Π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ: ΟΧΙ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΑΛΛΑ ΜΕΤΑΝΟΙΑ. Η ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΕΚΑΤΟ ΤΟΙΣ ΕΚΑΤΟ ΕΚ ΤΟΥ ΠΟΝΗΡΟΥ

σ.σ. Υπάρχει κάποια αμφιβολία ότι η θρασύτητα με την οποία οι αντίχριστες δυνάμεις μας κουνάνε σήμερα το δάχτυλο δεν είναι απότοκο των πολύχρονων δαιμονικών διαλόγων που έχουν ανοίξει δεξιά και αριστερά πολλοί ταγοί της Εκκλησίας; Οι λεγόμενοι νεο-ορθόδοξοι, οι μεταπατεριστές και λοιποί κληρικοί και θεολόγοι που αλλοιώνουν μεθοδικά την διδασκαλία της Εκκλησίας μπροστά στους ‘δεν είδα, δεν άκουσα’ ταγούς της Εκκλησίας, δεν είναι οι δούρειοι ίπποι των διαλόγων;

 Σε άλλη ομιλία του ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος μας περιέγραψε την μέθοδο: διάλογος, συνύπαρξις, διείσδυσις, ανατροπή. Και φτάσαμε σήμερα στο σημείο να ποινικοποιείται η Πίστη μας και να μην ακούγεται κιχ. Όταν όμως επρόκειτο για τους μισθούς τους, τότε όλοι ξεσηκώθηκαν.

……………………………

Θα ‘θελα να σας έλεγα κάτι. Δεν θα το επεκτείνω πολύ αλλά σύντομα θα το πω. Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να δημιουργήσουν έναν διάλογον με τον Χριστιανισμόν και αυτοί είναι η αιρετική Δύσις. Οι Προτεστάνται, το λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών» και οι Ρωμαιοκαθολικοί. 

Χρόνια επί χρονών κουβεντιάζουν και κουβεντιάζουν. Και διάλογοι επί διαλόγων συνεχώς για να βρούμε τί; Είναι τόσο απλό. Εάν, ω Προτεσταντική ή Ρωμαιοκαθολική Δύση επιθυμείς να γνωρίσεις την Αλήθειαν, δεν χρειάζονται οι διάλογοι, μετανόησε και έλα εις την Ορθοδοξία. Τελείωσε. Η οδός είναι απλή, είναι η μετάνοια.

Τόσο πολύ έχει κατηγορηθεί αυτό το «Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών», και μην νομίζετε πως είναι κάτι που δεν μας ενδιαφέρει όλους, διότι απλούστατα παρέλκει τον χρόνον, δημιουργεί φθορά εις την Ορθοδοξίαν, διότι όσοι πηγαίνουν εκεί υφίστανται αυτήν την φθοράν και είναι ένα δυστύχημα πως μέχρι τώρα παρά τις τόσες ημιεπίσημες, ανεπίσημες και επίσημες κατακραυγές δεν το έχουμε κατανοήσει. Φοβερή φθορά.

Δεν είναι όμως μόνον αυτό. Είναι τελευταία η δημιουργία ενός λεγομένου «νεοορθοδόξου ρεύματος». Ο χαρακτηρισμός δεν είναι δικός μου. Έχει δημοσιευθεί σε κάμποσα περιοδικά… και δεν είναι τι άλλο παρά μία προσπάθεια κάποιων θεολόγων και κληρικών «προοδευτικών» κατά τον χαρακτηρισμό των αντιθέτων -ποίων; των Μαρξιστών- να δημιουργηθεί διάλογος ανάμεσα στον Μαρξισμό και τον Χριστιανισμόν. Δεν λέγω καινούρια πράγματα ούτε κομίζω γλαύκας εις Αθήνας. Γνωστά. Δημοσιεύθηκαν στις εφημερίδες δήθεν υπό την μορφή μίας ερεύνης. Μία σειρά άρθρων να γίνει ένας τρόπος προσεγγίσεως και ευρέσεως -άκουσον άκουσον- κοινών σημείων. Κοινών σημείων! Ένας διάλογος λοιπόν μεταξύ Μαρξισμού και Χριστιανισμού. [σ.σ. ήδη είχαμε το «επιστημονικό»!! συνέδριο «Εκκλησία και Αριστερά»]

Είναι τόσο απλό το πράγμα. Δεν χωράει κανένας διάλογος. Εάν θα ήθελες να γίνεις Χριστιανός, θα γίνεις μόνο Χριστιανός και δεν μπορείς να είσαι Μαρξιστής. Δεν γίνεται. Και πως θα γίνεις Χριστιανός; Μόνο με μία μέθοδο. Όχι με τον διάλογο αλλά με την μετάνοια. Άλλη οδός πλην της μετανοίας δεν υπάρχει. Ή θα πεις, μετανοώ για ό,τι είμαι, Μασώνος είμαι, Μαρξιστής είμαι, ό,τι είμαι, άθεος είμαι, αναρχικός είμαι… Ό,τι είσαι, εάν θέλεις να γίνεις Χριστιανός θα μετανοήσεις χωρίς να ανοίξεις διάλογο.

Ο διάλογος στην Αγία Γραφή υπάρχει. Στην Καινή Διαθήκη υπάρχει. Ο Χριστός ανοίγει διάλογο με την Σαμαρείτιδα, αλλά ο διάλογος εκεί είναι στοιχείον παιδαγωγικόν δια να αγρευθεί ο υποψήφιος πιστός, με την έννοια να εμβαθύνει μέσα εις το νόημα των πραγμάτων. Έχομε μάλιστα αν θέλετε, δύο κυρίως διαλόγους κάπως έτσι ανεπτυγμένους. Είναι ο διάλογος του Κυρίου με τον Νικόδημο και ο διάλογος του Κυρίου με την Σαμαρείτιδα γυναίκα. Δεν υπάρχει πρόθεσις του Κυρίου ανοίγοντας διάλογο να υποχωρήσει σε κάτι από την διαλεκτική που θα διημείβετο ανάμεσα στον Χριστό και τον Νικόδημο ή την Σαμαρείτιδα γυναίκα. Ούτε στο ελάχιστο. Αλλά ο διάλογος, ξαναλέγω, έχει παιδαγωγική φόρμα για να κατανοηθεί εκ μέρους του άλλου κάτι. Φερ’ ειπείν: -«Δωσ’ μου να πιω». -«Μπα, εσύ Ιουδαίος ζητάς από μένα μία Σαμαρείτιδα;» Αν ήξερες ποιός είναι Εκείνος που σου λέγει αυτό… 

Ένας τρόπος είναι αλλά όχι με την έννοια να βρούμε κοινά σημεία. Ο διάλογος που θα καταλήξει διαλεκτική, δηλαδή να βρούμε κοινά σημεία για να ΣΥ-ΝΥ-ΠΑΡ-ΧΟ-ΜΕ… Βλέπετε πόσο αργά μιλάω; Εγώ μιλάω πολύ γρήγορα, αλλά μιλάω αργά επίτηδες… Για να ΣΥ-ΝΥ-ΠΑΡ-ΧΟ-ΜΕ… Να συνυπάρχει ο Μασωνισμός με τον Χριστιανισμό. Να συνυπάρχει ο Χριστιανισμός με τον Μαρξισμό. Να συνυπάρχει ο Χριστιανισμός με την αναρχία. Να συνυπάρχει -άκουσον και αυτό- ο Χριστιανισμός με την αθεΐα. Αυτό το πράγμα ως διαλεκτική… είναι εκ του πονηρού. ΕΙΝΑΙ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ΕΚΑΤΟ ΤΟΙΣ ΕΚΑΤΟ. 

Θα ξαναπώ άλλη μία φορά. ΜΙΑΝ ΟΔΟΝ ΕΓΝΩΡΙΣΕ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΕΛΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ Σ’ ΑΥΤΟΝ. ΕΙΝΑΙ Η ΟΔΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ. 

ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ. Και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής αυτό έλεγε και ο Κύριος με αυτό άρχιζε το κήρυγμά Του. Μετανοείτε. Θέλετε να μπείτε στην Βασιλεία του Θεού; Μετανοείτε.

ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΩ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ. Η Αλήθεια είναι πλήρης και αποκεκαλυμμένη. Ή την δέχεσαι ή δεν την δέχεσαι. Τα παραπανήσια από τον διάβολο είναι, τα περισσά εκ του πονηρού εστί.

Το λέγω με την ευκαιρία εδώ της μετανοίας και μάλιστα επειδή τελευταία πολλά γράφονται στα περιοδικά, αυτά τα κουλτουριάρικα περιοδικά που έχουνε βγει και κυκλοφορούν. Πολλά κουλτουριάρικα περιοδικά. Γράφονται αυτά τα πράγματα: διάλογος, λέει, με το Άγιον Όρος. Και εκεί βλέπετε κάτι παράξενα, παράξενα πράγματα… Αυτές οι περίεργες προσεγγίσεις χωρίς να εγκαταλείπουν τις θέσεις των εκείνοι που έχουν αυτές που έχουν. Μαρξισταί. Το λένε καθαρά. Είμεθα Μαρξισταί και θέλομε να κάνουμε διάλογο. 

Τι θα βγάλουμε; Δεν βγαίνει τίποτα. Θέλεις να σωθείς; Θα γίνεις Χριστιανός… Δεν έχουμε τίποτα να κουβεντιάσουμε. Μπορεί αύριο να ‘ρθουν και σε μένα να μου πουν «τι έχετε να πείτε;» Τα είπα πιο μπροστά. Αυτά που σας λέγω. 

Σας το λέγω καθαρά αυτό το πράγμα. ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΔΕΝ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ.
Το λέγω δια τρίτην φορά. ΜΙΑ ΟΔΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ. Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ. ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.

Είναι αληθή; Είναι Αγιογραφικά αυτά; Εάν κανείς θα ήθελε να ελέγξει αυτά που λέγω ας τα ελέγξει. Είναι Αγιογραφικά, είναι ίσια. Οτιδήποτε άλλο δεν είναι σωστό.

 ……………………………..

Απομαγνητοφώνηση Φαίη. Τας Θύρας Τας Θύρας -