Όσιος Παΐσιος ο
Αγιορείτης
Χάθηκε ἡ ὑπομονή ἀπὸ τούς ἀνθρώπους
– Ἡ σημερινή κατάσταση δὲν βοηθάει τὸν κόσμο. Ἄλλοτε ἡ ζωή ἦταν ἤρεμη καὶ οἱ ἄνθρωποι
ἦταν ἤρεμοι καὶ ἡ βιασύνη ποὺ μπῆκε στὸν κόσμο ἔκανε τούς ἀνθρώπους ἀνυπόμονους.
Παλιά ἤξερε κανεὶς ὅτι θὰ φάη ντομάτα τέλη Ἰουνίου, δὲν τὸν ἀπασχολοῦσε. Περίμενε
τὸν Αὔγουστο νὰ φάη καρπούζι. Ἤξερε, τότε θὰ φάη σύκα, τότε θὰ φάη πεπόνι. Σήμερα
τί γίνεται; θὰ πάη νὰ φέρη ντομάτες ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο νωρίτερα, δὲν θέλει πορτοκάλλια
ποὺ ἔχουν τὶς ἴδιες βιταμίνες. «Βρε, παιδάκι μου, Κάνε ὑπομονή καὶ φάε κάτι ἄλλο
τώρα». Ὄχι, θὰ πάη καλά καὶ σώνει νὰ φέρη ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο ντομάτες. Σάν εἶδαν ἔτσι,
ἄρχισαν στὴν Κρήτη νὰ βάζουν θερμοκήπια, γιὰ νὰ βγάλουν νωρίτερα ντομάτες. Καὶ
τελικά ἐφτίαξαν παντοῦ θερμοκήπια, γιὰ νὰ τρῶνε καὶ τὸν χειμώνα ντομάτες. Σκοτώνονται
νὰ φτιάξουν θερμοκήπια μὲ ὅλα τὰ εἴδη, γιὰ νὰ ἔχουν ἀπὸ ὅλα ὅλες τὶς ἐποχές καὶ
νὰ μήν περιμένουν!
Ἐντάξει μέχρις ἐκεῖ! Ἀλλά προχωρᾶνε καὶ πιὸ πέρα. Ἀποβραδίς εἶναι πράσινες οἱ
ντομάτες καὶ τὸ πρωί τὶς παρουσιάζουν κόκκινες, φουσκωμένες! Ἔβαλα τὶς φωνές σὲ
ἕναν ὑπουργό: «Τέλος πάντων τὰ θερμοκήπια, τοῦ λέω. Ἀλλά... νὰ
βάζουν ὁρμόνες, γιὰ νὰ ὡριμάζουν σὲ μία νύχτα τὰ φροῦτα, οἱ ντομάτες κ.λπ., καὶ
ὅσοι ἔχουν μία ὁρμονική εὐαισθησία, οἱ καημένοι, νὰ παθαίνουν ζημιά;». Καὶ τὰ ζῶα
τὰ ἔχουν καταστρέψει. Τί κοτόπουλα, τί μοσχάρια! Αὐτὰ ποὺ εἶναι σαράντα ἡμερῶν,
τὰ κάνουν ἔξι μηνῶν μὲ τὶς ὁρμόνες. Τὰ τρώει ὁ ἄνθρωπος καὶ τί θὰ ὠφεληθῆ ἀπὸ αὐτά;
Συνέχεια ὁρμόνες, γιὰ νὰ βγάζουν περισσότερο γάλα οἱ ἀγελάδες καὶ τελικά οἱ
παραγωγοί δὲν μποροῦν νὰ τὸ διαθέσουν. Ἀπεργίες μετά, χύνουν τὸ γάλα στούς δρόμους,
γιατί πέφτει ἡ τιμή, καὶ ὁ κόσμος πίνει γάλα ὀρμονοῦχο. Ἐνῶ, ἄν τὰ ἄφηναν ὅπως
τὰ ἔκανε ὁ Θεός, ὅλα θὰ πήγαιναν ὁμαλά καὶ θὰ ἔπιναν καὶ ἁγνό γάλα. Καὶ μὲ τὶς ἐνέσεις
ὅλα ἄνοστα γίνονται. Ἄνοστα πράγματα, ἄνοστοι ἄνθρωποι, ὅλα ἄνοστα! Δὲν ἔχει
νοστιμάδα καὶ ἡ ζωή τούς τώρα. Ρωτᾶς νέα παιδιά: «Τί σὲ ἀναπαύει;». «Τίποτε»,
σοῦ λένε. Κοτζάμ παλληκάρια! «Τί σὲ εὐχαριστεῖ νὰ κάνης;». «Τίποτε». Ποῦ φθάνει
ὁ ἄνθρωπος! Νομίζει ὅτι θὰ διορθώση τὸν Θεό μʹ αὐτὰ ποὺ κάνει! Τὴν νύχτα τὴν κάνουν
ἡμέρα, γιὰ νὰ γεννοῦν οἱ κότες. Καὶ εἶδες κάτι αὐγά; Ἄν ἔκανε ὁ Θεὸς τὸ φεγγάρι
νὰ φέγγη σάν τὸν ἥλιο, θὰ παλάβωναν οἱ ἄνθρωποι. Ἐνῶ ὁ Θεὸς ἔκανε τὴν νύχτα, γιὰ
νὰ ξεκουράζωνται οἱ ἄνθρωποι, τώρα ποῦ ἔφθασαν!
Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου,
ΛΟΓΟΙ Α’, «Μὲ Πόνο καὶ Ἀγάπη».
