ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΛΟΓΙΚΗ ΚΛΟΝΙΣΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Στην εποχή μας, δυστυχώς η λογική κλόνισε την πίστη και γέμισε τις ψυχές με αμφιβολίες. Έτσι, επόμενο είναι να στερούμαστε τα θαύματα, γιατί το θαύμα ζείται και δεν εξηγείται. 

ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ, ΠΟΥ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕ ΤΟΝ ΑΝΔΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΖΟΥΣΕ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ!

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΠΕΦΤΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΗΚΩΘΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΣΩΘΕΙ!

ΟΣΙΑ ΤΑΪΣΙΑ ΤΟΥ ΛΕΟΥΣΕΝΙ: ΟΥΤΕ Ο ΧΡΟΝΟΣ, ΟΥΤΕ Ο ΤΟΠΟΣ ΚΑΝΕΙ ΑΓΙΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ!

Οσία Ταϊσία του Λεουσένι: Όταν διαβάζωμε κι’ ακούμε διηγήσεις για τα μεγάλα κατορθώματα των Αγίων, λέμε συχνά για να δικαιολογήσωμε την δική μας αμέλεια: «Τότε υπήρχαν Άγιοι. Αυτό έγινε εκείνη την εποχή, τώρα όμως οι άνθρωποι είναι αδύνατοι και οι καιροί άλλαξαν!».
Ούτε ο χρόνος, ούτε ο τόπος κάνει άγιο τον άνθρωπο, αλλά η ελεύθερη βούληση και η σταθερή απόφασή του.

 Να προσεύχεσαι αδιαλείπτως και ο Θεός δεν θα σου στερήση  την ευλογία Του.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΟΣΟΙ ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΟΝΕΜΕΝΟΥΣ, ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΝ ΣΤΟΝ ΘΕΟ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Όσοι πλησιάζουν τους πονεμένους, πλησιάζουν στον Θεό φυσιολογικά, διότι ο Θεός πάντα βρίσκεται κοντά στα πονεμένα Του παιδιά.
Τα φιλότιμα παιδιά του Θεού, που βοηθάνε στο σήκωμα των Σταυρών των συνανθρώπων τους, ο Θεός τα δυναμώνει πνευματικά και τα απαλλάσσει από Σταυρούς (δοκιμασίες).

– Όταν θέλω να κάνω ελεημοσύνη και δεν έχω να δώσω, τότε κάνω ελεημοσύνη με αίμα. Ο άλλος που έχει και δίνει υλική βοήθεια, νιώθει και χαρά, ενώ αυτός που δεν έχει να δώση, συνέχεια υποφέρει και ταπεινωμένος λέει: «Δεν έκανα ελεημοσύνη». Η καλή διάθεση είναι το πάν.
Όσοι έχουν αυτή την αγνή (Αρχοντική) αγάπη, είναι γεμάτοι από καλοσύνη, γιατί μέσα τους έχουν τον Χριστό και στο πρόσωπο τους ζωγραφισμένη την Θεότητα. 

Π. ΕΛΠΙΔΙΟΣ ΒΑΓΙΑΝΑΚΗΣ: ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΩΘΕΙΣ;

 ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΩΘΕΙΣ;

π. Ελπίδιου Βαγιανάκη

 

Αυτοί που θέλουν να καταλάβουν τα μυστικά του θεϊκού έρωτα, αυτοί που θέλουν να τα νιώσουν, πρέπει να περάσουν μέσα από ένα δρόμο, τον δρόμο της αναγνώρισης της σταυρικής θυσίας του Γιού Μου. Γιατί μέσα στη σταυρική θυσία, θα αναγνωρίσετε γιατί Εγώ σαν Πατέρας άφησα τον Γιό Μου να θυσιαστεί για σας. Δεν Τον έστειλα για να σώσει τις ψυχές σας έτσι απλά, όπως λέτε σχεδόν όλοι σας. Ο καθένας βέβαια το ερμηνεύει διαφορετικά. Εγώ όμως, λέει ο Θεός Πατέρας, θα σας πω ποια είναι η αλήθεια:
«Σας Τον έστειλα να σωθεί η ψυχή σας μέσα από την ένωση την δική σας με τον δικό σας πλέον έρωτα, τον Ιησού. Η ΘΕΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ανάμεσα σε εσάς, τις ψυχές Μου, τα παιδιά Μου, τα σπλάχνα Μου, με τον Βασιλιά σας Ιησού, με τον Γιό Μου τον μονάκριβο, στο να γίνετε ένα, αυτό είναι που σας κάνει να σώσετε την ψυχή σας. Δεν σώζει την ψυχή του αυτός που αποφεύγει τον κίνδυνο, αλλά αυτός που ερωτεύεται και γίνεται ένα με τον αγαπημένο του. Δεν σας έστειλα τον Γιό μου μονάχα για να σας σώσει από τις διάφορες πληγές. Σας Τον έστειλα για να ενωθείτε μαζί Του μέσα στην άπειρη ευσπλαχνία, μέσα στη μοναδική αυτή θεϊκή ένωση. Αυτή είναι η σωτηρία σας!
 
Ρωτήστε τους εαυτούς σας: Πότε θεωρείτε τον εαυτό σας ευτυχισμένο και σωσμένο; Όταν γλυτώνετε κάθε φορά από έναν κίνδυνο; Ή όταν ζείτε συνέχεια μέσα από τον έρωτα με τον αγαπημένο σας; Τι είναι αυτό που αναζητάτε; Τον έρωτα με τον αγαπημένο μας.
Αυτόν σας τον δίνω να γίνει μέσα από ένα δρόμο, αυτόν που μίλησε ο ίδιος Μου ο Γιός και είπε σε όλο τον κόσμο:
«ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ ζῶν ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς· ἐάν τις φάγῃ ἐκ τούτου τοῦ ἄρτου, ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα. (Ιωάν. 6,51). Δηλαδή: «Εγώ είμαι ο Άρτος ο  ζων, που κατέβηκα από τον ουρανό, για να δοθεί σε όλους η δυνατότητα να τον φάτε και να ζήσετε…».
 
Τι λέει όμως στην συνέχεια;
«ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς». (Ιωάν. 6, 53).
‘’Δεν θα έχετε ζωή αιώνιον’’, γιατί η αιώνιος ζωή είναι ο θεϊκός έρωτας, που αντέχει διαχρονικά στο πέρασμα των αιώνων, στην απειρότητα του χρόνου. Μόνο αυτός, λέει ο Θεός Πατέρας, που θα θελήσει να γνωρίσει τον Γιό Μου και θα Τον αγαπήσει, θα Τον ερωτευθεί, μόνο αυτός αντιλαμβάνεται την αξία της μυστικής θυσίας που γίνεται κάθε φορά μέσα από τη θεία Λειτουργία. Πολλοί θα υπάρξουν που θα Με γνωρίσουν, πολλοί θα υπάρξουν που θα Με αγαπήσουν, πολλοί θα είναι αυτοί που θα μιλούν στο όνομά Μου, αλλά πολλοί ελάχιστοι είναι αυτοί, που θα γνωρίσουν και θα ζήσουν το «καθ’ ομοίωση». Οι περισσότεροι αρκούνται στο να ξέρουν ότι πέτυχαν να ζουν στο «κατ’ εικόνα Μου», αλλά αυτό δεν αρκεί. Εγώ σας δίνω την δυνατότητα του «καθ’ ομοίωση» και αυτό γίνεται μόνο μέσα από τον θεϊκό Μου έρωτα. Μόνο το Πανάγιό Μου Πνεύμα μπορεί να σας διδάξει μυστικά, πως θα γίνετε ένα με Εμένα!
 
(απόσπασμα από απομαγνητοφωνημένο κήρυγμα του π. Ελπιδίου Βαγιανάκη)

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: Ο ΦΑΡΔΥΣ ΔΡΟΜΟΣ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ!

 Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης

Ὁ φαρδύς δρόμος ὁδηγεῖ στήν κόλαση

Οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι βαριές, εἶναι πολύ ἐλαφριές, ἀνακουφίζουν, δροσίζουν καί δημιουργοῦν καί φτιάχνουν μακαριότητα στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου. Γι’ αὐτό ὁ Χριστός μας δέν ζήτησε πολλά πράγματα. Καί στή Δευτέρα Παρουσία δέν θά πεῖ «γιατί δέν ἀσκητεύσατε…». Ὄχι. Θά πεῖ «γιατί δέν ἐλεήσατε, γιατί δέν θρέψατε, γιατί δέν ντύσατε, γιατί δέν ἀνακουφίσατε τό φυλακισμένο». Τί εἶναι αὐτά; Ἔργα ἀγάπης. Γι’ αὐτό εἶπε ὁ Χριστός «Ποιός εἶναι αὐτός ποὺ μέ ἀγαπάει; Αὐτός πού τηρεῖ τίς ἐντολές μου. Ἐκεῖνος πού δέ μέ ἀγαπάει δέν τηρεῖ τίς ἐντολές μου». Μέ τόν ἔλεγχο πού ἔκανε στούς ἐξ ἀριστερῶν, ἤθελε νά τούς πεῖ, ὅτι «ἐσεῖς δέν εἴχατε ἀγάπη καί ἐφόσον δέν εἴχατε ἀγάπη, δέν μπορεῖτε νά μπεῖτε στό νυμφώνα τῆς ἀγάπης». Ὁ νυμφώνας τῆς ἀγάπης κερδίζεται μόνο μέ τήν ἀγάπη καί τή θυσία. Γι’ αὐτό θά πρέπει, μέ τήν ἀγάπη καί τήν ταπείνωση, νά περάσουμε στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Στενή καί τεθλιμμένη ἡ ὁδός ἡ ἀπάγουσα εἰς τήν ζωήν. Ὁ φαρδύς δρόμος ὁδηγεῖ τούς ἀνθρώπους στήν κόλαση. Ποιός εἶναι ὁ φαρδύς δρόμος; Ἡ ξένοιαστη κοσμική ζωή, καί ὅταν περνοῦν οἱ μέρες μας ἄδειες…

Δέν πρέπει νά μᾶς πλανᾶ ὁ διάβολος• καί νά προσπαθήσουμε, κατά τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ μας, νά καθαρίσουμε τό ἔσωθεν τοῦ ποτηρίου πού εἶναι ἡ ψυχή μας, ἡ καρδιά μας, ὁ νοῦς μας. Ἄν τό μέσα τοῦ ποτηρίου, λέει, τό κάνεις, ἄνθρωπε, καθαρό καί τό ἔξωθεν θά εἶναι καθαρό. Ὑποκριτά, μήν κάνεις τό ἔξω, καί τό μέσα τό ἀφήνεις ἀκάθαρτο. Στά μάτια τοῦ Θεοῦ εἶναι ὅλα φανερά. Τούς ἀνθρώπους θά τούς ξεγελάσουμε, θά δείξουμε ἄλλο πρόσωπο, ἀλλά τά μέσα μας εἶναι γνωστά στό Θεό. Νά φροντίσουμε μέσα μας νά τακτοποιηθοῦμε, ν’ ἀλλάξουμε. Τό χρόνο πού μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός νά τόν γεμίσουμε μέ καλά ἔργα, μέ καλές σκέψεις, μέ ἁγνά αἰσθήματα.

Νά μήν καθόμαστε καί ἀσχολούμαστε μέ ἀργολογίες, νά μήν ἀσχολούμαστε μέ συζητήσεις ἄκαιρες καί βλαβερές. Ν’ ἀπαλλάξουμε τή γλώσσα μας ἀπό τό νά κρίνουμε τούς ἀνθρώπους, τόν ἀδελφό μας, τόν πλησίον μας. Ὄχι, ὄχι μήν τό κάνουμε αὐτό. Νά κρίνουμε τόν ἑαυτό μας, νά καταδικάσουμε τόν ἑαυτό μας. Ἄν τόν καταδικάσουμε, θά τόν ἀπαλλάξουμε τῆς καταδίκης του Θεοῦ. Ἄν καταδικάσουμε, θά καταδικαστοῦμε κι ἄν κρίνουμε, θά κριθοῦμε, καί μέ ὅποια μεζούρα μετρήσουμε θά μᾶς μετρήσει ὁ Θεός.

Ἡ κάθε στιγμή πού περνάει δέν ξαναγυρνάει. Ὁ διάβολος μᾶς κερδίζει χρόνο, μᾶς ἀπασχολεῖ μέ πράγματα γήινα καί πρόσκαιρα προκειμένου νά μᾶς κερδίσει τό χρόνο νά μήν τόν ἔχουμε, ὥστε νά μήν προσφέρουμε περισσότερα στό Θεό καί στήν ψυχή μας. Ἄς προσέξουμε ὅσο μποροῦμε νά εἴμαστε ἐν ἐγρηγόρσει, νά γρηγοροῦμε στό μυαλό, στήν καρδιά, νά μήν ἀφήνουμε σκέψεις, νά μήν ἀφήνουμε τήν καρδιά μας νά μολύνεται. [...] Πόσες φορές ἄν θά ἐλέγξουμε τή συνείδησή μας, θά δοῦμε ὅτι δέν προσέχουμε. Ἑπομένως δημιουργοῦμε σκάνδαλο. Αὐτές τίς ἁμαρτίες δέν τίς γνωρίζουμε. Νά τίς ἐξαγορευθοῦμε καί νά σβήσουν.

Γι’ αὐτό θά τά προσέχουμε ὅλα αὐτά τά πράγματα, γιά νά εἴμαστε ἕτοιμοι. Ὁ θάνατος εἶναι φοβερός, δέν εἶναι παιχνίδι. Ἐάν κανείς ἀπό μᾶς ἔχει γνωρίσει λίγο περί θανάτου, ἄν κινδύνεψε ἀπό ἀσθένεια, εἶδε πόσο φοβερό εἶναι. Βλέπετε πῶς δακρύζει ὁ ἄνθρωπος ἤ καί κλαίει καί τρέχουν τά μάτια του κατά τήν ὥρα τήν ἐπιθανάτια; Γιατί κλαίει; Γιατί βλέπει ὅτι ἔρχονται οἱ ἐνάντιες δυνάμεις, ἔρχονται τά δαιμόνια ν’ ἁρπάξουν τήν ψυχή. Κι ἡ ψυχή τρέμει σάν τό φθινοπωρινό φύλλο στόν ἐλάχιστο ἄνεμο.

Λέει τό τροπάριο τῆς νεκρώσιμης ἀκολουθίας: «οἷον ἀγῶνα ἔχει ἡ ψυχή χωριζομένη τοῦ σώματος, πόσα δάκρυα τότε; Πρός τούς ἀγγέλους τά ὄμματα τρέπουσα ἄπρακτα καθικετεύει, πρός τούς ἀνθρώπους τάς χεῖρας ἐκτείνουσα οὐκ ἔχει τόν βοηθοῦντα». Λέει, στρέφει τά μάτια στούς ἀγγέλους δέν παίρνει τίποτα. Γιατί οἱ ἄγγελοι λένε «κατά τά ἔργα σου ἀλληλούια». Θά σέ βοηθήσουμε, ἀλλά ἔπρεπε νά βοηθήσεις κι ἐσύ μέ τά ἔργα σου. Σηκώνει τά χέρια πρός τούς ἀνθρώπους, βοηθῆστε με. Κι ἐκεῖνοι λένε: τί νά σέ βοηθήσουμε, τόν ἑαυτό μας δέν μποροῦμε νά βοηθήσουμε, ἐσένα θά βοηθήσουμε; Καί τότε βάζει μυαλό ὁ κάθε ἄνθρωπος. Τί μπορεῖ ὅμως νά κάνει ἐκείνη τήν ὥρα, ἀφοῦ ξεψυχάει;

Αὐτή τή μελέτη, αὐτή τήν ἀλήθεια, αὐτή τήν πραγματικότητα τήν ὁποία βλέπουμε νά τήν ζεῖ κάθε δικός μας ἄνθρωπος ποὺ φεύγει ἀπό τή ζωή, γιατί δέ μᾶς γίνεται μάθημα νά τακτοποιήσουμε τόν ἑαυτό μας τώρα, ὥστε ὅταν ἔρθει αὐτή ἡ περίπτωση, ἡ ὥρα, νά εἴμαστε ἕτοιμοι; Ναί μέν θά πικραθοῦμε, ὁ θάνατος εἶναι ἀπό φύσεως σκληρός καί πικρός, ἀλλά ὅταν ἡ συνείδηση δέν μᾶς καταμαρτυρεῖ, βάλσαμο ἔρχεται στήν ψυχή. Ἡ ψυχή ἐλπίζει, τῆς γίνεται μία αἴσθηση ὅτι κάτι θά γίνει. Γι’ αὐτό λοιπόν, πρίν ἔρθει αὐτή ἡ φοβερή ὥρα, πρίν ἔρθει αὐτή ἡ πρώτη κρίση τῆς ψυχῆς ἀπό τή μεγάλη κρίση τῆς Δευτέρας Παρουσίας, ἄς ἑτοιμαστοῦμε, ἄς προσέξουμε, ἄς βιαστοῦμε τώρα, ὄχι αὔριο καί μεθαύριο. Ἀπό σήμερα, ἀπ’ αὐτή τή στιγμή, μέσα στήν ψυχή μας μετάνοια κι ἐπιστροφή στό Θεό. Κι ὅταν ὁ Θεός δεῖ αὐτή τήν καλή διάθεση ἀπό μέρους μας, θά μᾶς βοηθήσει. Καί αὐτή τή μικρή διάθεση θά τήν κάνει μεγάλη, ὥστε νά ἐπιτελεστεῖ αὐτή ἡ μεγάλη σωτηρία τῶν ψυχῶν μας.

ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ: ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΒΡΕΘΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΤΑΙ!

Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης: Όπου κι αν βρεθεί ο άνθρωπος, να μην απελπίζεται...Να μην τα χάνει, να μην σαστίζει... Για τον άλφα η βήτα λόγο, ο Θεός σε δοκιμάζει... Μπορείς να κρατήσεις αυτή τη θλίψη; Μπορώ!!! Θα σου δώσει χάρισμα... Δεν μπορείς; και αυτό που σου έδωσα, θα το αφαιρέσω... Εγώ δεν θέλω δειλούς ανθρώπους... Δειλός άνθρωπος, δεν αξίζει τίποτες... Ενώ ο τολμηρός πάντα βγαίνει νικητής!!!

ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ: ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΠΟΥ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΑ ΧΑΣΟΥΝ ΤΑ ΛΟΓΙΚΑ ΤΟΥΣ!

Άγιος Αντώνιος: Έρχεται καιρός που οι άνθρωποι θα χάσουν τα λογικά τους. Και αν δουν κάποιον λογικό, θα ξεσηκώνονται εναντίον του, λέγοντας: «Εσύ είσαι ο παράλογος». Γιατί δεν θα είναι όμοιός τους.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ Η ΠΡΟΘΥΜΙΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΤΥΧΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Ἀπό ἐδῶ μαθαίνουμε μία μεγάλη ἀλήθεια της πίστεώς ὅτι δηλαδή δέν ἀρκεῖ η προθυμία, γιά νά ἐπιτύχει ο ἄνθρωπος την ἀρετή καί τή σωτηρία. Χρειάζεται καί η συγκατάθεση, η εὔνοια καί η ἐνίσχυση τοῦ Θεοῦ. Ὅπως ἐπίσης, δέν θά κερδίσουμε τίποτα ἀπό την ἄνωθεν Χάρη, ὅταν λείπει η δική μας συγκατάθεση καί προθυμία.

ΕΠΕ 12, 210