Ένα-δυο χρόνια μετά την κοίμηση του Γέροντα, με έδιωξαν από το νοσοκομείο, χωρίς κάποια αιτία, και από την στεναχώρια μου είχα ένα φοβερό πόνο στο στομάχι. Ήθελαν να με χειρουργήσουν στο στομάχι, αλλά δεν τους άφησα, όπως είχα υποσχεθή στον γέροντα Ιάκωβο. Έγιναν ακριβώς όλα όπως μου τα είχε πει ο Γέροντας. Πήγα τότε στο Μοναστήρι και βγήκε ο π. Κύριλλος με την αγία Κάρα και μου λέει, «πάρε την αγία Κάρα και σταυρώσου όπου πονάς». Πονούσα στην πλάτη, στην χολή, στο στομάχι, σταυρώθηκα με την αγία Κάρα και μου λέει ο π. Κύριλλος: «Μη ρωτάς τι είδα! Είδα τον π. Ιάκωβο με τον όσιο Δαβίδ και μου είπαν ότι είσαι καλά». Και όντως πήγα στο νοσοκομείο, έκανα εξετάσεις και γύρισα σπίτι μου χωρίς να έχω κανένα πρόβλημα.
Η συνέχεια είναι ότι παρακαλούσα τον Γέροντα για την δουλειά μου. Όταν την επομένη μέρα πήγα σ’ ένα άλλο Νοσοκομείο να βρω δουλειά, αμέσως οι πόρτες άνοιξαν, σαν να είχε δώσει εντολή ο Γέροντας στον Διευθυντή να με πάρουν και να μου πη «σήμερα κιόλας δουλεύεις…». Κάτι το οποίο δεν έχει ξαναγίνη, χωρίς μέσον, χωρίς χαρτιά, να με πάρουν. Την προηγούμενη μέρα με έδιωξαν από το άλλο Νοσοκομείο, και την επομένη το βράδυ να είμαι με δουλειά σε άλλο Νοσοκομείο.
*_Από το βιβλίο: Ο Γέρων Ιάκωβος (Διηγήσεις – Νουθεσίες – Μαρτυρίες), σελ. 300, 309. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» 2016._*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου