Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΕΒΑΛΕ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΤΟΝ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΛΟΓΟ ΣΩΤΗΡΕΛΗ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Ο μητροπολίτης Πειραιώς έβαλε στη θέση του τον προκλητικό συνταγματολόγο στο θέμα των Θρησκευτικών

Σκηνή απείρου κάλλους εκτυλίχθηκε το βράδυ της Τετάρτης στη συζήτηση που διοργάνωσαν η Εταιρεία Εκκλησιαστικού και Κανονικού Δικαίου και ο Όμιλος «Αριστόβουλος Μάνεσης» για τη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών,

με πρωταγωνιστές τον γνωστό αντικληρικαλιστή και εκκλησιομάχο, συνταγματολόγο Γιώργο Σωτηρέλη, και τον μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ. Ο γνωστός μητροπολίτης παρενέβη στην ημερίδα ζητώντας διευκρινίσεις για το αν είχε έννομο συμφέρον να προσφύγει κατά των Θρησκευτικών, αλλά, αντί απαντήσεων, εισέπραξε ύβρεις και ειρωνεία.

«Δεν είμαστε ουδετερόθρησκο κράτος» του είπε ο Γιώργος Σωτηρέλης, με τον μητροπολίτη Πειραιώς να επιχειρεί να τον αντικρούσει με επιχειρήματα, για να εισπράξει ως απάντηση σε αυτά ακόμα μία ειρωνική τοποθέτηση. «Εγώ νομίζω ότι είστε οπαδός μιας θεοκρατικής αντίληψης» του είπε ο Γιώργος Σωτηρέλης. «Να πάτε στο Ιράν να τα πείτε αυτά. Ντροπή σας!» του ανταπάντησε ο κ. Σεραφείμ, εμφανώς εκνευρισμένος. «Εγώ είμαι θεοκράτης, που έχω στον Πειραιά δύο ρωμαιοκαθολικά μοναστήρια, 15 μασονικές στοές, 15 πεντηκοστιανές, πέντε μαρτύρων του Ιεχωβά και σιτίζω καθημερινά 600 οικογένειες σιιτών μουσουλμάνων; Ντροπή σας!» είπε στη συνέχεια, σε ιδιαίτερα υψηλό τόνο, και αμέσως αποχώρησε, εμφανώς εκνευρισμένος, από την αίθουσα, με τον Γιώργο Σωτηρέλη να μειδιά και να λέει «στο καλό, στο καλό!».

Ο Γιώργος Σωτηρέλης, κυριευμένος από το αντικληρικαλιστικό πάθος του, δεν απάντησε στην ουσία των αιτιάσεων του κ. Σεραφείμ, προς τιμήν του όμως ο Γιώργος Σταυρόπουλος αναγνώρισε το έννομο συμφέρον του μητροπολίτη Πειραιώς, δικαιώνοντάς τον εν τη απουσία του.

Για την ιστορία, η συζήτηση ήταν -θεωρητικά- «άνιση», καθώς μόνο ο νομικός σύμβουλος της Ιεράς Συνόδου Θεόδωρος Παπαγεωργίου κλήθηκε να μιλήσει, και τελικά αντέκρουσε εύστοχα παρεμβάσεις και αιτιάσεις, την ώρα που είχε απέναντί του πλειάδα υποστηρικτών των νέων προγραμμάτων σπουδών για τα Θρησκευτικά, όπως ο Κωνσταντίνος Μενουδάκος, πρόεδρος της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, ο Γεώργιος Σταυρόπουλος, πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, ο Εμμανουήλ Περσελής, καθηγητή στη Θεολογική Σχολή του ΕΚΠΑ, και ο Σταύρος Γιαγκάζογλου, επίκουρος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής ΕΚΠΑ και βασικό στέλεχος του υπουργείου Παιδείας και της ομάδας που επεξεργάστηκε τα νέα προγράμματα των Θρησκευτικών.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

https://thriskeftika.blogspot.gr

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΠΑΥΛΟΣ : «ΜΑΛΛΟΝ ΣΤΡΑΒΑ ΑΡΜΕΝΙΖΟΥΜΕ.. ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΣΑΛΕΨΕ Ο ΝΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ ΤΑ ΔΙΑΓΡΑΨΑΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ»

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης κ.κ. Παύλου

Σίγουρα δέν εἶναι στραβός ὁ γιαλός. Ἐμεῖς εἴμαστε πού ἀρμενίζουμε στραβά. Προσπαθῶ νά καταλάβω πῶς τελικά σάλεψε ὁ νοῦς μας καί τά αὐτονόητα τά διαγράψαμε ἀπό τήν ζωή μας.

Μέχρι τώρα θεωρούσαμε αὐτονόητο τό πόσο δύσκολο εἶναι ἕνα παιδί νά μεγαλώσει χωρίς μάνα. Ἀναπτύξαμε μάλιστα μιά ὁλόκληρη ψυχολογική ὑποστήριξη πρός μία τέτοια κατεύθυνση.

Εἴτε ἡ μάνα ἔφευγε ἀπό τήν ζωή, εἴτε ἐγκατέλειπε τήν οἰκογένεια της, ἡ θέση τοῦ πατέρα ἦταν πολύ δύσκολη. Ὄχι σπάνια ὁ πατέρας ἀναζητοῦσε μιά ἄλλη μάνα γιά τά παιδιά του καί ξαναπαντρευόταν μιά ἄλλη γυναῖκα γιά νά τήν βάλει στή θέση τῆς μάνας.

Δικαιολογημένα ὁ Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιος ἐτοῦτες τίς ἡμέρες ἔλεγε: «Ἀπορῶ πῶς σκέπτονται κάποιοι ὅτι εἶναι δυνατόν νά μεγαλώσουν παιδιά πού θά στερηθοῦν τή λέξη καί τό πρόσωπο τῆς μητέρας. Ποιός εἶναι αὐτός πού μπορεῖ νά νομοθετήσει ὅτι ἕνα παιδί θά μεγαλώσει χωρίς μάνα, ὅταν ὅλοι ξέρουμε τί σημαίνει μάνα στήν ζωή μας. Αὐτό ξεπερνᾶ τήν λογική μου. Καλός ὁ ἐκσυγχρονισμός καί οἱ μοντέρνες ἰδέες, ἀλλά κάπου χρειάζεται ἕνα ὅριο»

Σέ αὐτό τόν προβληματισμό τοῦ Σεβασμιωτάτου θέλω νά ἀπαντήσουν ὅλοι οἱ βουλευτές τῶν πολιτικῶν κομμάτων, θέλω νά τόν ἀξιοποιήσουν οἱ Βουλευτές τοῦ ΣΥΡΙΖΑ πού δικαιολογημένα ἀντιδροῦν, θέλω νά ἀπαντήσουν ὁ κ. Βενιζέλος καί ἡ κ. Μπακογιάννη πού πίστευα ὅτι δέν τούς ἔχει λείψει ὁ κοινός νοῦς.

Δέν μιλῶ γιά τό ΠΟΤΑΜΙ γιατί τό ἔβλεπα πάντα θολό. Θἄθελα νά μοῦ ἀπαντήσουν ἄν μιά τέτοια νομοθεσία συνιστᾶ ἐκσυγχρονισμό καί πρόοδο ἤ ἐπιστροφή στήν βαρβαρότητα. Στήν ἐποχή πού ὁ ἄνθρωπος ἐθεωρεῖτο res, ἀντικείμενο δηλαδή καί ὄχι πρόσωπο.

Σέ μιά ἐποχή πού κόπτονται πολλοί γιά τά ἀνθρώπινα δικαιώματα δέν ὑπάρχουν βουλευτές πού νά σκεφθοῦν τά δικαιώματα τῶν παιδιῶν, αὐτῶν τῶν ἀθώων πλασμάτων;

Ποιός μᾶς ἐδωσε τό δικαίωμα νά τά περιφρονοῦμε τόσο βαθειά καί νά τά χρησιμοποιοῦμε γιά νά μαζέψουμε ψήφους ἤ γιά νά παραστήσουμε τούς μοντέρνους;

Ποῦ εἶναι ἡ περίφημη «Παγκόσμια Ἡμέρα τοῦ Παιδιοῦ;» Γιά νά ἱκανοποιήσουμε μιά μερίδα ἀνθρώπων, γιά νά νιώσουν αὐτοί πιό φυσιολογικοί πρέπει νά θυσιάσουμε τά παιδιά;

Νά τά καταδικάσουμε νά ζοῦν σέ μιά μή φυσιολογική ἀτμόσφαιρα γιά νά νιώσουν καλύτερα κάποιοι ἄλλοι; Ἔλεος πιά! Πρόκειται γιά παραφροσύνη!

Δέν μετράει ἡ ψυχολογία τῶν παιδιῶν, δέν μετράει ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἕνα παιδί γεννιέται, ἀπό μιά μάνα καί ἕναν πατέρα, δέν μετρᾶνε οἱ κραυγές τῶν παιδιῶν πού εἶχαν αὐτή τή δυστυχία, ὅπου τό ἕνα ἔστειλε στό δικαστήριο τούς ὑποτιθέμενους «γονεῖς» του καί τό ἄλλο κραυγάζει: «μήν κάνετε αὐτό τό λάθος» μέ ἀφορμή τήν δική του ἐμπειρία; Τόσο κουφοί γίναμε ὅλοι ἤ τόσο σκληροκάρδιοι καί ἀπάνθρωποι;

Σέβομαι τό δικαίωμα τοῦ καθενός νά ἐπιλέγει τόν τρόπο τῆς ζωῆς του, ἀλλά πρέπει νά σέβεται καί τόν τρόπο τῆς ζωῆς τῶν ἄλλων. Δέν ἔχουμε μόνο δικαιώματα στήν ζωή, ἀλλά καί ὑποχρεώσεις.

Θά ἤθελα νά ἄκουγα κάποια ὁμόφυλα ζευγάρια νά ἔχουν τήν δύναμη νά φωνάξουν ἀπό μόνοι τους: «Δέν τόν θέλουμε αὐτό τό νόμο! Δέν ταιριάζει στά παιδιά μιά τέτοια δική μας σχέση. Ἐπιλέξαμε τόν δρόμο μας, δέν θέλουμε ὅμως νά πάρουμε στό λαιμό μας κανένα. Δέν θά πάρετε μέ τέτοιους νόμους τήν ψῆφο μας!

Θἄθελα νά πῶ στόν κ. Βενιζέλο ὅτι τό νά ἔχει ἕνα παιδί μιά μάνα καί ἕνα πατέρα δέν εἶναι μόνο διδασκαλία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ἀλλά παγκόσμια ἀξιακή κληρονομιά, παγκόσμια κοινή συνείδηση, πανανθρώπινη συμπεριφορά καί τάξη.

Πάντοτε ὑπῆρχαν ἄνθρωποι πού εἶχαν ποικίλες ἰδιαιτερότητες. Εἶχαν ὅμως ἕνα μέτρο, δέν προσπαθοῦσαν νά ἐπιβάλουν στόν ἄλλο τόν δικό τους τρόπο τῆς ζωῆς.

Μερικοί βλέπουν τά πράγματα μόνο νομικά καί πιστεύουν ὅτι ἡ ἄρνηση θά καταπέσει στά εὐρωπαϊκά δικαστήρια. Ἐδῶ μποροῦμε νά θαυμάσουμε τήν ἀπάτη τῆς ἐξουσίας.

Νομοθετεῖ τό σύμφωνο συμβίωσης γιά τά ἑτερόφυλα ζευγάρια, ρίχνοντας στάχτη στά μάτια τῶν ἀνθρώπω, ξέροντας ὅτι θά ἐπιβληθεῖ ἀπό τά ἁρμόδια εὐρωπαϊκά ὄργανα ἡ ἐξίσωση καί πρός τά ὁμόφυλα τά ὁποῖα στήν ἀρχή ἀποκλείει ἀπό τήν τεκνοθεσία γιά νά μπεῖ στήν συνέχεια ἡ τεκνοθεσία πονηρά ἀπό τήν πίσω πόρτα, ὁπως ἐπιχειρεῖται τώρα.

Δέν εἴμαστε ὑπερβολικοί διεκδικώντας τό αὐτονόητο καί τό ἀναγκαῖο. Ἕνα παιδί νά μάθει ὄχι ἀπό τά βιβλία καί τίς φωτογραφίες τή λέξη μάνα καί τό πρόσωπο τῆς Μάνας, ἀλλά νά τό βιώνει στήν ζωή του.

Ζητοῦμε νά μήν κατασκευάσουμε Ὀργουελικά παιδιά, παιδιά δύο ταχυτήτων. Ἀπαιτοῦμε τόν σεβασμό στήν παιδική ἀθωότητα. Τό δίλημμα πού θέτει ἡ Πολιτεία, νά ἐπιλέξουμε δηλαδή ἀνάμεσα σέ δύο κακά, τήν ἱδρυματική ζωή καί τήν ζωή ἀνάμεσα σέ ὁμόφυλα ζευγάρια, εἶναι καί πονηρό καί αἰσχρό.

Ἡ ἐπιλογή εἶναι ἡ ὑγεία καί καμιά ἀρρώστια. Καί ἐάν ὁ νόμος τούς ἀναγκάζει, νά ἀλλάξουν τόν νόμο. Ἄς ἀπαγορεύσουν τήν ἀναδοχή καί στά ἑτερόφυλα ζευγάρια, ἀφοῦ ἡ ἐπιλογή τοῦ συμφώνου συμβίωσης, ἀντί ἔστω γιά τόν πολιτικό γάμο, δείχνει τό εὔθραυστο μιᾶς τέτοιας σχέσης, δηλαδή μιά καινούρια περιπέτεια γιά τά παιδιά.

Ἀλλοίμονο ἄν ἡ Ἑλλάδα δέν ἔχει τήν δύναμη νά ὑψωθεῖ πάνω ἀπό ἕνα ἄνομο νόμο. Τελικά δέν εἶναι στραβός ὁ γιαλός, ἐμεῖς στραβά ἀρμενίζουμε.

https://simeiakairwn.wordpress.com 

ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 23^η Απριλίου 2018

ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Η ευρωπαϊκή ήπειρος εγκολπώθηκε την χριστιανική πίστη, αποβάλλοντας το σκοτεινό ειδωλολατρικό της παρελθόν, ήδη από τα πρωτοχριστιανικά χρόνια. Τα βιβλικά κείμενα, η εκκλησιαστική παράδοση, η ιστορία και τα συναξάρια των αγίων μαρτυρούν ότι το Ευαγγέλιο έφτασε στην Ευρώπη και εδραιώθηκε η Εκκλησία του Χριστού,

παρ’ όλα τα εμπόδια και τις διώξεις του προηγούμενου παγανιστικού θρησκευτικού καθεστώτος και παρά τους απηνείς διωγμούς, που εφάρμοσε η τότε πανίσχυρη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, υποκινούμενη από την διεφθαρμένη αριστοκρατία και τα αδίστακτα ειδωλολατρικά ιερατεία, των οποίων εθίγοντο τα συμφέροντα με την εξάπλωση του Χριστιανισμού.

Για δέκα περίπου αιώνες, όσο η Δυτική Ευρώπη ήταν Ορθόδοξη, μας κληροδότησε μια πλούσια πνευματική παράδοση, αναδεικνύοντας μεγάλες πατερικές και εκκλησιαστικές μορφές, εφάμιλλες των πατερικών μορφών της Ανατολής. Ο άγιος Κλήμης Ρώμης, ο άγιος Ειρηναίος Λουγδούνου, ο άγιος Ιερώνυμος, ο άγιος Κυπριανός Καρχηδόνος, ο άγιος Αμβρόσιος Μεδιολάνων, ο άγιος Βενέδικτος, ο άγιος Γρηγόριος ο Μέγας ο Διάλογος, ο άγιος Κασσιανός, ο Ρουφίνος κ.α. είναι μερικές από αυτές τις μεγάλες προσωπικότητες, για τις οποίες σεμνύνεται η Εκκλησία μας. Ωστόσο, δυστυχώς, η πνευματική αυτή πορεία σταμάτησε τον 11^ο αιώνα, όταν η δυτική Χριστιανοσύνη αποκόπηκε από την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία και υιοθέτησε πλάνες και αιρέσεις. Στο εξής, σ’ αυτή, και μέχρι σήμερα, δεν θα υπάρχουν πλέον Πατέρες, διότι αυτοί αναδεικνύονται μόνο μέσα στην Εκκλησία. Θα αναδεικνύονται «θεολόγοι», οι οποίοι θα αναπτύξουν μια άλλου είδους θεολογία, νοησιαρχικής μορφής, τη λεγόμενη Σχολαστική Θεολογία, ξένη προς την Πατερική μας Θεολογία, ενώ παράλληλα, (και αυτό είναι το χειρότερο), θα επινοούν πλάνες και αιρέσεις.   

Είναι γνωστή σήμερα στους οικουμενιστικούς κύκλους η τάση και η νοοτροπία να υπερτονίζεται η κοινή χριστιανική κληρονομιά της πρώτης χιλιετίας μεταξύ Ανατολής και Δύσεως και να αποσιωπώνται οι μεταξύ αυτών χαώδεις διαφορές κατά την διάρκεια της δευτέρας χιλιετίας, εξ’ αιτίας ακριβώς των πολλών αιρετικών διδασκαλιών που αναπτύχθηκαν στη Δύση. Η νοοτροπία αυτή να υπερτονίζονται αυτά που μας ενώνουν και να αποσιωπώνται αυτά που μας χωρίζουν, αποτελεί τη νέα κυρίαρχη οικουμενιστική ιδεολογία, που καλλιεργείται ιδιαίτερα στην εποχή μας, προκειμένου να δίδεται μια ψευδής εικόνα προς τα έξω, προς τους αγνοούντες, ότι δήθεν είναι πολύ περισσότερα εκείνα που μας ενώνουν, παρά εκείνα που μας χωρίζουν.

Μια τέτοια νοοτροπία δυστυχώς εξέφρασε κάποιο Συνέδριο που διοργάνωσε πρόσφατα, (23-24 Φεβρουαρίου 2018), η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος, μαζί με το Ινστιτούτο Ανθρωπιστικών Επιστημών, (που ανήκει στην κοινότητα των Ιησουιτών της Αθήνας), το Institut des Sources Chrétiennes και άλλοι τέσσερις ευρωπαϊκοί και ελληνικοί φορείς. Το Συνέδριο αυτό ιδιαίτερα πρόβαλε και εγκωμίασε με πρόσφατο δημοσίευμα του με τίτλο «Οι χριστιανικές πηγές της Ευρώπης» στην εφημερίδα των Αθηνών«Καθημερινή» (φύλ.1/4/2018), ο συγγραφέας και Διευθυντής της Εθνικής βιβλιοθήκης κ. Σταύρος Ζουμπουλάκης. Στο άρθρο του ο συγγραφέας, μεταξύ άλλων, προσπαθεί να αποδείξει ότι «όσα θεωρούμε ως διαφορές ανάμεσα στους Έλληνες και στους Λατίνους Πατέρες είναι κατά βάση προϊόν άγνοιας και πηγάζουν από προειλημμένες θεολογικές θέσεις».Κατ’ αρχήν πρέπει να επισημάνουμε, για να προλάβουμε συγχύσεις και παρανοήσεις, ότι στην πρώτη χιλιετία έχουμε Έλληνες και Λατίνους Πατέρες, που τιμώνται ως άγιοι σε Ανατολή και Δύση. Τόσο οι Έλληνες όσο και οι Λατίνοι Πατέρες κατά την πρώτη χιλιετία εξέφρασαν την ίδια πίστη και τις ίδιες δογματικές αλήθειες, διότι είχαν φωτιστεί από το ίδιο άγιο Πνεύμα, είχαν τις ίδιες πνευματικές εμπειρίες, ήταν θεοδίδακτοι. Δεν ήταν δυνατόν το άγιο Πνεύμα να διδάξει άλλες αλήθειες στους Λατίνους και άλλες στους Έλληνες Πατέρες. Οι δογματικές αυτές αλήθειες στη συνέχεια αποκρυσταλλώθηκαν και κωδικοποιήθηκαν στους όρους και τις αποφάσεις των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων και εκφράζουν το λεγόμενο consensus patrum, δηλαδή την συμφωνία των Πατέρων, ή κατ’ άλλη διατύπωση, «ό,τι πάντοτε, πανταχού και υπό πάντων επιστεύθη». Βεβαίως διαφορές μεταξύ των αγίων Πατέρων, Λατίνων και Ελλήνων, υπάρχουν, αλλ’ αυτές δεν αφορούν τα δόγματα και την πίστη της Εκκλησίας. Αναφέρονται σε άλλης, δευτερευούσης και πάντως μη δογματικής, φύσεως θέματα τα οποία, εφ’ όσον δεν έρχονται σε αντίθεση με την συμφωνία των Πατέρων, θεωρήθηκαν προσωπικές απόψεις. Αντίθετα στη δεύτερη χιλιετία έχουμε Έλληνες Πατέρες που είναι άγιοι της Εκκλησίας μας και Λατίνους «θεολόγους», οι οποίοι όχι μόνον δεν θεωρούνται ως άγιοι από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, αλλά αντίθετα μάλιστα, διατύπωσαν αιρετικές και κακόδοξες θεωρίες, τις γνωστές παπικές και προτεσταντικές πλάνες, τις οποίες ανέτρεψαν και καταδίκασαν με συγγράμματα και Συνόδους οι άγιοι Πατέρες της Ανατολής.

Παρά κάτω ο συγγραφέας μας δίδει ένα παράδειγμα, άστοχο κατά την γνώμη μας, της συμφωνίας μεταξύ των Ελλήνων και Λατίνων Πατέρων. Γράφει: «Πολλοί Ορθόδοξοι, ανάμεσά τους και σοβαροί άνθρωποι, ισχυρίζονται ότι ο Αυγουστίνος δεν κάνει λόγο για τη θέωση του ανθρώπου, αλλά για τη λύτρωσή του με δικανικούς όρους. Η εισήγηση της Isabelle Bochet έδειξε –ακολουθώντας και άλλους που έχουν προηγηθεί– πόσο μεγάλη θέση κατέχει στο έργο του Αυγουστίνου η ιδέα της θέωσης». Σχετικά με τον ιερό Αυγουστίνο και τον ρόλο του στην ανάπτυξη της φραγκολατινικής θεολογίας μεταφέρουμε κάποιες πολύ σημαντικές παρατηρήσεις του αειμνήστου καθηγητού της Δογματικής πρωτ. π. Ιωάννου Ρωμανίδη: «…Ήδη ετονίσαμεν πολλάς σπουδαίας δογματικάς και μεθοδολογικάς διαφοράς μεταξύ του Αυγουστίνου και των Λατίνων και των Ρωμαίων Πατέρων. Εκείνο όμως το οποίον προξενεί την μεγαλυτέραν εντύπωσιν είναι η κακόδοξος ερμηνεία των θεοφανειών και η κατά συνέπειαν σύγχυσις της ακτίστου θείας ενεργείας και της θείας ουσίας. Τούτο σημαίνει ότι όχι μόνον ηγνόει την σχετικήν επί των θεμάτων διδασκαλίαν των Πατέρων και του βαπτίσαντος αυτόν Αμβροσίου, αλλά ιδέαν δεν είχε περί της εμπειρίας της εν Θεώ θεωρίας, ή της θεώσεως, ως βάσιν της αγιογραφικής και πατερικής θεολογίας. Ούτως η υπό του Αυγουστίνου και των γραγκολατίνων ταύτισις της θείας ουσίας και της ακτίστου θείας ενεργείας, ήτο αποτέλεσμα της παραδόξου αγνοίας του περί της εν Χριστώ ζωής των προφητών αποστόλων και αγίων. Ούτως εθεολόγει ουχί βάσει προσωπικής εμπειρίας της εν Χριστώ θεωρίας της ακτίστου δόξης του Θεού, αλλά ούτε βάσει της εμπειρίας των εχόντων την εμπειρίαν ταύτην».[1] Από τα παρά πάνω μπορεί κανείς να βγάλει εύκολα τα συμπεράσματά του, πόσο δηλαδή «Ορθόδοξη» ήταν η περί θεώσεως διδασκαλία του Αυγουστίνου.

Βεβαίως εν προκειμένω γεννάται ένα πελώριο, καυτό και συγκλονιστικό ερώτημα: Πως είναι δυνατόν να τιμάται ως άγιος ένας άνθρωπος, ο οποίος έπεσε σε τόσο σοβαρές δογματικές πλάνες; Η απάντηση βεβαίως είναι ότι δεν ηλέγχθη συνοδικώς και ενέμεινε στις πλάνες του. Θα μπορούσαμε επιπροσθέτως μεταξύ άλλων να σημειώσουμε, ότι τα έργα του Αυγουστίνου έμειναν σχεδόν στην αφάνεια σε Ανατολή και Δύση για διακόσια και πλέον χρόνια μετά τον θάνατό του. Οι Πατέρες της Ανατολής ουσιαστικά αγνοούσαν τον Αυγουστίνο, αφού δεν υπήρχαν την εποχή εκείνη αξιόπιστες μεταφράσεις από τα λατινικά στα ελληνικά. Έτσι δεν τους δόθηκε η δυνατότητα να ασχοληθούν συστηματικά με τα έργα του, ώστε να ανατρέψουν τις περί της θεώσεως εσφαλμένες απόψεις του, όπως επίσης και τις άλλες πεπλανημένες διδασκαλίες του σχετικά με το τριαδολογικό δόγμα, (από τις οποίες, ως γνωστόν, πηγάζει η αιρετική διδασκαλία του Filioque), όπως επίσης και τις περί κτιστής Χάριτος αντιλήψεις του. Μόλις τον 7^ο αιώνα τον ανέσυραν οι αιρετικοί Φράγκοι από την αφάνεια, για να προβάλλουν τις προσωπικές εσφαλμένες απόψεις του, προκειμένου να αναπτύξουν τις ιδικές τους αιρετικές διδασκαλίες και στη συνέχεια να μεταβάλλουν το Πατριαρχείο της Ρώμης, σε κοσμικό κράτος φεουδαρχικού τύπου, σύμφωνα με τις «περί Πολιτείας του Θεού» αντιλήψεις του ιερού Αυγουστίνου.

Παρά κάτω κάνει λόγο για τις εκδοτικές προσπάθειες των δυτικών των έργων των Πατέρων, Ελλήνων και Λατίνων. Αναφέρεται στη συλλογήSources Chrétiennes, την γνωστή συλλογή των Βενεδικτίνων του αγίου Μαύρου, των mauristes, κατά το 17ο αιώνα (με κορυφαίους, ανάμεσά τους, τον Jean Mabillon και τον Bernard de Montfaucon), και τη συλλογή τουαββά Migne το 19ο αιώνα, στις οποίες συμπεριλήφθηκαν και οι Έλληνες Πατέρες. Μ’ αυτόν τον τρόπο θέλει να δείξει τον «σεβασμό» και την «αγάπη» των Δυτικών προς τους Έλληνες Πατέρες. Δεν χωράει αμφιβολία ότι οι εκδοτικές αυτές προσπάθειες είναι αξιέπαινες. Δεν πρέπει όμως παράλληλα να παραθεωρείται το γεγονός των πολλών, δυστυχώς, πλαστογραφιών και παραχαράξεων των πατερικών κειμένων, Ελλήνων και Λατίνων, κυρίως από ανθρώπους του Βατικανού. Έχει διαπιστωθεί ότι οι δεκάδες κακόδοξες θεολογικές θέσεις του Θωμά Ακινάτη, (1225-1274), οφείλονται σε πλαστογραφημένα και παραποιημένα πατερικά κείμενα, τα οποία του διοχέτευε το Βατικανό. Επίσης φτάνει να μελετήσει κάποιος τα πρακτικά της ψευδοσυνόδου Φεράρας – Φλωρεντίας, (1438-1439), όπου οι παπικοί αντιπρόσωποι παρουσίαζαν πλαστογραφημένα και παραποιημένα πατερικά κείμενα, για να υποστηρίξουν τις θέσεις τους, των οποίων την πλαστότητα απεδείκνυαν πανηγυρικά οι Ορθόδοξοι, με επικεφαλής τον δεινό θεολόγο άγιο Μάρκο τον Ευγενικό!

Κλείνοντας, θεωρούμε ότι το Συνέδριο αυτό παρουσίασε μεν την ενότητα των Ορθοδόξων Πατέρων, Ανατολής και Δύσεως, της πρώτης χιλιετίας και κατά το κοινώς λεγόμενο, «παραβίασε ανοικτές πόρτες», αλλά αποσιώπησε τεχνηέντως τις χαώδεις διαφορές των Πατέρων της Εκκλησίας με τους αιρετικούς «θεολόγους» της Δύσεως, της δεύτερης χιλιετίας. Το Συνέδριο θα είχε επιτυχία, αν είχε την τόλμη να ασχοληθεί και με πατερικά κείμενα της δεύτερης χιλιετίας, βάζοντας έτσι τον «δάκτυλον εις τον τύπον των ήλων». Θα είχε επιτυχία, αν αναφερόταν στα έργα των μεγάλων αντιπαπικών αγίων, όπως του μεγάλου Φωτίου, του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, του αγίου Μάρκου του Ευγενικού, του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς κ.α. Αν είχε την τόλμη να συγκρίνει τα έργα των παρά πάνω αγίων Πατέρων με αυτά του Θωμά Ακινάτη, του Μποναβεντούρα, του Άνσελμου, του Γιόζεφ Ράτσιγκερ κ.α. Η σύγκριση αυτή θα ξεσκέπαζε τις πλάνες και αιρέσεις των θεολόγων της Δύσεως και θα απεδείκνυε  πανηγυρικά και με σαφήνεια ότι ο Δυτικός Χριστιανισμός, (παπικός και προτεσταντικός), έχει απορρίψει την ενιαία Πατερική Παράδοση της πρώτης χιλιετίας, ακριβώς εξ’ αιτίας των αιρετικών αυτών διδασκαλιών. Μια τέτοια όμως σύγκριση «δεν συμφέρει» στους γνωστούς κύκλους της εποχής μας!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

---

[1] Δογματική και Συμβολική Θεολογία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, Εκδ. Πουρνάρα, Θεσσαλονίκη 2009, Τομ. Α΄ , σελ.340.

http://thriskeftika.blogspot.gr 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΠΑΥΛΟΣ: Η ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ Η ΜΕ ΤΑ "...ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ;"

Του Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλου

Είναι η ώρα να μιλήσουμε καθαρά και χωρίς μισόλογα.

Είναι η ώρα πού πρέπει να ζητήσουμε από την Κυβέρνηση να μας πει ξεκάθαρα εάν είναι με τα παιδιά ή εάν είναι με τα ομόφυλα ζευγάρια

Εἶναι ἡ ὥρα νά μᾶς πεῖ καί ἡ Κυβέρνηση καί τά πολιτικά κόμματα γιατί στρέφονται εὐθέως ἐναντίον τῶν παιδιῶν.

Ποιός τούς ἔδωσε τό δικαίωμα νά καταστρέψουν ἀθῶα παιδιά γιά νά ἱκανοποιήσουν μιά μικρή ἐκλογική πελατεία ἤ κάποιοι ἄλλοι γιά νά ἀγρεύσουν ψήφους ἀπό μιά μικρή ἐκλογική πελατεία.

Εἶναι ἡ ὥρα νά μᾶς ἀπαντήσουν αὐτοί πού τάχα ὑπερασπίζονται τά δικαιώματα τῶν ὀλίγων, νά μᾶς ποῦν, ποιός θά ὑπερασπίσει τά δικαιώματα τῶν παιδιῶν καί ποιός ἔχει τό δικαίωμα νά ἐφαρμόσει στά παιδιά καί γιά τά παιδιά ἕνα ἰδιότυπο παιδομάζωμα.

Εἶναι ὡρα νά μᾶς ποῦν ὄχι οἱ προοδευτικοί ἀλλά οἱ χαλασμένοι τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καί τοῦ ὁποιουδήποτε κόμματος ποιός τούς ἔδωσε τό δικαίωμα νά κακουργήσουν ἐναντίον τῶν παιδιῶν.

Μέ ὅση κατανόηση καί ἐάν θέλει νά δεῖ κανείς μιά μικρή μειοψηφία ἀνθρώπων, ἡ κατανόηση αὐτή ἔχει ὅρια.

Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι πρέπει νά καταλάβουμε ὅτι δέν δικαιούμεθα τά πάντα σέ αὐτή τή ζωή.

Καί ἐάν κάποιοι πιστεύουν ὅτι ἔχουν τό δικαίωμα νά κάνουν τά πάντα στόν ἑαυτό τους ΔΕΝ ἔχουν τό δικαίωμα νά κάνουν τά πάντα στούς ἄλλους καί μάλιστα στά παιδιά.

Αὐτά τά παιδιά ἔχουν δικαίωμα στήν ζωή, στήν ὁμαλή ἀνάπτυξη, στήν ψυχική καί τήν ψυχολογική τους ἰσορροπία.

Αὐτοί πού θά ψηφίσουν ἕνα τέτοιο νομοσχέδιο θά ἔχουν τό δικαίωμα νά ἑορτάσουν αὕριο «Τήν παγκόσμια ἡμέρα γιά τό παιδί;» Αὐτοί πού θά κακουργήσουν ἐναντίον τους, μετά θά ἑορτάσουν τό κακούργημα τους.

Διαχρονικά καί παγκόσμια ἡ οἰκογένεια συνίσταται ἀπό τόν γάμο ἀνδρός καί γυναικός.

Σχέσεις ὑπάρχουν πολλές, ἀκόμη καί μέ ζῶα, γάμος ὅμως εἶναι ἕνας καί μόνον αὐτός πού διαχρονικά καί παγκόσμια ἔχει θεσπισθεῖ καί ἐκφράζεται μέ τό ρητό τοῦ ἀρχαίου νομικοῦ, τοῦ Κελεστίνου.

Ὅσοι νομίζουν ὅτι αὐτά ξεπεράστηκαν, φανερώνουν πόσο ρηχοί καί ἐπιπόλαιοι εἶναι. Ἄνθρωποι τοῦ φαίνεσθαι καί ὄχι τῆς οὐσίας καί τῆς σκέψης.

Ἔχω στά ἀρχεῖα μου τήν κραυγή ἑνός παιδιοῦ ἀπό τόν Καναδᾶ πού μεγάλωσε σέ ὁμόφυλο ζευγάρι καί κραυγάζει: «Σῶστε τά παιδιά ἀπό ἕνα τέτοιο γεγονός».

Εἶναι κατάπτωση γιά τήν Βουλή τῶν Ἑλλήνων νά ἔχει σήμερα βουλευτές μέ τόσο χαμηλό ἦθος, μέ τόση λαγνεία γιά τήν ἐξουσία, μέ τόσο ἀμοραλισμό.

Κάποιοι νομίζουν ὅτι ἡ ἱστορία ξεκινάει ἀπό αὐτούς.

Ἡ ἱστορία ἔχει ξεκινήσει πρό πολλοῦ καί κάτι τέτοιους τύπους θά τούς προσπεράσει καί θά τούς ἀφήσει πίσω.

Ὅσοι αὐτοβαπτίζονται προοδευτικοί γιατί ψηφίζουν νόμους ἐξανδραποδισμοῦ τῶν ἀνθρώπων προσπαθοῦν νά πείσουν τόν ἑαυτό τους καί καί μόνο.

Ὅσοι μέ τόση εὐκολία κολλοῦν τήν ρετσινιά τοῦ συντηρητικοῦ σέ ὅσουν ὑπερασπίζονται τήν ἀξιοπρέπεια τῶν παιδιῶν καί τήν φυσιολογική τους ἐξέλιξη δείχνουν πόσο ἐγκληματικά φασιστική εἶναι ἡ νοοτροπία τους.

Δέν εἶναι κύριοι βουλευτές ἡ κοινωνία μας πού δέν εἶναι ὥριμη γιά νά ἀποδεχθεῖ μιά τέτοια νομοθεσία. Ἡ κοινωνία ἀντιστέκεται γιατί εἶναι ὑγιής, γιατί δέν ἔχει παράδειγμα τούς ἀποτυχημένους καί χρεωκοπημένους οἰκογενειακά ἀνθρώπους, ἀλλά γιατί ἄν ὡριμάσει καί φθάσει στό σημεῖο νά ἀποδεχθεῖ μιά τέτοια νομοθεσία θά ἔχει σαπίσει.

Ἀντισταθεῖτε λοιπόν καί μήν σκύβετε τό κεφάλι, μήν φοβᾶσθε τούς ἀνθρώπους τοῦ τίποτα.

Ἡ εὐθύνη ὅλων εἶναι ἱστορική. Ἕνας τέτοιος νόμος κλείνει τό μάτι στούς παιδεραστές καί στούς πάσης φύσεως ἀρρωστημένους ἀνθρώπους.

Εἶναι σημαντικό νά καταλάβει ἡ κ. Φωτίου ὅτι μιά Κυβέρνηση δέν εἶναι προοδευτική γιατί «ἐκσυγρονίζει» τά κολαστήρια τῶν παιδιῶν καί ἀπό τήν Σκύλλα τά στέλνει στήν Χάρυβδη, ἀλλά ὅταν τά καταργεῖ καί δημιουργεῖ προϋποθέσεις γιά τό φυσιολογικό μεγάλωμα τῶν παιδιῶν.

Ἡ Κυβέρνηση ἐάν συνεχίσει πρός αὐτή τήν κατεύθυνση θά δικαιώσει τά ὅσα εἶπε ὁ Μίκης Θεοδωράκης.

https://kaini-ktisis.blogspot.gr 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ: ΑΠΟΚΡΥΠΤΕΤΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

«Αποκρύπτεται η αλήθεια για τα θρησκευτικά»

Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ

Ἀνέγνωσα τό ἄρθρο-γνώμη «Θεοκρατία ἤ Δημοκρατία» τοῦ Ἐλλογιμωτάτου κ. Γεωργίου Σωτηρέλη, Καθηγ. Συνταγματικοῦ Δικαίου, στό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν, πού ἀφορᾶ στήν πρόσφατη Ἀπόφαση 660/2018 τοῦ ΣτΕ, ἡ ὁποία ἔκρινε κατόπιν αἰτήσεως ἀκυρώσεως πού ὑπέβαλα γιά τό νέο πρόγραμμα Θρησκευτικῶν σπουδῶν, στήν Πρωτοβάθμια καί Δευτεροβάθμια Ἐκπαίδευση.

Ἐπειδή ἤμουν διάδικος στήν συγκεκριμένη ὑπόθεση ἐπιτρέψατέ μου μέ πολύ σεβασμό καί ἐκτίμηση 

καί στήν ἔγκριτη Ἐφημερίδα Σας ἀλλά καί στόν ἀξιόλογο ἀρθρογράφο Σας νά ἐκφράσω τήν διαμαρτυρία μου διά τήν οὐσιαστική ἀποσιώπιση τῶν βασικῶν ἀκυρωτικῶν λόγων τῆς ἀποφάσεως τῆς Ὁλομελείας τοῦ ΣτΕ. Εἶναι θλιβερό καί ἐνδεικτικό τῶν πεισιθανάτων καιρῶν μας νά ἀποκρύπτεται ἡ ἀλήθεια καί ἡ πραγματικότης γιά νά «δικαιωθοῦν» οἱ ὅποιες ἰδεοληψίες μας, διότι πῶς ἀλλιῶς μπορεῖ κανείς νά αἰτιολογήση τό ἄρθρο τοῦ Ἐλλογ. κ. Καθηγητοῦ εἰδικοῦ ἐπιστήμονος τοῦ Συνταγματικοῦ Δικαίου, ὅταν μελετώντας τό αἰτιολογικό μέρος τῆς δημοσιευθείσης Ἀπόφασης τῆς Ὁλομελείας, πού ἐξεδόθη μέ συντριπτική πλειονοψηφία 20 ἔναντι 5 ἀντιλαμβάνεται εὐχερέστατα ὅτι ἡ βάση τῆς ἀντισυνταγματικότητος τῶν προσβληθεισῶν Ἀποφάσεων Φίλη, εἶναι ἡ καταστρατήγηση τῆς ἀρχῆς τῆς ἰσότητος καί τῆς ἀρχῆς τῆς ἰσονομίας. Χαρακτηριστικά ἡ Ἀπόφαση τῆς Ὁλομελείας ἀναφέρει στήν 14η παράγραφό της: «Πέραν δε τούτου, μάλιστα, για ετεροδόξους ή αλλοθρήσκους μαθητάς -ιδίως τους μαθητάς του καθολικού δόγματος ή της εβραϊκής θρησκείας ή της μουσουλμανικής μειονότητος της Δυτικής Θράκης-ο νομοθέτης έχει ρητώς προβλέψει δυνατότητα διδασκαλίας του οικείου δόγματος ή θρησκείας από πρόσωπα προτεινόμενα από την οικεία θρησκευτική κοινότητα, προκειμένου δε περί της μουσουλμανικής μειονότητος από μουσουλμάνο θρησκευτικό λειτουργό (βλ. άρθρα 19 παρ. 1 τουν. 3379/1955, 85 παρ. 4 του ν. 1566/1985, 55 παρ. 5 του ν. 4386/2016 και 7 παρ. 1 του ν. 694/1977)». Καί στήν 15η παράγραφο: «Επειδή, περαιτέρω,κατά την κρατήσασα στο Δικαστήριο γνώμη, σύμφωνα με την συνταγματική αρχή της ισότητος (άρθρο 4 παρ. 1 του Σ/τος) και τις διατάξεις των άρθρων 9 και 14 της ΕΣΔΑ και της παρ. 1 του ΠΠΠ αυτής, το Κράτος δεν μπορεί ρυθμίζοντας το περιεχόμενο του μαθήματος των θρησκευτικών, να στερήσει από τους μαθητάς που ασπάζονται ορισμένη θρησκεία το δικαίωμα, το οποίο αναγνωρίζει σε μαθητάς που ανήκουν σε άλλες θρησκείες,να διδάσκονται αποκλειστικά τα δόγματα της πίστεώς των (όχι δε και τα δόγματα άλλων θρησκειών)».

Εἶναι αὐτό πού ἐπισημειώναμε ἀδιαπτώτως καί πού δυστυχῶς δέν ἐλαμβάνετο ὑπ' ὄψιν ὅτι δηλαδή σέ μία εὐνομούμενη Πολιτεία δέν μπορεῖς νά καταστρατηγεῖς τά δικαιώματα τῆς πλειονοψηφίας καί τήν ἴδια στιγμή νά ἀναγνωρίζεις τά καταστρατηγημένα δικαιώματα τῆς πλειοψηφίας, στίς μειοψηφίες γιατί αὐτό προσβάλλει τόν πυρήνα τῆς Δημοκρατίας, πού εἶναι ἡ ἰσότητα τῶν πολιτῶν ἔναντι τοῦ Νόμου καί ἰδιαίτερα τοῦ θεμελιώδους Νόμου τοῦ Κράτους πού εἶναι τό Σύνταγμα.

Ἀσφαλῶς ὁ Ἐλλογ. ἀρθρογράφος Σας δέν ἀγνοεῖ τήν ἰσχύουσα ἔννομη πραγματικότητα στό συγκεκριμένο ζήτημα καί ἰδιαίτερα τό Νόμο 4386/2016 «Ρυθμίσεις γιά τήν ἔρευνα καί ἄλλες διατάξεις» (ΦΕΚ 83/11.5.2016 τ. Α΄), ὅπου στό ἄρθρ. 55 «Ρύθμιση θεμάτων τῆς Γενικῆς Γραμματείας Θρησκευμάτων τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων» καί στήν παρ. 5 ἐπικαιροποιήθηκαν τά ἀκόλουθα: «5. Στο άρθρο 16 του Ν. 1771/1988 (Α΄171) προστίθεται νέα παράγραφος 4, ως ακολούθως: «4. Κατ' εξαίρεση, εφόσον στα δημόσια δημοτικά σχολεία των με αριθμό 25153/26.2.1957 (Β΄86) και 78871/22.3.1962 (Β΄125) κοινών υπουργικών αποφάσεων των Υπουργών Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και Οικονομικών δεν υπηρετεί δάσκαλος του Καθολικού δόγματος ή της Εβραϊκής θρησκείας και γλώσσας για την κάλυψη των αναγκών των μαθητών του Καθολικού δόγματος ή της Εβραϊκής θρησκείας και γλώσσας αντίστοιχα, μετά από σχετική εισήγηση των αρμοδίων Περιφερειακών Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, είναι δυνατή η πρόσληψη, ανά σχολικό έτος, εκπαιδευτικού εκτός των οικείων πινάκων αναπληρωτών εκπαιδευτικών για τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών του Καθολικού δόγματος και για τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών και γλώσσας της Εβραϊκής θρησκείας. Η επιλογή και πρόσληψη του εκπαιδευτικού γίνεται με απόφαση του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, ύστερα από πρόταση της Ιεράς Συνόδου της Καθολικής Ιεραρχίας Ελλάδος (Ι.Σ.Κ.Ι.Ε.) και του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου (Κ.Ι.Σ) αντίστοιχα», καθώς καί τά ὁμοειδῶς ἰσχύοντα γιά τήν Μουσουλμανική μειονότητα μέ τούς Ν. 3379/1955, Ν. 1566/1985, Ν. 4186/2013, Ν. 4264/2014, Ν. 4351/2015.

Ἑπομένως ἡ «χειρότερη στιγμή» τοῦ κ. Σωτηρέλη εἶναι ἡ ἀποσιώπιση τῆς φαλκίδευσης τῆς δημοκρατικῆς ἰσότητος πού ἐπέβαλαν οἱ ἀποφάσεις Φίλη, τήν ὁποία κατέγνωσε ἐκφαντορικά ἡ Ἀπόφαση τῆς Ὁλομελείας τοῦ ΣτΕ, καί ἀσφαλῶς γιά κάθε δημοκράτη οἱ παραπάνω ἀπόψεις μου δέν μποροῦν νά θεωρηθοῦν ὅπως ἐπισημειώνει στό ἄρθρο του καί πού ἀσφαλῶς μέ ἀφοροῦν ἀφοῦ εἶμαι ὁ προσφεύγων στήν ἀκυρωτική δίκη πού διεξήχθη «ἀκραῖες θεοκρατικές ἀντιλήψεις (παρεμφερεῖς μέ αὐτές τῶν φονταμενταλιστῶν τοῦ Ἰσλάμ) πού κυκλοφοροῦν στούς κόλπους τῆς Ἱεραρχίας» γιατί τίθεται στήν ἐγνωσμένη δημοκρατική εὐαισθησία τοῦ κ. Καθηγητοῦ καί κάθε ἀπροκατάληπτου συνέλληνα, τό ἐρώτημα γιατί γιά τούς Μουσουλμάνους, Ἑβραίους καί Ρωμαιοκαθολικούς Ἑλληνόπαιδες νά ἰσχύει ἡ ὑποχρέωση τοῦ Κράτους νά διδάσκονται τό ὁμολογιακό μάθημα τῆς θρησκείας τους, μέ καθηγητές τῆς ἐπιλογῆς τῆς Ρωμαικοκαθολικῆς Ἱεραρχίας, τῶν Μουσουλμανικῶν Μουφτειῶν καί τοῦ Κεντρικοῦ Ἰσραηλιτικοῦ Συμβουλίου καί γιά τούς Ὀρθόδοξους Ἑλληνόπαιδες νά τούς ἐπιβάλεται μέσῳ τῆς θρησκειολογίας, ἡ θρησκευτική σύγχυση καί ὁ προσηλυτισμός στήν ἐκκοσμίκευση καί τόν συγκρητισμό; Ἑπομένως ἡ Ὁλομέλεια τοῦ ΣτΕ ὀρθῶς ἔκρινε ἐπί τῇ βάσει τοῦ Συντάγματος καί τῶν, παγκοσμίως ἰσχυουσῶν στά κράτη δικαίου, ἀρχῶν τῆς ἰσότητος καί τῆς ἰσονομίας.

ΤΑ ΝΕΑ, 20.04.2018

http://thriskeftika.blogspot.gr 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΣ: ΤO ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Τo μάθημα των Θρησκευτικών και η Εκκλησία

Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου

Μετά την πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ για το μάθημα των Θρησκευτικών, γίνεται πάλι συζήτηση, η οποία βέβαια δεν είχε κλείσει από πλευράς Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά και από πλευράς πολλών θεολόγων, που διδάσκουν το μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία. Το θέμα αυτό είναι πολύπλευρο. Στην παρούσα φάση τρία σημεία είναι ενδιαφέροντα.

Το πρώτο σημείο, ότι, όπως έχω τονίσει επανειλημμένως, υπάρχουν δυο προγράμματα διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Το πρώτο, το λεγόμενο Αναλυτικό Πρόγραμμα, ίσχυε μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2016 και στηριζόταν στην αναλυτική μέθοδο από πλευράς μεθοδολογικής, ιστορικής και γνωσιολογικής. Το πρόγραμμα αυτό δεν ήταν κατηχητικό και ομολογιακό, όπως δυστυχώς λεγόταν, αλλά γνωσιολογικό, πολιτιστικό και θρησκειολογικό. Το δεύτερο πρόγραμμα ισχύει από τον Σεπτέμβριο του 2016 και μετά, ονομάζεται Πρόγραμμα Σπουδών και στην πραγματικότητα καταργεί την αναλυτική μέθοδο, εισάγει την θεματική και κάνει το μάθημα περισσότερο πολυθρησκειακό και συγκρητιστικό. 

Το δεύτερο σημείο είναι ότι το προηγούμενο πρόγραμμα - Αναλυτικό - ήταν προσανατολισμένο στα συγκεκριμένα άρθρα του Συντάγματος και στην Σύμβαση της Ρώμης και έχουν εκδοθή δύο αποφάσεις του ΣτΕ (1995, 1998) και μία απόφαση του Εφετείου Χανίων (2012). Σύμφωνα με τις αποφάσεις αυτές των Ανωτάτων Δικαστηρίων της χώρας μας, τα βιβλία που διδάσκονταν στα σχολεία της Πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, βάσει του Αναλυτικού Προγράμματος, μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2016 ήταν σύμφωνα με το Σύνταγμα και εκινούντο στην πλουραλιστική, πολυφωνική και πολυπολιτισμική προοπτική.

Το τρίτο σημείο είναι ότι η Ιεραρχία ασχολήθηκε τρεις φορές με το θέμα του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Η πρώτη φορά, τον Μάρτιο του 2016, και αποφασίσθηκε να γίνη διάλογος με την Πολιτεία για την βελτίωση του Αναλυτικού Προγράμματος με προσθήκη περισσοτέρων θρησκειολογικών στοιχείων και χρησιμοποίηση ως εφαρμογών των καλών στοιχείων του νέου Προγράμματος Σπουδών.

Στην συνέχεια η Ιεραρχία του Μαρτίου 2017 αποφάσισε να κάνη διάλογο για το μάθημα και η Ιεραρχία του Ιουνίου 2017 κατέληξε ούτε να εγκρίνει τους φακέλους του μαθήματος ούτε να τους απόρριψη, αλλά ότι ενημερώθηκε και συνεχίζει τον διάλογο. Ύστερα από όλα αυτά, η άποψή μου είναι ότι η πιο ρεαλιστική λύση είναι να ισχύσει η μόνη συγκεκριμένη απόφαση της Ιεραρχίας για το θέμα του μαθήματος των Θρησκευτικών, αυτή του Μαρτίου 2016, δηλαδή να επανέλθει το προηγούμενο Πρόγραμμα, το λεγόμενο Αναλυτικό, και να βελτιωθεί με προσθήκη θρησκειολογικών στοιχείων και με χρησιμοποίηση ως εφαρμογών των καλύτερων στοιχείων του νέου Προγράμματος.

Είναι μια πρόταση η οποία θα επιλύσει το θέμα και από συνταγματικής πλευράς και από πρακτικής πλευράς. Τελικά πρέπει να γίνει κατανοητό ότι όπως ίσχυε μέχρι το 2016 το μάθημα δεν είναι κατηχητικό. Αυτή η άποψη ήταν παραπλανητική και δεν πρέπει να επαναλαμβάνεται.

ΤΑ ΝΕΑ, 18.04.2018

https://thriskeftika.blogspot.gr 

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 16^η Απριλίου 2018

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Η ελληνική Δικαιοσύνη έδειξε για μια ακόμα φορά ότι στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και συνεχίζει να αναδεικνύεται στους εσχάτους χρόνους που ζούμε το βάθρο της διάσωσης της εθνοθρησκευτικής μας ιδιοπροσωπίας και παραδόσεως.

Αποτελεί το αποκούμπι και το καταφύγιο των εξαθλιωμένων πολιτών από τις άφρονες πολιτικές των τελευταίων δεκαετιών όλων των κομματικών αποχρώσεων και τις ποικιλότροπες επιθέσεις κατά της ελληνικής κοινωνίας από εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς. Ο λόγος για την πρόσφατη ιστορική απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας να ακυρώσει την υπ' αριθμ. 14375/Δ2/7-9-2016 απόφαση του πρώην Υπουργού Παιδείας κ. Φίλη με τίτλο «Πρόγραμμα Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών στο Δημοτικό και το Γυμνάσιο». Όπως είναι γνωστό με την παρά πάνω απόφαση του Υπουργείου Παιδείας ουσιαστικά καταργήθηκε το προηγούμενο για πολλές δεκαετίες ισχύσαν «Αναλυτικό Πρόγραμμα», στο οποίο το μάθημα των Θρησκευτικών είχε σαφώς Ορθόδοξο προσανατολισμό και εισήχθη στα Σχολεία το «Νέο Πρόγραμμα Σπουδών», με το οποίο επιχειρήθηκε η διαθρησκειακή μετάλλαξη του μαθήματος με έντονο τον χαρακτήρα του θρησκειολογικού συγκρητισμού. Το γεγονός αυτό προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων από ορισμένους, (ελάχιστους δυστυχώς), Μητροπολίτες, μεταξύ των οποίων και ο Σεβασμιώτατος ποιμενάρχης μας, την Π.Ε.Θ., την «Εστία Πατερικών Μελετών» και τον πιστό λαό του Θεού. Διοργανώθηκαν συλλαλητήρια, Ημερίδες, Συνέδρια και δημοσιεύθηκε μια πληθώρα άρθρων και μελετών από ειδικούς επιστήμονες σε εφημερίδες, περιοδικά και διαδίκτυο, ενώ παράλληλα πολλοί γονείς των παιδιών επέστρεφαν τους φακέλους του μαθήματος ως απαράδεκτους. Το  αποκορύφωμα όλων αυτών υπήρξε η  προσφυγή στο Σ.τ.Ε. του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας της Π.Ε.Θ. και της «Εστίας Πατερικών Μελετών» με το αίτημα της ακυρώσεως της ως άνω υπουργικής αποφάσεως ως αντισυνταγματικής. Πράγματι το Σ.τ.Ε., το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο της χώρας μας, εξέδωσε την υπ' αριθμ. 660/2018 απόφαση της Ολομέλειας του, με την οποία, με ισχυρά νομικά επιχειρήματα, ακύρωσε την ως άνω Υπουργική απόφαση. Πιο συγκεκριμένα η απόφαση - Φίλη θεωρήθηκε ως αντισυνταγματική επειδή: α) «έρχεται σε αντίθεση με τις διατάξεις των άρθρων 16, παρ. 2 και 13, παρ. 1 του Συντάγματος, διότι, με το πρόγραμμα σπουδών που εισάγει για τις Γ'-ΣΤ' τάξεις του Δημοτικού και για το Γυμνάσιο, φαλκιδεύεται ο επιβεβλημένος από τη συνταγματική αυτή διάταξη σκοπός, η σύμπτυξη δηλαδή της ορθόδοξης χριστιανικής συνειδήσεως των μαθητών, που ανήκουν στην επικρατούσα θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού», και επί πλέον «διότι προκαλεί σύγχυση στους ορθόδοξους μαθητές και κλονίζει την ορθόδοξη χριστιανική συνείδηση». β) «επεμβαίνει στον ευαίσθητο ψυχικό κόσμο των μαθητών αυτών που δεν διαθέτουν την ωριμότητα και την κριτική αντίληψη των ενηλίκων και είναι ικανή να τους εκτρέψει από την ορθόδοξη χριστιανική συνείδηση». γ) «έρχεται σε αντίθεση προς την διάταξη του άρθρου 2 του Π.Π.Π. της Ε.Σ.Δ.Α. διότι προσβάλλει το ευθέως καθιερούμενο από την διάταξη αυτή δικαίωμα των ανηκόντων στην επικρατούσα θρησκεία ορθόδοξων χριστιανών γονέων να διασφαλίσουν τη μόρφωση και εκπαίδευση των παιδιών τους σύμφωνα με τις δικές τους θρησκευτικές πεποιθήσεις». δ) «έρχεται σε αντίθεση προς την συνταγματικώς κατοχυρωμένη αρχή της ισότητας και προς το άρθρο 14, (σε συνδυασμό με το άρθρο 9), της Ε.Σ.Δ.Α. διότι στερεί από τους μαθητές του ορθοδόξου χριστιανικού δόγματος το δικαίωμα να διδάσκονται αποκλειστικώς τα δόγματα, τις ηθικές αξίες και τις παραδόσεις της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού, ενώ η νομοθεσία όπως έχει εκτεθεί προβλέπει για μαθητές ρωμαιοκαθολικούς, εβραίους και μουσουλμάνους τη δυνατότητα να διδάσκονται αποκλειστικώς τα δόγματα της πίστεώς τους, (όχι δε και τα δόγματα άλλων θρησκειών), μάλιστα δε από δασκάλους προτεινόμενους από την οικεία θρησκευτική κοινότητα».

Η παρά πάνω ιστορική απόφαση προκάλεσε μεγάλη χαρά και αγαλλίαση στους Ιεράρχες της Εκκλησίας μας, που σθεναρά αντιστάθηκαν και εξέφρασαν την αντίθεσή τους στην αλλαγή του μαθήματος,  στην Π.Ε.Θ., στην «Εστία Πατερικών μελετών», σε χριστιανικούς συλλόγους και σωματεία, αλλά και στον πιστό λαό του Θεού, οι οποίοι έσπευσαν να εκφράσουν την ικανοποίησή τους με πλήθος δημοσιευμάτων. Ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ.κ. Σεραφείμ, ο συντονιστής στον αγώνα για το μάθημα των θρησκευτικών και πρωτεργάτης της προσφυγής στο Σ.τ.Ε., δήλωσε σχετικά με την ιστορική αυτή απόφαση μεταξύ άλλων τα εξής: «…σε μία ευνομούμενη Πολιτεία δεν μπορείς να καταστρατηγείς τα δικαιώματα της πλειονοψηφίας και τήν ίδια στιγμή να αναγνωρίζεις τα καταστρατηγημένα δικαιώματα της πλειοψηφίας, στις μειοψηφίες γιατί αυτό προσβάλλει τον πυρήνα της Δημοκρατίας, που είναι η ισότητα των πολιτών έναντι του Νόμου και ιδιαίτερα του θεμελιώδους Νόμου του Κράτους που είναι το Σύνταγμα… Παρέλκει να τονιστεί ότι και αυτές, [οι υπουργικές αποφάσεις του κ. Γαβρόγλου] έχουν ήδη προσβληθεί ακυρωτικώς, αλλά το κυριώτερο, έχουμε προσφύγει ενώπιον της Επιτροπής Αναστολών και τής Επιτροπής Συμμορφώσεως του Σ.τ.Ε., διότι υφίσταται δεσμία υποχρέωση της Διοικήσεως να συμμορφωθεί, διότι άλλως παραβιάζει ευθέως το άρθρο 95 του ισχύοντος Συντάγματος και η μεν Διοίκησι τιμωρείται με ημερήσιο πρόστιμο, ο δε αυθαιρετών Υπουργός ενέχεται για το αδίκημα της κατάχρησης εξουσίας. Κατά ταύτα ευγενώς προτείνομε, στους επικριτές της Αποφάσεως της Ολομελείας του Σ.τ.Ε. να επανασταθμίσουν τα δημοκρατικά τους αισθητήρια και να προσπαθήσουν να απεμπλέξουν την κρίση τους από τα ιδεολογήματα που τους κατατρύχουν, εάν θέλουν να υπολογίζονται εντός του δημοκρατικού τόξου, στο κράτος δικαίου και ισονομίας, που θέλουμε να είναι η Χώρα μας». Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, συμφωνώντας πλήρως με την απόφαση του Σ.τ.Ε., παρατηρεί σχετικά ότι «το μάθημα των Θρησκευτικών με το Νέο Πρόγραμμα Σπουδών είναι συγκρητιστικό, διαθρησκειακό, και υπονομεύει όλη την παράδοσή μας, η οποία στηρίζεται στην γνώση του δικού μας πολιτιστικού προτύπου, με τον παράλληλο σεβασμό κάθε ετερότητας…Από όσα ανεφέρθησαν προηγουμένως είναι προφανές ότι το προηγούμενο Αναλυτικό Πρόγραμμα ήταν σύμφωνο με το Σύνταγμα, την Διεθνή Σύμβαση της Ρώμης και την νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, ενώ το Νέο Πρόγραμμα Σπουδών είναι αντισυνταγματικό…Επειδή ζούμε σε ευνομούμενη Πολιτεία, δεν είναι δυνατόν το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων να μην εφαρμόση την απόφαση αυτή, ούτε φυσικά και η Εκκλησία να την αγνοήση». Ο κ. Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής της Χριστιανικής Παιδαγωγικής στη Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ. και πρόεδρος της Π.Ε.Θ., παρατηρεί σχετικά ότι: «Το πρόβλημα του ορθόδοξου Μαθήματος είναι πλασματικό, δηλαδή κατασκευασμένο από συγκεκριμένους ανθρώπους, ειδικούς στο να χρησιμοποιούν την προπαγάνδα και την αλλοίωση της πραγματικότητας, προκειμένου να αποδομούν την αλήθεια και να πετυχαίνουν τους στόχους της πολεμικής τους. Το ορθόδοξο μάθημα βασίζεται στη θεολογική, ορθόδοξη και παιδαγωγικά έγκυρη διδασκαλία των Θρησκευτικών στα ορθόδοξα Ελληνόπουλα και έχει εγκριθεί από τον νομικό μας πολιτισμό. Αλλαγές στη μεθοδολογία του Μαθήματος μπορούν και είναι εύλογο να γίνονται στο πλαίσιο του υγιούς εκσυγχρονισμού του.  Όμως, στο περιεχόμενο και στον χαρακτήρα του δεν χωράνε αλλαγές, διότι, έτσι, απειλείται το αναλλοίωτο της διδασκαλίας της ορθόδοξης πίστης. Ωστόσο, το νεωτερικό Πρόγραμμα, που εμφανίστηκε στον ελληνικό πνευματικό ορίζοντα από το 2010 και εξής, αλλάζει την εσωτερική οντολογία και δομή του Μαθήματος, διότι καταργεί τη μονοθρησκειακή διδασκαλία και εισάγει τον πολυθρησκειακό – πολυθεϊστικό προσανατολισμό της».

Μόνον οι πρωτεργάτες του εκτρωματικής υπουργικής αποφάσεως ελυπήθησαν σφόδρα, γιατί δεν άντεχαν να βλέπουν να καταρρέουν σαν χάρτινος πύργος τα νεοεποχίτικα σχέδια τους και οι δόλιες μεθοδεύσεις τους. Άρχισαν πανικόβλητοι να επιτίθενται εναντίον της δικαστικής αποφάσεως του Σ.τ.Ε. με φαιδρά δημοσιεύματα, με τα οποία όχι απλώς εξέφρασαν την διαφωνία τους και την αντιδημοκρατική τους συνείδηση, αλλά και με πολύ αυθαιρεσία διεκήρυξαν, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι δεν πρόκειται να εφαρμόσουν την ιστορική αυτή απόφαση. Με πολλή θλίψη πληροφορηθήκαμε ότι ο νυν Υπουργός Παιδείας κ. Γαβρόγλου εδήλωσε σχετικά ότι η απόφαση του Σ.τ.Ε. ελάχιστα επηρεάζει το τρέχον πρόγραμμα σπουδών, (το οποίο σημειωτέον είναι σχεδόν πιστό αντίγραφο του προηγουμένου), και ότι επομένως τίποτε το ουσιαστικό δεν πρόκειται να αλλάξει.  Ο πρώην Υπουργός κ. Ν. Φίλης χαρακτήρισε την απόφαση ως «σκοταδιστικό πισωγύρισμα»! Με την διαγωγή τους αυτή έδειξαν πόσο σέβονται το Σύνταγμα και τους δημοκρατικούς θεσμούς, για τους οποίους κόπτονται ότι τους υπηρετούν πιστά. Τις συνταγματικές διατάξεις και τις δικαστικές αποφάσεις ξέρουν να τις σέβονται και να τις εφαρμόζουν μόνον όταν συμφωνούν με τις ιδεοληψίες των. Για παράδειγμα, όταν η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κλήθηκε να αντιμετωπίσει την περίπτωση των οκτώ τούρκων αξιωματικών, που ζήτησαν να βρουν άσυλο στην πατρίδα μας, διεκήρυξε ότι «δεν είναι υπεράνω της δικαιοσύνης».Αντίθετα τώρα, στην περίπτωση του μαθήματος των θρησκευτικών, ουσιαστικά η κυβέρνηση τοποθετεί εαυτήν «υπεράνω της δικαιοσύνης» και του Συντάγματος. Τέτοιου είδους συμπεριφορές μας θυμίζουν τα πάλαι ποτέ διαλάμψαντα μαρξιστικά καθεστώτα στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης, όπου ως γνωστόν κυριάρχησε η δικτατορία του προλεταριάτου.

Στην προκειμένη περίπτωση αμείλικτα τίθενται τα ερωτήματα: Γιατί άραγε δεν προσέφυγε σύμπασα η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος στο Σ.τ.Ε. παρά μόνο ο Σεβασμιώτατος μητροπολίτης μας κ.κ. Σεραφείμ, η Π.Ε.Θ. και η «Εστία Πατερικών Μελετών»; Το θέμα του μαθήματος των θρησκευτικών αφορά μόνο μια Μητρόπολη, ή ένα σωματείο; Γιατί δεν διοργάνωσε η ίδια συλλαλητήρια κατά της επιχειρηθήσης αλλαγής στο μάθημα, με την οποία η κυβέρνηση, ντε φάκτο πλέον, αγνόησε την διοικούσα Εκκλησία, συμμετέχοντας έτσι στον πόνο, την αγωνία και την αγανάκτηση του πιστού λαού του Θεού; Πως εξηγείται η διοικούσα Εκκλησία να κρατάει ίσες αποστάσεις εις ό,τι αφορά το μάθημα των θρησκευτικών, μεταξύ της μικρής μειοψηφίας των θεολόγων του «Καιρού» (που εισηγούνται την μετατροπή του μαθήματος σε θρησκειολογικό), και της συντριπτικής πλειοψηφίας των θεολόγων της Π.Ε.Θ., η οποία αγωνίζεται και αντιστέκεται στην επιχειρηθείσα ανατροπή; Γιατί τέλος η διοικούσα Εκκλησία δεν ζήτησε ξεκάθαρα και απερίφραστα την πιστή εφαρμογή των αποφάσεων του Σ.τ.Ε. από την κυβέρνηση, όταν αυτό το έχουν επιτύχει η Ρωμαιοκαθολική Ιεραρχία, το Κ.Ι.Σ. και οι Μουφτίες;

Θα κλείσουμε με την ευστοχώτατη παρατήρηση του Σεβασμιωτάτου ποιμενάρχου μας σχετικά με το χρέος της διοικούσης Εκκλησίας εις ό,τι αφορά το μάθημα των θρησκευτικών στην παρούσα φάση:«Όσον αφορά στήν αγία μας Εκκλησία καλείται να διεκδικήσει όχι ένα ‘φιλολογικό διάλογο’ με το αρμόδιο Υπουργείο για το περιεχόμενο τού μαθήματος των Θρησκευτικών, αλλά αυτό που δικαιωματικά τής ανήκει και που παρανόμως και αντιδημοκρατικά τής αφαιρείται, να συγγράφει η ίδια μέσω των Συνοδικών Επιτροπών Χριστιανικής Αγωγής και Νεότητος και Πολιτιστικής Ταυτότητος τα βιβλία θρησκευτικών που θα διδάσκονται στους Ορθόδοξους Ελληνόπαιδες και να προτείνει τους διδάσκοντες αυτά κατά τά ισχύοντα στις λοιπές θρησκευτικές κοινωνίες της Χώρας, Μουσουλμάνους, Ρωμαιοκαθολικούς και Εβραίους». Τέλος θα θέλαμε να παρακαλέσουμε τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες που πονούν για το μάθημα των θρησκευτικών, όλες τις υγιείς θεολογικές δυνάμεις της πατρίδος μας, αλλά και τον πιστό λαό του Θεού, να συνεχίσουν τον καλό αγώνα που ξεκίνησαν με την Χάρη του Θεού, έστω και μόνοι τους, χωρίς την συμμετοχή της διοικούσης Εκκλησίας.

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

https://thriskeftika.blogspot.gr

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ ΠΑΥΛΟΣ: ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΝ ΤΟ ΟΤΙ ΕΡΜΗΝΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ. ΕΚΕΙ ΦΤΑΣΑΜΕ!

ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΝΑΣΤΟΛΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗΣ ΤΟΥ ΣΤΕ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΛΕΙ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΕΑΝ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΓΑΒΡΟΓΛΟΥ ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΤΕ

Πειραιώς Σεραφείμ: «Φέρονται με μίσος στην Ορθοδοξία»

Ο δυναμικός μητροπολίτης μιλά για την απόφαση του ΣτΕ 

και προαναγγέλλει ακύρωση και των διατάξεων Γαβρόγλου

Συνέντευξη στον Αντ. Τριανταφύλλου

Tο «γάντι» πετά στον Κώστα Γαβρόγλου ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, προαναγγέλλοντας ακύρωση και των δικών του υπουργικών αποφάσεων για τη διδασκαλία των Θρησκευτικών. 

Ο δυναμικός μητροπολίτης, που πρωτοστάτησε στον δικαστικό αγώνα κατά του τρόπου διδασκαλίας του μαθήματος, σε συνέντευξή του στη «δημοκρατία»υποστηρίζει ότι «η απόφαση του ΣτΕ είναι θέμα δημοκρατίας, ισονομίας και συνταγματικής τάξης, και όλα τα υπόλοιπα που ακούγονται περί αναχρονισμών και σκοταδισμού είναι υπεκφυγές».

Επίσης, δίνει το στίγμα της πολιτικής που πρέπει να ακολουθήσει η Ιερά Σύνοδος, λέγοντας ότι «η Εκκλησία πρέπει να συγγράφει η ίδια το μάθημα των Θρησκευτικών και βέβαια να επιλέγει η ίδια τους καθηγητές θεολόγους που θα διδάσκουν τα μαθήματα αυτά στα παιδιά μας».

Νιώθετε δικαιωμένος μετά την απόφαση του ΣτΕ, που ακύρωσε την υπουργική απόφαση του Νίκου Φίλη για τη διδασκαλία των Θρησκευτικών; 

Εγώ, ως πρόσωπο, δεν θεωρώ ότι πέτυχα κάτι για να νιώθω δικαιωμένος. Έκανα το καθήκον μου. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Κυρίως προσπάθησα να υπερασπιστώ την ισονομία, τη δημοκρατική τάξη και τη συνταγματική πρόβλεψη. Δηλαδή, ως Ελλην πολίτης υπερασπίστηκα το Σύνταγμά μας, όπως προβλέπει στο άρθρο 120 το ίδιο το Σύνταγμα. Τι λέει το Σύνταγμά μας; Ότι όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι απέναντι του Νόμου, απέναντι της Πολιτείας και, επειδή παραβίασε η Πολιτεία αυτή την ισότητα, καταστρατηγώντας τη δημοκρατική ισονομία, γι' αυτό και απευθυνθήκαμε, μαζί με την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, την Εστία Πατερικών Μελετών και κάποιους άλλους ανησυχούντες γονείς, στο ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο για να αποκατασταθεί η τρωθείσα έννομη τάξη και κυρίως για να αποκατασταθεί η συνταγματική πρόβλεψη για τη διακράτηση της πνευματικής ιδιοπροσωπίας των ορθόδοξων Ελλήνων. 

Την ίδια στιγμή που οι αγαπητοί κύριοι Φίλης και Γαβρόγλου -και η κυβέρνηση βέβαια- νομοθετούν με τον τρόπο που νομοθετούν για το μάθημα των Θρησκευτικών των ορθόδοξων Ελληνοπαίδων, την ίδια στιγμή αναγνωρίζουν το έννομο δικαίωμα των Ρωμαιοκαθολικών, των μουσουλμάνων και των Εβραίων Ελληνοπαίδων να απολαμβάνουν ένα ομολογιακό μάθημα το οποίο συντάσσουν οι θρησκευτικές ηγεσίες τους, το ΚΙΣ, η Ρωμαιοκαθολική Ιεραρχία και οι μουσουλμανικές μουφτείες, με καθηγητές και δασκάλους που επιλέγουν προσεκτικά. Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν απολαμβάνει αυτή την αναγνώριση και την τιμή. Απάντηση σε αυτό έδωσε η πολύ σπουδαία απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ, που επιλύει συνταγματικά και νομικά θέματα γύρω από το μάθημα των Θρησκευτικών. Γιατί δεν μπορεί η ίδια η Πολιτεία να μεταχειρίζεται διαφορετικά τους πολίτες της όταν ανήκουν στις μειοψηφίες, και με διακρίσεις εις βάρος τους τους πολίτες όταν ανήκουν στην πλειοψηφία. Χρησιμοποιούν αυτόν τον αφοριστικό, χυδαίο, απαράδεκτο και υβριστικό προσδιορισμό για να καλύψουν τη δημοκρατική ασυνέπειά τους. Γιατί άλλη μεταχείριση στους Εβραίους, Ρωμαιοκαθολικούς και τους μουσουλμάνους Έλληνες, και άλλη στους ορθοδόξους; Γιατί θα πρέπει τα ορθόδοξα παιδιά να διδάσκονται με τη μέθοδο του σχετικού γραμματισμού, που είναι μια αλλοπρόσαλλη μέθοδος; Επέρχεται μοιραία και αναπόδραστα μια σύγχυση, την οποία επιδιώκουν ασφαλώς όλοι αυτοί που συνέταξαν αυτά τα άθλια προγράμματα για να οδηγηθεί το παιδί στην εκκοσμίκευση, στον συγκρητισμό και στην αθεΐα. Άλλωστε, αυτό το επεσήμανε και ο μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος στην περιώνυμη επιστολή του προς τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. 

Εδώ λοιπόν είναι θέμα δημοκρατίας, ισονομίας και συνταγματικής τάξης. Αυτά επισημείωσε η απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ, και όλα τα υπόλοιπα που ακούγονται περί αναχρονισμών, σκοταδισμού είναι υπεκφυγές για να μην αναγκαστούν να συγκρουστούν με την αδυσώπητη αλήθεια, που είναι ότι καταστρατηγούν τα δικαιώματα των ορθόδοξων Ελλήνων και φέρονται στην Ορθόδοξη Εκκλησία με εμπάθεια, μίσος και κακότητα.

Ο κ. Γαβρόγλου υποστήριξε ότι η απόφαση του ΣτΕ δεν έχει καμιά πρακτική επίπτωση στη συνέχιση της διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών... 

Ο κ. Γαβρόγλου -λυπούμαι που το λέω- δεν είναι νομικός και δεν γνωρίζει το Διοικητικό Δίκαιο ή, αν το γνωρίζει, προσπαθεί να θολώσει τα πράγματα. Τον ενημερώνω ότι έχουμε προσφύγει και εναντίον των δικών του αποφάσεων, και ότι εντός των επόμενων ημερών θα καταθέσουμε επίσης προσφυγές στην Επιτροπή Αναστολών και την Επιτροπή Συμμόρφωσης του ΣτΕ, διότι, επειδή είναι ομοειδείς οι καταργηθείσες αποφάσεις Φίλη και οι δικές τους, θα εκπέσουν και αυτές σε λίγο χρονικό διάστημα. Αυτό που θα πρέπει ο δημοκράτης κ. Γαβρόγλου να απαντήσει είναι το γιατί άλλη μεταχείριση για τους ορθοδόξους και άλλη για τους ρωμαιοκαθολικούς, τους Εβραίους και τους μουσουλμάνους. 

Ας τολμήσει ο πολύ δημοκράτης κ. Γαβρόγλου, ο οποίος έχει αυτή την παρρησία και τη δύναμη, να κάνει το ίδιο για τους μουσουλμάνους ή για τους ρωμαιοκαθολικούς και τους Εβραίους. Τον προκαλώ δημόσια και περιμένω την απάντησή του. Γιατί τα περί σκοταδισμού και λοιπά είναι εξόχως υβριστικά και απαράδεκτα για έναν επιστήμονα και πανεπιστημιακό, όπως είναι ο κ. Γαβρόγλου.

Η απόφαση του ΣτΕ πυροδότησε πάλι τη συζήτηση για τον χωρισμό κράτους - Εκκλησίας. Ποιο είναι το σχόλιό σας;

Αυτό είναι ακόμα ένα μεγάλο παραμύθι και ένα μεγάλο ψέμα που λέγεται. Βέβαια, οι δημοσιολογούντες έχουν μια περιουσία οι περισσότεροι, το θράσος της άγνοιας, και χωρίς να ξέρουν τα πράγματα ομιλούν ως ex cathedra, ως Πάπες.

Ο χωρισμός ο πολυθρύλητος έχει γίνει με το Σύνταγμα του 1975. Η Εκκλησία έχει την ίδια νομική θέση που έχουν οι εβραϊκές κοινότητες και οι τρεις μουσουλμανικές μουφτείες της Θράκης, δηλαδή ΝΠΔΔ. Η χώρα μας δεν είναι θεοκρατική, δεν είχε ποτέ θεοκρατικό καθεστώς, ούτε η Ορθόδοξη Εκκλησία επέβαλε στους άλλους τις απόψεις της. 

Τι επιζητούν, λοιπόν, οι δημοσιολογούντες; Να πάψει να είναι η Εκκλησία ΝΠΔΔ; Διότι μόνο αυτό υπάρχει στην περίφημη έννοια του χωρισμού. Να γίνει ένωση προσώπων ή σωματείο και να παραμείνουν οι εβραϊκές κοινότητες ΝΠΔΔ και οι μουσουλμανικές μουφτείες δημόσιες υπηρεσίες; Ιδού, λοιπόν, το δίλημμα το μεγάλο. Γι' αυτό κυβερνήσεις που λένε πομφόλυγες κατά καιρούς, όταν δουν τα πράγματα εκ του σύνεγγυς, ανακρούουν πρύμναν, διότι η πραγματικότητα είναι αδήριτη και τα ονειροπολήματα δεν οδηγούν στην πραγματικότητα. Είναι απλώς εξαρτήματα του θράσους της άγνοιας ή της συγκάλυψης.

«Η Εκκλησία πρέπει να γράφει τα Θρησκευτικά»

Η Εκκλησία της Ελλάδος ποιον δρόμο πρέπει να ακολουθήσει;

Η Εκκλησία πρέπει να διεκδικήσει αυτό που απολαμβάνουν οι άλλες θρησκευτικές κοινότητες και ενότητες στη χώρα: Να συγγράφει η ίδια η Εκκλησία τα βιβλία του μαθήματος των Θρησκευτικών που διδάσκονται στη δημόσια εκπαίδευση -δεν είναι κάποια προνομιακή πράξη- και βέβαια να επιλέγει η ίδια τους καθηγητές θεολόγους. Αυτά πρέπει να ζητήσει η Εκκλησία, τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο απ' ό,τι συμβαίνει και ισχύει με το νομικό πλαίσιο που υφίσταται στη χώρα για τους μουσουλμάνους, τους Εβραίους και τους ρωμαιοκαθολικούς. Αυτό ζητούμε. Εδώ, τα πράγματα συντρίβονται και όλη η δήθεν ευπρέπεια των δημοσιολογούντων καταλύεται, γιατί είναι συγκλονιστικό το ερώτημα, που αποδεικνύει δυστυχώς εμπάθεια και κακότητα μόνο έναντι της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

http://thriskeftika.blogspot.gr