ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.

Πέμπτη 30 Ιουνίου 2022

ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ: ΜΙΣΗ ΩΡΑ, ΟΧΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ, ΝΑ ΚΑΘΙΣΕΙΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΤΗΝ ΕΥΧΟΥΛΑ!

Όσιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης: Τελείωσε όλες τις δουλειές σου και κάνε αυτό. Μισή ώρα, όχι περισσότερο. Να καθίσεις να πεις την ευχούλα. Μία προς μία λέξη. Και να την κατανοείς: Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με. 

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: ΕΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΗ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΣ!


Γέρων Εφραίμ Αριζόνας: Επάνω στη γη κανείς δεν είναι αναμάρτητος. Όλοι είμεθα αμαρτωλοί και ένοχοι σηκώνοντας ο καθένας μας ένα φορτίο από αμαρτίες, πάθη, αδυναμίες, απροσεξίες, οι οποίες έχουν επιβαρύνει τη ζωή μας. Φέρουμε όλοι μας ένα ποινικό με ποικίλες αμαρτίες, βαρειές, ελαφρές, πολλές, λίγες, μηδενός εξαιρουμένου, εκτός του Θεού. Η ζωή μας ολόκληρη συνεχώς παράγει αμαρτίες. Αμαρτάνουμε με τη σκέψι, με τη καρδιά, με όλες τις αισθήσεις τις σωματικές και τις πνευματικές της ψυχής. Σκεφθήτε τι μεγάλη παραγωγή αμαρτίας έχουμε!

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ: ΜΗΝ ΚΡΙΝΕΤΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΑΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΑΣ ΚΡΙΝΕΙ ΚΙ ΕΣΑΣ Ο ΘΕΟΣ!

Μην κρίνετε τους συνανθρώπους σας 

Μην κρίνετε τους συνανθρώπους σας, για να μη σας κρίνει κι εσάς ο Θεός. Με το κριτήριο που κρίνετε θα κριθείτε, και με το μέτρο που μετράτε θα μετρηθείτε. Πώς μπορείς και βλέπεις το σκουπιδάκι στο μάτι του αδερφού σου και δε νιώθεις ένα ολόκληρο δοκάρι στο δικό σου μάτι; Ή πώς θα πεις στον αδερφό σου “άφησέ με να σου βγάλω το σκουπιδάκι από το μάτι σου”, όταν έχεις ένα ολόκληρο δοκάρι στο δικό σου μάτι; Υποκριτή! Βγάλε πρώτα από το μάτι σου το δοκάρι, και τότε θα δεις καθαρά και θα μπορέσεις να βγάλεις το σκουπιδάκι από το μάτι του αδερφού σου.

Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο 7,1-5
  

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2022

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ: ΤΩΡΑ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΘΕΟΣ, ΜΑΚΡΟΘΥΜΟΣ ΚΑΘΩΣ ΕΙΝΑΙ, ΠΑΡΑΓΓΕΛΕΙ ΕΙΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ ΝΑ ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΥΝ!

Απόστολος Παύλος: Τώρα λοιπόν ο Θεός, μακρόθυμος καθώς είναι, αφήκε τους χρόνους αυτούς της αγνοίας και ειδωλολατρίας των ανθρώπων και παραγγέλει εις όλους τους ανθρώπους πανταχού της γης να μετανοήσουν. (Πράξεις 17,30) 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΕΤΡΟΣ: ΤΑΠΕΙΝΩΘΗΤΕ, ΛΟΙΠΟΝ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΝ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Απόστολος Πέτρος:  Ταπεινωθήτε, λοιπόν, κάτω από το παντοδύναμον χέρι του Θεού, δια να σας υψώση και σας δοξάση κατά τον καιρόν της Δευτέρας αυτού Παρουσίας. (Α’ Πέτρου 5,6) 

Τρίτη 28 Ιουνίου 2022

ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΡΗΤΗΣ: ΨΥΧΗ ΜΟΥ, ΑΝΑΣΤΑ, ΤΙ ΚΑΘΕΥΔΕΙΣ;

Άγιος Ανδρέας Κρήτης: Απόσπασμα από το Μεγάλο Κανόνα
 
«Ψυχή μου, ψυχή μου, ανάστα, τί καθεύδεις; Τα ο τέλος εγγίζει, και μέλλεις θορυβείσθαι· ανάνηψον ουν, ίνα φείσηταί σου Χριστός ο Θεός, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών».
 
«Ψυχή μου, ψυχή μου, ξύπνα! Γιατί κοιμάσαι ακόμη; Πλησιάζει το τέλος της ζωής σου και θα ταραχτείς, γιατί θα βρεθείς ανέτοιμη. Ξύπνα λοιπόν και ετοιμάσου. Στολίσου με τις αρετές των καλών έργων, που δίδαξε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, για να σε λυπηθεί Εκείνος, που είναι ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών». 

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΡΗΜΕΝΟΣ ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΡΗΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΕΡΓΑ!

Άγιος Νεκτάριος: Όποιος είναι μετρημένος στα λόγια, είναι μετρημένος και στα έργα. Όποιος εξετάζει τα λόγια που πρόκειται να πεί, εξετάζει και τις πράξεις που πρόκειται να εκτελέσει, και ποτέ του δεν θα υπερβεί τα όρια της καλής και ενάρετης συμπεριφοράς.

ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ: ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΠΟΥ ΧΥΝΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΦΑΝΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΕΟΥΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος: Τά δά­κρυ­α τήν ὥ­ρα τῆς προ­σευ­χῆς εἶ­ναι ἕ­να ση­μά­δι πώς ἡ ψυ­χή ἀ­ξι­ώ­θη­κε τοῦ ἐ­λέ­ους τοῦ Θε­οῦ ἐν τῆ με­τα­νο­ί­ᾳ της καί ὅ­τι ἔ­χει γί­νει δε­κτή ἡ με­τά­νοιά της, καί ἡ ψυ­χή, διά τῶν δα­κρύ­ων της, ἄρ­χι­σε νά εἰ­σέρ­χε­ται στό πε­δί­ο τῆς δι­αυ­γοῦς κα­θα­ρό­τη­τος. 

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2022

ΟΣΙΑ ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΚΛΕΙΣΟΥΡΑΣ: Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΝΕΙ ΣΟΦΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ!

Αγία Σοφία της Κλεισούρας: Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ κάνει σοφὸ τὸν ἄνθρωπο. Ποιὸς εἶναι ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ; Ὄχι νὰ φοβᾶσαι τὸ Θεό, ἀλλὰ νὰ φοβᾶσαι νὰ μὴ στενοχωρήσεις τὸν ἄλλο, νὰ μὴν τὸν βλάψεις, νὰ μὴν τὸν ἀδικήσεις, νὰ μὴν τὸν κατηγορήσεις. Αὐτὴ εἶναι ἡ σοφία. Ὕστερα τὰ ἄλλα, γιὰ νὰ ζήσεις, σὲ φωτίζει ὁ Θεὸς τί νὰ κάνεις. 

ΜΗΝ ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!

Μην ντρέπεσαι τον Σταυρό του Χριστού. Σημάδι είναι των πιστών και φόβος των Δαιμόνων. 

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ. ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΑΙ, ΣΟΥ ΣΤΕΛΝΕΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ!

Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: «Έχει ο Θεός. Εκεί που απελπίζεσαι, σου στέλνει κάτι που δεν το περιμένεις… αρκεί να Τον πιστεύεις και να Τον αγαπάς. Όπως και Εκείνος μας αγαπά και φροντίζει για εμάς, όπως ο κάθε πατέρας για τα παιδιά του. Και όλοι μας είμαστε παιδιά Του Θεού. Και ό,τι καλό έχουμε, το έχουμε από Τον Θεό. Είναι δικό Του το δώρο. Δεν έχεις ακούσει στην Εκκλησία ότι: “Πάσα δόσις αγαθή και πάν δώρημα τέλειον άνωθεν εστί κατά βαίνον, εκ σου του Πατρός των φώτων;” [Κ 111]
 
Από το βιβλίο «Ανθολόγιο Συμβουλών»
 

Κυριακή 26 Ιουνίου 2022

ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΑΙ! ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙΣ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ!

Μην απελπίζεσαι! Κάθε μέρα έχεις την ευκαιρία να έρθεις πιο κοντά στον Θεό.

ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως

1. Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων.
2. Καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων· φῶς ἐκ φωτός, Θεὸν ἀληθινὸνἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, δι' οὗ τὰ πάντα ἐγένετο.
3. Τὸν δι' ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καὶ σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου καὶ ἐνανθρωπήσαντα.
4. Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ παθόντα καὶ ταφέντα.
5. Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρα κατὰ τὰς Γραφάς.
6. Καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός.
7. Καὶ πάλιν ἐρχόμενον μετὰ δόξης κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς, οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος.
8. Καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ κύριον, τὸ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν Πατρὶ καὶ Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν.
9. Εἰς μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν.
10. Ὁμολογῶ ἓν βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν.
11. Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν.
12. Καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.
Ἀμήν. 

ΣΕ ΥΜΝΟΥΜΕΝ, ΣΕ ΕΥΛΟΓΟΥΜΕΝ, ΣΟΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕΝ, ΚΥΡΙΕ!

«Σε υμνούμεν, Σε ευλογούμεν, Σοι ευχαριστούμεν, Κύριε, και δεόμεθά Σου, ο Θεός, ημών».
 
Ο Ύμνος αυτός, που ονομάζεται και δοξολογικός, αποτελεί μια συντακτική περίοδο που περιλαμβάνει τέσσαρα (4) ρήματα. Το καθένα αποτελεί και μία ξεχωριστή πρόταση, που όλες μαζί έχουν ως αναφορά την τελευταία φράση του Ύμνου, «ο Θεός, ημών». Η ερμηνεία του κάθε ρήματος, δίνει και το νόημα του Ύμνου.
Απευθυνόμαστε στον Κύριο Θεό και Πατέρα μας, και λέγουμε:
«Σε υμνούμεν». Σου απευθύνουμε ψάλλοντες, έπαινο και εγκώμιο.
«Σε ευλογούμεν». Σε δοξολογούμε και Σε επαινούμε με ύμνους.
«Σοι ευχαριστούμεν». Σε Σένα εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας.
«δεόμεθά Σου». Παρακλητικά προσευχόμαστε και Σου αφιερωνόμαστε.
Με τον Ύμνο αυτό, επιβεβαιώνεται η παρέμβαση του ευλογημένου λαϊκού στοιχείου στην όλη λατρευτική διαδικασία του καθαγιασμού των Τιμίων Δώρων. 

Σάββατο 25 Ιουνίου 2022

ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ, Ο ΕΝ ΚΡΗΝΗ

 Άγιος Γεώργιος ο Νεομάρτυρας, ο εν Κρήνη 

Ο Νεομάρτυρας Γεώργιος γεννήθηκε στα μέρη της Αττάλειας από γονείς πλούσιους και ευσεβείς. Νήπιο ακόμα, ο Γεώργιος, αρπάχτηκε από τον Αγά Προύσαλη, κατά τις συνηθισμένες αρπαγές χριστιανόπουλων από τους Τούρκους, εξισλαμίστηκε και ονομάστηκε Μεχμέτ.

Όταν ήλθε σε ηλικία γάμου, παντρεύτηκε την κόρη του Αγά αυτού. Με την προτροπή των θεοσεβών γονέων, μια χριστιανή υπηρέτρια του Γεωργίου, ονομαζόμενη Μαρία, αποκάλυψε σ' αυτόν για την καταγωγή του και τον τρόπο του εξισλαμισμού του. Με την πρόφαση ότι θα πήγαινε για προσκύνημα στη Μέκκα, ο Γεώργιος μαζί με τη Μαρία, ήλθε στους Αγίους Τόπους, όπου παρέμεινε για δυο χρόνια. Κατόπιν έφτασε στην πόλη Κρήνη της Μικράς Ασίας, όπου παντρεύτηκε την Ελένη Μαυρογιάννη.

Επιζητώντας το μαρτύριο ο Γεώργιος, πήγε στο Διοικητήριο και βοήθησε να κατέβει από το άλογο, ο διερχόμενος από την Κρήνη, πρώην πενθερός του, στον όποιο μετά από λίγο ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό.

Τότε οι Τούρκοι τον έριξαν στη φυλακή, όπου τον έδειραν σκληρά και έβαλαν στα πόδια του φάλαγγα, και στη συνέχεια πυρακτωμένο χάλκινο σκεύος στο κεφάλι του. Τελικά στις 25 Ιουνίου 1823 μ.Χ., τον κρέμασαν στον τοίχο του σπιτιού του επισήμου Παντελάκη Φαρμάκη και τον απαγχόνισαν. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 25 Ιουνίου.
 

https://www.saint.gr

ΟΣΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ, ΚΤΙΤΩΡ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ


Όσιος Διονύσιος, κτίτωρ Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Αγίου Όρους
 
Ο Όσιος Διονύσιος γεννήθηκε στο χωριό Κορησσό της Καστοριάς, από γονείς ευσεβείς γεωργούς. Σε νεαρή ηλικία, πήγε στο Άγιο Όρος, κοντά στον αδελφό του Θεοδόσιο. Ο Διονύσιος, με δάσκαλο τον ίδιο του τον αδελφό, έμαθε να μελετά την Αγία Γραφή και γρήγορα διακρίθηκε για το ταπεινό του φρόνημα και για τον φιλάνθρωπο χαρακτήρα του.
Μετά λίγα χρόνια, επί αυτοκράτορα Αλεξίου Κομνηνού του Γ' (1350 - 1390 μ.Χ.) ο Θεοδόσιος έγινε Μητροπολίτης στην Τραπεζούντα. Ο Διονύσιος, όταν το έμαθε χάρηκε πολύ, πρώτα από αδελφική αγάπη και δεύτερο διότι θα μπορούσε τώρα να πραγματοποιήσει πιο εύκολα ένα δικό του σχέδιο.
Μετά την χειροτονία του σε Πρεσβύτερο, ο Διονύσιος μετέφερε τον τόπο της ασκήσεώς του σ' ένα απότομο βουνό του μικρού Άθωνος ή Αντιάθωνος, το ονομαζόμενο Παλαιός Πρόδρομος και Παναγία. Και λίγο πιο κάτω ήθελε να κτίσει Ναό και ευπρεπή Μονή. Πράγμα που τελικά, με τη χάρη του θεού, κατόρθωσε. Έτσι, το 1375 μ.Χ. ο Αλέξιος Γ, με τη μεσιτεία του αδελφού του Μητροπολίτη Θεοδοσίου, ενέκρινε την ανέγερση της Μονής με το όνομα του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου. Έδωσε για το έργο αυτό ο αυτοκράτορας στον Διονύσιο, 50 σώμια (400.000 γρόσια) και μετά τρία χρόνια 1.000 Κομνηνάτα. Έτσι ο μοναχός Διονύσιος έκτισε τη Μονή Τιμίου Προδρόμου, γνωστή κατόπιν με αυτό το όνομα που της έδωσε ο κτήτοράς της.
Ο Διονύσιος πέθανε στην Τραπεζούντα, όπου είχε πάει για να ζητήσει και άλλο βοήθημα από τον αυτοκράτορα για την αγιογράφηση του ναού της Μονής. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 25 Ιουνίου.

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2022

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: ΟΤΑΝ ΑΣΠΑΖΕΣΤΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ ΣΑΣ, ΑΣΠΑΖΕΣΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΛΥΣΙΔΑ ΤΩΝ ΟΣΙΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΙΕΡΕΩΝ ΚΑΙ ΙΕΡΑΡΧΩΝ!

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Όταν ασπάζεστε το χέρι του ιερέα σας, ασπάζεστε όλη την αλυσίδα των οσίων και αγίων ιερέων και ιεραρχών, από τους αποστόλους μέχρι σήμερα. Είναι μεγάλη η τιμή που σου δίδετε. Να το εκτιμάς αυτό, να το περιφρουρείς, να το φυλάσσεις ως παρακαταθήκηκ ιερά. Ασπάζεσθε όλους τους επιγείους Αγγέλους και ουρανίους ανθρώπους, που όταν ήταν στη γη εκοσμούσαν την Εκκλησία και τώρα στολίζουν τον ουρανό.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: Η ΧΑΡΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΟΣΥΝΗΣ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Και αν η ζωή των κληρικών είναι διεφθαρμένη, εσύ να προσέχεις τον εαυτόν σου. Τίποτε δεν θα σε βλάψει η ζωή εκείνου στην μετάδοση της Χάριτος, που του έχει εμπιστευτεί ο Θεός. Λέω αυτά, όχι συμφωνώντας να διοικούν την Εκκλησία ανάξιοι, αλλά αντίθετα τους λυπάμαι και κλαίω.

Η χάρις ενεργεί τα πάντα δι μέσου της ιεροσύνης… Ο ιερέας δανείζει τη γλώσσα του και προσφέρει το χέρι του… Τον Θεό να φοβώμαστε και τους ιερείς να τιμάμε, αποδίδοντας σ’ αυτούς την αρμόζουσα τιμή.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΑΣ ΘΗΣΑΥΡΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Ας θησαυρίζουμε για τον εαυτόν μας με πνευματικά βιβλία, που είναι φάρμακα της ψυχής μας. Όπου υπάρχουν πνευματικά βιβλία, απομακρύνεται από εκεί κάθε διαβολική ενέργεια και προέρχεται σ' εκείνους που τα μελετούν μεγάλη παρηγοριά και ενθάρρυνση ν' ακολουθήσουν την αρετή. Γιατί, αυτή η θέα μόνο των βιβλίων, μας κάνει πιο απρόθυμους να αμαρτήσουμε, ακόμα και αν τολμήσουμε κάτι από τα απαγορευμένα και βλέποντας τα βιβλία, περισσότερο καταδικάζουμε την συνείδηση μας και δεν πέφτουμε πάλι στα ίδια αμαρτήματα.

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2022

ΑΓΙΟΙ ΑΡΙΣΤΟΚΛΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ

Άγιοι Αριστοκλής ο Πρεσβύτερος,
Δημητριανός ο Διάκονος και Αθανάσιος ο Αναγνώστης 

Και οι τρεις Άγιοι ήταν Κύπριοι και έζησαν κατά τον διωγμό της Εκκλησίας επί Μαξιμιανού και Διοκλητιανού (245-310 μ.Χ.). Το 302 μ.Χ., ο Αριστοκλής, που καταγόταν από την Ταμασό, στην αρχή δεν θέλησε να βάλει σε κίνδυνο τη ζωή του, διότι ήθελε να συνεχίσει την πνευματική οικοδομή των εν Χριστώ αδελφών του. Ανέβηκε λοιπόν σ' ένα βουνό και κρύφτηκε μέσα σε μια σπηλιά. Αλλά από 'κει μάθαινε, ότι στις πόλεις πολλοί πιστοί, έχυναν θαρραλέα το αίμα τους για την αγία πίστη του Χρίστου. Ο Αριστοκλής, έπειτα και από ένα όραμα που είδε, έκρινε ότι δεν του επιτρεπόταν, ως Ιερέας που ήταν, να βρίσκεται σε ασφάλεια, ενώ λαϊκοί, γυναίκες και παιδιά αψηφούσαν τα ξίφη και τη φωτιά, και πότιζαν με το αίμα τους το δένδρο του Ευαγγελίου. Έκανε λοιπόν τον σταυρό και κατέβηκε στη Σαλαμίνα της Κύπρου. Πήγε στο ναό της πόλης, όπου βρήκε προσευχομένους τον διάκονο Δημήτριο και τον αναγνώστη Αθανάσιο. Συμπροσευχήθηκαν, και μετά από συνεννόηση βγήκαν και οι τρεις, και στήριζαν τους διωκόμενους αδελφούς τους. Μόλις πληροφορήθηκε αυτό ο ειδωλολάτρης ηγεμόνας, τους συνέλαβε. Και αφού απέτυχε να τους νικήσει με υποσχέσεις και απειλές, μετά από πολλά βασανιστήρια τους αποκεφάλισε. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη των Αγίων στις 23 Ιουνίου. 

https://www.saint.gr

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2022

ΑΓΙΟΙ ΖΗΝΩΝ ΚΑΙ ΖΗΝΑΣ

 Άγιοι Ζήνων και Ζηνάς ο υπηρέτης του 

Οι Άγιοι Ζήνων και Ζηνάς έζησαν στις αρχές του 4ου μ.Χ. αιώνα. Και ο μεν Ζήνων ήταν πλούσιος χριστιανός (καταγόταν από τη Φιλαδέλφεια της Αραβίας), όχι μόνο σε χρήμα, αλλά και σε ευσέβεια. Ο δε Ζηνάς ήταν υπηρέτης του Ζήνωνα, και τους συνέδεε περισσότερο αδελφική αγάπη, όπως όλα τα μέλη της Εκκλησίας.

Ο Ζήνων, φλεγόμενος από τον πόθο να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στη διάδοση του Ευαγγελίου, διαμοίρασε όλα του τα υπάρχοντα στους φτωχούς, και χάρισε την ελευθερία σ' όλους τους δούλους του. Απ' αυτούς όμως ο Ζηνάς, αρνήθηκε ν' αφήσει τον πρώην κύριό του και τον παρακάλεσε να μείνει κοντά του. Ο Ζήνων δέχτηκε να τον κρατήσει, σα φίλο και αδελφό εν Χριστώ.

Το 303 μ.Χ. στη Φιλαδέλφεια της Αραβίας, ο έπαρχος Μάξιμος κήρυξε διωγμό κατά των χριστιανών. Τότε ο Ζήνων παρουσιάστηκε μπροστά του και αγωνίστηκε να του καταδείξει τη ματαιότητα των αγώνων του κατά της χριστιανικής αλήθειας. Ο έπαρχος, αντί άλλης απάντησης, τον έδειρε και τον φυλάκισε. Όταν το έμαθε ο Ζηνάς, έτρεξε στον έπαρχο και τον παρακάλεσε να ελευθερώσει τον κύριο του. Ο έπαρχος τότε φυλάκισε και τον Ζηνά, και μετά από λίγες μέρες τους αποκεφάλισε. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη των Αγίων στις 22 Ιουνίου. 

https://www.saint.gr

Τρίτη 21 Ιουνίου 2022

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΟΥ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Πρόσεχε τους φίλους σου. Εάν η φιλία κάποιου σε βλάπτει απομάκρυνέ τον από κοντά σου. Διότι τίποτε δεν είναι τόσο βλαβερό, όσο η κακή συναναστροφή. Εκείνος ο οποίος συνάπτει φιλία με τους εχθρούς του βασιλέως, δεν μπορεί να είναι φίλος του βασιλιά. 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΟΙ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΙΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Οι αδικημένοι είναι τα πιο αγαπημένα παιδιά του Θεού. Γιατί ως αδικημένοι έχουν στην καρδιά τους τον αδικημένο Χριστό και αγάλλονται στην εξορία και στην φυλακή σαν να βρίσκονται στον Παράδεισο, διότι, όπου Χριστός εκεί Παράδεισος…

Να μην ξεχνάμε ποτέ ότι αυτούς που τους αδικούν οι άνθρωποι, τους δικαιώνει ο Θεός!

ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΘΕΟΣ!

Μην φοβάστε για το τι μπορεί να λένε οι άλλοι. Να φοβάστε για το τι λέει ο Θεός.

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2022

ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ: ΟΠΟΙΟΣ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥΣ ΨΑΛΜΟΥΣ, ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΔΑΒΙΔ!

Όσιος Ιάκωβος Τσαλίκης: Όποιος διαβάζει με πόνο ψυχής τους ψαλμούς μοιάζει με τον Δαβίδ γιατί εκείνος με πόνο τους έγραψε. Και είναι αδύνατο στο Θεό να μην ακούσει τέτοια ψυχή σε ότι του ζητήσει. «Καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει». Κατάλαβες; 

ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ: ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗΝ ΠΟΥ ΕΥΧΕΤΑΙ!

Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής: Το Πνεύμα το Άγιον σκεπάζει την ψυχήν που εύχεται. Εισέρχεται μέχρι τα βάθη της ψυχής, ελέγχει όλον τον εσωτερικόν κόσμον της ψυχής και τον κατευθύνει προς το θέλημα του Θεού το Άγιον. Τότε μόνον η ψυχή έχει την δύναμιν να ειπή μαζύ με τον Προφήτην. «Ευλογεί η ψυχή μου τον Κύριον και πάντα τα εντός μου, το όνομα το Άγιον αυτού»(Ψαλ. 102, 1). Λέγε λοιπόν την ευχήν διά να έχης την σκέπην του Άγιου Πνεύματος.

Όταν το Πνεύμα το Άγιον καλύπτει την ψυχήν σου αισθάνεσαι μιά πληρότητα και μιά ταπείνωσιν. Δεν επηρεάζεσαι από την αδικία, την ειρωνεία ή τον επαίνον. Ζης σε μιά ατμόσφαιρα πνευματική που δεν εισέρχεται εύκολα ο ιός της αμαρτίας. Ο πνευματικός ανακρίνει τα πάντα, αυτός δε υπ’ ουδενός ανακρίνεται. 

ΓΕΡΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΣ: Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΕΓΙΝΕ ΕΝΑ ΨΥΓΕΙΟ!

Γέρων Θεόφιλος: Η καρδιά μας έγινε ένα ψυγείο. Η καρδιά μας έγινε ένα παγόβουνο. Δεν μας συγκινεί το όνομα του Κυρίου. Αγαπήσαμε τον κόσμο και τα του κόσμου, τα μάταια, τα πρόσκαιρα και τα εφήμερα, και δεν έμεινε αγάπη, δεν έμεινε καρδιά, για ν’ αγαπούμε τον Χριστό.

Κυριακή 19 Ιουνίου 2022

ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΜΥΣΤΡΙΩΤΗΣ

Όσιος Γρηγόριος ο Μυστριώτης, ο εν Στρογγυλή των Λιχάδων
 
Ο Όσιος Γρηγόριος, ήταν γόνος επίσημης οικογένειας χριστιανών της περιοχής του σημερινού Μυστρά και έζησε κατά τον 11ο μ.Χ. αιώνα. Από μικρός διδάχθηκε τα ιερά γράμματα και επέδειξε ζήλο για τη μοναχική ζωή.

Σε ηλικία 16 ετών, αποφάσισε να εγκαταλείψει τα εγκόσμια και να αποσυρθεί σε μοναστήρι, χωρίς όμως να του το επιτρέψουν οι γονείς του. Αργότερα, ακολούθησε μια ομάδα μοναχών – επισκεπτών του Μυστρά, με σκοπό να προσκυνήσει μαζί τους, τους Αγίους Τόπους. Απρόβλεπτοι όμως λόγοι, τους οδήγησαν στη Ρώμη. Εκεί ο νεαρός Γρηγόριος γίνεται μοναχός, σε κάποια Ιερά Μονή της περιοχής.

Αργότερα αναχωρεί για τους Αγίους Τόπους, και στη συνέχεια φθάνει στη Νίκαια της Μικράς Ασίας και από εκεί μεταβαίνει στη Θράκη, Μακεδονία για να εγκατασταθεί τελικά στην Εύβοια. Η παρουσία του γεμάτου από τη Θεία Χάρη Γρηγορίου στη μικρή πόλη του Ωρεού, ξεσηκώνει παλλαϊκό συναγερμό. Ο Ιερός Ναός που έμενε, κατακλυζόταν καθημερινά από πλήθη πιστών, που πήγαιναν στον Όσιο για να ακούσουν το κήρυγμά του και τις βαθυστόχαστες συμβουλές του.
Πολύ γρήγορα όμως, για να αποφύγει την τιμή που του έκαναν οι άνθρωποι και για να βρει την πολυπόθητη ησυχία, φεύγει από τον Ωρεό και εγκαθίσταται σε ένα πολύ μικρό νησάκι, τη νήσο Στρογγυλή, το οποίο ανήκει στο συγκρότημα των Λιχαδονήσων στο Βορειοδυτικό άκρο της Ευβοίας. Δεν άργησε όμως το νέο αυτό κρησφύγετο του Οσίου Γρηγορίου να γίνει γνωστό και να προστρέχουν σ’ αυτόν πλήθη πλουσίων και φτωχών, Ιερείς και Αρχιερείς και Μοναχοί, για να διδαχθούν απ’ αυτόν την οδό της μετανοίας και ν’ ακολουθήσουν το παράδειγμά του.
Ο Όσιος Γρηγόριος, ο «εκ Μυστρά καταγόμενος», αφού διέπρεψε σε όλους τους τομείς της αρετής, και έγινε πλήρης ημερών, μετέστη προς την ουράνια μακαριότητα, συναντώντας τον Πατέρα και Πλάστη του.

Ο Όσιος Γρηγόριος είναι ο Πολιούχος της ιστορικής έδρας του Δήμου Σπάρτης και στον Μυστρά υπάρχει νεόδμητος Ιερός Ναός αφιερωμένος σε αυτόν. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου 56 ημέρες μετά το Άγιο Πάσχα, την Κυριακή των Αγίων Πάντων.
Σήμερα, στη βορειοανατολική ακτή της Στρογγυλής υπάρχουν τα ερείπια του ησυχαστηρίου του Οσίου Γρηγορίου. Στο κτιριακό συγκρότημα διακρίνονται σήμερα ο Ναός της Παναγίας, ο τάφος του Οσίου Γρηγορίου, τα κελιά, η είσοδος, τα πελώρια τείχη και αλλά προσκτίσματα. Γύρω από τα ερείπια του ησυχαστηρίου υπάρχει πλήθος θραυσμάτων κεράμων, ογκόλιθοι και πολλοί πωρόλιθοι από τα κτίρια του ησυχαστηρίου. Το μνημείο χρήζει ιδιαιτέρου ενδιαφέροντος.

Σάββατο 18 Ιουνίου 2022

ΑΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΙΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝ ΑΥΤΩ ΥΠΑΤΙΟΣ ΚΑΙ ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ


Άγιος Λεόντιος και οι συν αυτώ Υπάτιος και Θεόδουλος
 
Οι Άγιοι Λεόντιος, Υπάτιος και Θεόδουλος, μαρτύρησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Ουεσπασιανού. Ο Λεόντιος καταγόταν από την Ελλάδα (Αίγινα) και διακρινόταν για το μεγαλοπρεπές και αγέρωχο παράστημά του και τη ρωμαλεότητά του. Σε νεαρή ηλικία κατετάγη στο στρατό και σε όλες τις μάχες επεδείκνυε μεγάλη γενναιότητα και ανδρεία. Γι' αυτές του τις αρετές προβιβάσθηκε γρήγορα σε υψηλά στρατιωτικά αξιώματα. Παρά τη γρήγορη εξέλιξή του και την υψηλή του θέση, συμπεριφερόταν με πολλή μετριοφροσύνη και τιμιότητα.
Όταν βρισκόταν στην Αφρική διδάχθηκε την χριστιανική πίστη, στην οποία η ευγενής και τίμια ψυχή του ανταποκρίθηκε με θέρμη. Άρχισε να κηρύττει το λόγο του Θεού στους υφισταμένους του και τούς στρατιώτες, όσα δε χρήματα κέρδιζε τα διέθετε για την ανακούφιση των πτωχών, των χηρών και των ορφανών.
Η χριστομίμητη αυτή δραστηριότητά του γρήγορα απόδωσε εύχυμους καρπούς. Δύο συνάδελφοί του ο Υπάτιος (ή Υπάτος) και ο Θεόδουλος, πίστευσαν στο Χριστό και άρχισαν να ζουν με χριστιανική αγνότητα και άσκηση.
Όταν πληροφορήθηκε το γεγονός ο αφρικανός ηγεμόνας Αδριανός, προσπάθησε με διάφορες υποσχέσεις να τούς κάμει να αρνηθούν την πίστη τους. Γρήγορα κατάλαβε ότι οι Άγιοι παρέμεναν ακλόνητοι, ως γενναίοι στρατιώτες Ιησού Χριστού. Διέταξε λοιπόν τον δι’ αποκεφαλισμού θάνατο του Υπάτιου και Θεόδουλου, τον δε Λεόντιο μαστίγωσε μέχρι θανάτου.
Έτσι με το τίμιο αίμα τους, επισφράγισαν την πίστη και την αγάπη τους στο Σωτήρα και Λυτρωτή τους και κέρδισαν τους αμαράντινους του μαρτυρίου στεφάνους. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη των Αγίων στις 18 Ιουνίου.
 
https://www.saint.gr

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2022

ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: Η ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ!

Ιεροκήρυξ Δημήτριος Παναγόπουλος: Ο συνδυασμός της ψυχής και του σώματος, διατηρεί τη ζωή του σώματος. Ο συνδυασμός της ψυχής και του Θεού, διατηρεί τη ζωή της ψυχής. Αυτά που θέλει το σώμα, δεν τα θέλει η ψυχή μας και αυτά που θέλει η ψυχή μας, δεν τα θέλει το σώμα μας. Οι επιθυμίες της σαρκός, είναι αντίθετες με τις ανάγκες του πνεύματος. Η ψυχή στον άνθρωπο, πρέπει να έχει το ρόλο του αναβάτη και το σώμα, πρέπει να έχει το ρόλο του υποζυγίου. Αλίμονο στον άνθρωπο, αν αντιστραφεί αυτή η σχέση και αναβάτης γίνει η σάρκα του, ενώ υποζύγιο θα είναι η ψυχή του. Τότε με μαθηματική ακρίβεια, το σώμα του ανθρώπου θα τον οδηγήσει στον γκρεμό και στην καταστροφή.

ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: ΟΙ ΘΛΙΨΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ!

Ιεροκήρυξ Δημήτριος Παναγόπουλος: Δέν νοεῖται Χριστιανός πού νά μήν περάσει ἀπό θλίψεις καί πειρασμούς. Ὁ ἄνθρωπος πού δέν ἔχει θλίψεις καί βάσανα στή ζωή του, εἶναι ἐγκαταλειμμένος ἀπό τό Θεό.

Ὅταν μᾶς ἔρθει ἕνας πειρασμός στή ζωή μας, μήν ζητήσουμε ἀπό τό Θεό νά μᾶς τόν πάρει, ἀλλά νά ζητήσουμε, νά μᾶς δώσει δύναμη γιά νά τόν ἀντέξουμε. Γιά νά ἐπιτρέπει τόν πειρασμό αὐτό ὁ Θεός, σημαίνει, ὅτι θά μᾶς ὠφελήσει καί θά ἔχει ἀγαθό ἀποτέλεσμα. 

ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ!

Ιεροκήρυξ Δημήτριος Παναγόπουλος: Μέ τίς θλίψεις καί τούς πειρασμούς, ὁ ἄνθρωπος καθαρίζεται. Εἶναι σάν τό χρυσό, πού τό βάζουν στό καμίνι γιά νά «καθαριστεῖ» καί νά γίνει 24 καρατίων. Ἐμεῖς ὅμως εἴμαστε φυγόπονοι καί γογγύζουμε. Οἱ πραγματικοί Χριστιανοί στόν κόσμο τοῦτο θά πετροβοληθοῦν, θά διωχθοῦν, θά ἔχουν πειρασμούς. Ἀντίθετα ὁ σατανᾶς τούς δικούς του ἀνθρώπους δέν τούς πειράζει, γι᾿ αὐτό καί οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι πού πᾶνε μέ τόν σατανᾶ, περνοῦν πολύ καλύτερα στόν κόσμο τοῦτο, ἀλλά τούς περιμένει κόλαση. Συμφέρει ἑπομένως νά περάσουμε ἐδῶ δύσκολα καί ἐκεῖ καλά.  

ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ!

Ιεροκήρυξ Δημήτριος Παναγόπουλος: Πρέπει οἱ ἄνθρωποι νά γίνουν σάν τά βράχια στή θάλασσα, πού χρόνια τώρα δέχονται τά ἄγρια κύματα τοῦ νεροῦ, ὅμως δέν ὑποχωροῦν καί δέν συντρίβονται. Βράχος πρέπει νά εἶναι καί ὁ Χριστιανός, ὥστε τίς θλίψεις καί τίς δυσκολίες στή ζωή του, νά τίς ἀντιμετωπίζει μέ θάρρος καί ὑπομονή. Γιά νά ἔχει ὑπομονή ἕνας ἄνθρωπος, πρέπει νά εἶναι πρῶτα ταπεινός. Γι᾿ αὐτό καί ἡ ἀνυπομονησία, χαρακτηρίζει τόν ἐγωιστή ἄνθρωπο καί τόν κρατάει σέ διαρκή ἐκνευρισμό. 

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2022

ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ: ΜΕ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΕΝΩΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΕΦ' ΟΣΟΝ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΩΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ!

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: Με τον Επίσκοπο επιβάλλεται να ενωθεί κανείς, εφ’ όσον αυτός είναι ενωμένος με την Αλήθεια.

Π. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΡΟΟΥΖ: ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΠΟΔΟΠΑΤΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΙΕΡΑΡΧΕΣ!

Π. Σεραφείμ Ρόουζ: Τὴν Ὀρθοδοξία, 
τὴν ὁποία ποδοπατοὺν σήμερα οἱ ἴδιοι οἱ Ὀρθόδοξοι Ἱεράρχες. 

Ναί, ἡ ὑπόλοιπη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία προσπαθεῖ νὰ μᾶς ἀποκόψει, καὶ θὰ διπλασιάσει τὶς προσπάθειές της… Ναί, εἴμαστε συνειδητοὶ ὅτι ὑπερασπιζόμαστε τὴν Ὀρθοδοξία, τὴν ὁποία ποδοπατοὺν σήμερα οἱ ἴδιοι οἱ Ὀρθόδοξοι Ἱεράρχες.

Ἀλλὰ πὼς εἴμαστε διαφορετικοὶ σὲ αὐτὸ ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἀθανάσιο τὸν 4ο αἰώνα, ποὺ βρήκε κάθε ναὸ στὴν πόλη, ἐκτὸς ἀπὸ ἕναν, στὰ χέρια τῶν Ἀριανῶν;

Πὼς εἴμαστε διαφορετικοὶ ἀπὸ τὸν Ἅγιο Μάξιμο τὸν Ὁμολογητή, ὁ ὁποῖος ὅταν πληροφορήθηκε ὅτι τρεῖς Πατριάρχες εἴχαν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τοὺς Μονοθελητές, δήλωσε: «Ἀκόμη καὶ ἄν ὄλος ὁ κόσμος κοινωνήσει μαζὶ τους, ἐγὼ μόνος δὲν θὰ τὸ κάνω!»;

Πὼς εἴμαστε διαφορετικοὶ ἀπὸ τὸν ἅγιο Μάρκο τῆς Ἐφέσου, ποὺ ἀψήφισε μία «Οἰκουμενικὴ Σύνοδο» καὶ κάθε ἱεραρχία μὲ τὴν «καθαρὴ, σεκταριστική, παραληρηματικὴ» πεποίθηση ὅτι μόνος του ἤταν στὴν ἀλήθεια; 

π. Σεραφείμ Ρόουζ 
(ἀπόσπασμα ἐπιστολῆς τοῦ ἔτους 1970) 

ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ: ΕΜΕΙΣ ΔΙ' ΟΥΔΕΝ ΑΠΕΣΧΙΣΘΗΜΕΝ ΤΩΝ ΛΑΤΙΝΩΝ, ΑΛΛΑ ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΙ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ!

Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός: Εμείς δι’ ουδέν άλλο απεσχίσθημεν των Λατίνων, αλλά διότι είναι όχι μόνον Σχισματικοί, αλλά και Αιρετικοί. Δια τούτο σας παρακαλώ αποφεύγετε τους Παπικούς όπως φεύγει κάποιος από φιδιού και από προσώπου πυρός, αλλά και τους «Ορθοδόξους» που σχετίζονται με Παπικούς. Όσο πιο μακρυά φεύγει κανείς απ’ αυτούς τους «Ορθοδόξους», τόσο πιο κοντά έρχεται εις τους Αγίους Πατέρες. Ενώ όσο πιο κοντά τους έρχεται, τόσο πιο πολύ απομακρύνεται από τους Αγίους μας. Δεν χωρεί καμμία συγκατάβασις σε ό,τι έχει σχέση με την Ορθόδοξη Πίστη μας.

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2022

ΟΣΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ

Όσιος Σάββας ο Βατοπαιδινός
 
Ο Όσιος Σάββας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη περί το 1280 μ.Χ. από λίαν ενάρετους γονείς, οι όποιοι τελικά μόνασαν. Ο άριστος βιογράφος του Οσίου και γνώριμος του άγιος Φιλόθεος ο Κόκκινος τους εγκωμιάζει θαυμάσια. Ο όσιος ονομαζόταν κατά κόσμον Στέφανος. Έλαβε καλή βασική μόρφωση και από νωρίς αγάπησε θερμά την αρετή, τη σωφροσύνη, την εγκράτεια και την ταπείνωση, ώστε ήταν σε όλους πολύ αγαπητός.

Νέος αφήνει πατρίδα, γένος, υπόληψη και πατρική αγάπη και έρχεται στο Άγιον Όρος. «Εισέρχεται στον ιερό Άθωνα, τον όντως χρυσό και αγαπητό Άθωνα, τον πρόξενο των καλυτέρων αγαθών σε μένα απ’ οτιδήποτε άλλο» κατά τον άγιο βιογράφο του. Τίθεται στην υπακοή σεβάσμιου και έμπειρου Γέροντος στην περιοχη των Καρυών σε κελλί Βατοπαιδινό. Στην κουρά του λαμβάνει το όνομα Σάββας. Υπόμενε καρτερικά την αυστηρότητα του Γέροντος του και τη σκληρότητα της υπερβολικής του εγκράτειας. Η πείνα, η δίψα, η ολονύκτια αγρυπνία, η ορθοστασία, η δέηση τον συνόδευαν πάντοτε. Ο αυστηρός του Γέροντας του ηταν λίαν αγαπητός, αφού τον θεωρούσε βέβαιο οδηγό της σωτηρίας του. Ο ίδιος ηταν πολύ αγαπητός σε όλους τους συνασκητές του και χαίρονταν τη συνομιλία του. Λόγω της μεγάλης του ταπεινοφροσύνης αρνήθηκε να δεχθεί την ιερωσύνη. Βλέποντας πως δεν εισακούεται, την ημέρα της χειροτονίας του κρύφθηκε σε μέρος που αδυνατούσαν να τον ανακαλύψουν. Χαρακτηριστικά γεγονότα φανερώνουν το μέγεθος της ανυπόκριτης φιλαδελφίας του, όταν σε μακρά οδοιπορία λαβαίνει στον ώμο του τα πράγματα και τον ίδιο τον αδελφό του συνοδοιπόρο του. Λόγω επιδρομών των Καταλανών ο Γέροντας του αναχωρεί με άλλους πατέρες για μονή της Θεοτόκου της Θεσσαλονίκης. Ο ίδιος μη θέλοντας να έχει τις περιποιήσεις των γονέων και τις κολακείες των γνωστών, φίλων και συγγενών, αναχωρεί για τα νησιά Λήμνο, Λέσβο και Χίο και καταλήγει στη Μικρά Ασία, στην Έφεσο. Επισκέπτεται την Πάτμο και άλλα νησιά και καταλήγει στην Κύπρο.

Μετά από θερμή και ένδακρυ προσευχή αποφασίζει ν’ ακολουθήσει τη δύσκολη οδό της διά Χριστόν σαλότητος, απορρίπτοντας όλα τα ρούχα του και περιφερόμενος στα βουνά άστεγος και γυμνός, αλλά και στις πόλεις άγνωστος, αμίλητος, άσιτος και απρόσιτος. Νεκρός για τον κόσμο ζούσε με συνεχή νηστεία η μάλλον ασιτία. Έφθανε να τρώει μια φορά την εβδομάδα μόνο άγρια χόρτα. Δεν είχε στρώμα, στέγη, ένδυση, φιλία και γνωριμία. Ζούσε πράγματι μια ζωή σπάνια, υπερφυή, απερίγραπτη, ασυνήθιστη κι απίθανη. Εκτεθειμένος στον καύσωνα, στο ψύχος, στην καταιγίδα, τη νεροποντή, τον άνεμο, τα θηρία, τα ερπετά, και τη στέρηση απορούσε κανείς πως δεν τον επισκεπτόταν ο θάνατος. Έτσι όμως έγινε θαυμαστός στους αγγέλους και μισητός στους δαίμονες. Ο σοφός περιφερόταν ως άσοφος και μωρός διά Χριστόν κατά τον θείο Παύλο. Αρκετοί τον θεωρούσαν παράφρονα και τον περιφρονούσαν και απομακρύνονταν από κοντά του. Μερικοί άρχιζαν να τον σέβονται και να τον τιμούν, υποψιαζόμενοι τον μυστικό αγώνα του και την επιλεγμένη σιωπή του. Με τα αγωνίσματα του πολεμούσε τη μαλθακότητα της ηδονής, την παραδοξότητα της αλαζονείας, τη θρασύτητα της υπεροψίας και την κακότητα της εμπάθειας. Ορισμένοι τον παρεξηγούσαν, τον υποπτεύονταν, τον έβριζαν κι έφθασαν να τον δείρουν ανελέητα. Εκείνος όμως είχε μια υπέροχη συγχωρητικότητα και θεωρούσε τις κατ’ αυτού ενέργειες των ανθρώπων καθαρά δαιμονοκίνητες. Ο δαίμονας όταν έβλεπε οι έντεχνες παγίδες του να καταστρέφονται από τον επιτήδειο ασκητή, του έσπερνε μύριους δεξιούς λογισμούς περί υψηλής αγιότητός του και απομακρύνσεως από την οδό που βαδίζει μέσα στον κόσμο με τόσες περιπέτειες. Μα δεν κατάφερε τίποτε να κερδίσει από τον ταπεινό εργάτη του ευαγγελίου. Κάποτε που εισήλθε σε ένα μοναστήρι παπικών που γευμάτιζαν εξήλθε αιμόφυρτος από το ξύλο που του έδωσαν θεωρώντας τον ως απατεώνα. Παντού και πάντοτε διατηρούσε τη σιωπή, τη νήψη, την προσευχή και την ταπείνωση. Έφθασε όμως ο καιρός που η περιφρόνηση, η κακομεταχείριση και η υβρεολογία μετατράπηκε σε θαυμασμό, δόξα και τιμή για τον όσιο. Ο ευλαβής κυπριακός λαός άρχισε να τον τιμά ως άγιο, ενώ ακόμη ζούσε, με ιδιαίτερη αγάπη. Η τιμή όμως ενοχλούσε υπερβολικά τον άνθρωπο του Θεού, όπως άλλους η ατιμία, και έτσι αποφάσισε την αναχώρηση από τη μεγαλόνησο, όπου έζησε πολύ καιρό με υπερθαύμαστους αγώνες.

Βαρύ πένθος κατέλαβε τους Κύπριους με την αποχώρηση του. Μετά από περιπέτειες έφθασε στους Αγίους Τόπους και έγινε ταπεινός προσκυνητής του Παναγίου Τάφου και των άλλων πανίερων προσκυνημάτων. Κατόπιν επισκέφθηκε το θεοβάδιστο όρος Σινά ως αρχάριος και ανίδεος με την ανυπέρβλητη και πρωτοφανή μετριοφροσύνη του. Επιστρέφει στα Ιεροσόλυμα και εγκλείεται στα ασκητήρια πέραν του Ιορδάνου προσευχόμενος θερμά και αδιάλειπτα. Οι δαίμονες ξεσήκωσαν δυνατό πόλεμο εναντίον του ακατάφερτα, αφού είχαν να κάνουν με άφοβο και γενναίο αθλητή του πνεύματος, που δεν κάμπτεται και δειλιάζει εύκολα. Παρά τη σωματική του καχεξία, την αδυναμία και τους δαιμονικούς δαρμούς, η καρδιά του μένει προσηλωμένη στον Κύριο της δόξης, που τον αξιώνει άρρητης θεοψίας και θείας φωτοχυσίας. Η αγάπη του ήταν μεγάλη για την αφάνεια, την ασημότητα, την αδοξία και τη μυστικότητα. Ο θεός όμως τον φανέρωνε προς ωφέλεια πολλών, που συνέτρεχαν από παντού, διδάσκονταν από τη σιωπή του και ευφραίνονταν από τη γαλήνη της θέας του προσώπου του. Αρκούνταν σε μερικά νεύματα και φιλούσε τα πόδια τους. Όλοι τον είχαν για μεγάλο άγιο.

Φοβούμενος τη δόξα των ανθρώπων αναχώρησε πάλι κρυφά στη βαθύτερη έρημο για μεγαλύτερη άσκηση, ώστε να αποκάμει και να τον υπηρετούν άγγελοι. Ο Χριστός του φανερώθηκε για δεύτερη φορά μέσα σε άρρητο φως και αυτή ήταν η μεγαλύτερη χαρά του. Νέοι κίνδυνοι και νέοι φοβεροί πειρασμοί τον οδήγησαν πλησίον του θανάτου, αλλά υπήρξαν αγγελοφάνειες κι ανείπωτες θείες παραμυθίες. Εισήλθε στη μονή του αγίου Σάββα του Ηγιασμένου, όπου έγινε γνωστός και του απέδωσαν μεγάλες τιμές μοναχοί και λαϊκοί που συνέτρεξαν να τον δουν. Εκείνος όμως έμεινε ατάραχος στη φίλη ησυχία και προσευχή, αντιστεκόμενος σταθερά στις δαιμονικές πλεκτάνες. Οι δαίμονες τα έχασαν μαζί του με τη μόνιμη ανδρεία στάση του και την υπέρμετρη άσκησή του. Δεν ήξεραν τί άλλο φοβερό να του κάνουν. Συνεχώς τους καταντρόπιαζε. Τελικά τον άφησαν ήσυχο, αφού είδαν ότι ο εναντίον του πόλεμός τους τον έκανε αγιώτερο. Έφθασε να μεταστεί σωματικά, ύστερα από σαρανταήμερη τελεία νηστεία, ορθοστασία κι αγρυπνία. θα νόμιζε κανείς, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο βιογράφος του, ότι πρόκειται για ακίνητο άγαλμα. Είδε για τρίτη φορά τον Χριστό μέσα σε απειρόκαλο φως και γέμισε από ανεκλάλητη ευφροσύνη, γενόμενος υιός φωτός, συνομιλητής αγγέλων, φωτοφόρος και θεοφόρος, φωτόμορφο τέκνο της Εκκλησίας, μακάριος για την καθαρότητα της καρδιάς του, λαμβάνοντας την παύλεια υιοθεσία και γευόμενος το άκτιστο θαβώρειο φως, ως πιστός μαθητής του Κυρίου. Στη συνέχεια της ζωής του έμενε αναπόσπαστος στη θέα της καταπληκτικής εκείνης θεοφάνειας. Γι’ αυτό και δεν εκινείτο διόλου, αλλά έμενε στο ίδιο μέρος ακίνητος επί πολύ. Κατόπιν αποφάσισε να πάει υποτακτικός στο κοινόβιο του Τιμίου Προδρόμου παρά τον Ιορδάνη, προς έκπληξη των εκεί μοναζόντων, όπου ανέλαβε το διακόνημα του εκκλησιαστικού. Η θεία χάρη που είχε μέσα του τον έκανε να επιτελεί θαύματα, να ημερεύει λιοντάρια και να τον υπακούουν. Με θεϊκή δι’ αγγέλου εντολή αναχώρησε από το μοναστήρι. Οι μοναχοί τον αποχωρίσθηκαν θλιμμένοι. Στα Ιεροσόλυμα τον υποδέχθηκαν με μεγάλες τιμές. Πορεύθηκε προς τη Δαμασκό και την Αντιόχεια της Συρίας. Στον δρόμο του συνάντησε μια γυναίκα με το νεκρό παιδί της στην αγκαλιά της. Βλέποντας τα δάκρυά της και τις παρακλήσεις της το ανέστησε. Για να αποφύγει τις τιμές αναχώρησε αμέσως αλλάζοντας δρόμο. Και άλλοτε πραγματοποίησε το ίδιο θαύμα.

Με πλοίο έφθασε στην Κρήτη, όπου επί διετία ασκήθηκε στα έρημα βουνά της με υπερθαύμαστο και υπεράνθρωπο τρόπο, ώστε να ασθενήσει. Κατόπιν μετέβη στην Εύβοια, την Πελοπόννησο, την Αθήνα, τη Μακεδονία, τη Θράκη, την Ηράκλεια και την Κωνσταντινούπολη, όπου παρέμεινε σιωπηλός κι έγκλειστος στη μονή του Αγίου Διομήδους. Η φήμη όμως δεν μπόρεσε πάλι να κρυφτεί. Τον αναζήτησε ο πατριάρχης Ησαΐας και ο αυτοκράτορας Ανδρόνικος Β’ ο Παλαιολόγος. Του ζητήθηκε και υπέγραψε ορθή ομολογία πίστεως, που κατανύσει τους πάντες και τους κάνει να τον τιμούν και να τον μεγαλύνουν. Έτσι ως φυγόδοξος έφυγε ξανά για μακρυά.

Επέστρεψε στο Άγιον Όρος, το περιόδευσε σιωπηλός και ήλθε στην ιερά μονή Βατοπαιδίου, όπου είχε επιστρέψει και ο Γέροντάς του και είχε μακάρια αναπαυθεί. Ο πάντα ταπεινόφρων Σάββας προτίμησε την υπακοή. Έλυσε τη σιωπή του και έγινε ξανά εκκλησιαστικός, ψάλτης, αναγνώστης, τραπεζάρης και νοσοκόμος. Σε όλα τα διακονήματα ήταν πρόθυμος, ακριβής, προσεκτικός και αποδοτικός. Υπόδειγμα μοναχού, κυρίως στο ναό, αλλά και στο διακόνημα και στο κελλί του. Δίδασκε με το βιωμένο του παράδειγμα, το ύφος και το ήθος του, τη στάση του, και την προσευχή του. Είχε πλούσια βιώματα από τη νήψη και τη θεωρία, που γίνονταν αντιληπτά από τη χαρά του και τα πολλά του δάκρυα. «Όλη η Βατοπαιδινή αδελφότητα τον παρακαλούσε να δεχθεί την ιερωσύνη, μα στάθηκε αδύνατον, θέλοντας ν’ ασχολείται μόνο με τον εαυτό του κι όχι με τους άλλους. Απόφευγε πάντα τις τιμές, αγαπούσε υπερβολικά την ταπείνωση κι υπόμενε τις δοκιμασίες, τρέφοντας περισσή αγάπη στον ηγούμενο και τους αδελφούς του, που τους δίδασκε όλους με την ήσυχη κι απαθή ζωή του. Η ζωή του στο Βατοπαίδι ήταν γεμάτη από θεοφάνειες κι αγγελοφάνειες».

Κατά τον εμφύλιο πόλεμο (1341 - 1347 μ.Χ.) οι Βατοπαιδινοί αδελφοί του και οι Αγιορείτες πατέρες τον πίεσαν αφόρητα να ηγηθεί ειρηνευτικής αποστολής στην Κωνσταντινούπολη, προκειμένου να τερματισθεί ο φοβερός εμφύλιος σπαραγμός. Υπάκουσε ξανά, παρότι προείδε και προείπε ότι η αποστολή τους δεν θα έχει αίσιο τέλος. Μετέβη στην Κωνσταντινούπολη και επί μία εξαετία αφοσιώθηκε στην προσευχή, αφού οι λόγοι του περί ειρήνης και ομονοίας δεν εισακούονταν. Οι ένδακρεις προσευχές του για τον παρασυρμό των ανθρώπων από τα άγρια πάθη ήταν συνεχείς ενώ οι λόγοι του υπέρ συμφιλιώσεως των αντιμαχόμενων πολύ λίγοι. Με σκληρά λόγια, για πρώτη φορά, μίλησε κατά του Ανδρέα Παλαιολόγου, που ηγείτο του κινήματος των Ζηλωτών στη Θεσσαλονίκη και ήταν υπαίτιος πολλών αιματοχυσιών κι ανθρωποκτονιών. Συνέχεια των πολιτικών ταραχών υπήρξαν οι εκκλησιαστικές έριδες με αρχηγό τον αιρετικό Βαρλαάμ τον Καλαβρό, φοβερό πολέμιο του ιερού ησυχασμού και υποκειμενικό ερμηνευτή των θείων δογμάτων. Ο όσιος Σάββας κατόπιν ουρανίων αποκαλύψεων έγινε ορθός υπερασπιστής των δογμάτων και αυστηρός επιτιμητής του δεύτερου Ιούδα και Αρείου, Γρηγορίου Ακινδύνου, ακολούθου του Βαρλαάμ. Ο ίδιος ο Σάββας ήταν σύμβουλος του αυτοκράτορας Ιωάννου ΣΤ του Καντακουζηνού, τον όποιο στήριζε με τις προσευχές του και υπήρξε υπέρμαχος της Ορθοδοξίας.

Ο αυτοκράτορας πρότεινε στην Εκκλησία την εκλογή του Σάββα ως πατριάρχη και όλοι συμφώνησαν απόλυτα. Εκείνος όμως επίμονα αρνήθηκε. Αναγκάσθηκε να έλθει ο ίδιος ο αυτοκράτορας με τη συνοδεία του για να τον πείσει, αλλά στάθηκε τελείως αδύνατο, παρότι τον παρακαλούσε ικετευτικά επί ημέρες και είχαν ετοιμασθεί όλα τα της χειροτονίας του. Η ταπείνωση του δεν τον άφηνε να ανέρχεται αλλά μόνο να κατέρχεται, να κρύβεται, να κάνει τον σαλό, τον αμαθή, να σιωπά. Έφθασε, κατά τον βιογράφο του, στην ακρότητα όλων των αρετών και έγινε υπερφυής συμμέτοχος στη αγγελική εκείνη αϋλία και καθαρότητα, χωρίς καν να υστερήσει. Ως απαθής έφθασε στην αρίστη ταπεινοφροσύνη και στο μέγα της αγάπης μυστήριο. Πέρασε την τελευταία εξαετία της ζωής του σχεδόν έγκλειστος στη μονή της Χώρας. Προείδε το τέλος του και το ανάφερε στον μαθητή του, λέγοντάς του λόγους περί ταπεινοφροσύνης. Εκοιμήθη ειρηνικά περί το 1349 μ.Χ.

Πράγματι η βιογραφία του αγίου Φιλοθέου Κοκκίνου αποτελεί εξαιρετικό αγιολογικό κείμενο. Είναι ένα από τα καλύτερα αθωνικά συναξάρια, το όποιο γράφθηκε προς ενίσχυση των συγχρόνων και πνευματική ανάταση των μοναχών. Ο βίος υπάρχει σε αρκετά αγιορειτικά χειρόγραφα.
Αναφέρεται πως τον Οκτώβριο του 1840 μ.Χ., όταν γίνονταν επισκευές στο οστεοφυλάκειο τοϋ κοιμητηρίου της μονής Βατοπαιδίου, βρέθηκαν τα οστά ενός μοναχού να ευωδιάζουν. Του απεδόθη το όνομα Ευδόκιμος. Ο ασκητής Ιάκωβος ανέφερε στη σύναξη της μονής ότι πρόκειται για τον όσιο Σάββα τον Βατοπαιδινό, προφανώς ύστερα από κάποια αποκάλυψη. Ο Γέροντας Δανιήλ ο Κατουνακιώτης αναφέρει πως ο όσιος Σάββας παρουσιάσθηκε σε Βατοπαιδινό Γέροντα Κελλιώτη, τον όποιο θεράπευσε από ασθένεια, και του είπε: «Δεν λέγομαι Ευδόκιμος, άλλα Σάββας Μοναχός. Πλην να ειπής εις τους Πατέρας της Ιεράς Μονής να με αποκαλώσιν Εύδόκιμον».

Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 11 Οκτωβρίου και στις 15 Ιουνίου, την Τετάρτη της Διακαινησίμου μετά των Σιναϊτών Αγίων και στις 10 Ιουλίου μετά των Βατοπαιδινών Αγίων. Πλήρη ασματική ακολουθία προς τιμή του συνέθεσε ο κος Φ. Α. Τζελέπης.
 
https://www.saint.gr