας με το «Δι’ευχών των Αγίων Πατέρων ημών..».

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: Η ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΠΑΓΙΔΑ ΣΤΟΝ ΕΡΗΜΙΤΗ

Ένας Ερημίτης που ασκήτευε στην έρημο του Ιορδάνου, είχε χρόνια πολλά να πειραχτεί από το διάβολο.

Αυτό του είχε δώσει θάρρος κι έλεγε συχνά πώς ο εχθρός δεν τολμούσε να πειράξει τους αγωνιστάς, πήγαινε μόνο στους αμελείς και οκνηρούς. Κάποτε παρουσιάστηκε μπροστά του ο διάβολος και του παραπονέθηκε.

-Τι σου έχω κάνει, Αββά, και μ΄ εξευτελίζεις έτσι. Μήπως ποτέ σ΄ επείραξα;

-Φύγε από δω, πονηρό πνεύμα φώναξε άφοβα ο Ερημίτης, και σήκωσε το ραβδί του να τον χτυπήσει. Δεν έχεις δικαίωμα να πειράζεις τους δούλους του Χριστού. Πήγαινε σ΄ εκείνους, που με την απροσεξία τους σε προσκαλούν.

- Έτσι, λοιπόν, νομίζεις έκανε ο διάβολος με κακία. Δε θα βρω, λες ευκαιρία να σε ρίξω στα σαράντα χρόνια, που έχεις να ζήσης ακόμη;

Βέβαιος τώρα πως το δόλωμά είχε κι’ όλας πετύχει, έγινε άφαντος, αφήνοντας στον αέρα ένα γέλιο ανατριχιαστικό. Από την ίδια στιγμή λοιπόν, άρχισαν να συγχύζονται οι λογισμοί του Ερημίτη.

-Σαράντα χρόνια ζωή ακόμη! Ω, είναι παρά πολλά! μονολογούσε διαρκώς.

Κι’ ύστερα από λίγο:

-Δεν πηγαίνω στον κόσμο να ιδώ λίγο τους συγγενείς μου; Ας δώσω και μία μικρή ξεκούραση στο βασανισμένο μου κορμί. Όταν γυρίσω, συνεχίζω την άσκηση. Έχω καιρό μπροστά μου. Σαράντα χρόνια ζωή!

Πήρε την απόφαση κι ένα πρωινό ξεκίνησε με το ραβδί στο χέρι για την πολιτεία. Μα ο φιλάνθρωπος Θεός λυπήθηκε τόσων χρόνων κόπους κι έστειλε τον άγγελό του να τον εμποδίσει.

-Πού πας, Αββά; ρώτησε ο Αγγελος, φράζοντας του το δρόμο.

-Στην πόλη, βιάστηκε να πει ο Ερημίτης.

-Ευλογημένε άνθρωπε, τώρα στο τέλος της ζωής σου άφησες να σε ξεγελάσει ο πονηρός; Βιάσου να γυρίσεις στην καλύβα σου και κλαύσε την ανοησία σου, προτού να είναι πιά πολύ αργά για σένα.

Ντροπιασμένος για το παθημά του, ο γέρο-ερημίτης, γύρισε πίσω στο κελλί του κι ύστερα από τρεις μέρες πέθανε.

ΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

Παραμονή εκλογών, βρίσκομαι στο Αεροδρόμιο- η ώρα τρεις μετά τα μεσάνυχτα. Στις τρεις και μισή πάω για επιβίβαση. Κόσμος πολύς. Στο ταξί μπήκε ένα παλικάρι.

-Καλημέρα! Πειραιά, παρακαλώ.
-Λεβέντη μου, στον ουρανό σε γύρευα, στη γη βρέθηκες!
-Γιατί το λέτε αυτό;
-Καλύτερη διαδρομή δεν θα μπορούσε να μου τύχει! Στον Πειραιά μένω και εγώ!
-Α, ωραία! Σε πάω στο σπίτι σου, ε;
-Ακριβώς. Είμαι άυπνη δεκαπέντε ώρες νομίζω πως έχω κι εγώ δικαίωμα ξεκούρασης και ύπνου.
-Δεκαπέντε ώρες οδηγείτε;
-Όχι, δεκαπέντε ώρες είμαι μέσα στο ταξί.
-Πώς αντέχεις τόσες ώρες; Και δεν φοβάσαι τη νύχτα;
-Όταν έχεις δυνατή πίστη στον Θεό, δεν φοβάσαι τίποτε, νιώθεις ασφαλής.
-Έχεις δίκιο, βλέπω και τις εικόνες σου, ακούς και τον σταθμό της Εκκλησίας. Τα λόγια σου εκπέμπουν σιγουριά. Πράγματι, έχεις τον Θεό δίπλα σου! Χαίρομαι, όταν ακούω και βλέπω ανθρώπους, που πιστεύουν δυνατά, όπως και εσύ. Δεν ήταν τυχαίο που μπήκα στο ταξί σου, ήταν θέλημα Θεού. Πιστεύεις στα θαύματα;
-Και βέβαια πιστεύω.
-Θέλεις να σου πω ένα θαύμα, που έγινε στην οικογένειά μου;
-Με μεγάλη μου χαρά!
-Εργάζομαι στο Ισραήλ, στην Ελληνική Πρεσβεία Είμαι κοντά στον Πανάγιο Τάφο του Χριστού και τώρα ήρθα, για να ψηφίσω.
-Το θαύμα περιμένω να ακούσω.
-Μη βιάζεσαι, θα στα πω όλα από την αρχή• άλλωστε έχουμε δρόμο να κάνουμε.
-Συγγνώμη.
-Αυτό το ταξίδι ήταν και μία ευκαιρία να δω και τη μητέρα μου και ύστερα να πάω Κύπρο, να δω την οικογένειά μου.
-Τώρα με μπέρδεψες.
Εδώ γέλασε.
-Έχεις δίκιο, είμαι παντρεμένος με Κύπρια, έχουμε δυο παιδιά- το δεύτερο παιδί μου δεν το έχω δει ακόμη, αύριο σαραντίζει. Είναι κοριτσάκι- δεν μπόρεσα να είμαι στην γέννησή του δίπλα στη γυναίκα μου και καταλαβαίνεις την αγωνία μου.
-Εγώ καταλαβαίνω την αγωνία σου- τη δική μου αγωνία δεν καταλαβαίνεις εσύ.
Εδώ γελάσαμε και οι δύο.
-Ε, θα σε παιδέψω λίγο, Πειραιωτάκι, δεν θα στο πω μπαμ και κάτω. Που λες, έχει πεθάνει ο πατέρας μου και η μητέρα μου μένει μόνη. Δεν της είπα πως θα έρθω, θα της κάνω έκπληξη.
-Ωραία έκπληξη μέσα στα άγρια μεσάνυχτα! Άντε, πάμε παρακάτω.
-Αύριο θα πάω να ψηφίσω και το βράδυ πετάω για Κύπρο. Άμα μπορείς, έλα να με πας στο Αεροδρόμιο.
-Βρε τον άνθρωπο, δεν έχει τον Θεό του! Θα μου βγάλει την ψυχή, μέχρι να μου πει το θαύμα!
-Άντε, τώρα θα σου πω το θαύμα, φθάνει το παίδεμα. Μπορώ να καπνίσω;
-Έλα μπροστά να καπνίσεις, πίσω δεν το επιτρέπω.
Ήρθε δίπλα μου.
-Θα μου πεις πώς σε λένε;
-Νίκο.
-Ωραία! Εμένα Ράνια.
-Χαίρω πολύ.
-Λοιπόν, Νίκο, θα περιμένω πολύ ακόμη;
Ξεκαρδίστηκε στα γέλια.
-Ψυχοβγάλτης είμαι, ε;
-Αν είσαι...!
-Περίμενε, θα ανάψω τσιγάρο και θα σου πω. Λοιπόν, Ράνια, η κουνιάδα μου δεν μπορούσε να κάνει παιδί. Πήγε σε πολλούς γιατρούς στην Κύπρο, ήρθε στην Ελλάδα, πήγε Λονδίνο, Αγγλία- όμως όλοι της είπαν ένα μεγάλο όχι δεν μπορείς να γεννήσεις παιδί. Ωστόσο είχε φτάσει σαράντα ετών. Οι προσευχές και τα τάματα αμέτρητα. Ώσπου ο καλός Θεός τη λυπήθηκε. Στα σαράντα της έμεινε έγκυος. Καταλαβαίνεις τη χαρά μας. Την προσέχαμε όλοι σαν να ήταν κάτι πολύτιμο. Μη βήξει, μη φτερνιστεί, μην κατέβει μόνη της σκαλιά, τι θα φάει- την είχαμε μη στάξει και μη βρέξει! Ώσπου ήρθε η ώρα να γεννήσει και ήμασταν όλοι κοντά της.
Στο σαλόνι που περιμέναμε έρχεται μια νοσοκόμα με έναν άγγελο στα χέρια. Ήταν τόσο όμορφο μωρό, που ομορφότερο δεν είχα ξαναδεί. Ο γιος μου δεν ήταν τόσο ωραίος, όταν μου τον έφεραν να τον δω. Την επομένη ημέρα όμως μας ήρθε η δυσάρεστη είδηση. Ο γιατρός κάλεσε τον μπατζανάκη μου στο γραφείο το και του είπε πως το παιδί γεννήθηκε με ένα νεφρό και απ' αυτό το μισό ήταν χαλασμένο. Έπρεπε να αρχίσει αιμοκάθαρση. Η είδηση μας ήρθε κεραυνός στο κεφάλι!
Το τρέξαμε όπου μπορείς να φανταστείς• σ' όποιον γιατρό μάς έλεγαν, εμείς τρέχαμε. Πήγαμε στο εξωτερικό, πήγαμε παντού, δεν μπορούσε να γίνει τίποτε. Οι προσευχές νύχτα-μέρα δεν σταματούσαν. Όταν το παιδί έφτασε δύο ετών, η κουνιάδα μου είδε ένα όνειρο. Μη με ρωτήσεις τι. Δεν έχω καταλάβει καλά. Μου ζήτησε να έρθει στους Αγίους Τόπους, να προσκυνήσει.
Πράγματι ήρθε μαζί με το παιδί. Την έστειλα με μια ξεναγό να προσκυνήσει στον Πανάγιο Τάφο. Τι έγινε εκεί; Άκου τι μου είπαν. Όταν μπήκαν μέσα στην Εκκλησία, το μωρό έκλαιγε συνέχεια. Της λέει μια κυρία: «Γιατί κλαίει έτσι το παιδί σας;» -«Είναι άρρωστο», της απάντησε η κουνιάδα μου. Και τότε η κυρία της είπε: «-Βάλτε το παιδί σας πάνω στον Πανάγιο Τάφο και θα σταματήσει το κλάμα!»
Η κουνιάδα μου το ξάπλωσε πάνω στον Πανάγιο Τάφο. Όμως το παιδί σφάδαζε στο κλάμα. Εκείνη στεκόταν σα μαρμαρωμένη, δεν μπορούσε να κάνει ούτε μπρος ούτε πίσω. Το παιδί είχε αρχίσει να μελανιάζει* κάποια στιγμή κατάφερε και το πήρε στην αγκαλιά της. Όμως δεν μπορούσε να αναπνεύσει και το πήγαν εσπευσμένα στο νοσοκομείο. Εκεί του έβαλαν οξυγόνο. Την ίδια μέρα έφυγε για την Κύπρο.
Την επομένη το παιδί έπρεπε να πάει για αιμοκάθαρση. Εκεί, στα Ιεροσόλυμα, έχω γνωριστεί με έναν καλόγερο ασκητή, που όλο μου μιλάει για θαύματα. Όταν έφυγε η κουνιάδα μου, πήγα και τον συνάντησα και άρχισε πάλι να μου μιλάει για τον Θεό και για τα θαύματα, ώσπου ξαφνικά τον ακούω να λέει: «Πω, πω! Τι χειρουργείο ήταν αυτό! Το παιδί σφάδαζε στο κλάμα από τους πόνους!» «-Ποιο παιδί, γέροντα;» «-Το ανιψάκι σου, βρε! μου απάντησε. Άγγελοι το χειρούργησαν και του έβαλαν δύο γερά νεφρά!!!» «Α, ο γέροντας τρελάθηκε», είπα μέσα μου, «και όλα τα θαύματα που μου λέει φαντασίες του είναι». Όταν σηκώθηκα να φύγω, με χτύπησε στην πλάτη και μου είπε: «-Άντε, θα κάνεις και κόρη!»
Έφυγα λυπημένος, με τη βεβαιότητα ότι ο γέροντας είχε χάσει τα μυαλά του εκεί στην ερημιά και στη μοναξιά του. Μπήκα στο αυτοκίνητο μου να πάω στην Πρεσβεία, όταν χτύπησε το κινητό μου. Ήταν η γυναίκα μου. Μου μιλούσε και έκλαιγε- δεν μπορούσα να καταλάβω τι έλεγε, μόνο μια φράση ξεχώρισα: «-Νίκο, το παιδί μας είναι καλά!» Προσπάθησα να την ηρεμήσω, για να καταλάβω τι μου λέει. Και μου είπε τα ίδια λόγια του γέροντα: «-Το παιδί μας έχει δύο γερά νεφρά!»
Έπαθα σοκ! Γύρισα πίσω και πήγα στον γέροντα. Το μυαλό μου μπερδεμένο, οι σκέψεις μου άτακτες, πετούσαν εδώ και εκεί. Έφτασα στον γέροντα και για πρώτη φορά γονάτισα μπροστά του και του φιλούσα τα χέρια. «-Είσαι άγιος!» ψιθύρισα «-Παιδί μου, μην το ξαναπείς αυτό. Άγιος είναι μόνο ο Θεός!»
Σε μια εβδομάδα μου ήρθε η επόμενη ευχάριστη είδηση. Η γυναίκα μου ήταν έγκυος. Με το: «Νίκο, αγάπη μου», που μου είπε, θυμήθηκα τα λόγια του γέροντα. «- Μη πεις τίποτα άλλο. Είσαι έγκυος!» «-Ναι, πού το ξέρεις;» «-Μου το είπε ο καλόγερος, ο φίλος μου, και είναι κοριτσάκι!»
Από το θαύμα που έγινε στο ανιψάκι μου πίστεψα πολύ βαθιά στον Θεό. Κανείς και για τίποτε αυτή την πίστη δε θα την κλονίσει. Αν κάποτε αποφασίσεις να έρθεις στα Ιεροσόλυμα, θα χαρώ να έρθεις να με βρεις, θα με ζητήσεις στην Πρεσβεία. Θα πεις θέλω το Νίκο τον Πειραιώτη.
Ωστόσο έχουμε φτάσει στον Πειραιά- εγώ δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη, αλλά ούτε και να κατέβω να βγάλω τη βαλίτσα του Νίκου από το πορτ-μπαγκάζ.

Πηγή: ΒΙΒΛ. ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ . ΠΟΡΦΥΡΙΑ ΜΟΝΑΧΗ