Ο ΠΛΟΥΡΑΛΙΣΜΟΣ, Η ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ*

Ο πλουραλισμός, η πολυπολιτισμικότητα και τα Θρησκευτικά*

 Του Παναγιώτη Τσαγκάρη

Γενικού Γραμματέα της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων

Με την ιστορικό και συγγραφέα Σώτη Τριανταφύλλου δεν μπορεί κάποιος εύκολα να συμφωνήσει, ιδιαίτερα μάλιστα, με πολλές από τις αφετηριακές αξιακές της θέσεις αλλά και τις συμπερασματικές της κρίσεις. Όμως, μερικές από τις επισημάνσεις της στο βιβλίο της «Πλουραλισμός, Πολυπολιτισμικότητα, Ενσωμάτωση, Αφομοίωση» 1 αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής και έρευνας. Για παράδειγμα, είναι αξιοπρόσεκτες οι παρακάτω παρατηρήσεις της, οι οποίες κονιορτοποιούν το μύθο της πολυπολιτισμικότητας, ως ένα δήθεν ανθρωπιστικό ιδεώδες κι ως ένα ιδεατό κοινωνικό, πολιτισμικό και πολιτικό κατασκεύασμα.

Στο προαναφερόμενο βιβλίο της, η Σώτη Τριανταφύλλου τονίζει ότι «η διανοητική καταγωγή της πολυπολιτισμικότητας είναι μαρξιστική» 2. Ο μαρξιστικός τρόπος σκέψης, σύμφωνα με τη συγγραφέα, απέρριψε ως μισαλλόδοξο και διχαστικό τον πλουραλισμό (δηλαδή, την πλήρη αφομοίωση των ξένων στον κοινωνικό κορμό στο πλαίσιο της ανώτερης, έναντι των άλλων πολιτικών συστημάτων, φιλελεύθερης δημοκρατίας) 3 και οδήγησε σ΄ ένα πολυπολιτισμικό πλαίσιο (στην αντίληψη δηλαδή, ότι όλοι οι πολιτισμοί είναι ίσοι και όλοι καλοί, γι΄ αυτό και απαιτείται η τριτοκοσμοποίηση της Δύσης, στο πλαίσιο του «σεβασμού» των μεταναστών) 4, που δεν προσφέρει καμία λύση στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι σημερινές δυτικές κοινωνίες 5.

Αντιθέτως, το πολυπολιτισμικό αυτό πλαίσιο, είναι μια από τις κυριότερες αιτίες των δεινών των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών, επειδή, ακριβώς, αποτελεί μια πρακτική κατακερματισμού και εξασθένισης των δημοκρατικών θεσμών. Η πολυπολιτισμικότητα, θα τονίσει η συγγραφέας, «δεν είναι η συνέχιση και η υπέρβαση του πλουραλισμού. Αντιθέτως, είναι η άρνησή του, που μας οδηγεί σε κακοήθη κοινωνία» 6.

«Η πολυπολιτισμικότητα, λοιπόν, είναι μια αυταρχική, αντι-ανθρωπιστική προοπτική» 7, διότι, μέσω της δημιουργίας «αστυνομίας της σκέψης» 8,  που προωθούν οι οπαδοί της, επιδιώκει τη «βίαιη επιβολή ενός μοντέλου που καταργεί την έρευνα και περιορίζει την ελευθερία της έκφρασης με σκοπό την πολιτική ορθότητα» 9.

«Η πολυπολιτισμικότητα, για τους οπαδούς της, είναι δόγμα που αφορά την καθαρότητα της καρδιάς και που, επομένως, θεωρεί ανηθικότητα οποιαδήποτε στάση δεν ευθυγραμμίζεται με αυτή» 10. Η χειρότερη πλευρά αυτής, είναι οι κατηγορίες περί «ρατσισμού», που εκτοξεύει εναντίον όσων υπερασπίζονται διαφορετικές αξίες 11.  Όμως, «η δημοκρατία προϋποθέτει την αναγνώριση και τον σεβασμό ορίων και συνόρων, δηλαδή την αναγνώριση και τον σεβασμό του γεγονότος ότι ο Άλλος δεν είναι “εμείς” 12.

Τελικά, στα χέρια των οπαδών της πολυπολιτισμικότητας, «η απαίτηση της αναγνώρισης του Άλλου, ανεξαρτήτως του ποιος είναι και τι πράττει, έχει γίνει ένα δυναμικό μέσο για την εφαρμογή αυταρχικών πολιτικών» 13. «Η πολιτική αυτή φαίνεται έξυπνη, αλλά δεν είναι» 14,  καταλήγει η  Σώτη Τριανταφύλλου.

Δυστυχώς όμως, για τους μαθητές των ελληνικών σχολείων, τους Θεολόγους καθηγητές αλλά και για το μάθημα των Θρησκευτικών, αυτήν την πολιτική φαίνεται να ακολουθούν οι συγγραφείς των νέων Προγραμμάτων Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών 15 αλλά και η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας της παρούσης Κυβέρνησης. Αυτή η πολιτική είναι η ρίζα του κακού και για τα υπόλοιπα «καινά δαιμόνια» που εισάγονται από την Κυβέρνηση στα σχολεία(βλ σεμινάρια ενημέρωσης των μαθητών για τις Έμφυλες Ταυτότητες, κ.λπ).

Όπως επισημαίνει ο κ. Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, σε άρθρο-παρέμβασή του, «είναι σαφές πως το νέο Πρόγραμμα Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών, ξεφεύγει εντελώς από την ορθόδοξη παράδοση, διαπνέεται από μία διεθνιστική ιδεολογία και από μία, όπως οι ίδιοι οι Συντάκτες των παραπάνω Προγραμμάτων ονόμασαν, θεολογία της πολυπολιτισμικότητας» 16.

Ο Καθηγητής κ. Ρεράκης, επανειλημμένα, έχει, επίσης, τονίσει ότι τα Προγράμματα αυτά είναι προϊόντα ανθρώπων που εμφορούνται από μαρξιστικές κοσμοαντιλήψεις και προωθούν τις ιδέες μιας λανθασμένης αντίληψης της πολυπολιτισμικότητας, διαλυτικής της ορθόδοξης χριστιανικής πνευματικότητας των ελληνόπαιδων και, κατά συνέπεια, της ελληνορθόδοξης ταυτότητας των Ελλήνων 17.

Βέβαια, θα πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι οι Συντάκτες των παραπάνω Προγραμμάτων σε πολλά κείμενά τους συγχέουν ή και ταυτίζουν, προφανώς εσκεμμένα για επικοινωνιακούς λόγους, τις έννοιες πολυπολιτισμικότητα και πλουραλισμό 18. Έτσι, λοιπόν, είναι πολύ πιθανόν όταν αναφέρονται στην πολυπολιτισμικότητα να υπονοούν τον πλουραλισμό, όπως τον προσδιορίζει η συγγραφέας Σώτη Τριανταφύλου ή και το αντίθετο.

Όμως, και στην περίπτωση αυτή, η υποτιθέμενη και επιδιωκόμενη, μέσω των Προγραμμάτων, όπως υποστηρίζουν οι Συντάκτες τους, αφομοίωση και η ένταξη των αλλόθρησκων μαθητών στον κοινωνικό κορμό της ελληνικής κοινωνίας, γίνεται με τέτοιο τρόπο που η τυχόν εφαρμογή αυτού του αντορθόδοξου, πολυθρησκειακού συνονθυλεύματος Προγράμματος Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών, «είναι βέβαιο, ότι, μέσω της μείξεως των πίστεων και των θρησκειών, θα συμβάλλει, αντιδημοκρατικά, στη σταδιακή  κατάργηση των θρησκευτικών ετεροτήτων και θα οδηγήσει την ελληνική νεολαία σε μια πορεία ομογενοποίησης προς  μία παγκόσμια θρησκεία για όλους !!!» 19.

«Με τον τρόπο αυτό υπάρχει η πεποίθηση ότι θα υπηρετηθεί η Νέα Παγκόσμια Τάξη και το νέο παγκόσμιο Κράτος που σχεδιάζεται να έχει μία μοναδική παγκόσμια θρησκεία, την Πανθρησκεία, στην οποία θα συγχωνευθούν όλες οι επιμέρους θρησκείες» 20.

Συμπερασματικά, θα λέγαμε, λοιπόν ότι, όπως κι αν ερμηνεύσει κανείς την επιχειρηματολογία των Συντακτών των νέων Προγραμμάτων Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών, θα διαπιστώσει ευχερώς ότι οι επιδιωκόμενοι στόχοι τους,  όχι μόνο δεν επιτυγχάνονται αλλά και τα αποτελέσματα που προκύπτουν από την επιστημονική ανάλυση των δεδομένων των νέων Προγραμμάτων Σπουδών, δικαιώνουν απόλυτα και τις πιο αρνητικές κριτικές αυτών των Προγραμμάτων.

Υποσημειώσεις:

1. Σώτη Τριανταφύλλου, Πλουραλισμός, Πολυπολιτισμικότητα, Ενσωμάτωση, Αφομοίωση, τρίτη έκδοση (πρώτη έκδοση 2014), εκδ. Πατάκη, Αθήνα 2016.

2. Ό.π., σ. 211.

3. Ό.π., σσ. 316-317.

4. Ό.π., σ. 168.

5. Ό.π., σ. 212.

6. Ό.π., σ. 31.

7. Ό.π., σ. 86.

8. Ό.π., σ. 83.

9. Ό.π., σ. 27.

10. Ό.π., σ. 164.

11. Ό.π., σσ. 27-28.

12. Ό.π., σ. 25.

13. Ό.π., σ. 81.

14. Ό.π., σ. 212.

15. ΦΕΚ, αριθμ. 143575/Δ2, Αρ. Φύλλου 2920, τεύχ. Β΄, σ. 30860.

16. Ηρακλής Ρεράκης, «Το νέο πολυθρησκειακό μάθημα Θρησκευτικών και η κατάργηση της διαφορετικότητας», δημοσιεύτηκε με τίτλο «Τα νέα Θρησκευτικά θα είναι ένα σούπερ μάρκετ θρησκειών», εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια», 25-11-2015.

17. Ηρακλής Ρεράκης, α) «Κατήχηση ειδώλων στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο: Η απόσχιση των μαθητών από την Ορθόδοξη Πίστη, η ένταξή τους σε μία πολυ-θρησκευτική θρησκευτικότητα, ως στόχος του νέου Πιλοτικού Προγράμματος Σπουδών», περιοδικό της ΠΕΘ, «ΚΟΙΝΩΝΙΑ», τεύχος 4, Οκτώβριος – Δεκέμβριος 2013, β) «Η κατάργηση του χριστοκεντρικού μαθήματος των Θρησκευτικών και η εισαγωγή της πολυθρησκείας στο ελληνικό σχολείο», περιοδικό της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός», τεύχος 27, Μάιος 2015.

18. Για παράδειγμα: Ο Στ. Γιαγκάζογλου, συντονιστής της συγγραφικής ομάδας του νέου ΠΣ, σε προγενέστερο άρθρο του με τίτλο: «Η φυσιογνωμία και ο χαρακτήρας του θρησκευτικού μαθήματος, Η θρησκευτική αγωγή στις σύγχρονες πολυπολιτισμικές κοινωνίες», στο Ανάλεκτα, ΠΙ, σ. 6-15, σημείωνε για το μέλλον του ΜτΘ τα εξής: «Το μάθημα δεν ανταποκρίνεται στην ανάγκη μιας ελεύθερης πλουραλιστικής κοινωνίας. Η λύση δεν είναι παρά η κατάργηση του ομολογιακού μαθήματος και η μετάβαση σε ένα ουδετερόθρησκο σχολείο η η αντικατάσταση του ομολογιακού από το θρησκειολογικό μοντέλο».

19. Ηρακλής Ρεράκης, «Το νέο πολυθρησκειακό μάθημα Θρησκευτικών και η κατάργηση της διαφορετικότητας», ό.π.

20. Ηρακλής Ρεράκης, «Τα νέα Προγράμματα Σπουδών στα Θρησκευτικά και η αλλοίωση της ελληνορθόδοξης ταυτότητας», εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος», 27-1-2017.

*Το άρθρο δημοσιεύθηκε με τίτλο «Αστυνόμευσις της σκέψεως επιβάλλεται διά των νέων Θρησκευτικών;», στην εφημερίδα «Ορθόδοξος τύπος», 3- 2 – 2017.

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΗΦΩΝΟΣ Σ' ΕΝΑΝ ΝΕΟ!

Συμβουλές του Αγίου Νήφωνος σ' έναν νέο

Αν θέλεις, παιδί μου, να κατοικήσεις ανάμεσα στους ανθρώπους, οφείλεις να προσέξεις τα εξής: Να μην κατηγορείς κανέναν απολύτως, να μην κοροϊδεύεις, να μην οργίζεσαι, να μην περιφρονείς. Φυλάξου πολύ να μη λες «ο τάδε ζει ενάρετα ή ο δείνα άσωτα», διότι αυτό ακριβώς είναι το «μη κρίνετε». Όλους να τους βλέπεις με το ίδιο μάτι, με την ίδια διάθεση, με την ίδια σκέψη, με απλή καρδιά, να τους δέχεσαι σαν τον Χριστό.

Μην ανοίξεις τ’ αυτί σου σε άνθρωπο που κατακρίνει. Ούτε, πολύ περισσότερο, να ευχαριστείσαι και να συμφωνείς με όσα λέει. Αλλά να κρατάς το στόμα σου κλειστό. Να είσαι δηλαδή αργός στα λόγια και επιμελής στην προσευχή. Αλλά ούτε κι αυτόν τον ίδιο που κατακρίνει να τον καταδικάσεις μέσα σου. Κάνει βέβαια κάτι κακό. Αλλά εσύ να βλέπεις τα δικά σου ελαττώματα και να κατηγορείς τον εαυτό σου μόνο.

ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ

Πολλές φορές οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι δέχονται οτιδήποτε εκτός από την αλήθεια - ειδικά αν είναι πικρή. Όσο προφανής κι αν είναι, δεν μπορούν να τη δεχτούν, διότι η συνειδητοποίησή της κλονίζει τη δική τους αντίληψη περί πραγματικότητας.

Αυτό συμβαίνει και με τον ενίοτε αφελή τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν και κληρικοί και λαϊκοί τις κατά καιρούς επιθέσεις εναντίον της Εκκλησίας. Είθισται η κρατική και η μιντιακή πολεμική να αποδίδονται σε «ιδεοληψίες» τμημάτων της κατ' όνομα «ελίτ» και σε προσωπικές εμπάθειες που έχουν ορισμένοι για όλα όσα συνθέτουν τον χριστιανισμό.

Η πραγματικότητα, όμως, είναι πεισματάρα και επιμένει να... υπάρχει, παρά τον στρουθοκαμηλισμό όσων δεν αντέχουν να την αντικρίσουν. Ο πόλεμος εναντίον της Εκκλησίας και του ίδιου του Χριστού δεν παύει με την αλλαγή προσώπων. Η επιμονή όσων κατέχουν τμήματα της κρατικής εξουσίας να θέλουν να αφαιρέσουν από το κοινωνικό Σώμα όσα το συνδέουν με τον Κύριο δείχνει ότι συμμετέχουν σε ένα οργανωμένο στράτευμα που εκτελεί αποστολή.

Συνεχίζουν το έργο τους με πείσμα, επιμονή, μεθοδικότητα, τεράστια αποθέματα υλικής ισχύος και υπό πλήρη νομική και πολιτική κάλυψη. Αυτό το στράτευμα δεν αποδυναμώθηκε με την αποπομπή του Νίκου Φίλη από το υπουργείο Παιδείας. Έχει αναρίθμητους όμοιους με εκείνον. Τώρα, επιδιώκουν τη μετατροπή του μαθήματος των Θρησκευτικών σε μάθημα επιλογής, ενώ ήταν υποχρεωτικό.

Συγκεκριμένα, όπως έγραψε η εφημερίδα μας, το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) άνοιξε πάλι θέμα Θρησκευτικών «με μια αυθαίρετη εισήγηση περί μετατροπής του μαθήματος των Θρησκευτικών στο λύκειο από υποχρεωτικό σε μάθημα επιλογής. Το ΙΕΠ, απαντώντας σε δημοσιεύματα σχετικά με τις αλλαγές στο λύκειο και το νέο σύστημα εισαγωγής στην Ανώτατη Εκπαίδευση, σχολίασε ότι στη Γ' τάξη μεταξύ των μαθημάτων επιλογής εξετάζεται το ενδεχόμενο να είναι και τα Ζητήματα Ηθικής και Θρησκειών».

Η Εκκλησία της Ελλάδος αντέδρασε άμεσα, και απέρριψε και τυχόν μετονομασία του μαθήματος, αφού έτσι «θα ανοιχθεί ο δρόμος και για τροποποιήσεις στο περιεχόμενό του». Γι' αυτό απαιτείται διαρκής επαγρύπνηση.

Δημοκρατία,20.01.2017

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΚΑΡΗΣ: «ΚΟΡΜΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» Η «ΚΑΡΑΜΕΛΑ» ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗΣ, ΤΑ ΝΕΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ;

Τα νέα Θρησκευτικά συνιστούν άρνηση της Ορθόδοξης πίστης

του Παναγιώτη Τσαγκάρη

Γενικού Γραμματέα της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων

- Ο κ. Γαβρόγλου συνεχίζει την τακτική του κ. Φίλη

- Παραπλανούν το λαό όσοι υποστηρίζουν ότι τα νέα Θρησκευτικά είναι Ορθόδοξα

Ο νέος Υπουργός Παιδείας κ. Κώστας Γαβρόγλου, μιλώντας στη Βουλή στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2017, δήλωσε ότι: «Τα νέα προγράμματα για τα θρησκευτικά είναι συμβατά με τις σύγχρονες διδακτικές μεθόδους και επιστημονικά τεκμηριωμένα ως προς τις γνώσεις για τις άλλες θρησκείες, με κορμό βέβαια την Ορθοδοξία.»(9/12/2016) Μετά από αυτές τις δηλώσεις είναι σαφές, ότι ο κ. Γαβρόγλου, μπορεί να εμφανίζεται πιο προσεκτικός και πιο ήπιος στη συμπεριφορά του, αλλά είναι ίδιος και απαράλλακτος στην ιδεολογία και στην γραμμή με τον προκάτοχό του τον κ. Φίλη.

- Συνεχίζει και αυτός να παίζει «εν ου παικτοίς» στο τόσο σημαντικό για τα ελληνορθόδοξα παιδιά θέμα της διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών και να μην ακούει ούτε να λαμβάνει υπόψη τις αληθινά επιστημονικές γνώμες των ειδικών παιδαγωγών που ασχολήθηκαν και ασχολούνται με όλες τις πτυχές του θέματος.

- Συνεχίζει να ακούει μονομερώς την πλευρά των Συντακτών των Προγραμμάτων και όχι την πλευρά των Θεολόγων και της Εκκλησίας, που έχουν τον πρώτο - και από πλευράς θεολογικής και από πλευράς παιδαγωγικής και διδακτικής - λόγο, όσον αφορά στην εφαρμογή όλων αυτών των «ακατάλληλων και επικίνδυνων Προγραμμάτων που μόνον βλάβη μπορεί να προκαλέσουν στην παιδεία  και στην κοινωνία μας», όπως έχει πει ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος.

- Συνεχίζει ο κ. Γαβρόγλου, όπως και ο κ. Φίλης, να θεωρεί τον εαυτό του Υπουργό του Κόμματος και όχι ολόκληρου του ελληνικού λαού και να ψεύδεται, εν γνώσει του, ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων ότι είναι άρτια από παιδαγωγικής και επιστημονικής πλευράς τα προαναφερόμενα Προγράμματα Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών.

- Συνεχίζει να χρησιμοποιεί την ίδια «καραμέλα», να απαγγέλλει το ίδιο ποίημα - ιδεολόγημα με τον προκάτοχό του τον κ. Φίλη αλλά και τους Συντάκτες των νέων Προγραμμάτων Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών, υποστηρίζοντας δηλαδή, ότι τα Προγράμματα αυτά έχουν «κορμό την Ορθοδοξία». 

Όμως, αν ανατρέξουμε στα βιβλία της Ζαχαροπλαστικής θα δούμε ότι ο Κορμός σοκολάτας είναι ένα γλυκό κατασκεύασμα, που παρασκευάζεται με την κατάλληλη ανάμειξη λιωμένου βουτύρου, ζάχαρης, κακάου, κονιάκ και μπισκότων. Το παρασκευαζόμενο αυτό μείγμα, ως γλυκό, μπορεί να είναι νόστιμο, όμως η ίδια συνταγή, αν εφαρμοστεί στο μάθημα των Θρησκευτικών, αν δηλαδή ανακατέψουμε και διδάξουμε τον Χριστιανισμό μαζί με όλες τις θρησκείες, το μείγμα που θα προκύψει, είναι ένα πνευματικό δηλητήριο για τους μαθητές. Διότι τελικά, στα προαναφερόμενα Προγράμματα δεν υπάρχει, όπως ψευδώς υποστηρίζεται, ούτε «κορμός Ορθοδοξίας» ούτε «σοκολάτα» επιστημονικής και παιδαγωγικής τεκμηρίωσης.

Η Ορθοδοξία στα περιεχόμενα των νέων Προγραμμάτων αφενός έχει μετατραπεί σε μια απλή ανθρωποκεντρική θρησκεία, ενώ δεν είναι θρησκεία αλλά Αποκάλυψη του αληθινού Θεού και, αφετέρου, είναι αναμεμειγμένη και πολτοποιημένη, σε ένα χωρίς διακριτά όρια πολυθρησκειακό αχταρμά ή αλλιώς σε σαλάτα ρωσική με γνώσεις για τις θρησκείες.

Μέσα σε αυτόν τον αχταρμά ο μαθητής δεν μπορεί να διακρίνει τίποτε και δεν μαθαίνει τίποτε για την Ορθοδοξία, αλλά αντίθετα «χάνεται» μέσα σε ένα κυκεώνα προσφερόμενων θρησκευτικών πληροφοριών, με αποτέλεσμα τον ακατάσχετο θρησκευτικό συγκρητισμό που τον οδηγεί αναπόφευκτα, σε θρησκευτική  σύγχυση  και σε θρησκευτικό μηδενισμό, δηλαδή στην αθεΐα.

Ο «κορμός» της Ορθοδοξίας λοιπόν του κ. Γαβρόγλου και των συν αυτώ, είναι μια παρα-χρησιμοποιημένη επικοινωνιακού τύπου παραπλάνηση – «καραμέλα», που σκοπό έχει να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα νέα Προγράμματα Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών.

- Πώς μπορεί άλλωστε να είναι ορθόδοξα αυτά τα Προγράμματα, όταν αναμειγνύουν εξισωτικά την ορθή δόξα (πίστη) της Ορθοδοξίας με όλες τις άλλες διδασκόμενες θρησκείες (πίστεις) και το μείγμα αυτό το βαπτίζουν αυθαίρετα και παραπλανητικά ως Ορθοδοξία και το λανσάρουν στα ορθόδοξα παιδιά, γεγονός εντελώς απαγορευτικό και αιρετικό για την Ορθοδοξία;

- Πώς μπορεί να είναι ορθόδοξα, όταν μόλις τα διάβασε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος είπε ότι «δεν πρόκειται για θρησκευτικά, αλλά για επιχείρηση αλλοιώσεως της πίστεώς μας»;

Έτσι, το μάθημα των Θρησκευτικών, το οποίο βασανίζεται, επί χρόνια πολλά, από τους αυτόκλητους σωτήρες του, πολεμιέται ανελέητα και από τους σημερινούς κυβερνώντες, οι οποίοι, καθώς δεν μπορούν να τιθασεύσουν την καθοδική πορεία της οικονομίας της χώρας, και να κάνουν πράξη όσα επαγγέλλονταν, προσπαθούν να εξαντλήσουν την επίδειξη της αριστερής τους ιδεολογίας, επιτιθέμενοι και διώκοντας μανιωδώς την «πίστη των Ελλήνων» μέσα από τις αλλαγές που επιχειρούν στο μάθημα των Θρησκευτικών.

Με τον τρόπο αυτόν θεωρούν ότι προσφέρουν, ως αντάλλαγμα για να λάβουν τα διαπιστευτήρια της δήθεν αριστερής τους κατεύθυνσης, ένα ευκολοχώνευτο πολιτικό καταπραϋντικό στον πυρήνα της αριστερόστροφης εκλογικής τους πελατείας, προκειμένου να εξιλεωθούν για όλες τις άλλες ανεκπλήρωτες υποσχέσεις τους και για όλα τα έργα και τις ημέρες της υποτιθέμενης «αριστερής» τους κυβέρνησης.

Στην ουσία όμως, σε όλους πλέον είναι γνωστό, ότι υπηρετούν τα συμφέροντα και τους σκοπούς της καπιταλιστικής και αντιδημοκρατικής Νέας Τάξης Πραγμάτων και της δομούμενης Παγκόσμιας διακυβέρνησης και τους έσωθεν και έξωθεν εκφραστές και υποστηρικτές των νεοεποχίτικων αυτών κατασκευασμάτων.

Τελικά, τα «επιστημονικά τεκμηριωμένα Θρησκευτικά» του κ. Γαβρόγλου, που έχουν δήθεν ως κεντρικό «κορμό την Ορθοδοξία», διδάσκουν μια παραποιημένη και ακρωτηριασμένη από τους βασικούς της πυλώνες Ορθοδοξία, που την κάνουν ένα αντορθόδοξο συνονθύλευμα, εντελώς αντίθετο από την μια και μοναδική ορθή – δόξα (πίστη) της Ορθόδοξης κληρονομιάς. Μια πλασματική Ορθοδοξία στα μέτρα των δημιουργών της, χωρίς κέντρο βάρους όλα εκείνα που αποτελούν τα γνήσια στοιχεία της Ορθόδοξης παραδόσεως, δηλαδή: την θεία Αποκάλυψη,  την θεία Ανάσταση, την Πεντηκοστή, την πίστη στον ένα Τριαδικό Θεό, την πιστότητα στην παράδοση,  τη συμμετοχή στα μυστήρια και στη λατρευτική και την εν γένει εκκλησιαστική ζωή στην προσδοκία της κοινής Αναστάσεως και της μέλλουσας ζωής.

Η εφαρμογή λοιπόν, αυτών των νέων Προγραμμάτων Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών, που απομακρύνει τους μαθητές από την αληθινή Ορθοδοξία και τους διδάσκει την πλασματική, ουσιαστικά συνιστά άρνηση της Ορθόδοξης πίστης και φυσικά ένας συνειδητός στην πίστη του εκπαιδευτικός δεν μπορεί να τα εφαρμόσει.

ΤΙ ΣΧΟΛΕΙΟ ΘΕΛΟΥΜΕ;

Πολὺς λόγος γίνεται τὸν τελευταῖο καιρὸ στὴν Πατρίδα μας γιὰ τὸ μεῖζον θέμα τῆς Παιδείας. Ἀκούγον­ται διάφορες ἀπόψεις γιὰ τὸ ποιὸς θὰ πρέπει νὰ εἶναι ὁ προσανατολισμός της, τί θὰ παρέχει στὰ παιδιά μας. Κα­θὼς ἐπικρατεῖ πολλὴ σύγχυση γύρω ἀπὸ τὰ ζητήματα αὐτά, ἂς προσπαθήσουμε νὰ ξεδιαλύνουμε κάπως τὰ πράγματα. Νὰ δοῦμε τελικὰ τί σχολεῖο θέλουμε γιὰ τὰ παιδιά μας, ποιὸ χαρακτήρα πρέπει νὰ ἔχει ἡ Παιδεία μας.

Πρῶτα ἀπ’ ὅλα στόχος καὶ ἐπιδίωξή της θὰ πρέπει νὰ εἶναι νὰ μεταδίδει στὰ βλαστάρια τοῦ τόπου μας ἦθος. Νὰ ἀναδεικνύει «καλοὺς κἀγαθοὺς» πολίτες, ποὺ θὰ σέβονται τὸν συνάνθρωπό τους, ποὺ θὰ ἔχουν τιμιότητα, εἰλικρίνεια, ἀρετή. Ὄχι Παιδεία ποὺ θὰ παράγει παραμορφωμένους ἀνθρώπους, μὲ γνώσεις πολλές, ἀλλὰ ξερές.

Παιδεία ποὺ θὰ παρέχει στὰ παιδιά μας σωστὴ θρησκευτικὴ ἀγωγή. Ὄχι ἕνα θρησκευτικὸ συγκρητισμό, βάζον­τας στὴν ἴδια θέση τὸν Χριστό μας μὲ τὸν Βούδα ἢ τὸν Μωάμεθ, ἐξομοιώνον­τας τὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τὰ ψεύδη τῶν ποικίλων θρησκειῶν. Ἀλλὰ Παιδεία τέτοια ποὺ ὁραματιζόταν ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Ὁ ἄρι­στος ὅρος καὶ σκοπὸς τῆς διδασκαλίας εἶναι αὐτός, τὸ νὰ ὁδηγοῦν οἱ δάσκαλοι τοὺς μαθητὲς μὲ ὅσα πράττουν καὶ μὲ ὅσα λένε, στὸν εὐτυχισμένο βίο ποὺ ὅρισε ὁ Χριστός». Ἔτσι ὅπως τὸ καλεῖ διαχρονικὰ ἡ φωνὴ τοῦ Κυρίου μας: «Ἄφετε τὰ παιδία ἐλθεῖν πρός με», ἀφῆστε τὰ παιδιὰ νὰ ἔρθουν κοντά μου. Σὲ Μένα θὰ βροῦν τὴν ἀλήθεια, τὴ Χάρι, τὴ χαρά, τὴν ἐλευθερία.

Ἀπαραίτητος ὅρος τῆς σωστῆς Παιδείας εἶναι ἀσφαλῶς ἡ παρουσία δασκάλων, παιδαγωγῶν, ποὺ θὰ ἀποτελοῦν πρότυπα γιὰ τὰ παιδιά μας, ποὺ θὰ τὰ ἐμπνέουν. Ὅπως ἐκεῖνες οἱ νεαρὲς διδασκάλισσες τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγώνα, ποὺ στὰ δίσεκτα χρόνια τῆς βουλγαρικῆς προπαγάνδας στὰ μέρη τῆς ἑλληνικῆς Μακεδονίας μας ἐπιδίωκαν νὰ διορισθοῦν σ’ ἐκεῖνα τὰ ἀκριτοχώρια γιὰ νὰ μεταδώσουν στὰ Ἑλληνόπουλα «ψυχὴ καὶ Χριστό», κατὰ τὴ ρήση τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Τέτοια ἦταν – γιὰ νὰ φέρουμε ἕνα παράδειγμα – ἡ δασκάλα Ἀγγελικὴ Φιλιππίδου, ποὺ ὑπηρετοῦσε στὴν Ἀγριανὴ Σερρῶν τὸ 1906. Ἡ ὁποία, μετὰ ἀπὸ ἄνανδρη ἐπίθεση τῶν Βουλγάρων κομιτατζήδων, κι ἐνῶ μεταφερόταν τραυματισμένη στὸ νοσοκομεῖο τῶν Σερρῶν πάνω σ’ ἕνα πρόχειρο φορεῖο, ζητοῦσε νὰ σταματοῦν γιὰ λίγο σ’ ὅλα τὰ χωριά. Καὶ ἀπὸ τὸ κρεβάτι τοῦ πόνου βροντοφώναζε ὅτι ἡ Μακεδονία εἶναι Ἑλλάδα. Ἀλλὰ καὶ πρὶν ἀπὸ λίγες μόνο δεκαετίες ἕνας ἄλλος δάσκαλος, Μακεδόνας κι αὐτός, Κωνσταντῖνος Βαλσαμόπουλος τὸ ὄνομά του, διορισμένος σὲ ἀκριτικὸ σχολεῖο τῆς Ἑλλάδος μας, στὸ Βρον­τερὸ Φλωρίνης, στὰ σύνορα μὲ τὴν Ἀλ­βανία, δὲν δεχόταν μετάθεσή του σὲ κάποιο σχολεῖο τῶν ἀστικῶν κέντρων. Γιατί; Γιὰ νὰ κατορθώσει νὰ τελειώσει τὴν ἐκπαίδευση καὶ τὴ διδασκαλία τῆς σχολικῆς ὕλης ὄχι μόνο στὰ παιδιά του μέσα στὴ σχολικὴ αἴθουσα, ἀλλὰ καὶ στοὺς μαθητές του πέρα ἀπὸ τὰ συρματοπλέγματα, στὰ Ἑλληνόπουλα τῆς Βορείου Ἡπείρου. Καὶ σ’ αὐτὰ τὰ παιδιὰ δίδασκε καὶ τοὺς μάθαινε ἱστορία, χαράζοντας τὸν χάρτη τῆς Ἑλλάδος μας πάνω στὸ χῶμα!

Τέτοιους δασκάλους ἔχει ἀνάγκη ἡ Παιδεία μας! Ποὺ θὰ ἔχουν φόβο Θεοῦ καὶ θὰ συναισθάνονται τὴν ἱερότητα τῆς ἀποστολῆς τους. Ποὺ δὲν θὰ διδάσκουν στοὺς νέους μας ἄθεες ἰδεολογίες. Ποὺ δὲν θὰ σκέφτονται μόνο τὸ ὡράριο καὶ τὸν μισθό. Ἀλλὰ ποὺ θὰ προσφέρουν τὴν ἀλήθεια γιὰ τὴν ἱστορία, τὴν ἑλληνοχριστιανικὴ Παράδοση, τὴ γεμάτη χάρη γλώσσα μας, ἀρχαία καὶ νέα, καὶ θὰ θυσιάζονται γιὰ τὴν προκοπὴ τῶν παιδιῶν!

Δασκάλους ποὺ θὰ ἀναδεικνύουν μαθητὲς μὲ ἡρωικὸ φρόνημα σὰν τὸν Εὐαγόρα Παλληκαρίδη, ποὺ σὲ ἐφηβικὴ ἡλικία ἄφησε τὸ θρανίο καὶ ἀνέβηκε στὸ βουνὸ γιὰ νὰ ἀγωνιστεῖ γιὰ τὴ λευτεριὰ τῆς Κύπρου, ἀφήνοντας ἀποχαιρετισμὸ στοὺς συμμαθητές του τὸ περίφημο ποίημά του: «Θὰ πάρω μιὰν ἀνηφοριά, θὰ πάρω μονοπάτια, νὰ βρῶ τὰ σκαλοπάτια, ποὺ πᾶν στὴ λευτεριά...».

Γιὰ νὰ ξαναβρεῖ καὶ σήμερα τὸν σωστὸ προσανατολισμὸ ἡ Παιδεία μας, ὀφείλει νὰ ἀνατρέξει στὶς ρίζες της, στὸ παρελθόν μας, στὰ «Κρυφὰ Σχολειὰ», ὅπου μὲ λαχτάρα ὁ παπα-δάσκαλος μετάγγιζε στὶς ψυχὲς τῶν παιδιῶν τῶν ὑπόδουλων ραγιάδων τὴν ἀγάπη στὴν Ἑλλάδα, τούς μεταλαμπάδευε τὸ πνεῦμα, τὴ γνώση, τὸν πολιτισμὸ τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, τὸ χριστιανικὸ φρόνημα καὶ τὴ δόξα τῶν Βυζαντινῶν προγόνων μας.

Δὲν χρειάζεται σήμερα ἡ πατρίδα μας σχολεῖο οὐδετερόθρησκο, πολυπολιτισμικό, βορὰ τῶν λεόντων τῆς παγκοσμιοποιήσεως, ἀλλὰ σχολεῖο πού, μαζὶ μὲ τὶς ἀπαραίτητες γνώσεις γιὰ τὸν σύγχρονο κόσμο, θὰ ἔχει ξεκάθαρο ἑλληνοχριστιανικὸ προσανατολισμό, ὅπως τὸ ζητοῦσε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός: «Νὰ μοῦ χαρίσετε ἕνα σχολεῖο γιὰ τὰ γράμματα τοῦ Χριστοῦ»!

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

http://aktines.blogspot.gr

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ

Όλο και περισσότερο στο χώρο της παιδείας γινόμαστε μάρτυρες μιας ακατάπαυστης προσπάθειας να εισαχθούν στο εκπαιδευτικό σύστημα προγράμματα και μεταρρυθμίσεις αμφιβόλου παιδαγωγικής αξίας. Οι αντιδράσεις των ευαισθητοποιημένων πολιτών, ομάδων και φορέων πυκνώνουν. 

Μάλιστα,  σφοδρή κριτική για τα όσα συμβαίνουν τα τελευταία τρία χρόνια στο χώρο της εκπαίδευσης και προσωπικά στους υπουργούς Παιδείας που χρημάτισαν στο νευραλγικό πόστο ασκεί η Κομισιόν με την «Έκθεση παρακολούθησης της εκπαίδευσης και της κατάρτισης του 2016»[1], καταρρίπτοντας ουσιαστικά τους ισχυρισμούς του πρώην Υπουργού κ. Νίκου Φίλη ότι οι αλλαγές που προωθούσε θα έφερναν την επανάσταση στην Παιδεία.

Στο πλαίσιο της αντίδρασης αυτής, ως γονείς που ανησυχούμε και προβληματιζόμαστε, παρουσιάζουμε συνοπτικά, ορισμένα από τα πιο προβληματικά ζητήματα, που άπτονται της λειτουργίας του εκπαιδευτικού μας (και όχι μόνο) συστήματος.

1. Αρχαία Ελληνικά - Ιστορία: Η Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων καταγγέλλει «μεθοδική και συστηματική προσπάθεια συρρίκνωσης και υποβάθμισης της διδασκαλίας των ανθρωπιστικών μαθημάτων στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση[2]. Με την αφαίρεση σημαντικών κεφαλαίων από την Ιστορία, χάνεται η συνέχεια των ιστορικών γεγονότων, δε γίνεται κατανοητή η μετάβαση από τη μία ιστορική περίοδο στην επόμενη και δε συνδέονται τα αίτια με τα αποτελέσματα. Η αφαίρεση των σημαντικών γεγονότων που συνδέονται με την ιστορική πορεία του Ελληνισμού, δε συντελεί στη διαμόρφωση Ιστορικής και εθνικής συνείδησης των μαθητών»[3].  

Από την άλλη πλευρά, είναι τεράστια τα οφέλη, που προσφέρει η διδασκαλία των θησαυρών της αρχαίας ελληνικής γλώσσας και γραμματείας σε όλους τους νέους, ανεξάρτητα από τους μελλοντικούς τους προσανατολισμούς. Η εκμάθηση των αρχαίων ελληνικών βοηθά στην ορθογραφική ικανότητα, ανάγνωση, αναγνώριση προφορικού λόγου, απόδοση εννοιών-ορισμό λέξεων, μνημονική ικανότητα και μορφολογική και σημασιολογική επεξεργασία σύνθετων λέξεων[4]. Θεραπεύει τη δυσλεξία. Κάνει ευφυέστερα τα παιδιά [5]. 

2. Γιόγκα: Η γιόγκα παρουσιάζεται ως ωφέλιμη και χαλαρωτική  γυμναστική, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι[6] [7] . Η γιόγκα είναι ένα υπαρξιακό σύστημα, που βασίζεται στη φιλοσοφία της Ανατολικής πνευματικότητας, συμπλέκεται με τον Δυτικό αποκρυφισμό, τη μαγεία, την αστρολογία. Είναι επίσης λατρευτική πρακτική με σκοπό την ένωση του ασκούμενου με τους Ινδικούς θεούς[8].

Επίσης, βάσει επιστημονικών δεδομένων καταρρίπτεται ο μύθος ότι η γιόγκα είναι ακίνδυνη για την υγεία του ανθρώπου. Μερικοί από τους κινδύνους που έχουν καταγραφεί παγκοσμίως από την άσκηση γιόγκα είναι οι  ακόλουθοι: διανοητική σύγχυση, ψύχωση, επιληψία και άλλες ακούσιες σωματικές κινήσεις, στρες, κατάθλιψη, ακανόνιστη αναπνοή, μυοσκελετικά προβλήματα[9].

Η Αμερικανική Ένωση Γιόγκα, αποτρέπει από τη γιόγκα τις εγκύους και θηλάζουσες μητέρες, επισημαίνοντας ότι «είναι ιδιαιτέρως επικίνδυνο για τις εγκύους να κάνουν ασκήσεις γιόγκα, εξαιτίας της πιθανότητας εμβολισμού αγγείων με αέρα». Επίσης, πολλοί δάσκαλοι γιόγκα, αλλά και η Αμερικανική Ένωση Γιόγκα τονίζουν τους σωματικούς κινδύνους που συνεπάγεται η γιόγκα, ιδιαίτερα για τα παιδιά κάτω των 16 ετών, καθώς μπορεί να προκαλέσει σοβαρές βλάβες στην νοητική και σωματική τους ανάπτυξη[10].

3. Σεξουαλική Διαπαιδαγώγηση: Θεωρούμε άκαιρη και αντιπαιδαγωγική την πρόωρη ενημέρωση των παιδιών του δημοτικού σχολείου για θέματα πού δεν αντιστοιχούν στην κλίμακα της ψυχοσωματικής τους ωριμότητας. Ο σοφός παιδαγωγός Ευάγγελος Παπανούτσος, μιλώντας κάποτε γι’ αυτό το θέμα, είχε πει: “Δεν είναι εύκολο πράγμα να μιλήσεις στα παιδιά για το σεξ, χωρίς τον κίνδυνο να τα φοβίσεις, να τα γεμίσεις με αηδία ή το χειρότερο να τα οδηγήσεις σε εκτραχηλισμούς”. 

Οι χώρες που έβαλαν πριν από εμάς σε εφαρμογή την εισαγωγή του μαθήματος της σεξουαλικής αγωγής στο δημοτικό σχολείο, ομολογούν ότι όχι μόνο δεν πέτυχαν περιορισμό, αλλά αντιθέτως εισέπραξαν άνοδο των δεικτών πολλαπλασιασμού των σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων και αυξήθηκαν ραγδαία οι εκτρώσεις στις μαθήτριες, λόγω της αυξημένης περιέργειας[11]. Δε μπορεί μια τόσο λεπτή και σοβαρή διαπαιδαγώγηση, να φύγει από τα χέρια των κατ’ εξοχήν αρμοδίων, των γονέων, και να περάσει στα χέρια σεξολόγων ή ακατάρτιστων εκπαιδευτικών.

4.  Μάθημα θρησκευτικών: Το Νέο Πρόγραμμα Σπουδών στα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου, αποτελεί πιστή εφαρμογή και αντιγραφή του προγράμματος του «Παγκοσμίου Δικτύου Θρησκειών για παιδιά» της νεοβουδιστικής κίνησης Arigatou. Καταργεί τη μοναδικότητα της εν Χριστώ διδασκαλίας και σωτηρίας, συγχέοντας ή εξισώνοντας την ορθόδοξη διδασκαλία  με τις ιδέες ετερόκλητων θρησκειακών χώρων.

Η παραπάνω προσπάθεια, αποτελεί πράξη αντίθετη με το Σύνταγμα[12],το οποίο υποχρεώνει την πολιτεία, να προσφέρει Ελληνορθόδοξη εκπαίδευση στους Έλληνες Ορθόδοξους μαθητές. Επιπλέον, το πρόγραμμα αυτό, επιβάλλεται ρατσιστικά μόνο στους Ορθόδοξους μαθητές, ενώ αναγνωρίζεται το έννομο δικαίωμα[13] στους Μουσουλμάνους Μουφτήδες, στους Ρωμαιοκαθολικούς Επισκόπους και στα μέλη του Κεντρικού Ισραηλητικού Συμβουλίου, όχι μόνο να επιλέγουν το περιεχόμενο του μαθήματος των Θρησκευτικών, αλλά και τους καθηγητές και δασκάλους των Μουσουλμάνων, Ρωμαιοκαθολικών και Εβραίων Ελλήνων μαθητών αντίστοιχα, κατά παρέκκλιση των οικείων πινάκων αναπληρωτών εκπαιδευτικών. 

5. Πολεμικές τέχνες: η ένταξη «Πολεμικών Τεχνών», οι οποίες βασίζονται στην πλειοψηφία τους σε ανατολικές φιλοσοφίες ή θρησκείες[14], ως σχολικής δραστηριότητας δε συνάδει με το χώρο και το πνεύμα του σχολείου. Διότι, αντί να καλλιεργείται πρωτίστως η αδελφική συνεργασία μέσα σε έναν χώρο καθημερινής συναναστροφής και συνύπαρξης των μικρών παιδιών που αναμένουν να μάθουν έμπρακτα τι σημαίνει συνεργασία και φιλία, οι πολεμικές τέχνες, τα διδάσκουν να επιλύουν τις υποθέσεις τους, με βίαιο και επιθετικό τρόπο.Πολλοί γονείς στην αγωνία τους να προστατεύσουν τα παιδιά τους από ενδεχόμενο bullying, θεωρούν τις πολεμικές τέχνες ως μέσο προστασίας. Έχουμε, όμως, αντιληφθεί ότι διαχρονικά η αρμονική συνύπαρξη των ανθρώπων είναι θέμα παιδείας και δεν στηρίζεται στην εκμάθηση τεχνικών πάλης; 

Τα παιδιά μας δεν ανήκουν σε καμία κυβέρνηση. Mας ανήκουν και οφείλουμε να έχουμε λόγο και γνώση για τα ζωτικά θέματα που αφορούν την εκπαίδευσή τους και την υγεία τους, σωματική και ψυχική.

logosgiagnosi.forumgreek.com

---

[1] https://ec.europa.eu/education/sites/education/files/monitor2016-el_el.pdf

[2] http://www.iefimerida.gr/news/292737/orgi-filologon-gia-tis-allages-fili-sto-mathima-tis-istorias

[3] http://www.p-e-f.gr/docs/620.pdf

[4] Άννα Γραβάνη, πτυχιούχος ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπ. Αθηνών, πρωτοποριακή μεταπτυχιακή έρευνα «Υπάρχουν οφέλη από την εκμάθηση των Αρχαίων Ελληνικών για τη γλωσσική- γνωστική ανάπτυξη των παιδιών;», που έγινε δεκτή από τη Σχολή Ψυχολογίας του Πανεπ. Dundee (Σκωτία).

[5] http://www.pronews.gr/portal/o/41795

[6] H Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος υπενθυμίζει στο χριστεπώνυμο πλήρωμα ότι: η «Γιόγκα» αποτελεί θεμελιώδες κεφάλαιο της θρησκείας του Ινδουϊσμού, έχει ποικιλομορφία σχολών, κλάδων, εφαρμογών και τάσεων και ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ «είδος γυμναστικής». Ως εκ τούτου η «Γιόγκα» τυγχάνει απολύτως ασυμβίβαστη με την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη μας και δεν έχει καμία θέση στη ζωή των Χριστιανών.(Aνακοίνωση 16/6/2015).

[7] Χρηστος Ταγαρακης,ερευνητής αθλητιατρικής,με ειδικότητα στην αθλητιατρική και καρδιολογία,του Γερμανικού Πανεπιστημίου Αθλητισμού της Κολωνίας  : «Είναι η Γιόγκα σωματικη άσκηση-γυμναστικη;Είναι η γιόγκα ως μυική άσκηση,κατάλληλη για τη βελτίωση της υγείας;”,εκδ. «ΔΙΑΛΟΓΟΣ».

[8] Πορίσματα ημερίδας με θέμα: «Yoga;Ευχαριστώ,δεν θα πάρω!» της Εστίας Πατερικών Μελετών ,υπό την αιγίδα της Ι.Μητρ.Κηφισίας Αμαρουσίου και  Ωρωπού.

[9] Matsushita, T. Oka, A large-scale survey of adverse events experienced in yoga classes, BioPsychoSocial Medicine 2015.

[10] http://www.americanyogaassociation.org/general.html: “We believe it is our duty to point out that it is extremely dangerous for pregnant women to do any inverted poses because of the possibility of air embolism. In fact, we strongly discourage pregnant women from performing most Yoga poses during pregnancy.”  "Yoga exercises are not recommended for children under 16 because their bodies’ nervous and glandular systems are still growing, and the effect of Yoga exercises on these systems may interfere with natural growth."

[11]   Του Φωτίου Μιχαήλ, Ιατρού - πολύτεκνου γονέα:“ Έχουμε τουλάχιστον δώδεκα λόγους για να αρνηθούμε την εισαγωγή του μαθήματος «σεξουαλικής αγωγής» στις σχολικές αίθουσες του δημοτικού σχολείου.”

[12] Αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας, των 3356/1995 και των2176/1998 καθώς και τη γνωστή τελεσίδικη απόφαση 115/2012 του Δοιηκητικού Εφετείου Χανίων.

[13] 11 Μαΐου 2016 , Νόμος 4386 «Ρυθμίσεις γιά τήν ἔρευνα καί ἄλλες διατάξεις» (ΦΕΚ 83/11-5-2016, τ. Α΄) ἄρθρο 55 παρ. 5

[14] http://www.iefimerida.gr/news/247743/mitropoli-glyfadas-antihristianiko-zioy-zitsoy-karate-kai-oles-oi-polemikes-tehnes

http://aktines.blogspot.gr

ΒΑΔΙΖΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ;

Τελειωμένη υπόθεση είναι για τον νέο Υπουργό Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου το ζήτημα του μαθήματος των Θρησκευτικών. Αλλά και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος έχει παραιτηθεί από κάθε διεκδίκηση για το θέμα αρκούμενος στις εργασίες που υποτίθεται ότι θα γίνουν μεταξύ των επιτροπών της Εκκλησίας και του ΙΕΠ για το θέμα. Ούτε καν συζήτηση δεν έγινε για τα Θρησκευτικά στην πρόσφατη συνάντηση Υπουργού Παιδείας και Αρχιεπισκόπου όπως ρητά διαβεβαίωσε ο Κώστας Γαβρόγλου.

Την ίδια στιγμή δεν ξεκίνησε ακόμη η επιμόρφωση Θεολόγων και Δασκάλων που προγραμμάτιζε το ΙΕΠ για τους μήνες Νοέμβριο και Δεκέμβριο. Ασαφής παραμένει και ο χρονικός ορίζοντας για την αλλαγή των σχολικών βιβλίων Θρησκευτικών. Ωστόσο εντολή εκτύπωσης των σημερινών βιβλίων για την επόμενη σχολική χρονιά δεν έχει δοθεί ούτε για το Δημοτικό σχολείο για το οποίο τα βιβλία των άλλων μαθημάτων έχουν αποσταλεί για παραγωγή στον Διόφαντο. Το Υπουργείο Παιδείας μετά την αλλαγή της ηγεσίας του υιοθέτησε στάση χαμηλών τόνων για το ζήτημα. Έτσι κι αλλιώς οι δημόσιες εμφανίσεις και συνεντεύξεις του νέου Υπουργού είναι ελάχιστες. Με τον τρόπο αυτό το Υπουργείο κατάφερε να «βάλει στον ύπνο» την Διοικούσα Εκκλησία που πλέον δεν ασχολείται με το ζήτημα. Η Ιεραρχία στην πρόσφατη έκτακτη σύγκληση της στα τέλη Νοεμβρίου ουδέν σχετικό συζήτησε ούτε καμία ανακοίνωση επί του θέματος έκανε.

Οι Θεολόγοι στα σχολεία πορεύονται καθένας όπως προαιρείται. Κάποιοι εξ αρχής αρνήθηκαν την εφαρμογή των νέων Προγραμμάτων Σπουδών και συνεχίζουν να διδάσκουν τα Θρησκευτικά όπως πέρυσι και με βάση τα βιβλία που έχουν στα χέρια τους οι μαθητές. Οι άμεσες και έμμεσες απειλές κάποιων Συμβούλων Θεολόγων πέφτουν στο κενό. Αλλά και κάποιοι από εκείνους που αρχικά ξεκίνησαν να διδάσκουν επί τη βάσει των νέων Προγραμμάτων Σπουδών τώρα τα εγκαταλείπουν, πιάνουν ξανά τα βιβλία γιατί πρέπει να υπάρχει και συγκεκριμένη ύλη για διαγωνίσματα και εξετάσεις στο τέλος της χρονιάς στα Λύκεια. Επιπλέον οι φωτοτυπίες των θεολόγων στα σχολεία δεν μπορούν να είναι καθημερινό φαινόμενο διότι ούτε χρήματα υπάρχουν ούτε η ανοχή από τους Διευθυντές των σχολείων είναι ατελείωτη. Τέλος κάποιοι λίγοι κυριευμένοι από φόβο ή εμφορούμενοι από πνεύμα προσαρμογής στα κελεύσματα του καιρού (και του ΚΑΙΡΟΥ) συνεχίζουν με κάθε τρόπο την εφαρμογή των νέων Προγραμμάτων καταντώντας πλέον γραφικοί…

Οι Σχολικοί Σύμβουλοι Θεολόγων στην συντριπτική τους πλειονότητα –υπάρχουν και εξαιρέσεις είτε φανατικών υποστηρικτών των νέων Προγραμμάτων είτε εκείνων που ασκούν εμπεριστατωμένη κριτική -τηρούν σιγήν ιχθύος. Έτσι κι αλλιώς όλα τα τελευταία χρόνια ήταν εξαφανισμένοι από τα σχολεία. Γιατί να εμφανιστούν τώρα;

Εκκρεμεί η προσφυγή της ΠΕΘ αλλά και γονέων στο ΣτΕ για το περιεχόμενο των νέων Προγραμμάτων Σπουδών. Δεν λείπουν και οι φωνές χριστιανών γονέων που σκέφτονται την αίτηση απαλλαγής των παιδιών τους από ένα πολυθρησκευτικό μάθημα όπως αυτό που περιέχεται στα νέα Προγράμματα.

Είναι διάχυτη μια αίσθηση ότι το τέλος του ορθόδοξου χριστιανικού μαθήματος των Θρησκευτικών πλησιάζει με ευθύνη των Θεολόγων που σχεδίασαν τα νέα Προγράμματα, με την πολιτική απόφαση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, με την ανοχή και την επαμφοτερίζουσα στάση του Αρχιεπισκόπου, με την υποχωρητικότητα των Μητροπολιτών, με την αδράνεια της μεγάλης πλειονότητας των Θεολόγων που διδάσκουν στα ελληνικά σχολεία. Άπαντες βέβαια υπολογίζουν σε πιθανές πολιτικές εξελίξεις όπως οι βουλευτικές εκλογές, σε μία απόφαση του ΣτΕ που θα ανατρέπει τα δεδομένα, σε καθυστερήσεις του ΙΕΠ που είναι γνωστές λόγω προβλημάτων χρηματοδότησης και απορρόφησης κονδυλίων του ΕΣΠΑ ή λόγω άλλων παραγόντων που κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει τη στιγμή αυτή.

Η μόνη σταθερή παράμετρος που δεν αλλάζει εύκολα είναι ότι μέσα στην τάξη την πρώτη και τελευταία ευθύνη για όσα διδάσκονται οι μαθητές έχει ο Θεολόγος, όπως και κάθε άλλος εκπαιδευτικός. Σε αυτόν βρίσκεται τελικά το κλειδί για τη διάσωση ενός μαθήματος χριστιανικής παιδείας. Αρκεί να αρθεί και ο ίδιος στο ύψος της αποστολής του.

http://thriskeftika.blogspot.gr

ΣΧΟΛΙΟ 

ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ

ΤΕΛΙΚΑ ΘΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕΙ Ο ΘΕΟΣ!

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΟ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Το έργο του δασκάλου είναι ιερό. Έχει μεγάλη ευθύνη και, αν προσέξει, μπορεί να πάρη μεγάλο μισθό από τον Θεό. Πρέπει να βρουν τρόπο οι εκπαιδευτικοί να περνάνε κάποια μηνύματα στα παιδιά για τον Θεό και για την Πατρίδα. Ας σπείρουν αυτοί τον σπόρο, και ας μην τον δουν να βλαστάνει. Τίποτε δεν πάει χαμένο, κάποια στιγμή θα πιάσει τόπο.

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΙΕΖΑΝ ΤΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΟΥΝ ΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ

Μέχρι την τελευταία στιγμή πίεζαν τους θεολόγους

να υποστηρίξουν το νέο πρόγραμμα σπουδών

Ανδρέας Λουδάρος

Μέχρι και την τελευταία στιγμή η προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου Παιδείας πίεζε ασφυκτικά τους θεολόγους, όπως μαρτυρούν οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί, προκειμένου να υλοποιήσουν στο ακέραιο το νέο πρόγραμμα σπουδών.

Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές του orthodoxia.info στις 3 Οκτωβρίου 3 μόλις ημέρες πριν τη συνεδρίαση της ΙΣΙ για το θέμα, ένας εκ των θερμών υποστηρικτών του νέου προγράμματος σπουδών, ο σύμβουλος κ. Άγγελος Βαλιανάτος, κάλεσε όλους τους θεολόγους της περιοχής Β’ Αθηνών στο 5ο Λύκειο Αμαρουσίου προκειμένου να τους ενημερώσει σχετικά με τις διαδικασίες.

«Αυτό που θέλουμε να πετύχουμε με το νέο πρόγραμμα, είναι να μην κάνετε πλέον κατήχηση» φέρεται να είπε στους θεολόγους ο κ. Βαλιανάτος ο οποίος υπεραμύνθηκε της πολυπολιτισμικής τάξης ενώ φέρεται να ενημέρωσε τους εκπαιδευτικούς πως το πρόγραμμα σπουδών επιβλήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση από την οποία όπως αναφέρθηκε έχουν εισπραχθεί χρήματα μέσω ΕΣΠΑ.

Εκείνες τις ημέρες οι θεολόγοι μέσω της ΠΕΘ είχαν ήδη αρχίσει να συζητούν για προσφυγές στη Δικαιοσύνη. Η αναφορά του κ. Βαλιανάτου πως είναι υποχρεωμένοι να τηρήσουν το νέο πρόγραμμα προκάλεσε έντονο προβληματισμό στους θεολόγους, ορισμένοι εκ των οποίων έκαναν λόγο για έμμεση απειλή από την πλευρά του εκπροσώπου του υπουργείου αφού όπως υποστηρίζουν αναφέρθηκε η φράση πως κανείς νομικός δεν μπορεί να αλλάξει την κατάσταση,

Το τελευταίο διάστημα πολλοί θεολόγοι ανά την Ελλάδα οι οποίοι αναμένουν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις εξελίξεις στον διάλογο Εκκλησίας – Υπουργείου με αφορμή την αλλαγή της πολιτικής ηγεσίας, ελπίζοντας πως μια πιο νηφάλια και επιστημονική προσέγγιση του ζητήματος θα βοηθήσει να «θεραπευθούν» οι προβληματικές γύρω από νέο πρόγραμμα σπουδών το οποίο πολλοί εξ αυτών θεωρούν εντελώς ξένο τόσο προς το Σύνταγμα όσο και προς την ουσία του μαθήματος των θρησκευτικών.

orthodoxia.info

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!

Μικρό παιδάκι, πόσο μὲ βοηθοῦσε ποὺ πήγαινα στὴν Ἐκκλησία! Εἴχαμε καλό δάσκαλο στὸ Δημοτικό καὶ μᾶς βοηθοῦσε καὶ αὐτός. Μᾶς μάθαινε ἐθνικά ἄσματα καὶ ἐκκλησιαστικούς ὕμνους. Στὴν Ἐκκλησία τὶς Κυριακές ψάλλαμε τὴν Δοξολογία, «Ταῖς πρεσβείαις…», «Ἅγιος ὁ Θεός», τὸ Χερουβικό.

– Καὶ τὰ κοριτσάκια ψάλλανε;

– Ναί, ὅλα μαζί τὰ παιδιά. Παλιά, ἡ Ἐκκλησία ἦταν δίπλα στὸ σχολεῖο καὶ παίζαμε γύρω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, στὴν αὐλή της. Μᾶς πήγαιναν στὴν Ἐκκλησία οἱ δάσκαλοι στὶς γιορτές, καὶ ἄς χάναμε κανένα μάθημα. Προτιμοῦσε ὁ δάσκαλος νὰ χάση μία ὥρα, γιὰ νὰ λειτουργηθοῦν τὰ παιδιά. Ἔτσι τὰ παιδιά διδάσκονταν, ἁγιάζονταν, γίνονταν ἀρνάκια. Εἴχαμε καὶ ἕναν δάσκαλο Ἑβραῖο, ἀλλὰ θρησκευτικά δὲν μᾶς δίδασκε· ἐρχόταν μία δασκάλα καὶ μᾶς ἔκανε θρησκευτικά. Πάρ΄ ὅλο ὅμως ποὺ ἦταν Ἑβραῖος, μᾶς πήγαινε μέχρι τὴν Ἐκκλησία. Καὶ στὴν Ἐκκλησία ὅλα τὰ παιδιά στεκόμασταν ὄρθια, ἥσυχα.

Καὶ βλέπω σήμερα ποὺ ἀπομακρύνουν τὰ παιδιά ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, πῶς ἔχουν ἀγριέψει! Ἐνῶ στὴν Ἐκκλησία τὸ παιδάκι θὰ ἠρεμήση, θὰ γίνη καλό παιδί, γιατί δέχεται τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, ἁγιάζεται. Δὲν τὰ ἀφήνουν νὰ πηγαίνουν στὴν Ἐκκλησία, γιὰ νὰ μήν ἐπηρεασθοῦν ἀπὸ τὰ πνευματικά! Ἀπὸ τὶς ἄλλες ἀνοησίες ὄχι μόνον δὲν τὰ ἀπομακρύνουν, ἀλλὰ τούς τὶς διδάσκουν κιόλας! Μά δὲν καταλαβαίνουν ὅτι τὰ παιδάκια, ἄν ἐπηρεασθοῦν, ἄς ὑποθέσουμε, ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀπὸ τὴν θρησκεία, στὸ κάτω-κάτω δὲν θὰ κάνουν ἀταξίες, θὰ εἶναι φρόνιμα, θὰ ἔχουν ἐπιμέλεια στὰ μαθήματά τους, δὲν θὰ εἶναι ζαλισμένα ὅπως τώρα. Μέχρι νὰ μεγαλώσουν, καὶ στὰ θέματα τὰ ἐθνικά θὰ εἶναι σωστὰ τοποθετημένα, δὲν θὰ μπλέξουν μὲ παρέες, μὲ ναρκωτικά, νὰ ἀχρηστευθοῦν. Ὅλα αὐτὰ  δὲν θὰ εἶναι μία προϋπόθεση νὰ γίνουν καλοί ἄνθρωποι; Αὐτὸ τουλάχιστον δὲν τὸ ἀναγνωρίζουν; Δὲν τὸ σέβονται;

Ἀλλά σκοπός τούς τώρα εἶναι νὰ ἀπομακρύνουν τὰ παιδιά ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Τὰ δηλητηριάζουν, τὰ μολύνουν μὲ διάφορες θεωρίες, κλονίζουν τὴν πίστη τους. Τὰ ἐμποδίζουν ἀπὸ τὸ καλό, γιὰ νὰ τὰ ἀχρηστέψουν. Τὰ καταστρέφουν ἀπὸ μικρά. Καὶ τὰ παιδάκια, φυσικά, ἀπὸ ἀρνάκια γίνονται κατσικάκια. Ἀρχίζουν μετά νὰ χτυποῦν ἄσχημα καὶ τούς γονεῖς τους καὶ τούς δασκάλους καὶ αὐτούς ποὺ τὰ κυβερνοῦν. Τὰ κάνουν ὅλα ἄνω-κάτω· συλλαλητήρια, καταλήψεις, ἀποχή ἀπὸ τὰ μαθήματα. Καὶ τελικά, ὅταν φθάσουν νὰ ξεκοιλιάσουν αὐτούς ποὺ τὰ κυβερνοῦν, τότε θὰ βάλουν καὶ αὐτοί μυαλό.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΑΤΣΙΟΣ: Η ΑΠΟΧΑΥΝΩΣΗ ΩΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ

"Σαφές το μήνυμα:

Αποκοπή από τις ρίζες και εθισμό στην ευτέλεια..."

Νατσιός Δημήτριος (δάσκαλος)

Ρωτάς τα παιδιά, τους μαθητές: «τι δώρο θέλεις να σου προσφέρουν οι γονείς, οι συγγενείς, τα Χριστούγεννα, το Πάσχα,

στη γιορτή σου ή στα γενέθλιά σου;». (Η ονομαστική εορτή σχεδόν καταργήθηκε. Σχεδόν κανένα παιδί δεν γιορτάζει, δεν κερνάει, δεν προσκαλεί την ημέρα της χριστιανικής γιορτής. Υπάρχουν μόνο τα γενέθλια. Η δυτικόφερτη φραγκοσυνήθεια έχει επικρατήσει πλήρως. Και αυτά ακόμη τα γενέθλια δεν εορτάζονται στο γονικό σπίτι, αλλά σε κάτι φανταχτερές, ιδιωτικές παιδοφυλακές. Το παιδί της πόλης, ως γνωστόν, ευρίσκεται υπό διωγμόν από την ευλογημένη πατρική εστία. Φωνάζουν, λερώνουν, γελούν, κλαίνε, μαλώνουν, πεινούν, πράγματα απαράδεκτα για ένα ψευτοπολιτισμό, που θέλει τα πάντα αποστειρωμένα και αποστεωμένα. Ακόμη και μηνύσεις υποβάλλουν ενοχλημένοι γείτονες και περίοικοι κατά παιδικών φωνών.

Ας κάνουν όλοι υπομονή. Οσονούπω θα καθιερωθεί το λεγόμενο ολοήμερο σχολείο, οπότε θα επιστρέφουν εξουθενωμένα, το απόγευμα τα παιδιά στο σπίτι, για να ξαναρχίσειτο φροντιστηριακό λαχάνιασμα. Οι γονείς θα περιορίζονται σε μια «καληνύχτα» και ένα «καλημέρα» και μετά θα αναρωτιούνται, εν φόβω και τρόμω, γιατί έμπλεξε αυτό το παιδί. Σημείωση ακροτελεύτιος της παρένθεσης: στα βιβλία γλώσσας – περιοδικά ποικίλης ύλης του Δημοτικού, δεν υπάρχει ούτε η ελάχιστη νύξη για ονομαστική εορτή. Υπάρχουν μόνο γενέθλια). 

Επανέρχομαι στο προλογικό ερώτημα. Τα παιδιά εν χορώ απαντούν: κινητό τηλέφωνο ή υπολογιστή. Και τα παιχνίδια ακόμη που επιθυμούν «διαπλέκονται» με υπολογιστές. Και πώς αλλιώς; Νυχθημερόν βομβαρδίζονται από ελκυστικότατες συσκευές της επικοινωνίας. Όπου και να στρέψουν το βλέμμα τους, αντικρίζουν το «αντικείμενο του πόθου». Γονείς, δάσκαλοι, φίλοι και συγγενείς όλοι μ’ ένα κινητό στο χέρι. Επικοινωνώ άρα υπάρχω. Όπως προσφυώς ειπώθηκε για να εξασφαλίσουν την συνοχή τους οι κοινωνίες με μνήμη χρησιμοποιούν την ιστορία και οι κοινωνίες χωρίς μνήμη χρησιμοποιούν την επικοινωνία. Διάβασα πρόσφατα επιστολή μητέρας παιδιού της Α΄ Γυμνασίου. Διαμαρτυρόταν γιατί το παιδί της «εισέρχεται ανεξέλεγκτα όσες ώρες αυτή εργάζεται, σε ιστοσελίδες, χρησιμοποιώντας οποιαδήποτε ασύρματη σύνδεση υπάρχει στην πολυκατοικία».

 Ο φορητός υπολογιστής, υπενθυμίζω, είναι δώρο του υπουργείου, πρώην εθνικής, Παιδείας στα γυμνασιόπαιδα της πρώτης τάξης. Ως συνήθως κατόπιν εορτής οι ενστάσεις. Τώρα που το υπουργείο προτίθεται από την πρώτη δημοτικού να καθηλώσει τα ανυπεράσπιστα παιδιά μπροστά σε υπολογιστές, θα αντιδράσει κανείς; Απορώ και εξίσταμαι! Δεν κατανοούν οι γονείς το έγκλημα που σχεδιάζεται εις βάρος των παιδιών τους. Στο προσχέδιο του «νέου σχολείου» που οραματίζεται η  διαβιουπουργός, καταγράφεται σαφέστατα ότι όλα, έμβια και άβια, αποκτούν ψηφιακή υπόσταση.

Ακόμη και ο δάσκαλος, ως φυσική παρουσία, ως πρόσωπο θα καταργηθεί. Θα περιοριστεί σε ρόλο, θα χειρίζεται πλήκτρα, τα οποία θα μεταφέρουν στον εγκέφαλο των παιδιών τις αναχωνευμένες στα εργαστήρια του πολυπολιτισμικού–αποχαυνωτικού υπουργείου παιδομαζώματος, πληροφορίες. Οι νέες γενιές,  θα είναι οι μικροί πειθαρχημένοι στρατιώτες, προετοιμασμένοι από ένα σχολείο πνιγμένο από την εμποροχυδαία πραγματικότητα.

Έχω χαρακτηρίσει τα νέα σχολικά βιβλία της γλώσσας, κακέκτυπο του διαδικτύου. Προφανώς στάλθηκαν ως ένα είδος προπαιδείας σ’ αυτό που έρχεται. Ό, τι αντικρίζει ο μαθητής στην τηλεόραση μεταφέρθηκε στο βιβλίο. Συνταγές μαγειρικής, μικρές αγγελίες, διαφημίσεις, κείμενα ανούσια, ολιγόλογα, κείμενα χρήσιμα για την υποβολή μιας αίτησης ή ενός σύντομου βιογραφικού για μια θέση υποαπασχόλησης.

Σε μια γλώσσα παρδαλή, τραυματισμένη, μιξοελληνική. «Πολλές ρήσεις έχουμε δει ν’ ανατρέπονται, ποτέ όμως την αποφθεγματική εκδοχή: όπου γλώσσα πατρίς», θα πει ο Ελύτης στον «κήπο με τις αυταπάτες». Αν έβλεπε τα τωρινά βιβλία ίσως θα δυσκολευόταν να γράψει αυτό το «ποτέ». Σχολείο ψηφιακό είναι σχολείο της ορθοπεταλιάς, για να παραφράσω τον τίτλο ενός σπουδαίου βιβλίου του Γ. Καλιόρη. («Η κοινωνία της ορθοπεταλιάς»). Ένα σχολείο που ξεθεωμένο τρέχει να προλάβει τις δήθεν εξελίξεις, να ανοίξει, όπως λέει ένα κρανιοκενές ευφυολόγημα, στη ζωή. Όμως το σχολείο, για να παραμείνει σχόλη και σχολή, οφείλει να είναι συντηρητικό, με την απλή και πρωταρχική σημασία της λέξης. Να συντηρεί τα πολυτίμητα τζιβαϊρικά που παρέλαβε απ’ όσους πέρασαν και να τα παραδίδει στους νεότερους, εμπλουτίζοντας, βέβαια, την παράδοση με τα άξια λόγου και μίμησης (αξιόλογα και αξιομίμητα) νεότερα. «Μου φαίνεται ότι ο συντηρητισμός νοούμενος ως συντήρηση, αποτελεί την ίδια την ουσία της εκπαίδευσης, η οποία έχει πάντοτε ως έργο της να περιβάλλει και να προστατεύει κάποιο πράγμα – το παιδί έναντι του κόσμου, τον κόσμο έναντι του παιδιού, το καινούργιο έναντι του παλαιού, το παλαιό έναντι του καινούργιου», εξηγεί η Χάννα Άρεν, ήδη από το 1958, στο απροσπέλαστο δοκίμιό της «η κρίση της εκπαίδευσης».

Πώς όμως να εξηγήσεις την συντηρητική διάσταση που πρέπει να έχει το σχολείο σήμερα, σε ανθρώπους «ξιπασμένους οψίπλουτους», της μάθησης, που υποστηρίζουν ότι «το Νέο Σχολείο είναι πρώτα απ’ όλα ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΧΩΡΙΣ…ΤΟΙΧΟΥΣ! Ένα σχολείο ανοικτό στις ιδέες και στην κοινωνία, στην γνώση και το μέλλον, που αξιοποιεί κάθε σύγχρονο εργαλείο. Ο διαδραστικός πίνακας, το ηλεκτρονικό βιβλίο, το ψηφιακό εκπαιδευτικό υλικό, ο προσωπικός μαθητικός υπολογιστής». (Α. Διαμαντοπούλου. Υποψιάζομαι ότι εκείνο το «τοίχους» γράφτηκε αντί του «τείχη». Από κάτι τέτοιες σαπουνόφουσκες παρασύρονται κάποιοι δάσκαλοι και τριγυρίζουν με  τους μαθητές τους ολημερίς και ολονυχτίς, τάχα και εκπαιδευτικές επισκέψεις, αντί να στρωθούν να κάνουν μάθημα μες στην τάξη). Το κακό είναι πως σ’ αυτόν τον τόπο ό,τι δεν έχει πρόσφατη ημερομηνία έχει ποινικοποιηθεί.

Πάσχουμε από άκρατο και άκριτο, ας μου συγχωρεθεί ο όρος, «νεανισμό». (Θυμήθηκα μια φράση του Χάιντεγκερ: «το δέντρο μεγαλώνει από τα κλαδιά του αλλά και από τις ρίζες του»). Βλέπουμε τις ολέθριες συνέπειες αυτού του καταστρεπτικού δόγματος: ό,τι αρέσει στους νέους. Γι’ αυτό και υπολογιστές και διαδίκτυο από το δημοτικό. Αντί το σχολείο να είναι θεματοφύλακας των τιμαλφών αξιών του Γένους και κάστρο συντήρησης τους, μεταβάλλεται σε πολλαπλασιαστή της περιρρέουσας αμορφωσιάς. Η αναγωγή της αποχαύνωσης σε καινοτόμο παιδαγωγική μέθοδο. Αν υλοποιηθεί η εξαγγελία της διαβιουπουργού σε μερικά χρόνια δίπλα από κάθε σχολείο θα χτίζεται και ένα κέντρο απεξάρτησης των νέων από τις νέες τεχνολογίες. Πώς να τα εξηγήσεις όμως αυτά σε ανθρώπους που θεωρούν το σχολείο χώρο πειραματισμών, επικοινωνίας, εξουδετέρωσης των κοινωνικών αδικιών και ταξικών ανισοτήτων, εντάξεως των μεταναστών και άλλων εύηχων πραγμάτων;

Θα κλείσω με κάτι που αυτές τις ημέρες μου προκάλεσε «θλίψιν απαρηγόρητον». Προμηθεύτηκα τα αναγνωστικά που είχαν οι μαθητές του δημοτικού πριν από το 1983, πριν ενσκήψει η λαίλαπα του προοδευτισμού. Έχω ενώπιόν μου της Ε΄ δημοτικού. (Στην οποία φέτος διδάσκω).

Διαβάζω ονόματα λογοτεχνών που στολίζουν τις σελίδες του: Σολωμός, Παλαμάς, Δροσίνης, Πολέμης, Καρκαβίτσας, Κονδυλάκης, Νιρβάνας, Ξενόπουλος, Παπαδιαμάντης, ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η πατρίδα μας. Πιάνω τα τωρινά με τις συνταγές μαγειρικής και τις οδηγίες χρήσης καφετιέρας και απελπίζομαι. (Περίπου 20 συνταγές στις δύο τελευταίες τάξεις του Δημοτικού. Ένα ή δύο τα δημοτικά τραγούδια. Σαφές το μήνυμα: Αποκοπή από τις ρίζες και εθισμό στην ευτέλεια). Σκέφτομαι ότι αν μορφώσουμε μια γενιά Ελλήνων με τα «συντηρητικά» εκείνα βιβλία, θα βγουν άνθρωποι που θα σώσουν την πατρίδα μας. Πράγμα βέβαια αδύνατον, όσο επιβιώνει η τιποτοκρατία.

Υπό τις σημερινές συνθήκες, καθώς θα ‘λέγε και
ο ποιητής, «το πιο φρικτό ναυάγιο θα ήταν να σωθούμε».  

Νατσιός Δημήτρης 

Δάσκαλος-Κιλκίς

http://www.antibaro.gr

http://kaini-ktisis.blogspot.gr