ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.

Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2022

ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΣΛΙΔΗΣ: "ΠΕΡΙ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗΣ".

Σ' ένα χωριό κτιζόταν μιά εκκλησία κι ο καθένας βοηθούσε όπως μπορούσε.

Όποιος είχε ζώο το διέθετε για να κουβαλάει πέτρες και όσοι ήταν γεροί δούλευαν.

Στό χωριό ήταν και μιά γιαγιά πολύ φτωχή, πού δεν είχε τίποτα να δώσει για τον ναό. Πονούσε η ψυχή της γι' αυτό και καθώς περνούσαν τα ζώα πού κουβαλούσαν τις πέτρες, μάζευε χορταράκια καί τούς τα έριχνε να τα τρώνε να παίρνουν δυνάμεις.

Όταν τελείωσε ο ναός, έκαναν τα εγκαίνια και σε μιά επιγραφή έγραψαν το όνομα του Δεσπότη.

Συνέβαινε όμως το εξής: μόλις γραφόταν το όνομα του Δεσπότη και έβαζαν την επιγραφή, την άλλη μέρα έβρισκαν σβησμένο το όνομά του καί γραμμένο το όνομα της γιαγιάς.

Αυτό έγινε τρείς φορές. Απορούσαν όλοι καί φώναξαν την γιαγιά. Όταν εκείνη πήγε στο ναό, την ρώτησαν: "Γιαγιά, τι στό καλό έκανες εσύ και γράφεται το όνομά σου στήν πλάκα, ενώ εμείς έχουμε χαράξει το όνομα του Δεσπότη;"

-Καλό; Μα τι καλό να κάνω εγώ, παιδί μου, η φτωχή;".Εκείνοι όμως επέμεναν.

Τότε σκέφτηκε η γιαγιά και τούς αποκρίθηκε: "Δέν έκανα τίποτα, παιδιά μου. Μόνο πού όταν έβλεπα τα ζώα πού κουβαλούσαν τις πέτρες για τον ναό, καιγόταν η ψυχή μου γιατί δεν μπορούσα να προσφέρω τίποτα' έτσι μάζευα χόρτα και τα έριχνα στα ζώα". Κι όμως,αυτά τα λίγα χόρτα της γιαγιάς έπιασαν τόσο τόπο όσο δεν έπιασε κανενός άλλου η προσφορά, γιατί ήταν πηγαία,ταπεινή και κρυφή. 

Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: "ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΔΙΩΧΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΘΗ".

Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας

Μόνο με τη προσευχή διώχνουμε τα πάθη μας.

Είναι πάρα πολύ μεγάλο εμπόδιο στην προσευχή η υπερηφάνεια. 

Όταν θα προσεύχεσθε, μόλις θα γεννά το μυαλό λογισμούς, θα κατηγορήτε τον εαυτόν σας συνεχώς – συνεχώς για να μη σηκώση κεφάλι η υπερηφάνεια μέσα. Ματσούκι, ξύλο.

«Είσαι τέτοιος, είσαι τέτοιος, είσαι τέτοιος…», ώστε ο εγωισμός να μή σηκώση κεφάλι καθόλου. Τίποτε να μή σκέπτεται ο άνθρωπος εκείνη την ώρα, μονάχα να προσπαθήση να προσεύχεται μετά φόβου.

Αυτά δεν τα ξέραμε όταν είμασταν στον κόσμο, δεν είχαμε αυτή την λεπτομέρεια, την διδαχή αυτή απ’ τον πνευματικό μας, και προσευχόμασταν και με φαντασίες, προσευχόμασταν έτσι και αλλοιώς. Δεν μας παρεξηγούσε βέβαια ο Θεός, γιατί δεν ξέραμε. 

Αλλά το θέμα είναι να διδαχθούμε πράγματα στην πράξι γενόμενα και όχι στη θεωρία, και ό,τι πηγάσει απ’ αυτήν την προσευχή είναι γνήσιο και δεν είναι από τη φαντασία, ούτε το φαντασθήκαμε διότι μας ήρθε ένας συναισθηματισμός, όταν π.χ. είδαμε μια ωραία Παναγία και την φαντάστηκα μετά στην προσευχή. 

Ποιός μπορεί να αποδώση αυτό στη θεία χάρι, και να πή ότι δεν είναι από την φαντασία και την ηδονή του μυαλού και από συναισθήματα αυταρεσκείας. Αλλ’ εκείνο που θα πηγάση από τον αμετεώριστον νουν και από το Όνομα του Χριστού είναι γνήσιο.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΣΑΒΒΑΣ ΑΧΙΛΛΕΩΣ: "ΔΑΚΤΥΛΟΣ ΘΕΟΥ ΕΣΤΙ...".

Η μανούλα μου όταν με γέννησε, μου έλεγε μόνο μία ευχή:

- Έχε την ευχή μου γιέ μου και να σε δω παπά! Να υπηρετείς τον Χριστό μου, τον Θεό μου τον Αληθινό και να με μνημονεύεις όταν θα πεθάνω...

Αυτή ήταν η αρχή που με έδωσε η μανούλα μου, ο πατέρας μου, η οικογένειά μου και η αγάπη προς την πατρίδα. Διότι όποιος δεν αγαπά την πατρίδα του, την επίγειον, δεν αγαπά ούτε την επουράνιον, την αιώνιον πατρίδα.

Μακάριος και τρισευτυχισμένος είναι εκείνος, που έχει τόσον πόθον προς τον Θεόν, όσον πόθον έχει ένας μανιακός εραστής εις την ερωμένη του.

Αυτός (ο εραστής) έχει ημέρα και νυκτός όλον του το νου σ’ αυτήν που ερωτεύεται και λησμονεί όλες τις άλλες ανάγκες του και βρίσκεται βυθισμένος στη αγάπη μιας γυναικός.

Τόση αγάπη πρέπει να έχουμε και εμείς προς τον Θεόν...
Γίνονται σεισμοί, γίνονται πλημμύρες, γίνονται καταστροφές...
Τί είναι όλα αυτά; Είναι «δάκτυλος Θεού». Αυτό λέγει η Αγία Γραφή. Γιατί σείεται ο τόπος; «Δάκτυλος» Θεού εστί.

Όταν ο Φαραώ κατεδίωκεν τους Εβραίους και ήρθε η πρώτη «πληγή» του Φαραώ, ρωτούσαν ο Φαραώ με τους δικούς του: τι συμβαίνει;

Και οι μάγοι του Φαραώ απαντούσαν:
- «Δάκτυλος» Θεού εστί.

Και εμείς σήμερα όταν βλέπουμε όλα τα δεινά, να λέμε πάντοτε: «Δάκτυλος» Θεού εστί.
Εκείνος είναι που τα κυβερνάει. Εκείνος είναι που τα επιτρέπει για να επιστρέψουμε εμείς εις τον Θεόν...

Εις την Θεία Λειτουργία πάντοτε ακούομεν μία εκφώνηση: «Εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα».

Αυτό αν το τηρήσουμε είμεθα ήσυχοι. Κοιμούμεθα ήσυχοι, δεν αγρυπνούμε, δεν αγωνιούμε, δεν πάσχουμε... διότι έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό και αφήνουμε εις τα χέρια του Θεού τις υποθέσεις μας.

Όπως η μητέρα έχει το παιδάκι της, το οποίο γεννά εις τον κόσμο τούτο, εκείνο δεν το ενδιαφέρει τίποτα. Βρίσκεται στην αγκάλη της μητέρας του και λέγει:

- Εγώ είμαι ασφαλισμένο και η μητέρα θα προνοήσει για να ανατροφή μου, για την ενδυμασία μου και για τα πάντα.

Αυτό το είπε ο Θεός μας πλειστάκις: μην αγωνιάτε τι θα φάτε και τι θα πιείτε. Ο Πατήρ υμών ο ουράνιος θα φροντίσει για εσάς. Ζητείτε πρώτον τη Βασιλεία του Θεού και όλα τα υπόλοιπα επίγεια αγαθά θα σας δοθούν από τον Πατήρ υμών τον ουράνιον (Ματθ. 6, 31 – 33).

† Γέροντας Σάββας Αχιλλέως

ΜΙΑ ΟΠΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ "Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ"

 Μια οπτασία του Γέροντα Φιλόθεου Ζερβάκου
«Η μετάνοια θα μας σώσει…»
 
Βλέποντας την άθλια και αξιοθρήνητη κατάσταση της Εκκλησίας και της Πολιτείας ανέβηκα στην κορυφή του βουνού όπου πριν από χρόνια είχα κτίσει Ιερό Ναό των Αγίων Πάντων και παρακαλούσα θερμά τον ουράνιο Πατέρα
 ή να δώσει μετάνοια και φώτιση στους ανθρώπους να Τον γνωρίσουν και να πάψουν να Τον βρίζουν, να Τον βλασφημούν, να Τον καταφρονούν, να αμαρτάνουν ή να πέθαινα για να μην βλέπω τις θλίψεις, τις στεναχώριες, τις συμφορές οι οποίες έρχονται συνήθως στους αχάριστους, αγνώμονες, απειθείς και σε όλους τους αμαρτωλούς που υπηρετούν το κακό.

Μια νύχτα μετά την προσευχή κοιμήθηκα και μου φάνηκε ότι βρέθηκα 70 μέτρα μακρυά από τον Ναό των Αγίων Πάντων και 40 μέτρα μακρυά από το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία που βρίσκεται εκεί κοντά. Τότε άκουσα έναν φοβερό κρότο κι έναν ήχο ο οποίος σαν αν ερχόταν από τον ουρανό προς το μέρος των Αγίων Πάντων. Στην αρχή νόμισα ότι γκρεμίσθηκε ο Ναός των Αγίων Πάντων και κοιτώντας προς το μέρος εκείνο είδα ότι ο Ναός δεν είχε πάθει καμία βλάβη.
Υπέθεσα ότι ο τοίχος της αυλής ο οποίος και άλλοτε είχε πέσει θα γκρεμίσθηκε, αλλά παρατηρώντας είδα, ότι δεν είχε πέσει. Σηκώνοντας τα μάτια μου ψηλά είδα ένα φοβερό και εξαίσιο θέαμα! Ογκωδέστατες πέτρες, σαν να κατέβαιναν από τον ουρανό, στέκονταν μετέωρες επάνω από τον Ναό των Αγίων Πάντων, 100 μέτρα περίπου, έτοιμες να πέσουν στην γη. Έντρομος τότε, σκεπτόμουν που να καταφύγω για να βρω σωτηρία! Για μια στιγμή σκέφθηκα να κατέφευγα στον κοντινό ναό του Προφήτη Ηλία. Αλλά μετά αναλογίσθηκα ότι μία και μόνη τέτοια τεράστια πέτρα εάν έπεφτε θα συνέτριβε τον τρούλλο του Ναού, ολόκληρο τον Ναό και θα έβρισκα οδυνηρό θάνατο!
Αγωνιώντας και τρέμοντας, περιμένοντας από στιγμή σε στιγμή να πέσουν οι φοβερές εκείνες πέτρες και να προξενήσουν τεράστια καταστροφή και σε μένα και στους κατοίκους της γης ξύπνησα και μέχρι να συνέλθω από τον πολύ φόβο και τρόμο πέρασε αρκετή ώρα, διότι νόμιζα ότι το όραμα ήταν αληθινό.

*Οι ογκώδεις πέτρες που κατέβαιναν από τον ουρανό εικονίζουν τον θυμό, την οργή και την αγανάκτηση του Θεού για τους αχάριστους, αγνώμονες και απείθαρχους αμαρτωλούς ανθρώπους. Το ότι είχαν σταματήσει λίγο πιο πάνω από την γη και από τον Ναό των Αγίων Πάντων σημαίνει ότι η Υπεραγία Θεοτόκος με τους Αγγέλους και όλους τους Αγίους με τις ικεσίες, πρεσβείες και μεσιτείες τους στον Θεό συγκρατούν την οργή Του, η οποία έχει φθάσει πολύ κοντά, επάνω από τα κεφάλια μας, έτοιμη να πέσει, να μας συντρίψει και να μας αφανίσει. Εάν μετανοήσουμε θα σωθούμε. Εάν δεν μετανοήσουμε, θα καταστραφούμε! «Το γαρ στόμα Κυρίου ελάλησε ταύτα».
 
https://ellasnafs.blogspot.com

ΟΣΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Ο ΝΕΟΣ ΕΝ ΠΑΡΩ


Όσιος Αρσένιος ο Νέος εν Πάρω
 
Ο Όσιος Αρσένιος γεννήθηκε στα Ιωάννινα στις 31 Ιανουαρίου του έτους 1800 μ.Χ. και ονομαζόταν Αθανάσιος. Από μικρή ηλικία έμεινε ορφανός και σε ηλικία εννέα ετών μετέβη στις Κυδωνίες της Μικράς Ασίας, όπου σπούδασε στην ονομαστική σχολή της πόλεως έχοντας ως σχολάρχη τον περίφημο διδάσκαλο ιερομόναχο Γρηγόριο Σαράφη. Κατά τα τελευταία έτη της φοιτήσεώς του συνδέθηκε με τον πνευματικό Γέροντα Δανιήλ από τη Ζαγορά του Πηλίου, έναν από τους ονομαστούς πνευματικούς της εποχής εκείνης και έγινε υποτακτικός του.

Το έτος 1815 μ.Χ. ο Άγιος αναχώρησε για το Άγιον Όρος με τον Γέροντα Δανιήλ και εκεί εκάρη μοναχός. Αργότερα χειροτονήθηκε Διάκονος παρά τις αντιδράσεις του, καθώς δεν θεωρούσε τον εαυτό του άξιο και μετά από εξαετή παραμονή στο Άγιον Όρος ήλθε και πάλι με τον Γέροντά του, στη μονή Πεντέλης στην Αθήνα. Στη συνέχεια μετέβησαν στις Κυκλάδες, όπου ο Όσιος χειροτονήθηκε το 1817 μ.Χ. Πρεσβύτερος.

Ο Όσιος Αρσένιος έδρασε κυρίως στην Πάρο και τη Φολέγανδρο, όπου δίδαξε από το 1829 μ.Χ. μέχρι το 1840 μ.Χ. Μετά την κοίμηση του Γέροντά του Δανιήλ, ο Όσιος ασκήτεψε στη μονή Λογγοβάρδας της Πάρου. Κοιμόταν και έτρωγε ελάχιστα και συνεχώς αγρυπνούσε, προσευχόμενος για τα πνευματικά του τέκνα και τη σωτηρία του κόσμου. Βασική του τροφή ήταν η ανάγνωση των θείων Γραφών και των συγγραμμάτων των Αγίων Πατέρων. Γι’ αυτό και ο Όσιος θεωρούσε τη μικρή του βιβλιοθήκη ως κήπο τερπνότατο και ωραιότατο με αγλαόκαρπα δένδρα, πλήρη από εύχυμους καρπούς.

Ο Όσιος αγαπούσε τους πάντες χωρίς διακρίσεις. Περισσότερο όμως αγαπούσε τους ασθενείς, τους οποίους διακονούσε με μεγάλη προθυμία. Όταν το 1861 μ.Χ., κοιμήθηκε ο ηγούμενος της μονής, ευσεβής ιερομόναχος Ηλίας, οι πατέρες εξέλεξαν ηγούμενο και προϊστάμενό τους τον Όσιο Αρσένιο, ο οποίος τους ποίμανε με θεοφιλή και θεάρεστο τρόπο. Λίγα χρόνια αργότερα παραιτήθηκε, για να ασχοληθεί απερίσπαστα με το έργο της ιεράς εξομολογήσεως.

Ο Όσιος κοιμήθηκε με ειρήνη στις 31 Ιανουαρίου του έτους 1877 μ.Χ. Η ανακομιδή των λειψάνων του έγινε το έτος 1938 μ.Χ. και εορτάζεται στις 18 Αυγούστου. Τα ιερά λείψανά του φυλάσσονται με ευλάβεια στη Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Πάρου. 
Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Οσίου στις 31 Ιανουαρίου.
 
http://www.saint.gr

Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2022

ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: "Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΡΟΥΕΙ ΤΗ ΘΥΡΑ".

Κάποιος πατέρας πήρε τον μικρό γιό του και πήγαιναν στην αγορά. Και πέρασαν από ένα μέρος που υπήρχαν εικόνες, μεταξύ των οποίων υπήρχε και μία, που παρουσίαζε τον Χριστό να βρίσκεται έξω από ένα σπίτι και να κρούει την πόρτα. Ρώτησε ο μικρός:

- Μπαμπά, ποιός είναι Αυτός που χτυπάει την πόρτα;

- Είναι ο Χριστός παιδί μου, που χτυπάει την πόρτα...

Πήγαν στην αγορά και μετά από μία ώρα, ξαναπέρασαν από εκεί. 

- Κοίτα μπαμπά, ακόμα να Του ανοίξουν του Χριστού!

- Θα έχουν δουλειά μέσα στο σπίτι παιδί μου και δεν ακούνε που τους χτυπάει ο Χριστός απ' έξω...

Ο Θεός χτυπά τη θύρα της καρδιάς κάθε ανθρώπου με διάφορα περιστατικά (αρρώστιες, θλίψεις, πολέμους κ.ά). Είναι στο χέρι του ανθρώπου, να Του ανοίξει, να Τον ρωτήσει και να Τον ζητήσει βοήθεια. Ο Θεός κανέναν δεν εκβιάζει και εάν εμείς δεν θέλουμε, δεν εισέρχεται στην καρδιά μας, γιατί ο Χριστός δεν παραβιάζει το αυτεξούσιο του ανθρώπου.

Εμείς τον Χριστό δεν Του ανοίγουμε την πόρτα της καρδιάς μας για να μπει μέσα μας, διότι η παρουσία Του, ελέγχει την αμαρτωλή ζωή μας. Γι' αυτό μένει ο Χριστός απ' έξω. Οι άνθρωποι που δεν θα Του ανοίξουν την πόρτα της καρδιάς, να γνωρίζουν, ότι δυστυχώς δεν θα τους ανοίξει και ο Χριστός την πόρτα της Βασιλείας για να μπούνε μέσα.

Εκείνοι όμως που θα Του ανοίξουν, θα συνδειπνήσουν με τον Χριστό δια της Θείας Κοινωνίας. Και ο άνθρωπος που παρακάθεται στα τραπέζι του Χριστού με τον Χριστό, έχει πλέον δικαιώματα να παρακάθεται εκεί μαζί με τον Χριστό στην αιωνιότητα, διότι υπάρχει στο αίμα του, Αίμα Αναστηθέντος Χριστού και θα αναστηθεί στην κοινή Ανάσταση εις ζωή αιώνια και αθάνατη...

 Δεν μπορεί ο άνθρωπος να πετύχει την αλλαγή μέσα του, παρά μόνο δια της συνεχής Θείας Κοινωνίας και Εκκκλησιασμού. Φτιάξου όσο θέλεις άνθρωπε, διορθώσου όσο θέλεις, μόνος σου δεν πρόκειται να αλλάξεις, αν δεν σε αλλάξει ο Χριστός. Ο Χριστός θα μπει μέσα, για να αλλάξει ο άνθρωπος. Διαφορετικά δεν αλλάζει ο άνθρωπος.

 Ο άνθρωπος που βρίσκεται μακριά από τον Θεό, έχει θολωμένο μυαλό και εκεί που πρέπει να λειώνει από συγκίνηση, εκεί γελάει και λέει κουταμάρες...

Ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος (1916 - 1982)

ΜΗΤΕΡΕΣ ΗΡΩΙΔΕΣ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ.

Αν υπάρχει Ιερός Χρυσόστομος, είναι διότι υπήρξε  Αγία Ανθούσα! 

 Αν υπάρχει Μέγας Βασίλειος, είναι διότι υπήρξε Αγία Εμμελεία! 

Αν υπάρχει Άγιος Γρηγόριος, είναι διότι υπήρξε Αγία Νόννα! 

Όπου υπήρχαν μητέρες πιστές δώσανε όχι μόνο στην πολιτεία, αλλά και στην Εκκλησία και στον Ουρανό ανθρώπους!

Είναι βέβαια μεγάλη η αποστολή της μητέρας! Και η μητέρα για να αποδώσει, πρέπει να έχει στενή σχέση με την Μητέρα.

 ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ🌹

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: "Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗΣ".

Mεταξύ των άλλων που μας διηγήθηκε ο Αββάς Θεωνάς, ήταν και τούτο πού συνέβη στα χρόνια του Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας Παύλου.

Εκεί, λοιπόν στην Αλεξάνδρεια, όταν ένα ζευγάρι πολύ πλουσίων αναπαύτηκε ξαφνικά, έμεινε ορφανή μια μικρή κόρη τους, αβάφτιστη ακόμη.

Μια μέρα, εκεί πού περιποιόταν τον κήπο της, βλέπει έναν άντρα που ετοίμαζε κι έδενε το σκοινί, για να κρεμαστεί. Πανικοβλήθηκε η κόρη, τρέχει κοντά του και τον ρωτάει :

- Τί κάνεις εδώ, άνθρωπέ μου ;

- Άφησε με, κόρη μου, της άπαντα εκείνος, γιατί με έχει γονατίσει πραγματικά μεγάλη θλίψη.

- Πες μου όλη την αλήθεια, του λέει εκείνη και φαντάζομαι πως μπορώ σε κάτι να σε βοηθήσω. Καταστενοχωρημένος εκείνος της λέει :

- Δυστυχώς, κόρη μου, χρωστώ πολλά χρήματα και οι δανειστές μου με πνίγουν για να τους τα δώσω τώρα· γι’ αυτό κι εγώ αποφάσισα να πεθάνω το γρηγορότερο και να μη ζω τέτοια δυστυχισμένη ζωή …

Εκείνη στοργικά του λέει :

- Σε παρακαλώ, πάρε ό,τι έχω και δώσε πίσω αυτά που χρωστάς· μα, μην κάνεις κακό στον εαυτό σου.

Ανακουφισμένος, με την απρόσμενη πρόταση, πήρε εκείνος τα απαραίτητα χρήματα, ξεχρεώθηκε κι αισθάνθηκε πάλι τον εαυτό του ελεύθερο. Στενεμένη, όμως, η κόρη, που της έλειψαν τα χρήματα και πεντάρφανη καθώς ήταν, αναγκάστηκε να δοθεί στην πορνεία για να ζήσει. Τότε ακουστήκανε και μερικοί να λένε:

- Ανεξερεύνητες οι βουλές του Κυρίου ! Ποιός ξέρει άραγε, για ποιους λόγους συγχωρεί ο Θεός σε κάποια ψυχή να πειράζεται και να ξεπέφτει τόσο πολύ…

Όμως, ύστερα από λίγο καιρό, η κόρη αρρώστησε. Άρχισε να συλλογίζεται σοβαρά την περιπέτεια του βίου και η ψυχή της πλημμύρισε ξάφνου ένα κύμα κατανύξεως. Φώναξε, λοιπόν, τούς γείτονες και τούς παρακάλεσε :

- Για τ’ όνομα του Κυρίου, λυπηθείτε την ψυχή μου ! Παρακαλέστε τον Πάπα και Πατριάρχη να με βαπτίσει και να με κάμει χριστιανή !

Εκείνοι γυρνούσαν την πλάτη κι έλεγαν με περιφρόνηση :

- Και ποιός να καταδεχτεί να γίνει ανάδοχος, βαφτίζοντας μια πόρνη;

Η θλιβερή αυτή κατάσταση τη γέμιζε πόνο και θλίψη. Κι ενώ ζούσε σ’ αυτήν τη μαύρη ατμόσφαιρα, παρουσιάζεται άγγελος Κυρίου, με τη μορφή εκείνου του ανθρώπου, τον οποίο είχε γλυτώσει εκείνη κάποτε απ’ την αυτοκτονία και της λέει:

-Τί έχεις και είσαι τόσο στενοχωρημένη; Κι εκείνη του απαντά :

- Επιθυμώ να βαφτιστώ και να γίνω χριστιανή, μα κανείς δε βρέθηκε να μιλήσει στον Πατριάρχη και να με βοηθήσει…

- Μη στενοχωριέσαι καθόλου, της λέει εκείνος – εγώ θα φέρω μερικούς φίλους μου και θα σε μεταφέρουμε. Και πράγματι, ο άγγελος που είχε παρουσιαστεί εμπρός της, παίρνει άλλους δύο αγγέλους και, υποβαστάζοντάς την, την μεταφέρουν στην εκκλησία. Εκεί μετασχηματίζονται και παίρνουν τη μορφή σπουδαίων προσώπων του τόπου, της τάξεως των αριστοκρατών. Φωνάζουν τους αρμοδίους κληρικούς, πρεσβυτέρους δηλαδή και διακόνους και όσους ήταν ταγμένοι για το μυστήριο της βαπτίσεως. Κι εκείνοι τούς ρωτάνε :

- Η αγάπη σας, μπορείτε να εγγυηθείτε γι’ αυτήν και την πνευματική της κατάσταση ;

- Ναι, απαντούν με μια φωνή εκείνοι. εμείς γινόμαστε εγγυηταί γι’ αυτήν.

Πήραν λοιπόν οι κληρικοί την άρρωστη και τη βαφτίσανε. Μετά την πήραν οι ανάδοχοί της, με την ηγεμονική παρουσία των προυχόντων της περιοχής και την πήγαν στο σπίτι της, λευκοφορεμένη. Εκεί, την άφησαν κι αμέσως έγιναν άφαντοι. Ωστόσο, οι γείτονες, που τους έφαγε η περιέργεια, πήγαν και τη ρωτούσανε, όταν έφυγαν οι επίσημοι εκείνοι :

- Σε βλέπουμε λευκοφορεμένη. Ποιος έγινε ανάδοχός σου και σε βάφτισε ;

Κι εκείνη, απλά τους διηγήθηκε την ιστορία : Ήρθαν μερικοί, με πήραν και με πήγαν στην εκκλησιά. κι εκεί είπαν στους κληρικούς και με βαφτίσανε.

- Μα ποιοί, τέλος πάντων, ήταν αυτοί ; Τούς ξέρεις ; Τη ρωτούσανε. Κι όταν εκείνη δεν έβρισκε τί να τους απαντήσει, εκείνοι πήγαν και ρώτησαν τον Πατριάρχη. Εκείνος εκκάλεσε τους κληρικούς, που ήταν υπεύθυνοι για το άγιο Βάπτισμα και τούς ρωτάει :

- Την δείνα κόρη εσείς τη βαφτίσατε ;

- Ναι απαντούν εκείνοι, γιατί ήρθαν και μας παρακάλεσαν ο δείνα και ο δείνα, γνωστοί από τους άρχοντες του τόπου μας και τη βαφτίσαμε.

Ο Πατριάρχης έστειλε και κάλεσε τους άρχοντες εκείνους, κατά Θείαν οικονομία και τους ρωτούσε αν έγιναν ανάδοχοι στη βάφτιση της τάδε κόρης και αν εγγυηθήκαν εκείνοι γι’ αυτήν.

Εκείνοι, απορημένοι, απάντησαν :

- Εμείς δεν ξέρουμε τίποτε, κι ούτε θυμόμαστε να ‘χουμε κάνει ποτέ κάτι τέτοιο.

Τότε ο Πατριάρχης άρχισε να πληροφορείται μέσα του, πως το πράγμα ήταν ένα θαύμα, που οφείλονταν στη Θεία οικονομία. Έστειλε, λοιπόν, να φωνάξουν τη νεοφώτιστη κόρη και τη ρώτησε :

- Πές μου, κόρη μου, τί καλό πράγμα έχεις κάνει στη ζωή σου ;

- Εγώ, – απαντά εκείνη, συμμαζεμένα – μία πόρνη και θεόφτωχη, σαν τί καλό θα μπόραγα να κάμω;

Ο πατριάρχης την ξαναρωτά, επίμονα :

- Για σκέψου λίγο, κόρη μου· δε θυμάσαι να ‘χεις κάνει κάποτε κάποιο καλό στη ζωή σου ;

Εκείνη απάντησε :

- Όχι. Εκτός μονάχα τούτο, αν ενδιαφέρει : πως κάποτε είδα έναν άνδρα, έτοιμο να αυτοκτονήσει, γιατί τον έπνιγαν οι δανεισταί του για τα χρέη τα μεγάλα, κι εγώ του έδωσα ό,τι είχα και δεν είχα, για να τον γλυτώσω και να τον ελευθερώσω από τα δεινά του. Και λέγοντας αυτά τα λόγια, έγειρε και αναπαύτηκε εν Κυρίω.

Ο Πατριάρχης, θαυμάζοντας αναφώνησε :

- Δίκαιος είσαι, Κύριε και δίκαιες οι κρίσεις σου !

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ: "Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ!".

Ή γερόντισσα Γαλακτία "" μέχρι τά βαθειά γεράματα, σκορπούσε, έδιδε "τοίς πένησι". Ήταν γερόντισσα πιά, χειρουργημένη καί στά δύο πόδια, αλλά έστηνε μία μεγάλη κατσαρόλα φαγητό γιά νά μήν στερηθούν οί μοναχικοί γέροντες τής γειτονιάς. Γι'αυτό, λίγο πρίν τό τέλος, τήν επισκέφθηκαν ανάμεσα σέ άλλους, οί επτά Αρχάγγελοι πού μεταφέρουν τίς προσευχές τών Αγίων από τή γή στόν ουρανό. Τής συστήθηκαν μέ τά ονόματα τους, πού δέν τά λησμόνησε, αλλά τά ενέταξε στήν καρδιακή μνήμη της : Μιχαήλ,  Γαβριήλ,  Ραφαήλ, Ουριήλ, Ραμαήλ, Φαναήλ, Θαναήλ.

 Ό Ουριήλ τής είπε ότι φυλάει τήν άβυσσο. Σήκωσαν ψηλά τίς ρομφαίες καί τίς έκαναν "ρεκάπιτο, όπως είπε, γιά νά περάσει. Τήν οδήγησαν σέ ένα πάγχρυσο παλάτι. " Είναι ό τόπος τής κατοικίας σου", τής είπαν. Στή μέση ξεχείλιζε ένα ολόχρυσο δοχείο πού ανέβληζε κρυστάλλινο νερό. Ρώτησε: "Τί είναι αυτό;" "Είναι τό δοχείο τής καρδιάς σου", απάντησαν " καί ξεχειλίζει ή αγνότητά σου, ή σιωπή σου, ή ταπεινοφροσύνη σου καί οί ελεημονιές σου"!!!

ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ- ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ

Μεγαλυνάριον

Ρήτορες σοφίας θεοειδεῖς, στῦλοι Ἐκκλησίας, οὐρανίων μυσταγωγοί, Βασίλειε πάτερ, Γρηγόριε θεόφρον, καὶ θεῖε Ἰωάννη, κόσμῳ ἐδείχθητε. 

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ

Άγιοι Τρεις Ιεράρχες 

Η αιτία για την εισαγωγή της εορτής των Τριών Ιεραρχών στην Εκκλησία είναι το εξής γεγονός:
Κατά τους χρόνους της βασιλείας του Αλεξίου του Κομνηνού (1081 - 1118 μ.Χ.), ο οποίος διαδέχθηκε στη βασιλική εξουσία τον Νικηφόρο Γ’ τον Βοτενειάτη (1078 - 1081 μ.Χ.), έγινε στην Κωνσταντινούπολη φιλονικία ανάμεσα σε λόγιους και ενάρετους άνδρες. 
Άλλοι θεωρούσαν ανώτερο τον Μέγα Βασίλειο, χαρακτηρίζοντάς τον μεγαλοφυΐα και υπέροχη φυσιογνωμία. Άλλοι τοποθετούσαν ψηλά τον ιερό Χρυσόστομο και τον θεωρούσαν ανώτερο από τον Μέγα Βασίλειο και τον Γρηγόριο και, τέλος, άλλοι, προσκείμενοι στον Γρηγόριο τον Θεολόγο, θεωρούσαν αυτόν ανώτερο από τους δύο άλλους, δηλαδή από τον Βασίλειο και τον Χρυσόστομο. Η φιλονικία αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να διαιρεθούν τα πλήθη των Χριστιανών και άλλοι ονομάζονταν «Ιωαννίτες», άλλοι «Βασιλείτες» και άλλοι «Γρηγορίτες».

Στην έριδα αυτή έθεσε τέλος ο Μητροπολίτης Ευχαΐτων, Ιωάννης ο Μαυρόπους. Αυτός, κατά την διήγηση του Συναξαριστή, είδε σε οπτασία τους μέγιστους αυτούς Ιεράρχες, πρώτα καθένα χωριστά και στη συνέχεια και τους τρεις μαζί. Αυτοί του είπαν: «Εμείς, όπως βλέπεις, είμαστε ένα κοντά στον Θεό και τίποτε δεν υπάρχει που να μας χωρίζει ή να μας κάνει να αντιδικούμε. Όμως, κάτω από τις ιδιαίτερες χρονικές συγκυρίες και περιστάσεις που βρέθηκε ο καθένας μας, κινούμενοι και καθοδηγούμενοι από το Άγιο Πνεύμα, γράψαμε σε συγγράμματα και με τον τρόπο του ο καθένας, διδασκαλίες που βοηθούν τους ανθρώπους να βρουν τον δρόμο της σωτηρίας. Επίσης, τις βαθύτερες θείες αλήθειες, στις οποίες μπορέσαμε να διεισδύσουμε με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, τις συμπεριλάβαμε σε συγγράμματα που εκδώσαμε. Και ανάμεσά μας δεν υπάρχει ούτε πρώτος, ούτε δεύτερος, αλλά, αν πεις τον ένα, συμπορεύονται δίπλα του και οι δύο άλλοι. Σήκω, λοιπόν, και δώσε εντολή στους φιλονικούντες να σταματήσουν τις έριδες και να πάψουν να χωρίζονται για εμάς. Γιατί εμείς, και στην επίγεια ζωή που είμασταν και στην ουράνια που μεταβήκαμε, φροντίζαμε και φροντίζουμε να ειρηνεύουμε και να οδηγούμε σε ομόνοια τον κόσμο. Και όρισε μία ημέρα να εορτάζεται από κοινού η μνήμη μας και καθώς είναι χρέος σου, να ενεργήσεις να εισαχθεί η εορτή στην Εκκλησία και να συνταχθεί η ιερή ακολουθία. Ακόμη ένα χρέος σου, να παραδόσεις στις μελλοντικές γενιές ότι εμείς είμαστε ένα για τον Θεό. Βεβαίως και εμείς θα συμπράξουμε για τη σωτηρία εκείνων που θα εορτάζουν τη μνήμη μας, γιατί έχουμε και εμείς παρρησία ενώπιον του Θεού».

Έτσι ο Επίσκοπος Ευχαΐτων Ιωάννης ανέλαβε τη συμφιλίωση των διαμαχόμενων μερίδων, συνέστησε την εορτή της 30ης Ιανουαρίου και συνέγραψε και κοινή Ακολουθία, αντάξια των τριών Μεγάλων Πατέρων.

Η εορτή αυτής της Συνάξεως του Μεγάλου Βασιλείου, του Γρηγορίου του Θεολόγου και του Ιωάννου του Χρυσοστόμου, αποτελεί το ορατό σύμβολο της ισότητας και της ενότητας των Μεγάλων Διδασκάλων, οι οποίοι δίδαξαν με τον άγιο βίο τους το Ευαγγέλιο του Χριστού. Είναι εκείνοι, οι οποίοι εξ’ αιτίας της ταπεινώσεώς τους μπροστά στην αλήθεια, έχουν λάβει το χάρισμα να εκφράζουν την καθολική συνείδηση της Εκκλησίας και ότι διδάσκουν δεν είναι απλώς δική τους σκέψη ή προσωπική τους πεποίθηση, αλλά είναι επιπλέον η ίδια η μαρτυρία της Εκκλησίας, γιατί μιλούν από το βάθος της καθολικής της πληρότητας.

Περί τις αρχές του 14ου αιώνα μ.Χ. ανεγέρθη ναός των Τριών Ιεραρχών κοντά στην Αγία Σοφία Κωνσταντινούπολης, δίπλα σχεδόν στη μονή της Παναχράντου.
 

https://www.saint.gr 

Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2022

ΠΑΠΑ-ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΑΓΚΑΣΤΑΘΗΣ: "Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ".

Ένα απόγευμα περνούσα από την πλατεία του χωριού και πήγαινα στο σπίτι μου. Βλέπω στο καφενείο πολλούς άνδρες, άλλοι πίνανε κρασί, άλλοι χαρτοπαίζανε. Οι σατανάδες ήταν γύρω-γύρω πάνω στα κεφάλια τους, σε έναν μάλιστα ήταν σαν αρκούδα. Μιά μέρα γύριζα από το χωράφι και περνώντας έξω από την Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου βλέπω ένα σατανά ξαπλωμένο. Τον ρωτώ:  ''τι κανείς εδώ''; Και μου απαντά: ''Εγώ κάθομαι εδώ για να μην αφήνω κανένα να κάνει τον σταυρό του''. Μιά φορά ήταν καλοκαίρι, με καλέσανε στο χωριό Κούρσοβο να κηδεύσω κάποιον. Όταν γύρισα στο χωριό μου στο δρόμο οι σατανάδες με πετροβολούσαν. Θέλανε να με σκοτώσουν. Άρχισα να λέγω τους Χαιρετισμούς και διαλύθηκαν σαν καπνός. 

παπά-Δημήτρης Γκαγκαστάθης († 29 Ιανουαρίου 1975)

ΠΑΠΑ-ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΑΓΚΑΣΤΑΘΗΣ: "ΕΙΘΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΝΑ ΦΩΤΙΣΕΙ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ".

Είθε ο Κύριος να φωτίσει όλο τον κόσμο, να αισθανθεί τις αμαρτίες του και επιστρέψει στην Εκκλησία με Μετάνοια και Εξομολόγηση.

παπά-Δημήτρης Γκαγκαστάθης († 29 Ιανουαρίου 1975)

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ : "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΝΟΕΡΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΘΕ ΩΡΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ".

«Αν και μυστηριακά (δια της Θείας Κοινωνίας), δεν μπορούμε να δεχθούμε τον Κύριο, περισσότερο από μία φορά την ημέρα, ωστόσο πνευματικά και νοερά μπορούμε να Τον δεχόμαστε κάθε ώρα και κάθε στιγμή, δια μέσω την εργασίας όλων των αρετών και των εντολών Του και ιδιαιτέρως με την νοερά προσευχή. Και αυτό γιατί, ο Κύριος βρίσκεται κρυμμένος μέσα στις αρετές και τις αγίες Του εντολές και όποιος κάνει μία αρετή ή εντολή, δέχεται αμέσως μέσα στην ψυχή του και τον Κύριο, που είναι κρυμμένος μέσα σ' αυτές». 

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης (✞ 14-07)

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΥΧΗΣ ¨ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ"!

       Τα μυστικά της ευχής «Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με» 

Όλη η τέχνη είναι αυτή ακριβώς. Είτε περπατάς είτε κάθεσαι, είτε στέκεσαι, είτε εργάζεσαι, είτε βρίσκεσαι στην εκκλησία, άσε τη προσευχή αυτή να γλιστρήσει από τα χείλη σου “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με” με τη προσευχή αυτή στην καρδιά σου θα βρεις εσωτερική ειρήνη και γαλήνη σώματος και ψυχής (Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ) 

Η ευχή του Ιησού είναι εργασία κοινή των αγγέλων και των ανθρώπων. Με την προσευχή αυτή οι άνθρωποι πλησιάζουν σύντομα την ζωή των αγγέλων. Η ευχή είναι η πηγή όλων των καλών έργων και αρετών και εξορίζει μακριά από τον άνθρωπο τα σκοτεινά πάθη. Σε σύντομο χρόνο κάνει τον άνθρωπο ικανό να αποκτήσει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Απόκτησε την, και πριν πεθάνεις θα αποκτήσεις ψυχή Αγγελική. Η ευχή είναι θεϊκή αγαλλίαση. Κανένα άλλο πνευματικό όπλο δε μπορεί να αναχαιτίσει τόσο αποτελεσματικά τους δαίμονες. Τους κατακαίει όπως η φωτιά τα βάτα. (Οσίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ) 

Λέγε ακατάπαυστα την ευχή “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με” με τη γλώσσα και με τον νου. Όταν η γλώσσα κουράζεται ας αρχίζει ο νους. Και πάλιν όταν ο νους βαρύνεται, η γλώσσα. Μόνον να μην παύεις. Λοιπόν όταν ευχόμενος κρατάει τον νου του να μην φαντάζεται τίποτα, αλλά προσέχει μόνον στα λόγια της ευχής. (Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής) 

Δια της ευχής “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με” θα κερδίσεις το παν. Δια της ευχής καθαρίζεται ο άνθρωπος, λαμπρύνεται, αγιάζεται. Η ευχή είναι το σωσίβιο της ψυχής και του σώματος. Η ευχή είναι η βάση της τελειότητας. Θα λεπτυνθείτε και θα πετάτε με την ευχή. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος σωτηρίας, καθαρισμού και αγιασμού από την νοερά προσευχή. Αυτή γέμισε τον παράδεισο από άγιους ανθρώπους (Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής) 

Να λέγεις παιδί μου την ευχή. “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”, ημέρα και νύχτα συνέχεια. Η ευχή θα τα φέρει όλα, η ευχή περιέχει τα πάντα: αίτηση, παράκληση, πίστη, ομολογία, θεολογία κλπ. Η ευχή να λέγεται χωρίς διακοπή. Η ευχή θα φέρει ολίγον κατ’ ολίγον ειρήνη, γλυκύτητα, χαρά, δάκρυα. Η ειρήνη και η γλυκύτης θα φέρουν περισσότερον ευχή, και η ευχή κατόπιν, περισσοτέραν ειρήνη και γλυκύτητα κ.ο.κ. θα έρθει στιγμή που αν θα σταματάς την ευχή, θα αισθάνεσαι άσχημα. (Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης) 

Να λέτε την ευχή. “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”. Να τη λέτε μια-μια λέξη κατανοητά, καταληπτά. Να μην προχωρείτε στη δεύτερη λέξη, αν δεν καταλάβετε την πρώτη. Να τονίζεται περισσότερο το τελευταίο, δηλ ελέησόν με. Θα σας έρθει τώρα στην αρχή ραθυμία και και ύπνος και μετεωρισμός και αμέλεια αλλά εσείς γρήγορα να συνέρχεστε. ‘Όταν λέτε την ευχή, να θεωρείτε τον εαυτό σας τώρα στην αρχή , ότι είσθε στη κόλαση και να φωνάζετε κλαίοντας, ζητώντας το έλεος του Θεού. Μακριά από την απόγνωση, από την απελπισία και τα όμοια ταύτα. Κατά την ώρα της προσευχής να μην δέχεστε ούτε φαντασία, ούτε μορφή, ούτε εικόνα της Παναγίας και του Χριστού ή άλλου τινός Αγίου, ούτε και τις λέξεις της ευχής να βλέπετε νοερώς” (Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης) 

Μάθετε να εργάζεσθε το κομποσκοινάκι. Το κομποσκοινάκι θα σας οδηγήσει εκεί που εσείς δεν γνωρίζετε σε ανώτερα επίπεδα θα σας οδηγήσει το κομποσκοινάκι. “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”

– Έχετε ένα πρόβλημα; «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με»

– Έχετε έναν πειρασμό με τον άλλον, με τον γείτονα σας, με τους φίλους σας κ.ο.κ. “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”. Η ευχή θα σας δώσει τη λύση του προβλήματος σας λύσιν του αδιεξόδου όπου ευρίσκεστε. Το κομποσκοινάκι λοιπόν “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με” (Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης) 

Όλοι οι Άγιοι Πατέρες φωνάζουν την πρώτη θέση στη ζωή του κάθε χριστιανού την κατέχει η προσευχή. Θέλεις να κάνεις κατάσταση; Προσεύχου. Θέλεις να σωθείς; Προσεύχου. ‘Όλες οι προσευχές καλές και άγιες είναι, αλλά η νοερά προσευχή, είναι η βασίλισσα αυτών. “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”. Απ’ αυτήν τη μικρούλα αλλά παντοδύναμη προσευχή, ξεκίνησαν οι Άγιοι Πατέρες και έγιναν φωστήρες της εκκλησίας. Λέγε συνεχώς όσο μπορείς περισσότερες φορές την ημέρα και τη νύχτα αυτή την ευχούλα και αυτή θα σε διδάξει αυτά που θέλεις, αυτά που δεν γνωρίζεις. Βιάσου σ’ αυτήν την ευχούλα (Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης) 

Η ευχή μας φέρνει κοντά στον Χριστό. Κάποτε μου ήρθε (να εξομολογηθεί) ένας μεγαλόσχημος.

Μου είπε: Έχω φθάσει, Αββά σε απόγνωση. Δεν βλέπω καμιά αλλαγή στο καλύτερο. Πως θα βελτιωθώ; Πώς θα πεθάνω για την αμαρτία; Αισθάνομαι την πλήρη αδυναμία μου. Υπάρχει άραγε ελπίδα σωτηρίας.

Βεβαίως υπάρχει. Λέγε όσο πιο πολύ μπορείς την ευχή. Και άφησε τα πάντα στα χέρια του θεού. Και ποια η ωφέλεια από την ευχή όταν δε συμμετέχει ο νους και η καρδιά; Τεράστια ωφέλεια. Είναι γνωστό ότι η «ευχή» έχει πολλές βαθμίδες: από την απλή προφορά των λέξεων της «ευχής» μέχρι την «ευχή» την θαυματουργική. Μα έστω και στην κατώτατη βαθμίδα να βρισκόμαστε και αυτό για μας είναι ψυχικά πολύ ωφέλιμο και σωτήριο. Από τον άνθρωπο που λέγει την «ευχή» φεύγουν οι δυνάμεις του εχθρού μας. Και ο άνθρωπος αυτός γρήγορα ή αργά οπωσδήποτε θα σωθεί.

Αναστήθηκα! Αναστέναξε ο Μεγαλόσχημος. Από δω και πέρα δεν πρόκειται πια να πέσω σε ακηδία και απόγνωση. Το λέγω λοιπόν και το επαναλαμβάνω: λέτε την «ευχή». ’Έστω και μόνο με το στόμα. Και ο Κύριος δεν θα σας αφήσει (Στάρετς Βαρσανούφιος της Όπτινα) 

Δεν πρέπει να αφήνουμε την ευχή. Όταν μας δίνεται η ευκαιρία, να τη λέμε. Να μην τριγυρίζει ο νους μας στα μάταια. Με την ευχή ο νους αναπαύεται και αγάλλεται. Ο νους του ανθρώπου πρέπει να ασχολείται με την ευχή και να μην τρέχει στα μάταια. (Γέροντας Παϊσιος) 

Πρέπει συνεχώς αδιαλείπτως να λέμε την ευχή. Μέσα στη καρδιά μας και το νου μας πρέπει να μείνει μόνο το όνομα του Χριστού μας. Γιατί όταν εμείς αφήνουμε την προσευχή, την επικοινωνία μας με το Θεό, τότε ο διάβολος με λογισμούς αρχίζει και μας ζαλίζει και δεν ξέρουμε πλέον ούτε τι θέλουμε, ούτε τι λέμε , ούτε τι κάνουμε. (Γέροντας Παϊσιος) 

Να λέγωμεν συνεχώς την ευχήν, είτε με το νουν, είτε με το στόμα. Η ευχή, το παντοδύναμον όπλον δεν αφήνει την αμαρτία να εισέλθει. Ο διάβολος καίεται από το όνομα του Ιησού Χριστού, δια τούτο πασχίζει με κάθε τρόπον να σταματήσει την ευχή. (Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεϊτης) 

Λέγε την ευχή: αγιάζει το στόμα, αγιάζει ο αέρας, αγιάζει ο τόπος που λέγεται, Οι δαίμονες βάζουν χίλια εμπόδια δια να μην προσευχηθεί ο άνθρωπος, επειδή όλες οι παγίδες, όλα τα δίκτυα των δαιμόνων καταστρέφονται δια της προσευχής. Άπειρες φορές οι δαίμονες δια στόματος δαιμονισμένων ομολόγησαν ότι καίονται από την ενέργεια της ευχής. (Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεϊτης) 

Η κάτωθι σύντομος προσευχή είναι παντοδύναμο όπλο κάθε χριστιανού: « Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς». Λέγε αδερφέ μου με τα χείλη και με την καρδιά σου συνεχώς τα σωτήρια αυτά λόγια, διότι φωτίζουν τον νου, γαληνεύουν την καρδιά, καίουν την αμαρτία, μαστίζουν και εκδιώκουν τους δαίμονας. 

Το κομποσκοίνι δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι κάτι διακοσμητικό, ούτε κάτι που θα μας φέρει γούρι. Αντίθετα, χρειάζεται για να μας θυμίζει τη προσευχή και, σαν τέτοιο, είναι μια άγια και θεία παρουσία στη ζωή μας. Συγκεκριμένα το κομποσκοίνι είναι φτιαγμένο για να κάνουμε την αδιάλειπτη προσευχή, αυτή που λέγεται αδιάκοπα, σύμφωνα με την προτροπή του απ. Παύλου « αδιαλείπτως προσεύχεσθε». Φυσικά την «ευχή» αυτή μπορούμε να την λέμε και χωρίς κομποσκοίνι., με το νου μας και μάλιστα όσο συχνότερα είναι δυνατό. Η προσευχή, που είναι η συνομιλία με το Θεό, μας χαρίζει ηρεμία, ψυχική γαλήνη και διώχνει το άγχος από τη ζωή μας. 

ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΠΡΟΦΗΤΙΚΕΣ ΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ Π. ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΛΑΪΔΗ

 Προφητικές ρήσεις του π. Ιωάννη Καλαΐδη
 
Ο π. Ιωάννης Καλαΐδης μίλησε κι αυτός για τις ταυτότητες, προσθέτοντας και νέα στοιχεία στα λόγια των άλλων αγίων και γερόντων.
 
1) Ο πατήρ Ιωάννης μάς έλεγε πως σύντομα θα επικρατήσει μεγάλη πείνα στην Ελλάδα. Όμως, ο κόσμος θα την αντέξει και δεν θα εξαντληθεί με τη βοήθεια του Θεού.
 
2) Τα Χριστούγεννα του 2006, τρία χρόνια πριν φύγει από τη ζωή ο πατέρας (π. Ιωάννης Καλαΐδης), ήμασταν όλοι μαζεμένοι στο σπίτι του αδελφού μου του Χρήστου για τη γιορτή του.
Δακρυσμένος ο πατέρας είπε: «Ποιος θα έχει ανδρείο φρόνημα και δεν θα υποκύψει να πάρει την καινούργια ταυτότητα, αν δει τα παιδιά του να πεινάνε; Κλάψτε στον καλό Θεό να μας λυπηθεί, γιατί θα χαθούν ψυχούλες». Λίγους μήνες μετά αναφέρθηκε εκ νέου στο θέμα λέγοντας: «Δοξασμένο να είναι το όνομα του Κυρίου, που άκουσε τις προσευχές μας κι έδωσε έλεος. Έτσι θα προηγηθούν τα γεγονότα που θα γίνουν με την Πόλη και θα σταματήσει αυτό το κακό με τις ταυτότητες. Και μάλιστα μαζί με την Ελλάδα θα σωθούν κι άλλα κράτη, που είναι έτοιμα να πάρουν αυτήν την ταυτότητα».

3) Λίγους μήνες πριν κοιμηθεί ο παπά-Γιάννης υπήρχε πληροφορία για πιθανό θερμό επεισόδιο με τους Τούρκους. Όταν του το αναφέραμε, μας είπε: «Τους Τούρκους να μην τους φοβάστε. Θα πάθουν μεγάλη ζημιά. Να το θυμάστε καλά. Τους Τούρκους μην τους φοβάστε»!

(ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΛΑΪΔΗΣ 1925-2009, τόμ. Β, σελ. 159).

ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ο ΧΙΟΠΟΛΙΤΗΣ

 
Άγιος Δημήτριος ο Χιοπολίτης
 
Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε το 1780 μ.Χ. στο χωριό Παλιόκαστρο της Χίου από ενάρετους γονείς, τον Αποστόλη και την Μαρουλού. Σε νεαρή ηλικία έφθασε στην Κωνσταντινούπολη και εργαζόταν κοντά στον αδελφό του Ζαννή, ο οποίος ήταν έμπορος.
Όταν χωρίς την άδεια του αδελφού του αρραβωνιάστηκε κάποια νέα, ο Ζαννής τον έδιωξε από το κατάστημά του. Ευρισκόμενος σε μεγάλη φτώχεια θυμήθηκε ότι ο Σείχ - ουλ - Ιμαλήλ όφειλε στον αδελφό του κάποιο ποσό από αγορές υφασμάτων και πήγε στο σπίτι του για να το εισπράξει και να το χρησιμοποιήσει ο ίδιος. Εκεί γνώρισε μία νεαρή μουσουλμάνα η οποία τον αγάπησε και του δήλωσε ότι για να τον παντρευτεί έπρεπε να αλλαξοπιστήσει. Ο Δημήτριος δέχθηκε την πρόταση και παρέμεινε στο σπίτι των Τούρκων για δύο μήνες.
Γρήγορα όμως συνήλθε, δραπέτευσε και κρύφθηκε προσωρινά σε μία χριστιανική οικογένεια στην περιοχή του Σταυροδρομίου. Εκεί τον συνάντησε ο αδελφός του Ζαννής. Ο Δημήτριος εξομολογήθηκε στον πνευματικό του αδελφού του και συγχρόνως έστειλε επιστολή στον πατέρα του εξιστορώντας τα έως τότε γεγονότα της ζωής του αλλά και τον πόθο του να μαρτυρήσει για το Χριστό. Αφού κοινώνησε τα άχραντα μυστήρια παρουσιάσθηκε στον Τούρκο διοικητή και με παρρησία ομολόγησε την πίστη του. Παρά το γεγονός ότι οι Χιώτες της Κωνσταντινούπολης συγκέντρωσαν χρήματα για την απελευθέρωσή του, ο Δημήτριος παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του.
Έτσι, μετά από φρικτά βασανιστήρια τα οποία υπέμεινε αγόγγυστα, αποκεφαλίστηκε στις 29 Ιανουαρίου 1802 μ.Χ. Το τίμιο λείψανό του το παρέλαβαν οι Χριστιανοί και ενταφίασαν αυτό σε κάποιο μοναστήρι στο νησί Πρώτη. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου στις 29 Ιανουαρίου.
 
http://www.saint.gr

ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΦΟΡΟΥ

 
Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων
του Αγίου Ιερομάρτυρος Ιγνατίου του Θεοφόρου
 
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Ιγνάτιος ήταν διάδοχος των Αποστόλων και χρημάτισε δεύτερος Επίσκοπος Αντιοχείας. Υπήρξε, μαζί με τον Επίσκοπο της Εκκλησίας της Σμύρνης Πολύκαρπο, μαθητής του Ευαγγελιστή Ιωάννη του Θεολόγου.
Ο χρόνος γέννησης και η εθνικότητα του Άγιου Ιγνατίου είναι ασαφή. Στο θρόνο της Αντιόχειας ο Ιγνάτιος ανέβηκε μεταξύ 68-70 μ.Χ. Ποίμανε σαν αποστολικός διδάσκαλος και στάθηκε φρουρός των ψυχών του ποιμνίου του.
 
Μαρτύρησε επί αυτοκράτορα Τραϊανού (98 - 117 μ.Χ.) στη Ρώμη, κατασπαραχθείς από τα θηρία. Όταν ο Τραϊανός διέταξε διωγμό κατά των Χριστιανών, θαρραλέα ο Ιγνάτιος, ενώ ο βασιλιάς περνούσε από την Αντιόχεια, παρουσιάστηκε μπροστά του και υπεράσπισε τα δίκαια της Εκκλησίας και την αλήθεια της χριστιανικής πίστης. Τότε ο Τραϊανός, διέταξε τη σύλληψη του Ιγνατίου και τη μεταφορά του στη Ρώμη. Οι χριστιανοί της Ρώμης σκόπευαν να τον απαλλάξουν από το μαρτύριο, αλλά ο Ιγνάτιος, με φλογερή δίψα προς το μαρτύριο, έγραψε σ’ αυτούς να αφήσουν να γίνει το θέλημα του Θεού.
 
Έτσι, την 20ή Δεκεμβρίου του έτους 107 μ.Χ., τον έριξαν στο αμφιθέατρο, όπου πεινασμένα θηρία τον κατασπάραξαν.
Μετά το φρικτό μαρτύριο του Αγίου, κάποιοι Χριστιανοί μάζεψαν από τον ιππόδρομο τα εναπομείναντα άγια λείψανά του και τα μετέφεραν στην Αντιόχεια. Η Σύναξη αυτού ετελείτο στην Μεγάλη Εκκλησία.
Διασώθηκαν μόνο τα μεγαλύτερα από τα οστά του, που μεταφέρθηκαν και τάφηκαν με τιμές στην Αντιόχεια.
 
Αργότερα μετακομίσθηκαν στη Ρώμη (β΄ ανακομιδή το 540 μ.Χ. και εναποτέθησαν στον Ιερό Ναό του Αγίου Κλήμεντος). Έτσι, ο Ιγνάτιος έμεινε μέχρι τέλους πιστός στη διδαχή του Χριστού, και «ὁ μένων ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ, οὗτος καὶ τὸν πατέρα καὶ τὸν υἱὸν ἔχει» (Β΄ επιστολή Ιωάννου, 9). Εκείνος δηλαδή, που μένει στη διδαχή του Χριστού, αυτός και τον Πατέρα και τον Υιό έχει, διότι αυτός έγινε ναός του Θεού και επομένως φέρει μέσα του το Θεό. Γι' αυτό και ο Ιγνάτιος επονομάσθηκε Θεοφόρος.
 
Η Κάρα του Αγίου βρίσκεται στη Μητρόπολη Βεροίας. Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στις Μονές Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους, Βαρνάκοβας Ναυπακτίας και Νταού Πεντέλης, στην Λαύρα Αγίου Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως και στο Ναό του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων Βενετίας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 20 Δεκεμβρίου και την Ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του στις 29 Ιανουαρίου.

Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2022

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΒΙΤΑΛΗΣ: "ΠΕΡΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΠΑΤΡΟΤΗΤΑΣ".

Κάποτε ο Γέροντας Νεκτάριος Βιτάλης είχε πει.....""Να θυμάσαι ότι το τέκνον σου το πνευματικό που γράφεις στο πετραχήλι σου δεν το γράφεις με μελάνι ανθρώπινο αλλά με το Αίμα Του Χριστού και τα δάκρυα της προσευχής σου."

Αν τα πνευματικοπαίδια σου πονάνε, θα πρέπει να πονάς το ίδιο, αν χαίρονται να χαίρεσαι, αν απογοητεύονται να τα στηρίζεις, αν πέφτουν να τρέχεις να τα σηκώνεις, αν λυπούνται να διώχνεις την λύπη τους, αν τρέχουν εσύ να τα κρατάς, αν παίρνουν λάθος δρόμο να δείχνεις με το παράδειγμά σου τον σωστό, πάντα να προσεύχεσαι γι' αυτά κάθε βράδυ, κάθε βράδυ να τα ονοματίζεις στην προσευχή σου, 10 είναι; 100; 500; 1000; Όσα ονόματα και αν είναι εσύ να τα στέλνεις στον Κύριο κάθε βράδυ.

Πρόσεχε.... Ακόμα και αν σε ξεχνούν εσένα ή τις συμβουλές σου, ακόμα και αν τα βλέπεις σπάνια, πάντοτε να τα μνημονεύεις διότι είναι ένα κομμάτι από Τον Χριστό το οποίο σου έχει δωρίσει, ένα παιδί Του Θεού που ψάχνει πατέρα, αδερφό, φίλο, μυσταγωγό και ακουμπά επάνω σου την ψυχή του.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: "ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΠΑΝΕ ΣΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ...".

Ὅσιος Παΐσιος: Γιατί οἱ μοναχοί πᾶνε στούς γιατρούς…

Ήρθε κάποιος στο Καλύβι και μου είπε: Γιατί οι καλόγεροι κάθονται εδώ και δεν πάνε στον κόσμο, να βοηθήσουν τον λαό;

– Αν πήγαιναν έξω στον κόσμο, να βοηθήσουν τον λαό, του είπα, θα έλεγες γιατί οι καλόγεροι γυρίζουν στον κόσμο. Τώρα που δεν πάνε, λες γιατί δεν πάνε.

Ύστερα μου λέει: Γιατί οι καλόγεροι πηγαίνουν στους γιατρούς και δεν τους βοηθάει ο Χριστός τους και η Παναγία τους να γίνουν καλά;

– Αυτήν την ερώτηση, του λέω, μου την έκανε και ένας Εβραίος γιατρός.

– Αυτός δεν είναι Εβραίος, μου λέει ένας πού ήταν μαζί του.

– Δεν έχει σημασία που δεν είναι Εβραίος, του λέω. Αυτή η ερώτηση Εβραίου είναι και θα σας πω την απάντηση που έδωσα στον Εβραίο, αφού είναι όμοια η περίπτωση.

«Εσύ, σαν Εβραίος που είσαι», του είπα, «έπρεπε να ξέρης απʹ έξω την Παλαιά Διαθήκη. Εκεί στον Προφήτη Ησαΐα αναφέρει ότι ο Θεός χάρισε στον βασιλιά Εζεκία, επειδή ήταν πολύ καλός, ακόμη δεκαπέντε χρόνια ζωής. Έστειλε τον Προφήτη Ησαΐα και είπε στον βασιλιά: ‘Ο Θεός σου χαρίζει ακόμη δεκαπέντε χρόνια ζωής, γιατί διέλυσες τα άλση των ειδωλολατρών. Και για την πληγή σου’ -ο βασιλιάς είχε και μια πληγή- ‘είπε ο Θεός να βάλης επάνω μια τσαπέλλα* σύκα, και θα γίνης καλά’! Αφού ο Θεός του χάρισε δεκαπέντε χρόνια ζωής, δεν μπορούσε να θεραπεύση και εκείνη την πληγή; Εκείνη όμως γιατρευόταν με μια τσαπέλλα σύκα».

Πράγματα που γίνονται από τους ανθρώπους να μην τα ζητάμε από τον Θεό. Να ταπεινωνόμαστε στους ανθρώπους και να ζητάμε την βοήθειά τους.

Μέχρις ενός σημείου θα ενεργήση ο άνθρωπος ανθρωπίνως και μετά θα αφεθή στον Θεό. Είναι εγωιστικό να προσπαθή να βοηθήση κανείς σε κάτι που δεν γίνεται ανθρωπίνως. Σε πολλές περιπτώσεις που επιμένει ο άνθρωπος να βοηθήση, βλέπω ότι είναι από ενέργεια του πειρασμού, για να τον αχρηστέψη.

Εγώ, όταν βλέπω ότι δεν βοηθιέται μια κατάσταση ανθρωπίνως λίγο πολύ καταλαβαίνω μέχρι ποιο σημείο μπορεί να βοηθήση ο άνθρωπος και από ποιο σημείο και μετά πρέπει να τ ̓ αφήση στον Θεό –, τότε υψώνω τα χέρια στον Θεό, ανάβω και δυο λαμπάδες, αφήνω το πρόβλημα στον Θεό και αμέσως τακτοποιείται.

Ο Θεός ξέρει ότι δεν το κάνω από τεμπελιά. Γι ̓ αυτό, όταν μας ζητούν βοήθεια, πρέπει να διακρίνουμε και να βοηθούμε σε όσα μπορούμε. Σε όσα όμως δεν μπορούμε, να βοηθούμε έστω με μια ευχή η με το να τα αναθέτουμε μόνο στον Θεό· και αυτό είναι μια μυστική προσευχή.

* Αρμαθιά από ξερά σύκα περασμένα σε νήμα ή βούρλο.

Από το βιβλίο του Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου (νυν οσίου Παϊσίου), «Πνευματική Αφύπνιση, Λόγοι β’», έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου «Ιωάννης Θεολόγος ο Ευαγγελιστής», Σουρωτή Θεσσαλονίκης. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) pemptousia.gr

http://hristospanagia3.blogspot.com

ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ: "ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΑ ΑΓΑΠΗΣΟΝ ΤΗΝ ΣΙΩΠΗΝ".

Όσιος Εφραίμ ο Σύρος: " Υπέρ πάντα αγαπησον την σιωπην".

Ω ησυχία

Ω ησυχία, κλίμακα των αρετών!

Ω ησυχία, μητέρα της κατανύξεως!

Ω ησυχία, καθρέφτη των αμαρτημάτων, που δείχνεις στον άνθρωπο τις παραβάσεις του!

Ω ησυχία, που δεν εμποδίζεις τα δάκρυα!

Ω ησυχία, γεννήτρα της πραότητας!

Ω ησυχία, συγκάτοικε της ταπεινοφροσύνης!

Ω ησυχία, που είσαι ενωμένη με το φόβο του Θεού και φωτίζεις το νου!

Ω ησυχία, φύλακα των λογισμών και συμπαραστάτη της διάκρισης!

Ω ησυχία, γεννήτρα κάθε αγαθού, θεμέλιο της νηστείας και εμπόδιο της γαστριμαργίας!

Ω ησυχία, μελέτη της προσευχής και της ανάγνωσης!

Ω ησυχία, μητέρα της ευλάβειας!

Ω ησυχία, δεσμωτήριο των παθών!

Ω ησυχία, ευφροσύνη της ψυχής και της καρδιάς!

Ω ησυχία, βοηθέ κάθε αρετής!

Άγιος Εφραίμ ο Σύρος

ΕΝΑ ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ, ΟΤΑΝ "ΣΥΝΑΝΤΗΘΗΚΑΝ" ΜΕ ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΤΡΟΠΟ Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ

Ἕνα μᾶλλον ἄγνωστο, ἀλλά ἀπερίγραπτο, περιστατικό, ὅταν “συναντήθηκαν” μέ θαυμαστό τρόπο ὁ Μέγας Βασίλειος καί ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος

Ο Όσιος Εφραίμ ο Σύρος (εκ Συρίας) βρίσκονταν στην έρημο και ησύχαζε. Σαν άκουσε για τα θαύματα του Αγίου Βασιλείου, παρεκάλεσε το Θεό να του αποκαλύψει τι και ποιος είναι ο Βασίλειος. Είδε τότε στήλη πυρός, η οποία υψωνόταν μέχρι του ουρανού και άκουσε φωνή που έλεγε:

“Εφραίμ, Εφραίμ, καθώς την πύρινη ταύτη στήλη, τοιούτος είναι ο Μέγας Βασίλειος”!!!

Τότε χωρίς καθόλου να αμελήσει, παρέλαβε μαζί του διερμηνέα που γνώριζε την Ελληνική και τη Συριακή γλώσσα και πήγε στην Καισαρεία.

Ήταν τότε η εορτή των Φώτων και μπαίνοντας στην Εκκλησία ο Όσιος Εφραίμ, είδε τον Άγιο Βασίλειο ενδεδυμένο λαμπρά και πολύτιμα άμφια, να τελεί με μεγάλη παρρησία τη Θεία Λειτουργία και κατηγόρησε τον εαυτό του και είπε προς τον διερμηνέα “ματαίως κοπιάσαμε αδελφέ. Διότι αυτός, αν και εις τοιαύτη δόξα ευρίσκεται, δεν είναι καθώς τον είδα”…

Αυτά που έλεγε ο Όσιος Εφραίμ, τα πληροφορήθηκε ο Άγιος εκ Πνεύματος Αγίου και αφού κάλεσε ένα Διάκονο, του είπε να πάει στη δυτική θύρα της Εκκλησίας, θα βρει δύο Μοναχούς, τον ένα αγένειο ψηλό και λεπτόσαρκο, τον άλλο με μαύρη γενειάδα και να πει τότε στον αγένειο:

“Να έλθεις στο Άγιο Βήμα, διότι σε καλεί ο πατήρ σου ο Αρχιεπίσκοπος”…

Πράγματι πήγε ο Διάκονος και αφού με το ζόρι διέσχισε το πλήθος, είπε προς τον Όσιο Εφραίμ τα λόγια του Βασιλείου. Τότε εκείνος δια του διερμηνέως απάντησε:

“Επλανήθεις αδελφέ, διότι εμείς είμαστε ξένοι και άγνωστοι. Πώς λοιπόν μας γνωρίζει ο Αρχιεπίσκοπος”;

Γύρισε ο Διάκονος πίσω στον Άγιο Δέσποτα και του τα ανέφερε, αλλά πάλι ο Άγιος τον έστειλε πίσω λέγοντάς του:

“πήγαινε και πες “Κύριε Εφραίμ, ελθέ στο Άγιον Βήμα, διότι σε καλεί ο Αρχιεπίσκοπος””.

Πήγε λοιπόν ο Διάκονος δεύτερη φορά και αφού ασπάσθηκε τα άκρα των ποδών του Οσίου του είπε τα λόγια του Αγίου Βασιλείου. Τότε ο Όσιος Εφραίμ ο Σύρος προσέφερε μετάνοια στο Διάκονο και είπε:

“Αληθώς στήλη πυρός είναι ο Μέγας Βασίλειος, αλλά τον παρακαλώ για να μιλήσουμε μόνοι μας στο σκευοφυλάκιο”.

Όταν λοιπόν τέλειωσε η Θεία Λειτουργία, προσκάλεσε ο Άγιος Βασίλειος τον Όσιο Εφραίμ τον Σύρο και αφού τον ασπάσθηκε, συνομίλησε μαζί του για πνευματικά και θεία νοήματα και τον παρακάλεσε στο τέλος εάν έχει κάποιο ζήτημα κρυμμένο στην καρδιά του να το πει.

Τότε ο Όσιος Εφραίμ είπε δια του διερμηνέα:

“Μία χάρη ζητώ από την αρχιερωσύνη σου, δούλε του Θεού”.

“Ό,τι επιθυμείς ζήτησε, αποκρίθηκε ο Άγιος και Μέγας Βασίλειος, διότι πολλά σου οφείλω, για τον κόπο τον οποίο κατέβαλες για την ταπεινότητά μου”.

Είπε τότε ο Όσιος Εφραίμ:

“Γνωρίζω, Δέσποτα Άγιε, ότι εάν παρακαλέσεις για κάτι το Θεό, σου το προσφέρει. (!!!) Επιθυμώ λοιπόν να παρακαλέσεις να μιλήσω στα Ελληνικά, διότι καθόλου δε γνωρίζω τη γλώσσα αυτή τη δική σας”.

Και απάντησε ο Άγιος Βασίλειος:

“Υπέρ τη δύναμή μου είναι το αίτημά σου πάτερ Άγιε και της ερήμου καθηγητά. Αλλά επειδή εζήτησες τούτο μετά πίστεως, ας δεηθούμε και οι δύο στο Θεό και είναι σε Εκείνον δυνατό να πραγματοποιήσει την επιθυμία σου. Διότι, καθώς λέγει ο Προφήτης Δαβίδ, (ο Θεός το) θέλημα των φοβουμένων Αυτόν ποιήσει και της δεήσεως αυτών εισακούσεται και σώσει αυτούς”.

Αφού λοιπόν είπε αυτά, μαζί με το Όσιο Εφραίμ το Σύρο – που μιλούσε μέχρι τότε μόνο τη μητρική του γλώσσα, τα Συριακά – στάθηκαν για πολλή ώρα σε προσευχή και μόλις την τέλειωσαν, είπε ο Μέγας Βασίλειος μεγαλοφώνως:

“Η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος να είναι μαζί σου και λάλησε Ελληνικά”!!!

Και ευθύς ως είπε αυτό ο Άγιος, ο Αϊ Βασίλης, ω του θαύματος!

Ανοίχθηκε το στόμα του Οσίου Εφραίμ και μίλησε Ελληνικά, όπως ακριβώς ο Άγιος Βασίλειος και όλοι οι Έλληνες Χριστιανοί!!!

(σημ. Όχι όπως οι λεγόμενοι Πεντηκοστιανοί, που λαλούν άναρθρες και ακαταλαβίστικες κραυγές και ανύπαρκτες λέξεις οι καημένοι και ζουν σε βαρύτατη πλάνη, αφού ούτε καν καταλαβαίνουν αυτά που λενε ακόμη και οι ίδιοι, ούτε γνωρίζουν καμιά απολύτως “άλλη” γλώσσα, αφού και για να μάθουν τα απλά αγγλικά πηγαίνουν σε φροντιστήριο Ξένων Γλωσσών… Όμως Χάρισμα Γλωσσών, όπως φαίνεται και εδώ και στο βίο του Αγίου Χριστοφόρου και στο βίο των Αποστόλων, σημαίνει ότι δίνεται στον άνθρωπο, τον Ορθόδοξο Χριστιανό, τον εντός της Ορθοδόξου Εκκλησίας και δίνεται άλλη υπαρκτή γλώσσα τέλεια, όπως ακριβώς η μητρική γλώσσα και σε όλες της τις εκφάνσεις. Σκέψη, ομιλία, γραφή, συζήτηση, κατανόηση. Κάτι που είναι παντελώς άγνωστο και αδύνατο στις νεοπεντηκοστιανές αιρέσεις, που τα θύματά τους την ώρα της επήρειας του πονηρού πνεύματος, κράζουν ανύπαρκτα και ακαταλαβίστικα πράγματα)…

 apantaortodoxias, hristospanagia3