ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ: ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Είναι κοντά η μέρα της Ιεράς Εξομολογήσεως και στη συνέχεια η πανευφρόσυνη στιγμή της Μεταλήψεως του Σώματος και του Αίματος του Χριστού. 

Ο Θεός να δώσει, ώστε να εξομολογηθείς και να κοινωνήσεις όπως πρέπει. Έτσι ο αγώνας της νηστείας και όσα τυχόν κέρδισες απ’ αυτόν, θα επισφραγιστούν με τη θεϊκή σφραγίδα των ιερών Μυστηρίων.

Γιατί γράφεις ότι φοβάσαι την Εξομολόγηση; Πολλοί άνθρωποι, βέβαια, τη φοβούνται, εσύ όμως γιατί; Ο εξομολόγος είναι μόνο ο μάρτυρας. Ο Θεός δέχεται τις αμαρτίες. Εκείνος παραγγέλλει στον ιερέα να δώσει άφεση αμαρτιών στο χριστιανό που εξομολογείται. 

Ο Θεός ελεεί και συγχωρεί. Συγχωρεί κάθε άνθρωπο που προσέρχεται στο Μυστήριο με μετάνοια αληθινή. Τι έχουμε, λοιπόν, να φοβηθούμε από έναν τόσο σπλαγχνικό Κύριο; Γιατί ν’ ανησυχούμε;

Νομίζω πως η ανησυχία μας οφείλεται σε δυο λόγους:

Πρώτον, στο ότι δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς να πούμε στην εξομολόγηση. Και δεύτερον, στο ότι εξομολογούμαστε σπάνια. 

Ως προς το πρώτο, έχω να παρατηρήσω, ότι γνωρίζει πολύ καλά τι θα πει στον εξομολόγο όποιος αγωνίζεται πραγματικά. Αγωνίσου, λοιπόν, να ζήσεις όπως είπαμε, και θα δεις πόσα θα έχεις να εξομολογηθείς! 

Ως προς το δεύτερο, πάλι, είναι αλήθεια πως, αν εξομολογούμασταν συχνά, δεν θα φοβόμασταν τόσο. Από δω κι εμπρός, λοιπόν, συχνότερα να εξομολογείσαι και συχνότερα να συμμετέχεις στο Κυριακό Δείπνο.

Στο μεταξύ, γράψε σ’ ένα χαρτί όλα όσα νομίζεις ότι πρέπει να πεις στην Εξομολόγηση και, όταν πας στον πνευματικό, εξομολογήσου με τη βοήθεια των σημειώσεών σου. Πρέπει να κάνεις μια πραγματικά σωστή Εξομολόγηση. 

Και σε μια σωστή Εξομολόγηση ο χριστιανός δεν περιμένει τον ιερέα να τον ρωτήσει αν έκανε τούτο ή εκείνο, αλλά λέει ο ίδιος εξαρχής όλα του τα αμαρτήματα. Δυστυχώς, η Εξομολόγηση σπάνια γίνεται όπως πρέπει. 

Ο πνευματικός αναγκάζεται να ρωτάει ένα σωρό πράγματα που δεν αφορούν τον εξομολογούμενο, και συχνά δεν ρωτάει εκείνα που τον αφορούν, γιατί δεν τα γνωρίζει ή δεν έρχονται στο νου του. Έτσι πολλά αμαρτήματα μένουν ανεξομολόγητα. 

Εσύ η ίδια, λοιπόν, πρέπει να πεις όλα όσα σου υποδεικνύει η συνείδησή σου. Μπορείς να τα θυμάσαι και δίχως σημειώσεις μόνο να είσαι σίγουρη ότι δεν θα παραλείψεις τίποτα.

Μακάρι να εξομολογηθείς με αληθινή μετάνοια και με τη σταθερή απόφαση της διορθώσεως. Μη φοβάσαι. Αυτός ο φόβος είναι εντελώς ανώφελος και δυσκολεύει τα πράγματα. Ο ευλαβικός φόβος του Θεού είναι ωφέλιμος και σωτήριος, ενώ ο φόβος της Εξομολογήσεως είναι επιβλαβής και, θα έλεγα, παιδιάστικος. Ο εχθρός τον εμπνέει. 

Πήγαινε στον Κύριο όπως πήγε στον πατέρα του ο άσωτος υιός της ευαγγελικής παραβολής, επιστρέφοντας από την αμαρτωλή ζωή: Με συντριβή αλλά και με ηρεμία. Όταν εκείνος γύρισε στο πατρικό σπίτι , ο πατέρας του τι έκανε;

Μήπως τον μάλωσε; Κάθε άλλο. Έτρεξε κοντά του, τον αγκάλιασε και τον φίλησε. Έτσι θα κάνει νοερά και σ’ εσένα ο ουράνιος Πατέρας σου. Απλώνει κιόλας τα χέρια Του προς το μέρος σου. Δεν έχεις παρά να τρέξεις κοντά Του. Κάνε το με ευλαβική αγάπη.

Το βασικότερο στοιχείο της μετάνοιας είναι η οδύνη της καρδιάς για την αμαρτωλότητά της και η σταθερή απόφασή της για διόρθωση. Έχεις ήδη αποφασίσει να ευαρεστήσεις τον Κύριο. Και Εκείνος έχει αποφασίσει να αποδεχθεί με χαρά την απόφασή σου. Οδύνη, όμως, στην αμαρτωλότητά σου νιώθεις; 

Ακόμα κι αν οι αμαρτίες σου δεν είναι πολλές ή βαρειές, είναι ωστόσο αμαρτίες και προκαλούν λύπη στον Θεό. Ντρεπόμαστε τους ανθρώπους για κάποιες επιπολαιότητές μας, αστόχαστα λόγια ή απρόσεκτα έργα, και δεν ντρεπόμαστε τον Κύριο όχι για απλές επιπολαιότητες, αλλά για αμαρτίες! 

Μάθε, λοιπόν, να βιώνεις την κατά Θεόν συντριβή και λύπη, που υψώνει μέσα σου κάστρο ισχυρό ενάντια στα ελαττώματα και τις αδυναμίες σου.

Στη μετάληψη των θείων Μυστηρίων πήγαινε με απλότητα καρδιάς, με βαθειά ευλάβεια και με τη βέβαιη πίστη ότι θα λάβεις μέσα σου τον Κύριο. 

Εκείνος μετά τη θεία Κοινωνία, θα αλλοιώσει την ψυχή σου όπως, ως πανάγαθος, θέλει και όπως, ως πάνσοφος, γνωρίζει. Άφησέ Τον να το κάνει ελεύθερα. 

Εσύ μην Του ζητάς τίποτα, καθώς άλλοι, που, επιθυμώντας άκυρα να λάβουν το ένα ή το άλλο χάρισμα από τη θεία Κοινωνία, στενοχωρούνται και ταράζονται, όταν η επιθυμία τους δεν εκπληρώνεται. 

Τότε κλονίζεται ακόμα και η πίστη τους στη δύναμη του Μυστηρίου. Η ατέλεια και η αδυναμία, ωστόσο, δεν βρίσκεται στο Μυστήριο, αλλά σ’ εμάς, τους ρηχούς και επιπόλαιους. Μην υπόσχεσαι τίποτα στον εαυτό σου.

Άφησέ τα όλα στον Κύριο, ζητώντας Του μόνο τούτο: Να σε ενισχύει σε κάθε τι αγαθό, για να Του είσαι ευάρεστη. Η θεία Κοινωνία συνήθως χαρίζει μια γλυκιά ειρήνη στην καρδιά. Κάποτε φωτίζει το νου και εμπνέει στην ψυχή την αφιέρωση στον Κύριο. 

Άλλοτε, πάλι, δεν δίνει τίποτε το άμεσο και φανερό, αλλά δυναμώνει γενικά τον άνθρωπο στον πνευματικό του αγώνα. Πρέπει να σημειώσω, πάντως, ότι δεν βλέπουμε απ τούς καρπούς από τη θεία Κοινωνία, επειδή σπάνια κοινωνάμε. Αν προσέρχεσαι συχνά στα θεία Μυστήρια, θα δεις τους ανακαινιστικούς και παρακλητικούς καρπούς της.

Παρακαλώ τον θεό να σε βοηθήσει, ώστε μα εξομολογηθείς και να κοινωνήσεις με εντελώς νέο πνεύμα.

Από το βιβλίο: ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ – «Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ», ΕΚΔΟΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ – ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ – ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΙΙΚΗΣ 2000

Πηγή: http://www.monastiria.gr/, http://theomitoros.blogspot.gr

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ: ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΕΣΥ ΠΟΥ ΤΗ ΛΕΣ ΤΗΝ ΕΥΧΗ, ΑΛΛΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΑΙ ΚΑΙΓΕΤΑΙ!

Γέρων Εφραίμ Κατουνακιώτης: Δεν καταλαβαίνεις εσύ που τη λες την ευχή, αλλά καταλαβαίνει ο διάβολος και καίγεται.

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ: ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ ΜΑΣ!

Άγιος Λουκάς Κριμαίας: Τις δικές μας αμαρτίες πρέπει να προσέχουμε και όχι του πλησίον μας.

ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ: ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΑΓΙΟ ΓΙΑ ΚΑΤΙ!

- Γέροντα, τί πρέπει να κάνουμε όταν θέλουμε να παρακαλέσουμε έναν Άγιο για κάτι;
- Πρώτα να κάνετε το σταυρό σας στο Όνομα της Αγίας Τριάδος. Μετά πείτε την προσευχή της Παναγίας ''Χαίρε, Κεχαριτωμένη Μαρία'' και ύστερα επικαλεστείτε τον Άγιο τρείς φορές. Για παράδειγμα: ''Άγιε Μεγαλομάρτυρα Γεώργιε, παρακάλεσε τον Θεό για μας!'', και ύστερα ζητήστε εκείνο που θέλετε, αλλά αυτό να είναι χρήσιμο για την ψυχή. Αυτό να ζητάτε.

(Απο το βιβλίο της Νάνα Μερκβιλάτζε: ''Ο Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός και Ομολογητής'') 

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΟΠΩΣ ΤΟ ΣΩΜΑ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΟ, ΕΤΣΙ ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ, ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΗ!

«Ὅπως τὸ σῶμα», λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, «χωρὶς τὴν ψυχή, εἶναι νεκρό, ἔτσι καὶ ἡ ψυχή, χωρὶς τὴν προσευχή, εἶναι νεκρή».

ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΑ ΚΟΛΛΑΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΡΑΣΑ!

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ μόνο ο «άγιος» Γαλλίας, ο οποίος συχνά πετάει τα ράσα και παρουσιάζεται κουστουμάτος, αλλά και πολλοί κληρικοί, με «μοντέρνο» φρόνημα του φαναριώτικου «κλίματος». Υπάρχουν όμως και χειρότερα από την «σικ» κοσμική εμφάνιση: η εμφάνιση με περιβολή αιρετικών.

Πρόσφατα είδαμε τον «άγιο» Βελγίου κ. Αθηναγόρα, σε δημόσια εμφάνισή του, να ομιλεί στο βήμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με περιβολή προτεστάντη πάστορα, με σκούρο πουκάμισο, κολλάρο στο λαιμό, σακάκι και το σταυρό κρυμμένο στο τσεπάκι! Αντίθετα δίπλα του καθόταν ο Μητροπολίτης Σμύρνης κ. Βαρθολομαίος με την ιερατική του περιβολή.

Διερωτόμαστε ποιός υποχρέωσε στον «άγιο» Βελγίου να παρουσιαστεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ως προτεστάντης πάστορας; Ασφαλώς κανένας, διότι δεν θα εμφανιζόταν ο άγιος Σμύρνης με την ιερατική του στολή! Τι τον οδήγησε να πετάξει τα ράσα; Αναμφίβολα η ελάχιστη εκτίμηση που έχει γι’ αυτά και η προτίμηση της «μοντέρνας» προτεσταντικής αμφίεσης! Μπορεί βεβαίως να είναι «πταίσματα» αυτού του είδους τα καμώματα των φαναριωτών, μπροστά στα «τολμηρά ανοίγματα» προς τους αιρετικούς και αλλοθρήσκους, αλλά φανερώνουν την μειωμένη εκτίμησή τους προς την Ορθοδοξία και την παράδοσή μας, η οποία κατ’ αυτούς, είναι «ελλειμματική» μπροστά στην «μοντέρνα» δυτική. Κάνουμε μήπως λάθος;

orthodoxostypos, https://aktines.blogspot.com

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΜΟΣΧΑΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ: Η ΜΟΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ Η ΟΥΚΡΑΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΕ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΚΙΕΒΟΥ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ ΟΝΟΥΦΡΙΟ.

Ο Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών Κύριλλος μιλά στο «Έθνος»

Εξηγεί την αντίθεσή του για τη χορήγηση Αυτοκεφαλίας στην Εκκλησία της Ουκρανίας µε απόφαση του Οικουµενικού Πατριαρχείου και τα προβλήµατα που έχουν δηµιουργηθεί

Μαρίνα Ζιώζιου

Ο Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών κ. Κύριλλος σε αποκλειστική συνέντευξή του στο «Έθνος της Κυριακής» τοποθετείται για την απόφαση του Οικουµενικού Πατριαρχείου να χορηγήσει καθεστώς Αυτοκεφαλίας στην Εκκλησία της Ουκρανίας και για το ενδεχόµενο σχίσµατος εντός της Ορθοδοξίας, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι «η µόνη Ορθόδοξος εν Ουκρανία Εκκλησία, όπου τελεσιουργούνται τα σωστικά µυστήρια, παραµένει η Ουκρανική Ορθόδοξος Εκκλησία µε επικεφαλής τον µητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Ονούφριο». Ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος, που βρίσκεται στο πηδάλιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας εδώ και µία δεκαετία, ξεκαθαρίζει πως το Πατριαρχείο Μόσχας δεν αναγνωρίζει τη νέα Εκκλησία, ούτε πρόκειται ποτέ να την αναγνωρίσει. Μιλάει µε αγάπη για την Ελλάδα, αφού έχει επισκεφθεί κατ’ επανάληψη τη χώρα µας, και δηλώνει πως «κάθε φορά είχα την αίσθηση ότι δεν ερχόµουν σε ανθρώπους ξένους, αλλά σε αδελφούς µου».

Αγιώτατε, στις αρχές Ιανουαρίου στην Κωνσταντινούπολη ο Οικουµενικός Πατριάρχης Βαρθολοµαίος εκχώρησε Τόµο Αυτοκεφαλίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας. Από δω και πέρα ποια θα είναι η θέση του Πατριαρχείου Μόσχας;

Τόσο στην Ουκρανία όσο και στην Ελλάδα υπάρχει µόνο µία Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία αναγνωρίζεται απ’ όλες τις Αυτοκέφαλες Εκκλησίες. ∆εν υπέβαλε στο Φανάρι το αίτηµα περί Αυτοκεφαλίας αυτή η Εκκλησία και, ακόµη περισσότερο, τάχθηκε κατ’ αυτού. Εντούτοις, κατά περιφρόνηση της γνώµης της κανονικής Ουκρανικής Εκκλησίας, ο Πατριάρχης Βαρθολοµαίος εξέδωσε τον «Τόµο Αυτοκεφαλίας», όχι όµως της Εκκλησίας αλλά των σχισµατικών. Από κανονικής απόψεως αυτή η πράξη είναι ανυπόστατη. ∆εν την αναγνωρίζουµε, ούτε πρόκειται ποτέ να την αναγνωρίσουµε. Οι Ουκρανοί σχισµατικοί ως κοινότητα στερούνται χάριτος, όπως και παλαιότερα. Η µόνη Ορθόδοξος εν Ουκρανία Εκκλησία, όπου τελεσιουργούνται τα σωστικά µυστήρια, παραµένει η Ουκρανική Ορθόδοξος Εκκλησία µε επικεφαλής τον µητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Ονούφριο. Αυτή είναι εκείνη η οποία ενώνει την πλειοψηφία των Ουκρανών ορθοδόξων χριστιανών.

Εξαρχής προειδοποιήσατε για το ενδεχόμενο του σχίσματος εντός της Ορθοδοξίας, αλλά το Φανάρι ήταν αμετακίνητο, ισχυριζόμενο ότι έπειτα από επτά αιώνες ετέθη τέρμα στην αδικία έναντι της Ουκρανίας. Ποια πιστεύετε ότι θα είναι η αυριανή ημέρα για το ορθόδοξο ποίμνιο της Ουκρανίας, το ρωσόφωνο και το ουκρανόφωνο; Θα επικρατήσουν η ησυχία και η σύνεση;

Ακόμη και προ της εκχωρήσεως του λεγομένου Τόμου, ο πρόεδρος Π. Ποροσένκο εξαπέλυε απειλές να διώξει από την Ουκρανία εκείνους οι οποίοι δεν θα επιθυμούσαν να ενταχθούν στην «Αυτοκέφαλο Εκκλησία». Τώρα, με αυτή την ψευδοεκκλησία που έχει δημιουργηθεί, το Κοινοβούλιο της χώρας -σε συντομότατο χρονικό διάστημα- ψήφισε νόμους οι οποίοι εισάγουν διάκριση εις βάρος της κανονικής Εκκλησίας. Αυτοί οι νόμοι προβλέπουν την αναγκαστική αλλαγή της ονομασίας της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, προσφέρουν νομική κάλυψη για βίαιες αφαιρέσεις των ναών της και άλλης εκκλησιαστικής περιουσίας. Έχουν ήδη αρχίσει οι καταλήψεις των ιερών ναών, η άσκηση βίας κατά των κληρικών και των πιστών, οι οποίοι προστατεύουν τα ιερά σεβάσματά τους. Με την εκχώρηση του «Τόμου» στο σχισματικό μόρφωμα, η Κωνσταντινούπολη έλυσε τα χέρια των Αρχών της Ουκρανίας στον αγώνα τους κατά της Ουκρανικής Εκκλησίας, καταδικάζοντάς την σε νέες και μεγαλύτερες αυτήν τη φορά ταλαιπωρίες.

Χρησιμοποιήσατε σκληρή γλώσσα έναντι του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κάνοντας λόγο ακόμη και για οικονομικά οφέλη που αποκόμισε το Φανάρι για τη διευθέτηση του ουκρανικού εκκλησιαστικού ζητήματος, και ταυτόχρονα χαρακτηρίσατε «πολιτικοποιημένη» την ενωτική σύνοδο, παραπέμποντας σαφώς στην παρουσία του προέδρου της Ουκρανίας Π. Ποροσένκο. Κατά τη γνώμη σας, ποια ήταν τα κίνητρα και οι λόγοι που οδήγησαν στην εκχώρηση Αυτοκεφαλίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο;

Ουδείς αποκρύπτει το γεγονός της στενής συνεργασίας του Φαναρίου με τις ουκρανικές Αρχές στην υπόθεση εκχωρήσεως του Αυτοκεφάλου. Αρκεί να αναφερθούμε στην υπογραφή του ειδικού συμφώνου συνεργασίας μεταξύ του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και της Ουκρανίας στις 3 Νοεμβρίου του περασμένου έτους. Η παρουσία του προέδρου της Ουκρανίας στο προεδρείο της «ενωτικής συνόδου», στην οποία έχετε αναφερθεί, είναι ένα μόνο από τα πολλά παραδείγματα. Βλέπουμε τον εν ενεργεία πρόεδρο να περιοδεύει σε ναούς σχισματικών κουβαλώντας τον «Τόμο» και αντιλαμβανόμαστε σε τι οφειλόταν τέτοια βιασύνη εκ μέρους του να τον παραλάβει εν όψει των προεδρικών εκλογών στην Ουκρανία. Δεν θέλω αυτήν τη στιγμή να μιλήσω για τους λόγους οι οποίοι οδήγησαν τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο να χορηγήσει το λεγόμενο Αυτοκέφαλο. Όποιοι και να ήταν, κατέστη πλέον πασιφανές ότι αυτό το «Αυτοκέφαλο» δεν αποκατέστησε την ενότητα των εν Ουκρανία Ορθοδόξων, αλλά έθεσε σε κίνδυνο την ολοκληρία τής ανά την Οικουμένη Ορθοδοξίας.

Όλοι οι ορθόδοξοι Προκαθήμενοι θα πρέπει σύντομα να διατυπώσουν τη θέση τους και να τοποθετηθούν επίσημα σχετικά με την αναγνώριση ή μη της νέας Εκκλησίας της Ουκρανίας. Ποιες είναι οι εκτιμήσεις σας για την περαιτέρω κατάσταση;

Μέχρι σήμερα ουδεμία των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών αναγνώρισε το εν Ουκρανία νεοσύστατο σχισματικό μόρφωμα. Σημειωτέον ότι στην παρούσα κατάσταση δεν πρόκειται περί υποστηρίξεως είτε της Μόσχας είτε της Κωνσταντινουπόλεως. Το ερώτημα τίθεται διαφορετικώς: Αποδεχόμεθα τις αποκλειστικές εξουσίες μιας τοπικής Εκκλησίας έναντι όλων των άλλων κατά τόπους Εκκλησιών; Αποδεχόμεθα το δικαίωμά της με μια μονοκονδυλιά να κηρύξει κανονικούς τους σχισματικούς και την κοινώς ανεγνωρισμένη τοπική Εκκλησία ανυπόστατη; Όλοι βρεθήκαμε αντιμέτωποι με την απόπειρα επιβολής στην Ορθόδοξη Εκκλησία μιας νέας εκκλησιολογίας. Δεν νομίζω να τα αποδεχθούν οι κατά τόπους Εκκλησίες.

Με δεδομένο το γεγονός ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει χορηγήσει ήδη Τόμο Αυτοκεφαλίας στην Εκκλησία της Ουκρανίας, αλλά και την υφιστάμενη πραγματικότητα ότι υπάρχει μια μεγάλη εκκλησιαστική μερίδα που είναι υπό τη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Μόσχας, κατά πόσο έχει αλλάξει η κατάσταση γι’ αυτήν;

Από κανονικής απόψεως δεν άλλαξε καθόλου η θέση της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ήταν και παραμένει η μία κανονική Εκκλησία της Ουκρανίας. Καίτοι έχει υποβαθμισθεί απότομα το νομικό της καθεστώς στην Ουκρανία. Νόμοι οι οποίοι ψηφίσθηκαν από το Κοινοβούλιο της χώρας, στους οποίους προαναφέρθηκα και οι οποίοι εισάγουν διάκριση, καταδικάζουν εκ των πραγμάτων σε διώξεις εκείνους οι οποίοι παραμένουν πιστοί στην κανονική Ορθοδοξία. Παρ’ όλες τις προσπάθειες και την πίεση των Αρχών της Ουκρανίας, οι κληρικοί και οι απλοί πιστοί της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας επέδειξαν την εξαιρετική τους αφοσίωση στην Εκκλησία: εκτός μερικών κληρικών και δύο επισκόπων, οι οποίοι προσχώρησαν στο σχίσμα, ο ιερός κλήρος παραμένει με το μέρος του μακαριωτάτου μητροπολίτη Ονουφρίου. Βεβαίως, συνεχίζονται οι διώξεις εις βάρος των εν Ουκρανία πιστών, αλλά το δίκιο δεν είναι με το μέρος των διωκτών: τώρα βλέπουμε ότι οι ενορίες της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας κερδίζουν τις υποθέσεις στα δικαστήρια σχετικά με τη δικαιοδοσία των ναών, και ότι στις λιτανευτικές πομπές μετέχουν εκατοντάδες χιλιάδες προσευχόμενοι. Έτσι, στη λιτανευτική πομπή με αφορμή τη 1.030ή επέτειο του Βαπτίσματος των Ρως συμμετείχαν 250 χιλιάδες πιστοί της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, ενώ σε ανάλογη πομπή του έτους 2017 συμμετείχαν 100 χιλιάδες. Ολα αυτά αποδεικνύουν ότι ο πιστός λαός δεν προσέχει και περιφρονεί τις ενέργειες των ουκρανικών Αρχών, οι οποίες διακατέχονται από την ιδέα δημιουργίας μιας εθνικιστικής «Εκκλησίας».

Αγιώτατε, σχετικά πρόσφατα εορτάσθηκε η δεκαετία της ενθρονίσεώς σας. Γι’ αυτό το διάστημα, έχετε καταφέρει να πραγματοποιήσετε εκείνες τις προσδοκίες με τις οποίες αναλάβατε το πηδάλιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας; Ποια είναι τα γεγονότα της παρελθούσης δεκαετίας τα οποία κρίνετε ως πλέον σημαντικά;

Από τη θέση του τοποτηρητή ακόμη, δεόμενος του Κυρίου, ουδεμία φορά ζήτησα να γίνω Πατριάρχης, αλλά μέσω εκλογής να αναδειχθεί το θέλημα του Θεού. Παρατηρώντας τη διακονία των προκατόχων Πατριαρχών πασών των Ρωσιών, διέκρινα σαφώς ότι αυτή η διακονία ήταν προπαντός μια άρση του δυσβαστάκτου σταυρού. Τώρα αυτά επιβεβαιώθηκαν πλέον από την προσωπική μου πείρα, και όμως θεωρώ καθήκον μου την άρση του σταυρού αυτού μέχρι να έχω δύναμη. Η δεκαετία η οποία μεσολάβησε σημείωσε εξαιρετικά σπουδαίες αλλαγές στην πορεία της Εκκλησίας και της εν γένει ρωσικής κοινωνίας. Δυσκολεύομαι να ξεχωρίσω κάποια συγκεκριμένα γεγονότα για να χαρακτηρίσω αυτά ως έχοντα την πλέον μεγαλύτερη βαρύτητα. Ομως, και είναι το βασικό, βλέπω πώς άλλαξε η στάση των ανθρώπων έναντι της Εκκλησίας, πώς απέτυχαν οι ελπίδες των αθέων να την περικλείσουν σε γκέτο και πώς αναγεννιέται αυτή ενώπιόν μας. Αδυνατούν όποιες εσωτερικές περιπτώσεις να διαλύσουν την Εκκλησία: «καὶ πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Ματθ. 16.18). Το βεβαιώθηκα προσωπικά από την πείρα της ζωής μου. Μεγάλες μεταρρυθμίσεις πραγματοποιήθηκαν στο εξωτερικό της Εκκλησίας. Κατ’ αρχάς τούτο αφορά τον ενοριακό βίο, ώστε αυτός τώρα, εκτός της θείας λατρείας, η οποία ασφαλώς παραμένει πυρήνας του, περιλαμβάνει το κοινωνικό, το νεανικό και το μορφωτικό έργο. Έχουν σημειώσει σημαντική αριθμητική αύξηση οι εκκλησιαστικές επαρχίες και οι επαρχιούχοι επίσκοποι. Όσο περισσότερες επαρχίες υπάρχουν στην Εκκλησία τόσο πιο κοντά είναι η Ιεραρχία στον πραγματικό βίο και τον λαό. Θέλω να πιστεύω ότι αυτοί οι σπόροι, οι οποίοι εσπάρησαν την προηγούμενη δεκαετία, θα αποδώσουν πλούσιους καρπούς στους μεταγενέστερους χρόνους.

Οι Έλληνες είχαν και έχουν εκ παραδόσεως στενούς δεσμούς με τους αδελφούς Ρώσους. Ποιο μήνυμα θα θέλατε να εκπέμψετε στους ορθοδόξους Έλληνες;

Έχω επισκεφθεί κατ’ επανάληψιν την Ελλάδα και κάθε φορά είχα την αίσθηση ότι δεν ερχόμουν σε ανθρώπους ξένους αλλά σε αδελφούς μου. Οι λαοί μας συνδέονται διαχρονικώς με τους δεσμούς πνευματικής ενότητας. Πιστεύω ότι οι αδελφικές και καλές σχέσεις μεταξύ των Εκκλησιών μας θα συντελέσουν ώστε με κοινές προσπάθειες να αντιμετωπίσουμε την τραγική διαίρεση η οποία έθιξε την κοινή μας ορθόδοξη οικογένεια. Είθε ο Θεός με τις πρεσβείες των κοινών μας Αγίων να διαφυλάττει τις Εκκλησίες και τους λαούς μας για να έχουμε ειρήνη και ενότητα.

"Έθνος της Κυριακής" ethnos.gr 14.04.2019

https://aktines.blogspot.com

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: «ΤΙ ΜΕ ΔΙΩΚΕΙΣ; ΣΚΛΗΡΟΝ ΣΟΙ ΠΡΟΣ ΚΕΝΤΡΑ ΛΑΚΤΙΖΕΙΝ»

«Τι με διώκεις; σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν»

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής –Χριστιανικής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Η απαξίωση και αλλοίωση των προτύπων, των αρετών των αρχών, των αξιών και των νοημάτων των Ελλήνων, που γίνεται ιδιαίτερα αισθητή κατά τα τελευταία χρόνια, με πρωταγωνιστές εκείνους

που, εκ της θέσεως ή του ρόλου τους, είναι ταγμένοι για να τα διαφυλάττουν, να τα υπερασπίζουν και να τα καλλιεργούν ως πολιτισμικούς θησαυρούς της πατρίδας μας, δημιουργεί δικαιολογημένες ανησυχίες στο μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού, που κρατάει σταθερά τις πατροπαράδοτες Θερμοπύλες του γένους.

Αυτή η αλλοίωση και παραμόρφωση, στην ουσία, στοχεύει στη φθορά και στον αφανισμό των ηθικοκοινωνικών πνευματικών και χριστιανικών χαρακτηριστικών του ελληνικού πολιτισμού, ο οποίος είναι εκείνος, που στεγάζει στους κόλπους του όλα τα διδακτικά στοιχεία της κληρονομιάς του γένους, που αξίζει και μπορούν να μετατραπούν σε ζωή και συμπεριφορά από τη σύγχρονη γενιά.

Δυστυχώς, οι εχθροί της παραδόσεως είναι τρεις: Από τη μια πλευρά, είναι η Νέα Τάξη, που εισβάλλει, με τα γνωστά ομογενοποιητικά της σχέδια, στη χώρα μας έχοντας ως αποδομητικούς στόχους, κάποιες δήθεν προοδευτικές και εκσυγχρονιστικές ιδέες και φιλοσοφίες, όπως είναι εκείνες της νεωτερικότητας και της μετανεωτερικότητας. 

Από την άλλη, είναι η αλλόκοτη βούληση της πολιτικής ηγεσίας και των κυβερνώντων, που κατευθύνεται ή πιέζεται, συνήθως, για πολιτικούς, ιδεολογικούς  ή οικονομικούς λόγους, από εξωτερικούς ή εσωτερικούς παράγοντες. 

Η τρίτη κατηγορία είναι η μερίδα εκείνων, που, όχι μόνον δεν αντιδρούν και δεν υπερασπίζονται τα πολιτισμικά μας πρότυπα, αλλά, αντίθετα, συνδράμουν, είτε με την αδράνειά και την ανοχή τους είτε με την συνδρομή τους, στην κατασκευή της κατάλληλης αφηγηματικής νομιμοποιητικής βάσης που να μπορεί να υπερασπίζεται, προπαγανδιστικά, την πολιτισμική αλλοίωση και να μετατρέπει το ψέμα σε αλήθεια και το σκότος σε φως.

Ως παράδειγμα, μνημονεύουμε την δήθεν επιστημονική - ιστορική επιχειρηματολογία, που πρόθυμα προσφέρθηκε, ως αφήγημα, στη εξουσία τον τελευταίο καιρό, από κάποιους, για να στηρίξει εκείνη, με τη σειρά της, το εθνικό, κατά τη γνώμη μας, έγκλημα παραχωρήσεως στους βόρειους γείτονές μας, της  Μακεδονικής εθνότητας, γλώσσας και φυσικά του ονόματος της Μακεδονίας και των Μακεδόνων και ό, τι άλλο πρόκειται να ακολουθήσει, με βάση τη συμφωνία –κόλαφος- σε βάρος της Ελλάδος και των κατοίκων της Μακεδονίας μας.

Ένα δεύτερο παράδειγμα είναι η περίεργη δράση ορισμένων κληρικών και λαϊκών, που ανήκουν στην κατηγορία των θεωρούμενων «πνευματικών» ανθρώπων, οι οποίοι, όμως, με την «πνευματική» τους αυθεντία προσφέρουν στους αποδομητές της εξουσίας, αφενός στήριξη και, αφετέρου, το απαιτούμενο «θεολογικό» οπλοστάσιο. 

Πώς αλλιώς, άλλωστε, μπορεί να ερμηνεύσει κάποιος το γεγονός ότι, για το πολύ σημαντικό και πρώτιστο σε σπουδαιότητα θέμα της χριστιανικής παιδείας, που σχετίζεται, άμεσα, με την πολιτισμική συνέχεια του τόπου μας, η ως άνω ομάδα στηρίζει το κυβερνόν κόμμα και το Υπουργείο Παιδείας στην παράνομη, αντισυνταγματική και αντορθόδοξη επιβολή ενός νέου Προγράμματος και βιβλίων θρησκευτικών, που επιβάλλουν ένα μάθημα πολυθρησκειακό, που, αποδεδειγμένα, με τη σύγχυση και τον συγκρητισμό που επιφέρει, επιδιώκει την αλλαξοπιστία των ορθοδόξων μαθητών του ελληνικού σχολείου;

Όμως τόσο οι προσπάθειες όσο και οι συμμαχίες που κάνουν όλοι οι προηγούμενοι, δεν μπόρεσαν, δεν μπορούν, ούτε θα μπορέσουν, να πετύχουν τη συντριβή της εκκλησιαστικής αλήθειας, που είναι μία και μοναδική, δηλαδή, ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός.

Είναι πολύ σημαντικό να κατανοηθεί η φράση που είπε ο Ιησούς Χριστός στον Απ. Παύλο, λίγο πριν τη μεταστροφή του στη Χριστιανική πίστη: «Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις; σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν» (Σαούλ, Τι με καταδιώκεις; Είναι σκληρό για σένα να κλωτσάς στα καρφιά) (Πράξ 26, 14). Οι προσπάθειες που γίνονται, από ορισμένους, να πολεμηθεί ο Χριστός, η μοναδική Αλήθεια του κόσμου, είτε με ιδεοληψίες είτε με νομικές παρεμβάσεις και αλλαγές, είτε με συμμαχίες που πραγματοποιούνται με τις δυνάμεις και τις εξουσίες του κόσμου τούτου, αποτελούν διωκτικούς αγώνες του σκότους εναντίον του φωτός, των δαιμονικών δυνάμεων και εξουσιών εναντίον του Θεανθρώπου, που, μέσω της έσχατης και μέχρι Σταυρού ταπεινώσεως και Θυσίας Του, νίκησε και νικά το σκότος το οποίο προσπαθεί, αν και μάταια, να σβήσει το αιώνιο Φως της Αλήθειας, που έλαμψε και φωτίζει τον κόσμο διά της Αγίας Αναστάσεώς Του.

Στην εποχή μας, Συνέδρια, Ημερίδες,  Συμπόσια, ψευτοδιδάσκαλοι, ακαδημαϊκά ιδρύματα, «σπουδαία» ονόματα, με τίτλους  ιερατικούς, αρχιερατικούς ή ακαδημαϊκούς, δυνάμεις και εξουσίες, «επιστήμονες»  με περγαμηνές, στρατευμένοι συγγραφείς, με επιστημονικοφανή ή θεολογικοφανή επιχειρήματα, έχουν επιστρατευθεί για να νικήσουν ή να αλλοιώσουν το Φως και την Αλήθεια, που έφερε ο Ιησούς στον κόσμο, αλλά ουδείς και τίποτα, έως τώρα, μπόρεσε να νικήσει.

Στο παρελθόν, επίσης,  πολλοί επιχείρησαν και πειραματίστηκαν να στήσουν, διά της κρατικής βίας και αυθαιρεσίας και μέσα από ψεύτικες ιδεοληψίες, πολιτισμούς μακράν και εναντίον του Θεανθρώπου! Όμως, όλοι απέτυχαν οικτρά, είτε στη φιλελεύθερη Δύση είτε στην (κομμουνιστική) Ανατολή.

Ιστορικό παράδειγμα αποτελεί, στα τέλη του 20ού αιώνα, η μαρτυρία του τότε αρχηγού του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσίας Γ. Ζιουγκάνωφ. Σε μια, παρόμοια με εκείνη του Ιουλιανού του Παραβάτη παραδοχή ότι η Θεία Δύναμη δεν νικιέται από την ανθρώπινη,  ο Ζιουγκάνωφ καταδίκασε, απερίφραστα, τους διωγμούς κατά της Ορθοδοξίας, επί των ημερών της παντοδυναμίας του «υπαρκτού σοσιαλισμού», λέγοντας ότι «Ήταν μεγάλο λάθος των προκατόχων μου, επί ΕΣΣΔ, όταν ήρθαν σε αντίθεση με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία και εδίωκαν τους πιστούς της». Ομολόγησε, επίσης ότι: «Το κόμμα μας πιστεύει στις αρχές της Ορθοδοξίας και έχει ιδεολογικό αρχηγό του τον Ιησού Χριστό» (Εφημ. “ΤΑ ΝΕΑ" 11/12/98).

Όσο για τους σύμμαχους και συνοδοιπόρους της σύγχρονης Χριστομάχου εξουσίας, κυρίως εκείνους, με τις θεολογικές περγαμηνές και τους θεολογικούς συλλόγους, που, προσχηματικά, συνασπίσθηκαν για να αναμορφώσουν το μάθημα των θρησκευτικών, τελικά τι κατάφεραν; Να το παραμορφώσουν και να το εκτρέψουν από τον σκοπό και τον προσανατολισμό του, με αποτέλεσμα να δηλητηριάζουν, με τα πολυθεϊστικά τους Προγράμματα και Βιβλία, από το 2016 και μετά, τις αθώες ψυχές των ορθοδόξων μαθητών.

Να θυμίσουμε αυτά που έγραφε ο Φώτης Κόντογλου γι’ αυτές τις περιπτώσεις: «Αυτοί οι επιστημονικοί θεολόγοι και νεορθόδοξοι καταξεράνανε με την άπιστη σοφία τους το δροσόφυλλο δέντρο της πίστεως του Χριστού… Αφήσανε τα ηφαίστεια της Ορθοδοξίας, που πυρπολήσανε τις ψυχές των ανθρώπων και πήγανε στα παγόβουνα του ορθολογισμού και της απιστίας, για να φέρουνε σ’ εμάς, που μας έθρεψε επί αιώνες το μάνα της παράδοσης, την ψύχρα της πονηρής γνώσης… Τόσο αφιονισθήκανε, που διαφημίζουνε πως φέρνουνε μια ευρωπαϊκή Ορθοδοξία, μαζί με τα ευρωπαϊκά σπίτια και τα ευρωπαϊκά προϊόντα… Η πίστη του Χριστού, που μας έφερε την αλήθεια απλή και καθαρή  και που γλύτωσε την ανθρώπινη ψυχή από την πολύπλοκη και μπερδεμένη ψευτιά της γνώσης, έπεσε πάλι στα πονηρά συστήματα εκείνων, για τους οποίους είπε ο Χριστός πως είναι κλέφτες και ληστές, που ληστεύουνε τις ψυχές. Αυτοί δεν μπαίνουνε στην αυλή των προβάτων από τη θύρα, δηλαδή από το Ευαγγέλιο, όπως είπε ο Χριστός, αλλά πηδάνε απάνω από τη μάντρα και παρουσιάζονται, σαν ποιμένες, ενώ είναι ληστές και κλέφτες… Είναι τούτοι οι λαοπλάνοι, που έρχονται από τα Πανεπιστήμια της απιστίας, βαστώντας στα χέρια τους διπλώματα και πιστοποιητικά της θεολογίας… και χαλάνε, με την πονηρή διδασκαλία τους, τα απλοϊκά πρόβατα του Χριστού, λέγοντάς τους πως η ιερή παράδοση της Εκκλησίας μας την εμποδίζει να συγχρονισθεί… Και θέλουνε να ξεγελάσουνε τα αθώα πρόβατα που ζούνε την πατροπαράδοτη ευσέβεια και που γνωρίζουνε καλά τον Χριστό και Εκείνος τα γνωρίζει».

Όμως, όπως επιβεβαιώνει και ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: «Έτσι συνέβαινε πάντα στην Ιστορία: Πάντοτε οι προσπάθειες του ενός ή του άλλου χριστιανομάχου εκμηδενίζονται, διαλύονται σαν καπνός. Σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν. Ω, πόσο μάταιη και χαμένη είναι κάθε μάχη εναντίον του Χριστού!».

"Ορθόδοξη Αλήθεια", 10-04-2019

http://thriskeftika.blogspot.com 

ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ Ο ΛΕΠΡΟΣ: ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ! ΕΤΣΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ.

Όσιος Νικηφόρος ο Λεπρός: Παιδιά μου, προσεύχεσθε; και πώς προσεύχεσθε; ...με την ευχή του Ιησού να προσεύχεσθε, με το ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ. Έτσι να προσεύχεσθε. Έτσι είναι καλά.

ΙΕΡΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ: ΑΝ ΣΙΩΠΑΣ, ΝΑ ΣΙΩΠΑΣ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ!

Αγάπα το Θεό…

Αν σιωπάς, να σιωπάς από αγάπη.

Αν μιλάς, να μιλάς από αγάπη.

Αν διορθώνεις κάποιον, να τον διορθώνεις από αγάπη.

Αν συγχωρείς, να συγχωρείς από αγάπη.

Στο βάθος της καρδιάς σου, να έχεις τη ρίζα της αγάπης.

Από μια τέτοια ρίζα, μόνο καλό μπορεί να προέλθει.

Αγάπα το Θεό, και κάνε ότι θέλεις.

Ιερός Αυγουστίνος

ΟΙ 10 ΕΝΤΟΛΕΣ

Δέκα ἐντολές

1. Ἐγώ εἰμι Κύριος ὁ Θεός σου, οὐκ ἔσονται σοὶ θεοὶ ἕτεροι πλὴν ἐμοῦ.

2. Οὐ ποιήσεις σεαυτῷ εἴδωλον, οὐδὲ παντὸς ὁμοίωμα, ὅσα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ ὅσα ἐν τῇ γῇ κάτω καὶ ὅσα ἐν τοῖς ὕδασιν ὑποκάτω τῆς γῆς.

3. Οὐ λήψει τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου ἐπὶ ματαίῳ.

4. Ἓξ ἡμέρας ἔργα καὶ ποιήσεις πάντα τὰ ἔργα σου. Τῇ δὲ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ σάββατα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου.

5. Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου, ἵνα εὖ σοι γένηται καὶ ἵνα μακροχρόνιος γένῃ ἐπὶ τῆς γῆς.

6. Οὐ μοιχεύσεις.

7. Οὐ κλέψεις.

8. Οὐ φονεύσεις.

9. Οὐ ψευδομαρτυρήσεις κατὰ τοῦ πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδῆ.

10. Οὐκ ἐπιθυμήσεις πάντα ὅσα τῷ πλησίον σου ἐστι.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΘΑΡΙΣΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΟΛΙΣΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ, ΘΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Όποιος καθαρίσει την ψυχή του από την αμαρτία και τη στολίσει με την αρετή, θα την κάνει κατοικία του Χριστού. Και ποιός είναι πιο μακάριος, ποιός είναι πιο ευτυχισμένος από κείνον που έχει στην ψυχή του το Χριστό, την Πηγή της ζωής, της χαράς, της αθανασίας;

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΝΗΣΤΕΙΑ!

Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος: «Νηστεύεις; Ἀπόδειξέ μού το διά μέσου τῶν ἴδιων ἔργων. Ποιά ἔργα ἐννοεῖ; Ἄν δεῖς φτωχό, νά τόν ἐλεήσεις. Ἄν δεῖς ἐχθρό, νά συμφιλιωθεῖς μαζί του. Ἄν δεῖς μιά ὄμορφη γυναίκα, νά τήν ἀντιπαρέλθεις. Ἄς μή νηστεύει λοιπόν μόνο τό στόμα, ἀλλά καί τό μάτι καί ἡ ἀκοή, καί τά πόδια καί τά χέρια καί ὅλα τά μέλη τοῦ σώματός μας. Νά νηστεύουν τά χέρια, παραμένοντας καθαρά ἀπό τήν ἁρπαγή καί τήν πλεονεξία.

Νά νηστεύουν τά πόδια, ξεκόβοντας ἀπό τούς δρόμους πού ὁδηγοῦν σέ ἁμαρτωλά θεάματα. Νά νηστεύουν τά μάτια, ἐξασκούμενα νά μήν πέφτουν ποτέ λάγνα πάνω σέ ὄμορφα πρόσωπα, οὔτε νά περιεργάζονται τά κάλλη τῶν ἄλλων... Δέν τρῶς κρέας; Νά μή φᾶς καί τήν ἀκολασία διά μέσου τῶν ματιῶν. Ἄς νηστεύει καί ἡ ἀκοή. Καί νηστεία τῆς ἀκοῆς εἶναι νά μή δέχεται κακολογίες καί διαβολές... Ἄς νηστεύει καί τό στόμα ἀπό αἰσχρά λόγια καί λοιδορίες. Διότι τί ὄφελος ἔχουμε, ὅταν ἀπέχουμε ἀπό πουλερικά καί ψάρια, δαγκώνουμε ὅμως καί κατατρῶμε τούς ἀδελφούς μας;».

ΔΟΞΟΛΟΓΕΙΤΕ ΣΥΝΕΧΩΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ, ΔΙΟΤΙ ΑΙΩΝΙΟΝ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΝΤΛΗΤΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ!

Δοξολογείτε συνεχώς τον Θεόν, τον Κύριον εις όλους τους Θεούς της γης, διότι αιώνιον και ανεξάντλητον είναι το έλεός του (Ψαλμός 135,2).

ΝΑ ΖΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ!

Να ζεις για τον Θεό με τον Θεό!

Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησόν με!

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΦΙΛΟΘΕΪΤΗΣ: ΟΣΟΙ ΛΕΝΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΘΑ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΝ ΚΑΘΕ ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ!

Γέρων Εφραίμ Αριζόνας: Όσοι λένε την ευχή του Ιησού αυτοί θα ξεπεράσουν όσα έρχονται με την βοήθεια του Θεού!

ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ. ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΑΙ, ΣΟΥ ΣΤΕΛΝΕΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ!

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: «Έχει ο Θεός. Εκεί που απελπίζεσαι, σου στέλνει κάτι που δεν το περιμένεις… αρκεί να Τον πιστεύεις και να Τον αγαπάς. Όπως και Εκείνος μας αγαπά και φροντίζει για εμάς, όπως ο κάθε πατέρας για τα παιδιά του. Και όλοι μας είμαστε παιδιά Του Θεού. Και ό,τι καλό έχουμε, το έχουμε από Τον Θεό. Είναι δικό Του το δώρο. Δεν έχεις ακούσει στην Εκκλησία ότι: “Πάσα δόσις αγαθή και πάν δώρημα τέλειον άνωθεν εστί κατά βαίνον, εκ σου του Πατρός των φώτων;” [Κ 111]

Από το βιβλίο «Ανθολόγιο Συμβουλών»

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΟΤΑΝ ΤΟ ΣΩΜΑ ΔΟΚΙΜΑΖΕΤΑΙ, ΤΟΤΕ Η ΨΥΧΗ ΑΓΙΑΖΕΤΑΙ!

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Όταν το σώμα δοκιμάζεται, τότε η ψυχή αγιάζεται. Με την αρρώστια πονάει το σώμα μας, το χωματόκτιστο αυτό σπίτι μας, αλλά έτσι θα αγάλλεται αιώνια ο νοικοκύρης του, η ψυχή μας, στο ουράνιο παλατάκι που μας ετοιμάζει ο Χριστός. Με αυτήν την πνευματική λογική, που είναι παράλογη για τους κοσμικούς, χαίρομαι και εγώ και καμαρώνω για τις σωματικές βλάβες που έχω. Το μόνο που δεν σκέφτομαι είναι ότι θα έχω ουράνια ανταμοιβή.

ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΤΟ "ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ" ΕΧΕΙ ΕΚΑΤΟ ΔΡΑΧΜΕΣ, ΤΟ "ΔΟΞΑ ΣΟΙ Ο ΘΕΟΣ" ΧΙΛΙΕΣ!

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: «Το “Κύριε ελέησον” έχει εκατό δραχμές, το “δόξα σοι ο Θεός” έχει χίλιες δραχμές.

Το «δόξα σοι ο Θεός» να μη λείπει ποτέ από τα χείλη σας. Εγώ, όταν πονάω, το «δόξα σοι ο Θεός» έχω για χάπι του πόνου• τίποτε άλλο δεν με πιάνει. Το «δόξα σοι ο Θεός» είναι ανώτερο και από το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με». Έλεγε ο Πάπα-Τύχων: «Το “Κύριε ελέησον” έχει εκατό δραχμές, το “δόξα σοι ο Θεός” έχει χίλιες δραχμές• είναι δηλαδή πολύ πιο ακριβό».

ΧΑΙΡΕ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Η ΣΩΤΗΡΙΑ!

Χαίρε του κόσμου η σωτηρία.

Χαίρε Ελλάδος η προστασία.