ΣΟΦΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ

Με βλάσφημους λογισμούς βασανίζει ο διάβολος συνήθως τους ευαίσθητους ανθρώπους, για να τους θλίβει και να τους φέρνει σε απόγνωση.

Οι βλάσφημοι λογισμοί είναι όπως τα αεροπλάνα που μας ενοχλούν με το θόρυβο τους, χωρίς να το θέλουμε, αλλ' ούτε και μπορούμε να το εμποδίσουμε. Το βαρύ αντιαεροπορικό είναι η ψαλμωδία, γιατί είναι και προσευχή στον Χριστό αλλά και περιφρόνηση στον διάβολο.

Στην αρχή της πνευματικής ζωής ο αγωνιζόμενος διώχνει τους κακούς λογισμούς με την μελέτη την πνευματική, την αδιάλειπτη προσευχή και την φιλότιμη άσκηση. Μετά έρχονται πια όλο καλοί λογισμοί. Αργότερα σταματάνε και οι καλοί λογισμοί και νιώθει ένα άδειασμα, και μετά έρχεται ο θείος φωτισμός στον άνθρωπο.

Τον πονηρό γνωρίζει ο άνθρωπος του Θεού, ενώ τους καλούς λογισμούς των ανθρώπων ο πονηρός δεν τους γνωρίζει.

Η μεγαλύτερη αρρώστια στην εποχή μας είναι οι μάταιοι λογισμοί των κοσμικών ανθρώπων, που φέρνουν το άγχος. Την θεραπεία την δίνει μόνο ο Χριστός με την
ψυχική γαλήνη, μαζί και την αιωνιότητα, αρκεί να μετανοήσει ο άνθρωπος και να στραφεί στον Χριστό.

Ο πολύ αμαρτωλός έχει και πολύ υλικό για ταπείνωση και η πολλή ταπείνωση δέχεται την Θεία Χάρη, αρκεί ο άνθρωπος να αποφεύγει στην συνέχεια τις αφορμές, τα αίτια, για να την διατηρήσει.

Η έρημος πολύ βοηθάει για την εξάλειψη των ψυχικών παθών, διότι και η αγριάδα εξαφανίζεται στην άγονη έρημο, ενώ στον βούρκο γίνεται σαν καλάμι. Μη θαυμάζετε αυτούς που πλησιάζουν στο φεγγάρι, αλλ΄ αυτούς που αποφεύγουν το κοσμικό φρόνημα και πλησιάζουν στον Θεό και αγάλλονται.

Ο άνθρωπος που απομακρύνεται από τον Θεό, ανάπαυση ψυχική δεν βρίσκει ούτε στην πρόσκαιρη αυτή ζωή αλλ' ούτε και στην αιώνια. Διότι, όποιος δεν πιστεύει στον Θεό και στην μέλλουσα αιώνια ζωή, μένει απαρηγόρητος και σ΄αυτή την ζωή, καταδικάζει και την ψυχή του αιώνια.

Όσο απομακρύνονται οι άνθρωποι από την φυσική ζωή, την απλή, και προχωρούν στην πολυτέλεια, αυξάνουν και το ανθρώπινο άγχος. Και όσο προχωρεί η κοσμική ευγένεια, τόσο χάνεται και η απλότητα, η χαρά και το φυσικό ανθρώπινο χαμόγελο.

Ο Θεός είναι άπειρος νους, και ο άνθρωπος με τον νου Τον πλησιάζει. Ο Θεός είναι άπειρη αγάπη, και με καθαρή καρδιά ο άνθρωπος ζει τον Θεό. Ο Θεός είναι απλός, και με απλότητα πιστεύει ο άνθρωπος και αγωνίζεται ταπεινά και φιλότιμα ζει τα μυστήρια του Θεού.

Τα χρόνια περνάνε, οι άνθρωποι γερνάνε. Μη κάθεστε λοιπόν στο σταυροδρόμι. Διαλέξτε ένα Σταυρό ανάλογα με το φιλότιμο σας και προχωρείτε σ' ένα δρόμο, από τους δύο της Εκκλησίας μας, και ακολουθήστε τον Χριστό στην Σταύρωση, εάν θέλετε να χαρείτε αναστάσιμα.

Οι ανθρώπινοι σταυροί είναι απλώς σταυρουδάκια, που μας βοηθάνε για την σωτηρία της ψυχής μας, ενώ του Χριστού ήταν πολύ βαρύς, διότι δεν χρησιμοποίησε την θεϊκή Του δύναμη για τον εαυτό Του.

Το καλύτερο φάρμακο για την κάθε δοκιμασία μας είναι η μεγαλύτερη δοκιμασία των συνανθρώπων μας, αρκεί να την φέρουμε στον λογισμό μας.

Ο Ιησούς είναι γλυκύς, και όποιος ακουμπήσει την πίκρα του πόνου του στον Χριστό, το πικρό μεταβάλλεται σε γλυκό σιρόπι.

Θέλεις η προσευχή σου να γίνει καρδιακή, για να είναι ευπρόσδεκτη στον Θεό; Κάνε τον πόνο του συνανθρώπου σου δικό σου πόνο. Και μόνο ένας καρδιακός αναστεναγμός για τον πλησίον σου φέρει θετικά αποτελέσματα. Η θεϊκή πληροφορία της ευπρόσδεκτης προσευχής είναι η θεία παρηγοριά που νιώθει μετά την προσευχή ο άνθρωπος.

Η νυκτερινή ήσυχη προσευχή πολύ βοηθάει με την ηρεμία της και είναι πιο αποτελεσματική και για την δική μας πνευματική ανάπτυξη, όπως και η νυκτερινή σιωπηλή βροχή πολύ ωφελεί στην ανάπτυξη των φυτών.

Ο ύπνος μετά την δύση του ηλίου πολύ ωφελεί στο σώμα. Αλλά και η αγρυπνία μετά την δύση του ηλίου πολύ βοηθάει την ψυχή με την κατανυκτική προσευχή.

Τραβάτε συνέχεια κομποσκοίνι, μέχρι να ξεπαγώσουν τα πνευματικά λάδια, για να πάρει εμπρός η πνευματική μηχανή, να δουλεύει μόνη της η καρδιά την ευχή.

Ανάλογα με την θυσία και την προσευχή που κάνει ο άνθρωπος για τον εαυτό του ή για τον συνάνθρωπο του, θα δεχθεί και την θεία βοήθεια.

Η εμπιστοσύνη στον Θεό για ότι δεν γίνεται ανθρωπίνως, είναι μια μυστική συνεχής προσευχή με θετικά αποτελέσματα.

Όποιος εμπιστεύεται στον Θεό, σπέρνει δοξολογία και δέχεται την θεϊκή χαρά και την αιώνια ευλογία. Όποιος σπέρνει κακομοιριά, θερίζει κακομοιριά και αποθηκεύει άγχος.

Την γλυκιά ζωή δεν την αισθάνονται αυτοί που την χαίρονται κοσμικά, αλλ' αυτοί που ζουν πνευματικά και δέχονται τις πίκρες με χαρά, σαν ιαματικά βότανα για την υγεία της ψυχής, και τρέφονται μόνο για την συντήρηση του σώματος.

Εάν πεινάει ο πλησίον σου, δώσε την τροφή σου. Εάν δεν υπάρχει πεινασμένος άνθρωπος, δώσε την τροφή σου στα πεινασμένα ζώα, γιατί εσύ θα ωφεληθείς ψυχικά από την νηστεία για τον Παράδεισο, ενώ τα καημένα ζώα δεν έχουν Παράδεισο, έχουν όμως και το καλό, που δεν έχουν ούτε κόλαση.

Η χαρά που νιώθει ο άνθρωπος, όταν δέχεται υλική ευλογία, είναι χαρά ανθρώπινη. Ενώ η χαρά που νιώθει, όταν δίνη ο άνθρωπος, είναι θεϊκή. Η θεϊκή έρχεται με το δόσιμο!

Την πνευματική αλλοίωση που δέχεται η ψυχή μαζί με την καρδιακή αγαλλίαση κι από μια μικρή ελεημοσύνη ή καλοσύνη προς τον συνάνθρωπο, δεν μπορεί τη δώσει ούτε ο μεγαλύτερος καρδιολόγος, ακόμη και εάν του δώσεις ένα σακί δολάρια.

Όποιος κουράζεται για τον πλησίον του, από καθαρή αγάπη, ξεκουράζεται με την κούραση. Ενώ εκείνος που αγαπάει τον εαυτό του και τεμπελιάζει, κουράζεται και με το να κάθεται.

Ο προκομμένος άνθρωπος, σε όποια ζωή κι αν βρεθεί, είτε Μοναχός είτε λαϊκός, θα κάνει προκοπή πνευματική, γιατί θα εργασθεί φιλότιμα. Ενώ ο άνθρωπος που δεν καλλιεργεί το φιλότιμο, που του χάρισε ο Θεός, ανεπρόκοπος θα είναι και στην μια ζωή και στην άλλη.

Τα καημένα τα ζώα είναι καλύτερα στους τρόπους από τους αναίσθητους ανθρώπους, διότι αγοράζονται και από πονόψυχους και από άσπλαχνους και υποτάσσονται αδιάκριτα και εργάζονται σκληρά και υπομένουν αγόγγυστα χωρίς κανένα μισθό. Επομένως, μας πέρασαν και στην ακτημοσύνη και στην υπομονή και στην υπακοή.

Ανώτερη αγάπη έχει ο άνθρωπος που σηκώνει ταπεινά το σφάλμα του συνανθρώπου του, παρά εκείνος που σηκώνει τον βαρύ τουρβά του συνοδοιπόρου του.

Δέξου την αδικία σαν μεγάλη ευλογία, γιατί αποταμιεύεις απ΄αυτήν ουράνια ευλογία. Μην επιδιώκεις όμως να σε αδικούν, γιατί αυτό κρύβει κακότητα ευγενική.

Όταν αδικήσαι να μη λες : "Να το βρει από τον Θεό", γιατί τότε καταριέσαι με ευγένεια.

Ο άνθρωπος που σου ζητάει ειλικρινή συγχώρεση, όταν σφάλει, να τον συγχωρείς, κάθε φορά που σφάλλει, με καλοσύνη να τον αγαπάς και από κοντά. Τον δε πονηρό που σου ζητάει δήθεν συγχώρεση, για να κάνη την δουλειά του και συνέχεια να σε μπλέκει στις υποθέσεις του, που βλάπτουν ψυχικά και άλλους ανθρώπους, συγχώρεσε τον εβδομήντα επτά φορές μαζεμένες και στο εξής να τον αγαπάς από μακριά και να εύχεσαι γι΄αυτόν.

Δέξου την αδικία με χαρά, όταν δε σε βλάπτει ψυχικά. Όσο περισσότερο πνευματικός είναι ο άνθρωπος, τόσο λιγότερα δικαιώματα έχει σ΄αυτή την ζωή, διότι τα δικαιώματα του δικαίου τα φυλάει ο Χριστός στην ουράνια ζωή.

Όσο περισσότερο κοπιάζει το σώμα για τον Χριστό, τόσο περισσότερο αγάλλεται και η ψυχή κοντά στον Χριστό, και η προσφορά του ανθρώπου προς τους συνανθρώπους του είναι πιο αποτελεσματική, διότι τότε είναι πνευματική.

Ο πονόψυχος άνθρωπος έρχεται στην θέση του πονεμένου, εύχεται, παρηγορεί, αλλά ανταμείβεται και ο ίδιος από τον Χριστό με θεία παρηγοριά ανάλογα με τον πόνο του. Ενώ ο άσπλαχνος που επιδιώκει την θέση του άλλου, όταν την καταλαμβάνει, καταλαμβάνεται και ο ίδιος από το άγχος και ζει μέρος της κολάσεως από τούτη την ζωή.

Μέσα στην αγάπη προς τον πλησίον μας κρύβεται η πολλή αγάπη μας για τον Χριστό. Μέσα στην ευλάβεια μας προς την Παναγιά και τους Αγίους κρύβεται η πολλή ευλάβεια μας πάλι για τον Χριστό - στον Τριαδικό Θεό.

Οι άγιοι 'Aγγελοι δοξολογούν ακατάπαυστα τον Θεό με φτερουγισμένη ευλάβεια: 'Aγιος, 'Aγιος…

Ο άνθρωπος για να πετάξει αγγελικά, πρέπει να πετάξει δηλαδή όλα τα ψυχικά του πάθη και τα υλικά του πράγματα στους φτωχούς, διότι όπου υλικός πλούτος εκεί πνευματική φτώχεια.

Τον φτωχό άνθρωπο και ο ληστής ακόμη τον ευσπλαχνίζεται και τον ελεεί, ενώ τον πλούσιο ο ληστής τον κάνει ακτήμονα με άσχημο τρόπο. Καλό είναι ο άνθρωπος να γίνει ακτήμων μόνος του, από το Ιερό Ευαγγέλιο του Χριστού, για να κληρονομήσει την ουράνια Βασιλεία Του. Επειδή η ουράνια ζωή των ανθρώπων θα είναι πια αγγελική, γι΄αυτό ορισμένοι φιλότιμοι νέοι την αρχίζουν από τούτη την ζωή, γίνονται Μοναχοί και ζουν με παρθενία, ακτημοσύνη και υπακοή.

Ένα είναι το Αγγελικό Σχήμα των Μοναχών και των Μοναζουσών. Ουκ ένι άρσεν και θήλυ.

Για να αναπτυχθεί το μοναχικό φρόνημα στην καρδιά μας, πρέπει να πεθάνει προηγουμένως το κοσμικό μας φρόνημα και να γίνει φυτόχωμα. Και για να πεθάνουν τα πάθη, πρέπει να σκέφτεται κανείς τον θάνατο, την κρίση και να πάθη από φιλότιμο κι αυτός για τον Χριστό, που έπαθε πολλά μέχρι θανάτου, για να μας λυτρώσει!

Καλά είναι να πεθάνει στην Μετάνοια του ο Μοναχός, αλλά εν μετανοία.

Όποιος γνωρίζει την μεγάλη αξία του Αγγελικού Σχήματος, δεν επιδιώκει άλλα αξιώματα. Εάν γίνεις σωστός Μοναχός, θα χαίρεσαι αγγελικά και στην γη και στον Ουρανό. Αλλιώς θα σε χλευάζουν οι άνθρωποι οι κοσμικοί, και θα σε λυπούνται οι 'Aγγελοι.

Ο Μοναχός που ζη κοσμικά, είναι βασανισμένος και αποτυχημένος στην ζωή του. Θα είναι πρόβλημα και για τον Χριστό με ποιους να τον κατατάξει στην άλλη ζωή, με τους Μοναχούς ή με τους κοσμικούς;

Ο Μοναχός είναι φως, φάρος στα βράχια και όχι φανός για τον κόσμο.

Όταν ο Μοναχός δεν βλέπει ανθρώπους για τον Χριστό, τότε βλέπει πολλούς ανθρώπους και βοηθάει θεϊκά με την προσευχή σε πράγματα που δεν γίνονται ανθρωπίνως.

Οι Μοναχοί είναι οι ασυρματιστές της Εκκλησίας μας και γι' αυτόν το λόγο απομακρύνονται από τους κοσμικούς θορύβους, για να έχουν καλή επαφή με τον Χριστό, στην προσευχή, για να βοηθάνε.

Εάν ο Μοναχός συγκρίνει τον εαυτό του με τους κοσμικούς υπερήφανα, θα πέσει, θα γίνει κοσμικός. Εάν ταπεινά ζητάει το έλεος του Θεού και αγωνίζεται και βλέπει όλους τους ανθρώπους καλούς και αγίους, τότε μιμείται τους Αγίους.

Για να αναστηθεί η ψυχή πνευματικά, πρέπει να σταυρωθεί, ο άνθρωπος, να πεθάνουν τα πάθη τα ψυχικά, κυρίως ο εγωισμός, το αναρχικό παιδί της υπερηφάνειας, που εμποδίζει την θεία Χάρη και σπάει τα μούτρα του ανθρώπου.

Για να προκόψει πνευματικά ο Μοναχός, πρέπει να αφήσει την λογική, να ταπεινωθεί και να δουλέψει με την καρδιά. Και για να προκόψει η Καλόγρια, πρέπει να αφήσει τις ζήλειες κ.λ.π., να ανδρωθεί πνευματικά, και να προπορεύεται η λογική, για να φρενάρει την καρδιά.

Μη θεωρείτε σπατάλη χρόνου την πνευματική εργασία στον εαυτό σας, γιατί αυτό είναι πνευματική προϋπόθεση για τον εαυτό σας και για τους συνανθρώπους σας θετική βοήθεια.

Προσοχή, μη βγάλετε όνομα καλό, γιατί το όνομα σας θα γίνει ο μεγαλύτερος εχθρός της ησυχίας σας. Μεγαλύτερη προσοχή χρειάζεται, για να μη βγάλει ο Μοναχός όνομα καλό από την προσεγμένη πνευματική του ζωή, διότι χάνει τους κόπους του από τους κοσμικούς επαίνους. Ενώ από την απρόσεκτη ζωή κανείς, όταν μετανοήσει, επειδή έχει ξεπέσει στα μάτια των ανθρώπων, εξοφλεί και καμιά αμαρτία.

To καλό που κάνει ο άνθρωπος, όταν το κάνη γνωστό και υπερηφανεύεται, το εξοφλεί, κουράζεται άσκοπα και κολάζεται.
Ο Μοναχός που σκέφτεται κοσμικά, φαίνεται ότι λάθεψε τον δρόμο του, ενώ ξεκίνησε για τον Χριστό, η ψυχή του πάει στον κόσμο.

Οι Μοναχοί που ασχολούνται συνέχεια με περιττά κτισίματα και κοσμικά φταιξίματα, φανερώνουν ότι είναι γήινοι, τούβλα - πηλός, και καθόλου νους θεϊκός.

Τα απλά κτίρια και τα ταπεινά αντικείμενα μεταφέρουν τους Μοναχούς νοερώς στις σπηλιές και στα απέριττα Ασκητήρια των Αγίων Πατέρων μας, και έτσι ωφελούνται πνευματικά. Ενώ τα κοσμικά θυμίζουν κόσμο και κάνουν τους Μοναχούς κοσμικούς στην ψυχή.

'Aνθρωποι σαν κι εμάς ήταν οι Αθωνίτες 'Aγιοι. Βουνό άγριο ήταν και ο 'Aθωνας, όπως και τ' άλλα τα βουνά. Αλλά για να αγωνιστούν φιλότιμα οι Πατέρες μας, αγίασαν και αυτοί, αγίασαν και το όρος και ονομάσθηκε 'Aγιον Όρος, και εμείς τώρα καμαρώνουμε ως Αγιορείτες!

Οι 'Aγιοι Πατέρες μας την έρημο την είχαν αγιάσει, την είχαν μεταβάλλει σε πνευματική πολιτεία, ενώ εμείς, δυστυχώς, την μεταβάλαμε σε κοσμική πολιτεία. Η κάθε κοσμική τάξις στον Μοναχισμό είναι και μία μεγάλη αταξία Πνευματική.
Μη θελήσεις να προσαρμόσεις, αδελφέ, την ήρεμη έρημο με τον ανήσυχο κοσμικό εαυτό σου, αλλά σεβάσου την έρημο, για να σε βοηθήσεις με την ηρεμία της, να ερημωθείς από τα πάθη σου και να χαριτωθείς από τον Χριστό.

Εάν θέλεις να γίνεις Ησυχαστής, για να παραμείνεις στην ησυχία, απόκτησε πρώτα την εσωτερική ανησυχία, με καλούς λογισμούς. Ο αρχάριος που ξεκόβεται από την Αδελφότητα, για να γίνει ησυχαστής, μοιάζει με το άγουρο σύκο που κόβεται από την συκιά, αλλά στάζει γάλα.

Παλαιά που ήταν περισσότεροι οι Γεροντάδες, έκαναν και οι νεώτεροι πνευματική προκοπή. Στην εποχή μας που είμαστε οι περισσότεροι γέροι, τι να κάνουν και οι νέοι;

Παλαιά οι Πατέρες μας είχαν αγωνιστικό πνεύμα. Νήστευαν πολύ και προτιμούσαν τα νερόβραστα, γι' αυτό είχαν και αγιότητα και σωματική υγεία. Στην εποχή μας που αποφεύγουμε την άσκηση και τα νερόβραστα, γίναμε εμείς νερόβραστοι. Και η κότα ακόμη, εάν δεν ξεσκάλιζε και πετούσε τα πάχια της, θα πετούσε, και δεν θα την έπιανε το γεράκι.

Ένα τουρβά μεταφέρει κανείς και λέει πότε να τον ξεφορτωθεί. Πόσο μάλλον να κουβαλάει συνέχεια περίσσιο βάρος, το οποίο προσθέτει με την πολυφαγία, και βλάπτει και στην υγεία!

Ο ασκητικός άνθρωπος βλέπει την σκελετωμένη του σάρκα σαν φίλο της ψυχής του, που τον βοηθάει για τον αγιασμό της ενώ ο καλοθρεμμένος την σάρκα την κάνει εχθρό της ψυχής του, και τον πολεμάει. Ευκαιρία ζητάει τότε ο πονηρός, να τον βομβαρδίζει με αισχρούς λογισμούς.

Μετά την νηστεία το ψωμί είναι γλυκό. Μετά την αγρυπνία ο ύπνος είναι γλυκός. Και μετά την κούραση και η σκληρή πέτρα μας ξεκουράζει καλύτερα και από την πολυθρόνα.

Όσο αποφεύγει κανείς την ανθρώπινη παρηγοριά, τόσο τον πλησιάζει και η θεία.

Εάν οι άνθρωποι ζούσαν απλά, Ευαγγελικά, κοντά στον Χριστό, θα γλυκαίνονταν πνευματικά από τον Χριστό και δεν θα τους έπνιγε το κοσμικό άγχος, ώστε να πικραίνονται με τα ψυχοφάρμακα και να γίνονται φυτά.

Επειδή οι ανθρώπινες ευκολίες ξεπέρασαν τα όρια, έγιναν δυσκολίες. Πλήθυναν οι μηχανές, πλήθυνε ο περισπασμός, έκαναν και τον άνθρωπο μηχανή, και τώρα οι μηχανές και τα σίδερα κάνουν κουμάντο και τον άνθρωπο, γι' αυτό έγιναν και οι καρδιές των ανθρώπων σιδερένιες.

Η κοσμική εξέλιξη, με την αμαρτωλή αυτή ελευθερία, έφερε αυτή την πνευματική σκλαβιά. Η πνευματική υποταγή στο θέλημα του Θεού είναι ελευθερία ψυχική, και η παρακολούθηση η πνευματική έχει σιγουριά θεϊκή.

Ανάλογα με την υποταγή του υποτακτικού φέρει ευθύνη και ο Πνευματικός Πατέρας.

Ο αρχάριος είναι σαν άδεια κασέτα μαγνητοφώνου, ευθύνη θα ζητηθεί από τον Γέροντα.

Υποταγή δεν είναι το να κάνη εξωτερικά υπακοή ο υποτακτικός, αλλά με χαρά να είναι υποταγμένο το φρόνημά του στο πνεύμα του Γέροντα του. Οποίος κρατάει το θέλημά του, διώχνει το θέλημα του Θεού και εμποδίζει την θεία Χάρη.

Ο ταπεινός άνθρωπος, επειδή δεν έχει θέλημα και εγωισμό, δέχεται ταπεινά και συμβουλές, γίνεται και φιλόσοφος.

Για να υποταχθεί κανείς, ή θα πρέπει να τον ευλαβήται τον άλλον ή να τον φοβάται. Η μεν υποταγή από ευλάβεια είναι πνευματική, η δε από φόβο είναι πειθαρχία στρατιωτική.

Εάν δεν διορθωθεί ο καθένας μας, για να πληθύνει το καλό, πώς μπορεί να επικρατήσει με καλό τρόπο;

Μην καταπιέζετε εγωιστικά τον εαυτό σας, πάνω από τις δυνάμεις σας, και δημιουργείτε άγχος. Ο Χριστός είναι στοργικός Πατέρας και όχι τύραννος. Τον φιλότιμο αγώνα μας χαίρεται ο Χριστός.

Εάν δεν μπορούμε να αγωνισθούμε πολύ ή καθόλου, τουλάχιστον να το αναγνωρίζουμε ταπεινά και να ζητάμε το έλεος του Θεού. Εάν θα μας βοηθούσε και η μη αναγνώριση, ούτε και αυτή θα μας την ζητούσε ο Χριστός.

Για να ακούσει κανείς το θείο μήνυμα του Λόγου του Θεού, για να αλλοιωθεί, πρέπει και ο ίδιος να γυρίσει το κουμπί του στην ίδια συχνότητα, που εκπέμπει ο Χριστός δια του Ιερού Ευαγγελίου, και να εφαρμόζει τις θείες Του εντολές με ευλάβεια.

'Aλλο ευλάβεια και άλλο ευσέβεια - όπως η Ορθόδοξη Ανατολική ευλάβεια διαφέρει από την Δυτική ευρωπαϊκή ευσέβεια. Η μεν ευλάβεια έχει θεία Χάρη, η δε ευσέβεια έχει ανθρώπινο μυαλό. 

Στην εποχή μας, που υπάρχει αυτή η σύγχυση του μυαλού, αφήσαμε τα Πατερικά βιβλία και πιάσαμε τα περιοδικά , που συγχύζουν περισσότερο. Αφήσαμε και το Ιερό Ευαγγέλιο, οι περισσότεροι, και ορμάμε να πιάσουμε το πηδάλιο. Έμπειροι και άπειροι, γι' αυτό και θαλασσοδέρνεται το ιερό Σκάφος, η Εκκλησία μας.

Καλό είναι το να διαβάζει κανείς βιβλία πνευματικά, αλλά καλύτερα είναι το να το εφαρμόζει, να ζη πνευματικά.

Παλαιά οι άνθρωποι είχαν ακρίβεια στην ζωή τους, ειλικρίνεια, τιμιότητα κ.τ.λ. Τα δε υλικά πράγματα τότε ήταν φθηνά. Τώρα, δυστυχώς, στα χρόνια μας έφυγε από εμάς τους ανθρώπους η ακρίβεια, και ακρίβυναν τα υλικά πράγματα.

Παλαιότερα οι Χριστιανοί σε κάθε ενέργειά τους έκαναν πρώτα τον Σταυρό τους, στα δε σοβαρά θέματα έκαναν πολλή προσευχή. Στην εποχή μας όμως, δυστυχώς, οι περισσότεροι από εμάς, όχι μόνο δεν προσευχόμαστε και στα σοβαρά θέματα, αλλά ούτε και σκεφτόμαστε, και έτσι πληρώνουν και οι άλλοι τις απερισκεψίες μας.

Η κάθε καλή ιδέα που έρχεται στον ανθρώπινο νου είναι από άνω, από τον Θεό. Μόνο ό,τι κατεβάζει η μύτη μας με το συνάχι είναι δικό μας.

Είτε καθρέπτης είναι κανείς είτε καπάκι από κονσερβοκούτι, εάν δεν πέσουν οι ηλιακές ακτίνες, δεν λαμποκοπάει.

Μη στεναχωριέστε, εάν έχετε ελαττώματα κληρονομικά, αλλ' ούτε και να καμαρώνετε για τις κληρονομικές σας αρετές, διότι ο Θεός θα εξετάσει την εργασία που έκανε ο άνθρωπος στον παλαιό του άνθρωπο.

Εάν ο ήπιος χαρακτήρας βοηθάει μία φορά για την πνευματική πρόοδο, ο θυμώδης βοηθάει πιο πολύ, αρκεί την δύναμη αυτή του θυμού να την στρέψει εναντίον του κακού, των ψυχικών του παθών.

Όπως η ξυλόγλυπτη εικόνα έχει ατέλειωτη δουλειά, όταν δουλευτεί με φακό, έτσι και η ψυχή του ανθρώπου έχει ατελείωτη δουλειά, όσο καθαρίζουν τα μάτια της ψυχής του ανθρώπου και γίνονται τηλεσκόπια.

Εάν καμιά φορά δεν βρεις άνθρωπο, για να καθρεφτίσεις τον εαυτό σου πνευματικά, απομακρύνσου λίγο από το κελί σου και δες τον εαυτό σου από κει, σαν δεύτερο πρόσωπο, και θα βρεις πολλά ελαττώματα.

Εάν δεν γνωρίσει ο άνθρωπος τον παλαιό του άνθρωπο, για να ταπεινωθή φυσιολογικά, η ταπείνωση δεν μπορεί να του γίνη κατάσταση, για να παραμείνει η θεία Χάρις.

Μην επιδιώκεις να γίνεις Γέροντας, γιατί και ως σκέψη είναι αποτυχία. Ούτε να θέλης να κάνεις τον Γέροντα, εάν δεν έκανες υποτακτικός.

Εάν έγινες μόνος σου καπετάνιος, χωρίς να κάνεις προηγουμένως μούτσος, συμβουλέψου τουλάχιστον τους θαλασσοπόρους, για να μη βουλιάξεις μαζί με το πλήρωμά σου (τα θαλασσώσεις).

Όποιος επιδιώκει αξιώματα μόνος του, θα παλεύει και μόνος του σε όλη του την ζωή. Όποιος προωθείται από ανθρώπους, θα έχει ανθρώπους συμπαραστάτες του, και όποιος πληροφορείται από τον Θεό ο Θεός θα είναι συμπαραστάτης του.

Εάν τυχόν κανείς από εμάς τους Γεροντάδες είναι λίγο αλλήθωρος πνευματικά, να μη ζητάμε τυφλή υπακοή από τα Καλογέρια, για να μην πέσουμε όλοι στον γκρεμό, κατά το γραφικό : Τυφλός τυφλόν εάν οδηγεί, αμφότεροι εις βόθυνον πεσούνται*.*Ματθ., ιε΄, 14.

Μην έρχεσθε βιαστικά στο Μοναστήρι, πριν ξεμπλέξετε τα κοσμικά σας κουβάρια, εάν θέλετε να πλεχτήτε ομαλά στην Αδελφότητα.

Πριν αναχωρήσεις από τον κόσμο, κάνε μια καρδιακή προσευχή στον Χριστό και εμπιστέψου τους γονείς και τα αδέρφια σου στον Θεό, και εις το εξής μην τους θυμάσαι, γιατί τότε είναι υποχρεωμένος ο Χριστός να τους βοηθήσει. Ο αρχάριος, που θυμάται τους γονείς και τα αδέρφια του, εμποδίζει την θεία βοήθεια. Εάν θυμάται και τον κόσμο, πιο γρήγορα ξέχασε τι τράβηξε, για να ξεγαντζωθεί από τον κόσμο.

Εάν δεν μπορείς να ξεγαντζωθείς από τον κόσμο, αγωνίσου τουλάχιστον να ξεριζώσεις το κοσμικό φρόνημα από μέσα σου. Δύσκολα ξεριζώνεται από μέσα μας ο κόσμος, εάν δεν ξεριζωθούμε εμείς πρώτα από τον κόσμο, τις αφορμές.

Δύσκολο είναι να αποκτήσει κανείς θεϊκή αγάπη, εάν δεν βγάλει την αγάπη του από την μικρή του οικογένεια, για να μπει στην μεγάλη μας οικογένεια, του Αδάμ - του Θεού.

Ο αρχάριος δεν πρέπει να ρουφήξει κοσμικό φρόνημα στην αρχή της καλογερικής, γιατί θα τσιτσιρίζει συνέχεια, σαν το κερί που παίρνει νερό στο φιτίλι στο πρώτο βούτηγμα.

Ο νέος, που έχει ζωηράδα και εγωισμό, δεν πρέπει να ταπεινώνεται απότομα από τον Γέροντα, γιατί θα πετάει παραφυάδες, όπως το δέντρο το νέο, που έχει πολλούς χυμούς, όταν κλαδεύεται πολύ. νώ το πνευματικό σου δέντρο είναι μικρό και τα κλωνάρια του χαμηλά, δέξου το πνευματικό φράξιμο και το δέσιμο του περιορισμού με χαρά, για να μην κουτσουρευτείς και αχρηστευθείς από τα κατσίκια. Κάνε υπομονή, να μεγαλώσεις πνευματικά, για να τρέφεις με τους καρπούς σου και να δροσίζεις με την σκιά σου.

Το δεντράκι δένεται απαλά με χόρτο και όχι με σύρμα, γιατί πληγώνεται ο φλοιός και κατσιάζει. Και ο περιορισμός του αρχάριου να είναι απαλός, με καλοσύνη, για να μην κατσιάσει πνευματικά.

Το πνευματικό παιδί δεν πρέπει να δίνη δικαιώματα πνευματικά σε κανέναν άλλον εκτός από τον Γέροντά του, ούτε να λέει λογισμούς του σε κοσμικούς και να ταπεινώνεται, διότι θα βλαφτεί ψυχικά από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν την μεγάλη αρετή της ταπεινοφροσύνης.

Ο σαρκικός πόλεμος δεν είναι εμπόδιο στο νέο που θέλει να γίνη Μοναχός, αρκεί να μη σκέφτεται τον γάμο. Με λίγη άσκηση, νηστεία, αγρυπνία και προσευχή υποτάσσεται η σάρκα στο πνεύμα, όταν φυσικά υπάρχει ταπεινό φρόνημα. Αποταμιεύει δε παράλληλα ο νέος και ουράνιο μισθό από τον αγώνα του.

Μην ξεκινάτε για τον Μοναχισμό, εάν δεν έχετε ολόκληρη την καρδιά σας εσείς, γιατί θα αποτύχετε.

Ο νέος που δίνει ολόκληρη την καρδιά του στον Χριστό και αφήνεται με εμπιστοσύνη σε έμπειρο Πνευματικό Γέροντα εύκολα απεκδύεται τον παλαιό του άνθρωπο, όπως η νέα πατάτα που ξεφλουδίζεται με μεγάλη ευκολία. Ενώ ο ηλικιωμένος, εάν δεν είναι πολύ απλός και ταπεινός, μοιάζει με την παλιά πατάτα που δύσκολα ξεφλουδίζεται. Και βραστή να είναι ακόμη, πρέπει να ξεφλουδίζεται.

Πιο καθαρό είναι το Σχήμα που έλαβε κανείς από μικρός, και ας σκονίστηκε και λίγο με την πολυκαιρία, παρά του ηλικιωμένου, που έλαβε στα τελευταία του και το πήρε καθαρό και σιδερωμένο από τον Ράφτη στον Τάφο.

Το μεγαλύτερο μνημόσυνο για τον κόσμο και για τους προγόνους μας είναι η πνευματική μας πρόοδος, διότι δικαιούνται τότε τη θεϊκή βοήθεια - εκτός από την προσευχή μας, που έχει παρρησία, και την χαρά που νιώθουν οι παππούδες για τα καμάρια τους - ενώ από την άσχημη ζωή μας τριπλά υποφέρουν.

Ο μεγαλύτερος και καλύτερος πολύτεκνος είναι εκείνος ο άνθρωπος που αναγεννήθηκε πνευματικά και βοηθάει για την πνευματική αναγέννηση των παιδιών, για να εξασφαλίσουν τις ψυχές των στον Παράδεισο.

Όσοι γεννήθηκαν ανάπηροι ή έγιναν ανάπηροι από άλλους ή από δική τους απροσεξία, εάν δεν γογγύζουν, αλλά δοξάζουν ταπεινά τον Θεό και ζουν κοντά στον Χριστό, με τους Ομολογητάς θα τους κατατάξει ο Θεός.

Ο καλός Θεός είναι όλο φιλότιμο και συγκινείται και από την τιποτένια μας προσφορά! Ενώ εμείς οι άνθρωποι τρώμε το γλυκό μέλι, στον Θεό προσφέρουμε το κερί, και ο Θεός χαίρεται την προσφορά μας!

Ενώ ο Θεός με τα σκουπίδια και την κοπριά τρέφει τα δέντρα, και μας κάνουν τους ωραίους αρωματισμένους καρπούς, και μας προσφέρει πλούσια την ευλογία Του, εμείς οι ταλαίπωροι άνθρωποι με την αχαριστία μας, ενώ τρεφόμαστε από τους ωραίους καρπούς και τους κάνουμε κοπριά, έχουμε δυστυχώς και την υπερηφάνειά μας!

Όλοι οι άνθρωποι δέχονται τις πλούσιες ευλογίες του Θεού, αλλά λίγοι ευχαριστούν τον θεό και είναι ευχαριστημένοι κοντά στον Χριστό.

Πολλοί άνθρωποι τα έχουν όλα, αλλά έχουν και λύπη, γιατί τους λείπει ο Χριστός.