Εἶναι πολλοί κρυμμένοι, πού σᾶς ἀκολουθοῦν καί σᾶς ἐνισχύουν μέ τίς δικές τους προσευχές. Μοναχοί τῶν ὀρέων, δοσμένοι ὅλοι στόν Θεό, πού ἀγρυπνοῦν γιά σᾶς, πού σκέπτονται καί σᾶς πολύ καί σᾶς μελετοῦν καί μνημονεύουν, κι ἄς μή σᾶς μιλοῦν κι ἄς μή τούς εἴδατε, σιωπηλοί καί ἔγκλειστοι, ζῶντες καί κεκοιμημένοι, μέ ὑψωμένα τά χέρια, μέ γόνατα καί δάχτυλα πού ἔβγαλαν κάλους ἀπό τίς μετάνοιες, πού τήν ὀσφύ τους ἔχουν πάντα κυρτωμένη στόν Θεό τοῦ Ἐλέους, τῆς Ἀγάπης καί τῆς Συγγνώμης.
Γέρων
Μωυσής ο Αγιορείτης: Η μεγαλύτερη φιλανθρωπία είναι η προσευχή και ας μη το
καταλαβαίνουν οι άνθρωποι. Είναι η μεγαλύτερη ιεραποστολή κι ευεργεσία του κόσμου.
Τα πολλά λόγια δεν αναπαύουν. Η προσευχή για τους άλλους επηρεάζει θερμότερα. Η
αγάπη είναι αβίαστη και πάντα μια θυσία. Η αληθινή προσευχή δεν είναι ηδονική
ανάπαυλα, μα ορθοστασία, μα περπάτημα στις μύτες σε τεντωμένο σχοινί. Στην
αληθινή προσευχή δεν δίνουμε περίσσευμα του χρόνου, μα τις πιο καλές κι
αποδοτικές ώρες μας, τις κύριες ώρες της ημέρας, της ζωής μας.
Γέρων
Μωυσής ο Αγιορείτης: Η αγιότητα συχνότατα ανθεί στη φτώχεια, τη στέρηση, την
ασθένεια, την κατηγορία, τη συκοφαντία, την εξορία. Οι άγιοι δεν ήταν ιδιαίτερα
προοδευμένοι κι ευτυχισμένοι. Ας μην το λησμονάμε κι αυτό.