Π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ: ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ

ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΦΥΛΑΞΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ. ΛΥΠΟΥΜΑΙ.

Μακαριστός Γέροντας π. Αθανάσιος Μυτιληναίος (1927 – 2006)

Απόσπασμα ομιλίας που εκφωνήθηκε στις 15/02 του 1981.

ἀλλὰ ἔχω κατὰ σοῦ ὀλίγα, ὅτι ἔχεις ἐκεῖ κρατοῦντας τὴν διδαχὴν Βαλαάμ, ὃς ἐδίδαξε τὸν Βαλὰκ βαλεῖν σκάνδαλον ἐνώπιον τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ καὶ φαγεῖν εἰδωλόθυτα καὶ πορνεῦσαι. οὕτως ἔχεις καὶ σὺ κρατοῦντας τὴν διδαχὴν τῶν Νικολαϊτῶν ομοίως.

Παρά ταύτα έχω μερικά εναντίον σου, ολίγα όμως. Ότι εκεί έχεις μερικούς να αποδέχονται, να κρατούν την διδαχή του Βαλαάμ, ο οποίος είχε διδάξει τον Βαλάκ να βάλει σκάνδαλο μπροστά εις τους Ισραηλίτας να φάγουν ειδωλόθυτα και να πορνεύσουν. Έτσι κι εσύ έχεις τους Νικολαΐτες που αυτοί διδάσκουν τα παρόμοια.

Ώστε υπάρχουν και παράπονα εις τον Ιησούν. ἔχω ὀλίγα κατὰ σοῦ, έχω μερικά εναντίον σου. Αλλά είναι σας είπα ολίγα και πρόκειται περί επιδράσεων του ειδωλολατρικού περιβάλλοντος εις την ζωήν μερικών Χριστιανών που ο επίσκοπος δεν επρόσεξε επαρκώς.

Σημειώσατε ότι τότε η Εκκλησία ήτο κλειστή. Ήτο με όλη τη σημασία της λέξεως κλειστή, όπως είναι ένας καρπός που μεγαλώνει σ’ ένα δέντρο και το μεγάλωμα του καρπού είναι εκ των έσω προς τα έξω. Παρ’ τε παρακαλώ -να πάρω έναν μεγάλο καρπό για να γίνω έτσι εντυπωσιακός- παρ’ τε ένα καρπούζι. Βλέπετε στην καρπουζιά ένα καρπουζάκι είναι μόλις μικρούτσικο. Αυτό αρχίζει να μεγαλώνει, να μεγαλώνει. Πώς μεγαλώνει; Δεν μεγαλώνει εκ των έσω προς τα έξω; Έρχεται απ’ έξω να προστεθεί τίποτα για να μεγαλώσει το καρπούζι; Αλλά από μέσα κάτι γίνεται και μεγαλώνει. Τι είναι αυτό το κάτι που γίνεται; Βεβαίως παίρνει τροφή, παίρνει από έναν μίσχον, παίρνει νερό, παίρνει τροφές δια μέσω του νερού και τρέφεται και μεγαλώνει εκ των έσω προς τα έξω.

Αυτό ήταν η αρχαία Εκκλησία και αυτό οφείλει να είναι πάντοτε η Εκκλησία. Δηλαδή, υπήρχε ένας μίσχος, υπήρχε μία πόρτα η πόρτα των κατηχουμένων. Θα υποστείς κατήχηση, θα δοκιμαστείς ποιος είσαι και μετά θα βαπτιστείς και θα γίνεις μέλος της Εκκλησίας του Χριστού.

Η Εκκλησία λοιπόν του Χριστού ήταν κλειστή. Δεν μπορούσες να μπεις μέσα εάν προηγουμένως δεν είχε δοκιμαστεί η αξία σου. Ποιος είσαι. η πίστη σου, η αρετή σου, η ζωή σου. Και οι πόρτες ήταν κλειστές όχι με την έννοια πλέον του βαπτίσματος μόνον, αλλά και με την τεχνική σημασία του όρου οι πόρτες ήταν κλειστές. Εκείνο το ‘τας θύρας τας θύρας’, αυτό ακριβώς διασώζει. Το ότι δηλαδή μέσα στην Εκκλησία οι φύλακες, οι θυρωροί, έκλειναν την πόρτα για να μην μπει κανείς άπιστος. Ούτε κατηχούμενος. Οι κατηχούμενοι προ του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας μέσα στη Θεία Λειτουργία αναχωρούσαν. Γι’ αυτό έκλειναν οι πόρτες, έβγαιναν όλοι έξω και έμεναν μόνοι οι πιστοί οι οποίοι παρακολουθούν την Λειτουργία για να κοινωνήσουν.

Φαίνεται όμως ότι είχαν δημιουργηθεί κάποιες επιδράσεις εις τα μέλη της Εκκλησίας ώστε μερικοί είχαν δεχθεί απ’ το ειδωλολατρικό περιβάλλον αυτήν την διδασκαλίαν των ειδωλολατρών, των Νικολαϊτών που είχαμε αναλύσει μία περασμένη φορά, και αντιλαμβάνεσθαι ότι μερικοί Χριστιανοί παρουσίαζαν αυτό το φαινόμενον των επιδράσεων.

Αυτό δεν άρεσε εις τον Κύριον. Ήθελε τα μέλη της Εκκλησίας να είναι όπως Εκείνος θέλει, γι’ αυτό διαμαρτύρεται κατά του επισκόπου και του λέγει: ἔχω κατὰ σοῦ ὀλίγα.

Εάν με την εικόνα που σας περιέγραψα έπρεπε να δούμε την εποχή μας, τι θα λέγαμε; Η Εκκλησία σήμερα είναι κλειστή ή ανοιχτή;

Είναι ανοιχτή.

Οι πόρτες δεν κλείνουν πλέον. Όχι μόνο με την τεχνική έννοια του όρου, αλλά ούτε καν ξέρουμε ποιοι είναι αυτοί που μπαίνουν μέσα εις την Εκκλησία. Ούτε καν τους ξέρουμε. Και το χειρότερο, ότι όπως έχουμε διαμορφωθεί, δεν ξέρει ούτε ο ιερεύς το ποίμνιόν του, ούτε το ποίμνιο τον ιερέα. Δεν γνωριζόμαστε πια.

Ενώ πρώτα οι Χριστιανοί όταν ελέγετο το ‘τας θύρας τας θύρας’, ο ένας κοιτούσε τον άλλον -μάλιστα αυτό διασώζεται σε μία άλλη Λειτουργία, αρχαία Λειτουργία- κοιτούσε ο ένας τον άλλον να ιδούν μήπως έχει μείνει κάποιος ο οποίος είναι άγνωστος. Και δεν μπορούσε να μείνει κανείς άγνωστος μέσα εις την Εκκλησίαν.

Έτσι, δεν ξέρω σήμερα τι θα έλεγε ο Κύριος αγαπητοί μου εις τον κάθε επίσκοπον. Τι να του πει; Έχω λίγα κατά σου; Ότι άφησες τους Νικολαΐτας να επιδράσουν στην ζωή των πιστών σου; Όταν εισβάλλει η τηλεόρασις, το ραδιόφωνο, το θέατρο, ο κινηματογράφος. Ο τρόπος ζωής, εκείνος, που υπάρχει πια σήμερα ..

Ξέρετε πως ακριβώς θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε την όλη υπόθεση; Με ένα διάτρητο καλάθι που πάμε να βάλομε νερό. Που να κρατήσεις το νερό μες στο καλάθι; Τι να κρατήσεις; Τι να βουλώσεις; Ποια τρύπα να κλείσεις στο καλάθι για να κρατήσεις το νερό; Είναι μία κατάστασις φοβερή και σήμερα δεν θα είχε ο Κύριος να μας πει ότι έχει λίγα εναντίον μας. Θα είχε πολλά.

Ωστόσο, εδώ εκείνο που πρέπει να προσέξουμε, γιατί φαίνεται πια ότι το ποίμνιον πρέπει να φυλάει μόνο του τον εαυτό του. Έτσι φαίνεται. Προσέξτε τι είπα. Μην περιμένετε να σας φυλάξουμε εμείς. Λυπούμαι. Φυλάξτε τον εαυτό σας αγαπητοί. Φυλάξτε τον εαυτόν σας. Εάν δεν φυλάξετε εσείς τον εαυτόν σας μην περιμένετε να σας φυλάξει κάποιος άλλος. Λυπούμαι που το λέγω αλλά σας εξήγησα. Ποια τρύπα στο καλάθι να βουλώσουμε εκεί που φτάσαμε; Το αντιλαμβάνεσθε και μόνοι σας...

Απομαγνητοφώνηση [09:40 έως 16:33] Φαίη -Τας Θύρας Τας Θύρας

Πηγή arnion.gr Ιερά Αποκάλυψις, Ομιλία αριθμός 14: «Βαλααμιτισμός – Νικολαϊτισμός ὡς αἰώνιος τύπος δράσεως καί μεθόδου δολιοφθορέων τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.»

http://aktines.blogspot.com 

Η "ΚΑΤ' ΟΙΚΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ"

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗΣ

ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ- ΑΣ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΣΟΥΣ ΑΓΑΠΑΜΕ!

ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ- ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΜΕ!

ΕΚΟΙΜΗΘΗ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΠΑΥΛΟΣ

Εξεδήμησε εις Κύριον ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος. Σε ηλικία 71 ετών ο αγαπητός Ιεράρχης εκοιμήθη έπειτα από ανακοπή καρδιάς.

Ο Ιεράρχης βρισκόταν στη Χαλκίδα και συγγενικό του πρόσωπο τον βρήκε χωρίς τις αισθήσεις του. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου όμως ήταν αργά. Το ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, η διεύθυνση κι η συντακτική ομάδα  εύχεται "καλό παράδεισο" στον μακαριστό με τον οποίο είχε συνεργαστεί σε επίπεδο ενημέρωσης. Η είδηση της κοίμησης του, έχει σκορπίσει θλίψη και οδύνη, όχι μόνο στον εκκλησιαστικό χώρο, αλλά και γενικότερα στους πιστούς . Ο λόγος του μακαριστού Παύλου ήταν από τους πιο ευπρόσδεκτους στην κοινή γνώμη.

Το βιογραφικό του

Ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κυρός Παύλος γεννήθηκε στην Χαλκίδα το 1947. Μετά το τέλος των πανεπιστημιακών του σπουδών χειροτονήθηκε Διάκονος το 1973 και Πρεσβύτερος το 1974.

Από το 1998 ανέλαβε την Γραμματεία της Συνοδικής Επιτροπής Χριστιανικής Αγωγής της Νεότητος, της Συνοδικής Υποεπιτροπής δια την χρηματοδότησιν των Χριστιανικών οικογενειών της Θράκης δια την απόκτησιν 3ου τέκνου, της Συνοδικής Υποεπιτροπής επί των Ολυμπιακών Αγώνων, της Συνοδικής Υποεπιτροπής Καλλιτεχνικών εκδηλώσεων και της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Γάμου, Οικογενείας, Προστασίας Παιδιού και Δημογραφικού Προβλήματος.

Επίσης εξελέγη Πρόεδρος του Φιλανθρωπικού Ιδρύματος «Τάσος Γεωργιάδης». Για την πλούσια κοινωνική του δράση έχει βραβευθεί από το Εμπορικό Επιμελητήριο Νομού Ευβοίας και πρόσφατα από το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.

Μητροπολίτης εξελέγη την 28η Φεβρουαρίου 2006.

https://www.vimaorthodoxias.gr

ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ Η ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ Η ΕΔΑΦΙΚΗ ΤΗΣ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ!

Τελικά ἐξυπηρετοῦµε τά ὁράµατα τῆς Δύσεως;

ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ Η ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΚΑΙ Η ΕΔΑΦΙΚΗ ΤΗΣ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ!

π. Γεώργιος Χάας

Πρό ἐτῶν, ὡς νέος κληρικός, Διάκονος ἀκόµα, µέ εἶχε καλέσει ὁ τότε Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος µαζί µε τόν τότε Πρωτοσύγκελλο σέ µιά συνάντηση µέ δύο Γερµανούς Ρωµαιοκαθολικούς Καρδιναλίους, γιά νά βοηθήσω, µεταφράζοντας τίς συνοµιλίες. Τό θέµα ἦταν (τί ἄλλο) ὁ γνωστός διάλογος καί οἱ δυνατότητες συνεργασίας στό µεταναστευτικό καί σέ ἄλλους τοµεῖς. Μεταξύ ἄλλων ἐξέφρασαν οἱ Καρδινάλιοι µία δυσκολία καί συνάµα καί ἕνα παράπονό τους ὡς πρός τήν Ὀρθοδοξία: Τό ὅτι δέν µποροῦν νά τά βγάλουν πέρα µέ πολλούς συνοµιλητές, δηλ. τίς τοπικές Ἐκκλησίες, ἀλλά θά ἤθελαν νά ἔχουν ἕνα µόνο συνοµιλητή, τόν Οἰκουµενικό Πατριάρχη, ὡς κεφαλή τῆς Ὀρθοδοξίας, δηλ. ὡς ἕνα εἶδος «Πάπα τῆς Ἀνατολῆς»!

Ἐµεῖς τότε τούς ἐξηγήσαµε, ὅτι κάτι τέτοιο δέν εἶναι ἐφικτό, διότι τό σύστηµα διοικήσεως στήν Ὀρθοδοξία εἶναι συνοδικό καί ὅτι ὅλοι οἱ Ἐπίσκοποί Της εἶναι ἴσοι, ἁπλῶς ὁ κάθε πρῶτος προεδρεύει τῆς συνόδου του, σέ καµιά ὅµως περίπτωση δέν λαµβάνει ἀποφάσεις σέ θέµατα δογµατικῆς, πίστεως ἤ ἄλλα κρίσιµα θέµατα, πού ἅπτονται τῆς πνευµατικῆς ζωῆς τοῦ τόπου καί τῆς σωτηρίας τῶν πιστῶν.

Ὅπως µᾶς δείχνει ἡ πραγµατικότητα τῶν τελευταίων ἐτῶν, µοιάζει νά πραγµατοποιεῖται ἡ ἐπιθυµία τῶν Δυτικῶν. Παρατηροῦµε µιά πρωτοφανῆ καί ὅλο καί περισσότερο αὐξανόµενη ἀνάµειξη τοῦ Οἰκουµενικοῦ Πατριαρχείου σέ ἐσωτερικά θέµατα ἄλλων τοπικῶν Ἐκκλησιῶν καί στίς γεωπολιτικές  ἐξελίξεις τῆς ἐποχῆς µας. Εἶναι φανερές οἱ ἐπεµβάσεις στήν Οὐκρανία, στά Σκόπια, στήν Ἀµερική καί στήν χώρα µας, ἀλλά καί ἄλλες πού θά φανοῦν σέ βάθος χρόνου. Στόχος εἶναι τά ἄλλα Πατριαρχεῖα καί οἱ ἰσχυρές αὐτοδιοίκητες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες καί ἡ ἀποδυνάµωσή τους. Καί τό ὅπλο στή διάθεση τοῦ Πατριαρχείου εἶναι τό πρωτεῖο Τιµῆς τοῦ Οἰκουµενικοῦ Θρόνου, ὅπως ἰσχύει ἀπό τό 381 µέ τόν τρίτο κανόνα τῆς Β΄ Οἰκουµενικῆς Συνόδου: «Τόν Κωνσταντινουπόλεως ἐπίσκοπον ἔχειν τά πρεσβεῖα τῆς τιµῆς µετά τόν Ρώµης ἐπίσκοπον, διά τό εἶναι αὐτήν Νέαν Ρώµην», πρᾶγµα τό ὁποῖο ἐπικυρώθηκε καί ἀπό τήν Τετάρτη καί ἀπό τήν Πενθέκτη Οἰκουµενική Σύνοδο.

Ὁ λόγος ἀπονοµῆς τῶν πρεσβειῶν τῆς τιµῆς ἀναφέρεται ρητά στόν ὡς ἄνω κανόνα: «διά τό εἶναι αὐτήν Νέαν Ρώµην». Αὐτό σηµαίνει, ὅτι, ὅπου συγκεντρώνεται ἡ πολιτική ἐξουσία καί ὁ πολύς πληθυσµός, ἐκεῖ µεταφέρεται καί ἡ Ἐκκλησιαστική διοίκηση. Ἄρα τά Ἐκκλησιαστικά ἕπονται τῶν πολιτικῶν. Ἔτσι ἐπί Ἰουστινιανοῦ, τό Πατριαρχεῖο τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἐκλήθη «ἡ Ἁγιωτάτη Μεγάλη Ἐκκλησία τῆς Εὐδαίµονος Κωνσταντινουπόλεως, ὡς ἡµετέρα Πάντων Μήτηρ, ἥτις κεφάλαιόν ἐστι τῶν ἄλλων ἁπασῶν Ἐκκλησιῶν» (Ἰουστινιάνειος κωδ. 1,2,24).

Ἀπό τό σηµεῖο αὐτό, µέχρι νά ταυτισθῆ ἡ τιµή µέ τήν ἐξουσία, ὑπάρχει ἀπόσταση, καί ὡς πρός τόν τρόπο καί ὡς πρός τόν χρόνο. Χωρίς ἀµφισβήτηση ἀνεδείχθη τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως, ἰδιαίτερα µετά τήν ἀπόσχιση τῆς Ρώµης, τό 1054, ὡς κέντρο καί κοιτίδα τῆς Ὀρθοδοξίας.

Κυρίως, µετά τήν ἅλωση τῆς Βασιλευούσης, ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως θεωρήθηκε πέρα ἀπό θρησκευτικός καί πολιτικός ἀρχηγός τῶν ὑποδούλων Χριστιανῶν, ἀρχικά τῶν Ἑλλήνων (rum milleti), γρήγορα ὅµως ὅλων τῶν χριστιανικῶν πληθυσµῶν πού κατέκτησαν οἱ Ὀθωµανοί, ὅπως τῆς Αἰγύπτου, Παλαιστίνης, Συρίας καί τῶν Βαλκανικῶν λαῶν. Ὡς ὑπόλογος µόνο στόν ἴδιο τόν Σουλτάνο εἶχε ἐξουσία πάνω σέ ὅλα τά Πατριαρχεῖα, πού εἶχαν καταληφθῆ ἀπό τούς Ὀθωµανούς. Με αὐτά τά λεγόµενα «Προνόµια» κατόρθωσαν οἱ κατακτητές γιά µεγάλο χρονικό διάστηµα νά ἐλέγχουν καί νά κρατήσουν σέ σχετική ἡσυχία τούς ὑπόδουλους Χριστιανούς.

   Μέ τό τέλος τῆς Ὀθωµανικῆς Αὐτοκρατορίας, µετά τήν ἧττα της στούς Βαλκανικούς Πολέµους, µετά τόν Α΄ Παγκόσµιο Πόλεµο καί µετά τήν Μικρασιατική Καταστροφή, τήν ἀλλαγή δηλ. τῆς πολιτικῆς καταστάσεως, ἦταν ἀναµενόµενο νά ἀλλάξη καί ἡ Ἐκκλησιαστική κατάσταση µέ τήν ἄρση τῶν Προνοµίων καί τῆς ὑπερεξουσίας, πού εἶχε δοθεῖ στό Οἰκουµενικό Πατριαρχεῖο. Καί πράγµατι, ζήτησε τό Νέο-Τουρκικό Κράτος στίς διαπραγµατεύσεις, πού προηγήθηκαν τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννης, τήν ἀποµάκρυνση τοῦ Πατριαρχείου ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη, αἴτηµα, τό ὁποῖο ἀπέρριψαν οἱ ἐκπρόσωποι ὅλων τῶν ἄλλων κρατῶν πού συµµετεῖχαν στίς συνδιασκέψεις. Στό σηµεῖο αὐτό µεταφέρουµε αὐτολεξεί τό σχετικό ἀπόσπασµα ἀπό τό βιβλίο τῆς Χρ. Καρυκοπούλου µέ τίτλο «Τό διεθνές καθεστώς τοῦ Οἰκουµενικοῦ Πατριαρχείου», ἐκδ. Γρηγόρη, Ἀθήνα 1979. Γράφει στή σελ. 56-57: «Κατά τήν διάρκεια τῆς ἱστορικῆς συνεδρίασης στίς 10 Ἰανουαρίου 1923 ἀντιτάχθηκαν ἔντονα στό αἴτηµα τῆς Τουρκίας ὅλες οἱ Συµµαχικές Ἀντιπροσωπεῖες, ὁ δέ Πρόεδρος τῆς Συνδιάσκεψης λόρδος Κῶρζον παρατήρησε ὅτι “ὁ ἀρχηγός τῆς Ἀµερικανικῆς Ἀποστολῆς (Τσάϊλντ) ἔχει ἤδη ἐκφρασθεῖ κατά τρόπον ἐπίµονον ὑπέρ τῆς διατηρήσεως ἐν Κωνσταντινουπόλει τοῦ Οἰκουµενικοῦ Πατριαρχείου”, διαδηλώσας ἔτσι πόσο οἱ Ἡνωµένες Πολιτεῖες, ὅσο κι ἄν βρίσκονται ἀποµακρυσµένες, δίνουν µεγάλη σηµασία στό ζήτηµα αὐτό. Στή συνέχεια ὁ Κῶρζον ὑπέβαλε ἐκ µέρους τῶν Συµµαχικῶν Ἀντιπροσωπειῶν τήν ἀκόλουθη πρόταση: Αἱ Σύµµαχοι Δυνάµεις ἀναγνωρίζουν ὅτι ὁ θεσµός τοῦ Πατριαρχείου δέον νά ἀποβάλη εἰς τό µέλλον τόν πολιτικόν καί διοικητικόν αὐτοῦ χαρακτῆρα καί ὅσον καί ἐάν δέν παύη τοῦτο νά ἑδρεύη ἐν Κωνσταντινουπόλει δέον ν΄ ἀποβῆ θεσµός ἀκραιφνῶς Θρησκευτικός».

   Ἐδῶ γεννιέται ἕνα ἐρώτηµα: Γιατί ἡ Ἀµερική καί ἡ Γαλλία κόπτονται τόσο ἔντονα ὑπέρ τοῦ Οἰκουµενικοῦ Πατριαρχείου, µιά Γαλλία, ἡ ὁποία ἦταν συνυπεύθυνη γιά τήν Μικρασιατική Καταστροφή, ἡ ὁποία λιγώτερο ἀπό ἕνα χρόνο πρίν ἐµπόδισε τούς πρόσφυγες στή Σµύρνη νά ἀνεβοῦν στά πλοῖα της καί τούς ἔρριξαν κυριολεκτικά στήν θάλασσα; Μιά χώρα, ἡ ὁποία ἦταν τό πλέον ἄθρησκο ἤ µᾶλλον καί ἀντίθρησκο κράτος τῆς Εὐρώπης; Προφανῶς εἶχαν ἄλλες προσδοκίες ἀπό τό Οἰκουµενικό Πατριαρχεῖο πέρα ἀπό τήν ὑπεράσπιση τῆς ἀληθοῦς Πίστεως!

   Γιά πρώτη φορά στήν ἱστορία, ἐδῶ στήν Πατρίδα µας, τά ἐκκλησιαστικά δέν ἕπονται τῶν πολιτικῶν! Αὐτή ἡ ἀντίστροφη τάση ἐνισχύεται τά τελευταῖα χρόνια καί ἰδιαίτερα στίς µέρες µας. Τήν θέση τῆς Πνευµατικῆς ὑπεροχῆς καί αὐθεντίας τοῦ Οἰκουµενικοῦ Πατριαρχείου παίρνουν ἐκ νέου τά ὀθωµανικά φιρµάνια ἐξουσίας, ὑποκινούµενα καί ἐνισχυµένα ἀπό τό τόξο Ἀµερικῆς – Εὐρώπης – Βατικανοῦ. Ὑπάρχει ἡ προσπάθεια µέσῳ τῆς δηµιουργίας ἐκκλησιαστικῶν δεδοµένων νά ἐπιτευχθοῦν καί οἱ σχετικές γεωπολιτικές ἐξελίξεις µέ τήν διάσπαση τῶν τελευταίων ἰσχυρῶν κάστρων τῆς Ὀρθοδοξίας, διά τῆς δηµιουργίας µικρῶν ἀδυνάτων αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν. Καί δέν διστ΄αζει τό Οἰκουµενικό Πατριαρχεῖο νά ἀποκαταστήση καθηρηµένους ἤ σχισµατικούς ἐπισκόπους γιά τήν ἐπίτευξη τῆς Νέας Τάξεως!

Ἔτσι προσπαθοῦν οἱ ἰσχυροί τῆς γῆς (εὐτυχῶς µόνο τῆς γῆς, ὄχι τοῦ Οὐρανοῦ) νά δηµιουργήσουν καί στήν Πατρίδα µας κατάλληλες προϋποθέσεις γιά τήν ἀποµάκρυνση τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του. Ἡ ἐξαίρεση τµηµάτων τῆς Πατρίδος µας ἀπό τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, δηλ. τῆς Κρήτης, τῆς Δωδεκαννήσου καί τῶν Νέων Χωρῶν κατέστησε ἤδη τόν τίτλο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν ὡς Πάσης Ἑλλάδος, ἀνυπόστατο καί γραφικό! Ἄν πράγµατι προχωρήση καί ἡ ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγµατος µέ ἀπάλλειψι τοῦ τρόπου διοικήσεως τῆς κρατούσης Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στό ἄρθρο 3 καί τῆς ἐπικλήσεως τῆς Ἁγίας Τριάδος στό Προοίµιο, τότε ἀνοίγει ὁ δρόµος γιά τήν ἐπανυπαγωγή τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας στό Οἰκουµενικό Πατριαρχεῖο καί τήν ἐπίτευξη τοῦ Δυτικοῦ ὁράµατος γιά τόν ἕνα συνοµιλητή, τόν Πάπα τῆς Ἀνατολῆς!

Ἄν συµβοῦν αὐτά, τότε δέν ἐγγυᾶται πλέον κανείς τήν ἐδαφική ἀκεραιότητα, οὔτε καί τό αὐτοδιακυβέρνητο τῆς χώρας µας, καί αὐτά ὡς πολιτικά ἐπακόλουθα τῶν Ἐκκλησιαστικῶν!

   Ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπός µας κλείνει ἕνα πρόσφατο πόνηµά του –µέ τίτλο « Ἡ ἀπάντηση τῆς Ἐκκλησίας στά Μυθεύµατα τοῦ Ἀντικληρικαλιστικοῦ Λαϊκισµοῦ (Ἀθήνα 2016)»– µέ τίς φράσεις: «Στούς σηµερινούς δύσκολους καιρούς χρειαζόµαστε περισσότερη φρόνηση, σύνεση, περίσκεψη, µνήµη, ἑνότητα καί συνεργασία. Καί ὅλα αὐτά ἀπαιτοῦν Τόλµη καί Ἐλευθερία».

Ὅσο αἰχµαλωτίζεται κανείς στά δίχτυα τῆς ἐξουσίας καί ὅσο στηρίζεται στίς ψευτοδηλώσεις καί ψευτοϋποσχέσεις τῶν ὑποτεταγµένων στά «Κόµµατα» κυβερνήσεως καί ἀντιπολιτεύσεως, τόσο περιορίζεται ἡ Ἐλευθερία του. Δυστυχῶς καί ἡ Ἐκκλησιαστική Διοίκηση ἔχει ἐµπλακεῖ σ’ αὐτούς τούς σχεδόν ἀοράτους ἱστούς τῶν ἀραχνῶν τῶν σηµερινῶν κρατούντων.

Γι’ αὐτό εἶναι καιρός νά ἀντιδράσουµε ὅλοι ἐµεῖς µαζί, ἐµεῖς πού δέν κατέχουµε ἀξιώµατα καί θέσεις, κληρικοί καί λαϊκοί. Ἄν ἐµεῖς σταθοῦµε στό ὕψος µας, καί οἱ κατέχοντες θέσεις θά ἐνισχυθοῦν καί θά τολµοῦν. Δέν θά ἀφήσουµε κανέναν νά καταστήση καί νά καταντήση τήν Πατρίδα µας χωρίς Θεόν, διότι µιά τέτοια Πατρίδα δέν δικαιοῦται νά φέρη τό ὄνοµα «Ἑλλάδα»!

π. Γεώργιος Χάας

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Τεῦχος 196- agnikolaos.gr -Δεκέμβριος 2018

https://aktines.blogspot.com

ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΕΣΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΟΥ!

Στην εκκλησία μέσα μπορώ να πω τον πόνο μου,

γιατί ξέρω δεν θα με κατακρίνει, αλλά θα με βοηθήσει!

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

Δημητσάνα, 1η Δεκεμβρίου 2018

ΣΕ ΣΥΝΑΞΗ ΙΕΡΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ 

ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ

Ἀγαπητοί Συμπρεσβύτεροι καί Συλλειτουργοί ἀδελφοί ἱερεῖς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως,

1. Χαίρω καί εὐχαριστῶ τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό γιά τήν Σύναξή μας αὐτή μετά ἀπό μακρό διάστημα. Ἡ αἰτία ἦταν τό ὅτι βασανίστηκα ἀπό σωματική ἀσθένεια, ἀλλά εὐχαριστῶ τήν Κυρία Θεοτόκο γιά τό ὅτι μέ θεράπευσε καί παρέτεινε τήν ζωή μου γιά τήν μετάνοιά μου καί τήν διακονία μου στήν ἑρμηνεία τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Γιατί, πατέρες, ἀλήθεια σᾶς λέγω, γι᾽ αὐτά τά δύο θέλω νά ζῶ.

Ἡ περίοδος κατά τήν ὁποία συναντώμεθα σέ ἱερατική Σύναξη δέν εἶναι καθόλου εὐχάριστη. Τά πράγματα τώρα εἶναι ἀκόμη χειρότερα ἀπό πρῶτα. Ἐνῶ ἡ κρατοῦσα Κυβέρνηση ψήφισε ὡς νόμο τήν συμβίωση τῶν ὁμοφυλοφίλων, τήν ἀναδοχή παιδιῶν σέ πρόσωπα τοῦ ἰδίου φύλου καί τήν δυνατότητα ἀλλαγῆς φύλου κ.ἄ., θέλει τώρα νά ἀλλάξει καί τήν παράδοση τοῦ Ἔθνους μας καί νά κάνει τήν ὀρθόδοξη πατρίδα μας ἄθρησκη. Ἀλλά δέν κρεμάστηκε ὁ δικός μας Πατριάρχης Γρηγόριος ὁ Ε´ καί δέν ἔχυσαν τό αἷμά τους οἱ ἀγωνιστές τοῦ ᾽21 γιά μιά τέτοια πατρίδα, ὅπως θέλουν νά τήν κάνουν οἱ σημερινοί κυβερνῶντες. Ὁ δικός μας Κολοκοτρώνης – γιατί Πελοποννήσιος ἦταν – εἶπε στήν νεολαία πάνω στήν Πνύκα: «Ὅταν πιάσαμε τά ὅπλα γιά τόν ἀγώνα, εἴπαμε:“Πρῶτα ὑπέρ πίστεως καί ἔπειτα ὑπέρ πατρίδος”»!

2. Οἱ σήμερον κυβερνῶντες θέλουν νά τροποποιήσουν τό Σύνταγμα καί, ἐνῶ μέν διατηροῦν τήν ἀρχή του, τήν ἐπίκληση τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὅμως στό ἄρθρο 3, πού λέγει ὅτι «ἡ ἐπικρατοῦσα θρησκεία στήν Ἑλλάδα εἶναι ἡ θρησκεία τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ», προτάσσουν μέ τήν τροποποίησή τους τήν φράση, «ἡ ἑλληνική πολιτεία εἶναι θρησκευτικά οὐδέτερη». Ἡ φράση αὐτή, ἀγαπητοί πατέρες μου, εἶναι λίαν ἐπικίνδυνη. Αὐτό τό ἐδήλωσα καί στήν Ἱερά Σύνοδο, τῆς Ὁποίας εἶμαι μέλος. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἐζήτησε τήν θέση μας ἐπί τοῦ τροποποιηθέντος Συντάγματος καί μάλιστα γραπτῶς. Ἐγώ, ἐνῶ ἐξέφρασα πρῶτα τήν εὐαρέσκειά μου, γιατί διατηρεῖται στό Σύνταγμα τό πρῶτο ἄρθρο του, στό ὁποῖο ὁμολογεῖται πίστη στήν Ἁγία Τριάδα, ὅμως ἐξέφρασα ἔπειτα τήν ἀπαρέσκειά μου, τήν ἀντίθεσή μου καί τόν φόβο μου γιά τήν τροποποίηση στό ἄρθρο 3, γιατί θεωρῶ ὡς ἐπικίνδυνη τήν διαφημιζόμενη «θρησκευτική οὐδετερότητα» καί ὕποπτη τήν ἔκφραση αὐτή, ἐπειδή αὐτή, μαζί μέ τά ἄλλα, θά φέρει καί τήν παύση τῶν μισθῶν τῶν ἱερέων. Τώρα δέ, μετά ἀπό περισσότερη σκέψη, ἔτσι ὅπως ἔκαναν τό Σύνταγμα, θά ἤθελα νά μήν ὑπάρχει οὔτε στό πρῶτο ἄρθρο ἡ ὁμολογία στήν Ἁγία Τριάδα. Γιατί εἶναι ἐμπαιχτικό πρός τόν Θεό νά ὁμολογοῦμε μέν ἀρχικά πίστη στήν Ἁγία Τριάδα καί λίγο παρακάτω νά τό καταργοῦμε αὐτό καί νά μιλᾶμε γιά θρησκευτική οὐδετερότητα. Μή παίζουμε ἐν οὐ παικτοῖς!

Ἡ ἔκφραση «θρησκευτική οὐδετερότητα» δέν σημαίνει τήν ἀνεξιθρησκεία, ὥστε νά ποῦν προφασιζόμενοι οἱ δημιουργοί τῆς ἔκφρασης αὐτῆς ὅτι τήν συνέθεσαν ἀπό σεβασμό πρός τούς ἑτεροθρήσκους. Οἱ θρησκευτικές ἐλευθερίες τῶν ἑτεροδόξων προστατεύονται ἀπό τό ἄρθρο 13 τοῦ Συντάγματος. Γιατί βεβαίως εἶναι ἐλεύθερος ὁ καθένας νά πιστεύει ὅ,τι θέλει, νά πιστεύει καί μία πέτρα ἀκόμη γιά Θεό. Ἀλλά ἡ ἔκφραση «θρησκευτική οὐδετερότητα» σημαίνει καθαρά ὅτι θέλουν νά πᾶνε τόν λαό γιά τήν ἀθεΐα. Καί τό ὅτι «ἐπικρατοῦσα θρησκεία» στήν Ἑλλάδα εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη πίστη, ὅπως γράφει τό Σύνταγμα, ποῦ πάει αὐτό; Ἆ! Αὐτό τό «ἐπικρατοῦσα», μέ τήν θρησκευτική τώρα οὐδετερότητα, ἔχει ἄλλη ἑρμηνεία κατά τούς διαστρεβλωτές. Σημαίνει ὅτι ἦταν κάποτε στήν Ἑλλάδα ἡ Ὀρθόδοξη πίστη ἐπικρατοῦσα θρησκεία, ἤ σημαίνει ὅτι, ἄν καί ἐπικρατοῦσα θρησκεία στήν Ἑλλάδα φαίνεται νά εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία, ὅμως στήν πραγματικότητα ἔχουμε «θρησκευτική οὐδετερότητα»!

Ἀλλά τό τί σημαίνει στά πράγματα, σεβαστοί πατέρες, ἡ λεγόμενη «θρησκευτική οὐδετερότητα» θά φανεῖ καθαρά ἀπό αὐτά πού θά μᾶς συμβοῦν. Ἐάν ἐφαρμοσθεῖ στήν πατρίδα μας ἡ «θρησκευτική οὐδετερότητα», τότε θά καταργηθοῦν σ᾽ αὐτήν ὅλα ὅσα σχετίζονται μέ τήν πίστη μας. Ἀναφέρω μερικά, λόγου χάριν: Θά καταργηθεῖ ἡ ἀργία τῶν Χριστουγέννων καί τῆς Παναγίας. Θά βγοῦν οἱ εἰκόνες ἀπό τά Σχολεῖα, τά Νοσοκομεῖα καί τίς ἄλλες Δημόσιες ὑπηρεσίες. Δέν θά ἐμφανίζεται ἡ Ἐκκλησία στίς Ἔνοπλες Δυνάμεις καί τά Σώματα Ἀσφαλείας μέ προστάτες ἁγίους σ᾽ αὐτά. Καί τό ἄλλο, τό πιό ἐπίμαχο γιά μᾶς θέμα, θά παύσουν οἱ μισθοί τῶν ἱερέων! Γι᾽ αὐτό τό θέμα, θά ἤθελα νά πῶ περισσότερα.

3. Πατέρες! Ὅλοι σχεδόν οἱ Ἱεράρχες ὑπεστηρίξαμε στήν Ἱεραρχία οἱ μισθοί τῶν ἱερέων νά μείνουν ἄθικτοι καί οἱ ἱερεῖς νά πληρώνονται ἀπό τό κράτος, ὅπως μέχρι τώρα. Ἀλλά προσωπικά αὐτό πού ὑπεστήριξα καί σᾶς ὑπόσχομαι ὅτι θά τό ὑποστηρίζω μαζί μέ τούς ἄλλους ἀδελφούς Ἱεράρχες, ἐμένα δέν μέ ἀναπαύει. Δέν μέ ἀναπαύει οὔτε πνευματικά οὔτε θεολογικά. Ἀκοῦστε, γιά νά ἐξηγηθῶ: Κατά πρῶτον δέν μοῦ ἀρέσει αὐτό τό «ξύπνισμα» τῶν ἱερέων τώρα πού θίχθηκαν οἱ μισθοί. Ὅταν τό κράτος θέσπιζε τούς ἐλεεινούς καί ἄθλιους νόμους περί ὁμοφυλοφίλων, περί ἀλλαγῆς φύλου κ.ἄ., ὅταν τό κινδυνευόμενο ἦταν καί εἶναι ἡ πίστη ἀπό τίς διάφορες αἱρέσεις, πού ὁλοέν πληθύνονται, τότε δέν σᾶς εἶδα, πατέρες, νά ταράσσεσθε καί νά διαμαρτύρεσθε, ἀλλά εἴχατε πλήρη ἀπάθεια στά συμβαίνοντα. Γι᾽ αὐτό, καλά νομίζω μᾶς λέγουν στά διαδίκτυα ὅτι κάνουμε ἀγώνα «γιά τήν περιουσία», γιά τούς μισθούς μας, δηλαδή, καί ὄχι γιά τήν «οὐσία», πού εἶναι ἡ πίστη μας.

Ἔπειτα δέν μοῦ ἀρέσει ἡ ἔκφραση μερικῶν, ὁ ἱερεύς νά θεωρεῖται ὡς «δημόσιος ὑπάλληλος». Ὄχι, ὁ ἱερεύς εἶναι Λειτουργός τοῦ Ὑψίστου! Γι᾽ αὐτό καί δέν παύεται ἀπό τήν ἱερή του διακονία μετά ἀπό μερικά χρόνια ὑπηρεσίας, ὅπως οἱ δημόσιοι ὑπάλληλοι, ἀλλά εἶναι διά παντός ἱερεύς τοῦ Χριστοῦ μέχρι τόν θάνατό του, ἀλλά καί μετά τόν θάνατό του, στό οὐράνιο Θυσιαστήριο! Μέ τό ἱερώτατο καί ὑψηλότατο λοιπόν λειτούργημα τῆς ἱερωσύνης δέν συνδέεται ὁ μισθός. Ἀλλά πῶς θά ζήσει ὁ ἱερεύς; Θά τό φροντίσει ἡ Ἐκκλησία αὐτό μέ δική Της μέριμνα.

Ἀκοῦστε, πατέρες: Δώδεκα ἦταν οἱ φυλές τοῦ Ἰσραήλ στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀλλά κλῆρο γῆς ἔλαβαν μόνον οἱ ἕνδεκα φυλές. Ἡ φυλή τοῦ Λευΐ, ἡ ὁποία θά ἱεράτευε τόν Κύριο, δέν ἔλαβε κλῆρο γῆς, γιατί αὐτή ἔλαβε τήν πιό ἐκλεκτή κληρονομία, τόν Θεό. Γι᾽ αὐτό καί οἱ ἱερεῖς λέγονται «κληρικοί»! Πῶς θά ζοῦσαν ὅμως οἱ λευΐτες ἱερεῖς; Οἱ ἄλλες ἕνδεκα φυλές ὑποχρεοῦντο νά δώσουν τό ἕνα δέκατον ἀπό τά ὑπάρχοντά τους γιά τήν διατροφή τῶν ἱερέων τους. Αὐτός εἶναι ὁ τρόπος «μισθοδοσίας» τῶν ἱερέων κατά τήν Παλαιά Διαθήκη καί αὐτός ὁ τρόπος εἶχε τήν συνέχειά του καί στήν Καινή Διαθήκη. Οἱ χριστιανοί φρόντιζαν γιά τήν διατροφή τῶν ποιμένων τους.

Ἀλλά τά πράγματα ἄλλαξαν στήν Παλαιά Διαθήκη πρῶτα, ὅταν ὁ βασιλεύς ἔλαβε αὐτός τά ἱερά προσκυνήματα καί τά ἔκανε «βασιλικά ἱερά» καί διώριζε αὐτός τούς ἱερεῖς σ᾽ αὐτά. Οἱ ἱερεῖς τότε ἔγιναν μισθωτοί τοῦ βασιλέως καί κήρυτταν κατά τήν εὐαρέσκειά του καί ὄχι κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἐδῶ ἔχουμε τώρα τούς καυστικούς λόγους τῶν προφητῶν ἐναντίον τῶν ἱερέων, γιατί χάριν ὑλικῶν συμφερόντων νόθευαν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Θά μοῦ δοθεῖ εὐκαιρία ἄλλοτε νά σᾶς ἀναφέρω φοβερές περικοπές τῶν προφητῶν κατά τῶν χρηματιζομένων αὐτῶν ἱερέων τοῦ Ἰσραήλ.

Τέλος πάντων, μέ τό θέμα αὐτό! Ἐγώ πάντως, πατέρες, παρά αὐτά πού σᾶς λέγω, σᾶς ἐπαναλαμβάνω ὅτι στήν Ἱεραρχία συνηγοροῦσα μέ ὅλο τό πλῆθος τῶν Ἱεραρχῶν νά παραμείνει ἄθικτος ὁ τρόπος μισθοδοσίας τῶν ἱερέων, νά γίνεται δηλαδή ὅπως γίνεται μέχρι τώρα. Καί αὐτό θά κάνω καί στό ἑξῆς. Ἀλλά κάτι ἄλλο, θέλω νά σᾶς πῶ τώρα. Ἀφοῦ ὑποστηρίξαμε οἱ ἱερεῖς νά ἀμείβονται ὡς οἱ δημόσιοι ὑπάλληλοι, πρέπει καί αὐτοί νά ἐργάζονται ὅπως ἐκεῖνοι καί ἀκόμη περισσότερο βέβαια, γιατί γιά τόν ἱερέα δέν ὑπάρχουν ὡράρια. Ὁ ἱερέας θά ξυπνήσει καί τήν νύκτα γιά νά κοινωνήσει τήν γιαγιά πού πεθαίνει. Καί ὑπάρχουν ἱερεῖς, εὐλαβέστατοι καί φιλότιμοι, πού τούς πολυσέβομαι, ἱερεῖς οἱ ὁποῖοι ἐργάζονται φιλότιμα καί ἐξαντλητικά στήν ἱερή τους διακονία. Ἀλλά ὑπάρχουν καί κάποιοι ὀκνηροί ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἐμφανίζονται στό ποίμνιό τους μόνο γιά μία κυριακάτικη Λειτουργία. Γι᾽ αὐτό, γιά τήν ραθυμία μας αὐτή στά λειτουργικά καί ποιμαντικά μας ἱερά καθήκοντα καί τήν ἁμαρτωλότητά μας γενικά, βλέπω ὡς τιμωρία Θεοῦ ἐναντίον μας τίς ἀκουόμενες ἀπειλές γιά κοπή μισθῶν καί τά ἄλλα καί τά ἄλλα. Θά πρέπει νά θυμᾶστε πού σᾶς ἔλεγα ὅτι, ὅπως στήν Παλαιά Διαθήκη ὁ Θεός χρησιμοποίησε τόν εἰδωλολάτρη Ναβουχοδονόσορα γιά νά κτυπήσει τόν λαό Του τόν Ἰσραήλ, ἔτσι καί σέ μᾶς ὁ Θεός θά χρησιμοποιήσει τόν πρωθυπουργό Τσίπρα, πού εἶπε ὅτι δέν πιστεύει στόν Θεό, γιά δική μας τιμωρία.

4. Δυό λόγια ἀκόμη καί τελειώνω. Πατέρες, μήν τρομάζουμε ἀπό τά συμβαίνοντα σήμερα, ἀλλά πρέπει νά ὑπολογίσουμε ὅτι μπορεῖ νά φθάσουμε, εἴτε ἐμεῖς εἴτε τά παιδιά μας, σέ ἐποχή, ὅπως οἱ πρῶτοι χριστιανοί ἐπί Νέρωνα καί Διοκλητιανοῦ, οἱ ὁποῖοι διώκονταν. Τότε οἱ ἱερεῖς δέν ἔπαιρναν μισθό ἀπό τήν κρατική μηχανή καί τά παιδιά τῶν χριστιανῶν δέν διδάσκονταν στά σχολεῖα ὁμολογιακό μάθημα γιά τήν πίστη τους. Ἡ Ἐκκλησία μας ἦταν διωκομένη. Καί ὅμως! Ἀπό αὐτή τήν διωκομένη Ἐκκλησία βγῆκαν ἅγιοι. Ἀπό αὐτή τήν Ἐκκλησία ἔχουμε ἅγιο Δημήτριο, ἁγία Βαρβάρα, ἁγία Παρασκευή καί ἅγιο Γεώργιο. Ὅσα λοιπόν, φοβερά καί τραγικά, ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά συμβαίνουν στά χρόνια μας, μπορεῖ νά τά δοῦμε καί ὡς θεῖο σχέδιο,·ὅτι ὁ Θεός θέλει νά κάνει τήν Ἐκκλησία μας διωκομένη, γιά νά ἀναδειχθεῖ καί στά χρόνια μας δοξασμένη. Ναί! Ὅταν ἡ Ἐκκλησία διώκεται γίνεται ἡρωϊκή καί ἔνδοξη. Ὅταν παύει νά διώκεται, χάνει κάτι ἀπό τήν δόξα Της! Ζήσαμε χρόνια εἰρήνης καί καλοζωΐας μέ τά λεπτά μας καί τά τυχερά μας. «Διάλειμμα» ἦταν αὐτό, ὅπως τό ἔλεγε ὁ πατήρ Αὐγουστῖνος. Καί κράτησε πολύ τό διάλειμμα. Ἄς ἑτοιμαζόμαστε τώρα μέ προσευχή καί ἄσκηση γιά διωγμούς καί γιά μαρτύριο ἀκόμη. Ὅπως εἶπα καί στήν Ἱερά Σύνοδο, ὡς μέλος Αὐτῆς, σέ ἕνα σύντομο λογίδιό μου, «ὁ Θεός μπορεῖ νά θέλει καί τώρα νά κάνει τήν Ἐκκλησία Του διωκομένη καί νά ἀφήσουμε τόν Θεό νά κάνει τήν δουλειά Του»!

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

http://aktines.blogspot.com 

ΑΠΕΡΡΙΨΕ Η ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΤΙΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗ ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ

Ανακοινωθέν της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος

Συνήλθε σήμερα Παρασκευή, 16 Νοεμβρίου 2018, στην Συνεδρία της εκτάκτου Συγκλήσεώς της, η Ιερά Συνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, στην Αίθουσα Συνεδριών της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας.

Πρό της Συνεδρίας ετελέσθη Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Ασωμάτων Πετράκη, ιερουργήσαντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιερωνύμου.

Περί την 9η πρωινή, στη μεγάλη Αίθουσα των Συνεδριών της Ιεράς Συνόδου, ετελέσθη η Ακολουθία για την έναρξη των εργασιών της Ιεράς Συνόδου. Αναγνωσθέντος του Καταλόγου των συμμετεχόντων Ιεραρχών, διεπιστώθη απαρτία.

Η Επιτροπή επί του Τύπου συγκροτήθηκε από τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεο, Σύρου, Τήνου, Άνδρου, Κέας και Μήλου κ. Δωρόθεο και Πατρών κ. Χρυσόστομο.

Ακολούθως, συμφώνως προς την Ημερησία Διάταξη, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος ανέγνωσε την Ενημέρωσή του με θέμα: «Ενημέρωσις περί προτάσεως υπό της Ελληνικής Κυβερνήσεως επί του θέματος της Εκκλησιαστικής Περιουσίας».

Μετά από την Ενημέρωση ακολούθησε συζήτηση επ’ αυτής, κατά την οποία έλαβαν τον λόγο πολλοί Αρχιερείς.

Η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος ομοφώνως αποφάσισε:

1. Να συνεχιστεί ο διάλογος με την Πολιτεία επί θεμάτων κοινού ενδιαφέροντος.

2. Να αναθέσει στην Διαρκή Ιερά Σύνοδο την συγκρότηση Ειδικής Επιτροπής, η οποία θα αποτελείται από Ιεράρχες, Νομικούς, Εμπειρογνώμονες και Εκπροσώπους του Εφημεριακού Κλήρου για την μελέτη των θεμάτων κοινού ενδιαφέροντος, ο καρπός της οποίας θα υποβληθεί στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος προς τελική έγκριση.

3. Να εμμείνει στο υφιστάμενο καθεστώς μισθοδοσίας των Κληρικών και των λαϊκών υπαλλήλων της Εκκλησίας της Ελλάδος.

http://thriskeftika.blogspot.com 

Ο ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΑΠΕΙΛΕΙ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ ΜΕ 2.784 ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ! «ΕΚΒΙΑΖΕΙ» ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΧΘΟΥΝ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ – ΔΙΟΧΕΤΕΥΣΕ ΤΗΝ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑΡΧΙΑ

Ὁ Ἱερώνυμος ἀπειλεῖ τούς ἱερεῖς μέ 2.784 ἀπολύσεις!

«Ἐκβιάζει» γιά νά δεχθοῦν τό σχέδιό του

– Διοχέτευσε τήν εἰσήγησή του στήν Ἱεραρχία

ΣΕ ΜΙΑ ΠΡΩΤΟΦΑΝΗ κίνηση πανικοῦ προέβη ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος Ἱερώνυμος ἐν ὄψει τῆς συγκλήσεως τῆς Ἱεραρχίας τήν προσεχῆ Παρασκευή, ἡ ὁποία ἀναμένεται θυελλώδης. Ὁ Προκαθήμενος τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας διοχέτευσε τό περιεχόμενο τῆς εἰσηγήσεώς του στήν Ἱεραρχία σέ καθημερινή ἐφημερίδα (ἐπιτυχία τῶν συναδέλφων) ἀπό τήν ἀνάγνωση τοῦ ὁποίου προκύπτει ὅτι:

Πρῶτον, θεωρεῖ πώς τόσο ἡ μισθοδοσία ὅσο καί ἡ μονιμότης τῶν ἱερέων εἶναι νομικῶς «στόν ἀέρα».

Δεύτερον, ὅτι ὁ Πρωθυπουργός Ἀλέξης Τσίπρας μέ τήν συμφωνία πού ἔκανε μαζί του περίπου… σώζει τίς θέσεις καί τούς μισθούς τῶν κληρικῶν.

Τρίτον, ὅτι σέ περίπτωση πού δέν γίνει δεκτή ἡ εἰσήγησίς του καί ἀπορριφθεῖ ἡ συμφωνία Ἐκκλησίας – Πολιτείας, ἐπίκεινται ἀπολύσεις τουλάχιστον 2.784 κληρικῶν γιά τούς ὁποίους δέν ὑπάρχουν ὀργανικές θέσεις!

Ἀναλυτικῶς: Σέ ἀποκλειστικό δημοσίευμα τοῦ «Ἔθνους» τήν περασμένη Δευτέρα πού ὑπογράφει ἡ Μαρίνα Ζιώζιου ὑπό τόν τίτλο «Ἡ εἰσήγηση Ἱερώνυμου στήν Ἱεραρχία» (καί δέν διαψεύσθηκε ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἄρα ἰσχύει ἀπολύτως), παρατίθενται οἱ ἑξῆς ἄκρως ἐνδιαφέρουσες πληροφορίες γιά τήν εἰσήγηση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου:

1. Θά κάνει ἐκτεταμένη ἀναφορά στό ζήτημα τῶν ὀργανικῶν θέσεων τῶν κληρικῶν τίς ὁποῖες τό Δημόσιο ἀνέλαβε στό παρελθόν νά καλύψει μέ τά ἔξοδα μισθοδοσίας τους. Ὅπως θά πεῖ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, αὐτές ὁρίσθησαν μόνο μία φορά μέ τόν ἀναγκαστικό νόμο 536/45 καί εἶναι 6.000 γιά ὅλη τήν Ἑλλάδα, μαζί μέ τίς Ἐκκλησίες τῆς Κρήτης καί τῶν Δωδεκανήσων. Συμφώνως πρός τήν ἴδια εἰσήγηση, τό 1969 ἡ Ἐκκλησία αὔξησε τίς ὀργανικές θέσεις σέ 8.000 χωρίς καμμία δέσμευση ἀπό τήν Πολιτεία. Σήμερα οἱ κληρικοί εἶναι 8.784. Ἡ συμφωνία θά καλύψει τά σημερινά τετελεσμένα μέχρι τοῦ ἀριθμοῦ τῶν 10.000 ἱερέων. Σημειωτέον ὅτι τά τελευταῖα ἔτη ἡ Ἐκκλησία ἔχει προσλάβει 2.000 ἄμισθους κληρικούς οἱ ὁποῖοι χειροτονοῦνται καί τοποθετοῦνται σέ ἐνορίες χωρίς νά μισθοδοτοῦνται ἀπό τό Δημόσιο. Μέ τήν συγκεκριμένη «διαρροή» ὁ Ἀρχιεπίσκοπος «κλείνει τό μάτι» στούς Μητροπολῖτες, ὑποσχόμενος ὅτι θά τακτοποιήσει μέσω τῆς χορηγίας ἀκόμη καί τούς ἄμισθους. Ἐμμέσως ὅμως ἀπειλεῖ καί τούς ἱερεῖς ὅτι «νόμιμες» θεωροῦνται μόνον 6.000 ἀπό τίς 8.764 θέσεις, καί ἄν ἀπορριφθεῖ ἡ συμφωνία μερικές χιλιάδες (2.784) θά ἀπολυθοῦν! Πρόκειται, βεβαίως, γιά ἕωλο ἐπιχείρημα, καθώς ἄν ἰσχύει αὐτό οἱ Μητροπολῖτες ὀφείλουν νά ἐπιστρέψουν… ἀπό τήν τσέπη τους στό Δημόσιο μισθούς γιά τούς πλεονάζοντες ἱερεῖς ὡς ἀχρεωστήτως καταβληθέντες! Καί βεβαίως πρέπει νά δώσουν νομικές ἐξηγήσεις οἱ ὑπουργοί ὅλων τῶν κυβερνήσεων πού ἀπό τό 2010 ὑπογράφουν μέ ὑπουργικές ἀποφάσεις δημοσιευμένες στό ΦΕΚ τήν σύσταση θέσεων ἱερέων στίς Μητροπόλεις!

2. Θά ἰσχυρισθεῖ ἐπίσης ὁ Ἀρχιεπίσκοπος πώς σέ καμμία σύμβαση πού ἔχει ὑπογράψει τό κράτος μέ τήν Ἐκκλησία μέχρι τώρα δέν ἀναφέρεται κάτι σχετικό μέ τήν ὑποχρέωση τῆς πολιτείας γιά τήν καταβολή τῆς μισθοδοσίας τοῦ κλήρου. Οὔτε σέ νόμο ἀναφέρεται κάτι σχετικό. Κατά τήν εἰσήγηση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, ἀκόμη καί ὁ διαδεδομένος ἰσχυρισμός, ὅτι ἡ μισθοδοσία τῶν ἱερέων εἶναι ἀνειλημμένη συμβατική ὑποχρέωσις τῆς Πολιτείας βάσει τῆς συμφωνίας τοῦ 1952, εἶναι λάθος. Ἡ σύμβασις αὐτή οὐδέν ἀναφέρει γιά τήν μισθοδοσία τοῦ κλήρου. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος θά ξεδιπλώσει τόν «ἐκβιασμό» του πρός τήν Ἱεραρχία μέ τόν πρόσθετο ἰσχυρισμό πώς οὔτε στόν νόμο τοῦ 1968 (ἐξίσωσις μισθοῦ ἱερέως μέ δημοσίου ὑπαλλήλου) οὔτε στόν νόμο τοῦ 2013 (ἔνταξις μισθοδοσίας κλήρου στόν τακτικό Προϋπολογισμό) προβλέπεται ἀνειλημμένη δέσμευσις. Ἔτσι ὁ κ. Ἱερώνυμος θά παρουσιάσει τόν κ. Πρωθυπουργό ὡς σωτῆρα τῆς Ἐκκλησίας πού αἴρει τίς νομικές ἀτέλειες στό καθεστώς τους καί τίς θεραπεύει.

Δυστυχῶς, ὅμως, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος παραλείπει νά ἐξηγήσει κάτι: Ἄν σήμερα τό κονδύλι τῆς μισθοδοσίας τῶν ἱερέων εἶναι 200 ἑκατομμύρια εὐρώ καί αὐτό στό μέλλον θά ἐξασφαλίζεται ἀπό τήν ἐπιχειρηματική δραστηριότητα τῆς κοινῆς ἑταιρείας Πολιτείας – Ἐκκλησίας (50%-50% ἡ συμμετοχή), τότε γιά νά ἐξοικονομεῖται σέ ἐτησία βάση αὐτό τό ποσό ὑπέρ τῆς Ἐκκλησίας ἡ ἑταιρεία αὐτή πρέπει νά ἔχει 400 ἑκατομμύρια κέρδη πρό φόρων! Ὑπάρχει τέτοια ἑταιρεία πού νά παρουσιάζει ἀνάλογα κέρδη σήμερα στήν Ἑλλάδα; Καί ἄν ἡ Ἐκκλησία δέν ἐξασφαλίζει τό σύνολο τῶν χρημάτων γιά τήν μισθοδοσία τῶν ἱερέων, ποιός θά τά «βάζει» ἄραγε; Ἐπιχειρηματίες; Τρίτες χῶρες; Ποιός, Μακαριώτατε; Οὔτε καί αὐτές οἱ κρίσιμες ἐρωτήσεις περιέχονται σέ σύμβαση ἤ νόμο. Εἶναι ἀπολύτως εὔλογες ὅμως!

Εφημερίς Εστία estianews.gr Νοέ 15, 2018

http://aktines.blogspot.com 

ΠΕΘ: ΑΠΑΞΙΩΤΙΚΗ Η ΑΔΙΑΛΟΓΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΙΕΡΟΣΥΝΗ

Ἀθῆναι 12 Νοεμβρίου 2018

Ἀριθμ. Πρωτ. 160

Δελτίο Τύπου

Απαξιωτική η αδιάλογη συμπεριφορά του Κράτους

προς την ορθόδοξη Ιεροσύνη

H Πανελλήνιος Ένωσις Θεολόγων στέκεται αλληλέγγυα στους Ιερείς της Εκκλησίας μας, αντιμετωπίζοντας κριτικά τον πολιτικό κρατικισμό. 

Η «συμφωνία» ή «πρόθεση συμφωνίας», που μεταφέρεται μέσω του Μακαριωτάτου στην Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος για περαιτέρω συζήτηση και απόφαση, δεν αποδεικνύεται ως προϊόν προηγηθείσας διαλογικής συμπεριφοράς.

Είναι εμφανής η υποτίμηση ενός κλάδου δημοσίων λειτουργών που στοχοθετούνται, ώστε να φαίνεται ότι η δική τους δημοσιοϋπαλληλική σχέση είναι τροχοπέδη για άλλους διορισμούς στο δημόσιο.

 Η τεχνολόγηση αυτή βλάπτει την εικόνα της ορθόδοξης εκκλησιαστικής παράδοσης και ιστορίας. Βλάπτει την κοινωνική συνοχή και δείχνει μια μόνιμη εκ της πολιτικής ιδεολογίας οικοδομούμενη εχθρότητα στην αντιμετώπιση θεμάτων που αφορούν την ορθόδοξη πίστη, την ορθόδοξη παιδεία και τον ορθόδοξο πολιτισμό, λειτουργοί των οποίων είναι οι ορθόδοξοι Ιερείς.

Διακρίνεται, συνεπώς, ότι η κίνηση διαίρεσης του κλήρου από τον δημόσιο βίο συνυφαίνεται με κινήσεις του είδους αυτού που προσβλέπει στην αποδέσμευσή τους από την ουσιαστική σχέση με τον πολιτειακό παράγοντα και την μισθοδότησή του από αυτόν, για την ελευθερία του οποίου διαχρονικά αγωνίστηκε ο ορθόδοξος κλήρος.

Η Πανελλήνια Ένωσις Θεολόγων ζητά από την εκκλησιαστική ιεραρχία:

-          Να διαβλέψει και να καταδικάσει τον διαρχικό λόγο και να στηρίξει την ιστορική της παρουσία στον τόπο της, δίχως να εκχωρεί δικαιώματα που προσβάλλουν και τον ορθόδοξο κλήρο και τον ορθόδοξο λαό.

Η Πανελλήνια Ένωσις Θεολόγων ζητά από την πολιτεία:

-          Να συντρέξει πρωτίστως στον δημοκρατικό διάλογο, ώστε να εκτεθούν τα αιτήματα του ορθόδοξου κλήρου εκ της βάσεως αυτού.

Το ΔΣ της ΠΕΘ

https://thriskeftika.blogspot.com 

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΑ Η ΠΡΟΘΕΣΗ ΑΠΟΛΥΣΗΣ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ

Απορριπτέα η πρόθεση απόλυσης των Ιερέων μας

από το Δημόσιο

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Κανείς νουνεχής πολίτης δεν υπάρχει, που να μην κατανοεί ότι πίσω από τη λεγόμενη πρόταση ή πρόθεση της Πολιτείας, που αφορά την απόλυση από το Δημόσιο των Ιερέων της Ορθόδοξης Εκκλησίας στη χώρα μας  κρύβεται στην ουσία μία ακόμη δίωξη και απαξίωση του πνευματικού χώρου της Ορθοδοξίας που εκείνοι εκφράζουν.

Η δίωξη αυτή αποτελεί μοναδικό φαινόμενο σε ολόκληρη την Ευρώπη και προέρχεται από την ανερμήνευτη εχθρότητα, που επιδεικνύει προς την ορθόδοξη παράδοση και κληρονομιά η σημερινή πολιτειακή αρχή η οποία, καθώς φαίνεται, εφαρμόζει ένα σχέδιο που επιδιώκει να μετατρέψει άρον - άρον την ορθόδοξη κοινωνία της Ελλάδος σε ουδετερόθρησκη είτε με την επιβολή των πολυθρησκειακών θρησκευτικών στα σχολεία, είτε με τις έμφυλες ταυτότητες είτε με την πρόθεση αποπομπής του Ιερού Κλήρου και ό, τι αυτός εκφράζει από τον Δημόσιο βίο. Η δολιότητα των υποσχέσεων της Πολιτείας φάνηκε άμεσα από το γεγονός ότι ούτε καν ανέμενε την απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας, αλλά, μαζί με την ανακοίνωση για την απόλυση των κληρικών από το Δημόσιο, ανακοίνωνε, παράλληλα, την προκήρυξη 10.000 νέων  διορισμών στις θέσεις των απολυθέντων κληρικών! Το τέχνασμα αυτό της πολιτείας, από τη μια πλευρά, να απολύει τους κληρικούς από το Δημόσιο, και, από την άλλη, να αναζητά στήριξη της απόφασής της σε απελπισμένους αδιόριστους, προσφέροντάς τους την ελπίδα ότι θα διοριστούν, αν απολυθούν οι κληρικοί, συνιστά άμεση πολιτική πρόκληση σύγκρουσης  και διχασμού κοινωνικών ομάδων εργαζομένων και, πιο συγκεκριμένα, σύγκρουση των αδιόριστων με τους Ιερείς και την Εκκλησία που διακονούν. Η πρόταση και πρόθεση συμφωνίας, που ανακοινώθηκε από τον Πρωθυπουργό για ο καλό των Ιερέων και μεταφέρεται μέσω του Μακαριωτάτου στην Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας για περαιτέρω συζήτηση και απόφαση συμβαίνει για πρώτη φορά, διότι, για πρώτη φορά, μόνιμοι δημόσιοι λειτουργοί, αντί να προάγονται, υποβιβάζονται και υποτιμούνται, με εντελώς αντισυνταγματικό και παράνομο τρόπο, σε ένα κατώτερο και αγνώστων στοιχείων εργασιακό καθεστώς. Η Πολιτεία, με την απαξιωτική στάση της, επιδεικνύει εμφανώς, όχι συμπάθεια και αναγνώριση, αλλά εμφανή περιφρόνηση και υποτίμηση έναντι γενικά της πνευματικής παρουσίας και του πνευματικού ρόλου του κατώτατου κλήρου. Ο Ιερέας, στην ελληνική παραδοσιακή κοινωνία, αποτελεί το μόνιμο και σταθερό στήριγμα του λαού μας, στις λύπες, στις χαρές, στις συμφορές, στις εκάστοτε υλικές και πνευματικές τους ανάγκες. Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι στις ενορίες της χώρας μας, χριστιανοί και μη, τόσο στις πόλεις όσο και στα χωριά,  που βιώνουν τον δικό τους σταυρό με τόσες μόνιμες ή προσωρινές ή και αιφνίδιες δυσχέρειες και δυσκολίες, ποικίλου περιεχομένου, που η Πολιτεία ούτε καν τις γνωρίζει. Ο Ιερέας, όμως, είναι πάντοτε ο πρώτος που γνωρίζει και μαθαίνει προσωπικά αυτά τα προβλήματα.  Ειδικά τα τελευταία χρόνια οι κληρικοί είναι κυρίως εκείνοι που αντιμετώπισαν τις γνωστές και οξύτατες κοινωνικές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσεως, συμβάλλοντας έτσι, μέσω του φιλάνθρωπου έργου των Ορθοδόξων Ενοριών, στη διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης. Η ανίερη πρόταση αποπομπής των Ιερέων από το Δημόσιο, δείχνει, συμβολικά, μια εχθρική και μειωτική στάση έναντι των κληρικών και μια απαράδεκτη αγνωμοσύνη και αχαριστία απέναντι σε έναν κλάδο, που πρωταγωνίστησε στους αγώνες του έθνους μας για την ελευθερία της πατρίδας μας. Η Πολιτεία, με την πρόθεση που εξέφρασε να απολυθούν οι Ιερείς από το Δημόσιο και να ενταχθούν σε ένα αμφιβόλου εγκυρότητας και διάρκειας επιδοματικό καθεστώς, πέραν της οικονομικής και ασφαλιστικής οδύσσειας, που άδικα και απρόκλητα υποβάλλει τους κληρικούς και τις οικογένειές τους, εκφράζει, χωρίς αμφιβολία, μια υψηλού συμβολικού περιεχομένου απαράδεκτη υποτίμηση του πνευματικού ρόλου του Ιερού Κλήρου αλλά και ένα δείγμα απαξίωσης και αχαριστίας στην διαχρονική προς το έθνος μας προσφορά τους. Ο ελληνικός λαός είναι βέβαιο ότι ούτε συμφωνεί ούτε ακολουθεί την πολιτική του ηγεσία σε τέτοιες ακραίες ενέργειες.  Ελπίζουμε ότι, μετά και από τις έντονες αντιδράσεις που υπάρχουν, θα συνειδητοποιήσει την αδικία που ενέχει η πρότασή της για τους κληρικούς και θα την ανακαλέσει. Ελπίζουμε, επίσης, ότι η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας δεν θα αποδεχθεί αυτό το προσύμφωνο που  απαξιώνει το πνευματικό έργο των κληρικών που διακονούν την Εκκλησία μας.

http://thriskeftika.blogspot.com 

ΙΣΤΟΡΙΚΗ Η ΕΥΘΥΝΗ ΚΑΙ ΚΡΙΣΙΜΗ Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΛΗΡΟΥ!

Ἱστορική ἡ εὐθύνη καί κρίσιμη

ἡ στάση τοῦ Ἑλλαδικοῦ Ἱεροῦ Κλήρου!

ὑπό Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

   

Οἱ ὧρες εἶναι κρίσιμες γιά τό Ἔθνος καί τήν Ἐκκλησία, τουλάχιστον ὅπως μᾶς τά παρέδωσαν οἱ Πατέρες μας. Ὀφείλουμε νά δοῦμε πίσω ἀπό τά λεγόμενα καί νά προσέξουμε τά σημαινόμενα. Ἡ τακτική νά ἀκολουθοῦμε ὅ,τι ἄλλοι σχεδιάζουν καί οἱ ἀντιδράσεις μας νά ἀφοροῦν στό μέρος καί ὄχι στό ὅλον τοῦ σχεδιασμοῦ, ὁδηγεῖ σέ ἀδιέξοδο.

Οἱ κυβερνῶντες εἶναι ἡλίου φαεινότερον, δεδηλωμένο ἄλλωστε ἀπό τούς ἰδίους, ὅτι δέν πιστεύουν στήν Ἐκκλησία, δέν πιστεύουν στόν Θεό, δέν πιστεύουν στήν Ὀρθοδοξία. Ἀντιθέτως πιστεύουν στήν ἀνάγκη τῆς περιθωριοποιήσεώς των. Αὐτό δέ τό ἐπιχειροῦν μέ τό γνωστό ἰδεοληπτικό τους πεῖσμα. Πόσο, λοιπόν, συνετό εἶναι νά τούς ἐμπιστευόμαστε;

Ὅσο κι ἄν μᾶς ἀπογοητεύει ἡ στάση τῆς διοικούσης Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία δείχνει νά διαπραγματεύεται διακατεχόμενη ἀπό αἴσθημα φόβου, ἠττοπαθείας καί, ὅπερ τό χειρότερον, ἐνίοτε ὑποχωρητικότητος μέ χαρακτηριστικά ἀδιάκριτου συμβιβασμοῦ, πρέπει νά μή λησμονοῦμε ὅτι Ἐκκλησία εἴμαστε ὅλοι!

Εἰδικότερα, ὁ Ἱερός Κλῆρος, ὁ ὁποῖος διαχρονικά σηκώνει τό μεγαλύτερο βάρος τῆς ὑπερασπίσεως τῆς Πίστεως τοῦ Λαοῦ καί τῆς στηρίξεώς του στίς Παραδόσεις του, ἔχει ἱστορική εὐθύνη καί ἡ στάση του εἶναι κρίσιμη. Τό σεβασμό τῶν κυβερνώντων τόν εἰσέπραξε μέσα ἀπό τήν πρότασή των νά ἐκπαραθυρωθοῦν οἱ Κληρικοί ἀπό τό Δημόσιο καί τήν μετατροπή τῆς ἐκ μέρους των ὀφειλετικῆς μισθοδοσίας του σέ ἐπιδοματική πολιτική!

Ὀρθῶς ἐπισημάνθηκε ὅτι πρόκειται γιά τή βιαιότερη ἀνατροπή ἐργασιακῶν σχέσεων πού σημειώθηκε ποτέ στήν Ἑλληνική κοινωνία καί τόν εὐρύτερο ἐργασιακό χῶρο. Θά προσέθετε δέ κανείς καί τήν πιό ἀπαίσια ἔκφραση τοῦ λαϊκισμοῦ, ὅταν ἡ δῆθεν προοδευτική πολιτική τῶν κυβερνώντων ἀποκαλύπτεται βαρέως νοσοῦσα ἀπό τήν ἔκπαλαι προγεγραμμένη νόσο τῆς παροχολογίας ἐν ὄψειἐπερχομένων χαλεπῶν ἐκλογῶν.

Πέραν τῆς μεγίστης προσβολῆς στόν ἄμεσα ἐνδιαφερόμενο ἐφημεριακό Κλῆρο, ὁ ὁποῖος περιφρονήθηκε καί παντελῶς ἀγνοήθηκε στίς μυστικές σχετικές διαπραγματεύσεις Πρωθυπουργοῦ καί Ἀρχιεπισκόπου, τά προβλήματα καί οἱ συνέπειες πού θά προκύψουν στήν περίπτωση ἐφαρμογῆς τῶν συμφωνηθέντων εἶναι τεράστιες καί καταλυτικές γιά τήν συνολική παρουσία τῆς Ἐκκλησίας στήν Ἑλληνική κοινωνική πραγματικότητα.

Μάλιστα, δέν εἶναι καθόλου τυχαῖο ἀπό πλευρᾶς στρατηγικῆς καί ἐπικοινωνιακῆς πολιτικῆς τῆς Κυβερνήσεως, τό γεγονός ὅτι προτάσσεται στήν ὑπόθεση τῆς ἀναθεωρήσεως τοῦ Συντάγματος καί εἰδικότερα στά ἀφορῶντα τήν Ἐκκλησία καί τήν Πίστη τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ, τό οἰκονομικό ζήτημα μεταξύ Κράτους καί Ἐκκλησίας μέ στόχο νά προκαλέσουν τήν ἀποδοκιμασία καί δυσφορία τοῦ Λαοῦ, ὁ ὁποῖος συνεχίζει νά ὑποφέρει. Ἔτσι, θά ἐπιτευχθεῖ ἡ "ἀβρόχοις ποσί" γιά τήν Κυβέρνηση προώθηση τῶν οὐσιαστικῶν ἀλλαγῶν στίς σχέσεις Πολιτείας καί Ἐκκλησίας, τίς ὁποῖες ὡς ὄχημα φέρει καί περιέχει, τουλάχιστον "ἐν δυνάμει" (αὐτό ἀρκεῖ γιά τό πλαίσιο τοῦ Συντάγματος, τό δέ "ἐν ἐνεργείᾳ" θά προκαλεῖται διά τῶν ἑκάστοτε ἑρμηνειῶν του καί ἀναλόγων νομοθετικῶν ρυθμίσεων), ἡ μείζων ἀνατροπή τοῦ χαρακτηρισμοῦ πλέον τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους ὡς οὐδετεροθρήσκου!

Προχθές ὁ κ. Πρωθυπουργός σέ τηλεοπτική του συνέντευξη (στόν τηλεοπτικό σταθμό ALPHA) ἀναφερόμενος στήν Ἐκκλησία τήν χαρακτήρισε ἀσεβῶς κοινότητα ("ἔστω κι ἄν λέγεται ἐκκλησία", ὅπως χαρακτηριστικά καί προκλητικά ἀνέφερε)! Μόλις δέ πού χρειάζεται νά σχολιάσουμε ὡς στάχτη στά μάτια τῶν ἀφελῶν τίς προφορικές ἀσύντακτες διαβεβαιώσεις τοῦ κ. Τσίπρα ὅτι ἀποτελοῦν ἀστειότητες καί κωμικοτραγικά (στοιχεῖα) τά λεγόμενα ὑπό ὁρισμένων περί δῆθεν ἀφαιρέσεως τῶν ἱστορικῶν (;) συμβόλων, ὅπως ὁ Σταυρός, ἀπό τά ἱστορικά μας σύμβολα (sic), δηλαδή τή Σημαία μας.

Ἄς προσέξουμε, λοιπόν, νά εἴμεθα ὅλοι,κατά τό Γραφικό,"φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις καί ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί", ὅταν εἶναι πασίδηλο ὅτι οἱ πολεμοῦντες ἡμᾶς εἶναι παμπόνηροι, γόητες καί ἀδίστακτοι στίς ἐνέργειες καί μεθοδεύσεις τους.

Ἐάν ὁ ἐφημεριακός Ἱερός Κλῆρος δέν βγεῖ μπροστά, ἀκόμη καί στούς δρόμουςμαζί μέ τίς οἰκογένειές των, ὅπως ἔπραξε ἱστορικά σέ κρίσιμες στιγμές τό ἐκκλησιαστικό σῶμα μάλιστα μέ ἐπικεφαλῆς ὑψηλά πνευματικά ἀναστήματα τῆς ἐποχῆς (π.χ. τόν Ἡγούμενο καί μετέπειτα ἀνακηρυχθέντα Ἅγιο Σάββα στά Ἱεροσόλυμα) μέ σεβασμό, ἐπίγνωση ἀλλά καί τήν ἀπαιτούμενη δυναμικότητα, τότε ἡ ἀπώλεια αὐτῆς τῆς μάχης θά ἀποδειχθεῖ στή συνέχεια καθοριστική γιά τόν πόλεμο, ὁ ὁποῖος εἶναι γιά ὅλους τούς μή ἐθελοτυφλοῦντες ἤδη κεκηρυγμένος.

https://aktines.blogspot.com 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ: Η «ΜΑΥΡΗ ΤΡΙΤΗ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Η «μαύρη Τρίτη» για την Εκκλησία

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας άρχισε τον προεκλογικό του αγώνα με την ευλογία του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου.

Ο πιστός λαός εμβρόντητος είδε και άκουσε την αγάπη του Αλ. Τσίπρα προς την Εκκλησία και τους προς αυτόν ύμνους του κ. Ιερωνύμου. Η φιέστα της Τρίτης, 6^ης Νοεμβρίου 2018, στο Μέγαρο Μαξίμου είχε σεναριογράφο, σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή τον πρωθυπουργό και βοηθό του (supporter) τον Αρχιεπίσκοπο. Ο Αλ. Τσίπρας ήταν σε φόρμα. Θύμισε το 2014, όταν υποσχόταν ότι την επομένη της εκλογής ο βασικός μισθός θα ξαναγύριζε στα 750 Ευρώ, ότι οι συντάξεις θα επανέλθουν στα προ των μνημονίων επίπεδα, ότι ουδεμία πρώτη κατοικία θα κατασχεθεί... Ο Αρχιεπίσκοπος με το βλέμμα προς το έδαφος. Το συνηθίζει και στις πιο ευχάριστες, κατ΄ αυτόν, στιγμές...

          Και όμως η Τρίτη, 6^η Νοεμβρίου 2018 είναι μια «Μαύρη Τρίτη» για τους κληρικούς της Ελλαδικής Εκκλησίας και για την ίδια την Εκκλησία. Η συμφωνία Τσίπρα – Ιερωνύμου προβλέπει η Εκκλησία να παραιτηθεί κάθε άλλης αξίωσης από την εκκλησιαστική περιουσία που απέκτησε η Πολιτεία επί δικτατορίας Μεταξά και να παραιτηθεί επίσης από την μισθοδοσία των κληρικών της από το Δημόσιο, έναντι της υπόσχεσης ετήσιας επιδότηση από την Πολιτεία, ισόποσης προς την σημερινή δαπάνη μισθοδοσίας.   

Η συμφωνία αν και συζητιόταν επί «τρία» και περισσότερα χρόνια μεταξύ των δύο ανδρών έχει πολλά κενά και προκαλεί πολλά προβλήματα. Το πρώτο είναι σοβαρό εκκλησιολογικό. Ο Αρχιεπίσκοπος συζητούσε με τον Πρωθυπουργό χωρίς να έχει ενημερώσει καθόλου για τις συζητήσεις του την Ιεραρχία. Και οι χωρίς ενημέρωση  Μητροπολίτες έως προχθές επιχειρηματολογούσαν γιατί οι κληρικοί πρέπει να πληρώνονται από το κράτος...

Είναι ενδεικτικό ότι τον Οκτώβριο, πριν δηλαδή ένα μήνα,  στην Ιεραρχία ο Μητροπολίτης Κηφισίας Κύριλλος αναφέρθηκε, ως εισηγητής,   στο θέμα  και τόνισε ότι «η μισθοδοσία και η εκκλησιαστική εκπαίδευση έχουν αναληφθεί από το Δημόσιο ως μία μορφή αφηρημένης (κατ’ αποκοπήν ) αποζημίωσης προς την Εκκλησία για την εκκλησιαστική (ιδίως μοναστηριακή) περιουσία, που περιήλθε στο Κράτος χωρίς καμία αποζημίωση της Εκκλησίας». Το σωστό ήταν ο Αρχιεπίσκοπος να καλέσει τον Μητροπολίτη Κηφισίας, να του εμφανίσει τη συμφωνία και να του εξηγήσει ότι η Εκκλησία θριαμβεύει με την επικείμενη συμφωνία, ότι παύουν τα οικονομικά της προβλήματα  και να τον πείσει να επιχειρηματολογήσει υπέρ αυτής. Όχι να τον αφήσει  εκτεθειμένο.

Το εκκλησιολογικά ορθό ήταν ο Αρχιεπίσκοπος πρώτα να φέρει στην Ιεραρχία τη συμφωνία, να γίνει συζήτηση και να παρθούν αποφάσεις και με αυτές να προσέλθει στον πρωθυπουργό. Αντίθετα πρώτα συμφώνησε με τον Αλ. Τσίπρα και μάλιστα προεξόφλησε ότι οι Μητροπολίτες μέλη της θα την υιοθετήσουν.... Με τις συζητήσεις  και τη συμφωνία με τον Πρωθυπουργό ερήμην της Συνόδου ο Αρχιεπίσκοπος, φαλκιδεύει το Συνοδικό σύστημα.

          Το δεύτερο εκκλησιολογικό ζήτημα που εγείρεται είναι τι γίνεται με τους κληρικούς της ημιαυτόνομης Εκκλησίας της Κρήτης και αυτών της Δωδεκανήσου, που ανήκουν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Έως τώρα ακολουθούν το καθεστώς και το μισθολόγιο των κληρικών της Εκκλησίας της Ελλάδος. Και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος δεν μπορεί να κάνει συμφωνία με την Κυβέρνηση για αυτούς. Κανονικά εμπλέκεται το Φανάρι και μπορεί να υπάρξει μια  ακόμη αφορμή έντασης μεταξύ των δύο Εκκλησιών.

          Το τρίτο είναι ζήτημα ισονομίας και εθνικής σημασίας. Παλαιότερα το είχε θέσει και ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Οι κληρικοί της Ορθόδοξης Εκκλησίας χάνουν την ιδιότητα του δημοσίου υπαλλήλου, ενώ την διατηρούν οι Μουφτήδες της Θράκης...

Επί των πρακτικών σημείων της συμφωνίας το βέβαιο είναι ότι οι 10.000 κληρικοί παύουν να είναι δημόσιοι υπάλληλοι, και, ως εκ τούτου, διαγράφονται από την Ενιαία Αρχή Πληρωμών και γίνονται υπάλληλοι της Εκκλησίας. Από την ασφάλεια της πληρωμής του μισθού και της σύνταξης και την εξασφαλισμένη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη περνούν στην αβεβαιότητα  και στην ανασφάλεια ενός συστήματος που δεν έχει δοκιμασθεί. Το συνολικό ποσό της κρατικής επιδότησης θα καταβάλλεται σε ειδικό Ταμείο της Εκκλησίας, που θα έχει την ευθύνη να δημιουργήσει, με δαπάνη της, τον μηχανισμό πληρωμής τους...

Αν αύριο η Ευρωπαϊκή Ένωση, που απορρίπτει τις επιδοτήσεις, επιβάλλει τη μείωση ή την απαλοιφή της κρατικής επιδότησης προς την Εκκλησία, η κυβέρνηση θα είναι υποχρεωμένη να υπακούσει... Τότε εκείνη μεν  θα έχει πάρει την εκκλησιαστική περιουσία και θα έχει απαλλαγεί από την πληρωμή των κληρικών, ενώ η Εκκλησία θα την έχει χάσει έναντι των υποσχέσεων και οι κληρικοί της θα αναζητούν τρόπους επιβίωσης...

http://thriskeftika.blogspot.com