ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: "Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΙΔΡΥΘΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΙΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥΣ".

Χριστιανοί αδελφοί μου! Ο Θεός που είναι πλούσιος κατά το μέγα Του Έλεος, αφού μας έπλασε κατ' εικόνα Του για να μας καταστήσει κοινωνούς της δικής Του Αγαθότητας, θέλει όλοι να αξιωθούμε την συμμετοχή στην Μακάρια Ζωή, ήδη από τώρα αλλά και στην μελλοντική Βασιλεία. Η ίδρυση της αγίας Εκκλησίας      η οποία εγκαταστάθηκε στην γη ανάμεσά μας από τον Τριαδικό Θεό, έγινε με σκοπό να μας ξεπλένει, να μας καθαρίζει από τις αμαρτίες μας, να μας αγιάζει και να μας συμφιλιώνει με τον Θεό, χαρίζοντάς μας την παρρησία απέναντί Του. Μας ανοίγει τις πύλες του Ουρανού για να μας εισάγει σ' Αυτόν χαρίζοντάς μας τις ευλογίες του Παραδείσου και κατεβάζοντας σε μας τα Θεία Του Δώρα. Η Εκκλησία ιδρύθηκε για να αγιάζει τους αμαρτωλούς. Έχει την αγκαλιά της ανοικτή με σκοπό να μας υποδέχεται.

Άγιος Νεκτάριος

(☩ 3 Σεπτεμβρίου Aνακομιδή Τιμίων Λειψάνων Αγίου Νεκταρίου)

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΟΥΡΟΖ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΠΛΟΥΜ: "ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΕΙ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ".

"Μια Κυριακή, ο Μητροπολίτης του Σουρόζ, Αντώνιος Μπλουμ, έκανε ένα πολύ μικρό κήρυγμα ως εξής:

-"Χθες το βράδυ μια γυναίκα με ένα παιδί ήρθε σε αυτήν εδώ την εκκλησία. Φόραγε παντελόνι και ήταν χωρίς μαντήλα. Κάποιος την μάλωσε. Έφυγε.
Δεν ξέρω ποιος από εσάς το έκανε αυτό, αλλά επιβάλλω σε αυτό το άτομο να προσεύχεται γι' αυτήν τη γυναίκα και το παιδί της μέχρι το τέλος της ζωής του στο Θεό για τη σωτηρία τους. Εξαιτίας σου μπορεί να μην πάει ποτέ ξανά στην εκκλησία."

Κατόπιν ο Μητροπολίτης γύρισε με το κεφάλι κάτω, και μπήκε στο ιερό. Αυτό ήταν όλο κι όλο το κήρυγμα του.

_______________________________

Η αρετή θέλει διάκριση και μέτρο. Χωρίς διάκριση η αρετή χάνει πολλή από την αξία της ή δεν είναι καθόλου αρετή.

(Αγίου Ιωάννου Κρονστάνδης)

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: ΟΤΑΝ ΑΣΠΑΖΕΣΤΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ ΣΑΣ, ΑΣΠΑΖΕΣΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΛΥΣΙΔΑ ΤΩΝ ΟΣΙΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΙΕΡΕΩΝ ΚΑΙ ΙΕΡΑΡΧΩΝ!

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Όταν ασπάζεστε το χέρι του ιερέα σας, ασπάζεστε όλη την αλυσίδα των οσίων και αγίων ιερέων και ιεραρχών, από τους αποστόλους μέχρι σήμερα. Είναι μεγάλη η τιμή που σου δίδετε. Να το εκτιμάς αυτό, να το περιφρουρείς, να το φυλάσσεις ως παρακαταθήκηκ ιερά. Ασπάζεσθε όλους τους επιγείους Αγγέλους και ουρανίους ανθρώπους, που όταν ήταν στη γη εκοσμούσαν την Εκκλησία και τώρα στολίζουν τον ουρανό.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: Η ΧΑΡΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΟΣΥΝΗΣ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Και αν η ζωή των κληρικών είναι διεφθαρμένη, εσύ να προσέχεις τον εαυτόν σου. Τίποτε δεν θα σε βλάψει η ζωή εκείνου στην μετάδοση της Χάριτος, που του έχει εμπιστευτεί ο Θεός. Λέω αυτά, όχι συμφωνώντας να διοικούν την Εκκλησία ανάξιοι, αλλά αντίθετα τους λυπάμαι και κλαίω.

Η χάρις ενεργεί τα πάντα δι μέσου της ιεροσύνης… Ο ιερέας δανείζει τη γλώσσα του και προσφέρει το χέρι του… Τον Θεό να φοβώμαστε και τους ιερείς να τιμάμε, αποδίδοντας σ’ αυτούς την αρμόζουσα τιμή.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΠΑΥΛΟΣ: ΟΠΟΙΟΣ ΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ!

Ο Άγιος (Νικόλαος) ξέρει πάρα πολύ καλά ότι εκείνος ο οποίος επιτίθεται στην Εκκλησία, στον Χριστό βασικά επιτίθεται. Γιατί ουσιαστικά άλλο είναι τα λάθη των ανθρώπων κι άλλο πράγμα είναι η Εκκλησία του Χριστού. Τους ανθρώπους μπορεί να τους κατακρίνουμε, αλλά την Εκκλησία του Χριστού, όχι. Γιατί είναι η μία η Αγία η Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.

ΓΕΡΩΝ ΔΩΡΟΘΕΟΣ ΤΖΕΒΕΛΕΚΑΣ: ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΚΟΣΚΙΝΟ ΚΑΙ ΧΟΡΟΠΗΔΑΜΕ!

Γέρων Δωρόθεος Τζεβελέκας: Ο Θεός έχει ένα μεγάλο κόσκινο και κοσκινίζει το πλήρωμα της Εκκλησίας. Θα αλλάξει πλήρωμα η Εκκλησία κάποια στιγμή. Στο κοντινό μέλλον. Τώρα λοιπόν και ο Δεσπότης κοσκινίζεται και ο παπάς κοσκινίζεται και ο λαϊκός κοσκινίζεται και ο μοναχός κοσκινίζεται. 

ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΣΛΙΔΗΣ: "ΠΕΡΙ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗΣ".

Σ' ένα χωριό κτιζόταν μιά εκκλησία κι ο καθένας βοηθούσε όπως μπορούσε.

Όποιος είχε ζώο το διέθετε για να κουβαλάει πέτρες και όσοι ήταν γεροί δούλευαν.

Στό χωριό ήταν και μιά γιαγιά πολύ φτωχή, πού δεν είχε τίποτα να δώσει για τον ναό. Πονούσε η ψυχή της γι' αυτό και καθώς περνούσαν τα ζώα πού κουβαλούσαν τις πέτρες, μάζευε χορταράκια καί τούς τα έριχνε να τα τρώνε να παίρνουν δυνάμεις.

Όταν τελείωσε ο ναός, έκαναν τα εγκαίνια και σε μιά επιγραφή έγραψαν το όνομα του Δεσπότη.

Συνέβαινε όμως το εξής: μόλις γραφόταν το όνομα του Δεσπότη και έβαζαν την επιγραφή, την άλλη μέρα έβρισκαν σβησμένο το όνομά του καί γραμμένο το όνομα της γιαγιάς.

Αυτό έγινε τρείς φορές. Απορούσαν όλοι καί φώναξαν την γιαγιά. Όταν εκείνη πήγε στο ναό, την ρώτησαν: "Γιαγιά, τι στό καλό έκανες εσύ και γράφεται το όνομά σου στήν πλάκα, ενώ εμείς έχουμε χαράξει το όνομα του Δεσπότη;"

-Καλό; Μα τι καλό να κάνω εγώ, παιδί μου, η φτωχή;".Εκείνοι όμως επέμεναν.

Τότε σκέφτηκε η γιαγιά και τούς αποκρίθηκε: "Δέν έκανα τίποτα, παιδιά μου. Μόνο πού όταν έβλεπα τα ζώα πού κουβαλούσαν τις πέτρες για τον ναό, καιγόταν η ψυχή μου γιατί δεν μπορούσα να προσφέρω τίποτα' έτσι μάζευα χόρτα και τα έριχνα στα ζώα". Κι όμως,αυτά τα λίγα χόρτα της γιαγιάς έπιασαν τόσο τόπο όσο δεν έπιασε κανενός άλλου η προσφορά, γιατί ήταν πηγαία,ταπεινή και κρυφή. 

Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: "Η ΣΧΕΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ"

«Καὶ βλέπω σήμερα ποὺ ἀπομακρύνουν τὰ παιδιά ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, πῶς ἔχουν ἀγριέψει! Ἐνῶ στὴν Ἐκκλησία τὸ παιδάκι θὰ ἠρεμήση, θὰ γίνη καλό παιδί, γιατί δέχεται τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, ἁγιάζεται. Δὲν τὰ ἀφήνουν νὰ πηγαίνουν στὴν Ἐκκλησία, γιὰ νὰ μην ἐπηρεασθοῦν ἀπὸ τὰ πνευματικά! Ἀπὸ τὶς ἄλλες ἀνοησίες ὄχι μόνον δὲν τὰ ἀπομακρύνουν, ἀλλὰ τούς τὶς διδάσκουν κιόλας!…Ἀλλά σκοπός τούς τώρα εἶναι νὰ ἀπομακρύνουν τὰ παιδιά ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.Τὰ δηλητηριάζουν, τὰ μολύνουν μὲ διάφορες θεωρίες, κλονίζουν τὴν πίστη τους. Τὰ ἐμποδίζουν ἀπὸ τὸ καλό, γιὰ νὰ τὰ ἀχρηστέψουν. Τὰ καταστρέφουν ἀπὸ μικρά».

Π. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΤΑΤΣΗΣ: ΤΟ ΡΑΣΟΦΟΡΕΙΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ;

 Τὸ ρασοφορεῖν εἶναι ἐπάγγελμα;

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

 

Ἡ ἀπάντηση στὸ ἐρώτημα τοῦ τίτλου ποικίλλει, ἀνάλογα μὲ τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἀπαντάει. Οἱ περισσότεροι λένε ὅτι εἶναι ἐπάγγελμα, ἀφοῦ οἱ κληρικοὶ εἶναι μισθωτοί τοῦ δημοσίου, ἀγνοοῦν ὅμως τί ἐννοοῦμε ὅταν λέμε ἐπάγγελμα καὶ τί ὅταν λέμε διακονία καὶ λειτούργημα. Ὑπάρχει οὐσιώδης διαφορά. Καὶ ὁ λειτουργὸς πληρώνεται, ἀλλὰ δὲν εἶναι ἐπαγγελματίας. Ἐργάζεται ἀδιάκοπα. Δὲν στοχεύει στὴν αὔξηση τῶν ἐσόδων του. Εἶναι ἐθελοντής. Τὸ ρασοφορεῖν εἶναι πολὺ πέρα καὶ πάνω ἀπὸ τὸ ἐπάγγελμα. Ἂς δοῦμε τὴ μεγάλη διαφορά.
Τὸ ἐπάγγελμα ἔχει συγκεκριμένες ὧρες καθημερινῆς ἐργασίας καὶ ὑποχρεώσεις ποὺ ἰσχύουν κατὰ τὸ χρόνο ποὺ ἀσκεῖται. Τὰ δύο τρίτα τοῦ εἰκοσιτετραώρου ὁ κάθε ἐπαγγελματίας εἶναι ἐλεύθερος γιὰ ὁποιαδήποτε ἄλλη ἐπιλογή, χωρὶς καμιὰ δέσμευση. Ὑπάρχουν ἐπίσης ἐπαγγέλματα ποὺ ἀπαιτοῦν εἰδικὴ στολὴ ἀπὸ τοὺς ἐργαζομένους. Εἶναι οἱ ἀξιωματικοί, οἱ ἀστυνομικοί, οἱ πυροσβέστες, οἱ ὑγειονομικοί, οἱ ἀνώτεροι δικαστικοὶ κλπ. Ἡ στολὴ δίνει λάμψη καὶ ὑπενθυμίζει τὰ καθήκοντα αὐτῶν ποὺ τὴ φοροῦν καὶ τὶς ὑποχρεώσεις τῶν ὑφισταμένων τους. Χωρὶς τὴ στολὴ δὲν ἰσχύει τίποτα. Παύουν τὰ καθήκοντα καὶ οἱ ἐργαζόμενοι ξανοίγονται σὲ χώρους τῆς ἐπιλογῆς τους. Φεύγοντας ἀπὸ τὸ χῶρο ἐργασίας, ἀδιαφοροῦν γιὰ καθετὶ ποὺ ἔχει σχέση μὲ τὸ ἐπάγγελμα. Καὶ βέβαια, ὅταν συνταξιοδοτηθοῦν, παύει κάθε ἐπαγγελματικὴ ὑποχρέωση.
Ἀντίθετα, ὁ ἱερέας εἶναι ἰσόβιος ρασοφόρος. Ὅσο ζεῖ, φορεῖ τὸ ράσο. Καὶ ὅταν ἀπὸ ἀνώτερη βία δὲν τὸ φορεῖ, ἔχει τὴν αἴσθηση ὅτι εἶναι γυμνὸς καὶ ντρέπεται. Δὲν θέλει νὰ τὸν βλέπουν οἱ ἄνθρωποι μὲ πολιτικὰ ἐνδύματα. Ἡ αἴσθηση αὐτὴ τὸν ἀκολουθεῖ μέχρι τὴν τελευταία του πνοή. Ἡ συνταξιοδότησή του δὲν ἀλλάζει τίποτα. Καὶ ὅταν ὑπάρχουν δυνάμεις, σωματικὲς καὶ πνευματικές, συνεχίζει τὰ ἱερατικά του καθήκοντα ὡς φυσικὴ συνέχεια.
Ὁ ἱερέας δὲν ἔχει ὧρες ἐργασίας. Εἶναι πάντα σὲ ἐπιφυλακὴ καὶ ἡ προθυμία του γιὰ προσφορὰ παραμένει πάντα ἀμείωτη. Ὅπου νὰ πάει εἶναι διακριτός. Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι τὸν προσέχουν μὲ αὐξημένη περιέργεια. Μοιάζει μὲ πόλη ποὺ εἶναι χτισμένη στὸ βουνό. Ἡ παρουσία του στὴν ἀγορὰ ἐντυπωσιάζει καὶ γίνεται ἀντικείμενο σχολιασμοῦ. Ἄλλοι τὸν ἐπαινοῦν καὶ ἄλλοι τὸν κατηγοροῦν.
Ὁ συνειδητὸς καὶ ἄξιος ἱερέας εἶναι ἄγρυπνος φύλακας τῆς πίστεως, ἀκούραστος διακονητὴς καὶ ζηλωτὴς καὶ δὲν λέει ποτέ ὄχι στὰ αἰτήματα τῶν ἐνοριτῶν του, ἀλλὰ καὶ τῆς εὐρύτερης περιοχῆς, ὅταν ἐργάζεται σὲ πόλη. Τὸ ἔργο του ὅμως μερικὲς φορὲς ἐπισκιάζεται ἀπὸ τὰ «κατορθώματα» ἀναξίων ἱερέων, ποὺ δύσκολα ἀντιμετωπίζονται. Ὁ Φώτης Κόντογλου, ἀναφερόμενος στοὺς ἀνάξιους κληρικούς, τονίζει: «Πάντα, σὲ κάθε ἐποχή, ὑπῆρχαν οἱ ἀνάξιοι κληρικοί, κοντὰ στοὺς ἁγίους ρασοφόρους. Ἀλλὰ σήμερα τὸ πρᾶγμα ἐχειροτέρεψε κατὰ πολύ. Μιὰ ἀπὸ τὶς πολλὲς αἰτίες αὐτῆς τῆς θλιβερῆς καταστάσεως εἶναι τὸ ὅτι γίνονται συχνὰ κληρικοὶ κάποιοι ἄνθρωποι ποὺ δὲν ἔχουν κλίση στὴ θρησκεία καὶ ποὺ γι’ αὐτοὺς τὸ ρασοφορεῖν εἶναι ἕνα ἐπάγγελμα. Ὁ ἱερεὺς ὄχι μοναχὰ πρέπει νὰ ἔχει κλίση στὴ θρησκεία, ἀλλὰ νὰ φλέγεται ἀπὸ πίστη καὶ ἀγάπη πρὸς τὰ θεῖα, νὰ εἶναι «τῷ πνεύματι ζέων», ὅπως λέει ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς. Καὶ νὰ τελεῖ τὴ θείαν μυσταγωγία μὲ τέτοια κατάνυξη, ποὺ πολλὲς φορὲς νὰ δακρύζει μπροστὰ στὴν Ἁγία Τράπεζα, ἱερουργώντας μὲ φόβο καὶ μὲ τρόμο. Ἐνῷ πολλοὶ ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς ρασοφόρους, ἀντὶ ἡ εὐσέβειά τους καὶ ἡ κατάνυξή τους νὰ συνεπάρει τοὺς ἐκκλησιαζόμενους, τοὺς παγώνει ἡ ἀτονία, ἡ ἀδιαφορία καὶ ἡ ψυχρότητα, μὲ τὴν ὁποία ἐκτελοῦν τὶς ἱεροτελεστίες».
Ρασοφόροι ὅμως δὲν εἶναι μόνο οἱ κληρικοί. Εἶναι καὶ οἱ ἀξιοθαύμαστοι μοναχοὶ καὶ μοναχές, ποὺ εἶναι ἀφοσιωμένοι στὸ Θεό, τηροῦν τὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καὶ πάντα ἀποφεύγουν τὸν οὐ κατ’ ἐπίγνωσιν ζῆλο, ἀλλὰ καὶ τὶς τυφλὲς ὑπερβολές, οἱ ὁποῖες ἀποδεικνύουν τὴν ἀπουσία τῆς ταπείνωσης καὶ τῆς γενικῆς ἀγάπης πρὸς τοὺς ἀδελφούς. Οἱ μοναχοὶ δὲν ξεχνοῦν τὴν ἀποστολή τους καὶ δὲν γίνονται ἀνεύθυνοι διδάσκαλοι καὶ φαντασιόπληκτοι «προφῆτες». Μελετοῦν τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, τηροῦν τὶς τρεῖς βασικὲς ἀρετές, παρθενία, ἀκτημοσύνη καὶ ὑπακοὴ καὶ δὲν ἀσχολοῦνται μὲ κοσμικὲς ὑποθέσεις.
Τὸ ρασοφορεῖν λοιπὸν δὲν εἶναι ἐπάγγελμα. Εἶναι σύμβολο ἀφοσίωσης στὸ Θεὸ καὶ ταπεινὴ διακονία πρὸς τὸν πλησίον.
 
Ορθόδοξος Τύπος

ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ: ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ, ΤΗΝ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ, ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ!

Όσιος Ιάκωβος Τσαλίκης: Στην Εκκλησία βρίσκουμε την υγεία, την παρηγοριά, την ελπίδα και τη σωτηρία της ψυχής μας.

Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΤΟΥ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Στην Εκκλησία βρήκα τη δύναμη που κρύβει η μετάνοια του αμαρτωλού και το έλεος του Θεού.

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ: ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ!

Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς: Οι αιρετικοί είναι εκτός Εκκλησίας.
 
Και γαρ οι της Χριστού Εκκλησίας της αληθείας εισί·
και οι μη της αληθείας όντες ουδέ της του Χριστού Εκκλησίας εισί.

ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ: Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΗ ΑΓΙΩΝ, ΑΛΛΑ ΠΛΗΘΟΣ ΜΕΤΑΝΟΗΜΕΝΩΝ ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ!

Άγιος Εφραίμ ο Σύρος: Η Εκκλησία δεν είναι συνάθροιση Αγίων, αλλά πλήθος μετανοημένων αμαρτωλών.

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: ΤΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΦΡΟΝΗΘΗ!

Μέγας Βασίλειος: Τὰ δόγματα τῶν Πατέρων ἔχουν καταφρονηθῆ, οἱ ἀποστολικὲς παραδόσεις ἔχουν ἐξουθενωθῆ· στὶς ἐκκλησίες κυκλοφοροῦν ἐφευρέσεις νεωτεριστῶν ἀνθρώπων. Δὲν θεολογοῦν οἱ ἄνθρωποι, ἀσχολοῦνται μὲ τὴν τεχνολογία τοῦ λόγου· ἡ σοφία τοῦ κόσμου ἔχει πάρει τὰ πρωτεῖα μὲ τὸ νὰ ἀπωθήσει τὸ καύχημα τοῦ Σταυροῦ. Ποιμένες διώκονται καὶ στὴ θέση τους μπαίνουν ἄγριοι λύκοι, ποὺ κατασπαράσσουν τὸ ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ. Οἱ ναοὶ ἀδειάζουν ἀπὸ τὸ ἐκκλησίασμα καὶ οἱ ἐρημιὲς εἶναι γεμᾶτες ἀπὸ τοὺς ἀδυρόμενους. Οἱ γεροντότεροι ὀδύρονται συγκρίνοντας τὰ παλαιὰ μὲ τὰ νεώτερα, οἱ νέοι εἶναι ἀξιολύπητοι, γιατὶ δὲν γνωρίζουν ποιὰ ἀγαθὰ ἔχουν στερηθῆ. 

ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ: ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΠΑΡΑΤΕΤΑΓΜΕΝΑ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΣΕΙΡΕΣ ΤΑ ΔΑΙΜΟΝΙΑ!

Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός: Γύρω από την εκκλησία στέκονται παρατεταγμένα σε τρεις σειρές τα δαιμόνια, γιατί δεν θέλουν να μπαίνει μέσα ο άνθρωπος. Έτσι, όταν βγαίνω από το ναό και απομακρύνομαι λίγο, τα βλέπω και τα φτύνω. Ενώ όποτε περνάω από την ταβέρνα βλέπω τους αγίους Αγγέλους να κλαίνε που μεθοκοπούν εκεί οι άνθρωποι, κι αρχίζω μαζί τους να προσεύχομαι ν’ αφήσουν την οινοποσία και να πάνε στο ναό.

Ο ναός συμβολίζει τον Ουρανό. Να περάσω από μπροστά του και να μην μπω μέσα; Αν περάσεις μπροστά από την εκκλησία και κάνεις απλώς το σταυρό σου, σημαίνει ότι χαιρετάς τον Θεό και τον προσπερνάς.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ: ΤΙ ΕΝΝΟΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ ΟΤΑΝ ΛΕΕΙ, ΟΤΙ ΟΙ ΠΑΠΑΔΕΣ ΘΑ ΖΟΥΝ ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΛΑΪΚΟΥΣ;

Τί ἐννοεῖ ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς ὅταν λέει, 
ὅτι οἱ παπᾶδες θὰ ζοῦν σὰν τοὺς λαϊκούς;
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου.

Τί ἐννοεῖ ὅταν λέει, ὅτι οἱ παπᾶδες θὰ ζοῦν σὰν τοὺς λαϊκούς; Δηλαδή· πάει στὸ καφενεῖο ὁ λαϊκός, θὰ πάῃ καὶ ὁ κληρικός. Πάει στὸν κινηματογράφο ὁ λαϊκός, θὰ πάῃ καὶ ὁ κληρικός. Κουρεύει τὰ μαλλιά του ὁ λαϊκός, θὰ τὰ κουρέψῃ καὶ ὁ κληρικός. Παίζει φουτ – μπὼλ ὁ λαϊκός, θὰ παίξῃ καὶ αὐτός. Παίζει χαρτιὰ ὁ λαϊκός, θὰ παίξῃ καὶ αὐτός. Καὶ στὸ χορὸ ἀκόμα πᾶνε. Βγάζουν τὸ ῥάσο καὶ τὸ καλυμμαύχι τους καὶ χορεύουν. Αὐτοὶ εἶνε οἱ μοντέρνοι παπᾶδες, ποὺ θέλουν νὰ πνεύσῃ ἕνα νέο ῥεῦμα στὴν Ἐκκλησία. Ἀλλ᾿ ὁ ὀρθόδοξος κόσμος τοὺς ἔχει σιχαθῆ.

Τὰ εἶπε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς, καὶ τώρα γίνονται. Μείναμε δυστυχῶς λίγοι νὰ διαμαρτυρώμεθα. Δὲν ξέρω τί θὰ γίνῃ ἂν αὔριο ἔρθῃ ἄλλη κατάστασι· ἐμεῖς, ὅσο μποροῦμε, θὰ κρατήσουμε τὴν τιμὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ ἀδιαφοροῦμε τί λένε καὶ κάνουν οἱ νεωτερισταί.

Ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς λέει· Ὅταν οἱ παπᾶδες θὰ ζοῦν σὰν τοὺς λαϊκούς, τότε οἱ λαϊκοὶ θὰ γίνουν σὰν τὰ κτήνη, καὶ τότε θὰ ἔρθῃ τὸ τέλος τοῦ κόσμου. Καὶ τώρα ἀκοῦς πλέον τοὺς λαϊκοὺς νὰ λένε· Ἔ, κι ὁ παπᾶς τὸ κάνει αὐτό… Ὁ παπᾶς πάει στὸ θέατρο, ὁ παπᾶς πάει στὸν κινηματογράφο, ὁ παπᾶς πάει στὸ γήπεδο, ὁ παπᾶς πάει ἐδῶ, ὁ παπᾶς πάει ἐκεῖ. Ἡ παπαδιά του φοράει μίνι, τὰ κορίτσια του γυρίζουν δεξιὰ κι ἀριστερά, τὰ ἀγόρια του ἔχουν γίνει τεντυμπόηδες. Τί διαφέρει, σοῦ λέει, ὁ παπᾶς ἀπὸ τὸ λαϊκό; Ἐπάγγελμα καὶ μαγαζὶ εἶνε ἡ ἐκκλησία… Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ λαὸς ἔχει ἀποκτηνωθῆ.

Λέγοντας βέβαια αὐτὰ γιὰ τὸν κλῆρο δὲν παίρνουμε σβάρνα ὅλους τοὺς κληρικούς. Ξέρουμε πολὺ καλά, ὅτι ὑπάρχουν καὶ κληρικοὶ ποὺ εἶνε καλοὶ γεωργοὶ καὶ τηροῦν τὴν ἀξιοπρέπειά τους. Μπορεῖ οἱ περισσότεροι νὰ ἔχουν ξεφύγει, ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ ἕνα μικρὸ ποσοστὸ εὐλαβῶν ἱερέων.

Σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας ὁ παπᾶς πρέπει νὰ εἶνε σὰν ἄγγελος μέσα στὸν κόσμο αὐτόν. 

ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ: ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΞΙΟΥΣ Ή ΜΗ ΙΕΡΕΙΣ!

Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός: Για τους άξιους ή μη ιερείς

Μερικοί ιερείς ήταν απότομοι και με τον τρόπο τους απομάκρυναν κάποιους από τους ναούς. Όταν όμως γνώριζαν τον άγιο Γέροντα, ξαναέβρισκαν την οδό της αληθείας. Ο Γέροντας μας έλεγε:

– Από την εποχή των Αποστόλων, ο Ορθόδοξος ιερέας, με τη χειροτονία του,έχει πάρει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, την οποία οι αιρετικοί δεν έχουν.
Αν ο ιερέας είναι αμαρτωλός, όταν τελεί τις ιερές ακολουθίες είναι δεμένος με σκοινί, και την τέλεση του Μυστηρίου αναλαμβάνουν οι άγιοι Άγγελοι. Ο αμαρτωλός ιερέας μοιάζει με κάποιον που βγάζει από το πηγάδι το αθάνατο νερό με χρυσό κουβά. Το νερό δεν παθαίνει τίποτα από τις αμαρτίες του. Γι’ αυτό και ο σοφός άνθρωπος θα χρησιμοποιήσει τη χάρη εκείνη που κατέρχεται μέσα του από τη Θεία Λειτουργία.
Όμως, αν ο ιερέας κηρύττει λανθασμένα σε δογματικά θέματα, τότε απομακρυνθείτε απ’ αυτόν. Είναι εχθρός και προδότης. Μέχρι να τον αποσχηματίσουν, με απόφαση της Ιεράς Συνόδου, δεν θα λείψει η Θεία Χάρις απ’ όσους τον πλησιάζουν για πρώτη φορά και δεν τον γνωρίζουν. Οι άγιοι πατέρες διδάσκουν:
Ένας ιερέας με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος έχει τόση δύναμη όση δεν έχουν όλοι οι λαϊκοί μαζί!

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΕΣΑΙ;

Γιατί δέν ἐκκλησιάζεσαι;

Παρ’ ὅλα αὐτά, λίγοι εἶναι ἐκεῖνοι πού ἔρχονται στήν ἐκκλησία. Tί θλιβερό! Στούς χορούς καί στίς διασκεδάσεις τρέχουμε πρόθυμα. Tίς ἀνοησίες τῶν τραγουδιστῶν τίς ἀκοῦμε μέ εὐχαρίστηση. Tίς αἰσχρολογίες τῶν ἠθοποιῶν τίς ἀπολαμβάνουμε γιά ὧρες, δίχως νά βαριόμαστε. Καί μόνο ὅταν μιλάει ὁ Θεός, χασμουριόμαστε, ξυνόμαστε καί ζαλιζόμαστε. Mά καί στά ἱπποδρόμια, μολονότι δέν ὑπάρχει στέγη γιά νά προστατεύει τούς θεατές ἀπό τή βροχή, τρέχουν οἱ περισσότεροι σάν μανιακοί, ἀκόμα κι ὅταν βρέχει ραγδαῖα, ἀκόμα κι ὅταν ὁ ἄνεμος σηκώνει τά πάντα. Δέν λογαριάζουν οὔτε τήν κακοκαιρία οὔτε τό κρύο οὔτε τήν ἀπόσταση. Tίποτα δέν τούς κρατάει στά σπίτια τους. Ὅταν, ὅμως, πρόκειται νά πᾶνε στήν ἐκκλησία, τότε καί τό ψιλόβροχο τούς γίνεται ἐμπόδιο. Κι ἄν τούς ρωτήσεις, ποιός εἶναι ὁ Ἀμώς ἤ ὁ Ὀβδιού, πόσοι εἶναι οἱ προφῆτες ἤ οἱ ἀπόστολοι, δέν μποροῦν ν’ ἀνοίξουν τό στόμα τους. Γιά τ’ ἄλογα, ὅμως, τούς τραγουδιστές καί τούς ἠθοποιούς μποροῦν νά σέ πληροφορήσουν μέ κάθε λεπτομέρεια. Eἶναι κατάσταση αὐτή;

Γιορτάζουμε μνῆμες ἁγίων, καί σχεδόν κανένας δέν παρουσιάζεται στό ναό. Φαίνεται πώς ἡ ἀπόσταση παρασύρει τούς χριστιανούς στήν ἀμέλεια· ἤ μᾶλλον ὄχι ἡ ἀπόσταση, ἀλλά ἡ ἀμέλεια μόνο τούς ἐμποδίζει. Γιατί, ὅπως τίποτα δέν μπορεῖ νά ἐμποδίσει αὐτόν πού ἔχει ἀγαθή προαίρεση καί ζῆλο νά κάνει κάτι, ἔτσι καί τόν ἀμελή, τόν ράθυμο καί ἀναβλητικό ὅλα μποροῦν νά τόν ἐμποδίσουν.

Oἱ μάρτυρες ἔχυσαν τό αἷμα τους γιά τήν Ἀλήθεια, κι ἐσύ λογαριάζεις μιά τόσο μικρή ἀπόσταση; Ἐκεῖνοι θυσίασαν τή ζωή τους γιά τό Xριστό, κι ἐσύ δέν θέλεις οὔτε λίγο νά κοπιάσεις; Ὁ Κύριος πέθανε γιά χάρη σου, κι ἐσύ Tόν περιφρονεῖς; Γιορτάζουμε μνῆμες ἁγίων, κι ἐσύ βαριέσαι νά ἔρθεις στό ναό, προτιμώντας νά κάθεσαι στό σπίτι σου; Καί ὅμως, πρέπει νά ἔρθεις, γιά νά δεῖς τό διάβολο νά νικιέται, τόν ἅγιο νά νικάει, τό Θεό νά δοξάζεται καί τήν Ἐκκλησία νά θριαμβεύει.

“Mά εἶμαι ἁμαρτωλός”, λές, “καί δέν τολμῶ ν’ ἀντικρύσω τόν ἅγιο”. Ἀκριβῶς ἐπειδή εἶσαι ἁμαρτωλός, ἔλα ἐδῶ, γιά νά γίνεις δίκαιος. Ἤ μήπως δέν γνωρίζεις, ὅτι καί αὐτοί πού στέκονται μπροστά στό ἱερό θυσιαστήριο, ἔχουν διαπράξει ἁμαρτίες; Γι’ αὐτό οἰκονόμησε ὁ Θεός νά ὑποφέρουν καί οἱ ἱερεῖς ἀπό κάποια πάθη, ὥστε νά κατανοοῦν τήν ἀνθρώπινη ἀδυναμία καί νά συγχωροῦν τούς ἄλλους.

“Ἀφοῦ, ὅμως, δέν τήρησα ὅσα ἄκουσα στήν ἐκκλησία”, θά μοῦ πεῖ κάποιος, “πῶς μπορῶ νά ἔρθω πάλι;”. Ἔλα νά ξανακούσεις τόν θεῖο λόγο. Καί προσπάθησε τώρα νά τόν ἐφαρμόσεις. Ἄν βάλεις φάρμακο πάνω στό τραῦμα σου καί δέν τό ἐπουλώσει τήν ἴδια μέρα, δέν θά ξαναβάλεις καί τήν ἑπόμενη; Ἄν ὁ ξυλοκόπος, πού θέλει νά κόψει μιά βελανιδιά, δέν κατορθώσει νά τή ρίξει μέ τήν πρώτη τσεκουριά, δέν τή χτυπάει καί δεύτερη καί πέμπτη καί δέκατη φορά; Κάνε κι ἐσύ τό ἴδιο.

Ἀλλά, θά μοῦ πεῖς, σ’ ἐμποδίζουν νά ἐκκλησιαστεῖς ἡ φτώχεια καί ἡ ἀνάγκη νά ἐργαστεῖς. Ὅμως δέν εἶναι εὔλογη καί τούτη ἡ πρόφαση. Ἑφτά μέρες ἔχει ἡ ἑβδομάδα. Aὐτές τίς ἑφτά μέρες τίς μοιράστηκε ὁ Θεός μαζί μας. Καί σ’ ἐμᾶς ἔδωσε ἕξι, ἐνῶ γιά τόν ἑαυτό Tου ἄφησε μία. Aὐτή τή μοναδική μέρα, λοιπόν, δέν δέχεσαι νά σταματήσεις τίς ἐργασίες;

Καί γιατί λέω γιά ὁλόκληρη μέρα; Ἐκεῖνο πού ἔκανε στήν περίπτωση τῆς ἐλεημοσύνης ἡ χήρα τοῦ Eὐαγγελίου, τό ἴδιο κάνε κι ἐσύ στή διάρκεια αὐτῆς τῆς μιᾶς μέρας. Ἔδωσε ἐκείνη δυό λεπτά καί πῆρε πολλή χάρη ἀπό τό Θεό. Δάνεισε κι ἐσύ δυό ὧρες στό Θεό, πηγαίνοντας στήν ἐκκλησία, καί θά φέρεις στό σπίτι σου κέρδη ἀμέτρητων ἡμερῶν. Ἄν ὅμως δέν δέχεσαι νά κάνεις κάτι τέτοιο, σκέψου μήπως μ’ αὐτή σου τή στάση χάσεις τούς κόπους πολλῶν ἐτῶν. Γιατί ὁ Θεός, ὅταν περιφρονεῖται, γνωρίζει νά σκορπίζει τά χρήματα πού συγκεντρώνεις μέ τήν ἐργασία τῆς Κυριακῆς.

Mά κι ἄν ἀκόμα ἔβρισκες ὁλόκληρο θησαυροφυλάκιο γεμάτο ἀπό χρυσάφι καί ἐξ αἰτίας του ἀπουσίαζες ἀπό τό ναό, θά ἦταν πολύ μεγαλύτερη ἡ ζημιά σου· καί τόσο μεγαλύτερη, ὅσο ἀνώτερα εἶναι τά πνευματικά ἀπό τά ὑλικά. Γιατί τά ὑλικά πράγματα, κι ἄν ἀκόμα εἶναι πολλά καί τρέχουν ἄφθονα ἀπό παντοῦ, δέν τά παίρνουμε στήν ἄλλη ζωή, δέν μεταφέρονται μαζί μας στόν οὐρανό, δέν παρουσιάζονται στό φοβερό ἐκεῖνο βῆμα τοῦ Κυρίου. Ἀλλά πολλές φορές, καί πρίν ἀκόμα πεθάνουμε, μᾶς ἐγκαταλείπουν. Ἀντίθετα, ὁ πνευματικός θησαυρός πού ἀποκτοῦμε στήν ἐκκλησία, εἶναι κτῆμα ἀναφαίρετο καί μᾶς ἀκολουθεῖ παντοῦ.

“Nαί, ἀλλά μπορῶ”, λέει κάποιος ἄλλος, “νά προσευχηθῶ καί στό σπίτι μου”. Ἀπατᾶς τόν ἑαυτό σου, ἄνθρωπε. Bεβαίως, εἶναι δυνατόν νά προσευχηθεῖς καί στό σπίτι σου· εἶναι ἀδύνατον ὅμως νά προσευχηθεῖς ἔτσι, ὅπως προσεύχεσαι στήν ἐκκλησία, ὅπου ὑπάρχει τό πλῆθος τῶν πατέρων καί ὅπου ὁμόφωνη κραυγή ἱκεσίας ἀναπέμπεται στό Θεό. Δέν σέ ἀκούει τόσο πολύ ὁ Κύριος ὅταν Tόν παρακαλεῖς μόνος σου, ὅσο ὅταν Tόν παρακαλεῖς ἑνωμένος μέ τούς ἀδελφούς σου. Γιατί στήν ἐκκλησία ὑπάρχουν περισσότερες πνευματικές προϋποθέσεις ἀπ' ὅσες στό σπίτι. Ὑπάρχουν ἡ ὁμόνοια, ἡ συμφωνία τῶν πιστῶν, ὁ σύνδεσμος τῆς ἀγάπης, οἱ εὐχές τῶν ἱερέων. Γι’ αὐτό, ἄλλωστε, οἱ ἱερεῖς προΐστανται τῶν ἀκολουθιῶν· γιά νά ἐνισχύονται μέ τίς δυνατότερες εὐχές τους οἱ ἀσθενέστερες εὐχές τοῦ λαοῦ, κι ἔτσι ὅλες μαζί ν’ ἀνεβαίνουν στόν οὐρανό.

Ὅταν προσευχόμαστε ὁ καθένας χωριστά, εἴμαστε ἀνίσχυροι· ὅταν ὅμως συγκεντρωνόμαστε ὅλοι μαζί, τότε γινόμαστε πιό δυνατοί καί ἑλκύουμε σέ μεγαλύτερο βαθμό τήν εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ. Κάποτε ὁ ἀπόστολος Πέτρος βρισκόταν ἁλυσοδεμένος στή φυλακή. Ἔγινε ὅμως θερμή προσευχή ἀπό τούς συναγμένους πιστούς, κι ἀμέσως ἐλευθερώθηκε. Tί θά μποροῦσε, ἑπομένως, νά εἶναι πιό δυνατό ἀπό τήν κοινή προσευχή, πού ὠφέλησε κι αὐτούς ἀκόμα τούς στύλους τῆς Ἐκκλησίας;

ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ: Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ!

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς: Η εκκλησία είναι ασφάλεια της ψυχής. Μοιάζει με την Κιβωτό του Νώε. Όσοι μπήκαν στην Κιβωτό σώθηκαν από τον κατακλυσμό, όσοι έμειναν έξω πνίγηκαν. Έτσι και η εκκλησία. Όσοι καταφεύγουν σ’ αυτήν σώζονται από τον κατακλυσμό της αμαρτίας. Όσοι μένουν απ’ έξω καταποντίζονται μέσα στο πέλαγος της πλάνης και της διαφθοράς.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΤΣΧΕΡΕ & ΤΣΙΑΤΟΥΡΑ ΔΑΝΙΗΛ: ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

«Ένα έθνος που είναι πιστό στον Θεό και την πατρίδα του ως εκ θαύματος θα ευλογηθεί από τον Θεό» δήλωσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σατσχέρε και Τσιατούρα κ. Δανιήλ κατά τη Θεία Λειτουργία της Κυριακής στον Ιερό Καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδος. «Ένα θαύμα ζήσαμε στη Γεωργία, όπου δεν υπήρχε έξαρση της πανδημίας του κορωνοϊού παρά το γεγονός ότι οι Εκκλησίες δεν έκλεισαν ποτέ, όπως σε τόσες άλλες χώρες» τόνισε με έμφαση ο Σεβασμιώτατος. 

«Κάποιος ίσως αναρωτηθεί πως επέζησε το έθνος μας, επέζησε για δύο λόγους: Ήταν αφιερωμένο στην πατρίδα και τον Θεό. Όποιος αφιερώνεται στον Θεό και στην πατρίδα του δεν εγκαταλείπεται από τον Θεό αλλά συχνά σώζεται από το Μέγα Έλεός Του» σημείωσε ο Μητροπολίτης Σατσχέρε και Τσιατούρα κ. Δανιήλ.

«Αυτού του ελέους γίναμε μάρτυρες σήμερα, στον τρόπο που η χώρα παρά τα τόσα προβλήματα, προστατεύτηκε πολύ περισσότερο από τα μεγάλα κράτη, και αυτό έγινε επειδή ο λαός δεν έκανε έξοδα και εκπτώσεις και οι άνθρωποι που παλεύουν για την χώρα, την αγάπη και την ηθική θα βιώσουν το Θαύμα του Θεού. Αυτό το Θαύμα είδαμε στην Γεωργία» είπε ο Σεβασμιώτατος.

Και κατέληξε: » Ο Θεός θα κάνει θαύμα για το έθνος που είναι πιστό στο Θεό και την πατρίδα του, η Γεωργία έχει τέτοιους αφοσιωμένους πατριώτες και για αυτό επιβίωσε, Η ζωή χωρίς τον Χριστό είναι θάνατος και ο θάνατος με τον Χριστό είναι ζωή. Αυτή η πίστη μας έσωσε από την επιδημία. Τον Μάρτιο ο Πατριάρχης Γεωργίας τόνισε ότι το κλείσιμο των Εκκλησιών είναι αδικαιολόγητη επίθεση κατά του Θεού».

orthodoxianewsagency, http://aktines.blogspot.com