Σήμερα θα 'θελα να σου
μιλήσω για την ιστορία μιας σχέσης. Είναι αληθινή ιστορία και με πολλά
διδάγματα.... Πριν 6-7 χρόνια μια
γυναίκα αποφάσισε να προχωρήσει και να δημιουργήσει μια σχέση. Εκείνος ήταν
γλυκομίλητος, ταπεινός, γεμάτος αγάπη. Άνθρωπος φτωχός, μα με ταπείνωση...
Εκείνη τον είδε, του άρεσε. Αποφάσισε να του μιλήσει. Πήρε το θάρρος, τον
βρήκε. Εκείνος δέχτηκε. Όλα έδειχναν να κυλούν μια χαρά. Ώσπου στον αρραβώνα
επάνω, εκείνος κατά παραχώρηση Θεού (άλλο μεγάλο κεφάλαιο κι αυτό...) απέκτησε
μια σπάνια ασθένεια στην καρδιά και έκανε δυο χειρουργεία απανωτά.... Εκείνη αμέσως άρχισε
να σκέφτεται λογικά: "Και τι θα γίνει; Πώς μπορώ να μείνω μαζί του; Τι με
νοιάζει που είναι τόσο γλυκός και καλός; Αφού είναι φτωχός! Δεν έχει καν
αυτοκίνητο! Άμα πεθάνει τι θα γίνω εγώ; Και άμα γεννήσω και παιδιά; Πώς θα τα
μεγαλώσω"; Εκείνος το αντιλαμβανόταν, το ένιωθε πως εκείνη δυσκολευόταν,
αλλά δεν την πίεσε. Της έδωσε ελευθερία. Κι εκείνη, παρόλο που αυτός ήταν ακόμη
στο νοσοκομείο τον παράτησε κι έφυγε. Μετά από λίγες
βδομάδες γνώρισε έναν άλλο άντρα που ήταν υγιής. (Και είχε και αυτοκίνητο και
δουλειά και απ' όλα!). Πάλι με τη λογική τα κοίταξε εκείνη. Ωφελιμιστικά.
Πέρασαν λίγους μήνες μαζί. Αρραβωνιάστηκαν. Παντρεύτηκαν. Έκαναν και 3 παιδιά
μέσα σε 4 χρόνια, τα 2 πρώτα δίδυμα. Και στον τέταρτο χρόνο επάνω ο άντρας της
αιφνιδιαστικά σε τροχαίο πέταξε για τα λημέρια τα ουράνια... Η ιστορία αυτή με
συγκλόνισε όταν την άκουσα. Πολλά τα μηνύματα και τα διδάγματα... Οι σχέσεις,
αλλά και η ζωή μας ολόκληρη δεν μπορεί να ιδωθεί με τη στείρα, την ανθρώπινη
λογική μας. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι ο πρώτος άντρας ακόμη και τώρα (7
χρόνια μετά) είναι μια χαρά.... Δε ξέρω τι άλλο να
γράψω ούτε και πώς... Πηγή: http://xristianos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου