Γιατί και πως απαντάμε
στις πλάνες του κύριου Λιακόπουλου
Του
Παναγιώτη Μακρή
Ο γνωστός σε όλους μας τηλεπωλητής βιβλίων κ. Λιακόπουλος με τις
αναρίθμητες πλάνες του, έχει επηρεάσει πολλούς Ορθόδοξους αδελφούς μας και τους
έχει πείσει πως η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει εσφαλμένη Θεολογία η οποία στηρίζεται
στο ότι τους κρύβει την «Αλήθεια», υποστηρίζοντας μάλιστα πως ο ίδιος διαθέτει
αυτή τη κρυμμένη γνώση. Βέβαια ο κ. Λιακόπουλος, δεν διευκρινίζει στους
αγαπητούς τηλεθεατές τις πλάνες οι οποίες περιέχονται σε αυτήν την κρυμμένη
γνώση.
Έχοντας δημιουργήσει
ένα κράμα Ορθοδοξίας, ειδωλολατρίας, αποκρυφισμού και πολλών άλλων, πωλεί αυτό
το κράμα σε ανυποψίαστους αδελφούς σαν την αληθινή γνώση.
Το θέμα μας, δεν είναι
όμως να σχολιάσουμε το τι κάνει ο κ. Λιακόπουλος, το οποίο στην τελική δεν μας
αφορά. Δεν γνωρίζουμε, αν ότι κάνει το κάνει από συγγνωστή πλάνη στην οποία ο
ίδιος έχει πέσει χωρίς να το γνωρίζει ή ότι κάνει το κάνει σκόπιμα
(ελπίζουμε να συμβαίνει το πρώτο, καθότι αν συμβαίνει το πρώτο μετά πρώτης και
δευτέρας νουθεσίας θα διορθωθεί, αν γίνεται όμως σκόπιμα, δυστυχώς δεν μπορούμε
να κάνουμε τίποτε για αυτόν). Σκοπός μας, είναι να σχολιάσουμε αυτές τις
θεωρίες του, με γνώμονα την αλήθεια που μας προσφέρει η Ορθόδοξη Εκκλησία
μας...
Στο παρακάτω σύνδεσμο:
Πλάνες
που διαδίδει ο κ. Λιακόπουλος
· Ο Θεός δημιούργησε
τους Ελοχίμ (σωματικά πλάσματα ανώτερα των Αγγέλων), πριν από τη
δημιουργία των Αγγέλων. Το τελειότερο κατασκεύασμα και πλάσμα του Θεού είναι ο
Πρώτος Ελοχίμ, ο Παλαιός όλων των Ημερών
Αυτή η θεωρία περί
Ελοχίμ είναι αβάσιμη και τελείως κακόδοξη. Πουθενά δεν μπορεί να την
στηρίξει ο κ. Λιακόπουλος παρά μόνο στην φαντασία του, λέγοντας ότι οι 70
γραμματείς που μετέφρασαν την Παλαιά Διαθήκη από τα Εβραϊκά στα Ελληνικά,
κάνανε σκόπιμα λανθασμένη μετάφραση προσπαθώντας να κρύψουν την ύπαρξη των
Ελοχίμ, κάτι όμως που θα το σχολιάσουμε παρακάτω.
Τώρα θα ασχοληθούμε με
την εσφαλμένη άποψη του πρώτου Ελοχίμ ως Παλαιού των ημερών.
· Το τελειότερο κατασκεύασμα και
πλάσμα του Θεού είναι ο Πρώτος Ελοχίμ, ο Παλαιός όλων των Ημερών
Αυτό υποστηρίζει ο κ.
Λιακόπουλος, ας δούμε όμως ποια είναι η πραγματική ταυτότητα του Παλαιού των
ημερών, σύμφωνα με τους πατέρες της Εκκλησίας μας.
Από τη σελίδα της οοδε
εδώ:
σχετικά με τον παλαιό
των ημερών διαβάζουμε:
«Αλλά τι να πω και τι να λαλήσω; Με εκπλήσσει το θαύμα. Ο Παλαιός των
Ημερών έγινε βρέφος, Αυτός που κάθεται σε θρόνο υψηλό και απρόσιτο βρίσκεται
στη φάτνη». -Αγ. Ιω. Χρυσόστομος
«Ας προσκυνήσει όλη η γη, ας ψάλλει κάθε γλώσσα κι ας δοξολογήσει τον
Θεό ως βρέφος τεσσαρακονθήμερο και προαιώνιο, βρέφος μικρό και Παλαιό των
Ημερών, βρέφος που θηλάζει και Ποιητή των αιώνων» -Κύριλλος Ιεροσολύμων.
«Ο δίκαιος Συμεών υποδέχθηκε στη γέρικη αγκαλιά του τον παλαιό των
ημερών ως νήπιο, και δόξασε το Θεό λέγοντας: απόλυσέ με τώρα τον δούλο σου με
ειρήνη...» -Μεθόδιος Ολύμπου.
«Ο Παλαιός των Ημερών παιδίον γέγονε». -Μ.
Αθανάσιος.
«Νηπιάζει δι’ εμέ ο Παλαιός των Ημερών...» (Κάθισμα όρθρου υπαπαντής)
«Ο Παλαιός των Ημερών, που και παλιότερα στο Σινά έδωσε τον νόμο στον
Μωϋσή, φανερώνεται σήμερα ως βρέφος». -Στιχηρόν
ιδιόμελον λιτής Υπαπαντής.
«Ο Παλαιός των Ημερών, σαν τη βροχή στην προβιά, κατέβηκε Πάναγνε στην
αγιασμένη σου κοιλιά, και φανερώθηκε σαν νέος Αδάμ, ο φίλος του ανθρώπου».-Θεοτόκιον.
«Με απερίγραπτο τρόπο γέννησες Παρθένε, τον Παλαιό των Ημερών σαν
βρέφος μικρό, που έδειξε στους ανθρώπους καινούριους δρόμους αρετής πάνω στη
γη». -Θεοτόκιον.
Αυτά θεωρώ ότι είναι
αρκετά για να καταλάβουμε την πραγματική ταυτότητα του Παλαιού των Ημερών.
Βεβαίως κάποιοι πατέρες διαφωνούνε όπως ο Άγιος Νικόδημος, λέγοντας πως ο
Παλαιός των Ημερών που είδε ο Δανιήλ στην όραση του είναι ο Πατήρ
και όχι ο Υιός, αυτό όμως δεν είναι δουλειά μας να το εξετάσουμε, αφού
αποδείξαμε αυτό που θέλαμε να αποδείξουμε, δηλαδή ότι ο Παλαιός των Ημερών
είναι ο Θεός και όχι κάποιο δημιούργημα του.
· Ο Θεός δημιούργησε
τους Αγγέλους (κατώτερους και των Ελοχίμ και των ανθρώπων)
Ας δούμε τι ψάλλει ο
ψαλμωδός και τι λέει η Ορθοδοξία επί αυτού του ζητήματος.
«Στην αγγελολογία,
σημειώνουμε ότι ο άνθρωπος, αν
και στον παρόντα πτωτικό κόσμο είναι λίγο κατώτερος από
τούς Αγγέλους
– “ηλλάτωσας
αυτόν βραχύ τι παρ’ αγγέλους”, δηλ. “τον έκανες ολίγον
τι κατώτερο από
τούςΑγγέλους” – εντούτοις η προοπτική
του είναι να ξεπεράσει τούς Αγγέλους και να γίνει ανώτερός
τους.»
Άρα δεν δημιουργήθηκαν οι Άγγελοι κατώτεροι του ανθρώπου, αλλά ο άνθρωπος
έχοντας την προοπτική να γίνει ανώτερος από αυτούς.
· Ο
Άγγελος Σαμαέλ (Σατανάς) επαναστάτησε λόγω της επικείμενης
δημιουργίας του (ανώτερου των Αγγέλων) ανθρώπου. Τον επάταξε ο Πρώτος Ελοχίμ,
περιορίζοντας απλώς την δράση του
Εδώ και αν υπάρχει
αιρετικότατη άποψη και θα το εξηγήσουμε παρακάτω:
Η εσφαλμένη
αυτή άποψη περί πτώσεως του διαβόλου υπάρχει στο Κοράνιο. Σύμφωνα με το
Κοράνιο, όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο διέταξε όλα τα πλάσματα του να τον
προσκυνήσουν, αυτό όμως δεν το δέχθηκε ο διάβολος και για αυτό ο Θεός τον
έδιωξε από τους Ουρανούς. Κάτι τέτοιο όμως, βλέπουμε να ισχύει και στην θεωρία
του κ Λιακόπουλου άρα, δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε από πού πήρε αυτή του
την άποψη.
Ας δούμε όμως και την
Ορθόδοξη άποψη επί του θέματος.
Από την σελίδα της Ιεράς Μονής Παντοκράτορος στον ίδιο σύνδεσμο που αναφέραμε
προηγουμένως διαβάζουμε: «Σύμφωνα με την Ορθόδοξη αγγελολογία, ο άκτιστος,
παντοδύναμος, άπειρος και πανάγαθος Άγιος Τριαδικός Θεός πριν δημιουργήσει τον
κτιστό αισθητό, υλικό και ορατό αυτόν κόσμο, δημιούργησε τον κτιστό νοητό,
πνευματικό και αόρατο κόσμο. Δημιούργησε τον κόσμο των αΰλων, των επουρανίων
Ασωμάτων Δυνάμεων. Γι’ αυτό λέει : “όταν εποίησα άστρα, ήνεσάν με άγγελοι”.
Στην αρχή, όταν δημιούργησε τους Αγγέλους, τους άφησε στην εξουσία τους. Ένας,
λοιπόν, από τους Αγγέλους, ο λεγόμενος Εωσφόρος, πρώτος ανάμεσα στους Αγγέλους και
διορισμένος από τον Θεό να είναι αφέντης, αρχηγός σ’ ένα Αγγελικό Τάγμα,
υπερηφανεύθηκε και σκέφθηκε να βάλει τον θρόνο του πάνω από τον Θεό. Και
παρευθύς μόνο πού το συλλογίσθηκε, έπεσε κάτω στην άββυσο της γης και από
Άγγελος, πού ήταν, έγινε διάβολος. Και καταπόδι του, μαζί του πήγε όλο το τάγμα
του και έγιναν από φωτεινοί σκοτεινοί και από Άγγελοι δαίμονες. Η δημιουργία
του ανθρώπου ήταν να αναπληρώσει τον αριθμό των πεσόντων Αγγέλων».
Από τα παραπάνω
διακρίνουμε την πλάνη στην οποία έχει πέσει ο κύριος Λιακόπουλος.
· Ο Πρώτος Ελοχίμ δημιούργησε
τον άνθρωπο, κατ’΄ εικόνα και καθ’ ομοίωσή του
Εδώ και αν έχουμε
κάποια τελείως αντιχριστιανική άποψη. Ας δούμε λοιπόν τι ισχυρίζεται ο κ.
Λιακόπουλος: Εν αρχή εποίησεν
τους Ελοχίμ, τον Ουρανόν και τη Γην. (1.28, 1.30).
Πουθενά δεν λέγεται αυτό στην Παλαιά διαθήκη. Ο κ. Λιακόπουλος υποστηρίζει ότι
οι 70 γραμματείς έκαναν επίτηδες λάθος εδώ την μετάφραση, για να αποκρύψουν την
ύπαρξη των Ελοχίμ ας δούμε λοιπόν τι ισχύει:
Για τη λέξη Ελοχίμ ας
δούμε τι μας λέει ένας πρώην ραβίνος σχετικά με αυτό το θέμα.
Εδώ αναφέρουμε
ενδεικτικά σχετικά με την λέξη Ελοχίμ:
«Από το έτος 1930 περίπου διάβαζα την
Αγίαν Γραφήν εις την Εβραϊκήν
γλώσσαν, όσον και εις
την Ελληνικήν.
Αφού όμως πέρασε καιρός και εν τω μεταξύ ανέλαβον και ως επίτροπος της
Συναγωγής μας είχα την ευκαιρία να διαβάζω περισσότερον αυτή και να κατανοώ και
περισσότερα. Εκεί πάντως που εδυσκολευόμην ήτο το πρόσωπον του Κυρίου ημών
Ιησού Χριστού. Εις το σημείον αυτό συναντούσα δυσκολίαν να διακρίνω εις τους
προφήτας, τους ψαλμούς και την πεντάτευχον τον Μεσσίαν Ιησούν.
Πάντως πέρασαν αρκετά χρόνια, όπου τέλος ήλθε η τελευταία μας καταστροφή παρά
των Γερμανών και αφού επήγα όμηρος εις την Γερμανίαν και επέστρεψα, ως φαίνεται
είδεν ο Θεός την προσπάθειά μου εις την έρευναν των Αγίων Γραφών και
εξαπέστειλεν και εις σε μένα το Πνεύμα του το Άγιον του συνιέναι τας Γραφάς.
Και κατά το έτος 1952 μίαν των ημερών αυτού απεφάσισα να γίνω ως νήπιον εις τας
φρένας μη παραδεχόμενος πλέον τας ψευδείς παραδόσεις των πατέρων ημών, και
εδέχθην τον Ιησούν ως τον Μεσσίαν και Λυτρωτήν ανθρωπότητος ολοκλήρου και εμού,
ως τον διέκρινα πλέον εις την Αγίαν Γραφήν, προερχόμενον εκ της οικογενείας του
Δαυίδ και της ρίζης Ιεσσαί. (Α’ Βασ. 16, 2).
Εννόησα δε αυτό μόλις απέρριψα τας βλασφήμους παραδόσεις των πατέρων
μας, δια των οποίων βλασφημούν την Θεομήτορα ως μίαν κοινήν γυναίκα (μη γένοιτο
Κύριε!) ως και τον Σωτήρα μας Χριστόν ως νόθον, και διαστρέφοντα, δήθεν, τον
Μωσαϊκόν Νόμον και τον τότε λαόν του Ισραήλ. Όταν λέγω απέρριψα τον Ραββινικόν
αυτόν Νόμον, ως συνέταξαν οι γραμματείς και οι φαρισαίοι ως άλλοι Άνναι και
Καϊάφα, και όλας τας συκοφαντίας κατ’ Αυτού ως ψευδείς και αντιθέτους των Αγίων
Γραφών, τότε είδα φως και διέκρινα τον Ιησούν εις την Παλαιάν Διαθήκην.
Πάντως θα παραθέσω κατά σειράν εις την συνέχειαν τας περικοπάς της
Αγίας Γραφής που με διεφώτισαν εις ανεύρεσιν του Μεσσίου Ιησού.
Το πρώτον εδάφιον της Γενέσεως του πρώτου κεφαλαίου όπου λέγει “Εν αρχή
εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην”. Αυτό εις την Εβραϊκήν το διαβάζουμε
εμείς “Μπερεσίθ μπαρά έλωημ” δηλαδή “εις την αρχήν έπλασεν
ο Θεός”. Η λέξις όμως “ελωήμ” είναι εις τον πληθυντικόν αριθμόν και εξηγείται “Θεοί”.
Δεν γράφει “ελόα” ούτε “ελ”που είναι εις τον ενικόν αριθμόν ως ακούομεν τον
Ιησούν εις την προσευχήν του εις τον Σταυρόν λέγοντα “Hλί ηλί, λαμά σαβαχθανί” (Ματθ. ΚΖ’ 46)
τουτέστι, “Θεέ μου, Θεέ μου ινατί με εγκατέλειπες;” Ακούομεν και βλέπομεν ο
Χριστός το δεύτερον πρόσωπον της Αγίας Τριάδος να φωνάζει προς τον Πατέρα Του.
(Εδώ θα μπορούσε ωστόσο να ειπωθεί ότι στο συγκεκριμένο χωρίο χρησιμοποιούταν
πληθυντικός μεγαλειότητας σύμφωνα με κάποιους.)
Το 26ον εδάφιον του ίδιου κεφαλαίου της Γενέσεως όπου λέγει “Ναασέ αδάμ
μπετσαλμενού” δηλαδή “Ποιήσομεν άνθρωπον κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν”. Εις
αυτήν την περίπτωσιν διέκρινα την ύπαρξη δευτέρου προσώπου του υιού, προς τον
οποίο ομιλεί ο Πατήρ του Σωτήρους Χριστού, την οποία πολύ σωστά έχει διατυπώσει
το Σύμβολον της Πίστεως το «Πιστεύω» η Α’ Οικουμενική Σύνοδος εις το δεύτερον
αυτής άρθρον δια των εξής: «..Και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον υιόν του
Θεού τον μονογενή, τον εκ του πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων». Εις το
εδάφιον αυτό λοιπόν διέκρινα ότι οι χριστιανοί έχουν δίκαιον και ημείς πλάνην.
Διότι εις ποίον ωμίλησεν ο Θεός πρωτού να πλάσει τον Αδάμ, εάν ο Χριστός ο
Λόγος του Θεού, δεν υπήρχεν ως υποστηρίζουν;»
Αυτά μόνο από την μεταστροφή του Ορθόδοξου αδελφού μας θεωρούμε ότι είναι
αρκετά για να αποδείξουν ότι η λέξη Ελοχίμ αναφέρεται
στον Θεό και
όχι σε κάποιο άλλο δημιούργημα του.
· 201 Ελοχίμ ενώθηκαν (δια της
βίας) με τις θυγατέρες των ανθρώπων και γέννησαν τους Νεφελίμ
Εδώ θα δώσουμε αρκετή
βάση αφού μας ενδιαφέρει αρκετά αυτό το εδάφιο, συμβουλευόμενοι το βιβλίο του
κ. Γεωργίου Τσιμπιρίδη «Περί Αγγέλων και Γιγάντων»,
το οποίο ο καθένας μπορεί να διαβάσει στον παρακάτω σύνδεσμο:
Τα βασικά προβλήματα
που παρουσιάζονται, είναι τα εξής:
1. Ποιοί είναι οι "υιοί τού Θεού" που αναφέρεται ότι πήραν
για γυναίκες τους τις θυγατέρες των ανθρώπων; Ήταν άνθρωποι, ή κάτι άλλο; Και
αν ήταν άνθρωποι, γιατί αντιδιαστέλλονται από τους "ανθρώπους";
2. Τι ήταν εκείνοι οι γίγαντες που αναφέρονται, και ποια η σχέση τους
με τους "υιούς τού Θεού", και τις γυναίκες;
3. Πώς επηρέασαν τις συνθήκες ζωής τον καιρό εκείνο προ του
κατακλυσμού τού Νώε;
Οι απαντήσεις που
δόθηκαν στα παραπάνω ερωτήματα, ήταν ποικίλες. Κάποιοι μάλιστα υποστήριξαν είτε
ότι οι γίγαντες ήταν μυθικά πρόσωπα, είτε ότι δεν ήταν γήινοι, είτε ότι ήταν
διασταύρωση ανθρώπων και αγγέλων, είτε ότι ήταν πλάσματα που ζούσαν πριν από
τους ανθρώπους στη γη.
Σε πολλά σημεία τής
Αγίας Γραφής στο Εβραϊκό κείμενο, οι άγγελοι ονομάζονται "υιοί τού
Θεού", όπως στον Ιώβ 38/λη΄ 7. Έτσι πολλοί υπέθεσαν, ότι
μιλάει για αγγέλους.
Η φράση "υιοί τού
Θεού", είναι κακή μετάφραση από το Εβραϊκό κείμενο. Στην
πραγματικότητα πρόκειται για τους απογόνους τού Κάιν, που ήρθαν σε επιμιξία με
τις γυναίκες τής φυλής τού Αδάμ, με αποτέλεσμα την επιδείνωση τής ηθικής
κατάστασης τού κόσμου.
Ας ελέγξουμε τον
παραπάνω ισχυρισμό:
Εδάφιο 1
“Και εγένετο ηνίκα
ήρξαντο οι άνθρωποι πολλοί γίνεσθαι επί τής γης, και θυγατέρες εγεννήθησαν
αυτοίς”.
Αυτό είναι το πρώτο
μέρος του χωρίου που θα ερμηνεύσουμε.
Για ποίους “ανθρώπους”
ποιεί λόγον το ιερό κείμενο; Πολλοί νομίζουν, ότι εννοεί γενικώς το ανθρώπινον
γένος, την ανθρωπότητα. Σύμφωνα όμως με το βιβλίο του κ. Γεώργιου Τσιμπιρίδη
εδώ η λέξη ‘’αδάμ’’ (που χρησιμοποιείται για να δηλώσει την λέξη
‘’ανθρώπους’’), εννοεί την φυλή του Αδάμ, αυτούς
δηλαδή που προπάτορας τους ήταν ο Αδάμ. Άρα, το χωρίο μιλάει περί της αυξήσεως
την φυλής του Αδάμ και όχι γενικά της ανθρωπότητας.
Από το ίδιο βιβλίο
διαβάζουμε τα εξής: «η λέξις “αδάμ”,
χρησιμοποιείται εις την Γένεσιν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΩΣ για τα μέλη
τού επιλεγμένου υπό τού Θεού λαού, ο οποίος, θα οδηγούσε εις τον Ιησούν
Χριστόν. Όταν αναφέρεται εις άλλους λαούς, χρησιμοποιείται η λέξις “ενώς”».
Επίσης, σύμφωνα με το
προαναφερόμενο βιβλίο, η λέξης “γης’’ αναφέρεται εις την συγκεκριμένη γη, στην
οποία ζούσε η συγκεκριμένη φυλή, δηλαδή την Μεσοποταμία και όχι γενικά τον
πλανήτη.
Εδάφιο 2
“ιδόντες δε οι υιοί
τού Θεού τας θυγατέρες τών ανθρώπων ότι καλαί εισίν, έλαβον εαυτοίς γυναίκας
από πασών ών εξελέξαντο”.
Στο δεύτερο εδάφιο, αν
οι υιοί τού Θεού ήταν άγγελοι, θα υπήρχε αντίφαση με τα λόγια τού Κυρίου Ιησού
Χριστού, που είπε ότι: "Αυτοί που θα αναστηθούν, δεν παντρεύονται,
επειδή είναι όπως οι άγγελοι στον ουρανό, και είναι γιοί τού Θεού, όντες γιοί
τής αναστάσεως". (Ματθαίος 22/κβ΄ 30. Μάρκος 12/ιβ΄ 25. Λουκάς 20/κ΄
35,36). Σε αυτά τα χωρία, είναι σαφές, όχι μόνο ότι η φράση "γιοί
τού Θεού" δεν χρησιμοποιείται μόνο σε αγγέλους, αλλά και ότι οι
άγγελοι δεν παντρεύονται.
Θα πρέπει να
υπενθυμίσουμε ότι οι Άγγελοι και κατά συνέπεια και τα Ελοχίμ που διδάσκει ο κ.
Λιακόπουλος:
1. Δεν έχουν φύλο και άρα είναι παράλογο να σκεφτούμε ένωση τους με κάποιο
συγκεκριμένο φύλο, άμα ενώθηκαν με τις γυναίκες γιατί δεν έπαιρναν και γυναικείες
μορφές να τεκνοποιήσουν από τους άντρες;
2. Δεν πάσχουν από τα σαρκικά πάθη όπως εμείς. Το γενετήσιο ένστικτο
συναντάται στον άνθρωπο σαν μεταπτωτικό φαινόμενο, οι άνθρωποι πριν την πτώση
δεν ένιωθαν σαρκική έλξη ο ένας για τον άλλο. Άρα, άμα δεχθούμε την θεωρία του
κ. Λιακόπουλου ότι οι Ελοχίμ ένιωσαν σαρκική έλξη «για τις θυγατέρες των
ανθρώπων», τότε αυτό σημαίνει ότι ο Θεός τους έφτιαξε ελλιπείς, δηλαδή με
σαρκικά πάθη. Όπως όμως γνωρίζουμε, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο να συμβεί, καθώς
ο τέλειος Θεός μόνο τέλεια όντα φτιάχνει.
Από τα παραπάνω
βγαίνει το λογικό συμπέρασμα ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο να γίνει.
Άρα ποια είναι η
ερμηνεία του εν λόγω εδαφίου;
Σύμφωνα πάντα με το
βιβλίο του κ. Γεωργίου Τσιμπιρίδη είναι γραμμένο το εξής: «Καθ’ ημάς, η
έκφρασις “υιοί τού Θεού”,
δεν τίθεται για να χαρακτηρίσει ως καλούς και ευσεβείς τούς ανθρώπους τούς
οποίους εννοεί. Κατά το μοναδικό πλήρες “Εβραιοελληνικόν Λεξικόν της Παλαιάς Διαθήκης” τού Ι. ΛΑΟΥΝΔΣ,
Μελίτη 1842, σελ. 40-41, η λέξις “Ελοχίμ” (εκτός από “θεοί” ή “Θεός” εις
πληθυντικόν μεγαλειότητος) σημαίνει και ΚΡΙΤΕΣ, ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ, ΗΓΕΜΟΝΕΣ,
ΑΡΧΟΝΤΕΣ, ΜΕΓΙΣΤΑΝΕΣ π.χ. Έξ. 21/κα΄ 6, 22/κβ΄ 8 και
ότι η έκφρασις “μπενέ ελοχίμ” αποδίδεται
εις τούς βασιλείς [Ψαλμ. 2/β΄ 7, 82/πβ΄ 6· πρβλ. επίσης
(συνεχίζει το λεξικό) Β΄ Σαμ. 7/ζ΄ 14 καιΨαλμ. 89/πθ΄ 27, όπου ο
Δαυίδ ονομάζεται ο πρωτότοκος τού Θεού]. Επίσης το “Πλήρες Εβραϊκό - Αγγλικό Λεξικό” του
R. ALCALAY εις την σελ. 90, λέγει, ότι το “Ελοχίμ”, εκτός από “Θεός”, σημαίνει και “ΚΡΙΤΗΣ”,
καθώς και το περίφημον “Λεξικόν
της Παλαιάς Διαθήκης” τών επιφανών Εβραϊστών Παλαιοδιαθηκολόγων FRANCIS
BROWN, CHARLES A. BRIGGS, S.R. DRIVER (βασισμένο εις το Λεξικόν τού αθανάτου
Εβραϊστού WILLIAM GESENIUS) έκδ. Οξφόρδης σελ. 43 που
σημειώνει, και μάλιστα ως πρώτην ερμηνείαν (!), ότι “Ελοχίμ” σημαίνει “ΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ”, “ΑΡΧΟΝΤΕΣ”, “ΚΥΡΙΑΡΧΟΙ”, “ΚΡΙΤΕΣ”.»
Άρα, δεν γίνεται λόγος
περί «υιών του Θεού», αλλά περί «υιών των ισχυρών. Σύμφωνα πάντα με το λεγόμενο βιβλίο, η φράση “μπενέ (χα) ελοχίμ”, δεν θα ερμηνευθεί ως υιοί των ισχυρών, αλλά απλά
ισχυροί. Άρα, η φράση αναφέρεται απλά στους ισχυρούς των γύρω πόλεων-κρατών της
Μεσοποταμίας (όπου διεξάγονται τα γεγονότα).
Σύμφωνα με το εν λόγω
βιβλίο: «Έχομεν αντίθεσιν μεταξύ της “φυλήςΑδάμ” και των “υιών
των ισχυρών” ήτοι τών μη ανηκόντων (ισχυρών τής περιοχής) εις
την φυλήν εξ ής θα προήρχετο ο Μεσσίας ως άνθρωπος.».
Αφήνουμε εκτός το
εδάφιο 3, καθότι δεν μας πολύ αφορά και θα μεταβούμε αμέσως στο εδάφιο 4.
Εδάφιο 4
“Οι δε γίγαντες ήσαν επί τής γης εν ταις
ημέραις εκείναις· και μετ’ εκείνο, ως αν εισεπορεύοντο οι υιοί τού Θεού προς
τας θυγατέρας τών ανθρώπων και εγεννώσαν εαυτοίς· εκείνοι ήσαν οι γίγαντες οι
απ’ αιώνος, οι άνθρωποι οι ονομαστοί”.
Αυτοί οι γίγαντες είναι
κατά τoν κ. Λιακόπουλο, οι Νεφελίμ τα παιδιά που εγενήθησαν από την παράνομη
μίξη των Ελοχίμ με τις θυγατέρες των ανθρώπων. Αυτοί οι Νεφελίμ, είναι οι
αρχαίοι θεοί τις αρχαιότητας που λάτρευαν οι διάφοροι λαοί.
Ας απαντήσουμε στην εν λόγω απίστευτη πλάνη.
Σύμφωνα πάντοτε με το
βιβλίο του κ. Γεώργιου Τσιμπιρίδη: «Απορούμε δε, πώς οι υπομνημαστιστές
τού υπό εξέτασιν χωρίου, ξένοι τε και ημέτεροι, “είδαν” τούς συγκεκριμένους
γίγαντες ως απογόνους τών “υιών τού Θεού” και τών “θυγατέρων των ανθρώπων” (!!!) Μήπως παρεσύρθησαν από
την δεικτικήν αντωνυμίαν “εκείνοι” υποθέτοντες,
ότι αναφέρεται εις το αμέσως προηγούμενον “εγεννώσαν εαυτοίς”;»
Εν συνεχεία, στο
βιβλίο αναφέρονται ορισμένοι λόγοι που αποδεικνύουν, ότι δεν έχουν σχέση οι
γίγαντες με την εν λόγω επιμιξία, εμείς αναφέρουμε ενδεικτικώς έναν από αυτούς:
«Εάν ο συγγραφεύς
ήθελε να παρουσιάσει τούς “γίγαντες” ως
απογόνους τής εν λόγω επιμειξίας, δεν θα εξέφραζε τον λόγον του με την
συγκεκριμένην αντωνυμίαν “εκείνοι”,
αλλά με την “ούτοι” ή
την “αυτοί”,
εφόσον αυτές οι δύο αναφέρονται εις αμέσως προηγηθείσες έννοιες, ενώ
η αντωνυμία “εκείνοι”, λέγει το συντακτικόν, ότι αναφέρεται εις τι
απώτερον κείμενον ή ως απώτερον νοούμενον ή εις τι απώτερον ευρισκόμενον.
Εις δύο τινά, μόνον, δυνάμεθα να θεωρήσομεν ότι αναφέρεται η εν λόγω αντωνυμία: Α. Eις
τούς “υιούς” (τού
Θεού) και Β. Εις τούς “γίγαντες” (τού εδαφίου 4α ). Το
πρώτον απορρίπτεται, όπως προείπωμεν, ευθύς εξ αρχής, εφόσον το χωρίον ποιεί
εμφανώς διάκρισιν μεταξύ “γιγάντων” και “υιών τού Θεού”. (Η διάκρισις
γίνεται και εννοιολογικά κάνοντας συμφραζομενικήν μελέτην,
αλλά και με το μεταβατικό “δε”).»
Άρα, εφόσον οι
γίγαντες δεν έχουν σχέση με την εν λόγω επιμιξία, γιατί αναφέρονται;
Από το ίδιο αυτό
βιβλίο διαβάζουμε: «Μεταφράζομεν, λοιπόν, το επίμαχον χωρίον ως εξής: “Οι
δε γίγαντες υπήρχον επί τής γης κατ’ εκείνες τις ημέρες ακόμη και μετά την αύξησιν τού
πληθυσμού που οφείλεται εις την ένωσιν τών υιών τού Θεού μετά τών
θυγατέρων τών ανθρώπων”. Τονίζεται δηλαδή η επιβίωσις τής
φυλής των γιγάντων ακόμη και μετά απ’ αυτό το έκτακτο, αλλά και δυσμενές γι’
αυτούς γεγονός. Γι’ αυτό και αμέσως μετά ο συγγραφεύς αναφέρει εις τι οφείλεται
η επιβίωσις αυτών των ανθρώπων· “εκείνοι
ήσαν οι γίγαντες οι απ’ αιώνος, οι άνθρωποι οι ονομαστοί” ή
κατά την μετάφρασιν τού Μασοριτικού κειμένου, που καθ’ ημάς είναι και πιο
ακριβής: “εκείνοι ήσαν οι
δυνατοί, οι έκπαλαι άνδρες
ονομαστοί”.
Και μια που γίνεται
λόγος περί τού Μασοριτικού κειμένου, μελετώντας το, παρατηρούμε, ότι
επιβεβαιώνει την συγκεκριμένην ερμηνείαν μας εις το κείμενον των Ο΄. Έχει δε ως
εξής: “Κατ’ εκείνας τας ημέρας ήσαν
οι γίγαντες επί τής γης, και έτι, [ εβρ. “γκαμ”
( = επίσης)] ύστερον, ( ενν. “ήσαν”΄) αφού οι υιοί τού Θεού εισήλθον εις τας θυγατέρας τών
ανθρώπων …”. Φαίνεται,
λοιπόν, ξεκάθαρα, ότι οι γίγαντες υπήρχον και προ τής
επιμιξίας (“ΗΣΑΝ επί της γης”) και “ύστερον επίσης” απ’ αυτήν (“αφού οι υιοί τού Θεού
εισήλθον εις τας θυγατέρας…”). Επρόκειτο, λοιπόν, για ανθρώπους
ξακουστούς, για ανθρώπους με φήμη και μάλιστα πολεμικήν. Γι’ αυτό και δεν
κατόρθωσαν να τούς εξοντώσουν, ούτε οι “υιοί τού Θεού” ήτοι “οι υιοί των ισχυρών”, δηλαδή
οι “ισχυροί άρχοντες-κυβερνήτες της Μεσοποταμίας”, ούτε και οι ισχυροί
απόγονοί των, παρόλο το μακρύ διάστημα που μεσολάβησε έως τού Κατακλυσμού.»
Δεν γνωρίζουμε κατά
πόσο oι παραπάνω ερμηνείες
που δοθήκαν είναι οι σωστές, εφόσον έχουν δοθεί και πολλές άλλες, όπως ότι οι
υιοί των ισχυρών, ήταν οι απόγονοι της γενιάς του Κάιν, ενώ οι θυγατέρες των
ανθρώπων, ήταν οι κόρες της γενιάς του Σηθ και οι λεγόμενοι γίγαντες οι απόγονοι
τους. Αυτός ο χωρισμός μεταξύ Σηθ και Κάιν γίνεται καθότι, μετά τον θάνατο του
Άβελ, ο Κάιν χωρίστηκε από την οικογένεια του και δημιούργησε δική του φυλή.
Όμως, παρ’ όλες τις διαφορετικές ερμηνείες του χωρίου, εμείς αποδείξαμε
περίτρανα αυτό που θέλαμε, ότι δεν γίνεται πουθενά λόγος περί Ελοχίμ και της
επιμιξίας τους με θνητές γυναίκες και περί των απογόνων τους Ολύμπιων και μη
Νεφελίμ όπως ισχυρίζεται ο κύριος Λιακόπουλος.
Για όσους
ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για το εν λόγω χωρίο ας διαβάσουν το βιβλίο
που χρησιμοποιήσαμε «Περί Αγγέλων και Γιγάντων» του κ. Γεώργιου Τσιμπιρίδη.
· Τρεις Ελοχίμ επισκέφθηκαν τον
Αβραάμ
Είναι ξεκάθαρο ότι εδώ
δεν πρόκειται περί Ελοχίμ, αλλά υπάρχουν δύο ερμηνείες. Τόσο διάφοροι ευσεβείς
χριστιανοί ενασχολούμενοι με Θεολογικά θέματα και ζητήματα της γραφής, όσο και
οι πατέρες της Εκκλησίας κάνουν λόγο περί φιλοξενίας υπό τού Αβραάμ τής Αγίας
Τριάδος και άλλοι περί φιλοξενίας τού Υιού και δύο αγγέλων.
Με βάση όμως την υμνολογία της Εκκλησίας αποδεικνύεται ότι οι 3 Άγγελοι ήταν
πράγματι ολόκληρη η Αγία Τριάδα.
Από την σελίδα της
οοδέ εδώ:
αναφέρουμε ενδεικτικώς:
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ
(Κανών Μεσονυχτικού, Ωδή
ζ')
«Εφάνη τω Αβραάμ, Θεός τρισυπόστατος, εν τη δρυΐ πάλαι τη
Μαμβρή, της φιλοξενίας μισθόν, τον Ισαάκ αντιδούς δι' έλεον, όνπερ νυν
δοξάζομεν, ως Θεόν των Πατέρων ημών.»
Άρα, αποδεικνύεται
περίτρανα για άλλη μια φορά ότι ο κύριος Λιακόπουλος εξηγεί άλλα αντί άλλων.
· Πριν την Εύα δόθηκε στον
άνθρωπο (άντρα) μια άλλη σύντροφος η Λιλίθ. Είχε πνεύμα και σώμα και προσπάθησε
να σκοτώσει τον Αδάμ. Είναι η πόρνη της Βαβυλώνος, ο θηλυκός Αντίχριστος. Είναι
το πρώτο δημιούργημα των Ελοχίμ (και αυτή), που αποστάτησε από τον Θεό
Ένα τεράστιο ψέμα
βασισμένο σε απόψεις αντίχριστων και αποκρυφιστών. Τα περί Λίλιθ λεγόμενα είναι
φαντασιοπληξίες βασισμένες στο αντίχριστο Ταλμούδ, Μιδράς και απόκρυφα βιβλία
της παπικής αιρέσεως.
Συγκεκριμένα θα
αναφέρουμε τον μύθο για να δείτε πόσες βλασφημίες και σε τι αντιδιαστολή
έρχεται με την Ορθόδοξη Θεολογία.
Από την Wikipedia εδώ :
διαβάζουμε τα εξής:
«Ο Θεός
είχε ήδη δημιουργήσει όλα τα ζωντανά πλάσματα της Γης διαχωρισμένα σε αρσενικά
και θηλυκά και το ανθρώπινο είδος δεν θα αποτελούσε εξαίρεση. Έτσι, το
επιστέγασμα της μεγαλειώδους δημιουργίας Του ήταν το ανθρώπινο ζεύγος: Ο Αδάμ
και η Λίλιθ, που δημιουργήθηκε ταυτόχρονα. Το ζεύγος ζούσε ευτυχισμένο μέσα
στον πανέμορφο κήπο που είχε δημιουργήσει ο Θεός γιʼ αυτούς,
μέχρι που ο Σατανάς ήρθε να ταράξει την ηρεμία, διδάσκοντας στην Λίλιθ ότι η
ερωτική πράξη δεν είναι μονάχα για αναπαραγωγή αλλά και για απόλαυση. Η Λίλιθ
με την σειρά της διδάσκει το ίδιο στον Αδάμ μα ο Θεός δεν το ενέκρινε,
χαρακτήρισε την ερωτική πράξη απαγορευμένη απόλαυση όταν δεν γίνεται για
αναπαραγωγή και εξοργισμένος εξόρισε την Λίλιθ από τον κήπο της Εδέμ. Η Λίλιθ
περιπλανήθηκε μόνη και καταδικασμένη να μην ξαναδεί τον κήπο της Εδέμ, μέχρι
που την ξαναπλησίασε ο Σατανάς, την έκανε γυναίκα του και Αρχόντισσα του
Σκότους.
Στο μεταξύ, ο Αδάμ την νοσταλγούσε και την αναζητούσε. Ο Θεός μην
αντέχοντας να βλέπει το πολυαγαπημένο Του δημιούργημα λυπημένο, έστειλε 3
Αγγέλους να βρουν την Λίλιθ και να την φέρουν πίσω. Οι 3 αυτοί Άγγελοι είναι ο
Σανβί, ο Σανσαβί και ο Σαμεγκελάφ.
Οι 3 Άγγελοι αναζήτησαν για πολύ καιρό την Λίλιθ, όταν τελικά την
συνάντησαν κάπου στην Ερυθρά Θάλασσα. Μέχρι τότε η Λίλιθ είχε πια ασπαστεί
οριστικά τον ρόλο της ως Αρχόντισσα του Σκότους, είχε μεταλλαχθεί σε δαιμόνισσα
και είχε μάλιστα γεννήσει πάμπολλα παιδιά με τον Σατανά. Οι 3 Άγγελοι της
ανέφεραν ότι ο Θεός και ο Αδάμ την συγχωρούν και την θέλουν πίσω, μα η Λίλιθ
απάντησε με βρισιές. Οι 3 Άγγελοι απαίτησαν να γυρίσει πίσω, αλλιώς θα έσφαζαν
όλα της τα παιδιά. Η απάντηση της Λίλιθ όμως ήταν και πάλι κατηγορηματικά
αρνητική, προσθέτοντας μάλιστα κατάρες για τα παιδιά και όλους τους απογόνους
του Αδάμ. Έτσι, οι 3 Άγγελοι τήρησαν την απειλή τους σκοτώνοντας τα παιδιά της
και επέστρεψαν στον κήπο της Εδέμ.
Από εκείνη την στιγμή, η Λίλιθ απέκτησε και τον τίτλο της Παιδοκτόνου,
που επιτίθεται στα νεογέννητα μωρά, στις έγκυες γυναίκες που φέρουν αρσενικό
έμβρυο καθώς και στα νεαρά αγόρια και τα πνίγει στον ύπνο τους για εκδίκηση.»
Η ιστορία
συνεχίζει λέγοντας πως όταν οι 3 Άγγελοι επέστρεψαν και ανέφεραν στον Θεό το τι
συνέβη, Εκείνος για να παρηγορήσει την μοναξιά του Αδάμ, δημιούργησε άλλη μια
γυναίκα, την Εύα, που όμως δεν ήταν εξίσου τέλειο δημιούργημα όσο υπήρξε αρχικά
η Λίλιθ και ο Αδάμ, μιας και η Εύα δημιουργήθηκε από ένα πλευρό του Αδάμ.
Τα γεγονότα εξελίχθηκαν
κατά την γνωστή πλέον ιστορία του Αδάμ και της Εύας και η Λίλιθ ξαναεμφανίζεται
αργότερα στον Κάιν κατά την εξορία του και ζευγαρώνει μαζί του, συνεχίζοντας
έτσι το ανθρώπινο είδος, μόνο που πλέον το είδος «μολύνθηκε» από την δαιμονική
πλευρά της Λίλιθ.
Πρόκειται για το άκρον
άωτο της βλασφημίας.
Πρώτα εξηγούμε, από το
βιβλίο «Η θεραπευτική των πνευματικών νοσημάτων – Εισαγωγή στην ασκητική
παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας» του κύριου Jean
Claude Larchet (ενός
από τους κορυφαίους Ορθόδοξους πατρολόγους και ένας σημαντικός εκφραστής της
Ορθοδοξίας στην Ευρώπη), διαβάζουμε τα εξής: «Πριν από κάθε άλλη θεώρηση, πρέπει να διευκρινίσουμε με σαφήνεια ότι η
χρήση της σεξουαλικότητας δεν είναι, με κανένα τρόπο και πουθενά, έμφυτη στην
ανθρώπινη φύση και εμφανίζεται στην ανθρωπότητα μόνο ως συνέπεια του
αμαρτήματος των πρώτων γονέων μας. Μόνο αφού αποστράφηκαν το Θεό, ο Αδάμ και η
Εύα, επεθύμησαν ο ένας τον άλλο και ενώθηκαν σεξουαλικά, διδάσκουν οι Πατέρες
αναφερόμενοι στις ενδείξεις της Αγίας Γραφής (πρβλ. Γέν. 3, 16· 4, 1).
Να γιατί ο Αγιος Ιωάννης Δαμασκηνός προσδιορίζει: “Η παρθενία άνωθεν
και εξ αρχής εφυτεύθη τη φύσει των ανθρώπων εκ παρθένου γαρ γης ο άνθρωπος
πεπλαστούργηται, εκ μόνου Αδάμ η Εύα έκτισται, εν παραδείσω παρθενία
επολιτεύετο [...] ότε δια της παραβάσεως θάνατος εις τον κόσμον εισήλθε, τότε
έγνω Αδάμ την γυναίκα αυτού
και συνέλαβε και εγέννησε”.».
Άρα, καθαρά βλέπουμε ότι το γενετήσιο ένστικτο πρόκειται για
μεταπτωτικό φαινόμενο.
Συμπερασματικά
καταλήγουμε ότι, δεν θα μπορούσε ο διάβολος να πείσει τους ανθρώπους, να
χρησιμοποιήσουν την σαρκική μίξη για ηδονή, τούτο συμβαίνει διότι, σύμφωνα με
τους πατέρες της Εκκλησίας, αν οι πρωτόπλαστοι δεν παραβίαζαν το νόμο του Θεού
δεν θα έρχονταν σε μίξη ούτε για λόγους αναπαραγωγής. Εφόσον «εν παραδείσω
παρθενία επολιτεύετο», πως θα έρχονταν τα έτερα φύλα σε μίξη, χωρίς να
αισθάνονται έλξη το ένα για το άλλο;
Επίσης αναφέρουμε ότι
οι δαίμονες δεν τεκνοποιούν άρα δεν γίνεται ο διάβολος να απέκτησε παιδιά με τη
λεγόμενη Λίλιθ.
Ακόμη αναφέρεται: «Εκείνος για να παρηγορήσει την μοναξιά του
Αδάμ, δημιούργησε άλλη μια γυναίκα, την Εύα, που όμως δεν ήταν εξίσου τέλειο δημιούργημα
όσο υπήρξε αρχικά η Λίλιθ και ο Αδάμ, μιας και η Εύα δημιουργήθηκε από ένα
πλευρό του Αδάμ.».
Αυτή η υψίστη
βλασφημία ότι ο άνδρας και οι γυναίκα δεν είναι ίσοι, ο Απόστολος των εθνών
Παύλος στην Καινή διαθήκη, αποδεικνύει περίτρανα ότι τόσο ο άνδρας και η
γυναίκα δημιουργήθηκαν κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού. Πώς γίνεται η γυναίκα
λοιπόν να είναι μικρότερη του άνδρα; Ο Θεός διάλεξε το πλευρό του Αδάμ για να
αποδείξει αυτή την ισότητα, μιας και το πλευρό βρίσκεται στην μέση του
ανθρωπίνου σώματος, διαλέχτηκε το πλευρό αποδεικνύοντας ότι ούτε η γυναίκα
είναι κατώτερη του άνδρα, ούτε ανώτερη του.
· Η Ελληνική μετάφραση των
Ο΄(Εβδομήκοντα) της Παλαιάς Διαθήκης, είναι σκόπιμα παραποιημένη, με σκοπό να
εξαφανιστούν οι κύριες ιστορικές αλήθειες. Οι Εβδομήκοντα είναι παραφραστές
Μέσα σε αυτούς τους
παραφραστές καλό είναι να γνωρίζει ο αναγνώστης ότι βρίσκεται και ο δίκαιος
Συμεών ο Θεοδόχος, ο οποίος εναγκάλισε τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό στο ναό την
ημέρα της περιτομής του και είπε το γνωστό σε όλους μας «Νυν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα, κατά
το ρήμα σου εν ειρήνη· ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου, ο ητοίμασας
κατά πρόσωπον πάντων των λαών, φως εις αποκάλυψιν εθνών και δόξαν λαού σου
Ισραήλ».
Επίσης αναφέρουμε ότι
η μετάφραση των Ο΄ γραμματέων θεωρείται Θεόπνευστη από όλη την Eκκλησία μας και είναι
η πιο έγκυρη μετάφραση της Παλαιάς διαθήκης.
Συγκεκριμένα,
αναφέρουμε τον διάλογο μεταξύ ιερού Αυγουστίνου και ενός πιστού, ο οποίος
χρησιμοποιούσε δική του μετάφραση του αρχαίου κειμένου. Ο Άγιος λοιπόν τον
νουθετεί λέγοντας του ότι, η παράδοση της Εκκλησίας από τα αρχαία χρόνια είναι
να χρησιμοποιείται η μετάφραση των Ο΄ και άρα, δεν πρέπει να προσπαθούμε να
βρούμε άλλες μεταφράσεις.
«H μετάφραση των Ο΄ ήταν ένα πολύ σεβαστό έγγραφο, σε όλο τον αρχαίο
κόσμο, ακόμα και ανάμεσα στους ίδιους τους Εβραίους, ειδικά ανάμεσα σε εκείνους
που συνήθιζαν να χρησιμοποιούν την Ελληνική ως γλώσσα επικοινωνίας.
Μάλιστα οι Γραφές είχαν μεταφρασθεί στην Ελληνική ώστε να είναι πιο προσιτές
στον υπόλοιπο κόσμο που χρησιμοποιούσε την Ελληνική γλώσσα ως την διεθνή γλώσσα
των μορφωμένων ανθρώπων. Πολλοί Εβραίοι λόγιοι μάλιστα βασίζονταν στους
Εβδομήκοντα μέσα στα δικά τους γραπτά.».
Από τα παραπάνω
λοιπόν, γίνεται σαφές το πλήθος των πλανών του κύριου Λιακόπουλου, καθότι εδώ
αναφέραμε μόνο ένα μικρό τους μέρος. Σκεφτείτε τώρα σε ένα πλήθος 42 και
παραπάνω βιβλίων, πόσες περισσότερες πλάνες θα κυκλοφορούν και θα
διαστρεβλώνουν την αλήθεια θέτοντας σε κίνδυνο Ορθόδοξους αδελφούς μας.
Δεν θέλουμε, να
δημιουργηθεί η εντύπωση ότι φταίει ο κύριος Λιακόπουλος, αφού δεν γνωρίζουμε αν
ότι κάνει το κάνει από άγνοια. Σκοπός και μόνο ήταν η παράθεση των πλανών, που
διαδίδονται μέσω των βιβλίων του κύριου Λιακόπουλου, της σειράς «Γιατί και πως
ζουν ανάμεσα μας».
Ας μας συγχωρέσουν οι
αναγνώστες για το τυχόν εμπαθή ύφος μας και ας ελπίσουμε, ότι με την Χάρη του
Κύριου ημών Ιησού Χριστού, θα διακρίνει ο κύριος Λιακόπουλος και οι οπαδοί του
τις πλάνες στις οποίες έχουν περιπέσει και θα διορθωθούνε.
΄΄λαμβάνω
εμαυτώ γυναίκα΄΄ (λακάχισά), δεν σημαίνει στιγμιαία γαμική σχέση, αλλά διαρκή σχέση
νομίμου γάμου (Γένεσις 4/δ΄ 19, 11/ια΄ 29, 12/ιβ΄ 19, 20/κ΄ 2-3, 24/κδ΄ 4).
Εφόσον οι Άγγελοι δεν υπανδρεύονται σύμφωνα με τον Κύριο μας, άρα δεν ήσαν
αυτοί οι Υιοί του Θεού. Ταυτοχρόνως, απαντάται το αυτό που ισχυρίζεται ο κ.
Λιακόπουλος, πως οι Ελοχίμ ενώθηκαν δια της βίας με τις κόρες των ανθρώπων.
Καθώς, άμα γινόταν λόγος για βιασμό θα χρησιμοποιούνταν η λέξη ΄΄νασάισά΄΄ (απάγω γυναίκα)
http://antiairetikos.blogspot.gr
