ΤΑ ΣΑΡΑΝΤΑΛΕΙΤΟΥΡΓΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ

ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΤΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ

ΠΩΣ ΖΟΥΝ ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ

ΓΕΡΩΝ ΝΙΚΩΝ: ΜΟΛΙΣ Η ΨΥΧΗ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΩΜΑ

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ: ΟΠΟΙΟΣ ΚΥΝΗΓΑΕΙ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΣΑΝ ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ!

ΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΝΩΝΕΙΣ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ...

ΕΑΝ ΓΑΡ ΚΑΙ ΠΟΡΕΥΘΩ ΕΝ ΜΕΣΩ ΣΚΙΑΣ ΘΑΝΑΤΟΥ!

ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ: ΑΣ ΠΟΘΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΤΕΝΟ ΚΑΙ ΓΕΜΑΤΟ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΔΡΟΜΟ!

Όσιος Εφραίμ ο Σύρος: Ας ποθήσουμε τον στενό και γεμάτο δυσκολίες δρόμο, για ν’ απολαύσουμε την αιώνια ζωή, που είναι ο Χριστός. Διότι όλοι οι δίκαιοι πέρασαν από αυτόν το δρόμο!

ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Ο ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΗΣ, ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΑΘΗΝΩΝ

Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης 

Ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης καταγόταν από την πόλη των Αθηνών, της οποίας είναι και ο πολιούχος. Ήταν ειδωλολάτρης και μέλος της Βουλής του Αρείου Πάγου. Ο Διονύσιος έζησε και μαρτύρησε τα χρόνια που αυτοκράτορας ήταν ο Δομιτιανός. Ήταν εξαίρετος ρήτορας, διακρίθηκε για τη φιλοσοφική του κατάρτιση και τη βαθιά του καλλιέργεια. Ο Άγιος Διονύσιος σπούδασε στην Αθήνα και έπειτα στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου. Υπήρξε συγγραφέας πλήθους θεολογικών συγγραμμάτων. 

Ο Διονύσιος ήταν από τους πρώτους που ασπάστηκε το Χριστιανισμό, έπειτα από το κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου στον Άρειο Πάγο, κάτω από τον ιερό βράχο της Ακροπόλεως το 50 μ.Χ. (Πράξεις 17,19-34). Αργότερα διαδέχθηκε στον επισκοπικό θρόνο των Αθηνών τον ευσεβή Ιερόθεο. Επιβραβεύτηκε από το θεό για τη χριστιανική του δράση με το χάρισμα να επιτελεί θαύματα.

Περιόδευσε σε πολλά μέρη της Δύσης, όπου κήρυξε τον ευαγγελικό λόγο και ερμήνευσε τις ιερές γραφές. Όταν έφθασε στο Παρίσι συνελήφθη και σύμφωνα με την παράδοση υπέστη μαρτυρικό θάνατο με αποκεφαλισμό γύρω στο 96 μ.Χ.. Μαζί του μαρτύρησαν και δύο μαθητές του, ο Ρουστικός και ο Ελευθέριος. Ο ηγεμόνας της περιοχής έδωσε εντολή να μη θάψει κανείς τα άγια λείψανα των μαρτύρων, όμως κάποιοι χριστιανοί τα φύλαξαν και όταν δεν υπήρχε πλέον φόβος τα ενταφίασαν με τιμές.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου Διονυσίου στις 3 Οκτωβρίου. Από το 1999 μ.Χ. με εγκύκλιο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών η μνήμη του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου συμπεριλήφθηκε να τιμάται επιπρόσθετα και στις 12 Οκτωβρίου όπου και ορίσθηκε να τιμάται η Σύναξη των εν Αθήναις Αγίων. Στην Αθήνα υπάρχουν δυο μεγάλες εκκλησίες που φέρουν το όνομά του, η μια στο Κολωνάκι επί της οδού Σκουφά, ενώ η άλλη είναι η Καθολική Μητρόπολη της Αθήνας, επί της οδού Μητροπόλεως.

Μέρη της Κάρας του Αγίου βρίσκονται στις Μονές Δοχειαρίου και Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους. Δέρμα και δύο τμήματα του Αγίου βρίσκονται στη Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους. Άκρο μικρού δακτύλου με σάρκα του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους. Αποτμήματα του Αγίου βρίσκονται στις Μονές Γρηγορίου Αγίου Όρους, Οσίου Διονυσίου Λιτοχώρου Πιερίας, Νταού Πεντέλης καί Βουλκάνου Μεσσηνίας. 

Πολλοί συναξαριστές δίνουν πολλές πληροφορίες για τη σημαντικότατη αυτή προσωπικότητα του Χριστιανισμού, οι οποίες όμως εντάσσονται αποκλειστικά και μόνο στον κύκλο της παράδοσης. Έτσι μια παράδοση τοποθετεί τον Άγιο Διονύσιο την ημέρα που σταυρώθηκε ο Ιησούς να είναι στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου μαζί με τον φιλόσοφο Απολλοφάνη. Όταν σκοτείνιασε ο ήλιος, ο Διονύσιος αναφώνησε: "Ή η φύσις αλλοιούται ή θεός πάσχει».

Άλλη παράδοση αναφέρει ότι μετά τον αποκεφαλισμό του, ο ίδιος ο ιερομάρτυρας παρέδωσε την αποτμηθείσα τιμία κάρα του στην ευσεβή χριστιανή Κατούλα. Σύμφωνα με μια μεταγενέστερη παράδοση, που όμως δεν είναι αποδεκτή, ο Διονύσιος θεωρείται ο ιδρυτής της Εκκλησίας των Παρισίων.

Μία ακόμη παράδοση, ιδιαίτερα αγαπητή που έχει επικρατήσει στην Εκκλησία και εκφράζεται στην αγιογραφία και υμνογραφία, θέλει τον άγιο Διονύσιο να παρίσταται στην Κοίμηση της Παναγίας, μαζί με τους άλλους δύο ιερομάρτυρες Ιερόθεο και Τιμόθεο, μεταφερόμενος από τις νεφέλες που άρπαξαν τους Αποστόλους. Στις ιερές εικόνες απεικονίζεται με τους δύο ιεράρχες να στέκεται πίσω από τους Αποστόλους, ενώ στο «θεοτόκιο» κατά την ημέρα της γιορτής του ακούμε: "Εν τή σεπτή κοιμήσει σου, Παναγία Παρθένε, παρήν ό Διονύσιος, σύv τώ Ιεροθέω, καί Τιμοθέω τώ θείω, Άμα τοίς, Αποστόλοις, έκαστος ύμνοv άδοντες, πρόσφοροv τή σή μνήμη. μεθ’ ών καί νύν, πάσα γλώσσα βρότειος αvυμvεί σε, τήv τού Θεού λοχεύτριαν, καί τού κόσμου προστάτιν". 

Στον άγιο Διονύσιο Αρεοπαγίτη αποδόθηκαν διάφορα συγγράματα, τα οποία η σύγχρονη έρευνα δε θεωρεί γνήσια, είναι δηλαδή ψευδεπίγραφα (έργα των οποίων ο συγγραφέας υπογράφει με το όνομα κάποιου αναγνωρισμένου προσώπου, προκειμένου να αποδώσει κύρος στα γραπτά του). Πρόκειται για τα περίφημα Μυστικά έργα: α) Περί της ουρανίου ιεραρχίας, β) Περί της εκκλησιαστικής ιεραρχίας, γ) Περί θείων ονομάτων και δ) Περί μυστικής θεολογίας, καθώς και διάφορες επιστολές. Τα Μυστικά έργα, γνωστά και ως Ψευδοδιονύσια, γράφτηκαν στο τέλος του 5ου αιώνα και επηρέασαν βαθύτατα την πορεία της θεολογίας των μέσων χρόνων τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύση και υπήρξαν η βάση της ανανέωσης της θεολογικής σκέψης. 

https://www.saint.gr

ΠΕΘ: Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, Κ. ΓΑΒΡΟΓΛΟΥ, ΨΕΥΔΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΜΠΑΙΖΕΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Αθήνα, 1 Οκτωβρίου 2017

Αριθμ. Πρωτ.  127

Δελτίο τύπου της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων (ΠΕΘ)

Ο Υπουργός Παιδείας, κ. Γαβρόγλου, ψεύδεται και εμπαίζει

τον ελληνικό λαό για το μάθημα των Θρησκευτικών

Σε πρόσφατη συνέντευξη του(29/9/2017), ο Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, κ. Γαβρόγλου, δήλωσε για το θέμα του μαθήματος των Θρησκευτικών, ότι «Στο βιβλίο έχουν γίνει αλλαγές, μετά από συζητήσεις με την Εκκλησία οι οποίες και τις δέχθηκε. Έχουμε φθάσει σε ένα σημείο συνύπαρξης παρά τις διαφορές μας» (sic!).

Σε περίπτωση που η μεταφορά στον τύπο της συνέντευξης του κ. Υπουργού είναι ορθή, οφείλουμε, κατ΄ αρχάς, να εκφράσουμε τη θλίψη μας για τα γραμματικά σφάλματα και την κακή χρήση της ελληνικής(sic!). Επί της ουσίας, εκφράζουμε την αγανάκτησή μας για τον τρόπο με τον οποίο ο Υπουργός συμπεριφέρεται στον ελληνικό λαό, παραπλανώντας τον με ασύστολα ψεύδη.

Για την αποκατάσταση της αλήθειας, αναφέρουμε τα εξής: Στις 27 Ιουνίου 2017, η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, σε έκτακτη Συνεδρίασή της για το μάθημα των Θρησκευτικών, αποφάσισε τη συνέχιση του διαλόγου με το Υπουργείο. Το ανακοινωθέν της Ιεραρχίας κατέληγε, αναφέροντας επί λέξει ότι: «Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας, αφούενημερώθηκε περί των αποτελεσμάτων του διαλόγου μεταξύ της Τριμελούς εξ Αρχιερέων Επιτροπής και της Επιτροπής του Υπουργείου Παιδείας, αποφάσισε την συνέχιση του διαλόγου υπό της ιδίας Επιτροπής διά την παρακολούθηση του υλικού των νέων βιβλίων πριν αυτά τυπωθούν». Επομένως, η Εκκλησία ενημερώθηκε για τα αποτελέσματα του διαλόγου δεν αποφάσισε υπέρ των νέων Προγραμμάτων! Μήπως, ο Υπουργός Παιδείας έχει δυσκολίες στην ελληνική γλώσσα και δεν κατανοεί ότι διαφορετικό είναι το εννοιολογικό περιεχόμενο της λέξης «ενημερώθηκε» και διαφορετικό της λέξης «αποφάσισε»; Αν κατανοεί τις διαφορές, αλλά επιμένει να διαστρεβλώνει όσα αποφασίστηκαν από την Εκκλησία, τότε παραπλανά σκοπίμως τον ελληνικό λαό και προκαλεί με σκαιό τρόπο την Εκκλησία.

Σε κάθε περίπτωση, μετά και από αυτές τις δηλώσεις του κ. Υπουργού αλλά και τις διαμαρτυρίες των γονέων, οι θεολόγοι, οι γονείς και όλος ο ελληνικός λαός, αναμένουν την απάντηση της Εκκλησίας, για το αν ισχύουν όσα της καταμαρτυρεί ο κ. Υπουργός. Αν πάλι δεν ισχύουν, αυτά που διαδίδει ο κ. Υπουργός, τότε αυτός διαδίδει ψευδείς ειδήσεις σε βάρος της Εκκλησίας, υποκαθιστώντας το Γραφείο Τύπου της Ιεράς Συνόδου και ενεργώντας, κυριολεκτικά, ως εκπρόσωπός της. Δεν είναι δυνατόν για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα, που αφορά τη χριστιανική αγωγή των ορθοδόξων νέων να αισθάνονται οι γονείς αφενός την πνευματική διάβρωση και αποδόμηση που επιχειρεί η πολιτεία σε βάρος των παιδιών τους και, αφετέρου, την πνευματική σιωπή και ουδετερότητα της μητέρας Εκκλησίας.

Στην ίδια συνέντευξη ο κ. Γαβρόγλου απαξίωσε τις αντιδράσεις των γονέων που επιστρέφουν τα βιβλία του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία ή ζητούν την απαλλαγή των παιδιών τους από τις συγκεκριμένες πολυθρησκειακές διδακτικές ενότητες, χαρακτηρίζοντας «μεμονωμένες» τις όποιες αντιδράσεις και, κατά συνέπεια, θεωρώντας το θέμα ότι «δεν αξίζει καν να το σχολιάσουμε».

Ο κ. Υπουργός προφανώς δεν έχει αντιληφθεί το μέγεθος των αντιδράσεων, των εκπαιδευτικών που διδάσκουν το μάθημα και του λαού, που σιγά – σιγά καταλαβαίνει τι προωθείται μέσα από αυτά τα Προγράμματα. 

Ωστόσο ο κ. Γαβρόγλου οφείλει να αντιμετωπίσει το θέμα, με την ανάλογη σοβαρότητα που αυτό έχει και να απαντήσει ή μάλλον να απολογηθεί υπεύθυνα στους γονείς και σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό για τα παρακάτω:

1.       Γιατί το Υπουργείο του έχει πάρει απόφαση και επιτρέπει σε μειονοτικές ομάδες, όπως, για παράδειγμα, εκείνες των Μουσουλμάνων, των Ρωμαιοκαθολικών ή των Εβραίων μαθητών να διδάσκονται στα σχολεία τους αμιγώς, ως θρησκευτικά, μόνον τη δική τους πίστη και οι ορθόδοξοι μαθητές που αποτελούν τη συντριπτική πλειονότητα του μαθητικού πληθυσμού να έχουν αυτή την άνιση και αντισυνταγματική μεταχείριση, δηλαδή να διδάσκονται, όχι τη δική τους πίστη, αλλά όλες τις θρησκείες και μάλιστα πολτοποιημένες στις ίδιες ενότητες;

2.       Έχει το δικαίωμα, ως Υπουργός, με μια υπουργική Απόφαση, που αφορά τα Προγράμματα ή τα Βιβλία των Θρησκευτικών, να παραβιάζει και στην ουσία καταργεί το Σύνταγμα(άρθρο 16 παρ. 2), την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα δικαιώματα του Ανθρώπου και τον -σε εφαρμογή του Συντάγματος ισχύοντα- εκπαιδευτικό νόμο 1566/1985 ο οποίος, μάλιστα, προβλέπει ότι η παιδεία υποβοηθά τους μαθητές «να διακατέχονται από πίστη προς την πατρίδα και τα γνήσια στοιχεία της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης»;

3.       Έχει το δικαίωμα, ως Υπουργός, να αγνοεί το ευρωπαϊκό δίκαιο και να μην λαμβάνει υπόψη την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της 20ής Ιουλ. 2007  (υπόθεση Folgero κατά Νορβηγίας), η οποία καταδικάζει τη Νορβηγία, διότι εισήγαγε στα δημόσια σχολεία ύλη μαθήματος θρησκευτικών, όμοια με την του Ελληνικού Υπουργείου Παιδείας, δηλαδή ύλη πολυθρησκευτική;

4.       Γιατί παραβιάζει εν γνώσει του, με το νέο πολυθρησκειακό Πρόγραμμα και τους φακέλους για το μάθημα των Θρησκευτικών το άρθρο 2 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το οποίο επιβάλλει στα Ευρωπαϊκά Κράτη την υποχρέωση να εισάγουν ύλη μαθήματος Θρησκευτικών, σύμφωνη προς τις θρησκευτικές και φιλοσοφικές πεποιθήσεις των γονέων;

5.       Γιατί προκαλεί τη συνείδηση των ορθοδόξων γονέων, οι οποίοι, ως μέλη της επικρατούσας στη χώρα μας Ορθόδοξης Εκκλησίας, γνωρίζουν καλώς ότι η Ορθόδοξη Πίστη ορίζει σαφώς το περιεχόμενό της και κάθε τι αλλότριο αυτής της πίστης είναι αντίθετο με την πίστη των παιδιών τους, διότι, ιδιαίτερα για την ηλικία και την κρίση που διαθέτουν, εγκυμονεί τον κίνδυνο άρνησης της οικείας πίστεως και προσχώρησης σε άλλη δοξασία;

Σε κάθε περίπτωση, ο ελληνικός λαός οφείλει να γνωρίζει την αλήθεια, και από την Πολιτεία και από την Εκκλησία του!

Το ΔΣ της ΠΕΘ

http://thriskeftika.blogspot.gr