ΑΓΙΟΣ ΦΑΝΟΥΡΙΟΣ Ο ΝΕΟΦΑΝΗΣ, Ο ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑΣ

Άγιος Φανούριος ο Νεοφανής, ο Μεγαλομάρτυρας

Ο Άγιος Φανούριος είναι από τους πιο αγαπητούς άγιους σε όλο τον ελληνικό λαό, που κάθε χρόνο τιμά και πανηγυρίζει την μνήμη του στις 27 Αυγούστου.

Αυτός ο τόσο αγαπητός άγιος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί χωρίς αμφιβολία ως δώρο Θεού, διότι ήταν και παράμενε άγνωστος για πολλούς αιώνες. Έγινε γνωστός από την τυχαία εύρεση της εικόνας του τον 14ο αιώνα μ.Χ. στη Ρόδο, όταν έσκαβαν παλιά σπίτια στο νότιο μέρος του παλιού τείχους. Εκεί βρέθηκε αρχαίος ναός με πολλές κατεστραμμένες εικόνες και μεταξύ αυτών και η καλά διατηρημένη εικόνα επί της οποίας ο τότε μητροπολίτης Ρόδου Νείλος ο Β' ο Διασπωρινός (1355 - 1369 μ.Χ.) διάβασε το όνομα του Αγίου «ὁ ἅγιος Φανῶ».

Στην εικόνα, ο Άγιος παριστανόταν σαν νεαρός στρατιώτης, κρατώντας στο δεξιό του χέρι σταυρό, πάνω στον όποιο υπήρχε λαμπάδα αναμμένη, γύρω δε από την εικόνα τα 12 μαρτύρια του. Σε αυτά ο Μάρτυς παρουσιαζόταν: να στέκεται ανάμεσα σε στρατιώτες και να δικάζεται από τον ηγεμόνα· να πλήττεται απ’ αυτούς με πέτρες στο στόμα και την κεφαλή· να μαστιγώνεται πάλι απ’ αυτούς απλωμένος κατά γης· να κάθεται γυμνός και να ξέεται το σώμα του με σιδερένια νύχια· να είναι κλεισμένος στη φυλακή· να βασανίζεται μπροστά στο βήμα του ηγεμόνα· να καίεται στα μέλη του σώματος του με αναμμένες λαμπάδες· να είναι δεμένος σε μάγγανο και να βασανίζεται· να βρίσκεται ανάμεσα σε θηρία αβλαβής· να είναι ξαπλωμένος κατά γης και να πιέζεται το σώμα από ένα μεγάλο λίθο· να είναι μέσα σε ειδωλολατρικό ναό βαστάζοντας στις παλάμες του αναμμένα κάρβουνα και ο διάβολος να δραπετεύει στον αέρα με θρήνους· να στέκεται μέσα σε ένα καμίνι φωτιάς έχοντας υψωμένα τα χέρια σε σχήμα δεήσεως. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου Φανουρίου στις 27 Αυγούστου.

Τον αρχαίο ναό που βρέθηκε η εικόνα, ανοικοδόμησε, ύστερα από πολλές προσπάθειες, ο Νείλος και τον αφιέρωσε στο όνομα του Αγίου Φανουρίου, που όπως φαίνεται συνέταξε και την Ακολουθία του.

Ένα από τα πολλά θαύματα του Αγίου Φανουρίου είναι το εξιστορούμενο στη συνέχεια. Τα χρόνια εκείνα εξουσίαζαν την Κρήτη οι Ενετοί, οι οποίοι δεν επέτρεπαν την παρουσία Ορθοδόξου Αρχιερέως στη μεγαλόνησο. Τέσσερεις άνδρες για να λάβουν τη χειροτονία ταξίδευσαν από την Κρήτη στην Κορώνη της Πελοποννήσου και κατά την επιστροφή αιχμαλωτίστηκαν από τους Αγαρηνούς, οι οποίοι φόνευσαν τον ένα και τους άλλους τρεις μετέφεραν στα Παλάτια (Μίλητο).

Όταν ο πνευματικός τους πατήρ, ονόματι Ιωνάς, πληροφορήθηκε το γεγονός, ταξίδεψε μέχρι τη Ρόδο και εκεί διαπραγματεύθηκε την απελευθέρωσή τους με τον άρχοντα Γεώργιο Πετρανή, ο οποίος είχε εμπορικές σχέσεις με τους τούρκους των Παλατίων. Λόγω όμως πολεμικών αναταραχών στην περιοχή η προσπάθεια να αφεθούν ελεύθεροι έγινε δυσχερέστερη. Ο Ιωνάς, κατά την εκκλησιαστική συνήθεια, επισκέφθηκε τον μακάριο Νείλο και εκείνος του έκανε λόγο για τον Άγιο Φανούριο και τα θαύματά του, προτρέποντάς τον να επικαλεστεί την αντίληψη και βοήθειά του για το πρόβλημα που τον απασχολούσε. Πράγματι ο πνευματικός έπραξε όπως τον προέτρεψε ο Μητροπολίτης και μετά μερικές μέρες έφθασε μήνυμα από τα Παλάτια ότι οι εξελίξεις ήταν θετικές. Οι αιχμάλωτοι Ιερείς με θαυμαστό τρόπο αφέθηκαν ελεύθεροι και ο πνευματικός τους πατήρ Ιωνάς από ευγνωμοσύνη προς τον Μεγαλομάρτυρα, επιστρέφοντας, μετέφερε στην Κρήτη αντίγραφο της Εικόνας του και τελούσε έκτοτε πανηγυρικά τη μνήμη του.

Η αγάπη και η τιμή με την οποία περιβάλλεται ο Άγιος Φανούριος έγινε αφορμή να δημιουργηθούν διάφορες ωραίες και ευλαβείς παραδόσεις στο λαό μας, ανάμεσα στις οποίες είναι και το εορταστικό έθιμο της «Πίττας του Αγίου Φανουρίου», ή της «Φανουρόπιττας» που γίνεται την παραμονή της εορτής του. Η πίτα αυτή είναι συνήθως μικρή και στρογγυλή σαν μικρός άρτος, μοιράζεται στους πιστούς και γίνεται άλλοτε για να φανερώσει κάποιο χαμένο αντικείμενο ή κάποια χαμένη υπόθεση ή ακόμα να φανερώσει την υγεία σε κάποιον ασθενή.Υπάρχει επίσης και παράδοση ότι με τη πίτα αυτή γίνεται μνεία της μητέρας του, αλλά άγνωστο για ποιο λόγο.

Σημείωση: Η αναφορά στο Νέο Λειμωνάριο ότι η εικόνα του Αγίου βρέθηκε το 1500 μ.Χ., είναι μάλλον λανθασμένη, διότι ο επίσκοπος Ρόδου Νείλος έζησε τον 14ο αιώνα μ.Χ. 

http://www.saint.gr

Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ

Ο ΑΓΙΟΣ ΦΑΝΟΥΡΙΟΣ ΠΟΛΛΕΣ ΧΑΡΕΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙ... ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

Ο Άγιος Κοσμάς υπήρξε φωτοφόρος απόστολος του Ευαγγελίου, στα μαύρα χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς. Η Εκκλησία του Χριστού, για να τιμήσει τον αγώνα και την προσφορά του, τον ονόμασε Ισαπόστολο.

Ο Άγιος Κοσμάς γεννήθηκε στο χωριό Ταξιάρχης της επαρχίας Αποκούρου που βρίσκεται κοντά στο χωριό Μεγάλο Δένδρο Ναυπακτίας, το 1714 μ.Χ., από γονείς ευσεβείς, που τον ανέθρεψαν εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Είκοσι χρονών μετέβη στο Άγιο Όρος, για να σπουδάσει στο εκεί νεοσύστατο σχολείο του Βατοπεδίου. Ο Άγιος Κοσμάς, ονομαζόταν αρχικά Κωνσταντίνος και μετά την αποφοίτησή του, πήγε στη Μονή Φιλόθεου, όπου έγινε μοναχός (1759 μ.Χ.) και κατόπιν Ιερομόναχος και έλαβε το όνομα Κοσμάς.

Ο Άγιος γνωρίζοντας ότι το Έθνος κινδύνευε, δεν ησύχαζε και φλεγόταν νύχτα-μέρα από τον πόθο να βγει και να διδάξει στους σκλαβωμένους Έλληνες τα Άγια Γράμματα. Όμως, θεωρούσε τον εαυτό του ταπεινό και αδύνατο να επωμισθεί τέτοιο φορτίο. Με θεία αποκάλυψη, πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου συνάντησε τον αδελφό του Χρύσανθο, που ήταν δάσκαλος. Αυτός του έκανε μερικά μαθήματα ρητορικής, που θα βοηθούσαν τον Κοσμά στο κήρυγμα. Έπειτα, αφού πήρε την άδεια του Πατριάρχη Σεραφείμ, όργωσε στην κυριολεξία την Ελλάδα, διδάσκοντας στους «ραγιάδες» το λόγο του Θεού.

Έτσι, ο Άγιος Κοσμάς, αρχικά κήρυξε στην Κωνσταντινούπολη και στην συνέχεια μετέβη στην Αιτωλοακαρνανία. Με νέα άδεια περιήλθε τα Δωδεκάνησα και το Άγιο Όρος. Ακολούθως περιόδευσε στην Θεσσαλονίκη, Βέροια, σε ολόκληρη την Μακεδονία, έφθασε στην Χειμάρα, επέστρεψε στην Νότιο Ήπειρο και από εκεί κατέληξε στη Λευκάδα και την Κεφαλληνία. Πήγε ακόμη στη Ζάκυνθο, Κέρκυρα και ξανά στην Βόρειο Ήπειρο.

Απ' οπού περνούσε, έκτιζε σχολεία, εκκλησίες, και πλήθος λαού συνέρεε και «ρουφούσε» το «νέκταρ» της αγίας διδασκαλίας του.

Τελικά, ο φθόνος των Εβραίων, σε συνεργασία με τους Τούρκους, είχε σαν αποτέλεσμα τον απαγχονισμό του Αγίου στο Κολικόντασι, στα χώματα της Βορείου Ηπείρου το 1779 μ.Χ. Το λείψανό του το έριξαν στα νερά του ποταμού Άψου. Παρά την πέτρα που του είχαν δέσει στον λαιμό, το λείψανο επέπλεε. Βρέθηκε από τον ιερέα Μάρκο κι ενταφιάσθηκε στη μονή της Θεοτόκου Αρδονίτσας Β. Ηπείρου, όπου και ανευρέθη.

Η κανονική πράξη της αναγνωρίσεώς του ως αγίου έγινε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στις 20 Απριλίου 1961 μ.Χ. Ακολουθία και βίο του έγραψαν ο Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο Σαπφείριος Χριστοδουλίδης, ο Θωμάς Πασχίδης και ο μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης. Πολλοί νεώτεροι συγγραφείς ασχολήθηκαν με τον βίο και το έργο του μεγάλoυ αγίου. Πλήθος εικόνων, χαλκογραφιών, ζωγραφιών και σχεδίων φανερώνουν την τιμή και την ευγνωμοσύνη του Γένους για τον λαμπρό αστέρα του Αγίου Όρους.

Τα λόγια του ήταν προφητικά, γεμάτα θεία χάρη και απλότητα. Κάποτε είπε στους κατοίκους κάποιου χωριού: «Ήρθα στο χωριό σας και σας κήρυξα. Δίκαιο είναι λοιπόν να με πληρώσετε για τον κόπο μου. Με χρήματα μήπως; Τι να τα κάνω; Η πληρωμή η δική μου είναι να βάλετε τα λόγια του Θεού στην καρδιά σας, για να κερδίσετε την αιώνια ζωή». Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στις 24 Αυγούστου.

http://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ: Ο ΜΕΓΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ!

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ: ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ, ΓΕΜΑΤΑ ΘΕΙΑ ΧΑΡΗ ΚΙ ΑΠΛΟΤΗΤΑ!

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ- Ο ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ

ΑΓΙΟΣ ΘΑΔΔΑΙΟΣ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Άγιος Θαδδαίος ο Απόστολος

ή Λεββαίος ή Ιούδας του Ιακώβου

Εβραίος από την Έδεσσα ο Απόστολος Θαδδαίος και πολύ μορφωμένος στις θείες Γραφές, είχε ανεβεί στην Ιερουσαλήμ για προσκύνημα την εποχή του Ιωάννου του Βαπτιστού. Όταν άκουσε το κήρυγμα του και είδε την αγγελική του ζωή, τόσο πολύ εντυπωσιάστηκε, ώστε επεδίωξε και βαπτίστηκε απ' αυτόν. Μετά όμως, όταν άκουσε τη διδασκαλία και είδε τα θαύματα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, τον ακολούθησε μέχρι το σωτήριο Πάθος.

Μετά την Ανάληψη του Κυρίου, επέστρεψε στην πατρίδα του Έδεσσα. Εκεί καθάρισε από τη λέπρα τον τοπάρχη Αύγαρο και κατόπιν τον βάπτισε χριστιανό. Αφού δίδαξε και φώτισε με το λόγο της αληθείας πολλούς και ίδρυσε πολλές εκκλησίες στις πόλεις της Συρίας, έφθασε στη Βηρυτό. Ο Θαδδαίος και εκεί με τη χάρη του Θεού δίδαξε το Ευαγγέλιο και βάπτισε πολλούς.

Τελικά, εκεί υπέστη μαρτυρικό θάνατο, μαζί με τον Απόστολο Σίμωνα τον Ζηλωτή. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Απόστολου Θαδδαίου στις 21 Αυγούστου.

http://www.saint.gr

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΘΑΔΔΑΙΟΣ- ΑΓΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ!

ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ- ΑΓΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ!

Άγιος Γεράσιμος ο Νέος Ασκητής της Κεφαλλονιάς 

Ο Όσιος Γεράσιμος γεννήθηκε το 1509 μ.Χ. στα Τρίκαλα της Κορινθίας. Καταγόταν από την επίσημη οικογένεια των Νοταράδων και ήταν γιος του Δημητρίου και της Καλής. Από μικρός έλαβε χριστιανική και αρχοντική ανατροφή και διακρινόταν στο σχολείο για την ευστροφία και την ευφυΐα του μυαλού του. Ευγενική ψυχή ο Γεράσιμος, συμπαθούσε τους φτωχούς συμμαθητές του και τους βοηθούσε με κάθε τρόπο.  

Όταν έφτασε σε ώριμη ηλικία, περιηγήθηκε διάφορα μέρη, όπως την Ζάκυνθο, την Κωνσταντινούπολη και τα γύρω απ' αύτη, το Άγιον Όρος, διάφορες Μονές της Ανατολής για να μείνει στην Ιερουσαλήμ. Εκεί υπηρέτησε σαν νεωκόρος για ένα χρόνο στον Ναό της Αναστάσεως και χειροτονήθηκε Διάκονος και αργότερα Πρεσβύτερος, από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Γερμανό. Κατόπιν έφυγε και από 'κει και κατέληξε στην τοποθεσία Ομαλά της Κεφαλονιάς, όπου έκτισε γυναικείο Μοναστήρι και το ονόμασε Νέα Ιερουσαλήμ.  

Στη Μονή αυτή λοιπόν, αφού έζησε ασκητικά και ανέπτυξε μεγάλες αρετές, βοηθώντας πνευματικά και υλικά τους κατοίκους της Κεφαλονιάς, απεβίωσε ειρηνικά στις 15 Αυγούστου του 1579 μ.Χ., σε ηλικία περίπου 70 ετών. Η ανακομιδή των Ιερών λειψάνων του έγινε το 1580-81 μ.Χ. Το Λείψανο του Αγίου βρίσκεται αδιάφθορο στην ομώνυμη Μονή Ομαλών Κεφαλληνίας. 

Ο Όσιος Γεράσιμος απεβίωσε την 15η Αυγούστου του έτους 1579 μ.Χ., αλλά επειδή την ήμερα αυτή πανηγυρίζετε η μνήμη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, τελείται η γιορτή του την 20ή Οκτωβρίου, τότε που έγινε η ανακομιδή του θαυματουργού λειψάνου του. Την ήμερα αυτή όμως, αναγράφηκε η μνήμη της κοιμήσεως του και γίνεται στην Κεφαλονιά μεγάλο πανηγύρι. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου και στις 16 Αυγούστου. 

https://www.saint.gr

ΟΣΙΑ ΕΙΡΗΝΗ Η ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ

Οσία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου

Η Οσία Ειρήνη έζησε στα χρόνια της βασίλισσας Θεοδώρας, που αναστήλωσε τις άγιες εικόνες. Η Ειρήνη καταγόταν από την Καππαδοκία και διακρινόταν όχι μόνο για την ευσέβειά της, αλλά και για την σωματική ωραιότητά της και για την ευγενή ανατροφή της.

Είχε ζητηθεί λοιπόν σε γάμο, από διακεκριμένο άνδρα του παλατιού και ξεκίνησε για το Βυζάντιο. Στη διαδρομή όμως, πέρασε από τη Μονή του Χρυσοβαλάντου και τόσο ελκύστηκε από τη συναναστροφή των καλογριών, ώστε πήρε τη μεγάλη απόφαση να παραμείνει μαζί τους. Έτσι απέρριψε τις κοσμικές δόξες, γύρισε στην πατρίδα της, πούλησε τα υπάρχοντά της, βοηθώντας πολλούς φτωχούς και τα υπόλοιπα χρήματα τα εναπόθεσε στη Μονή. Έγινε μοναχή και η ζωή της μέσα στο μοναστήρι υπήρξε πολύ ασκητική και αγία.

Όταν πέθανε η ηγουμένη, η Ειρήνη, παρά την άρνηση της, ορίστηκε διάδοχος της. Από τη νέα της θέση, επετέλεσε τα καθήκοντα της άριστα. Ο Θεός μάλιστα, την προίκισε με το προφητικό και θαυματουργικό χάρισμα. Έτσι διά της προσευχής της, απάλλαξε πολλούς από τα δαιμόνια. Προαισθάνθηκε τον θάνατο της και απεβίωσε ειρηνικά, γεμάτη χαρά για το ευχάριστο ουράνιο ταξίδι της. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της Οσίας Ειρήνης στις 28 Ιουλίου.

http://www.saint.gr

ΟΣΙΑ ΕΙΡΗΝΗ Η ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ

ΟΣΙΑ ΕΙΡΗΝΗ Η ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ

ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ Ο ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΚΑΙ ΙΑΜΑΤΙΚΟΣ

Άγιος Παντελεήμων ο Μεγαλομάρτυς και Ιαματικός

Ο Άγιος Παντελεήμων (Παντελέων το πρότερον όνομα) καταγόταν από τη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας και έζησε στα χρόνια του Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.). Πατέρας του ήταν ο Ευστόργιος, ο οποίος ήταν εθνικός και μετά τις νουθεσίες του γιου του έγινε χριστιανός. Μητέρα του ήταν η Ευβούλη, η οποία προερχόταν από χριστιανική οικογένεια.

Εκπαιδεύτηκε στην ιατρική από τον Ευφρόσυνο και κατηχήθηκε στη χριστιανική πίστη και βαπτίσθηκε από τον πρεσβύτερο Ερμόλαο που ήταν ιερέας της Εκκλησίας της Νικομήδειας. Κάποια στιγμή όταν οχιά δάγκωσε έναν νεαρό και ουσιαστικά τον θανάτωσε ο Άγιος Παντελεήμονας επικαλούμενος τον Χριστό τον ανάστησε.

Αφορμή του μαρτυρίου του στάθηκε ένα ακόμα θαύμα του Αγίου. Κάποτε είχε θεραπεύσει έναν τυφλό, ο οποίος και ανέφερε το γεγονός της θεραπείας του στον βασιλιά, λέγοντάς του ότι τον θεράπευσε ο Παντελέων στο όνομα του Χριστού, στον οποίο και ο ίδιος πλέον πίστευε. Ο βασιλιάς αφού τον άκουσε, αμέσως διέταξε και τον αποκεφάλισαν. Ο ίδιος ο Παντελέων προσήχθη στον βασιλιά, ο οποίος διέταξε τον βασανισμό του με σκοπό την άρνηση της πίστεώς του.

Ο Άγιος βασανίσθηκε σκληρά με διάφορους τρόπους, όμως δεν υπέκυψε στις πιέσεις αφού ο Κύριος εμφανίσθηκε μπροστά του με τη μορφή του πνευματικού του Ερμόλαου και του έδωσε θάρρος. Τέλος διατάχθηκε ο αποκεφαλισμός του και τότε ακούστηκε φωνή από τον ουρανό που τον καλούσε όχι ως Παντελέοντα αλλά ως Παντελεήμονα. Μόλις όμως ο δήμιος άπλωσε το χέρι του για να κόψει με το σπαθί του το κεφάλι του Αγίου, το σπαθί λύγισε και το σίδερο έλιωσε σαν κερί. Μπροστά σε τέτοιο θαύμα και οι παραβρισκόμενοι στρατιώτες έγιναν χριστιανοί. Τότε ο Άγιος εκουσίως παραδόθηκε στο μαρτύριο. Λέγεται ότι από τη πληγή του δεν έτρεξε αίμα αλλά γάλα και το δέντρο της ελιάς, στο οποίο τον είχαν δέσει καρποφόρησε ξαφνικά. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου Παντελεήμονα στις 27 Ιουλίου.

http://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ- ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΚΑΙ ΙΑΜΑΤΙΚΟΣ

ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ

ΤΟ ΚΑΜΙΝΙ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ

ΤΟ ΚΑΜΙΝΙ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ

π. Δημητρίου Μπόκου

         

Μπο­ρεῖ ὁ Χρι­στὸς νὰ ἀ­πο­στέλ­λει τοὺς πι­στούς του «­ὡς πρό­βα­τα ἐν μέ­σῳ λύ­κω­ν» (Ματθ. 10, 16), ἀλ­λὰ ταυ­τό­χρο­να ὑ­πό­σχε­ται, ὅ­τι «­θὰ τοὺς σκε­πά­σει μὲ τὴ δε­ξιά του, καὶ μὲ τὸν βρα­χί­ο­νά του θὰ τοὺς ὑ­πε­ρα­σπι­σθεῖ. Ὅ­λα τὰ στοι­χεῖ­α τῆς φύ­σης θὰ τὰ με­τα­βά­λει σὲ ὅ­πλα γιὰ ἄ­μυ­να ἐ­ναν­τί­ον τῶν ἐ­χθρῶν του­ς» (Σοφ. Σολ. 5, 16-17). Ἡ γῆ, τὸ νε­ρό, ἡ φω­τιά, ἡ κτί­ση ὁ­λό­κλη­ρη, μπο­ρεῖ νὰ ἀλ­λά­ξουν ἀ­κό­μα καὶ τὴ φύ­ση τους, ὅ­ταν τὸ κρί­νει ὁ Θε­ός, γιὰ νὰ προ­στα­τεύσ­ουν τοὺς πιστούς του.

Στὴν ἁ­γί­α με­γα­λο­μάρ­τυ­ρα Πα­ρα­σκευ­ὴ ἐ­πα­λη­θεύ­ον­ται πλή­ρως οἱ ὑ­πο­σχέ­σεις τοῦ Χρι­στοῦ. Ἐ­πι­στρα­τεύ­τη­κε ἐ­ναν­τί­ον της ἀ­πὸ τοὺς δι­ῶ­κτες της ἡ φω­τιά. Μὰ ἡ δύ­να­μη τοῦ Θε­οῦ προ­στά­τευ­σε τὴν ἁ­γί­α, με­τα­στρέ­φον­τας τὴ φύ­ση τῆς φω­τιᾶς καὶ κά­νον­τάς την ταυ­τό­χρο­να ὅ­πλο κα­τὰ τῶν ἐ­χθρῶν της.

Σ’ ἕ­ναν πυ­ρα­κτω­μέ­νο χάλ­κι­νο λέ­βη­τα, γε­μά­τον μὲ καυ­τὸ λά­δι καὶ πίσ­σα, ρί­χτη­κε μὲ βα­σι­λι­κὴ δι­α­τα­γὴ ἡ ἁ­γί­α, ἀλ­λὰ πα­ρέ­μει­νε ἀ­βλα­βὴς ἐν μέ­σῳ τοῦ πυ­ρός, για­τὶ τὴ δρό­σι­ζε ἡ θε­ϊ­κὴ δρο­σιὰ τῆς Χά­ρης τοῦ Θε­οῦ. Ὁ βα­σι­λιὰς θε­ώ­ρη­σε πὼς δὲν εἶ­χαν βά­λει ἀρ­κε­τὴ φω­τιὰ καὶ ζή­τη­σε ἀ­π’ τὴν ἁ­γί­α νὰ τὸν ραν­τί­σει μὲ τὸ πε­ρι­ε­χό­με­νο τοῦ λέ­βη­τα. Ἐ­κεί­νη γέ­μι­σε τὰ χέ­ρια της μὲ λά­δι καὶ πίσ­σα καὶ τὰ ἔ­ρι­ξε στὸ πρό­σω­πό του. Ἔ­και­γαν τό­σο πο­λύ, ποὺ ὁ βα­σι­λιὰς ἀ­μέ­σως τυ­φλώ­θη­κε. Μὲ τὴν προ­σευ­χή της ἡ ἁ­γί­α τοῦ ξα­νά­δω­σε τὸ φῶς του, ἀ­νοί­γον­τας ταυ­τό­χρο­να καὶ τὰ μά­τια τῆς ψυ­χῆς του στὸ φῶς τῆς πί­στε­ως.

          Τὸ πυ­ρα­κτω­μέ­νο κα­ζά­νι δὲν ἔ­βλα­ψε τὴν ἁ­γί­α Πα­ρα­σκευ­ή, για­τί, ντυ­μέ­νη μὲ τὴν πα­νο­πλί­α τοῦ Θε­οῦ (πρβλ. Ἐ­φεσ. 6, 10-17), εἶ­χε ξε­φύ­γει ἀ­πὸ ἕ­να ἄλ­λο κα­μί­νι, στὸ ὁ­ποῖ­ο καί­γε­ται ὁ κό­σμος ὁ­λό­κλη­ρος.

Ποι­ὸ εἶ­ναι τὸ κα­μί­νι αὐ­τό;

Γρά­φει ὁ ὅ­σιος Νί­κων Μπε­λιά­εφ (ἑ­ορ­τά­ζει 25 Ἰ­ου­νί­ου): «Εἶπε ὁ γέ­ρον­τας: Κά­πο­τε εἶ­δα τὸ ἑ­ξῆς ὄ­νει­ρο: Περ­πα­τοῦ­σα στὸ δά­σος. Καὶ νά σου μπρο­στά μου ἕ­νας κορ­μὸς δέν­δρου. Ἥ­συ­χα καὶ ἤ­ρε­μα κά­θι­σα ἐ­πά­νω του. Ξαφ­νι­κὰ αἰ­σθάν­θη­κα τὸν κορ­μὸ νὰ κι­νεῖ­ται. Πη­δά­ω ἐ­πά­νω. Καὶ βλέ­πω ἕ­να τε­ρά­στιο φί­δι. Τὸ ἔ­βα­λα στὰ πό­δια. Ἀ­φοῦ βγῆ­κα ἀ­πὸ τὸ δά­σος γυ­ρί­ζω πί­σω καὶ βλέ­πω τὸ δά­σος στὶς φλό­γες. Καὶ στὴ μέ­ση τῆς φω­τιᾶς κου­λου­ρι­α­σμέ­νο τὸ φί­δι. Δό­ξα τῷ Θε­ῷ, ἀ­να­φώ­νη­σα, ποὺ κα­τά­φε­ρα καὶ ἔ­φυ­γα. Τί μὲ πε­ρί­με­νε, ἂν ἔ­με­να στὸ δά­σος!

Γιὰ ἀρ­κε­τὸ και­ρὸ δὲν μπο­ροῦ­σα νὰ κα­τα­λά­βω τί νὰ σή­μαι­νε τὸ ὄ­νει­ρο. Μέ­χρι ποὺ κά­ποι­α μέ­ρα μοῦ τὸ ἐ­ξή­γη­σε ἕ­νας με­γα­λό­σχη­μος: Δά­σος εἶ­ναι ὁ κό­σμος. Οἱ ἄν­θρω­ποι ποὺ ζοῦν στὸν κό­σμο ἁ­μαρ­τά­νουν, χω­ρὶς νὰ ἔ­χουν καμ­μιὰ συ­ναί­σθη­ση τῆς ἁ­μαρ­τί­ας. Στὸν κό­σμο ὑ­πάρ­χουν ὅ­λες οἱ κα­κί­ες: Ἀ­λα­ζο­νεί­α, πορ­νεί­α, κο­λα­κεί­α, κλο­πή. Καὶ ἐ­γὼ κά­πο­τε ἔ­τσι ζοῦ­σα, χω­ρὶς πο­τὲ νὰ σκέ­φτο­μαι κά­τι τὸ δι­α­φο­ρε­τι­κό. Ξαφ­νι­κὰ συ­νει­δη­το­ποί­η­σα, πώς, ἂν συ­νέ­χι­ζα νὰ ζῶ ὅ­πως ζοῦ­σα μέ­χρι τό­τε, θὰ χα­νό­μουν. Μιὰ γιὰ πάν­τα... Μό­λις λοι­πὸν εἶ­δα τὸ θη­ρί­ο νὰ κι­νεῖ­ται, τὸ κα­τά­λα­βα, ὅ­τι ἦ­ταν πλέ­ον ἐ­πι­κίν­δυ­νο νὰ μεί­νω κα­θι­σμέ­νος ἐ­πά­νω του. Ἔ­τσι ἐγ­κα­τέ­λει­ψα τὸν κό­σμο καί, ὅ­ταν τὸν κοί­τα­ζα ἀ­πὸ τὸ μο­να­στή­ρι, εἶ­δα πὼς ὅ­λος ὁ κό­σμος και­γό­ταν μέ­σα στὰ πά­θη του­’’ (Ὁ­σί­ου Νί­κω­νος Μπε­λιά­εφ, Ρήματα ζωῆς, ἐκδ. Ἱ. Μονῆς Προφ. Ἠλιοὺ Πρεβέζης, σ. 14-15).

          Ὅ­ποι­ος λοι­πὸν πο­λε­μά­ει τὰ πά­θη του, βγαί­νει ἀ­πὸ τὸ κα­μί­νι, ὅ­που κα­τα­καί­ε­ται ὁ κό­σμος, ὅ­πως ὁ Λὼτ ποὺ ξέ­φυ­γε ἀ­πὸ τὸν ἐμ­πρη­σμὸ τῶν Σο­δό­μων. Αὐ­τὸς ἔ­χει πλέ­ον τὴ δύ­να­μη νὰ με­τα­τρέ­πει ἀ­κό­μα καὶ τὰ στοι­χεῖ­α τῆς φύ­σης, κά­νον­τάς τα συμ­μά­χους του, ὅ­πως ἡ ἁ­γί­α Πα­ρα­σκευ­ὴ καὶ τό­σοι ἅ­γιοι.

Μᾶς ἐμ­πο­δί­ζει κάτι νὰ τοὺς μι­μη­θοῦ­με;

π. Δημητρίου Μπόκου

Ἀ ν τ ι ύ λ η

ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Η ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ

Αγία Παρασκευή η Οσιομάρτυς

Η Αγία Παρασκευή γεννήθηκε στη Ρώμη στα χρόνια του αυτοκράτορα Αντωνίνου (138 - 160 μ.Χ.). Ήταν κόρη των ευσεβών Χριστιανών, Αγάθωνα και Πολιτείας, οι οποίοι φρόντισαν για την χριστιανική αγωγή της, όπως είχαν υποσχεθεί στο Θεό στην περίπτωση που θα τους έδινε ένα παιδί. Επειδή το παιδί γεννήθηκε ημέρα Παρασκευή έλαβε αυτό το όνομα.

Μετά το θάνατο των γονέων της, η Παρασκευή μοίρασε όλη την περιουσία της στους φτωχούς και ανέπτυξε ιεραποστολική δραστηριότητα στην Ρώμη και στα περίχωρα της πόλης, κηρύσσοντας το λόγο του Χριστού. Η δράση της προκάλεσε τον ειδωλολάτρη αυτοκράτορα Αντωνίνο, ο οποίος την συνέλαβε και της υποσχέθηκε υλικά αγαθά στην περίπτωση που θα θυσίαζε στα είδωλα. Βλέποντας όμως πως η Αγία παρέμενε σταθερή στην πίστη της, την υπέβαλε στο βασανιστήριο της πυρακτωμένης περικεφαλαίας, το οποίο υπέμεινε με καρτερικότητα. Τότε ο Αντωνίνος διέταξε και την έβαλαν σε ένα λέβητα με καυτό λάδι και πίσσα. Επειδή όμως είδε την Αγία άθικτη, πλησίασε το πρόσωπο του στον λέβητα - καθώς δεν μπορούσε να εξηγήσει πώς η αγία είχε μείνει ανέπαφη - για να δοκιμάσει αν πράγματι είναι καυτό, και αμέσως τυφλώθηκε. Η Αγία με προσευχή έδωσε στον Αντωνίνο το φως του, με αποτέλεσμα να πιστέψει στο Χριστό ή κατ' άλλους να σταματήσει τους διωγμούς εναντίον τους. Ελευθέρωσε πάντως την Αγία Παρασκευή, η οποία συνέχισε να κηρύττει το Ευαγγέλιο σε άλλα μέρη, μέχρι που έφτασε στην Ελλάδα.

Στα Τέμπη ένας ειδωλολάτρης άρχοντας την υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια, τα οποία υπέμεινε καρτερικά, για να τελειωθεί με δια αποκεφαλισμού θάνατο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της Αγίας Παρασκευής στις 26 Ιουλίου.

http://www.saint.gr