ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε
ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε. (Ματθαίος 25,40)
Αληθινά σας λέγω, κάθε τι
που εκάματε, δια να εξυπηρετήσετε ένα από τους αδελφούς μου, που φαίνονται
άσημοι και ελάχιστοι μέσα εις την κοινωνίαν, το εκάματε εις εμέ”
Οι αρχαιολόγοι έχουν κάνει εκπληκτικές ανακαλύψεις τις
τελευταίες δεκαετίες που αποδεικνύουν ότι πολλές βιβλικές φιγούρες πραγματικά
περπάτησαν πάνω στη Γη.
Η ύπαρξη τουλάχιστον 50 ατόμων που αναφέρονται στην
Αγία Γραφή έχει εντοπιστεί μέσω τοιχογραφιών, επιγραφών σε πέτρινες πλάκες και
άλλων υλικών στοιχείων.
Ένα από τα πιο σημαντικά ευρήματα ήταν μια πλάκα που
έφερε το όνομα Πόντιος Πιλάτος, ο άνθρωπος που καταδίκασε τον Ιησού σε θάνατο
από φόβο μήπως χάσει την εξουσία του επί των Εβραίων.
Μια άλλη ανακάλυψη περιελάμβανε ένα σπήλαιο που βρέθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000, το οποίο οι αρχαιολόγοι ισχυρίστηκαν ότι χρησιμοποιήθηκε από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή για να χρίσει οπαδούς του Χριστού.
Η πέτρα του Πόντιου Πιλάτου
Ο Ρωμαίος ηγέτης που έδωσε την εντολή να σταυρωθεί ο
Ιησούς και στη συνέχεια έπλυνε τα χέρια του μπροστά σε πλήθος ήταν μια
πραγματική και καλά τεκμηριωμένη ιστορική προσωπικότητα.
Ο Πιλάτος καταδίκασε τον Ιησού για προδοσία και τον
καταδίκασε σε θάνατο με σταύρωση.
Ένας Ιταλός αρχαιολόγος ανακάλυψε μια αρχαία πλάκα από
ασβεστόλιθο το 1961, η οποία έφερε το όνομα «Πόντιος Πιλάτος».
Η επιγραφή εξήγησε επίσης πώς έχτισε ένα ναό μέσα ή
κοντά στην Καισάρεια, αφιερωμένο στον τότε βασιλεύοντα Ρωμαίο αυτοκράτορα,
Τιβέριο και η χρονολόγηση της πέτρας έδειξε ότι δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια
της ζωής του ηγεμόνα.
Ο Πιλάτος έχει επίσης αναφερθεί από αρχαίους
συγγραφείς, όπως ο Εβραίος φιλόσοφος Φίλωνας, ο ιστορικός Ιώσηπος και ο Ρωμαίος
ιστορικός Τάκιτος.
Ο Φίλων περιέγραψε τον Πιλάτο ως «άνθρωπο με πολύ άκαμπτη διάθεση, πολύ ανελέητο, επίμονο, υπερβολικά θυμωμένο και έναν άνθρωπο με άγρια πάθη».
Ο τάφος του βασιλιά Ηρώδη
Ο βασιλιάς Ηρώδης, γεννημένος το 73 μ.Χ., ήταν ένας
Εβραίος ηγέτης που άκουσε μια προφητεία ότι θα ερχόταν στο κόσμο ο «Μεσσίας», ο
Βασιλιάς των Εβραίων και διέταξε την σφαγή κάθε αρσενικού βρέφους στην Βηθλέεμ.
Ενώ η βάναυση πράξη δεν υπάρχει στα βιβλία της
ιστορίας, αναφέρεται στο ευαγγέλιο του Ματθαίου.
Λέγεται ότι ο βασιλιάς πέθανε πριν από 2.000 χρόνια,
αλλά το 2007 οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τον τάφο του - αν και η ύπαρξή του είχε
βρεθεί σε νομίσματα και σε ιστορικές μαρτυρίες.
Ο Ehud Netzer του Εβραϊκού Πανεπιστημίου και η ομάδα
του ανέσκαψαν στην Ιερουσαλήμ έναν λόφο σε σχήμα ηφαιστείου που ονομάζεται
Ηρώδιο.
Δεκαετίες αργότερα, στις 27 Απριλίου 2007, βρηκαν μια
πλάκα από ροζ ασβεστόλιθο που αποκάλυψε τον τάφο του Ηρώδη.
Ωστόσο, η σαρκοφάγος είχε θρυμματιστεί σκόπιμα -
πιθανότατα από Εβραίους επαναστάτες.
Άλλοι αρχαιολόγοι από τότε έχουν προτείνει ότι το μέγεθος του τάφου είναι πολύ μικρό για έναν βασιλιά όπως ο Ηρώδης - και η συζήτηση συνεχίζεται.
Το σπήλαιο του Ιωάννη του Προδρόμου
Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μια σπηλιά το 2004 που
ισχυρίστηκαν ότι ήταν εκεί όπου ο Ιωάννης ο Βαπτιστής έχρισε πολλούς από τους
μαθητές του.
Η κατασκευή διέθετε μια στέρνα όπου 28 σκαλοπάτια
οδηγούν σε έναν υπόγειο χώρο.
Μια ομάδα με επικεφαλής τον Βρετανό αρχαιολόγο Shimon
Gibson ανέσκαψε το σπήλαιο, βρίσκοντας 250.000 θραύσματα από μικρές κανάτες που
μπορεί να είχαν χρησιμοποιηθεί σε τελετουργίες εξαγνισμού.
Αποκαλύφθηκε επίσης μια πέτρα που χρησιμοποιήθηκε για
τον καθαρισμό των ποδιών και τοιχογραφίες με θέμα τη Βιβλική φιγούρα που έπεισε
τον Γκίμπσον ότι το σπήλαιο χρησιμοποιήθηκε από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή.
Ο Shimon Gibson είπε, «Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, που ήταν απλώς μια φιγούρα από τα Ευαγγέλια, τώρα ζωντανεύει».
Ο τάφος του αποστόλου Φιλίππου
Ο Φίλιππος ήταν ένας από τους δώδεκα αποστόλους του
Ιησού και ο Ιταλός αρχαιολόγος Francesco D'Andria πιστεύει ότι βρήκε τον τάφο
του το 2011 στην Τουρκία.
Η Βίβλος δηλώνει ότι ο Φίλιππος ήταν παρών κατά τη
διάρκεια «του θαύματος των πέντε άρτων και των δύο ψαριών», με το οποίο ο
Ιησούς μετέτρεψε μία μικρή ποσότητα φαγητού σε μεγάλη και τάισε 5.000 ανθρώπους
.
Ο Φίλιππος, ωστόσο, σταυρώθηκε το 80 μ.Χ. αφού
προσηλύτισε τη γυναίκα ενός ηγεμόνα.
Ο τάφος ανακαλύφθηκε ενώ ομάδες ανέσκαψαν μια αρχαία
εκκλησία που ήταν χτισμένη γύρω από το αναπαυτήριο του Αποστόλου.
Οι τοίχοι είχαν σχέδια και χαρακτηριστικά που έδειχναν
τον Φίλιππο.
Ωστόσο, τα λείψανα του Φιλίππου έλειπαν, με αποτέλεσμα
οι αρχαιολόγοι να πιστεύουν ότι μεταφέρθηκαν στη Ρώμη και τοποθετήθηκαν στην
Εκκλησία των Αγίων Αποστόλων.
Άλλες αναφορές από τον 12ο αιώνα αναφέρουν ότι το σώμα του βρίσκεται ακόμα στην Κωνσταντινούπολη.
Η σφραγίδα του Ησαΐα
Μια πήλινη σφραγίδα που ανακαλύφθηκε στην Ιερουσαλήμ
το 2019 και χρονολογείται από τον όγδοο αιώνα π.Χ. μπορεί να φέρει την υπογραφή
του Προφήτη Ησαΐα, σύμφωνα με τον Δρ Εϊλάτ Μαζάρ του Εβραϊκού Πανεπιστημίου
στην Ιερουσαλήμ.
Λέγεται ότι ο Ησαΐας είχε προβλέψει τον ερχομό του
Μεσσία, το οποίο βρίσκεται στο Βιβλίο του Ησαΐα, κεφάλαιο 53.
Στη Βίβλο, ο Ησαΐας περιγράφεται ως στενός σύμβουλος του Εζεκία, ο οποίος ήταν ο βασιλιάς του Ιούδα, και η πήλινη σφραγίδα που γράφει «Προφήτης Ησαΐας» βρέθηκε κοντά σε μία που έφερε το όνομα του Εζεκία στο Όφελ, μια αρχαία οχυρωμένη περιοχή της Ιερουσαλήμ.
Το να λησμονεί κανείς τον Θεό και να πορεύεται με βάση το στενό ατομικό συμφέρον είναι πράξη εναντίον του εαυτού του. Με την αμαρτία ο άνθρωπος στρέφεται κατά του δικού του συμφέροντος, εναντίον του εαυτού του. Για τον λόγο αυτό οι Πατέρες της Έκκλησίας δεν θεωρούν την αμαρτία παράβαση αλλά ασθένεια και την Εκκλησία θεραπευτήριο.
Στην σημερινή παραβολή ο Θεός αποκαλεί άφρονα, δηλαδή παράφρονα, αυτόν που στηρίζει την ασφάλειά του στον πλούτο του. Αυτόν που θησαυρίζει για τον εαυτό του και όχι προς τον Θεό. Το «πλουτείν εις Θεόν» είναι η βοήθεια προς τους άλλους ανθρώπους. «Ποιήσατε εαυτοίς βαλάντια μη παλαιούμενα, θησαυρόν ανέκλειπτον εν τοις ουρανοίς» (Λουκ. 12:33). «Ο ελεών πτωχόν δανείζει τον Θεόν» και αυτός που δεν πολλαπλασιάζει το τάλαντό του και ό,τι έχει θα του αφαιρεθεί. Ο άνθρωπος καλείται να ενηλικιωθεί πνευματικά και να αναχθεί στην αλήθεια του Ευαγγελίου, όπου δεν κυριαρχεί το ταπεινό προσωπικό μας συμφέρον και το εγώ, αλλά η μεγαλωσύνη του Θεού και η μέριμνα και αγάπη του προς την κτίση. Ο άνθρωπος καλείται να αισθανθεί μέλος του ανθρώπινου γένους μέσα από τον σύνδεσμο της αγάπης, της μίας ποίμνης υπό ένα ποιμένα, τον Χριστό. Με κάθε προσπάθεια να οχυρωθεί κανείς πίσω από τον πλούτο του και έτσι να αισθανθεί αυτάρκης ή να επιδιώξει μία προσωπική ευημερία, λησμονεί τον Θεό, πλάθει μία ουτοπία, ένα κόσμο που δεν υπάρχει, δηλαδή ένα κόσμο χωρίς Θεό.
Ο πλούτος είναι μεταπτωτικό φαινόμενο. Αποτέλεσμα της πτώσης των πρωτοπλάστων είναι η εσωτερική διάσπαση του ανθρώπου. Ο άνθρωπος επιθυμεί κατά του εαυτού του, κατά των άλλων ανθρώπων, κατά της κτίσης, κατά του Θεού. Η μακαριότητα του παραδείσου συνίστατο στην ασφάλεια και θαλπωρή που είχε ο άνθρωπος που συνομιλούσε με τον Θεό, ονομάτιζε τα ζώα, ετρέφετο και εφρόντιζε τον κήπο του Παραδείσου. Αυτή την εικονική πραγματικότητα της Δημιουργίας διετάραξε η επιθυμία των πρώτων ανθρώπων να γίνουν θεοί.
Σήμερα ο άνθρωπος πρέπει να αγωνισθεί προκειμένου να φύγει από την τυραννία των κτισμάτων και να αναχθεί στον κτίστη. Αυτό γίνεται μέσα στην Εκκλησία, με την ενεργοποίηση των χαρισμάτων που λαμβάνουμε στην βάπτιση-μύρωμα, την αποδοχή της σταυρικής δωρεάς του Χριστού. Ο άνθρωπος καλείται να μεταμορφωθεί. Κανένας ψυχολογικός λόγος δεν έχει εφαρμογή σαν δικαιολογία.
Ο Θεός έχει ένα προσωπικό σχέδιο για τον καθένα μας, δεν είναι προσωπολήπτης, μας αγαπά εξ ίσου και μας προορίζει για συνθρόνους και συμβασιλείς του Χριστού. Με την ενσάρκωση, την Ανάσταση και Ανάληψη του Λόγου μας δώρισε την θέωση. Ο Θεός στην παραβολή του πτωχού Λαζάρου λέγει ότι αρκεί η παρουσία της Εκκλησίας στον κόσμο για το φωτισμό και τη σωτηρία των ανθρώπων. Δεν ισχύει η δικαιολογία ότι ο άνθρωπος παγιδεύτηκε από τα πονηρά πνεύματα. Ο άνθρωπος εκούσια αμαρτάνει, διαλέγει τον δρόμο χωρίς τον Θεό.
Η ενηλικίωση του ανθρώπου είναι μία διαδικασία χριστοποίησης της ζωής του, εξόδου από τον εγωκεντρισμό και πορείας προς την κάθαρση εκ των παθών. Ο άνθρωπος που απαλλάσσεται από την αγάπη του εαυτού του, στρέφεται με αγάπη προς τον Θεό, τους άλλους ανθρώπους, προς όλη την κτίση. Αρχίζει να βλέπει τους «λόγους των όντων». Συνειδητοποιεί το μέγεθος της αγάπης του Θεού και αυτή η αγάπη τον ελευθερώνει. Κομμάτι της ενηλικίωσης είναι ότι ο άνθρωπος νοιάζεται για τους άλλους, προσεύχεται για τον πλησίον, κάνει το «ξένο» πρόβλημα δικό του. Όπου δεν αντιδρά κατά Χριστόν συνειδητοποιεί την ανεπάρκειά του και φροντίζει να χριστοποιήσει κάθε γωνιά στον χαρακτήρα του. Κατά τον μεγάλο Παύλο: «ζω δε ουκέτι εγώ, ζει εν εμοί Χριστός» (Γαλ. 2:20).
Η πρόοδος αυτή δεν είναι εγκεφαλική αλλά κίνηση ολοκλήρου του ανθρώπου προς τον Χριστό. Το τριμερές της ψυχής: λογικό, επιθυμικό και θυμοειδές έχει ανάγκη μεταμόρφωσης. Αυτό γίνεται με την βοήθεια του πνευματικού πατέρα. Κάθε προσπάθεια να κινηθεί κανείς με βάση την λογική μόνο είναι ανεπαρκής. Η αποκλειστική χρήση της λογικής, που είναι κύριο γνώρισμα του δυτικού πολιτισμού, είναι στην ουσία άρνηση του Χριστού, προσπάθεια του ανθρώπου να σωθεί δια των ιδίων δυνάμεων. Γι’ αυτό οι Πατέρες θεωρούν την καρδιά κέντρο της ζωής του ανθρώπου και την λογική μέρος του νου. Η εν Χριστώ μεταμόρφωση του ανθρώπου είναι η αναγωγή του σε πρόσωπο, στην μοναδικότητα του οποίου επαναπαύεται ο Θεός. Το πρόσωπο είναι ένα χριστοποιημένο μόριο στο ενιαίο σώμα Θεού και κτίσης που ακτινοβολεί αγάπη παντού: προς τον Θεό, τους άλλους ανθρώπους, όλη την κτίση. Ο άνθρωπος βρίσκει δικαίωση της ύπαρξής του μόνο στην θέωση, στην ένωσή του με τον Θεό.
Η Εκκλησία, λοιπόν,
δεν πολεμά τον πλούτο. Προειδοποιεί όμως ότι η χρήση του ως προσωπική άμυνα
κατά της ανασφάλειας είναι σύμπτωμα ασθενείας. Οι χριστιανοί που έχουν
καθαρισθεί από τα πάθη της ψυχής και έχουν φωτισμένο τον νου είναι οι αληθινά
πλούσιοι: «οι πτωχοί, πολλούς δε πλουτίζοντες, ως μηδέν έχοντες και τα πάντα
κατέχοντες» (Β’ Κορ. 6:10).
Από το βιβλίο: Αρχιμανδρίτου Δωροθέου Τζεβελέκα, ΔΙΗΓΗΣΟΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΣΟΥ (η αγάπη του Θεού στα κυριακάτικα Eυαγγέλια). Θεσσαλονίκη 2015.
Απόστολος Παύλος: Θὰ ἔλθη δὲ καιρός, ποὺ δεν θ' ἀνέχωνται τὴ σωστὴ διδασκαλία, ἀλλά σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιθυμίες τους θὰ μαζεύουν γύρω τους ένα σωρό διδασκάλους, καὶ ἀκούοντας θὰ αἰσθάνωνται γαργαλισμό στ' αυτία τους.
Πρός Τιμόθεον Β' 4,3
Ιησούς
Χριστός: Εγώ θα είμαι μαζί σας πάντα, έως τη συντέλεια του κόσμου. (Ματθαίος)
28,20