ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΤΙ ΒΟΗΘΑΕΙ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΟ!

ΤΙ ΒΟΗΘΑΕΙ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΟ

Οἱ ἄνθρωποι ποὺ τοὺς χτύπησαν μερικοὶ βαρδάρηδες – δοκιμασίες –, εἴτε γιατὶ τὸ ἐπέτρεψε ὁ Θεός, γιὰ νὰ τοὺς φρενάρη, εἴτε ἀπὸ φθόνο τοῦ πονηροῦ, χρειάζονται μετὰ πολλὲς λιακάδες καὶ δροσιὰ πνευματική, γιὰ νὰ ἀνθήσουν καὶ νὰ καρποφορήσουν. Ὅπως καὶ τὰ δένδρα, ὅταν ξεθαρρεύουν ἀπὸ τὶς χειμωνιάτικες λιακάδες, ἀλλὰ τὰ φρενάρη ὁ βαρδάρης, χρειάζονται μετὰ συνέχεια λιακάδες ἀνοιξιάτικες καὶ βροχούλα, γιὰ νὰ κυκλοφορήσουν οἱ χυμοὶ καὶ νὰ βγάλουν ἄνθη καὶ καρπούς.

Φιλότιμος ἀγώνας μὲ ἐλπίδα καὶ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό. Ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ καὶ ἡ ἁπλότητα μὲ τὸν φιλότιμο ἀγώνα φέρνουν τὴν ἐσωτερικὴ εἰρήνη καὶ σιγουριά, καὶ τότε γεμίζει ἡ ψυχὴ ἀπὸ ἐλπίδα καὶ χαρά. Χρειάζεται ὑπομονή, φιλότιμο καὶ πνευματικὴ παλληκαριά, γιὰ νὰ στεφανωθῆ ὁ ἀθλητής. Ἡ παλληκαριὰ ξεπηδάει ἀπὸ τὴν φιλότιμη καρδιά· καὶ ὅταν κανεὶς κάνη κάτι μὲ τὴν καρδιά του γιὰ τὸν Χριστό, οὔτε κουράζεται οὔτε πονάει, γιατὶ ὁ πόνος γιὰ τὸν Χριστὸ εἶναι γλέντι πνευματικό. Ἡ πνευματικὴ ἀνάπτυξη μπορεῖ νὰ γίνη πολὺ σύντομα μὲ λίγη φιλότιμη θέληση καὶ παρακολούθηση τοῦ ἑαυτοῦ μας. Στὴν συνέχεια θὰ βοηθιέται ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὸν Χριστό, τὴν Παναγία, τοὺς Ἀγγέλους καὶ τοὺς Ἁγίους. Πολὺ βοηθάει ἐπίσης ἡ μελέτη, ἡ προσευχή, ἡ ἐσωστρέφεια, καὶ νὰ ἡσυχάζη κανεὶς λίγο.

Ὁ Χριστός μας δυναμώνει αὐτοὺς ποὺ ἀγωνίζονται «τὸν καλὸν ἀγῶνα», τὸν ὁποῖο ἔκαναν ὅλοι οἱ Ἅγιοι, γιὰ νὰ ὑποτάξουν τὴν σάρκα στὸ πνεῦμα. Ἀκόμη καὶ ὅταν τραυματισθοῦμε, δὲν πρέπει νὰ χάσουμε τὴν ψυχραιμία μας, ἀλλὰ νὰ ζητήσουμε τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ συνεχίσουμε τὸν ἀγώνα μὲ γενναιότητα. Θὰ ἀκούση ὁ Καλὸς Ποιμὴν καὶ θὰ σπεύση ἀμέσως, ὅπως ὁ βοσκός, μόλις ἀκούση ἕνα ἀρνάκι νὰ βελάζη θλιβερά, ὅταν πληγώνεται, ἢ κάποιος λύκος ἢ σκύλος τὸ δαγκώνη, τρέχει, γιὰ νὰ τὸ βοηθήση. Περισσότερο ἔχω ἀγαπήσει, ἔχω πονέσει καὶ τοὺς ἔχω στὸν νοῦ μου συνέχεια αὐτοὺς ποὺ εἶχαν ἐλεεινὴ ζωὴ καὶ ἀγωνίζονται, παρὰ αὐτοὺς ποὺ δὲν βασανίζονται ἀπὸ πάθη. Καὶ ὁ τσομπάνος τὸ πληγωμένο ἢ ἀρρωστιάρικο ἀρνὶ πονάει περισσότερο καὶ τὸ περιποιεῖται ἰδιαίτερα, μέχρι νὰ πάρη ἐπάνω του καὶ αὐτό.

Ἐὰν πάλι ἀγωνιζώμαστε σωστά, ἀλλὰ δὲν βλέπουμε καμμιὰ πρόοδο, συμβαίνει μερικὲς φορὲς τὸ ἑξῆς: Ὁ δαίμονας, ἐπειδὴ τοῦ κηρύξαμε τὸν πόλεμο, ζήτησε ἐνίσχυση ἀπὸ τὸν σατανᾶ. Ἔτσι, ἐὰν πέρυσι πολεμούσαμε μὲ ἕναν δαίμονα, ἐφέτος πολεμᾶμε μὲ πενῆντα, τοῦ χρόνου θὰ πολεμᾶμε μὲ περισσότερους κ.ο.κ. Αὐτὸ δὲν ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς νὰ τὸ δοῦμε, γιὰ νὰ μὴν ὑπερηφανευθοῦμε. Χωρὶς ἐμεῖς νὰ τὸ καταλαβαίνουμε, ὁ Θεὸς ἐργάζεται στὴν ψυχή μας, ὅταν βλέπη καλὴ διάθεση.

Ἀλλὰ νὰ σᾶς πῶ καὶ τί παθαίνουν μερικοὶ καὶ δὲν προοδεύουν; Ἐνῶ ἔχουν προϋποθέσεις, τὶς σπαταλοῦν σὲ μικροπράγματα καὶ μετὰ δὲν ἔχουν δυνάμεις, γιὰ νὰ ἀνταποκριθοῦν στὸν πνευματικὸ ἀγώνα. Ἂς ποῦμε ὅτι ξεκινᾶμε νὰ κάνουμε μιὰ ἐπίθεση στὸν ἐχθρὸ καὶ ἑτοιμαζόμαστε μὲ ὅλα τὰ ἀπαραίτητα, γιὰ νὰ τὸν ἀντιμετωπίσουμε. Ἐκεῖνος ὅμως, ἐπειδὴ φοβᾶται ὅτι δὲν θὰ τὰ βγάλη πέρα, προσπαθεῖ νὰ μᾶς διασπάση καὶ νὰ τραβήξη ἀλλοῦ τὴν προσοχή μας μὲ σαμποτὰζ καὶ προσβολὲς σὲ ἄλλα σημεῖα. Ἐμεῖς τότε στρέφουμε τὴν προσοχή μας ἐκεῖ. Στέλνουμε δυνάμεις δεξιὰ καὶ ἀριστερά. Ὁ καιρὸς περνᾶ· τὰ πολεμοφόδια καὶ τὰ τρόφιμα λιγοστεύουν. Δίνουμε παλιὸ ρουχισμὸ στὸ στράτευμα. Οἱ στρατιῶτες ἀρχίζουν νὰ γογγύζουν. Καὶ τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι νὰ ἐξαντληθοῦν ὅλες οἱ δυνάμεις μας καὶ νὰ μὴν ἀντιμετωπίσουμε τὸν ἐχθρό. Ἔτσι κάνουν καὶ μερικοὶ πάνω στὸν πνευματικὸ ἀγώνα.

Μερικὲς φορὲς μπορεῖ ἕνας νὰ ζῆ ἀνάμεσα σὲ Ἁγίους καὶ νὰ μὴν κάνη προκοπή. Ὑπῆρχε μεγαλύτερη προϋπόθεση γιὰ τὸν Ἰούδα, ποὺ ἦταν συνέχεια μαζὶ μὲ τὸν Χριστό; Ὁ Ἰούδας δὲν εἶχε ταπείνωση οὔτε καλὴ διάθεση. Καὶ μετὰ τὴν προδοσία του πάλι δὲν ταπεινώθηκε· βρόντησε τὰ ἀργύρια μὲ θυμὸ καὶ ἐγωισμὸ καὶ πῆγε μὲ πονηριὰ στὴν ἀγχόνη. Καὶ οἱ Φαρισαῖοι κινήθηκαν σὰν τὸν διάβολο. Ἀφοῦ ἔγινε ἡ δουλειά τους, εἶπαν στὸν Ἰούδα: «Σὺ ὄψει». Ὁ Θεὸς ἐνεργεῖ ἀνάλογα μὲ τὴν κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου. Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο δὲν ἐμποδίζεται ἀπὸ τίποτε. Αὐτὸ ποὺ κατάλαβα εἶναι ὅτι, ὅπου καὶ ἂν βρεθῆ κανείς, ἂν ἀγωνισθῆ φιλότιμα, μπορεῖ νὰ πετύχη τὸ ποθούμενο, τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς του. Ἐδῶ ὁ Λὼτ ζοῦσε μέσα στὰ Σόδομα καὶ στὰ Γόμορρα καὶ σὲ τί κατάσταση πνευματικὴ ἦταν! Τώρα, εἴτε τὸ θέλουμε εἴτε δὲν τὸ θέλουμε, πρέπει νὰ ἀγωνισθοῦμε νὰ γίνουμε καλύτεροι, ὥστε νὰ ἐνεργῆ ἡ θεία Χάρις μέσα μας. Τὰ γεγονότα μᾶς ἀναγκάζουν καὶ θὰ μᾶς ἀναγκάσουν νὰ πλησιάσουμε περισσότερο στὸν Θεό, γιὰ νὰ ἔχουμε θεϊκὴ δύναμη, ὥστε νὰ ἀντιμετωπίζουμε σωστὰ κάθε κατάσταση – καὶ φυσικὰ ὁ Καλὸς Θεὸς δὲν θὰ μᾶς ἀφήση· θὰ μᾶς προστατεύση.

Πάντως νὰ ξέρουμε, ὅταν καλυτερεύουμε τὴν πνευματική μας κατάσταση, τότε καὶ ἐμεῖς νιώθουμε καλύτερα, ἀλλὰ καὶ τὸν Χριστὸ χαροποιοῦμε. Ποιός μπορεῖ νὰ φαντασθῆ τὴν μεγάλη χαρὰ ποὺ αἰσθάνεται ὁ Χριστός, ὅταν τὰ παιδιά Του προχωροῦν; Εὔχομαι νὰ κάνουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι πνευματικὴ προκοπὴ καὶ νὰ ἑνωθοῦν μὲ τὸν Χριστό, ποὺ εἶναι τὸ Α καὶ τὸ Ω. Ὅταν ἀπὸ τὸ Α καὶ τὸ Ω ἐξαρτᾶται ὅλη ἡ ζωή μας, τότε ὅλα εἶναι ἁγιασμένα.

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΛΟΓΟΙ Β'- ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ