ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΠΑΥΛΟΣ: ''ΣΗΜΕΡΑ ΦΤΙΑΞΑΜΕ ΠΑΙΔΙΑ ΑΝΑΠΗΡΑ, ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΝΕ, ΠΑΙΔΙΑ ΕΓΩΪΣΤΕΣ''

Καταιγιστικός και αποκαλυπτικός, ως συνήθως, μέσα από την λαγαρή περιγραφή του και τις ιστορίες που διανθίζουν τον λόγο του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος έκλεισε την εφετινή Σχολή Γονέων και Νέων Ζευγαριών προσκεκλημένος της Ιεράς Μητροπόλεως Γρεβενών, όπου και ανέπτυξε το πολυσύνθετο και δύσκολο θέμα: "Πόσο καλά γνωρίζεις το παιδί σου;", θέτοντας "...τον δάκτυλον επί των τύπων των ήλων".

"Το ερώτημα είναι το είναι το παιδί...; Αλλά επίσης και τι είναι η ψυχή, Πιστεύουμε ότι το παιδί μας έχει ψυχή; Τα παιδιά ρωτούν σήμερα με αγωνία: "αν υπάρχει ζωή πριν το θάνατο. Γιατί η ζωή που μας προσφέρετε δεν είναι ζωή. Σήμερα στην ζωή μας ζούμε πλήξη και ανία...". Αυτό σημαίνει πως ότι προσφέραμε ως κοινωνία, οικογένεια και σχολείο ήταν σκουπίδια και με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί τα παιδιά στα ναρκωτικά... Δυστυχώς σήμερα φτιάξαμε παιδιά ανάπηρα, παιδιά που δεν αγαπάνε, που δεν ερωτεύονται... γιατί κάναμε τα παιδιά μας εγωιστές... Μήπως τελικά αφήνουμε τα παιδιά μας ανοχύρωτα; Ο Χριστός μας είπε να αφήσουμε τα παιδιά να έρθουν κοντά του. Είναι ο πιο καλός τους φίλος. Εμείς τα αφήνουμε να πάνε κοντά του; ...Μας ενδιαφέρει να έχουν πνευματικό, ώστε να μάθουν τα της Εκκλησίας; ...Από το σημερινό σχολείο δεν περιμένω τίποτα εκτός από μερικούς δασκάλους που λειτουργούν ιεραποστολικά.

Αλλά και οι γονείς δεν αντιδράτε, όπως για παράδειγμα στο ζήτημα της θεματικής εβδομάδας με την ενότητα των έμφυλων ταυτοτήτων... Τα παιδιά που από μικρά δεν πηγαίνουν στην Εκκλησία, όταν μεγαλώσουν πηγαίνουν στον ψυχίατρο... Τα πιο σημαντικά είναι τα έξι πρώτα χρόνια, γιατί τότε είναι μέσα στο σπίτι και τότε μπορούμε να τους μάθουμε για τον Χριστό. Δεν αγνοούμε την ψυχολογία των παιδιών, αλλά την οντολογία. Όταν η οντολογία απουσιάζει τότε και η ψυχολογία παραπαίει. Βοηθείστε τα παιδιά σας να προοδεύσουν σοφία, χάριτι και ηλικία. Γι’ αυτό χρειάζονται αγάπη και αλήθεια. Οι δυσκολίες υπήρχαν πάντοτε. Όμως αυτός που εμπιστεύεται την ζωή του στον Χριστό δεν λυγίζει και δεν παραδίδεται.

http://www.romfea.gr

ΑΠΟ ΘΑΥΜΑ ΣΩΘΗΚΑΝ ΜΑΘΗΤΕΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΓΓΙΣΤΑ ΣΕΡΡΩΝ

Θ.Π.: Είναι σχεδόν βέβαιο πως η Παναγία έβαλε πάλι το ευλογημένο  χέρι Της για να αποφευχθεί μια τραγωδία. “Χαῖρε, δεινῶν κατευνάζουσα σάλον, χαῖρε, Χριστοῦ μυστηρίων τὸ βάθος. Χαῖρε, Κόρη μητρόθεε.”

Αλλά και ο Άγιος Νεκτάριος που εικονίζεται αναποδογυρισμένος στην πλάτη του καθίσματος του οδηγού φαίνεται πως βοήθησε αρκετά….

news.gr: Άγιο φαίνεται πως είχαν οι μαθητές δημοτικού σχολείου και οι γονείς τους που επέβαιναν σε τουριστικό λεωφορείο, το οποίο εξετράπη της πορείας του στο 38ο χλμ. της Εθνικής Οδού Σερρών - Καβάλας και στη συνέχεια ανετράπη, χωρίς ευτυχώς να υπάρξει κανένας σοβαρός τραυματισμός. Το ατύχημα συνέβη στις 08.45 το πρωί, στην περιοχή της Αγγίστας. Το λεωφορείο εκτελούσε το δρομολόγιο προγραμματισμένης σχολικής εκδρομής. 

Σύμφωνα με όσα δήλωσαν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ οι διοικητές των νοσοκομείων Καβάλας, Αθανάσιος Καρασαββόγλου και Δράμας, Νικόλαος Λιατσής, συνολικά 21 παιδιά και γονείς τραυματίστηκαν ελαφρά στη διάρκεια του ατυχήματος. Από το σύνολο των τραυματιών, οι 15 μεταφέρθηκαν και νοσηλεύονται στο νοσοκομείο Σερρών, τέσσερις στο Γενικό Νοσοκομείο Καβάλας και δύο στο νοσοκομείο Δράμας, όλοι εκτός κινδύνου, ενώ κάποιοι νοσηλεύονται για καθαρά προληπτικούς λόγους, σύμφωνα πάντα με τους διοικητές των δύο νοσηλευτικών ιδρυμάτων.

Το Τμήμα Τροχαίας Σερρών συνεργασία με τα τμήματα Τροχαίας Καβάλας και Δράμας εξετάζει όλα τα ενδεχόμενα για τα αίτια του ατυχήματος, συλλέγοντας στοιχεία και πληροφορίες απ’ όλους τους τραυματίες που μεταφέρθηκαν στα τρία νοσηλευτικά ιδρύματα.

pronews.gr: Οι εικόνες από το εσωτερικό του λεωφορείου, στο οποίο επέβαιναν μαθητές δημοτικού σχολείου και οι γονείς τους και εξετράπη της πορείας του στο 39ο χλμ. της Εθνικής Οδού Σερρών - Καβάλας, με αποτέλεσμα στη συνέχεια να ανατραπεί, είναι ενδεικτικές από το σοκ που υπέστησαν τα παιδιά και οι γονείς τους, καθώς και οι συνοδοί καθηγητές.

Υπενθυμίζουμε ότι το ατύχημα συνέβη στις 08:45 το πρωί, στην περιοχή της Αγγίστας. Το λεωφορείο εκτελούσε το δρομολόγιο προγραμματισμένης σχολικής εκδρομής.

Σύμφωνα με όσα δήλωσαν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, οι διοικητές των νοσοκομείων Καβάλας, Αθανάσιος Καρασαββόγλου και Δράμας, Νικόλαος Λιατσής, συνολικά 21 παιδιά και γονείς τραυματίστηκαν ελαφρά στη διάρκεια του ατυχήματος.

Από το σύνολο των τραυματιών, οι 15 μεταφέρθηκαν και νοσηλεύονται στο νοσοκομείο Σερρών, τέσσερις στο Γενικό Νοσοκομείο Καβάλας και δύο στο νοσοκομείο Δράμας, όλοι εκτός κινδύνου, ενώ κάποιοι νοσηλεύονται για καθαρά προληπτικούς λόγους, σύμφωνα πάντα με τους διοικητές των δύο νοσηλευτικών ιδρυμάτων.

Το Τμήμα Τροχαίας Σερρών συνεργασία με τα τμήματα Τροχαίας Καβάλας και Δράμας εξετάζει όλα τα ενδεχόμενα για τα αίτια του ατυχήματος, συλλέγοντας στοιχεία και πληροφορίες απ’ όλους τους τραυματίες που μεταφέρθηκαν στα τρία νοσηλευτικά ιδρύματα. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

protothema.gr: Το λεωφορείο σύρθηκε 15 μέτρα - Επικράτησε πανικός, λέει δάσκαλος που ήταν μέσα

Αρκετοί τραυματίες ήταν αιμόφυρτοι, κάποιοι δεν μπορούσαν να κινηθούν, λέει ο κύριος Ευθύμιος Τσιμικίδης

Ο εκπαιδευτικός του δημοτικού σχολείου του Βαμβακόφυτου Σερρών Ευθύμιος Τσιμικίδης που επέβαινε στο λεωφορείο που ανετράπη με αποτέλεσμα να τραυματιστούν 9 μαθητές και 5 γονείς, μίλησε στο protothema.gr για όλα όσα έζησε.

Ο ίδιος καθόταν στην μπροστινή θέση και είδε όλο το τροχαίο ατύχημα: «Εγώ καθόμουν στην δεξιά μπροστά θέση, στην πρώτη από τις κανονικές θέσεις. Αντιλήφθηκα το συμβάν. Η δεξιά ρόδα βρέθηκε εκτός οδοστρώματος, σε ένα σημείο στενό με μία ανηφορική στροφή. Πηγαίναμε με χαμηλή ταχύτητα, περίπου με 40 χιλιόμετρα. Αυτό που συνέβη στην συνέχεια είναι ότι το όχημα κινήθηκε με την δεξιά ρόδα περίπου μισό μέτρο εκτός οδοστρώματος. Ο οδηγός έκανε κάποια προσπάθεια να το επαναφέρει αλλά το σημείο που πατούσε η ρόδα το οδόστρωμα χαμήλωνε και το λεωφορείο ντελαπάρισε χωρίς να κάνει τούμπες όμως. Έπεσε με την κολόνα την μπροστά δεξιά και στην συνέχεια σύρθηκε περίπου 15 μέτρα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι επιβαίνοντες που ήταν στην δεξιά μεριά κυρίως να τραυματιστούν. Πραγματοποιούσαμε ημερήσια εκδρομή στην Αλεξανδρούπολη. Επικράτησε πανικός γιατί αρκετοί τραυματίες ήταν αιμόφυρτοι, κάποιοι δεν μπορούσαν να κινηθούν. Έχουμε κάποιους σχετικά σοβαρά τραυματίες. Δεν είχε χάσει κάποιος τις αισθήσεις του, δεν ήταν σε ιδιαίτερα επικίνδυνη κατάσταση, ωστόσο υπήρχαν χτυπήματα στο κεφάλι, υπήρχαν αιμόφυρτοι και δυο παιδάκια χτύπησαν αρκετά, αλλά δεν κινδυνεύουν. Εγώ δεν αισθάνομαι να έχω χτυπήσει πολύ, από την πρόσκρουση έχει τρανταχτεί ο αυχένας μου. Επειδή είχα αντιληφθεί το γεγονός από νωρίς ότι το όχημα βγήκε από το οδόστρωμα, έβαλα το δεξί μου χέρι στο τζάμι. Είχα πλήρη συνείδηση του ατυχήματος από την στιγμή που το όχημα βγήκε έξω από οδόστρωμα. Ήρθαν πολλά ασθενοφόρα στο σημείο, έχουν πάει σε δύο νοσοκομεία νομίζω. Εγώ δεν αντιλήφθηκα άλλο όχημα να μας χτύπησε και να μας έβγαλε εκτός πορείας, δεν έχω όμως πλήρη εικόνα του λόγου που βγήκαμε από το οδόστρωμα».

Δείτε βίντεο: H συγκλονιστική μαρτυρία του δασκάλου για το τροχαίο με τους μαθητές στις Σέρρες 

http://epanastasilae.blogspot.gr

HΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: ΑΓΩΓΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΝ ΟΙ «ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ» ΤΗΣ ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΕΠ

Hρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής

Χριστιανικής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Αγωγή ανατροπής της εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως σχεδιάζουν 
οι «υπεύθυνοι» της ανευθυνότητας του Υπουργείου Παιδείας και του ΙΕΠ

Με κατάλυση των πνευματικών θεμελιακών δομών, ριζών και αξιών του ελληνικού λαού προχωρούν οι «ειδικοί» του Υπουργείου Παιδείας και του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ), βάζοντας, καθώς φαίνεται, ως προτεραιότητα της αγωγής, την αποδόμηση στα Θρησκευτικά, στην Ιστορία και στη Γλώσσα. Είναι παράδοξο και λυπηρό να διαπιστώνει κανείς ότι υπάρχουν συνέλληνες, οι οποίοι διατίθενται να εκτελέσουν και μάλιστα στο χώρο της Παιδείας, επιθετικά για την Ελλάδα σενάρια, τα οποία έχουν οργανωθεί από ανθελληνικές δεξαμενές σκέψης, σαν αυτές που εκπροσωπεί ο Κίσινγκερ. 

Ως γνωστό, ο Κίσινγκερ είχε πει: «Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι' αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ δηλαδή να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μη μας ενοχλεί στα Βαλκάνια, να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, κ.τ.λ.».Όπως αντιλαμβάνονται πλέον όλοι οι Έλληνες, το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας, τα τελευταία χρόνια, προγραμματίζει την αγωγή των νέων μας, δυστυχώς, με άξονα σχεδιασμού την κατεύθυνση Κίσινγκερ, δηλαδή, θέτοντας σε εφαρμογή Προγράμματα που αποδομούν την ιστορική, θρησκευτική και γλωσσική ταυτότητα και συνείδηση των νεοελλήνων. Οι βαπτιζόμενοι ως ειδικοί ή εμπειρογνώμονες επί των εκπαιδευτικών Σχεδίων και Προγραμμάτων σχεδιάζουν, συντάσσουν, εγκρίνουν και επιβάλλουν πολυθρησκειακά Προγράμματα Σπουδών (ΠΣ) στο Μάθημα των Θρησκευτικών,  που φαινομενικά εκφράζουν ένα δήθεν προοδευτισμό, διεθνισμό και πλουραλισμό. Στην ουσία, όμως, πρόκειται για διδασκαλία του διαθρησκειακού πνεύματος, που αντιμάχεται τη μονοθρησκειακή θρησκευτικότητα, όπως είναι η ορθόδοξη χριστιανική πίστη. Με αυτά τα ΠΣ, οι μαθητές έρχονται  σε επαφή με τις θρησκείες και τις αξίες τους, χωρίς να έχουν γνωρίσει επαρκώς τη δική τους Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη δηλαδή, χωρίς να έχουν βάσεις της δικής τους παραδόσεως. Στα Προγράμματα αυτά, επίσης, γίνεται μία ανάμειξη όλων των θρησκευμάτων και ως ένα εξ αυτών διδάσκεται, πλημελέστατα βέβαια, η ορθόδοξη παράδοση και τα πιστεύω της και μάλιστα ως αξίες ισότιμες και ισάξιες με τις αξίες των θρησκειών. Ταυτόχρονα, γίνεται θεματική αντιμετώπιση του φαινομένου της θρησκείας, με την ταυτόχρονη παράθεση και σύγκριση ιδεολογιών, ομολογιών και θρησκειών. Το γεγονός αυτό δημιουργεί σοβαρά προβλήματα τόσο κατανόησης στα παιδιά όσο και επιστημονικής μεθοδολογίας. Συγκεκριμένα, η θεματική ανάλυση που προτείνεται καταργεί την ιστορική διάρθρωση της ύλης, με άμεσο αποτέλεσμα την αποσπασματικότητα, που παρουσιάζει η θεματική πραγμάτευση και την πλημμελή καλλιέργεια της συνείδησης, ως προς την ιστορική παρουσία και συνέχεια της χριστιανικής πίστεως. Με αυτό το συνονθύλευμα, από παιδαγωγικής πλευράς, καλλιεργείται στους μαθητές/τριεςη θρησκευτική ομογενοποίηση, η σχετικοποίηση, η σύγχυση και ο θρησκευτικός συγκρητισμός, ενώ, αν είναι δυνατό, οι δημιουργοί τους, με ιδιαίτερη επιμέλεια πασχίζουν, όχι μόνον να βαπτίζουν τα νέα ΠΣ ορθόδοξα, αλλά και να τα επιβάλουν προς όλες τις κατευθύνσεις ως ορθόδοξα. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με όσα διαπιστώνουν και υποστηρίζουν οι ίδιοι οι διακονούντες το μάθημα των Θρησκευτικών Θεολόγοι, διά της  Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων (ΠΕΘ),τα νέα αυτά ΠΣ μεταβάλλουν ριζικά τον χαρακτήρα των Θρησκευτικών, αποσυνδέοντάς τα εντελώς από τον πνευματικό χώρο της παραδόσεως της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Το ίδιο, όμως, συμβαίνει και με το προτεινόμενο ΠΣ της Ιστορίας, το οποίο, κατά την Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων (ΠΕΦ),«μεταβάλλει ριζικά τον χαρακτήρα του μαθήματος, εκτρέποντάς το προς κατευθύνσεις που δεν πληρούν τους επιστημονικούς και παιδαγωγικούς του στόχους».Τα μέλη της Επιτροπής του Υπουργείου για την Ιστορία  επισημαίνουν: «θέλουμε πολίτες με ιστορική σκέψη και συνείδηση». «Τους διαφεύγει όμως», σύμφωνα με την ΠΕΦ, «ότι πρώτιστο μέλημα της Πολιτείας είναι η διαμόρφωση πολιτών με ιστορική σκέψη και εθνική συνείδηση, παράλληλα με την ιστορική».Όπως και στα Θρησκευτικά, έτσι και στην Ιστορία χρησιμοποιοιείται το επιχείρημα του πλουραλισμού. Η Επιτροπή που επεξεργάζεται το ΠΣ της Ιστορίας κάνει λόγο για «πλουραλιστική και ανεκτική εθνική ταυτότητα». Η ΠΕΦ, από την πλευρά της, υποστηρίζει ότι αυτό«συνιστά διατύπωση αντιφατική και αμφιλεγόμενη. Ο πλουραλισμός των απόψεων και η ανεκτικότητα του διαφορετικού είναι αξίες, που πρέπει να καλλιεργηθούν στους μαθητές, παράλληλα με την εθνική ταυτότητα. Η δημοκρατική συνείδηση δεν αναιρεί την καλλιέργεια της ελληνικής συνείδησης». Ως προς τη καλλιέργεια και διαμόρφωση της ιστορικής αυτοσυνειδησίας, οι Φιλόλογοι υποστηρίζουν ως «παιδαγωγικά αναγκαία τη γραμμική χρονικά διάταξη της ύλης, από το απώτατο παρελθόν προς τη σύγχρονη εποχή, γιατί αυτή η μέθοδος παρουσιάζει αδιάσπαστη την ιστορική συνέχεια, διευκολύνει την κατανόηση του χρόνου από τους μαθητές και συνεισφέρει στην καλλιέργεια της ιστορικής συνείδησης και της εθνικής ταυτότητας». Το πρόβλημα της θεματικής και εννοιολογικής διάταξης της ύλης, που υπάρχει στο νέο ΠΣ των Θρησκευτικών, υπάρχει και στο ΠΣ της Ιστορίας, γεγονός που δείχνει ότι χρησιμοποιείται η ίδια μέθοδος αποδόμησης και στα δύο μαθήματα. Όπως αναφέρουν οι Φιλόλογοι, η διδασκαλία της ιστορίας, ως θεματική ιστορία, «μπορεί να έχει παιδαγωγικό και μαθησιακό αποτέλεσμα μόνον, εάν είναι ήδη γνωστό το ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο». Ως προς το θέμα της αναμείξεως της διδασκαλίας της ελληνικής Ιστορίας με τη διδασκαλία άλλων λαών, η ΠΕΦ σημειώνει ότι «παιδαγωγικά ωφέλιμο είναι να γνωρίσουν οι μαθητές τους εξω-ευρωπαϊκούς πολιτισμούς και την ιστορία λαών πέρα από τα όρια του Δυτικού πολιτισμού, εφόσον όμως προηγουμένως έχουν γνωρίσει σε βάθος την ελληνική και ευρωπαϊκή ιστορία. Η πολυπολιτισμικότητα μπορεί να είναι στόχος, όχι όμως ο κυρίαρχος. Οι προτάσεις της Επιτροπής δημιουργούν παιδαγωγικά ζητήματα, εφόσον υπονομεύουν τη διδασκαλία της Ελληνικής Ιστορίας. Η Ιστορία είναι μια επιστήμη με αντικείμενο και μέθοδο, η οποία αναζητά την αντικειμενικότητα και την αλήθεια γεγονότων, φαινομένων και διαδικασιών του παρελθόντος με κριτήριο την αιτιακή εξήγηση και ερμηνεία. Η νέα αντίληψη για την Ιστορία και τη διδασκαλία της, που κυριαρχεί στα Προγράμματα Σπουδών του ΙΕΠ, καταλήγει σε μια ιδεολογική κατασκευή και σε υποκειμενικές σχετικιστικές αλήθειες».

http://aktines.blogspot.gr 

ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΝΟΙΧΤΟ ΣΤΗ ΖΩΗ;

Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιὸς, δάσκαλος-Κιλκὶς

Ἀπὸ τοὺς τελευταίους Δασκάλους τοῦ Γένους μας, ὁ Φώτης Κόντογλου, γιὰ νὰ παραστήσει τὴν εἰκόνα τῆς σημερινῆς Ἑλλάδας, κατέφυγε σ' ἕνα μύθο. Τὸ μύθο τοῦ χταποδιοῦ. Ἡ χταπόδα βοσκᾶ στὸν πάτο τῆς θάλασσας μαζὶ μὲ τὸ χταποδάκι. Ἄξαφνά το καμακώνουνε. Τὸ χταποδάκι φωνάζει: «Μὲ πιάσανε μάνα». Ἡ μάνα τοῦ λέγει: «Μὴ φοβᾶσαι παιδί μου». Ξαναφωνάζει τὸ μικρό: «Μὲ βγάζουν ἀπὸ τὴ θάλασσα». Πάλι λέγει ἡ μάνα: «Μὴν φοβᾶσαι παιδί μου. Καὶ πάλι: «Μὲ σγουρίζουνε (μὲ τρίβουνε στὰ βράχια): Μὴ φοβᾶσαι παιδί μου». «Μὲ μασᾶνε». «Μὴν φοβᾶσαι παιδί μου». «Πίνουνε κρασί, μάνα». «Ἄχ! σ 'ἔχασα παιδί μου». Τὸ χταποδάκι, λέει ὁ Κόντογλου, συμβολίζει τὴν Ἑλλάδα. «Παλαιόθεν καὶ ὡς τώρα ὅλα τα θερία πολεμοῦν νὰ τὴν φάνε» τρῶνε, ἀλλὰ μένει καὶ μαγιά. Χταποδομάνα εἶναι ἡ μοίρα τῆς Ἑλλάδας. Τὸ κρασὶ συμβολίζει τὰ φῶτα τοῦ φράγκικου πολιτισμοῦ, ποὺ μετακενώθηκαν στὴν καθ' ἠμᾶς Ἀνατολὴ ἀπὸ τοὺς ξιπασμένους νεόπλουτούς τῆς μάθησης. Μὲ τὸ κρασὶ ξεχνᾶς ποιὸς εἶσαι...

Ἔγραψε ὁ Χουρμούζης, ἀγωνιστής τοῦ '21 καὶ λόγιος, γιὰ τοὺς τότε ψαλιδόκωλους ποὺ....

κατέφταναν σωρηδὸν ἀπὸ τὴ Δύση, γιὰ νὰ μᾶς φωτίσουν. «Ἀπροκάλυπτος περιφρόνησης τῶν πατρίων μας καὶ τῆς θρησκείας ἀκόμη, ὡς δεῖγμα εὐρωπαϊκῆς προόδου. Συμπεριφορὰ γελοιωδέστατη, δῆθεν ὑψηλῆς ἀνατροφῆς καὶ σφαίρας ἀριστοκρατικῆς. Ξιπασμένων ὀψιπλούτων ἀηδέστατοι ἐπιδείξεις! Πτωχοαλαζονεία ἀξία οἴκτου, γλώσσα παρδαλή». Παράδειγμα. Βιώνουμε στὶς μέρες μας κάποιες στρεβλώσεις καὶ παρανοήσεις στὴν Παιδεία (ἢ μᾶλλον ἐκπαίδευση). Ὁ κοινὸς νοῦς βεβαιώνει πὼς δὲν λείπουν ἁπλῶς αἴθουσες διδασκαλίας ἢ διδακτικὸ προσωπικό, ἐποπτικὰ μέσα καὶ λοιπά, τὰ ὁποῖα θὰ λείπουν καὶ θὰ συμπληρώνονται ἀενάως. Λείπει κάτι κρισιμότερο. Ὁ μαθητὴς δὲν καταλαβαίνει γιὰ ποιὸ λόγο εἶναι μαθητής, ὁ δάσκαλος γιὰ ποιὸ λόγο εἶναι δάσκαλος, ἡ πολιτεία τί θέλει ἀπὸ τὸ σχολεῖο. Δὲν πρόκειται γιὰ κάποια ἐπιγενόμενη κρίση ἀξιῶν, πρόκειται περὶ κρίσεως νοήματος, ὄχι δηλαδὴ τί ἀξίζει καὶ τί ὄχι, ἀλλὰ τί σημαίνει καὶ ποὺ ἀποσκοπεῖ τοῦτο ἢ ἐκεῖνο.

Ἐπειδὴ τὰ θέματα αὐτὰ εἶναι μεγάλα, θὰ περιοριστῶ σὲ δύο τρέχοντα ἰδεολογήματα ἢ καλύτερα, ὄροι- γλειφιτζούρια ἀναγκαστικῆς κατανάλωσης, τῶν ὁποίων τὰ πλεονεκτήματα δὲν μπαίνουν καν στὸν κόπο νὰ μᾶς τὰ ἐξηγήσουν οἱ νεόκοποι παιδαγωγοί. Πρώτον ὅτι κέντρο τοῦ σχολείου εἶναι ὁ μαθητὴς καὶ ὄχι ὁ δάσκαλος καὶ δεύτερον ὅτι τὸ σχολεῖο πρέπει νὰ ἀνοίξει στὴ ζωή, σχολεῖο ἀνοικτὸ στὴ ζωή, τὸ ὁποῖο συνοδεύεται μὲ τὰ γνωστὰ συριζαίικα καρυκεύματα περὶ δημοκρατικοῦ, προοδευτικοῦ, νέου σχολείου καὶ λοιπὰ ἠχηρὰ παρόμοια.  

Σήμερα ἡ ἰδέα ὅτι τὸ παιδὶ εἶναι τὸ κέντρο τοῦ σχολείου, ὅποια καὶ ἂν εἶναι ἡ γενεαλογία της καὶ ὅσοι κι ἂν εἶναι οἱ ἐπιστημονικοί της καρποί, ἔχει ἀποβεῖ ἕνα ὀλέθριο ἰδεολόγημα, καταστρεπτικό της ἴδιας της ὑπόστασης τοῦ σχολείου. Ἰδρυτικὴ συνθήκη τοῦ σχολείου εἶναι ὅτι ὑπάρχει κάποιος ποὺ γνωρίζει (ὁ δάσκαλος) καὶ κάποιος ποὺ δὲν γνωρίζει (ὁ μαθητὴς) καὶ ὅτι ὁ δεύτερος προσέρχεται στὸν πρῶτο γιὰ νὰ διδαχτεῖ καὶ νὰ μάθει. Ὁ μαθητὴς πηγαίνει σχολεῖο γιὰ νὰ μάθει γράμματα, γιὰ νὰ μάθει συγκεκριμένα περιεχόμενα καὶ ὄχι «γιὰ νὰ μαθαίνει πῶς νὰ μαθαίνει» ὅπως λέει ἕνα τρέχον εὐφυολόγημα, τὸ ὁποῖο εἶναι μία πελώρια ἀνοητολογία- «κέλυφος ἔρημο ἐννοίας» κατὰ τὸ Ροΐδη- γιὰ τὸν ἁπλούστατο λόγο ὅτι μόνο μαθαίνοντας συγκεκριμένα πράγματα μαθαίνει κανεὶς τελικὰ νὰ μαθαίνει. Ἡ περιβόητη κριτικὴ ἱκανότητα, ἡ ἀνάπτυξη τῆς ὁποίας ἔχει ἀναχθεῖ σὲ πρωταρχικὸ στόχο τῆς ἐκπαίδευσης, προϋποθέτει μαθητεία, σπουδὴ κοπιαστικὴ μελέτη. Ὅλα αὐτὰ τὰ μορφωτικὰ ἀγαθά τα μεταδίδει ὁ ἀφοσιωμένος δάσκαλος- ἔχει μεταδοτικότητα ἔλεγαν παλιὰ-καὶ τότε παίρνει καὶ αὐτός, ὡς ἀντίδωρο, τὴν εὐλογημένη ἀγάπη τῶν μαθητῶν του. Σήμερα δυστυχῶς καταστρέψανε τὸ δάσκαλο, γιὰ νὰ τὸν μεταβάλλουνε σὲ συνδικαλιστῆ καὶ φροντιστή, σὲ μίζερο πενταροκυνηγό, ποὺ ξέρει μόνο νὰ διεκδικεῖ καὶ νὰ κομματὶ(ἃ)ζεται. Καὶ βέβαια, ὅλα ἀκυρώνονται, ἂν ὁ δάσκαλος δὲν διδάσκει μὲ τὸ παράδειγμά του. («Τοῦτο διδασκάλου ἀρίστου, τὸ δὶ' αὐτοῦ παιδεύειν ἃ λέγει». Διδάσκει ὁ ἄγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Ὅπως οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ χωρὶς νὰ ἔχουν στόμα, ἀλλὰ διὰ τοῦ κάλλους τους, ἔτσι καὶ ὁ δάσκαλος, τὸ ξαναγράφω, πρέπει νὰ ἔχει ζωὴ φωτεινή, γιὰ νὰ φωτίζει).  

Τὸ δεύτερο, τώρα, ἀερόπλαστο ἰδεολόγημα, περὶ σχολείου ἀνοιχτοῦ στὴ ζωή. Ὅσοι μιλοῦν γιὰ ζωὴ σίγουρα ὑπονοοῦν ὅτι ζωὴ σημαίνει χαμόγελο, εὐτυχία, σοφία , καλοσύνη καὶ λοιπὰ χαζοχαρούμενα, κάτι τέλος πάντων ἀπεριόριστα θετικό. Στὴ ζωὴ ὅμως ἀνήκουν ὁ ἀνταγωνισμός, ἡ βία, ὁ φανατισμὸς καὶ ἡ μισαλλοδοξία, ὁ δόλος καὶ ἡ ἀπάτη, ἡ χυδαιότητα καὶ ἡ βλακεία. Ὑποστηρίζω πὼς τὸ σχολεῖο πρέπει νὰ κλείσει στὴ ζωή. Τὸ σχολεῖο πρέπει νὰ γίνει κάστρο συντήρησης, καὶ χρησιμοποιῶ τὴ λέξη μὲ τὴν πρωταρχική, κυριολεκτική της σημασία. Νὰ συντηρεῖ δηλαδὴ ὅ,τι παρέλαβε -τὴν παράδοση- καὶ νὰ τὸ παραδίδει στοὺς νεότερους. Ἡ παράδοση μὲ τὴν παιδαγωγική της ἐξοχότητα, ἀποτελεῖ πνευματικὸ θησαυρό, ἀδαπάνητο, ὁ ὁποῖος μεταβιβάζεται ἀπὸ γενεὰ σὲ γενεά. Ἡ παράδοση προσφέρει τὰ ἠθικὰ πρότυπα ὡς βιωμένες ἀξίες, τὸν ἅγιο καὶ τὸν ἥρωα, τὸν Πατροκοσμὰ καὶ τὸν Καραϊσκάκη, καὶ ὄχι ὡς ἄνωθεν ἐπιταγές. Ἀφοῦ προσλάβουν οἱ νεότεροί τα τιμαλφῆ καὶ τὶς ἀξίες, ὅταν ἀποφοιτήσουν καὶ «βγοῦν» στὴ ζωή, ὅταν ἁπλώσουν τὰ φτερά τους σὰν θαλασσοπούλια πάνω στὸ πέλαγος, θὰ καινοτομήσουν. Ἔλεγε ἡ Χάννα Ἄρεντ, ἤδη ἀπὸ τὸ 1958, στὸ ἀπροσπέραστο δοκίμιό της «ἡ κρίση τῆς ἐκπαίδευσης». «Μοῦ φαίνεται ὅτι ὁ συντηρητισμὸς νοούμενος ὡς συντήρηση, ἀποτελεῖ τὴν ἴδια τὴν οὐσία τῆς ἐκπαίδευσης, ἡ ὁποία ἔχει πάντοτε ὡς ἔργο της νὰ περιβάλλει καὶ νὰ προστατεύει κάποιο πράγμα τὸ παιδὶ ἔναντί τοῦ κόσμου, τὸν κόσμο ἔναντί τοῦ παιδιοῦ, τὸ καινούργιο ἔναντί τοῦ παλαιοῦ, τὸ παλαιὸ ἔναντί του καινούργιου». Σήμερα ὅμως ὄχι μόνο δὲν προστατεύουμε τὸ σχολεῖο ἀπὸ τὴν τύρβη καὶ τὴν βλακεία τοῦ κόσμου, ἀλλὰ τὸ μετατρέψαμε σὲ κακέκτυπό του, ἀφήσαμε τὰ πορτοπαράθυρά του ἀνοιχτὰ καὶ εἰσβάλλει ἡ περιρρέουσα ἀσχήμια.

Σχολεῖον ἴσον δάσκαλος, ἔλεγε ὁ Παλαμᾶς. Οἱ καιροὶ ἀπαιτοῦν ἀφοσιωμένους δασκάλους, συντηρητὲς τῆς παράδοσης καὶ μεταλαμπαδευτὲς ἀξιῶν, ποὺ θὰ διδάσκουν σ' ἕνα σχολεῖο, κλειστὸ στὸν ἀφόρητο «ἔξω» κόσμο.

«Γιατί σήμερα φαίνεται ὅτι ὁ δάσκαλος μετατρέπεται σὲ ἐκπαιδευτικό, ποὺ περισσότερο διεκδικεῖ, παρὰ διακονεῖ, πράγμα ποὺ ἐπιδεινώθηκε λόγω κρίσεως-ποὺ μεταδίδει «πληροφορίες» στὴ νέα γενιά, ἀλλὰ δὲν ἔχει πρόταση ζωῆς. Καὶ ὁ μαθητὴς γίνεται ἐκπαιδευόμενος, ὁ ὁποῖος δὲν θέλει νὰ ἀκούει, δὲν μαθαίνει νὰ ἀκούει, ἀλλὰ νὰ ἔχει ἄποψη γιὰ ὅλα καὶ νὰ κρίνει. Ἡ «ἐκπαιδευτοποίηση» τοῦ δασκάλου καὶ ἡ ἀπώλεια τῆς ἰδέας τῆς μαθητείας μποροῦν νὰ ἀποβοῦν μοιραία γιὰ τὴν παιδεία μας. Γιατί ὁ δάσκαλος δὲν ἀρκεῖ νὰ εἶναι εἰδικὸς ἐπιστήμονας τῆς ἀγωγῆς καὶ παράγοντας τῆς ἐκπαίδευσης δὲν φτάνει νὰ ἔχει ἀνθρωπιστικὴ παιδεία, πρέπει νὰ ἔχει καὶ τὸ «ἦθος τοῦ δασκάλου», τὴν ἐλευθερία καὶ τὴ σοφία, ποὺ δὲν ἀποκτῶνται μὲ τὴν καλύτερη ὀργάνωση τῆς ἐκπαίδευσης τῶν ἐκπαιδευτικῶν, ἀλλὰ εἶναι ὑπόθεση ἀληθινῆς μαθητείας, ὑπευθυνότητας καὶ αὐθυπέρβασης. Καὶ γιατί ἡ λέξη «μαθητὴς» κατονομάζει μιὰ ἀπὸ τὶς σημαντικότερες διαστάσεις τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης, τὴν ἀλήθεια τῆς σχέσης, τῆς ἄσκησης, τῆς ὑπακοῆς, τοῦ σεβασμοῦ, τῆς ἀγάπης γιὰ τὴν πνευματική μας κληρονομιά.

Δάσκαλος καὶ μαθητὴς εἶναι κατάκτηση, ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ προσέχουμε ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ. Μαζὶ μὲ τὸν δάσκαλο καὶ τὸν μαθητὴ ἀπειλεῖται σήμερα καὶ ἡ ἴδια ἡ ἔννοια τῆς παιδείας ὡς ἀνθρωποποιίας, ἀφοῦ, μέσα στὴ γενικότερη σύγχυση ἀξιῶν, κυριαρχεῖ ὁ χρησιμοθηρικὸς προσανατολισμὸς στὸν χῶρο τῆς ἐκπαίδευσης καὶ ἀπεμπολοῦνται ἀλήθειες ζωτικὲς γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὴν ἐλευθερία του. Οἱ ἀλήθειες ποὺ συγκλόνισαν τοὺς Πατέρες καὶ τοὺς Μάρτυρες, τοὺς ἀγωνιστὲς καὶ τοὺς ἥρωες, ποὺ διέσωσαν τὸ Γένος, δὲν φαίνεται σήμερα νὰ μᾶς ἀγγίζουν. Χάνεται ἡ ἀλήθεια ὅτι παιδεία ἀναφέρεται στὴν ἰκάνωση τῆς νέας γενιᾶς νὰ ἀνακαλύπτει νόημα ζωῆς καὶ ἀξιολογικὸ προσανατολισμὸ μέσα ἀπὸ τὴ συνάντηση μὲ τὰ πολύτιμα στοιχεῖα τῆς παράδοσης, ἡ ὁποία δὲν εἶναι «τὸ δικαίωμα ψήφου τῶν νεκρῶν», ἀλλὰ ἀνεξάντλητη πηγὴ νοηματοδότησης τῆς ἐλευθερίας μας.

«Παράδοση εἶναι ἡ ζωντανὴ φωνὴ τῶν κεκοιμημένων καὶ ὄχι ἡ νεκρὴ φωνὴ τῶν ζωντανῶν» σύμφωνα μὲ μιὰ εὐφυῆ ἑρμηνεία».

https://ellasnafs.blogspot.gr

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ- Η «ΙΕΡΗ» ΕΥΘΥΝΗ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ!

Από τον  ΗΡΑΚΛΗ ΡΕΡΑΚΗ

Το υπουργείο Παιδείας ενεργεί υποτιμητικά, μεροληπτικά και με διακρίσεις απέναντι μόνο στα ορθόδοξα παιδιά, επιβάλλοντάς τους να διδάσκονται έναν πολυθρησκειακό πολτό.

Eδώ και χρόνια, ως γνωστόν, οι μουσουλμανικές, οι εβραϊκές και οι ρωμαιοκαθολικές θρησκευτικές κοινότητες της Ελλάδας έχουν λάβει -και πολύ σωστά και δίκαια- την έγκριση από το υπουργείο Παιδείας να διδάσκονται τα παιδιά τους, ως Έλληνες πολίτες, στα σχολεία τους τη δική τους πίστη.

Είναι προφανές ότι δεν υπάρχει καμία αντίρρηση να απολαμβάνουν το δικαίωμα αυτό, το οποίο, μάλιστα, συνάδει με την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησής τους και την υποχρέωση της Πολιτείας να προσφέρει σε όλους τους μαθητές θρησκευτική μόρφωση που να είναι σύμφωνη με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των γονέων τους.

Αν όμως οι θρησκευτικές κοινότητες απολαμβάνουν αυτό το δικαίωμα για λόγους ισονομίας, τότε για τους ίδιους λόγους είναι υποχρεωμένο το υπουργείο Παιδείας να προσφέρει την ίδια δυνατότητα στα παιδιά των ορθόδοξων χριστιανών, να διδάσκονται και αυτά τη δική τους πίστη. Η Πολιτεία έχει καθήκον να μη λειτουργεί ιδεοληπτικά σε βάρος των πιστών όλων των θρησκευτικών κοινοτήτων, χωρίς εξαιρέσεις. Ο ορθόδοξος Έλληνας, ως πολίτης του ελληνικού κράτους αλλά και ως μέλος της Εκκλησίας, θα πρέπει να απολαμβάνει ισότιμα τα ίδια συνταγματικά δικαιώματα με όλους τους άλλους και, μάλιστα, υπό την εγγύηση του κράτους, με βάση την αρχή της ισονομίας και της αναλογικότητας (Σύνταγμα, άρθρα 4 και 25).

Το υπουργείο Παιδείας όμως ενεργεί υποτιμητικά, μεροληπτικά και με διακρίσεις απέναντι ΜΟΝΟ στα ορθόδοξα παιδιά, επιβάλλοντάς τους με τα νέα πολυθρησκειακά Θρησκευτικά να διδάσκονται έναν αχταρμά ή πολτό θρησκειών. Πώς είναι δυνατόν, από τη μια μεριά, να επιτρέπει ομολογιακό μάθημα για τις άλλες θρησκευτικές κοινότητες και, από την άλλη, να χαρακτηρίζει συκοφαντικά, υποτιμητικά και ρατσιστικά το ορθόδοξο μάθημα των Θρησκευτικών ως ομολογιακό, κατηχητικό, και να το απορρίπτει ως ακατάλληλο για τη διδασκαλία των ορθόδοξων μαθητών; Ωστόσο αυτό που αγγίζει τα όρια του παραλόγου είναι η προσπάθεια παραπλάνησης, μαύρης προπαγάνδας και εξαπάτησης που επιχειρεί το υπουργείο Παιδείας από κοινού με το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ), προβάλλοντας τον απαράδεκτο και μειωτικό για τη νοημοσύνη μας ισχυρισμό ότι το πολυθρησκειακό πρόγραμμα που προσπαθούν με κάθε τρόπο και μέσο να επιβάλουν στα ορθόδοξα παιδιά είναι ορθόδοξο.

Απέναντι σε αυτή την αυθαίρετη και παράνομη στάση της Πολιτείας η Εκκλησία δεν μπορεί να δεχθεί ή να επιτρέψει τις παραμορφωτικές δράσεις σε βάρος των ορθόδοξων παιδιών. Και αυτό διότι η διδασκαλία του νέου μαθήματος της πολυθρησκείας στα σχολεία είναι σαφές ότι, εκτός των άλλων, μέσω του συγκρητισμού, του σχετικισμού και της θρησκευτικής συγχύσεως, οδηγεί βαθμιαία στην απορθοδοξοποίηση των ορθόδοξων μαθητών, στη σταδιακή μετατροπή της παιδείας τους σε μια ουδετερόθρησκη ή άθρησκη παιδεία και, τελικά, στην ιδεολογική μεταβολή του κράτους σε άθεο και άθρησκο. Η Εκκλησία, εκφράζοντας τη μεγάλη πλειονότητα του ελληνικού λαού, δεν μπορεί να υποχωρεί σε τέτοιες ιδεοληπτικές και παραμορφωτικές δράσεις εκ μέρους της Πολιτείας, και μάλιστα σε θέματα που την αφορούν, όπως είναι το μάθημα των Θρησκευτικών.

Στο ερώτημα αν τα νέα πολυθρησκειακά Θρησκευτικά είναι ορθόδοξα ή όχι απάντησε ο μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος τον περασμένο Σεπτέμβριο, απευθυνόμενος δημόσια στον πρωθυπουργό και στους πολιτικούς αρχηγούς, με τους εξής λίγους αλλά σοφούς και περιεκτικούς λόγους: «Το μάθημα των Θρησκευτικών καταργήθηκε και πρόκειται πλέον για ένα μη θεολογικό μάθημα. Η απόπειρα συσσώρευσης κοινών στοιχείων από διαφορετικές θρησκευτικές παραδόσεις είναι ολοφάνερα επιπόλαια, με αποτέλεσμα τη σύγχυση των μαθητών.

Το εκπαιδευτικό υλικό όχι μόνο δεν βοηθά το παιδί μιας ορθόδοξης οικογένειας στη διαμόρφωση μιας συνεκτικής εικόνας για την Ορθοδοξία, αλλά κλονίζει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Δεν μπορεί να εκριζώνεται η θεολογική επιστήμη από το μάθημα των Θρησκευτικών, προκειμένου το μάθημα να υπηρετήσει σκοπούς πολιτικής καθοδηγήσεως. Το μάθημα των Θρησκευτικών […] προσπαθεί, με σαφή πολιτικά κριτήρια, να κατηχήσει και να στρατεύσει τους μαθητές σε μια εκκοσμικευμένη στάση απέναντι στο θρησκευτικό φαινόμενο. Παράλληλα, συντηρεί μια θεολογικά ρηχή προσέγγιση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, εκμηδενίζοντας την ιδιαιτερότητα του ορθόδοξου δόγματος και της χριστιανικής παράδοσης, αφού τα καταβιβάζει και τα μελετά στο επίπεδο του απλού κοινωνικού ή φιλοσοφικού κινήματος. Τα καινούργια προγράμματα με έπεισαν ότι δεν πρόκειται για Θρησκευτικά αλλά για επιχείρηση αλλοιώσεως της πίστεώς μας».

Εκτός των λόγων του Αρχιεπισκόπου, ένας από τους όρους που έχει θέσει η Ιεραρχία της Εκκλησίας στον διάλογο που έχει ανοίξει ανάμεσα στην Εκκλησία και το υπουργείο Παιδείας και το ΙΕΠ είναι ο ορθόδοξος προσανατολισμός του μαθήματος των Θρησκευτικών. Για να έχουν όμως ορθόδοξο προσανατολισμό τα Προγράμματα Σπουδών, είναι ανάγκη να είναι σύμφωνα με τις ορθόδοξες χριστιανικές αλήθειες και τα πρότυπα ζωής που εκφράζει η εκκλησιαστική παράδοση. Ο ορθόδοξος τρόπος ζωής αποτελεί το πιο ζωντανό και δυναμικό στοιχείο της ελληνικής πολιτισμικής και κοινωνικής συνείδησης, και είναι ανάγκη να το μαθαίνουν και να το βιώνουν οι νέοι μας. Δεν είναι δυνατόν, επομένως, το υπουργείο Παιδείας να τους στερεί την ορθόδοξη διδασκαλία και να τους την αλλοιώνει μέσα από την απόκρυψη, την αλλοίωση, τη διαστρέβλωση, την παραποίηση των αληθειών της ή την πολτοποίησή της με τις υπόλοιπες θρησκείες.

Ο ορθόδοξος προσανατολισμός του μαθήματος των Θρησκευτικών έχει σαφή και καθαρά χαρακτηριστικά, και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ερμηνεύεται ως ένα μείγμα στοιχείων, αληθειών, αξιών και πνευματικών προτύπων των θρησκειών. Αντίθετα, σημαίνει μια διδασκαλία πνευματική και κοινωνική, που ολοκληρώνει την προσωπικότητα των μαθητών, αναπτύσσοντας τη χριστιανική θρησκευτική συνείδησή τους, σε ένα πλαίσιο που να συνάδει και να αντιστοιχεί πλήρως με τις αγιοπνευματικές αρετές της χριστιανικής ζωής και, συνεπώς, να συνδέει τη ζωή τους με το θεανθρωποκεντρικό και σωτηριολογικό μήνυμα της Ορθοδοξίας. Πάντως, η στάση της Εκκλησίας ως πνευματικού θεσμού, κάτω από τις παρούσες συνθήκες πνευματικής κρίσεως και συγχύσεως που έχουν δημιουργηθεί, μπορεί να είναι δύσκολη, αλλά δεν μπορεί να είναι υποχωρητική ή συμβιβαστική, διότι πρέπει όλοι να λαμβάνουν υπόψη την ευθύνη που έχει να ορθοτομεί πάντοτε και παντού τον λόγο της αληθείας και της φανερώσεως της μαρτυρίας και της ομολογίας του Ιησού Χριστού.

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ

Καθηγητής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ

Από την Εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ: ΠΡΟΣ ΔΙΑΦΥΛΑΞΙΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ!

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: Προς διαφύλαξιν της Πίστεως και ελευθερίαν της Πατρίδος, φροντίσατε να συστήσετε σχολείον ελληνικόν. 

ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΕΔΩΣΕ ΑΔΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΣΕ ΣΧΟΛΗ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΗΡΕ ΠΙΣΩ

Την ανάκληση της άδειας λειτουργίας του Εργαστηρίου Ελευθέρων Σπουδών Αστρολογίας, ζήτησε από τον ΕΟΠΠΕΠ ο υφυπουργός Παιδείας, Δημ. Μπαξεβανάκης.

Αφορμή, στάθηκαν δημοσιεύματα που ανέφεραν ότι ο Εθνικός Οργανισμός Πιστοποίησης Προσόντων και Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΕΟΠΠΕΠ) χορήγησε άδεια λειτουργίας σε Κέντρο Δια Βίου Μάθησης με τον διακριτικό τίτλο «Εναλλακτική Παιδεία», το οποίο λειτουργεί ως Εργαστήριο Ελευθέρων Σπουδών Αστρολογίας.

Ο κ. Μπαξεβανάκης ζήτησε την Τρίτη από τον πρόεδρο του ΕΟΠΠΕΠ να ανακληθεί αμέσως η συγκεκριμένη άδεια λειτουργία και να ελεγχθούν οι ευθύνες του εισηγητή της υπόθεσης. Σημειώνεται, ότι ο ΕΟΠΠΕΠ είναι οργανισμός αυτόνομος, εποπτευόμενος από το Υπουργείο Παιδείας.

http://news247.gr

ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Κωνσταντίνος Χολέβας

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου 1821 θα συνοδευθεί από τη μονότονη προσπάθεια κάποιων «προοδευτικών» να ξαναγράψουν την Ιστορία

Μόνιμος στόχος των συγκεκριμένων διανοουμένων και αρθρογράφων είναι το Κρυφό Σχολειό. Το χαρακτηρίζουν μύθο και το χλευάζουν. Προφανώς διακατέχονται είτε από άγνοια είτε από εμπάθεια. Αντιλαμβάνομαι ότι οι στόχοι τους είναι δύο. Πρώτον να υποβαθμίσουν τον πατριωτικό ρόλο της Εκκλησίας και δεύτερον να εξωραΐσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία και να την παρουσιάσουν φιλελεύθερη και ανεκτική.

Ας έλθουμε στον πρώτο στόχο τους. Τους ενοχλεί η υπενθύμιση ότι στα δύσκολα χρόνια της δουλείας η Ορθόδοξη Εκκλησία και οι κληρικοί ανέλαβαν την εκπαίδευση και την εθνική αφύπνιση των υποδούλων. Δεν θα καταφύγουμε σε μαρτυρίες Ελλήνων της εποχής εκείνης. Θα θυμίσουμε τί έγραφε σε επιστολή του ο Ρωμαιοκαθολικός Γκέρλαχ, πάστορας της Γερμανικής Πρεσβείας της Κωνσταντινουπόλεως το 1575. Αντιγράφουμε από το σπουδαίο σύγγραμμα του συγχρόνου μας Γερμανού Ρωμαιοκαθολικού κληρικού και Νεοελληνιστή Γκέρχαρντ Ποντσκάλσκι «Η Ελληνική Θεολογία επί Τουρκοκρατίας», (ελληνική έκδοση Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης, 2005): «Πουθενά σε ολόκληρη την Ελλάδα δεν ευδοκιμεί η μελέτη. Δεν υπάρχουν δημόσιες ακαδημίες ή καθηγητές, με εξαίρεση τα κοινά σχολεία, όπου διδάσκονται τα αγόρια ανάγνωση με το Ωρολόγιο, την Οκτώηχο, το Ψαλτήριο και άλλα βιβλία που χρησιμοποιούνται στις ακολουθίες. Ελάχιστοι όμως από τους ιερείς και τους μοναχούς κατανοούν πραγματικά αυτά τα βιβλία» (σελ. 86). Να, λοιπόν, που ένας Γερμανός κληρικός του 16ου αιώνος, ο οποίος δεν είχε κανένα λόγο να κατασκευάζει μύθους υπέρ του Ορθοδόξου κλήρου, παραδέχεται σε επιστολή του προς τον Γερμανό λόγιο Μαρτίνο Κρούσιο, ότι οι μοναχοί και οι κληρικοί ήταν οι μόνοι που αγωνιζόντουσαν κατά την περίοδο εκείνη να μορφώσουν τα Ελληνόπουλα, παρά τα δικά τους μορφωτικά κενά.

Ερχόμαστε τώρα στην προσπάθεια των κατασκευαστών της «προοδευτικής Ιστορίας» να εξωραΐσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Υποστηρίζουν ότι δεν υπήρχε καταπίεση εις βάρος της παιδείας των Ορθοδόξων Ελλήνων. Ας δούμε όμως πώς περιγράφει το κλίμα του 17ου αιώνος ένας επιφανής Έλληνας που τελικά έχασε την ζωή του λόγω της υπερβολικής τόλμης του. Καταθέτουμε τη μαρτυρία του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Κυρίλλου Λουκάρεως, ο οποίος στραγγαλίστηκε το 1638 από τους Τούρκους. Έγραφε το 1616 σε μία πραγματεία του- προκήρυξη προς τους Έλληνες: « Ημπορούσι να είπουν οι Λατίνοι… μάθημα και σοφίαν δεν έχετε, αμή είσθε δούλοι και έχετε τους Τούρκους πάνω από τα κεφάλια σας… Όσον πως δεν έχομεν σοφίαν και μαθήματα αλήθεια είναι…. Η πτωχεία και η αφαίρεσις της βασιλείας μας το έκαμαν και ας έχωμεν υπομονήν». Ομολογεί ο Πατριάρχης με αρκετό θάρρος ότι οι Έλληνες δεν είχαν «μαθήματα», δηλαδή σχολεία, διότι ήσαν υπόδουλοι. Έχασαν το κράτος τους και λόγω εχθρικής καταπίεσης δεν μπορούν να μορφωθούν, με αποτέλεσμα να τους ειρωνεύονται οι Δυτικοί Χριστιανοί.

Επισημαίνουν οι αμφισβητίες: Μα καλά τον 18ο αιώνα έχουμε πλέον αξιόλογα ελληνικά σχολεία στα Γιάννενα, στην Κοζάνη, στην Σμύρνη, στο Άγιον Όρος κλπ. Και ο Πατροκοσμάς σχολεία ίδρυε. Απαντούμε ότι την εποχή εκείνη είχε χαλαρώσει κάπως η Οθωμανική αυθαιρεσία λόγω πιέσεων έξωθεν. Όμως και τότε ακόμη υπήρχε ανάγκη για κρυφά μαθήματα. Γιατί; Την απάντηση δίνει ο Γάλλος δημοσιογράφος Ρενέ Πυώ στο βιβλίο του « Δυστυχισμένη Βόρειος Ήπειρος» (ελληνική έκδοση ΤΡΟΧΑΛΙΑ, Αθήνα χ.χρ.): Ο Πυώ ακολούθησε το 1913 τον Ελληνικό Στρατό που απελευθέρωσε την ενιαία Ήπειρο και διηγείται τί άκουσε σχετικά με την Τουρκοκρατία στο Αργυρόκαστρο: «Κανένα βιβλίο τυπωμένο στην Αθήνα δεν γινόταν δεκτό στα σχολεία της Ηπείρου. Ήταν επιβεβλημένο να τα προμηθεύονται όλα από την Κωνσταντινούπολη. Η Ελληνική Ιστορία ήταν απαγορευμένη. Στην περίπτωση αυτή λειτουργούσαν πρόσθετα κρυφά μαθήματα, όπου ο νεαρός Ηπειρώτης μάθαινε για τη μητέρα πατρίδα, διδασκόταν τον εθνικό της ύμνο, τα ποιήματά της και τους ήρωές της» (σελ 126). Ένας Γάλλος πολεμικός ανταποκριτής καταγράφει χωρίς φόβο και πάθος την κατάσταση της παιδείας στον τομέα της παιδείας στις αρχές του προηγουμένου αιώνος. Κρυφά μαθήματα για τα ελληνόπουλα. Αυτή είναι η αλήθεια, την οποία οι δήθεν προοδευτικοί θέλουν να αγνοούν. Αλλά οι μαρτυρίες τούς διαψεύδουν.

Αδιάψευστοι μάρτυρες είναι τα τοπωνύμια. Στην Πελοπόννησο, στην Κρήτη, στη Βοιωτία, στις Κυκλάδες, στην Ήπειρο, στη Μακεδονία, στη Μικρά Ασία, παντού όπου έζησε ο Ελληνισμός διασώζεται ακόμη το τοπωνύμιο Κρυφό Σχολειό. Δεν μπορεί σε τόσα διαφορετικά μέρη να…..έπαθαν οι κάτοικοι ομαδική παράκρουση! Η προφορική παράδοση από γενιά σε γενιά διέσωσε στην ιστορική μνήμη την αλήθεια για το Κρυφό Σχολειό.

Αυτήν ακριβώς που περιγράφει ο υπασπιστής του Κολοκοτρώνη Φώτιος Χρυσανθόπουλος ή Φωτάκος, όταν γράφει στον Α΄ τόμο των Απομνημονευμάτων του (σελίδα 46) ότι τα ελληνικά μαθήματα επί Τουρκοκρατίας τα είχαν αναλάβει οι ιερείς και σε ορισμένες περιόδους αυτά «εγίνοντο εν τω σκότει και προφυλακτά από τους Τούρκους»!

Όσοι ενδιαφέρονται για πληρέστερη διερεύνηση του θέματος μπορούν να βρουν δεκάδες μαρτυρίες για τα βάσανα της παιδείας επί Τουρκοκρατίας στο βιβλίο του Γεωργίου Κεκαυμένου με τίτλο «Το Κρυφό Σχολειό- Το Χρονικό μιας Ιστορίας» (Εναλλακτικές Εκδόσεις, 2013). Χρήσιμα στοιχεία περιέχει και το φυλλάδιο της Αποστολικής Διακονίας με τίτλο: «Το Κρυφό Σχολειό- Μύθος ή Πραγματικότητα;». Καλή μελέτη!

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Άρθρο στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, Τετάρτη 22 Μαρτίου 2017 

ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΡΑΝΙΟ ΘΑ ΔΙΔΑΧΘΟΥΝ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΟΤΟΚΟ!

ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΡΑΝΙΟΝ ΘΑ ΔΙΔΑΧΘΟΥΝ ΟΙ ΜΑΘΗΤΑΙ

ΔΙΑ ΤΗΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ!

Είναι απορίας άξιον δια ποίον λόγον μία οιανδήποτε Κυβέρνησις επιθυμεί να αλλάξη το μάθημα των Θρησκευτικών. Είναι θεμιτόν και επιδιωκτέον πάντοτε να βελτιώνωνται τα βιβλία και το παρεχόμενον υλικόν και να εμπλουτίζωνται αι δραστηριότητες αναφορικώς προς κάθε μάθημα.

Ωστόσο, όσαι Κυβερνήσεις επεχείρησαν να αλλάξουν το μάθημα των Θρησκευτικών δεν ήσαν προς αυτήν την κατεύθυνσιν, αλλά ως προς την κεντρικήν στόχευσιν του μαθήματος. Η βελτίωσις των βιβλίων απετέλει ανέκαθεν την πρόφασιν και όχι τον σκοπόν. Βεβαίως, είναι ορθόν το επιχείρημα ότι με την πάροδον του χρόνου αι νέαι κοινωνικαί συνθήκαι επιβάλλουν προσαρμογάς εις τα θρησκευτικά, όπως και εις το κήρυγμα, το οποίον άλλο ήτο προ εκατονταετίας και άλλο σήμερον. Όμως αι τροποποιήσεις αυταί δεν δύνανται να συνεπιφέρουν μεταβολήν εις το μήνυμα. Άλλος ήτο τότε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και η διδασκαλία του και άλλος σήμερα; Δεν είναι ο «αυτός εις τους αιώνας»; Συμφωνού­μεν απολύτως με την άποψιν ότι αλλάζουν αι νοοτροπίαι των ανθρώπων (οι ίδιοι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν εις το είναι τους) και όχι το Ευαγγέλιον. Επομένως το πρόβλημα έγκειται εις τας νοοτροπίας. Εις αυτό το σημείον πρέπει να προβώμεν εις τας εξής υποπεριπτώσεις: Πρώτον, αι νοοτροπίαι της η­γεσίας που καθορίζει την θρησκευτικήν εκ­παίδευσιν, δεύτερον, αι νοοτροπίαι των μαθητών, τρίτον, αι νοοτροπίαι των συγχρόνων κοινωνιών.

Η πολιτική ηγεσία, η οποία έχει και την ευθύνην της στοχεύσεως της διαπαιδαγωγήσεως, πολλάκις διακατέχεται από ιδεοληψίας. Ανεξαρτήτως δεξιών η αριστερών καταβολών συνήθως αυταί είναι ισοπεδωτικαί δια την Ορθοδοξίαν, διότι έχουν ως βάσιν ότι «όλαι αι θρησκείαι σχεδόν είναι το ίδιον, αφού κατά βάθος διδάσκουν την αγάπην και την ειρήνην, απλώς εις την Ελλάδα επεκράτησε και διεδραμάτισε ιδιαίτερον ρόλον η Ορθοδοξία». Δια να είναι λοιπόν αρεστοί όσοι κατά καιρούς συντάσσουν αναλυτικά προγράμματα ύλης δια τα Θρησκευτικά (ανεξαρτήτως αν πολλάκις και οι ίδιοι ενδομύχως πιστεύουν τα ίδια) επιχειρούν να εναρμονισθούν με αυτήν την γραμμήν. Αυτού του είδους η πολιτική όμως απαιτεί πολιτικά επιχειρήματα, διότι τα δογματικά (δηλ. ότι η Ορθοδοξία είναι η μόνη αλήθεια) δεν έχουν απήχησιν. Έτσι, τα ερωτήματα που πρέπει να τίθενται προς αυτούς είναι αν εν μέσω πνευματικής και οικονομικής κρίσεως επιθυμεί το Υπουργείον να δαπανήση χρήματα, να προκαλέση έριδας και να έλθη αντιμέτωπον με το κοινόν αίσθημα του λαού. Τι νόημα έχει η αλλαγή των Θρησκευτικών, όταν η Παιδεία βρίθη προβλημάτων που απαιτούν άμεσα λύσεις; Επομένως αι αλλαγαί υπηρετούν κατά βάσιν την ψηφοθηρίαν, την ιδεοληψίαν η αλλοτρίους σκοπούς…

Όσον αφορά εις τους μαθητάς, πρόκειται δια προσωπικότητας υπό διαμόρφωσιν δια τούτο και ευρίσκονται εις το εκπαιδευτικόν σύστημα. Εκεί απαιτείται βαθεία συνειδητοποίησις από την πλευράν της Πολιτείας τι επιθυμεί δια τας επομένας γενεάς. Δυστυχώς η Πολιτεία απλώς επιθυμεί εναρμονισμόν με όσα η Ευρώπη παραγγέλλει, δι’ αυτό και ο νυν Υπουργός κ. Κ. Γαβρόγλου πολύ πριν αναλάβη τα καθήκοντά του είχε δηλώσει εις την εφημερίδα «Καθημερινή» της 29ης Μαΐου 2016 ότι «Πείτε μου μία χώρα της Ευρώπης όπου υπάρχει το μάθημα των Θρησκευτικών και διδάσκεται όπως στη χώρα μας. Μία». «Ευτυχώς» όμως η Πολιτεία συνήθως είναι τόσον ανοργάνωτος, όπου δυσκόλως θα χαράξη μίαν πολιτικήν εις το θέμα της Παιδείας. Επομένως το ζήτημα κατά το μεγαλύτερον ποσοστόν του εναπόκειται εις όσους αναλαμβάνουν εις υπευθύνους θέσεις του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Τα πρόσωπα αυτά, τα οποία θα ασχολούνται με τα Θρησκευτικά θα πρέπη να είναι επιλεγμένα από την Εκκλησίαν και να έχουν εκκλησιαστικόν φρόνημα, ώστε να συντάσσουν προγράμματα, τα οποία θα καλλιεργούν εις τους νέους την Ορθόδοξον πίστιν τους. Τι θα γίνη όμως με τους απροθύμους εκπαιδευτικούς να διδάξουν Ορθόδοξα Θρησκευτικά η και το γεγονός ότι σήμερα υπάρχουν και ετερόθρησκοι εις τα σχολεία; Εκεί αρχίζει το πρόβλημα της νοοτροπίας της συγχρόνου κοινωνίας.

Είναι πλέον δεδομένον ότι μεγάλο μέρος των πληθυσμών των δυτικών κοινωνιών αδιαφορούν δια την πίστιν τους και την θρησκείαν γενικώτερα. Μαζί με αυτό έχει προκύψει και το γεγονός ότι αι διάφοροι χώραι δεν έχουν ομογένειαν εις το ζήτημα της θρησκείας. Βεβαίως τα ποσοστά άλλων θρησκειών έναντι των χριστιανών είναι πολύ μικρότερα, με εξαίρεσιν πιθανώς τους μουσουλμάνους πρόσφυγας και μετανάστας λόγω της καταστάσεως των τελευταίων ετών.

Εις το ζήτημα αυτό εντός των κόλπων της Εκκλησίας υπάρχουν δύο προτάσεις. Η πρώτη είναι προς την κατεύθυνσιν του Οικουμενισμού και εκφράζεται από τον σύνδεσμον «Καιρός», ο οποίος έχει μεγάλα ερείσματα εις την Θεολογικήν Σχολήν της Θεσσαλονικής και εις ολιγοστούς γνωστούς δια τα φρονήματά των Ιεράρχας. Αυτοί υποστηρίζουν τον κ. Στ. Γιαγκάζογλου και την ομάδα συγγραφής του νέου προγράμματος. Έχουν γραφή τόσα πολλά δια το νέον αυτό πρόγραμμα που έχει απωλεσθή ίσως το συγκεκριμένον στίγμα του, ώστε να διαδίδεται προσφάτως η φήμη ότι άδικα αυτό κατηγορείται. Ας εξετάσωμεν την περίπτωσιν του Δημοτικού Σχολείου και μάλιστα τας τάξεις της Γ καὶ Δ Δημοτικοῦ. Ποία είναι η νέα δομή; Εις το επίσημον νέον πρόγραμμα σπουδών δια τα θρησκευτικά αναφέρεται:

«Δημοτικό – Ο κόσμος της θρησκείας: Εδώ προσεγγίζεται η θρησκεία αυτή καθεαυτή· δηλαδή, πρόκειται για μία σταδιακή χαρτογράφηση και αναγνώριση των βασικών εξωτερικών χαρακτηριστικών της. Στη βαθμίδα αυτή παρέχονται αφηγηματικά στοιχεία γύρω από τα πρόσωπα, τα έθιμα, τα σύμβολα, τις παραδόσεις, την ιστορία, τα μνημεία, την κοινωνική και πολιτιστική ζωή των θρησκευτικών παραδόσεων. Η πορεία αυτή έχει ως αφετηρία την Ορθόδοξη θρησκευτική παράδοση, δηλαδή, την παράδοση του τόπου μας και κατόπιν προσανατολίζεται στον θρησκευτικό ορίζοντα των εγγύτερων μονοθεϊστικών θρησκειών και εν συνεχεία ορισμένων στοιχείων από τις ανατολικές θρησκείες. Ειδικότερα στην Γ καὶ Δ τάξη το μάθημα οφείλει να αξιοποιεί τα ενδιαφέροντα, τις προσλαμβάνουσες έννοιες, παραστάσεις και εικόνες των παιδιών, να έχει παιγνιώδη και συμμετοχικό χαρακτήρα και να αφουγκράζεται τα ερωτήματα αυτής της κρίσιμης ηλικίας στην πρώτη και καθοριστική επαφή της με τη σχολική θρησκευτική αγωγή. Γι’ αυτό παρουσιάζονται κατ’ αρχάς τα εξωτερικά στοιχεία που προαναφέραμε (σύμβολα, έθιμα κλπ.)…».

Δια τους μαθητάς -μόνον της Γ καὶ Δ Δημοτικοῦ- προβλέπονται όσον αφορά εις την διδακτέα ύλην μεταξύ άλλων και τα εξής (παραθέτομεν κατ’ επιλογήν όπως αναγράφονται εις το πρόγραμμα):

«Γιορτές θρησκειών του κόσμου (Ρος Ασανά: Η αρχή της χρονιάς για τους Εβραίους, Ιντ αλ-φίτρ: Το τέλος του Ramadan των Μουσουλμάνων), Σύμβολα από τις άλλες θρησκείες (Το άστρο του Δαβίδ, η ημισέληνος, αραβούργημα με το όνομα του Αλλάχ, η ινδουιστική σβάστικα, το γιν και το γιανγκ, ο λωτός, ο τροχός), Το όνομα του Θεού των Μουσουλμάνων και των Ε­βραίων (99 ονόματα για τον Αλ­λαχ, Γιαχβέ, Αδωνάϊ, Ελοχίμ), Το Σάββατο των Εβραίων (Συνάθροιση και προσευχή των πι­­στων στη Συναγωγή, Τι σημαίνει «Σάββατο»; Οι πιστοί στη Συναγωγή την ώρα της προσ­ευχής, Τορά, Ραββίνος, Κιπά, Μενορά), Η Παρασκευή των Μουσουλμάνων (Συνάθροιση και προσευχή των πιστών στο Τζαμί. Ποιά είναι η σημασία της Παρασκευής; Το κάλεσμα σε προσευχή, του μουεζίνη από τον Μιναρέ. Νίψεις προσώπου, χεριών και ποδιών, ανυποδησία, οι πιστοί μέσα στο τζαμί την ώρα της προσευχής, Κοράνιο, Ιμάμης), Η Γέννηση του Ιησού στο Κοράνι Σούρα Μαριάμ 19, 33-34, Το Πάσχα των Ρωμαιοκαθολικών (Έθιμα και παραδόσεις), Το Πάσχα των Εβραίων – Πέσαχ ( Έθιμα Σέντερ, το τραπέζι του Πέσαχ), Προσευχές άλλων θρησκευτικών παραδόσεων ( Ισλάμ: Φάτιχα 1 (Εναρκτήριος Σούρα Κορανίου): «Στο όνομα του ελεήμονος και φιλεύσπλαγχνου Αλλάχ», Ιουδαϊσμός: Σεμά (Δευτ 6, 4), Η Μητέρα του Ιησού στο Κοράνιο Σούρα Μαριάμ 19, Βάπτισμα και Χρίσμα των Ρωμαιοκαθολικών, Βάπτισμα των Προτεσταντών, Ενσωμάτωση στην κοινότητα (Μπαρ Μιτσβά / Μπατ Μιτσβά των Εβραίων), Τελετές ενηλικίωσης των Μουσουλμάνων, Προορισμοί Ρωμαιοκαθολικών: Φάτιμα (Πορτογαλία), Λούρδη (Γαλλία), Κομποστέλα (Ισπανία), Ιερουσαλήμ: Μία ιερή πόλη για τις τρεις αβρααμικές θρησκείες, Μέκκα: Ιερή αποδημία των Μουσουλμάνων (χατζ-χατζής), Μπενάρες: Ιερό ταξίδι των Ινδοϊστών στον Γάγγη – νίψεις εξαγνισμού, Ιερά πρόσωπα στις θρησκείες του κόσμου (Μωάμεθ, ο απεσταλμένος του Αλλάχ, Ραββίνος Ελεάζαρ, Βούδας, ο φωτισμένος δάσκαλος, Κομφούκιος, ο φιλόσοφος της Ανατολής Λάο-Τσε, ο γεροδιδάσκαλος), Τα ιερά βιβλία των θρησκειών του κόσμου (Το Κοράνιο των Μουσουλμάνων, Η ΤΕ.ΝΑ.ΚΑ. των Εβραίων, Οι Βέδες των Ινδουιστών, Το Ταό-Τε-Κινγκ του Λάο Τσε)» κ.α.

Αι συνοδευτικαί δραστηριότητες των ανωτέρω διδακτικών ενοτήτων μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν (παραθέτομεν κατ’ επιλογήν, όπως αναγράφονται εις το πρόγραμμα):

«Παιχνίδι ρόλων: Οικοδεσπότες και επισκέπτες σε μία γιορτή: Μία οικογένεια μουσουλμάνων υποδέχεται και περιποιείται μία οικογένεια χριστιανών στο σπίτι της την ημέρα του Ιντ αλ-φίτρ, Κατασκευή πόστερ με τα σύμβολα των θρησκειών του κόσμου, Διαμόρφωση ενός Κουτιού Υλικού γιορτών (ένα για κάθε θρησκεία) όπου βάζουν κατασκευές με σύμβολα, ζωγραφιές, αντικείμενα, Οι μαθητές συλλέγουν σύμβολα από άλλες θρησκείες: ο τροχός της ζωής, Μάνταλα (Ινδουϊσμός), γιν και γιανγκ (Ταοϊσμός) κ.α. Κάθε μαθητής επιλέγει ένα και το χρωματίζει όπως θέλει. Έρευνα: Ο ρόλος των κληρικών, των ιμάμηδων, των ραββίνων και των πιστών στη διάρκεια της προσευχής στους τόπους λατρείας, Όλοι οι μαθητές αποφασίζουν τη δική τους «νηστεία»: να μη παρακολουθούν TV η να μη χρησιμοποιούν τον H/Y για ένα διάστημα. Έρευνα: το τραπέζι του Πέσαχ των Εβραίων, Ένας μουσουλμάνος εξηγεί τις ετοιμασίες του χάτζ, Έρευνα: Τρόποι προσ­ευχής των μονοθεϊστικών θρησκειών στους τόπους λατρείας του Θεού» κ.α.

Εκ των ανωτέρω συνεπάγεται ότι η προτεινομένη εντός των κόλπων της Εκκλησίας πρώτη λύσις δια την αντιμετώπισιν της αδιαφορίας προς την πίστιν η την ύπαρξιν αλλοθρήσκων εις τα σχολεία (είτε μαθητών είτε καθηγητών) είναι το παιδί της Γ καὶ Δ Δημοτικοῦ (9 ετών) να «μπολιασθή» με την αντίληψιν ότι η Ορθοδοξία είναι μία θρησκευτική παράδοσις μεταξύ πολλών, αι οποίαι έχουν παρόμοια στοιχεία.

Η δευτέρα πρότασις-λύσις είναι εκείνη η οποία υποστηρίζει τον ομολογιακόν χαρακτήρα και δεν εκφράζεται μόνον από την ΠΕΘ αλλά από την πλειοψηφίαν της κοινωνίας συμφώνως προς πρόσφατον δημοσκόπησιν εφημερίδος (66% υπέρ του ομολογιακού μαθήματος). Ομολογιακός σημαίνει να δοθή εις τα παιδιά συγκεκριμένη ταυτότης, δηλ. ότι είναι Ορθόδοξοι και όχι απλώς θρησκευόμενοι, ότι ο πλανήτης δεν είναι υπεραγορά θρησκειών και ο καθένας επιλέγει μίαν, όπως επιλέγει αυτοκίνητον, ότι η αλήθεια είναι μία και όχι ότι τα πάντα είναι σχετικά. Αυτή είναι η ορθοτέρα λύσις.

Η πρώτη ομάς συκοφαντεί αυτήν την λύσιν ως «ζηλωτικήν» η «φονταμενταλιστικήν» και ότι δεν καλλιεργεί τον σεβασμόν εις την ετερότητα. Αυτά όμως είναι εις την πραγματικότητα «προβολαί» εις τους άλλους όσων οι ίδιοι πιστεύουν. Δεν ήτο «ζηλωτική» η στάσις όσων επετέθησαν εις τον Αρχιεπίσκοπον, διότι υπεστήριξε την ΠΕΘ; Δεν είναι «φονταμενταλιστική» η εμμονή τους εις το ότι ο οικουμενισμός είναι η μόνη οδός; Δεν γνωρίζουν ότι ο θρησκευτικός σχετικισμός οδηγεί εις την απαξίωσιν της θρησκείας η όπως χαρακτηριστικώς γράφει η διακεκριμένη καθηγήτρια κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου του Έξετερ κ. G. Davie ότι «μία επονομαζόμενη «πολυθρησκευτική» εκπαίδευση μπορεί να καταλήξει στο να μη σέβεται την πίστη κανενός»;

Ορθόδοξος Τύπος 

ΘΥΜΑ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ ΕΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΜΑΘΗΤΕΣ

Θύμα εκφοβισμού ένας στους τρεις μαθητές, σύμφωνα με πανελλαδική έρευνα 

Ανησυχία προκαλούν τα αυξημένα κρούσματα σχολικής βίας και εκφοβισμού, τα οποία διαδραματίζονται, κατά κύριο λόγο, στο προαύλιο των σχολείων κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων. Αυτό προκύπτει από έρευνα του Παρατηρητηρίου για τη Βία στα Σχολεία του υπουργείου Παιδείας, στοιχεία της οποίας είδαν το φως της δημοσιότητας με αφορμή τη χθεσινή Ημέρα κατά της Σχολικής Βίας και του Εκφοβισμού. 

Σύμφωνα με την έρευνα, στην οποία συμμετείχαν περισσότεροι από 60.000 μαθητές από όλη τη χώρα και αφορά το διδακτικό έτος 2014, τρεις στους 10 ανηλίκους έχουν ασκήσει βία σε κάποιον συνομήλικό τους, με την πλειοψηφία των περιστατικών (56%) να λαμβάνει χώρα στο προαύλιο των σχολείων.

Η πιο συχνή μορφή

Την ίδια ώρα, από τα αποτελέσματα της πανελλήνιας έρευνας για την ενδοσχολική βία στην Πρωτοβάθμια και τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, που πραγματοποιήθηκε το διάστημα μεταξύ Δεκεμβρίου 2015 και Ιανουαρίου 2016, φαίνεται ότι η πιο συχνή μορφή εκφοβισμού στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση είναι ο λεκτικός (56,5%) και ακολουθεί ο σωματικός (30,5%). Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, οι μαθητές-θύματα ενδοσχολικής βίας απευθύνονται για βοήθεια κυρίως στην οικογένειά τους αλλά και στους δασκάλους τους. 

Στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, το 36% των μαθητών έχει πέσει θύμα σχολικού εκφοβισμού, τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του, ενώ αποδεικνύεται ότι τα αγόρια είναι αυτά που εμπλέκονται περισσότερο σε περιστατικά σχολικής βίας, σε ποσοστό 30,64%. 

Σε μήνυμά του για την Ημέρα κατά της Σχολικής Βίας και του Εκφοβισμού, ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου σημείωσε ότι είναι ανάγκη να ενισχυθούν ο δημοκρατικός και ο κοινοτικός χαρακτήρας του σχολείου και να δοθεί έμφαση στην παιδαγωγική λειτουργία του, προκειμένου να εξαλειφθεί η σχολική βία.

dimokratianews,07.03.2017

ΑΓΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗ: ΣΧΟΛΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!

Αγία Φιλοθέη: Σχολεία για τα παιδιά των Αθηναίων, για ν’ ανοίξουν οι οφθαλμοί αυτών προς την παράδοσι και την δόξαν των προγόνων τους.

ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ: ΚΑΤΑΚΕΡΑΥΝΩΝΕΙ ΤΟΝ ΓΑΒΡΟΓΛΟΥ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ Ν. ΑΛΙΜΠΡΑΝΤΗΣ

Μία πολύ αυστηρή επιστολή προς τον υπουργό Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου απέστειλε ο Νικήτας Αλιμπράντης, με θέμα την λεγόμενη θεματική εβδομάδα.

Ο καθηγητής Κοινωνιολογίας στο ΔΠΘ ζητά από τον υπουργό να αποσύρει την σχετική διάταξη παραθέτοντας τους λόγους για τους οποίους αυτό είναι αναγκαίο.

Αναλυτικά η επιστολή:

Αίτηση ανάκλησης της υπουργικής εγκυκλίου (αρ. πρωτ. Φ20.1/220482/Δ2, 23-12-2016) με θέμα Υλοποίηση στα γυμνάσια Θεματικής Εβδομάδας με τίτλο ‘Σώμα και ταυτότητα’ ως προς τον άξονα ‘Έμφυλες ταυτότητες’.

Oι υπογράφοντες καθηγητές Πανεπιστημίων, άνθρωποι των γραμμάτων και γονείς λάβαμε γνώση της εγκυκλίου του Υπουργού Παιδείας που περιλαμβάνει και ‘διαφωτιστικά’ μαθήματα για την σεξουαλικότητα. Έχοντας γνωρίσει τον «Διαφωτισμό» της Δύσης και το σημερινό υπαρξιακό κενό της που παίρνει οποιεσδήποτε κατευθύνσεις γιατί δεν έχει πυξίδα, διαμαρτυρόμαστε για το δήθεν προοδευτικό κείμενο που ουδετεροποιεί την διάκριση των φύλων, με γνωστά αλλ’ εκπληκτικά αίολα ‘συνθήματα’, όπως «βιολογικό και κοινωνικό φύλο» [βλ. της Simone de Beauvoir «η γυναίκα δεν γεννιέται, γίνεται» (κοινωνικά)], «αποδομώντας τα έμφυλα στερεότυπα» (!), «Φύλο, σεξουαλικός προσανατολισμός και ανθρώπινα δικαιώματα», «Ομοφοβία και τρανσφοβία στην κοινωνία και το σχολείο»! Επειδή υπάρχει κίνδυνος να προωθηθούν διαστροφικές τάσεις στα νεαρά άτομα, ζητούμε επειγόντως να ανακληθεί η εγκύκλιος και επομένως να αποσυρθεί από την διακίνησή της στα σχολεία.

Επίσης θεωρούμε πώς ο διαχρονικός συνολικός ελληνικός πολιτισμός αναδεικνύει το απερίγραπτο κάλλος και την μοναδικής σημασίας σχέση ανδρός και γυναικός ως έρως προσώπων και όχι ως βιολογικών σεξιστικών αντικειμένων. Ο άνδρας και η γυναίκα αποτελούν τα δύο ήμισυ της καθόλου ανθρωπίνης φύσεως και μόνον η καθολική, σωματική, ψυχική, πνευματική, ένωση τού ανδρός και της γυναικός καθιστά ολόκληρο τον άνθρωπο και δημιουργεί κοινωνία προσώπων και πολιτών ελευθέρων. Οι ομοφυλικές σχέσεις όσο και αν υποχρεούμεθα να τις σεβαστούμε ως ελεύθερη επιλογή συμπολιτών μας, όμως ως επιστήμονες γνωρίζουμε πώς αδυνατούν να πραγματοποιήσουν την ανθρώπινη φύση στην πληρότητα τής προσωπικής ετερότητας και εγκλωβίζουν κυριολεκτικώς την ανθρώπινη ψυχή στήν πραγματική «ομοφοβία», «ρατσισμό», ανδρών η γυναικών πού επιλέγουν νά περιοριστούν στην μισή ανθρώπινη φύση. Γι’ αυτό αρνούμεθα τα παιδιά μας νά γίνονται αντικείμενο ομοφυλοφιλικής προπαγάνδας από την νεαρή τους ηλικία αντίθετα με την φυσιολογική τους πνευματική και ψυχοσωματική ανάπτυξη. Κανείς δεν δικαιούται να επεμβαίνει με πρόσφατα ιδεολογήματα στον χώρο της παιδικής ψυχής και ψυχολογίας ερήμην μάλιστα των γονέων.

Συμπερασματικά, ως γονείς, δεν δεχόμαστε την ισοπέδωση των σεξουαλικών επιλογών και επικαλούμεθα την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) που, αναγνωρίζοντας την ελευθερία της εκπαίδευσης, δίνει το δικαίωμα στους γονείς να εξασφαλίζουν την εκπαίδευση και την διδασκαλία των παιδιών τους σύμφωνα με τις πεποιθήσεις τους, δηλαδή με τις βιοθεωρητικές αντιλήψεις τους, που ανήκουν στο πεδίο των φιλοσοφικών πεποιθήσεων (άρθρο 2 του Πρώτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ). Κατά συνέπεια, δηλώνουμε ότι, αν δεν ανακληθεί άμεσα το αναφερθέν τρίτο τμήμα της εγκυκλίου, θα απαιτήσουμε, σύμφωνα με την νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου δικαιωμάτων του ανθρώπου (ΕΔΔΑ) (π.χ. υπόθεση Folgero), έγκαιρη απαλλαγή των παιδιών μας από την σχετική διδασκαλία της θεματικής εβδομάδας και ελπίζουμε να μην υπάρξει από τους εκπαιδευτικούς αντίρρηση στο αίτημα απαλλαγής• σε αντίθετη περίπτωση, θα αναγκασθούμε να καταφύγουμε στην δικαιοσύνη, ζητώντας την άμεση αναστολή εφαρμογής του κειμένου, επικαλούμενοι την άμεση εφαρμοστικότητα (self executing) των αποφάσεων του ΕΔΔΑ.

ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ: ΣΧΟΛΕΙΟ: ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ;

ΣΧΟΛΕΙΟ: ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ;

Δυστυχῶς βιώνουμε ἕνα τραγικό κατάντημα στήν ἐποχή μας. Παρακολουθοῦμε μέ πόνο, ὀδύνη καί ἀποτροπιασμό νά γκρεμίζονται βασικοί θεσμοί τῆς ζωῆς τοῦ τόπου μας καί νά ὑποβαθμίζονται παντελῶς. Ἕνας θεσμός πού καταρρακώνεται εἶναι καί αὐτός τοῦ σχολείου. Ἀνακατατάξεις περίεργες, ταραχή στήν ἐκπαιδευτική κοινότητα, παιδιά μεταναστῶν στά σχολεῖα με ἀπώτερο στόχο τήν ἀλλοίωση τοῦ ἑλληνορθοδόξου φρονήματος στα παιδιά μας, μάθημα θρησκειολογίας και ὄχι θρησκευτικῶν καί ἄλλες ἀντι-ἐκπαιδευτικές ἐνέργειες. Ἀλλά κι αὐτό τό τελευταῖο τερατούργημα; Θεματική ἑβδομάδα, πού θά περιλαμβάνει ἑνότητα γιά τίς «ἔμφυλες ταυτότητες». Πραγματικά βόμβα ὄχι μόνο στήν συνύπαρξη ἀρρένων καί θηλέων στίς σχολικές αἴθουσες, ἀλλά «βόμβα μεγατόνων» στις ἀθῶες παιδικές ψυχές.

Δηλαδή λίγο πιό ἀναλυτικά… Ἔστειλε το Ὑπουργεῖο Παιδείας ἀπό τόν μήνα Δεκέμβριο ἐγκύκλιο στά Γυμνάσια τῆς χώρας, μέ τόν χαρακτήρα τοῦ ἐπείγοντος μάλιστα, ὅπου ὁρίζει νά διενεργηθεῖ Θεματική Ἑβδομάδα ὑπό τόν γενικό τίτλο «Σῶμα καί Ταυτότητα». Τό πρόγραμμα θά ἔχει 3 ἑνότητες (Διατροφή, Ἐθισμός-Ἐξαρτήσεις καί  Ἔμφυλες Ταυτότητες). Τά μέν δύο πρῶτα εἶναι πράγματι χρήσιμα γιά τήν ζωή τῶν παιδιῶν, ἀλλά τό τρίτο; Μάλιστα ἀναφέρεται στήν σχετική ἐγκύκλιο ὅτι θά ἀποδομηθοῦν τά στερεότυπα γύρω ἀπό τά θέματα τῶν σχέσεων τῶν δύο φύλων, τοῦ ἀνδρικοῦ καί τοῦ γυναικείου. Δηλαδή θά ἀναπτυχθοῦν στά παιδιά μας ἔννοιες γύρω ἀπό τήν ὁμοφυλοφιλία, τήν τρανσφοβία καί ὅτι ὑπάρχουν κι ἄλλες μορφές σχέσεων μεταξύ ἀνδρῶν καί γυναικῶν, ἀλλά καί ἄλλοι τύποι οἰκογένειας∙ μέ δύο πατέρες ἤ δύο μητέρες. Παράλληλα θά πραγματοποιηθοῦν καί ἐνημερώσεις στούς γονεῖς καί τούς ἐκπαιδευτικούς.

Ἀλήθεια ποιός ἐπιστήμονας ἤ σοβαρός ἄνθρωπος ἔκρινε ὅτι μποροῦν νά διδαχθοῦν τέτοιες ἔννοιες στίς ἀθῶες παιδικές καί ἐφηβικές ψυχές; Εἶναι ἐπιστημονικά κατοχυρωμένο ἕνα τέτοιο ἐκπαιδευτικό ἀντικείμενο καί πρόγραμμα; Και ὅποιοι τό πρότειναν σέ ποιά Πανεπιστήμια τό διδάχθηκαν; Μήπως σέ χώρους πού καθοδηγοῦνται ἀπό τήν Παγκοσμιοποίηση καί τή Νέα Τάξη Πραγμάτων; Σαφῶς καί δέν ἀποτελεῖ σοβαρή ὑπόθεση διδασκαλίας ἕνα τέτοιο πρόγραμμα. Πῶς τολμᾶτε κύριοι ὑπεύθυνοι τῆς ἐκπαιδευτικῆς πολιτικῆς νά βομβαρδίζετε τίς ψυχές τῶν παιδιῶν μέ στάσεις καί ἔννοιες ζωῆς, πού ἀκόμη κι ἕνας ἐνήλικας θά ἔπρεπε νά ντρέπεται νά τίς ἀκούει καί νά τίς συζητᾶ; Πῶς τολμᾶτε νά προτείνετε στά παιδιά, πού δέν ἔχουν ἀναπτύξει τόν διανοητικό καί συναισθηματικό τους κόσμο, καί ὡς έκ τούτου εἶναι πιό εὐάλωτα, νά διαλέξουν τό κοινωνικό τους φῦλο; Ἄν ἐπιθυμοῦν νάεἶναι ἄνδρες ἤ γυναῖκες, παρά τό βιολογικό τους φῦλο, ὅπως γεννήθηκαν δηλαδή. Γιατί νά γκρεμίζεται μέσα στίς παιδικές ὑπάρξεις ἡ ὀντολογική τους ὑπόσταση; Πουθενά δέν ἀναφέρει ἡ πραγματική ψυχολογία, ὄχι ἡ πληρωμένη καί ὑποκειμενική, ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία δέν εἶναι ἀσθένεια. Ἀντιθέτως θεωρεῖται ὡς ψυχικό νόσημα. Θἀ διδάξουμε δηλαδή τήν νομιμοποίηση παθῶν ἀντιθέτων στό Νόμο τοῦ Θεοῦ; Μέ ποιο δικαίωμα; Καί γιατί παραθεωρεῖται ἡ γνώμη τῶν γονέων, οἱ ὁποῖοι καί ἔχουν ἀποκλειστική εὐθύνη γιά τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν τους;

Ποιος θά μαζεύει τά ψυχικά συντρίμμια τῶν παιδιῶν μας μετά; Ποιός θά τά συγκρατεῖ ἀπό τίς ἠθικές παρεκτροπές ἤ τίς σεξουαλικές παρενοχλήσεις, πού θά προκύψουν, ὅπως σημειώθηκε σέ ἀντίστοιχο ἐγχείρημα στήν Κῦπρο; Καί ποιοί θά διδάξουν στά παιδιά τέτοια εὐαίσθητα θέματα, πού δέν ἀντέχει μιά ἀθῶα παιδική ψυχή νά σηκώσει; Μήπως ἄνθρωποι μέ σχετικά πάθη; Τότε «ἡ ἐσχάτη πλάνη θα εἶναι χείρων τῆς πρώτης» καί φοβούμαστε ὅτι θά πράγματα θά γίνουν ἀνεξέλεγκτα. Κι ἀν θεριέψουν τά ἀνθρώπινα πάθη καί σέ κάποιους διδάσκοντες καί ἔχουμε φαινόμενα παιδοφιλίας; Πρέπει να σκεφτοῦμε πολύ σοβαρά τίς συνέπειες! Νά μή παίζουμε «ἐν οὐ παικτοῖς»! Ὀφείλουν νά ἀντιδράσουν οἱ γονεῖς μέ τρόπο νηφάλιο, εἰρηνικό, χωρίς μῖσος, ἀλλάμέ ἐπιχειρήματα, βάσει νομοθεσίας καί νά ζητήσουν ἀπαλλαγή γιά τά παιδιά τους ἀπ’ αὐτές τίς αἰσχρές διδασκαλίες!

Ἀπαιτεῖται ἐγρἠγορση καί σωφροσύνη γιά νά ἔχουμε σχολεῖα πραγματικά ἐκπαιδευτήρια γνώσεων καί ἤθους καί ὄχι σχολεῖο δάσκαλο διαφθορᾶς!

Χριστιανική Ἕνωση Καλαμάτας

http://aktines.blogspot.gr