ΝΕΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ: Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ!

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 21^η Ιουνίου 2018

ΝΕΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ: Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ!

Η νέα «οργουελική εποχή» αποτελεί πλέον μια χειροπιαστή πραγματικότητα. Είναι γνωστό το κλασσικό «προφητικό» βιβλίο του μεγάλου βρετανού συγγραφέα, λογοτέχνη και δημοσιογράφου Τζωρτζ Όργουελ, με τίτλο «1984 - Ο μεγάλος αδελφός» το οποίο συνέγραψε το 1949, περιγράφοντας πριν από 69 χρόνια με καταπληκτικές λεπτομέρειες, γεγονότα τα οποία ζούμε σήμερα.

Στο μυθιστόρημα του Όργουελ: τηλεοθόνες ελέγχουν την κάθε κίνηση των πολιτών και ιδιαίτερα των μελών του «Κόμματος». Ασκείται ιδεολογική χειραγώγηση, προπαγάνδα, ενώ τιμωρούνται με φυλάκιση όποιοι υποπέσουν σε εγκλήματα σκέψης. Επικρατεί κρατική τρομοκρατία και συνεχόμενοι πόλεμοι, με πρόσχημα την ασφάλεια των πολιτών. Κάποιοι θεώρησαν το βιβλίο αυτό ως νοσηρή σύλληψη, ενός ευφάνταστου συγγραφέα. Όμως τα σύγχρονα γεγονότα δικαίωσαν απόλυτα τον Όργουελ και πολλοί χαρακτηρίζουν την εποχή μας ως «οργουελική», δηλαδή συνώνυμη με την ανελευθερία και την ηλεκτρονική σκλαβιά. Με το δέσιμο του συγχρόνου ανθρώπου με τα αόρατα δεσμά της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης για την εύκολη ποδηγέτησή του από τα αόρατα και ορατά παγκόσμια κέντρα εξουσίας, τα οποία εργάζονται πυρετωδώς για την παγκόσμια ενοποίηση της ανθρωπότητος.

Η ραγδαία ανάπτυξη της νέας ηλεκτρονικής τεχνολογίας και ιδιαίτερα της Πληροφορικής, σε συνδυασμό με την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων στις αρχές της δεκαετίας του 90 στη Σοβιετική Ένωση και την υπόλοιπη Ανατολική Ευρώπη, δημιούργησε νέα δεδομένα στην παγκόσμια κυριαρχία. Η απουσία του αντιπάλου δέους που ενσάρκωνε ο κομμουνιστικός κίνδυνος, έδωσε το έναυσμα και τις κατάλληλες προϋποθέσεις στα διεθνή σιωνιστικά κέντρα, τα οικονομικά λόμπυ των πολυεθνικών και τις λέσχες επιλεγμένων ατόμων, όπως η Μπίλντερμπεργκ, που κυβερνούν αοράτως και εκ του αφανούς την ανθρωπότητα, να προχωρήσουν με γοργούς ρυθμούς στην υλοποίηση των προαιωνίων στόχων τους, την παγκόσμια διακυβέρνηση. Για να πραγματοποιηθεί όμως αυτή προαπαιτείται πλήρης ηλεκτρονικός έλεγχος όλων των προσωπικών δεδομένων όλων των πολιτών της ανθρωπότητος. Αυτός ο πλήρης ηλεκτρονικός έλεγχος, που λέγεται και ηλεκτρονικό φακέλλωμα, μπορεί να επιτευχθεί άριστα με την εισαγωγή και καθιέρωση των νέων ηλεκτρονικών καρτών, ή ταυτοτήτων. Μ’ άλλα λόγια οι νέες ταυτότητες θα αποτελέσουν το «κλειδί» για την υλοποίηση αυτού του οράματος, τον ακρογωνιαίο λίθο που θα στηρίξει το παγκόσμιο οικοδόμημα εξουσίας και ελέγχου.

Σύμφωνα με πληροφορίες από σύγχρονο ερευνητή του όλου θέματος,[1] η ιστορία των νέων ταυτοτήτων αρχίζει το 1986, πριν από 32 χρόνια, με την θέσπιση του νόμου 1599/1986, του γνωστού ως «νόμο Κουτσόγιωργα», επί κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου. Ο νόμος αυτός προέβλεπε την έκδοση νέου δελτίου ταυτότητος με την καθιέρωση του Ενιαίου Κωδικού Αριθμού Μητρώου, (Ε.Κ.Α.Μ.). Αργότερα, το 1991, ο νόμος «Κουτσόγιωργα» τροποποιήθηκε με τον νόμο 1988/1991. Και οι δύο αυτοί νόμοι τελικά δεν εφαρμόσθηκαν λόγω σθεναρής αντίστασης του ελληνικού λαού και της Εκκλησίας. Το όλο ζήτημα επανήλθε το 1997 με την κύρωση στης Συμφωνίας Σέγκεν και αργότερα, στη διάρκεια της δεκαετίας του 2000, άρχισε να διαμορφώνεται η υποδομή για την θέσπιση της Κάρτας του Πολίτη με ενιαίο κωδικό αριθμό και δυνατότητα ηλεκτρονικής αποθήκευσης και διασύνδεσης προσωπικών δεδομένων του κατόχου της. Η Κάρτα του Πολίτη θεσπίστηκε με τον νόμο 3839/2010, (νόμος Ραγκούση) και εξαγγέλθηκε επίσημα από τον τότε πρωθυπουργό κ. Γ. Παπανδρέου το 2011. Ένα βασικό στοιχείο που πρέπει να τονίσουμε, διότι έχει μεγάλη σημασία και φανερώνει πολλά, είναι η αδιαφάνεια που τηρείται από την πλευρά της κυβερνήσεως σε σχέση με τις τεχνικές προδιαγραφές της κάρτας, που δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμη επισήμως.  Πάντως σύμφωνα με τα ελάχιστα που έχουν ανακοινωθεί, η Κάρτα του Πολίτη, (που στις ημέρες μας «βαφτίστηκε» πάλι «νέα ταυτότητα», ενώ στην ουσία δεν διαφέρει από την παλαιά Κάρτα του Πολίτη), θα περιλαμβάνει τον Α.Μ.Κ.Α., τον Α.Φ.Μ. τον Αριθμό Δημοτολογίου και τον Αριθμό Αστυνομικής Ταυτότητος. Θα φέρει επίσης ένα «έξυπνο» μικροτσίπ, τεχνολογίας R.F.I.D., η παρουσία του οποίου εγείρει, όπως είναι φυσικό, πολλά ερωτηματικά. Και τούτο διότι από τη στιγμή που η ταυτότητα θα είναι εφοδιασμένη μ’ αυτό το μικροτσίπ, παύει πλέον να είναι ένα τυπικό δελτίο ταυτότητος, που έχει σαν μοναδική αποστολή την ταυτοποίηση του ατόμου και καθίσταται μια ταυτότητα με πολύ περισσότερες δυνατότητες. Ο κάτοχος της ταυτότητας, όπως μας πληροφορούν οι ειδικοί, θα μπορεί να εντοπίζεται ανά πάσα στιγμή και όπου και αν βρίσκεται, γι’ αυτό και οι ταυτότητες που χρησιμοποιούν R.F.I.D. αποκαλούνται διεθνώς«ταυτότητες –καταδότες». Το πιο επικίνδυνο στοιχείο στην όλη υπόθεση είναι, ότι τα πιο προηγμένα R.F.I.D. που χρησιμοποιούνται, είναι επαναπρογραμματιζόμενα, έχουν δηλαδή την δυνατότητα επανεγγραφής και προσθήκης, ή αφαιρέσεως δεδομένων. Επίσης η ταυτότητα, θα μπορεί να παραχωρεί όλα τα στοιχεία και τις συναλλαγές, που μέσω αυτής πραγματοποιούνται, στην ηλεκτρονική βάση δεδομένων του συστήματος. Όλα αυτά τα δεδομένα θα αποστέλλονται από το μικροτσίπ και θα καταγράφεται πληθώρα πληροφοριών, που αφορούν την προσωπική ζωή και την δραστηριότητα των πολιτών, παραβιάζοντας όμως έτσι κάθε έννοια απορρήτου και ιδιωτικότητος. Εν προκειμένω τίθεται το καίριο ερώτημα: Ποιοι θα διαχειρίζονται όλες αυτές τις πληροφορίες; Θα είναι πρόσωπα υψηλού κύρους και υπεράνω πάσης υποψίας, όπως ισχυρίζονται οι θιασώτες της νέας ταυτότητας; Ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Τέτοιου είδους άτομα σπανίζουν σήμερα, ιδιαίτερα στην εποχή μας, όπου η διαφθορά κυριαρχεί  στη δημόσια ζωή, όπως αυτό περίτρανα διαπιστώνεται από πάμπολλα σκάνδαλα κρατικών λειτουργών, που κάθε τόσο βγαίνουν στη δημοσιότητα. Άλλωστε αποτελεί καθημερινό φαινόμενο η διαρροή και παράνομη διάθεση προσωπικών δεδομένων των πολιτών, που πωλούνται σε τράπεζες, σε εταιρείες, σε ασφαλιστικά κέντρα, κ.λ.π. Καμιά απολύτως εγγύηση δεν υπάρχει επίσης για την ασφάλεια των δεδομένων από τους λεγόμενους χάκερς, καθώς έχει αποδειχθεί διεθνώς, ότι κανένας κωδικός, όσο ασφαλής και αν είναι αυτός, δεν είναι ικανός να τους εμποδίσει να τον «σπάσουν». Το ότι αυτό δεν είναι υπερβολή, αποδεικνύεται από το γεγονός ότι οι χάκερς έχουν κατορθώσει να σπάσουν τους κωδικούς και έχουν μπεί στα αρχεία του αμερικανικού πενταγώνου, της ΝΑΣΑ, του FBI κ.α.

Η Εκκλησία της Ελλάδος οι κληρικοί και μοναχοί ο θεολογικός κόσμος και γενικά το Ορθόδοξο πλήρωμα προέβαλαν σθεναρή αντίσταση, καθ’ όλη τη διάρκεια αυτών των ετών, στη σχεδιαζόμενη επιβολή του ηλεκτρονικού φακελλώματος, που οδηγεί στην αριθμοποίηση του ανθρωπίνου προσώπου και πρωτίστως την σύνδεση όλων αυτών με την χρήση του δυσωνύμου αριθμού 666 στις νέες ταυτότητες. Μάλιστα η Ιερά Μητρόπολή μας σε συνεργασία με την «Εστία Πατερικών Μελετών», διοργάνωσε στις 6 Οκτωβρίου 2012, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας πολύ σημαντική Ημερίδα με θέμα: «Νέα ταυτότητα, εισιτήριο χωρίς επιστροφή». Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος σε ανακοίνωσή της σχετικά με το ζήτημα αυτό στις 17.11.2010 τόνιζε μεταξύ άλλων: «Η Εκκλησία είναι υποχρεωμένη να διαφυλάττει την ελευθερία του προσώπου και να υπερασπίζεται την ακεραιότητα της πίστεως. Γι’ αυτό: α) Η «Κάρτα του Πολίτη» δεν πρέπει να περιέχει κατ’ ουδένα τρόπο εμφανή, ή αφανή τον αριθμό 666. β) Επίσης κατ’ ουδένα τρόπο πρέπει με αυτή να παραβιάζονται οι προσωπικές ελευθερίες».            

Βέβαια οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις, πιεζόμενες άνωθεν από τα αμερικανικά κέντρα εξουσίας, διαφημίζουν και προπαγανδίζουν κατά κόρον την αναγκαιότητά τους, διότι μέσω αυτών, όπως ισχυρίζονται, θα μπορέσουν να πατάξουν την τρομοκρατία, την φοροδιαφυγή και την παράνομη μετανάστευση. Είναι αναγκαία, λένε, η στενή παρακολούθηση των πολιτών για την προστασία τους και για την πρόληψη και καταστολή της τρομοκρατίας από φανατικούς τζιχαντιστές και από πάσης φύσεως εξτρεμιστές, οι οποίοι διαπράττουν φρικτά εγκλήματα, με στόχους αθώους πολίτες. Προβάλλουν ακόμη το επιχείρημα ότι κανένας τίμιος και ηθικός άνθρωπος δεν έχει να φοβηθεί τίποτε από τις νέες ταυτότητες, από την καταγραφή των προσωπικών του δεδομένων, αφού δεν έχει τίποτε να κρύψει. Πολύ περισσότερο δεν έχει να φοβηθεί τίποτε ο χριστιανός, η ζωή του οποίου είναι «πόλις επάνω όρους κειμένη». Η απάντησή μας είναι ότι παρ’ ότι κανένας δεν είναι τέλειος και αναμάρτητος, παρά μόνον ο Χριστός, ο λόγος για τον οποίο αρνούμαστε το ηλεκτρονικό μας φακέλλωμα και την ηλεκτρονική μας παρακολούθηση δεν είναι επειδή έχουμε κάτι να κρύψουμε, αλλά επειδή επιθυμούμε να διατηρήσουμε για τον εαυτό μας το δικαίωμα να ορίζουμε την προσωπική μας ζωή και τις επιλογές μας και να μην γινόμαστε υποχείριο  στις επιθυμίες και στις επιβουλές των διεθνών κέντρων εξουσίας, που επιδιώκουν την χειραγώγησή μας. Ας μην ξεχνούμε ότι αυτό που για μας θεωρείται ηθικό και τίμιο, αυτό που για μας αποτελεί αξία και ιδανικό, δηλαδή η πίστη μας, η Ελλάδα μας, η ελληνορθόδοξη παράδοσή μας, για την αντίθεη παγκόσμια ολιγαρχία, που καθορίζει τις τύχες του κόσμου, είναι ακριβώς αυτό που πρέπει να αλλοιωθεί και να εκλείψει. Μ’ άλλα λόγια εμείς οι Ορθόδοξοι πιστοί είμαστε οι «ασύμβατοι» με το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας.

Η σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, έφερε και πάλι στο προσκήνιο την αλλαγή των αστυνομικών ταυτοτήτων. Ήδη με την υπ’ αριθμ. 8200/0-297647/10-4-2018 κοινή υπουργική απόφαση των αναπληρωτών υπουργών οικονομικών και εσωτερικών, η οποία δημοσιεύτηκε στο Φ.Ε.Κ. 1476/Β΄/27-4-2018, καθιερώθηκε ο νέος τύπος ταυτότητας και ορίστηκαν οι προθεσμίες αντικατάστασης των παλαιών. Το μόνο που μένει είναι η τεχνική προετοιμασία των αρχών, για να αρχίσει η διαδικασία της έκδοσής τους. Παραθέτουμε το σχετικό δημοσίευμα: «Η αντικατάσταση των ταυτοτήτων με νέες βιομετρικές, όπως έγινε με τα διαβατήρια και τις άδειες οδήγησης, αποτελεί συμβατική υποχρέωση της Ελλάδας. Αυτή τη φορά, οι αξιωματούχοι του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη δηλώνουν αποφασισμένοι να «τρέξουν» τη διαδικασία αντικατάστασης παλαιών ταυτοτήτων με νέες, που θα πληρούν τις σύγχρονες προδιαγραφές ασφαλείας.…Σύμφωνα με τις προτάσεις των εμπειρογνωμόνων της ΕΛ.ΑΣ., το νέο έγγραφο θα είναι πλαστικό και θα περιέχει μικροτσίπ με αποθηκευμένα τα βιομετρικά στοιχεία του κατόχου. Σε κάθε νέα ταυτότητα θα εμφανίζεται η φωτογραφία και το ονοματεπώνυμο του κατόχου, όχι όμως και το δακτυλικό του αποτύπωμα….Ένας από τους λόγους της κυβερνητικής δυστοκίας, εξάλλου, φέρεται πως ήταν ο φόβος για πιθανές αντιδράσεις της Εκκλησίας και βουλευτών στην έκδοση ταυτοτήτων με ενσωματωμένο μικροτσίπ» (Πηγή: www.kathimerini.gr). Τόσο από την δημοσίευση στο Φ.Ε.Κ. της κοινής υπουργικής απόφασης, όσο και από την παρά πάνω δημοσίευση προκύπτει, ότι οι νέες ταυτότητες θα είναι ηλεκτρονικού τύπου, εφοδιασμένες με μικροτσίπ τεχνολογίας R.F.I.D., και γενικά θα έχουν όλες τις τεχνικές προδιαγραφές της παλαιάς Κάρτας του Πολίτη. Είναι προφανές ότι η συγκυβέρνηση θέλει να «περάσει» όσο πιο ανώδυνα γίνεται τη νέα ταυτότητα, εν κρυπτώ και «από την πίσω πόρτα», για να αποφύγει όσο είναι δυνατό τις αντιδράσεις του ελληνικού λαού και της Εκκλησίας. Δεν θέλει να τεθεί το θέμα στη Βουλή και πολύ περισσότερο δεν θέλει να γίνει σχετικό δημοψήφισμα, όπως θα έπρεπε βέβαια, μετά από τόσες και τόσο σφοδρές αντιδράσεις του λαού σ’ όλα τα προηγούμενα χρόνια. Θέλει μ’ άλλα λόγια να επιβάλλει στο λαό «με το στανιό» και «με το ζόρι» ένα νομοθετικό μέτρο και ένα δημόσιο έγγραφο, απέναντι στο οποίο ο ελληνικός λαός έχει σοβαρές επιφυλάξεις. Αυτές είναι οι δημοκρατικές ευαισθησίες της κυβέρνησης, η οποία, κατά τα άλλα, κόπτεται για την Δημοκρατία, την οποία υποτίθεται ότι σέβεται και υπηρετεί!!! Βιάζεται να μας μαντρώσει στο ηλεκτρονικό «μαντρί» της Νέας Τάξεως Πραγμάτων, διότι αυτό επιτάσσουν τα αφεντικά της, που εδρεύουν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.   

Το όλο ζήτημα, από όσα παρά πάνω, ακροθιγώς μόνο και πολύ συνοπτικά, αναφέραμε, δεν είναι μόνον οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό. Είναι πρωτίστως θεολογικό, διότι αυτό που διακυβεύεται είναι ακριβώς η ελευθερία του προσώπου, που είναι το ύψιστο αγαθό του Θεού προς τον άνθρωπο, το κύριο συστατικό γνώρισμα της κατ’ εικόνα Θεού δημιουργίας Του. Το αυτεξούσιο του ανθρώπου στις επιλογές και στις πράξεις του τον καθιστά υπεύθυνο της σωτηρίας του, ή της απωλείας του. Μέσα στο σύγχρονο ηλεκτρονικό φακέλλωμα που επιχειρείται, ο άνθρωπος χάνει την ιδιοπροσωπεία του, καθώς το σύστημα αναγνωρίζει μόνο αριθμούς και στοιχεία, iban. Παύουμε να είμαστε ελεύθερες προσωπικότητες με ελεύθερη βούληση και δράση και γινόμαστε αντικείμενα πληροφοριών και συλλογής δεδομένων. Γινόμαστε άνθρωποι- μαριονέτες, που ποδηγετούνται και κατευθύνονται μέσω του παγκόσμιου συστήματος ηλεκτρονικού ελέγχου από μια ολιγαρχία των ισχυρών της γης. Είναι πολύ χαρακτηριστικό το σύνθημα των Βρετανών πολιτών το 2010 ενάντια στην παραλαβή της Κάρτας του Πολίτη: «Δεν θα γίνουμε σφραγισμένα μοσχάρια στον σταύλο της παγκοσμιοποίησης». Αυτόν ακριβώς τον σταυλισμό μας επιδιώκουν σήμερα τα αόρατα σιωνιστικά κέντρα εξουσίας. Αφού μας εξανδραποδίσουν και μας απονευρώσουν ψυχικά και σωματικά, στοχεύουν να μας μεταβάλλουν σε μεταλλαγμένους ανθρώπους, άψυχους, απνευμάτιστους και ανερμάτιστους, χωρίς πνοή, χωρίς θέληση, χωρίς ελπίδα και σκοπό, χωρίς να προσδοκούν και να βλέπουν προς τον ουρανό. Ανθρώπους των οποίων η ζωή θα κυμαίνεται μεταξύ του ψυγείου και της τηλεοράσεως.

Εν προκειμένω, και επειδή τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά και άπτονται της ιδίας της σωτηρίας μας, παρακαλούμε για μια ακόμη φορά την Διοικούσα Εκκλησία να δει το πρόβλημα με σοβαρότητα και υπευθυνότητα στις πραγματικές του διαστάσεις, όπως άλλωστε το είχε δει και στο παρελθόν με προηγούμενες ανακοινώσεις της. Να αφουγκραστεί την αγωνία του πιστού λαού του Θεού. Να τον πληροφορήσει γύρω από τους κινδύνους που συνεπάγεται η παραλαβή των νέων ταυτοτήτων και να συστήσει την άρνηση της παραλαβής των. Να ζητήσει από την Πολιτεία, να σεβαστεί την επιλογή των πολιτών εκείνων, που θα αρνηθούν να παραλάβουν την νέα ταυτότητα, επικαλούμενοι την ελευθερία της θρησκευτικής των συνειδήσεως, η οποία άλλωστε είναι κατοχυρωμένη από το Σύνταγμα της χώρας μας. 

Θα κλείσουμε το σύντομο αυτό σχόλιό μας με τα σοφά και θεοφώτιστα λόγια του αγίου Παϊσίου του αγιορείτου, που αναφέρονται στο θέμα μας:«Το σφράγισμα είναι άρνηση. Ακόμη και η ταυτότητα είναι άρνηση. Όταν έχουν πάνω στην ταυτότητα το σύμβολο του διαβόλου 666 και υπογράφω, άρα το αποδέχομαι αυτό το πράγμα. Είναι άρνηση, ξεκάθαρα πράγματα. Αρνείσαι το άγιο βάπτισμα, βάζεις άλλη σφραγίδα, αρνείσαι τη σφραγίδα του Χριστού και παίρνεις του διαβόλου».[2] «Η ταυτότητα δεν είναι το σφράγισμα. Είναι η εισαγωγή του σφραγίσματος…αν πάρουν την ταυτότητα αυτό θα είναι πτώση».[3]

             Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

---

[1] βλ. Αρχ. Αθανασίου Αναστασίου, Η άρνηση της Κάρτας του πολίτη ως ομολογία πίστεως, Σύναξη Ορθοδόξων Ρωμιών, Ιανουάριος 2016.

[2] Ιερομ. Ισαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου του αγιορείτου, Άγιον Όρος 2004, σελ. 301.

[3] Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Β΄, Πνευματική Αφύπνιση, Εκδ. Ι. Ησυχαστηρίου «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 1999, σελ. 183-184).

http://thriskeftika.blogspot.com

Η «ΕΣΧΑΤΗ ΠΛΑΝΗ» ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Δύο χρόνια μετὰ τὴ σύγκληση τῆς Μεγάλης Συνόδου στὴν Κρήτη καὶ ἀφοῦ ἔχουν γραφεῖ τόσα γι᾿ αὐτὴν καὶ τὶς ἀποφάσεις της, ἦρθε νὰ ἀσχοληθεῖ μαζί της καὶ τὸ 8ο Διεθνὲς Συνέδριο Ὀρθοδόξου Θεολογίας ποὺ πραγματοποιήθηκε ἀπὸ τὶς 21 μέχρι τὶς 24 Μαΐου 2018 στὴ Θεσσαλονίκη. Θέμα τοῦ Συνεδρίου ἦταν ἀκριβῶς αὐτό: «Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία τὸν 21ο αἰώνα». 120 ὁμιλητὲς ἀπὸ 15 χῶρες καὶ 25 Θεολογικὲς Σχολές, Ἰνστιτοῦτα καὶ Ἑρευνητικὰ Κέντρα παρουσίασαν τὶς εἰσηγήσεις τους στὸ Συνέδριο αὐτό.

Εὔκολα διαφαίνεται ἡ σκοπιμότητα συγκλήσεως τοῦ Συνεδρίου μὲ τέτοιο θέμα. Ὅμως ἕνα ζήτημα μᾶς ἔκανε ἰδιαίτερη ἐντύπωση καὶ μᾶς προξένησε πολλὴ θλίψη. Τὸ εἴδαμε ἀρχικὰ στὴν περιέχουσα σημαντικὰ στοιχεῖα εἰσήγηση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Προύσης κ. Ἐλπιδοφόρου, τὸ συναντήσαμε κατόπιν καὶ στὴν εἰσήγηση τοῦ καθηγητῆ κ. Γρηγορίου Λαρεντζάκη. Καθὼς δὲν ἔχουν δημοσιευθεῖ ὅλες οἱ εἰσηγήσεις, δὲν ἀποκλείεται νὰ ἔχουν ἀναφερθεῖ καὶ ἄλλοι σ᾿ αὐτό.

Πρόκειται γιὰ τὸν ὅρο «ἑτερόδοξοι», τὸν ὁποῖο καὶ οἱ δύο εἰσηγητὲς ἀντιδιαστέλλουν ἀπὸ τὸνὅρο «αἱρετικοί». Ὑποστηρίζουν δηλαδὴ ὅτι οἱ χριστιανικὲς ὁμολογίες, μὲ τὶς ὁποῖες ἡ Ὀρθοδοξία βρίσκεται σὲ διάλογο, δὲν εἶναι αἱρετικὲς ἀλλὰ ἁπλῶς ἑτερόδοξες. Μάλιστα ὁ Σεβασμιώτατος προ­τείνει ὅτι σὲ μία μελλοντικὴ ἀνάλογη Σύνοδο ὀφείλουμε «νὰ ἐπαναξιολογήσουμε τὴ χρήση τοῦ ὅρου “αἱρετικός”, διακρίνοντάς τον ἀπὸ τὸν ἑτερόδοξο χριστιανὸ ἢ ἀπὸ τὸν ὁμόδοξο σχισματικό, κάτι ποὺ θὰ μᾶς βοηθήσει νὰ κατανοήσουμε καλύτερα τὸ γράμμα καὶ τὸ πνεῦμα τῶν ἱερῶν κανόνων καὶ τῆς πράξεως τῆς Ἐκκλησίας».

Ἀλήθεια, θὰ παίζουμε μὲ τὶς λέξεις; Ἑτερόδοξος εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔχει διαφορετικὴ «δόξα», διαφορετικὸ «δόγμα», ὅπως καὶ ὁ αἱρετικός. Ἑπομένως οἱ ὅροι “ἑτερόδοξοι” καὶ “αἱρετικοὶ” εἶναι ταυτόσημοι· πῶς θὰ τοὺς διακρίνουμε ὡς κάτι διαφορετικό; Βέβαια γιὰ λόγους ἐντυπώσεως χρησιμοποιεῖται κατὰ κόρον σήμερα ὁ ὅρος “ἑτερόδοξοι” γιὰ τοὺς μὴ Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς, αὐτὸ ὅμως δὲν ἀλλάζει τὸ γεγονὸς ὅτι εἶναι αἱρετικοί.

Γι᾿ αὐτὸ τὶς “ἑτερόδοξες” ἢ “ἑτερόδοξες ἀ­δελφὲς ἐκκλησίες”, ὅπως ἀποκαλοῦνται στὶς παραπάνω εἰσηγήσεις οἱ ποικίλες ὁμολογίες, ὁ μέγας σύγχρονος Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς τὶς ὀνόμαζε μὲ ἀκρίβεια αἱρέσεις καὶ ψευδοεκκλησίες. Ἔγραφε: «Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶ­ναι κοινὸν ὄνομα διὰ τοὺς ψευδοχριστιανισμούς, διὰ τὰς ψευδοεκκλησίας τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης. Μέσα του εὑρίσκεται ἡ καρδία ὅλων τῶν εὐρωπαϊκῶν οὑμανισμῶν, μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν Παπισμόν. Ὅλοι δὲ αὐτοὶ οἱ ψευδοχριστια­νισμοί, ὅλαι αἱ ψευδοεκκλησίαι δὲν εἶ­ναι τίποτε ἄλλο παρὰ μία αἵρεσις παραπλεύρως εἰς τὴν ἄλλην αἵρεσιν. Τὸ κοινὸν εὐαγγελικὸν ὄ­νομά των εἶναι ἡ παναίρεσις» (Ὀρθόδοξος Ἐκ­κλησία καὶ Οἰκουμενισμός, Θεσσαλονίκη 1974, σελ. 224).

Αὐτὴ εἶναι ἡ αἰώνια ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας· καὶ κανένας δὲν ἔχει τὸ δικαίωμα, ὅποια θέση κι ἂν κατέχει, νὰ τὴν ἀλλάξει. Ἂν τὸ κάνει, κινδυνεύει νὰ βρεθεῖ στὸν χῶρο ποὺ περιγράφουν αὐτοὶ οἱ ταυτόσημοι ὅροι “ἑτερόδοξοι” καὶ “αἱρετικοί”. Κι αὐτὸ θὰ εἶναι ἡ «ἐσχάτη πλάνη» τῶν ἀμφίσημων θέσεων τῆς Μεγάλης Συνόδου, τὴν ὁποία μὲ πάθος ὑπερασπίζονται.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

https://aktines.blogspot.com

Η ΚΑΚΟΔΟΞΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ "ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ"

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 11^η Ιουνίου 2018
Η ΚΑΚΟΔΟΞΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ «ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

Όλος ο κόσμος μοιάζει μ’ ένα καζάνι που βράζει. Τα μεγάλα παγκόσμια γεγονότα τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα από το κακό στο χειρότερο και όλα δείχνουν, ότι βαδίζουμε ολοταχώς σε ένα τρίτο παγκόσμιο πόλεμο.

Η ηθική και πνευματική κατρακύλα, η οποία κυριαρχεί στις τραγικές και αποκαλυπτικές ημέρες μας, είναι πρωτοφανής και δεν έχει προηγούμενο στην παγκόσμια ιστορία. Η δύστυχη πατρίδα μας χωρίς αμφιβολία παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο σ’ όλη αυτή την κατρακύλα. Τον τελευταίο καιρό φαίνεται όλα τα δαιμόνια μαζεύτηκαν στην Ελλάδα και βάλθηκαν όλα μαζί, να γκρεμίσουν ο,τι έχει απομείνει όρθιο. Πήραν εντολή από τον αρχηγό τους, τον Εωσφόρο, να έρθουν εδώ, διότι εδώ υπάρχουν ακόμη αντιστάσεις, ενώ στις άλλες χώρες έχουν ολοκληρώσει το καταχθόνιο έργο τους. Μέχρι τώρα κατόρθωσαν πολλά. Ο αρχηγός τους δεν έχει παράπονο. Παρελάσεις ομοφυλοφίλων, νόμος περί αλλαγής φύλου, νόμος περί αναδοχής παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια και βάλε! Όμως δεν φθάνουν αυτά. Πρέπει να επακολουθήσουν και άλλα, πολλά άλλα. Όσα δεν μπορεί ακόμη να χωρέσει το μυαλό μας, μπροστά στα οποία ωχριούν τα προηγούμενα.  Και όλα αυτά μέχρι πότε; Μέχρις ότου ξεχειλίσει το ποτήρι της οργής του Θεού.

Εν τω μεταξύ η παναίρεση του Οικουμενισμού κάνει θραύση ιδιαίτερα μάλιστα μετά τη  συνοδική κατοχύρωσή της από την «Σύνοδο» της Κρήτης, ενώ παράλληλα κάθε τόσο νέες οικουμενιστικές θεωρίες βγαίνουν στο φως της δημοσιότητος. Πρόσφατα στο ιστολόγιο «Αμέθυστος», δημοσιεύτηκε σε συνέχειες άρθρο ενός «Ορθοδόξου» Επισκόπου του Πατριαρχείου της Αντιόχειας, του George Khodr, με τίτλο: «Ο Χριστιανισμός σε έναν πλουραλιστικό κόσμο: Η Οικονομία του αγίου Πνεύματος» σε μετάφραση και σχόλια του θεολόγου κ. Γεωργίου Μπόρα. Στο άρθρο αυτό ο Επίσκοπος εκφράζει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο μια καινοφανή και κακόδοξη οικουμενιστική θεωρία, την λεγόμενη «Οικονομία του Πνεύματος». Πρόκειται για μια από τις πλέον αντίχριστες και απόλυτα βλάσφημες θεωρίες, η οποία δίνει το πράσινο φως στην Ορθοδοξία, για  το «άνοιγμά» της στις  θρησκείες του κόσμου, αλλά και την εκκλησιολογική νομιμοποίησή τους. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, το σχέδιο της σωτηρίας χωρίζεται σε «τρεις Οικονομίες». Η πρώτη είναι η «Οικονομία του Πατρός», η οποία πραγματοποιήθηκε στην προχριστιανική εποχή. Η δεύτερη η «Οικονομία του Υιού», η οποία πραγματοποιήθηκε με τη σάρκωση του Λόγου μέχρι και την Ανάληψή Του. Και η τρίτη η «Οικονομία του Πνεύματος», η οποία άρχισε με την Πεντηκοστή και εκτείνεται μέχρι τα έσχατα. Με την «Οικονομία του Πατρός» προετοιμάστηκαν τα έθνη να δεχτούν την εν Χριστώ απολύτρωση. Με την «Οικονομία του Υιού» πραγματοποιείται η σωτηρία εθνικών και ιουδαίων με προϋπόθεση την πίστη στο Χριστό και την είσοδό τους στην Εκκλησία διά του αγίου βαπτίσματος. Τέλος με την «Οικονομία του Πνεύματος» πραγματοποιείται η σωτηρία των εκτός της Εκκλησίας ανθρώπων, που ανήκουν σε διάφορες θρησκείες, χωρίς την προϋπόθεση της πίστεως στο Χριστό και την είσοδό τους στην Εκκλησία με το άγιο βάπτισμα. Και η μεν «Οικονομία του Πατρός» απευθύνθηκε στον «Παλαιό Ισραήλ», η «Οικονομία του Υιού» στον «Νέο Ισραήλ» της Χάριτος, στα μέλη της Εκκλησίας, ενώ η «Οικονομία του Πνεύματος» απευθύνεται πέρα από τον Παλαιό και τον Νέο Ισραήλ, την Εκκλησία, στην αιρετική και αλλόθρησκη ανθρωπότητα! Το άγιο Πνεύμα δηλαδή δρα τρόπον τινά ως «πρόοδος» και εξέλιξη των δύο προηγουμένων «Οικονομιών».

Μόλις είναι ανάγκη να λεχθεί, ότι η παρά πάνω διδασκαλία περί τριών ξεχωριστών «Οικονομιών» είναι άγνωστη στη βιβλική και πατερική μας Θεολογία. Η Εκκλησία μας γνωρίζει μία μόνο «Οικονομία», την ένσαρκη θεία Οικονομία του Υιού, δια του οποίου ολόκληρη η Αγία Τριάδα απεργάζεται την σωτηρία του κόσμου. Ο  ίδιος ο Κύριος ολίγον προ του πάθους του, κατά το τελευταίο πασχάλιο δείπνο το εσπέρας της Μεγάλης Πέμπτης, απεκάλυψε στους μαθητές του, την έλευση του Παρακλήτου την ημέρα της Πεντηκοστής, αλλά και ποιό θα είναι το έργο, το οποίο θα επιτελέσει: «όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, οδηγήσει υμάς εις πάσαν την αλήθειαν, ου γαρ λαλήσει αφ' εαυτού, αλλ' όσα αν ακούση λαλήσει, και τα ερχόμενα αναγγελεί υμίν. εκείνος εμέ δοξάσει, ότι εκ του εμού λήψεται και αναγγελείυμίν, πάντα όσα έχει ο πατήρ εμάεστι, δια τούτο είπον ότι εκ του εμού λήψεται και αναγγελεί υμίν». (Ιω.16, 13-15). Δηλαδή ο Παράκλητος θα οδηγήσει τους αποστόλους και γενικά όλη την Εκκλησία «εις πάσαν την αλήθειαν», την οποία αλήθεια ήδη έχουν διδαχθεί από τον διδάσκαλο της Αυτοαληθείας τον Χριστό. Μ’ άλλα λόγια το Πνεύμα δεν θα τούς διδάξει κάτι διαφορετικό από όσα τούς εδίδαξε ο Χριστός, ώστε να τούς προκαλέσει σύγχυση. Θα τούς διδάξει απαράλλακτη τη διδασκαλία του Χριστού, διότι δεν θα πη τίποτε δικό του, αλλά όσα θα ακούσει από τον Πατέρα. Επειδή όμως  και ο Χριστόςό,τι άκουσε από τον Πατέρα του, αυτά εδίδαξε στούς μαθητές του, άρα οι δύο αυτές διδασκαλίες ταυτίζονται. Επίσης δεν θα δοξάσει τον εαυτό του, αλλά τον Υιό, πρώτον μεν διότι θα αποκαλύψει στις καρδιές των πιστών την σημασία και το βαθύτερο νόημα του απολυτρωτικού έργου του Κυρίου, κατ’ εξοχήν δε την σημασία της σταυρικής του θυσίας και της αναστάσεως. Και δεύτερο, διότι οι πιστοί επικαλούμενοι το όνομα του Χριστού, θα θαυματουργούν με την δύναμη του αγίου Πνεύματος. Είναι φανερό ότι οι παρά πάνω λόγοι του Κυρίου μας ανατρέπουν πλήρως την περί Οικονομίας του αγίου Πνεύματος θεωρία. Εξ’ άλλου τυχόν αποδοχή και άλλης «Οικονομίας», εκτός της ενσάρκου, για τη σωτηρία του ανθρώπου, υποβαθμίζει την ένσαρκη Οικονομία και την αποδεικνύει ανεπαρκή και ανίσχυρη να σώσει εξ’ ολοκλήρου τον άνθρωπο, αφού θα χρειαζόταν να επακολουθήσει και άλλη, η οποία θα συμπλήρωνε και θα ολοκλήρωνε το έργο της ενσάρκου.

Ο ως άνω «επίσκοπος» για να θεμελιώσει βιβλικά τους ισχυρισμούς του επικαλείται κάποια χωρία από την Καινή Διαθήκη, τα οποία όμως παρερμηνεύει. Ας δούμε μερικά από αυτά: 

Α) Το γνωστό χωρίο από το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο: «το πνεύμα όπου θέλει πνει» (Ιωάν.3,8). Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, αφού το Πνεύμα το άγιο πνέει, ενεργεί όπου θέλει, χωρίς να εμποδίζεται από τίποτε και από κανέναν, άρα ενεργεί και στους εκτός της Εκκλησίας, και απεργάζεται την σωτηρία τους, χωρίς να είναι ανάγκη να γίνονται μέλη της. Η ορθή ερμηνεία του χωρίου είναι η εξής: Επειδή ο Νικόδημος δεν κατάλαβε τα λόγια του Χριστού: «το γεγεννημένον εκ της σαρκός σαρξ εστι...» γι’ αυτό του φέρνει το παράδειγμα του ανέμου.  Όταν ο Χριστός λέγει ότι ο άνεμος πνέει όπου θέλει, δεν εννοεί ότι έχει λογική θέληση, αλλά για να δηλώσει την ανεμπόδιστη φυσική ορμή και κίνησή του,  που κανένας δεν μπορεί να σταματήσει. Αν λοιπόν στον άνεμο, που είναι υλικό σώμα, που αισθάνεται ο άνθρωπος την παρουσία του, τη βοή του, δεν μπορεί να καταλάβει, από που ξεκίνησε και που θα καταλήξει, πως μπορεί να μάθη κανείς τον τρόπο με τον οποίο ενεργεί το άγιο Πνεύμα στην ανάπλαση του ανθρώπου; Επομένως το άγιο Πνεύμα ενεργεί μεν και στους εκτός της Εκκλησίας, με σκοπό όμως να τους οδηγήσει μέσα στην Εκκλησία και όχι  για να τους αφήσει εκτός. Αυτό φαίνεται από όσα προσθέτει παρά κάτω ο Κύριος, όπου ομιλεί για την «άνωθεν γέννηση», η οποία πραγματοποιείται «εξ ύδατος και Πνεύματος», δηλαδή με το άγιο βάπτισμα. 

Β) Τη γνωστή διήγηση του Λουκά στο 10ο κεφάλαιο των Πράξεων, όπου γίνεται λόγος για την μεταστροφή του εθνικού Κορνηλίου, χάρις στο κήρυγμα του αποστόλου Πέτρου, ο οποίος μεταξύ άλλων είπε: «Ανοίξας δε Πέτρος το στόμα αυτού είπεν. Επ’ ἀληθείας καταλαμβάνομαι ότι ουκ έστι προσωπολήπτης ο Θεός, αλλ’ εν παντί έθνει ο φοβούμενος αυτόν και εργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτός αυτώ εστι» (Πραξ.10,34-35). Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του Khodr, αφού κάθε άνθρωπος, (σ’ όποια θρησκεία και αν ανήκει), που έχει φόβο Θεού και εργάζεται το καλό και την αρετή,  γίνεται δεκτός από τον Θεό, άρα σώζεται χωρίς να είναι ανάγκη να βαπτισθεί. Ωστόσο από την διήγηση του Λουκά όχι μόνον δεν βγαίνει ένα τέτοιο συμπέρασμα, αλλά το ακριβώς αντίθετο. Ο Θεός έστειλε τον άγγελό του στον Κορνήλιο, για να του δώσει την εντολή, να στείλει και να καλέσει τον απόστολο Πέτρο. Ο Πέτρος πράγματι ήρθε στο σπίτι του, εκήρυξε στον Κορνήλιο τον Χριστό και την ανάσταση και τον κάλεσε να πιστεύσει σ’ Αυτόν. Και αφού ο Κορνήλιος επίστευσε, τότε ήρθε το Πνεύμα το άγιο, οπότε στη συνέχεια επακολούθησε και το βάπτισμά του στο όνομα της αγίας Τριάδος. Άρα λοιπόν και από το παράδειγμα του Κορνηλίου συμπεραίνουμε, αυτό που τονίσαμε προηγουμένως. Ότι δηλαδή το Πνεύμα το άγιο ενεργεί μεν και στους εκτός της Εκκλησίας, αλλά ενεργεί κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να τους προσελκύσει εντός της Εκκλησίας και να τους καταστήσει μέλη της διά του αγίου βαπτίσματος.

Γ) Τον λόγο του αποστόλου Παύλου προς τους Αθηναίους ενώπιον του Αρείου Πάγου: «διερχόμενος γαρ και αναθεωρών τα σεβάσματα υμών εύρον και βωμόν εν ω επεγέγραπτο, Αγνώστω θεώ. ο ουν αγνοούντες ευσεβείτε, τούτο εγώ καταγγέλλω υμίν», (Πραξ.17,23). Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του Khodr: «η άποψη του Αποστόλου, όπως εκφράζεται στην ομιλία του στον Άρειο Πάγο, είναι ότι οι Αθηναίοι λατρεύουν τον αληθινό Θεό, χωρίς να τον αναγνωρίζουν ως τον Δημιουργό. Το πρόσωπό του δεν τους είχε αποκαλυφθεί. Με άλλα λόγια, ήταν Χριστιανοί χωρίς να το γνωρίζουν. Ο Παύλος έδωσε στο Θεό ένα όνομα…Το όνομα, μαζί με τα χαρακτηριστικά του, είναι η αποκάλυψη του Θεού». Στη συνέχεια με αφετηρία αυτές τις εσφαλμένες παραδοχές, προχωρεί και σε άλλα πεπλανημένα συμπεράσματα: «Αυτή η σημαντική σχέση με τον Χριστό ισχύει και εκτός του Ισραήλ, καθώς τα άλλα έθνη έχουν τους δικούς τους τύπους της πραγματικότητας του Χριστού, είτε υπό μορφή προσώπων είτε διδασκαλίας. Δεν έχει σημασία αν η εν λόγω θρησκεία ήταν ιστορικού χαρακτήρα ή όχι. Δεν έχει σημασία αν θεωρεί την πίστη της ασυμβίβαστη με το ευαγγέλιο. Ο Χριστός είναι κρυμμένος παντού στο μυστήριο της ταπεινότητας του. Κάθε ανάγνωση των θρησκειών είναι μια ανάγνωση του Χριστού. O Χριστός είναι που λαμβάνεται ως φως όταν η χάρη επισκέπτεται έναν Βραχμάνο, έναν Βουδιστή ή έναν Μωαμεθανό διαβάζοντας τις δικές του γραφές. Κάθε μάρτυρας της αλήθειας, κάθε άτομο που διώκεται για αυτό που πιστεύει ότι έχει δίκιο, πεθαίνει σε κοινωνία με τον Χριστό. Οι μυστικιστές των ισλαμικών χωρών με την μαρτυρία τους, τη μαρτυρική αγάπη, έζησαν την αυθεντική αγάπη του Ιωάννη!».

Το πρώτο που πρέπει να σημειώσουμε εδώ είναι ότι ο «άγνωστος θεός»των Αθηναίων σε καμιά περίπτωση δεν ταυτίζεται με τον αληθινό Θεό, τον Ιησού Χριστό, που κηρύττει ο Παύλος. Απλώς εδώ ο Παύλος παίρνει αφορμή  από τον «άγνωστο Θεό», για να αποκαλύψει τον αληθινό Θεό. Επομένως σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να βγάλουμε το συμπέρασμα, ότι οι Αθηναίοι ήταν χριστιανοί, χωρίς να το γνωρίζουν, ή ότι το μόνο που αποκάλυψε ο Παύλος στους Αθηναίους ήταν το όνομά Του μαζί με τα χαρακτηριστικά Του, ή ότι θα επετύγχαναν την σωτηρία τους λατρεύοντας τον Χριστό στο βωμό του «αγνώστου Θεού», χωρίς να είναι ανάγκη να κατηχηθούν, να βαπτιστούν και να γίνουν μέλη της Εκκλησίας. Τέτοιου είδους συμπεράσματα είναι αυθαίρετα και δεν έχουν καμιά πατερική θεμελίωση. Αν για τον Παύλο ήταν αρκετή για τη σωτηρία των Αθηναίων μόνο η αποκάλυψη του ονόματος του «αγνώστου Θεού», τότε το περιεχόμενο του κηρύγματός του στον Άρειο Πάγο θα ήταν τελείως διαφορετικό. Θα τους δίδασκε ότι μπορούν να συνεχίσουν να λατρεύουν του Ιησού Χριστό στο βωμό του «αγνώστου Θεού» με θυσίες ζώων, χωρίς να προσθέσει τίποτε άλλο από την ευαγγελική διδασκαλία. Από την συνέχεια όμως της ομιλίας του Παύλου, βλέπουμε ότι αφού τους ομίλησε εισαγωγικά για τον «άγνωστο Θεό», κατόπιν έρχεται να τους αναπτύξει όλο το περιεχόμενο της ευαγγελικής διδασκαλίας και της ενσάρκου θείας Οικονομίας και να τους καλέσει σε μετάνοια και πίστη στον αναστημένο Χριστό.

Τα όσα προσθέτει παρά κάτω, ότι δήθεν «κάθε ανάγνωση των θρησκειών είναι μια ανάγνωση του Χριστού…» κλπ. μόλις είναι ανάγκη να τονίσουμε, ότι όχι μόνον δεν έχουν καμιά σχέση με την Ορθόδοξη χριστιανική πίστη, αλλά ότι αποτελούν διδασκαλίες των θεοσοφιστών, των τεκτόνων και των θεωρητικών της «Νέας Εποχής»! Είναι όντως τραγικό το γεγονός, ότι ένας επίσκοπος, ο οποίος έχει δώσει φρικτές υποσχέσεις κατά την ώρα της χειροτονίας του να φυλάξει την πίστη ακέραια και να διδάξει στο ποίμνιό του την μόνη σώζουσα ευαγγελική διδασκαλία, έχει φθάσει στο σημείο να διδάσκει, ότι οι ηγέτες και οι πιστοί των δαιμονικών θρησκειών του κόσμου λαμβάνουν τη Χάρη του Χριστού μέσα από αυτές και Τον συναντούν διαβάζοντας τις «ιερές» γραφές τους! Ή ότι στις δαιμονοληψίες των δερβίσηδων και των άλλων «μυστικών» του Ισλάμ βλέπει «τη μαρτυρική αγάπη» και τη βίωση «της αυθεντικής  αγάπης του Ιωάννη»! Δεν ακούει στην πολύπαθη χώρα του τους ισλαμιστές, οι οποίοι κόβουν κεφάλια (κυρίως χριστιανών), κατ’ εντολήν του Κορανίου; Για ποια μαρτυρία και βίωση αγάπης μιλάει;

Και συνεχίζει το κακόδοξο παραλήρημά του: «η ελευθερία του Θεού είναι τέτοια που μπορεί να εγείρει προφήτες έξω από τα κοινωνιολογικά όρια του Νέου Ισραήλ, ακριβώς όπως είχε εγείρει προφήτες εκτός των ορίων του Παλαιού Ισραήλ. Αλλά αυτές οι κλήσεις στην προφητεία και τη σοφία έξω από το ιερά όρια, έχουν έναν μυστικό δεσμό με τη δύναμη του Αναστημένου και σε καμία περίπτωση δεν έρχονται σε σύγκρουση με τη μοναδικότητα της οικονομίας του Χριστού»! Δεν μας συγκεκριμενοποιεί, ποιοι εξέφρασαν και εκφράζουν αυτή την «προφητεία» εκτός της Εκκλησίας. Μήπως ο Άρειος, ο Μακεδόνιος, ο Νεστόριος, ο Ευτυχής, ο πάπας, οι πολυάριθμοι προτεστάντες «προφήτες» πάστορες, ο Κάρολος Ρώσελ, ο Βούδας, ο Κομφούκιος, ο Μωάμεθ, η Μπλαβάτσκυ, κ.α. Ποιοι τέλος πάντων απ’ αυτούς, ή όλοι αυτοί μαζί;

Και καταλήγει: «Η οικονομία της σωτηρίας επιτυγχάνει την πλήρη πραγματικότητά της ως το Τέλος, ως η τελική έννοια όλων των πραγμάτων. Η οικονομία του Χριστού είναι ακατανόητη χωρίς την οικονομία του Πνεύματος»! Εμείς θα διευκρινίζαμε: Η κακόδοξη «Οικονομία του Πνεύματος», δεν είναι απλά η κατανόηση της «Οικονομίας του Χριστού», αλλά η κατεδάφισή της! Η αναίρεσή της!

Συνοψίζοντας:

Η Εκκλησία κατέχει ολόκληρη την αλήθεια του ευαγγελίου, ολόκληρη την Θεία Αποκάλυψη, σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου μας προς τους μαθητές του: «όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, οδηγήσει υμάς εις πάσαν την αλήθειαν», (Ιω.16,13). Η Αποκάλυψη αυτή εδόθη στην Εκκλησία άπαξ διά παντός την ημέρα της Πεντηκοστής, σύμφωνα με τον λόγο του αποστόλου: «παρακαλών επαγωνίζεσθαι τη άπαξ παραδοθείση τοις αγίοις πίστει», (Ιούδ.3). Είναι δε πλήρης και τελεία, ώστε να μην έχει ανάγκη από προσθήκες, ή αφαιρέσεις. Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός δεν αποκαλύπτει, όπως εσφαλμένα πιστεύουν οι Ρωμαιοκαθολικοί, συνεχώς καινούργια δόγματα, καινούργιες αλήθειες. Το έργο του Παρακλήτου δεν είναι ανεξάρτητο και ξένο προς το απολυτρωτικό έργο του Χριστού, αλλ’ απεναντίας αποτελεί την συνέχεια του έργου του Χριστού. Μ’ άλλα λόγια το άγιο Πνεύμα έρχεται να αξιοποιήσει, να κάνει κτήμα του κάθε πιστού την σωτηρία που απέρρευσε από το αίμα της σταυρικής θυσίας του Χριστού.

   Αν αυτές τις βασικές και στοιχειώδεις διδασκαλίες αγνοεί, ή το χειρότερο, διαστρέφει, ένας επίσκοπος τότε, πως μπορεί να είναι Ορθόδοξος επίσκοπος; Ίσως θα ήταν περιττό το παρά πάνω ρητορικό ερώτημα, διότι η απάντηση είναι πολύ απλή και αυτονόητη: Στις αποκαλυπτικές ημέρες που ζούμε, τα πάντα μπορούν να συμβαίνουν μέσα στην Εκκλησία, ακόμη και τα πλέον αδιανόητα!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

http://thriskeftika.blogspot.com

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ: ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 23η Μαΐου 2018

ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Εδώ και αρκετά χρόνια η Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ. εμφανίζεται πρωτοπόρος στο συγκρητισμό. Χωρίς αμφιβολία έχει ξεπεράσει την αντίστοιχη Σχολή των Αθηνών και έχει αναδειχθεί σε πρωταθλήτρια Σχολή σε συγκρητιστικές επιδόσεις. Σε επιδόσεις και εκδηλώσεις, που πραγματικά θα τις ζήλευαν ακόμη και παπικές και προτεσταντικές Θεολογικές Σχολές της Ευρώπης. Ιδιαίτερα μάλιστα μετά την «Σύνοδο» της Κρήτης βάλθηκε με ένα πρωτοφανή οίστρο, να εφαρμόσει στην πράξη τις κακόδοξες εκκλησιολογικές αποφάσεις της.

Τι να μνημονεύσει κανείς πρώτο και τι δεύτερο σ’ αυτές τις επιδόσεις; Την πρωτιά της στη δημιουργία κατευθύνσεως μουσουλμανικών σπουδών; Ή την διοργάνωση ενός πλήθους συνεδρίων, όπως αυτό που πραγματοποιείται στις ημέρες μας από 21 έως 24 Μαΐου; Ή την προβολή και διαφήμιση πατριαρχών και επισκόπων διεθνούς φήμης, όπως πρόσφατα του πρώην οικουμενικού πατριάρχου κυρού Αθηναγόρου, (σύμφωνα με έγκυρες μαρτυρίες, μασόνου 33^ου βαθμού), του μοιραίου και τραγικού αυτού ανθρώπου, που προώθησε όσο κανένας άλλος την παναίρεση του Οικουμενισμού στην εκκλησία μας;

 Ένα ακόμη κρίκο στην αλυσίδα των ολεθρίων αυτών επιδόσεων ήρθε να προσθέσει πρόσφατα με την  διοργάνωση Ημερίδας, προκειμένου να τιμήσει έναν παπικό «αρχιεπίσκοπο». Σύμφωνα με ανακοίνωση στο διαδίκτυο «την Τρίτη 15 Μαΐου 2018 και ώρα 11:30, η Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ. διοργανώνει στην αίθουσα Συνεδριάσεων της Θεολογικής Σχολής  Διεθνή Επιστημονική Ημερίδα, αφιερωμένη στον Σεβ. Αρχιεπίσκοπο Καθολικών Κερκύρας, Ζακύνθου και Κεφαλληνίας και Αποστολικό Βικάριο Θεσσαλονίκης κ. Ιωάννη (Σπιτέρη), με αφορμή τη συμπλήρωση 50 ετών ιερατικής διακονίας»! Η Ημερίδα εντάσσεται στα πλαίσια εκδηλώσεων «Διαδρομές Θεολογικού Διαλόγου και διαχριστιανικής καταλλαγής».Σύμφωνα με το πρόγραμμα εισηγητές ήταν οι: α) Ευαγγελία Αμοιρίδου, «Πνευματικοί, ακαδημαϊκοί και ποιμαντικοί βηματισμοί από τα καντούνια της Κέρκυρας στα ίχνη του Φραγκίσκου της Ασίζης και του Αντωνίου της Πάδοβας» και β)Μιλτιάδης Κωνσταντίνου, Οικουμενικές εμπνεύσεις και δράσεις. Ακολούθησε επίδοση πλακέτας και μουσική εκδήλωση (http://aktines.blogspot.gr/2018/05/blog-post_41.html#more).

Με έκπληξη διαβάσαμε ότι ο τιμώμενος αιρετικός «αρχιεπίσκοπος» τιμήθηκε από την Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή «με αφορμή τη συμπλήρωση 50 ετών ιερατικής διακονίας»του. Πράγμα που σημαίνει με απλά ελληνικά ότι η εν λόγω Σχολή, ακολουθώντας και εφαρμόζοντας πάνω στην πράξη τις κακόδοξες εκκλησιολογικές αποφάσεις της «Συνόδου» της Κρήτης, (η οποία ως γνωστόν αναγνώρισε πλήρη εκκλησιαστικότητα στους αιρετικούς παπικούς), έρχεται τώρα να τιμήσει τον εν λόγω παπικό «αρχιεπίσκοπο»! Για τους καθηγητές της Σχολής ο παπικός«αρχιεπίσκοπος»έχει πλήρη και κανονική αρχιεροσύνη, η δε 50ετής ιερατική και ποιμαντική του διακονία υπήρξε θεοφιλής και θεάρεστη, ώστε αξίζει και πρέπει να τιμηθεί όχι απλώς από τους παπικούς, αλλά και από μας τους Ορθόδοξους! Μ’ άλλα λόγια η 50ετής προσηλυτιστική του δράση εις βάρος του ορθοδόξου ποιμνίου, εξ’ αιτίας της οποίας ως άλλος προβατόσχημος λύκος κατασπάραζε και έστελνε στην απώλεια της αιρέσεως του Παπισμού πλήθος ψυχών, υπήρξε κατά πάντα θεάρεστη και γι’ αυτό έπρεπε να τιμηθεί!!!

Αδυνατούν δυστυχώς οι καθηγητές της Σχολής να συνειδητοποιήσουν, ότι μέσα στην αίρεση δεν υπάρχει ποιμαντική, διότι απλούστατα δεν υπάρχει σωτηρία. Στην αίρεση μία μόνο ποιμαντική υπάρχει, η ποιμαντική, που οδηγεί στην απώλεια. Λυπούμεθα, διότι αναγνωρίζοντας τον Παπισμό ως Εκκλησία, ακυρώνουν συνοδικές αποφάσεις δέκα αιώνων, που τον καταδίκασαν ως αίρεση και τον απέκοψαν από το σώμα της Εκκλησίας. Λυπούμεθα διότι με τη διαγωγή τους εφαρμόζουν πάνω στην πράξη την κακόδοξη οικουμενιστική θεωρία περί Μιας, αλλά ταυτόχρονα και «διηρημένης Εκκλησίας»! Λυπούμεθα, διότι απεμπολούν τον όρο«Καθολική» από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας και τον χαρίζουν στους αιρετικούς παπικούς. Λυπούμεθα και οδυρόμεθα, διότι είδαμε σε φωτογραφίες της Ημερίδας, να παρίστανται σε αυτή και ορθόδοξοι Επίσκοποι, οι οποίοι «τίμησαν» με την παρουσία τους τον αιρετικό «αρχιεπίσκοπο»!  

Κλείνοντας εκφράζουμε την λύπη μας καθώς διαπιστώνουμε όλο και εναργέστερα  την απομείωση των Ορθοδόξων κριτηρίων των ακαδημαϊκών θεολόγων της πατρίδος μας, οι οποίοι εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, αντί να είναι οι άγρυπνοι οφθαλμοί της θεολογικής επιστήμης και οι φύλακες των Ορθοδόξων δογμάτων και των ευσεβών παραδόσεων, έγιναν φερέφωνα του Διαχριστιανικού και Διαθρησκειακού Οικουμενισμού. Ειλικρινά λυπούμεθα για τις Σχολές μας, οι οποίες, ενώ πριν μερικές δεκαετίες ήταν προπύργια της Ορθοδοξίας, τώρα απέβησαν εκκολαπτήρια θεολόγων με αλλοιωμένο, φρόνημα. Θεολόγων οι οποίοι θα μεταδίδουν στη συνέχεια στα σχολεία και στο λαό το δηλητήριο της αιρέσεως και θα οδηγούν στην απώλεια πλήθος ψυχών. Λυπούμεθα, αλλά δεν απογοητευόμεθα. Διότι το τιμόνι της Εκκλησίας το κρατάει στα χέρια του ο Θεός! Ο Θεός είναι εκείνος που θα δώσει τελικά τη νίκη στην Ορθοδοξία. Δεν θα θριαμβεύσει τελικά η αίρεση, όσο και αν φαίνεται, ότι τώρα συνεχώς κερδίζει έδαφος. Η «ένωση των εκκλησιών» δεν θα είναι τελικά μονόδρομος. Μια μέρα ο συγκρητισμός των ημερών μας θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος, όπως ακριβώς κατέρρευσε ο Μαρξισμός-Λενινισμός στις χώρες του πρώην υπαρκτού Σοσιαλισμού.

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

http://aktines.blogspot.com

Ο ΨΕΥΔΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟΥ

Ο ΨΕΥΔΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ
ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟΥ
Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ιωάννου Κ. Διώτη,
Θεολόγου και Δημοσιογράφου

Η ρίζα του κακού

Η ρίζα του μεγάλου εκκλησιαστικού κακού είναι ο Παπισμός, ο οποίος παρήγαγε τον Προτεσταντισμόν. Γέννημα δε του Παπισμού είναι και η παναίρεσις του Οικουμενισμού. Ο Οικουμενισμός είναι άκρως επικίνδυνος. Αμβλύνει το ορθόδοξον φρόνημα και δημιουργεί κλίμα ανοχής όλων των αιρέσεων.

Ο Παπισμός ενόθευσε και εδυσφήμησε τον Χριστιανισμόν με την «Ιεράν Εξέτασιν» και τας άλλας καταχρήσεις και αιρετικάς θέσεις του. Ο δε Προτεσταντισμός, κατ' ουσίαν, ηρνήθη τον πραγματικόν Χριστιανισμόν. Ο Προτεσταντισμός συνέβαλε κατά πολύ εις την εξάπλωσιν του ορθολογισμού και της αθεΐας.

Ίσως τινές θεωρήσουν ότι είναι υπερβολικαί και άκρως αυστηραί αυταί αι θέσεις και δεν θα έπρεπε να προβάλλωνται, επειδή εις την εποχήν μας γίνονται συνεχείς διάλογοι και άλλαι κινητοποιήσεις δια την κακώς εννοουμένην ένωσιν των κακώς λεγομένων «εκκλησιών», εκτός της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Δυστυχώς η μέχρι τούδε κατάληξις όλων των σχετικών προσπαθειών είναι, μεταξύ άλλων κακών, και η δημιουργία του Οικουμενισμού. Αυτό είναι σατανικόν επίτευγμα.

Τώρα λοιπόν χρειάζεται μεγαλυτέρα αυστηρότης ορθοδόξου ελέγχου, όχι ένεκα φανατισμού, αλλά δια λόγους προφυλάξεως και διασφαλίσεως του ορθοδόξου χριστιανικού φρονήματος και δια να δοθή έναυσμα αφυπνίσεως από τον λήθαργον της πλάνης όλων των αποσχισθέντων από το σώμα της πραγματικής Εκκλησίας του Χριστού.

Επιστροφή και όχι ένωσις

Η λέξις «ένωσις» να αντικατασταθή από την λέξιν επιστροφή. Ένωσις σημαίνει σύναψις, σύνδεσις, συγχώνευσις κυρίως ισοτίμων πραγμάτων. Ένωσις δύο η περισσοτέρων μερών ως έχουν, χωρίς να υποστούν διαφοροποίησιν. Λέγομεν ένωσις κρατών, ένωσις πολιτικών κομμάτων, ένωσις συλλόγων κ.λπ. Επιστροφή λοιπόν των αποκεκομμένων από τον αληθινόν Χριστιανισμόν. Επιστροφή εις την ΙεράνΠαράδοσιν και εις την απαραχάρακτον ΑγίανΓραφήν. Επιστροφή εις τας δύο αυτάς ανοθεύτους πηγάς της Θείας Αποκαλύψεως. Αυτή είναι η θεραπεία της αποστασίας, της αρνήσεως, της προδοσίας και πάσης κακοδοξίας. Η λεγομένη«ένωσις» της Ορθοδοξίας με τα αιρετικά σχήματα περιέχει ουσιαστικόν εννοιολογικόν προβληματισμόν. Δια τους αιρετικούς πρέπει να χρησιμοποιήται η λέξις «επιστροφή», αφού προηγουμένως καταδικάσουν τας αιρετικάς θέσεις των.

Κακόδοξοι και όχι «ετερόδοξοι»

Όχι «ετερόδοξοι», αλλά κακόδοξοι. Ο

όρος «ετερόδοξα» δόγματα προκαλεί σύγχυσιν, ως να υπάρχουν και άλλα διαφοροποιημένα, κατά τινα τρόπον, δόγματα. Ίσως τα δόγματα αυτά να θεωρούνται και ανεκτά. Κακόδοξα λοιπόν και αιρετικά δόγματα και όχι ετερόδοξα. Ο όρος«ετερόδοξος» δεν εκφράζει, ευθέως και σαφώς, την έννοιαν της αιρέσεως, αλλά ότι υπάρχουν και άλλα τινά δόγματα, διαφορετικά μεν, αλλ' ίσως να έχουν και χαρακτήρα τινά ουδετερότητος. Ο όρος αυτός επαναπαύει τους αιρεσιάρχας και τους οπαδούς των και δεν δημιουργεί εις αυτούς τον φόβον και τον τρόμον, ότι είναι αιρετικοί και οφείλουν να επιστρέψουν εις τας μητρικάςαγκάλας της πραγματικής Εκκλησίας του Χριστού. Αι αντικανονικαί και προκλητικαί φιλοφρονήσεις προς τους κακοδόξους αιρετικούς αποτρέπουν αυτούς να συνειδητοποιήσουν την αποστασίαν των και να επιστρέψουν εις την ορθήνπίστιν. Εδραιώνονται περισσότερον εις τας αιρετικάς πλάνας των. Το μέγα και ολέθριον κακόν των τοιούτων αναγνωριστικών φιλοφρονήσεων ήρχισε κυρίως από τον αποβιώσαντα Πατριάρχην Αθηναγόραν. Τα όσα προδοτικά της Εκκλησίας του Χριστού ερεύγματα του Αθηναγόρου εδημοσιεύθησαν εις προηγούμενον φύλλον του «Ορθοδόξου Τύπου» (27-4-2018) είναι φρικιαστικά και απίστευτα.

Ψευδοχριστιανισμός

Εάν ο Παπισμός δεν είχεν αποσκιρτήσει της “πατρώας δόξης”, ως ο άσωτος υιός της παραβολής, ο γνήσιος Χριστιανισμός θα είχεναναπτυχθή και θα είχε διαδοθή εις ολόκληρον τον κόσμον, ανά τους διαρρεύσαντας αιώνας. Ο Παπισμός και προ της οριστικής αποκοπής του από την Εκκλησίαν του Χριστού είχε δημιουργήσει πολλά προβλήματα εις την Εκκλησίαν. Η αιτία ήτο πάντοτε ο εγωισμός ωρισμένων Παπών της Ρώμης να έχουν, όχι απλώς τιμητικόν, αλλά πρωτείον εξουσίας, όπως μετέπειτα το επισημοποίησεν η Ρώμη. Η εγωιστική δοξομανία των Παπών ήτο συνεχώς πρόξενος προστριβών μεταξύ Ανατολής και Δύσεως.

Οι Παπικοί και οι Προτεστάνται δεν έχουν τον γνήσιον Χριστιανισμόν. Έχουνψευδοχριστιανισμόνκαι αποστρέφονται τον πραγματικόν Χριστιανισμόν, ο οποίος εκφράζεται και βιώνεται εις την Ορθοδοξίαν.

«Κατάκριτοι και απόβλητοι»

Και μόνον εάν τις δεχθή την αίρεσιν του φιλιόκβε είναι κατάκριτος και ανάξιος χριστιανός, ως απεφάνθη η επί του Μεγάλου Φωτίου (879-880 μ.Χ.) συγκροτηθείσα εις τον Ναόν της Αγίας Σοφίας Σύνοδος εκ 383 Επισκόπων, μεταξύ των οποίων ήσαν και εκπρόσωποι του Πάπα Ιωάννου του Η . Εις τα Πρακτικά της Συνόδου αυτής, η οποία θεωρείται ως Η  Οἰκουμενική, αναγράφεται ότι όποιος αφαιρέσει η προσθέσει τι εις το Σύμβολον της Πίστεως θα είναι«κατάκριτος και πάσης χριστιανικής ομολογίας απόβλητος» και «ανάθεμα» εις αυτόν. Η αιτία συγκλήσεως της Συνόδου αυτής ήτο η μη ακόμη επίσημος παρά των Φράγκων προσθήκη του φιλιόκβε (ότι το Άγιον Πνεύμα εκπορεύεται και εκ του Υιού) εις το αμετάβλητον Σύμβολον της Πίστεώς μας («Πιστεύω εις ένα Θεόν…»).

Εάν δια μίαν μόνον αίρεσιν οι Παπικοί είναι «κατάκριτοι και πάσης χριστιανικής ομολογίας απόβλητοι», πόσον μάλλον, όταν έχουν αναπτυχθή πλείσται άλλαι αιρέσεις και κακοδοξίαι εις τον Παπισμόν, όπως το πρωτείον εξουσίας, το ψευδοαλάθητον του Πάπα κ.α. Τι να είπωμεν όμως περί του Προτεσταντισμού, ο οποίος έχει πολυδιαιρεθή; Εις εκατοντάδας ανέρχονται αι προτεσταντικαί παραφυάδες. Εγράφη ότι υπάρχουν 33.000 διαφορετικαί αγιογραφικαί και θεολογικαί ερμηνείαι εις τον Προτεσταντισμόν («Ο.Τ.» 4-5-2018).

Οι Προτεστάνται έχουν παραμορφώσει και έχουν κακοποιήσει την Πίστιν μας εις τον Χριστόν με την ολοκληρωτικήνάρνησίν των της μιας πηγής της Θείας Αποκαλύψεως, ήτοι της Ιεράς Παραδόσεως, και με την διαστροφήν των νοημάτων της ετέρας πηγής της Θείας Αποκαλύψεως, δηλαδή της Αγίας Γραφής. Είναι δυνατόν να έχουν αυτοί σχέσιν με τον πραγματικόν Χριστιανισμόν; Έκαστος Προτεστάντης είναι και εις ψευδοαλάθητος Πάπας, αφού ισχυρίζεται ότι αυτός έχει πλήρη αυτάρκειαν και μόνος του αυτός γνωρίζει όλην την ευαγγελικήν Αλήθειαν.

Κατά τον Μ. Αθανάσιον (Επιστολή Α  πρὸςΣεραπίωνα), η Εκκλησία έχει θεμελιωθή«εις την εξ αρχής Παράδοσιν και Διδασκαλίαν και Πίστιν της Εκκλησίας, ην ο μεν Κύριος έδωκεν, οι δε Απόστολοι εκήρυξαν και οι Πατέρες εφύλαξαν. Εν τοιαύτη γαρ η Εκκλησία τεθεμελίωται και ο ταύτης εκπίπτων ούτ’ αν είηούτ’ αν έτι λέγοιτο Χριστιανός». Αυτός λοιπόν, ο οποίος εκπίπτει από την αληθινήν Εκκλησίαν του Χριστού, ούτε είναι ούτε λέγεται Χριστιανός.

Εις τους αιρετικούς ο εγωπαθής φανατισμός

Θέλω να αντικρούσω εκ των προτέρων την πιθανήν κατηγορίαν ότι είμαι φανατικός. Όχι. Ούτε φανατικός είμαι ούτε εμπαθής ούτε άκριτος, αφού δεν επιμένω εις κάτι ιδικόν μου, αλλ' εμμένω σταθερώς εις όσα εδίδαξεν ο Κύριος και Θεός ημών Ιησούς Χριστός, εις όσα εκήρυξαν οι Άγιοι Απόστολοι και εις όσα ανέπτυξαν οι Άγιοι και σοφοί Πατέρες της Εκκλησίας μας. Ο εγωπαθής φανατισμός υπάρχει εις τους αιρετικούς και αποστάτας, οι οποίοι εμμένουν και επιμένουν επί αιώνας εις τα ιδικά των αυθαίρετα και ανατρεπτικά της ορθής εις τον Χριστόν Πίστεως κατασκευάσματά των.

Παρέχω την διαβεβαίωσιν ότι ειλικρινώς αγαπώ όλους τους αδελφούς μου Παπικούς και Προτεστάντας. Ως τέκνα και δούλοι του αυτού ουρανίου Πατρός είμεθα όλοι αδελφοί. Εις τους χώρους αυτούς εγνώρισα πολλούς εξαιρετικούς ανθρώπους και με λυπεί πολύ το γεγονός ότι οι αδελφοί μου αυτοί είναι λίαν πεπλανημένοι εκκλησιαστικώς. Εκ της Πατερικής σοφίας μανθάνομεν ότι την αμαρτίαν πρέπει να μισώμεν και όχι τον αμαρτωλόν άνθρωπον. Την αίρεσιν μισώ και όχι τον αιρετικόν, δια τον οποίον προσεύχομαι να ανανήψη.

Η Ορθοδοξία είναι η πραγματική Εκκλησία

Ποιούμαι εκ βαθέων έκκλησιν προς όλους τους Παπικούς και Προτεστάντας να επιστρέψουν εκεί από όπου εξεκλαδίσθησαν. Ο κορμός του Χριστιανισμού είναι η Ορθοδοξία. Ο διακεκριμένος βυζαντινολόγος ιστορικός SirSt. Runciman προέβλεψεν ότι ο 21ος αιών θα είναι ο αιών της Ορθοδοξίας. Η τοιαύτη αντίληψις υπάρχει και εις πολλούς άλλους ξένους διανοουμένους. Η Ορθοδοξία είναι η πραγματική Εκκλησία του Χριστού. Αυτή η Εκκλησία δεν διηρέθη. Κατέχει την πλήρη και απόλυτον Αλήθειαν. Μέλη της Εκκλησίας αυτής απεστάτησαν. Όσοι υποστηρίζουν την θεωρίαν των κλάδων, δηλαδή ότι και η Ορθοδοξία εξεκλαδίσθη και συνεπώς κατέχει μόνον μέρος της Αληθείας, αυτοί διαψεύδουν τον Χριστόν, ο οποίος είπε δια την Εκκλησίαν ότι «πύλαιάδου ου κατισχύσουσιν αυτής» (Μτθ. ις18).

Δεν είναι πραγματικοί Χριστιανοί

Όλοι αυτοί οι πεπλανημένοι αδελφοί μας να προβληματισθούν εντόνως και να ανησυχήσουν σφοδρώς. Εν προσευχή, εν ταπεινώσει και εν μετανοία να συνειδητοποιήσουν και να αντιληφθούν, βοηθούμενοι από τον Θεόν, ότι δεν είναι πραγματικοί Χριστιανοί. Τούτο, ως εξετέθη ανωτέρω, δεν είναι προσωπική μου διαπίστωσις. Είναι διδασκαλία της Η ΟἰκουμενικῆςΣυνόδου και του Μεγάλου Αθανασίου. Εξάγεται δε τούτο και από άλλα Πατερικά κείμενα. Οι αδελφοί μας αυτοί να εξέλθουν εκ του σκότους της πλάνης και να εισέλθουν εις το ανέσπερον φως του Χριστού, το οποίον φωτίζει την Αλήθειαν της «Μιας Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας». Οι ηγέται αυτών φέρουν την πρώτηνευθύνην και αυτοί πρέπει πρώτον να συγκλονισθούν και να αφυπνισθούν από τον αιρετικόνλήθαργον. Επειδή όμως οι αιρεσιάρχαι αυτοί ηγέται δυσκόλως μετανοούν, οι ευρισκόμενοι μακράν της Αληθείας του Θεού και ακολουθούντες τους ηγέτας αυτούς να επιστρέψουν μεμονωμένως και καθ' ομάδας εκεί από όπου έγινεν η αποκοπή των. Τότε και οι εν λόγω ηγέται θα σκεφθούν με ωριμότητα και, εάν όχι όλοι, οι πολλοί θα επιστρέψουν και αυτοί. Βεβαίως δεν θα επιστρέψουν προς ικανοποίησιν ουδενός προσώπου η προσώπων, αλλά δια την αιώνιονσωτηρίαν των. Οι ενσυνείδητοι και αμετανόητοι αιρετικοί δεν θα γίνουν κληρονόμοι της ουρανίου Βασιλείας. Οι Παπικοί και Προτεστάνται δεν θα δυνηθούν ποτέ να υποστηρίξουν, μετά αποδεικτικού λόγου, ότι δεν είναι αιρετικοί και αρνηταί της Ιεράς Αποστολικής και Αγιοπατερικής Παραδόσεως.

Εφθάσαμεν εις τον θεοκατάρατον Οικουμενισμόν

Αδελφοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί, πιστά μέλη της Εκκλησίας του Χριστού, εδώ εφθάσαμεν κατόπιν πολλών δεκαετιών με τους ψευδοενωτικούς διαλόγους και με τους προδοτικούς συμβιβασμούς κορυφαίων εκκλησιαστικών παραγόντων. Εφθάσαμεν εις τον δαιμονικόν, θεοκατάρατον και τρισκατάρατονΟικουμενισμόν. Με την ύπουλονσυνισταμένην αυτήν εκ πολλών αιρέσεων και κακοδοξιών ήρχισε και συνεχίζεται η άμβλυνσις και αλλοίωσις του ορθοδόξου φρονήματος. Αυτό επεδίωξαν και επέτυχον εις ένα βαθμόν οι μακρυνθέντες από την ΟρθόδοξονΧριστιανικήνΑλήθειαν. Μετά από τόσους διαλόγους, συνέδρια και πολλάςάλλας κινήσεις δια την ψευδοένωσιν με τον Παπισμόν και τον Πρωτεσταντισμόν δεν παρετηρήθη διάθεσις επιστροφής ούτε ενός εκατοστού του μέτρου. Εφθάσαμεν ακόμη και ευρισκόμεθα εις την πορείαν προς την πανθρησκείαν, δια της οποίας επιδιώκεται η εξαφάνισις της Ορθοδοξίας. Η υποστήριξις του Οικουμενισμού, ακόμη και από ορθοδόξους εκκλησιαστικούς ηγέτας, συντομεύει την πορείαν αυτήν προς την πανθρησκείαν.

Η ψευδοαγία Σύνοδος

Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, παραδόξως και σκανδαλωδώς, η εν Κρήτη Σύνοδος , κατ’ ουσίαν, Προκαθημένων ορθοδόξων αυτοκεφάλων Εκκλησιών (Ιούνιος 2016) εχαρακτηρίσθη ως«αγία», ενώ εις την πραγματικότητα ήτο μία ψευδοαγίαΣύνοδος, διότι, όχι μόνον δεν κατεδίκασε την παναίρεσιν του Οικουμενισμού, αλλά ενίσχυσε τον Οικουμενισμόν με την παραδοχήν ότι ο κακόδοξος και αιρετικός Παπισμός, καθώς και όλαι αι παραφυάδες του ασχέτου προς τον πραγματικόν Χριστιανισμόν Προτεσταντισμού είναι «εκκλησίαι». Η Σύνοδος αυτή έπρεπε να αποφανθήαυθεντικώς ότι ο Παπισμός είναι εις συρφετός αιρέσεων και ο Προτεσταντισμός έχει αρνηθή τον πραγματικόνΧριστιανισμόν.

Επί τη ευκαιρία, δια την αμφιλεγομένην, αντιλεγομένην και σφοδρώς κατηγορουμένην αυτήν Σύνοδον, θέτω και το θέμα της μη δημοσιοποιήσεως, ως έχω αντιληφθή, του οικονομικού απολογισμού δαπανών οργανώσεως και λειτουργίας αυτής της Συνόδου. Επιβάλλεται να γνωστοποιηθούν τα εξής: Πόσον χρηματικόν ποσόν συνεκεντρώθη, από ποίας συγκεκριμέναςπηγάς προήλθε το ποσόν αυτό, πόσα χρήματα διετέθησαν, ποίον το υπόλοιπονχρηματικόν ποσόν και που διετέθη το υπόλοιπον αυτό ποσόν.

Να ισχύση η Πατερική αυστηρότης

Το καταχθόνιον σύνθημα ότι δεν είναι σημαντικαί αι διαφοραί μεταξύ της Ορθοδοξίας και των κακοδόξων και αιρετικών ομολογιών είναι εφεύρημα του Διαβόλου και δι' αυτό η σύγχρονος αντιαιρετική κριτική επιβάλλεται να γίνεται με την σχετικήν Πατερικήν αυστηρότητα. Ιδού δύο τοιαύτα παραδείγματα. Τον Πάπαν να καταράσθεείπεν ο ιερομάρτυς και εθνομάρτυς άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Ο δε άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς είπε και αυτός ότι εις την ιστορίαν του ανθρωπίνου Γένους υπάρχουν τρεις κυρίως πτώσεις: Του Αδάμ, του Ιούδα και του ΠΑΠΑ.

Ναι μεν εν αγάπη πρέπει να γίνεται ο έλεγχος των αιρετικών, αλλά μετά αυθεντικής παρρησίας και δυνάμεως πολλής. Ουδεμία συγκατάβασις εις τα της Πίστεως. Ως προς τους διαλόγους, η Ορθοδοξία δεν φοβείται τον οιονδήποτε διάλογον. Ο Θεός έκαμε διάλογον και με τον Διάβολον (οι πειρασμοί του Κυρίου, η περίπτωσις του Ιώβ κ.α.). Όμως, η Ορθοδοξία διαλέγεται, όχι ως αναζητούσα, αλλ' ως έχουσα και προβάλλουσα την πλήρη, ακεραίαν και ανόθευτον Θείαν Αλήθειαν της μοναδικής Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού.

http://aktines.blogspot.com