ΟΣΙΟΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ Ο ΕΝ ΧΙΩ

 Όσιος Παρθένιος ο εν Χίω

 

Ο Όσιος Παρθένιος καταγόταν από το χωριό Δαφνώνας. Σε νεαρή ηλικία αρραβωνιάσθηκε και ασχολήθηκε με το εμπόριο μεταξύ Χίου, Σμύρνης και Κωνσταντινούπολης. Ενώ ετοιμαζόταν για γάμο ειδοποιήθηκε ότι η μνηστή του αρρώστησε βαριά και μέχρις ότου επιστρέψει από το ταξίδι, είχε πεθάνει.
Θέλοντας να δει την μνηστή του «ίδίοις ὄμμασι» νεκρή, πήγε στο τάφο νύκτα, την ξέθαψε και την πήρε στην αγκαλιά του. Φιλοσοφίσας το, εκ των Μακαρισμών της Νεκρωσίμου Ακολουθίας, τροπάριο «ἐξέλθωμεν καί ἴδωμεν ἐν τοῖς τάφοις ὅτι γυμνά ὀστέα ὁ ἄνθρωπος σκωλήκων βρῶμα καί δυσωδία », χωρίς να πει τίποτε σέ κανένα, εγκατέλειψε τις φροντίδες του μάταιου κόσμου, έγινε μοναχός στη Νέα Μονή της Χίου και επιδόθηκε σε ασκητικούς αγώνες.
Με την ευλογία του γέροντός του ανέβαινε στην κορυφή του Πενθόδους όρους, άναβε την κανδήλα και γενικά φρόντιζε το εκεί ερειπωμένο ναΐδριο του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου. Κάποια στιγμή, «θείᾳ βουλήσει», ανακάλυψε ένα σπήλαιο στην Ν.Α. πλευρά του όρους, όπου αποφάσισε να ασκητέψει. Εκεί έζησε νηστεύων, αγρυπνῶν και προσευχόμενος νύκτα και μέρα.
Ο Κύριος, βλέποντας τους πνευματικούς του αγώνες, τον αντάμειψε με πολλά πνευματικά χαρίσματα μεταξύ των οποίων και το διορατικό. (Προείπε τον μεγάλο και φοβερό σεισμό της Χίου το 1881 μ.Χ.). Σύντομα η φήμη του εξαπλώθηκε και το ερειπωμένο ναΐδριο του Αγίου Μάρκου εξελίχθηκε σε Σκήτη, όπου ο Παρθένιος με τους υποτακτικούς εξασκούσε τα μοναχικά του καθήκοντα.
Όλος ο κόσμος συρρέει από τα διάφορα μέρη του νησιού για να ακούσει τα μελίρρυτα λόγια του και να ζητήσει την ευχή και την ευλογία του. Ο αείμνηστος Καθηγητής Λάζαρος Ζανάρας, κατέγραψε, χωρίς την θέληση του Οσίου, ότι ο Όσιος Παρθένιος επετέλεσε εν ζωή πολλά θαύματα.
 
Εκοιμήθη εν ειρήνη την 8η Δεκεμβρίου 1883 μ.Χ. Τα Λείψανα του Αγίου βρίσκονται στη Μονή Αγίου Μάρκου Χίου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 8 Δεκεμβρίου.
 
https://www.saint.gr

ΓΕΡΩΝ ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΣ: ΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ!

Γέρων Ιωαννίκιος: Το να είναι κανείς πραγματικός και αληθινός, δεν είναι καθόλου εύκολο. Πρέπει να το λέει η καρδιά του, η ύπαρξή του, η ζωή του. Να πυρπολείται από την αγάπη του Χριστού. Με τίποτα και με κανένα να μην την ανταλλάζει.

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΥ ΝΑ ΕΠΙΚΑΛΕΣΤΗΚΕ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΕ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΑΚΟΥΣΕ ΜΕ ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ!

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: Δεν υπάρχει κανένας, που να επικαλέστηκε την Παναγία με πίστη και να μην τον άκουσε με ευσπλαχνία. 

Βλέποντας την εικόνα της Παναγίας, αφιέρωσε την καρδιά σου σ’ Αυτήν που βασιλεύει στον Παράδεισο και ευχαρίστησέ Την, γιατί στάθηκε πάντα έτοιμη στο θέλημα του Θεού και γιατί δεν λείπει στον αόρατό μας πόλεμο, η προστασία και η βοήθειά Της. Δεν υπάρχει κανένας, που να επικαλέστηκε την Παναγία με πίστη και να μην τον άκουσε με ευσπλαχνία.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: Ο ΤΑΚΤΙΚΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΙΣΤΟ ΜΙΑΝ ΑΠΛΗ ΚΑΛΗ ΣΥΝΗΘΕΙΑ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Ὁ τακτικός ἐκκλησιασμός δέν ἀποτελεῖ γιά τόν πιστό μίαν ἁπλή συνήθεια, ἕνα τυπικό θρησκευτικό καθῆκον, μία κοινωνική ὑποχρέωση ἤ ἔστω μία ψυχολογική διέξοδο ἀπό τόν ἀσφυκτικό κλοιό τῆς καθημερινότητας. Ἀντίθετα, μέ τήν προσέλευσή του στό ναό ἐκφράζει μίαν ὑπαρξιακή του ἀνάγκη. Τήν ἀνάγκη νά ζήσει ἀληθινά, αὐθεντικά. Νά συναντήσει τήν Πηγή τῆς ζωῆς του, τό Δημιουργό του, καί νά ἑνωθεῖ μαζί Του. Νά ἐκφράσει τήν ἀγάπη καί τήν εὐλάβειά του στήν Παναγία μας καί στούς Ἁγίους, τοῦ φίλους τοῦ Θεοῦ. Νά νιώσει δίπλα του τούς πνευματικούς του ἀδελφούς. 

ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ Ο ΝΕΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ: ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΑΓΩΝΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ!

 Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

Λόγος περί αγώνος πνευματικού

 

«Όπως συμβαίνει στην περίπτωσι συνοικεσίου, κατά το οποίο ο γαμβρός βραδύνει σε ταξίδι ή είναι απασχολημένος σε άλλες υποθέσεις και αναβάλλει τον γάμο, εάν η νύμφη οργισμένη καταφρονήσει την αγάπη εκείνου και διαγράψει ή σχίσει το χαρτί του αρραβώνος, αμέσως χάνει τις ελπίδες της για τον γαμβρό, έτσι φυσικώς συμβαίνει να γίνεται και στην περίπτωση της ψυχής.
Εάν πει κάποιος από τους αγωνιζομένους «έως πότε πρέπει να κακοπαθώ», και παραμελήσει τους ασκητικούς κόπους, με την αμέλεια δε των εντολών και την εγκατάλειψη της διηνεκούς μετανοίας κατά κάποιον τρόπο διαγράψει και σχίσει τα συμφωνητικά, αμέσως εκπίπτει και του αρραβώνος και της ελπίδος προς τον Θεό» (19Α,505)
«Και σεις οι ίδιοι, αν θέλετε, πάσχοντας και τιμωρούμενοι υπέρ του Χριστού, μπορείτε να μαρτυρήσετε σαν εκείνους καθημερινώς, όχι μόνο ημέρα αλλά και νύκτα και κάθε ώρα. Και πώς θα γίνει αυτό; αν και σεις παραταχθείτε εναντίον των ολεθρίων δαιμόνων, αν αντιστέκεστε πάντοτε κατά της αμαρτίας και του θελήματός σας. Πράγματι εκείνοι αγωνίζονταν προς τυράννους, ενώ εμείς έχομε αγώνα προς τους δαίμονες και τα ολέθρια πάθη της σάρκας, τα οποία επιτίθενται τυραννικώς στις ψυχές μας κάθε ημέρα και νύκτα και ώρα και μας εκβιάζουν να πράξομε πράγματα που δεν αρμόζουν στην θεοσέβεια και παροργίζουν τον Θεό. Αν λοιπόν σταθούμε απέναντι σ’ αυτά και δεν γονατίσομε στη Βάαλ και δεν πεισθούμε στις συστάσεις των πονηρών δαιμόνων ούτε υπηρετήσομε τη σάρκα φροντίζοντας για τις επιθυμίες της, τότε εύλογα κι’ εμείς θα είμαστε μάρτυρες, αγωνιζόμενοι προς την αμαρτία, έχοντας δηλαδή στη μνήμη μας τους μάρτυρες και τα αφόρητα κτυπήματα που υπέστησαν και πολεμώντας γι’ αυτό κατά του διαβόλου αλλ’ επίσης αποβλέποντας, και προς τους πόνους εκείνων και σκεπτόμενοι πόσο υστερούμε εμείς από την άθληση εκείνων και στενάζοντας από ψυχή, θ’ αξιωθούμε τα ίδια στεφάνια μ’ εκείνους, αν όχι κατά την ποσότητα, τουλάχιστο κατά την ποιότητα, σύμφωνα με την άνωθεν αγαθότητα του Θεού προς εμάς, και θα είμαστε αν όχι ίσοι κατά την παρρησία προς εκείνους, αλλά πάντως ίσοι στην υπομονή και την ευχαριστία για τα δεινά των πόνων. Εκείνοι σώθηκαν από τα έργα και τους πόνους της αθλήσεως, εμείς ελπίζομε να σωθούμε από έργα και πόνους ασκήσεως και γενικά από τη φιλανθρωπία και χάρη του Δεσπότη· εκείνοι από ίδρωτες και αγώνες μαρτυρικούς, εμείς από δάκρυα και αγώνες ασκητικούς· εκείνοι από τη χύση του αίματός των, εμείς από την εκκοπή του θελήματός μας, με το να επιμένομε πάντοτε και να έχομε μέσα μας την θανατική καταδίκη και να δεχόμαστε κάθε ώρα το θάνατο, εκτείνοντας το λαιμό μας πρόθυμα για να πεθάνομε για κάθε εντολή του Δεσπότη μας Θεού αντί να δεχθούμε να την παραβούμε έστω και μ’ ένα απλό λόγο» (τ.19Γ, σελ.151-153).
 
(ΕΠΕ, ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ, Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου)

ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ: "ΣΥΝΤΟΜΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΗ ΦΛΩΡΙΝΑ ΣΤΙΣ 6-12-1978".

Τοῦ ἁγίου Νικολάου. 6 Δεκεμβρίου

Καὶ πάλι, ἀγαπητοί μου, ἀνέτειλε ἡ μεγάλη ἑορτὴ τοῦ ἁγίου Νικολάου. Τί νὰ ποῦμε σήμερα στὴν ἑορτή του; Νὰ ἐγκωμιάσουμε τὶς ἀρετές του; Νὰ ἐπαινέσουμε τὴν ἐγκράτειά του; Ὅπως λέει τὸ ἀπολυτίκιό του, ὑπῆρξε τῆς «ἐγκρατείας διδάσκαλος». Διότι ὄχι μόνο ὅταν ἦταν μεγάλος, ἀλλὰ καὶ ὅταν ἦταν βρέφος, στὴν ἀγκαλιὰ τῆς μάνας του, νήστευε τὸ γάλα καὶ δὲν θήλαζε. 

Νὰ ἐπαινέσουμε τὴν πραότητά του, ποὺ λέει πάλι τὸ ἀπολυτίκιό του ὅτι ὑπῆρξε «εἰκόνα πραότητος»; Στὶς ὕβρεις καὶ συκοφαντίες καὶ διαβολὲς τῶν ἐχθρῶν του ἀπαντοῦσε μὲ μεγάλη πραότητα. Μᾶς διδάσκει, ὅτι κ᾿ ἐμεῖς, ὅσες φορὲς ὑβριζόμεθα καὶ συκοφαντούμεθα στὸν κόσμο αὐτόν, πρέπει νὰ εἴμεθα πρᾶοι. Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη δύναμις ἀπὸ τὴν πραότητα, μὲ τὴν ὁποία νικῶνται οἱ δαίμονες τῆς κολάσεως.

 Ἢ νὰ μιλήσουμε γιὰ τὴν ἐλεημοσύνη του, τὴ μεγάλη του ἐλεημοσύνη; Νύχτα πήγαινε στὰ φτωχὰ σπίτια καὶ ἄφηνε χρυσᾶ νομίσματα, καὶ ἔσωσε ἔτσι ὑπάρξεις ἀπὸ τὸ βόρβορο καὶ τὴ διαφθορά.

 Ἢ νὰ μιλήσουμε γιὰ τὴν πίστι, τὴ μεγάλη καὶ ἀκλόνητη πίστι ποὺ εἶχε ὁ ἅγιος; Ὅταν ἡ Ἐκκλησία κινδύνευσε ἀπὸ τὴν αἵρεσι τοῦ Ἀρείου, ἔσπευσε στὴν πόλι τῆς Νικαίας κ᾿ ἐκεῖ μαζὶ μὲ ἄλλους ἁγίους πατέρας συνετέλεσε στὸν θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας. Βέβαια ὁ ἅγιος Νικόλαος δὲν εἶχε τὴν εὐγλωττία τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου ἢ τὰ ἐπιχειρήματα τῶν ἄλλων πατέρων, γιατὶ ἦταν ἀγράμματος. Ἀλλὰ τί μὲ τοῦτο; Ὅταν ἄκουσε τὸν Ἄρειο νὰ βλασφημῇ τὸ Χριστό, αὐτὸς ὁ πρᾶος καὶ ταπεινὸς ἐξανέστη καί, ὅπως λέει ὁ βίος του, ἐρράπισε τὸν αἱρεσιάρχη γιὰ τὴ βλασφημία του. 

Καὶ εἶνε γιὰ μᾶς δίδαγμα ὅτι, ὅσες φορὲς προσβάλλεται ὁ Θεός, πρέπει νὰ ἐξανιστάμεθα. Ἐμεῖς, ἀντιθέτως, ὅσες φορὲς προσβάλλεται τὸ ἐγώ μας, ὅσες φορὲς ἀδικούμεθα, ὑβριζόμεθα, προπηλακιζόμεθα, τότε ἐξοργιζόμεθα καὶ γινόμεθα θηρία καὶ ἀπειλοῦμε τὸ σύμπαν• ἀλλ᾿ ὅταν θίγεται καὶ βλασφημῆται ὁ Χριστός, τότε δείχνουμε ἀδιαφορία. Ἀντιθέτως ὁ ἅγιος• στὶς προσωπικές του προσβολὲς ἀπαντοῦσε μὲ πραότητα, ὅταν ὅμως ὑβρίζετο ὁ Χριστὸς ἀπαντοῦσε μὲ σφοδρότητα• ἔτσι ῥάπισε τὸν Ἄρειο. Ἐμεῖς ἔχουμε περὶ πολλοῦ τὸ ἐγώ μας, ὄχι τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἐκεῖνος.

 Ὁ ἅγιος Νικόλαος, δηλαδή, εἶνε σύνοψις ὅλων τῶν ἀρετῶν, ἔκφρασις τῶν μακαρισμῶν τοῦ Χριστοῦ, διότι στὸ πρόσωπό του ἐφαρμόσθηκαν ὅλοι οἱ μακαρισμοὶ τοῦ Κύριου(βλ. Ματθ. 5,1-12).

Εἶνε λοιπὸν γεγονὸς ὅτι ὁ ἅγιος ὑπῆρξε καὶ πρᾶος, καὶ ἐλεήμων, καὶ πιστὸς κι ἀφωσιωμένος στὸ Θεό, εἶνε γεγονὸς ὅτι ὑπῆρξε ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ• ἀλλὰ εἶνε γεγονὸς ὅτι ὁ ἅγιος Νικόλαος εἶνε καὶ ὁ προστάτης τῶν ἀδικουμένων καὶ ἀδυνάτων. Αὐτὸ τὸν ἅγιο τιμοῦμε καὶ ὑμνοῦμε σήμερα. Καὶ ὅλοι μας, μὲ μιὰ καρδιὰ καὶ μὲ μιὰ ψυχή, ἑνωμένοι στὴν πίστι τοῦ Χριστοῦ, στὴν ὀρθόδοξο πίστι, ἂς παρακαλέσουμε, ὁ Θεός, διὰ πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου Νικολάου τοῦ θαυματουργοῦ, νὰ ἐλεήσῃ καὶ σώσῃ ὅλους μας• ἀμήν. 

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος 

Απόσπασμα Ἀπομαγνητοφωνημένης ὁμιλίας, ποὺ ἔγινε στὸν ἱ. ν. Ἁγ. Νικολάου πόλεως Φλωρίνης τὴν 6-12-1978. Ολόκληρη η ομιλία στο «ΚΥΡΙΑΚΗ – ΣΥΝΤΟΜΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ» - ἀριθμ. φύλλου 824.

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Ο ΘΕΙΟΣ ΕΡΩΤΑΣ!

 Άγιος Νεκτάριος: Ο Θείος Έρωτας

 

Ο θείος έρωτας είναι τέλεια αγάπη του Θείου, που εκδηλώνεται ως άπαυστος πόθος του Θείου. Ο θείος έρωτας γεννιέται σε μια καρδιά που έχει καθαριστεί, διότι σε αυτήν επιφοιτά η θεία χάρη.
Ο έρωτας του Θείου είναι θείο δώρημα στη ψυχή που εργάζεται αγνότητα (προφυλάγεται από την αμαρτία), και έχει δωριστεί από τη θεία χάρη που έχει επιφοιτήσει και αποκαλυφθεί σε αυτήν την ψυχή.
Ο θείος έρωτας δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς θεία αποκάλυψη, διότι η ψυχή που δεν έχει δεχτεί αποκάλυψη, δεν μετείχε και στην επίδραση της χάρης κι έτσι μένει απαθής προς τον θείο έρωτα. Επομένως, αδύνατον να γεννηθεί θείος έρωτας χωρίς να έχει επενεργήσει η θεία δύναμη στην καρδιά. Ο θείος έρωτας είναι ενέργεια της θείας χάριτος που ενοικεί στην καρδιά κάποιου.
Οι εραστές του Θείου ελκύστηκαν στον θείο έρωτα από την θεία χάρη που επενέργησε στις καθαρές τους καρδιές, η οποία θεία χάρη αποκαλύφθηκε στη ψυχή και την έλκυσε προς τον Θεό! Ο εραστής του Θείου πρώτος αυτός αγαπήθηκε με θείο έρωτα από τον Θεό κι έπειτα αυτός ερωτεύτηκε το Θείο. Ο εραστής του Θείου πρώτα έγινε ο ίδιος υιός αγάπης κι έπειτα αγάπησε τον ουράνιο Πατέρα!
Η καρδιά αυτού που έχει ερωτευτεί τον Κύριο ποτέ δεν επαναπαύεται αλλά πάντα βρίσκεται σε εγρήγορση, εξαιτίας του μεγάλου έρωτα που τρέφει. Ο άνθρωπος επαναπαύεται εξαιτίας της ανάγκης της φύσης του, ενώ η καρδιά που έχει εγρήγορση υμνεί το Θείο.
Ο θείος Χρυσόστομος λέει για τον πνευματικό έρωτα: «Έτσι λοιπόν είναι επιτακτικός ο πνευματικός έρωτας, αφού δεν επιτρέπει σε τίποτα να τριγυρίζει την ψυχή με την κάθε ευκαιρία, αλλά πάντα ενυπάρχει στην ψυχή αυτού που αγαπάει και δεν επιτρέπει σε καμιά θλίψη ή οδύνη να απασχολεί και να περιτριγυρίζει την ψυχή».
Η ψυχή που έχει ερωτευθεί τον Θεό, προσκολλάται στον Θεό με σταθερότητα και Αυτόν εμπιστεύεται αλλά και όλη την ελπίδα της σε Αυτόν την αναθέτει. Ο θείος έρωτας αυτής της ψυχής την εξυψώνει προς τον Θεό ώστε με Αυτόν να συνομιλεί μέρα και νύχτα.
Η ψυχή που έχει αλλοιωθεί κι έχει μεθύσει από τον θείο έρωτα τίποτα άλλο δεν επιθυμεί πλέον παρά το άκρο αγαθό, απομακρύνεται από τους πάντες και βλέπει τα πάντα πλέον γύρω της με δυσαρέσκεια.
Η ερωτευμένη ψυχή με τον Θεό μελέτη της έχει τα λόγια του Θεού και μόνη της κατοικία τα σκηνώματά Του. Όταν ανοίξει το στόμα της δεν μπορεί παρά να μιλήσει για τα θαυμάσια του Θεού και όταν συζητά μιλάει για την δόξα και την μεγαλοπρέπειά Του. Αδιαλείπτως αναπέμπει δοξολογίες και ύμνους στο Θεό και με θείο πόθο Τον λατρεύει.
Έτσι λοιπόν ο θείος έρωτας μπορεί και αλλάζει όλη την ψυχή κάποιου, την ασφαλίζει και την αλλάζει κατοικία.
Η ψυχή που έχει ερωτευθεί τον Θεό έχει γνωρίσει το Θείο και η επίγνωση αυτή ανέφλεξε τον θείο έρωτά της. Η ψυχή που έχει αγαπηθεί ερωτικά με τον Θεό είναι ευτυχισμένη διότι βρήκε μπροστά της τον Θείο Ηγεμόνα που θα την πλημμυρίσει με ότι λαχταράει. Κάθε όμως επιθυμία, κάθε σφοδρή λαχτάρα, κάθε προσφυγή που είναι ξένη στην θεία αγάπη, αποκρούεται απ’ αυτήν την ψυχή ως μηδαμινή και ανάξιά της.
Πόσο η προς τον Θεό αγάπη, που επαμείβεται από την θεία αγάπη, εξυψώνει την ερωτευμένη θεϊκά ψυχή! Αυτή η θεία αγάπη, ως ελαφρύ σύννεφο αναλαμβάνει να μεταφέρει την ψυχή προς την αστείρευτη πηγή της αγάπης, προς την αιώνια αγάπη και την πλημμυρίζει με απέραντο φως.
Η ψυχή που έχει μεθύσει από τον θείο έρωτα, πάντοτε χαίρεται και αγάλλεται και σκιρτά και χορεύει, διότι βρίσκεται επαναπαυμένη στην αγάπη του Κυρίου σαν σε ύδατα αναπαύσεως. Τίποτα από όλα αυτά τα θλιβερά του κόσμου δεν μπορούν να διαταράξουν την γαλήνη και την ειρήνη της, ούτε και κάτι λυπηρό μπορεί να αφαιρέσει την χαρά και την ευφροσύνη της.
Η κάθε ερωτευμένη ψυχή του Θείου, που έχει ανυψωθεί από την αγάπη, εξέρχεται με κάποιο τρόπο από τις σωματικές αισθήσεις του σώματος και αποχωρεί, λησμονώντας και ότι έχει σχέση με την ίδια, εξαιτίας της τέλειας αφοσίωσης που έχει προς το Θείον.
Η ανερμήνευτη γλυκύτητα της θείας αγάπης, την μεν καρδιά καταθέλγει και κατακυριεύει, τον δε νουν ελκύει προς το Θείον ώστε να απολαύσει τον Θεό με αγαλλίαση.
Ο θείος έρωτας προηγείται της προς τον Θεό οικείωσης, και η γεύση της πείνας.
Η ψυχή που αγγίζεται από τον θείο έρωτα, δεν μπορεί να σκέπτεται τίποτα άλλο, ούτε να λαχταρά κάτι, αλλά συνεχώς στενάζει και λέει:
«Κύριε λαχταρώ, πότε θα έρθω σε Σένα τον Θεό μου, σαν την ελαφίνα που λαχταράει να βρεθεί στις πηγές των υδάτων»!
Αυτός είναι ο θείος έρωτας που κυριεύει την ψυχή.

(Από το βιβλίο του Αγίου Νεκταρίου: Γνώθι σαυτόν. Κεφάλαιο Γ’, Περί Αγάπης, περί θείου έρωτος)

ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: "Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΙΣΤΗ!".

Παρουσιάστηκε ο Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος, το λείψανο του οποίου βρίσκονταν στην Βενετία, στον 23ο πάπα και του λέει: 

- Στείλε με στο σπίτι μου, αλλιώς θα πάθεις μεγάλο κακό. 

Ο πάπας συγκλονίστηκε, ειδοποίησε την επιτροπή για το γεγονός αυτό και έκαναν πραγματικότητα την επιθυμία του Αγίου. Έβγαλαν τα παπικά ρούχα από τον Άγιο και του φόρεσαν τα Ορθόδοξα και μάλιστα για να του βάλουν το σακάκι, σήκωσε ο ίδιος ο Άγιος Σάββας τα χέρια του!!! 

Γιατί οι παπικοί, όλα αυτά μας τα αποκρύπτουν; Διότι δεν τους συμφέρει να βγάλουν γεγονότα στη φόρα, που αποδεικνύουν ότι η Ορθοδοξία είναι η μόνη αληθινή πίστη! Και μετά έχεις τον άλλον να σου λέει: - Αφού και οι παπικοί είναι χριστιανοί, γιατί να τους απορρίψουμε; Πέρα βρέχει και στην Ανατολή βροντάει...

+ Δημήτριος Παναγόπουλος, Ιεροκήρυκας

ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ: ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣ, ΔΙΝΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΟΣ ΣΟΥ, ΟΤΙ ΤΟΥ ΠΡΕΠΕΙ!

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: Αν θέλεις να είσαι δίκαιος, δίνε σε κάθε μέρος σου, δηλαδή στην ψυχή και στο σώμα, ό,τι τους πρέπει. Στο λογιστικό της ψυχής δίνε αναγνώσματα και θεωρίες και προσευχή. Στο θυμικό αγάπη πνευματική, που είναι αντίθετη στο μίσος. Στο επιθυμητικό, σωφροσύνη και εγκράτεια. Στο σαρκίο, τροφές και σκεπάσματα τα μόνα πιο απαραίτητα (Α΄ Τιμ. 6,8).

ΓΕΡΩΝ ΕΥΜΕΝΙΟΣ ΣΑΡΙΔΑΚΗΣ: ΟΣΕΣ ΑΡΕΤΕΣ ΚΙ ΑΝ ΕΧΩΜΕ ΝΑ ΜΗΝ ΦΟΥΣΚΩΝΕΙ Ο ΝΟΥΣ ΜΑΣ!

Π. Ευμένιος Σαριδάκης: Όσες αρετές κι αν έχομε να μην φουσκώνει ο νους μας, μόνο να θεωρούμε τον εαυτό μας «αχρείο δούλο», που δεν έπραξε ούτε αυτά που όφειλε να πράξει.