ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ: «ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΣ, ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟΣ, ΑΡΧΑΙΟΛΑΤΡΙΚΟΣ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΣΩΡΡΑ»

Ρατσιστικό λόγο και αρχαιολατρικό, αντιεκκλησιαστικό και εθνικιστικό χαρακτήρα έχει η οργάνωση «Ελλήνων Συνέλευσης» σύμφωνα με απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Η μη κυβερνητική οργάνωση «Ελλήνων Συνέλευσις» ανήκει στον γνωστό στο πανελλήνιο Αρτέμη Σώρρα ο οποίος υποσχόταν μέσω τηλεοράσεων ότι είχε στα χέρια του επιταγές ομογενών οι οποίες θα μπορούσαν να εξοφλήσουν το χρέος της Ελλάδος!

Όταν αποκαλύφθηκε πως οι επιταγές ήταν χωρίς ουσιαστικό αντίκρυσμα, ο Αρτέμης Σώρρας σύστησε τη ΜΚΟ «Ελλήνων Συνέλευσις».

Η Ιερά Σύνοδος, σύμφωνα με επιστολή που έχει στα χέρια της αποκλειστικά η Romfea.gr, καταδικάζει τη συγκεκριμένη οργάνωση μετά από σύσταση της επιτροπής αιρέσεων της Εκκλησίας.

Η οργάνωση, κατά την Ιερά Σύνοδο, έχει εθνικιστικό, αντιεκκλησιαστικό, αρχαιολατρικό χαρακτήρα και ρατσιστικό λόγο.

Ως εκ τούτου οι πιστοί και οι Μητροπολίτες καλούνται να μην ενθαρρύνουν ή να υποστηρίζουν τη συγκεκριμένη ή παρόμοιες πρωτοβουλίες, αναφέρει η επιστολή της Ιεράς Συνόδου.

http://www.pronews.gr

''ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΑΡΤΑ'' ΣΤΟΝ ΑΡΤΕΜΗ ΣΩΡΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟ!

Γράφει ο Αιμίλιος Πολυγένης

Ρατσιστικό λόγο και αρχαιολατρικό, αντιεκκλησιαστικό και εθνικιστικό χαρακτήρα έχει η οργάνωση "Ελλήνων Συνέλευσις" σύμφωνα με απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Η μη κυβερνητική οργάνωση "Ελλήνων Συνέλευσις" ανήκει στον γνωστό στο πανελλήνιο Αρτέμη Σώρρα ο οποίος υποσχόταν μέσω τηλεοράσεων ότι είχε στα χέρια του επιταγές ομογενών οι οποίες θα μπορούσαν να ... εξοφλήσουν το χρέος της Ελλάδος!

Όταν αποκαλύφθηκε πως οι επιταγές ήταν χωρίς ουσιαστικό αντίκρυσμα ο Αρτέμης Σώρρας σύστησε τη ΜΚΟ "Ελλήνων Συνέλευσις".

Η Ιερά Σύνοδος, σύμφωνα με επιστολή που έχει στα χέρια της η αποκλειστικά η Romfea.gr, καταδικάζει τη συγκεκριμένη οργάνωση μετά από σύσταση της επιτροπής αιρέσεων της Εκκλησίας.

Η οργάνωση, κατά την Ιερά Σύνοδο, έχει εθνικιστικό, αντιεκκλησιαστικό, αρχαιολατρικό χαρακτήρα και ρατσιστικό λόγο.

Ως εκ τούτου οι πιστοί και οι Μητροπολίτες καλούνται να μην ενθαρρύνουν ή να υποστηρίζουν τη συγκεκριμένη ή παρόμοιες πρωτοβουλίες, αναφέρει η επιστολή της Ιεράς Συνόδου.

http://www.romfea.gr

Η ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΩΡΡΑ

Η ΟΜΑΔΑ ΕΨΙΛΟΝ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΡΗΞΕΙΣ ΣΕ ΚΑΛΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΥΣΤΡΑ

Εξιχνιάστηκαν άμεσα, ύστερα από έρευνα, που διενέργησε η Υποδιεύθυνση Ασφαλείας Καλαμάτας, σε συνεργασία με το Τμήμα Ασφαλείας Σπάρτης, δύο περιπτώσεις εκρήξεων αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών, που έγιναν τα ξημερώματα της Πέμπτης, στην Καλαμάτα Μεσσηνίας και στο Μυστρά Λακωνίας.

Για τις υποθέσεις αυτές και όπως αναφέρει η επίσημη ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ., συνελήφθησαν προχθές το απόγευμα, στην Καλαμάτα, από αστυνομικούς της Ασφάλειας, πέντε Έλληνες, ηλικίας 25, 28, 30, 34 και 52 ετών αντίστοιχα. Από τους συλληφθέντες ο 52χρονος είναι κάτοικος Καλαμάτας και οι υπόλοιποι κάτοικοι περιοχών της βορείου Ελλάδας (Δράμα και Χαλκιδική).

Σε βάρος τους σχηματίσθηκε δικογραφία κακουργηματικού χαρακτήρα, για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, έκρηξη, διακεκριμένες περιπτώσεις φθοράς και παράβασης των νομοθεσιών για τα όπλα, τα βεγγαλικά και τα ναρκωτικά.

Ειδικότερα, στο πλαίσιο της εμπεριστατωμένης και μεθοδικής αστυνομικής έρευνας, που διεξήχθη από την Υποδιεύθυνση Ασφαλείας Καλαμάτας, σε συνεργασία με το Τμήμα Ασφαλείας Σπάρτης και μετά από κατάλληλη αξιολόγηση και αξιοποίηση στοιχείων, διακριβώθηκε ότι οι δράστες τοποθέτησαν δύο αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς και προκάλεσαν εκρήξεις, αρχικά σε αύλιο χώρο υποκαταστήματος τράπεζας, στην Καλαμάτα Μεσσηνίας και στη συνέχεια σε πλατεία, στο Μυστρά Λακωνίας.

Αποτέλεσμα των εκρήξεων ήταν να προκληθούν υλικές ζημιές στον αύλιο χώρο του υποκαταστήματος της τράπεζας και σε υαλοπίνακα εισόδου απέναντι κτηρίου, στην Καλαμάτα Μεσσηνίας, ενώ στο Μυστρά Λακωνίας να προκληθούν υλικές ζημιές, στο άγαλμα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Και στις δύο περιπτώσεις οι δράστες είχαν αναγράψει με σπρέι, χρώματος μαύρου, σύμβολο, το όποιο αποτελούνταν από σταυρό και δύο αντίρροπα έψιλον.

http://news247.gr

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΟΜΑΔΑ ΕΨΙΛΟΝ

Σύμφωνα με το παραμύθι γύρω από την Ομάδα Έψιλον, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, ο αναμορφωτής του ελληνικού τεκτονισμού και κορυφαίος Έλληνας σοσιαλιστής, Σπυρίδων Νάγος, οραματίστηκε μια υπερομάδα Ελλήνων που θα δρούσε για την υπεράσπιση των ελληνικών συμφερόντων, όπως και για την αναβίωση της Εθνικής Ελληνικής Θρησκείας.   Το 1977 ο Γεώργιος Λευκοφρύδης καταθέτει στην Εθνική Βιβλιοθήκη (για καταχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων) το σύγγραμμά του, «Κοσμοσκάφος στα-γύρω Έψιλον, το οργάνων όργανο του Αριστοτέλη».   Όπως γράφει ο Κωνσταντίνος Κούρος στο βιβλίο του «Το Αίνιγμα των Έψιλον», ο Λευκοφρύδης του δήλωσε πως ουδεμία σχέση έχει με την ομάδα Έψιλον. Ο δε Α. Κεραμυδάς, τοποθετεί τον Λευκοφρύδη στην ομάδα «Κατράκη» (αποτελούμενη από σπουδαίους φυσικούς και πυρηνικούς επιστήμονες), η οποία ήταν υποομάδα των Έψιλον. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, κατάφερε να αποκωδικοποιήσει τα κείμενα του Αριστοτέλη, τα οποία κρύβουν τεράστιας σημασίας μυστικά.   

Ο Λευκοφρύδης λοιπόν, πιστεύει πως ο μεγάλος φιλόσοφος ήταν εξωγήινος και ήρθε από τον αστερισμό του Λαγού, από το άστρο Μι.   Γίνεται λόγος και για ένα άλλο άστρο, το Έψιλον. Ο Κεραμυδάς «προχώρησε» ακόμα περισσότερο, λέγοντας πως οι Έλληνες και οι Εβραίοι ήσαν εξωγήινοι, οι μεν από τον αστερισμό του Λαγού και οι δε από τον αστερισμό του Όφεως.   Οι Αμερικανοί προσπαθούν να αποκωδικοποιήσουν τα κείμενα του Αριστοτέλη, αλλά μάταια.   Το 1983 ο Γεώργιος Νασιάκος (αυτοαποκαλείτo Αρίωνας) εξέδωσε το βιβλίο του Ετοπία, όπου οραματίζεται την ιδανική πολιτεία των Ελλήνων.   Ιωάννης Φουράκης, ο «πατέρας» των Έψιλον   Ο καταγόμενος από την Κρήτη συγγραφέας, ασχολήθηκε πολύ με με την αποκωδικοποίηση της ελληνικής μυθολογίας, όπως και της ιστορίας.   Ο Φουράκης αναφέρεται επανειλημμένα στην ομάδα Έψιλον. Στα «Προμηνύματα των Δελφών» κάνει λόγο για την ομάδα ελληνικής αποκαταστάσεως, η οποία πολεμά τα σιωνιστικά σχέδια που αποσκοπούν στην καταστροφή του ελληνισμού. Ο Φουράκης επίσης μιλάει και για κάποια άλλη οργάνωση, την ΠΑ.Κ.Ε.Α.Δ. (Παγκόσμιο Κέντρο Ερευνών Ανθελληνικών Δραστηριοτήτων), τα μέλη της οποίας αφομοιώθηκαν από τους Έψιλον.   Ο Φουράκης υποστηρίζει πως ο ελληνικός λαός διαφέρει γενετικά από τους άλλους λαούς.   Ανέστης Κεραμυδάς, ο «διάδοχος» του Φουράκη   Ο Κεραμυδάς έχει γράψει τα περισσότερα βιβλία σχετικά με τους Έψιλον. Γεννήθηκε το 1949 στη Θεσσαλονίκη και διετέλεσε αξιωματικός του εμπορικού ναυτικού.   Το βιβλίο του «Ομάδα Έψιλον, η τελική αναμέτρηση Δελφών και Σιών» προκάλεσε πάταγο στην Ελλάδα (1996, εκδόσεις Δίον).   Ο Ανέστης Κεραμυδάς κατηγορήθηκε πως έχει κλέψει αρκετές από τις θεωρίες του Ιωάννη Φουράκη, αν και ο ίδιος ο Ανέστης Κεραμυδάς υποστηρίζει πως προηγείται κατά πολύ του Φουράκη.   Άλλοι τον χαρακτηρίζουν παραμυθά και τον θεωρούν εφευρέτη της περί των Έψιλον φιλολογίας.  

Οι πρόδρομοι της ομάδας Έψιλον  

Η ομάδα Έψιλον, σύμφωνα με τον Ανέστη Κεραμυδά, υπήρχε από τα αρχαία χρόνια. Οι ιερείς του δωδεκαθέου επόπτευαν τις ελληνικές αποικίες και επικοινωνούσαν με αυτές μέσω κωδικοποιημένων μηνυμάτων που ζωγραφίζονταν σε αγγεία, ώστε να είναι ακατανόητα για τους ξένους λαούς.   Το έργο αυτό ανέλαβε ο αγγειοπλάστης και ζωγράφος Εξηκίας, ο οποίος υπέγραφε με το όνομα της ομάδας (ΟΜΑΣ Ε). Είναι γεγονός ότι υπάρχουν τέτοια αγγεία στο μουσείο του Βερολίνου. Οι πολέμιοι των θεωριών περί Έψιλον, υποστηρίζουν πως απλώς η επιγραφή ΟΜΑΣ Ε ήταν η ονομασία του εργαστηρίου του Εξηκία.   Οι μυστικές οργανώσεις που έδρασαν υπέρ του ελληνισμού, ξανάκαναν την εμφάνισή τους πριν την ελληνική επανάσταση του ’21.   Ο Δημήτρης Τρανέκος οργάνωσε στην ανατολική Θράκη μια τέτοια ομάδα. Σε μια μάχη εναντίον των Τούρκων, ο Τρανέκος πιάστηκε ζωντανός και κάηκε σε σιγανή φωτιά. Το όνομα της οργάνωσης ήταν 1061, αριθμός που αντιστοιχεί στο όνομα Απόλλων.   Έπειτα την ηγεσία της ομάδας αυτής, ανέλαβε ο Σαράντης Αρχιγένης, ο οποίος ήταν ο προσωπικός ιατρός του σουλτάνου Αβδούλ Μετζίτ. Αφού άλλαξε το όνομα της ομάδας σε «ΦΟΙΒΟΣ», ανέλαβε δράση και διέθεσε την περιουσία του για να ενισχύσει την παιδεία.   Το 1808 ο Γρηγόριος Ζαλύκης ιδρύει την πατριωτική οργάνωση «Ελληνόγλωσσο Ξενοδοχείο» και ο Αδαμάντιος Κοραής τη «Φιλόμουσο Εταιρεία».   Ο Κεραμυδάς υποστηρίζει πως η Φιλική Εταιρεία ήταν μια μετεξέλιξη των οργανώσεων αυτών.   Ο Κεραμυδάς υποστηρίζει πως ο Ίωνας Δραγούμης, ανέλαβε τα ηνία της οργάνωσης το 1918 και στήριξε τον μακεδονικό αγώνα.  

Η ίδρυση της Ομάδας Έψιλον  

Σύμφωνα πάντα με τη νεομυθολογία των Έψιλον, μια νύχτα του Ιουνίου, εν έτει 1970, σε ένα σπίτι δίπλα στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών, ιδρύεται η ΟΜΑΔΑ Ε. Ιδρυτικά της μέλη, Έλληνες και ξένοι επιστήμονες, οι οποίοι ήταν ορκισμένοι στους αρχαίους θεούς. Οι περισσότεροι εργάζονταν σε ξένα κέντρα διαστημικών ερευνών και σε κέντρα κατασκευής διαστημικών όπλων. Ο Ανέστης Κεραμυδάς δεν αναφέρει τα ονόματά τους.  

Γιατί ονομάστηκαν Έψιλον;  

Το όνομα της ομάδας αυτής έχει σχέση με το «Ε» που ήταν σκαλισμένο στο κέντρο του αετώματος του ναού του Απόλλωνα στους Δελφούς. Στα αριστερά υπήρχε το απόφθεγμα «ΓΝΩΘΙ Σ’ΑΥΤΟΝ» (γνώρισε τον εαυτό σου), ενώ στα δεξιά έγραφε «ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ» (τίποτα υπερβολικό).   Αυτά τα αναφέρει ο Παυσανίας, στην περιήγηση που έγραψε. Ο Κεραμυδάς δίνει τη δική του ερμηνεία. Τα ρητά αυτά αποκάλυπταν πως οι Έλληνες είναι λαός εξωγήινης προελεύσεως και μπορούσαν να επισκεφτούν την πρώτη τους πατρίδα με ένα κοσμοσκάφος σε σχήμα Έψιλον.   Ο ανώτατος άρχων του πλανητικού συστήματος του Σείριου, έστειλε τρία διαστημόπλοια στη Γη για να κάνουν πειράματα γενετικής. (Τη θεωρία αυτή υποστηρίζουν και κάποιες φυλές της Αφρικής. Οι Μάγια σε τοιχογραφίες τους αναπαριστούν αστροναύτες. Οι Ινδοί μιλούν για θεούς που ήρθαν από τον Βορρά).   Σε μια από τις αποστολές αυτές, ήρθε ο Απόλλων και η Δήμητρα. Το μέρος όπου προσγειώθηκε η θεά, ονομάστηκε Ελευσίς (έλευση). Ο δε πρώτος ναός του Απόλλωνα στους Δελφούς ήταν το ίδιο του το διαστημόπλοιο, όπου επιτρεπόταν η είσοδος μόνο στους μυημένους, στους ιερείς.   Το έψιλον λοιπόν, είναι το άστρο έψιλον του αστερισμού του Λαγού, που υπάγεται στον Σείριο. Ο Κεραμυδάς υποστηρίζει πως το δεκαεξάκτινο αστέρι της Βεργίνας, είναι το άστρο Έψιλον!   Φερόμενοι ως μέλη (;) των Έψιλον   Στα συγγράμματα του Ανέστη Κεραμυδά, φωτογραφίζονται κάποια άτομα ως μέλη της ομάδας Έψιλον. Από άλλες πηγές, προερχόμενες από το διαδίκτυο, αναφέρονται οι εξής:   Αριστοτέλης Ωνάσης, Αλέξανδρος Ωνάσης, ο γνωστός αρχαιολόγος Σπύρος Μαρινάτος, ο εκδότης της εγκυκλοπαίδειας του ΗΛΙΟΥ Ιωάννης Πασάς, ο φημισμένος Έλληνας μαθηματικός Κώστας Καραθεοδωρής (πολλοί υποστηρίζουν πως είναι ο πραγματικός πατέρας της θεωρίας της σχετικότητας), ο μακαρίτης Παύλος Βαρδινογιάννης(!), ο στρατηγός Χ. Νικολαΐδης, ο Κ. Τσίπης (επικεφαλής του αμερικανικού προγράμματος Πόλεμος των Άστρων), ο τέως δήμαρχος Αθηνών Αντώνης Τρίτσης, ο ελληνοαμερικάνος Τζωρτζ Τζάνες (δολοφονήθηκε από την 17 Ν), ο Αλέξανδρος Μποδοσάκης, ο Δημήτρης Λιαντίνης, ο αστρονόμος Κ. Χασάπης, ο Ιωάννης Φουράκης. Μερικοί μάλιστα υποστηρίζουν πως μέλος της ομάδας Έψιλον, ήταν και ο ίδιος ο Ανέστης Κεραμυδάς!  

Τα «υπερόπλα» της Ομάδας Έψιλον  

Πολλοί ισχυρίζονται, πως η ομάδα Έψιλον είναι κάτοχος τρομερών σε ισχύ, όπλων, τα οποία θα χρησιμοποιήσει, όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή.   Ο πυρηνικός φυσικός Γεώργιος Γκιόλβας δήλωνε πριν τον θάνατό του πως στα χέρια της ομάδας Έψιλον βρίσκεται ένα υπερόπλο, το μπέβατρο, το οποίο μπορεί να καταστρέψει με μία βολή, όλους τους δορυφόρους(!) των ΗΠΑ.   Ο Κεραμυδάς αναφέρει στα βιβλία του, πως οι Έψιλον έχουν ανακαλύψει κάποια κύματα που δεν είναι ερτζιανά και τα οποία μπορούν να δημιουργήσουν πύρινες ενεργειακές σφαίρες και να καταστρέψουν τα πάντα. Επίσης μιλά για αμυντικά συστήματα, αντλούν ενέργεια από το ηλεκτροστατικό πεδίο της Γης και μπορούν να εξαϋλώσουν ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ.  

Απέναντι στα παραμύθια  

Η θεωρία περί της υπάρξεως της Ομάδας Έψιλον, δεν έχει μόνο φανατικούς φίλους, αλλά και πολλούς εχθρούς.   Ο Κωνσταντίνος Κούρος στο βιβλίο του «Το αίνιγμα των Έψιλον», μίλησε και με ανθρώπους που θεωρούν τους Έψιλον, ένα καλοφτιαγμένο παραμύθι, ένα παραμύθι της Χαλιμάς, το οποίο λειτουργεί πολύ αρνητικά στη συνείδηση των Ελλήνων, αφού επέρχεται ένας εφησυχασμός.   Πολλοί μιλούν για τραβηγμένες και ακραίες ερμηνείες μύθων και ιστορικών γεγονότων. Άλλοι διερωτώνται γιατί, από τη στιγμή που υφίσταται μια τόσο δυνατή ομάδα Ελλήνων, ο ελληνισμός υπέστη τεράστιες εθνικές καταστροφές κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα.   Κάποιοι σχολιάζουν πολύ σκωπτικά τη θεωρία περί της εξωγήινης προέλευσης των Ελλήνων.   Οι γράφοντες για τους Έψιλον, χαρακτηρίζονται ως μυθοπλάστες, ως επιτήδειοι που δημιούργησαν αυτό το θέμα για να κερδοσκοπούν μέσω των βιβλίων τους. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός, πως άνθρωποι επιφανείς προσωπικότητες του ελληνοκεντρικού χώρου, αρνούνται την ύπαρξη μιας τέτοιας ομάδας και χαρακτηρίζουν όσους ασχολούνται με αυτό το θέμα, «ψευτομεσσίες» και «εψιλονλάγνους». 

Π. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΣΟΥΡΟΣ: ΠΟΙΟΙ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΝΑΟΥΣ;

Πρωτοπρ. Κυριακού Τσουρού
Γραμματέως της Σ. Ε. επί των αιρέσεων

Πολλά από τα «νεοεθνικά» ρεύματα, που δραστηριοποιούνται και στην Ελλάδα, ισχυρίζονται συχνά, ότι oι χριστιανοί κατέστρεψαν τους ναούς, τα ιερά και τα αγάλματα της αρχαίας ελληνικής θρησκείας, καταστρέφοντας, έτσι, έργα τέχνης και μνημεία πολιτισμού. Για να στηρίξουν αυτό τον ισχυρισμό τους, επιστρατεύουν μεμονωμένα περιστατικά και προβάλλουν περιπτώσεις ακραίας συμπεριφοράς ως την επίσημη γραμμή της Χριστιανικής Εκκλησίας κατά της αρχαίας θρησκείας.

«Η Ορθοδοξία κατέστρεψε τους ναούς μας», λένε1. Σε ερώτηση: «Τι πρόσφερε η Ορθοδοξία στους Έλληνες;», δίδεται η απάντηση: «Την καταστροφή όλων των ναών, των έργων τέχνης και των βιβλιοθηκών»2. Οι χριστιανοί «έκαψαν όσα βιβλία δεν τους βόλευαν, βεβήλωσαν τα ελληνικά ιερά, κομμάτιασαν τα αγάλματα, γκρέμισαν τους ελληνικούς ναούς, καταλήστεψαν τον εθνικό πληθυσμό»3. Σε συκοφαντικό άρθρο κατά του Χριστιανισμού, υποστηρίζεται για τους χριστιανούς, ότι «Η πρώτη τους κίνηση ήταν να καταστρέφουν τους ναούς και τα αγάλματα των Ελλήνων στερώντας έτσι τον κόσμο από ανεπανάληπτα δημιουργήματα της αρχαίας τέχνης, για να μη μείνει ίχνος από τη "βδελυρή θρησκεία των ειδώλων"»4. Υπήρχε, λένε, ένα κατευθυντήριο «σχέδιο», το οποίο κατηύθυνε τις «χριστιανικές μάζες» ώστε να καταστρέψουν ό,τι ελληνικό. «Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε εμείς οι Έλληνες», γράφουν, «ότι τα ακρωτηριασμένα αγάλματα που θαυμάζουμε σήμερα στα μουσεία, οι ερειπωμένοι ναοί μπροστά στους οποίους εκστασιάζονται οι καλλιτεχνικές φύσεις και οι αρχαιόφιλοι... δεν είναι παρά τα φτωχικά λείψανα τρομερoύ μακελλειoύ που σπάραξε την ελληνική χώρα (και όχι μόνο αυτή) από τον 4ο ως τον 6ο τουλάχιστο αιώνα της χρονολογίας μας»5.

Συχνά, για να ενοχοποιήσουν το Βυζάντιο, επικαλούνται τις επιδρομές του Αλάριχου κατά της Ελλάδος το 396 μ.Χ. και τις καταστροφές που προξένησε στους αρχαίους ναούς6. Όμως, ένα τέτοιο «επιχείρημα» αποδεικνύεται έωλο,«δείγμα της πιο χονδροειδούς προπαγάνδας ή άγνοιας» εκ μέρους των «νεοεθνικών». Και τούτο διότι, αποκρύπτουν ότι ο Αλάριχος δεν ήταν Βυζαντινός αλλά Γότθος, όπως και οι μοναχοί που τον συνόδευαν στις καταστροφές ήταν αιρετικοί αρειανοί, τους οποίους ο ίδιος ο Θεοδόσιος είχε καταδιώξει ένα χρόνο πρίν7.

Βεβαίως, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι υπήρξαν, κατά την πορεία της επικράτησης του Χριστιανισμού, και περιπτώσεις ανεξέλεγκτης εκδικητικής συμπεριφοράς των επί αιώνες καταδιωκομένων Χριστιανών κατά των θρησκευτικών συμβόλων των πρώην διωκτών τους. Ή, ακόμη, και αυστηρές αυτοκρατορικές αποφάσεις εναντίον εκπροσώπων της αρχαίας ειδωλολατρικής θρησκείας ή νόμοι που επέβαλλαν το κλείσιμο των ειδωλολατρικών ναών. Ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος ο Β' υπέγραψε και νόμο με εντολή καταστροφής ναών και ιερών της αρχαίας θρησκείας. Όμως, όλα αυτά, δεν ήταν ούτε μια γενικευμένη τακτική έναντι των αρχαίων ναών, ούτε πολύ περισσότερο η στάση της Εκκλησίας.

Ο Χριστιανισμός αρχίζει να επικρατεί στα χρόνια του Μ. Κωνσταντίνου. Το ερώτημα, λοιπόν, που τίθεται είναι: από τότε και στο εξής καταστράφηκαν οι αρχαίοι ναοί ή μήπως πολλοί απ' αυτούς ήταν ήδη κατεστραμένοι ή εγκαταλελειμμένοι; Γιατί, για να μιλήσει κανείς για καταστροφές αρχαίων ναών από τους χριστιανούς προ του Μ. Κωνσταντίνου είναι εξ ολοκλήρου παράλογο.
Σ' αυτό το ερώτημα έχουν απαντήσει ειδικοί και εγκρατείς των ιστορικών πραγμάτων επιστήμονες. Εμείς εδώ θα περιοριστούμε να επιστρατεύσουμε κείμενα που προέρχονται από τους ίδιους τους οπαδούς και εκπροσώπους του σύγχρονου πολυθεϊσμού, μέσα από τα οποία αποδεικνύεται περίτρανα, ότι πολλοί ναοί και Ιερά της αρχαίας ελληνικής θρησκείας είχαν υποστεί ολοκληρωτικές καταστροφές και βανδαλισμούς αιώνες πριν την εμφάνιση του Χριστιανισμού.

Και πρωτίστως, θα επικαλεσθούμε κείμενα επιφανούς εκπροσώπου του «Υπάτου Συμβουλίου των Ελλήνων Εθνικών», ο οποίος καίτοι τάσσεται μ' εκείνους που ισχυρίζονται, ότι oι χριστιανοί κατέστρεψαν τα αρχαία μνημεία, εν τούτοις, ομολογεί, καταγράφοντας Ιστορικά γεγονότα, ποια ήταν πράγματι η κατάσταση των αρχαίων ελληνικών Ιερών μερικούς αιώνες πριν ο Χριστιανισμός εδραιωθεί, ως η επικρατούσα θρησκεία. Και βεβαίως, η γνώμη του είναι ιδιαιτέρως βαρύνουσα, γι' αυτό θα μεταφέρουμε εδώ αυτούσια τα δικά του κείμενα.

Ο συγγραφέας, λοιπόν, στο τρίτομο έργο του «Υπέρ της των Ελλήνων νόσου», τόμ. Γ', «Η συρρίκνωση της αρχαίας ψυχής», (ο τρίτος τόμος του βιβλίου φέρει τόν υπότιτλο «Ες έδαφος φέρειν»), μας πληροφορεί ότι ήδη από τον 3ο π. Χ. αιώνα αρχίζει η καταστροφή ελληνικών πόλεων και ιερών από επιδρομείς. Επικαλούμενος τον Κυρ. Σιμόπουλο, γράφει ότι πρώτοι οι Αιτωλοί, τον 3ο π.Χ. αιώνα, «απογύμνωσαν ή κατέστρεψαν τα ιερά και τους τόπους λατρείας που αποτελούσαν τον κυριότερο συνδετικό ιστό, τον θρησκευτικό δεσμό μεταξύ των κρατουπόλεων... Το 219 π. Χ. ο στρατηγός της αιτωλικής Συμπολιτείας Σκόπας, κυριεύει το Δίον την ιερή πόλη των Μακεδόνων και καταστρέφει τα πάντα. Γκρεμίζει όλα τα κτίσματα, πυρπολεί και τους χώρους λατρείας. Τα ίδια και στο ιερό της Δωδώνης από τον στρατηγό των Αιτωλών Δωρίμαχο. Καταπάτησε κάθε ιερό και όσιο γράφει ο Πολύβιος»8.

Στην συνέχεια, ο Φίλιππος με τους Μακεδόνες του, σε αντίποινα, «πυρπόλησαν και κατεδάφισαν τα ιερά και ανέτρεψαν η κατέστρεψαν 2.000 ανδριάντες». Και δεν περιορίστηκαν μόνο στην Αιτωλία, αλλά προχώρησαν και στην Αττική, το 200 π. Χ., όπως εξιστορεί ο Λίβιος, όπου «Κατέστρεψαν και τα μνημεία και ανέσκαψαν τους τάφους διασκορπίζοντας τα οστά των νεκρών»9.

Ακολουθούν οι επιδρομές των Ρωμαίων, που κράτησαν δύο ολόκληρους αιώνες και έφεραν πράγματι «ες έδαφος» πόλεις, ναούς, ιερά και αγάλματα σε ολόκληρη την Ελλάδα. Το 194 π. Χ., ο Τίτος Φλαμίνιος, μετά την νίκη του κατά του Φιλίππου,«στέλνει καραβιές ολόκληρες από κλεμμένα μαρμάρινα και χάλκινα αγάλματα για να κοσμήσουν το θρίαμβο του στη Ρώμη»10.

Το 189 π.Χ., «ο Μάρκος Φούλβιος Νοβιλίορ λεηλατεί σύμφωνα με την καταγραφή του Πολύβιου την Αμβρακία συμπεριλαμβανομένων και των Ιερών της και στέλνει σα λάφυρα στη Ρώμη, αγάλματα, επιγραφές και θησαυρούς»11. Το 181 π.Χ., «η Σύγκλητος είχε ρίξει στην πυρά τα έργα των Πυθαγορείων»12.

Το 87 π.α.χ.χ.13, «ο άξεστος Σύλλας, καταστρέφει την Αθήνα που είχε συμπαραταχθεί με τον Μιθριδάτη, και αμέτρητα αγάλματα, πίνακες ζωγραφικής και θησαυροί, γίνονται αντικείμενα λεηλασίας και μεταφέρονται στη Ρώμη, συμπεριλαμβανομένης της ονομαστής βιβλιοθήκης του Απελλικώνος και του περίφημου πίνακα του Ζεύξιδος... Ο ίδιος άρπαγας στρατοκράτης ήταν επίσης αυτός που άρπαξε το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς του Αλαλκομένειου ιερού της Βοιωτίας, έβαλε χέρι στα ιερά της Επιδαύρου... της Ολυμπίας και των Δελφών»14.

Το 55 π.α.χ.χ., «ο φοβερός Βέρρης... λεηλάτησε τα καλλιτεχνήματα και τους θησαυρούς όλης της νότιας Ελλάδας, έκλεψε το χρυσό από τον Ναό της Αθηνάς στην Αθήνα... άρπαξε από την Τένεδο το λατρευτικό άγαλμα του τοπικού ημίθεου Τέννητος, καταλήστεψε τον πανάρχαιο Ναό της Ήρας στη Σάμο, το Ναό της Αρτέμιδος στην Πέργαμο, λεηλάτησε όλα τα μνημεία της Ασπένδου στην Παμφυλία»15.

«Ο Αύγουστος... κλέβει από την Τεγέα και μεταφέρει στη Ρώμη το περίφημο άγαλμα της Αλέας Αθηνάς... Ο Καλιγούλας διάλεγε ελληνικές προτομές και πρόσταζε να τις αποκεφαλίζουν και να προσθέσουν σε αυτές το δικό του κεφάλι... Ο Νέρωνας, κλέφτης επίσης πεντακοσίων χάλκινων γλυπτών από τους Δελφούς...»16.

Συμπερασματικά, ο εν λόγω συγγραφέας μας πληροφορεί ότι οι Ρωμαίοι «μέσα σε λιγώτερο από δύο αιώνες τη μετέτρεψαν (την Ελλάδα) σε ερειπωμένη επαρχία τους, σε μια χώρα όπου "οι λίθοι μόνον" θύμιζαν "τη σεμνότητα και το μέγεθος της Ελλάδος" (Δίων Χρυσόστομος)». Και καταλήγει: «ο Παυσανίας (σσ. 2ος μ. Χ. αι.) ουσιαστικά θα δει και θα περιγράψει μια χώρα ερειπωμένη και ολιγάνθρωπη, της οποίας αρκετές πόλεις είναι ήδη έρημες, τα δε ιερά είναι κατά πλειοψηφία χορταριασμένα και με γκρεμισμένες τις στέγες... Ο Ρωμαίος ποιητής Γιουβενάλλης... θα γράψει επίσης και τα εξής:... Σήμερα δεν μπορείς να αρπάξεις από αυτούς, όταν πατήσεις το φτωχό τους τόπο, τίποτε άλλο από μερικά βόδια και φοράδες, τους εφέστιους Θεούς από το σπιτικό τους και κανένα περίεργο άγαλμα,αν έχει μείνει κανένα στα ιερά τους...»17.
Αυτά εξιστορεί με εθνικό πόνο ο εκπρόσωπος του Τ.Σ.Ε.Ε. και μας βρίσκει συμπάσχοντας, γιατί έχει απόλυτο δίκιο. Όμως, πως συμβιβάζονται όλα αυτά μ' εκείνα τα «αποφθεγματικά» που ακούσαμε πιο πάνω, ότι οι χριστιανοί «έκαψαν όσα βιβλία δεν τους βόλευαν, βεβήλωσαν τα ελληνικά ιερά, κομμάτιασαν τα αγάλματα, γκρέμισαν τους ελληνικούς ναούς, καταλήστεψαν τον εθνικό πληθυσμό», και ότι η Ορθοδοξία προσέφερε «Την καταστροφή όλων των ναών, των έργων τέχνης και των βιβλιοθηκών»;

Παρόμοιες «ομολογίες» συναντάμε και σε άλλα περιοδικά. Επιλεκτικά μεταφέρουμε εδώ δύο ακόμη αντιπροσωπευτικά κείμενα που προέρχονται από περιοδικά του «νεοεθνικού» νεοπολυθεϊστικού «χώρου»: «Οι πληροφορίες που παραδίδουν ο Παυσανίας, ο Στράβων και ο Πολύβιος για τις εκτεταμένες επιχειρήσεις αρπαγής ελληνικών έργων τέχνης εντυπωσιάζουν, όσον αφορά στους αριθμούς και την αξία των μνημείων, που μεταφέρθηκαν στη Ρώμη. Πεντακόσια αγάλματα από τους Δελφούς, τρεις χιλιάδες από τη Ρόδο και εκατοντάδες γλυπτά και έργα ζωγραφικής από την Κόρινθο έγιναν λεία κατακτητών. Ό,τι είχε απομείνει μέχρι την επικράτηση του Χριστιανισμού ως επίσημης θρησκείας του Βυζαντίου, έγινε στόχος για καταστροφή από το νέο μισελληνικό καθεστώς, με την ανοχή και τις ευλογίες του οποίου «αλώνιζαν» ορδές βαρβάρων και λαφυραγωγούσαν, ό,τι εύρισκαν στο δρόμο τους. Εκτός απ' αυτούς όμως και οι χριστιανοί του ελλαδικού χώρου δεν ήταν άμοιροι μιαρών πράξεων. Όχι μόνον κατέστρεφαν κτήρια και ακρωτηρίαζαν αγάλματα, αλλά πωλούσαν "δι' ολίγα τάλλαρα" τα τεμάχιά τους σε ξένους επισκέπτες»18.

Τα ίδια επαναλαμβάνει και άλλο περιοδικό του «χώρου»: «Η λεηλασία του Ελληνικού πολιτισμού προσλαμβάνει δραματικές διαστάσεις επί Νέρωνος, ο οποίος "Πεντακόσιας θεών τέ αναμίξ αφείλετο και ανθρώπων εικόνας χαλκάς" (Παυσανίας, Φωκικά 71). Μεταξύ των κλοπιμαίων ήσαν και η πασίγνωστη Κόρη του Anzio, η Κασσάνδρα, ο έρως του Πραξιτέλους, ο θνήσκων Γαλάτης, ο ο Απόλλων του Σκόπα, η «εύκνημα» Αμαζόνα του Στρογγυλίωνος και ένα μικρό άγαλμα του Αλεξάνδρου, το οποίο είχε επιχρύσωση... Οι αυτοκράτορες και οι πλούσιοι Ρωμαίοι, αφού πρώτα έσβηναν τα επιγράμματα από τις βάσεις των αγαλμάτων, έκοβαν τα κεφάλια και στη θέση τους έβαζαν το μαρμάρινο ομοίωμα του δικού τους κεφαλιού»19.

Ας σημειωθεί, ότι η μαρτυρία του Παυσανία πρέπει να θεωρηθεί ως ιδιαιτέρως βαρύνουσα, αφού το έργο του «Περιήγησις της Ελλάδος», έχει γραφεί μεταξύ των ετών 160 και 180 μ. Χ.

Αυτά, λοιπόν, μας πληροφορούν οι ίδιοι οι εκπρόσωποι των ελληνικών «νεοεθνικών» ρευμάτων, οι όποιοι στη συνέχεια καταγγέλλουν τον Χριστιανισμό ως τον μοναδικό διώκτη και καταστροφέα αρχαίων ναών, αγαλμάτων και βιβλιοθηκών. Δηλαδή, οι Ρωμαίοι δεν κατέστρεψαν τους αρχαίους ναούς αφήνοντας «μόνον τους λίθους»; Οι ρωμαίοι αυτοκράτορες δεν αποκεφάλιζαν τα αγάλματα για να αντικαταστήσουν τις κεφαλές τους με τα ομοιώματα των δικών τους «άμυαλων» κεφαλών; Δεν έκαψαν βιβλία και βιβλιοθήκες20, δεν έφεραν «ες έδαφος» τα αριστουργήματα της ελληνικής τέχνης, αλλά και αυτόν το ίδιο τον ελληνικό πολιτισμό; Και όλα αυτά τα έκαναν μόνον οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες και οι χριστιανοί; Αν είναι δυνατόν αυτό να λέγεται ιστορία και αντικειμενικότητα!

Και δεν πρέπει να λησμονούμε ότι οι Χριστιανοί, μέχρι και τις ημέρες του Μ. Κωνσταντίνου, όχι μόνον βρίσκονταν κάτω από φρικτούς και αιματηρούς διωγμούς, που ανέδειξαν 11 εκατομμύρια μάρτυρες της Πίστεως μέσα στους τρεις πρώτους χριστιανικούς αιώνες, αλλά και αποτελούσαν τον 4ο μ. Χ. αιώνα το 5% μόνον του πληθυσμού της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ποσοστό που δεν άλλαξε σημαντικά ακόμη και τους πρώτους χρόνους μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού. Διερωτάται κανείς: άραγε τον 4ο αιώνα, που άρχισε να επικρατεί ο Χριστιανισμός, όλοι αυτοί οι κατεστραμένοι ναοί, τα ιερά, και τα αγάλματα είχαν πάλι ανακατασκευαστεί;

Η ιστορική αλήθεια όμως είναι ότι, όσοι σώζονται από τους αρχαίους ναούς οι περισσότεροι το οφείλουν στο γεγονός ότι πέρασαν στη χρήση των Χριστιανών. Αν σώζεται σήμερα ο Παρθενώνας το σπουδαιότερο αρχαιοελληνικό μνημείο ο ναός του Ηφαίστου (Θησείο), το Ερεχθείο, το ωρολόγιο του Κυρρήστου και τόσοι άλλοι ναοί στον Ελλαδικό χώρο και έξω απ' αυτόν, αυτό οφείλεται στο ότι μετατράπηκαν σε χριστιανικούς ναούς. Πολλά δε από τα αριστουργήματα τέχνης που διασώθηκαν και κυρίως αγάλματα, οφείλουν τη διάσωση τους στη μεταφορά τους στην Κωνσταντινούπολη για τη διακόσμησή της.

Παρατηρεί ο κ. Ιωάν. Τσέντος: «Οι Βυζαντινοί φύλασσαν όλους αυτούς τους θησαυρούς ευλαβικά, και τους θεωρούσαν στολίδι της πρωτεύουσάς τους, πράγμα που αποδεικνύει πρώτον μεν ότι δεν έτρεφαν αυτό το υποτιθέμενο μίσος προς ό,τι το αρχαίο, αλλά θεωρούσαν αυτά τα αγάλματα μέρος της πολιτιστικής τους κληρονομιάς, και δεύτερον ότι είχαν την αισθητική που τους επέτρεπε να εκτιμήσουν την ομορφιά και την αξία τους... δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς πως όποιο μνημείο τον αρχαίου ελληνικού πολιτισμού σώζεται σήμερα στην Ελλάδα, οφείλει τη σωτηρία του στην προστατευτική ασπίδα τον Βυζαντίου»21.

Δεν είναι λοιπόν δυνατόν να καταλογισθεί η ευθύνη των σημερινών ερειπίων αρχαίων ναών στους Χριστιανούς. Μήπως δεν υπάρχουν σήμερα και αναρίθμητοι Χριστιανικοί ναοί ερειπωμένοι ή εξαφανισμένοι; Από τα μέσα του 4ου αι. έως και τον 6ο αι. μ. Χ., μόνο στην Αθήνα και τα περίχωρα, υπήρχαν είκοσι δύο χριστιανικές Βασιλικές. Πολλές απ' αυτές είναι γνωστές σήμερα μόνον από τα ερείπιά τους. Ασφαλώς οι παλαιοχριστιανικές αυτές Βασιλικές δεν οφείλουν την ερήμωσή τους σε αντιχριστιανικούς διώκτες και καταστροφείς. Ο χρόνος, η φθορά, τα φυσικά φαινόμενα συνετέλεσαν στην ερήμωσή τους, καίτοι οι χριστιανοί που τις οικοδόμησαν, όχι μόνον υπήρχαν τότε για να τους χρησιμοποιήσουν στη λατρεία τους, αλλά και αποτέλεσαν πλέον το μόνο θρησκευτικό στοιχείο της Ελλάδος. Ως παραδείγματα μερικών από τις πολλές ερειπωμένες παλαιοχριστιανικές Βασιλικές, που δεν υπάρχουν σήμερα, αναφέρομε τις Βασιλικές της Αγ. Τριάδος (δυτικά του Παρθενώνα), του Ασκληπιείου (νότια του βράχου της Ακρόπολης), του Αγ. Διονυσίου του Αρεοπαγίτη (δυτικά της Ακρόπολης), του Ιλισσού (ανατολικά των Στηλών του Ολυμπίου Διός Αρδηττού), του Ολυμπιείου (βόρεια των Στήλων του Ολυμπίου Διός), της Παναγιάς της Πέτρας (στον Ιλισσό) κ.α.22.

Θέλουν να αγνοούν, δηλαδή, οι σύγχρονοι «παγανιστές» ότι οι περισσότεροι αρχαίοι ναοί, όπως και οι παλαιοχριστιανικοί αργότερα, καταστράφηκαν από κατακτητές, από πολεμικές συγκρούσεις, από λεηλασίες και πυρκαγιές, από σεισμούς και θεομηνίες και άλλα φυσικά φαινόμενα.

Οι ισχυρισμοί όμως των σημερινών πολυθεϊστών, αποδεικνύονται μεροληπτικοί, αντιϊστορικοί, προκατειλημμένοι, και αστήρικτοι. Γενικεύουν αυθαίρετα ακραία και μεμονωμένα περιστατικά και διαστρεβλώνουν βάναυσα την ιστορική αλήθεια. Επαναλαμβάνομε, ότι δεν αρνούμαστε περιπτώσεις βίαιης συμπεριφοράς και φανατισμού από μέρους του Χριστιανικού όχλου και καταστροφές ναών και αγαλμάτων. Υπάρχουν περιπτώσεις που οι καταπιεσμένοι Χριστιανοί κατέστρεψαν αρχαίους ναούς και αγάλματα. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε να γενικοποιούμε τα πράγμα τα και να αποδίδουμε την φυσική φθορά της αρχαιοελληνικής θρησκείας και των ιερών της σε μια τακτική και σ' ένα «σχέδιο» του Χριστιανισμού για την επικράτησή του.
Όπως σημειώνει ο κ. Ιωάν. Τσέντος, «είναι εντελώς σαφές ότι κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενον να υπήρξαν εκείνη την εποχή και κάποιες εκδηλώσεις φανατισμού. Ο ισχυρισμός όμως ότι οι χριστιανοί και το Βυζάντιο προέβησαν φερ' ειπείν σε συστηματική καταστροφή των αρχαίων αγαλμάτων, αποτελεί ασύστολο ψεύδος»23.

Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος παρατηρεί:«Οπωσδήποτε, οι καταστροφές των ειδωλολατρικών ναών στην Ελλάδα δεν οφείλονταν σε θρησκευτικές συγκρούσεις. Η Ελλάδα είχε σε πολύ μεγάλο βαθμό ρημάξει και καταστραφεί, πριν την αναγνώριση του χριστιανισμού ως θρησκείας, όταν ακόμη οι χριστιανοί ήσαν θύματα μεγάλων διωγμών ή και δεν είχαν καν εμφανισθεί στην ιστορία. Ήδη στην ελληνιστική εποχή, δεν είναι λίγες οι πόλεις που είχαν μετατραπεί σε μικρή ομάδα χαμόσπιτων, με σπασμένα αγάλματα και ερειπωμένους ναούς».

«Το μαντείο της Δωδώνης είχε σταματήσει προ πολλού να λειτουργεί και ήταν ερείπια, μας πληροφορεί ο Στράβων στα Γεωγραφικά του, τα οποία είχαν ήδη ολοκληρωθεί περίπου το 7 π.Χ. Ο Στράβων, επισημαίνει μάλιστα ότι όχι μόνο το μαντείο της Δωδώνης, αλλά και όλα τα άλλα μαντεία της Ελλάδος είχαν ουσιαστικά σβήσει στα χρόνια του»24.

Ο καθηγητής κ. Βασ. Μπακούρος σημειώνει: «Όπως αποδεικνύει η έγκυρη επιστημονική έρευνα με βάση αρχαιολογικά ευρήματα (...., βλ. Ν. Παπαχατζή, Η θρησκεία στην αρχαία Ελλάδα, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1996) τα περισσότερα ειδωλολατρικά ιερά ή ναοί δεν καταστράφηκαν ούτε μετασκευάστηκαν σε χριστιανικά τεμένη, απλώς εγκαταλείφθηκαν»25.

Και ο π. Γεώργ. Μεταλληνός υπογραμμίζει: «Τις παρατηρούμενες καταστροφές αποδίδουν οι αρχαιολόγοι στους σεισμούς, τις βαρβαρικές επιδρομές (4ο - 6ο αι.) και την εγκατάλειψη. Τα αρχαία μνημεία των Αθηνών και των Δελφών έμειναν απείραχτα από τους χριστιανούς. Η μετατροπή τους σε χριστιανικές εκκλησίες δείχνει περίτρανα τη συνείδηση της ιστορικής συνέχειας. Όσο και αν αυτό δεν ικανοποιεί τους σημερινούς αρχαιολάτρες26».

Σε επιστολή του προς τον π. Γεώργιο Μεταλληνό, ο αρχαιολόγος Άγγ. Χωρέμης γράφει: «Αυτό που πράγματι έγινε είναι καταστροφές και ακρότητες σε τοπικό επίπεδο, από φανατικούς εκκλησιαστικούς και πολιτικούς παράγοντες, κυρίως εναντίον αγαλμάτων αρχαίων θεοτήτων με συνηθέστερο το φαινόμενο της ρινοκοπής και καταστροφής των προσώπων. Οι άνθρωποι αυτοί εξαγρίωναν τον όχλο, πράγμα όχι δύσκολο, αν σκεφτούμε ότι μόλις 75-80 χρόνια χώριζαν την εποχή αυτή από τους φοβερούς διωγμούς των Διοκλητιανού και Γαλερίου (+311) και 55-60 χρόνια από τον "ηπιότερο" διωγμό τον Λικινίου (310-324), τον εξαγριωμένο αυτόν όχλο τον εξαπέλυαν να κάψει και να καταστρέψει ο,τιδήποτε "εθνικό" εύρισκε μπροστά του. Αυτό όμως ουδέποτε υπήρξε πολιτική τον Μεγάλου Θεοδοσίου και, όταν έγινε, προσπάθησε να το σταματήσει και να το θεραπεύσει»27.

Κλείνομε την σύντομη αυτή επισκόπηση με τις επισημάνσεις του κ. Θαν. Παπαθανασίου, σε εμπεριστατωμένη μελέτη του δημοσιευμένη στο περιοδικό «Σύναξη». Μεταξύ των άλλων, γράφει: «σε όλο το σώμα των ιερών κανόνων... απουσιάζουν απολύτως κανόνες που να επιβάλλουν τον "εκχριστιανισμό" των εθνικών και σχεδόν απολύτως κανόνες που να επιτάσσουν την καταστροφή των παγανιστικών ιερών». Για τις διατάξεις νη' και πδ' της Συνόδου της Καρθαγένης (419 μ.Χ.), με τις οποίες ζητείται από τους βασιλείς να εξαλείψουν «τα εγκαταλείμματα των ειδώλων τα κατά πάσαν την Αφρικήν», παρατηρεί ότι «πρόκειται για τοπικού χαρακτήρα πρωτοβουλία, που αφορούσε συγκυρίες της λατινικής Εκκλησίας στη Βόρεια Αφρική». Η ίδια σύνοδος, εξ' άλλου, ζητούσε από τους επισκόπους να καταστρέψουν και τα «χριστιανικά ναΐδρια», που είχαν ανεγερθεί αυθαίρετα από δεισιδαίμονες χριστιανούς (κανών πγ')28.

Είναι, λοιπόν, φανερό ότι εθελοτυφλούν, οι σύγχρονοι «εθνικοί», προσπαθώντας επίμονα να βρουν οργανωμένο «σχέδιο» των Χριστιανών για την καταστροφή των αρχαίων ναών και μεθοδεύσεις.

1. Περιοδ. «Διϊπετές», τ. 31, σ. 34δ.
2. Στο ίδιο, τ. 43, σ. 36.
3. Περιοδ. «Άβατον», τ. 6, σ. 44.
4. Μάρ. Πλωρίτης, εφημ. «Το Βήμα», 11.6.2000.
5. Περιοδ. «Διϊπετές», τ. 27, σσ. 2627. Βλ. και περιοδ. «Απολλώνειο Φως», τ. 70, σ. 66.
6. Βλ. Στεφ. Μυτιληναίου, Ο Μονοθεϊσμός στην αρχαία Ελλάδα..., σσ. 11 εξ.
7. Βλ. περισσότερα και αναίρεση αυτού του ισχυρισμού στο Στ. Φανού, Οδηγός βιβλίων για την αρχαία Ελλάδα, τόμ. Β', σσ. 318 εξ.
8. Βλ. Ρασσιά, Υπέρ της των Ελλήνων νόσου, τόμ Β', Η συρρίκνωση της αρχαίας ψυχής, σ. 50.
9. Αυτόθι, από το βιβλίο του Κυρ. Σιμόπουλου, Ξενοκρατία, Μισελληνισμός και Ύποτέλεια, Αθήνα, 1990.
10. Αυτόθι, σ. 58.
11. Αυτόθι, σ. 60.
12. Αυτόθι.
13. Πριν. απαρχήν. χριστιανικής. χρονολογίας.
14. Αυτόθι, σ. 61, (υπογραμμίσεις δικές μας).
15. Αυτόθι.
16. Αυτόθι, σ. 62.
17. Αυτόθι, σσ. 6263, (και δικές μας υπογραμμίσεις).
18. Μάρ. Μαμανέα, Η λεηλασία μιας αμύθητης καλλιτεχνικής κληρονομιάς. Η αργυρολογία και απολιτισιά των Ρωμιών, περιοδ. «Δαυλός», τ. 241, σσ. 155-534.
19. Βασ. Μισύρη, Οι βάρβαροι κτυπάνε την Ελλάδα, «Ές έδαφος φέρειν», περιοδ. «Ιχώρ», τ. 27, σ. 52.
20. Για την τύχη των Βιβλιοθηκών, βλ. άρθρο: Έκαψαν οι Χριστιανοί την περίφημη Βιβλιοθήκην της Αλεξάνδρειας από μένος, μίσος και λύσσαν κατά της αρχαίας ελληνικής και λατινικής γραμματείας;, περιοδ. «Εκ του περισσού της καρδίας», διμην. περιοδικόν φυλλάδιον Ι. Ν. Αγ. Στεφάνου Ν. Ιωνίας, τ. 28.
21. Ιωάν. Τσέντου, Χριστιανισμός και αρχαία ελληνική τέχνη, περιοδ. «Ακτίνες», τ. 624, σσ. 256257.
22. Βλ. ένθετο του περιοδικού «Τόλμη», «Παλαιοχριστιανικές Βασιλικές Αθηνών». Και π. Βασ. Γεωργόπουλου, Οι νεοπαγανιστικές φαντασιώσεις και τα ιστορικά δεδομένα, μέρη Η' και Θ', εφημερ. «Στύλος Ορθοδοξίας», α.φ. 89, 90.
23. Ένθ. ανωτ. σ. 255.
24. Χριστοδούλου Παρασκευαΐδη Αρχιεπ. Αθηνών, Ελληνισμός προσήλυτος. Η μετάβαση του Ελληνισμού από την αρχαιότητα στο χριστιανισμό, σ. 111.
25. Βασ. Μπακούρου, Απάντηση σε επιστολές, περιοδ. «Τρίτο Μάτι», τ. 93, ένθετο σ. 9.
26. π. Γεωργ. Μεταλληνού, Παγανιστικός Ελληνισμός ή Ελληνορθοδοξία;, σ. 132.
27. Αυτόθι, σ. 158.
28. Θαν. Παπαθανασίου, (Αυτο)Κριτική ερμηνεία της καταστροφής παγανιστικών ιερών από χριστιανούς, περιοδ. «Σύναξη», τ. 69, σ. 63.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2008, ΤΕΥΧΟΣ 53

ΠΗΓΗ: ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ