Ἅγιος
Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος: Ἐκεῖ ὁποῦ δέν εἶναι ὁ Χριστός εἶναι (οι) δαίμονες, καί
ἐκεῖ ὁποῦ εἶναι δαίμονες, οἱ ὀρθοί λογισμοί διαφθείρονται, καί διαστρέφονται.
Διότι καθώς οι νυχτεριδες εἰς τόν καιρόν τῆς νυκτός πετοῦν καί εὑρίσκουν
τροφήν, έτσι καί οἱ δαίμονες μαζί μέ τόν πρῶτόν τους, τόν ἄρχοντα τοῦ σκότους
διάβολον, εἰς τόν καιρόν τῆς παρούσης ζωῆς ὁποῦ εἶναι διεφθαρμένη, καί
σκοτεινή, περιτριγυρίζουν, καί τήν γῆν, καί τόν ἀέρα, καί ὅλα τά μέρη ὁποῦ
εἶναι ὑποκάτω ἀπό τόν οὐρανόν εἰς μίαν στιγμήν, ἐπειδή οἱ δαίμονες εἶναι φυσικά
νοεροί. (Καί τοῦτο ὁποῦ λέγω δύναται κάποιος νά τό καταλάβη ἀπό τόν ἐδικόν μας
ἀνθρώπινον νοῦν, ὅτι ὅσα εἶδε μίαν φοράν, καί μακρά νά εἶναι, αὐτός τά
τριγυρίζει ὅλα εἰς μία στιγμήν, καί μέ ὅλον ὁποῦ εἶναι δεμένος μέ τήν σάρκα).
Καί διά τοῦτο δέν εἶναι εὔκολον εἰς τόν ἀληθινόν χριστιανόν νά ἀνεβάσῃ τόν νοῦν
του εἰς τόν Θεόν, καί νά συλλογισθῇ τά Θεῖα, καί νά συνομιλῇ μέ τόν ἀγαθόν
Θεόν, καί διά μέσου αὐτῆς τῆς ἁγίας μνήμης τοῦ Θεοῦ, καί τῆς νοερᾶς προσευχῆς
νά λάβῃ ἀπό τόν Θεόν φωτισμόν, καί λαμπρότητα, ἐάν δέν σφραγισθῆ πρῶτον μέ τήν
Χάριν τοῦ παναγίου Πνεύματος.
Ἅγιος
Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος
(Τά
εὐρισκόμενα Λόγος 16 σελ, 97)
