Η ΑΓΙΑ ΔΥΝΑΜΙΣ, ΜΕΤΟΧΙ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΠΕΝΤΕΛΗΣ

Η «Αγία Δύναμις», Μετόχι της Ιεράς Μονής Πεντέλης

Η «Αγία Δύναμις» είναι μονόκλιτος βασιλική με καμάρα και κτίστηκε τον 16ο αιώνα πιθανόν πάνω στα ερείπια του Ναού του ενδοξοτέρου ήρωα (ημίθεου και κατόπιν θεού) της Ελληνικής Μυθολογίας Ηρακλή, γιου του Δία και της Αλκμήνης, συζύγου του Αμφιτρύωνος, του οποίου αδυναμία ήταν η δύναμή του. Η εκκλησία ήταν γνωστή ως Μετόχι του Ροδακιού, από το όνομα της γειτονιάς της, αλλά και σαν Μεντελίτισσα, από την παραφθορά του ονόματος Πεντέλη σε Μεντέλη.

Η επωνυμία «Αγία Δύναμις» αναφέρεται στην Παναγία ως προστάτιδα των επιτόκων γυναικών, γι' αυτό και ο εορτασμός του ναού τελείται στις 8 Σεπτεμβρίου, ημέρα του Γενεσίου της Θεοτόκου. Ωστόσο η ιστορία φανέρωσε και μια άλλη κρυφή, αλληγορική έννοια της επωνυμίας «Αγία Δύναμη»: ο ναΐσκος αυτός αποτέλεσε στα χρόνια της Επανάστασης του 1821 ουσιαστική Δύναμη για τους Έλληνες αγωνιστές.

Έτσι η επωνυμία του Ναού της Γεννήσεως της Θεοτόκου «Αγία Δύναμις» οφείλεται, κατόπιν ευρείας αποδοχής του λαού: α) στη Δύναμη του ήρωα Ηρακλή, β) στη Δύναμη της επιτόκου γυναίκας που παίρνει από την εικόνα της Γεννήσεως της Θεοτόκου, προκειμένου να φέρει στον κόσμο παιδί, μια νέα ζωή, γ) στα χρόνια της επανάστασης του 1821 στη Δύναμη του Έλληνα αγωνιστή και δ) σήμερα στα χρόνια της αποδυνάμωσης, της χαλάρωσης, της διάβρωσης, της διάλυσης, της σήψης, της μόλυνσης και της ρύπανσης (οικογενειακής, κοινωνικής, πνευματικής, ηθικής, περιβαλλοντικής, ατμοσφαιρικής) η «Αγία Δύναμη» αποτελεί τη δύναμη της ψυχής, την ενδυνάμωση την πνευματική, την αντίσταση την ηθική του κάθε ευλαβούς ταπεινού προσκυνητή.

Στα χρόνια της Επανάστασης του 1821, σε ένα σπιτάκι μέσα στο Μετόχι και κοντά στην Αγία Δύναμη, ο γνωστός πυροτεχνίτης Μαστροπαυλής κατασκεύαζε πυρομαχικά για λογαριασμό των Τούρκων που βρίσκονταν οχυρωμένοι στο Κάστρο. Όμως, στα χέρια των Τούρκων έφτανε μόνο ο μικρός αριθμός πολεμοφοδίων που παρασκευάζονταν με βραδύ ρυθμό κατά τη διάρκεια της μέρας. Το μεγαλύτερο μέρος των πυρομαχικών, τα οποία παρασκευάζονταν με πυρετώδεις ρυθμούς τη νύχτα, παραλάμβανε το πρωί κρυφά, μέσα στο κοφίνι με τα άπλυτα, η κυρά Μανώλαινα Μπινιάρη, η οποία τα μετέφερε ως τον Ιλισό, στην πηγή της Καλλιρρόης. Από εκεί, το μπαρούτι και τα φυσέκια μεταφέρονταν από έμπιστα πρόσωπα στο Μενίδι, όπου είχαν συγκεντρωθεί οι επαναστάτες για την εξέγερση της 25ης Απριλίου του 1821.

Μέσα στο Μετόχι, στην «κρυψώνα της Πεντέλης», έκρυψαν οι πατέρες κατά την επιδρομή του Ομέρ Βρυώνη στη Στερεά Ελλάδα τα κειμήλια της Μονής. Ιερά σκεύη, άμφια, άγια λείψανα, τα έγγραφα των ιδιοκτησιών της Μονής, Σουλτανικά φιρμάνια και Πατριαρχικά σιγίλια καταστράφηκαν, όταν οι Τούρκοι στρατιώτες, άγνωστο με τίνος υπόδειξη, ανακάλυψαν την κρυψώνα.

Η επαναστατική Δύναμη, όμως που παρείχε το Μετόχι, δεν εξαντλήθηκε εκεί. Διοχετεύτηκε μέσα από πολλούς δρόμους και κάποιοι από αυτούς ήταν μυστικοί. Κάτω από την Αγία Τράπεζα του ναού υπάρχει μια σκάλα που κατεβαίνει προς τα κάτω. Σε βάθος 15 μέτρων, υπάρχει ένας μεγάλος υπόγειος χώρος, σαν σπηλιά. Το χώρο αυτό, στα χρόνια του Αγώνα, χρησιμοποιούσαν οι καλόγεροι της Μονής, σαν εργαστήριο, όπου κατασκεύαζαν πυρίτιδα, σφαίρες και φυσέκια. Στη συνέχεια, μετέφεραν τα πυρομαχικά μέσω μιας υπόγειας στοάς που ξεκινά από τον υπόγειο αυτό χώρο και καταλήγει κάπου κοντά στο σημερινό σκοπευτήριο της Καισαριανής. Εκεί τα παραλάμβαναν χωριάτες με μουλάρια και τα μετέφεραν στους Αγωνιστές, ενώ οι καλόγεροι επέστρεφαν σο υπόγειο εργαστήριό τους.

Ο χώρος αυτός κάτω από το ιερό της Αγίας Δύναμης, όπως και η στοά που ξεκινά από αυτόν, δηλώνει την προγενέστερη ύπαρξη υπόγειας ζωής. Τους τοίχους του κοσμούν παλιές τοιχογραφίες και σκαλισμένες παραστάσεις πουλιών, φύλλων αμπέλου και αγγέλων που κρατούν ρομφαίες. Όλα δείχνουν πως πρόκειται για κάποιον τόπο λατρείας. Μικρές κολώνες, σπασμένες ή γερμένες στο έδαφος, ανάγουν χρονολογικά ακόμη πιο πίσω, στην αρχαιότητα, ίσως στο Ναό του Ηρακλή.

Η ύπαρξη αρχαϊκών στοιχείων, άλλωστε, είναι χαρακτηριστικό πολλών ναών της Τουρκοκρατίας, αφού για την κατασκευή τους χρησιμοποιούνταν ανάγλυφα κομμάτια παλαιοτέρων ναών, αρχαία ή, αργότερα, χριστιανικά. Συγκεκριμένα, η εξωτερική θύρα της Αγίας Δυνάμεως φέρει μαρμάρινο πλαίσιο με χριστιανικά σύμβολα.

Ο ναός φέρει γενικότερα την αρχιτεκτονική της εποχής της Τουρκοκρατίας. Είναι μια μικρών διαστάσεων μονόκλιτος βασιλική με ξύλινη στέγη, για την κεράμωση της οποίας χρησιμοποιήθηκαν μεγάλοι κοίλοι στρωτήρες και σωληνωτοί καλυπτήρες.

Η όψη του ιερού είναι κυκλική. Στην ανατολική πλευρά του ναού διαγράφονται τρεις ημικυκλικές αψίδες. Η κεντρική είναι μεγαλύτερη και εξέχει, ενώ οι δυο μικρότερες, πλάγιες αψίδες εγγράφονται στο εσωτερικό του τοίχου.

Τα παράθυρα είναι στενά σαν πολεμίστρες, ενώ η θύρα βρίσκεται στο μέσο του δυτικού τοίχου και φέρει μαρμάρινο πλαίσιο. Μπαίνοντας ο προσκυνητής αντικρίζει επί του βορείου τοίχου, με σειρά από την είσοδο προς το ιερό, τις τοιχογραφίες της Αγίας Μαρίνας, της Αγίας Ειρήνης, της Αγίας Παρασκευής, του Αγίου Δημητρίου, του Αγίου Διονυσίου και του Αγίου Ιεροθέου. Στον νότιο τοίχο και με σειρά από το ιερό προς την έξοδο απεικονίζονται η Αγία Φιλοθέη, η Αποτομή του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, η Αγία Αικατερίνη και η Αγία Κυριακή. Στον Ιερό Ναό επίσης φυλάσσεται το ιερό Λείψανο του Αγίου Νικολάου του Πλανά, του σύγχρονου Αγίου της Εκκλησίας μας, το οποίο μπορεί ο προσκυνητής επισκέπτης εύκολα να ασπαστεί και να λάβει ευλογία. 

H ασημένια λάρνακα, στην οποία τοποθετήθηκαν τα ιερά και θαυματουργά Λείψανα του Αγίου Νικολάου του Πλανά την 29 Αυγούστου του 1992 σήμερα βρίσκεται στο δεξιό κλίτος του Ιερού Ναού του Αγίου Ιωάννου επί της οδού Βουλιαγμένης, όπου εφημέρευε.

Σήμερα ο Ναΐσκος παράλληλα με το κατά το πρόγραμμα της Ιεράς Μονής Πεντέλης ημέρας και ώρας ιεράς εξομολογήσεως, Αγίου Ευχελαίου. Παρακλήσεων, λειτουργεί κάθε Σάββατο και Κυριακή, κάθε Δεσποτική και Θεομητορική εορτή και σε κάθε πανσέβαστη μνήμη εορταζομένου αγίου εκάστου μηνός. 

Πηγή Υλικού: Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Τερζής, Η «Αγία Δύναμις», Μετόχι Ιεράς Μονής Πεντέλης

ΓΕΡΩΝ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ: ΑΠΟ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ!

Από τα θαύματα της Υπεραγίας Θεοτόκου Ζωοδόχου Πηγής
Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος

Ένας Μοναχός, Πέπυρις ονομαζόμενος, μαζί με τον μαθητή του, οι οποίοι ήταν γαστρίμαργοι και δοσμένοι στα ευχάριστα φαγητά και δεν πολιτεύονταν σαν Μοναχοί, με παραχώρηση του Θεού που όλα τα οικονομεί προς το συμφέρον μας, έπεσαν σε βαριά αρρώστια. Ήρθαν λοιπόν σε συναίσθηση και πρόσπεσαν στην Παντάνασσα Θεοτόκο, και άκουσαν ότι, εάν εξομολογηθούν, και σωφρονήσουν την ακόρεστη κοιλιά τους, και αφήνοντας τα ευχάριστα φαγητά ζουν σαν Μοναχοί με μόνο ψωμί και νερό, όχι μόνο θα ελευθερωθούν από εκείνη τη φοβερή αρρώστια, αλλά θα κληρονομήσουν και την ουράνια Βασιλεία· «και εάν – έλεγε – τα υπόσχεσθε αυτά και επιθυμείτε την ψυχική και τη σωματική θεραπεία, πηγαίνετε στον Ναό Μου, και πιέστε από το αγίασμα της Πηγής μου, και θα θεραπευθείτε». Όταν τα άκουσαν αυτά, πήγαν και ήπιαν από το ιαματικό αγίασμα, και αφού θεραπεύθηκαν παραδόξως, πέρασαν την υπόλοιπη ζωή τους πολιτευόμενοι θεαρέστως, κατά την τάξη των Μοναχών, και τρεφόμενοι μόνο με ψωμί και νερό.

Και άλλοι δύο Μοναχοί, Ματθαίος και Μελέτιος, αδελφοί κατά σάρκα, επειδή κάποτε παράτησαν την ακολουθία τους, έπεσαν σε πειρασμό αρρώστιας, και καταλαβαίνοντας το σφάλμα τους πρόσπεσαν στο έλεος της Θεοτόκου· και αφού υποσχέθηκαν να μην αμελήσουν πια την ακολουθία τους, και ήπιαν από το σεπτό αγίασμα, ελευθερώθηκαν από την αρρώστια τους. Σωφρονίστηκαν λοιπόν και έμαθαν να μην αφήνουν ποτέ τον κανόνα τους. Και έτσι στο εξής, φοβούμενοι την παιδαγωγία του Θεού, έζησαν θεαρέστως, ευχαριστώντας την Δέσποινα Θεοτόκο που τους θεράπευσε, και παρακαλώντας την να τους φυλάγει από κάθε πειρασμό. Και έφυγαν από τη ζωή με αγαθές ελπίδες.

Κάποιος Στέφανος, υποδιάκονος, έκαμε πόνο κάτω από τη μέση του, στο λεγόμενο ισχίο, πόνο δεινό και ανίατο· και πονώντας πολύ, κατέφυγε στην έτοιμη βοήθεια, και αφού ήπιε από το αγίασμα της Ζωοδόχου Πηγής με ακλόνητη πίστη και ράντισε τον πόνο, αμέσως γιατρεύθηκε.

Και ένας στρατιωτικός από το τάγμα των Βαράγγων, Ιωάννης ονομαζόμενος, που είχε υδρωπικία και κόντευε να πεθάνει, κατέφυγε στο έλεος της πανεύσπλαχνης Θεομήτορος, και αφού την παρακάλεσε με δάκρυα, και ήπιε με πίστη από το αγίασμα, παραδόξως θεραπεύθηκε, και γύρισε στο σπίτι του υγιής, κηρύττοντας το έλεος της Θεοτόκου προς αυτόν.

Αλλά και κάποιος άλλος που είχε καρκίνο, και άλλος γάγγραινα και άλλες πληγές ανίατες σ’ όλο το σώμα, και άλλος λεπρωμένος και μύριοι άλλοι που είχαν διάφορες αρρώστιες κατά καιρούς θεραπεύθηκαν, με την δια του αγιάσματος χάρη της Δέσποινάς μας Θεοτόκου· και όχι τότε μόνο, αλλά και μέχρι σήμερα βλέπουμε να γίνονται πάμπολλα θαύματα στους πιστούς από τη θεία ενέργεια του σεπτού αγιάσματος· δαιμόνια δηλαδή καθημερινά να εκδιώκονται από ανθρώπους, πυρετούς λαύρους να θεραπεύονται, και κάθε άλλη αρρώστια ψυχική και σωματική να εξαφανίζονται τελείως με την πίστη και τη μετάνοια.

Απόσπασμα από το έργο του Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου: «Λόγος πανηγυρικός τη Παρασκευή της Διακαινησίμου και μερικών θαυμάτων διήγησις της Υπερενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, της Ζωοδόχου Πηγής».

ΒΗΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑΤΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ ΕΒΓΑΛΕ ΑΣΠΡΟΠΡΟΣΩΠΟΥΣ!

 Ὅσιος Παΐσιος ὁ Αγιορείτης
Χαιρόμαστε γιατί ἡ Παναγία μᾶς ἔβγαλε ἀσπροπρόσωπους

Ἡ Παναγία ἔφερε στὸν κόσμο τὴν χαρὰ

– Γέροντα, μπορεῖτε νὰ μᾶς ψάλετε τὸ Μεγαλυνάριο ποὺ εἴχατε γράψει γιὰ τὴν Παναγία;

– Ἔλα νὰ τὸ ψάλουμε μαζί. «Εὗρες πολλὴν Χάριν παρὰ Θεοῦ, Μῆτερ τοῦ Δεσπότου, Μεγαλόχαρη, ἀληθῶς, Κεχαριτωμένη, ὡς Γαβριὴλ ἐβόα, Βασίλισσα Ἀγγέλων, φρούρει τοὺς δούλους σου». Νὰ σοῦ πῶ τώρα καὶ ἕνα δογματικό: Ἡ Παναγία ἦταν Κόρη καὶ Μητέρα, Δούλη καὶ Βασίλισσα, Βασίλισσα ὅλου τοῦ κόσμου. Χωράει στὸν νοῦ τοῦ ἀνθρώπου αὐτό; Καὶ ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου εἶναι κάτι τὸ ὑπερφυσικό, ἔξω τῆς λογικῆς. Εὔχομαι ἡ Παναγία νὰ σοῦ δώση τὴν χαρὰ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ καὶ ὁ Ἄγγελος νὰ σὲ εὐλογήση, γιὰ νὰ ἔχης πνευματικὴ πρόοδο. Ἀμήν.

– Γέροντα, ἕνα τροπάριο λέει: «Χαῖρε ἡ τῆς Εὔας χαρά· ἡ γὰρ ἐκείνης λύπη διὰ τοῦ τόκου σου πέπαυται, Ἁγνή» .

– Ὅ,τι καλὸ κι ἂν βρῆ ὁ ἄνθρωπος νὰ πῆ γιὰ τὴν Παναγία, δὲν θὰ μπορέση νὰ ἐκφράση τὸ μεγαλεῖο Της. Ἡ Παναγία μὲ τὴν ὑπακοή Της ἄνοιξε πάλι γιὰ μᾶς τὸν Παράδεισο, ποὺ τὸν εἶχε κλείσει ἡ παρακοὴ τῆς Εὔας. 
Ἡ Εὔα ἔσπασε τὸν κρίκο ποὺ μᾶς ἕνωνε μὲ τὸν Θεὸ καὶ ἔφερε στὸν κόσμο λύπη καὶ πόνο · ἡ Παναγία ἕνωσε πάλι τὸν κρίκο καὶ ἔφερε στὸν κόσμο τὴν παραδεισένια χαρά. Μᾶς συνέδεσε μὲ τὸν Θεό, ἀφοῦ ὁ Χριστὸς εἶναι Θεάνθρωπος.
Ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριὴλ ἔφερε στὸν κόσμο τὴν χαρμόσυνη ἀγγελία ὅτι οἱ ἄνθρωποι χάρη στὴν Παναγία βρῆκαν «χάριν παρὰ Θεοῦ». Χαίρεται ἡ Παναγία, γιατὶ σαρκώθηκε ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ μᾶς λύτρωσε ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Χαιρόμαστε καὶ ἐμεῖς, γιατὶ ἡ Παναγία μᾶς ἔβγαλε ἀσπροπρόσωπους. Γι᾿ αὐτὸ ψάλλουμε τὰ Χριστούγεννα: «Ἡ ἔρημος προσφέρει στὸν Χριστὸ τὴν φάτνη καὶ ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι προσφέρουμε τὴν Μητέρα Του, τὴν Παναγία» .

ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ E΄, ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ, εκδ. ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ», ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2010, σσ. 153.

25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821- ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΓΛΥΚΟΦΙΛΟΥΣΑ- Ο ΚΛΕΠΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΚΙΝΗΤΟ ΠΛΟΙΟ

Παναγία η Γλυκοφιλούσα: Ο κλέπτης και το ακίνητο πλοίο

Το έτος 1801 έφθασε στην Μονή Φιλοθέου του Αγίου Όρους ένας ξένος. Αυτός θέλησε να προσκυνήσει την αγία Εικόνα της Γλυκοφιλούσης. Ο Σατανάς όμως, του έβαλε στο μυαλό να κλέψει τα χρυσά νομίσματα, που ήταν αφιερωμένα στην Εικόνα. Κρύφτηκε λοιπόν σε ένα στασίδι, περίμενε να φύγει ο Εκκλησιάρχης και όταν έμεινε μόνος, έκλεψε τα νομίσματα. Αμέσως κατέβηκε στο λιμάνι της Μονής Ιβήρων. Μπήκε σε ένα πλοίο, που αναχωρούσε εκείνη την ώρα, γιατί ο άνεμος ήταν ευνοϊκός.

Είχε απομακρυνθεί περίπου ένα μίλι το πλοίο από την ακτή και ώ του θαύματος! Μολονότι φυσούσε άνεμος δυνατός, το πλοίο στάθηκε ακίνητο στο μέσον του πελάγους και ο πλοίαρχος απορούσε.

Εν τω μεταξύ, εσήμανε η καμπάνα της Μονής για τον Εσπερινό. Προσήλθον οι Μοναχοί στον Ναό και τότε ο Εκκλησιάρχης, είπε, ότι τα χρυσά νομίσματα έλειπαν από την Εικόνα. Κατάλαβε αμέσως ποιος τα είχε κλέψει. Ανακοίνωσε στους πατέρες τις υπόνοιες του περί του κλέπτου και αυτοί απέστειλαν δύο μοναχούς στην παραλία δια να προφθάσουν τον ιερόσυλο.

Οι Μοναχοί έφθασαν στο λιμάνι της Μονής Ιβήρων και τότε είδαν από μακριά να στέκεται το πλοίο ακίνητο στην μέση της θαλάσσης. Μπήκαν σε μια βάρκα και πλησίασαν το πλοίο. Ο ιερόσυλος, μόλις οι μοναχοί ανέβηκαν στο πλοίο, έπεσε με δάκρυα στα πόδια τους και τους παρακάλεσε να τον συγχωρήσουν και τους επέστρεψε συγχρόνως τα κλεμμένα νομίσματα.

Οι Μοναχοί αντελήφθησαν, ότι ο διάβολος είχε παρακινήσει τον ιερόσυλο στην διάπραξη της κλοπής και συγχώρησαν τον κλέπτη. Επέστρεψαν λοιπόν στο Μοναστήρι και διηγήθηκαν στους αδερφούς το παράδοξο θαύμα της ακινησίας του πλοίου.

Οι Πατέρες τότε προσκύνησαν την θαυματουργό εικόνα της Γλυκοφιλούσης και έψαλλαν ύμνους ευχαριστήριους στην Θεοτόκο, δοξάζοντες το όνομα Της δια το θαύμα της.

proseuxi.gr

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΓΛΥΚΟΦΙΛΟΥΣΑ- ΤΟ ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΟ ΠΛΟΙΟ

Το ακυβέρνητο πλοίο
Το θαύμα Παναγίας Γλυκοφιλούσας το ακυβέρνητο πλοίο
που συνέβη το 1800 μ.Χ.

Κατά τας αρχάς του έτους 1800 ο Ηγούμενος της Μονής Φιλοθέου επέστρεφε από την Αίνο της Θράκης συνοδευόμενος από σαράντα ευλαβείς προσκυνητές. Όλοι βιάζονταν να φθάσουν εγκαίρως στο Μοναστήρι, γιατί την χρονιά εκείνη συνέπιπταν και θα εώρταζαν μαζί το Πάσχα και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Όταν συνεορτάζεται το Πάσχα με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, τότε το Πάσχα αποκαλείται «Κύριον» Πάσχα. Έτσι το Μοναστήρι θα είχε διπλό πανηγύρι. Αυτός δε κυρίως ήταν ο λόγος, δια τον οποίον τόσον ο Ηγούμενος, όσον και οι προσκυνητές εβιάζοντο να φθάσουν εγκαίρως στο Άγιον Όρος.

Πράγματι, μπήκαν σε ένα πλοίο στο λιμάνι της Αίνου και ταξίδευαν για το Άγιον Όρος. Η νύκτα βρήκε το πλοίο μεταξύ των στενών των νήσων Λήμνου και Ίμβρου. Τότε σηκώθηκε μεγάλη τρικυμία και έπνεε σφοδρός άνεμος. Όλοι είχαν απελπισθεί και φαντάζονταν, ότι είχε φθάσει το τέλος τους.

Ο Ηγούμενος, περισσότερον από όλους τους άλλους, εθλίβετο γιατί δεν θα μπορούσε να παρευρεθή και να λάβη μέρος εις την διπλή τελετουργία του Πάσχα και του Ευαγγελισμού. Διατηρούσε όμως το θάρρος του και προσπαθούσε να παρηγορήση και να εμψυχώση τους απελπισμένους συνταξυδιώτες του.

– Μη φοβείσθε, τους έλεγε. Έχετε εμπιστοσύνην εις την Παναγία μας. Πάντοτε Αυτή μας φυλάγει από τους κινδύνους. Δεν είναι δυνατόν να μας εγκαταλείψη.

Εν τω μεταξύ, το καράβι ανεβοκατέβαινε στα κύματα και παρεσύρετο από τον άνεμο στους βράχους της απότομης παραλίας.

Κανείς πλέον δεν ήλπιζε σε βοήθεια ή σωτηρία. Δεν έφθανε η απελπισία τους αυτή, αλλά ξεφεύγει από τη θέση του και το τιμόνι του πλοίου, χωρίς να το αντιληφθή ο τιμονιέρης. Ας φαντασθή λοιπόν κανείς το ύφος της απελπισίας τόσον του πληρώματος, όσον και των επιβατών του πλοίου.

Όλοι πλέον ήσαν βέβαιοι, ότι θα καταποντισθή το πλοίο. Ω! του θαύματος όμως. Ξαφνικά, το πλοίο και χωρίς οδηγό άλλαξε δρομολόγιο και τράβηξε προς βορράν. Το ώδηγούσε η Παναγία, χωρίς να φαίνεται, μπροστά στα τρομαγμένα μάτια των ανθρώπων. Σε λίγο το καράβι τράβηξε για την ακτή και στάθηκε ήρεμα και ασφαλισμένα στην αμμώδη παραλία. Κανείς δεν εγνώριζε που είχαν προσορμισθή. Όταν έφεξε η ημέρα είδαν, ότι ευρίσκονταν σε ασφαλή τόπο, απέναντι από την νήσο Θάσο. Τότε παρατήρησαν με θαυμασμό, ότι το τιμόνι του πλοίου ήταν δεμένο στην θέση του, με την βοήθεια της Παναγίας. Όλοι έπεσαν στα γόνατα και ευχαρίστησαν την Θεοτόκο για το μέγα θαύμα Της και την σωτηρία τους.

Ξεκίνησαν και πάλιν και έφθασαν επί τέλους στο λιμάνι της Μονής Φιλοθέου, για να γιορτάσουν όχι πλέον την διπλήν εορτήν του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και του Πάσχα, αλλά την τριπλήν εορτήν, γιατί με το θαύμα της Παναγίας είχαν σωθεί από ένα τόσον μεγάλο και τρομερό κίνδυνο.

proseuxi.gr