ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΒΑΣΙΛΑΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΒΑΣΙΛΑΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 20 Ιουνίου 2025

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΒΑΣΙΛΑΣ: ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΕΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΩΝ ΣΤΟΝ ΘΕΟ!

 Για την παράθεση εαυτών και αλλήλων στον Θεό
Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας 

Αφού προσευχηθούν για όλα, ο ιερεύς καλεί τους παρευρισκόμενους πιστούς να παραθέσουν τους εαυτούς των στον Θεό, λέγοντας: «Της παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα».

Αλλά δεν ανήκει σε όλους να παραθέτουν τον εαυτό τους στον Θεό. Διότι δεν αρκεί μόνο να το πει κανείς, πρέπει να συμφωνήσει και ο Θεός. Αυτό οπωσδήποτε απαιτεί παρρησία προς τον Θεό, και την παρρησία την προξενεί η καθαρή συνείδηση, όταν η καρδιά μας δε μας κατηγορεί (Α’ Ιω. 3:21), όταν φροντίζουμε τα του Θεού, όταν για χάρη της φροντίδας που έχουμε στα του Θεού καταφρονούμε τα δικά μας. Διότι τότε εμείς οι ίδιοι παραιτούμαστε από τη φροντίδα για τον εαυτό μας και την παραθέτουμε με ασφάλεια στον Θεό, με βέβαιη πίστη ότι θα δεχθεί την παρακαταθήκη του εαυτού μας και θα τη φυλάξει. Επειδή λοιπόν το πράγμα αυτό απαιτεί τόση σοφία και επιμέλεια, γι’ αυτό, άλλοτε μεν καλούμε σε βοήθεια την Παναγία Μητέρα του Θεού και όλη τη χορεία των Αγίων και έτσι κάνουμε την παράθεσή μας στον Θεό (διότι το ρήμα «μνημονεύσαντες» έχει τη σημασία του να καλέσουμε, να δεηθούμε)· άλλοτε δε, αφού ζητήσουμε πρωτύτερα «την ενότητα της πίστεως και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος», κατόπιν παραθέτουμε στον Θεό «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών». 

Τι είναι η ενότητα της πίστεως; «Ο δίψυχος άνθρωπος, λέγει, είναι ακατάστατος σε όλες του τις ενέργειες» (Ιακ. 1:8)· δίψυχο εννοεί τον αμφίβολο και σε όλα αβέβαιο. Ο τέτοιος άνθρωπος κλίνει και προς τις δύο πλευρές και προς καμιά δε βαδίζει σταθερά. Το αντίθετο από αυτό δηλώνει η ενότητα: το μόνιμο, το βέβαιο, το σταθερό. Πράγματι, αυτός που πιστεύει με βεβαιότητα κάτι, ένα γνωρίζει γι’ αυτό, ή ότι είναι, ή ότι δεν είναι. Ο αμφίβολος όμως γίνεται φανερός και από την ονομασία του ότι κλίνει και προς τα δύο. Αυτό είναι λοιπόν η ενότητα της πίστεως: κάτι το ακλόνητο, το απαλλαγμένο από κάθε αμφιβολία.

Η δε κοινωνία του Αγίου Πνεύματος σημαίνει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Και λέγεται κοινωνία διότι, αφού ο Κύριος γκρέμισε δια του σταυρού το μεσότοιχο του φραγμού (Εφ. 2:14) που υπήρχε ανάμεσα στον Θεό και σ’ εμάς, έπρεπε πλέον εκείνοι που ήταν πρωτύτερα χωρισμένοι και δεν είχαν τίποτε κοινό μεταξύ τους, να έρθουν σε επαφή και κοινωνία. Αυτό το πραγματοποίησε η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος επάνω στους Αποστόλους. Έκτοτε το άγιο βάπτισμα και όλη η πηγή των θείων χαρίτων ανοίχθηκε για τους ανθρώπους και, κατά τον μακάριο Πέτρο, γίναμε «κοινωνοί θείας φύσεως» (Β’ Πετρ. 1:4). 

Χρειάζονται λοιπόν και η βέβαιη πίστη και η βοήθεια του Αγίου Πνεύματος σ’ εκείνον που θέλει να παραθέσει καλώς τον εαυτό του στον Θεό. Και όχι μόνο τον εαυτό του ο καθένας, αλλά και “αλλήλους” να παραθέτουμε στον Θεό. Διότι πρέπει όχι μόνο το δικό του καλό να ζητεί ο καθένας, αλλά και το καλό των άλλων, σύμφωνα με το νόμο της αγάπης (Α’ Κορ. 10:24). 

Από το βιβλίο: Αγίου Νικολάου Καβάσιλα, Ερμηνεία της Θείας Λειτουργίας. Μετάφραση Αντ. Γαλίτη. Εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας, σελ. 59.

Σάββατο 20 Ιουνίου 2020

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΒΑΣΙΛΑΣ


Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας

Ο Άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1322 μ.Χ. και ήταν ανεψιός του Νείλου Καβάσιλα, ο οποίος χρημάτισε Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης. Το πατρικό του επώνυμο ήταν Χαμαετός, κράτησε όμως το μητρικό επώνυμο Καβάσιλας προφανώς λόγω της ισχυρής παρουσίας του Θείου του. Έκανε λαμπρές σπουδές ρητορικής, Θεολογίας, φιλοσοφίας και φυσικών επιστημών στη Θεσσαλονίκη και την Κωνσταντινούπολη. Για ένα διάστημα διετέλεσε σύμβουλος του Κατακουζινού ο οποίος στα τελευταία χρόνια της ζωής του, εκάρη μοναχός και διέμενε στην περιώνυμη Μονή των Μαγγάνων.

Ο Άγιος ασπάσθηκε τις απόψεις και ιδέες του Γρηγορίου Παλαμά για τον ανατολικό μυστικισμό και το ησυχαστικό πνεύμα. Υπήρξε πολυγραφότατος και πληθωρικός συγγραφέας αξιολογότατων Θεολογικών, ερμηνευτικών, λειτουργικών, ασκητικών και διδακτικών έργων, ως και περίφημων πανηγυρικών λόγων, επιστολών, επιγραμμάτων και κειμένων πολιτικού και κοινωνικού περιεχομένου.

Μετά από πολλές περιπέτειες για τις απόψεις του περί ορθοδόξου μοναχισμού και δη κατά των Βαρλαάμ και Ακινδύνου, εκοιμήθη ειρηνικά λίγο μετά το 1391 μ.Χ.. Η Αγιοκατάταξη του έγινε στις 19 Ιουλίου του 1983 μ.Χ. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου Νικολάου Καβάσιλα στις 20 Ιουνίου.

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2016

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΒΑΣΙΛΑΣ: Η ΚΛΙΜΑΚΑ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ!

Η ελάττωσις του κακού γεννά την αποχή από το κακό.
Η αποχή από το κακό είναι η αρχή της μετανοίας.
Η αρχή της μετανοίας είναι η αρχή της σωτηρίας.
Η αρχή της σωτηρίας είναι η καλή πρόθεσις.
Η καλή πρόθεσις γεννά τους κόπους.
Αρχή των κόπων είναι οι αρετές.
Η αρχή των αρετών είναι το άνθος της πνευματικής ζωής.
Το άνθος της αρετής είναι η αρχή της πνευματικής εργασίας.
Η πνευματική εργασία είναι τέκνο της αρετής και αυτής τέκνο η συνέχισις και συχνότης της εργασίας.
Καρπός και τέκνο της συνεχούς και επιμελούς εργασίας είναι η έξις: (η μόνιμη δηλαδή συνήθεια).
Τέκνο της έξεως είναι η ποίωσις (να γίνει δηλαδή η αρετή ένα με την ψυχή. Φυσική κατάστασίς της).
Η ποίωσις στο καλό γεννά το φόβο του Θεού.
Ο φόβος γεννά την τήρηση των εντολών – είτε των επουρανίων είτε των επιγείων.
Η τήρησις των εντολών είναι απόδειξις της αγάπης προς τον Θεόν.
Αρχή της αγάπης είναι το πλήθος της ταπεινώσεως.
Το πλήθος δε της ταπεινώσεως είναι θυγατέρα της απαθείας.
Η απόκτησις της απαθείας είναι η πληρότης της αγάπης, δηλαδή η πλήρης κατοίκησις του Θεού σε όσους έγιναν με την απάθεια «καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεό όψονται».
Η ιστορία είναι μια μακρόχρονη προεργασία τοκετού: εδώ κάτω υφαίνεται αργά το πνευματικό σώμα μας, όπως το φυσικό σώμα μέσα στον κόλπο της μητέρας.
Αντίθετα όμως απ’ ο,τι το παιδί μέσα στο μητρικό κόλπο, ο άνθρωπος στην πορεία του για τον εξαγνισμό, δέχεται πολλές αποκαλύψεις, για τη ζωή στην οποία πρόκειται να γεννηθεί.

Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας