ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.

Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2021

ΟΣΙΟΣ ΙΩΝΑΣ Ο ΛΕΡΙΟΣ

 
Όσιος Ιωνάς ο Λέριος
 
Από το «ΒΡΑΒΕΙΟΝ» της Ιεράς και Βασιλικής Μονής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Πάτμο, διαπιστώνουμε ότι πολλοί Λεροί τους πέντε προηγούμενους αιώνες άφησαν τη Λέρο και πήγαν στη Μονή της Πάτμου, δια να μονάσουν. Ένας από αυτούς ήταν και ο μοναχός Ιωνάς δια τον οποίον στο «ΒΡΑΒΕΙΟ» αναφέρονται:
«αφξα (1561) Φεβρουαρίου κη (28)
εφονεύθη εις την Λειψόν ο δούλος
του Θεού Ιωνάς μοναχός ο Λέριος».

Ατομικά για τον Οσιομάρτυρα αυτόν της Εκκλησίας δεν έχουμε συγκεκριμένες πληροφορίες. Όσα ακολουθούν προέρχονται από το βιβλίο του Αρχιμ. Νικηφόρου Κουμουνδούρου, εφημερίου των Λειψών «Μακαριστοί γέροντες και πέντε οσιομάρτυρες στη νήσο Λειψώ της Δωδεκανήσου». Οι Αγιες αυτές ψυχές ανεκυρήχθησαν οσιομάρτυρες από το Οικουμενικό Πατριαρχείο , εορτάζοντες και οι πέντε μαζί την Α’ Κυριακή μετά τη 10η Ιουλίου.
Ο Οσιομάρτυς Ιωνάς μαζί με άλλους ασκητές - αναχωρητές έφυγαν από το μοναστήρι της Πάτμου και έφθασαν στη νήσο Λειψώ το 1550 μ.Χ. Ζητούσαν να βρουν ένα τόπο που δεν θα τους ενοχλούσε ο κόσμος, που μόνοι θα υμνούσαν και θα συνομιλούσαν με το Θεό. Έτσι διάλεξαν ένα χώρο έρημο και αφιλόξενο για να εγκατασταθούν. Πρώτο τους μέλημα να χτισθεί ο ναός του Ησυχαστηρίου, ψηλά από τη θάλασσα σε δύσβατο σημείο, για το φόβο των πειρατών. Εκεί πάλεψαν με τους βράχους, για να φτιάξουν μονοπάτια, πάλεψαν με τη έλλειψη του νερού και της τροφής. Μα τι κι αν δεν είχαν τίποτα από αυτά; Είχαν και τους αρκούσε, η Χάρις του Θεού. Έφτιαξαν την Εκκλησία επ’ ονόματι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και μικρά κελιά για τους ίδιους.
Πότισαν τον άγονο χώρο του ασκηταριού περισσότερο με τον ιδρώτα τους και λιγότερο με το νερό. Σεβάστηκαν τη φύση, λάτρευσαν, εδόξασαν και υμνολόγησαν το Θεό, που επέτρεψε στο διάβολο να πειράζει τους ανθρώπους, αλλά έδωσε και στους ανθρώπους την δύναμη να τον νικούν. Έγιναν «άγγελοι τω βίω» ενώ ήταν «άνθρωποι τη φύσε » .Πολλοί από αυτούς θυσιάστηκαν για του Χριστού την πίστη την Αγία και της πατρίδας την ελευθερία.
Όσο ψηλά όμως και αν ήταν το ασκηταριό, το επισκέπτονταν με τις άγριες διαθέσεις τους οι πειρατές. Σε μια επιδρομή εφόνευσαν το μοναχό Ιωνά από τη Λέρο. Ήταν 28 Φεβρουαρίου του 1561 μ.Χ. Έτσι ο Μοναχός Ιωνάς έγινε νεομάρτυρας της Εκκλησίας μας.
Δεν ήταν ο μόνος. Πρίν από αυτόν το 1558 μ.Χ. είχαν φονεύσει το μοναχό Νεόφυτο τον Αμοργινό. Το 1609 μ.Χ. ο μοναχός Νεόφυτος ο Φαζός εφονεύθη από τους αγαρινούς με σκεπάρνι. Το 1635 μ.Χ. ο Πεκήρ Πασάς από δαρμό εφόνευσε το μοναχό Ιωνά τον Νισύριο και το 1696 μ.Χ. ο αναχωρητής μοναχός Παρθένιος εφονεύθη με καμάκι που του τρύπησε το λαιμό. Και οι πέντε αδικοσκοτωμένοι μακαριστοί γέροντες κηδεύτηκαν με δάκρυα από τους συνασκητές τους και τους θρήνησαν οι ευσεβείς Λειψώτες και οι συμπατριώτες τους. Και όλοι μας τους διατηρούμε στη μνήμη μας με ευγνωμοσύνη και σεβασμό θεωρώντας τους καταξιωμένους οσιομάρτυρες. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 28 Φεβρουαρίου.
 
http://www.saint.gr

ΟΣΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ

Όσιος Βασίλειος ο Ομολογητής
 
Ο Όσιος Βασίλειος ο Ομολογητής, έζησε και έδρασε επί αυτοκρατορίας Λέοντα Γ' του Ισαύρου (717 - 741 μ.Χ.) του εικονομάχου.
Από μικρή ηλικία ο Βασίλειος εγκατέλειψε τη κοσμική ζωή για να αφιερωθεί στη διδασκαλία του Ευαγγελίου και την άσκηση. Αρχικά ζούσε σε κάποιο ερημητήριο τρέφοντας το πνεύμα του και την ψυχή του με τα δώρα της πίστεως και της αγάπης. Έγινε μαθητής και υποτακτικός του Οσίου Προκοπίου του Δεκαπολίτου. Όταν όμως οι περιστάσεις τον κάλεσαν, ανταποκρίθηκε με θαυμαστή προθυμία και υπερασπίσθηκε την Ορθοδοξία με θάρρος και παρρησία. Διώχθηκε σκληρά, για την άκαμπτη αντίστασή του και τη θαρραλέα συνηγορία υπέρ της ορθοδοξίας. Φυλακίστηκε και υπέστη πολλά βασανιστήρια.
Όταν πέθανε ο τύραννος Λέων, ο Όσιος Βασίλειος αφέθηκε ελεύθερος και επανήλθε στο ασκητήριό του για να συνεχίσει τους μοναχικούς τους αγώνες.
Μέγας αγωνιστής της Εκκλησίας, στρατευόταν συνεχώς για την ενίσχυση της ορθόδοξης πίστης, για τη διαφώτιση των αιρετικών, για τη στερέωση των πιστών και τη μετάνοια των αμαρτωλών. Έτσι οσιακά αγωνιζόμενος εκοιμήθη εν ειρήνη. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 28 Φεβρουαρίου.
 
http://www.saint.gr 

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2021

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ: ΤΑ ΓΥΜΝΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΠΕΙΘΟΥΝ ΟΣΟΥΣ ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΝ, ΟΤΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΑ ΓΗΙΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ!

Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος: Τα γυμνά κόκκαλα πείθουν όσους τα βλέπουν ότι τίποτε από τα γήινα δεν είναι δικό μας. 

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ: ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΕΩΡΟΥΣΑ ΤΟΣΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΟΣΟ ΤΟ ΝΑ ΝΕΚΡΩΣΩ ΤΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ!

Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος: Μου φαινόταν ότι τίποτε δεν άξιζε τόσο όσο το να νεκρώσω τις αισθήσεις, μακριά από το σαρκικό και κοσμικό φρόνημα, και αφού στραφώ στον εαυτό μου, να μην με αγγίζει κανένα ανθρώπινο, παρά μόνο να συνομιλώ με τον Θεό, να ζω υπέρ τα δρώμενα, να ζω τις θείες αποκαλύψεις, να γίνομαι πράγματι έσοπτρο ακηλίδωτο του Θεού, λαμβάνοντας φως από το φως, και από σκοτεινός να φωτίζομαι, συγκομίζοντας ήδη από την παρούσα ζωή τους καρπούς των ελπιζομένων μελλόντων αγαθών, αφήνοντας την γη και συναναστρεφόμενος τους αγγέλους.

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ: ΣΤΙΣ ΣΥΜΦΟΡΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ!

Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος: Στις συμφορές των άλλων να βλέπουμε τις δικές μας και να δανείζουμε στον Θεό την ευσπλαχνία, τη στιγμή που έχουμε οι ίδιοι ανάγκη από ευσπλαχνία. 

Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2021

ΑΓΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ Η ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΑ

Αγία Φωτεινή η Μεγαλομάρτυς η Σαμαρείτιδα 

Η Αγία Μεγαλομάρτυς Φωτεινή καταγόταν από την Σαμαρειτική πόλη Σιχάρ . Τις πρώτες πληροφορίες για την Αγία τις βρίσκουμε στο Δ΄ κεφάλαιο του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου (Δ' 1 - 38).

Κάθε μεσημέρι πήγαινε έξω από την πόλη, στο πηγάδι το λεγόμενο του Ιακώβ, και εγέμιζε την στάμνα της. Εκεί, μια ημέρα, συνάντησε τον Ιησού Χριστό, ο Οποίος εφανέρωσε σ' αυτήν όλη τη ζωή της. Ο Κύριος είπε στην Αγία, ότι Αυτός είναι « τό ὕδωρ τό ζῶν», δηλαδή η αστείρευτη πηγή του Αγίου Πνεύματος. Αυτό το «πνευματικό ὕδωρ» έδωσε ο Κύριος στη Σαμαρείτιδα, η οποία εβαπτίσθηκε Χριστιανή μεταξύ των πρώτων γυναικών της Σαμάρειας και ονομάσθηκε Φωτεινή.

Από τότε αφιέρωσε τον εαυτό της στη διάδοση του Ευαγγελίου στην Αφρική και στη Ρώμη. Εκεί έλαβε και μαρτυρικό θάνατο από τον αυτοκράτορα Νέρωνα (54 - 68), όταν αυτός έμαθε ότι η Αγία Φωτεινή έκανε Χριστιανές τη θυγατέρα του Δομνίνα και μερικές δούλες της. Μαζί με την Αγία Φωτεινή εμαρτύρησαν οι υιοί της και οι πέντε αδελφές της.

Η Κάρα της Αγίας βρίσκεται στην Ιερά Μονή Γρηγορίου Αγίου Όρους. Ένας εκ των ποδών και μία ωμοπλάτη της Αγίας βρίσκονται στην Ιερά Μονή Ιβήρων Αγίου Όρους. Μία ωλένη με σάρκα της Αγίας βρίσκεται στην Ιερά Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους. Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας βρίσκονται στίς Μονές Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων, Γηρομερίου Φιλιατών, Νταού Πεντέλης και Κύκκου Κύπρου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της Αγίας Φωτεινής στις 26 Φεβρουαρίου. 

http://www.saint.gr

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2021

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ: ΛΑΜΠΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ Ο ΕΥΣΕΒΗΣ ΒΙΟΣ!

Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος: Λάμπει περισσότερο από τα αστέρια ο ευσεβής βίος.

ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: Ο ΘΥΜΟΣ ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΓΗ!

Μέγας Αθανάσιος: Ο θυμός διαφέρει από την οργή. Θυμός μεν είναι η οργή σε κατάσταση εκρηκτική, ενώ η οργή είναι η διάθεση να προκαλέσεις λύπη σε εκείνον που σε λύπησε.  

ΜΕΓΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟΝ, ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΘΟΣ!

Άγιος Αντώνιος: Ο ἄνθρωπος ποὺ γνωρίζει τὸν Θεόν, εἶναι ἀγαθὸς κι ἂν δὲν εἶναι ἀγαθός, τίποτα δὲν γνωρίζει, οὔτε θὰ μάθει ποτὲ τίποτα. Διότι τὸ ἀγαθὸν εἶναι τρόπος γνώσεως τοῦ Θεοῦ.

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2021

Α' ΚΑΙ Β' ΕΥΡΕΣΗ ΤΙΜΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ, ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

 


Α' και Β' Εύρεση Τιμίας κεφαλής του Αγίου Προφήτου, 
Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννη
 
Όταν αποκεφαλίσθηκε από τον Ηρώδη ο Αγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, η τιμία κεφαλή αυτού τοποθετήθηκε μέσα σε αγγείο από όστρακο και κρύφθηκε στην κατοικία του Ηρώδη. Μετά από πολλά χρόνια, ο Αγιος Ιωάννης φανερώθηκε στο όνειρο δύο μοναχών, οι οποίοι είχαν αναχωρήσει για τα Ιεροσόλυμα με σκοπό να προσκυνήσουν το τάφο του Κυρίου, αγγέλλοντας σε αυτούς που βρίσκεται η τιμία κεφαλή του. Κι εκείνοι, αφού την βρήκαν, την είχαν με τιμές. Από αυτούς την παρέλαβε κάποιος κεραμεύς και την μετέφερε στην πόλη των Εμεσηνών. Όταν όμως πέθανε την κληροδότησε στην αδελφή του. Και από τότε διαδοχικά περιήλθε σε πολλούς, για να καταλήξει στα χέρια κάποιου ιερομονάχου αρειανού που ονομαζόταν Ευστάθιος και εφύλαξε την τιμία κάρα σε σπήλαιο. Από εκεί, μεταφέρθηκε επί Ουάλεντος (364 - 378 μ.Χ.), στο Παντείχιον της Βιθυνίας μέχρι που ο Θεοδόσιος ο Μέγας (379 - 395 μ.Χ.) ανεκόμισε αυτή στο Έβδομο της Κωνσταντινουπόλεως, όπου ανέγειρε μέγα και περικαλλέστατο ναό.
Βεβαίως, περί της ευρέσεως της τιμίας κεφαλής του Προδρόμου υπάρχουν και άλλες αντιφατικές παραδόσεις. Κατ' άλλη εκδοχή η τιμία κάρα βρέθηκε στην Έμεσα το 458 μ.Χ., επί βασιλείας Λέοντος Α΄ (457 - 474 μ.Χ.), ενώ άλλοι δέχονται ότι αυτή βρέθηκε το 760 μ.Χ. και μεταφέρθηκε στο ναό του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στην Έμεσα. Από εκεί μετακομίσθηκε στην Κωνσταντινούπολη, επί βασιλείας Μιχαήλ Γ΄ (842 - 867 μ.Χ.) και πατριαρχίας Ιγνατίου.
Περί των ιερών λειψάνων του Τιμίου Προδρόμου βρίσκουμε ειδήσεις και σε διαφόρους χρονογράφους. Ο Ζωναράς αναφέρει ότι το 968 μ.Χ. ο Νικηφόρος Φωκάς βρήκε στην Έδεσσα της Μεσοποταμίας «βόστρυχον τοῦ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου αἵματι περφυμένον», που μετακόμισε στην Κωνσταντινούπολη. Πέντε δε χρόνια νωρίτερα κόμισε στην Κωνσταντινούπολη από τη Βέροια της Συρίας, περί τον Απρίλιο του 963 μ.Χ., μέρος του ιματίου του Τιμίου Προδρόμου. Σύμφωνα με άλλη μαρτυρία ο Νικηφόρος Φωκάς βρήκε στην Κρήτη «τὸ ἔνδυμα τοῦ Προφήτου ἐκ τριχῶν καμήλου τυγχάνον καὶ περὶ τὸν τράχηλον ἠμαγμένον».
Η Σύναξη της ευρέσεως της Τιμίας Κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου ετελείτο στο Προφητείο του, που βρισκόταν στην τοποθεσία την ονομαζομένη Φωρακίου.
 
http://www.saint.gr

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2021

Ι.Μ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ: ΧΩΡΙΣ ΘΕΟ ΟΛΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Ο ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ!

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 22a Φεβρουαρίου 2021
 
ΧΩΡΙΣ ΘΕΟ ΟΛΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Ο ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ!
 
Ο αθεϊσμός είναι η πλέον χειρότερη μορφή του παραλογισμού, παρά το γεγονός ότι θέλει να παρουσιάζεται από τους αθεϊστές, ως συνεπής ορθολογισμός, αποδεχόμενος μόνον ό,τι είναι σύμφωνο με την λογική και την επιστημονική έρευνα. Ο μεγάλος χριστιανός λογοτέχνης Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι είχε πει πως «χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται», για να ορίσει όχι απλά τον παραλογισμό του αθεϊσμού, αλλά και τη δαιμονική του προέλευση και ενέργεια. Το Γραφείο μας αναγκάστηκε πολλές φορές σε προηγούμενες δημοσιεύσεις μας, να ασχοληθεί με την αθεΐα και να καταδείξει μεταξύ άλλων, ότι αυτή δεν αποτελεί απλώς και μόνον άρνηση της υπάρξεως του Θεού, άρνηση κάθε μορφής δογματισμού και κάθε μεταφυσικής αναγωγής του ανθρώπου σε ένα υπέρτατο όν, αλλά ότι συνιστά εν τέλει μια ιδιότυπη «θρησκεία», η οποία όμως εμπερικλείει στο εσώτατο είναι της  ένα πλήθος αντιφάσεων, που οδηγούν στην απόλυτη άρνηση της λογικής.     
  
Αντίθετα  η Ορθόδοξη Εκκλησία μας αφ’ ενός μεν δεν απορρίπτει την λογική, διότι αυτή είναι χρήσιμη και αναγκαία προκειμένου να μας οδηγήσει σε μια εισαγωγική πίστη ως προς την ύπαρξη του Θεού, αφ’ ετέρου όμως γνωρίζει τα όριά της, πέραν των οποίων επακολουθεί η άμεση εμπειρία, όχι μόνον της υπάρξεως και παρουσίας του Θεού, αλλά και η ένωση του ανθρώπου με τον Θεό, διά των ακτίστων και μεθεκτών ενεργειών της Θείας Χάριτος. Αυτή μας ανυψώνει πέρα από τα κτιστά και ορατά και μας καθιστά κοινωνούς του αγίου Τριαδικού Θεού. Μ’ άλλα λόγια η Ορθόδοξη Εκκλησία μας προσφέρει σε κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο και τις λογικές αποδείξεις περί της υπάρξεως του Θεού, αλλά και την εμπειρική και βιωματική γνώση του αγίου Τριαδικού Θεού. Ο μέγας και κορυφαίος Πατήρ της Εκκλησίας μας, ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός στο θεοφώτιστο έργο του «Έκδοσις ακριβής της Ορθοδόξου πίστεως», στο κεφάλαιο με τίτλο: «Απόδειξις ότι έστι Θεός», (βλ. Ε.Π.Ε. Πατερικαί Εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς», τομ. 1, σελ. 60-64), παραθέτει πλήθος λογικών αποδείξεων για την ύπαρξη του Θεού. Επίσης ο εξ’ ίσου μεγάλος Πατέρας της Εκκλησίας μας άγιος Αθανάσιος παρατηρεί σχετικά ότι: «Έστι και από των φαινομένων την περί Θεού γνώσιν καταλαβείν, της κτίσεως ώσπερ γράμμασι διά της τάξεως και αρμονίας τον εαυτής δεσπότην και ποιητήν σημαινούσης και βοώσης». «Ούτω γαρ διεκόσμησε την κτίσιν, ώστε και μη ορώμενον αυτόν τη φύσει όμως εκ των έργων γνωρίζεσθαι», (βλ. Μ. Αθανασίου, «Κατά ελλήνων», 34,35, PG 25,68 & «Kατά Αρειανών», λόγος ΙΙ, 32, PG 26,216). Ο μέγας απόστολος των Εθνών Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του αναλύει και εξηγεί, πως ο άνθρωπος χρησιμοποιώντας την λογική και τις αισθήσεις του, μπορεί να αναχθεί, όχι μόνον στην περί Θεού γνώση και ύπαρξη, αλλά επί πλέον να αποκτήσει μια αμυδρή εικόνα της άπειρης δύναμης και σοφίας Του: «διότι το γνωστόν του Θεού φανερόν εστιν εν αυτοίς· ο γαρ Θεός αυτοίς εφανέρωσε. τα γαρ αόρατα αυτού από κτίσεως κόσμου τοις ποιήμασι νοούμενα καθοράται, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και θειότης», (1,19-20).  Την ίδια αυτή μεγάλη αλήθεια επισημαίνει και ο ψαλμωδός: «Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού, ποίησιν δε χειρών αυτού αναγγέλλει το στερέωμα», (18,1).
Ο αθεϊσμός δεν περιορίζεται μόνο στο χώρο της μεταφυσικής, προσπαθώντας να σβήσει την πίστη στο Θεό και να εξαφανίσει κάθε μορφή θρησκείας από τη ζωή των ανθρώπων. Επεκτείνεται σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής, επιχειρώντας να αλλάξει και τον τρόπο ζωής των ανθρώπων. Κατόρθωσε να κατασκευάσει έναν νέο τύπο ανθρώπου, χωρίς αισθήματα, βίαιο, εκδικητικό, άτεγκτο στις παρανοϊκές ιδέες του, έτοιμο να διαπράξει και το πλέον ειδεχθή εγκλήματα στο όνομα της «κοινωνικής προόδου», όπως την «ευαγγελίζεται». Στην πραγματικότητα όμως μας οδήγησε σε ένα πισωγύρισμα στον πρωτογονισμό και τη βαρβαρότητα. Αδιάψευστοι μάρτυρες αυτής της φρικτής πραγματικότητος αποτελούν οι ανείπωτες βιαιότητες και τα εκατομμύρια εγκλήματα των  Γάλλων επαναστατών κατά την Γαλλική Επανάσταση του 1789, αλλά και τα αιματοβαμμένα αθεϊστικά μαρξιστικά καθεστώτα, που κυριάρχησαν κατά την Ρωσική Επανάσταση του 1917. Ωστόσο παρά την παταγώδη χρεωκοπία του, ιδίως μετά την κατάρρευση της μαρξιστικής – αθεϊστικής κοσμοθεωρίας στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενώσεως, δεν παύει να προσπαθεί να κάνει αισθητή την παρουσία του στην σύγχρονη κοινωνία με δημοσιεύματα που εισηγούνται «τολμηρές κοινωνικές προτάσεις» για την δήθεν «πρόοδο της κοινωνίας» και την «απελευθέρωσή της από τα χριστιανικά δεσμά του παρελθόντος».
Μια τέτοια «τολμηρή πρόταση» έκαμε πρόσφατα ο γνωστός άγγλος επαγγελματίας αθεϊστής Richard Dawkins, ο οποίος έγινε γνωστός παγκοσμίως  με το βιβλίο του: «Η Περί Θεού Αυταπάτη». Αφού πίστεψε ότι «κατέρριψε» την πίστη στο Θεό, και «ξεμπέρδεψε» μαζί Του, προσφέροντας «ύψιστη υπηρεσία στην ανθρωπότητα» (!!!), έρχεται τώρα να μας προτείνει μια άλλη «ύψιστη υπηρεσία», να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε, ένα άλλο χριστιανικό ταμπού, την απέχθεια βρώσης ανθρωπίνου κρέατος! Μας προτείνει να γίνουμε κανίβαλοι! Δείτε την απίστευτη και ανατριχιαστική είδηση: «Ο επαγγελματίας αθεϊστής Richard Dawkins (γνωστός από το βιβλίο “Η περί Θεού αυταπάτη“), μας προτείνει ότι η καλλιέργεια και η κατανάλωση ανθρώπινου “κρέατος” θα μπορούσε να βοηθήσει την κοινωνία να ξεπεράσει το “ταμπού” της ενάντια στον κανιβαλισμό.... Σχολιάζοντας ένα άρθρο από της βρετανικής Independent, το οποίο αναδεικνύει τα οφέλη του “καθαρού κρέατος” που παράγεται στο εργαστήριο, ο Dawkins έγραψε στο tweeter ότι ίσως κάτι παρόμοιο θα μπορούσε να γίνει με ανθρώπινη σάρκα που θα βοηθούσε τη δυτική κουλτούρα να αποβάλει ένα άλλο παράλογο υπόλοιπο από τις αναχρονιστικές χριστιανικές της ρίζες. Ο Dawkins δήλωσε ότι η κατανάλωση ανθρώπινου κρέατος που παράγεται από εργαστήριο θα αποτελέσει μια “ενδιαφέρουσα δοκιμαστική περίπτωση για την ηθική των επακόλουθων παραγόντων σε σχέση με την αντίδραση μπλιαχ”, η οποία εμποδίζει τους ανθρώπους να κάνουν πράγματα μόνο και μόνο επειδή φαίνονται ηθικά αποτροπιαστικά» (Ιστ. https://apagoreuetai-group.blogspot.com/)!
Ο εν λόγω αθεϊστής, εκμεταλλευόμενος την, εξ ίσου ανατριχιαστική, είδηση περί παραγωγής «κρέατος» στα εργαστήρια από βλαστοκύτταρα ζώων, έκαμε ένα βήμα παραπέρα. Σύμφωνα με το δημοσίευμα: «Ο Richard Dawkins προτείνει να πάει η διαδικασία ένα βήμα παραπέρα και να παραχθεί ανθρώπινο “κρέας”, το οποίο πιθανότατα θα προέρχεται επίσης από βλαστοκύτταρα…. Ως απόλυτος υλιστής ο Dawkins αρνείται την ύπαρξη του οτιδήποτε δεν μπορεί να μετρηθεί από την επιστήμη και ως εκ τούτου δεν υπάρχουν γι’ αυτόν μεταφυσικοί και ηθικοί φραγμοί. Πάντως, προς το παρόν, καλό είναι οι προσκεκλημένοι σε δείπνο στο σπίτι του, να επιλέξουν μια θέση κοντά στην πόρτα, σε περίπτωση που ο οικοδεσπότης τους αποφασίσει να αλλάξει το μενού»! Ο κανιβαλισμός εθεωρείτο ως μια πράξη αποτρόπαια και καταδικαστέα από τους πανάρχαιους κώδικες ηθικής όλων των προχριστιανικών λαών, αλλά και από όλες τις μεταχριστιανικές κοινωνίες. Το ότι έχει δαιμονική προέλευση, αποδεικνύεται από τις μυθολογικές διηγήσεις, σύμφωνα με τις οποίες άνθρωποι, με δαιμονικό φρόνημα, ασκούσαν τον κανιβαλισμό για θρησκευτικούς λόγους. Δυστυχώς στις τραγικές ημέρες μας δεν είναι σπάνιο φαινόμενο. Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις φρικτών εγκληματικών ενεργειών με ανθρωποθυσίες και κανιβαλισμούς στο χώρο του αποκρυφισμού και κύρια του σατανισμού.
Περαίνοντας, επισημαίνουμε ότι η πρόταση για βρώση ανθρώπινης σάρκας, από τον κ. Richard Dawkins, αποδεικνύει πόσο αντιανθρώπινο και μισάνθρωπο σύστημα είναι ο αθεϊσμός, αλλά και την εφιαλτική κοινωνία, την οποία οραματίζεται. Δεν γνωρίζουμε αν ο σύγχρονος αποστατημένος και αλλοτριωμένος πνευματικά και ηθικά κόσμος υιοθετήσει την «τολμηρή πρόταση» του κ. Dawkins, να γίνει κανίβαλος!!! Άλλωστε, όπως έχει γίνει γνωστό, υπάρχει ήδη κάποιο είδος κανιβαλισμού. Πολλές βιομηχανίες τροφίμων και φαρμάκων σήμερα παρασκευάζουν φαρμακευτικά σκευάσματα και βελτιωτικά τροφών, χρησιμοποιώντας έμβρυα εκτρώσεων. Η πρόταση για βρώση ανθρώπινης σάρκας, από τον κ. Richard Dawkins, επιβεβαιώνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την κλασική διαπίστωση του μεγάλου Φιοντόρ Ντοστογιέβσκι: «χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται», ακόμα και ο φρικώδης κανιβαλισμός!
 
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

ΑΓΙΟΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

 Άγιος Πολύκαρπος, Επίσκοπος Σμύρνης
 
Ο Άγιος Πολύκαρπος γεννήθηκε περί το 80 μ.Χ. από ευσεβείς και φιλόθεους γονείς, τον Παγκράτιο και τη Θεοδώρα, που είχαν εγκλειστεί στη φυλακή για την πίστη του Χριστού, και βαπτίσθηκε Χριστιανός σε νεαρή ηλικία. Υπήρξε μαζί με τον Άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο μαθητής του Ευαγγελιστή Ιωάννη. Λίγο πριν αναχωρήσει από τον πρόσκαιρο αυτό βίο ο Άγιος Βουκόλος, Επίσκοπος Σμύρνης, χειροτόνησε μετά των Αγίων Αποστόλων, ως διάδοχό του, τον Άγιο Πολύκαρπο και μετά κοιμήθηκε με ειρήνη.

Ο Άγιος παρακολούθησε με αγωνία και προσευχή τη σύλληψη του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου, Επισκόπου Αντιοχείας και τα μαρτύρια αυτού. Η αγάπη του προς τον θεοφόρο Πατέρα μαρτυρείται και από την Επιστολή την οποία έγραψε προς τους Φιλιππησίους. Σε αυτή την επιστολή τους συγχαίρει για την φιλοξενία, την οποία παρείχαν στον Άγιο Ιγνάτιο, όταν αυτός διήλθε από την πόλη τους. Το κείμενο αυτό του Αγίου Πολυκάρπου διακρίνεται για τον αποστολικό, θεολογικό και ποιμαντικό χαρακτήρα του.
Ο Άγιος Πολύκαρπος, διακρινόταν για την σωφροσύνη, τη θεολογική κατάρτιση και την αφοσίωση στη διδασκαλία του Ευαγγελίου, καθώς μιλούσε πάντα σύμφωνα με τις Γραφές. Ήταν ο γνησιότατος εκπρόσωπος της αποστολικής διδασκαλίας σε όλες τις Εκκλησίες της Ασίας. Ο Άγιος Ειρηναίος παρέχει την πληροφορία ότι ο Άγιος Πολύκαρπος μετέστρεψε πολλούς από τις αιρέσεις του Βαλεντίνου και του Μαρκίωνος στην Εκκλησία του Θεού. Διηγείται μάλιστα και ένα επεισόδιο αναφερόμενο στη στάση του Αγίου Πολυκάρπου έναντι του Μαρκίωνος. Όταν ο αιρεσιάρχης αυτός τον πλησίασε κάποτε και του απηύθυνε την παράκληση: «ἐπεγίνωσκε ἠμᾶς», δηλαδή αναγνώρισέ μας, ο Άγιος απάντησε: «ἐπιγινώσκω, ἐπιγινώσκω σὲ τὸν πρωτότοκον τοῦ Σατανᾶ».
Ένα άλλο επεισόδιο ανάγεται στη γεροντική ηλικία του Αγίου Πολυκάρπου. Όπως είναι γνωστό, οι Εκκλησίες της Μικράς Ασίας εόρταζαν το Πάσχα στις 14 του μηνός Νισσάν, σε οποιαδήποτε ημέρα και αν τύχαινε αυτό. Αντίθετα οι άλλες Εκκλησίες δεν εόρταζαν καθόλου το Πάσχα, αλλά αρκούνταν στον εβδομαδιαίο κατά Κυριακή εορτασμό της Αναστάσεως, τονίζοντας ασφαλώς περισσότερο τον εορτασμό της πρώτης Κυριακής μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας. Επειδή λόγω της διαφοράς αυτής η Εκκλησία της Ρώμης τηρούσε αυστηρή στάση έναντι των Μικρασιατών, ο Άγιος Πολύκαρπος αναγκάσθηκε να μεταβεί στη Ρώμη, για να διευθετήσει το ζήτημα και άλλα δευτερεύοντα θέματα, με τον Επίσκοπο Ρώμης Ανίκητο.
Μετά την επιστροφή του από την Ρώμη, υπέργηρος πλέον, συνέχισε την αποστολική δράση του με τόση επιτυχία, ώστε προκάλεσε την οργή των ειδωλολατρών. Αυτή η προδιάθεση ήταν φυσικό να προκαλέσει το μαρτύριό του, που ακολούθησε την εξής πορεία. Ο Κόιντος, ζηλωτής Χριστιανός, ο οποίος ήλθε στη Σμύρνη από τη Φρυγία, παρακίνησε ομάδα Φιλαδελφέων Χριστιανών να προσέλθουν στον ανθύπατο Στάτιο Κοδράτο, για να δηλώσουν σε αυτόν την ιδιότητά τους και την πίστη τους στον Χριστό, πράγμα το οποίο φυσικά προοιώνιζε θάνατο. Τελικά μαρτύρησαν όλοι, εκτός από τον Κόιντο, ο οποίος δειλιάσας την τελευταία στιγμή, θυσίασε στα είδωλα. Ο όχλος, αν και θαύμασε την γενναιότητα των Μαρτύρων, απαιτούσε να εκτελεσθούν οι «άθεοι» και να αναζητηθεί ο Άγιος Πολύκαρπος, ο οποίος πιεζόμενος από τους Χριστιανούς είχε αναχωρήσει σε κάποιο αγρόκτημα. Τελικά ο Άγιος συνελήφθη το έτος 167 μ.Χ. και οδηγήθηκε ενώπιον του ανθυπάτου.
Ο γηραιός Επίσκοπος δεν ταράχθηκε. Το πρόσωπό του ήταν γαλήνιο και λαμπερό. Ο αστυνόμος Ηρώδης και ο πατέρας του Νικήτας προσπάθησαν να πείσουν τον Άγιο να αρνηθεί τον Χριστό. Ο Άγιος όμως, με πνευματική ανδρεία απάντησε ότι υπηρετεί τον Χριστό επί 86 έτη χωρίς καθόλου να Τον εγκαταλείψει. Πως μπορούσε λοιπόν τώρα να Τον βλασφημήσει και να Τον αρνηθεί; Ο ανθύπατος τότε διέταξε να τον ρίξουν στην φωτιά. Ο Γέρων Πολύκαρπος αποδύθηκε μόνος τα ιμάτιά του και περίμενε προσευχόμενος λέγοντας: «Κύριε, ὁ Θεὸς ὁ Παντοκράτωρ, ὁ τοῦ ἀγαπητοῦ καὶ εὐλογητοῦ παιδός Σου Ἰησοῦ Χριστοῦ Πατήρ, δι’ Οὐ τὴν περὶ Σοῦ ἐπίγνωσιν εἰλήφαμεν, ὁ Θεὸς τῶν ἀγγέλων καὶ δυνάμεων, καὶ πάσης τῆς κτίσεως, καὶ παντὸς τοῦ γένους τῶν δικαίων, οἱ ζώσιν ἐνώπιόν Σου, εὐλογῶ Σε, ὅτι ἠξίωσας μὲ ἧς ἡμέρας καὶ ὥρας ταύτης τοῦ λαβεῖν μὲ μέρος ἐν ἀριθμῷ τῶν μαρτύρων Σου, ἐν τῷ ποτηρίῳ τοῦ Χριστοῦ Σου, εἰς ἀνάστασιν ζωῆς αἰωνίου, ψυχῆς τε καὶ σώματος, ἐν ἀφθαρσίᾳ Πνεύματος Ἁγίου, ἐν οἲς προσδεχθείην ἐνώπιόν Σου σήμερον ἐν θυσίᾳ πίονι καὶ προσδεκτή, καθὼς προητοίμασας καὶ προσεφανέρωσας καὶ ἐπλήρωσας ὁ ἀφευδὴς καὶ ἀληθινὸς Θεός. Διὰ τοῦτο καὶ περὶ πάντων αἰνῶ Σε, εὐλογῶ Σε, δοξάζω Σε, σὺν τῷ αἰωνίῳ καὶ ἐπουρανίω Ἰησοῦ Χριστό....».
Η φωτιά σχημάτισε γύρω από το σώμα του Αγίου Πολυκάρπου καμάρα χωρίς να τον αγγίζει. Τότε στρατιώτης εκτελεστής τελείωσε τον Άγιο Μάρτυρα διά του ξίφους. Έπειτα το Ιερό λείψανο ρίφθηκε στην φωτιά, οι δε πιστοί συνέλεξαν τα ιερά λείψανα αυτού.
Η Σύναξη του Αγίου Πολυκάρπου ετελείτο στη Μεγάλη Εκκλησία. Η Κάρα του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Προυσού Ευρυτανίας. Η δεξιά του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Παν. Αμπελακιωτίσσης Ναυπάκτου. Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκεται στο Ναό του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων Βενετίας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου Πολυκάρπου στις 23 Φεβρουαρίου.

ΑΓΙΟΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ, Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

Άγιος Πολύκαρπος, Επίσκοπος Σμύρνης 

Ο Άγιος Πολύκαρπος γεννήθηκε περί το 80 μ.Χ. από ευσεβείς και φιλόθεους γονείς, τον Παγκράτιο και τη Θεοδώρα, που είχαν εγκλειστεί στη φυλακή για την πίστη του Χριστού, και βαπτίσθηκε Χριστιανός σε νεαρή ηλικία. Υπήρξε μαζί με τον Άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο μαθητής του Ευαγγελιστή Ιωάννη. Λίγο πριν αναχωρήσει από τον πρόσκαιρο αυτό βίο ο Άγιος Βουκόλος, Επίσκοπος Σμύρνης, χειροτόνησε μετά των Αγίων Αποστόλων, ως διάδοχό του, τον Άγιο Πολύκαρπο και μετά κοιμήθηκε με ειρήνη.

Ο Άγιος παρακολούθησε με αγωνία και προσευχή τη σύλληψη του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου, Επισκόπου Αντιοχείας και τα μαρτύρια αυτού. Η αγάπη του προς τον θεοφόρο Πατέρα μαρτυρείται και από την Επιστολή την οποία έγραψε προς τους Φιλιππησίους. Σε αυτή την επιστολή τους συγχαίρει για την φιλοξενία, την οποία παρείχαν στον Άγιο Ιγνάτιο, όταν αυτός διήλθε από την πόλη τους. Το κείμενο αυτό του Αγίου Πολυκάρπου διακρίνεται για τον αποστολικό, θεολογικό και ποιμαντικό χαρακτήρα του.

Ο Άγιος Πολύκαρπος, διακρινόταν για την σωφροσύνη, τη θεολογική κατάρτιση και την αφοσίωση στη διδασκαλία του Ευαγγελίου, καθώς μιλούσε πάντα σύμφωνα με τις Γραφές. Ήταν ο γνησιότατος εκπρόσωπος της αποστολικής διδασκαλίας σε όλες τις Εκκλησίες της Ασίας. Ο Άγιος Ειρηναίος παρέχει την πληροφορία ότι ο Άγιος Πολύκαρπος μετέστρεψε πολλούς από τις αιρέσεις του Βαλεντίνου και του Μαρκίωνος στην Εκκλησία του Θεού. Διηγείται μάλιστα και ένα επεισόδιο αναφερόμενο στη στάση του Αγίου Πολυκάρπου έναντι του Μαρκίωνος. Όταν ο αιρεσιάρχης αυτός τον πλησίασε κάποτε και του απηύθυνε την παράκληση: «ἐπεγίνωσκε ἠμᾶς», δηλαδή αναγνώρισέ μας, ο Άγιος απάντησε: «ἐπιγινώσκω, ἐπιγινώσκω σὲ τὸν πρωτότοκον τοῦ Σατανᾶ».

Ένα άλλο επεισόδιο ανάγεται στη γεροντική ηλικία του Αγίου Πολυκάρπου. Όπως είναι γνωστό, οι Εκκλησίες της Μικράς Ασίας εόρταζαν το Πάσχα στις 14 του μηνός Νισσάν, σε οποιαδήποτε ημέρα και αν τύχαινε αυτό. Αντίθετα οι άλλες Εκκλησίες δεν εόρταζαν καθόλου το Πάσχα, αλλά αρκούνταν στον εβδομαδιαίο κατά Κυριακή εορτασμό της Αναστάσεως, τονίζοντας ασφαλώς περισσότερο τον εορτασμό της πρώτης Κυριακής μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας. Επειδή λόγω της διαφοράς αυτής η Εκκλησία της Ρώμης τηρούσε αυστηρή στάση έναντι των Μικρασιατών, ο Άγιος Πολύκαρπος αναγκάσθηκε να μεταβεί στη Ρώμη, για να διευθετήσει το ζήτημα και άλλα δευτερεύοντα θέματα, με τον Επίσκοπο Ρώμης Ανίκητο.

Μετά την επιστροφή του από την Ρώμη, υπέργηρος πλέον, συνέχισε την αποστολική δράση του με τόση επιτυχία, ώστε προκάλεσε την οργή των ειδωλολατρών. Αυτή η προδιάθεση ήταν φυσικό να προκαλέσει το μαρτύριό του, που ακολούθησε την εξής πορεία. Ο Κόιντος, ζηλωτής Χριστιανός, ο οποίος ήλθε στη Σμύρνη από τη Φρυγία, παρακίνησε ομάδα Φιλαδελφέων Χριστιανών να προσέλθουν στον ανθύπατο Στάτιο Κοδράτο, για να δηλώσουν σε αυτόν την ιδιότητά τους και την πίστη τους στον Χριστό, πράγμα το οποίο φυσικά προοιώνιζε θάνατο. Τελικά μαρτύρησαν όλοι, εκτός από τον Κόιντο, ο οποίος δειλιάσας την τελευταία στιγμή, θυσίασε στα είδωλα. Ο όχλος, αν και θαύμασε την γενναιότητα των Μαρτύρων, απαιτούσε να εκτελεσθούν οι «άθεοι» και να αναζητηθεί ο Άγιος Πολύκαρπος, ο οποίος πιεζόμενος από τους Χριστιανούς είχε αναχωρήσει σε κάποιο αγρόκτημα. Τελικά ο Άγιος συνελήφθη το έτος 167 μ.Χ. και οδηγήθηκε ενώπιον του ανθυπάτου.

Ο γηραιός Επίσκοπος δεν ταράχθηκε. Το πρόσωπό του ήταν γαλήνιο και λαμπερό. Ο αστυνόμος Ηρώδης και ο πατέρας του Νικήτας προσπάθησαν να πείσουν τον Άγιο να αρνηθεί τον Χριστό. Ο Άγιος όμως, με πνευματική ανδρεία απάντησε ότι υπηρετεί τον Χριστό επί 86 έτη χωρίς καθόλου να Τον εγκαταλείψει. Πως μπορούσε λοιπόν τώρα να Τον βλασφημήσει και να Τον αρνηθεί; Ο ανθύπατος τότε διέταξε να τον ρίξουν στην φωτιά. Ο Γέρων Πολύκαρπος αποδύθηκε μόνος τα ιμάτιά του και περίμενε προσευχόμενος λέγοντας: «Κύριε, ὁ Θεὸς ὁ Παντοκράτωρ, ὁ τοῦ ἀγαπητοῦ καὶ εὐλογητοῦ παιδός Σου Ἰησοῦ Χριστοῦ Πατήρ, δι’ Οὐ τὴν περὶ Σοῦ ἐπίγνωσιν εἰλήφαμεν, ὁ Θεὸς τῶν ἀγγέλων καὶ δυνάμεων, καὶ πάσης τῆς κτίσεως, καὶ παντὸς τοῦ γένους τῶν δικαίων, οἱ ζώσιν ἐνώπιόν Σου, εὐλογῶ Σε, ὅτι ἠξίωσας μὲ ἧς ἡμέρας καὶ ὥρας ταύτης τοῦ λαβεῖν μὲ μέρος ἐν ἀριθμῷ τῶν μαρτύρων Σου, ἐν τῷ ποτηρίῳ τοῦ Χριστοῦ Σου, εἰς ἀνάστασιν ζωῆς αἰωνίου, ψυχῆς τε καὶ σώματος, ἐν ἀφθαρσίᾳ Πνεύματος Ἁγίου, ἐν οἲς προσδεχθείην ἐνώπιόν Σου σήμερον ἐν θυσίᾳ πίονι καὶ προσδεκτή, καθὼς προητοίμασας καὶ προσεφανέρωσας καὶ ἐπλήρωσας ὁ ἀφευδὴς καὶ ἀληθινὸς Θεός. Διὰ τοῦτο καὶ περὶ πάντων αἰνῶ Σε, εὐλογῶ Σε, δοξάζω Σε, σὺν τῷ αἰωνίῳ καὶ ἐπουρανίω Ἰησοῦ Χριστό....».

Η φωτιά σχημάτισε γύρω από το σώμα του Αγίου Πολυκάρπου καμάρα χωρίς να τον αγγίζει. Τότε στρατιώτης εκτελεστής τελείωσε τον Άγιο Μάρτυρα διά του ξίφους. Έπειτα το Ιερό λείψανο ρίφθηκε στην φωτιά, οι δε πιστοί συνέλεξαν τα ιερά λείψανα αυτού.

Η Σύναξη του Αγίου Πολυκάρπου ετελείτο στη Μεγάλη Εκκλησία. Η Κάρα του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Προυσού Ευρυτανίας. Η δεξιά του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Παν. Αμπελακιωτίσσης Ναυπάκτου. Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκεται στο Ναό του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων Βενετίας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 23 Φεβρουαρίου.
 

https://www.saint.gr

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2021

ΟΣΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ Ο ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ: Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΟ ΝΟΥ ΜΑΣ!

 


ΟΣΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ Ο ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ: Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΟΛΟΤΑΧΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ!

ΟΣΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ Ο ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ: ΔΑΜΑΣΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΔΑΜΑΣΕΙΣ ΟΛΑ ΣΟΥ ΤΑ ΜΕΛΗ!

Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης: Δάμασε τήν γλώσσα σου καί θά δαμάσεις ὅλα σου τά μέλη. Τό μεγαλύτερο καί ἰσχυρότερο ἀπό ὅλα τά γήινα μέλη εἶναι ἡ γλώσσα, γιατί δύσκολα συγκρατεῖται. 

Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2021

ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ: ΜΗΝ ΑΝΟΙΓΕΙΣ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ!

Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ: Μήν ανοίγεις το στόμα σου και την καρδιά σου στον καθένα, στους χίλιους ο ένας θα σε καταλάβει! 

ΟΣΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ: ΑΣ ΑΓΑΠΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ: Ἂς ἀγαπήσουμε τὴν ταπεινοφροσύνη, γιὰ νὰ δοῦμε τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ, γιατὶ ὅπου στάζει ἡ ταπεινοφροσύνη, ἐκεῖ ἀναβλύζει ἡ θεϊκή δόξα.

Χωρίς τὸ φῶς, ὅλα εἶναι σκοτεινά. Καὶ χωρίς τὴν ταπεινοφροσύνη, τίποτα δὲν ὑπάρχει μέσα στὸν ἄνθρωπο, παρὰ μόνο σκοτάδι. 

ΟΣΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ: ΟΠΟΙΟΣ ΜΕΤΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΩΝ ΑΧΡΑΝΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΘΑ ΣΩΘΕΙ!

Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ: Όποιος μεταλαμβάνει των Αχράντων Μυστηρίων θα σωθεί. Όποιος δεν μεταλαμβάνει δεν νομίζω ότι θα σωθεί. (Αυτός που κοινωνεί θα σωθεί, αλλά όποιος δεν κοινωνεί, νομίζω πως όχι.) 

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2021

ΑΓΙΟΣ ΑΡΧΙΠΠΟΣ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Άγιος Άρχιππος ο Απόστολος
 
Ο Άγιος Άρχιππος καταγόταν από τις Κολοσσαίς, όπου τον γνώρισε και τον έφερε στην πίστη του Χριστού ο Απόστολος Παύλος. Ο δε ζήλος και η όλη του προθυμία και ευσέβεια, γρήγορα ανέδειξαν τον μαθητή Άρχιππο και συστρατιώτη του ενδόξου διδασκάλου του, όπως χαρακτηριστικά τον ονομάζει ο Απόστολος Παύλος στην προς Φιλήμονα επιστολή του. Τον Άρχιππο αναφέρει επίσης και στην προς Κολοσσαείς επιστολή του.
Κατά την εκτέλεση της θείας αποστολής του, ο Άρχιππος, συνελήφθη με διαταγή του έπαρχου Ανδροκλέους. Αφού αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα, τον γύμνωσαν και τον έχωσαν μέχρι τη μέση σ' ένα λάκκο. Επειδή όμως ο Άρχιππος συνέχιζε με μεγάλη φωνή να ομολογεί το Χριστό, τότε τον κέντησαν με βελόνες, μπρος, πίσω, στο λαιμό, τις μασχάλες, τις πλευρές, τα μάτια, τα αυτιά, το στόμα και το κεφάλι. Αλλά και πάλι ο Άρχιππος επέμενε να ομολογεί το Χριστό. Ο Ιησούς ήταν η προσευχή και ο ύμνος του. Πυκνός και βαρύς λιθοβολισμός τότε, έδωσε τέλος στη ζωή του. Και στο στεφάνι του αποστόλου του προστέθηκε και το στεφάνι του μάρτυρα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αποστόλου Άρχιππου στις 19 Φεβρουαρίου. Εορτάζει επίσης και στις 22 Νοεμβρίου μαζί με τους Αγίους Φιλήμονα και Απφίας.
 
http://www.saint.gr 

ΑΓΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗ Η ΑΘΗΝΑΙΑ

Αγία Φιλοθέη η Αθηναία

Η Αγία Φιλοθέη γεννήθηκε το έτος 1522 μ.Χ. στην τουρκοκρατούμενη τότε Αθήνα. Οι ευσεβείς γονείς της ονομάζονταν Άγγελος και Συρίγα Μπενιζέλου. Η μητέρα της ήταν στείρα και απέκτησε την Αγία μετά από θερμή και συνεχή προσευχή.

Ο Κύριος που ικανοποιεί το θέλημα εκείνων που Τον σέβονται και Τον αγαπούν, άκουσε την δέησή της. Και πράγματι, μια ημέρα η Συρίγα μπήκε κατά την συνήθειά της στο ναό της Θεοτόκου για να προσευχηθεί και από τον κόπο της έντονης και επίμονης προσευχής την πήρε για λίγο ο ύπνος. Τότε ακριβώς είδε ένα θαυμαστό όραμα. Ένα φως ισχυρό και λαμπρό βγήκε από την εικόνα της Θεομήτορος και εισήλθε στην κοιλιά της. Έτσι ξύπνησε αμέσως και έκρινε ότι το όραμα αυτό σήμαινε στην ικανοποίηση του αιτήματός της. Έτσι κι έγινε. Ύστερα από λίγο καιρό η Συρίγα έμεινε έγκυος και έφερε στον κόσμο τη μονάκριβη θυγατέρα της.

Μαζί με την Χριστιανική ανατροφή, έδωσαν στην μοναχοκόρη τους και κάθε δυνατή, για την εποχή εκείνη, μόρφωση. Έτσι η Ρηγούλα (ή Ρεβούλα, δηλαδή Παρασκευούλα), αυτό ήταν το όνομά της προτού γίνει μοναχή, όσο αύξανε κατά την σωματική ηλικία, τόσο προέκοπτε και κατά την ψυχή, όπως λέει το συναξάρι της.

Σε ηλικία 14 χρονών, οι γονείς της την πάντρεψαν, παρά την θέλησή της, με έναν από τους άρχοντες της Αθήνας. Αργότερα, αφού πέθαναν οι γονείς και ο σύζυγός της, ήρθε η ώρα να πραγματοποιήσει ένα μεγάλο πόθο της. Αφιερώνεται εξ ολοκλήρου στον Χριστό, γίνεται μοναχή και παίρνει το όνομα Φιλοθέη.

Κατ' αρχήν, ύστερα από εντολή του Αγίου Ανδρέα του Πρωτόκλητου, τον οποίο είδε σε όραμα, οικοδόμησε ένα γυναικείο μοναστήρι με αρκετά κελιά, στο οποίο και έδωσε το όνομα του Αγίου για να τον τιμήσει. Στο μοναστήρι πρόσθεσε και άλλα αναγκαία οικοδομήματα και εκτάσεις και το προικοδότησε με μετόχια και υποστατικά, που υπερεπαρκούσαν για τη διατροφή και συντήρηση των μοναζουσών.

Το μοναστήρι αυτό του Αγίου Ανδρέα σωζόταν στην Αθήνα, με τη Χάρη του Θεού, επί πολλά έτη μετά την κοίμηση της Αγίας και ήταν πλουτισμένο, όχι μόνο με υποστατικά και διάφορα μετόχια, αλλά και με πολυειδή χρυσοΰφαντα ιερατικά άμφια και σκεύη, απαραίτητα για τις ετήσιες ιερές τελετές και αγρυπνίες. Προπαντός όμως το μοναστήρι σεμνυνόταν και εγκαλλωπιζόταν με το θησαυρό του τιμίου και αγίου λειψάνου της Αγίας, το οποίο ήταν αποθησαυρισμένο και αποτεθειμένο στο δεξιό μέρος του Ιερού Βήματος, όπου και το ασπάζονταν με ευλάβεια όλοι οι Χριστιανοί. Το τίμιο λείψανο της Αγίας σκορπούσε ευωδία, γεγονός που αποτελούσε εμφανή μαρτυρία και απόδειξη της αγιότητας αυτής.

Το παράδειγμά της, λοιπόν, να αφιερωθεί στον Χριστό, το ακολουθούν και άλλες νέες. Σε λίγο διάστημα, η μονή έφθασε να έχει διακόσιες αδελφές. Η μονή της Οσίας Φιλοθέης γίνεται πραγματικό λιμάνι. Εκεί βρίσκουν προστασία όλοι οι ταλαιπωρημένοι από την σκλαβιά. Εκεί οι άρρωστοι βρίσκουν θεραπεία, οι πεινασμένοι τροφή, οι γέροντες στήριγμα και τα ορφανά στοργή.

Η Οσία, παρά τις αντιδράσεις των Τούρκων, οικοδομεί διάφορα φιλανθρωπικά ιδρύματα, νοσηλευτήρια, ορφανοτροφεία, «σχολεῖα διὰ τοὺς παίδας τῶν Ἀθηναίων, διὰ ν’ ἀνοίξη τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν πρὸς τὴν παράδοσιν καὶ τὴν δόξαν τῶν προγόνων των». Πρωτοστατεί σε όλα αυτά τα έργα η ηγουμένη Φιλοθέη. Διδάσκει με τα λόγια και με τη ζωή της. Στηρίζει τους πονεμένους σκλάβους με την προσευχή της. Ιδιαίτερες είναι οι φροντίδες της για να σώσει από τον εξισλαμισμό ή την αρπαγή των Τούρκων τις νέες Ελληνίδες. Το έργο της, κατά βάση εθνικό και θρησκευτικό, ξεπέρασε τα όρια της Αθήνας και έγινε γνωστό σε όλη την Ελλάδα. Αδιαφιλονίκητη ιστορική επιβεβαίωση για το έργο αυτό παρέχει η αλληλογραφία της Φιλοθέης με τη Γερουσία της Βενετίας (1583 μ.Χ.), από την οποία ζητούσε οικονομική βοήθεια.

Η όλη όμως δράση της Αγίας Φιλοθέης εξαγρίωσε κάποτε τους Τούρκους. Κάποια στιγμή την συλλαμβάνουν και εκείνη με πνευματική ανδρεία ομολογεί: «Εγώ διψώ να υπομείνω διάφορα είδη βασανιστηρίων για το όνομα του Χριστού, τον οποίο λατρεύω και προσκυνώ με όλη μου την ψυχή και την καρδιά, ως Θεό αληθινό και άνθρωπο τέλειο και θα σας χρωστάω μεγάλη ευγνωμοσύνη αν μπορείτε μια ώρα πρωτύτερα να με στείλετε προς Αυτόν με το στεφάνι του μαρτυρίου». Ύστερα από την ηρωική αυτή απάντηση προς τους κατακτητές, όλοι πίστευαν ότι η πανευτυχής και φερώνυμη Φιλοθέη εντός ολίγου θα ετελειούτο διά του μαρτυρικού θανάτου. Όμως, κατά θεία βούληση, την τελευταία σχεδόν στιγμή πρόφθασαν κάποιοι Χριστιανοί και καταπράυναν τον ηγεμόνα με διάφορους τρόπους. Έτσι πέτυχαν να ελευθερώσουν την Αγία.

Αφεθείσα πλέον ελεύθερη, η Αγία Φιλοθέη, επέστρεψε αναίμακτη στο μοναστήρι της, όπως επί Μεγάλου Κωνσταντίνου ο μυροβλύτης Νικόλαος και πολλούς αιώνες αργότερα ο Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Φρόντιζε δε, όχι μόνο για τη σωτηρία της δικής της ψυχής αλλά και των άλλων, αφού τους μεν ενάρετους τους στερέωνε στην αρετή, τους δε αμαρτωλούς τους βελτίωνε ηθικά και τους οδηγούσε στη μετάνοια. Και αποκλειστικά για το σκοπό αυτό πέρασε στη νήσο Τζια (Κέα), όπου προ πολλού είχε οικοδομήσει μετόχι, για να αποστέλλει εκεί τις μοναχές εκείνες που φοβούνταν για διαφόρους λόγους να διαμένουν στην Αθήνα. Στην Τζια έμεινε αρκετό χρόνο και κατήχησε θεαρέστως τις ασκούμενες αδελφές στην ακριβή τήρηση των κανόνων της μοναστικής ζωής. Μόλις τελείωσε το έργο της εκεί, επέστρεψε και πάλι στην Αθήνα.

Έτσι λοιπόν, η Αγία Φιλοθέη, αφού έφθασε στην τελειότητα και στην πράξη και στην θεωρία, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα, από τα οποία, προς απόδειξη του θαυματουργικού της χαρίσματος, θα μνημονεύσουμε ένα μόνο, το ακόλουθο: Ζούσε στην εποχή της ένας νέος, ποιμένας προβάτων, ο οποίος από πολύ μικρός είχε συνηθίσει στις κλεψιές και στις ραδιουργίες. Ο νέος αυτός, κατά παραχώρηση του Θεού, κυριεύθηκε από τον Σατανά. Εξ αιτίας τούτου περιφερόταν στα βουνά και στις σπηλιές γυμνός και τετραχηλισμένος, θέαμα όντως ελεεινό. Πολλές φορές, όταν συνερχόταν από την τρέλα, στην οποία τον είχε οδηγήσει ο Σατανάς, σύχναζε στα γύρω μοναστήρια για να βρει θεραπεία στην ασθένειά του. Δεν μπορούσε όμως να πετύχει τίποτε. Κάποιοι, που τον ευσπλαγχνίστηκαν, τον οδήγησαν στην Αγία Φιλοθέη η οποία, ύστερα από πολύ και εκτενή προσευχή τον λύτρωσε από εκείνη τη διαβολική μάστιγα. Έπειτα, αφού το νουθέτησε αρκετά, τον εισήγαγε και στην τάξη των μοναχών. Και έτσι ο νέος εκείνος, αφού εκάρη μοναχός, πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του με μετάνοια και άσκηση, θαυμαζόμενος απ' όλους.

Μάταια οι Τούρκοι προσπαθούν να ανακόψουν την δράση της. Ώσπου μια νύχτα, στις 2 Οκτωβρίου του έτους 1588 μ.Χ., πήγαν στο μονύδριο που είχαν οικοδομήσει στα Πατήσια (έτυχε τότε να εορτάζεται η μνήμη του αγίου ιερομάρτυρος Διονυσίου του Αρεοπαγίτου και η Αγία μαζί με τις άλλες αδελφές βρίσκονταν στον ιερό ναό επιτελώντας ολονύκτια αγρυπνία) και πέντε από αυτούς ανέβηκαν στον εξωτερικό τοίχο και πήδησαν μέσα στην αυλή. Στην συνέχεια εισέβαλαν στο ναό, όπου άρπαξαν την Αγία και την μαστίγωσαν με μανία και βαναυσότητα και την εγκαταλείπουν ημιθανή έξω από τη μονή της.

Έξω από το ναό, στα δεξιά της εισόδου του, σώζεται η κολώνα, όπου η Φιλοθέη δέθηκε και μαστιγώθηκε. Οι μοναχές της την μετέφεραν στην κρύπτη της στην Καλογρέζα. Εκεί η Φιλοθέη υποκύπτει στα τραύματά της στις 19 Φεβρουαρίου 1589 μ.Χ.

Είκοσι ημέρες μετά από την κοίμηση της Αγίας, ο τάφος της ευωδίαζε. Ακόμη, όταν μετά από ένα έτος έγινε η ανακομιδή, το τίμιο λείψανό της βρέθηκε σώο και ακέραιο. Επιπλέον ήταν γεμάτο με ευωδιαστό μύρο, τρανή και λαμπρή απόδειξη της θεάρεστης και ενάρετης πολιτείας της, προς δόξα και αίνο του Θεού και καύχημα της πίστεώς μας. Το ιερό λείψανό της βρίσκεται σήμερα στον Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών. Στο μνήμα της απάνω βρεθήκανε γραμμένα τούτα τα λόγια: «Φιλοθέης υπό σήμα τόδ' αγνής κεύθει σώμα, ψυχήν δ' εν μακάρων θήκετο Yψιμέδων». Ένας δάκτυλος της Αγίας βρίσκεται στην ομώνυμη Μονή Εκάλης Αττικής.

H Φιλοθέη ανακηρύχθηκε αγία επί Oικουμενικού Πατριάρχου Mατθαίου B΄ (1595 - 1600 μ.Χ.). Ο Nεόφυτος ο μητροπολίτης Aθηνών, αφού εξήτασε και ερεύνησε τα κατά τον βίον και το μαρτύριον της οσίας, σύνταξε αναφορά στο Πατριαρχείο μαζί με τους επισκόπους Kορίνθου και Θηβών και με τους προκρίτους της Aθήνας για να τάξει την οσία Φιλοθέη στους χορούς των αγίων. Σ' αυτό το συνοδικό έγγραφο είναι γραμμένα και τούτα: «Eπειδή εδηλώθη ασφαλώς ότι το θειότατον σώμα της οσιωτάτης Φιλοθέης ευωδίας πεπληρωμένον εστί και μύρον διηνεκώς εκχείται, αλλά και τοις προσιούσι τε ασθενέσι τε και θεραπείας δεομένοις την ίασιν δίδωσι... τούτου χάριν έδοξε ημίν τε και πάση τη ιερά Συνόδω των καθευρεθέντων ενταύθα αρχιερέων συγγραφήναι και ταύτην εν τω χορώ των οσίων και αγίων γυναικών, ώστε κατ' έτος τιμάσθαι και πανηγυρίζεσθαι». Tην Aκολουθία της την έγραψε κάποιος σοφός και ευλαβής άνθρωπος που ονομαζόταν Iέραξ. Aνάμεσα στα ωραία εγκώμια είναι και τούτο: «Δαυΐδ γαρ το πράον έσχες και Σολομώντος, σεμνή, την σοφίαν, Σαμψών την ανδρείαν, και Aβραάμ το φιλόξενον, υπομονήν τε Iώβ, του Προδρόμου δε θείαν άσκησιν...». Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της Αγίας Φιλοθέης στις 19 Φεβρουαρίου.

http://www.saint.gr

ΑΓΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗ Η ΑΘΗΝΑΙΑ

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2021

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: ΝΑ ΕΞΕΤΑΖΕΙΣ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑΣ!

Μέγας Βασίλειος: Να εξετάζεις την εργασία κάθε ημέρας, σύγκρινέ την με την προηγούμενη εργασία και βιάσου να βελτιωθείς. Να προοδεύεις στις αρετές, ώστε να πλησιάζεις την ζωή των αγγέλων! 

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΕΣΘΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΘΛΙΨΕΙΣ!

Μέγας Βασίλειος: Να μην απογοητεύεσθε από τις θλίψεις.
 
Γι΄ αυτό σας παρακαλούμε να μην απογοητεύεσθε από τις θλίψεις, αλλά να ανανεώνεσθε στην αγάπη προς τον Θεό και καθημερινά να αυξάνετε τον ζήλο σας, γνωρίζοντας ότι πρέπει νά διασωθεί το υπόλειμμα της ευσεβείας, το οποίο ερχόμενος ο Κύριος θα βρει στη γη. 

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: ΣΠΑΝΙΖΟΥΝ ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!

Μέγας Βασίλειος: Σπανίζουν οι πνευματικοί άνθρωποι. Πραγματικά τίποτε δεν είναι τόσο σπάνιο σήμερα, όσο η συνάντηση ενός πνευματικού αδελφού και ο ειρηνικός λόγος και η πνευματική επικοινωνία!

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: ΤΟΣΟΥΣ ΑΔΙΚΕΙΣ, ΟΣΟΥΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙΣ!

Μέγας Βασίλειος: Το ψωμί που φυλάς στην αποθήκη σου είναι του φτωχού. Τα ρούχα που κρατάς κρυμμένα στην αποθήκη σου είναι του γυμνού. Τα υποδήματα που σαπίζουν αχρησιμοποίητα είναι του ξυπόλυτου. Τα χρήματα που κρύβεις βαθιά στη γη είναι του φτωχού. Λοιπόν, τόσους αδικείς, όσους θα μπορούσες να βοηθήσεις και το αρνήθηκες. Β.Ε.Π.Ε.Σ. σ. 64-65

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2021

ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΤΗΡΩΝ

 Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων καταγόταν από το χωριό Αμάσεια στη Μαύρη Θάλασσα, που ονομαζόταν Χουμιαλά, και έζησε κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.), Γαλερίου (305 - 311 μ.Χ.) και Μαξιμίνου (305 - 312 μ.Χ.). Ονομάζεται Τήρων, διότι κατετάγη στο στράτευμα των Τηρώνων, δηλαδή των νεοσυλλέκτων, διοικούμενο υπό του πραιπόσιτου Βρίγκα.

Διαβλήθηκε στον πραιπόσιτο ως Χριστιανός και εκλήθηκε σε εξέταση. Εκεί ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό χωρίς δισταγμό. Ο διοικητής Βρίγκας δεν θέλησε να προχωρήσει στην σύλληψη και τιμωρία του Αγίου Θεοδώρου, αλλά τον άφησε να σκεφτεί και να του απαντήσει λίγο αργότερα. Πίστευε ότι ο Θεόδωρος θα άλλαζε και θα θυσίαζε στα είδωλα. Ο Μεγαλομάρτυς όχι μόνο παρέμεινε αδιάσειστος στην πίστη του, αλλά έκαψε και το ναό της μητέρας των θεών Ρέας μετά του ειδώλου αυτής. Αμέσως τότε συνελήφθη και ρίχτηκε από τους ειδωλολάτρες σε πυρακτωμένη κάμινο, όπου και ετελειώθηκε μαρτυρικά.
Η Σύναξη του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Θεοδώρου του Τήρωνος ετελείτο στο αγιότατο Μαρτύριό του, το οποίο βρισκόταν στην περιοχή του Φωρακίου ή Σφωρακίου, το Σάββατο της Α' εβδομάδος των Νηστειών, δηλαδή την ημέρα που ο Άγιος έκανε το θαύμα των κολλύβων σώζοντας τον ορθόδοξο λαό από τα μιασμένα ειδωλόθυτα, τα οποία επρόκειτο από άγνοια να φάει.
Στην Αγιογραφία, ο Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων εμφανίζεται σε τεσσάρων ειδών μορφές. Είτε μόνος με στρατιωτική στολή, είτε αντιμετωπίζοντας ένα φίδι-δράκο και μαζί με τον Άγιο Θεόδωρο τον Στρατηλάτη όρθιοι ή πάνω σε άλογα. Πάντα φέρει στρατιωτική στολή. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου Θεοδώρου στις 17 Φεβρουαρίου.

ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΤΗΡΩΝ


Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2021

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: ΟΛΗ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ!

Μέγας Βασίλειος: Όλη η ζωή μας ας είναι καιρός προσευχής. 

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: ΕΑΝ ΜΑΣ ΔΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΡΟΝΤΑ ΔΥΣΑΡΕΣΤΑ ΜΕ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ!

Μέγας Βασίλειος: Εάν μας δει ο Θεός να δεχόμαστε τα παρόντα δυσάρεστα με ευγνωμοσύνη, ή θα απομακρύνει τα λυπηρά, ή θα μας αμείψει με τα μεγάλα στεφάνια της υπομονής. 

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: ΕΞΕΤΑΣΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ, ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ!

Μέγας Βασίλειος: Εξέτασε τον εαυτό σου, ποιος είσαι. Γνώρισε τη φύση σου, ότι δηλαδή το μεν σώμα είναι θνητό, η δε ψυχή σου αθάνατη. Μη ζητάς υπεροχή, αλλά να αναγνωρίζεις της ισότητας της φύσης και να αγαπάς, να είσαι ισότιμος προς εκείνους που φαίνονται ότι υστερούν κάπως απέναντί σου.

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: ΟΙ ΛΥΠΕΣ ΦΑΝΕΡΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΓΝΗΣΙΑ ΨΥΧΗ, ΟΠΩΣ Η ΦΩΤΙΑ ΤΟ ΚΑΘΑΡΟ ΧΡΥΣΑΦΙ!

Μέγας Βασίλειος: Τον μεν Κυβερνήτη δοκιμάζει και σκληραγωγεί η τρικυμία, τον αθλητή το στάδιο, τον στρατηγό το στρατόπεδο, τον γενναιόκαρδο η συμφορά, τον δε Χριστιανό η δοκιμασία.  Και οι λύπες δοκιμάζουν την ψυχή, όπως η φωτιά δοκιμάζει τον χρυσό.  Είσαι πτωχός; Μη καταλαμβάνεσαι από αθυμία, διότι η υπερβολική κατήφεια γίνεται αιτία της αμαρτίας.

Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2021

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: Ο ΚΟΛΑΚΑΣ ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΕΙ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΓΥΡΩ ΤΟΥ!

Μέγας Βασίλειος: Όπως το χταπόδι προσαρμόζει το χρώμα του στο χρώμα του περιβάλλοντος, έτσι και ο κόλακας προσαρμόζει τη γνώμη του στη σκέψη των ανθρώπων γύρω του. 

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: ΤΕΛΕΙΟΤΑΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΟΝΟΜΑΖΩ ΑΥΤΗΝ, ΟΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ Η ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ!

Μέγας Βασίλειος: Τελειότατη κοινωνία ονομάζω αυτήν, όπου έχει καταργηθεί η ιδιοκτησία, έχουν εκλείψει οι προσωπικές διαφορές και έχουν εξαφανιστεί οι έριδες και οι φιλονικίες. Είναι η κοινωνία, όπου όλα είναι κοινά, οι ψυχές, οι γνώμες, τα σώματα, και όλα εκείνα με τα οποία τρέφονται τα σώματα. Κοινός είναι ο Θεός, κοινή η ευσέβεια, κοινή η σωτηρία, κοινά τα αγωνίσματα, κοινοί οι πόνοι, κοινά τα στεφάνια της δόξας. Οι πολλοί ένας είναι και αυτός ο ένας δεν υπάρχει μόνος του, αλλά ζει μέσα στους πολλούς.
 
(Ασκητικές Διατάξεις, Β.Ε.Π.Ε.Σ. τόμ. 57 σσ. 42-43, 1).