Ιερέας Βλαντιμίρ Ποπώφ: Σύζυγοι να προσεύχεστε για τους συζύγους σας και ευλογήστε τους. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο ισχυρές είναι οι προσευχές σας στη ζωή του και στη ζωή της οικογένειάς σας στο σύνολό της.
Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2022
ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: ΚΑΠΟΤΕ ΒΓΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΔΡΑ ΕΝΑΣ ΑΘΕΟΣ!
Κάποτε βγήκε στην έδρα
ένας άθεος
Δημήτριος
Παναγόπουλος
Κάποτε βγήκε στην έδρα ένας άθεος και έλεγε στο ακροατήριό του:
– Εάν υπάρχει Θεός τον περιμένω να έρθει, να με ”εκτελέσει”.
Πέρασαν 3 λεπτά και ο Θεός δεν τον έκανε τίποτα. Είχε στη συνέχεια το θράσος να πει:
– Είδατε; Εάν υπήρχε Θεός, θα με έκανε κακό!
Τότε, εκείνη την στιγμή, ζήτησε μια γιαγιά το λόγο και του λέει:
– Εσύ εάν είχες ένα παιδί και σου έκανε παρακοή, θα το σκότωνες; Εάν σε έβριζε, θα τον σκότωνες;
– Όχι βέβαια, απάντησε ο άθεος.
Και συνεχίζει η γιαγιά:
– Αυτός ο Πανάγαθος Θεός, πως είναι δυνατόν το παιδί του να το σκοτώσει;
Εσύ από το παιδί σου, δεν θα ήθελες την μετάνοιά του; Δεν θα ήθελες την συγγνώμη του; Αυτό ακριβώς θέλει και ο Θεός από σένα! Γι΄ αυτό και δεν σε εξουθένωσε.
Εύχομαι να βάλεις μυαλό…
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΘΑΔΔΑΙΟΣ ΤΗΣ ΒΙΤΟΒΝΙΤΣΑ: " ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΚΡΥΦΤΟΥΜΕ".
Θα μπορούσαμε να κρυφτούμε.
Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα
"Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΜΙΣΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ".
1. Τα πονηρά πνεύματα αντιδρούν με πείσμα σε όλες τις εντολές του Θεού, μα περισσότερο από όλες, στην προσευχή, την μητέρα των αρετών.
Ο προφήτης Ζαχαρίας είδε σε όραμα τον μεγάλο αρχιερέα Ιησού, να στέκει μπροστά σε έναν Άγγελο του Κυρίου, και ταυτόχρονα τον διάβολο να στέκει στα δεξιά του, για να τον εμποδίσει! (Ζαχ. 3, 1).
Το ίδιο γίνεται και τώρα.
Ο διάβολος πηγαίνει και στέκει πάντοτε δίπλα στον κάθε δούλο του Θεού, για να βρει την ευκαιρία να μιάνει τις θυσίες του και να εμποδίσει και να εκμηδενίσει την κάθε προσφορά και θυσία του (προσευχή).
2. Ο Άγιος Αντώνιος ο Μέγας λέγει:
Τα πονηρά πνεύματα λυσσάνε από μίσος εναντίον μας.
Και δεν θα πάψουν ποτέ, να κινούν εναντίον μας τα πάντα, προκειμένου να το επιτύχουν και να μας κάνουν να μην κληρονομήσωμε εμείς τους θρόνους, που είχαν αυτοί στον ουρανό!
(Αγίου Αθανασίου, βίος Μ. Αντωνίου)
3. Ο όσιος Νείλος ο Σιναΐτης λέγει:
Ο διάβολος περισσότερο από όλα μισεί τον άνθρωπο που προσεύχεται. Και για αυτό μετέρχεται τα πάντα για να τον κάνει να σταματήσει την εργασία του αυτή.
(περί προσευχής κεφ. 4, Αγίου Ιγνατίου Μπριατσιανίνωφ)
Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2022
ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΙΠΟΥΛΟΣ: ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟ ΘΕΟ, ΑΛΛΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ, ΘΑ ΥΠΟΦΕΡΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ!
Ιεροκήρυξ Δημήτριος Παναγόπουλος: Ένας άνθρωπος που δεν έχει εμπιστοσύνη στον Θεό, αλλά στον εαυτόν του, θα υποφέρει στη ζωή του. Ενώ αυτός που έχει εμπιστοσύνη στον Θεό, ο Κύριος θα του δώσει τις λύσεις στις υποθέσεις του. Ο άνθρωπος που εμπιστεύεται μόνο τον Θεό, δεν πρόκειται ποτέ να αποτύχει στην ζωή.
ΓΕΡΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ: ΑΣ ΜΗΝ ΧΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ!
Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης: Ας έχομε παιδιά μου ελπίδα κι εμείς. Ας μην χάσουμε την ελπίδα μας. Ας ελπίζουμε ότι η Παναγία, που μετεστάθη στον ουρανό, δεν μας εγκαταλείπει. Εδώ είναι και μας βοηθά, εδώ είναι και μας προσέχει, εδώ και μας προστατεύει. Αυτή λοιπόν μην την ξεχάσουμε, γιατί είναι η μάνα μας η αληθινή, αυτή που έφερε τη Ζωή στον κόσμο και σώζει τον άνθρωπο. Σ' Αυτήν και εμείς, με την ταπεινή μας αδυναμία, θα λέμε πολές φορές την ημέρα: «Δέσποινα Παναγία μας, έλα και σώσε μας, γιατί χανόμεθα. Έλα, Εσύ είσαι η δύναμις η θεϊκή».
ΤΡΕΙΣ ΑΠΛΕΣ ΑΡΧΕΣ ΖΩΗΣ ΠΟΥ ΕΜΑΘΑ ΑΠΟ ΤΟΝ Π. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΡΟΟΥΖ.
"Τρεις απλές αρχές ζωής που έμαθα από τον π. Σεραφείμ Ρόουζ".
«Είμαστε προσκυνητές σ’ αυτήν τη γη και δεν υπάρχει τίποτα μόνιμο για μας εδώ», πρέπει συνεχώς να τον θυμόμαστε αυτό. Είμαστε απλώς παρεπίδημοι. Αυτή η ζωή είναι μόνο η αρχή μιας συνέχειας που δεν θα τελειώσει ποτέ. Τείνουμε να τη μεταχειριστούμε σαν να είναι μόνιμη και απαίσια σημαντική από την άποψη των σταυροδρομιών και της εκπαίδευσης και της προόδου και όλων εκείνων των πραγμάτων. Αλλά όλα θα πεθάνουν μαζί μας θα πεθάνει το σώμα μας• τίποτα από αυτά δεν θα πάει μαζί μας στον άλλο κόσμο.
Ο π. Σεραφείμ θέλησε να μας διδάξει αρχές που θα μας κρατούσαν στην σωστή θέση καθόλη τη διάρκεια της ζωής και θα μας στήριζαν στις νέες και διαφορετικές καταστάσεις, τις περιστάσεις και τα προβλήματα. Επομένως, εάν πήγαινες σε αυτόν με μια ερώτηση για κάποιο ιδιαίτερο θέμα, μπορεί ή όχι να εξέταζε εκείνο το συγκεκριμένο πρόβλημα, αλλά θα έδινε μια αρχή με την οποία κάποιος θα μπορούσε να αξιολογήσει ο ίδιος το πρόβλημα και να καταλήξει σε ένα εύλογο νηφάλιο και αξιόπιστο συμπέρασμα. Αυτό είναι που κρυβόταν πίσω από την υπενθύμισή του σε μας πως είμαστε προσκυνητές σε αυτήν τη γη.
Αυτό είναι μια αρχή, μια προϋπόθεση. Εξετάστε όλα τα προβλήματα που έχουμε αντιμετωπίσει την περασμένη εβδομάδα ή τον μήνα, όλα τα πράγματα στην ιδιωτική ζωή μας που φαίνονται πολύ σημαντικά και μας εκνευρίζουν, συγχύζουν, που μας κάνουν να ανησυχούμε ή φοβόμαστε• και έπειτα ας σκεφτούμε ότι, εάν είχαμε θυμίσει στους εαυτούς μας ότι είμαστε μόνο προσκυνητές εδώ, τα πιο πολλά από τα «ζητήματά μας» είναι πολύ ασήμαντα, και πόση διαφορά θα είχε κάνει αυτό στην ποιότητα της ημέρας μας, της εβδομάδας μας, της ζωής μας.
Μια δεύτερη αρχή που ο π. Σεραφείμ με δίδαξε ήταν ότι η ορθόδοξη πίστη μας δεν είναι «κάτι» το ακαδημαϊκό. Αυτό ίσως φανεί περίεργο να ειπωθεί επειδή έχουμε τα δεδομένα των ογκωδών βιβλίων των αγίων Πατέρων και των ιερών ακολουθιών της Εκκλησίας, και επίσης των βίων των Αγίων – υπάρχουν τόσα πολλά. Φυσικά, υπάρχει ένα ακαδημαϊκό επίπεδο σ’ όλο αυτό το σύνολο, αλλά δεν είναι αυτή η ουσία. Ο π. Σεραφείμ μου έγραψε μια φορά: «Μην αφήσετε ποτέ κανένα να πάρει όλα τα βιβλία μακριά από σας. Αλλά μην μπερδέψετε την ανάγνωση των βιβλίων με το πραγματικό νόημα, το οποίο είναι η βίωση της Ορθοδοξίας». Ή Ορθοδοξία, μου είπε, δεν είναι τόσο πολύ θέμα του νου. Είναι ένα βίωμα, και είναι της καρδιάς.
Μια φορά, όταν περπατούσαμε κάπου στην περιοχή του μοναστηριού, τον ρώτησα, «Πάτερ Σεραφείμ, ποια είναι η αγαπημένη σας εικόνα της Θεοτόκου»; Σταμάτησε και είπε, «Δεν είναι κάποια». «Αυτό είναι αδύνατον!”, είπα – «ο καθένας έχει μια αγαπημένη εικόνα της Θεοτόκου – ποια είναι η δική σας;». Σταμάτησε πάλι και με κοίταξε, πραγματικά με κατάπληξη, και είπε, «Δεν καταλαβαίνεις; Μ’ αρέσει πολύ το όλον της Θεοτόκου».
Αυτή ήταν μια πολύ βαθιά απάντηση: δεν μπορείς μόνο να διαλέξεις μία εικόνα και να πεις αυτή είναι η καλύτερη, ή αυτή είναι εκείνη που συμπαθώ περισσότερο. Είναι πράγματι το σύνολο, το όλον! Σε περιστάσεις όπως αυτή, ο π. Σεραφείμ ήταν σε θέση να μου υπενθυμίσει επανειλημμένα ότι η Ορθοδοξία πρέπει να βιωθεί, όχι μόνο να διαβαστεί, να μελετηθεί ή να γραφτεί κάτι σχετικά.
Η τρίτη αρχή ήταν πιθανώς η σημαντικότερη όλων. Ο π. Σεραφείμ μου είπε, «Εάν δεν βρεις τον Χριστό σε αυτήν τη ζωή, δεν θα Τον βρεις στην άλλη». Για ένα χριστιανό της Δύσης, αυτή είναι μια καταπληκτική δήλωση. Τί σημαίνει αυτό πρακτικά; Δεν μιλούσε αυτός για τη μυστική εμπειρία ή δεν είχε τα οράματα ή κάτι παρόμοιας φύσεως. Καθένας που γνωρίζει τον π. Σεραφείμ συνειδητοποιεί ότι θα είχε μείνει μακριά από τέτοιου είδους συζήτηση. Αυτό που εννοούσε με το να “βρεις τον Χριστό» σε αυτήν τη ζωή είναι, πως κάποιος πρέπει πρώτα να εστιάζει στον Χριστό διαρκώς, ημέρα και νύχτα.
Αυτό δεν αποτελεί μία συνήθεια προσευχής, όπως κάνει κάποιος στις εικόνες όταν βάζει το καπέλο του για να βγει από την πόρτα. Μάλλον, πρόκειται για την περίπτωση που κάποιος έχει στον νου του τον Χριστό όλη την ημέρα, σε κάθε περίσταση, σε κάθε ευκαιρία – να υψώνει κάποιος την καρδιά και τον νου του σε Αυτόν. Ο π. Σεραφείμ συνήθιζε να μου λέει, αναφερόμενος στην Καινή Διαθήκη: «Ο Θεός είναι αγάπη κι όποιος ζει μέσα στην αγάπη ζει μέσα στον Θεό, κι ο Θεός μέσα σε αυτόν… Η τέλεια αγάπη διώχνει τον φόβο» (Α Ιωάν. 4:16,18).
Βλέπετε, ήμουν ένα άτομο που φοβόταν, έτσι θα έλεγε, τέτοιου είδους λόγια. Και έπειτα θα εξηγούσε, “Καλά, εμείς δεν μπορούμε να έχουμε τέλεια αγάπη για τον Θεό, ή τον καθένα, επειδή είμαστε ατελείς. Η αγάπη του Θεού είναι τέλεια. Αλλά εάν κατοικούμε στην αγάπη και ο Θεός είναι αγάπη, κατόπιν ο Θεός κατοικεί σε μας. Και αυτός είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους ερχόμαστε όλο και πιο κοντά, συνεχώς πιο κοντά, στον Χριστό σε αυτό τον κόσμο“. Και έτσι γινόμαστε λιγότερο φοβισμένοι έναντι της ζωής και των άλλων ανθρώπων, των προκλήσεων και των δυσκολιών.
Άλλα εδάφια που του άρεσε να αναφέρει ήταν, «Μικρά μου παιδιά, έφτασε το τέλος» (Ά Ίωάν. 2:18), και «Μη φοβάσαι το μικρό μου ποίμνιο. Σ’ εσάς ευαρεστήθηκε ο Πατέρας σας να δώσει τη βασιλεία του» (Λουκ. 12:32). Στα επόμενα χρόνια θυμήθηκα που ο π. Σεραφείμ επαναλάμβανε τέτοια εδάφια σε μένα – και έρχονταν στον νου μου σε περιόδους φόβου και κινδύνου. Αυτά τα εδάφια ήταν μια ιδιαίτερη ανάπαυση και παρηγοριά για μένα κατά την περίοδο της ξαφνικής ανάπαυσης της Ματιούσκας μου ["Ν": εννοεί την πρεσβυτέρα του, τη σύζυγό του], η οποία συνέβη αρκετά χρόνια αφότου ο π. Σεραφείμ είχε αφήσει αυτόν τον κόσμο. Αλλά, φυσικά, η μεγαλύτερη ανάπαυση από όλα, κατά τον θάνατό της, ήταν που γνώριζα ότι τώρα ήταν μαζί του.
Τελικά, θα επιθυμούσα να πω, με πολύ μεγάλη πεποίθηση, ότι ο π. Σεραφείμ βρήκε τον Χριστό σε αυτήν τη ζωή. Δεν μπορείς να δώσεις κάτι που δεν έχεις, και αυτός είχε τόσα πολλά να δώσει. Από αυτό μπορούμε να ξέρουμε ότι ο Χριστός κατοίκησε πράγματι μέσα σε αυτόν».
Από τo βιβλίο του π. Σεραφείμ Ρόουζ. Η ζωή και τα έργα του, τόμ. Γ'
Orthodoxy of the Heart - Father Seraphim Rose and the Orthodox Christians of Africa
ΑΡΧΙΜ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΩΣΤΩΦ: "ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ".
Ένα όνειρο τον οδήγησε στην Ορθοδοξία!
Από τον ιεραποστολικό αγρό
- Πάτερ, εγώ εργάζομαι στην εταιρεία “Τζεκαμίν” των μεταλλευμάτων. Αρρώστησα βαρειά και οι γιατροί δεν μπορούσαν να με βοηθήσουν. Έκανα προσευχή στον Θεό να με λυπηθή.
- Ποια εκκλησία ακολουθείς;
- Είμαι στην Ρωμαιοκαθολική εκκλησία, πάτερ.
Μια νύκτα είδα στον ύπνο μου πολλούς κληρικούς σαν και εσάς που ήταν ντυμένοι με λαμπρά ρούχα και λειτουργούσαν μέσα σε μια Εκκλησία, σαν τη δική σας. Ένας απ' αυτούς με πλησίασε και μου είπε:
“Ο Θεός άκουσε την προσευχή σου, αλλά για τη σωτηρία σου θα 'λθης στη δική μας Εκκλησία. Αυτή είναι η μόνη αληθινή Εκκλησία”
Εγώ πάτερ, δεν ξέρω ούτε καν εσάς, ούτε ποιο είναι το όνομα της Εκκλησίας σας, αλλά ήλθα εδώ, διότι είδα στον ύπνο μου παπάδες σαν εσάς με ράσα και γένεια και ρούχα λαμπρά. Ρώτησα κι άλλους και μου είπαν ότι “μόνο οι ορθόδοξοι έχουν γένεια και φορούν τέτοια ρούχα. Η Εκκλησία τους είναι στο τάδε μέρος. Εκεί θα πας”.
Τον συμβούλευσα, του έδωκα βιβλία και του πρότεινα, αν θέλη να έρχεται κάθε Κυριακή στην Εκκλησία μας και στις κατηχήσεις. Έκτοτε έγινε πιστό μέλος της Εκκλησίας μας”(ΔΓΜ, 72)
(στο: Αντιαιρετικά Εφόδια, αρχιμ. Ιωάννου Κωστώφ, Σταμάτα 2013, σελ. 209-210)
sostis.gr
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ: "ΠΕΡΙ ΠΛΟΥΤΟΥ ΚΑΙ ΠΛΟΥΣΙΩΝ" (ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ).
Ακούσατε σήμερα το ευαγγελικό ανάγνωσμα περί του πλούσιου νεανίσκου, ο οποίος δεν ήθελε να μοιράσει την περιουσία του για να γίνει κληρονόμος της Βασιλείας των Ουρανών. Τότε ο Κύριος είπε στους μαθητές του ότι είναι πιο εύκολο να περάσει καμήλα από βελονότρυπα παρά να μπει πλούσιος στην Βασιλεία των Ουρανών.
Πριν δώσουμε ερμηνεία για τον λόγο που είπε ο Χριστός στον πλούσιο νεανίσκο, ακούστε τι λέει ο απόστολος Ιάκωβος για τους πλούσιους: «Άγε νυν οι πλούσιοι, κλαύσατε ολολύζοντες επί ταις ταλαιπωρίαις υμών ταις επερχομέναις΄ ο πλούτος υμών σέσηπε και τα ιμάτια υμών σητόβρωτα γέγονεν, ο χρυσός υμών και ο άργυρος κατίωται, και ο ιός αυτών εις μαρτύριον υμίν εσται και φάγεται τας σάρκας υμών΄ ως πυρ εθησαυρίσατε εν εσχάταις ημέραις΄ ιδού ο μισθός των εργατών των αμησάντων τας χώρας υμών ο απεστερημένος αφ’ υμών κράζει, και αι βοαί των θερισάντων εις τα ώτα Κυρίου Σαβαώθ εισεληλύθασιν΄ ετρυφήσατε επί της γης και εσπαταλήσατε, εθρέψατε τας καρδίας υμών ως εν ημέρα σφαγής, κατεδικάσατε, εφονεύσατε τον δίκαιον ουκ αντιτάσσεται υμίν» (Ιακ. 5, 1-6).
Βλέπετε τι φοβερά λόγια είπε ο απόστολος Ιάκωβος για τους πλούσιους και πόσο βαριά τους κατηγόρησε; Και τί μπορεί να είναι πιο φοβερό από τα λόγια του Κυρίου Ιησού Χριστού που λέει ότι δύσκολο είναι για έναν πλούσιο να εισέλθει στην Βασιλεία του Θεού;
Γιατί είναι δύσκολο; Κατά την εποχή του Χριστού μεταξύ του λαού του Ισραήλ κυριαρχούσε η γνώμη ότι ο πλούτος είναι ευλογία του Θεού, γι’ αυτό τους πλούσιους ανθρώπους τους σέβονταν και τους εκτιμούσαν πολύ.
Όταν ο Κύριος είπε ότι ο πλούτος είναι εμπόδιο να εισέλθει κανείς στην Βασιλεία του Θεού, οι κατάπληκτοι μαθητές του Τον ρώτησαν: «Τις αρα δύναται σωθήναι» (Μτ. 19, 25). Και αυτοί είχαν την γνώμη ότι οι πλούσιοι έχουν την ευλογία του Θεού. Αν οι πλούσιοι δεν θα σωθούν, τότε ποιός θα σωθεί; Ο Κύριος τους απάντησε: «Τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστίν» (Λκ. 18, 27).
Ας σκεφτούμε καλύτερα αυτά τα λόγια. Όταν εκείνος ο νέος είπε στον Κύριον την επιθυμία του να Τον ακολουθήσει, ο Κύριος τον ρώτησε: «Γνωρίζεις τις εντολές;» «Ναι, -απάντησε εκείνος-, βεβαίως, γνωρίζω όλες τις εντολές και από μικρός τις τηρώ». Αλλά ο Κύριος έδειξε, και σ’ αυτόν και σ’ όλους τους άλλους ότι δεν είναι αρκετό να τηρεί κανείς μόνο τις εντολές του παλαιού νόμου, δηλαδή εκείνες τις δέκα εντολές που και εσείς τις γνωρίζετε.
Γιατί δεν είναι αρκετό; Οι Εβραίοι ήταν σίγουροι ότι οι εντολές είναι το παν΄ όποιος τηρεί τις εντολές είναι καθαρός και άγιος και θα γίνει κληρονόμος της Βασιλείας του Θεού. Ο Κύριος όμως είπε ότι τα πράγματα καθόλου δεν είναι έτσι.
Τί ζητάνε από τους ανθρώπους οι εντολές του παλαιού νόμου; Η πρώτη εντολή διδάσκει να προσκυνούν οι άνθρωποι τον ένα και μοναδικό Θεό, μόνο Αυτόν να τιμούν και να μην έχουν άλλους θεούς εκτός απ’ Αυτόν. Η δεύτερη εντολή απαγορεύει να προσκυνάνε οι άνθρωποι τα είδωλα. Αυτό τί σημαίνει; Ότι όλοι όσοι δεν προσκυνούν τα είδωλα αυτόματα γίνονται καθαροί και άγιοι; Εμείς όλοι προσκυνάμε έναν Θεό. Όλοι είμαστε άγιοι;
Ο νόμος υπαγορεύει να σεβόμαστε τον πατέρα και την μητέρα μας. Μήπως αυτό σημαίνει ότι είμαστε άγιοι επειδή σεβόμαστε τους γονείς μας και δεν τους πετάμε στο δρόμο όταν γερνάνε; Μήπως αυτό και μόνο μας κάνει δίκαιους ενώπιον του Θεού;
Οι εντολές λένε να μην μοιχεύουμε, να μην φονεύουμε, να μην κλέβουμε, να μην ζηλεύουμε τον πλησίον μας, να μην επιθυμούμε τίποτα απ’ τα δικά του και να μην επιθυμούμε τη γυναίκα του. Και αυτό τί σημαίνει; Αν δεν είμαστε δολοφόνοι, δεν είμαστε κλέφτες, ούτε πόρνοι, ούτε ψευδομάρτυρες, αν από ζήλεια δεν αρπάζουμε την περιουσία των συνανθρώπων μας, αυτό σημαίνει ότι είμαστε καθαροί και άγιοι ενώπιον του Θεού;
Όλες οι εντολές του παλαιού νόμου είναι αρνητικές και λένε να μην είμαστε αυτοί και αυτοί. Δεν λένε όμως πώς πρέπει να είμαστε. Απαγορεύουν μόνο να κάνουμε τις πιο χονδρές, τις πιο άσχημες αμαρτίες. Οι εντολές αυτές προορίζονταν για έναν λαό σκληρό, όπου οι άνθρωποι έκαναν τα πρώτα απλά βήματα στην διόρθωσή τους.
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είπε ότι δεν ήλθε να καταργήσει το νόμο αλλά να τον «πληρώσει». Η λέξη αυτή στη σλαβική γλώσσα έχει δύο σημασίες -«εκπληρώνω» και «συμπληρώνω».
Ο Κύριος μας έδωσε έναν καινούριο νόμο, ο οποίος είναι πιο τέλειος σε σύγκριση με τον παλαιό νόμο του Μωυσέως. Μας έδωσε τις εννέα σωτήριες εντολές των μακαρισμών. Μας λέει ότι καθαροί και άγιοι ενώπιον του Θεού δεν είναι αυτοί που δεν κλέβουν και δεν φονεύουν, δεν είναι αυτοί που τηρούν τις εντολές του νόμου του Σινά, αλλά αυτοί που είναι πνευματικά τέλειοι. Αυτοί που είναι γεμάτοι ταπείνωση, αυτοί που χύνουν δάκρυα για τις αμαρτίες τους και την αδικία που βλέπουν στον κόσμο. Αυτοί που με συντετριμμένη καρδιά βλέπουν τον Σταυρό του Χριστού. Αυτοί θα κληρονομήσουν την Βασιλεία των Ουρανών.
Μακαρίζει τους πράους, αυτούς που διψάνε και πεινάνε την αλήθεια, τους ελεήμονες και τους ειρηνοποιούς. Υπόσχεται την Βασιλεία του Θεού σ’ αυτούς που διώκονται για την αλήθεια, σ’ αυτούς που οι άλλοι τους χλευάζουν και λοιδορούν για το όνομα Του.
Αυτός, συνεπώς, είναι καθαρός και άγιος που είναι τέλειος πνευματικά. Και ο Κύριος από όλους μας ζητάει να είμαστε τέλειοι πνευματικά όπως είναι τέλειος ο Επουράνιος Πατέρας μας.
Ο Κύριος στην επί του όρους ομιλία Του μας έδωσε τέτοιες εντολές που κάνουν την καρδιά μας να τρέμει. Πως να μην φροντίζουμε για το αύριο, πως να συγχωρούμε τους εχθρούς μας και να τους αγαπάμε, πως να δώσουμε στον άλλον το τελευταίο μας πουκάμισο. Και όμως όλα αυτά πρέπει να τα κάνουμε για να γίνουμε τέλειοι.
Στον νεαρό που ήθελε να γίνει τέλειος και είχε ήδη εκπληρώσει όλο τον παλαιό νόμο ο Χριστός είπε: «Ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι» (Μτ. 19, 21). Και μόλις το άκουσε ο νεαρός εκείνος έφυγε λυπημένος γιατί είχε μεγάλο πλούτο και δεν μπόρεσε να κάνει αυτό που του ζητούσε ο Κύριος.
Γιατί ο Κύριος του ζήτησε να πουλήσει όλα όσα είχε και να δώσει στους φτωχούς; Γιατί το να έχει κανείς μεγάλο πλούτο είναι τελείως ασυμβίβαστο με το να ζει σύμφωνα με τις εντολές του Χριστού. Πώς μπορεί ένας άνθρωπος πράος και ταπεινός να χύνει συνέχεια δάκρυα βλέποντας να υποφέρουν οι αδελφοί του και να πολλαπλασιάζει ταυτόχρονα τον πλούτο του, να χτίζει καινούρια σπίτια, να αγοράζει καινούρια άλογα και ακριβά ρούχα;
Σίγουρα δεν μπορεί, γιατί αν είναι σπλαχνικός θα μοιράζει συνέχεια αυτά που έχει. Και τότε όταν μοιράσει όλα θα εκπληρώσει τον νόμο του Χριστού. Αν κρατάει για τον εαυτό του τον πλούτο του, αυτό σημαίνει ότι αγαπάει τον εαυτό του πιο πολύ από τον πλησίον του. Αλλά ο Κύριος είπε να αγαπάμε τον πλησίον μας σαν τον εαυτό μας. Και αν έτσι αγαπάμε τον πλησίον μας δεν θα δώσουμε στον ανήμπορο και τον πεινασμένο όλα όσα έχουμε; Θα μπορέσουμε τότε να ζούμε έτσι όπως ζουν οι πλούσιοι στην Αμερική;
Στις ανούσιες και τρελές διασκεδάσεις σπαταλάνε τα χρήματα που κερδίζουν γι’ αυτούς οι εργάτες με δικό τους ιδρώτα και αίμα…
Γι αυτό και λέει ο Κύριος Ιησούς Χριστός ότι, αν δεν θέλουμε να αφήσουμε τον πλούτο μας, δεν θα εισέλθουμε στη Βασιλεία του Θεού, διότι σ’ αυτή την περίπτωση παραμένουμε σκληρόκαρδοι και μισάνθρωποι εγωιστές. Αλλά μπορούν να έχουν τέτοιοι άνθρωποι θέση στη Βασιλεία του Θεού; Πιο εύκολα να περάσει καμήλα από βελονότρυπα, παρά να μπει πλούσιος στη Βασιλεία των Ουρανών. Ποιά σχέση όμως έχουν όλα αυτά με μας, τους ανθρώπους που δεν έχουν πλούτο; Έχουν άμεση σχέση. Σκεφθείτε τι είναι αυτό που βλάπτει την ψυχή εκείνων των ανθρώπων που έχουν πλούτο; Την βλάπτει το ότι τα γήινα αγαθά, τις διάφορες απολαύσεις, την πολυτέλεια αυτοί οι άνθρωποι βάζουν πάνω απ’ όλα. Τα θεωρούν πιο σημαντικά και από τα πνευματικά αγαθά, τα οποία αποκτούν οι άνθρωποι που μπορεί να μην έχουν υλικά αγαθά, έχουν όμως τον μεγάλο πλούτο τής αγάπης του Θεού και του πλησίον.
Αυτός που είναι προσκολλημένος στα γήινα, που ζητά απολαύσεις, αυτός πάσχει ακριβώς απ’ εκείνο το πάθος που δεν αφήνει τους πλούσιους να εισέλθουν στην Βασιλεία του Θεού.
Είναι λίγοι μεταξύ μας αυτοί που αν και δεν έχουν λεφτά και κάποιες φορές δεν έχουν και τα απαραίτητα, θέλουν όμως λεφτά, θέλουν απολαύσεις και διασκεδάσεις και δεν αμαρτάνουν, γιατί απλώς δεν έχουν την δυνατότητα να αμαρτήσουν. Και αν είχαν θα έκαναν και εκείνοι τις ίδιες αμαρτίες σαν εκείνον τον πλούσιο στην πόρτα του σπιτιού του οποίου καθόταν ο Λάζαρος έτοιμος να πεθάνει από φτώχεια και πείνα.
Αν εμείς, παρ’ όλο που δεν είμαστε πλούσιοι, ζητάμε τις απολαύσεις και τις χαρές της ζωής΄ αν ο σκοπός της ζωής μας είναι η ευημερία, αν όλες οι σκέψεις μας είναι πώς να περάσουμε καλύτερα σε αυτή την ζωή και μόνο αυτό επιδιώκουμε, τότε σίγουρα είμαστε μακριά απ’ αυτό που ζητάει ό Κύριος. Διότι άνθρωποι που επιζητάνε την καθαρότητα της καρδιάς, άνθρωποι ελεήμονες, αυτοί επιδιώκουν μόνο το να είναι κοντά στον Θεό, να έχουν κοινωνία μαζί του, ζητάνε την χάρη και την αγάπη Του, θέλουν να είναι αδέλφια τού Χριστού.
Πολλές φορές ο φτωχότερος άνθρωπος, που δεν έχει τίποτα πάνω στη γη, αλλά διακονεί τον Θεό, πολλές φορές αυτός ο άνθρωπος, είναι πιο πλούσιος ακόμα και από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου. Ο πλούτος του είναι η θεία χάρη, η καθαρότητα της καρδιάς, η αγάπη και η συμπάθεια για τους πεινασμένους και δυστυχισμένους αδελφούς του. Αλλά πρώτ’ απ’ όλα ο πλούτος τους είναι η θερμή αγάπη του Θεού, του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού.
Τώρα είναι εύκολο να καταλάβουμε την απάντηση που έδωσε o Χριστός στην γεμάτη απορία ερώτηση των μαθητών του: «Και τίς δύναται σωθήναι;» (Λκ. 18, 26). Η απάντησή του ήταν: «Τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστίν» (Λκ. 18, 27).
Για τον Θεό τα πάντα είναι δυνατά. Αυτός μπορεί να στερήσει των πνευματικών αγαθών τους σκληρόκαρδους και άσπλαχνους πλούσιους ανθρώπους. Και μπορεί να δώσει την μεγαλύτερη χαρά εν Κυρίω στους πιο φτωχούς και τους πιο περιφρονημένους ανθρώπους που πεθαίνουν της πείνας.
Ο Θεός μπορεί όλους να σώσει. Μπορεί να σώσει και τον πλούσιο, αν εκείνος μετανοήσει, αν μισήσει τον πλούτο του και κάνει πράξη τον λόγο του Χριστού: «Ύπαγε πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς, και… δεύρο ακολούθει μοι» (Μτ. 19, 21). Αυτό το έκανε ένας από τους μεγαλύτερους αγίους ο όσιος Αντώνιος ο Μέγας. Όταν ήταν είκοσι χρονών οι γονείς του πέθαναν και εκείνος έγινε κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας. Μια μέρα άκουσε στην εκκλησία αυτά τα λόγια του Ευαγγελίου: «Ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι» (Μτ. 19, 21).
Τα λόγια αυτά του έκαναν μεγάλη εντύπωση, μπήκαν βαθιά μέσα στην καρδιά του και κυρίεψαν εξολοκλήρου το νου του. Ο Μέγας Αντώνιος πήγε, πούλησε την περιουσία του, μοίρασε τα χρήματα στους φτωχούς και ο ίδιος έφυγε στην έρημο, οπού έζησε μέχρι το βαθύ γήρας. Είχε αρνηθεί όλα τα γήινα αγαθά αλλά έλαβε από τον Θεό πλούτο ασύγκριτα μεγαλύτερο. Ο Θεός του έδωσε το χάρισμα της προφητείας και της θαυματουργίας και ο Μέγας Αντώνιος έγινε αδελφός και φίλος του Χριστού.
Έτσι πρέπει και εμείς να δεχθούμε τα λόγια του Χριστού περί του γήινου πλούτου. Να διώξουμε από την καρδιά μας την προσκόλληση στα γήινα αγαθά. Και μόνο ένα πράγμα να επιδιώκουμε: το να είμαστε φίλοι και αδελφοί του Θεού, που αγαπάνε τον Χριστό και τους οποίους αγαπά Εκείνος.
(«Λόγοι και Ομιλίες» Αγ. Λουκά επισκόπου Κριμαίας, Εκδ. «Ορθόδοξος Κυψέλη»)
Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2022
ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: "Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΙΔΡΥΘΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΙΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥΣ".
Άγιος Νεκτάριος
(☩ 3 Σεπτεμβρίου Aνακομιδή Τιμίων Λειψάνων Αγίου Νεκταρίου)
ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΠΙΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ.
Πριν λίγα χρόνια μια ευσεβής γυναίκα μας διηγήθηκε Το όραμα που της έδειξε ο Άγιος Νεκτάριος. Το γεγονός έχει ως εξής.
Η γυναίκα αυτή ζούσε στην περιοχή της Αθήνας στο Κολωνό στην οδό Λένορμαν. Σε ένα νεοκλασικό σπίτι όπου σε ένα από τα δωμάτια της είχε φτιάξει ένα προσευχητάριο. Σε αυτό κάθε μέρα προσευχόταν και έκανε άσκηση. Είχε και μια μεγάλη εικόνα του αγίου Νεκταρίου όπου τον αγαπούσε πολύ και προσεύχονταν πάντα θερμά στον Άγιο.
Σε κάποια περίοδο της ζωής της και μετά από κάποιο προβληματισμό της δημιουργήθηκε το ερώτημα πως άγιασε ο Άγιος Νεκτάριος. Άρχισε λοιπόν να κάνει έντονα προσευχή επί πολλές μέρες να της λυθεί αυτή η απορία . μετά από λίγο καιρό ο Άγιος της εμφανίστηκε στην γυναίκα και ταυτόχρονα μπροστά της άνοιξε ο τοίχος του δωματίου όπου φάνηκε μια πεδιάδα.
Και της λέει ο Άγιος ελάτε ακολουθείσθε με στην πεδιάδα. Άρχισαν λοιπόν να περπατούν στην πεδιάδα αυτή και οι δυο αλλά ήταν χωρίς παπούτσια ξυπόλητοι στην αρχή περπατούσαν και μετά άρχισαν να τρέχουν όσο προχωράγανε η πεδιάδα γέμιζε αγκάθια τσουκνίδες κλπ.
Τα πόδια της άρχισαν να πονάνε και να βγάζουν αίμα διότι τα αγκάθια την τσιμπούσαν ο Άγιος Νεκτάριος όμως συνέχισε κανονικά με θάρρος και πίστη την γρήγορη πορεία μέσα στην πεδιάδα. Μετά από λίγο έφτασαν σε ένα μεγάλο συρματόπλεγμα που έκλεινε το δρόμο τους. Υπήρχε μόνο μια μικρή τρύπα μπροστά τους που δύσκολα μπορούσε να περάσει ούτε καν ένα μικρό παιδί. Όμως ο Άγιος έσκυψε γρήγορα και πολύ εύκολα πέρασε μέσα από την μικρό αυτό χώρισμα και βρέθηκε στην άλλη μεριά του συρματοπλέγματος .
Έκανε λοιπόν με την κίνηση του χεριού του να τον ακολουθήση να περάσει μέσα από το μικρό αυτό πορτάκι και να τον ακολουθήση . όμως η κυρία Βασιλική δεν μπόρεσε να το κάνει όσο και αν προσπάθησε. Ο Άγιος τότε συνέχισε δείχνοντας της ότι μόνο ο τρόπος της βαθειάς ταπείνωσης οδηγεί στην αγιότητα. Μετά από αυτό το όραμα σταμάτησε.
Η γυναίκα συντετριμμένη ευχαρίστησε τον Άγιο για αυτήν την αποκάλυψη που της έκανε. Πάντα από τότε είχε βοηθό τον Άγιο Νεκτάριο και όποτε μπορούσε προσεύχονταν με τον παρακλητικό του κανόνα.
ΑΓΙΟΣ ΑΡΙΣΤΙΩΝ Ο ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ
Άγιος Αριστίων ο Ιερομάρτυρας, Επίσκοπος
Αλεξανδρείας
Ο Άγιος Αριστίων γεννήθηκε στις αρχές του 2ου
αιώνα μ.Χ. στην επαρχία της Συρίας Απάμεια και έγινε Χριστιανός από τον Άγιο
Αντώνιο σε ηλικία μόλις 10 ετών.
Λόγω του ενάρετου βίου του, εκλέχτηκε από τον
λαό, δεύτερος επίσκοπος της Αλεξάνδρειας της μικρής που βρισκόταν στην Κιλικία
της Μικράς Ασίας (κοντά στην πόλη Ισσόν). Ως ποιμενάρχης, ο Αριστίων, ποίμανε
θεάρεστα το ποίμνιο του και δίδασκε με παρρησία το Λόγο του Χριστού με
αποτέλεσμά να γίνουν Χριστιανοί πολλοί ειδωλολάτρες.
Αυτό όμως δεν άρεσε στον
Ρωμαίο έπαρχο που διέταξε να τον συλλάβουν και να τον ρίξουν στην πυρρά. Μέσα
στο καμίνι, ο Αριστίων, υμνώντας και δοξάζοντας τον Χριστό έλαβε το στεφάνι του
μαρτυρίου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 3 Σεπτεμβρίου.
Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2022
ΓΕΡΩΝ ΤΥΧΩΝ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: ΠΑΝΤΟΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΥΧΗ, ΠΡΙΝ ΑΡΧΙΣΕΙΣ ΚΑΘΕ ΕΡΓΑΣΙΑ!
Γέρων Τύχων ο Αγιορείτης: Πάντοτε να κάνεις ευχή πριν αρχίσεις κάθε εργασία. Να λες «Θεέ μου, δώσε μου δύναμη και φώτιση» και κατόπιν να αρχίσεις την δουλειά σου. Και στο τέλος «δόξα τον Θεό»!
ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΜΠΡΙΑΝΤΣΙΑΝΙΝΩΦ: ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ!
Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ: Μέσα στην θλίψη σου, άρχισε να ξεχύνεις από τα βάθη της ψυχής σου, άρχισε να επαναλαμβάνεις, χωρίς να σκέφτεσαι τίποτε, τα λόγια: Δόξα τω Θεώ! Θα δεις σημεία... Θα δεις θαύματα! Τα λόγια τούτα, θα φέρουν στην καρδιά σου παρηγοριά, διώχνοντας την λύπη. Θα κατορθώσουν δηλ. ό,τι δεν κατόρθωσαν η λογική των λογικών και η σοφία των σοφών της γης. Αυτή η λογική και αυτή η σοφία θα ντροπιαστούν. Και εσύ λυτρωμένος, γιατρεμένος, γεμάτος πίστη, πίστη ζωντανή και χειροπιαστή θα αναφωνείς: "Δόξα τω Θεώ!".
ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ: Η ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ!
Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος: Η
παντοδυναμία του Θεού σταματάει εκεί όπου αρχίζει η ελευθερία του ανθρώπου. Όχι
πως αύτη καθεαυτή η θεία παντοδυναμία έχει όρια, όχι βέβαια! Αλλά δεν θέλει να
παραβιάσει το ανθρώπινο αυτεξούσιο, γιατί το σέβεται.
ΓΕΡΩΝ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ: "Η ΑΓΝΟΙΑ, ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ Η ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΩΣ ΕΠΙ ΤΟ ΠΛΕΙΣΤΟΝ ΕΙΝΑΙ ΕΘΕΛΟΥΣΙΟΣ".
Επιπλέον, για να μην μπλέξεις και γίνει σκλάβος των ανθρώπων, μη θέλεις να λες τη γνώση σου σε εκείνον που δεν γνωρίζει, ακόμη και αν σε ρωτά!
Μόνο αν σε πιέσει, να την πεις.
Όλοι οι άνθρωποι ζουν μέσα στην άγνοια. Όταν λοιπόν θελήσεις εσύ να πεις στον άλλον τη γνώμη σου ή την γνώση σου, θα γίνει θηριάλωτος.
Η άγνοια, και μάλιστα η άγνοια του νόμου του Θεού, ως επί το πλείστον είναι εθελούσιος. Ουδείς λόγω άγνοιας απαλλάσσεται από τις κυρώσεις του νόμου.
Όποιος λέγει ότι δεν γνωρίζει, -προσποιείται δηλαδή ότι δεν γνωρίζει-, δεν θέλει να γνωρίσει!
Μή λές λοιπόν την γνώση σου, διότι έρχεται σε σύγκρουση με τα βαθύτατα της ψυχής του άλλου, που τον κάνουν να αγνοεί.
Εάν του γνωστοποιήσεις στην αλήθεια, θα εκστρατεύσει εναντίον σου για να σε εκδικηθεί. Αυτό είναι πολύ βαθειά πείρα.
Το βλέπουμε κάθε μέρα μέσα στη ζωή.
Γέροντος Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτη
(Ερμηνεία στον Αββά Ησαΐα)
(Φωτογραφία ο Γέροντας Αιμιλιανός με τον Άγιο Εφραίμ Κατουνακιώτη)
ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: "ΟΠΩΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΦΕΡΕΤΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΣΕ ΕΜΑΣ, ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΡΟΠΟ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΑΔΕΡΦΟΥΣ ΜΑΣ".
Ας μη λέει κανείς ότι «ο τάδε έσφαλε πολύ απέναντι μου και δεν μπορώ να τον συγχωρήσω». Ας στοχαστούμε πόσο φταίμε απέναντι στο Θεό κάθε ημέρα, κάθε ώρα και κάθε στιγμή και πως τα αμαρτήματα μας, που μας τα συγχωρεί, είναι περισσότερα και ασυγκρίτως μεγαλύτερα από εκείνα των αδελφών μας.
~Όσιος Νικόδημος Αγιορείτης
Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2022
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΟΥΡΟΖ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΠΛΟΥΜ: "ΠΩΣ ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ;"
Πως θα συναντήσουμε τη νέα χρονιά;
Θα ήταν αφελές και πολύ αντιχριστιανικό, να ζητήσουμε από τον Θεό να μας προστατέψει, να κάνει τη γη έναν παράδεισο ειρήνης, ενώ γύρω μας δεν υπάρχει ειρήνη.
Υπάρχει διαμάχη, ένταση, αποθάρρυνση, φόβοι, βία, φονικό. Δεν μπορούμε να ζητάμε για μας ειρήνη, όταν αυτή η ειρήνη δεν μπορεί να απλωθεί πέρα από την Εκκλησία, όταν δεν έρχεται σαν ακτίνες φωτός να διαλύσουν το σκοτάδι.
…«Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» ας είναι ευλογημένη η βασιλεία του Θεού.
Τούτα τα λόγια προφέρονται σπάνια: στην αρχή της λειτουργίας, σαν ευχή για τον νέο χρόνο και σε στιγμές όπου ενώνεται χρόνος και αιωνιότητα, όταν με τα μάτια της πίστης μπορούμε να δούμε την αιωνιότητα συνυφασμένη με τον χρόνο.
Ο χριστιανός είναι ο μόνος που πρέπει να είναι ικανός να βλέπει την ιστορία, όπως την βλέπει ο Θεός, σαν ένα μυστήριο της σωτηρίας, αλλά επίσης σαν μια τραγωδία της ανθρώπινης αμαρτίας και πτώσης. Και σε σχέση με αυτά τα τελευταία, πρέπει να πάρουμε θέση.
Ο Χριστός λέει στο Ευαγγέλιο: «Όταν ακούσετε ότι γίνονται πόλεμοι ή φήμες που μιλούν για πολέμους, μην πανικοβληθήτε»· σηκώστε ψηλά τα κεφάλια, δεν υπάρχει χώρος στην καρδιά και την ζωή του Χριστιανού για διστακτικότητα, δειλία και φόβο, που είναι όλα γεννήματα του εγωισμού, της μέριμνας για τον εαυτό μας, ακόμα και αν αυτή η μέριμνα αγγίζει αυτούς που αγαπάμε.
Ο Θεός είναι Θεός της ιστορίας, αλλά πρέπει να γίνουμε συνεργάτες Του και μας στέλνει σ’ αυτόν τον κόσμο που είναι δικός Του για να μεταβάλλει την παράφωνη Πολιτεία των ανθρώπων σε αρμονία που θα ονομάζεται Πολιτεία του Θεού.
Και πρέπει να θυμόμαστε τα λόγια του Αποστόλου που λέει, ότι όποιος επιθυμήσει να εργασθεί για τον Κύριο, θα οδηγηθεί σε δίκη, και τα λόγια ενός άλλου Αποστόλου που μας λέει να μην φοβόμαστε τη δοκιμασία της φωτιάς. Στον σημερινό κόσμο, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να δικαστούμε και έτοιμοι να υπομείνουμε, ίσως με το φόβο στην καρδιά μήπως χάσουμε την πίστη μας, αλλά θα πρέπει να μείνουμε ακλόνητοι στην υπηρεσία του Θεού και των ανθρώπων… Ισχυριζόμαστε ότι είμαστε Ορθόδοξοι· είμαστε Ορθόδοξοι δεν σημαίνει μόνο να ομολογούμε το Ευαγγέλιο στην ολότητά του και να το διακηρύττουμε στην αγνότητά του, αλλά συνίσταται, ακόμα περισσότερο από αυτό, στο να ζούμε σύμφωνα με αυτό. …τα λόγια που μπορούμε να λέμε ξανά κάθε νέο χρόνο, «Είπα στον άνθρωπο που στάθηκε στο κατώφλι του νέου χρόνου: δώσε μου ένα φως για να πορευτώ με ασφάλεια προς το άγνωστο, και απάντησε: πήγαινε έξω στο φως και βάλε το χέρι σου στο χέρι του Θεού, πρέπει να είναι καλύτερο για σένα από ο,τι το φως και ασφαλέστερο από έναν συνηθισμένο δρόμο.»
«Η νέα χρονιά πράγματι απλώνεται μπροστά μας σαν ένα απάτητο ακόμη μονοπάτι, μια πλατειά παρθένα πεδιάδα που θα πρέπει ν’ ανθίσει μ’ ένα πλούτο καλών ανθρώπινων πράξεων. Όποια κι αν είναι η ηλικία μας ένα μονοπάτι απλώνεται μπροστά μας και από μας εξαρτάται αν θα το κάνουμε «οδόν Κυρίου» ή όχι. Από μας εξαρτάται το αν για τους γύρω μας και για τους εαυτούς μας και για τις επόμενες γενιές θα φτιάξουμε δρόμο για τον Ουρανό ή την Κόλαση – την αιώνια Κόλαση, ή απλώς τη σκληρή ανθρώπινη κόλαση της γης…
Μπορούμε να μπούμε στη χρονιά αυτή δημιουργικά, μόνο όμως με την προϋπόθεση ότι θα μπούμε με την ελπίδα, με τη βεβαιότητα ότι ο Κύριος βρίσκεται στη χρονιά αυτή, ότι Εκείνος είναι ο Κύριος και θα μας οδηγήσει στο σωστό μέρος, με την πίστη ότι τίποτα δε θα συμβεί χωρίς τη θέληση ή τη συγκατάθεση του Θεού. Αν η στάση μας είναι τέτοια θα δούμε πως τίποτα δεν είναι τυχαίο (αυτός που πιστεύει στην τύχη δεν πιστεύει στο Θεό), πως δεν υπάρχουν άσκοπες συναντήσεις και πως το κάθε πρόσωπο μας έχει σταλεί από τον Κύριο… ας δεχτούμε ο ένας τον άλλο και οποιονδήποτε ο Θεός μας στείλει, με τον τρόπο που ο Κύριος δέχεται εμάς στην πορεία μας κι ας δεχτούμε ο,τι και αν μας συμβεί σαν από το χέρι του Θεού, και σ’ όλες τις περιστάσεις ας συμπεριφερόμαστε σαν Χριστιανοί• τότε όλα θα πάνε καλά… Είθε ο Θεός να ευλογήσει το Νέο Έτος.
Anthony Bloom, Μητροπολίτης Σουρόζ
ΓΕΡΩΝ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Ο ΣΠΗΛΑΙΩΤΗΣ: "ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΟΥ ΣΟΥ ΜΙΛΑΕΙ, ΟΜΩΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΕΣΑ ΤΟ ΜΗΧΑΝΑΚΙ ΔΟΥΛΕΥΕΙ".
Ένας ευλαβής φοιτητής της θεολογίας ο οποίος εσύχναζε στο Μπουραζέρι, υπέβαλε στον παππού την εξής ερώτηση:
" Γέροντα, πώς είναι δυνατόν να λέμε αδιαλείπτως την ευχή, σύμφωνα με την προτροπή του Αποστόλου Παύλου;" (Α' Θεσ. ε' 17).
Ο παππούς πραγματικά ήρθε σε δύσκολη θέση. Ο ίδιος ζούσε αυτό το μυστήριο, πώς όμως να το ερμηνεύσει με λόγια, ώστε να το αντιληφθεί ο συνομιλητής του, ο οποίος φαινόταν εισέτι αμύητος σε αυτή τη γλώσσα; Όμως σε μια στιγμή για να βγεί από το αδιέξοδο, αναγκάστηκε να εξωτερικευτεί ο ίδιος λέγοντας:
"Να, παιδί μου, πώς να σου δώσω να καταλάβεις; Αυτή τη στιγμή το στόμα μου σου μιλάει, όμως στην καρδιά μέσα το μηχανάκι δουλεύει συνέχεια."
Ο φοιτητής θαύμασε με την απάντηση, αναλογιζόμενος τί φλόγα άραγε να περιβάλλει αυτό το απλό γεροντάκι, ώστε συγχρόνως με τη συνομιλία να διατηρεί εσωτερικά την αδιάλειπτη ευχή!
Γέρων Αρσένιος ο Σπηλαιώτης
ΓΙΑΤΙ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΕΤΟΣ 1Η ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
ΓΙΑΤΙ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΕΤΟΣ 1Η ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
Ο όρος προήλθε από την συνήθεια των Ρωμαίων αυτοκρατόρων να ορίζουν δια θεσπίσματος για διάστημα δεκαπέντε ετών το ποσόν του ετησίου φόρου, που εισέπρατταν αυτήν την εποχή για την συντήρηση του στρατού. Κατ’ επέκτασιν καθιερώθηκε να ονομάζονται ινδικτιώνες και οι δεκαπενταετείς αυτοί κύκλοι που άρχισαν επί Καίσαρος Αυγούστου, τρία χρόνια πριν από την γέννηση του Χριστού.
Επειδή ο Σεπτέμβριος είναι εποχή συγκομιδής καρπών και προετοιμασίας για τον νέο κύκλο βλαστήσεως, ταίριαζε να εορτάζουν οι χριστιανοί την αρχή της γεωργικής περιόδου αποδίδοντας ευχαριστίες στον Θεό για την εύνοιά του προς την κτίση. Είναι αυτό που ήδη έκαναν οι Ιουδαίοι σύμφωνα με τις εντολές του Μωσαϊκού Νόμου• την πρώτη δηλαδή ημέρα του εβδόμου ιουδαϊκού μηνός, αρχές Σεπτεμβρίου, τελούσαν την εορτή της Νεομηνίας ή των Σαλπίγγων, κατά την οποίαν σχόλαζαν από κάθε εργασία, για να προσφέρουν θυσίες ολοκαυτωμάτων «εις οσμήν ευωδίας Κυρίω» (Λευϊτ. 23,18).
Ο Χριστός, ο Υιός και Λόγος του Θεού, ο δημιουργός του χρόνου και του σύμπαντος, ο προάναρχος Βασιλεύς των αιώνων, ο οποίος εσαρκώθη, για να αποκαταλλάξη τα πάντα εις Εαυτόν και να συναγάγη Ιουδαίους και εθνικούς εις μίαν Εκκλησίαν, ήθελε να ανακεφαλαιώσει εν Εαυτώ τον αισθητό κόσμο και τον γραπτό Νόμο. Έτσι, αυτήν την ημέρα που η φύσις ετοιμάζεται να διατρέξει ένα νέο κύκλο εποχών, εορτάζουμε το γεγονός, κατά το οποίο ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός εισήλθε στην Συναγωγή και ανοίγοντας το βιβλίο του Ησαΐου ανέγνωσε το χωρίο, όπου ο Προφήτης ομιλεί επ’ ονόματι του Σωτήρος «Πνεύμα Κυρίου επ’ εμέ, ού είνεκεν έχρισέ με, ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκέ με, κηρύξαι ενιαυτόν (= έτος) Κυρίου δεκτόν» (Λουκ. 4,18).
Όλες οι Εκκλησίες, συναθροισμένες «επί το αυτό», αναπέμπουν σήμερα δοξολογία προς τον ένα τρισυπόστατο Θεό, ο οποίος διαμένει στην αιώνια μακαριότητα, διακρατεί τα πάντα εν τη ζωή και στέλνει άφθονες τις ευλογίες του κάθε εποχή στα κτίσματά του. Ο ίδιος ο Χριστός ανοίγει τις θύρες του νέου έτους και μας προσκαλεί να τον ακολουθήσουμε, για να γίνουμε μέτοχοι της αιωνιότητός του.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)