ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 3 Αυγούστου 2023

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ: ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ ΚΑΙ ΠΑΜΠΤΩΧΟΣ ΔΕΣΠΟΤΗΣ!

Μητροπολίτης Σιατίστης Αντώνιος: Ένας απλός και πάμπτωχος Δεσπότης
 
(Ο ”πιο ταπεινός δεσπότης της Εκκλησίας”, όπως τον αποκάλεσαν πολλοί άφησε την τελευταία πνοή του στο “Μποδοσάκειο” νοσοκομείο Πτολεμαΐδας σε ηλικία 85 ετών, μετά από τρίμηνη μάχη με τον καρκίνο. Ο θάνατος του, προκάλεσε μεγάλη οδύνη στον λαό της Σιάτιστας και της ευρύτερης περιοχής της ιεράς Μητρόπολης ).
 
Ο Μακαριστός Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Αντώνιος Κόμπος γεννήθηκε το 1920 στο Άργος Αργολίδος. Ηταν απόφοιτος της Μαρασλείου Παιδαγωγικής Ακαδημίας Αθηνών και της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Κάτοχος μεγάλης θεολογικής παιδείας, συμπλήρωσε της σπουδές του στα Πανεπιστήμια Οξφόρδης και Παρισίων.
Διετέλεσε καθηγητής και Διευθυντής Ιερατικών Σχολών. Κατά τα έτη 1971-74 υπηρέτησε ως ιεροκήρυκας εις την Ιεράν Μητρόπολιν Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Διάκονος εχειροτονήθη εις τας 3.12.67, πρεσβύτερος δε εις τας 4.12.67. Την 23ην Μαΐου 1974 εξελέγη Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης.
Εξέδωσε αξιόλογα επιστημονικά έργα. Δημοσίευσε βιβλιοκρισίας και άρθρα εποικοδομητικά εις διάφορα περιοδικά. Εκοιμήθη εν Κυρίω τη 17/12/2005.
Απλός καί πάμπτωχος ό Δεσπότης Αντώνιος. Δέν είχε Μερσεντές μέ οδηγό, αλλά ανέβαινε καί στίς καρότσες τών αγροτικών γιά τίς μετακινήσεις του. Όταν τά έργα μιλούν από μόνα τους τότε τά σχόλια περιτεύουν…
 
============================================
 
Αιτία, ένα γράμμα…
 
“Στέλιο, αγαπητέ φίλε και αδελφέ, Καλημέρα,
Άργησα να σου γράψω. Απουσίαζα. Σου οφείλω τα βιογραφικά που τα φωτοτύπησα από τον τόμο που εκδόθηκε για τα τριάντα χρόνια της επισκοπικής του διακονίας.
Εκείνο πού θά ήθελα να σε βεβαιώσω είναι ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν Άγιος. Ζούσε άγια. Είκοσι χρόνια που τον έζησα από κοντά το έβλεπα, το ένοιωθα. Ακτινοβολούσε φως, γέλιο, ήρεμο. Απλός σ’ όλα του. Φτωχός μέχρι τρέλας. Λιτός απερίγραπτα.
Ντρέπομαι όταν αναλογίζομαι το πόσες φορές λειτούργησα μαζί του κι εγώ φορούσα στολές πλούσιες κι αυτός ήταν πλάι μας φτωχότατος.
Θα σου πω κάτι για να θαυμάσεις πάνω σ’ αυτό. Αγόρασα μια βαλίτσα, κάποτε, για τις στολές μου όταν μετακινούμουνα. Δερμάτινη. Ήλθε λοιπόν στην Εκκλησία, ως τοποτηρητής. Είχε μια βαλίτσα ξύλινη – εσωτερικά επενδυμένη με ταπετσαρία χάρτινη, σαν κι αυτές που έχουν κάτι λαϊκά μπαούλα.
Ντράπηκα. Παπάς εγώ. Δεσπότης αυτός.
Του λέω, «Γέροντα δεν πάει άλλο. Θα πάρετε τη βαλίτσα τη δική μου».
Επαναστάτησε. «Όχι» μου λέει, «εσύ είσαι οικογενειάρχης, έχεις παιδιά και άλλα τέτοια». Τελικά την πήρε. Ύστερα από μέρες μου τηλεφώνησε. «Έλα να πάμε να λειτουργήσουμε σε κάποια κωμόπολη». Πάω, τι να δω. Η ξύλινη βαλίτσα. «Πάλι τα ίδια» του λέω. «Παιδάκι μου, μου λέει, «έπιασε τόπο, την έδωσα σε μια φτωχιά».
Πήγαμε, κάποτε με του δικούς μου στη Σιάτιστα να τον επισκεφθούμε. Και τι να δούμε: Σφουγγάριζε τις σκάλες της Μητρόπολης. «Αυτά τα λεφτά που θα ’δινα σε μια γυναίκα τα βάζω στο φιλόπτωχο – κι ύστερα μη ξεχνάτε πως αν ήμουνα στο μοναστήρι θα έκανα κάποιο διακόνημα».
 
Μου διηγήθηκε κάποιος:
Ήταν ο πρώτος καιρός που είχε έλθει στη Μητρόπολη. Δεν ήταν ακόμα γνωστός. Πήγε μια Κυριακή σε χωριό στο Βόιο. Τέλειωσε η Λειτουργία. Βγήκε έξω και περίμενε κανένας να τον μαζέψει για τον πάει στη Σιάτιστα. Αυτοκίνητο δεν είχε μέχρι που πέθανε. Στάθηκε ένας με το αυτοκίνητό του, αυτός που μου τα διηγείται, και του λέει. «Παπούλη που πας»; Λέει αυτός Σιάτιστα». «Και εγώ εκεί πάω, αλλά έχω δίπλα μου τη γυναίκα μου. Πρέπει να στριμωχθούμε».
Του λέει ο Δεσπότης.
«Στην καρότσα με παίρνεις;
Λέει «Ναι».
Ανέβηκε στην καρότσα ό Δεσπότης. Φτάσαμε στη Σιάτιστα. Θέαμα. Έτρεξαν άνθρωποι. Στάθηκαν μπροστά στον επίσκοπο. Τον βοήθησαν να κατέβει. Χειροφιλήματα. Ρωτάει ο άνθρωπος.
«Ποιος είναι;»
«Ο Δεσπότης», τού λένε.
Αρχίζει να κλαίει. «Έβαλα», μου λέει, «τον Δεσπότη στην καρότσα κι άφησα τη γυναίκα μου στο κάθισμα».
 
Και τέτοια περιστατικά, Στέλιο πολλά. Αυτός ο Άγιος άφησε περιουσία στη Μητρόπολη. Τα μοναστήρια του.
Ατέλειωτες ώρες εξομολόγηση. Η μισή Κοζάνη πήγαινε σ’ αυτόν. Αγρυπνίες. Κόσμος από Καστοριά, Γρεβενά, Κοζάνη, Πτολεμαΐδα. Δυο φορές έκανε τοποτηρητής από 2-3 μήνες και τα γύρισε όλα τα χωριά της περιοχής, εκατόν πενήντα (150) τον αριθμό, από δύο φορές!
Στην Κηδεία του, όταν ο Αρχιεπίσκοπος είπε ότι σήμερα κηδεύουμε έναν άγιο, ο κόσμος όλος φώναξε με μια φωνή τρεις φορές «Άγιος». Ακόμα σηκώνεται η τρίχα μου…
Αυτές τις ημέρες κυκλοφόρησε ένα βιβλίο «Ένας Φιλομόναχος Επίσκοπος».
Μόλις το πάρω θα στο στείλω. Χαιρέτα όλους. Εύχου – Εύχομαι.
Δικός σου,
Παπα-Γιώργης Μπετσάκος
Κοζάνη, 12 Μαρτίου 2006
 
============================================
 
Μιά μαρτυρία…
 
Ήταν ένας σεμνός ηλικιωμένος κληρικός, ψηλός, αδύνατος, ασκητικός, πού ταξίδευε με το καραβάκι στη γραμμή “Δάφνη-Αγία Άννα.
Στη διαδρομή ήταν λιγομίλητος, συμμαζεμένος. Το καραβάκι πέρασε τα μοναστήρια και έφτασε τον αρσανά της Ι. Μονής Αγίου Παύλου, όπου ο ταξιδιώτης κληρικός έκανε, όπως και σε κάθε μοναστήρι, το σταυρό του.
Πέρασαν από το μουράγιο της Ν. Σκήτης και σε λίγο αντίκρισαν την Αγία Άννα και έκανε πάλι με ευλάβεια το σταυρό του.
Εδώ ήταν ο προορισμός του ευλαβούς κληρικού. Σηκώθηκε από τη θέση του μαζί με τους άλλους και μόλις το καραβάκι έπιασε στο μουράγιο οι περισσότεροι κατέβηκαν εκεί. Κατέβηκε και αυτός.
Γύρισε όμως το κεφάλι του προς τα πίσω και είδε έναν νεαρό ιερομόναχο να αγωνίζεται να βγάλει από το καραβάκι ένα σωρό πράγματα που είχε. Δεν χάνει ευκαιρία και τον ρωτάει..
-Να σε βοηθήσω, πάτερ;
–Να είναι ευλογημένο γέροντα, απαντά ο νεαρός ιερομόναχος, κι αμέσως ο ηλικιωμένος κληρικός παρά την ηλικία του με νεανικό φρόνημα, βοήθησε σβέλτα στη μεταφορά των πραγμάτων από το καραβάκι στο μουράγιο. Τελείωσαν, και ο μοναχός ευχαρίστησε τον άγνωστο κληρικό και εκείνος ξεκίνησε από την άκρη του μουράγιου για να πάρει στη συνέχεια τον ανήφορο…
Τότε τον γνώρισαν μερικοί και έτρεξαν κοντά του. Έβαλαν μετάνοια κατά το συνηθισμένο…
– Ευλόγησον, Δέσποτα!
– Ο Κύριος.
– Ευλογείτε, Σεβασμιότατε!
– Ο Κύριος.
Ο μοναχός τα έχασε!
 
Τόση ώρα λοιπόν τον βοηθούσε ένας Δεσπότης να βγάλει τα πράγματα από το καΐκι; Ποιος νά ήταν άραγε αυτός ο ταπεινός παπάς, όπως έμοιαζε;
Έτρεξε, έβαλε μετάνοια, πήρε ευχή, ζήτησε συγχώρεση που δέχθηκε να γίνει βοηθός του ένας Δεσπότης, κι εκείνος δεν αντέδρασε καθόλου, θεωρώντας το γιά κάτι φυσικό καί ανθρώπινο τό νά προσφέρεις βοήθεια στόν διπλανό σου…
Ποιός Δεσπότης όμως ήταν;
Ήταν ο μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιος Κόμπος.
Μη μου πείτε τώρα, ότι έχουμε πολλούς σαν κι΄ αυτόν ;
 
============================================
 
Μιά ακόμη μαρτυρία…
 
“…Γειά σας φίλοι μου!
Να σας πω και εγώ λίγα περιστατικά γιά τον μακαριστό Αντώνιο!
Ο επίσκοπος κ. Αντώνιος σπάνια χρησιμοποιούσε αυτοκίνητο, και συνήθως πήγαινε με λεωφορείο σε όλες τις Συνόδους της Εκκλησίας.
Με αποτέλεσμα πολλοί Ιεράρχες τον πείραζαν και τον φώναζαν “ο Επίσκοπος των ΚΤΕΛ”.
Μια φορά πανηγύριζε ένα χωριό κοντά στη Σιάτιστα και θα προεξείχε ο Μητροπολίτης. Οδηγό τότε δεν είχε. Οπότε κάνει ωτο-στόπ και στο δρόμο σταματάει ένα τρακτέρ που κουβαλούσε άχυρα με καρότσα.
Ο οδηγός έτσι φτωχό και χωρίς κάτι να δείχνει πως είναι Μητροπολίτης τον πέρασε για απλό μοναχό και του είπε, πως μόνο πίσω στα άχυρα έχει θέση…
Ο Αντώνιος δέχτηκε με χαρά!
Όταν έμπαιναν στο χωριό μέ τόν Δεσπότη πάνω στα άχυρα, κάποιοι χωρικοί τον αντιλήφθηκαν και άρχιζαν να φωνάζουν.
“Ο Δεσπότης ήρθε !… Ο Δεσπότης ήρθε ! ”
Οί καμπάνες άρχισαν να χτυπάνε δυνατά και ο οδηγός του τρακτέρ τα έχασε, αλλά μετά από λίγο κατάλαβε τι γινόταν…
Ένα ακόμη γεγονός ήταν, πως είχε ένα κήπο που όλο σκάλιζε φορώντας κάτι παλιά ράσα. Έτσι, όταν μια παρέα από γνωστούς καί φίλους του πήγαν να τον δουν, δέν τόν κατάλαβαν νομίζοντας πως είναι ο κηπουρός…
–Πού είναι ο Δεσπότης; τόν ρωτάνε.
–Τί τον θέλετε; τούς λέει.
–Να πάρουμε την ευχή του.
–Να πάω να τον φωνάξω., τούς λέει.
Πήγε, έβαλε ένα άλλο καθαρό ράσο, και γύρισε κοντά τους…
Τέλος από προσωπική εμπειρία μπορώ να πω, πως είχε την αθωότητα και αγνότητα μικρού παιδιού, και πολύ μεγάλη αγάπη γιά όλο τόν κόσμο, πού τήν καταλάβαινες από τήν συμπεριφορά του…
 
============================================
  
Από τήν μαρτυρία ενός μοναχού…
 
Όταν ζούσε ο γέροντάς μου, ο οποίος γνώριζε τον Άγιο Σιατίστης αρκετά καλά προτού αυτός γίνει Μητροπολίτης, μου ανέφερε τον Άγιο Σιατίστης Αντώνιο Κόμπο ως τον κορυφαίο των Ιεραρχών της Εκκλησίας μας. Έτσι όταν κοιμήθηκε ο γέροντάς μου, πήρα τηλέφωνο τον Άγιο Σιατίστης για να τον επισκεφθώ…
Μου είπε, να πάω σε κάποιες ημέρες, στις 22 Ιουνίου 2004, επειδήεκείνες τις ημέρες είχε πολλές υποχρεώσεις. Ξεκίνησα από το σπίτι μου με το αυτοκίνητό μου, και κατά τις έντεκα το πρωΐ ήμουν έξω από την Μητρόπολη Σισανίου και Σιατίστης. Πρώτη μου φορά που επισκεπτόμουν Μητροπολίτη.
Μπαίνω σε ένα μικρό σχετικά δωμάτιο με λίγα γραφεία, που μάλλον υπόγειο θύμιζε, και ζήτησα τον Σεβασμιώτατο. Σε ένα ίσως λεπτό της ώρας έρχεται σε αυτό το υπόγειο ένας ταπεινός Χαριτωμένος Γέροντας, σκυφτός από την ηλικία, που θύμιζε μάλλον Γέροντα μοναχό, παρά τους Επισκόπους που συνήθως βλέπουμε στις μικρές οθόνες.
 
Αυτός ο ταπεινός Γέροντας ήταν ο Σεβασμιώτατος! Ήρθε για να με προϋπαντήσει, έναν τυχαίο νέο, που ούτε καν τον γνώριζε. Αφού μέοδήγησε στο γραφείο του στον επάνω όροφο, εξομολογήθηκα, και μετά άρχισε να με νουθετεί με τα σοφά και πνευματικά του λόγια. Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση, και θέλω να το καταθέσω, είναι ότι μου μίλησε ότι έχουμε την αίρεση του Οικουμενισμού στην Εκκλησία μας.
Και όταν τον ρώτησα, αν πούμε π.χ. ότι ο τάδε Επίσκοπος είναι Αιρετικός Οικουμενιστής, τότε αυτό είναι Ομολογία Πίστεως;
Ο Άγιος Γέροντας, δεν ήταν θετικός (δεν συμφωνούσε δηλαδή με την διατύπωση αυτή) στην παραπάνω μου ερώτηση, και κατάλαβα ότι οιΆγιοι έχουν την διάκριση και πληροφορούνται από τον Θεό για τις όποιες ενέργειές τους, ειδικά στα θέματα της Εκκλησίας Του…
 
============================================
 
Το παρακάτω κείμενο είναι από την εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ”:
 
Τον χαρακτηρίζουν «ασκητή της πόλης». Μαγειρεύει μόνος του, καθαρίζει ο ίδιος το μητροπολιτικό σπίτι, δεν χρησιμοποιεί κινητό τηλέφωνο, ενώ σπάνια μιλά και στο σταθερό.
Επισκέπτεται την Αθήνα για να συμμετάσχει στις Συνόδους χρησιμοποιώντας… το λεωφορείο του ΚΤΕΛ, κάνει περιοδείες στα «κουτσοχώρια» με τα πόδια και έχει ξεχάσει πώς είναι τα πλούσια αρχιερατικά άμφια. «Εγώ είμαι ένας καλόγερος», επιμένει ο ίδιος.
Ο 84χρονος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιος ξεχωρίζει για τη λιτή και ταπεινή ζωή που κάνει. Μητροπολίτης από τις «Νέες Χώρες», τρέφει θαυμασμό για τον Οικουμενικό Πατριάρχη, «είναι άγιος άνθρωπος», λέει.
«Τι να το κάνει ένας καλόγερος το κινητό, αφήστε που βλάπτει κιόλας», απαντά με χαμόγελο στην παρατήρηση των «ΝΕΩΝ», ότι δεν ακολουθεί την τεχνολογία.
«Εγώ είχα γέροντα τον Μητροπολίτη Κορινθίας, που πήγε μετά στην Αμερική. Αυτός μου είχε πει ότι ο επίσκοπος είναι καλόγερος και έτσι πρέπει να είναι». Όταν καλείται να σχολιάσει το ότι δεν συμβαίνει το ίδιο με άλλους μητροπολίτες, περιορίζεται να πει πως «πρέπει να έχουμε ακτημοσύνη, καρτερία και παρθενία, αυτές είναι οι αρετές του μοναχού».
« Άγιος άνθρωπος…»
 
Οι κάτοικοι της Σιάτιστας κάνουν λόγο για «άγιο άνθρωπο», που είναι κλειστός, δεν δίνει δικαιώματα και ζει όπως οι καλόγεροι. Μερικοί υποστηρίζουν ότι έχει περιορισμένη παρουσία στα κοινά, τονίζοντας πάντως ότι αποτελεί «στάση ζωής» για τον ίδιο.
«Είναι κάτι παραπάνω από καλός. Δεν είναι διακοσμητικός, αρνείται τα λούσα και τις πολυτέλειες, ούτε αυτοκίνητο δεν έχει», είπε ο κ. Γιώργος Ράμος, που διατηρεί περίπτερο στη Σιάτιστα.
Ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης απαντά με χαμόγελο σε όλα. Όταν όμως καλείται να σχολιάσει τα σκάνδαλα που συνταράσσουν το τελευταίο διάστημα την Εκκλησία της Ελλάδος, παίρνει αποστάσεις.
«Δεν θα κρίνω κανέναν, εγώ είμαι πιο αμαρτωλός απ’ όλους, δεν μπορώ να πω τίποτε. H Ιεραρχία αποφάσισε να γίνει κάθαρση», λέει και κλείνει εκεί το θέμα.
«Ευτυχώς έχουμε δωρεές». Όσο για τις περιουσίες των Μητροπόλεων, ο ίδιος αποκαλύπτει, χωρίς μάλιστα να ερωτηθεί, ότι τα ετήσια έσοδα από τους ναούς δεν υπερβαίνουν τις 4.000 ευρώ. «Ευτυχώς έχουμε και κάποιες δωρεές και φροντίζουμε τα παιδιά να σπουδάσουν· με πενταροδεκάρες και φραγκοδίφραγκα χτίσαμε μοναστήρια», λέει.
H Μητρόπολη Σιατίστης πληρώνει το ενοίκιο δύο φοιτητών στη Θεσσαλονίκη, ενώ χορηγεί μηνιαίο βοήθημα 100 ευρώ σε φοιτητές που κατάγονται από την περιοχή.
Είναι πρόθυμος να ξεναγήσει στα διαμερίσματα της Μητρόπολης, ενώ παράλληλα ικανοποιεί όλα τα αιτήματα υπαλλήλων και μοναχών. H μοναχή Ειρήνη, από το μοναστήρι της Κοίμησης της Θεοτόκου, που επισκέφθηκε τη Μητρόπολη για δουλειές του μοναστηριού, λέει: «Δεν τον βλέπετε, πόσο ταπεινός είναι; Ακόμη και τα ράσα του τα πλένει ο ίδιος, δεν αφήνει κανέναν να τον βοηθήσει».
«Είναι κατ’ ουσίαν ασκητής, ζει γι’ αυτό που τάχθηκε, που δεν είναι επάγγελμα αλλά λειτούργημα», υποστήριξε ο υπάλληλος της Μητρόπολης κ. Ζήσης Γούτας. Ο Μητροπολίτης ασχολείται και με τις δουλειές, εξυπηρετώντας τον κόσμο που έρχεται να τον συναντήσει. «Δεν αρνείται σε κανέναν να ασχοληθεί με το πρόβλημά του».
H μεγάλη αγάπη του είναι τα «κουτσοχώρια», όπως χαρακτηρίζει ο ίδιος τα ορεινά χωριά της περιφέρειάς του, αυτά των 20 και 30 κατοίκων.
«Πήγαινα σε ένα χωριό με στρατιωτικό αυτοκίνητο και τα υπόλοιπα τα περπατούσα με τα πόδια», λέει. Αισθάνεται ακμαίος για να συνεχίσει τις περιοδείες του σε όλες τις ενορίες της Μητρόπολης, παρά τα χρόνια του. «Όταν ύστερα από χρόνια δεν θα μπορώ άλλο, θα αποσυρθώ στο μοναστήρι, εκεί είναι η ζωή μου», καταλήγει.»
 
[ΤΑ ΝΕΑ , 05/03/2005 , Σελ.: N18 Κωδικός άρθρου: A18182N181, ID: 458191]
 
«Δεν με πειράζει που δεν έχω αυτοκίνητο, όπως οι άλλοι μητροπολίτες, ούτε που με αποκαλούν δεσπότη των τρόλεϊ. Μπορεί να κουράζομαι αλλά, δόξα τω Θεώ, ακόμη κρατιέμαι γερά στα πόδια μου».»
[ΤΑ ΝΕΑ , 22/11/2001 , Σελ.: N04, Κωδικός άρθρου: A17199N043, 14Μαρτίου, 2009 στο 12:49 πμ
 
============================================
 
Οί τελευταίες στιγμές του, κι΄ ένα θαυμαστό γεγονός !
 
Ο γνωστός διορατικός γέροντας Γαβριήλ πού βρίσκεται λίγο έξω από τίς Καρυές, διαβεβαίωσε ότι όταν κοιμήθηκε ο Μακαριστός Αντώνιος έγινε τέτοιο “γλέντι” στον Παράδεισο που είχε να γίνει από την εποχή τής κοίμησης του Αγίου Νεκταρίου!
Άς δούμε τώρα την περιγραφή πού έδωσε ένας πιστός χριστιανός, σχετικά με τις τελευταίες ώρες του Μητροπολίτου Αντωνίου:
«…Βρέθηκα », λέει, «με το μοναχό, στα χέρια του οποίου κοιμήθηκε ο μακαριστός Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιος. Τον παρακάλεσα να μου περιγράψει τις τελευταίες στιγμές της κοιμήσεώς του, και μού είπε»:
«Ο Μακαριστός κατά τις τελευταίες ημέρες ήταν σε άσχημη κατάσταση και είχε δυσκολία ακόμη και στο να μιλήσει. Τον είχαμε πάει στην Αθήνα όπου εκεί έκανε εγχείρηση αφαίρεσης του στομάχου λόγω του καρκίνου που είχε. Την επόμενη ημέρα μετά την εγχείρηση μόλις μπήκαμε στο δωμάτιο τον είδαμε να κλαίει έντονα κοιτάζοντας τον Εσταυρωμένο σε μια εικόνα μέσα στο δωμάτιο του νοσοκομείου
“Τι έπαθες Δέσποτα;” τον ρωτήσαμε. Με δυσκολία ψέλλισε “θα σας πω… θα σας πω…” αλλά μετά από εκεί πλέον δεν μπορούσε να μιλήσει.
Προφανώς κάτι είδε που τον συγκλόνισε…
Μετά, τον φέραμε στο γυναικείο μοναστήρι στο Μικρόκαστρο αλλά δεν ήθελε να τον περιποιούνται οι μοναχές και έτσι καθόμασταν δίπλα του εναλλάξ διάφοροι μοναχοί. Είχα μια αδιόρατη διαίσθηση ότι θα κοιμηθεί στα χέρια μου. Δεν ξέρω γιατί…
Η υγεία του επιδεινώθηκε και τον πήγαμε στο νοσοκομείο Μποδοσάκειο στην Πτολεμαΐδα. Κάποια μέρα δεν υπήρχε άλλος μοναχός να πάει στον Μακαριστό και ο Γέροντας είπε σ’ εμένα να πάω μιας κι έτυχε να είμαι δίπλα του εκείνη την στιγμή.
Πήγα στο νοσοκομείο. Ο Μακαριστός ήταν στην εντατική αλλά επειδή ήταν κι άλλοι ασθενείς μέσα δεν ήθελα να είμαι εκεί και παρέμενα στον διάδρομο. Μετά από ώρα η προϊσταμένη με φώναξε και μου είπε ότι ο Δέσποτας τελείωσε…
Με θλίψη μπήκα μέσα κι ασυναίσθητα του έπιασα το χέρι και προσευχόμουνα για περίπου είκοσι λεπτά. Σε κάποια στιγμή πετάχτηκα πάνω συνειδητοποιώντας ότι έπρεπε να ειδοποιήσω την Μητρόπολη και το Μοναστήρι για την κοίμησή του.
Τότε έρχεται κατά πάνω μου έντρομη η προϊσταμένη, μια σκληρή γυναίκα και μου λέει :
–“Πάτερ τι κάνατε όση ώρα τού κρατούσατε το χέρι;”
–“Τι συμβαίνει;” την ρώτησα.
–“Πάτερ αυτό που έγινε είναι εκπληκτικό! Ενώ όταν σας φώναξα όλες οι ενδείξεις από τα μηχανήματα βεβαίωναν ότι ο Δέσποτας είχε πεθάνει από την στιγμή που του πιάσατε το χέρι άρχισαν πάλι να δείχνουν ενδείξεις ανθρώπου εν ζωή!!!
Δεν το πιστεύω! Είμαι συγκλονισμένη… Μόλις του αφήσατε το χέρι οι ενδείξεις στό μηχάνημα ξαναμηδενίστηκαν…””
Αυτός ήταν ο Μακαριστός Μητροπολίτης Αντώνιος Σισανίου, καί την ευχή του νά ‘χουμε…”
 
============================================

Οι τελευταίες στιγμές του μακαριστού Μητροπολίτου Σιατίστης κυρού Αντωνίου και οι εμφανίσεις του μετά την κοίμησή του…
 
Λίγο πριν αρρωστήσει, φαίνεται ότι διαισθάνθηκε το τέλος του και ζήτησε από τον παπα-Στέφανο να πάνε στο Εξομολογητήριο. Τον έβαλε να καθήσει στο γραφείο και του είπε να φορέσει πετραχήλι.
Ο Δεσπότης γονάτισε μπροστά στον παπα-Στέφανο, παρά τις αντιρρήσεις του και εξομολογήθηκε.
Μετά ζήτησε να του διαβάση την συγχωρητική ευχή. «Αφού εξομολογήθηκα πρέπει να μου διαβάσεις και την ευχή», είπε.
Πήγε στον γιατρό για εξέταση και του βρήκε διάσπαρτο καρκίνο στην κοιλιακή χώρα από πολλά χρόνια. Όμως δεν είχε πόνους, μέχρι τότε αισθανόταν υγιής και ευκίνητος.
Εγχειρήσθηκε και έλεγε ότι κατά την εγχείρηση είδε θαυμαστά πράγματα από την βασιλεία του Θεού και ευχαριστούσε τον Θεό που τον αξίωσε να τα δει. Μετά την ανάρρωσή του από την εγχείρηση προσευχόταν με υψωμένα τα χέρια του και έτρεχαν ποτάμι τα δάκρυά του.
Σε γνωστό του που τον επισκέφθηκε το πρωί του αγίου Νικολάου του έσφιξε το χέρι και είπε: «Ο Κύριος απεφάσισε να με πάρει. Να πεις σε όλους ότι τους αγαπώ και θα προσεύχομαι από ψηλά».
Τον επισκέφθηκε υψηλό πολιτικό πρόσωπο όταν ήταν άρρωστος και του φίλησε το χέρι. Είπε σε άλλους: «Πρώτη φορά ασπάζομαι χέρι ρασοφόρου γιατί τον θεωρώ άγιο».
Τα τελευταία χρόνια αγαπούσε συχνά να επαναλαμβάνει στα κηρύγματά του το «αγαπάτε τους εχθρούς ημών και αγαθοποιείτε», αναφερόμενος στο παράδειγμα του αγίου Διονυσίου που συγχώρεσε τον φονιά του αδελφού του. Ηυδόκησε ο Θεός να κοιμηθεί ο Σεβασμιώτατος την ημέρα της εορτής του αγίου Διονυσίου, στις 17-12-2005.
Στον τάφο του περνούν πολλοί, προσκυνούν και ζητούν πνευματική βοήθεια, γιατί είναι πεπεισμένοι ότι έχει παρρησία στον Θεό. Προσκύνησαν δύο σε περίοδο χειμώνος και αισθάνθηκαν παρατεταμένη ευωδία, χωρίς να κάψουν θυμίαμα και χωρίς να υπάρχουν λουλούδια.
Τον είδε γνωστός του σε όνειρο μετά την κοίμησή του και ο Σεβασμιώτατος του είπε: «Κοντά σας είμαι. Σας βοηθώ. Να, βλέπεις αυτήν την κυρία; Έχει πρόβλημα και πρέπει να την βοηθήσω», και του έδειξε μία μεσήλικη γυναίκα.
Άλλος την τεσσαρακοστή ημέρα από την κοίμησή του τον είδε σε όνειρο και του είπε: «Μην ανησυχείς. Όλα θα πάνε καλά. Παρακαλώ την Παναγία να σου χαρίσει μια άριστη σύζυγο», πράγμα που συνέβη μετά από λίγο καιρό.
Παρουσιάστηκε σε πνευματικοπαίδι του σε όνειρο και του είπε: «Ετοιμάσου, θα έρθω να σε πάρω». Δεν κατάλαβε την σημασία και ενώ ήταν υγιής, χωρίς κάποιο πρόβλημα, εκοιμήθη σε λίγους μήνες.
Ο απλός και ταπεινός Ιεράρχης, όπως αθόρυβα έζησε και αγωνίστηκε έτσι αθόρυβα έφυγε απ’ αυτήν την ζωή, αφήνοντας πίσω του ένα πλούσιο πνευματικό έργο, την φωτεινή ζωή του και την διδακτική του ταπείνωση.
Την ευχή του να έχουμε. Αμήν. 

ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2022

ΣΤΙΣ 11 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1935 ΠΕΘΑΙΝΕΙ Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗΣ

 Στις 11 Φεβρουαρίου 1935
πεθαίνει ο πολεμιστής Ιεράρχης Γερμανός Καραβαγγέλης
 
Ο
 Γερμανός Καραβαγγέλης υπήρξε μία εμβληματική προσωπικότητα του Μακεδονικού αγώνα. Στις 11 Φεβρουαρίου 1935, σε ηλικία 69 ετών πεθαίνει από εγκεφαλικό επεισόδιο στην επαρχιακή πόλη Μπάντεν, της Βιέννης.
Γεννηθείς σε ένα χωριό της Λέσβου, τη Στύψη, τις 16 Ιουνίου 1866, μεγάλωσε στο Αδράμυτο της Μικράς Ασίας. Σπούδασε Θεολογία στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης με υποτροφία που του χορήγησε ο μητροπολίτης Εφέσου Αγαθάγγελος και φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο της Λειψίας και της Βόννης όπου ανακηρύχθηκε διδάκτορας. Στη συνέχεια διορίστηκε καθηγητής στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης.
Το 1900, αφού είχε λάβει ήδη, τους δύο πρώτους βαθμούς της ιεροσύνης τοποθετείται μητροπολίτης Καστοριάς, από τον πατριάρχη Κωνσταντίνο Ε’. Η προσωπικότητα του Καραβαγγέλη αποτελούταν από τα χαρακτηριστικά του αυταρχικού, αγωνιστικού και μαχητικού. Στοιχεία χαρακτήρος που ήταν απαραίτητα την εποχή εκείνη, λόγο των δύσκολων περιστάσεων που διένυε ο Ελληνισμός της Μακεδονίας, καθώς δεν υπήρχε η πολυτέλεια για την δράση ανεξάρτητων κινήσεων και ατομικών πρωτοβουλιών.
Ο μητροπολίτης Γερμανός Καραβαγγέλης είχε αναλάβει τον συντονισμό της άμυνας και του εξοπλισμού των ντόπιων που βρίσκονταν σε καίρια σημεία της δυτικής Μακεδονίας. Παράλληλα ενημέρωνε τους διπλωματικούς εκπροσώπους και αναπλήρωνε κενά με έμψυχο δυναμικό, ύστερα από αλλεπάλληλες δολοφονίες Ελλήνων ιερέων από το βουλγαρικό κομιτάτο.
Ο Γερμανός Καραβαγγέλης κατέστη ο πρώτος και ο πιο επίμονος υπέρμαχος του αντιανταρτικού κινήματος σε συνεργασία με τον πρόξενο της Ελλάδας στο Μοναστήρι Ίωνα Δραγούμη και έπειτα το 1904 με τον Παύλο Μελά. Στην αρχή προσπάθησε με τα κηρύγματά του να συνετίσει τους πάντες, κηρύτοντας ότι ανήκουν μόνο στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, ενώ ως εθνότητα που κατοικεί στη περιοχή είναι όλοι Έλληνες. Στις ομιλίες του εκείνες δεν δίστασε να συναντήσει τους ίδιους τους κομιτατζήδες, όπως και τον αρχικομιτατζή Βασίλ Τσακαλάρωφ.
Στα επόμενα όμως 7 χρόνια (1900 – 1907) όπου γενικεύτηκαν οι καταστροφές και οι σκοτωμοί, ως μητροπολίτης Καστοριάς ύψωσε το σύνθημα «Βούλγαρος να μη μείνει».
Έφιππος ο ίδιος και με το όπλο στον ώμο, από κοινού με τον αξιωματικό του ελληνικού στρατού Βάρδα, ο Καραβαγγέλης εμπνέει και δημιουργεί τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την εκδίκηση των σφαγών, που συγκλόνισαν τότε τον κόσμο. Μεταξύ αυτών των αντιποίνων ήταν και η ιστορική σφαγή στη Ζαγορίτσανη.
Επίσης ίδρυσε ορφανοτροφείο στη Καστοριά προκειμένου να μπορούν να φιλοξενηθούν τα παιδιά των Ελλήνων ανταρτών και προκρίτων που είχαν χαθεί σε δολοφονικές επιθέσεις που εκτελούσε η βουλγαρική οργάνωση. Το ορφανοτροφείο αυτό έδινε υποτροφίες μέσω του Ελληνικού κομιτάτου στους αποφοίτους του για να εκπαιδευτούν στο λύκειο Δέλλιου.
Ο Καραβαγγέλης κατάρτιζε αντάρτικα σώματα αποσκοπώντας στη συγκρότηση ελληνικών αντιστασιακών πυρήνων. Χαρακτηριστικό αποτελεί η στρατολόγηση του καπετάν Βαγγέλη Στρεμπενιώτη, από τον μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανό, στα τέλη του 1901.
Έχει καταγραφεί επίσης με λαμπρή δόξα στην ιστορία, η συνεργασία του με τον θρυλικό οπλαρχηγό Καπετάν Κώττα. Με λίγα λόγια ο Γερμανός Καραβαγγέλης είχε αποτελέσει πραγματικός θρύλος στην περιοχή της Καστοριάς.
Μετά τον Μακεδονικό αγώνα και ύστερα από διάφορες πιέσεις που ασκήθηκαν διετέλεσε μητροπολίτης Αμασείας Πόντου, ενώ αργότερα μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης (1923) Έξαρχος Κεντρώας Ευρώπης (Αυστρία, Ουγγαρία, Ιταλία) του Οικουμενικού Πατριαρχείου με έδρα το Βουκουρέστι.
Πέθανε από εγκεφαλικό επεισόδιο στις 11 Φεβρουαρίου 1935 σε μια επαρχιακή, μόλις 30 χιλιόμετρα από την Βιέννη, πάμπτωχος διαμένοντας σε ένα ξενοδοχείο. Η σορός του Καραβαγγέλη ετάφη σε ένα λιτό μνήμα στη Βιέννη από τον Αρχιμανδρίτη Αγαθάγγελο Ξηρουχάκη.
 
https://www.dogma.gr

Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2022

Π. ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΓΓΕΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Η ΔΙΟΡΑΤΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ - ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΔΙΔΑΧΕΣ ΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ ΣΕ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ!

π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος: Η διορατική μορφή του Γέροντος Βασιλείου Καυσοκαλυβίτου - Ἐπίκαιρες διδαχές καί νουθεσίες σέ σύγχρονα ἐκκλησιαστικά καί ἐθνικά θέματα
 
1. Σύντομος βίος Γέροντος Βασιλείου
 
Ὁ Γέρων Βασίλειος ὁ Καυσοκαλυβίτης γεννήθηκε στήν Κρήτη τό 1922, ἀλλά μεγάλωσε στήν Κόρινθο. Σέ ἡλικία δεκαπέντε ἐτῶν ἐγκαταστάθηκαν οἰκογενειακῶς στό Λουτράκι.  Ἐκεῖ δούλευε ὡς καροποιός μέ τήν τέχνη τοῦ ροδᾶ στό ἐργαστήριο τοῦ πατέρα του. Γράμματα πολλά δέν γνώριζε. Εἶχε, ὅμως, μεγάλη ἐπιθυμία ἀπό μικρός νά γνωρίσει τά γράμματα τοῦ Θεοῦ, γι' αὐτό εἶχε τάξει ἀπό μικρός νά γίνει μοναχός. Ἡ κλήση του αὐτή ἦταν τόσο ἐμφανής, ὥστε οἱ συγγενεῖς καί οἱ συμμαθητές του ἀπό πολύ μικρό τόν ἀποκαλοῦσαν «ὁ καλόγερος». Ξεχώριζε ἀπό τά ἄλλα παιδιά τῆς ἡλικίας του. Στό σχολεῖο ἤ στό σπίτι προτιμοῦσε νά ἀγιογραφεῖ, ἀντί νά παίζει, ὅπως ἔκαναν ὅλα τά παιδιά.     
Ἄν καί εἶχε μεγάλο πόθο νά γίνει μοναχός, βρέθηκε σέ ἡλικία δεκαεννέα ἐτῶν παντρεμένος μέ μιά συνομήλικη κοπέλα ἀπό τό Λουτράκι. Μέσα στή φτώχεια μεγαλώσανε καί τά τέσσερα παιδιά τους. Ἐνῶ ἡ Ἑλλάδα βρισκόταν σέ ἐμπόλεμη κατάσταση, πατέρας δύο παιδιῶν πλέον, ὑπηρέτησε στόν Ἑλληνικό Στρατό. Μετά ἀπό πέντε χρόνια ἐπέστρεψε στό Λουτράκι, ὅπου ἐργάστηκε ὡς καροποιός ἀρχικά, κι ἔπειτα ὡς μαραγκός. Οἱ δυσκολίες τῆς ζωῆς ἐνίσχυαν τήν πίστη του καί τίς ἀντιμετώπιζε πάντα μέ προσευχή. Ἰδιαίτερα εὐλαβοῦνταν τήν Παναγία μας.
 
Ὅταν ἔφυγε ἀπό τήν ζωή ἡ σύζυγός του, ἐκεῖνος ἔφυγε γιά τό Ἅγιον Ὄρος. Δέν παρέλειψε προηγουμένως νά τακτοποιήσει καί τά τέσσερα παιδιά του. Στό Ἅγιον Ὄρος δέν κάθισε πολύ.  Πῆρε τήν καλύβη του καί μετά πῆγε στά Ἱεροσόλυμα, στόν Πανάγιο Τάφο. Ἐκεῖ τόν χειροθετήσανε κι ἔλαβε τό μικρό ἀγγελικό σχῆμα. Προηγουμένως, τόν εἶχε χειροθετήσει ἀναγνώστη καί τοῦ διάβασε τήν ρασοευχή ὁ πατήρ Χρυσόστομος ὁ Γρηγοριάτης στόν Ναό, πού ὁ Γέρων εἶχε χτίσει στά Κοιμητήρια τοῦ Λουτρακίου. Ὁ συγκεκριμένος Ναός εἶναι ἀφιερωμένος στήν Παναγία τήν Μυρτιδιώτισσα καί στόν Ἅγιο Θεόδωρο τόν Στρατηλάτη. Ἀναγνώστη τόν χειροθέτησε καί ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Κορίνθου κυρός Παντελεήμων.
 
Μετά ἀπό πέντε χρόνια διακονίας στόν Πανάγιο Τάφο, γύρισε στό Ἅγιον Ὄρος, ὅπου ἐκάρη μεγαλόσχημος μοναχός. Ἀνάδοχο εἶχε τόν γέροντα Λουκᾶ. Στό Ἅγιον Ὄρος, μέχρι νά ἑτοιμαστεῖ τό κελί του, ἔμενε γιά ἕνα διάστημα μέσα σέ σπήλαιο. Ἐκεῖ, μέ αὐστηρή νηστεία καί ἀδιάλειπτη προσευχή, μακρυά ἀπό τίς συνήθεις μέριμνες τῆς καλύβης, ζοῦσε μέ ἀπόλυτη προσευχή καί προσήλωση στόν Θεό.
Ἀπό τήν σπηλιά ἔφυγε, ὅταν ἑτοιμάστηκε ἡ καλύβη του στά Καυσοκαλύβια. Τό 1987 στάλθηκε ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος στό μοναστήρι τῆς Κλεισούρας στήν Καστοριά. Ἡ διακονία του ἐκεῖ ἦταν ὑποδειγματική καί ἀπολάμβανε τῆς ἀπόλυτης ἐμπιστοσύνης τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτη Καστοριᾶς κυροῦ Γρηγορίου. Κατά τήν ἐκεῖ παραμονή του ἔγιναν καί κάποια θαύματα στόν χῶρο τοῦ μοναστηριοῦ. Ἔπειτα, ἐπέστρεψε καί πάλι στήν καλύβη του στό Ἅγιον Ὄρος, ἀπ΄ ὅπου, ἐξαιτίας τῆς ἐπιβαρυνθείσης ὑγείας του, ἀνεχώρησε ὁριστικά τό 2007. Πλέον φιλοξενοῦνταν ἀπό μία οἰκογένεια στά Πεῦκα Θεσσαλονίκης.
Ἔξω ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος, στόν κόσμο πλέον καί σέ προχωρημένη ἡλικία, ὁ Γέρων Βασίλειος διακονοῦσε τόν κόσμο μέσα ἀπό τήν διαρκή διδασκαλία τοῦ θείου λόγου. Διακρινόταν γιά τήν ταπείνωση, τήν καρτερία του, τό ἀσκητικό του πνεῦμα καί τήν ἀνεξάντλητη, χριστιανική ἀγάπη του.  Ἀγαποῦσε πολύ νά χτίζει Ναούς καί μέχρι τήν κοίμησή του ἔχτισε συνολικά ὀκτώ.
 
Τήν 18η Ὀκτωβρίου 2015 ὁ Γέρων Βασίλειος ἀπεδήμησε εἷς Κύριον. Τάφηκε, κατ΄ ἐπιθυμία του, στό Παλαιόκαστρο Κοζάνης, στόν τόπο, ὅπου θεμελιώθηκε ὁ τελευταῖος του Ναός. Ὁ τάφος του βρίσκεται στόν περίβολο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Προφήτου Ἠλιού τοῦ νεκροταφείου [1].
Οἱ διδαχές καί οἱ νουθεσίες τοῦ Γέροντος Βασιλείου ἔχουν καταγραφεῖ σέ δύο τόμους ἀπό τίς ἐκδόσεις «Ἀγαθός Λόγος» (Ἀθήνα, 2018 - 2019). Ἐπειδή ἀρκετές ἀπό αὐτές ἀναφέρονται σέ σύγχρονα ἐκκλησιαστικά θέματα δογματικοῦ χαρακτῆρος, καί ἄλλες σέ σημερινά τεκταινόμενα στόν κόσμο καί στή Χώρα μας, γι’αὐτό κρίναμε ὀρθό νά τίς παραθέσουμε στό παρόν κείμενο.
 
2. Ὁ Γέρων Βασίλειος γιά τόν αἱρεσιάρχη Πάπα. Κόρακας, πού μεταμορφώνεται σέ ἥμερο περιστέρι.
 
«Ἐσεῖς νά μήν ξεχνᾶτε ὅτι ὁ Πάπας εἶναι ὁ πρόδρομος τοῦ ἀντιχρίστου. Θά δεῖτε πῶς θά ἔλθει σάν λευκή ἀθώα περιστερά καί, προσποιούμενος, θά κερδίσει τήν ἐμπιστοσύνη τους. Θά ἔλθει μαζί μέ ἄλλους κόρακες. Θά μποῦν στά σπίτια μας. Θά τούς ἐμπιστευθοῦμε καί, ἀφοῦ μᾶς κερδίσουν, τότε θά δείξουν τό ἀληθινό πρόσωπο τοῦ κόρακα καί θά μᾶς ξεσχίσουν, γιά νά φᾶνε τίς σάρκες μας. Νά μήν τούς ἐμπιστευθοῦμε. Σήμερα οἱ περισσότεροι Ἱεράρχες μας προτιμοῦν νά ἀξιοποιήσουν τά φθαρτά καί τά ἄφθαρτα, τά ὠφέλιμα τά ρίχνουν στόν κάλαθο τῶν ἀχρήστων. Καλό εἶναι νά εἴμαστε δεῖκτες τῆς ἀληθείας καί νά μήν ἐπιδεικνύουμε συμπάθεια πρός τό κακό» [2].
 
«Τὸ κακὸ θὰ ἔρθει ἀπὸ τὴ Δύση καὶ γρήγορα. Θὰ δεῖτε πὼς θὰ κυριαρχήσουν οἱ ἀλλόθρησκοι. Θὰ φτιάξουν σημεῖα καὶ τέρατα οἱ αἱρέσεις. Θὰ δεῖτε πὼς τἄχιστα ὁ κόρακας θὰ γίνει περιστέρι ἥμερο. Οἱ Χριστιανοὶ θὰ ἀνοίξουν τὶς πόρτες τῶν σπιτιῶν τους, ἀφοῦ θὰ τὸ δοῦν ἥμερο, καὶ θὰ τὸ καλοδεχτοῦν. Τὸ περιστέρι αὐτὸ θὰ τοὺς ξεγελάσει. Θὰ τοὺς πάρει μὲ τὸ μέρος του. Κι ἀφοῦ τοὺς πάρει μὲ τὸ μέρος του καὶ τοὺς κοροϊδέψει, τότε καὶ πάλι θὰ πάρει τὴ μορφὴ τοῦ κόρακα. Μάλιστα θὰ σπεύσει νὰ φέρει καὶ τοὺς ἄλλους κόρακες, γιὰ νὰ φωλιάσουν στὰ σπίτια τῶν χριστιανῶν, σὲ κάθε σπίτι, σ’ ὅλα τὰ σπίτια ποὺ θὰ τὸν δεχθοῦν» [3].
 
«Ἀκοῦστε προσεκτικά, παιδιά μου. Ἐδῶ καὶ λίγα χρόνια, δυστυχῶς, ἔχουμε ἀνοίξει ὡς χώρα παράθυρο, τί λέγω παράθυρο, ὁλάκερη τὴν κεντρικὴ πόρτα τοῦ σπιτιοῦ μας στὸν κόρακα, δηλαδὴ τὸν Πάπα. Πολιτικοὶ καὶ ἐκκλησιαστικοὶ προύχοντες ἔτρεξαν νὰ τὸν προσκυνήσουν, εἴτε ἐδῶ, ποὺ ἦρθε καὶ θὰ ξανάρθει, εἴτε στὸν οἶκο του, στὸ Βατικανό. Βλέπεις ἔχει καὶ διακινεῖ τὸ χρῆμα καὶ τὶς γνωριμίες τῆς ἐξουσίας. Ἄσχημο πράγμα ὁ Μαμωνᾶς. Ἀπὸ τὴ στιγμή, ποὺ τὸν προσκυνήσεις, σὲ κυριεύει. Αὐτὸς ὁ κόρακας, δηλαδὴ ὁ Πάπας, παιδιά μου, θὰ γίνει περιστερὰ καὶ θὰ καταφέρει νὰ εἰσέλθει σὲ πολλοὺς οἴκους τῶν χριστιανῶν. Δὲν εἶχε ἄδικο ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὅταν βροντοφώναζε καὶ προέτρεπε τοὺς χριστιανούς, λέγοντας˙ «Τὸν Πάπα νὰ καταρᾶστε, γιατί αὐτὸς θὰ εἶναι ἡ αἰτία τοῦ κακοῦ…» [4]!
 
«Ἀκοῦστε παιδιά μου. Ὅταν δεῖτε αὐτὸ τὸ δέντρο καὶ ἀνθίσει πρόσκαιρα, τότε περιμένετε τὸ ἄλφα σημεῖο. Τότε θὰ δεῖτε τοὺς κόρακες καὶ τοὺς γλάρους νὰ κατασπαράζουν τὰ περιστέρια. (Αὐτὸ ἔγινε λίγες ἑβδομάδες μετὰ τὴν ἀνάληψη τῆς ἐξουσίας στὸ Βατικανὸ ἀπὸ τὸν νῦν Πάπα Φραγκῖσκο, ὅταν ἕνα κοράκι ἐπιτέθηκε καὶ σκότωσε ἕνα ἐκ τῶν δύο περιστεριῶν, ποὺ ἐλευθέρωσε ὁ Πάπας, καὶ τὴν ἴδια στιγμή, ταυτόχρονα δηλαδή, ἕνας γλάρος σκότωσε τὸ δεύτερο περιστέρι. Ὅλοι τότε μίλησαν γιὰ σημάδι τοῦ οὐρανοῦ). Τότε θὰ ἀρχίσει ὁ κόρακας νὰ ὀρέγεται διακαῶς τὴν Ορθόδοξην ἀνατολήν. Προσέχετε καὶ προσεύχεστε. Διότι, θέλουν νὰ σᾶς πλησιάσουν προβατόσχημοι λύκοι, γιὰ νὰ σᾶς πάρουν μὲ τὸ μέρος τους. Οὐαὶ-οὐαὶ καὶ ἀλοίμονο εἰς τοὺς πιστεύοντας εἰς αὐτὸν τὸν κόρακα. Ὅλα ὅσα ἀκούσατε τὰ πάντα θὰ γίνουν.
Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς προσευχῆς του ἕνας νηστευτὴς μοναχὸς ἄκουσε φωνὴ Κυρίου ἐξ οὐρανοῦ λέγουσα: «Εἶπον γὰρ καὶ λέγω σοι ἑτέραν φοράν˙ λάλησον εἰς τὸ ποίμνιον, ὃ ἤκουσας. Λέγω σοι ἑτέραν φοράν˙ ὁ κόραξ θέλει γίνει περιστερά, πολὺ ὡραία, πολὺ ὡραία περιστερά, ἥμερος, ἵνα ξεγελάσει τοὺς ἀνθρώπους, ἵνα τὴν ἀποδεχθοῦν εἰς τὰς οἰκίας αὐτῶν. Ἀκούσωσιν τὰς διδαχάς αὐτῆς τῆς περιστερᾶς, τὰ κελαηδήματά της. Θὰ τὴν περιποιηθοῦν πλήρως! Τόσον πολὺ αὕτη ἡ περιστερὰ θὰ τοὺς γοητεύσει. Αὔθις τοὺς κερδίσει, αὐτομάτως σπεύδει, φέρει κι ἄλλους κόρακας, ἵνα καταβροχθήσωσι τὰς σάρκας αὐτῶν. Προσέχετε˙ προσεύχεστε˙ λάλησον, ἃ εἶδες, ἃ ἤκουσες. Δίδαξον τὸ ποίμνιον, ἵνα εἰσέλθῃ εἰς τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, εἰς τὴν εὐθείαν ὁδόν, τὴν λευκὴν ὁδὸν τῆς σωτηρίας. Στενὴ μέν, ἀλλὰ πλουσία. Στενὴ μέν, ἀλλὰ σωτήριος. Διὰ τῆς στενῆς ὁδοῦ πάντες σωθήσονται» [5].
 
3. Ὁ Γέρων Βασίλειος γιά τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο
 
«Τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον μας ἐκτίει ποινὴ αἰώνων, ποὺ προῆλθε ἀπὸ τὸ ἀπαράδεκτο ἄνοιγμά του στὸν παπισμό, πρὶν τὸ σκλαβώσουν οἱ Ὀθωμανοί, τότε μὲ τὸν Ἅγιο Μάρκο τὸν Εὐγενικό, πού εὐτυχῶς ἀντιστάθηκε καί κράτησε ἀναμμένη τή δάδα τῆς ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας. Ὁ καλὸς Θεὸς τὸ ἐλευθέρωσε γιὰ λίγο πρὶν τὴ Μικρασιατικὴ καταστροφή, ἀλλά, δυστυχῶς, καὶ οἱ τότε ἐπικεφαλῆς τοῦ θρόνου τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα δὲν ἐξέλαβαν τὴ χάρη γιὰ τὸ ὑπόλοιπο τῆς ποινῆς, ποὺ τοὺς ἔδωσε ὁ Θεός, καὶ ἀσχολοῦνταν πάλι μὲ τὴ Δύση, μὲ τὴν ὁποία εἶχαν καί ἐμμένουν νά ἔχουν σούρτα-φέρτα. Καὶ τότε ὁ Θεὸς ζήτησε νὰ συνεχιστεῖ ἡ ποινή, μέχρις ὅτου ἔρθει ἡ μετάνοια. Κρίμα καὶ πάλι κρίμα! Ἂν καὶ ὁ Θεὸς προίκισε τὸν νῦν Οἰκουμενικό μας Πατριάρχη Βαρθολομαῖο μὲ πολλὰ χαρίσματα, αὐτὸς δυστυχῶς δὲν τὰ ἀξιοποιεῖ γιὰ τὴ δόξα τοῦ Τριαδικοῦ καὶ μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ. Ἐμμένει σὲ πάγιες τακτικὲς τῶν προκατόχων του, οἱ ὁποῖοι ἦταν ἁλυσοδεμένοι ἀπὸ τὴν βδελυρὴ Μασονία. Νὰ προσευχηθοῦμε ὅλοι ὁ νῦν Οἰκουμενικός μας Πατριάρχης νὰ στρέψει τὴν καρδιά του στὸν Θεὸ καὶ νὰ γυρίσει τὴν πλάτη του στὴ Δύση. Νὰ καταλάβει ὅτι ἀπὸ τὴ Δύση μόνο μαῦρα σύννεφα ἔρχονται καὶ δὲν θὰ βρεῖ κανένα καλό. Νὰ προσευχόμαστε γι’ αὐτόν, γιά νὰ καταγραφεῖ ὡς Πατριάρχης, ποὺ θὰ δεῖ ἐλευθερωμένο τὸν θρόνο του ἀπὸ τὴν Ὀθωμανικὴ καὶ κάθε ἄλλη φανερή καί ἀφανή αἰχμαλωσίαν ποὺ ἔχουν ἐπιβληθεῖ ἀπὸ πνευματικοὺς νόμους ὡς ποινές. Αὐτὸ προσμένει ὁ οὐρανὸς καὶ οἱ ἅγιοί μας. Ὁ Θεὸς εἶναι δίκαιος. Θὰ φθάσει σύντομα ὁ καιρὸς ποὺ στὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον μας θὰ συνειδητοποιήσουν ὅτι τὴν πραγματικὴ ἀσφάλεια δὲν τὴν ἐγγυῶνται τὰ ταγκαλάκια τῆς Δύσεως, ἀλλὰ ὁ Κύριός μας, ὁ γλυκύτατος Ἰησοῦς Χριστός. Νὰ προσεύχεστε γιὰ τὸν Βαρθολομαῖο μας νὰ τὸν φωτίσει ὁ Θεός, ἔτσι ὥστε νὰ ἑνώσει καὶ ὄχι νὰ διχάσει τὸ χριστεπώνυμον ποίμνιον. Νὰ γνωρίζετε πάντως ὅτι εἶναι θέλημα Θεοῦ ὁ θρόνος τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα νὰ ἐπανέλθει σύντομα στὰ χέρια τῶν Ρωμιῶν. Μακάρι νὰ εἶναι ὁ Βαρθολομαῖος τότε Πατριάρχης. Ἐσεῖς θὰ τὸ ζήσετε. Θὰ τὸ δεῖτε» [6].
 
4. Ὁ Γέρων Βασίλειος γιά τόν Ἀρχιεπίσκοπο κ. Χριστόδουλο καί τίς σχέσεις του μέ τόν Πάπα
 
«Ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος καθιέρωσε ἕνα ἀλισβερίσι τῆς Ἐκκλησίας μας μέ τόν πρόδρομο τοῦ Ἀντιχρίστου, τόν Πάπα. Τό πλήρωσε φρικτά ὁ ἴδιος. Τό πλήρωσαν καί θά τό πληρώσουν κι ἄλλοι, πού συμμετεῖχαν ἐνεργά σ'αὐτό. Νά προσευχόμαστε γι'αὐτόν. Δυστυχῶς, αὐτό τό ἀλισβερίσι δίδει τό δικαίωμα στόν διάολο νά ἁλωνίζει στόν εὐλογημένο αὐτό τόπο» [7].
 
«Ἄχ, παιδιά μου, ἕνα θὰ σᾶς πῶ! Ἐὰν ὁ μακαριστὸς Χριστόδουλος εἶχε γυρίσει τὴν πλάτη στὸν Πάπα, ὁ Θεὸς δὲν θὰ τὸν ἔπαιρνε τόσο πρόωρα. Ἀκόμα θὰ ζοῦσε. Τὰ ὅποια ἀνθρώπινα λάθη ὁ Θεὸς τὰ συγχωρεῖ. Τὰ λάθη, ὅμως, ποὺ ἐγκυμονοῦν κινδύνους γιὰ τὴν πίστη μας, εἶναι ἀσυγχώρητα. Νὰ, ὁ μακαριστὸς Σεραφεὶμ δὲν εἶχε οὔτε τὴν μόρφωση οὔτε τὰ χαρίσματα τοῦ Χριστοδούλου, ἀλλὰ ἦταν ἁγνός. Ἄφησε τὴν καρδιά του νὰ μιλήσει κι εἶπε ἀλήθειες, ποὺ τοῦ ἄνοιξαν τὴν πόρτα τοῦ Παραδείσου. «Εἶναι τὸ Βατικανὸ Ἐκκλησία»; εἶχε κάποτε πεῖ στὴν Ἱεραρχία! Καὶ δὲν ἀρκέστηκε μόνο στὸ νὰ ἀμφισβητήσει εὐθέως τοὺς Λατίνους, ἀλλὰ εἶχε ἀπαγορεύσει στὸν Πάπα νὰ ἔρθει στὴν Ἑλλάδα. Ὁ μακαριστὸς Ἐπίσκοπος Σιατίστης Ἀντώνιος εἶδε μετὰ τὴν κοίμησή του μὲ ὁλόλευκη στολὴ τὸν μακαριστό Σεραφεὶμ νὰ λειτουργεῖ στὸ οὐράνιο θυσιαστήριο καὶ μοῦ ἐκμυστηρεύτηκε ὅσα τώρα σᾶς λέγω. Ὁ Κύριος προειδοποίησε τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, μέσῳ τοῦ αἰφνιδίου θανάτου τοῦ Κερκύρας Τιμοθέου, τὸ βράδυ τῆς ἐπιστροφῆς του ἀπὸ τὸ Βατικανὸ, ἀλλὰ τὸ μήνυμα τότε δὲν τὸ κατανόησε… Κατά τόν ἴδιο τρόπο δέν κατανόησε κι ἄλλα μηνύματα, πού τοῦ ἔστειλε πρίν καί μετά τήν ἐκδήλωση τῆς ἀσθενείας του» [8].
 
«Σταθεροποιῆστε τήν πίστη σας στήν ἁγνή Ὀρθοδοξία, πιστεύετε μέ καθαρή τήν καρδία καί ὄχι ἀναμεμειγμένοι μετά τῶν αἱρετικῶν, μετά τοῦ προδρόμου τοῦ ἀντιχρίστου» [9].
 
5. Προόραση Γέροντος Βασιλείου τό 2011 γιά τήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης
 
«Ἐκ Δυσμῶν θά ἔλθει τό κακό καί ἐκ τῆς Κρήτης θά ξεκινήσει. Ναί, τεσσαράκοντα καί δύο ἡμέρες, ναί παιδιά μου, λέγω αὐτά θά γίνουν σαράντα καί δύο ἡμέρες μετά τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας. Μέσα σέ ὀκτώ ἡμέρες ἀπό τότε θά γίνουν πολλά, τά ὁποία θά ἀποτελέσουν καί τήν αἰτία, γιά νά στείλει ὁ Κύριός μας πολλές δοκιμασίες, προκειμένου νά δεῖ, ἄν θά ἄρουν τάς κακάς βουλάς των. Ἐπίσκοποι βούλονται ἐκ τῆς Κρήτης τό κακόν, κακόν θέλουσι καί λάβουν. Θεέ μου, μή γένοιτο! Πῶ-πῶ! Τί φρικτό τέλος θά ἔχουν! Θεέ μου μή γένοιτο! Οὗτοι (οἱ Ἐπίσκοποι) πορεύονται πρός τόν Κύριό μας κακῶς καί διεστραμμένως. Κι Ἐκεῖνος θά φανεῖ πρός αὐτούς μέ ὀργή καί ἀγανάκτηση. Ὅποιος θέλει νά σωθεῖ, παιδιά μου, ἔρχεται σέ μετάνοια. Κι ὅποιος δέν θέλει νά σωθεῖ, ἀγκαλιάζει τήν κακογνωσία καί τήν κακογνώμονα θέλησή του. Διά τῆς μετανοίας ὁ ἁμαρτωλός θά σωθεῖ, ἐνῶ ὁ ἀμετανόητος ὄχι. Μετανοεῖτε, μετανοεῖτε καί προσεύχεσθε. Τό τέλος εἶναι ἐγγύς. Οἱ ἀναστάντες πορεύονται ἐν τῷ νόμῳ τοῦ Θεοῦ καί γνωρίζουν ὅτι ὁ Κύριος γνωρίζει τά πάντα, βλέπει τά πάντα. Μή γελιέστε! Συνέλθετε, ἔλθετε εἰς τήν ὁδόν τῆς σωτηρίας. Μετανοεῖτε καί προσεύχεσθε, παιδιά μου, ὥστε νά μήν χάσετε, νά μήν σᾶς ἐγκαταλείψει ἡ Χάρις τοῦ Κυρίου μας. Ἔρχονται πολλά δεινά στήν Ἐκκλησία μας. Θά δοκιμασθοῦμε πολύ». «Ἀνώτατος ρασοφόρος θά κηρύξει καινούργια θρησκεία, ξένη μέ τήν Ὀρθοδοξία»» [10].   
 
6. Ὁ Γέρων Βασίλειος γιά τούς προδίδοντας τήν Ὀρθοδοξίαν
 
«Οὐαὶ καὶ ἀλλοίμονο εἰς τοὺς ἀπιστοῦντας, οὐαὶ καὶ ἀλλοίμονο εἰς τοὺς προδίδοντας τὴν Ὀρθοδοξίαν. Οὐαὶ καὶ ἀλλοίμονο εἰς τοὺς βλασφημοῦντες. Θέλουν νὰ δοῦν αὐτοὶ οἱ βλασφημοῦντες, οἱ προδίδοντες τὴν Ὀρθοδοξίαν, θέλουν νὰ δοῦν πλείονες ἀσθένειες, ὅτι οὗτοι οὐκ ἠθέλησαν νὰ ἀσπαστοῦν τὴν μετάνοια. Μακάριοι οἱ μετανοοῦντες, ὅτι αὐτοὶ θέλουν κληρονομήσωσιν τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Μακάριοι οἱ πιστεύσαντες. Οὐκ εἶδον˙ οὐκ ἔχουσι ὀφθαλμοὺς οἱ προδίδοντες τὴν Ὀρθοδοξίαν, γιὰ νὰ δοῦν τί ποιοῦν, τί κάνουν. Ἐθελουσίως βαδίζουν εἰς τὰς ἀνομίας˙ ἐθελουσίως βλαστημοῦν˙ ἐθελουσίως ἔσονται δοῦλοι τοῦ διαβόλου. Ὦτα ἔχουσι καὶ οὐκ ἀκούωσι˙ ὀφθαλμοὺς ἔχουν καὶ οὐ ὄψονται. Ὢ ἁμαρτωλέ! στρέψε τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ δὲς τὸ φῶς τὸ ἀληθινό˙ φεῦ ἐκ τοῦ σκότους˙ δὲν βλέπεις ποῦ βαδίζεις; Σὺ δὲ ζητεῖς τὴν ὁδὸν τῆς ἀπωλείας, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ στὸ σκότος. Αὐτός, ποὺ ἐπιδιώκει νὰ δεῖ τὸ σκότος, ποιεῖ τὸ θέλημα τοῦ Μαμωνᾶ, γίνεται δοῦλος αὐτοῦ» [11].
 
7. Ὁ Γέρων Βασίλειος γιά τούς Ναούς, τούς Ἱερεῖς, τήν Θεία Κοινωνία καί τούς Ὀρθοδόξους
 
«Θά σφραγίσουν ἐκκλησίες καί θά τίς κάνουν ἀποθῆκες μέ τρόφιμα, δῆθεν γιά νά βοηθοῦν κόσμο. Θά ἀπαγορεύουν στούς ἱερεῖς νά φοροῦν καί νά κυκλοφοροῦν μέ ράσα. Θά τούς ξυρίσουν καί ὅσοι δέν ὑπακούουν, θά διώκονται. Ἡ Θεία Κοινωνία θά γίνει σέ στερεά μορφή καί σφραγισμένη, δῆθεν γιά νά μήν κολλᾶνε ἀρρώστειες οἱ πιστοί» [12].
 
«Πολλοί ἐκ τῶν πιστευόντων στόν ἀληθινό Θεό θά διωχθοῦν, θά ραπιστοῦν, θά τραυματιστοῦν βαρέως, θά θανατωθοῦν, ὅμως θά δικαιωθοῦν» [13].
 
«Θά βλέπουμε στήν Ἀθήνα καί τήν Θεσσαλονίκη κυρίως νά γίνονται παπικές λειτουργίες. Θά ὑποχρεώνουν τούς ἱερεῖς μας νά συμμετέχουν καί ὅποιος δέν θά πηγαίνει, θά τοῦ κόβουν τόν μισθό» [14].
 
8. Ὁ Γέρων Βασίλειος γιά τά τεκταινόμενα στόν κόσμο καί τήν Ἑλλάδα
 
Ὁ Γέρων Εὐσέβιος, πού ζοῦσε στά Κατουνάκια στό Ἅγιον Ὄρος, ἔστειλε τόν ὑποτακτικό του, μοναχό Ἰωάννη, στόν Γέροντα Βασίλειο, γιά νά τοῦ μεταφέρει τά ἑξῆς:
«Πὲς εἰς αὐτούς, ποὺ ἀνησυχοῦν, ὅτι τὸ τέλος ἐγγίζει! Ναί, θέλει διεξαχθεῖ πόλεμος εἰς γειτονικὰ κράτη, καὶ ἐντός τῆς χώρας θὰ διεξαχθοῦν διαταραχὲς (ἐμφύλιος). Πολλοὶ ἀκόμη θέλουν νὰ διασαλέψουν τὴν Ἐκκλησίαν˙ οὗτοι κακῶς σκεπτόμενοι, θὰ εὕρουν ὅ,τι τοὺς χρειάζεται. Ἐσύ, Βασίλειε, μὴ λυπᾶσαι˙ μᾶλλον πρόσεχε καὶ προσεύχου, ἵνα ἀπομακρύνουν τὰς κακάς των ἰδέας-ἐπιχειρήσεις κατὰ τῆς Ἐκκλησίας. Ὅσοι ἀπέσυραν τὸν σταυρὸν ἀπὸ τοὺς οἴκους τους, θὰ δοῦν τὸν σταυρὸν τοῦ Κυρίου μας ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ θὰ τρέμουν ὡς τὰ φύλλα τοῦ δέντρου, ἱκετεύοντας γιὰ σωτηρία, ποὺ πλέον δὲν θὰ ἔχουν. Σύ, Βασίλειε, δίδαξον τὸ ποίμνιο, σύμφωνα μὲ τὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου, νὰ δώσει μεγάλη προσοχή, ἄκρα σεβασμό, εἰς τὸν σταυρὸν καὶ εἰς τὰς ἱερᾶς εἰκόνας. Πολλὲς ἐξ αὐτῶν τῶν ἱερῶν εἰκόνων θέλουν θαυματοποιήσει, θέλουν ποιήσει θαύματα. Δίδαξον νὰ μὴν ἀποσύρουν σταυροὺς καὶ εἰκόνες ἀπὸ τὰς οἰκίας των, ἀπὸ τὰ σχολεῖα των, τὰ γραφεῖα, τὰ ἱδρύματα καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ δημόσια κτίρια. Δίδαξον καὶ προέτρεψε πάντας νὰ ἔχουν πάντοτε πάνω τους τὸν Τίμιον Σταυρόν, ξύλινο σταυρό.
Τὸ διάστημα, ποὺ κάποιοι ἀλλόθρησκοι θὰ ἐπιχειροῦν μεθοδικὰ νὰ δημιουργήσουν κλίμα ἐνάντια εἰς τὰς ἱερᾶς εἰκόνας, μέλλει γενέσθαι μεταξὺ δύο γειτονικῶν κρατῶν πόλεμος. Κάποιοι ἐξ αὐτῶν θά προσορμιστοῦν καὶ ἐντός τῆς χώρας μας (λαθρομετανάστες-πρόσφυγες). Προσευχηθεῖτε, γιὰ νὰ ἀποφευχθεῖ αὐτό, λέγοντας˙ «Κύριε, Κύριε, βοήθησόν με˙ ναί, Κύριε, Κύριε, βοήθησὸν με», καθὼς καὶ ὡς λέγει τὸ τροπάριον «Σῶσον, Κύριε, τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου» καὶ «νίκας χορηγών τοῖς Ὀρθοδόξοις». Προσευχηθεῖτε πρὸς ἀποφυγὴ τοῦ κακοῦ. Οὗτος ὁ πόλεμος θὰ ἔχει θύματα. Ἐν συνέχεια, ὁ παράξενος αὐτὸς καλόγερος μοῦ ἔκανε γνωστὸ πὼς ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς ἐμφανίστηκε στὸν γέροντά του καὶ τοῦ εἶπε: «Ἐγὼ θέλω πάντας σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἐλθεῖν. Ὅμως, οἱ ἄνθρωποι βλασφημοῦν τὸ ὄνομά μου, τὸ ὄνομα τῆς μητρός μου, βλασφημοῦν τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός μου καὶ ἐγὼ θέλω ἀνταποδώσω αὐτοῖς κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν. Ἄκουσον, εἶδε, κάθε βῆμα καὶ βλασφημία ἀπὸ πολλούς. Δὲν θέλουν νὰ μορφωθοῦν ἀπὸ τὴν διδασκαλία μου, παρὰ μόνο θὰ ἔρθουν εἰς ἐπίγνωσιν μὲ μίαν μεγάλην δοκιμασία, τὴν ὁποία θὰ λάβουν ἐγκαίρως. Πρόσεχε, προσεύχου, τὸ τέλος γὰρ ἐγγύς. Μὴ ρωτᾶς χρόνο, μόνο σπούδαζον τὸν κόσμον, δίδαξον τὸ ποίμνιο, ἵνα πατεῖ τὴν καλὴν ὁδὸν τοῦ φωτός» [15].
 
«Στόν εὐλογημένο αὐτό τόπο θά ζήσει λαός ἀσυνήθης, λαός ἀσεβής. Θά δημιουργηθεῖ διχόνοια ἐντός καί ἐκτός. Θά ὑπάρξουν θύματα» [16].
«Ἡ Ἑλλάδα θά ἀναδείξει πάλι πολλούς Ἁγίους, ἀλλά θά χαθοῦν καί πολλές ψυχές. Προσέχετε καί προσεύχεσθε, γιατί θά δεῖτε μέ τά μάτια σας πολλά ἀπρεπῆ. Προσεύχεσθε γιά καλή σωτηρία τῶν ψυχῶν καί ἰδιαίτερα γιά τά παιδιά σας. Εἴμαστε στούς ἐσχάτους καιρούς. Ἐκτός τῶν ἄλλων, θά χτυπήσουν τήν χώρα μας καί καιρικές συνθῆκες ἄσχημες. Θά γίνει σεισμός μέγας καί ἐντός καί ἐκτός. Ἄγρια ἀνεμοθύελλα μέ χαλάζι θά καταστρέψει δένδρα, φυτά, ζῶα καί ἀνθρώπους. Τό μίσος, τό ὁποῖο ἐπικρατεῖ, φέρνει τήν καταστροφή αὐτή, πρός γνώση καί συμμόρφωση πάντων. Θέλει ἔλθει κράτος ἐπί κράτος. Τό ἕνα κράτος κατά τοῦ ἄλλου, ὄχι ἕνα, ἀλλά πολλά. Τό ἕνα κράτος κατά τοῦ ἄλλου. Προσέχετε. Σταθεροποιῆστε τήν Ὀρθοδοξία μας, γιατί αὐτή εἶναι ἀληθής. Θά δεῖτε ἀκόμη πιό φρικτά, ὄχι σέ ἕνα μέρος, ἀλλά καί σέ ἄλλα καί σέ ἄλλα. Τό ἕνα κράτος νά πολεμᾶ τό ἄλλο, τό ἕνα κράτος νά πολεμᾶ τόν ἑαυτό του (ἐμφύλιος). Καί ἔτσι ρέει τό ἀθῶον αἷμα. Κι ὅλα αὐτά θά εἶναι ἀπό τούς ἀπίστους.
Τό κακό θα ἔρθει ἀπό τή Δύση καί γρήγορα. Θά κυριαρχήσουν οἱ ἀλλόθρησκοι. Θά φτιάξουν τέρατα καί σημεῖα οἱ αἱρέσεις. Θά γίνει ἐμφύλιος πάνω σέ πολιτική ἀκυβερνησία, σέ ἐκλογές, γιατί δέν θά θέλουν νά παραδώσουν τήν κουτάλα. Θά πληγοῦν κυρίως οἱ μεγάλες πόλεις. Θά χυθεῖ αἷμα καί ἀπό τις δύο πλευρές. Θά χυθεῖ ἀθῶο αἷμα, ἀλλά δέν θά κρατήσει πολύ˙ μέρες θά εἶναι˙ στά δάκτυλα τοῦ ἑνός χεριοῦ. Ὅλα τά κράτη θά εἶναι ἐναντίον τῆς Ἑλλάδας καί θά θέλουν νά τήν κατακτήσουν, ἀλλά τό μόνο, πού θά καταφέρουν, εἶναι νά κατακτηθοῦν οἱ ἴδιοι. Ἀλλά, νά γνωρίζετε ὅτι, χωρίς νά πέσει μία τουφεκιά, θά μᾶς σκλαβώσουν. Θά κοιμηθοῦμε ἐλεύθεροι καί θά ξυπνήσουμε σκλαβωμένοι μ’ αὐτά, πού θά ὑπογράψουν καί θά δεχθοῦν οἱ δικοί μας (πολιτικοί – μνημόνια). Ἀλλοίμονο στούς νέους τότε. Θά σπέρνουν καί δέν θά θερίζουν. Θά πέσει μεγάλη δυστυχία. Πολλοί θά φύγουν (μετανάστευση λόγῳ ἀνεργίας). Σέ λίγο καιρό θά ἔχουμε Νέα Τάξη, μέ τάξη, τό ψωμί δεκάξι (16) καί τό λάδι θά πετάξει.
Τούς ξένους θά τούς διώξει ὁ Θεός ἄρον-ἄρον. Θά τούς δώσει πολλές ἀρρώστειες ἀθεράπευτες, πού θά φοβηθοῦν καί θά φύγουν. Θά λένε˙ δέν μᾶς θέλει ἐδῶ ὁ Θεός τῆς Ἑλλάδος.
Ἐσεῖς θά τά ζήσετε, ἀλλά νά μήν φοβᾶστε. Νά θυμᾶστε πάντα πώς ἡ ἀγάπη ὑπερέχει, ἡ ὑπομονή βεβαιεῖ. Ἡ ταπείνωση ὑπογράφει καί ἡ μετάνοια εἰσάγει εἰς τήν βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ὅποιος ἄνθρωπος τηρεῖ αὐτά τά τρία, τίς τρεῖς ἐντολές, ἀγάπη, ταπείνωση, μετάνοια, αὐτός θά κερδίσει τό πᾶν. Ἡ ἀγάπη φέρνει τήν πίστη. Ἡ πίστη φέρνει τήν εὐτυχία» [17].
 
8. Ὁ Γέρων Βασίλειος γιά τήν προσωρινή κατάληψη τῆς Λέσβου, τῆς Χίου καί τῆς Ρόδου ἀπό τούς Τούρκους
 
«Πλησιάζει ὁ καιρός, πού οἱ Τοῦρκοι θά πάρουν αὐτά τά τρία νησιά˙ τήν Λέσβο, τή Χίο καί τή Ρόδο. Θ’ἀκολουθοῦν μιά πολιτική ἀποπροσανατολισμοῦ, γιά νά μπερδέψουν τόν ἑλληνικό στρατό, ὅτι δῆθεν θέλουν μικρά νησιά, ἀλλά τά τρία αὐτά ἑλληνικά νησιά θέλουν νά καταλάβουν. Σέ λίγο καιρό, ὅμως, ἡ Τουρκία θά διαλυθεῖ. Στά νησιά αὐτά θά μποῦν καί θά βγοῦν˙ λίγο καιρό θά τά κρατήσουν˙ μόλις τρεῖς μῆνες. Θά χυθεῖ αἷμα καί ἀπό τούς μέν καί ἀπό τούς δέ. Θά δεῖτε ὅτι θά παρελάσουν οἱ Τοῦρκοι ἐντός Ἑλλάδος (λαθρομετανάστες) καί θά χτίσουν τζαμιά παντοῦ.
Εἴμαστε αἰχμάλωτοι˙ τελείωσε˙ μόνο ἡ προσευχή θά μᾶς σώσει. Ἀλλά, ποιός κάνει προσευχή; Κανένας.
Οἱ Ἑβραῖοι θά ὑπερισχύσουν. Αὐτοί ἀνακατεύουν σήμερα ὅλον τόν κόσμο. Ἔχουν κάνει μεγάλο κακό στόν κόσμο καί θά πληρώσουν. Τελειώνουν τά ψωμιά τους» [18].
 
9. Ὁ Γέρων Βασίλειος γιά τήν ἀλλόθρησκη κυβέρνηση
 
«Θὰ ἔρθει καιρός, ποὺ τὴν Ἑλλάδα θὰ κυβερνήσει κυβερνήτης, ποὺ ἐπισήμως θὰ δηλώνει ὅτι δὲν εἶναι ὀρθόδοξος χριστιανός. Θὰ τὸ δεῖτε γρήγορα˙ θὰ κυβερνήσει γιὰ ἕνα διάστημα. Ἐσεῖς νὰ μὴν τὸν πιστέψετε σὲ τίποτε, γιατί αὐτὸς καὶ οἱ συνεργάτες του θέλουν νὰ χτυπήσουν τὴ ρίζα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἔχουν ἤδη ἁπλώσει τὰ πλοκάμια τους. Θέλουν νὰ χτυπήσουν ἀλύπητα τὴν πατρίδα μας, τόσο ἄσχημα ποὺ δὲν θὰ γνωρίζει ὁ ἄνθρωπος τὸν ἄνθρωπο. Στὸ λίγο διάστημα, ποὺ θὰ κυβερνήσει αὐτὴ ἡ ἀλλόθρησκος κυβέρνηση, θὰ συμβοῦν παρὰ πολλὰ κακὰ καὶ ἄσχημα πράγματα. Μὴν τοὺς δεχτεῖτε, μὴν κάνετε αὐτά, ποὺ θὰ σᾶς ποῦν, προκειμένου νὰ σᾶς σφραγίσουν. Διῶξτε τους. Ἄχ, ἄχ, ὁ στεναγμὸς θὰ εἶναι μεγάλος, Θὰ θρηνοῦν καὶ δὲν θὰ ξέρουν τί νὰ κάνουν οἱ ἄνθρωποι. Μὴν ἐξετάζεις χρόνο. Σᾶς εἶπα˙ ἤγγικεν ὁ καιρός. Θὰ κυριέψουν αὐτοὶ γιὰ ἕνα διάστημα. Ὅμως, ὁ Θεός, μὴ μπορώντας νὰ βλέπει τὸ πλάσμα του νὰ ὑποφέρει, θὰ στείλει τοὺς Ἁγίους ἀγγέλους Του καὶ θὰ τοὺς καταστρέψει ὅλους. Καὶ θ’ ἀνθίσει πάλιν ἡ ἀρχὴ τοῦ Χριστοῦ. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ Χριστοῦ θὰ ζήσουν καὶ θὰ βασιλεύσουν εἰς αἰώνας αἰώνων» [19].
 
Ἐπίλογος
«Ὡς εἶπον σοι ἑτέραν φοράν λέγω˙ θέλει γεννηθεῖ ἄνθρωπος μὲ κεφαλὴν μόσχου, θέλει γεννηθεῖ ἄνθρωπος θῆλυ μὲ κεφαλὴν αἴγας. Ὅλα, ἃ λέγω σοι, ἃ εἶδες, ἃ ἤκουσες, τὰ πάντα γεννηθήσονται ἐν καιρῷ. Λάλησον τοῖς ἀνθρώποις˙ ἤγγικεν γὰρ ὁ καιρός. Μετανοεῖτε, γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεστε. Μὴν καταπατεῖτε τὸν Σταυρόν μου καὶ τὰ πάθη μου. Ἐποιήσατε τὸν οἶκον τοῦ Πατρός μου οἶκον καταλαλιᾶς καὶ ἑτέρων φαύλων συζητήσεων. Εἴδατε καὶ στοχαστεῖτε˙ μᾶλλον ἐν τάχει ἔρχομαι. Ἵνα τί ἐθελοτυφλεῖτε ἐντός τοῦ οἴκου τοῦ Πατρός μου; Ποδοπατεῖτε τὸν σταυρόν, φαυλολογεῖτε διὰ ὀλίγα ἀργύρια. Εἴδετε καὶ στοχαστεῖτε˙ μέλλει ἀναβλύσῃ καὶ ἐκ τῆς γῆς φλόγα μεγίστη, ἵνα κατακαύσῃ ἀπίστους καὶ προβατόσχημους λύκους, ποὺ κατατρώγουν τὰ πρόβατά μου. Λάλησον εἰς τοὺς ἀνθρώπους ὅτι μέλλει ριφθεῖ ἐξ οὐρανοῦ καταρράκτης, οὐχὶ μόνον πλήρους ὕδατος, ἀλλὰ καὶ χώματος. Λάλησον εἰς τοὺς ἀνθρώπους τὰ πρέποντα, ἵνα ἔλθουν τάχιστα εἰς μετάνοιαν. Τὸ τέλος ἐγγίζει καὶ μέλλει θορυβῆστε. Γρηγορεῖτε, γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα εἰσέλθῃτε εἰς ζωὴν αἰώνιον, εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν». Κατόπιν αὐτῶν ὅλοι μας ὀφείλουμε νὰ θέσουμε ὡς βασικὴ προτεραιότητα στὴ ζωή μας τὴν ἐν Χριστῷ σωτηρία. Νὰ μετανοήσουμε καὶ νὰ πορευτοῦμε σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου μας [20].
 
«Σήμερα ὁ κόσμος διάγει κακῶς καί διεστραμμένως ἀπέναντι στό Θεό. Ποῦ εἶναι ἡ μετάνοια; Ποῦ εἶναι οἱ δεήσεις, ποῦ εἶναι οἱ νηστεῖες, οἱ προσευχές; Μετανοῆστε, μετανοῆστε! Τό τέλος ἐγγύς. Μετανοῆστε, γιά νά μᾶς λυπηθεῖ ὁ Θεός. Τήν λύση στά ἀδιέξοδα τήν φέρνουν ἡ ταπείνωση, ἡ μετάνοια, ἡ ὑπομονή καί ἡ πίστη. Ἄν δέν ἔχουμε πίστη, δέν ἔχουμε θάρρος. Ἡ πίστη καί τό θάρρος σώζουν τόν ἄνθρωπο. Οἱ ἅγιοι μάρτυρες ἐκλάμβαναν ὡς σκύβαλα τά ὑπάρχοντα ὑλικά ἀγαθά καί λαχταροῦσαν τά οὐράνια. Νά θυμᾶστε˙ πίστη ἄνευ καλῶν ἔργων νεκρά ἐστί» [21].
 
 
[1] http://gerontasvasileios.gr/#el/o-bios/
[2] ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΜΑΚΡΗΣ, Γέρων Βασίλειος Καυσοκαλυβίτης, Νουθεσίες – Διδαχές, Μέρος Α΄, ἐκδ. Ἀγαθός Λόγος (σειρά Συναξάρια Ἁγίων), Ἀθήνα 2018, σσ. 74-75.
[3] Ὅ. π., σ. 86.
[4] Ὅ. π., σ. 87.
[5] Ὅ. π., σσ. 91-92.
[6] Ὅ. π., σσ. 89-90.
[7] Ὅ. π., σ. 75.
[8] Ὅ. π., σσ. 88-89.
[9] Ὅ. π., σσ. 75-76.
[10] Ὅ. π., σσ. 72-73, 74.
[11] Ὅ. π., σ. 84.
[12] Ὅ. π., σ. 74.
[13] Ὅ. π., σ. 75.
[14] Ὅ. π., σ. 76.
[15] Ὅ. π., σσ. 81-82.
[16] Ὅ. π., σ. 75.
[17] Ὅ. π., σσ. 76-78.
[18] Ὅ. π., σσ. 69-70.
[19] Ὅ. π., σσ. 83-84.
[20] Ὅ. π., σσ. 92-93.
[21] Ὅ. π., σ.  76.

Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2022

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ: "Η ΖΩΗ ΕΝΟΣ ΤΑΠΕΙΝΟΥ ΔΕΣΠΟΤΗ"

Γνωρίζατε ότι υπήρχε δεσπότης που πήγαινε στη σύνοδο με ΚΤΕΛ? Γνωρίζατε ότι κυκλοφορούσε με φθαρμένα ράσα και όχι με άμφια? Ότι δεν είχε αυτοκίνητο δικό του, ούτε οδηγό? Δεν χρησιμοποιούσε τηλέφωνο και σε καμία περίπτωση κινητό? Έκανε ωτοστόπ και ανέβηκε στην καρότσα φορτηγού και όταν έφτασε Σιάτιστα και πήγε να κατέβει τον είδαν οι κάτοικοι και τον βοήθησαν να κατέβει, τότε ρώτησε ο οδηγός του φορτηγού ποιος ιερέας είναι, του απάντησαν <<ο δεσπότης>> ο οδηγός του φορτηγού έβαλε τα κλάματα? Ότι με τα χρήματα του πλήρωνε το νοίκι 2 φοιτητών? Σε λίγες ημέρες 17 Δεκεμβρίου κλείνει τα 17 χρόνια που άφησε σε ηλικία 85 ετών τους πιστούς το 2005,  οι οποίοι τον λάτρευαν.

<<Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Σισανίου καὶ Σιατίστης κ. Ἀντώνιος Κόμπος ἐγεννήθη τῷ 1920 εἰς Ἄργος Ἀργολίδος. Ὑπῆρξε ἀπόφοιτος τῆς Μαρασλείου Παιδαγωγικῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν καὶ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Μετεξεπαιδεύθη εἰς τὰ Πανεπιστήμια Ὀξφόρδης καὶ Παρισίων. Διετέλεσε καθηγητὴς καὶ Διευθυντὴς Ἱερατικῶν Σχολῶν. Κατὰ τὰ ἔτη 1971-74 ὑπηρέτησεν ὡς Ἱεροκήρυξ εἰς τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας. Διάκονος ἐχειροτονήθη εἰς τὰς 3.12.67, πρεσβύτερος δὲ εἰς τὰς 4.12.67. Τὴν 23ην Μαΐου 1974 ἐξελέγη Μητροπολίτης Σισανίου καὶ Σιατίστης. Ἐξέδωκεν ἀξιόλογα ἐπιστημονικὰ ἔργα. Ἐδημοσίευσε βιβλιοκρισίας καὶ ἄρθρα ἐποικοδομητικὰ εἰς διάφορα περιοδικά. Ἐκοιμήθῃ ἐν Κυρίῳ τῇ 17ῃ Δεκεμβρίου 2005.>>

100 ευρώ το μήνα σε κάθε φοιτητή οικονομική ενίσχυση της μητρόπολης Σισανίου και Σιατίστης.

Του χάρισαν ένα πολυτελές αυτοκίνητο, αν και είχε δικαίωμα να κατέχει κρατικό αυτοκίνητο με οδηγό σύμφωνα με  νόμο του 1932. Χάρισε αυτό το αυτοκίνητο την άλλη μέρα σε πολύτεκνη οικογένεια και απάντησε στην ερώτηση γιατί το έκανε ως εξής <<ήταν μεγαλύτερη ανάγκη για την οικογένειά να μεταφέρει τα παιδιά τους>>!!!

Κυκλοφορούσε στην Αθήνα με τρόλεϊ και πάντα με δημόσια μέσα συγκοινωνίας και τον αποκαλούσαν <<ο Μητροπολίτης των τρόλεϊ>>!!!

Του χάρισε ένας ιερέας έναν δερμάτινο χαρτοφύλακα γιατί κυκλοφορούσε με έναν ξύλινο με επένδυση από χαρτόνι. Την άλλη μέρα τον χάρισε σε κάποια κυρία και είπε στον ιερέα που τον ρώτησε <<έπιασε τόπο >>

Πήγαινε με στρατιωτικά αυτοκίνητα που υπήρχαν στην περιοχή και ήταν στο δρόμο τους και στη συνέχεια πήγαινε με τα πόδια στα <<κουτσοχώρια>> όπως τα αποκαλούσε των 20-30 κατοίκων. Πέρασε αρκετές φορές από όλα τα χωριά περίπου 150 στον αριθμό.

Σφουγγάριζε το χώρο το δικό του στη μητρόπολη ΜΟΝΟΣ του!!! Είμαι πρώτα καλόγερος και μετά επίσκοπος απαντούσε.

Σε ερώτηση δημοσιογράφου πως σχολιάζει τα <<σκάνδαλα >> στο χώρο της Εκκλησίας απάντησε: <<Δεν μπορώ να πω και να κρίνω κανέναν, εγώ είμαι πιο αμαρτωλός απ' όλους. Τι είμαι εγώ μπροστά σ' αυτούς? >>

«Τι τα θέλει τα κινητά τηλέφωνα ο καλόγερος; Η επικοινωνία με τον ουρανό γίνεται δωρεάν χωρίς να μας επηρεάζουν τα βουνά και να μην έχουμε σήματα, και χωρίς μαγνητικά κύματα που βλάπτουν κιόλας». Απαντούσε όταν τον ρωτούσαν γιατί δεν έχει κινητό τηλέφωνο.