ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΕΤΡΟΣ: ΤΑΠΕΙΝΩΘΗΤΕ, ΛΟΙΠΟΝ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΝ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Απόστολος Πέτρος:  Ταπεινωθήτε, λοιπόν, κάτω από το παντοδύναμον χέρι του Θεού, δια να σας υψώση και σας δοξάση κατά τον καιρόν της Δευτέρας αυτού Παρουσίας. (Α’ Πέτρου 5,6) 

ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΡΗΤΗΣ: ΨΥΧΗ ΜΟΥ, ΑΝΑΣΤΑ, ΤΙ ΚΑΘΕΥΔΕΙΣ;

Άγιος Ανδρέας Κρήτης: Απόσπασμα από το Μεγάλο Κανόνα

 
«Ψυχή μου, ψυχή μου, ανάστα, τί καθεύδεις; Τα ο τέλος εγγίζει, και μέλλεις θορυβείσθαι· ανάνηψον ουν, ίνα φείσηταί σου Χριστός ο Θεός, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών».
 
«Ψυχή μου, ψυχή μου, ξύπνα! Γιατί κοιμάσαι ακόμη; Πλησιάζει το τέλος της ζωής σου και θα ταραχτείς, γιατί θα βρεθείς ανέτοιμη. Ξύπνα λοιπόν και ετοιμάσου. Στολίσου με τις αρετές των καλών έργων, που δίδαξε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, για να σε λυπηθεί Εκείνος, που είναι ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών». 

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΡΗΜΕΝΟΣ ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΡΗΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΕΡΓΑ!

Άγιος Νεκτάριος: Όποιος είναι μετρημένος στα λόγια, είναι μετρημένος και στα έργα. Όποιος εξετάζει τα λόγια που πρόκειται να πεί, εξετάζει και τις πράξεις που πρόκειται να εκτελέσει, και ποτέ του δεν θα υπερβεί τα όρια της καλής και ενάρετης συμπεριφοράς.

ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ: ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΠΟΥ ΧΥΝΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΦΑΝΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΕΟΥΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος: Τά δά­κρυ­α τήν ὥ­ρα τῆς προ­σευ­χῆς εἶ­ναι ἕ­να ση­μά­δι πώς ἡ ψυ­χή ἀ­ξι­ώ­θη­κε τοῦ ἐ­λέ­ους τοῦ Θε­οῦ ἐν τῆ με­τα­νο­ί­ᾳ της καί ὅ­τι ἔ­χει γί­νει δε­κτή ἡ με­τά­νοιά της, καί ἡ ψυ­χή, διά τῶν δα­κρύ­ων της, ἄρ­χι­σε νά εἰ­σέρ­χε­ται στό πε­δί­ο τῆς δι­αυ­γοῦς κα­θα­ρό­τη­τος. 

ΟΣΙΑ ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΚΛΕΙΣΟΥΡΑΣ: Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΝΕΙ ΣΟΦΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ!

Αγία Σοφία της Κλεισούρας: Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ κάνει σοφὸ τὸν ἄνθρωπο. Ποιὸς εἶναι ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ; Ὄχι νὰ φοβᾶσαι τὸ Θεό, ἀλλὰ νὰ φοβᾶσαι νὰ μὴ στενοχωρήσεις τὸν ἄλλο, νὰ μὴν τὸν βλάψεις, νὰ μὴν τὸν ἀδικήσεις, νὰ μὴν τὸν κατηγορήσεις. Αὐτὴ εἶναι ἡ σοφία. Ὕστερα τὰ ἄλλα, γιὰ νὰ ζήσεις, σὲ φωτίζει ὁ Θεὸς τί νὰ κάνεις. 

ΜΗΝ ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!

Μην ντρέπεσαι τον Σταυρό του Χριστού. Σημάδι είναι των πιστών και φόβος των Δαιμόνων. 

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ. ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΑΙ, ΣΟΥ ΣΤΕΛΝΕΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ!

Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: «Έχει ο Θεός. Εκεί που απελπίζεσαι, σου στέλνει κάτι που δεν το περιμένεις… αρκεί να Τον πιστεύεις και να Τον αγαπάς. Όπως και Εκείνος μας αγαπά και φροντίζει για εμάς, όπως ο κάθε πατέρας για τα παιδιά του. Και όλοι μας είμαστε παιδιά Του Θεού. Και ό,τι καλό έχουμε, το έχουμε από Τον Θεό. Είναι δικό Του το δώρο. Δεν έχεις ακούσει στην Εκκλησία ότι: “Πάσα δόσις αγαθή και πάν δώρημα τέλειον άνωθεν εστί κατά βαίνον, εκ σου του Πατρός των φώτων;” [Κ 111]
 
Από το βιβλίο «Ανθολόγιο Συμβουλών» 

ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΑΙ! ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙΣ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ!

Μην απελπίζεσαι! Κάθε μέρα έχεις την ευκαιρία να έρθεις πιο κοντά στον Θεό.

ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως

1. Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων.

2. Καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων· φῶς ἐκ φωτός, Θεὸν ἀληθινὸνἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, δι' οὗ τὰ πάντα ἐγένετο.

3. Τὸν δι' ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καὶ σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου καὶ ἐνανθρωπήσαντα.

4. Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ παθόντα καὶ ταφέντα.

5. Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρα κατὰ τὰς Γραφάς.

6. Καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός.

7. Καὶ πάλιν ἐρχόμενον μετὰ δόξης κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς, οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος.

8. Καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ κύριον, τὸ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν Πατρὶ καὶ Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν.

9. Εἰς μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν.

10. Ὁμολογῶ ἓν βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν.

11. Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν.

12. Καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.

Ἀμήν. 

ΣΕ ΥΜΝΟΥΜΕΝ, ΣΕ ΕΥΛΟΓΟΥΜΕΝ, ΣΟΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕΝ, ΚΥΡΙΕ!

«Σε υμνούμεν, Σε ευλογούμεν, Σοι ευχαριστούμεν, Κύριε, και δεόμεθά Σου, ο Θεός, ημών».
 
Ο Ύμνος αυτός, που ονομάζεται και δοξολογικός, αποτελεί μια συντακτική περίοδο που περιλαμβάνει τέσσαρα (4) ρήματα. Το καθένα αποτελεί και μία ξεχωριστή πρόταση, που όλες μαζί έχουν ως αναφορά την τελευταία φράση του Ύμνου, «ο Θεός, ημών». Η ερμηνεία του κάθε ρήματος, δίνει και το νόημα του Ύμνου.
Απευθυνόμαστε στον Κύριο Θεό και Πατέρα μας, και λέγουμε:
«Σε υμνούμεν». Σου απευθύνουμε ψάλλοντες, έπαινο και εγκώμιο.
«Σε ευλογούμεν». Σε δοξολογούμε και Σε επαινούμε με ύμνους.
«Σοι ευχαριστούμεν». Σε Σένα εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας.
«δεόμεθά Σου». Παρακλητικά προσευχόμαστε και Σου αφιερωνόμαστε.
Με τον Ύμνο αυτό, επιβεβαιώνεται η παρέμβαση του ευλογημένου λαϊκού στοιχείου στην όλη λατρευτική διαδικασία του καθαγιασμού των Τιμίων Δώρων.