ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΟΡΕΥΟΝΤΑΝ ΣΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΟΥΣ ΘΛΙΒΟΜΕΝΟΙ!

Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος: Οι άγιοι πορεύονταν στο μαρτύριο τους, θλιβόμενοι, στενοχωρούμενοι, διωκόμενοι⸱ ήταν παιδιά, κοπέλες, υπερήλικες, απειλείτο η ζωή τους, όλα ήταν εναντίον τους⸱ εντούτοις είχαν στην καρδιά τους απόλυτη και βαθιά ειρήνη. Πόσο σπουδαίο πράγμα και απαραίτητο είναι αυτό σήμερα. 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: ΕΙΝΑΙ ΣΩΤΗΡΙΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΙ!

Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος: Είναι σωτήριο τα παιδιά να βλέπουν τους γονείς τους να προσεύχονται μαζί. Η εικόνα αυτή δεν θα βγει ποτέ από το μυαλό τους. 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΤΑΠΕΙΝΩΝΕΤΑΙ, ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟΣ!

Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος: Να διδάσκουμε τα παιδιά μας ότι αυτός που ταπεινώνεται, αυτός είναι ο κερδισμένος.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΤΕΡΗΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΣΤΕΡΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος: Πολλές φορές τίποτε δεν μας απειλεί εξωτερικά, όμως η ψυχή μας συνέχεται από αγωνίες, φόβους, ενδοιασμούς, απορίες και στενοχώριες. Τότε κάτι λείπει από την ψυχή, κάτι στερείται. Η μεγαλύτερη στέρηση της ψυχής είναι η στέρηση του Θεού Πατέρα μας. Τίποτε δεν μπορεί να καλύψει την παρουσία του Θεού.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΑΥΤΟΜΑΤΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ!

Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος: Ο Άγιος Παΐσιος μιλούσε όλη νύκτα με ένα Γάλλο. Ο Γέροντας μιλούσε Ελληνικά και ο Γάλλος άκουγε Γαλλικά. Ο Γάλλος μιλούσε Γαλλικά και ο Γέροντας άκουγε Ελληνικά. Το Πνεύμα το Άγιο έκανε την αυτόματη μετάφραση.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: ΕΠΗΓΑΙΝΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΣΥΧΝΑ (ΣΤΟ ΚΕΛΛΙ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ)!

Επήγαινα πάρα πολύ συχνά (στο κελλί του Γέροντος Παϊσίου), έμενα πάρα πολλές νύχτες μαζί του, λειτουργούσα πάρα πολλές φορές στο εκκλησάκι του, αλλά ποτέ μου δεν τον συνήθισα αυτόν τον άνθρωπο. Κάθε φορά πού τον συναντούσα είχα την ίδιαν αγωνία όπως την πρώτη φορά. Και μου έλυσε αυτήν την απορία ό Γέροντας (Όσιος) Σωφρόνιος στο Έσσεξ. Όταν πήγαμε με τον αείμνηστο Γέροντά μας, στην κουβέντα επάνω πού μας έλεγε, λέει το έξης: «Ή συνάντησις με έναν πνευματικόν άνθρωπο αποτελεί, ανά πάσα στιγμή, προφητικό γεγονός και ουδέποτε είναι δυνατό να εξοικειωθείς με τον άνθρωπο του Θεού. Πάντοτε θα είναι ένα μοναδικό και ανεπανάληπτο γεγονός».

ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ: Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΘΑ ΔΟΞΑΣΤΕΙ ΚΑΤΑ ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ!

Ὁ καθένας θά δοξαστεῖ κατά τό μέτρο τῆς ἀγάπης του!

Ἅγιος Σιλουανός

Ὁ Κύριος μᾶς ἔδωσε τήν ἐντολή νά ἀγαπᾶμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον. Αὐτή εἶναι ἡ ἀληθινή ἐλευθερία: ἡ ἀγάπη γιά τό Θεό καί τόν πλησίον. Ἐδῶ βρίσκεται καί ἡ ἐλευθερία καί ἡ ἰσότητα.

Στήν κοσμική τάξη εἶναι ἀδύνατο νά ὑπάρξει ἰσότητα – αὐτό ὅμως δέν ἔχει σημασία γιά τήν ψυχή. Δέν μπορεῖ νά εἶναι ὁ καθένας βασιλιάς ἤ ἄρχοντας, πατριάρχης ἤ ἡγούμενος ἤ διοικητής.

Mπορεῖ ὅμως ὁ καθένας, σέ ὅποια τάξη κιἄν ἀνήκει, ν’ ἀγαπάει τό Θεό καί νά εἶναι εὐάρεστος σ’ Ἐκεῖνον – κι αὐτό εἶναι τό σπουδαῖο. Καί ὅσοι ἀγαποῦν περισσότερο τό Θεό στή γῆ, θά ἔχουν περισσότερη δόξα στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν καί θά εἶναι πιό κοντά στόν Κύριο.

Ὁ καθένας θά δοξαστεῖ κατά τό μέτρο τῆς ἀγάπης του.

Ἡ θεία χάρη δέν ἀφαιρεῖ τήν ἐλευθερία, ἀλλά συνεργεῖ μόνο στήν ἐκπλήρωση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἀδάμ βρισκόταν στήν κατάσταση τῆς χάριτος, ἀλλά δέν τοῦ ἀφαιρέθηκε τό αὐτεξούσιο. Oἱ ἄγγελοι παραμένουν ἐπίσης στό Ἅγιο Πνεῦμα, ἀλλά δέν τούς ἔχει ἀφαιρεθεῖ ἡ ἐλεύθερη βούληση.

Ὁ Κύριος ἔδωσε στή γῆ τό Ἅγιο Πνεῦμα· καί ὅσοι τό ἔλαβαν, αἰσθάνονται τόν παράδεισο μέσα τους.

Ἴσως πεῖς: “Γιατί λοιπόν δέν ἔχω κι ἐγώ μιά τέτοια χάρη;”. Ἐπειδή ἐσύ δέν παραδόθηκες στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ζεῖς σύμφωνα μέ τό δικό σου θέλημα.

Παρατηρῆστε ἐκεῖνον πού ἀγαπάει τό θέλημά του: Δέν ἔχει ποτέ εἰρήνη στήν ψυχή του καί δέν εὐχαριστιέται μέ τίποτα. Γι’ αὐτόν ὅλα γίνονται ὅπως δέν θά ἔπρεπε. Ὅποιος ὅμως δόθηκε ὁλοκληρωτικά στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἔχει τήν καθαρή προσευχή καί ἡ ψυχή του ἀγαπάει τόν Κύριο.

Από το βιβλίο: “Γνωριμία με τον Θεό”

Ι.Μ. Παρακλήτου Ωρωπού

Askitikon.eu

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΘΑΔΔΑΙΟΣ ΤΗΣ ΒΙΤΟΒΝΙΤΣΑ: "ΟΤΑΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ, ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ".

 Όταν οι γονείς έχουν πόλεμο μεταξύ τους, 

τα παιδιά δεν πάνε καλά

Το καλοκαίρι του 1989 επισκέφτηκαν την Βιτόβνιτσα δύο ζευγάρια μέσης ηλικίας. Έφτασαν στο μοναστήρι αργά το μεσημέρι.

Μόλις βγήκανε από το αυτοκίνητο ρώτησαν έναν προσκυνητή πού τυχαία βρέθηκε εκεί στην αυλή του μοναστηριού: «Υπάρχει εδώ κάποιος Τάδια μέντιουμ πού ξέρει να βλέπει το μέλλον;»

Στη Σερβία τότε, μετά το κομουνισμό, οι άνθρωποι αντί να ψάχνουν την πνευματική υποστήριξη της Ορθόδοξης εκκλησίας έψαχναν ύποπτους ανθρώπους πού διαφήμιζαν πώς ήξεραν να βλέπουν το μέλλον.

Ο πατήρ Θαδδαίος πού ήταν στο μπαλκόνι, στο παλαιό κτήριο του μοναστηρίου, είπε σέ έναν προσκυνητή: «Πήγαινε, να ρωτήσεις τον πάτερ Λουκά μήπως αυτός ξέρει να βλέπει το μέλλον!».

Με πόση ταπεινοφροσύνη και χιούμορ αντιμετώπισε ο γέροντας Θαδδαίος τα δύο αυτά ζευγάρια! Οι περισσότεροι από εμάς πού ζούμε μέσα στην εκκλησία θα λέγαμε αυστηρά σέ αυτούς τούς επισκέπτες να πάνε σέ μάγους και σέ μέντιουμ, πού βλέπουν το μέλλον, και όχι στο μοναστήρι.

Ο πατήρ Θαδδαίος συχνά έλεγε ότι οι μάγοι και τα μέντιουμ συνεργάζονται με τα πονηρά πνεύματα και γι’ αυτό γνωρίζουν το παρόν του κάθε άνθρωπου. Κάθε φορά πού συναντούν τούς ανθρώπους τούς λένε όσα ξέρουν σχετικά με την κάθε κατάσταση πού αντιμετωπίζουν και έτσι κερδίζουν την εμπιστοσύνη τους. Το μέλλον όμως δεν το γνωρίζουν. Το μέλλον το γνωρίζει μόνον ο Θεός.

Τα μέντιουμ και οι μάγοι παρόλο πού δεν ξέρουν το μέλλον λένε πώς το γνωρίζουν και έτσι συχνά επηρεάζουν τούς ανθρώπους.

Οι επισκέπτες ανέβηκαν προς την εκκλησία και συζήτησαν σχεδόν δύο ώρες με τον πάτερ Λουκά πού είχε έρθει για λίγες μέρες στο μοναστήρι, όντας φίλος του Γέροντα.

Στη συνέχεια με τα δύο ζευγάρια μίλησε και ο ίδιος ο γέροντας Θαδδαίος, χωρίς φυσικά να γνωρίζει το περιεχόμενο της συζήτησης των δύο ζευγαριών με τον πάτερ Λουκά.

Το πρώτο ζευγάρι ήταν χωρισμένο έδώ και είκοσι χρόνια. Ό άνδρας ζούσε στην πόλη Ποζάρεβατς και η γυναίκα ζούσε στο Μόναχο με τις δύο κόρες της.

Ο λόγος πού συναντήθηκαν οι δύο σύζυγοι ήταν σοβαρός. Και οι δύο κόρες έπαιρναν ναρκωτικά και οι δύο είχαν κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Είχαν προσπαθήσει να πέσουν από το δεύτερο όροφο μιας πολυκατοικίας στην Γερμανία.

Το άλλο ζευγάρι επίσης προερχόταν από την πόλη Ποζάρεβατς, πόλη πού απέχει από το μοναστήρι της Βιτόβιτσας, 40 χιλιόμετρα. Το πρόβλημα του δεύτερου ζευγαριού, ήταν ότι δεν μπορούσαν να παντρέψουν τον γιό τους.

Όλοι μίλησαν για τα προβλήματα τους αρχικά στον πάτερ Λουκά.

Μετά από δύο ώρες έφτασε ο άγιος γέροντας Θαδδαίος και χωρίς να έχει ακούσει προηγουμένως τη συζήτηση είπε: «Έτσι συμβαίνει, όταν οι γονείς έχουν πόλεμο μεταξύ τους, έχουν πόλεμο με τις σκέψεις τους, τα παιδιά τους είναι στο δρόμο και δεν πάνε καλά».

Στη συνέχεια όλοι τον ακούσαμε με μεγάλη προσοχή και οι απελπισμένοι και πρώην μαλωμένοι γονείς, αφού αγκαλιάστηκαν μετά από χρόνια, έφυγαν γεμάτοι αισιοδοξία για το μέλλον των παιδιών τους.

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΘΑΔΔΑΙΟΥ ΒΙΤΟΒΝΙΤΣΑΣ

ΓΕΡΩΝ ΕΥΣΕΒΙΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΑΚΗΣ: Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΜΟΡΦΗ ΑΓΑΠΗΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΑΙ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΕΙ!

Γέρων Ευσέβιος Γιαννακάκης: Η μεγαλύτερη μορφή αγάπης είναι να προσεύχεσαι για κάποιον που δεν το ξέρει…

Έχει μεγάλη αξία η προσευχή, όταν επεκτείνεται και σε ανθρώπους που δεν έχουν για μας καλή γνώμη. Δυνατόν να μας αντιπαθούν είτε από άγνοια είτε γιατί ζουν μακριά από τον Θεό. Και όχι να λέει κανείς δυο λόγια, αλλά με την καρδιά του, με πραγματική αγάπη. Ο πιστός που φεύγει από αυτή την ζωή, πόση χαρά νιώθει για το ότι προσευχόταν για κάποιον που δεν του φέρθηκε καλά!

ΓΕΡΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΩΤΗΣ: ΕΧΕΙΣ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ; ΠΑΡΕ ΚΙ ΑΝΟΙΞΕ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ!

Γέρων Γερμανός Σταυροβουνιώτης: Έχεις στενοχώρια; Πάρε κι άνοιξε ένα βιβλίο πνευματικό. Να βρεις εκείνο, που αρμόζει στην περίπτωσή σου και να διαβάσεις.
Λες πως δεν μπορείς να περιοριστείς στο σπίτι; Πάρε τότε το βιβλίο και βγες έξω στο ύπαιθρο. Κάθισε κάπου και διάβασε! Και να έχεις την αίσθηση ότι νοερώς σε παρακολουθεί ο Άγιος του οποίου διαβάζεις είτε τον Βίο, είτε τις Διδαχές.
 
Για τούτο γράφτηκαν οι Βίοι των Αγίων: Για να τους μελετούμε και να μας εμπνέουν. Για να μαθαίνουμε πώς ζούσαν οι Άγιοι, τι μας συμ­βουλεύουν, και να πράττουμε κι’ εμείς ομοίως. Επειδή πολλές φορές μας λείπουν τα ζωντανά παραδείγματα αγιό­τητας δίπλα μας, επιβάλλεται να μελετούμε τους Βίους των Αγίων για να φωτιζόμαστε. 

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΣΚΗΤΗΣ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ: ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΜΑΡΤΙΑ, ΕΙΝΑΙ Η ΕΜΠΑΘΩΣ ΚΡΙΣΗ, ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ!

Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα: Η κρίση δεν απαγορεύεται και μάλιστα είναι αναγκαία, για να συγκρίνουμε και να επιλέξουμε μεταξύ καλού και κακού, το καλό και μεταξύ του καλού και του καλυτέρου, το καλύτερο. Απλά δεν πρέπει να κρίνουμε και να κατακρίνουμε εμπαθώς, γιατί τότε δεν έχουμε ούτε αγάπη, ούτε ευσπλαχνία και χάνουμε τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Ο Θεός δεν είπε να μην κρίνουμε, ίσα-ίσα είπε: «Την δίκαιαν κρίσην κρίνετε». Εξάλλου ο άνθρωπος έχει και λογική. Αυτό όμως που είναι αμαρτία, είναι η εμπαθώς κρίση, γιατί είναι κατάκριση και η οποία καταστρατηγεί την Δευτέρα Εντολή: Αγάπα τον πλησίον σου, ως εαυτόν.

ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ: ΜΗΝ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΟΥ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ!

Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός: Μην μιλάς για τα προβλήματά σου σε εκείνους που δεν μπορούν να σε βοηθήσουν. Μίλα στον Θεό που έχει την δύναμη να τα λύσει!

ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΧΩΡΙΣ ΟΠΛΟ!

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος: Χριστιανός χωρίς το σημείο του Σταυρού μοιάζει με στρατιώτη χωρίς όπλο. Βρίσκεται στην διάθεσι του εχθρού. Ο Σταυρός αγιάζει κάθε άνθρωπο και κάθε αντικείμενο. Έτσι παρέλαβε η Εκκλησία από τους αποστόλους και έτσι πιστεύουν οι χριστιανοί. Γι' αυτό εύλογα αναρωτιέται κανείς: Είναι χριστιανός εκείνος που αποφεύγει το σημείο του Σταυρού; 

ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ: ΑΣΕ ΤΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΥΤΗ ΝΑ ΓΛΙΣΤΡΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΣΟΥ "ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ"!

Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ: Είτε περπατάς είτε κάθεσαι, είτε στέκεσαι, είτε εργάζεσαι, είτε βρίσκεσαι στην εκκλησία, άσε τη προσευχή αυτή να γλιστρήσει από τα χείλη σου: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με”. Με τη προσευχή αυτή στην καρδιά σου θα βρεις εσωτερική ειρήνη και γαλήνη σώματος και ψυχής. 

ΙΕΡΟΚΥΡΗΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: "ΜΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΕΣΤΕ ΠΟΤΕ, ΑΦΗΝΕΤΕ ΑΠΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΣΑΣ".

 Μην απογοητεύεστε ποτέ. Αφήνετε απλά με την προσευχή σας στα χέρια του Θεού την υπόθεσή σας (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Αναφέρεται ότι ένας ναυαγός κάποτε κατόρθωσε παλεύοντας ώρες με τα κύματα να βγει σε ένα έρημο νησάκι. Εκεί με πολλούς κόπους έφτιαξε μια πρόχειρη καλυβούλα χρησιμοποιώντας κλαδιά.

Και κάθε μέρα προσευχόταν κοιτάζοντας στον ορίζοντα μήπως φανεί κανένα πλοίο. Ένα απόγευμα είχε απομακρυνθεί λίγο από την καλυβούλα του να βρει κάνα χόρτο κάτι να φάει. Και εκεί που επέστρεφε τον έπιασε μια απελπισία μπροστά σ’ αυτό το θέαμα που αντίκρυσε.

Τι είδε δηλαδή. Ότι είχε κατορθώσει να φτιάξει με τόσους κόπους έβλεπε τώρα μια φωτιά να το μεταβάλει σε στάχτες.

Επειδή δεν είχε πολλά μέσα να ανάβει φωτιά, δεν την έσβησε φεύγοντας, για να μην την ξανανάψει όταν επιστρέψει. Έτσι την άφησε αναμμένη. Ποιος ξέρει τώρα τι έγινε, φύσηξε, κάτι, έπιασε φωτιά και έγινε η καλύβα του στάχτη.

Λέγει λοιπόν μόνος του, αυτό ήταν λοιπόν, το χειρότερο που μπορούσα να πάθω. Έτσι σκέφτηκε με την περιορισμένη ανθρώπινη κρίση του. Αλλά τι ήταν λέτε.

Αυτό που εκείνος θεωρούσε συμφορά το έκανε ο Θεός για την σωτηρία του, που τόσο θερμά το ζητούσε. Την άλλη μέρα ένα βαπόρι τον πλησίασε και τον παρέλαβε. Καλά, λέει στον καπετάνιο. Πως με είδατε εδώ πέρα. Είδαμε την φωτιά χθες και ήρθαμε.

Ποιος μπορούσε να φανταστεί αυτή τη λύση στο πρόβλημά του. Κανένας.

Μην απογοητεύεστε ποτέ. Αφήνετε απλά με την προσευχή σας στα χέρια του Θεού την υπόθεσή σας. Έστω και αν τη βλέπεται να πηγαίνει ανάποδα, εσείς να έχετε απόλυτη εμπιστοσύνη ότι ο Θεός οδηγεί την υπόθεσή σας σωστά. Και θα το δείτε αργότερα, όπως το είδε και αυτός ο ναυαγός την επαύριον. 

 

(Πηγή: askitikon.)

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΟΥΡΟΖ ΑΝΤΩΝΙΟΣ BLOOM: "ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ".

 Κυριακή μετά την Ύψωση του Σταυρού 

(Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom (†))

Στὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Τὴν ἡμέρα ποὺ θυμόμαστε τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου, πρέπει νὰ δίνουμε ἰδιαίτερη προσοχὴ σ’ ὅ,τι εἶναι ἡ Θεϊκὴ ἀγάπη. Τόσο πολὺ ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμο ποὺ θυσίασε τὸν Μονογενῆ του Υἱό, ὥστε κανεὶς ἄνθρωπος δὲν θὰ πρέπει νὰ λησμονηθεῖ καὶ ν’ ἀγνοηθεῖ.

Ἂν εἶναι ἀλήθεια αὐτό, πῶς θὰ πρέπει νὰ ἀντιμετωπίζουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον; Ἂν ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς σημαίνει τόσα πολλὰ γιὰ τὸν Θεό, ἐὰν Ἐκεῖνος ἀγαπάει τὸν ἄνθρωπο σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε νὰ θυσιάσει τὴν ζωή Του, ὁ θάνατός Του εἶναι εὐπρόσδεκτος- πῶς θὰ πρέπει λοιπὸν νὰ φερόμαστε στὸν πλησίον μας;

Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ ἀγαπᾶμε ἐκ φύσεως, ποὺ μὲ τόσους πολλοὺς τρόπους μοιάζουν μὲ μᾶς στὸ μυαλό, τὸ συναίσθημα – ἀλλὰ εἶναι αὐτὸ ἀγάπη; Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἀγαπᾶμε αὐτὸ τὸ πρόσωπο σὰν τὸ πιὸ πολύτιμο πρόσωπο στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ δικά μου, ἐπειδὴ λαχταρῶ νὰ εἶμαι μὲ τὸν Θεό, νὰ μοιράζομαι τὶς σκέψεις Του, τὴ στάση Του ἀπέναντι στὴ ζωή.

Καὶ πόσοι ἄνθρωποι ὑπάρχουν ποὺ τοὺς φερόμαστε μὲ ἀδιαφορία, δὲν εὐχόμαστε κάτι κακὸ γι’ αὐτοὺς – δὲν ὑπάρχουν γιὰ μᾶς! Ἂς ρίξουμε μιὰ ματιὰ γύρω μας σὲ τούτη τὴ συνάθροιση καὶ γιὰ μῆνες ἂς ἀναρωτηθοῦμε: «τί σημαίνει αὐτὸ τὸ πρόσωπο γιὰ μένα;» – Τίποτα· ἁπλὰ κάποιος ποὺ παρευρίσκεται στὴν ἴδια ἐκκλησία, ποὺ πιστεύει στὸν ἴδιο Θεό, ποὺ λαμβάνει τὴν ἴδια κοινωνία- καὶ λησμονοῦμε ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ λαμβάνουν τὴν ἴδια κοινωνία, ἔχουν γίνει μέρος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ζεῖ μέσα τους, ὅτι θὰ πρέπει νὰ στραφοῦμε σ’ αὐτούς, νὰ τοὺς κοιτάξουμε, καὶ νὰ δοῦμε ὅτι ἀποτελοῦν ναὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μιὰ συνέχεια τῆς Ἐνσάρκωσης.

Ἂς θέσουμε στὸν ἑαυτὸ μας σοβαρὰ καὶ κρίσιμα ἐρωτήματα γιὰ τὸ πῶς φερόμαστε καὶ πῶς βλέπουμε τὸν διπλανό μας. Ἂς ἀφιερώσουμε ὅλη τὴν ἑβδομάδα γιὰ νὰ σκεφτοῦμε τὸ ἕνα πρόσωπο μετὰ τὸ ἄλλο καὶ ἂς ἀναρωτηθοῦμε: «ὑπάρχει ἀγάπη στὴν καρδιά μου; » Ὄχι μιὰ συναισθηματικὴ ἀγάπη, ἀλλὰ μιὰ ἀγάπη ποὺ μέσα στὸ φῶς τοῦ Θεοῦ κάνει ἕναν ἄνθρωπο πολύτιμο, – πολύτιμο στὸ βαθμὸ ποὺ θὰ πρέπει νὰ εἶμαι προετοιμασμένος νὰ δώσω τὴν ζωή μου γι’αὐτὸ τὸ πρόσωπο. Καὶ ὅταν τὴν ἑπόμενη ἑβδομάδα προσέλθουμε στὸ μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, ἀνάμεσα στὰ ἄλλα, ἂς φέρουμε, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, αὐτὸ τὸ ἐρώτημα: «Ὑπάρχει γιὰ μένα ὁ πλησίον; Τί σημαίνει γιὰ μένα; » Γιὰ τὸν Θεὸ εἶναι τὰ πάντα· ἐὰν γιὰ μένα δὲν εἶναι τίποτα, ποιὰ εἶναι ἡ θέση μου ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ; Ἀμήν.

 

(Πηγή: kirigmata.blogspot.)

ΓΕΡΩΝ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ: "ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΑΡΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΣΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ".

 Στὸ Ἅγιον Ὄρος, ὅπου τὰ σώματα τῶν μοναχῶν δὲν σκληραίνονται οὔτε παγώνουν, ἀλλὰ διατηροῦν τὸ χρῶμα, ποὺ εἶχαν ἐν τῇ ζωῇ, εἶναι χαρμονῆς θέαμα νὰ φύγης στὴν ἐκκλησία, ἢ στὸ σκαμνάκι προσευχόμενος, ἢ στὸ πατάκι γονατιστός, σὰν τὸν Ἅγιο Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ καὶ ὅλους τοὺς ἄλλους Ἁγίους, ποὺ ἔφυγαν σὲ παρόμοιες στιγμές.

Ἐπίσης, εἶναι πολὺ ὡραῖα νὰ φύγωμε γιὰ τὴν ἄλλη ζωή, τὴν ὥρα ποὺ δουλεύομε καὶ εἴμαστε κουρασμένοι καὶ ἱδρωμένοι ἀπὸ τὸ διακόνημά μας, ἢ τὴν ὥρα ποὺ γυρίζομε ἀπὸ μιὰ συζήτησι, στὴν ὁποία εἴπαμε τὸ «ναὶ» στὸν ἀδελφό μας καὶ δείξαμε ἔτσι τὸν σεβασμό μας στὴν θεοπλάστη εἰκόνα τοῦ μεγάλου Θεοῦ. Μακάρι νὰ μᾶς πάρη ὁ Θεὸς σὲ τέτοιες στιγμές.

 Ἀρχιμανδρίτου Αἰμιλιανοῦ τοῦ Σιμωνοπετρίτου

ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ: "ΑΓΙΑΣΘΗΤΩ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ ".

 Aγιασθήτω το όνομά σου

ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ

Στούς άμαρτωλούς, λοιπόν, δόθηκε ή Κυριακή Προσευχή. Αυτοί διδάσκονται να ζητούν πρώτα άπ’ όλα από τόν Θεό, τόν Πατέρα τους, να αναγνωρίζεται ή αγιότητα Του, να δοξάζεται τό όνομά Του: «αγιασθήτω τό όνομά σου». Μ’ αυτό τό αίτημα ό άνθρωπος ομολογεί ότι είναι αμαρτωλός, πεσμένος, καί ζητάει τή δωρεά της αληθινής μετάνοιας.

«Άγιασθήτω τό όνομά σου» στον ναό της ψυχής μου. Τό ζητάω αυτό, γιατί δεν τό βρίσκω μέσα μου. Τό αντίθετο βρίσκω: Θλιβερή υποδούλωση στην αμαρτία καί στα πονηρά πνεύματα, τά πνεύματα πού επινόησαν την αμαρτία, μέ μόλυναν μέ την αμαρτία, μέ αιχμαλώτισαν καί εξακολουθούν να μέ κρατούν αιχμάλωτο μέσω της αμαρτίας. Στήν ψυχή μου φωλιάζουν λογισμοί κακοί καί αισθήματα εμπαθή. Μπαίνουν, άραγε, άπ’ έξω ή γεννιούνται μέσα της; Δεν ξέρω. Αυτό πού ξέρω είναι ότι εμφανίζονται ανεμπόδιστα καί εγκαθίστανται κυριαρχικά. Δεν έχω τή δύναμη να απομακρύνω τέτοιους λογισμούς καί τέτοια αισθήματα, αν καί γνωρίζω ότι παροργίζουν τόν Θεό, πού τά αποστρέφεται, καθώς μ’ αυτά βλασφημείται τό πανάγιο όνομά Του. Εξαιτίας τους παραμένω αλλότριος τού Θεού. Μού χρειάζεται εξαγνισμός. Μού χρειάζεται μετάνοια.

Δώσε μου, Πατέρα μου ουράνιε, την παντοδύναμη μετάνοια, γιά να καθαρίσει τόν ναό της ψυχής μου από κάθε ακαθαρσία καί δυσωδία, γιά να μέ κάνει άξιο της υιοθεσίας Σου, γιά να μέ κάνει κάτοικο τού ουρανού ήδη από την παρούσα ζωή. "Ως τώρα έρπω στη γή. Άς μπει στήν ψυχή μου ή αληθινή θεογνωσία. Αυτή ας αγιάσει τόν νου μου, την καρδιά μου, όλη τή διαγωγή μου.

«Άγιασθήτω» μέσα μου «τό όνομά σου». Να ποιό είναι τό νόημα αυτού τού αιτήματος. Μπορούμε καί οφείλουμε να επιθυμήσουμε τή μετάνοια καί την ψυχική και καθαρότητα. Μπορούμε καί οφείλουμε να χρησιμοποιηθούμε όλα τά μέσα πού εξαρτώνται από μάς γιά την αναζήτησή τους. Ή απόκτηση τους, πάντως, δεν εξαρτάτε από μάς. Είναι δώρο τού Θεού. Εμείς πρώτα άπ’ όλα πρέπει να προσευχόμαστε στον ουράνιο Πατέρα μας, ώστε Εκείνος να μάς στείλει τό δώρο της μετάνοιας από το πνευματικά Του θησαυροφυλάκια, να μάς καθαρίσει μέ ή μετάνοια από τόν ρύπο της αμαρτίας καί να μάς στολίσει μέ την ευλογημένη καθαρότητα, τή μόνη ικανή να δει τόν Θεό, τή μόνη ικανή ν’ αποκτήσει την αληθινή θεογνωσία. «Άγιασθήτω», λοιπόν, «τό όνομά σου»!

ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ, ΑΣΚΗΤΙΚΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ Β.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΚΕΙΜ Α' Ο ΠΑΝΥ

Άγιος Ιωακείμ Α' ο Πάνυ, Πατριάρχης Αλεξανδρείας 

Ο Άγιος Ιωακείμ ο Πάνυ, πρώτος Πατριάρχης Αλεξανδρείας μετά την τουρκική κατάκτηση της Αιγύπτου (1517 μ.Χ.) όταν ο Σουλτάνος Σελίμ Α΄ νίκησε τους Μαμελούκους και απέσπασε από εκείνους την κυριότητα της Αιγύπτου και την χαλιφεία, γεννήθηκε στην Αθήνα τό έτος 1448 μ.Χ. και εμόνασε στην Ιερά Μονή του Σινά και στη Λαύρα του Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου, στην Παλαιστίνη.
Ανήλθε στον παλαίφατο και Αποστολικό Θρόνον του Αγίου Μάρκου τον Αύγουστο του έτους 1487 μ.Χ. Ανηλώθη στην αναδιοργάνωση του Πατριαρχείου με οξύνοια και πρακτικό πνεύμα. Έλαβε μέρος στην Σύνοδο των Ιεροσολύμων (1526 μ.Χ.), στην οποία συζητήθη και επελύθη το λεγόμενο Σιναϊτικό Ζήτημα. Ανεζήτησε και εξασφάλισε οικονομική στήριξη για τον χειμαζόμενο Πατριαρχικό Θρόνο Του από τον τσάρο Βασίλειο Δ΄.
Αντεστάθη σθεναρώς προς τις κρούσεις, κυρίως, του Ενετού Αρχιεπισκόπου Κρήτης Πάτρου Λάνδου, ώστε να συναινέσει στην ένωση των Εκκλησιών και να συμμετάσχει, κατά το έτος 1562 μ.Χ., στην Ρωμαιοκαθολική Σύνοδο του Τριδέντου.
Η στάση του μάλιστα αυτή ενίσχυσε, ακόμη περισσότερο, την εντύπωση του Χριστεπωνύμου πληρώματος της Εκκλησίας περί της αγιότητός του και της εμμονής του στα πάτρια και τα παραδεδομένα. Διασώζονται διηγήσεις, από χρονικογράφους της εποχής, περί θαυμαστών σημείων τα οποία ο Άγιος Πατριάρχης επετέλεσε δια της πίστεώς του.
Εκοιμήθη σε βαθύτατο γήρας, το έτος 1567 μ.Χ., άγων το 117ο έτος της επιγείου ζωής του, πατριαρχεύσας ογδόντα έτη. Η τιμία κάρα του Αγίου Ιωακείμ, ευρίσκεται τεθησαυρισμένη στην Ιερά Μονή Οσίου Σάββα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 17 Σεπτεμβρίου. 

https://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΓΟΡΤΥΝΗΣ

 Άγιος Βασίλειος, Επίσκοπος Γορτύνης

 

Το 680 - 681 μ.Χ. μετέσχε στην εν Τρούλλῳ ΣΤ´ Οικουμενική Σύνοδο μαζί με τους Επισκόπους Ιωάννη Λάμπης και Γρηγόριο Καντάνου. Η Σύνοδος αυτή καταδίκασε το Μονοθελητισμό και τους υποστηρικτές του. Κατά τις εργασίες της Συνόδου αποδείχθηκε η θεολογική κατάρτιση και ευφυΐα του Βασιλείου. Στα πρακτικά υπάρχει λόγος του Βασιλείου απευθυνόμενος προς τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Δ´ τον Πωγωνάτο και πως αποδεικνύει το λάθος της αιρέσεως, αλλά σώζεται και ο διάλογος μεταξύ του Βασιλείου και του αιρετικού Στεφάνου Μοναχού, μαθητή του αιρετικού Πατριάρχη Αντιοχείας Μακαρίου, ο οποίος Στέφανος θεωρείτο σπουδαίος θεολόγος. και από άλλα σημεία των πρακτικών φαίνεται η δυναμική παρουσία του Βασιλείου στην ΣΤ´ Οικουμενική Σύνοδο. Ο Βασίλειος υπέγραψε όχι μόνο ως Γορτύνης και επομένως Αρχιεπίσκοπος Κρήτης, αλλά και ως «Ληγάτος τῆς ὅλης Συνόδου τοῦ ᾿Αποστολικοῦ Θρόνου τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης». Έλαβε μέρος και στην Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο το 691/2 μ.Χ., μαζί με τους Επισκόπους Κυδωνίας Νικήτα, Χερρονήσου Σισσίνιο και Κισσάμου Θεόπεμπτο. Η Σύνοδος συμπλήρωσε το έργο των Οικουμενικών Συνόδων Ε´ και ΣΤ´, θεσπίζοντας 102 Κανόνες. Ο Βασίλειος υπέγραψε ως Γορτύνης αλλά και ως «τόπον ἐπέχοντος πάσης τῆς Συνόδου τῆς ἁγίας Εκκλησίας Ρώμης».
Tο 2006 μ.Χ. ο Σεβ. Μητρ. Γορτύνης και Αρκαδίας κ. Μακάριος εγκαινίασε ξωκκλήσι επ’ ονόματι του Αγ. Βασιλείου στην περιοχή του μετοχίου «Άγιος Νικόλαος» της Ιεράς Μονής Κουδουμά. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 16 Σεπτεβρίου.
 
https://www.saint.gr