Ο ΑΒΒΑΣ ΠΟΙΜΕΝΑΣ ΕΠΕΣΕ ΣΕ ΕΚΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ!

 
Ὁ ἀββᾶς Ἰωσὴφ διηγήθηκε ὅτι ὁ ἀββᾶς Ἰσαὰκ εἶπε:
«Κάποτε καθόμουν μαζὶ μὲ τὸν ἀββᾶ Ποιμένα καὶ τὸν εἶδα νὰ πέφτει σὲ ἔκσταση.
Ἐπειδὴ τοῦ εἶχα πολὺ θάρρος, τοῦ ἔβαλα μετάνοια παρακαλώντας τον «πές μου, ποῦ ἤσουν;»

Ἐκεῖνος ἀναγκάσθηκε καὶ εἶπε:
«Ὁ λογισμός μου ἦταν ἐκεῖ στὸν Σταυρὸ τοῦ Σωτῆρος, ὅπου ἔστεκε ἡ ἁγία Μαρία ἡ Θεοτόκος καὶ ἔκλαιγε, καὶ ἐγὼ ἤθελα πάντοτε ἔτσι νὰ κλαίω».

ΟΣΙΟΣ ΠΟΙΜΗΝ: ΝΑ ΚΛΑΨΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΑΓΑΘΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΚΟΥΡΑΣΤΑ, ΕΩΣ ΟΤΟΥ ΜΑΣ ΔΩΣΕΙ ΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ!

Ἕνας ἀδελφὸς ρώτησε τὸν ἀββᾶ Ποιμένα:
«Τί νὰ κάνω μ᾿ αὐτὲς τὶς ἐσωτερικὲς ἀνησυχίες ποὺ μὲ ταράζουν;»

Τοῦ ἀπαντᾷ ὁ Γέροντας:
«Νὰ κλάψουμε μπροστὰ στὴν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ ἀκούραστα, ἕως ὅτου μᾶς δώσει τὸ ἔλεός του».

ΟΣΙΟΣ ΠΟΙΜΗΝ: ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΛΥΤΡΩΘΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΤΟΥ, ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ ΛΥΤΡΩΝΕΤΑΙ!

Ἕνας ἀδελφὸς ρώτησε τὸν ἀββᾶ Ποιμένα:
«Τί νὰ κάνω μὲ τὶς ἁμαρτίες μου;»

Καὶ ἀπαντώντας ὁ Γέροντας τοῦ λέει:
«Αὐτὸς ποὺ θέλει νὰ λυτρωθεῖ ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες του, μὲ δάκρυα λυτρώνεται ἀπ᾿ αὐτὲς καὶ ἐκεῖνος ποὺ θέλει νὰ ἀποκτήσει ἀρετές, μὲ δάκρυα τὶς ἀποκτᾷ.
Γιατὶ τὸ νὰ κλαῖμε εἶναι ἡ ὁδὸς ποὺ μᾶς παρέδωσε ἡ Γραφή, καθὼς καὶ οἱ πατέρες, ποὺ ἔλεγαν: Κλᾶψτε, ἄλλη ὁδὸς δὲν ὑπάρχει παρὰ μόνον αὐτή».

ΟΣΙΟΣ ΜΩΥΣΗΣ Ο ΑΙΘΙΟΠΑΣ: ΜΕ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΑΠΟΚΤΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΙΣ ΑΡΕΤΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΣΥΓΧΩΡΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ!

Εἶπε ὁ ἀββᾶς Μωυσῆς:
«Μὲ τὰ δάκρυα ἀποκτᾷ ὁ ἄνθρωπος τὶς ἀρετὲς καὶ μὲ τὰ δάκρυα ἐπίσης συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες.
Τὴν ὥρα ὅμως ποὺ κλαῖς, μὴν ὑψώσεις τὸν τόνο τοῦ ἀναστεναγμοῦ σου.
Καὶ ἂς μὴ γνωρίζει τὸ ἀριστερό σου χέρι τί κάνει τὸ δεξί. Τὸ ἀριστερὸ βέβαια εἶναι ἡ κενοδοξία».

ΟΣΙΟΣ ΜΩΥΣΗΣ Ο ΑΙΘΙΟΠΑΣ: ΟΣΟΙ ΝΙΚΗΘΗΚΑΜΕ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΣΩΜΑΤΙΚΟ ΠΑΘΟΣ, ΑΣ ΜΗΝ ΑΜΕΛΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ!

 

Εἶπε ὁ ἀββᾶς Μωυσῆς:

«Ὅσοι νικηθήκαμε ἀπὸ κάποιο σωματικὸ πάθος, ἂς μὴν ἀμελήσουμε νὰ μετανοήσουμε καὶ νὰ πενθήσουμε τοὺς ἑαυτούς μας, προτοῦ μᾶς βρεῖ τὸ πένθος τῆς κρίσεως».

ΟΣΙΟΣ ΜΩΥΣΗΣ Ο ΑΙΘΙΟΠΑΣ: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΙΡΑΣΜΟ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ, ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΑΓΑΘΟΤΑΤΟ ΘΕΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΒΟΗΘΗΣΕΙ!

Ἕνας ἀδελφὸς ρώτησε τὸν ἀββᾶ Μωυσῆ:
«Τί νὰ κάνει ὁ ἄνθρωπος σὲ κάθε πειρασμὸ ποὺ τοῦ ἔρχεται ἢ σὲ κάθε λογισμὸ ποῦ τοῦ ὑποβάλλει ὁ ἐχθρός;»

Ὁ Γέροντας ἀπαντᾷ:
«Ὀφείλει νὰ κλαίει μπροστὰ στὸν ἀγαθότατο Θεό, γιὰ νὰ τὸν βοηθήσει καὶ πολὺ γρήγορα θὰ βρεῖ ἀνάπαυση, ἂν παρακαλεῖ μὲ ἐπίγνωση, γιατὶ εἶναι γραμμένο: Δὲν θὰ φοβηθῶ τί θὰ μοῦ κάνει ἄνθρωπος».

Ω ΓΛΥΚΥ ΜΟΥ ΕΑΡ!

Ω γλυκύ μου έαρ,

γλυκύτατόν μου Τέκνον,

πού έδυ σου το κάλλος;

Υιέ Θεού παντάναξ,

Θεέ μου πλαστουργέ μου,

πώς πάθος κατεδέξω;

Έρραναν τον τάφον

αι Μυροφόροι μύρα,

λίαν πρωί ελθούσαι.

Ω Τριάς Θεέ μου,
Πατήρ Υιός και Πνεύμα,
ελέησον τον κόσμον.
Ιδείν την του Υιού σου,
Ανάστασιν, Παρθένε,
αξίωσον τους δούλους σου.

Απόσπασμα από την τρίτη στάση των εγκωμίων

Ο ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Για ποιον λόγο η ημερομηνία του Πάσχα μετακινείται μέσα στον χρόνο και ποια είναι η σχέση ανάμεσα στους αστρονομικούς υπολογισμούς και στον καθορισμό της ημερομηνίας του, από τις χριστιανικές εκκλησίες;

Όλα άρχισαν από τους Εβραίους, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν το σεληνιακό ημερολόγιο που βασιζόταν στον κύκλο της Σελήνης. Γιόρταζαν το Πάσχα - από την εβραϊκή λέξη «πέσαχ» που σημαίνει «διέλευση» (της Ερυθράς Θάλασσας) - την 14η του μήνα Νισάν, η οποία ήταν η μέρα της πρώτης εαρινής πανσελήνου, που συμβαίνει κατά την εαρινή ισημερία ή αμέσως μετά από αυτήν.

Η εαρινή ισημερία συνδέθηκε με τον εορτασμό του Χριστιανικού Πάσχα από τα πρώτα κιόλας χρόνια μετά την Ανάσταση του Χριστού. Αυτό συνέβη γιατί ο Χριστός αναστήθηκε την πρώτη ημέρα μετά το Εβραϊκό Πάσχα, το οποίο έπεσε εκείνο το χρόνο ημέρα Σάββατο (το οποίο άρχιζε τότε - όπως και οι υπόλοιπες ημέρες - στις 6 το απόγευμα της Παρασκευής).

Αρχικά, οι διάφορες χριστιανικές τοπικές εκκλησίες γιόρταζαν το Πάσχα σε διαφορετικές ημερομηνίες. Οι ιουδαΐζουσες εκκλησίες κυρίως της Μικράς Ασίας το γιόρταζαν κατά την ημέρα του θανάτου του Χριστού, δηλαδή την 15η του εβραϊκού μήνα Νισάν, ενώ οι εθνικές εκκλησίες προτιμούσαν την πρώτη Κυριακή - ως αναστάσιμη ημέρα - μετά τη πρώτη εαρινή πανσέληνο.

Λόγω αυτών των διαφωνιών, η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος στη Νίκαια, υπό τον Μέγα Κωνσταντίνο το 325 μ.Χ., αποφάσισε ότι το Πάσχα θα εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο της άνοιξης και, αν η πανσέληνος συμβεί Κυριακή, τότε την αμέσως επόμενη Κυριακή. Με αυτό τον τρόπο, αφενός το χριστιανικό Πάσχα δεν θα συνέπιπτε ποτέ με το εβραϊκό, αφετέρου ο εορτασμός του χριστιανικού Πάσχα συνδέθηκε με ένα αστρονομικό φαινόμενο, την εαρινή ισημερία και την πρώτη πανσέληνο της άνοιξης.

Επομένως, για να υπολογιστεί η ημερομηνία του Πάσχα ενός έτους, αρκούσε να βρεθεί αρχικά η ημερομηνία της πρώτης εαρινής πανσελήνου και, στη συνέχεια, η πρώτη Κυριακή μετά από αυτή την πανσέληνο. Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος ανέθεσε στον Πατριάρχη Αλεξανδρείας να γνωστοποιεί κάθε χρόνο στις άλλες εκκλησίες την ημέρα του Πάσχα, αφού προηγουμένως είχε υπολογιστεί η ημερομηνία της πρώτης εαρινής πανσελήνου με τη βοήθεια των αστρονόμων της Αλεξάνδρειας.

Τα σφάλματα

Το ημερολόγιο που ίσχυε την εποχή της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, ήταν το Ιουλιανό που είχε θεσπίσει ο Ιούλιος Καίσαρας το 45 π.Χ., με τη βοήθεια του αλεξανδρινού αστρονόμου Σωσιγένη. Ο τελευταίος, βασιζόμενος στους υπολογισμούς του Ιππάρχου, θέσπισε ένα ημερολόγιο, του οποίου τα έτη είχαν 365 ημέρες, ενώ σε κάθε τέταρτο έτος (το λεγόμενο «δίσεκτο») πρόσθετε μία ακόμα ημέρα.

Όμως, σύμφωνα με τον Διονύση Σιμόπουλο, επίτιμο διευθυντή του Πλανηταρίου του Ιδρύματος Ευγενίδου, το Ιουλιανό Ημερολόγιο είχε μια μικρή απόκλιση, καθώς η διάρκεια του ηλιακού έτους στην πραγματικότητα είναι 365.242199 ημέρες. Έτσι, το έτος του Σωσιγένη είναι μεγαλύτερο του πραγματικού κατά 11 λεπτά και 13 δευτερόλεπτα.

Ανά τετραετία το μικρό αυτό σφάλμα φθάνει περίπου τα 45 λεπτά, ενώ κάθε 129 χρόνια φθάνει την μία ημέρα, με αποτέλεσμα να μετακινείται συνεχώς νωρίτερα η εαρινή ισημερία. Το λάθος συσσωρευόταν και έτσι, ενώ η εαρινή ισημερία την εποχή του Χριστού συνέβη στις 23 Μαρτίου, το 1582 μ.Χ. είχε φτάσει να συμβαίνει στις 11 Μαρτίου.

Εκείνο το έτος, ο πάπας Γρηγόριος ΙΓ' ανέθεσε στους αστρονόμους Χριστόφορο Κλάβιους και Λουίτζι Λίλιο να προωθήσουν μία ημερολογιακή μεταρρύθμιση. Η 5η Οκτωβρίου 1582 μετονομάστηκε 15η Οκτωβρίου, προκειμένου να διορθωθεί το λάθος των δέκα ημερών, που είχαν συσσωρευθεί τους προηγούμενους 11 αιώνες, έτσι ώστε η εαρινή ισημερία να επιστρέψει στην 21η Μαρτίου.

Το Νέο ή Γρηγοριανό Ημερολόγιο υιοθετήθηκε από τα καθολικά κράτη της Ευρώπης μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, ενώ τα προτεσταντικά καθυστέρησαν πολύ περισσότερο. Η αντίδραση της Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Γρηγοριανό Ημερολόγιο ήταν ακόμη πιο μεγάλη, με συνέπεια το Ιουλιανό Ημερολόγιο να παραμείνει σε ισχύ σε όλα τα Ορθόδοξα κράτη έως τον 20ο αιώνα.

Η αλλαγή στην Ελλάδα

Στην Ελλάδα το Ιουλιανό Ημερολόγιο αντικαταστάθηκε από το Γρηγοριανό, αρχής γενομένης στις 16 Φεβρουαρίου 1923, η οποία μετονομάστηκε σε 1η Μαρτίου. Αφαιρέθηκαν δηλαδή 13 ημέρες από το 1923, γιατί στις δέκα ημέρες λάθους Γρηγοριανού και Ιουλιανού μεταξύ 325 μ.Χ. και 1582 είχαν προστεθεί άλλες τρεις ημέρες, στη διάρκεια των περίπου τρεισήμισι αιώνων που είχαν περάσει από την εισαγωγή του Γρηγοριανού Ημερολογίου στη Δύση.

Αρχικά η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, σε αντίθεση με το ελληνικό κράτος, διατήρησε το Ιουλιανό Ημερολόγιο, αλλά το 1924 αποδέχτηκε το εκκλησιαστικό ημερολόγιο να ταυτισθεί με το πολιτικό και να ισχύσει για τις ακίνητες εορτές. Δεν έκανε όμως κάτι ανάλογο για το Πασχάλιο Ημερολόγιο και για τις κινητές εορτές, που εξακολουθούν να υπολογίζονται με βάση το Ιουλιανό ή Παλαιό Ημερολόγιο.

Όμως, η διαφορά του εορτασμού του Πάσχα ανάμεσα σε Ορθόδοξους και Καθολικούς δεν βασίζεται μόνο στο λάθος του Ιουλιανού Ημερολογίου, αλλά και στο σφάλμα του λεγόμενου «Μετωνικού Κύκλου» του 5ου αιώνα π.Χ., τον οποίο χρησιμοποιούσαν οι χριστιανοί αλεξανδρινοί αστρονόμοι και με βάση τον οποίο η Ορθόδοξη Εκκλησία εξακολουθεί να υπολογίζει τις ημερομηνίες των μελλοντικών εαρινών πανσελήνων.

Στις 13 ημέρες της λανθασμένης Ιουλιανής εαρινής ισημερίας, πρέπει λοιπόν να προστεθεί και το λάθος του 19ετούς Μετωνικού κύκλου, το οποίο ανέρχεται, από το 325 μ.Χ. έως σήμερα, σε τέσσερις έως πέντε περίπου ημέρες, με συνέπεια η Μετώνεια (ή Ιουλιανή) πανσέληνος να υπολογίζεται τέσσερις έως πέντε ημέρες αργότερα από την πραγματική.

Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία εξακολουθεί να χρησιμοποιεί το παλαιό Ιουλιανό Ημερολόγιο και τον κύκλο του Μέτωνος για τον προσδιορισμό της ημερομηνίας του Πάσχα. Έτσι, συχνά το ορθόδοξο Πάσχα εορτάζεται όχι την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο, αλλά την επόμενη (όπως το 2012) ή μετά τη δεύτερη εαρινή πανσέληνο.

Κοινό Πάσχα

Οι Καθολικοί γιορτάζουν το Πάσχα σύμφωνα με τον κανόνα της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, αλλά η εαρινή ισημερία και η εαρινή πανσέληνος υπολογίζονται σύμφωνα με το νέο Γρηγοριανό Ημερολόγιο, έχοντας λάβει υπόψη και το Μετώνειο σφάλμα. Έτσι, η Γρηγοριανή - Καθολική πανσέληνος είναι πολύ πιο κοντά στην αστρονομική από ό,τι η Ιουλιανή – Ορθόδοξη.

Στον 21ο αιώνα τα όρια εορτασμού του Ορθόδοξου Πάσχα υπολογίζονται ότι είναι από τις 4 Απριλίου το νωρίτερο έως τις 8 Μαΐου το αργότερο. Τα όρια του Καθολικού Πάσχα είναι από τις 22 Μαρτίου το νωρίτερο έως τις 25 Απριλίου το αργότερο. Αυτό σημαίνει ότι οι Καθολικοί δεν θα έχουν ποτέ Πάσχα τον Μάιο και οι Ορθόδοξοι ποτέ Πάσχα τον Μάρτιο.

Από κοινού εορτάζεται το Πάσχα για Ορθόδοξους και Καθολικούς, όταν τόσο η Γρηγοριανή, όσο και η Ιουλιανή - Μετώνεια πασχαλινή πανσέληνος πέσουν από την Κυριακή μέχρι το Σάββατο της ίδιας εβδομάδας.

Αυτό συνέβη το 2014, ενώ κοινός θα είναι ο εορτασμός και τα έτη 2017, 2025, 2028, 2031, 2034, 2037, 2038, 2041 και ούτω καθεξής. Συνολικά, κατά τον τρέχοντα αιώνα το Πάσχα θα είναι κοινό 31 έτη, ενώ κάθε επόμενο αιώνα αυτό θα συμβαίνει όλο και πιο σπάνια. Το τελευταίο κοινό Πάσχα υπολογίζεται ότι θα συμβεί το έτος 2698, καθώς μετά το 2700 - λόγω συσσώρευσης του Μετώνειου σφάλματος - δεν θα μπορούν να συμπέσουν ποτέ την ίδια εβδομάδα η Ιουλιανή και η Γρηγοριανή πανσέληνος.

ΠΗΓΗ

ΟΣΙΟΣ ΛΟΓΓΙΝΟΣ Ο ΑΣΚΗΤΗΣ: Η ΚΑΤΑΝΥΞΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ!

Ὁ ἀββᾶς Λογγίνος εἶχε μεγάλη κατάνυξη τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς καὶ τῆς ψαλμῳδίας του, καὶ μία φορὰ τοῦ λέει ἕνας μαθητής του:

«Ἀββᾶ, αὐτὸς εἶναι ὁ πνευματικὸς κανόνας, νὰ κλαίει ὁ μοναχός, ὅταν κάνει τὴν ἀκολουθία του;»

Καὶ ὁ Γέροντας τοῦ ἀπαντᾶ:

«Ναι, παιδί μου, αὐτὸς εἶναι ὁ κανόνας, ποὺ ἐπιζητεῖ ὁ Θεός.

Βέβαια ὁ Θεὸς δὲν ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο νὰ κλαίει, ἀλλὰ νὰ χαίρεται καὶ νὰ εὐφραίνεται καὶ νὰ τὸν δοξάζει, ὅπως οἱ ἄγγελοι, μὲ τὴν καθαρὴ καὶ ἀναμάρτητη ζωή του.

Ὅμως ὁ ἄνθρωπος ἔπεσε στὴν ἁμαρτία καὶ γι᾿ αὐτὸ εἶναι ἀνάγκη νὰ κλαίει, ἐνῷ ὅπου δὲν ὑπάρχει ἁμαρτία, ἐκεῖ δὲν ἔχει θέση τὸ κλάμα».

ΟΣΙΟΣ ΛΟΓΓΙΝΟΣ Ο ΑΣΚΗΤΗΣ: Η ΝΗΣΤΕΙΑ, Η ΑΓΡΥΠΝΙΑ, Η ΗΣΥΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΝΘΟΣ!

Εἶπε ὁ ἀββᾶς Λογγίνος:
«Ἡ νηστεία ταπεινώνει τὸ σῶμα,
ἡ ἀγρυπνία καθαρίζει τὸν νοῦ,
ἡ ἡσυχία φέρνει τὸ πένθος,
τὸ πένθος βαπτίζει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν ἀπαλλάσσει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία».

ΟΣΙΟΣ ΗΣΑΪΑΣ Ο ΑΝΑΧΩΡΗΤΗΣ: ΑΛΙΜΟΝΟ ΜΟΥ!

Ἔλεγε ὁ ἀββᾶς Ἡσαΐας:
«Ἀλίμονό μου, ἀλίμονό μου, γιατὶ δὲν ἀγωνίσθηκα γιὰ τὴ σωτηρία μου.
Ἀλίμονό μου, ἀλίμονό μου, γιατὶ δὲν ἀγωνίσθηκα νὰ καθαρίσω τὸν ἑαυτό μου, ὥστε νὰ εἶμαι ἄξιος νὰ γείρει λίγο πρὸς τὸ μέρος μου ὁ ἐλεήμων Θεός.
Ἀλίμονό μου, ἀλίμονό μου, γιατὶ δὲν ἀγωνίσθηκα νὰ βγῶ νικητὴς στοὺς πολέμους τῶν ἐχθρῶν σου, ὥστε Ἐσὺ νὰ βασιλεύσεις μέσα μου».
 
Εἶπε πάλι:
«Ἀλίμονό μου, ποὺ ὁλόγυρά μου βρίσκεται τ᾿ ὄνομά Σου, κι ὅμως ἐγὼ ὑπηρετῶ τοὺς ἐχθρούς σου.
Ἀλίμονό μου, ἀλίμονό μου, γιατὶ κάνω αὐτὰ ποὺ ἀηδιάζει ὁ Θεός, γι᾿ αὐτὸ καὶ δὲν μὲ θεραπεύει».
 
Εἶπε ἀκόμη:
«Ἀλίμονό μου, ἀλίμονό μου, γιατὶ ἔχω ἀπέναντί μου κατηγόρους γιὰ ὅσα γνωρίζω καὶ γιὰ ὅσα δὲν γνωρίζω καὶ δὲν μπορῶ νὰ τὰ ἀρνηθῶ.
Ἀλίμονό μου, ἀλίμονό μου, πῶς μπορῶ νὰ συναντήσω τὸν Κύριό μου καὶ τοὺς ἁγίους του, ἀφοῦ οἱ ἐχθροί μου δὲν ἄφησαν οὔτε ἕνα μέλος μου καθαρὸ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ;»

ΟΣΙΟΣ ΗΣΑΪΑΣ Ο ΑΝΑΧΩΡΗΤΗΣ: ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΖΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΗΣΥΧΙΑΣ ΝΑ ΒΑΖΕΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΤΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ ΤΟΥ!

Ὁ ἀββᾶς Ἡσαΐας εἶπε:

«Εἶναι ἀπαραίτητο αὐτὸς ποὺ ζεῖ τὴ ζωὴ τῆς ἡσυχίας νὰ βάζει τὸν φόβο τῆς συνάντησης μὲ τὸν Θεὸ μπροστὰ ἀπὸ τὴν ἀνάσα του, γιατὶ ἐνόσω ἡ ἁμαρτία πείθει τὴν καρδιά του νὰ τὴν ἀκολουθεῖ, δὲν ἦρθε ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ μέσα του ἀκόμα καὶ βρίσκεται μακριὰ ἀπὸ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ».

ΓΕΡΩΝ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ: ΣΕ ΧΑΟΣ ΜΕΓΑΛΟ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΟΛΗ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ!

Πράγματι σέ χάος μεγάλο βρίσκεται ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα. Βαδίζει κατά κρημνῶν. Βαδίζει στό σκοτάδι καί χωρίς πυξίδα.

Ποῦ τελικά θά καταντήση; Ἐκεῖ πού κατάντησαν ὅλοι οἱ ἁμαρτωλοί καί παραβάτες τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, ἀνά τούς αἰῶνες... Ἡ γενεά μας εἶναι πονηρή καί πρός τούς πονηρούς ὁ Κύριος ἀποστέλλει ἀνάλογες τιμωρίες γιά μετάνοιά τους.

Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου

ΓΕΡΩΝ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ: Η ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΦΤΑΣΕ!

Οἱ περισσότεροι ἀπό τούς ἀνθρώπους ἔχουν μάτια καί δέν βλέπουν, ἔχουν αὐτιά καί δέν ἀκοῦν. Ἔχουμε δύσκολους καιρούς καί πονηρές ἡμέρες. 

Ὅποιος μπορέση νά σώσῃ τόν ἑαυτό του, θά ὀνομασθῆ μεγάλος· ἐάν σώσῃ καί ἄλλους, θά ὀνομασθῆ μέγιστος...

Ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ ἔφτασε. Τήν συγκρατοῦν οἱ προσευχές καί μεσιτεῖες τῆς Παναγίας Μητέρας Του, τῶν Ἁγίων στούς Οὐρανούς καί ὀλίγων ἐκλεκτῶν, πού βρίσκονται στήν γῆ.

Ὀφείλουμε νά εἴμαστε ἕτοιμοι καί μετανοημένοι, γιά νά σώσουμε τουλάχιστο τίς ψυχές μας.

Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου

Η ΓΙΑΓΙΑ ΚΑΙ Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

Κάποτε,σ’ ένα εκκλησιαστικό βιβλιοπωλείο μπήκε μια γριούλαγια να ψωνίσει!Κατευθύνθηκε προς τον υπάλληλο του βιβλιοπωλείου και ζήτησε την Καινή Διαθήκη! Ο υπάλληλος πρόθυμος, την εξυπηρέτησε αμέσως! Στο κατάστημα εκείνη τη στιγμή έτυχε να βρίσκεται και κάποιος ιερέας! Βλέποντας την γριούλα να αγοράζει την Καινή Διαθήκη αναρωτήθηκε αν την ήθελε για την ίδια ή για κάποιον άλλον, καθώς την θεώρησε αρκετά μεγάλη για να ξέρει να διαβάζει! Πήρε το θάρρος λοιπόν, και την ρώτησε:

- Γιαγιάκα, για σένα την θέλεις την Καινή Διαθήκη;
- Μάλιστα, πάτερ μου, απάντησε εκείνη!

- Αλήθεια; Ξέρεις να διαβάζεις;
- Όχι! Απάντησε η γριούλα, εντελώς φυσιολογικά!
- Και τότε τι θα την κάνεις την Καινή Διαθήκη αν δεν μπορείς να την διαβάσεις; την ξαναρώτησε ο ιερέας!
- Να παιδί μου, του απάντησε η γριούλα! Την κρατάω αγκαλιά, πάω μπροστά στην εικόνα του Χριστού, του δείχνω την Καινή Διαθήκη και του λέω:
“Χριστέ μου δεν ξέρω να διαβάζω, αλλά ότι λες σε αυτό το βιβλίο, βάλτο εδώ μέσα” και με ένα ελαφρύ χτύπο του χεριού της, έδειξε την καρδιά της!

SHINCHONJI: ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΝΤΙΤΡΙΑΔΙΚΗ ΚΟΡΕΑΤΙΚΗ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΗ ΑΙΡΕΣΗ

Shinchonji

Μια νέα Αντιτριαδική Κορεατική εσχατολογική αίρεσις

Του πρωτ. π. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Επικ. Καθ. Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ

Η αίρεση Shinchonji ιδρύθηκε το 1984 στη Νότια Κορέα από τον Κορεάτη Man-Hee Lee (γεν. 1931) και ο επίσημη ονομασία της είναι «Shinchonji Church of Jesus, The Temple of Tabernacle of the Testi mony». Η Κορεατική έννοια αποτελεί απόδοση του βιβλικού χωρίου Αποκ. 21, 1: «ουρανόν καινόν και γην καινήν».

Ο ιδρυτής της προβάλλει τον εαυτό του, ότι είναι ένα εσχατολογικό πρόσωπο, καθώς με την ίδρυση της κίνησής του υποστηρίζει ότι αρχίζει να υλοποιείται αυτό το οποίο αναφέρεται στην Αγία Γραφή, στο Β΄ Πέτρ. 3, 13 «ο καινούργια γη και οι καινούργιοι ουρανοί», όπως είχε υποσχεθεί ο Χριστός. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του Man-Hee Lee ο ίδιος έγινε αποδέκτης μιας θεϊκής αποκαλύψεως, ότι αυτός πρέπει να επανιδρύσει τις δώδεκα φυλές του λαού του Θεού και μέσω αυτού του γεγονότος θα αρχίσει μια νέα περίοδος στην ανθρώπινη θρησκευτική ιστορία.

Η κίνηση νοηματοδοτεί την ύπαρξή της, κατά τους ισχυρισμούς της πάντα, με το όραμα που έχει, ότι αποτελεί την απαρχή της ιστορικής εσχατολογικής ανανέωσης του κόσμου. Πριν από τη δική της ξεχωριστή ιστορική περίοδο, κατά τις δοξασίες της αίρεσης, έχουν προηγηθεί τρεις περίοδοι που περιλαμβάνουν 2.000 έτη κάθε μία εξ αυτών. Η πρώτη περίοδος των 2.000 ετών είναι από τη δημιουργία του Αδάμ μέχρι τον Αβραάμ. Η δεύτερη περιλαμβάνει 2.000 από τον Αβραάμ μέχρι την έλευση του Ιησού και ο τρίτη περιλαμβάνει τα ανάλογα έτη από την έλευση του Χριστού μέχρι τη δημιουργία της κίνησης Shinchonji.

Η τέταρτη περίοδος ξεκινάει μέσω του καλέσματος από τον Θεό του Man-Hee Lee, περιλαμβάνει την ίδρυση της αιρέσεως και θα συμπεριλάβει και την αναμενόμενη χιλιετή βασιλεία, που κατά τη γνώμη του, αναφέρεται στην Αποκάλυψη.

Η αίρεση έχει κλειστή και συγκεντρωτική δομή για τα μέλη της με περιοριστικούς όρους σχετικά με την επικοινωνία προς τα έξω και τους άλλους ανθρώπους, που δεν τυγχάνουν οπαδοί. Η ένταξη κάποιου στην αίρεση προϋποθέτει συμμετοχή σε ειδικά σεμινάρια και ειδική πνευματική εκπαίδευση. Στα μέλη της καλλιεργεί την άποψη, ότι ανήκουν και συγκροτούν τον αριθμό των 144.000, για τον οποίο γίνεται λόγος στην Αποκάλυψη (Αποκ.7,4).

Οι αντιτριαδικές περί Θεού δοξασίες της σε συνδυασμό με τις άλλες δοξασίες της, αποτελούν εμπόδιο και λόγο μη συνεργασίας με άλλες χριστιανικές προτεσταντικές Ομολογίες, όπως και με διεθνείς χριστιανικούς οργανισμούς. Η αίρεση δραστηριοποιείται σε 15 χώρες του κόσμου και στην Ευρώπη έχει δημιουργήσει κοινότητες στη Γαλλία και στη Γερμανία. Για επικοινωνιακούς λόγους εκπρόσωποί της συμμετέχουν σε διεθνείς οργανώσεις σχετικά με την ειρήνη κ.ά. Επίσης η αίρεση χρησιμοποιεί και άλλες ονομασίες όπως: «Healing All Nations, Gemeinde im Licht». Στα πλαίσια της επικοινωνιακής στρατηγικής της για την περαιτέρω αποδοχή της και τη δυνατότητα κοινωνικής παρέμβασής της στη Γερμανία έχει δημιουργήσει επίσης ένα θυγατρικό οργανισμό, που έχει την Κορεατική ονομασία «Mannam» και σημαίνει «Συνάντηση». Ως οργανισμός θέλει να καλλιεργήσει τη φιλία, την ειρήνη και τη συνεργασία μεταξύ ανθρώπων διαφορετικών θρησκειών, γλωσσών και πολιτισμών.

Στην ίδια κίνηση και με ανάλογη δραστηριότητα, ανήκει και άλλο θυγατρικό παρακλάδι που έχει την ονομασία: «International Peace Youth Group».

Ορθόδοξος Τύπος, 27/03/ 2015

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΗΣ «ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ»

του Κωνσταντίνου Παπαχριστοδούλου, 

Προέδρου του Δ.Σ. της Π.Ε.Γ.

Η «Νέα Εποχή» πολιορκεί άμεσα και με πολλούς τρόπους το παιδί. Από τη βρεφική κιόλας ηλικία η εύπλαστη παιδική ψυχή δέ­χεται πλήθος εικόνων και μηνυμάτων με τη θεματολογία και τις διδασκαλίες της «Νέας Εποχής».

Θα σταχυολογήσουμε μερικά χαρακτη­ριστικά παραδείγματα ώστε να παρουσιάσουμε, κατά το δυνατόν στους γονείς, το μέγεθος του προβλήματος.

Παιδικά παιχνίδια (Επιτραπέζια, Ηλεκτρονικά) – Παιδικά περιοδικά και αναγνώσματα – Τηλεόραση και τηλεοπτικές εκπομπές – Διαδίκτυο - Μουσική

Τα παιδιά και η «Νέα Εποχή»

Χάρι Πότερ ή η πλέον αριστοτεχνική αλ­λά και βίαιη εισβολή του αποκρυφισμού και της μαγείας στον κόσμο του παιδιού.

Το πρόβλημα δεν χρειάζεται συστάσεις. Αποτελεί από μόνο του ένα φαινόμενο παγ­κόσμιας εκδοτικής και κινηματογραφικής «επιτυχίας». Πρόκειται για ένα ελκυστικό μυθιστόρημα με πρωταγωνιστές-ήρωες παι­διά, με ενδιαφέρουσα πλοκή και αρκετή δράση και χιούμορ. Το θέμα δεν θα μας απα­σχολούσε αν οι πρωτοφανείς για τα χρονικά της διαφήμισης και του marketing χειρισμοί δεν είχαν εξαντλήσει κάθε θεμιτό και αθέ­μιτο μέσον προκειμένου να το προβάλουν και να το καταστήσουν «No1» στις επιλογές των μικρών καταναλωτών, με αποτέλεσμα οι προεκτάσεις του και τα παρελκόμενά του να αποτελέσουν πραγματικό κίνδυνο για τα παιδιά. Κι αν η «Ποτερομανία» δεν είχε χτυ­πήσει ακόμα και επίσημους φορείς.

Το Νοέμβριο του 2001 προβλήθηκε στη χώρα μας η πρώτη ταινία της σειράς. Ενό­ψει των Χριστουγέννων ολόκληρες τάξεις Δημοτικών, Γυμνασίων και Λυκείων, ακόμα και ολόκληρα σχολεία στην Αθήνα, συνοδευόμενα από δασκάλους και καθηγητές επισκέ­φθηκαν τους κινηματογράφους και μάλιστα μετά από σχετικό έγγραφο του Υπουργείου Παιδείας. Αργότερα ακολούθησαν και τα επόμενα βιβλία και οι επόμενες ταινίες. Η χρήση «κυνικού marketing» (όπως το απεκάλεσαν ειδήμονες του χώρου) είχε σαν αποτέλεσμα την τεράστια «επιτυχία», διαν­θισμένη συχνά από υστερικές εκδηλώσεις των οπαδών. Στο σημείο αυτό παραθέτουμε τα συμπεράσματα διεξοδικής έρευνας πού διεξήχθη στα πλαίσια της Π. Ε. Γ. σχετικά με το φαινόμενο «Χάρι Πότερ» («Ναι ή ΟΧΙ στο Χάρι Πότερ;» Ιωάννη Μηλιώνη, 4^ηΈκδοση Π.Ε.Γ., Αθήνα 2003):

«Πόσο κατάλληλα μπορεί να είναι βιβλία που έχουν τα εξής προβλήματα;

1.  Εξοικειώνουν με το κακό, τη μαγεία, τον αποκρυφισμό, τη δαιμονολογία.

2.  Καλλιεργούν το φόβο.

3.  Καλλιεργούν αρνητικά συναισθήματα.

4.  Περιέχουν αντιπαιδαγωγικά μηνύμα­τα.

5.  Διαμορφώνουν ρατσιστική συνείδηση.

Να θυμίσουμε ότι σε πολλά σημεία των βιβλίων, οι ήρωες μαθαίνουν και εκτελούν ξόρκια, φτιάχνουν φίλτρα, κάνουν επικλή­σεις, μαθαίνουν να χρησιμοποιούν φράσεις για «καλό» ή «κακό» σκοπό, ανυψώνουν αντικείμενα, επικοινωνούν με νεκρούς, διδά­σκονται αστρολογία, μαντεία, κατάρες με τις οποίες μπορούν να εξουσιάσουν, να βα­σανίσουν ή και να φονεύσουν. Τα αποκρυφιστικά και σατανιστικά σύμβολα και στοι­χεία είναι πολυάριθμα, το ίδιο και οι σκηνές που προκαλούν τρόμο φρίκη και αηδία. Με ύπουλο τρόπο τα μικρά παιδιά διδάσκονται ότι υπάρχει «καλή» και «κακή» μαγεία και ο καθένας είναι ελεύθερος να διαλέξει.

Αντί άλλης κριτικής θα παραθέσουμε μερι­κά σχόλια αναγνωστών των βιβλίων, μικρής ηλικίας, όπως είναι φυσικό, που κυκλοφο­ρούσαν στο διαδίκτυο την περίοδο εκείνη:

Βασίλης Χ., 14 ετών: «...έχω διαβάσει όλα τα βιβλία τον Χάρι Πότερ σε λιγότερο από 3 μήνες. Θέλω να σας ομολογήσω ότι θα έκα­να τα πάντα για να ζήσω έστω και μια μέρα στον κόσμο των μάγων. Δεν με επηρεάζει μό­νο το γεγονός ότι θα χρησιμοποιήσω μαγεία αλλά και το ότι ο τρόπος των μάγων είναι πιο απλός, ωραίος και καλός».

Ευτυχία Μ., 11 ετών: «Αγαπητέ Χάρι Πό­τερ, Ζω τόσο πολύ στον κόσμο της μαγείας, -στον κόσμο σας δηλαδή- που η μαμά μου τα βράδια μου κρύβει το βιβλίο για να πέ­σω για ύπνο. Μόνο που λυπάμαι τόσο πολύ που δεν μπορώ κι εγώ να κάνω μαγικά σαν και σένα».

Κωνσταντίνο Θ., 12 ετών: «Είσαι ένα φαινόμενο! όχι καιρικό αλλά μαγικό! Θα ήθελα πολύ να μου μάθεις το ξόρκι της κλή­τευσης, που τόσο καλά ξέρεις, ίσως μου φα­νεί χρήσιμο. Θέλω ακόμα μερικά ιδιαίτερα μαθήματα για την «Κατάρα Αβάντα Καντάβρα» Εύχομαι να είναι αποτελεσματική για να εξοντώσω τον κ. Γεωγραφίας και την κ. Γυμναστικής. Τους μισώ, όπως εσύ τον κ. Σνέϊπ».

Νομίζουμε ότι οι αθώες, κατά τα άλλα επιστολές των μικρών παιδιών είναι αποκα­λυπτικές. Οι εκδόσεις «Ψυχογιός» μας ανα­φέρουν ότι τα γράμματα των παιδιών μόνο κατά το έτος 2000 ξεπέρασαν τα 7.500.

Ειδικοί ερευνητές, σε διεθνές επίπεδο, υπο­γραμμίζουν ότι το περιεχόμενο των βιβλίων της Ρόουλινκ δεν αποτελεί ένα παραδοσιακό παιδικό ανάγνωσμα, αλλά περιέχουν ακρι­βή αναφορά σε αποκρυφιστικές διαδικασίες και πρακτικές με βάση ένα «σύγχρονο» τρό­πο αναφοράς που προβάλλει τη μαγεία σαν μία αποδεκτή και επιβραβευμένη στάση ζωής. Η εντυπωσιακή δε αποδοχή των βιβλίων αυτών από τα παιδιά, οφείλεται προφανώς στο ισχυρότατο δίκτυο προώθησης της αποκρυφιστικής θεματολογίας, που είναι έργο της «Νέας Εποχής» του Υδροχόου. Αρκεί να πούμε ότι στο μηχανισμό προώθησης συμ­μετέχουν επιχειρηματικοί κολοσσοί όπως: η Coca Cola, η Lego, η Marks & Spenser και η Hewlett Packard.

Παιδικά παιχνίδια.

Η «Νέα Εποχή» δε θα μπορούσε να αφήσει ανέγγιχτο και το πιο αθώο μέσο επικοινωνίας με το παιδί, το παιχνίδι. Εδώ μπορούμε να πούμε χωρίς ενδοιασμούς ότι η εποχή της αθωότητας έχει παρέλθει οριστι­κά. Οι κούκλες έχουν δώσει τη θέση τους σε ομοιώματα ηρώων από τις ταινίες Χάρι Πό­τερ. Τα αρκουδάκια αντικαθίστανται από τα αμφιλεγόμενα «Πόκεμον». Τα ηλεκτρο­νικά παιχνίδια βρίθουν δαιμονικών οντοτή­των, ωμής βίας, αποκρυφιστικών συμβόλων, και μαγικών πρακτικών. Και τα πλέον αθώα περιοδικά όπως το γνωστό «Μίκυ Μάους», διαθέτουν πλέον στήλη Αστρολογίας.

Οι παιδικές εκπομπές κυρίως αυτές, που απευθύνονται σε μεγάλα παιδιά και εφή­βους προσπαθούν συστηματικά να προβά­λουν τις αρχές της «Νέας Εποχής», και να δημιουργήσουν κυρίως εξοικείωση με το δαιμονικό, την ασχήμια και τη βία. Με όλα αυτά, δεν ηχεί πλέον παράξενα στ' αυτιά μας η «δήλωση» ενός 10χρονου παιδιού το οποίο, στις πατρικές συμβουλές ενός ειδικού συνεργάτη απάντησε: «Δεν ξέρω τι μου λέτε, αλλά εμένα μου αρέσουν οι σατανιστές» (Περιοδικό «ΔΙΑΛΟΓΟΣ», Έκδοση Διορθόδοξος Σύνδε­σμος Πρωτοβουλιών Γονέων, τεύχος 30, σελ. 32). Αυτό μετά την τραγική έκκληση της μητέρας του για βοήθεια: «Σας παρακαλώ, είπε η μητέρα, πέστε κάτι στο γιο μου. Του αρέσει να διαβάζει βιβλία με μάγους, παραμελεί τα μαθήματά του και ζητάει επίμονα να του αγοράσουμε τα βιβλία του Χάρι Πότερ». Το γεγονός είναι πραγματικό. Η κατάσταση είναι πλέον ανεξέλεγκτη. Θα προσπαθήσουμε να επικεντρωθούμε σε μερικές χαρακτηριστι­κές περιπτώσεις ώστε να καταδείξουμε το μέγεθος του προβλήματος.

Επιτραπέζιο παιδικό παιχνίδι, που προ­σφέρεται σε κουτί με σχήμα φέρετρου, καλεί τα παιδιά να παίξουν πάνω σε χαρτόνι που απεικονίζει ένα νεκροταφείο με σπασμένα μνήματα. Οι μικροί παίκτες υποδύονται ρόλους όπως... το φάντασμα Χελίν, το βαμ­πίρ Μπάροθι... τη μάγισσα Σαντρέν, τον λυ­κάνθρωπο Τζιβαουντίν, τη μούμια Κονρού κ.λπ. Νικητής είναι όποιος φτάσει πρώτος στο κέντρο του νεκροταφείου όπου είναι γραμμένη η λέξη «Εφιάλτης». Στο παιχνίδι οι παίκτες κερδίζουν κάρτες με συνθήματα όπως: «Γίνε ανελέητος», «Κάνε ό,τι θες για να τρομάξεις κάποιον», «όταν δεις πανσέ­ληνο ούρλιαξε», «Τους ηλίθιους τους κάνω ότι θέλω». Τώρα ρίξε το ζάρι γρήγορα, γιατί θα σου σπάσω τα μούτρα, παλιοσκουλίκι». Το μόνο σχόλιο που μπορούμε να κάνουμε είναι ότι το συγκεκριμένο παιχνίδι αποτελεί εισαγωγή στο σατανισμό. Τα συνθήματα δε που ακούγονται αποτελούν βασικές αρχές του σατανισμού!

Ο κόσμος του ηλεκτρονικού παιχνιδιού, ιδιαίτερα ελκυστικός και ευρύτατα διαδε­δομένος μεταξύ των παιδιών, αποτελεί σί­γουρα μία πύλη για την εισαγωγή στον αποκρυφισμό, τη μαγεία και το σατανισμό. Η ολοένα αυξανόμενη και απόλυτα ρεαλι­στική εικονοπλασία, τα εξαιρετικής πλοκής σενάρια φαντασίας και κυρίως η ελεύθερη πρόσβαση όλων των παιδιών στο χώρο αυ­τό δημιουργούν ένα εκρηκτικό μίγμα. Θα αναφερθούμε σε πολύ χαρακτηριστικά παι­χνίδια και στο περιεχόμενο τους.

α) «Ο Μύθος της Ζέλντα». Ξεκίνησε το 1986 και αριθμεί 10 τίτλους παιχνιδιών εκ των οποίων οι 5 πρώτοι, που δεν βρίσκονται στην κυκλοφορία, πούλησαν περισσότερα από 26.500.000 αντίτυπα. Από τα πρώτα παιχνίδια που περιλαμβάνουν αποκρυφιστικά σύμβολα.

β) «Primal» (Πρωτόγονος). Για το παι­χνίδι αυτό θα αφήσουμε να μιλήσει η δια­φήμισή του: «Η Τζεν και ο Σκρι πρέπει να σώσουν τον κόσμο Ομπλίβιον. Πορευθείτε μαζί τους στα τέσσερα δαιμονικά βασίλεια για να επαναφέρετε την τάξη στο Σύμπαν. Έχοντας τη δυνατότητα να βιώσετε τέσσε­ρις δαιμονικές μορφές και να εξερευνήσετε τέσσερα δαιμονικά βασίλεια, το Primal εί­ναι ο ιδανικός τρόπος να ανακαλύψετε τη, σκοτεινή πλευρά σας». Εδώ πλέον μιλάμε για ταύτιση με τους δαίμονες και για πλήρη εξοικείωση με παραστάσεις και φρασεολο­γία δαιμονική.

γ) «Παιχνίδια Ρόλων. R.P.G. (Role Playing Games). Πρόκειται για παιχνίδια όπου τα παιδιά ταυτίζονται με φανταστικούς ρόλους και παίζουν ομαδικά πάνω σε ένα σενάριο. Το περιεχόμενο βέβαια δεν είναι καθόλου αθώο. Αυτό ποy πρέπει να ανησυ­χήσει τους γονείς είναι η εξάρτηση από το παιχνίδι και τους ρόλους που το παιδί υπο­δύεται. Παιδιά που έχουν απορροφηθεί σε ένα τέτοιο παιχνίδι παρουσιάζουν αντιδρά­σεις και συμπεριφορά όμοια με άτομα εγκλω­βισμένα στις «σέκτες» και τις «καταστροφι­κές λατρείες». Οι χριστιανοί γονείς οφείλουν να ξέρουν ότι αυτό το φαινομενικά αθώο παιχνίδι περιέχει σε μεγάλο βαθμό θέματα όπως: 1. Μαγεία, δαιμονολογία, θεούς ημί­θεους, 2. Οι παίκτες αναλαμβάνουν ρόλους κλεφτών, δολοφόνων, μάγων, πολεμιστών, κληρικών και θαυματοποιών, 3. Στα πλαί­σια του παιχνιδιού οι παίκτες ακρωτηριάζονται, απαγάγονται, δολοφονούνται και προσφέρονται ως ανθρωποθυσίες για να κατευνάσουν τον ανάλογο θεό στον οποίο ο παίκτης δολοφόνος έχει ορκιστεί υποταγή. 4. Οι παίκτες εθίζονται στον αποκρυφισμό. Ας δούμε τη μαρτυρία ενός πρώην πρωταθλητή των R.P.G.: «...το βιβλίο οδηγιών τουπαιχνιδιού ενθαρρύνει τους καλούς παί­κτες να ψάξουν σε αποκρυφιστικές πηγές για πληροφορίες, με στόχο τη βελτίωση της απόδοσής τους στο παιχνίδι».

Παιδικά περιοδικά και αναγνώσματα

Στις 23 Οκτωβρίου 2002, ένα νέο «παιδι­κό» περιοδικό είδε το φως της κυκλοφορίας. Το W.I.T.C.H. Περιοδικό που απευθύνεται κυρίως σε κορίτσια -από 7 χρονών και άνω. Πρόκειται για ένα Comic με χαριτωμένες κατά τα άλλα ιστορίες. Ο τίτλος σημαίνει βέβαια «Μάγισσα» και αποτελεί τη μετα­γλωττισμένη έκδοση ξενόγλωσσου πρωτοτύ­που. Οι πρωταγωνίστριες είναι 5 -των οποί­ων τα αρχικά των ονομάτων σχηματίζουν το W.I.T.C.H.- και έχουν μαγικές δυνάμεις. Εκτός από το εικονογραφημένο ανάγνω­σμα, τα παιδιά μας διδάσκονται στο ίδιο περιοδικό: Αριθμολογία (ή Αριθμοσοφία. Την απόκρυφη επιστήμη που προσδίδει μυ­στικιστικό συμβολισμό στους αριθμούς), Τεϊομαντεία (την «Καφεμαντεία» των Κινέ­ζων), Αστρολογία, Αλχημεία (πυρ, αήρ, γη, ύδωρ), αποκρυφιστική χαρακτηρολογία και πολλά άλλα. Σας παρουσιάζουμε ενδεικτικά το περιεχόμενο μιας σελίδας.

«Τα κορίτσια ενώ διασκεδάζουν & ένα σχολικό πάρτι -το οποίο σημειωτέον, γίνε­ται με την ευκαιρία της παγανιστικής εορ­τής Halloween (Χαλοουγουίν)-, h Συμπαντι­κή/πλανητική ιεραρχία, των Ανειλημμένων Διδασκάλων (παραπέμπει στην Λευκή αδελ­φότητα της Θεοσοφίας), προγραμματίζει το μέλλον τους. Σε άλλες σελίδες προβάλλονται δαίμονες και άρχοντες δαιμονίων».

Πρόσφατα, πριν τις γιορτές των Χριστου­γέννων, κυκλοφόρησε από πολύ γνωστό εκδοτικό οίκο που ασχολείται με το εκπαι­δευτικό βιβλίο, ένα φρικτό ανάγνωσμα. Η «Μαγολογία»! Πρόκειται για μία πολυτε­λέστατη έκδοση, ιδιαίτερα ελκυστική στο μάτι, με χρώματα, σχέδια και γραφικά τρικ που απευθύνεται σε παιδιά. Ουσιαστικά αποτελεί ένα εγχειρίδιο εισαγωγής στη μα­γεία και το σατανισμό. Εκπαιδεύει τον ανα­γνώστη σε κάθε είδους «μαγικά» τεχνάσμα­τα (αστρολογία, μαγικά σύμβολα, φίλτρα, επικλήσεις, ξόρκια, φυλαχτά, μαντεία κ. ά.). Τα παρουσιάζει δε με τέτοιο τρόπο ώστε να μοιάζουν με παιδικό παιχνίδι. Εξάπτει στο έπακρο τη φαντασία του παιδιού και το εθί­ζει σε ένα κόσμο ονειρικό και αρκούντως επικίνδυνο. Στο βιβλίο γίνονται αναφορές σε γραπτά κείμενα του Anton Szandor LaVey, του «πάπα» του Νεοσατανισμού και τhς «Σατανιστικής Βίβλου» με πολύ έντεχνο και καλυμμένο τρόπο. Από ένα και μόνο μικρό, χαρακτηριστικό κείμενο μπορεί να καταλά­βει κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος τι κιν­δύνους κρύβει για τα παιδιά αυτό το βιβλίο: «Για να κάνεις τα μαγικά σου, πρέπει πρώ­τα να καλέσεις για βοήθεια το κατάλληλο ξωτικό, πνεύμα ή τζίνι. Τα μαγικά λόγια, όπως και η χρήση μανδύα με συγκεκριμένο χρώμα, θυμιάματος με συγκεκριμένο άρω­μα ή ραβδίου με συγκεκριμένο ξύλο, είναι στην ουσία το μέσο για να έρθεις σε επικοι­νωνία με το ξωτικό και να του ζητήσεις να εκτελέσει την εντολή σου». Αλλού διαβά­ζουμε: «Ο επιμελής μαθητής μπορεί να βρει διάφορους τρόπους να χρησιμοποιήσει τις μαγικές του δυνάμεις για να εκδικηθεί αν­θρώπους που νιώθει ότι τον έχουν βλάψει ή παρεξηγήσει». Αφού αναφέρει αυτό, παρα­κάτω αποκαλύπτει ότι αυτά τα μάγια είναι απαγορευμένα γιατί ανήκουν στη μαύρη μαγεία. Ο «νοών νοείτω». Κατά την άποψή μας η έκδοση και κυκλοφορία τέτοιων βιβλί­ων αποτελεί εγκληματική ενέργεια εις βάρος των παιδιών και αποτελεί απότοκο της «Ποτερομανίας», που έχει καταλάβει όλο τον πλανήτη. Βλέπουμε ότι σιγά-σιγά το παιχνί­δι γίνεται πιο σκληρό και τα μηνύματα, που εκπέμπονται δεν είναι πια καλυμμένα αλλά ωμά και χτυπούν ακριβώς το στόχο τους. Την παιδική ψυχή.

Τηλεόραση και τηλεοπτικές εκπομπές 

Η Ελλάδα θεωρείται η χώρα που οι κάτοικοί της δαπανούν τον περισσότερο χρόνο σε παρακολούθηση τηλεοπτικών εκπομπών, από κάθε άλλη χώρα της Ευρώπης. Σαν όργανο επικοινωνίας και πληροφόρησης θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Επομένως οτιδήποτε προβάλλεται μπορεί να επηρεάσει άμεσα μεγάλες μάζες πληθυσμού. Ο χώρος της «Νέας Εποχής» δεν θα μπορούσε να μη χρησιμοποιήσει αυτό το δημοφιλές μέσον. Θα επικεντρωθούμε κυρίως στις παιδικές εκπομπές. Όπως προείπαμε, η εποχή της αθωότητας έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Αρκεί να κάνουμε μία σύγκριση των παιδικών εκπομπών της 10ετίας του '80 με την σημερινή πραγματικότητα: '80 (1. «Μάγια η Μέλισσα», 2. «Ο Παραμυθάς» με τον Νίκο Πιλάβιο, 3. «Φρουτοπία», 4. «Στρουμφάκια», 5. «Νιλς Χόλγκερσον», 6. «Χάιντι», 7. «Κάντυ-Κάντυ», 8. «Ροζ Πάνθηρας», 9. Sport Billy, 10. «Μπόλεκ και Λόλεκ», 11. «Τόμ και Τζέρυ», 12. Looney Tunes κ.λπ.). Σήμερα τα παιδιά μας παρακολουθούν: 1. τα Pokemon και τα Digimon (τα μικρά ζωάκια Πόκεμον στην αρχή φαίνονται αθώα και μετά εξελίσσονται σε τέρατα. Είναι προικισμένα με υπερφυσικές και παραφυσικές δυνάμεις με αποτέλεσμα ο «κόσμος των Πόκεμον» να είναι σε μεγάλο βαθμό, όχι απλώς φανταστικός, αλλά αποκρυφιστικός), 2. το «Γιου-Γκι-Ο» (παιχνίδι με κάρτες και τηλεοπτικές σειρές στις οποίες εικονίζονται τέρατα, δαίμονες και αποκρυφιστικά σύμβολα. Πρόσφατα, μητέρα κατήγγειλε ότι στο Νηπιαγωγείο θεώρησαν καλό να προβάλουν σε βίντεο τις πιο πάνω σειρές με αποτέλεσμα το παιδί της να σταματήσει να ζωγραφίζει αθώα σχέδια και να ζωγραφίζει πλέον τέρατα). 3. Τις «Μάγισσες» (εκπομπή για μεγάλους τηλεθεατές με απροκάλυπτη παρουσίαση μαγικών τεχνικών, επικλήσεων, φίλτρων, παρουσία δαιμονικών μορφών και κάθε είδους αποκρυφιστικής και σατανιστικής πρακτικής). Και όλα αυτά σε ώρες υψηλότατης τηλεθέασης. Δεν θα αναφερθούμε σε πλήθος άλλων παιδικών εκπομπών που προβάλλουν διάφορους τερατόμορφους και σατανικούς ήρωες δημιουργώντας αυτό που ονομάζουμε εξοικείωση με τον τρόμο και την ασχήμια. Ούτε και το γεγονός ότι τέτοιοι «ήρωες» φιγουράρουν ως «στόλισμα» και αξεσουάρ πάνω σε πασχαλινές λαμπάδες.
 

Internet – Διαδίκτυο 

Το σπουδαίο αυτό εργαλείο πληροφόρησης μπορεί, όπως είναι φυσικό, να οδηγήσει τα παιδιά σε πολύ επικίνδυνες ατραπούς. Το Διαδίκτυο είναι γεμάτο με ιστοσελίδες που παραπέμπουν σε χιλιάδες «Νέο-εποχήτικες» ομάδες, κινήσεις και σέκτες. Οι πλέον επικίνδυνες είναι αυτές που προπαγανδίζουν το σατανισμό και τη μαγεία. Έτσι, μπορεί κάνεις να βρει σε ιστοσελίδα σατανιστικής ομάδας, υπό τον τίτλο «Νέα της Κόλασης», ποιοι είναι οι «Δέκα λόγοι για τους οποίους είναι πολύ θαυμάσιο να είσαι σατανιστής». Και βέβαια υπάρχει εκτενής ανάλυση για το πως θα το πετύχεις. Σε άλλη σελίδα διαβάζουμε: «Συμμετέχετε για να προάγουμε τις μεθόδους και να γεννήσουμε ένα σατανικό έθνος με το να προχωρήσετε στις επίλεκτες δυνάμεις των πιστών οπαδών του σατανά... Έχει φτάσει η ώρα να συντρίψουμε τη Χριστιανική υποκρισία και να φέρουμε στο προσκήνιο την κυριαρχία του σατανά στη γη, να φέρουμε τους χριστιανούς γονατιστούς μπροστά μας, δηλαδή να τους υποτάξουμε και να τους κυριεύσουμε...». Η προσφορά μέσω του Internet εμπλουτίζεται ακόμη με πολλές «αγγελίες» για αναζητήσεις φίλων σατανιστών ή με την προβολή των προτιμήσεών τους σε θυσίες, ακρωτηριασμούς, κανιβαλισμό... μπάνιο σε αίμα κατσίκας και πως να το πίνει κανείς σε ανθρώπινο κρανίο» (Περιοδικό «ΔΙΑΛΟΓΟΣ», Έκδοση Διορθόδοξος Σύνδεσμος Πρωτοβουλιών Γονέων, τεύχος 28, σελ. 5-6). Εδώ έχουμε μία από τις πιο σκληρές πλευρές του Διαδικτύου με απρόβλεπτες συνέπειες στον ευαίσθητο ψυχισμό του παιδιού και των εφήβων.
 

Μουσική (Heavy metal, Black metal, Death metal) 

Και μόνο οι λέξεις χαρακτηρίζουν το περιεχόμενο αυτής της κατ' ευφημισμόν αποκαλούμενης μουσικής. Δυστυχώς, αρκετοί νέοι μέσα στην εφηβική τους αναζήτηση και αμφισβήτηση θεωρούν ότι η ενασχόληση με αυτό το είδος «μουσικής» αποτελεί ένα είδος επανάστασης και απελευθέρωσης από το κατεστημένο. Η ιδιαίτερη εμφάνιση που προκαλεί το ντύσιμο, τα μαλλιά, και οι ψυχεδελικές απόκοσμες φιγούρες που εικονίζονται πάνω στα μαύρα ρούχα δίνουν την εντύπωση ότι ο νεαρός οπαδός αυτής της νοοτροπίας βρίσκεται σε άλλο κόσμο ενίοτε όχι φυσιολογικό. Δεν είναι λίγες οι φορές που αυτού του είδους η ενασχόληση μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στο σατανισμό, αφού η όλη ατμόσφαιρα, η εμφάνιση των συγκροτημάτων, το περιεχόμενο των τραγουδιών άλλα και η ομολογία των «μουσικών», παραπέμπουν σε αυτόν. Διάσπαρτα παντού είναι και τα σατανιστικά σύμβολα: 1. Evil-sing (ο γνωστός χαιρετισμός διπλώνοντας τα μεσαία δάχτυλα με τον αντίχειρα και εκτείνοντας τα δυο ακριανά. Ο χαιρετισμός αυτός συναντάται σε όλα τα είδη της metal μουσικής και βέβαια ως σήμα κατατεθέν στο χώρο της thrash, death, black, gothic σκηνής. Προέρχεται από το χώρο του παγανισμού των Κελτών και αποτελεί ένα είδος ομολογίας προς το σατανά. 2. Ανεστραμμένη πεντάλφα, 3. ανάποδος Σταυρός, 4. Corpse-paint (Ειδικό μακιγιάζ για τις συναυλίες με άσπρο χρώμα που δίνει στα μέλη του συγκροτήματος την εμφάνιση πτώματος!). Απ' όλα αυτά προκύπτει αβίαστα ένα ερώτημα: Ποιά παιδαγωγική, ψυχική, και πολιτιστική ωφέλεια, μπορεί να έχει ένας νέος που ασχολείται, ενίοτε με πάθος με αυτού του είδους τη «μουσική». Αν η πραγματική μουσική, σε όλα τα είδη και τις εκφάνσεις της, κατατείνει στην ψυχική ανάταση και την πρόκληση ευφορίας και πλούσιων συναισθημάτων, ή κατ' ευφημισμόν metal μουσική οδηγεί τον άνθρωπο στην αποκτήνωση και στην απόλυτη διαστροφή.
 

(Απόσπασμα άρθρου στο Περιοδικό «Διάλογος», τ. 48, Απρίλιος-Ιούνιος 2007) 

http://www.alopsis.gr