ΔΙΗΓΗΣΗ ΤΟΥ Π. ΙΩΑΝΝΗ ΒΕΡΝΕΖΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΙΑΚΩΒΟ ΤΣΑΛΙΚΗ

Διήγηση του π. Ιωάννη Βερνέζου

για τον Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη

 

Το 1977 ο π. Ιωάννης Βερνέζος, στο Προκόπι Εύβοιας, του ζήτησε να προσευχηθεί, γιατί παρ’ όλες τις προσπάθειες δεν μπορούσε να βρει νερό και όλα είχανε ξεραθεί. Την εποχή μάλιστα της οργανωμένης
εξέγερσης για τα δάση του Μπέκερ, όταν πολλοί στραφήκανε και κατά του π. Ιωάννη. Τότε ο π. Ιάκωβος υποσχέθηκε ως εξής:
-Θα πάω αμέσως να κάνω την προσευχή μου στον άγιο Δαβίδ, να βρεις νερό. Θα πω στον Όσιο να έρθει εκεί, να πάρει και το θείο Ιωάννη (το Ρώσο) και όπως με το ραβδί του χτύπησε κι έβγαλε νερό στο μοναστήρι του, έτσι να χτυπήσει και να βγάλει νερό στον καλό μας ιερέα.
Βρέθηκε γρήγορα νερό και, όταν ο π. Ιωάννης πήρε τηλέφωνο να ευχαριστήσει, πριν ειπεί οτιδήποτε, ο γέροντας ενημέρωσε:
-Πάτερ μου, αφού παρακάλεσα θερμά, μου είπε ο όσιος Δαβίδ έσκυψε το κεφάλι του, χαμήλωσε το βλέμμα και μου έκανε νόημα ότι θα βρεις νερό, προχώρει!

Είναι περίεργο ότι ένιωθε αλλιώς για τους άλλους Αγίους και αλλιώς για τον όσιο Ιωάννη το Ρώσο, τον όποιο μάλιστα καλούσε για βοήθεια μαζί με τον όσιο Δαβίδ. Όταν καλούσε και τους δύο, έδινε την εντύπωση ότι ο όσιος Ιωάννης ήτανε αναγκαίος ως νεώτερος, να τρέξει γρηγορότερα, επειδή ο όσιος Δαβίδ ήτανε γηραιός. Με τον όσιο Ιωάννη όμως δεν γινόταν επιτακτικός, όπως με τον όσιο Δαβίδ.
Ντρεπόταν ακόμη και να λειτουργήσει στο Προσκύνημα του όσιου Ιωάννη, στο Προκόπι. Του ζητούσαν:
-Ελάτε, π. Ιάκωβε, να λειτουργήσετε στον όσιο Ιωάννη.
Και κείνος απαντούσε:
-Είμαι άξιος εγώ ο χοϊκός να βρεθώ μπροστά στο θείο Ιωάννη!
Και πάντα, όταν πρόφερε το όνομα του όσιου Ιωάννη, τον οποίο συχνότερα έλεγε «θείο Ιωάννη» και «Ομολογητή», η φωνή του στις λέξεις «θείος» και «Ομολογητής» έπαιρνε μια μεγαλόπρεπη επισημότητα, λες κι έβλεπε τον άγιο μπροστά του και τον προσφωνούσε ως βασιλέα.
Τον όσιο Ιωάννη όχι μόνο τον παρακαλούσε να συντρέχει στις ανάγκες των πιστών, μα τον έβλεπε ζωντανό, έξω από τη λάρνακα του, να σπεύδει σε βοήθεια. Το 1986, ο π. Ιάκωβος διηγόταν πως ο άγιος Ιωάννης εργάζεται ζωντανός έξω από τη λάρνακα. Τον ρώτησα χαμηλόφωνα, καθώς καθόμουν δίπλα του:
-Τον είδατε σεις έξω;

Ο γέροντας συνέχισε, γιατί στη συζήτηση βρισκόσανε κι άλλοι. Το ίδιο ερώτημα, του το έκανα δυο φορές ακόμα, χαμηλόφωνα, να μην ακούσουνε οι άλλοι. Τότε αφοπλιστικά, χωρίς ν’ αλλάξει ρυθμό, απάντησε:
-Αφού τον βλέπεις το πρωί, που μαζεύεται ο Άγιος και μπαίνει στη λάρνακα του! Είναι ώρες που δε βρίσκεται στη λάρνακα!
Το θαύμα τούτο, ότι κάποτε ο Άγιος Ιωάννης δε βρίσκεται στη λάρνακα του, το έχουνε διαπιστώσει και άλλοι, όπως ο ιερέας-προϊστάμενος του Προσκυνήματος. Ο όσιος Ιωάννης αξίωνε το μακαριστό γέροντα με διαλογική συζήτηση εναργή και αφοπλιστική. Ακόμα περισσότερο, ο γέροντας έβλεπε ολόσωμο και ζωντανό τον Όσιο, με τον όποιο συζητούσε. Επιστρέφοντας από ιατρικές εξετάσεις, πέρασε, όπως πάντα, να προσκυνήσει τον όσιο Ιωάννη. Γονάτισε στη λάρνακα του οσίου και σε λίγο είδε τον Όσιο να του λέει. καθώς τα διηγήθηκε ο ίδιος ο γέροντας:
-Έχω μια δουλειά τώρα και πρέπει να φύγω. Εσύ να μη δεχτείς να κάνεις Εσπερινό μέχρι να επιστρέψω.
Όταν γύρισε ο Άγιος, του είπε:
-Νομίζεις ότι ευλογώ όλους όσους έρχονται εδώ; Να, αυτή τη γυναίκα, που προσκύνησε τώρα με τα παιδιά της, δεν την ευλόγησα.
«Γιατί»; ρώτησε ο π. Ιάκωβος.
-Γιατί βλαστημάει τα παιδιά της!

Από το βιβλίο «Ο Μακαριστός Ιάκωβος Τσαλίκης»