ΟΤΑΝ ΔΙΝΕΙΣ ΣΤΟ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΣΟΥ, ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΠΩΣ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ!

ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ: ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ;

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος: Θέλεις να βρεις την αιώνια ζωή; Κράτησε αυτά τα δύο, την πίστη και την ταπεινοφροσύνη!

ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΙ ΑΓΙΑ ΕΛΕΝΗ- ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΞΕΧΕΙΛΙΣΕ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ ΜΕ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΝΕΚΡΩΝ ΑΠΟ Γ. ΜΠΟΥΤΑΡΗ

Ξέσπασε η λαϊκή οργή κατά του υμνητή του Κεμάλ χθες στη Θεσσαλονίκη. Οι παλαιότερες αναφορές του για την γενοκτονία και η προκλητική στήριξη προς το gay parade, οδήγησε χθες στα χθεσινά γεγονότα (ΒΙΝΤΕΟ). Οι Έλληνες δεν ξεχνάνε την ιστορία τους. Οι ψυχές των Ποντίων αναζητούν δικαίωση. Και κάποιοι συνεχίζουν να προκαλούν... Η οργή όμως του κόσμου είναι τεράστια.

Κατά καιρούς ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης έχει προβεί σε απίστευτες δηλώσεις. Σήμερα το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ σας φέρνει στο φως της δημοσιότητας ένα βίντεο ντοκουμέντο με δήλωση του Γ. Μπουτάρη.

Είχε δηλώσει συγκεκριμένα. Χέστ@κα αν σκότωσε ή όχι Έλληνες.

ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ

Ο ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ

“Αργότερα, ἐπισκέφθηκα τόν Γέροντα μαζί μέ ἕναν φίλο μου σμήναρχο, γύρω στά τέλη Ὀκτωβρίου 1993 καί τοῦ ἐξέφρασα τήν ἀνησυχία μου γι’ αὐτά πού συμβαίνουν ἀπό τούς κυβερνῶντες στήν πατρίδα μας.
Ὁ Γέροντας ἀπάντησε:  Μή φοβᾶσαι. Ὁ Θεός δέν θά ἐπιτρέψει νά γίνει κακό, ἀλλά θά γίνουν ὅμως πράματα καί θάματα πού δέν θά ἐξηγοῦνται μέ τή λογική.Ὁ κόσμος θά τούς σιχαθεῖ καί θά τούς κυνηγήσει.Ὅπως ἕνα μπαλόνι φουσκώνει καί ξαφνικά σκάει, ἔτσι θά... σκάσουν κι αὐτοί! Δέν μπορῶ νά σού πῶ πιό πολλά.” 

(Βιβλίο “Μαρτυρίες Προσκυνητῶν – Γέροντας Παΐσιος 1924-1994, σέλ. 425-426)

ΣΧΟΛΙΟ Γ.Θ.

Ο δήμαρχος πρόσβαλλε την ιστορία μας και τους νεκρούς μας. Εάν οι νεκροί δήμαρχε ήταν Τούρκοι ή σκυλιά (γιατί τα φουκαριάρικα έχουν περισσότερη αξία σήμερα από τους ανθρώπους) δεν θα το έλεγες αυτό. Βέβαια αυτοί που σε ψηφίσανε φταίνε περισσότερο, γιατί τα καμώματά σου ήταν γνωστά πριν γίνεις δήμαρχος...

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΛΟΓΟΙ; ΑΝΑΠΤΥΞΗ Η ΑΠΟΠΝΙΞΗ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ;

Τι θέλουν κάποιοι συνταγματολόγοι;

Ανάπτυξη ή απόπνιξη της θρησκευτικής συνείδησης;

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Οι δύο πρόσφατες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) για τα Θρησκευτικά ανέτρεψαν την παρερμηνεία του άρθρου 16 του Συντάγματος, που αναφέρεται στην «ανάπτυξη της θρησκευτικής συνειδήσεως των Ελλήνων»,  την οποία, τα τελευταία χρόνια, μια μερίδα συνταγματολόγων, επιστημόνων και διανοουμένων προσπαθεί να επιβάλλει, μακράν κάθε παιδοκεντρικής προοπτικής, ως κυρίαρχη γραμμή της θρησκευτικής αγωγής στη χώρα μας.

Κεντρικό οπλοστάσιο της συγκεκριμένης παρερμηνευτικής γραμμής, όσον αφορά στην «ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης», αποτέλεσαν οι θέσεις του κ. Σωτηρέλη στο βιβλίο του «Θρησκεία και Εκπαίδευση». Στο  ως άνω βιβλίο του ο κ. Σωτηρέλης αναφέρει ότι το μάθημα των Θρησκευτικών, με το περιεχόμενο και τον τρόπο που διδάσκεται, προδιαγράφει τους μαθητές, ως δεδομένους υπό εκκόλαψη πιστούς, κάτι που απέχει από την κριτική σκέψη και την ελεύθερη επιλογή και προσεγγίζει προς τον δογματισμό (Βλ. Γ. Σωτηρέλη, Θρησκεία και Εκπαίδευση κατά το Σύνταγμα και την ευρωπαϊκή Σύμβαση. Από τον κατηχητισμό στην πολυφωνία, εκδ. Σάκκουλα, Αθήνα – Κομοτηνή 31998, σ. 48-49).

Το μάθημα των θρησκευτικών, σύμφωνα με τις θέσεις του βιβλίου, επιβάλλει μονομερώς ένα συγκεκριμένο σύστημα θρησκευτικών αξιών (ό.π., σ. 53) και έχει προπαγανδιστικό χαρακτήρα (ό.π., σ. 276). Η πρόταση του κ. Σωτηρέλη είναι «να παρέχεται στους μαθητές μια σφαιρική, αντικειμενική, ουδέτερη και απροκάλυπτη ενημέρωση για το θρησκευτικό φαινόμενο και τις διάφορες εκφάνσεις του» (ό.π., σ. 402).

Υποστηρίζεται ακόμη ό­τι το μάθημα «θα πρέ­πει να συ­μπε­ρι­λαμ­βά­νει την ε­ξέ­τα­ση των θε­με­λι­ω­δών ε­ξη­γή­σε­ων της ύ­παρ­ξης που δί­δε­ται α­πό άλ­λες θρη­σκεί­ες ή φι­λο­σο­φί­ες και ό­τι γι­α τα θέ­μα­τα αυ­τά ε­παρ­κείς ε­ξη­γή­σεις μπο­ρούν να δι­α­τυ­πω­θούν χω­ρίς α­να­φο­ρά στο με­τα­φυ­σι­κό» (ό.π., σ. 334-335).

Με άλλα λόγια, η πρόταση του ως άνω βιβλίου είναι  να διδάσκονται τα παιδιά θρησκείες και φιλοσοφίες αλλά, όμως, χωρίς συγκεκριμένη πίστη και συγκεκριμένο Θεό. Μάλιστα, στο βιβλίο, λαμβάνοντας υπόψη την οικογενειακή ανατροφή και τον νηπιοβαπτισμό, χα­ρα­κτη­ρί­ζεται «ι­δι­αί­τε­ρα ε­πι­κίν­δυ­νο και το οι­κο­γε­νει­α­κό πε­ρι­βάλ­λον, που εί­ναι δυ­να­τόν να εγ­χα­ρά­ξει α­νε­ξί­τη­λα στη συ­νεί­δη­ση του παι­δι­ού τον φα­να­τι­σμό και τη μι­σαλ­λο­δο­ξί­α». Μπρο­στά σ’ αυ­τήν την, κα­τά τις θέσεις του βιβλίου, «προ­πα­γάν­δα», που κάνουν οι γονείς και το σχολείο ε­να­ντί­ον των παι­δι­ών τους, θε­ω­ρείται το πολυθρησκειακό συνονθύλευμα ως «λύ­τρω­ση α­πό τον κίν­δυ­νο αυ­τό», με τον ισχυρισμό ό­τι αυ­τό θα μπο­ρέ­σει να α­πε­γκλω­βί­σει τα παι­δι­ά «α­πό ο­λο­κλη­ρω­τι­κές νο­ο­τρο­πί­ες και πρα­κτι­κές α­παί­δευ­των ή φα­να­τι­κών γο­νέ­ων» (ό.π., σ. 345).

Σε άρθρο του (25-04-2018), επίσης, με τίτλο: «Θεοκρατία ή Δημοκρατία», ο ίδιος συγγραφέας εξανίσταται  ως προς τις πρόσφατες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) για τα Θρησκευτικά, επαναλαμβάνοντας τις ίδιες περίπου απόψεις: «Η θέση της πλειοψηφίας (του ΣτΕ) είναι ανερμάτιστη αλλά και ανατριχιαστική, διότι αφ’ ενός   απομακρύνεται  εμφανώς από τις αρχές και τις αξίες μιας σύγχρονης –ανοιχτής και δημοκρατικής– ευρωπαϊκής κοινωνίας, αφ’ ετέρου, μηρυκάζει τις πλέον ακραίες θεοκρατικές αντιλήψεις…, αντιμετωπίζει την εκπαίδευση σαν προέκταση των κατηχητικών σχολείων της Εκκλησίας,  επανεισάγοντας, εν τέλει, μια εκδοχή απροκάλυπτου θρησκευτικού ολοκληρωτισμού, αποκόπτει πλήρως την “ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης” από την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας και από την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης, επικαλούμενη αυθαίρετα μια θεοκρατική ερμηνεία της “επικρατούσας θρησκείας”».

Με βάση τα παραπάνω σημειώνουμε ότι:

α) Υπάρχει σύγχυση ως προς την ερμηνεία που δίνεται στη «θρησκευτική ουδετερότητα», διότι άλλο είναι η θρησκευτική  ουδετερότητα του κράτους ως ισότιμη και ισάξια αντιμετώπιση των διαφόρων θρησκευτικών δογμάτων ή θρησκειών και άλλο η θρησκευτική ουδετερότητα ως κοινή υποχρεωτική διδασκαλία σε παιδιά που ανήκουν σε διάφορα δόγματα ή θρησκείες. Διότι αυτής της μορφής η ουδετερότητα οδηγεί στον ομαδικό προσηλυτισμό, που τα αποξενώνει από τη δική τους πίστη και τους μεταλλάσσει τη θρησκευτική τους συνείδηση σε ουδέτερη. Αυτό δεν είναι πλέον ανάπτυξη, αλλά μετάλλαξη ή απόπνιξη της θρησκευτικής συνείδησης, κατ΄ουσίαν επομένως προσηλυτισμός στην α-θεϊα ή την πανθρησκεία που είναι το ίδιο.

β) Από παιδαγωγικής πλευράς, το άρθρο 16, όταν ορίζει «ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης» δεν ομιλεί για ουδέτερη ούτε για μια νέα θρησκευτική συνείδηση ούτε φυσικά για μια πολυθρησκειακή συνείδηση. Το Σύνταγμα δεν ορίζει τη δημιουργία νέας, ουδέτερης, δηλαδή μηδενικής θρησκευτικής συνείδησης των Ελλήνων, αλλά την ανάπτυξη της ήδη  υπάρχουσας θρησκευτικής συνείδησης των Ελλήνων, όπως την εννοεί και η απόφαση του ΣτΕ.

Επειδή δε η πλειονότητα των Ελλήνων είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, γι αυτό ο εν ισχύει εκπαιδευτικός Νόμος 1566/1985, ο οποίος είναι εκείνος που ερμήνευσε, εφάρμοσε και εφαρμόζει το Σύνταγμα το Σύνταγμα από το 1985 έως σήμερα, όρισε, ως σκοπό της παιδείας, την υποβοήθηση των μαθητών στο σχολείο, προκειμένου «να έχουν πίστη στα γνήσια στοιχεία της ορθόδοξης παράδοσης». Πού ήταν κάποιοι Συνταγματολόγοι όλα αυτά τα χρόνια (33 χρόνια) που εφαρμόζεται στην ελληνική παιδεία αυτή και όχι η νεόκοπη ερμηνεία του Συντάγματος; Πού ήταν όταν δημιουργήθηκε με βάση αυτήν την ερμηνεία το Αναλυτικό Διαθεματικό Πρόγραμμα Σπουδών 2003- 2006 και τα Βιβλία των Θρησκευτικών;

Εξάλλου, τι σημαίνει η ουδέτερη, κατά τον συγγραφέα, θρησκευτικότητα. Υπάρχει στην ουσία ουδέτερη  θρησκευτικότητα ή ουδέτερος θρησκευόμενος ή άθεος θρησκευόμενος. Και φυσικά υπάρχει, αλλά μόνον στα θεωρητικά μυαλά εκείνων που μεθοδεύουν με αρρωστημένες βερμπαλιστικές και ανεπιστημονικές θέσεις να επιβάλουν ξενόφερτους και παρακμιακούς στόχους στη θρησκευτική ζωή της χώρας. 

Ωστόσο, για όσους την ευαγγελίζονται και την μεθοδεύουν, προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι για τις θρησκευτικές μειονότητες των Ελλήνων (Εβραίων, Μουσουλμάνων, Ρωμαιοκαθολικών), οι οποίοι καλώς απολαμβάνουν την ανάπτυξη της δικής τους, αποκλειστικά, θρησκευτικής συνειδήσεως, κανείς από τους λαλίστατους πλουραλιστές «προοδευτικούς» συνταγματολόγους και άλλους «ειδικούς»  δεν ενοχλείται και δεν διαμαρτύρεται!  Στην αμιγή θρησκευτική αγωγή των θρησκευτικών μειονοτήτων δεν βλέπουν μονοφωνία, κατηχητισμό, ομολογιακότητα, φανατισμό, μισαλλοδοξία, δογματική επιβολή θρησκευτικών δοξασιών ή  ανάγκη ουδέτερης αντικειμενικής και απροκάλυπτης ενημέρωσης! Μόνον  η ορθόδοξη διδασκαλία έχει τέτοια κουσούρια και τους ενοχλεί! Μόνον η Ορθοδοξία οδηγεί στη θεοκρατία και σε ένα απροκάλυπτο θρησκευτικό ολοκληρωτισμό! Μόνον την Ορθοδοξία παρερμηνεύουν και θεωρούν εχθρό της πολιτείας.

γ) Το ακυρωθέν από το ΣτΕ πολυθρησκειακό μάθημα, από παιδαγωγικής πλευράς, οδηγεί στην απομάκρυνση του παιδιού από την ορθόδοξη παράδοση των γονέων του, με ταυτόχρονη παραβίαση των δικαιωμάτων και του παιδιού και των γονέων, γεγονός νομικά κολάσιμο, που δεν βλέπουμε, όμως, να ευαισθητοποιεί τις κατά τα άλλα δημοκρατικές ευαισθησίες των υπερασπιστών της θρησκευτικής ανοικτότητας και της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας και της ελευθερίας της συνειδήσεως των παιδιών.

δ) Από παιδαγωγικής πλευράς, η ύπαρξη σταθερών αληθειών, κανόνων και δογμάτων στο σχολικό χριστιανικό θρησκευτικό μάθημα δεν αποτελεί δογματισμό, όπως δεν αποτελούν δογματισμό  για το μάθημα της φυσικής οι υπάρχουσες σταθερές θεωρίες που ισχύουν σε αυτήν. Εξάλλου όλες οι θρησκείες του κόσμου και αυτές που διδάσκονται στην Ελλάδα πέρα της χριστιανικής πίστεως έχουν παρόμοιες δογματικές αλήθειες και κανόνες ζωής. Πρόβλημα μπορεί να υπάρχει μόνον, αν το μάθημα διδάσκεται με δογματικό τρόπο, δηλαδή, αν υπάρχει βίαιη εγχάραξη ιδεών και πεποιθήσεων.

Στο μάθημα όμως των Θρησκευτικών είναι σε όλους γνωστό ότι ο μαθητής, χωρίς να παρεμποδίζεται ή να αποθαρρύνεται, μπορεί ελεύθερα να αμφισβητήσει ή να προβληματισθεί σχετικά με την ορθότητα του υλικού που του προσφέρεται ή ακόμη και να το απορρίψει.

Ο δογματισμός υποδηλώνει άμεσο ή έμμεσο εξαναγκασμό ή πίεση του μαθητή από τον δι­δά­σκο­ντα για να αποδεχθεί άκριτα την προς μάθηση ύλη. Γι­α να γίνεται λόγος για δο­γμα­τι­σμό, συνεπώς,  πρέ­πει να υ­πάρ­χει αποδεδειγμένα και όχι με ανεπιστημονικές εμμονές διδακτικός αυταρχισμός ή κατεξουσιασμός, α­πό­κρυ­ψη σχε­τι­κών με το θέ­μα μαρ­τυ­ρι­ών, άρ­νη­ση πα­ρο­χής ευ­και­ρι­ών γι­α κρι­τι­κή θε­ώ­ρη­ση του εκάστοτε διδακτικού θέ­μα­τος, α­πο­φυ­γή δι­α­λό­γου και ο, τι­δή­πο­τε άλ­λο μπο­ρεί να συ­ντε­λέ­σει στην επιβολή των με­τα­δι­δο­μέ­νων και στην καταπάτηση της ελευθερίας του μαθητή.

 ε) Ως προς τις απαράδεκτες  ύβρεις εναντίον των γονέων, που υπάρχουν εντός του ως άνω βιβλίου, είναι ανάγκη να μάθουν όσοι αποδεικνύουν την άγνοιά τους ότι η επιστημονική παι­δα­γω­γι­κή κοι­νό­τη­τα βλέ­πει το σχο­λεί­ο ως προ­έ­κτα­ση της οι­κο­γέ­νει­ας και τη σχέση οικογένειας - σχολείου, ως πνευ­μα­τι­κή ε­πι­κοι­νω­νί­α με­γά­λης μορ­φω­τι­κής ση­μα­σί­ας.

Η παιδαγωγική επιστήμη, επομένως, θε­ω­ρεί τους γο­νείς ως φυ­σι­κούς παι­δα­γω­γούς των παιδιών τους και την ε­πί­δρα­ση που α­σκούν σ’ αυτά, ως αν­θρω­πο­λο­γι­κή α­νά­γκη του α­να­πτυσ­σό­με­νου αν­θρώ­που.

Οι συκοφαντικοί λοιπόν χαρακτηρισμοί: «φανατικοί γονείς με ολοκληρωτικές νοοτροπίες» και άλλα πολλά, που δεν αναφέρθηκαν στο παρόν άρθρο, αποδεικνύουν ότι η ενασχόληση ορισμένων  με θέματα θρησκευτικής αγωγής διεξάγεται στο πλαίσιο έλλειψης κριτηρίων παιδαγωγικής επάρκειας, που συνοδεύεται μάλιστα από ένα ακατάλληλο και μη δημοκρατικό πνεύμα επιβλητικότητας, αυταρχισμού, αυθάδειας, ολοκληρωτισμού και επιθετικότητας που δεν συνάδει με τη σπουδαία και λεπτή λειτουργία της αγωγής.

Ορθόδοξη Αλήθεια, 16.05.2018

http://thriskeftika.blogspot.gr 

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΟΠΛΟ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Έχουμε ανάγκη από όπλα, και είναι μεγάλο όπλο η προσευχή!

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ!

ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ: ΚΥΡΙΕ, ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΝΑ ΑΓΑΠΩ ΜΟΝΟ ΕΣΕΝΑ!

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης: Κύριε, δῶσε μου νὰ ἀγαπῶ μόνο Ἐσένα.
Ἐσὺ μὲ ἔπλασες, Ἐσὺ μὲ φώτισες μὲ τὸ ἅγιο βάπτισμα,
Ἐσὺ συγχωρεῖς τὶς ἁμαρτίες μου
καὶ μοῦ δίνεις τὴ χάρη νὰ κοινωνῶ τὸ τίμιο Σῶμα καὶ Αἷμα Σου.
Δῶσε μου τὴ δύναμη νὰ μένω πάντα κοντά Σου.
Κύριε, δῶσε μου ἀδαμιαία μετάνοια καὶ τὴν ἁγία Σου ταπείνωση.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ: ΝΙΚΗΣΕ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!

Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης: Νίκησε τους εχθρούς στο μυαλό σου με το όνομα του Χριστού. Δεν θα εύρεις άλλο όπλο δυνατότερο απ' αυτό!

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Η Εκκλησία είναι θεραπευτήριο και όχι δικαστήριο των ψυχών. Δεν καταδικάζει για τα αμαρτήματα, αλλά παρέχει συγχώρηση των αμαρτημάτων.

ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΟΨΥΧΑ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΗΣΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΠΟΣΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΠΕΡΙΦΕΡΟΝΤΑΙ ΕΙΣ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΕΡΑ;

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Πόσοι δαίμονες περιφέρονται εις αυτόν τον αέρα; Πόσοι ενάντιαι δυνάμεις; Εάν μόνον επέτρεπεν ο Θεός εις αυτούς να μας δείξουν την φοβεράν εκείνην και αηδιαστικήν όψιν τους, θα χάναμε τα λογικά μας.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΙΑΤΡΕΙΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Η Εκκλησία είναι θεραπευτήριο και όχι δικαστήριο των ψυχών. Δεν καταδικάζει για τα αμαρτήματα, αλλά παρέχει συγχώρηση των αμαρτημάτων.

ΕΙΠΕ ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΤΑ ΕΞΗΣ...

ΑΡΧΙΜ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΡΕΣΤΙΑΝΚΙΝ: Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΖΩΗΣ!

Αρχιμ. Ιωάννης Κρεστιάνκιν, της Μονής των Σπηλαίων: Ο Χριστιανισμός είναι αγώνας ζωής, είναι να σηκώνεις τον σταυρό σου, είναι κόπος. Αλλά ο τωρινός χριστιανισμός για πολλούς είναι μόνο στα λόγια. όσο ο ουρανός δεν έχει σύννεφα!

ΠΙΣΤΕΥΩ, ΚΥΡΙΕ, ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΩ ΟΤΙ ΣΥ ΕΙ ΑΛΗΘΩΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, Ο ΥΪΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΟΥ ΖΩΝΤΟΣ!

Εὐχὴ Ι´ (Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου)

Πιστεύω, Κύριε, καὶ ὁμολογῶ ὅτι σὺ εἶ ἀληθῶς ὁ Χριστός, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, ὁ ἐλθὼν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὦν πρῶτὸς εἰμι ἐγώ. Ἔτι πιστεύω ὅτι τοῦτο αὐτό ἐστι τὸ ἄχραντον Σῶμά σου καὶ τοῦτο αὐτό ἐστι τὸ τίμιον Αἷμά σου. Δέομαι οὖν σου· Ἐλέησόν με καὶ συγχώρησὸν μοι τὰ παραπτώματά μου, τὰ ἑκούσια καὶ τὰ ἀκούσια, τὰ ἐν λόγῳ, τὰ ἐν ἔργῳ, τὰ ἐν γνώσει καὶ ἀγνοίᾳ· καὶ ἀξίωσόν με ἀκατακρίτως μετασχεῖν τῶν ἀχράντων σου μυστηρίων, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωὴν αἰώνιον. Ἀμήν.

ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΤΕ Ν. ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ: "ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΑ ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΝ ΚΑΛΟ"

Αποχωρεί από τη θέση του ο πρόεδρος του ΣτΕ, με αφορμή την «αδιανόητη», όπως τη χαρακτήρισε, παραβίαση του απορρήτου του Ανώτατου Δικαστηρίου σε ό,τι αφορά τις διασκέψεις για το θέμα του νόμου Κατρούγκαλου.

Η κίνηση έρχεται λίγες ημέρες πριν από την κανονική συνταξιοδότησή του, ενώ οι δηλώσεις έγιναν με τον ίδιο ιδιαίτερα φορτισμένο ψυχικά.

Όπως είπε ο ίδιος, οι αντοχές όλων δοκιμάστηκαν από τα μνημόνια και τις συνεχείς μειώσεις μισθών και συντάξεων. Με μια αιχμηρή αναφορά, ο κ. Σακελλαρίου επέκρινε την πολιτική ηγεσία της χώρας, επειδή όπως εξήγησε, μετακυλίει παγίως στη δικαιοσύνη την επίλυση των πιο δυσεπίλυτων προβλημάτων της χώρας.

Ο απερχόμενος, πλέον, πρόεδρος του ΣτΕ ζήτησε από τους πολίτες να εξακολουθήσουν να έχουν εμπιστοσύνη στους δικαστές, επισημαίνοντας: «Υπάρχουν δικαστές εις τας Αθήνας».

Αναφερόμενος στο πρόσφατο παρελθόν και στις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας των τελευταίων ετών, ο κ. Σακελλαρίου έκανε λόγο για πλήρη κυριαρχία του οικονομικού επί του θεσμικού και προειδοποίησε για τους κινδύνους που ελλοχεύουν από την οικονομική κρίση. «Οι καταστάσεις αυτές οδήγησαν το δικαστήριο στην έκδοση αποφάσεων σχετικά με τη μη περαιτέρω μείωση αποδοχών σε τομείς όπως η εθνική άμυνα, η υγεία, η παιδεία και η ασφάλεια του πολίτη», τόνισε ο Νίκος Σακελλαρίου εξηγώντας το σκεπτικό των μελών του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Το δικαστήριο εξέδωσε σειρά αποφάσεων σχετικά με τη μη περαιτέρω μείωση των απολαβών, είπε. Φρονούμε ότι τα δικαστικά προηγούμενα δεν μπορούν, χωρίς να παραβιάζεται το Σύνταγμα, να αγνοηθούν ή να παρακαμφθούν από τον νομοθέτη.

Όπως ανέφερε, είναι ορατός ο κίνδυνος περαιτέρω μειώσεων στις συντάξεις, κάτι που θα οδηγήσει σε πλήρη εξαθλίωση των δικαιούχων, για να συμπληρώσει ότι «ευελπιστούμε ότι το ζήτημα θα αντιμετωπιστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο από την ανεξάρτητη δικαιοσύνη».

Εκφράζουμε τη βεβαιότητα ότι έχουν γνώση οι φύλακες και οι δικαστές του ΣτΕ θα σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, τόνισε.

Σε ερώτηση για το αν δέχτηκε πιέσεις από την κυβέρνηση, ο κ. Σακελλαρίου απάντησε ότι «δεν είναι από εκείνους που δέχονται πιέσεις». Αξίζει να σημειωθεί ότι εντός του Ιουνίου αναμένεται να αποφανθεί το ΣτΕ για το σύνολο του ασφαλιστικού νόμου Κατρούγκαλου.

Καθήκοντα προέδρου του ΣτΕ αναλαμβάνει η μέχρι σήμερα αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Μαίρη-Ειρήνη Σαρπ.

Αναλυτικά η δήλωση:

Στην απόφασή μου αυτή κατέληξα μετά την πρόσφατη παραβίαση του απορρήτου της διασκέψεως του Δικαστηρίου σχετικά με το νέο ασφαλιστικό σύστημα και την εύλογη αναταραχή που προκάλεσε σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.

Η αδιανόητη όσο και απαράδεκτη αυτή παραβίαση του δικαστικού απορρήτου, την οποία αντικειμενικά αδυνατώ να ελέγξω, επέφερε καίριο πλήγμα στην αξιοπιστία και στο κύρος του θεσμού του Συμβουλίου της Επικρατείας και δεν μου επιτρέπει, πλέον, να εξακολουθήσω να ασκώ τα δικαστικά μου καθήκοντα με τη δέουσα ηρεμία και νηφαλιότητα.

Η σημερινή απόφασίς μου -έστω και αν απέχει λίγες μόνον ημέρες από την υποχρεωτική αποχώρησή μου από την υπηρεσία- δεν παύει -όσο επιβεβλημένη και αν είναι- να αποτελεί μία πολύ επώδυνη απόφαση, για μένα που διανύω το 42ο έτος της δικαστικής μου σταδιοδρομίας, έχοντας αφιερώσει τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου στην υπηρεσία του Συμβουλίου της Επικρατείας, έναν θεσμό τον οποίο αγαπώ και θα συνεχίσω να αγαπώ μέχρι το τέλος της ζωής μου.

Έχω τη συνείδησή μου ήσυχη, διότι δεν αποχωρώ αμαχητί, αφού όλα αυτά τα χρόνια αγωνίσθηκα, με τη βοήθεια του Θεού, τον αγώνα τον καλό.

Τη στιγμή, όμως, αυτή, η σκέψις μου στρέφεται στους απλούς πολίτες, που είναι τα θύματα των μνημονίων και της κλιμακούμενης επικυριαρχίας του οικονομικού παράγοντος επί του θεσμικού, οι αντοχές των οποίων συνεχώς δοκιμάζονται από τα αλλεπάλληλα οικονομικά μέτρα, που λαμβάνονται με την επίκληση του λεγομένου δημοσιονομικού συμφέροντος και που συνεπάγονται υπέρογκες γι' αυτούς επιβαρύνσεις, λόγω του σωρευτικού τους χαρακτήρος.

Ήδη, από την εποχή του πρώτου μνημονίου, ορισμένοι συνάδελφοί μου μεταξύ των οποίων και εγώ είχαμε, με τις μειοψηφίες μας, επισημάνει τη μη συμβατότητα των ρυθμίσεων του μνημονίου με το Σύνταγμα και είχαμε εγκαίρως, προειδοποιήσει, χωρίς δυστυχώς να εισακουστούμε, για την επερχόμενη πλήρη επικυριαρχία του οικονομικού επί του θεσμικού, που επηρέασε, καίρια, το σύνολο σχεδόν της κρατικής δράσεως και σηματοδότησε τη συνακόλουθη υποχώρηση του Κράτους Δικαίου και του Κοινωνικού Κράτους.

Τα χρόνια που ακολούθησαν, οι αντοχές όλων μας δοκιμάσθηκαν ακόμη περισσότερο από τα νεότερα μνημόνια που επέβαλαν τη λήψη και νέων επώδυνων οικονομικών μέτρων, που συνοδεύθηκαν από τις συνεχείς μειώσεις μισθών και συντάξεων.

Οι καταστάσεις αυτές οδήγησαν το Δικαστήριο στην έκδοση σειράς αποφάσεων της Ολομελείας του σχετικά με τη μη περαιτέρω μείωση των συντάξεων και τη θεσμική θωράκιση των προσώπων, που είναι επιφορτισμένα με βασικές αποστολές του κράτους, όπως η εθνική άμυνα, η ασφάλεια, η υγεία, η παιδεία και η δικαιοσύνη.

Φρονούμε ότι τα δικαστικά αυτά προηγούμενα και οι εγγυήσεις που ετέθησαν με αυτά, δεν μπορούν, χωρίς να παραβιάζεται το Σύνταγμα, να αγνοηθούν ούτε, πολύ περισσότερο, να παρακαμφθούν από τον νομοθέτη, με το πρόσχημα της καταρτίσεως ενός νέου ασφαλιστικού συστήματος μέσω του επανυπολογισμού όλων των μέχρι σήμερα απονεμηθεισών συντάξεων -πράγμα που θέτει τους ήδη συνταξιούχους σε καθεστώς πλήρους ανασφαλείας, κατά παράβαση της αρχής της εμπιστοσύνης- και μέσω της εισαγωγής, σε συνάρτηση, πάντοτε, με τον επανυπολογισμό, ενός νέου τρόπου υπολογισμού των εφεξής απονεμομένων συντάξεων, μέτρα που οδηγούν, με μαθηματική ακρίβεια, σε περαιτέρω μείωση του ύψους των συντάξεων, το οποίο, όμως, έχει ήδη διαμορφωθεί, μετά τις αλλεπάλληλες περικοπές τους, σε ιδιαίτερα χαμηλό επίπεδο.

Σε αντίθετη περίπτωση, εκτιμούμε, ότι είναι πλέον ορατός ο κίνδυνος περαιτέρω μειώσεως του ύψους των απονεμομένων συντάξεων, με τελικό αποτέλεσμα την πλήρη εξαθλίωση όλων των συνταξιούχων.

Αναμφιβόλως, ευρισκόμεθα προ μιας πολύ δυσχερούς καταστάσεως, η οποία, όμως, ευελπιστούμε ότι θα αντιμετωπισθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, για μία ακόμη φορά, από την ανεξάρτητο ελληνική Δικαιοσύνη, στην οποία μετακυλίεται, παγίως, από την εκάστοτε πολιτική εξουσία, η επίλυσις των πιο σημαντικών προβλημάτων της Χώρας.

Εκφράζουμε, τέλος, τη βεβαιότητα ότι «έχουν γνώσιν οι φύλακες» και ότι οι δικαστικοί λειτουργοί του Συμβουλίου της Επικρατείας θα αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, ανταποκρινόμενοι στην ιστορική παράδοση του Σώματος.

Επομένως, πρέπει όλοι να εξακολουθήσουμε να εμπιστευόμεθα τη Δικαιοσύνη και τους λειτουργούς της, τελούντες πάντοτε εν πλήρη επιγνώσει του γεγονότος ότι «Υπάρχουν ακόμη δικασταί εις τας Αθήνας».

Εύα Καραμανώλη

https://thriskeftika.blogspot.gr

ΛΑΜΠΡΟΣ ΣΚΟΝΤΖΟΣ: Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Ο ΕΡΗΜΙΤΗΣ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Ο ΕΡΗΜΙΤΗΣ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

     

Ο αναχωρητισμός είναι μια διαχρονική πρακτική του ορθοδόξου μοναχισμού.  Μοναχοί επέλεξαν να ζήσουν και να ασκηθούν σε ερήμους, όπου «ενώπιοι ενωπίω» με το Θεό, αγωνίστηκαν να καθαριστούν, να αγιαστούν και να θεωθούν. Ένας από αυτούς υπήρξε και ο άγιος Ανδρέας ο Ερημίτης, ο εν Καλάνα του Βάλτου της Ακαρνανίας. Μια μεγάλη ασκητική μορφή, ο οποίος σφράγισε με την πνευματική του ακτινοβολία την ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Ελλάδος.

     Γεννήθηκε στο χωριό Μονοδένδρι της Ηπείρου το 1209. Κάποιοι θέλουν ως πατρίδα του το χωριό Συβίστα της Ευρυτανίας. Καταγόταν από φτωχή αλλά ευσεβή οικογένεια, όπου διαπλάστηκε στην ευσέβεια και την πίστη στο Θεό ο χαρακτήρας του. Από μικρός ήταν αναγκασμένος να εργάζεται σκληρά στα κτήματα του πατέρα του. Ταυτόχρονα φρόντιζε να συχνάζει στην εκκλησία του χωριού και να συμμετέχει με κατάνυξη στις ιερές ακολουθίες.

      Όταν ήρθε σε ηλικία γάμου νυμφεύτηκε μια ευλαβή γυναίκα και απέκτησε πολλά παιδιά, τα οποία φρόντιζε να τα μεγαλώνει με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Να τους βάλλει στην ψυχή τους την πίστη στο Θεό ως το καλλίτερο εφόδιο για μια ευλογημένη ζωή και για τη σωτηρία τους.

       Παρ’ όλο ότι επέλεξε τον έγγαμο βίο, ίσως εξαιτίας των συνθηκών της ζωής, μέσα του ποθούσε διακαώς την μοναχική και ιδιαίτερα την ερημική ζωή. Προφανώς, όταν μεγάλωσε τα παιδιά του και έβγαλε τις οικογενειακές υποχρεώσεις, πήρε την άδεια της συζύγου του να γίνει μοναχός. Κάποια από τα συναξάριά του τον θέλουν να εγκαταλείπει και να φεύγει κρυφά από την οικογένειά του. Αυτό δεν είναι επιτρεπτό, διότι ο γάμος είναι ισότιμος με την παρθενία και δεν λύνεται για οποιοδήποτε λόγο, παρ’ εκτός της μοιχείας, ή του θανάτου ενός εκ των συζύγων. Ο Ανδρέας ακολούθησε τη μοναχική ζωή, ύστερα από τη σύμφωνη γνώμη της συζύγου του.

       Αφού αποχαιρέτισε τη σύζυγό του και τα παιδιά του έφυγε και αναζητούσε κάποια μοναστήρια της περιοχής. Όμως ποθούσε περισσότερο την ερημική ζωή και γι’ αυτό περιπλανιόταν από τόπο σε τόπο, χωρίς να βρίσκει την ησυχία που επιθυμούσε. Ο διάβολος άρχισε να τον πολεμά με λύσσα, βάζοντάς του σκέψεις να εγκαταλείψει την μοναχική ζωή και την έρημο και να γυρίσει ξανά στον κόσμο. Επίσης οι στερήσεις, η πείνα, το κρύο και οι κακουχίες των ερημιών του έφερναν σκέψεις να εγκαταλείψει την προσπάθειά του και να γυρίσει στο σπιτικό του. Κατάλαβε ότι όλα αυτά ήταν παγίδες του διαβόλου και πήρε την απόφαση να απομακρυνθεί από την περιοχή και να πάει μακριά.

      Περιπλανήθηκε για πολύ καιρό και βρέθηκε στην περιοχή του Βάλτου. Αντίκρισε την ψηλή και αγέρωχη οροσειρά των ορέων του Βάλτου, που ονομάζεται Καλάνα και αποφάσισε να εγκατασταθεί εκεί. Κοντά στο χωριό Χαλκιόπουλο, βρήκε μια μεγάλη σπηλιά, προς το βορειοανατολικό μέρος του βουνού, πάνω από τον ποταμό Αχελώο, σε ύψος 1520 μέτρα, για να χρησιμοποιήσει ως κατάλυμα.

      Εκεί μέσα στη βαθειά σπηλιά άρχισε τον πνευματικό του αγώνα. Προσευχόταν αδιάλειπτα, αγρυπνώντας, νηστεύοντας και μελετώντας την Αγία Γραφή, συγγράμματα των Πατέρων και βίους Αγίων. Τρεφόταν με καρπούς αγρίων δένδρων, άγρια χόρτα και ρίζες φυτών. Το νερό του προμηθεύονταν από τον Αχελώο, στον οποίο κατέβαινε με μεγάλη δυσκολία, λόγω των απότομων γκρεμών και το δύσβατο του εδάφους.

       Έζησε εκεί περισσότερα από τριάντα χρόνια, ανακαινίζοντας, καθαρίζοντας και αγιάζοντας τον εαυτό του με τον πνευματικό του αγώνα. Είχε καθαρθεί από τη χάρη

του Θεού και έγινε ο ίδιος κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος. Είχε να αντιμετωπίσει τις λυσσαλέες επιθέσεις των δαιμόνων, οι οποίοι τον τρομοκρατούσαν, για να φύγει

από τον τόπο της μετανοίας του και να γυρίσει στον κόσμο. Όμως ο άγιος έμενε αμετακίνητος και τους αντιμετώπιζε με την προσευχή.

      Στην αρχή ήταν άγνωστη η παραμονή του στο απόκρημνο εκείνο μέρος, στους κατοίκους της περιοχής, όμως αργότερα όταν αντιλήφτηκαν την παρουσία του και την αγιότητά του, η φήμη του εξαπλώθηκε στην ευρύτερη περιοχή του Βάλτου, της Ακαρνανίας, Ευρυτανίας και Άρτας. Πλήθος ανθρώπων πήγαιναν καθημερινά στη σπηλιά να μιλήσουν μαζί του, να πάρουν τις σοφές συμβουλές του και την ευλογία του. Αυτός με ταπείνωση, καλοσύνη, αγάπη και στοργή δέχονταν τον καθένα και μοιράζονταν μαζί του τα προβλήματά του. Είχε γίνει ο πνευματικός οδηγός, ο θεοφώτιστος δάσκαλος και ο γιατρός των ψυχών τους.  

       Τα χρόνια πέρασαν, η σκληρή άσκηση, οι στερήσεις και οι αντιξοότητες της ερημικής ζωής κλόνισαν την υγεία του. Κοιμήθηκε ειρηνικά, μόνος του, στις 15 Μαΐου 1282, σε ηλικία 73 ετών. Η ψυχή του πέταξε στα ουράνια, στο θρόνο τη μεγαλοσύνης του Θεού, που τόσο αγάπησε και υπηρέτησε ολόκληρη τη ζωή του. Το δε αγιασμένο σκήνωμά του έμεινε μόνο του στη σπηλιά, χωρίς να γνωρίζει κανείς την κοίμησή του.

       Όμως ένα λαμπρό υπερκόσμιο φώς έλουζε τη σπηλιά κάθε βράδυ, το οποίο έβλεπαν οι κάτοικοι της αντίπερα χώρας της Ευρυτανίας. Οι ευλαβείς κάτοικοι αναρριχήθηκαν στην απότομη βραχώδη πλαγιά και φτάνοντας στη σπηλιά βρήκαν το ιερό λείψανο να ευωδιάζει!

       Το θαυμαστό νέο έφτασε και ως την πόλη της Άρτας, η οποία ήταν την εποχή εκείνη η πρωτεύουσα του Δεσποτάτου της Ηπείρου και βασίλισσα ήταν η περίφημη, αλλά πολύπαθηΘεοδώρα, η οποία φημίζονταν για  την ευσέβειά της. Μάλιστα, μετά την κοίμησή της κατατάχτηκε στη χορεία των αγίων της Εκκλησίας μας. Η ευσεβής βασίλισσα, μόλις έμαθε το γεγονός, με τη συνοδεία αξιωματούχων, αυλικών και πολλών πιστών πήγε στη σπηλιά του αγίου και κήδεψε με τιμές το τίμιο σκήνωμά του μέσα στη σπηλιά και έκτισε σε αυτή Ιερό Ναό, στο όνομά του.

        Το 1794 ένας ευλαβής κληρικός ο Ιωάννης Γεροδήμος, πήρε άδεια από τον Επίσκοπο Αγράφων Δοσίθεο, στη δικαιοδοσία του οποίου άνηκε τότε η περιοχή, για να κάνει ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων, τα οποία μετέφερε στο Καρπενήσι, όπου τα τοποθέτησε σε πολύτιμες αργυρές θήκες. Κατόπιν τα διαμοίρασε στα διάφορα μοναστήρια της περιοχής (Προυσού, Τατάρνας, Αγίας Παρασκευής Σαρδηνίων, Κοιμήσεως Θεοτόκου Βαρετάδας και Γεννήσεως Θεοτόκου Ρέθα).

       Ο άγιος Ανδρέας έχει τη φήμη του θαυματουργού. Έχουν καταγραφεί πλήθος θαυμάτων του.

      Η μνήμη του τιμάται στις 15 Μαΐου, την ημέρα της οσιακής κοιμήσεώς του, με λαμπρότητα στο απόκρημνο σπήλαιο του όρους Καλάνα, με την καταπληκτική θέα προς την τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών, όπου συρρέουν χιλιάδες προσκυνητές, να πάρουν την ευλογία του και να του εναποθέσουν τα προβλήματά τους και να ζητήσουν τις πρεσβείες του στο θρόνο της μεγαλοσύνης του Θεού.

http://aktines.blogspot.gr 

Ο ΥΪΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΓΙΝΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ!

ΕΑΝ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΒΙΩΝΑΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΟΠΩΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ!