+ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: "ΠΕΡΙ ΠΑΛΗΣ ΤΩΝ ΛΟΓΙΣΜΩΝ" " ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ"

 

Πρόσεχε το μυαλό να μη σου φεύγη εδώ και εκεί, αλλά κόλλησέ το σφικτά εις το όνομα του Χριστού, και ωσάν να είναι έμπροσθέν σου, να Τον ικετεύης επικαλούμενος το όνομά Του με πόνον ψυχής και τότε θα ίδης πόσην ωφέλειαν θα βγάλης. 

Τους κακούς λογισμούς έξω γρήγορα με τις «κλωτσιές» να τους διώκης, «έξω, αλήτες», να φωνάζης, «από τον ναόν του Θεού, από την ψυχήν μου»! 

Δίωκε τους κακούς λογισμούς αμέσως, μόλις έλθουν, μη τους αφήνης μέσα σου, διότι κινδυνεύεις να υποστής πληγήν και ύστερα χρειάζονται δάκρυα και στεναγμοί. Κάμνε υπομονήν, παιδί μου, φεύγε ως από φωτιά τους λογισμούς, διότι αυτοί ερημώνουν την ψυχήν, την ψυχραίνουν, την νεκρώνουν! 

Εάν όμως τους διώκωμεν με την οργήν, με την προσοχήν και την ευχήν, γίνονται πρόξενοι μεγάλης ωφελείας. 

Δια τούτο αγωνίζου, μη φοβού, επικαλού τον έτοιμον ιατρόν μας, δεν χρειάζονται πολλαί παρακλήσεις, δεν ζητεί χρήματα δεν συχαίνεται πληγάς, δέχεται τα δάκρυα, ως καλός Σαμαρείτης, περιθάλπει και επιμελείται τον τραυματισμένον από τους νοητούς ληστας. Ας σπεύσωμεν λοιπόν εις Αυτόν.

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ: " ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ".

 

''Οι φίλοι του Χριστού αγαπούν τους πάντες αληθινά, δεν αγαπιούνται όμως από όλους. Οι φίλοι του κόσμου επίσης δεν αγαπιούνται από όλους. Και οι φίλοι του Χριστού διατηρούν την αγάπη συνεχώς μέχρι τέλους, ενώ οι φίλοι του κόσμου μέχρις ότου συγκρουσθούν μεταξύ τους για πράγματα του κόσμου.''

~ Ἅγιος Μάξιμος ο Ομολογητής

(4 Εκατοντάδα Κεφαλαίων Περί Αγάπης ϟη΄ 98.)

+ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ: " ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ;"

 

*Πιστεύεις;*

Ἂν πιστεύῃς, διάβασε τὸ βίο τοῦ ἁγίου Μαξίμου τοῦ ὁμολογητοῦ (21 Ἰανουαρίου). Πόσο πίστευε! Ἢ θὰ πάψῃς νὰ μιλᾷς γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, τοῦ εἶπαν, ἢ θὰ σοῦ κόψουμε τὴ γλῶσσα! Ἀλλ᾿ αὐτὸς ἀπὸ τόπο σὲ τόπο, ἀπὸ βράχο σὲ βράχο, ἀπὸ φυλακὴ σὲ φυλακή, παντοῦ ἔλεγε• Πιστεύω στὴν Ὀρθοδοξία, καὶ πολεμοῦσε τὴν αἵρεσι. Τέλος μὲ πυρακτωμένη ψαλίδα τοῦ κόψανε τὴ γλῶσσα. Ἀλλ᾿ οὔτε τότε σταμάτησε νὰ κηρύττῃ. Ἕνωνε τὰ τρία δάχτυλά του καὶ ἔλεγε• Πατήρ, Υἱὸς καὶ ἅγιον Πνεῦμα! Καὶ ἔτσι ἀκόμα ὡμολογοῦσε.

 Ἕνας ἄλλος μάρτυρας, ὅταν τοῦ κόψανε τὴ γλῶσσα, τί ἔκανε• ἔφερε τὸ χέρι στὸ αἱμόφυρτο στόμα του, πῆρε αἷμα, καὶ μ᾿ αὐτὸ ἔγραψε στὸ μάρμαρο• «Χριστέ, πιστεύω σ᾿ ἐσένα!». Ἔτσι μίλησε καὶ κήρυξε.

Ἀγαπητοί μου! Ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει• «Ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα», τὸ πανίσχυρο δηλαδὴ κίνητρό μου εἶνε ἡ πίστις. Ὁ ἀρχαῖος φυσικὸς Ἀρχιμήδης μὲ ὑπερβολικὴ αὐτοπεποίθησι ἔλεγε• «Δός μοι πᾶ στῶ, καὶ τὰν γᾶν κινάσω»• δός μου μέρος, λέει, ποῦ νὰ σταθῶ, καὶ θὰ κουνήσω τὴ γῆ ὁλόκληρη. Ἐμεῖς νὰ μὴ λησμονοῦμε, ὅτι ἡ πίστι στὸ Θεὸ πράγματι μετακινεῖ καὶ βουνά, ὅπως βεβαιώνει τὸ ἀδιάψευστο στόμα τοῦ Χριστοῦ μας (βλ. Ματθ. 21,21. Μᾶρκ. 11,23). Ἀλλ᾿ ἐπειδὴ ἡ πίστι μας εἶνε λίγη, νὰ ζητήσουμε ἀπὸ τὸ Χριστὸ αὐτὸ ποὺ ζήτησαν οἱ ἀπόστολοι• «Πρόσθες ἡμῖν πίστιν»(Λουκ. 17,5). Πρόσθεσέ μας λίγη ἀπὸ τὴν πίστι τῶν ἀποστόλων, δός μας ἕνα δράμι ἀπὸ τὴν πίστι τῶν πατέρων μας.

 Ὦ Χριστέ! Δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων, τοῦ ἁγίου Εὐθυμίου, τοῦ ἁγίου Μαξίμου καὶ ὅλων τῶν ἄλλων, ἔλα πάλι κοντά μας. Λειῶσε τὴν κολώνα τοῦ πάγου ποὺ ὑπάρχει μέσα μας. Κάνε τὴν καρδιά μας νὰ θερμανθῇ, νὰ σὲ ἀγαπήσουμε, νὰ σὲ λατρεύσουμε, καὶ μέχρι τέλους τῆς ζωῆς μας νὰ λέμε• «Πιστεύω, Κύριε• βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ»(Μᾶρκ. 9,24). Κάνε ὥστε κ᾿ ἐμεῖς, μαζὶ μὲ τὸ Δαυΐδ, μαζὶ μὲ τὸν Παῦλο, μαζὶ μὲ τοὺς μάρτυρες, νὰ ποῦμε• «Καὶ ἡμεῖς πιστεύομεν, διὸ καὶ λαλοῦμεν»(Β΄ Κορ. 4,13). Καὶ μέχρι τέλους πιστοὶ καὶ ἀφωσιωμένοι, νὰ ἀξιωθοῦμε τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν• ἀμήν. 

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα ὁμιλίας. Ολόκληρη στο http://www.iskiriaki.com/entipa/filladio.kiriaki/2014/841-2.pdf

ΑΓΙΟΣ ΝΕΟΦΥΤΟΣ Ο ΜΑΡΤΥΡΑΣ

Άγιος Νεόφυτος ο Μάρτυρας

 

Ο Άγιος Νεόφυτος γεννήθηκε στη Νίκαια της Βιθυνίας από γονείς ευσεβείς, τον Θεόδωρο και τη Φλωρεντία, επί βασιλέως Διοκλητιανού (284-304 μ.Χ.). Σε νεαρή ηλικία κατέφυγε στον Όλυμπο και ζούσε ασκητικά μέσα σε μια σπηλιά. Από τον Όλυμπο επανήλθε στη Νίκαια, όπου επισκέφθηκε τους γονείς του, και κατόπιν πάλι επέστρεψε στον Όλυμπο. Η ζωή του υπήρξε πολύ πνευματική.
Εκείνο τον καιρό όμως, οι διώκτες του Χριστιανισμού Διοκλητιανός και Μαξιμιανός, έστειλαν στην επαρχία της Βιθυνίας έναν θηριώδη άρχοντα, τον Μάξιμο. Αυτός κομμάτιαζε τους χριστιανούς με τον πιο απάνθρωπο τρόπο. Τότε άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε στον Νεόφυτο (που ήταν μόλις 15 ετών) και του είπε να πάει στη Νίκαια για να μαρτυρήσει. Έτσι ώστε με τον τρόπο αυτό να ενισχύσει ψυχικά τους χριστιανούς. Πράγματι ο Νεόφυτος παρουσιάστηκε στον Μάξιμο (290 μ.Χ.) και με πρωτοφανές θάρρος τον ήλεγξε. Τότε ο άγριος άρχοντας διέταξε και τον έδειραν σκληρά. Κατόπιν τον έριξαν μέσα σε καζάνι με βραστό νερό, έπειτα στα θηρία και στο τέλος τον σκότωσαν με ξίφος. Το μαρτύριο του, όμως, εμψύχωσε σε μεγάλο βαθμό τους χριστιανούς του τόπου εκείνου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 21 Ιανουαρίου.
 
http://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΓΡΑΙΚΟΣ

 Άγιος Μάξιμος ο Γραικός

 

Ο Άγιος Μάξιμος γεννήθηκε στην Άρτα το 1470 μ.Χ., αλλά η καταγωγή του ήταν από τον Μωρία και το κοσμικό του όνομα ήταν Μιχαήλ Τριβώλης. Μαθήτευσε κοντά στον Ιωάννη Μόσχο και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ιταλία. Επίσης, μαθήτευσε στην Ελληνική σχολή της Βενετίας και κατόπιν σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Πάδοβας, της Φλωρεντίας και του Μιλάνου έχοντας επιφανείς Έλληνες δασκάλους, όπως ο Ιανός Λάσκαρης, ο Λαόνικος Χαλκοκονδύλης κ.ά.
Το 1505-6 μ.Χ. πήγε στο Άγιον Όρος, όπου εκάρη μοναχός με το όνομα Μάξιμος. Αργότερα ο Άγιος, μετά από παράκληση του τσάρου της Ρωσίας Βασιλείου Ιβάνοβιτς, το 1516 μ.Χ., πήγε στη Ρωσία προκειμένου να μεταφράσει διάφορα λειτουργικά και θεολογικά βιβλία στη σλαβωνική. Εκεί όμως συκοφαντήθηκε άγρια από τον ισχυρό ηγούμενο της Μονής Βολοκαλάμσκ Δανιήλ και έτσι ο Μάξιμος ταλαιπωρήθηκε επί σειρά ετών με εξορίες, στέρηση θείας κοινωνίας, φυλακίσεις σιδηροδέσμιος και άλλα βάσανα.
Τελικά το 1551 μ.Χ. μεταφέρθηκε στή Λαύρα του Αγίου Σεργίου, όπου ο ηγούμενος τον περιέβαλε με πολλή αγάπη, εκτιμώντας το πνευματικό του έργο. Εδώ άφησε και την τελευταία του πνοή στις 21 Ιανουαρίου του 1556 μ.Χ., αφού συνέγραψε πολλά απολογητικά και ερμηνευτικά έργα. Αγιοκατατάχθηκε στις 31 Μαίου 1988 μ.Χ.
Τα Λείψανα του Αγίου βρίσκονται στη Λαύρα Αγίας Τριάδος - Αγ. Σεργίου Μόσχας. Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στις Μητροπόλεις Άρτης και Σπάρτης και στο Παρεκκλήσιο της Οσίας Ξένης της Ρωσίδος Μάνδρας Αττικής. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 21 Ιανουαρίου.
 
http://www.saint.gr

ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΠΡΟΓΗΤΕΙΕΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΙ

 Οι αληθινές προφητείες και πως αναγνωρίζονται

 

Πρέπει νά συγκεντρώνουν μερικές προϋποθέσεις, ὅπως συμβαίνει κάι μέ τά θαύματα. Ὁ Σωτήρ, οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καί οἱ ἅγιοι Πατέρες μᾶς συνιστοῦν νά προσέχουμε πολύ τόσο γιά τίς ἀληθινές προφητεῖες, ὅσο καί γιά τίς ἀπατηλές, τίς ὁποῖες πρέπει ὁπωσδήποτε νά ξεχωρίζουμε καί νά ἀπορρίπτουμε.
Ὅσο εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νά σκεπτώμεθα μέ εὐλάβεια τῆς ἀληθινές προφητεῖες, ἄλλο τόσο πρέπει νά καταδικάζουμε καί νά καταπολεμοῦμε τίς ψεύτικες. Ὁ Σωτήρ μᾶς λέγει ὅτι εἰς καιρούς ταραχῶν καί στό τέλος τοῦ κόσμου «Ἐγερθήσονται γάρ ψευδόχριστοι καί ψευδοπροφῆται καί δώσωσι σημεῖα μεγάλα καί τέρατα, ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καί τούς ἐκλεκτούς» (Ματ.24,24). Ψευδοπροφῆτες ἐμφανίσθηκαν καί στό παρελθόν, ὑπάροχυν καί τώρα, ἀλλά πρέπει νά τους καταπολεμοῦμε μέ ἐπιμονή καί σταθερότητα γιά νά μή ἀφεθοῦν καί κάνουν κακό μέ τά ἔργα τους. Ὁ Λακτάντιος μᾶς λέγει ὅτι οἱ ἀληθινές προφητεῖες ἔχουν τά ἑξῆς γνωρίσματα:
 
1) Κηρύττουν ὅλες ἕνα Θεό.
2) Δέν πάσχουν ἀπό μανία.
3) Δέν εἶναι ἀπατηλές.
4) Δέν συμβαδίζουν μέ περιουσίες καί κέρδη.
5) Δέν φροντίζουν γιά τά ἀναγκαῖα τῆς ζωῆς, ἀλλά ἀρκοῦνται μέ τά ὅσα πρός συντήρησι τούς στέλλει ὁ Θεός.
6) Οἱ προφητεῖες τους ἐκπληρώθηκαν ἤ ἐκπληρώνονται ἐπακριβῶς.
7) Ἐπαληθεύεται ἡ ἀποστολή τους, ἀκόμη καί ὅταν βασανισθοῦν ἤ καί πεθάνουν.
 
από το βιβλίο: «Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» (Μετάφραση Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης)

ΑΓΙΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ Ο ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΕΞ ΑΡΤΗΣ

Άγιος Ζαχαρίας ο Νεομάρτυρας εξ Άρτης 

Ο Νεομάρτυς Ζαχαρίας καταγόταν από τα μέρη της Άρτας. Σε μικρή ηλικία εξισλαμίσθηκε και ήρθε στις Παλαιές Πάτρες όπου εξασκούσε την τέχνη του γουναρά. Όμως μετανόησε που αλλαξοπίστησε. Έτσι, αφού ήλθε σε μετάνοια, βρήκε κάποιο πνευματικό στον οποίο εξομολογήθηκε το αμάρτημα της εξωμοσίας του και ζήτησε την ευλογία να πορευθεί προς το μαρτύριο.

Ο πνευματικός, φοβούμενος μήπως ο Μάρτυρας δειλιάσει κατά την διάρκεια των βασανιστηρίων, τον απέτρεπε. Τότε ο Άγιος αποκρίθηκε στον πνευματικό και του είπε: «Έχω τόση δίψα να βασανισθώ για τον Χριστό, όπου επιθυμώ να λάβω, αν ήταν δυνατόν, και περισσότερα βασανιστήρια, από αυτά που μου ανέφερες». Προ των λόγων αυτών της δυνάμεως της πίστεως και της αγάπης στον Χριστό, πνευματικός μετέδωσε τα Άχραντα Μυστήρια στον Άγιο και τον ευλόγησε.

Ο Άγιος πήγε στο εργαστήριό του, πούλησε όλα του τα υπάρχοντα τα οποία έδωσε ελεημοσύνη στους πτωχούς και παρουσιάσθηκε στον κριτή, ενώπιον του οποίου ομολόγησε στην πίστη του στον Χριστό. Παρά τις κολακείες, εκείνος επέμενε σθεναρά στην ομολογία του. Έτσι τον έκλεισαν στην φυλακή και τον βασάνισαν επί πολλές ημέρες. Εκείνος υπέμεινε τα φρικτά μαρτύρια με πνευματική ανδρεία και αξιοθαύμαστη καρτερία, για να παραδώσει το πνεύμα του το 1782 μ.Χ.

Η τοπική Εκκλησία της Άρτας εορτάζει την μνήμη του και εικόνα του φυλάσσεται στην ιερά μονή Κάτω Παναγιάς Άρτας. Την μνήμη του πανηγυρίζει επίσης και η τοπική Εκκλησία των Πατρών, αφού ο Άγιος εργάσθηκε εκεί. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 20 Ιανουαρίου.
 
https://www.saint.gr

Π. ΣΑΒΒΑΣ ΑΧΙΛΛΕΩΣ: "ΠΕΡΙ ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ".

ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΟΙΝΩΝΕΙ ΑΝΑΞΙΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΝΑ ΔΑΙΜΟΝΙΣΤΕΙ, ΝΑ ΑΡΡΩΣΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ

«Δεν μπαίνει όπου και νά ναι ο διάβολος. Μπαίνει εκεί που υπάρχει αιτία. Όταν είσαι μες στην πορνεία και έρχεσαι και κοινωνείς, τι θα σου κάνει ο διάβολος; Θα μπει μέσα σου όπως μπήκε εις τον Ιούδα. Μόλις κοινώνησε ο Ιούδας, τότε μπήκε ο διάβολος μέσα του! Μη νομίζουμε ότι είναι εύκολο πράγμα να ξεκινάς από εκεί και να πηγαίνεις να κοινωνείς. Αν δεν είσαι έτοιμος, μη πας να κοινωνήσεις! Μη νομίζεις ότι είναι αστεία πράγματα, εκεί είναι ένας Θεός ολόκληρος! Εμείς πηγαίνουμε εκεί, ανοίγουμε το στόμα μας, γελούμε και φεύγουμε. Βρε άνθρωπε του Θεού, ξέρεις τι έχεις κάνει; Λέει ο Ιερός Χρυσόστομος, όταν κοινωνείς αξια δεν έχει αστέρι στον ουρανό που να φέγγει τόσο, όσο το πρόσωπο αυτού που κοινωνεί αξια!! Το πρόσωπο εκείνου που κοινωνεί λέει, είναι φως ολόκληρο! Και λέει παρακάτω ο Ιερός Χρυσόστομος' "ώσπερ λέοντες πυρ πνέοντες ούτως εξερχόμεθα της Ιεράς τραπέζης φοβερή τοις δαίμοσι". Δεν είναι μικρό πράγμα να κοινωνείς. Όταν κοινωνήσεις, έχει σκάσει ο διάβολος! Αλλα να κοινωνείς, όχι όπως ο Ιούδας, διότι όταν κοινωνείς όπως ο Ιούδας θα μπει μέσα σου ο διάβολος. Βαμμένα τα χείλη, βαμμένα τα νύχια, με τα παντελόνια έρχονται και κοινωνούν! Που πας βρέ; Που πας! Καταλαβαίνεις τι κάνεις;; Χωρίς εξομολόγηση χωρίς προετοιμασία που πας; Θα μπει μέσα σου ο διάβολος, τότε θα μπει μέσα σου. Προσέχετε σας παρακαλώ πάρα πολύ, δεν είναι αστεία η πίστις που έχουμε. Η πίστις που έχουμε είναι φοβερά! Τρομερά!»

π. Σάββας Αχιλλέως

ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΤΟΥ ΕΥΓΕΝΙΚΟΥ

Μπορεί ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός να μην είναι ιδιαίτερα γνωστός για τα θαυμαστά γεγονότα στη ζωή του,είναι όμως ιδιαιτέρως διαδεδομένη η ευλάβεια του στους πολλούς χριστιανούς, ωστόσο χάριν της αγιότητος του βίου του, της θερμής προσευχής και αγάπης που είχε προς Κύριον και των αγώνων για την Ορθοδοξία, ο Θεός έχει δώσει στον Άγιο Μάρκο την δύναμη και την χάρη να θαυματουργεί. Ακολούθως θα αναφέρουμε μερικά θαύματα που επετέλεσε ο Άγιος, όπως έχουν καταγραφεί από τις αξιόπιστες προσωπικές μαρτυρίες των πιστών και από το προσωπικό αρχείο του π. Δημητρίου Αγγελάκη, για να αποδοθεί δόξα στον Πανάγιο Θεό και να επικαλούμαστε την ευλογία και την προστασία του Αγίου Μάρκου.

Ο Άγιος μεριμνά για την ανέγερση του ναού του. Καθώς οι εργασίες ανεγέρσεως του ιερού ναού είχαν προχωρήσει και η όλη διαδικασία ευρίσκετο σε κρίσιμη φάση, εμφανίστηκε έλλειψη χρημάτων με κίνδυνο να σταματήσουν οι περαιτέρω εργασίες και το όλο εγχείρημα να μείνει στάσιμο. Η αγωνία του ιερέως ήτο μεγάλη και επεκαλέσθηκε την βοήθεια του Αγίου Μάρκου, που τον διαβεβαίωσε ότι την επομένη μέρα θα ερχόταν κάποιος κύριος και θα του έφερνε ένα σημαντικό ποσό για να συνεχισθούν οι εργασίες (του ανέφερε και το συγκεκριμένο ποσό). Πράγματι, την επομένη ήρθε στον ναό ένας κύριος από την Βουλιαγμένη ρωτώντας εάν αυτός ήταν ο ναός του Αγίου Μάρκου, και ζήτησε να μιλήσει στον ιερέα. Εκείνος του απήντησε ότι ήδη γνωρίζει τι τον ήθελε. Και τότε ο άγνωστος εκείνος κύριος απεκάλυψε ότι την προηγούμενη βραδιά ήρθε στο όνειρό του κάποιος μοναχός, του συστήθηκε ως Μάρκος ο Ευγενικός, και τον διέταξε να βοηθήσει χρηματικώς την ανέγερση του σπιτιού του στα Κάτω Πατήσια. Ο κύριος υπάκουσε στον Άγιο και προσέφερε δωρεά το ίδιο ακριβώς ποσό που ο Άγιος είχε αναφέρει το προηγούμενο βράδυ στον ιερέα. Έτσι, μπόρεσαν να επαναρχίσουν οι εργασίες ανεγέρσεως του ναού.

Ο Άγιος εμφανίζεται και κάνει γνωστή την ύπαρξη του ναού του. Ένας ευλαβής κύριος από την Κυψέλη συνήθιζε να πηγαίνει προσκυνητής σε όλους τους εορτάζοντες ναούς, δεν γνώριζε όμως την ύπαρξη του ναού του Αγίου Μάρκου. Ενώ πήγαινε στον φούρνο, είδε κάποιον μοναχό να του δίνει ένα πρόσφορο και να του λέει να το φέρει αύριο στον ναό του. Έκπλήκτος ο κύριος ρωτά ποιος είσαι, γέροντα; Που βρίσκεται ο ναός σου; Και ο Άγιος του απάντησε: Μάρκος λέγομαι, ο Εφέσου, και ο ναός μου βρίσκεται στα Κάτω Πατήσια. Και έδωσε στον κύριο εκείνο σαφείς οδηγίες πως θα πάει, ποια διαδρομή θα ακολουθήσει για τον ναό. Πράγματι, ο κύριος εκείνος που ούτε τον Άγιο Μάρκο γνώριζε ούτε την ύπαρξη του ναού του, ακολούθησε την επομένη τις οδηγίες του Αγίου και ήρθε στον ναό του, όπως ακριβώς του είχε πει ο ίδιος ο Άγιος. Ανάλογη περίπτωση που ο Άγιος εμφανίζεται σε ανθρώπους που δεν τον γνωρίζουν και τους καθοδηγεί στον ναό του έχουμε και από άλλες μαρτυρίες, όπως μιας κυρίας από την Νέα Φιλαδέλφεια.

Θαύματα Αγίου Μάρκου Ευγενικού Πατησίων

Ο Άγιος επιτελεί θαύματα θεραπείας. Το 2005, ένας νεαρός 20χρονος, ονόματι Γεώργιος, υπέφερε από μία σπάνια ασθένεια, και η εγχείρηση που έπρεπε να κάνει ήταν δύσκολη, είχε πολλές πιθανότητες να αποτύχει και πολύ πιθανόν να έμενε παράλυτος για μια ζωή. Η μητέρα του με δάκρυα προσευχήθηκε θερμά στον Θεό΄ για θεραπεία του γιου της. Τότε της τηλεφώνησε μία εξαδέλφη της και της είπε πως στην ίδια είχε φανερωθεί κάποιος μοναχός άγνωστός της, συστήθηκε ως Μάρκος Ευγενικός, και είπε: ΄΄πες στην μητέρα του παιδιού, εγώ θα εγχειρήσω τον Γιώργο, μην ανησυχείς΄΄. Πράγματι, η εγχείρηση παρ’ ότι δύσκολη, έγινε την άλλη μέρα με επιτυχία. Κατά την διάρκεια του χειρουργείου ανάμεσα στους άλλους γιατρούς εμφανίσθηκε και κάποιος άγνωστός τους γιατρός, φίλος της οικογενείας, ως είπε, ονόματι Μάρκος, και μάλιστα σε δύσκολα σημεία καθοδηγούσε τους γιατρούς πώς να εγχειρήσουν. Ο νέος θεραπεύθηκε, και ο ίδιος και η οικογένειά του ήλθαν στον ναό, διηγήθηκαν το περιστατικό, και ευχαρίστησαν τον Άγιο.

Σε μία άλλη περίπτωση, το 2004, μία νεαρή γυναίκα από την Νέα Φιλαδέλφεια, προσευχόταν θερμά να μείνει έγκυος και να της χαρίσει ο Θεός παιδί. Ένα βράδυ στην προσευχή της εμφανίσθηκε ένας μοναχός, της είπε ότι εορτάζει στις 19 Ιανουαρίου, και της ζήτησε να έρθει να προσευχηθεί στον ναό του στα Κάτω Πατήσια, και θα εισακουσθεί η προσευχή της. Πράγματι, η γυναίκα έτσι έκανε, και μετά τρεις ημέρες έμεινε έγκυος, γέννησε ένα υγιέστατο μωρό, και έκτοτε έρχεται πάντοτε στην μνήμη του Αγίου να τον ευχαριστήσει.

Ο Άγιος σώζει παιδάκι από τροχαίο. Μπροστά από τον ναό του Αγίου Μάρκου, μία οικογένεια διέσχιζε τον δρόμο. Κάποια στιγμή το παιδάκι διέφυγε της προσοχής των γονέων, και τότε ένα αυτοκίνητο διερχόμενο το χτύπησε. Οι γονείς, έντρομοι και με φωνές, πλησίασαν φοβούμενοι το χειρότερο. Έκπληκτοι όμως είδαν το αγοράκι να σηκώνεται όρθιο και χαμογελαστό, λέγοντάς τους ότι την στιγμή που τον πλησίασε το αυτοκίνητο, ένας παππούλης με μαύρα (ο Άγιος Μάρκος), τον σήκωσε ψηλά στον αέρα, και τον προστάτευσε. Οι γονείς αμέσως κατάλαβαν ότι ο Άγιος Μάρκος έσωσε το παιδί τους από βέβαιο θάνατο, και εισήλθαν στον ναό ευχαριστώντας τον Άγιο.

(Πηγή: Ιερός Ναός Αγίου Μάρκου του Ευγενικού Πατησίων).

ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ Ο ΑΙΓΥΠΤΙΟΣ: "Η ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΔΥΟ ΓΥΝΑΙΚΕΣ".

Κάποτε, στην ώρα της προσευχής στο κελί του, ο μέγας Μακάριος άκουσε μια φωνή άνωθεν, να του λέγει:

-Μακάριε, πρέπει να ξέρεις, πώς, παρά τις προσευχές και την άσκησή σου, δεν έφτασες ακόμη στα μέτρα της αρετής, πού έχουν ανέβει εκείνες οι δύο γυναίκες, στη τάδε πολιτεία.

Το πρωί ο Γέροντας σηκώθηκε, άρπαξε το ξύλινο ραβδί του και πήρε το δρόμο για την πολιτεία εκείνη. Όταν έφτασε, ρώτησε κι έμαθε, που μένουν εκείνες οι γυναίκες και χτύπησε την πόρτα τους. Βγήκε λοιπόν η μία γυναίκα και τον υποδέχτηκε στο σπίτι, με πολύ χαρούμενο πρόσωπο. Ώσπου να καθίσει ο Γέροντας να πάρει μια ανάσα, ήρθε και η άλλη. Τότε τις κάλεσε και τις δυο κοντά του και μόλις κάθισαν τους λέει:

-Έκαμα όλο το δρόμο και υπέμεινα τόση κούραση, ώσπου από την έρημο να φτάσω ίσαμε εδώ. Σάς παρακαλώ, λοιπόν, να μου πείτε ποια είναι η πνευματική σας εργασία και οι αρετές, πού αγωνίζεστε ν' ασκείτε.

Εκείνες απαντούν, με πολλή απλότητα:

-Πίστεψε μας, άγιε Γέροντα, πώς δεν μένουμε έξω από τα κρεβάτια των συζύγων μας. Ποια εργασία πνευματική λοιπόν, περιμένεις από μας;

Όμως, ο Γέροντας τους έβαλε μετάνοια και τις παρακάλεσε να του φανερώσουν την αρετή τους.

Βλέποντας τότε την πολλή υπομονή του, είπαν στον άγιο Γέροντα

-Εμείς είμαστε ξένες για τούτο τον κόσμο, κ' έτυχε να παντρευτούμε συζύγους, πού ήταν αδέλφια κατά σάρκα' Από τότε, πού ζούμε σε τούτο το σπίτι με τους άνδρες μας, δεν θυμούμαστε να 'χουμε μαλώσει ποτέ μεταξύ μας, ούτε να πούμε άσχημη κουβέντα η μια στην άλλη. Πάντα μας ζούμε, όλα τα χρόνια με ειρήνη και ομόνοια, αγαπημένες. 

Κάποτε μας ήρθε ένας περίεργος λογισμός: Να εγκαταλείψουμε τους άνδρες μας και να πάμε σ' ένα γυναικείο μοναστήρι να ζήσουμε. Κάναμε αγώνα και παρακαλέσαμε πολύ τους άνδρες μας να αφήσουν να φύγουμε. Μα δεν τα καταφέραμε να τους πείσουμε. Έτσι, καθώς δεν πετύχαμε αυτό το σκοπό μας, κάναμε μια συμφωνία (οι δυο μας με το Θεό): να μη βγει ποτέ απ' το στόμα μας κανένας κοσμικός λόγος, αδιαφόρετος.

Ακούγοντας τούτα τα λόγια ο άγιος εκείνος Γέροντας, θαύμασε και είπε:

-Αληθινά δεν παίζει κανένα ρόλο το ν' ακολουθεί κανείς τον παρθενικό βίο ή τον έγγαμο, το νά' ναι μοναχός ή κοσμικός, για να του χαρίσει ο Θεός το πνεύμα του και το έλεός του. Εκείνο, πού μονάχα ζητάει από μας είναι η προαίρεση.

Ο Γέροντας οικοδομήθηκε πνευματικά πολύ από την αρετή τους κ' επέστρεψε στο κελί του, στην έρημο δοξάζοντας το Θεό».

ΑΓΙΑ ΕΥΦΡΑΣΙΑ Η ΜΑΡΤΥΣ

                        Αγία Ευφρασία

 

Η Αγία Μάρτυς Ευφρασία καταγόταν από τη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας και έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού (285-305 μ.Χ.). Προερχόταν από επίσημη γενιά και διακρινόταν για την σωφροσύνη και το χρηστό της ήθος.
Την Ευφρασία την κατήγγειλαν ότι πιστεύει στον Χριστό. Τότε οι ειδωλολάτρες της ζήτησαν να αρνηθεί τον Χριστό και να θυσιάσει στα είδωλα. Εκείνη όμως έμεινε σταθερή και ακλόνητη στην πίστη της. Για τον λόγο αυτό την παρέδωσαν σε έναν άντρα άξεστο και βάρβαρο να την ατιμάσει. Η Αγία όμως απέφυγε την ατίμωση με τον εξής τρόπο: υποσχέθηκε στον άξεστο και βάρβαρο εκείνον άνθρωπο ότι, αν δεν την πειράξει, θα του δώσει ένα φάρμακο, το οποίο να χρησιμοποιεί στις μάχες, ώστε να μην πληγώνεται από τα ξίφη και τα ακόντια των εχθρών του. Και για να τον πείσει ότι αυτό που του υποσχέθηκε έχει βάση, έσκυψε το κεφάλι της και του είπε να την χτυπήσει με το ξίφος στον αυχένα της, ώστε αμέσως να το επιβεβαιώσει. Εκείνος σχημάτισε την γνώμη ότι ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα αυτό που του υποσχέθηκε η Αγία και, αφού σήκωσε το ξίφος του, την κτύπησε δυνατότερα στον αυχένα, με την βεβαιότητα ότι αυτή δεν θα πάθαινε τίποτα.
Έτσι το σχέδιο της Αγίας Μάρτυρος Ευφρασίας πέτυχε. Δηλαδή κόπηκε μεν το κεφάλι της από το ξίφος του δημίου, όμως αυτή διέσωσε την αγνότητά της και έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου. Τη μνήμη της Αγίας τιμά η Ορθόδοξη Εκκλησία στις 19 Ιανουαρίου.
 
https://www.saint.gr

ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΕΡΙΣΣΟΥ

Όσιος Μακάριος Επίσκοπος Ιερισσού

 

Ο Όσιος και Θεοφόρος Μακάριος έζησε κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Μεγάλου Κωνσταντίνου (324-337 μ.Χ.), Θεοδοσίου (379-395 μ.Χ.) και Αρκαδίου (395-408 μ.Χ.). Ήταν ο πρώτος, κατά πάσα πιθανότητα, Επίσκοπος Ιερισσού της Χαλκιδικής και θεωρείται κτήτορας του ναού του Αγίου Στεφάνου της μονής Κωνσταμονίτου του Αγίου όρους.
Κατά τα πρώτα χρόνια της επισκοπικής του διακονίας, συναντήθηκε με τον Μέγα Κωνσταντίνο, ο οποίος επιζητούσε να κτίσει τη Νέα Ρώμη κοντά στον Ακάνθιο ισθμό, που κείται κοντά στην Ιερισσό και το Άγιο Όρος. Με την σοφία των λόγων του έπεισε τον βασιλέα να μην προχωρήσει στην υλοποίηση των σχεδίων του και έτσι διέσωσε το φιλήσυχο της περιοχής και μάλιστα το Άγιον Όρος.
Επί Ιουλιανού του Παραβάτου ο Άγιος καταδιώχθηκε και κατέφυγε στον Άθωνα. Θεωρείται δε δεύτερος κτήτορας της μονής Κωνσταμονίτου.
Ο Όσιος Μακάριος κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη επί της βασιλείας του Αρκαδίου (395-408 μ.Χ). Τη μνήμη του Οσίου τιμά η Ορθόδοξη Εκκλησία στις 19 Ιανουαρίου.

https://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

 
Άγιος Αρσένιος, Αρχιεπίσκοπος Κερκύρας

 
Ο Άγιος Αρσένιος έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Βασιλείου του Μακεδόνα (867 - 886 μ.Χ.), στην Ιερουσαλήμ. Ο πατέρας του ήταν και αυτός από την Ιερουσαλήμ, η δε μητέρα του από τη Βηθανία.
Σε μικρή ηλικία οι γονείς του τον αφιέρωσαν σ' ένα των εκεί μοναστηριών, οπού διδασκόταν τη μοναχική ζωή και 12 χρονών εκάρη μοναχός. Αργότερα έφυγε από την Ιερουσαλήμ και πήγε στη Σελεύκεια, όπου χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. Από τη Σελεύκεια επανήλθε στην Ιερουσαλήμ και από 'κεί πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου επί Πατριάρχου Τρύφωνος (928 - 931 μ.Χ.) πήρε Ιερατική θέση. Επί δε του διαδόχου του Τρύφωνα, Θεοφύλακτου (933 - 956 μ.Χ.) εκλέχτηκε επίσκοπος Κερκύρας για την πολύ ενάρετη ζωή του. Σαν ποιμενάρχης διακρίθηκε για την ευαγγελική του δράση και αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στις ανάγκες του ποιμνίου του.
Κάποτε όμως, ο Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος (911 - 959 μ.Χ.), άγνωστο για ποιο λόγο, ζήτησε να παρουσιαστούν στη βασιλεύουσα οι Κερκυραίοι πρόκριτοι, ο γέροντας, πλέον Αρσένιος, ανέλαβε να διευθετήσει τα πράγματα και πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Στην επιστροφή όμως, πέθανε στο δρόμο κοντά στην Κόρινθο. Από 'κει μετακομίστηκε στην Κέρκυρα και το Ιερό του λείψανο έκανε, με τη χάρη του Θεού, πολλά θαύματα.
Μέρος των Ιερών Λειψάνων του Αγίου βρίσκονται στη Μονή Παντοκράτορος Κερκύρας. Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στη Μονή Οσίου Μελετίου Οινόης Βιλλίων Αττικής. Τη μνήμη του Αγίου τιμά η Ορθόδοξη Εκκλησία στις 19 Ιανουαρίου.
 
https://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ: "ΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ"

Ο απόστολος Παύλος δεν είπε ψέμματα σε όσα υποσχέθηκε. Αλλά και αφού τήρησε την υπόσχεσή του στο Θεό, αξιώθηκε και αυτός να λάβει από το Θεό, το δίκαιο κριτή, αμετάβλητη την επαγγελία, το στεφάνι δηλαδή που χαρίζει ο Κύριος σαν βραβείο στη δικαιοσύνη και την αρετή (Β’ Τιμ. 4, 7-8). Γι’ αυτό λοιπόν μας συμβουλεύει και λέει: «Μη λέτε ψέμματα ο ένας στον άλλο». Και πάλι: «Κανένα ψέμμα να μη βγαίνει από το στόμα σας». Θέλοντας να γίνουμε μιμητές του, γράφει: «Λέω αλήθεια, δεν ψεύδομαι» (Α’ Τιμ. 2, 7), επειδή και ο Κύριος στο Ευαγγέλιο ρητώς προστάζει να προσέχουμε τα λόγια μας, να αγαπάμε την αλήθεια. Και όταν λέμε Ναι, να είναι πράγματι Ναι. Όταν πάλι λέμε Όχι, να είναι πράγματι Όχι.

Μέγας Αθανάσιος

ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ: "ΑΛΛΗΛΟΥΙΑ".

“Το «αλληλούια» είναι δοξολογία του αοράτου Θεού. Λέγεται, ότι όπως τα Χερουβείμ λένε το «άγιος, άγιος, άγιος», οι άγγελοι υμνούν τον Θεό μ' αυτή την λέξη. 

Αυτό μας το παρέδωσαν Άγιοι Πατέρες, οι οποίοι το άκουσαν οι ίδιοι, όπως ο Ησαΐας τα Σεραφείμ (Ησ. 6,3). 

Διαιρείται δε το αλληλούια ως εξής. «Αλ», Θεός, «ηλ», ισχυρός, «ούια», κραταιός”.

Μέγας Αθανάσιος

ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Όταν ο Αγ. Αθανασίος παιδὶ μὲ τοὺς φίλους του, ἀντὶ γιὰ παιχνίδια πραγματοποιούσανε… χειροτονίες καὶ βαπτίσεις!

Ο Αγ. Ἀθανάσιος  μὲ ἄλλα παιδιὰ παίζανε στὴν ἀκροθαλασσιὰ διάφορα ἐκκλησιαστικὰ παιχνίδια. Ἐκεῖ κοντὰ βρισκόταν καὶ τὸ σπίτι τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξάνδρου, Ἀλεξανδρείας. 

Ὁ Πατριάρχης ἐκείνη τὴν ἥμερα εἶχε καλέσει καὶ μερικοὺς ἄλλους κληρικοὺς νὰ φᾶνε μαζί του τὸ μεσημέρι. Ἐκεῖ λοιπὸν ποὺ τοὺς περίμενε, κοιτάζει γιὰ μία στιγμὴ ἀπὸ τὸ παράθυρο καὶ βλέπει τὰ παιδιὰ νὰ παίζουν ἕνα παιχνίδι. Τοῦ τράβηξε τὴν προσοχὴ ἰδιαίτερα τοῦτο τὸ παιχνίδι.

Παρατηρεῖ, ὅτι τὰ παιδιὰ ἔπαιρνε τὸ κάθε ἕνα καὶ ἕνα ρόλο, θὰ ἔλεγε κανείς, τῶν ἀξιωματούχων τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ ἕνα ἦταν ἀναγνώστης, τὸ ἄλλο διάκονος, ἄλλο ἱερέας καὶ τὸ ἄλλο ἐπίσκοπος. Τὸν Ἀθανάσιο τὸν χειροτονήσανε Πατριάρχη καὶ στὸ τέλος παρατηρεῖ μὲ κατάπληξη, μὰ καὶ μὲ ἱερὴ συγκίνηση, ὅτι βαφτίζανε ἕνα παιδάκι. 

Ἡ ἔκπληξη καὶ ἡ χαρὰ τοῦ Πατριάρχη ἦταν ἀπερίγραπτη. Τὰ παιδιὰ κάνανε τὴ βάπτιση ἀκριβῶς κατὰ τὴν τάξιν τῆς Ἐκκλησίας!!!!. Ὅλα τὰ παιδιὰ βοηθήσανε, προΐστατο δὲ ὁ Ἀθανάσιος. Αὐτὸς καθοδηγοῦσε ὅλα τὰ ἄλλα τὰ παιδάκια πῶς καὶ τί νὰ κάνουν!!!! Κατασυγκινημένος ὁ Πατριάρχης Ἀλέξανδρος, κάλεσε τὰ παιδάκια καὶ ἤλθανε κοντά του. Τὰ ἀγκάλιασε, τὰ ἀσπάσθηκε, τὰ εὐλόγησε, τοὺς ἔδωσε τὶς εὐχές του.

Ἡ παράδοση λέγει ὅτι ὕστερα, ὅταν ὁ Πατριάρχης ἔμαθε, ὅτι τὸ παιδάκι… ποὺ βαπτίσανε, ὁ Ἀθανάσιος καὶ οἱ περὶ αὐτόν, ἦταν ἀβάπτιστο πραγματικά, ἀνεγνώρισε τὴν βάπτιση ποὺ ἔκανε ὁ Ἀθανάσιος. Ἁπλῶς ὅμως συμπλήρωσε ὁ ἴδιος, μὲ τὸ μυστήριο τοῦ Χρίσματος ποὺ γίνεται πάντα μετὰ τὸ βάπτισμα…

ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ: ΟΤΑΝ ΚΑΤΙ ΣΑΣ ΖΗΤΑΝΕ, ΣΑΣ ΖΗΤΙΑΝΕΥΟΥΝ, ΝΑ ΔΙΝΕΤΕ ΚΑΤΙ!

Όσιος Ιάκωβος Τσαλίκης: Όταν σας ζητάνε κάτι, ζητιανεύουν, να δίνετε κάτι. Μια φέτα ψωμί έχετε, μια φέτα ψωμί να δίνετε. Όποιος και να είναι. Ο Άγιος Δαυίδ και σε Τούρκους έδινε. ''Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοὶ ελεηθήσονται.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ: ΝΑ ΛΕΣ ΜΕ ΟΛΗ ΣΟΥ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ "Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ"!

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης: Να λες μέσα σου, μ΄ όλη σου την καρδιά: «Ο Κύριος είναι τα πάντα για μένα· εγώ δεν είμαι τίποτα· είμαι αδύναμος και ασήμαντος». Να καταφεύγεις στον Κύριο για κάθε τι· να πιστεύεις πως θα λάβεις απ’ Αυτόν οτιδήποτε είναι απαραίτητο για τη σωτηρία σου, αλλά και γι’ αυτήν την πρόσκαιρη ζωή σου. 

ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: Ο ΘΥΜΟΣ ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΓΗ!

Μέγας Αθανάσιος: Ο θυμός διαφέρει από την οργή. Θυμός μεν είναι η οργή σε κατάσταση εκρηκτική, ενώ η οργή είναι η διάθεση να προκαλέσεις λύπη σε εκείνον που σε λύπησε.  

Η ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ

Πολλοίς συνεχόμενος πειρασμοίς, προς σε καταφεύ­γω, σωτηρίαν επιζητών· Ω Μήτερ του Λόγου και Παρθένε, των δυσχερών και δεινών με διάσωσον».

Έχοντας πολλούς πειρασμούς να με πνίγουν, καταφεύγω σε σένα, ζητώντας διακαώς τη σωτηρία μου. Εσύ Μητέρα του Λόγου και Παρθένε, διάσωσέ με από τις δυσκολίες και τα δεινά.

Την επίκληση «Ύπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς» πολλοί την παρεξηγούν. Νομίζουν ότι δι’ αυτής η Θεοτόκος κηρύσσεται ως κύρια πηγή σωτηρίας, αξίωμα που ανήκει μόνο στον άχραντο τόκο της, τον Θεάνθρωπο Κύριο. Γι’ αυτό αντικαθιστούν την επίκληση, που θεωρούν δογματικά εσφαλμένη, με άλλη: «Υπεραγία Θεοτόκε πρέσβευε υπέρ ημών». Η αντικατάσταση αυτή, ορθή στο νόημα και τη διατύπωσή της, δεν έρχεται ωστόσο σε αντίθεση προς την πρώτη επίκληση. Και οι δύο εκφράζουν το ίδιο πράγμα.

Κατά τη δογματική πίστη της Εκκλησίας μας, η Θεοτόκος ουδέποτε λαμβάνεται ως πρώτη και κύρια πηγή σωτηρίας, κάτι που θα ερχόταν σε αντίθεση με το λυτρωτικό αξίωμα του Χριστού, ως μόνου μεσίτη μεταξύ Θεού και ανθρώπων και ως μόνης πηγής σωτηρίας. Σε μια τέτοια περίπτωση η πρόταση θα ήταν δογματικώς επιλήψιμη, η δε Εκκλησία δεν θα τη χρησιμοποιούσε στη λατρεία της. Το ρήμα σώζω («σώσον») εδώ έχει άλλη σημασία, κυρίως σε ό,τι αφορά στο όργανο διά του οποίου τελείται η σωτηρία. Η Θεοτόκος σώζει τον άνθρωπο όχι ως πρώτη και κύρια πηγή σωτηρίας, αλλά κατά δεύτερο λόγο και έμμεσα, διά της προσευχής, των δεήσεων και της χάρης της, ως πάναγνης Μητέρας του σαρκωθέντα Λόγου του Θεού. Αυτό ισχύει και για την προσευχή και το μεσιτικό αξίωμα όλων των Αγίων.

Σε τελική ανάλυση και εφόσον η σωτηρία παρέχεται από το Θεό διά της πρεσβείας της αγνής Θεομήτορος, οι δύο επικλήσεις εκφράζουν το ίδιο πράγμα και δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστικός προβληματισμός σ’ εκείνους που γνωρίζουν τα δογματικά ζητήματα της πίστεως μας. Στα αστήρικτα βέβαια πνεύματα μπορεί να υπάρξει κάποιος σκανδαλισμός’ αυτά όμως πρέπει να φωτίζει και να καθοδηγεί στην αλήθεια η διδάσκουσα αρχή της Εκκλησίας.

Η ζωή του ανθρώπου στη γη αυτή είναι γεμάτη πειρασμούς, είτε από την εσωτερική φύση του ανθρώπου, η οποία, επιρρεπής στην αμαρτία αυτοπειράζεται, είτε από το κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο ο άνθρωπος ζει, ο κόσμος που είναι γεμάτος από παγίδες, κακότητα και πορνική φιληδονία, είτε και από συμβάντα ζωής έκτακτα και αναπάντεχα, τα οποία θέτουν σε κίνδυνο την αντοχή και την ψυχική ευστάθεια του ανθρώπου.

Οι πειρασμοί, οι τόσο συχνοί στη ζωή μας, έχουν διπλή όψη, θετική και αρνητική. Από τη μια δοκιμάζουν τον άνθρωπο, αυξάνοντας την αντοχή, την υπομονή και την πίστη του στην πρόνοια του Θεού, εκτρέφοντας την ελπίδα και τη γλυκιά αίσθηση του σωτηρίου στο οδοιπορικό του πιστού προς την ουράνια θεία βασιλεία· από την άλλη όμως, δεδομένης της αδυναμίας της φύσεως, είναι δυνατό να οδηγήσουν τον άνθρωπο σε πτώση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην ηθική και την πνευματική ζωή του. Κι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Κύριος, στην προσευχή που μας παρέδωσε, μας είπε να προσευχόμαστε: «Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν».

Οι πιστοί, έχοντας παρρησία προς την αειπάρθενη Μητέρα του Χριστού, καταφεύγουν στη χάρη της, ζητώντας απ’ αυτή λύτρωση από τις δυσχέρειες και τα δεινά, που καθημερινά τους ταλαιπωρούν και τους συνθλίβουν.

(Α. Θεοδώρου, «Χρυσοπλοκώτατε Πύργε» -Μετάφραση και σχολιασμός των Παρακλητικών Κανόνων, εκδ. Αποστ. Διακονίας)