ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: ΠΕΡΙ ΘΛΙΨΕΩΝ, ΠΟΝΩΝ ΚΑΙ ΚΟΠΩΝ!

Περί θλίψεων, πόνων και κόπων
Γέρων Εφραίμ Αριζόνας

Η θλίψις είναι όργανον, εργαλείον, το οποίον κρατεί ο Θεός εις το χέρι Του, και Αυτός μόνος το εργάζεται, καθώς Του υπαγορεύει η άπειρος σοφία Του. Εις τον κάθε άνθρωπον διαφοροτρόπως το εργάζεται, αναλόγως της ανάγκης που έχει έκαστος.

Η θλίψις με την ποικιλομορφία της εξαγνίζει και αγιάζει τον άνθρωπον εκείνον, που με σοφίαν και γνώσιν την δέχεται. Δηλαδή κάθε θλίψις του χριστιανού είναι θεία επίσκεψις έχουσαν σκοπόν την σωτηρίαν αυτού και την αποστέλλει η γλυκυτάτη δεξιά του ουρανίου μας Πατρός, αν και απαρέσκεται η φύσις μας εις την τοιαύτην, καθώς και τα πικρά φάρμακα απαρέσκουν εις τον ασθενούντα...

Εάν η θλίψις δεν έχει καμμίαν σχέσιν με ημάς, πάντως θα είχαμε την μοίραν του εωσφόρου, διότι και εκείνος ευρισκόμενος εις το ύψος της δόξης και της αναπαύσεως, ελησμόνησε την μεγαλειότητα του Θεού και την εαυτού σμικρότητα και αδυναμίαν, «στήσω τον θρόνον μου επί των νεφελών και έσομαι όμοιος τω Υψίστω».

Και ταύτα διανοηθέντα, κάτω τον έρρψεν ο Θεός, και ο πρώτος ανατέλλων φωτεινότατος άγγελος, γέγονε δαίμων, Σατανάς, διάβολος, το βρωμερώτερον εκ των δημιουργημάτων του Θεού, ουχί τη φύσει, διότι ο Θεός όλα λιαν καλά τα εποίησεν, αλλά τη προαιρέσει πονηρός και αντάρτης!

Ο διάβολος διασπείρει μέσα εις τας οικογενείας την μεμψιμοιρίαν, την απαρέσκειαν, την ζήλειαν, την ισχυρογνωμοσύνην, κ.λ.π. και ούτω υπάρχει εις πολλάς οικογενείας ένα πρόσωπον, που θα διαταράσση την ειρήνην, την γαλήνην και την χαράν της οικογενείας. Αυτή η κακή σπορά δεν έλειψε και μέσα εις την του Κυρίου ιεράν οικογένειαν, όπου είχε δημιουργήσει επί της γης δια την μέλλουσαν σωτηρίαν, δηλαδή εν μέσω των ιερών μαθητών Του, ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, σπόρος θεοκτόνος! Ο διάβολος σπείρει τον σπόρον εν μέσω του σίτου, και εις τας συνοδείας των μοναχών το τοιούτον υπάρχει, όχι ότι το πρόσωπον αυτό είναι κακόν, αλλά έχοντας τας αδυναμίας αυτάς, μεμψιμοιρίαν, ζήλειαν κ.λ.π., γίνεται ένα όργανον, δια να διαταράσση την ειρήνην και ησυχίαν των άλλων.

Όλα αυτά μαρτυρούν ότι είμεθα εξόριστοι της αληθινής πατρίδος μας, ευρισκόμενοι εις τα σωφρονιστήρια, ένθα εξασκείται η παιδεία Κυρίου, και όσοι ευρεθούν δια της παιδείας ευδόκιμοι, εισάγονται πάλιν εις την ουράνιον κληρονομίαν λαμβάνοντες και πάλιν την χαθείσαν υιοθεσίαν των, άξιοι να κληρονομήσουν τον Θεόν.

Όσοι μείνουν απαίδευτοι, ως εγώ, και δεν αναγνωρίζουν την παιδείαν, αλλά δια των έργων των αναδειχθούν νόθοι, αποδιώκονται ως ανάξιοι της υιοθεσίας, εις ην απέβλεπεν η παιδεία Κυρίου και καταδικάζονται. Ο αγαθός Θεός και Πατήρ ημών να μας αξιώση μετά των ευδοκίμων, των λαβόντων την υιοθεσίαν, εις αιώνας αιώνων. Αμήν. 

ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ: ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ, ΕΙΝΑΙ ΒΑΡΥΤΕΡΕΣ ΣΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ!

 
Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

Οι δοκιμασίες, είναι βαρύτερες στους πιστούς 

«Όλοι όσοι θέλουν να ζουν ευσεβώς, θα διωχθούν» (Β΄ Τιμ. 3/γ: 12) είπε ο απόστολος Παύλος. Αυτό το «όλοι», δεν είναι τυχαίο.
Ακόμα και ο Ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός, διώχθηκε: «Καταφρονημένος και απορριμμένος από τους ανθρώπους άνθρωπος θλίψεων και δόκιμος ασθένειας· και σαν άνθρωπος από τον οποίο κάποιος αποστρέφει το πρόσωπο, καταφρονήθηκε, και τον θεωρήσαμε σαν ένα τίποτα» (Ησαίας 53/νγ:).
Ακόμα και ο Ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός, διώχθηκε: «Καταφρονημένος και απορριμμένος από τους ανθρώπους άνθρωπος θλίψεων και δόκιμος ασθένειας· και σαν άνθρωπος από τον οποίο κάποιος αποστρέφει το πρόσωπο, καταφρονήθηκε, και τον θεωρήσαμε σαν ένα τίποτα» (Ησαίας 53/νγ:).
Και το ίδιο είπε ότι θα συνέβαινε στους ακολούθους Του: «Να θυμάστε τον λόγο, που εγώ σας είπα: Δεν υπάρχει δούλος μεγαλύτερος από τον κύριό του. Αν εμένα εδίωξαν, θα διώξουν και σας· αν φύλαξαν τον λόγο μου, θα φυλάξουν και τον δικό σας» (Ιωάννης 15/ιε: 20).
Και όχι μόνο από διωγμούς θα έπασχαν οι πιστοί, αλλά από κάθε είδους θλίψη: «Μέσα στον κόσμο θα έχετε θλίψη· αλλά, να έχετε θάρρος· εγώ νίκησα τον κόσμο» (Ιωάννης 16/ις: 33).
Και δήλωσε: «Αν κάποιος θέλει να έρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, κι ας σηκώσει τον σταυρό του, κι ας με ακολουθεί. Επειδή, όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του, θα τη χάσει· και όποιος χάσει τη ζωή του, εξαιτίας μου, θα τη βρει» (Ματθαίος 16/ις: 23,24).
Έχοντας υπ’ όψιν αυτά τα λόγια, που πολλοί από εμάς τα έχουμε βιώσει «στο πετσί μας», παίρνουμε θάρρος μέσα από τις θλίψεις, καθώς βιώνουμε καθημερινά τα λόγια του αποστόλου Παύλου: «σε κάθε τι συνιστώντας τον εαυτό μας ως υπηρέτες τού Θεού, με πολλή υπομονή, με θλίψεις, με ανάγκες, με στενοχώριες, με ραβδισμούς, με φυλακές, με ακαταστασίες, με κόπους, με αγρυπνίες, με νηστείες με καθαρότητα, με γνώση, με μακροθυμία, με αγαθότητα, με Πνεύμα Άγιο, με αγάπη ανυπόκριτη με λόγο αλήθειας, με δύναμη Θεού με τα όπλα τής δικαιοσύνης, τα δεξιά και τα αριστερά με δόξα και ατιμία, με συκοφαντία και με εγκωμιασμό σαν πλάνοι, όμως κάτοχοι της αλήθειας σαν αγνοούμενοι, αλλά είμαστε καλά γνωστοί σαν να φτάνουμε στον θάνατο, αλλά, δέστε, ζούμε· σαν να περνάμε από παιδεία, αλλά δεν θανατωνόμαστε σαν λυπούμενοι, αλλά πάντοτε έχουμε χαρά· σαν φτωχοί, όμως πλουτίζουμε πολλούς· σαν να μη έχουμε τίποτε, όμως τα πάντα κατέχουμε» (Β΄ Κορ. 6/ς: 4-10).
Θυμάμαι σαν σήμερα, τα λόγια ενός φίλου άπιστου, για τη ζωή του νονού μου, τον οποίο ο Θεός ευλόγησε με χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, αλλά κατά κόσμον θλιβόταν υπερβολικά ως τον θάνατό του.
Μου είπε ο άπιστος εκείνος: «Μα πώς είναι δυνατόν ο Θεός να επιτρέπει να βασανίζεται τόσο ένας δικός Του; Αν είχατε την αληθινή πίστη, δεν θα ήταν η ζωή του ένα βασανιστήριο. Να μην έχει δουλειά, να τον κοροϊδεύουν οι εργοδότες, να αρρωσταίνει, να γκρεμίζεται το σπίτι του, να θλίβεται τόσο πολύ!
Αυτό δεν είναι πίστη, είναι πλάνη!» Και πράγματι, είχα δει κι εγώ αυτόν τον ευλογημένο άνθρωπο, να προσεύχεται με δάκρυα, να ζητάει από τον Θεό να τον πάρει «ΤΩΡΑ!». (Και πράγματι, έφυγε νέος, όταν ο αγώνας του έφθασε στην τελείωση). Απάντησα στον άπιστο φίλο μου, ότι αυτή είναι η εν Χριστώ ζωή.
Όχι χαρά και διασκέδαση, αλλά θλίψη και πόνος, και δοκιμασία. Αλλά δεν μπορούν αυτό να το δεχθούν όλοι. Μάλιστα θα έλεγα, ότι αν κάποιος δεν βιώνει αυτή τη θλίψη στη Χριστιανική του ζωή, κάτι δεν πάει καλά με αυτόν. Θα πρέπει να ανησυχεί!
Γιατί δεν γνωρίζω κανέναν που να προοδεύει στην εν Χριστώ ζωή, χωρίς να υφίσταται δοκιμασίες και θλίψεις.
 
Το κείμενο ανήκει στον π. Σωφρόνιο, και είναι απόσπασμα από το βιβλίο του: "Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης", σελ. 259. 

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: ΚΑΘΕ ΘΛΙΨΗ ΠΟΥ ΤΗΝ ΥΠΟΦΕΡΟΥΜΕ ΜΕ ΚΑΡΤΕΡΙΑ, ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ ΣΚΑΛΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΕΒΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ!

Άγιος Νεκτάριος: Κάθε θλίψη που την υποφέρουμε με καρτερία, γίνεται ένα είδος σκάλας που μας ανεβάζει στην τελειότητα. 

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ: ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΣΑΙ, ΠΑΡΑ ΝΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΕΙΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΣΥΜΦΟΡΕΣ!

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: Σπουδαιότερο είναι να αγωνίζεσαι, παρά να προετοιμάζεις άλλους να αντιμετωπίζουν τις συμφορές. 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΟΣΟΙ ΕΖΗΣΑΝ ΑΜΑΡΤΩΛΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΜΕΤΑΝΟΗΣΑΝ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Όσοι έζησαν αμαρτωλή ζωή και ύστερα μετανόησαν και άρχισαν να ζουν πνευματικά, πρέπει να δέχωνται στην συνέχεια με χαρά τις ταπεινώσεις και τις θλίψεις που τους συμβαίνουν, γιατί έτσι εξοφλούν».

ΛΟΓΟΙ Γ’ «Πνευματικός Αγώνας», Σελ. 488 

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ: ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΙΟΣ ΔΕΝ ΕΖΗΤΗΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ, ΑΛΛΑ ΥΠΟΜΟΝΗ!

 Γέρων Εφραίμ Κατουνακιώτης: Ἀπαλλαγή κανένας Ἅγιος

δέν ἐζήτησε ἀπό τόν Θεό, αλλά υπομονή!

 

Εγώ σας έχω πει ότι κάποτε με πλησίασε μια Γερόντισσα εκεί και λέει:
-Θέλω να εξομολογηθώ.
-Μα εγώ δεν εξομολογώ τους καλογήρους, θα εξομολογήσω καλογριές;
-Όχι, θέλω να πω τον λογισμό μου, λέει.
-Ε, πες τον λογισμό σου. 
Αφού είπε κι εκείνη τα βάσανά της -γιατί πάντα βάσανα θα σου πει, δεν θα σου πει χαρές- λέει: «Είδα σαν ένα όραμα, ότι πάνω σ’ ένα βουναλάκι καθόντουσαν οι Πατριάρχαι Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ. Και λέω: 
-Οι Πατριάρχαι είσαστε; 
-Ναι, λένε, Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ.
-Νά ‘ρθω κι εγώ εκεί;
-Έλα.
-Από πού νά ‘ρθω;
-Να, από ΄κει, απ’ τον δρόμο.
-Δεν βλέπω κανέναν δρόμο.
-Εκεί είναι, ψάξε να τον βρεις.
-Μα, δεν βλέπω δρόμο.
-Ψάξε, βρε ευλογημένη, ψάξε και θα τον βρεις.
-Μα, αυτός ο δρόμος είναι δεκαπέντε πόντους, πώς θα περάσω; Όλο αγριοπούρναρα και αγκάθια. Θα σχίσω τα φορέματά μου, θα ματώσω τα ποδάρια μου.
-Α, κι εμείς από ‘κει περάσαμε και ήρθαμε εδώ πάνω.»
Το πράγμα θέλει να πει ότι διά μέσου των θλίψεων, δια μέσου των στενοχωριών, διά μέσου του αίματος, ο άνθρωπος θ’ ανέβει στον ουρανό. Με αμεριμνία και με άνεση, με αυτοκίνητο δεν πάμε, πάτερ, στον Παράδεισο. Θα δώσεις αίμα, να πάρεις πνεύμα.
Έξω αυτή η Γερόντισσα, να πούμε, δεν αναφέρω τ’ όνομά της. Καρκίνο, εγχειρήσεις, τούτο, εκείνο, αυτό κι όμως προσευχομένη είδε την Παναγία στο θρόνο της. «Περάστε οι όσιοι», λέει. Όλοι οι όσιοι πέρασαν μπροστά σαν παρέλαση, στην Παναγία. «Περάστε οι μεγαλομάρτυρες».
Αυτή καθότανε εκεί, Γερόντισσα ήταν, Ηγουμένη. Και στο τέλος πήγε, έβαλε μετάνοια φίλησε το χέρι της Παναγίας, ήταν ένα βελούδο! Και η Παναγία της είπε: «Υπομονή, υπομονή, υπομονή», και ξύπνησε, να πούμε.
Δηλαδή αν θέλεις να είσαι μαθήτρια και μαθητής του Χριστού, θ’ ανέβεις κι εσύ απάνω στο Σταυρό. Απαλλαγή κανένας Άγιος δεν εζήτησε από τον Θεό. Υπομονή να χαρίσει. Αν κάνεις υπομονή θά ‘χεις και λιγάκι μισθό, αν θά ‘χεις απαλλαγή, δεν έχεις τίποτες, μισθό δεν έχεις...!
 
ΕΛΛΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΣΤΟΝ ΘΕΟ, ΠΡΙΝ ΣΑΣ ΕΡΘΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ή Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ!

Άγιος Νεκτάριος: Θα πρέπει παιδιά μου, να πηγαίνετε στον Θεό, πριν σας έρθει το πρόβλημα ή η δοκιμασία, και όχι μόνον κατά την διάρκεια τής δοκιμασίας ή του προβλήματος. Ο Θεός δεν είναι ασθενοφόρο πού καλείς όταν τα πράγματα πάνε άσχημα. Ο Θεός είναι απαραίτητος στον άνθρωπο κάθε μέρα όπως το φως όπως ο αέρας.

ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ: ΑΝ ΑΝΑΘΕΣΕΙΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΕ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ!

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος: Αν, όμως, αναθέσεις τα πάντα στον Κύριο με εμπιστοσύνη και δεχθείς πως ό,τι συμβαίνει προέρχεται απ’ Αυτόν για το καλό σου, τότε δεν θ’ ανησυχείς πια καθόλου. Θα κοιτάς μόνο γύρω σου, για να δεις τι σου στέλνει ο Θεός, και θα ενεργείς σύμφωνα μ’ αυτό που στέλνει.

Κάθε κατάσταση μπορεί να υπαχθεί σε κάποια θεία εντολή. Να ενεργείς, λοιπόν, σύμφωνα με τη σχετική εντολή, επιδιώκοντας την ευαρέστηση του Θεού και όχι την ικανοποίηση των δικών σου επιθυμιών. Προσπάθησε να καταλάβεις τι λέω και αποφάσισε να το εφαρμόσεις. Δεν θα το κατορθώσεις, βέβαια, από τη μία στιγμή στην άλλη. Χρειάζεται αγώνας γι’ αυτό, αλλά και προσευχή.

Ζητώ από τον Κύριο να σε λυτρώσει από την κατάθλιψη, που θεωρείς αφόρητη, αλλά μόνο αν αυτό είναι σύμφωνο με το άγιο θέλημά Του και απαραίτητο για τη σωτηρία σου. Θα σε λυτρώσει, δίχως άλλο, στην ώρα που πρέπει. Οπλίσου με πίστη και υπομονή. Βλέπουμε πόσο γρήγορα μεταβάλλονται οι συνθήκες της ζωής μας. Όλα αλλάζουν ακατάπαυστα.

Έτσι θ’ αλλάξει και η ψυχική σου κατάσταση. Θα έρθει μία μέρα που, απαλλαγμένη πια από το πλάκωμα, θ’ αναπνέεις ελεύθερα και θα φτεροκοπάς όπως η πεταλούδα πάνω από τα λουλούδια. Πρέπει μόνο να σηκώσεις με υπομονή την τωρινή δυσκολία για όσον καιρό παραχωρήσει ο Θεός.

Κάνε υπομονή, λοιπόν, και περίμενε. Δεν θα μείνεις στο φούρνο ούτ’ ένα λεπτό περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται. Μόλις είσαι έτοιμη, θα σε βγάλει ο Κύριος έξω. Αν, όμως, μόνη σου πεταχτείς έξω, θα είσαι σαν τη μισοψημένη πίτα. Πρέπει επίσης να σου πω, ότι, σύμφωνα με την πίστη μας, όποιος υπομένει αγόγγυστα τις δυσκολίες, πιστεύοντας ότι τις παραχωρεί ο Θεός για το καλό του, είναι ισότιμος με τους μάρτυρες. Αυτό να το θυμάσαι πάντα, για να παρηγοριέσαι.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ: ΟΛΕΣ ΟΙ ΘΛΙΨΕΙΣ, ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ!

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης: Όλες οι θλίψεις, οι αρρώστιες, τα βάσανα, οι στερήσεις επιτρέπονται από τον Θεό, για να βγάλουμε από μέσα μας την αμαρτία και να βάλουμε στή θέση της την αρετή. 

ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ: Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΔΟΚΙΜΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!

Όσιος Ιάκωβος Τσαλίκης: Ο Θεός δίνει και δοκιμασίες. Η αγάπη του Χριστού δοκιμάζει τους ανθρώπους. 

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑ Η ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΑΓΑΘΩΝ, ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΥΕΡΓΕΤΗ ΘΕΟ!

Μέγας Βασίλειος: Τα άφθονα υλικά αγαθά δίνονται σε πολλούς, ως δοκιμαστικά μέσα. Γι' αυτό πολλές φορές είναι αναγκαία η αφαίρεση των αγαθών, για να αναγνωρίζουμε τον ευεργέτη Θεό. 

Π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΙΩΛΗΣ: ΘΑ ΠΝΙΓΕΙ Η ΚΑΡΔΙΤΣΑ!

Π. Παναγιώτης Τσιώλης: Θα πνιγεί η Καρδίτσα

Ο Διονύσης Μακρής στην εκπομπή του “Για ποιον χτυπά η καμπάνα” 14/9/2023 αφηγείται τι του έλεγε ο π. Παναγιώτης Τσιώλης για την Καρδίτσα:
«Μου έλεγε κάποτε ο πατήρ Παναγιώτης απ’ τ’ Άγραφα, ο Γέροντας των Αγράφων και το θυμήθηκα τώρα γιατί μίλησα με τον φίλο μου το Γιώργο το Μπουζίκα που τον πήγαινε επάνω. Εμένα μου είχε πει ο παππούλης “θα πνιγεί η Καρδίτσα”, δεν εννοούσε την πόλη, εννοούσε την περιοχή. Του λέω “γιατί παππούλη;”. “Γιατί εκεί κρύβεται η Εικόνα της Παναγίας της Πελεκητής την οποία έχουν κλέψει από το μοναστήρι”.
Μάλιστα, έτσι μου έλεγε κι αυτά να τα ακούει ο φίλος μου ο Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος ο Τιμόθεος, τα λέω δημοσίως πλέον. Μου έλεγε ο παππούλης ότι “στην κλοπή εμπλέκονταν και ρασοφόροι”. Μου είπε και κάτι άλλο. Βγαίνουν αυτά! Ότι πνίγηκε; Πνίγηκε η περιοχή και δεύτερη φορά. Μου είπε και κάτι άλλο ο παππούλης και θα το πω δημοσίως “αυτή που έχει την Εικόνα” εκεί που κρύβουν την Εικόνα στο νομό “είναι μιά Βασιλική. Αυτή κρύβει την εικόνα”.
Παίρνω το Γιώργο το Μπουζίκα, λέω “Γιώργο εμένα μου είχε πει αυτά. Μήπως ξέρεις εσύ κάτι; Σου είχε πει ο παππούλης; Γιατί πηγαίνατε τακτικά επάνω και κουβεντιάζατε, είχατε αρκετό δρόμο”. Μου λέει “κι εμένα μου είπε ότι το νερό θα φτάσει μέχρι το ύψος της Εικόνας. Θα πνιγούν στον κάμπο, μέχρι να επιστραφεί η Εικόνα”.
Τ’ ακούτε; Να κάνετε έκκληση όλοι οι Δεσποτάδες εκεί να γυρίσει η Εικόνα στο μοναστήρι. Εκεί όπου ανήκει. Ο παππούλης μου είχε πει κι άλλα. Εγώ τα λέω δημοσίως. Μου είχε πει ότι “επιχειρήθηκε να πουληθεί η Εικόνα στην Ιταλία με το ποσό του 1.000.000 ευρώ και δεν έγινε εφικτό αυτό και την κρύβουν πλέον στην Καρδίτσα, στο νομό”.
Λέω “Γιώργο μου, σου είχε πει τίποτα άλλο;”. “Μου είχε πει αλλά δε λέγονται γιατί θα πληγώσουνε…”. Λέω “πες τα βρε Γιώργο”. Μου λέει “στον κάμπο κυριαρχεί η μαγεία, στα χωριά εκεί που βυθίστηκαν. Έλεγε ο παππούλης ότι το 95% των χωριανών εκεί στα μεγάλα χωριά ασχολούνται με μαγείες κι ο Θεός δε τα συγχωρεί αυτά”. Κάνει υπομονή, κάνει υπομονή να επιστρέψουν στο δρόμο της αληθείας, στο δρόμο της σωτηρίας. Έχουμε ένα σκοπό ως άνθρωποι. Να περάσουμε αυτή τη δοκιμασία της εφήμερης αυτής ζωής για να πάμε προς τον Παράδεισο, στην Αιωνιότητα. Αυτό το λησμονήσαμε όλοι. Φτιάχνουμε παλάτια, φτιάχνουμε τα πάντα και ξεχάσαμε αυτό.
Δεν είναι τυχαίο επίσης η τεχνολογία των 5G που μπήκε στα Τρίκαλα. Αρκούσε 2 μέρες βροχή να ρίξει, λίγες ώρες δηλαδή να επιτρέψει ο Θεούλης να ανοίξουν οι ουρανοί, όπως λέει στον 17ο Ψαλμό. Διαβάστε τον για να δείτε τι ακριβώς έγινε στη Θεσσαλία. Επαναλαμβάνεται η ιστορία. Δεν φταίνε λέει στα χίλια χρόνια τα αντιπλημμυρικά και το ένα και το άλλο. Έχουμε αφήσει χωρίς προστασία τα σπιτικά μας, τις κοινωνίες μας, την πατρίδα μας. Κι ευτυχώς έχουμε την Παναγία μας!
...Πάντα σε καθετί που μας συμβαίνει υπάρχει κι ένας πνευματικός λόγος, ο οποίος είτε αποσκοπεί στη συμμόρφωσή μας, είτε στην ενδυνάμωση της πίστης μας. Οι πνευματικοί νόμοι όταν παραβιαστούν, κι έχουν παραβιαστεί πολλές φορές στη χώρα μας, οδηγούν σε καταστροφές, σε λιμούς, σεισμούς και καταποντισμούς».
 
Πηγή: YouTube: “ΘΕΣΣΑΛΙΑ: Να ποιοι φταίνε!” 14/9/2023 (από το κανάλι: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ)

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ: ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ Ο ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΣΤΕΛΝΕΙ ΘΛΙΨΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΕΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ!

 Άγιος Λουκάς Κριμαίας: Για ποιο λόγο ο Κύριος ο Θεός

στέλνει θλίψεις και πολύ σοβαρές δοκιμασίες;

 

Συχνά ρωτούν οι άνθρωποι γιατί, για ποιο λόγο, Κύριος ο Θεός τους στέλνει θλίψεις και πολλές φορές και πολύ σοβαρές δοκιμασίες; Είναι πολύ σημαντικό για τον κάθε χριστιανό να καταλάβει ότι οι θλίψεις, μάς αποστέλλονται κατά το θέλημα του Θεού, το πάντοτε αγαθό, το πάντοτε καλό, το πάντοτε σωτήριο. Τις περισσότερες φορές μάλιστα στέλνονται όχι ως τιμωρίες, για τις αμαρτίες μας, αλλά για να επαναπροσδιορίσουμε τους δρόμους μας και τις καρδιές μας, ή, ως απάντηση στα αιτήματα που απευθύνουμε στο Θεό. Οι άνθρωποι πολλές φορές περιμένουν από το Θεό να πραγματοποιήσει αυτά που Του ζητούν στις προσευχές τους, με ένα τρόπο που οι ίδιοι θεωρούν ότι είναι ο καλύτερος. Ο Θεός όμως, συχνά απαντά στις δεήσεις τους με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο και όχι μ' αυτόν που θα ήθελαν ή θα φανταζόταν.

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΟΥ

 Ο Σταυρός σου

 

Κάποιος κουρασμένος, αποκαμωμένος από το βαρύ Σταυρό (Δοκιμασία) που κουβαλούσε, είπε στον Κύριο:
-Κύριε, ελέησέ με. Πάρε μου αυτό το βαρύ Σταυρό, τον οποίο δεν μπορώ να σηκώσω.

Τότε ο Κύριος τον σπλαχνίσθηκε.
Τον πήγε σε μία μεγάλη αίθουσα γεμάτη Σταυρούς, μικρούς, μέτριους, μεγάλους. Και του λέει:
-Άφησε εδώ τον Σταυρό σου και διάλεξε όποιον θέλεις.

Αυτός χαρούμενος άρχισε να ψάχνει. Κάποιοι Σταυροί ήταν πολύ ελαφρείς, κάποιοι ασήκωτοι. Αφού έψαξε πολλή ώρα, βρήκε ένα Σταυρό, στα μέτρα του, που μπορούσε να σηκώσει.
Λέει τότε στον Χριστό:
–Κύριε, βρήκα έναν Σταυρό στα μέτρα μου, και τότε του απαντά ο Χριστός:
-Στο καλό παιδί μου. Να ξέρεις όμως ότι ο Σταυρός που βρήκες είναι αυτός που άφησες όταν μπήκες στην αίθουσα...
 
ΑΓΑΠΗ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ

ΑΡΧΙΜ. ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΜΕΝΑ ΘΕΕ ΜΟΥ;

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος: Γιατί σε μένα Θεέ μου; Και έρχεται ο Θεός και σου απαντά σε όλα αυτά τα «γιατί»: Ναι σε εσένα αδελφέ. Γιατί όχι; Τι περίμενες; Να δικαιωθείς κατά κόσμον; Περίμενες να πετύχεις κατά κόσμον; Περίμενες να σου πάνε όλα καλά κατά κόσμον; Περίμενες να ζεις μέσα στην άνεση του πλούτου, την υγεία του σώματος, την κοινωνική καταξίωση, την επαγγελματική επιτυχία; Εάν περίμενες από εμένα όλα αυτά, κακώς τα περίμενες. Εγώ άλλα πράγματα σου είπα, «Ὅς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος».
Και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος σημειώνει: Χωρίς προβλήματα, χωρίς συμφορές, χωρίς αρρώστιες, χωρίς λύπες, τι θα έκανε ο άνθρωπος; Θα το έριχνε στην τρυφή και τη μέθη, θα κυλιόταν στο βούρκο σαν γουρούνι, θα ξεχνούσε ολότελα το Θεό και τις άγιες εντολές Του. Τώρα, όμως, οι αγωνίες και οι φόβοι, οι θλίψεις και οι δοκιμασίες τον κρατούν σε κάποιαν εγρήγορση, του γίνεται σχολείο φιλοσοφίας, γυμναστήριο της ψυχής. Οι θλίψεις και οι δοκιμασίες δεν είναι αιτίες λύπης, αλλά καυχήσεως και χαράς… 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΚΑΛΑ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Ο άνθρωπος, όταν είναι τελείως καλά στην υγεία του, δεν είναι καλά. Καλύτερα να έχη κάτι. Εγώ, όσο ωφελήθηκα από την αρρώστια, δεν ωφελήθηκα από όλη την άσκηση που είχα κάνει μέχρι τότε. 

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ, ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΙ ΔΡΟΜΟΥΣ ΣΤΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Είναι δυνατό για το Θεό να βρίσκη δρόμους στα αδιέξοδα. Όταν βρεθής σε πλήρη αδυναμία, τότε μάλιστα να ελπίζης. Διότι τότε φανερώνει ο Θεός τη δύναμί Του, όχι εκ των προτέρων, αλλ’ όταν αποκλεισθή τελείως η ανθρώπινη βοήθεια. Τότε είναι ο καιρός για να έρθη η βοήθεια του Θεού. Ο άνθρωπος χωρίς την βοήθεια του Θεού είναι ένα τίποτα.

Ε.Π.Ε. 6,582 

ΓΕΡΩΝ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: ΟΤΙ ΔΥΣΑΡΕΣΤΟ ΜΑΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΝΑ ΛΕΜΕ "ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΕΚΕΝ"!

Γέρων Γαβριήλ ο Αγιορείτης: Ότι δυσάρεστο μας συμβαίνει να λέμε «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν». Αυτή η φράση είναι θανατηφόρο πλήγμα για τον διάβολο. Μόλις την λέει κανείς, διασκορπίζεται το σύννεφο της λύπης. 

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ: ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΛΙΜΩΝ Η ΑΝΑΛΗΓΙΑ ΚΑΙ Η ΑΠΛΗΣΤΙΑ ΤΩΝ ΠΛΟΥΣΙΩΝ!

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: Εἶναι φοβερή πολύ κατά τή διάρκεια τῶν λιμῶν ἡ ἀναλγησία καί ἡ ἀπληστία τῶν πλουσίων. 

ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΜΠΡΙΑΝΤΣΙΑΝΙΝΩΦ: Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΘΛΙΨΕΙΣ!

 

Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΘΛΙΨΕΙΣ 

Ακόμη κι ένας άγιος δεν μπορεί ν' αντιληφθεί όλους τους λόγους που συντρέχουν, για να μας επισκεφθεί η θλίψη...
 
[...] Tα ιερά κείμενα μάς διδάσκουν πως όλοι οι άγιοι του Θεού χωρίς καμιά εξαίρεση, τελείωσαν το επίγειο ταξίδι τους βαδίζοντας "την στενή και τεθλιμμένη οδό". Η ζωή τους ήταν γεμάτη θλίψεις και στερήσεις (βλ. Εβρ.ιβ΄).
 
Αυτή ήταν η άποψη των αληθινών φίλων του Θεού για τις θλίψεις. Αυτή η στάση τους για τις θλίψεις που τους τύχαιναν τους έκανε να συμπεριφέρονται με μεγάλη σοφία και αυταπάρνηση. Τις θλίψεις που τους έβρισκαν, ό,τι λογιών και αν ήσαν, τις δέχονταν σαν κάτι που τους άξιζε, που τους έπρεπε. (βλ. Αγίου Μάρκου του Ασκητού, 226 κεφάλαια Περί των οιομένων εξ έργων νόμου δικαιούσθαι, κεφ. 6).
 
Πίστευαν μ' όλη τους την ψυχή πως άν δεν το επέτρεπε ο Θεός, αν δεν ήταν απαραίτητο δηλαδή για τις πνευματικές ανάγκες τους, δεν θα τους έβρισκε η θλίψη.
Το πρώτο που έκαναν με το που τους έβρισκε κάποια στενοχώρια, ήταν να ομολογήσουν ότι την άξιζαν. Έψαχναν και πάντα έβρισκαν μέσα τους την αιτία της θλίψης.
 
Μόνο αν παρατηρούσαν πως η θλίψη τους στεκόταν εμπόδιο να ευαρεστήσουν στο Θεό, μόνο τότε παρακαλούσαν με την προσευχή τους τον Κύριο να τους απαλλάξει από αυτήν. Και την εκπλήρωση ή μη εκπλήρωση του αιτήματός τους την άφηναν στο θέλημα του Θεού. Ποτέ δεν λογάριαζαν σωστή τη δική τους γνώμη για τον πνευματικό σκοπό της θλίψης.
 
Η κρίση του ανθρώπου ποτέ δεν μπορεί να είναι απόλυτα σωστή. Γιατί ακόμη και ενός αγίου ανθρώπου η κρίση είναι περιορισμένη. Δεν μπορεί να αντιληφθεί όλους τους λόγους που συντρέχουν για να μας επισκεφθεί η θλίψη όπως τ' αντιλαμβάνεται το μάτι του Θεού που τα βλέπει όλα...
 
Ο Θεός επιτρέπει να δοκιμάσουν τις θλίψεις ακόμα και οι δούλοι Του, οι εκλεκτοί Του. Ο απόστολος Παύλος παρακάλεσε "τρις" τον Κύριο για να απομακρύνει τον πειρασμό που τον βρήκε, τον "άγγελον σατάν", που τον εμπόδιζε στο κήρυγμα του Ευαγγελίου. Κι ο Παύλος δεν εισακούστηκε. Η κρίση του Θεού εκείνη τη στιγμή ήταν διάφορη από την κρίση του θεοπνεύστου αποστόλου (βλ. Β Κορινθ. 7-10) [...]
 
Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ
 
(Από το βιβλίο "Προσευχή και Πλάνη", Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ, μετάφραση Πέτρου Μπότση, σελ.114-115)