ΠΟΙΟΣ ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ;

Ποιὸς τελικὰ εἶναι ὁ ρατσιστής;

Χωρὶς τὴν παραμικρὴ ἔνδειξη ἐμπάθειας, ἀλλὰ συγχρόνως ξεκάθαρη καὶ ἀπερίφραστη στὴν ἔκφραση λύπης καὶ διαμαρτυρίας ὑπῆρξε ἡ ἐπιστολὴ ποὺ ἐκ μέρους τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου ἀπέστειλε ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμος πρὸς τὸν Ὑπουργὸ Παιδείας κ. Γαβρόγλου. 

Ἡ ἐπιστολὴ ἐστάλη τὴν 1-9-2017 μὲ ἀφορμὴ τὴν προσπάθεια ἐπιβολῆς ἀπαγορεύσεως τῶν θρησκευτικῶν συμβόλων καὶ ἱερῶν εἰκόνων στοὺς χώρους ἐργασίας ἀπὸ Διευθύνουσα Σύμβουλο τοῦ ΕΟΠΠΕΠ πρὸς δύο ὑφιστάμενές της. Οἱ δύο ὑφιστάμενες ὑπάλληλοι ζήτησαν ὕστερα ἀπὸ αὐτὸ μὲ ἀναφορά τους πρὸς τὸ Διοικητικὸ Συμβούλιο τοῦ Ὀργανισμοῦ καὶ τὸ ἐποπτεῦον Ὑπουργεῖο Παιδείας νὰ τοὺς ἀπαντήσει ἐὰν ἀπαγορεύεται νὰ φέρουν τὰ θρησκευτικὰ σύμβολα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καὶ ἐὰν ὄχι, νὰ ἀναγνωρισθεῖ ρητὰ ἀπὸ τὸν ἐργοδότη τους ἡ ἐλευθερία ἐκδηλώσεως τῆς θρησκευτικῆς πίστεώς τους στὸ χῶρο ἐργασίας τους. Σημειωτέον ὅτι οἱ δύο ὑπάλληλοι, παρὰ τὴν ψυχολογικὴ βία ποὺ ὑπέστησαν, δὲν ζήτησαν τὴν ἄσκηση διώξεως κατὰ τῆς προϊσταμένης τους.

Ὁ Μακαριώτατος προβαίνει μὲ τὴν ἐπιστολή του στὴν ἔκφραση εὐλόγων ἀποριῶν: «Ἀπὸ τὴν ἀπαγόρευση νὰ ὑποχρεωθεῖ κανεὶς νὰ ἀποκαλύψει, παρὰ τὴ θέλησή του, τὰ θρησκευτικά του φρονήματα, θὰ φθάσουμε στὴν ἀντίστροφη ἀπαγόρευση τοῦ δικαιώματος νὰ καθιστᾶ ὁ καθένας ἐμφανὲς τὸ θρησκευτικό του συναίσθημα στὸ δημόσιο χῶρο; (...) Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ὡς κοινότητα κλήρου καὶ λαοῦ, συμπαρίσταται στὸ δίκαιο καὶ δημοκρατικὸ αἴτημα τῶν ἐργαζομένων καὶ ἀναμένει τὴν ἀπάντηση τῆς ἐργοδοτικῆς πλευρᾶς καὶ τοῦ ὑμετέρου Ὑπουργείου». Ἀκολούθως καθιστᾶ τὸ ἐν λόγῳ Ὑ­πουργεῖο ὑπεύθυνο γιὰ τὴν προστασία τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας γιὰ ὅλους: τόσο γιὰ τὴν πλειοψηφία τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ὅσο καὶ γιὰ τὶς μειοψηφίες τῶν ἑτεροδόξων, ἑτεροθρήσκων ἢ τῶν μὴ θρησκευόντων.

Ἄξιες ἰδιαιτέρας ὑπογραμμίσεως εἶναι κάποιες παρατηρήσεις τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου γιὰ τὸν φανατισμὸ καὶ ἀπὸ ποιοὺς αὐτὸς πηγάζει καὶ πῶς κατευθύνεται. Τονίζει σχετικὰ στὴν ἐπιστολή του: «Στὴν Ἑλλάδα οἱ ἀπόπειρες (...) γιὰ τὴν προβολὴ καὶ ἀναγνωρισιμότητα τῆς ἀθεΐας συνήθως ἐξαντλοῦνται σὲ μονοσήμαντη ἀντιπαράθεση μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. (...) Προκαλεῖ βεβαίως ἔκπληξη πῶς εἶναι δυνατὸν τόση ἐμμονὴ γιὰ τὴν ἐξαφάνιση εἰδικὰ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ἀπὸ τὴ δημόσια ζωὴ νὰ προέρχεται ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ ὑποτίθεται ὅτι ἐμφοροῦνται ἀπὸ θρησκευτικὴ ἀδιαφορία. (...) Τὸ φαινόμενο τοῦ ἐπιθετικοῦ ἀντιχριστιανισμοῦ, ποὺ διεκδικεῖ καὶ ἐπαίνους προοδευτικότητας, ἀξίζει προσοχῆς ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο σας, ἐπειδὴ ἀμφισβητεῖ τὸν ἴσο σεβασμὸ τῶν δικαιωμάτων, μὲ τὸ διχαστικὸ ἐπιχείρημα ὅτι ἡ πλειοψηφία εἶναι ἀπειλὴ γιὰ τὶς μειοψηφίες καὶ ἑπομένως δὲν ἀξίζει προστασίας».

Εἶναι φανερὸ ὅτι ἡ ἐπιστολὴ αὐτὴ ξεσκεπάζει τὶς πραγματικὲς προθέσεις, μεθοδεύ­σεις καὶ στοχοποιήσεις τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν ποὺ κατεξοχὴν οἰκειοποιοῦνται τὶς ἔν­νοιες τῆς δημοκρατίας, ἰσονομίας, ἐλεύθερης ἐκφράσεως τῶν δικαιωμάτων κ.ο.κ. καὶ ψηφίζουν ἀντιρατσιστικοὺς νόμους – τώρα φαίνεται μὲ ποιὸ σκοπό: προκειμένου νὰ φραγεῖ κάθε στόμα σώφρονος ἀντιρρήσεως, κάθε ἔκφραση δικαιώματος τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας ἔναντι τῶν ἰσχνῶν μειοψηφιῶν σ᾿ αὐτὸν τὸν τόπο.

Ποῦ εἶναι λοιπὸν ὁ ἀντιρατσιστικὸς νόμος νὰ ἰσχύσει στὴν περίπτωση τῆς διευθύνουσας συμβούλου τοῦ ΕΟΠΠΕΠ; Ποιὸς τελικὰ εἶναι ὁ φανατικός; Ποιὸς ὁ ρατσιστής; Ποιὸς ὁ φασιστικῆς νοοτροπίας; Καὶ ἐπιτέλους, μέσα σ᾿ αὐτὴ τὴ χώρα τὴν Ὀρθόδοξη, τὸ 97% τῶν πολιτῶν της θὰ ἀντιμετωπισθοῦν ὡς ἀπερριμμένη μειοψηφία, προκειμένου δῆθεν νὰ μὴ θιγοῦν τὰ δικαιώματα τῶν διαφόρων μειοψηφιῶν τῆς τάξεως κάτω τοῦ 3%;

Κύριοι ποὺ εἶστε στὰ δημόσια πράγματα, μὴν παίζετε μὲ τὴν ἀνοχὴ τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Δὲν σᾶς συμφέρει.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

http://aktines.blogspot.gr 

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΗΣ ΠΕΘ: «ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΑΠΟΦΑΣΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ»

Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ)

Επιτροπή Παιδείας

ΚΕΙΜΕΝΟ 2^ο

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΠΙΣΗΜΕΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΜΕ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

«Το ζήτημα της συναπόφασης Εκκλησίας και Υπουργείου

για το μάθημα των Θρησκευτικών»

Το φλέγον ζήτημα της δομής και του προσανατολισμού του μαθήματος των Θρησκευτικών οδήγησε σε συναντήσεις διαλόγου εκπροσώπων της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, με εκπροσώπους του Υπουργείου Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων. Από τη συζήτηση αυτή προέκυψαν ουσιαστικά τρία επίσημα κείμενα:

1) Το κείμενο τοποθέτησης του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, ως εναρκτήρια εισήγηση στη Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος την 27η Ιουνίου 2017.

2) Η Έκθεση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ύδρας, Αιγίνης και Σπετσών κ. Εφραίμ, ως Προεδρεύοντος της σχετικής Επιτροπής, η οποία παρουσιάστηκε εκτενώς στη Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος την 27η Ιουνίου 2017.

3) Το κείμενο παρέμβασης του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικολάου, ως μέλους της εξ Αρχιερέων Επιτροπής, στην προαναφερθείσα Σύνοδο, με το οποίο ο Σεβασμιώτατος αποτίμησε το έργο της Επιτροπής.

Από τη συστηματική επιστημονική διερεύνηση των τριών προαναφερθέντων κειμένων, με την εφαρμογή της επιστημονικής μεθόδου της «Ανάλυσης Περιεχομένου», η οποία εντάσσεται στις ερμηνευτικού χαρακτήρα ποιοτικές μεθόδους έρευνας των κοινωνικών επιστημών και αποτελεί μία εκ των ασφαλέστερων επιστημονικών ερευνητικών μεθόδων προσέγγισης και ανάλυσης γραπτών κειμένων, ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΕΤΑΙ ότι μεταξύ των τριών κειμένων υπάρχουν ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ, οι οποίες δημιουργούν σοβαρά ερωτήματα και προβληματισμό και, οπωσδήποτε, χρήζουν περαιτέρω μελέτης, όσον αφορά τόσο την αιτιολογία τους όσο και τη στοχοθετική τους κατεύθυνση και προοπτική.

Ειδικότερα και συνοπτικώς από τα ερευνητικώς εξαγόμενα διαπιστώνεται ότι:

-          Δεν επιβεβαιώνεται ότι ο διάλογος της Εκκλησίας με το Υπουργείο Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων πραγματοποιήθηκε από «μηδενική βάση», αλλά ότι τα δεδομένα ήταν «τετελεσμένα».

-          Δεν τεκμαίρεται η συναπόφαση Εκκλησίας και Υπουργείου για θέματα που αφορούν  το ζήτημα του μαθήματος των Θρησκευτικών ως δεδομένο, αλλά ουσιαστικά μόνο κατά παραχώρηση.

-          Οι «Φάκελοι Μαθητή» τυπώθηκαν και θα διανεμηθούν στους μαθητές για το μάθημα των Θρησκευτικών, χωρίς να ληφθεί υπόψη από το Υπουργείο το αίτημα της Εκκλησίας της Ελλάδος να συζητηθούν σε διάλογο, παρά τις περί αντιθέτου αναφορές των επίσημων κειμένων.

-           Υπάρχει γενικευμένη αντίφαση ως προς τον προσανατολισμό του μαθήματος. Συγκεκριμένα στα κείμενα, σε άλλα σημεία γίνεται λόγος ότι το Πρόγραμμα του μαθήματος των Θρησκευτικών έχει «Ορθόδοξο χαρακτήρα» και αλλού ότι «κατήντησε νὰ εἶναι οὐδετερόθρησκο, δηλαδὴ μὲ σαθρὴ ταυτότητα».

Αναλυτικότερα:

Στο κείμενο του Μακαριωτάτου αναφέρεται ότι: «Το Σύνταγμα της χώρας στην παράγραφο 2 του άρθρου 16 προβλέπει τα εξής: «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και την διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες».  Ομοίως ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας ορίζει στο άρθρο 9, παρ. Ε΄ τα εξής: «παρακολουθεί (η Δ.Ι.Σ.) το δογματικόν περιεχόμενον των διά τα σχολεία της Στοιχειώδους και Μέσης Εκπαιδεύσεως προοριζομένων διδακτικών βιβλίων του μαθήματος των Θρησκευτικών» (www.romfea.gr, προσπελάστηκε και ανακτήθηκε 28-6-2017).

Αντιστοίχως, στο κείμενο Εισήγησής του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ύδρας αφήνει να υπονοηθεί ότι στον διάλογο με την αρμόδια Επιτροπή του Υπουργείου: «…ἐτονίσθη ὅτι ἡ Ἐκκλησία συναποφασίζει με τήν Πολιτεία διά θέματα ἀφορῶντα εἰς αὐτήν, ὡς τοῦτο ἀπορρέει ἐκ τοῦ Συντάγματος και τοῦ Καταστατικοῦ αὐτῆς Χάρτου (Ν. 590/1977). Τοῦτο πλέον ἀποτελεῖ ἕνα κεκτημένο για την Ἐκκλησία μας» (www.romfea.gr, προσπελάστηκε και ανακτήθηκε 28-6-2017).

Και σε αυτήν την περίπτωση προκύπτει ένα σοβαρό ερώτημα αντιφατικότητας, με την έννοια ότι η τοποθέτηση του Μακαριωτάτου είναι περιγραφικού χαρακτήρα και γενικευτικής προσέγγισης. Δηλαδή, από το κείμενο του Μακαριωτάτου δεν διαφαίνονται ούτε και προκρίνονται τα περί συναποφάσεως Εκκλησίας και Πολιτείας, όπως επιχειρεί  να τονισθεί στο κείμενο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ύδρας. Για το θέμα δεν παίρνει ανοικτή θέση στο κείμενό του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, αναφέροντας ότι  η Επιτροπή επέτυχε: «Νὰ γίνει ἕνα βῆμα, ὥστε νὰ κατανοήσει ἡ πολιτεία, σὲ κάποιο βαθμό, ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἔχει φωνὴ καὶ μερίδιο στὴ διαδικασία ἀποφάσεων γιὰ τὰ θέματα τῆς παιδείας ποὺ τὴν ἀφοροῦν, ὅπως τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν.. Δυστυχῶς, αὐτὸ ἔγινε ἀργά καὶ γι’ αὐτὸ εἶναι ἄνευ ἐντυπωσιακοῦ ἀποτελέσματος…», παρά το ότι τα μέλη της Επιτροπής της Εκκλησίας ζήτησαν από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής: «Νὰ ἀναγνωρισθεῖ στὴν Ἐκκλησία τὸ δικαίωμα νὰ ἔχει μερίδιο στὴν τελικὴ ἀπόφαση, δεδομένου ὅτι τὸ θέμα τὴν ἀφορᾶ ἀπόλυτα καὶ νὰ ἰσχύσει γιὰ τὴν Ἐκκλησία ὅ,τι καὶ γιὰ τὰ ἄλλα θρησκεύματα στὴν Ἑλλάδα». (http://thriskeftika.blogspot.gr/2017/07/blog-post_65.html#more1/7/17 προσπελάστηκε και ανακτήθηκε 3-7-2017).

Ερμηνευτικά εξάγεται ότι δεν ζητήθηκε «συναπόφαση» ως δεδομένο, αλλά ουσιαστικά κατά παραχώρηση.

Μάλιστα και σε άλλο σημείο του κειμένου του ο Μακαριώτατος, μιλώντας για τον προηγούμενο Υπουργό Παιδείας κ. Φίλη, αναφέρει ότι: «…στις 13 Σεπτεμβρίου 2016, το Υπουργείο Παιδείας εδημοσίευσε, τα κατά την άποψή του, Φ.Ε.Κ. (Β΄, 2920, 2906) με τα αναλυτικά προγράμματα χωρίς πληροφόρηση της Εκκλησίας, διότι πίστευε και ίσως πιστεύει ότι η Εκκλησία δεν πρέπει να έχει άποψη στο δογματικό κυρίως περιεχόμενον των διδασκομένων βιβλίων των Θρησκευτικών» (www.romfea.gr, προσπελάστηκε και ανακτήθηκε 28-6-2017).

Και εξ αυτής της αναφοράς δεν προκύπτει θέση του Μακαριωτάτου περί «συναποφάσεως» Εκκλησίας και Πολιτείας για τα ζητήματα του Μαθήματος των Θρησκευτικών.

Το προκύπτον ερώτημα είναι τι ισχύει τελικά και ποια είναι η επίσημη και σαφής θέση της Εκκλησίας της Ελλάδος που προκρίνεται επί αυτού του θέματος; 

Τα μέλη της Επιτροπής Παιδείας της Παιδείας της ΠΕΘ που διεξήγαγαν την έρευνα

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ

Ιωάννης Κουρεμπελές, Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ

Σταύρος Καλαντζάκης, Ομ. Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ

Μαρία Ράντζου, Επίκουρη Καθηγήτρια Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ

Ιωάννης Φύκαρης, Επίκουρος Καθηγητής Σχολής Επιστημών Αγωγής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

Ευάγγελος Πονηρός, Διδάκτωρ Θεολογίας ΕΚΠΑ, Μ.Φ., Σχολικός σύμβουλος Θεολόγων Πειραιώς, Δ΄ Αθηνών, Κυκλάδων

Ιωάννης Αγγελόπουλος, Διδάκτωρ Θεολογίας ΕΚΠΑ, Δντής Γεν. Λυκείου

Δημήτριος Βογιατζής, Διδάκτωρ Θεολογίας ΕΚΠΑ, καθηγητής Θεολόγος

Γιολάντα Σίσκου, Διδάκτωρ Θεολογίας ΑΠΘ, καθηγήτρια Θεολόγος

Βασιλική Ματιάκη, Υποψήφια Διδάκτωρ Θεολογίας ΑΠΘ

Π.Ε.Θ

http://aktines.blogspot.gr 

ΑΣΚΕΙ BULLYING ΣΕ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΚΑΙ ΠΕΤΑΞΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ, ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Απίστευτες επιστολές εργαζομένων προς το Μαξίμου - Η διευθύνουσα σύμβουλος του ΕΟΠΠΕΠ Ελένη Γιαννακοπούλου απολύει, βρίζει και τράβηξε τον σταυρό από τον λαιμό υφισταμένης της παραμονές Δεκαπενταύγουστου - Κατηγορείται και για bullying κατά εργαζομένων- Η ίδια αρνείται τις κατηγορίες και μιλά για στοχοποίηση

Με τη δυσφορία που κατά καιρούς εκφράζει η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ γενικότερα για την παρουσία θρησκευτικών συμβόλων στα δημόσια κτίρια ήταν προφανές ότι αργά ή γρήγορα θα εμφανίζονταν και κρούσματα όπως αυτό που αποκαλύπτει σήμερα το «ΘΕΜΑ».

Διευθύνουσα σύμβουλος κρατικού οργανισμού, που εποπτεύεται μάλιστα από το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, κατηγορείται από υπαλλήλους της υπηρεσίας στην οποία προΐσταται ότι τους υποχρέωσε να βγάλουν θρησκευτικές εικόνες από τα γραφεία τους, αλλά και τα σταυρουδάκια από τον λαιμό τους, προκαλώντας τεράστια αναστάτωση, αλλά και τις επίσημες καταγγελίες των εργαζομένων, τις οποίες ωστόσο η ίδια αρνείται μετά τον θόρυβο που δημιουργήθηκε. Tο ζήτημα είναι ιδιαιτέρως σοβαρό και κινδυνεύει να λάβει μορφή επιδημίας στο Δημόσιο από προϊσταμένους δημοσίων υπηρεσιών που θεωρούν ότι πρέπει να ξεκινήσουν «διωγμούς» έναντι των υπαλλήλων που θέλουν να εργάζονται έχοντας ένα εικόνισμα στο γραφείο τους.

Η καταγγελία που αποκαλύπτει σήμερα το «Θέμα» είναι έγγραφη και επίσημη και έχει φτάσει ως το γραφείο του πρωθυπουργού. Εργαζόμενοι στον Εθνικό Οργανισμό Πιστοποίησης Προσόντων και Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΕΟΠΠΕΠ) κατήγγειλαν στο υπουργείο Παιδείας και σε όλους τους συναρμόδιους φορείς ότι η νέα διευθύνουσα σύμβουλος Ελένη Γιαννακοπούλου έχει ξεκινήσει διωγμούς εναντίον όσων φορούν ή έχουν στους χώρους της εργασίας τους χριστιανικά σύμβολα απαιτώντας την απομάκρυνσή τους.

Τα κείμενα των καταγγελιών σοκάρουν. Η διευθύνουσα του ΕΟΠΠΕΠ κατηγορείται ότι παραμονές Δεκαπενταύγουστου πέταξε εικόνες της Παναγίας στο καλάθι των αχρήστων, ενώ προσπάθησε να αφαιρέσει σταυρό από τον λαιμό υπαλλήλου της ρωτώντας τη: «Θα σε σώσει αυτό που φοράς στο λαιμό σου;». Εφτασε μάλιστα στο σημείο να αποκαλέσει «παπαριές» τις θρησκευτικές εικόνες να και ζητάει από το προσωπικό του Οργανισμού να αποχωριστεί τα θρησκευτικά σύμβολα που έχει εντός του εργασιακού χώρου.  Η ίδια, πάντως, όλα αυτά τα αρνείται. Μιλώντας στο «ΘΕΜΑ» κάνει λόγο για ψευδείς κατηγορίες εκ μέρους μερίδας εργαζομένων που έχουν ως στόχο να απαξιώσουν το έργο της που αφορά στην προσπάθεια διοικητικού εξορθολογισμού και οικονομικής βιωσιμότητας του Οργανισμού. 

To χρονικό 

Τετάρτη, 9 Αυγούστου. H διευθύνουσα σύμβουλος του ΕΟΠΠΕΠ, Οργανισμού που υπάγεται στο υπουργείο Παιδείας, Ελένη Γιαννακοπούλου εκδίδει την απόφασή της για μετακίνηση και του γραφείου της προϊσταμένης Διεύθυνσης Διοικητικών και Οικονομικών υπηρεσιών από τον 2ο όροφο του κτιρίου στο ισόγειο, όπως όριζε η απόφαση του διοικητικού συμβουλίου του Οργανισμού που είχε ληφθεί στις 27/7.

Η διευθύνουσα σύμβουλος μετακινεί την προϊσταμένη χωρίς την μεταφορά του αρχείου της, όπως αναφέρεται στο περιεχόμενο της καταγγελίας της. Την επόμενη μέρα, Πέμπτη 10 Αυγούστου, η διευθύνουσα σύμβουλος επισκέπτεται το γραφείο Τμήματος/Διεύθυνσης Διοικητικών και Οικονομικών Υπηρεσιών με σκοπό να επιληφθεί της μετακόμισης, όπως αναφέρει στην καταγγελία της η προϊσταμένη της εν λόγω Διεύθυνσης . Σύμφωνα πάντα με το περιεχόμενο της καταγγελίας, φτάνοντας στο γραφείο εργασίας της πρώην προϊσταμένης, η οποία βρισκόταν σε άδεια, άρχισε να ελέγχει τα έγγραφα που βρίσκονταν πάνω στο γραφείο. 

«Θα σε σώσει ο σταυρός που φοράς;»

Τα όσα ακολουθούν στο περιεχόμενο της καταγγελίας ακούγονται απίστευτα, αλλά διατυπώνονται επωνύμως και ενυπογράφως από δύο υπαλλήλους:«Τη στιγμή που διαπίστωσε την ύπαρξη της ιερής εικόνας της Παναγίας Θεοτόκου πάνω στο γραφείο της, την άρπαξε και την πέταξε σε καλάθι σκουπιδιών, λέγοντας ότι εδώ είναι υπηρεσία και δεν επιτρέπονται εικόνες στα γραφεία. Στη συνέχεια κατευθύνθηκε προς το μέρος μου και μόλις διαπίστωσε ότι φέρω σταυρό στο λαιμό μου φώναξε “τι είναι αυτά που φοράς”, άρπαξε τον σταυρό που φορούσα, ρωτώντας με aν νομίζω ότι θα με σώσει αυτό που φορώ. Συνεχίζοντας προχώρησε στο γραφείο εργασίας μου, λέγοντας να μαζέψω τις εικόνες από δω μέσα (τις οποίες αποκάλεσε “παπαριές”) αναφερόμενη στις μικρές εικόνες που έχω πάνω στο γραφείο εργασίας μου, ότι εδώ είναι υπηρεσία και δεν επιτρέπονται».

 Σύμφωνα με την καταγγελία της προϊσταμένης της Διεύθυνσης Διοικητικών και Οικονομικών Υπηρεσιών, η διευθύνουσα σύμβουλος την απείλησε ότι θα την οδηγήσει στο Δ.Σ. με το ερώτημα της απόλυσης χωρίς να εξηγήσει τον λόγο και ότι «μου το φυλά ως απάντηση στην έκπληξη που της έκανα, διότι της έστειλα έγγραφη διαμαρτυρία κατά της εντολής της να αφήσω τα καθήκοντα της προϊσταμένης και να μεταβώ στο ισόγειο για να αναπληρώνω την υπάλληλο πρωτοκόλλου (μολονότι υπήρχε άλλη κατάλληλη υπάλληλος), γεγονός που συνιστούσε δυσμενή μεταβολή των όρων εργασίας μου».

 Και συνεχίζει στην καταγγελία της: «Αυτό που με συγκλόνισε βαθύτατα ήταν η στάση και η εντολή σχετικά με τις ιερές εικόνες και τα θρησκευτικά σύμβολα της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης, καθόσον έπληξε το θρησκευτικό μου συναίσθημα. Από καμία διάταξη νόμου ή κανονισμού δεν υποχρεούμαι να αποκρύπτω στον χώρο της εργασίας μου ότι είμαι μέλος της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού, ούτε υποχρεούμαι να ανέχομαι μέσα στον χώρο της εργασίας μου την προσβολή ιερών αντικειμένων της Εκκλησίας όπου ανήκω. Εχω το δικαίωμα, όπως κάθε κάτοικος αυτής της χώρας ασχέτως θρησκεύματος, να φέρω πάνω μου θρησκευτικά σύμβολα της πίστης μου και να τα ’χω στη θέση εργασίας μου εφόσον δεν κωλύουν την εκτέλεση των υπηρεσιών μου (τέτοιο ζήτημα άλλωστε ουδείς προϊστάμενος μου έθεσε μέχρι σήμερα). Καμία επίσης ιεραρχική εξουσία δεν χορηγεί σε κανέναν προϊστάμενο το δικαίωμα να καταφέρεται με έργα ή λόγια εναντίον της θρησκευτικής πίστης, να προσβάλει ή να απαγορεύει θρησκευτικά σύμβολα- αντικείμενα που ανήκουν σε οποιονδήποτε εργαζόμενο του Οργανισμού».

 «Με αφορμή το ανωτέρω εξαιρετικά οδυνηρό για μένα περιστατικό», καταλήγει στην καταγγελία της προς τον πρόεδρο του Δ.Σ του ΕΟΠΠΕΠ Βασίλη Δαγδιλέλη, τον υπουργό Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου, τον υφυπουργό Δημήτρη Μπαξεβανάκη και τον γενικό γραμματέα Θρησκευμάτων Γιώργο Καλαντζή, «ζητάω να μου απαντήσετε στην παρούσα αίτηση-αναφορά μου αν το Διοικητικό Συμβούλιο συμφωνεί με την εντολή της διευθύνουσας συμβούλου και αν απαγορεύει στους υπαλλήλους του Οργανισμού να φέρουν θρησκευτικά σύμβολα της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού, είτε πάνω τους είτε στο γραφείο εργασίας τους». 

Η δεύτερη καταγγελία

Οπως ήταν επόμενο, η προϊσταμένη της Διεύθυνσης Διοικητικών και Οικονομικών Υπηρεσιών ενημέρωσε την υπάλληλο από το γραφείο της οποίας φέρεται να πετάχτηκε η εικόνα της Παναγίας στον κάλαθο των αχρήστων. Η υπάλληλος με επιστολή της διαμαρτυρήθηκε προς τον πρόεδρο Βασίλη Δαγδιλέλη και τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. του Οργανισμού δηλώνοντας «δικαιολογημένα θιγμένη από το περιστατικό αλλά και από την υπηρεσιακή αυτή εντολή, η οποία αμφισβητεί την θρησκευτική μου ελευθερία ως πολίτη και εργαζόμενης».

Στην επιστολή της με τίτλο «Υπηρεσιακή εντολή αφαίρεσης θρησκευτικών συμβόλων - αντικειμένων ιδιοκτησίας μου από τον χώρο εργασίας μου», αναφέρει επί λέξει: «Ενημερώθηκα από τη συνάδελφό μου στις 10.8.2017 καθώς τελώ σε κανονική άδεια, τόσο για τη ρίψη από τη διευθύνουσα σύμβουλο κ. Ελένη Γιαννακοπούλου στα σκουπίδια την εικόνα της Παναγίας που έχω τοποθετημένη στο γραφείο της εργασίας μου, όσο για την εντολή της διευθύνουσας συμβούλου να μην υπάρχουν ιερές εικόνες στα γραφεία μας, επειδή πρόκειται για δημόσιο οργανισμό. Αισθάνομαι την ανάγκη να εξηγήσω το αυτονόητο, ότι η ιερή εικόνα βρίσκεται πάνω στο γραφείο εργασίας μου, φυσικά δεν εμποδίζει την παροχή υπηρεσιών μου και να δηλώσω ότι αισθάνομαι δικαιολογημένα θιγμένη από το περιστατικό, αλλά και από την υπηρεσιακή αυτή εντολή, η οποία αμφισβητεί τη θρησκευτική μου ελευθερία ως πολίτη και εργαζόμενης».

http://www.protothema.gr

Η ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ

Τα κόμματα που μας κυβερνούν από τα τέλη Ιανουαρίου 2015 χαρακτηρίζονται, μεταξύ άλλων, και από μία σειρά αρνητικών επιδόσεων στον τομέα της Εκπαιδεύσεως σε όλες τις βαθμίδες.

Τα εκπαιδευτικά κατορθώματα των κυβερνώντων εστιάζονται κυρίως σε τρεις τομείς:

Α) Επίθεση κατά της αριστείας. Ο πρώην Υπουργός Παιδείας κ. Αριστείδης Μπαλτάς χαρακτήρισε την αριστεία «ρετσινιά»! Τα Πρότυπα και Πειραματικά Σχολεία υποβαθμίσθηκαν, ενώ έδιναν την ευκαιρία δωρεάν παιδείας υψηλού επιπέδου σε αριστούχους όλων των κοινωνικών στρωμάτων. Και μόλις προχθές ανακοινώθηκε ότι η κυβέρνηση καταργεί την επιλογή των σημαιοφόρων στο Δημοτικό Σχολείο με βάση την αριστεία και την μετατρέπει σε επιλογή με κλήρωση. Δηλαδή και ο μαθητής που δεν διαβάζει, δεν προσπαθεί, δεν ενδιαφέρεται, θα μπορεί, αν κληρωθεί, να εκπροσωπήσει το Σχολείο και να αισθανθεί τιμώμενο πρόσωπο!

Β) Αλλοίωση της εθνικής μας ταυτότητας. Τα Ορθόδοξα Θρησκευτικά υπέστησαν μετάλλαξη και μετατράπηκαν σε ένα συγκρητιστικό συνονθύλευμα θρησκειολογικών και κοινωνιολογικών δοξασιών. Χρειάσθηκε η δυναμική παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου για να περισωθεί ό,τι μπορεί να περισωθεί. Ο Επιτάφιος του Περικλέους (καταγραφή Θουκυδίδου) καταργήθηκε από το Λύκειο και παρ’ ολίγον να κινδυνεύσει και η «Αντιγόνη» του Σοφοκλέους. Για το μάθημα της Ιστορίας το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής ανακοίνωσε μία απαράδεκτη πρόταση για αλλαγή της ύλης με στόχο να ξεχαστούν οι ήρωες του Ελληνισμού και να αμφισβητηθεί η διαχρονική συνέχεια του Έθνους.

Φτάσαμε στο σημείο οι ξένοι επισκέπτες να υμνούν τα εθνικά μας επιτεύγματα και τα παιδιά μας να τα αγνοούν. Χαρακτηριστικά θυμίζω ότι ο τέως Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα ήλθε τον Δεκέμβριο του 2016 στην Αθήνα και αναφέρθηκε τιμητικά στον Επιτάφιο του Περικλέους- τον οποίο κατήργησε το Υπουργείο Παιδείας- και στον Έλληνα Επίσκοπο που ύψωσε το λάβαρο της Επαναστάσεως, δηλαδή τον Παλαιών Πατρών Γερμανών, τον οποίο αμφισβητεί το σχολικό εγχειρίδιο της Γ΄ Γυμνασίου.

Γ) Λαϊκισμός εις βάρος των Α.Ε.Ι. Με τον νόμο που ψηφίσθηκε στις 2.8.2017 ο Πρύτανις και οι Αντιπρυτάνεις θα εκλέγονται με χωριστά ψηφοδέλτια ώστε να καλλιεργείται κλίμα κομματισμού και διχόνοιας στη διοίκηση των Πανεπιστημίων. Με τον ίδιο νόμο διευρύνεται και παρανοείται τελείως η έννοια του Πανεπιστημιακού Ασύλου με κίνδυνο να διαπράττονται πάσης φύσεως παρανομίες και παραβάσεις εντός του Πανεπιστημιακού χώρου και η Αστυνομία να αδυνατεί να παρέμβει.

Για την έξοδο από την οικονομική και κοινωνική κρίση δεν αρκούν μόνον τα οικονομικά μέτρα. Χρειάζεται επιπροσθέτως ουσιαστική Παιδεία με Π κεφαλαίο, η οποία θα καλλιεργεί τις ελληνικές αρετές της ευγενούς άμιλλας, της υπεύθυνης δημοκρατικότητας, της αλληλεγγύης. Παιδεία που θα παρέχει κίνητρα και πρότυπα. Παιδεία Ελληνορθόδοξη, η οποία θα συνδυάζει το «αιέν αριστεύειν» και το «αγαπάτε αλλήλους».

Πηγή: Άρθρο του Κ. Χολέβα στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 6.8.2017 antibaro.gr

https://ellasnafs.blogspot.gr 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: ΚΑΤΑΣΤΡΑΤΗΓΕΙΤΑΙ Η ΑΜΙΛΛΑ ΜΕ ΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

Kαθηγητής Γλωσσολογίας Γιώργος Μπαμπινιώτης

Με την επιλογή σημαιοφόρου στα δημοτικά σχολεία μέσω κλήρωσης «καταστρατηγείται μία ομηρική αρχή, μία πανάρχαιη ελληνική αρχή, το Αιέν αριστεύειν», είπε στον ΣΚΑΪ ο καθηγητής Γλωσσολογίας Γιώργος Μπαμπινιώτης.

Όπως τόνισε ο κ. Μπαμπινιώτης με το νέο νομοσχέδιο καταστρατηγείται η έννοια της άμιλλας.

Ο κ. Μπαμπινιώτης, που έχει διατελέσει και υπουργός Παιδείας, τόνισε ότι η άμιλλα πρέπει να ξεκινάει από το δημοτικό και τα παιδιά να μαθαίνουν να αναγνωρίζουν αυτόν που προσπαθεί όπως και αυτά και να μη θεωρούν ότι όλα στη ζωή είναι προϊόν "τύχης" και κλήρωσης.

Εκτίμησε ότι η κυβέρνηση κάνει το λάθος να συγκρίνει την αριστεία με την ισότητα. Όπως είπε μάλιστα, αυτό που πρέπει να κάνει η κυβέρνηση είναι να εξασφαλίσει την ισότητα των ευκαιριών.

Ο κ. Μπαμπινιώτης χαρακτήρισε επίσης ουτοπία το ενδεχόμενο κατάργησης των πανελλαδικών εξετάσεων.

https://kaini-ktisis.blogspot.gr

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ:«ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗ ΜΕΡΑ ΕΞΟΒΕΛΙΖΕΤΑΙ Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΙ’ ΕΜΕΙΣ ΡΕΓΧΟΥΜΕ»

Στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου του Νέου του εν Βουνένοις στο χωρίο Ανθήλη, χοροστάτησε και ωμίλησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος, Νικόλαος την Τρίτη 8 Αυγούστου 2017, το απόγευμα κατά τον τελέσθεντα Μέγα Παρακλητικό Κανόνα προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου.

          Στο κήρυγμά του αναφερόμενος στο Υπεράγιο πρόσωπο της Παναγίας, ανέλυσε τον στίχο: «χαῖρε τῶν παρθένων δόξα καὶ μητέρων, ὡράϊσμα καὶ κλέος» και χαρακτηριστικά ανέφερε:

          « Η Παναγία, αγαπητοί μου αδελφοί είναι η τέλεια μάνα και  το ιδανικό πρότυπο της μάνας. Η κάθε ορθόδοξη μητέρα πρέπει να έχει πνευματικότητα, να πιστεύει σε αξίες και ιδανικά και να τα μεταλαμπαδεύει στα παιδιά της.

          Στις μέρες μας δύο τάσεις κυριαρχούν, η αθεΐα και η πίστη. Οι νέοι σήμερα κυνδινεύουν και δυστυχώς μόνο στο σπίτι πλέον τα παιδιά διδάσκονται τις χριστιανικές αξίες.

          Μέρα με τη μέρα εξοβελίζεται  η χριστιανική αγωγή από τα σχολεία κι’ εμείς ρέγχουμε. Είναι καιρός η Ιερά Σύνοδος να αναλάβει τις ευθύνες της έναντι του λαού».

          Κατακλύοντας το κήρυγμά του ευχήθηκε σε όλους η Παναγία μας να  δίδει δύναμη, υγεία και πλουσία την ευλογία της.

http://aktines.blogspot.gr

ΚΥΡΙΕ ΥΠΟΥΡΓΕ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ…

Κύριε Υπουργέ της Παιδείας…

Δημήτρης Δραγανιδάκης, εκπαιδευτικός

«Κύριε Υπουργέ της Παιδείας. Ένα έθνος που αποδομεί τα σύμβολα και την ιστορία του είναι σαν να οικοδομεί τα θεμέλιά του πάνω στην άμμο».  Η ελληνική Σημαία . Το σύμβολο με το οποίο κερδίσαμε την ελευθερία  μας δυστυχώς σήμερα κάποιοι τη θεωρούν  σύμβολο ενός «παρωχημένου»  κράτους και  την καίνε δημόσια,  θεωρώντας ότι χτυπούν το κατεστημένο. Άλλοι την προσπερνούν δίχως να δίνουν  σημασία.
Κάποιοι άλλοι πάλι αισθάνονται άβολα για το ποιά  στάση θα κρατήσουν όταν κινείται με ηχητική υπόκρουση (εθνικός ύμνος). Θα μείνουν ακίνητοι;  Ή το αντίθετο; (Αυτό βέβαια έχει να κάνει με την καλλιέργεια των πολιτών από τη μικρή τους ηλικία στο δημοτικό). Κάτι που από τη νέα σχολική χρονιά με δική σας υπογραφή στο νέο  νομοσχέδιο για την Παιδεία, καταργείται έστω και για μια φορά το μήνα (!) όπως ίσχυε τα προηγούμενα χρόνια.

Κάποιοι πολιτικοί σαν εσάς ορκίστηκαν να την τιμούν όπως ορίζει το Σύνταγμα,  αλλά όταν ήρθαν τα ζόρια παρακαλούσανε να την παρασύρει  ο άνεμος παίρνοντας την από τις βραχονησίδες (Ίμια). Κάποιοι όμως απλοί άνθρωποι δώσανε την ζωή τους για αυτήν, θεωρώντας ότι δεν είναι ένα απλό σύμβολο του κράτους μας, αλλά  πάνω απ΄ όλα  σύμβολο της ψυχής μας και της Ελευθερίας μας. Ως ελάχιστη τιμή σ΄ αυτούς τους  Έλληνες,(υπάρχουν και άλλοι τόσοι) παραθέτω τις ιστορίες τους με χρονολογική σειρά:

ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ, ΔΡΑΓΑΤΣΑΝΙ 7 ΙΟΥΝΙΟΥ 1821. Εκείνη τη βροχερή μέρα, στις 7 Ιουνίου του 1821 στο Δραγατσάνι, νεαροί Έλληνες, φοιτητές της διασποράς, αυτοί που δεν γνώριζαν έως τότε την πραγματική φωτιά του πολέμου, αντί να τρέξουν να σωθούν, στάθηκαν αγέρωχοι μπροστά στο θάνατο. Στην άνιση μάχη, έμειναν αμετακίνητοι στις θέσεις τους και θερίστηκαν από τα πυκνά πυρά και τις απανωτές επελάσεις του τουρκικού ιππικού. Γλύτωσαν ελάχιστοι ιερολοχίτες προστατεύοντας και τη σημαία του Λόχου από το σημείο που είχε πέσει ο σημαιοφόρος Ξενοφών.

ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΓΙΑΛΕΣ, ΑΚΡΩΤΗΡΙ ΧΑΝΙΩΝ, 9 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1897.

Το Ελληνικό στρατόπεδο βομβαρδίζεται από τον στόλο των μεγάλων Δυνάμεων Κάποτε ένα βλήμα σπάει τον ιστό της σημαίας που πέφτει. Ο Σπύρος Καγιαλές με κίνδυνο της ζωής του αρπάζει τον ιστό, αναδιπλώνει την τεράστια Σημαία γύρω από τον ώμο του, ξαναστήνει τον ιστό και απλώνει την Σημαία  που κυματίζει και πάλι περήφανη, μέσα σε κύμα ενθουσιασμού των επαναστατών.

Νέα οβίδα καταρρίπτει και πάλι τον ιστό. Και πάλι ο Σπύρος Καγιαλές πετάγεται και τον ξαναστήνει όπως πριν, ενώ το στρατόπεδο «σείεται από ζητωκραυγές». Πριν προλάβουν όμως να καταλαγιάσουν οι ζητωκραυγές, τρίτη οβίδα θρυμματίζει τον ιστό και ρίχνει κάτω την Σημαία. Τότε συνέβη κάτι το απίστευτο! Ο Σπύρος Καγιαλές, αρπάζει την σημαία, κάνει το σώμα του ιστό, και ανυψώνει με τα χέρια του τη Σημαία, που συνεχίζει να κυματίζει περήφανη απέναντι από τα κανόνια και τα πληρώματα του ξένου στόλου που  εμβρόντητα σταματούν πλέον να κανονιοβολούν.

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ  «ΠΟΝΤΟΣ»,  ΑΜΑΣΕΙΑ 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1921.

Οι ήρωες, της ομάδας “Πόντος”, ήταν παιδιά  του Πόντου. Καθηγητές, μαθητές και απόφοιτοι του κολεγίου Ανατολία της Μερζιφούντας. Δεν έπαιξαν πότε σε μεγάλες οργανώσεις. Για να εκδηλώσουν την εθνική τους υπερηφάνεια , αποφάσισαν να τιμήσουν τη φανέλα τους και γι αυτό, παρά την τρομοκρατία και τις απειλές των Κεμαλικών,  αγωνίστηκαν με εμφάνιση που να θυμίζει τη γαλανόλευκη (άσπρες και γαλάζιες ρίγες) και στη μέση το γράμμα Π. Αυτό θα αποτελέσει τη βασική κατηγορία των Κεμαλικών, οι οποίοι θα οδηγήσουν τους Έλληνες αθλητές στο “δικαστήριο” με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας  στις 12 Φεβρουαρίου του 1921 και τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου θα απαγχονιστούν στην Αμάσεια.

ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΑΧΛΑΔΙΩΤΗ, ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ, ΑΠΟ ΤΟ 1943 ΕΩΣ 13 ΜΑΪΟΥ 1982.  Καθημερινά, έως τον θάνατό της, μένοντας μόνη της στο νησάκι Ρώ, δίπλα στο Καστελόριζο, υψώνει την Ελληνική σημαία, για να είναι ορατή από απέναντι, στέλνοντας το κατάλληλο μήνυμα στους γείτονες μας. Θάβεται στο νησάκι, μαζί με το σύμβολο που επί 40 έτη υπηρέτησε.

Κύριε Υπουργέ

 Σε όλους αυτούς δεν οφείλουμε μόνο ένα μεγάλο ευχαριστώ, οφείλουμε σαν υποθήκη στον αγώνα τους και τη θυσία τους να καλλιεργήσουμε το σεβασμό για το συγκεκριμένο σύμβολο και στις επόμενες γενιές. Εσείς με τις πράξεις σας και τα έργα σας για να κερδίζετε τον σεβασμό των πολιτών και οι πολίτες με ανάλογες πράξεις  για να τιμούν το κοινοβούλιο και την πατρίδα τους,  με την ελπίδα ότι, όλοι μαζί εάν χρειαστεί κάποτε να επιδείξουμε το δικό τους θάρρος και τη δική τους αυτοθυσία, ίσως και να καταφέρουμε να φανούμε αντάξιοί τους.

Του Δημήτρη Δραγανιδάκη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 09 Αυγ 2017

http://aktines.blogspot.gr

ΤΟ ΣΤΕ ΒΑΖΕΙ ΚΑΚΟ ΒΑΘΜΟ ΣΤΑ "ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ" ΤΟΥ ΓΑΒΡΟΓΛΟΥ

Απόσπασμα άρθρου από ΤΑ ΝΕΑ

ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ. Καμπανάκι χτυπούν οι σύμβουλοι της Επικρατείας και για το θέμα της μείωσης των ωρών διδασκαλίας των Θρησκευτικών, που στην Ε' και τη Στ' Δημοτικού θα γίνεται μία φορά την εβδομάδα, όπως εξάλλου προέβλεπε και παλαιότερη απόφαση του υπουργού Παιδείας του περασμένου έτους.

Οι δικαστές θέτουν μια προϋπόθεση, υπενθυμίζοντας ουσιαστικά ότι η συγκεκριμένη διάταξη βρίσκεται σε άμεση συνάφεια με αίτηση ακύρωσης της σχετικής απόφασης, η οποία έχει συζητηθεί στο ΣτΕ τον περασμένο Σεπτέμβριο και αναμένεται απόφαση.

Γεγονός που πρακτικά σημαίνει ότι αν η προσφυγή τελικά ευδοκιμήσει, είναι πολύ πιθανό να χρειαστεί να γίνουν νέες αλλαγές στη διδασκαλία των Θρησκευτικών και στο ωρολόγιο πρόγραμμα.

Αλλαγές φέρνει το προεδρικό διάταγμα όμως και σε ό,τι αφορά την ανάρτηση της σημαίας στα σχολεία, προβλέποντας ότι η διαδικασία αυτή δεν είναι πλέον καθημερινή αλλά εβδομαδιαία: «Η σημαία παραμένει ανηρτημένη στον ιστό του σχολείου, όπως προβλέπεται σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες» αναφέρεται.

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ. Επιπλέον, καθορίζονται όλες οι εκδηλώσεις της σχολικής χρονιάς, όπως είναι οι επέτειοι των εθνικών εορτών, αλλά επιφυλάσσεται... ειδική μεταχείριση για τη θρησκευτική εορτή των Τριών Ιεραρχών, καθώς προβλέπεται ως προϋπόθεση για τον εορτασμό ειδικά αυτής της εορτής η λήψη προηγούμενης απόφασης του συλλόγου διδασκόντων. Η εξαίρεση αυτή δεν πέρασε απαρατήρητη από το ΣτΕ, που θέτει και θέμα συνταγματικότητας της σχετικής πρόβλεψης, καθώς στο διάταγμα ο υπουργός Παιδείας δεν έχει κάνει καμία πρόβλεψη για τη συμμετοχή ή όχι των ετερόδοξων και αλλοθρήσκων στους θρησκευτικούς εορτασμούς.

http://thriskeftika.blogspot.gr

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: ΚΑΤΑΣΤΡΑΤΗΓΕΙΤΑΙ Η ΑΜΙΛΛΑ ΜΕ ΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

Kαθηγητής Γλωσσολογίας Γιώργος Μπαμπινιώτης

Με την επιλογή σημαιοφόρου στα δημοτικά σχολεία μέσω κλήρωσης «καταστρατηγείται μία ομηρική αρχή, μία πανάρχαιη ελληνική αρχή, το Αιέν αριστεύειν», είπε

στον ΣΚΑΪ ο καθηγητής Γλωσσολογίας Γιώργος Μπαμπινιώτης.

Όπως τόνισε ο κ. Μπαμπινιώτης με το νέο νομοσχέδιο καταστρατηγείται η έννοια της άμιλλας.

Ο κ. Μπαμπινιώτης, που έχει διατελέσει και υπουργός Παιδείας, τόνισε ότι η άμιλλα πρέπει να ξεκινάει από το δημοτικό και τα παιδιά να μαθαίνουν να αναγνωρίζουν αυτόν που προσπαθεί όπως και αυτά και να μη θεωρούν ότι όλα στη ζωή είναι προϊόν "τύχης" και κλήρωσης.

Εκτίμησε ότι η κυβέρνηση κάνει το λάθος να συγκρίνει την αριστεία με την ισότητα. Όπως είπε μάλιστα, αυτό που πρέπει να κάνει η κυβέρνηση είναι να εξασφαλίσει την ισότητα των ευκαιριών.

Ο κ. Μπαμπινιώτης χαρακτήρισε επίσης ουτοπία το ενδεχόμενο κατάργησης των πανελλαδικών εξετάσεων.

http://aktines.blogspot.gr

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΑΤΣΙΟΣ: Ο ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

Ο Καραϊσκάκης και οι αρνητές στράτευσης

Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος-Κιλκίς

Έλα, της θάλασσας θεριό

και του πελάγου μπόρα, 

το φοβερό σκουπιδαριό, 

να διώξεις απ’ τη Χώρα!

Ν. Γκάτσος

 Ο κ. υπουργός της πάλαι ποτέ Εθνικής και νυν νεοταξικής Παιδείας, δεν υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία. Σύμφωνα με το "Πρώτο Θέμα", όταν ο Κώστας Γαβρόγλου έφτασε σε ηλικία 24 ετών, το 1971, και κλήθηκε να υπηρετήσει στον Ελληνικό Στρατό για μια θητεία μόλις οκτώ μηνών, προτίμησε να την εξαγοράσει ώστε να συνεχίσει τις σπουδές του στα καλύτερα πανεπιστήμια της Βρετανίας και των ΗΠΑ. (Λόγω  της εκ της Πόλης καταγωγής του). Τώρα  υπεραμύνεται της θητείας.... Ο Καραϊσκάκης, ο Αχιλλέας της Ρούμελης, και όλοι οι νέοι και αρχαίοι καπεταναίοι του Γένους, στους αρνητές στράτευσης, εφάρμοζαν κάτι περίεργες και "σκοταδιστικές πρακτικές", ως θα έλεγε μια προοδευτική συνιστώσα...Ας τις δούμε:

Στην αρχαία Αθήνα όσους αρνούνταν να στρατευτούν, τους ριψάσπιδες (= ρίπτω την ασπίδα) τους φορούσαν γυναικεία ρούχα, τους περιέφεραν στην πόλη και τους διαπόμπευαν μέχρι εσχάτης ξεφτίλας. Οι λιποτάκτες χαρακτηρίζονταν «άτιμοι» - και τα τέκνα τους κληρονομούσαν το στίγμα- δεν είχαν κανένα πολιτικό, δικαίωμα, ήταν ηθικά εκμηδενισμένοι, αξιοκαταφρόνητοι. Είναι γνωστός ο όρκος των Αθηναίων εφήβων: «Ου καταισχύνω τα όπλα…. αμυνώ δε και υπέρ ιερών και οσίων, και μόνος και μετά πολλών, και την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω…».
Για την Σπάρτη ήταν αδιανόητη η αποφυγή στράτευσης. Οι δειλοί ανασκολπίζονταν. Στα «αποφθέγματα Λακαινών» του Πλούταρχου διασώζεται το εξής:

«Η Δαμάτρια, ακούγοντας πως ο γιος της ήταν δειλός και ανάξιός της στην μάχη, όταν αυτός έφτασε στο σπίτι, τον σκότωσε. Το επίγραμμα στον τάφο της είναι το εξής: "τον παραβάντα νόμους Δαμάτριον έκτανε (=σκότωσε) μήτηρ, η Λακεδαιμονία τον Λακεδαιμόνιον". (εκδ. «Κάκτος», σελ. 227).

Αυτά στην αρχαία εποχή όπου η φιλοπατρία και η ανδρεία ήταν αρετές, τρανές και σπουδαίες. Για τους αρχαίους η αξία ενός άνδρα συμπυκνώνεται στην περίφημη ομηρική φράση: «εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης». Ενώ «της δειλίας αισχρά γίγνεται τέκνα», η δειλία, η λιποταξία, γεννοβολά αισχρά τέκνα.

Στην νεότερη εποχή εξόχως αποκαλυπτική και ξεκαρδιστική είναι η τακτική του στρατάρχη της Ρούμελης, του Καραϊσκάκη. Αυτός, όπως γράφει ο Δημήτρης Φωτιάδης στην βιογραφία του, «έσερνε ένα γυναικείο παλιόβρακο, γνωστό σ’ όλο το ασκέρι του με τ’ όνομα το βρακί της Κατερίνας, που το φόραγε στους φοβιτσιάρηδες». Όταν η πατρίδα κινδύνευε και ήθελε ο στρατηγός να στρατολογήσει πολεμιστές πήγαινε στα χωριά και τους μάζευε. Όσους κρύβονταν, τους κιοτήδες, «τις σαπιοκοιλιές», όπως τους ονόμαζε ο Καραϊσκάκης, τους ξετρύπωνε και τους ανάγκαζε να φορέσουν «το βρακί της Κατερίνας». (Η Κατερίνα ήταν περιβόητο για την ελευθεριότητά του γύναιο της περιοχής). Όσοι λαγόκαρδοι και κιοτήδες φορούσαν «το βρακί» ντροπιάζονταν διά βίου και συνήθως εξαφανίζονταν, για να γλιτώσουν τον περίγελω του κόσμου και κυρίως των οικείων τους, μανάδων, αδελφών και γυναικών τους. Εκείνα τα χρόνια «μιλούσαν οι καρδιές, τώρα μιλούν τα χρήματα» (Κανάρης). Οι λιποτάκτες ατιμάζονταν ως ανάξιοι της πατρίδας. Αναστήθηκε το Γένος από ανθρώπους «τρελούς» σαν τον Καραϊσκάκη, που με τις ηρωϊκές «αποκοτιές τους» έδιναν θάρρος. Χαρακτηριστικό το παρακάτω επεισόδιο, το οποίο αναφέρει ο Φωτιάδης (σελ. 111). Συνήθιζε στις μάχες ο στρατηγός να προκαλεί τους Τούρκους με βρισιές και χοντρά πειράγματα. «Μέσα στο ξάναμμα της μάχης», (στο Κομπότι, στις 8 Ιουνίου του 1821), τους φωνάζει.

- Ουχά, κιοτήδες, σταθείτε ωρέ να πολεμήσετε!
- Ποιος είσαι εσύ ωρέ, που θα μας πεις κιοτήδες;
- Είμαι ο γιος της καλογριάς και σας χέζω!
- Εμάς, γκιαούρη, χέζεις;
- Εσάς μεμέτηδες!
- Περίμενε, μπάσταρδε, να σε πιάσουμε, να σε σουβλίσουμε και τότες βλέπεις τι θα κρένει ο πισινός σου!
- Εμένα, ωρέ, θα σουβλίσετε;
- Εσένα, ωρέ, Καραϊσκάκη!
- Αμ τότες σταθήτε ν’ ακούσετε από τώρα τι κρένει (=λέει) ο πισινός μου!
Πηδάει πάνω σ’ ένα βράχο, ξεβρακώνεται, τεντώνει γυμνό τον κώλο του στους οχτρούς και τους φωνάζει:
- να ωρέ Τούρκοι…!

Ήταν όμως κρυμμένος κοντά ένας Τούρκος, τον πυροβόλησε και είδε και τρόμαξε να γιατροπορευτεί από το βόλι που τον βρήκε «στα μεριά». Όταν όμως έγινε το βαυαροκρατούμενο κρατίδιο οι αγωνιστές παραμερίστηκαν και τα αξιώματα πήγαιναν στους απειροπόλεμους πολιτικάντηδες, στο ζυμάρι των Τούρκων. Και επιδαψίλευαν τους εαυτούς τους με γελοιωδέστατους τίτλους. «Έλεγε ο Κολοκοτρώνης καταγελών: και ευγενέστατον και πανευγενέστατον και ενδοξότατον και εκλαμπρότατον και εξοχότατον και μεγαλειότατον με ονόμασαν, μόνο τον τίτλο του παναγιότατου δε μ’ έδωκαν». (Σπηλιάδης, «Απομνημονεύματα», τομ. Γ΄, σελ. 38).

Από την αυγή του νεοελληνικού βίου διαφαίνεται ποιοι θα κυβερνούν: «οι εκλαμπρότατοι», οι οποίοι στους εθνικούς αγώνες προτιμούσαν «το βρακί» παρά το πεδίο της τιμής. Τώρα βέβαια επεκτάθηκε η τακτική του …«βρακοφορέματος» και εν καιρώ ειρήνης. Το 1940 κάτι παρόμοιο συμβαίνει. Οι γιοι των «εκλαμπρότατων» αναπαύονται «βοηθητικοί» στα μετόπισθεν, ενώ ο απλός λαός κατασκοτώνεται για την τιμή του έθνους στα βορειοηπειρώτικα βουνά, στις αετοράχες της Πίνδου. Στο βιβλίο του «Οπλίτης στο αλβανικό μέτωπο», ο σπουδαίος λαογράφος Δημ. Λουκάτος, γράφει: «Σήμερα, 25 Νοεμβρίου 1940, έκαμα μια βόλτα στα γραφεία των Εμπέδων. Ένα σωρό φαντάροι έχουν βολευτεί εκεί μέσα. Μ’ ένα μπιλιετάκι, μ’ έναν γνωστό, από δω και από κει, τα κατάφεραν. Τώρα είναι ήσυχοι. Είναι όλοι τους από αριστοκρατικές αθηναϊκές οικογένειες, και πολλοί έρχονται στο γραφείο τους με ιδιόκτητη κούρσα. Τους ξεχωρίζεις από τα καλοχτενισμένα μαλλιά, τα μεταξωτά πουκάμισα, τα καλοβαλμένα φανταρίστικα, και το ρολόι του χεριού. Τους ξεχωρίζεις ακόμα, από το ακατάδεχτο ύφος τους και την απροθυμία τους να σ’ εξυπηρετήσουν. Τα τσακίσματα και τις ευγένειες τα σπαταλάνε στους αξιωματικούς…». (εκδ. «Ποταμός», σελ. 25). Αυτοί οι κιοτήδες, οι γόνοι των «καλών» οικογενειών, διακρίθηκαν την περίοδο της Κατοχής, ως δοσίλογοι ή μαυραγορίτες. Όταν απελευθερωθήκαμε γλίτωσαν την κρεμάλα, γιατί εκμεταλλεύτηκαν τον εμφυλιοπολεμικό κυκεώνα, έγιναν φανατικοί του καθεστώτος, έκαναν τις βρωμοδουλειές του, και έλαβαν άφεσιν αμαρτιών. Οι έκγονοί τους, μαζί με τις αιματοβαμμένες περιουσίες τους, κληρονόμησαν και την αφιλοπατρία, την αποφυγή της στράτευσης, τον παρασιτισμό.

Ποιοι, τα τελευταία χρόνια του σαλταδορισμού, είναι φυγόστρατοι, απαλλάσσοντα από το χρέος της υπηρετήσεως της πατρίδας; Κάποιοι γόνοι πολιτικών, επώνυμοι αθλητές, καλλιτέχνες και λοιποί τζιτζιφιόγκοι και μοσχοαναθρεμμένοι γιοι και ανηψιοί των ισχυρών οικονομικά παραγόντων, αφιλόπατροι καριερίστες και οι... Ιεχωβάδες. Όλο το  "φοβερό σκουπιδαριό" που λυμαίνεται, δηλαδή, τον τόπο. Αν ήταν δυνατόν να αποκαλυφθούν, θα διαπιστώναμε πως είναι αυτοί που λεηλάτησαν την πατρίδα, που κατέχουν περίοπτες και χρυσοπλήρωτες θέσεις του Δημοσίου, που ροκανίζουν επιδοτήσεις, είναι όλοι τους «εκλαμπρότατοι» και «πανευγενέστατοι". (Και ένιοι σεβασμιότατοι). Και αντί να μάθουμε ποιοι είναι «οι σαπιοκοιλιές», να τους φορέσει ο λαός το περιβόητο…εσώρουχο, μήπως και ξεκουμπιστούν από την ντροπή και γλιτώσει ο τόπος, επιβραβεύονται με αξιώματα και τιμές.

Και όμως η θητεία ενός νέου αποτελεί ύψιστο καθήκον. Παρ’ όλη την κατασυκοφάντηση του στρατού μας τις τελευταίες μεταπολιτευτικές δεκαετίες, η εμπιστοσύνη του λαού παραμένει ακλόνητη σ’ αυτόν. Ο στρατός για έναν νέο συνιστά σχολείο πατριδογνωσίας, πειθαρχίας, συναλληλίας, αλληλεγγύης.. πηγαίνεις παιδί, γυρίζεις άντρας, έλεγαν οι παλιοί. Όποιος για αστείο λόγο δεν υπηρετούσε, του έμενε κουσούρι μια ζωή, κορίτσι καλό για παντρειά κανείς δεν του εμπιστευόταν, εύκολα δουλειά δεν έβρισκε.

Όταν ήμασταν ακόμη Ρωμιοί, πριν γίνουμε Ευρωπαίοι, οι άντρες μιλούσαν με καμάρι για την στρατιωτική τους θητεία, αν και οι τότε κακουχίες και οι στερήσεις, είναι αδιανόητες για την σημερινή γενιά του κινητού, της κατάληψης και του χαβαλέ. Τώρα το εκσυχγρονιστικό – νεοεποχίτικο σαράκι της αρνησιπατρίας και της απέχθειας για την στράτευση, φωλιάζει στις καρδιές των νέων, με αποτέλεσμα η θητεία να θεωρείται χάσιμο χρόνου, κοροϊδία. Οι παρελάσεις, που τονώνουν το αίσθημα ασφάλειας του λαού μας και λειτουργούν ως αναλαμπές εθνικής υπερηφάνειας – τόσο απαραίτητες για την κρισιμότατη περιοχή και εποχή μας – μπήκαν στο στόχαστρο των χασομέρηδων της ειρηνοφιλίας. Και είναι σίγουρο ότι θα καταργηθούν, μόνο μια παρέλαση θα γίνεται: της παρδαλής υπερηφάνειας.

( Έφτασε, θυμάμαι, κάποτε και ένας πρόεδρος της ΟΛΜΕ να ζητήσει την κατάργησή των εθνικών παρελάσεων, διότι αποτελούν φασιστικό κατάλοιπο. Τέτοια παραδείγματα από τους «εκλαμπρότατους» και τους νεόπλουτους του χρήματος και πνεύματος παίρνει η λαϊκή ψυχή, οι νέοι, και αποβάλλουν κάθε ευγενική πνοή, κάθε εδραία αξία).

Την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όταν γεννιόταν αγόρι εύχονταν στην μάνα: να σου ζήσει, να γίνει καπετάνιος, να του γράψουν και τραγούδι. Τώρα γεμίσαμε «λιανοπαίδια», που, αντί για παντελόνια, φορούν του Καραϊσκάκη το ατιμωτικό -λέξη του  Μακρυγιάννη αυτή -κωλόπανο...

(Ζητώ συγγνώμη για τις ορολογίες, αλλά είναι της γενιάς του  '21, η οποία, ευτυχώς, δεν γνώριζε από την όλο κουδουνίσματα και κορδακισμούς γλώσσα της σήμερον). 

HΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: H ΘΡΗΣΚΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

H θρησκειοποίηση του Χριστιανισμού στο ελληνικό σχολείο

Hρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής –Χριστιανικής Παιδαγωγικής

της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Έχουμε αναφερθεί ήδη, μέσα από αυτήν τη στήλη, για το εγχείρημα μετάλλαξης του χριστιανικού πολιτισμικού πλαισίου στην Ελλάδα, από ορθόδοξο που ήταν στα χρόνια της νεώτερης Ελλάδος έως και σήμερα, σε πολυθρησκειακό.  Για να επιτευχθεί αυτή η μετάλλαξη χρησιμοποιείται, επισήμως πλέον, και με νομική ρύθμιση από το Υπουργείο Παιδείας το Μάθημα των Θρησκευτικών (ΜτΘ) στα σχολεία.

Η Πολιτεία ισχυρίζεται ότι η διοίκηση της Εκκλησίας συμφώνησε στο Πρόγραμμα Σπουδών, το οποίο επιβάλλει αυτή τη μετάλλαξη, με αποτέλεσμα να βρίσκεται έτοιμο για εφαρμογή ένα ΜτΘ, για τα ορθόδοξα παιδιά του ελληνικού λαού, στο οποίο θα διδάσκεται η εξ Αποκαλύψεως Χριστιανική πίστη, παράλληλα και εξίσου, με όλες τις θρησκείες και ως μία εξ αυτών. Αυτό σημαίνει ότι χρησιμοποιείται το ΜτΘ για μια δομική και σταδιακή θρησκευτική και πολιτισμική αλλοίωση των Ελλήνων, αφού, πλέον, δεν θα διδάσκεται αυτόνομα η έως τώρα εκκλησιαστική θεολογία με όλες τις εκφάνσεις της, αλλά ο Χριστιανισμός ως συμπίλημα μαζί με όλες τις θεολογίες των θρησκειών.       

Το νεότευκτο αυτό θεολογικό μόρφωμα  αποξενώνει τους ορθόδοξους μαθητές από την αληθινή αγιοπνευματική Θεολογία και ζωή της Εκκλησίας τους και καλλιεργεί μια νέα πολλαπλή και ανάμεικτη θεολογική συνείδηση και ταυτότητα, αποτελούμενη από στοιχεία που προέρχονται από όλες τις  θρησκείες. Η  μετάλλαξη της ορθόδοξης πίστεως σε θρησκεία επιχειρείται, όχι μόνον με την αλλαγή των Προγραμμάτων Σπουδών στο ΜτΘ, αλλά και με όλες τις εκσυγχρονιστικές αλλαγές που γίνονται είτε στην εκκλησιαστική εκπαίδευση, είτε στις Θεολογικές Σχολές (Κατεύθυνση Μουσουλμανικών Σπουδών στη Τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ) είτε στις διδακτικές δομές της Εκκλησίας.

Τι σημαίνει αυτή η μετάλλαξη της Ορθοδοξίας σε θρησκεία για τους ορθόδοξους μαθητές; Η βλάβη που υφίστανται είναι οντολογική. H αλήθεια στην ορθόδοξη πίστη δεν είναι λεκτική διατύπωση, αλλά πρόσωπο: Αλήθεια είναι ο ίδιος ο Χριστός, η μόνη αλήθεια που μπορεί να ελευθερώσει και να λυτρώσει τον πιστό άνθρωπο. Οποιαδήποτε άλλη θρησκευτική, σχολαστική ή φιλοσοφική αλήθεια τον οδηγεί σε λάθος δρόμο. Το θέμα της αλλαγής επομένως του προσανατολισμού του ΜτΘ αποπροσανατολίζει τους μαθητές πνευματικά, αφού τραυματίζει και πληγώνει θανάσιμα την οντολογική και σωτηριολογική προοπτική τους.

Όταν, για παράδειγμα, οι ορθόδοξοι μαθητές,  κατά την παιδική τους ηλικία, διδάσκονται και μαθαίνουν, με ένα εξισωτικό τρόπο διδασκαλίας, ότι σωτηρία και λύτρωση υπάρχει και στις θρησκείες, κατά τον ίδιο τρόπο που υπάρχει και στην πίστη τους, αυτή η διδασκαλία είναι κακοδοξία, αίρεση και προσηλυτισμός και, επομένως, απειλεί το πνευματικό τους είναι και την, σύμφωνα με την πίστη τους, σωτηριακή τους προοπτικη. Ο εμποτισμός της συνείδησής τους με την κακοδοξία ότι σωτηρία υπάρχει και αλλού εκτός της Εκκλησίας τους, προωθεί και καλλιεργεί την αμφισβήτηση και υποτίμηση της δικής τους πίστεως, διότι η πίστη τους ότι ο Χριστός είναι ο μοναδικός αληθινός Σωτήρας και Λυτρωτής τραυματίζεται και διαψεύδεται, με στόχο την πνευματική τους σύγχυση και την αλλοίωση των πνευματικών τους προσδοκιών. Η κατηχητικής, βιωματικής και υπαρξιακής μορφής διδασκαλία, που  βεβαιώνει τους μαθητές ότι και οι θρησκείες παρέχουν την ίδια ισότιμη και ισάξια σωτηρία και λύτρωση με την εξ Αποκαλύψεως πίστη τους, προξενεί ανεπανόρθωτες πνευματικές βλάβες στις παιδικές ψυχές.

Τέτοιου είδους κριτήρια αξιολόγησης των νέων Προγραμμάτων Σπουδών θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει η διοικούσα Εκκλησία, όταν διαλεγόταν με τη Πολιτεία για τα Θρησκευτικά, έτσι ώστε να μην πανηγυρίζει σήμερα το Υπουργείο Παιδείας και το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής ότι η Εκκλησία αποδέχθηκε τα νέα πολυθρησκειακά του Προγράμματα.

Οι θέσεις αυτές δεν διατυπώνονται με διάθεση κατάκρισης των εκπροσώπων της Εκκλησίας, αλλά εκφράζουν την αγωνία και τον πόνο ψυχής για το ιστορικό λάθος της Διοίκησής της να συμφωνήσει, όπως υποστηρίζει η πλευρά του Υπουργείου, με τα νέα του Προγράμματα, που όσο και αν ελπίζουν ορισμένοι ότι θα πιστέψουμε πως δήθεν άλλαξαν και έγιναν ορθόδοξα, είναι ορατό και αυταπόδεικτο ότι ούτε άλλαξαν, έστω στο ελάχιστο στη δομή τους, ούτε ορθόδοξα έγιναν, αλλά παραμένουν όπως ήταν, δηλαδή, επικίνδυνα, ακατάλληλα και κυρίως μη σωτηριώδη, δηλαδή κακόδοξα και αιρετικά.

Η μετάλλαξη της ορθόδοξης Θεολογίας και πνευματικότητας σε μια εκκοσμικευμένη μεταμοντέρνα πνευματικότητα, η αντικατάσταση δηλαδή της γνήσιας ορθόδοξης Θεολογίας με ένα μη γνήσιο και χαλκευμένο κακέκτυπό της, με στόχο την πλήρη προσαρμογή του ΜτΘ στην εκκοσμίκευση, αποτελεί ένα βαρύτατο πνευματικό ατόπημα. Η θρησκειοποίηση της Θεολογίας και ο χωρισμός της από τη χαρισματική Εκκλησία -με το σύνθημα του εκσυγχρονισμού και του προοδευτισμού- την μετατρέπει σε μια εκκοσμικευμένη πραγματικότητα.

Δυστυχώς, η μετάλλαξη της ορθόδοξης πίστεως σε θρησκεία, συνοδεύεται και από το προπαγανδιστικό και παραπλανητικό αφήγημα ότι το μάθημα των Θρησκευτικών, με αυτή τη μετάλλαξη, παραμένει και είναι ορθόδοξο! Αυτή η μεθοδευμένη αλλοίωση της πραγματικότητας, μέσω της παραπλάνησης, κινδυνεύει να οδηγήσει τον λαό σε πνευματική σύγχυση, κρίση και παρακμή.  Ένας θεολόγος κληρικός που η ψυχή του βρίσκεται ήδη στην θριαμβεύουσα Εκκλησία, αναφέρει για το θέμα αυτό σε βιβλίο του: «Θεωρούμε τη μεταβολή της θεολογίας σε θρησκεία ως το σημείο της μεγαλύτερης έστω και συγκεκαλυμμένης παρακμής της. Η θεολογία θεμελιώνεται στην αποκάλυψη της πίστεως και στην ομολογία της πίστεως, που δεν νοείται χωρίς τον Σαρκωθέντα Χριστό. Χωρίς την πίστη ή τον Χριστό είμαστε πραγματικά άθεοι και η θρησκεία, που συνήθως αντικαθιστά την πίστη, μπορεί να είναι όχι μόνον μια ανθρώπινη αλλά και μια δαιμονική έμπνευση».

Η αποδοχή επομένως της μεταβολής της Χριστιανικής Θεολογίας και της πίστεως σε μια εκ των θρησκειών αποτελεί πράξη βεβήλωσης της ορθόδοξης διδασκαλίας, άρνηση του Ευαγγελίου και απώλεια του μηνύματός του, ως μηνύματος σωτηρίας, ελπίδας και προσδοκίας ζωής αιωνίου για τους μαθητές. Οι μη έχοντες «λιμόν του ακούσαι τον Λόγον Κυρίου» (Αμώς 8,11),ας ορθοτομήσουν τον Λόγο της αληθείας, έστω και την έσχατη ώρα.

Ορθόδοξη Αλήθεια, 02.07.2017

http://thriskeftika.blogspot.gr

AΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΘΗΤΗ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΣΕ ΕΡΩΤΗΜΑ ΚΑΘΗΓΗΤΗ: ΤΙ ΘΑ ΕΛΕΓΕΣ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΕΑΝ ΤΟΝ ΕΒΛΕΠΕΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ;

Καθηγητής σε Γυμνάσιο της Θεσπρωτίας, ρώτησε μαθητές του: «Τι θα λέγατε στο Χριστό, αν τον βλέπατε μπροστά σας». Οι απαντήσεις… που δόθηκαν ήταν πάμπολλες, ποικίλες, τε­λείως ξεχωριστές από παιδί σε παιδί, ανάλογα με τον χαρακτήρα, τον ψυ­χισμό του, τις επιθυμίες του, τα προβλήματα που συναντά στο περιβάλλον που ζει κ.ο.κ.

Μία από αυτές, είναι συγκλονιστική: «Αρχικά τον βλέπω καθημερινά το Χριστό, γιατί τον έχω στην καρδιά μου. Είναι μέσα μου και τον νιώθω. Θα του έλεγα, αυτά, που του λέω στην προσευχή μου: Τον ευχαριστώ για ό,τι μου χαρίζει και για το ότι οι γονείς μου είναι καλά. Τον ευχαριστώ, που δεν με αφήνει να περπατάω μόνος μου, αλλά με ακολουθεί, όπου και αν πάω. Με ακολουθεί, για να με προστατεύει. Τον ευχαριστώ, που τον έχω μαζί μου και μου φέρνει τη χαρά του, Τον ευχαριστώ, που με αγαπάει. Του ζητώ να μου συγχωρέσει τα λάθη. Και στο τέ­λος τον ρωτώ: Γιατί μου τα δίνεις όλα αυτά, Θεέ μου; Τα αξίζω;…».

Πηγή: ΠΑΤΗΡ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΤ / FACEBOOK

http://www.tilestwra.com

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΚΑΡΗΣ: ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗΦΟΡΟ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΙΔΕΙΑ

Εμπρός για μια ζωηφόρο Ελληνορθόδοξη Παιδεία 

- Αντίκρουση ανυπόστατων κατηγοριών εναντίον

των δίκαιων αγώνων της ΠΕΘ υπέρ της Ελληνορθόδοξης Παιδείας 

- Προβολή ενός ζωηφόρου οράματος για το Γένος και την Παιδεία 

του Παναγιώτη Τσαγκάρη

Γενικού Γραμματέα της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων (ΠΕΘ)

Παναγιώτατε Μητροπολίτα Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμε, Σεβασμιώτατε άγιε Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλε, Σεβαστοί  Πατέρες, Οσιότατοι Μοναχοί και Μοναχές, κ. Αρχηγοί πολιτικών κομμάτων, κ. Περιφερειάρχη, Ελλογιμότατοι κ. Καθηγητές,  Αξιότιμοι εκπρόσωποι Αρχών, Φορέων και Συλλόγων, Λαέ του Θεού ευλογημένε αλλά και πολυβασανισμένε.*

«Μες του Μαγιού τις μυρωδιές»1 και μες την ανεκλάλητη χαρά της εκ νεκρών αναστάσεως του Κυρίου, εδώ στην νύμφη του Θερμαϊκού, στο καύχημα της Μακεδονίας,  στην πόλη του Μεγαλομάρτυρος Αγίου Δημητρίου και του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, στην πόλη την κατάσπαρτη από πολυτίμητα σεβάσματα της χριστιανοσύνης, όπου φυσάει ο Βαρδάρης και ο αιγαιοπελαγίτικος αγέρας φέρει την ευωδία της αγιοτόκου πολιτείας και τη σκεπάζει η χάρη της Εφόρου του Αγιώνυμου Όρους, της Κυρίας Θεοτόκου, στην συμπρωτεύουσα πόλη της πατρίδας και της καρδιάς μας, στην πολυτραγουδισμένη φτωχομάνα, στην αγιοτόκο και ηρωική Θεσσαλονίκη, είμαστε όλοι εδώ σήμερα συγκεντρωμένοι οι φέροντες τον Σταυρό του Χριστού και «όπου ο Σταυρός εκεί και ο Χριστός»2, την ημέρα που η Εκκλησία μας εορτάζει «τὴν ἀνάμνησιν τοῦ ἐν οὐρανῷ φανέντος σημείου τοῦ Τιμίου Σταυροῦ»3 «ἐν τῇ Ἁγία Πόλει Ἱερουσαλήμ», είμαστε όλοι εδώ κλήρος και λαός, άρχοντες και αρχόμενοι, η ποιμαίνουσα και η ποιμαινόμενη Εκκλησία, συναγμένοι όλοι επί το αυτό, για να στείλουμε μήνυμα τρανό σε όλο το πλήρωμα των απανταχού της γης των Ορθοδόξων Χριστιανών Ελλήνων αλλά και προς κάθε φίλο και εχθρό της πατρίδας μας, για να διατρανώσουμε ακόμη μια φορά, στεντορεία τη φωνή, ότι γεννηθήκαμε Έλληνες και Ορθόδοξοι, ότι παραμένουμε Έλληνες και Ορθόδοξοι και χάριτι Θεού, θα πεθάνουμε Έλληνες και Ορθόδοξοι4.

Σε αυτή την ευλογημένη σύναξη όπου θα φωτισθούν θέματα που άπτονται της πολύπτυχης και βαθιάς κρίσης την οποία βιώνει εδώ και αρκετά χρόνια η πατρίδα μας, φυσικά και δεν θα μπορούσε να απουσιάζει η αναφορά σε ένα από τα πιο πολυσυζητημένα θέματα των ημερών μας, το θέμα του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων(ΠΕΘ), συνεχώς τονίζει ότι «οι εξελίξεις γύρω από τη θρησκευτική αγωγή των νέων μας είναι  δυσμενέστατες και η ευθύνη όλων μας είναι μεγάλη για όσα πράττουμε η δεν πράττουμε, αλλά και για όσα επιτρέπουμε να συμβαίνουν σε θέματα της δικής μας ευθύνης»5.

Τα νέα Προγράμματα για το μάθημα των Θρησκευτικών που εισήγαγε στα σχολεία η κυβέρνηση, αλλοιώνουν ριζικά τον Ορθόδοξο θεολογικό χαρακτήρα του μαθήματος, διότι το μετατρέπουν σε ένα μάθημα που διδάσκει σε κάθε τάξη από την Γ΄  Δημοτικού έως την Γ΄ Λυκείου, σχεδόν σε κάθε ενότητά του, ένα μείγμα από πολλές θρησκείες, ως μία από τις οποίες παρουσιάζεται η Ορθόδοξη Πίστη6.

Μεταβάλλουν ακόμη τους θεολογικούς και παιδαγωγικούς στόχους του μαθήματός μας, σε στόχους πολιτικούς και κοινωνικούς, με την επιβολή μίας νέας και άγνωστης στην ορθόδοξη πίστη «εκκοσμικευμένης θεολογίας»7.

Οι Θεολόγοι δεν αρνηθήκαμε ποτέ να διδάσκονται και να μαθαίνουν τα παιδιά μας, όπως άλλωστε συμβαίνει μέχρι σήμερα στα σχολεία, εκτός από την Πίστη μας και βασικά στοιχεία από τις μεγάλες θρησκείες. Όμως αυτή η μεθοδευμένη πολτοποίηση8 και ανάμειξη γνώσεων, συμβόλων και στοιχείων από όλες μαζί τις θρησκείες και τον Χριστιανισμό στην ίδια και την αυτή ενότητα, που συντελείται με τα νέα Προγράμματα9, είναι πρωτόγνωρη για τη χώρα μας και εγείρει ολοφάνερα θέματα ρατσιστικής αντιμετώπισης10, από μέρους της πολιτείας, σε βάρος των ορθοδόξων μαθητών εφόσον όλοι οι υπόλοιποι μαθητές των αναγνωρισμένων θρησκευτικών δογμάτων θα διδάσκονται ατόφια τη δική τους πίστη και μόνον οι ορθόδοξοι μαθητές θα είναι υποχρεωμένοι να την αναμειγνύουν με άλλες πίστεις. Έχουν ίσως δίκιο τελικά, όσοι ισχυρίζονται ότι ο μεγαλύτερος ρατσισμός είναι όταν είσαι ξένος στη χώρα σου.

Ένα τέτοιο μείγμα θρησκευτικού συγκρητισμού, από παιδαγωγικής πλευράς, μόνον θρησκευτική σύγχυση και θρησκευτικό σχετικισμό ή μηδενισμό μπορεί να καλλιεργήσει στην παιδική ψυχή και σε κάθε περίπτωση δεν θα αναπτύξει ορθόδοξα τη θρησκευτική συνείδησή της11.

Επιπλέον, τα Προγράμματα αυτά, θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθεί ότι καλλιεργούν την αίρεση, διότι εκτός από την παροχή των γνώσεων αναμένουν από τους μαθητές να υιοθετήσουν παράλληλα και τις αξίες των θρησκειών, μέσα από έναν θρησκευτικό συγκρητισμό12, τον οποίον μάλιστα, σύμφωνα με τους συντάκτες του Προγράμματος, «ένας άθεος καθηγητής μπορεί να διδάξει καλύτερα από ένα ζηλωτή θεολόγο»13!

Μήπως, όμως αυτή είναι πραγματικά και η ουσία του όλου θέματος; Μήπως αυτή είναι και η κύρια στόχευση των συντακτών αυτών των Προγραμμάτων, το ότι δηλαδή «ένας άθεος καθηγητής μπορεί να διδάξει καλύτερα το μάθημα αυτό από ένα ζηλωτή θεολόγο»; Αν και η φράση αυτή, αποκαλυπτική των αληθινών προθέσεων των συντακτών των Προγραμμάτων, υπήρχε στην πρώτη εκδοχή των Προγραμμάτων, μετά τη γενική κατακραυγή, αποσύρθηκε στη δεύτερη αναθεωρημένη(sic) έκδοση τους. Στην πραγματικότητα όμως, η δομή των νέων πολυθρησκειακών Προγραμμάτων παραμένει απαράλλακτα η ίδια και υπηρετεί απαρέγκλιτα τον προαναφερθέντα στόχο. Με ποιο τρόπο δηλαδή θα λύσουμε τα χέρια στον κάθε αδιάφορο ή άθεο καθηγητή να διδάσκει ό,τι θέλει στα παιδιά των Ελλήνων και με ποιο τρόπο αντίθετα θα δέσουμε τα χέρια του κάθε αληθινού Θεολόγου, φιμώνοντάς τον με συκοφαντίες για να μην ομολογεί Εσταυρωμένο και Αναστημένο Χριστό, να μιλάει δηλαδή, μέσα στην τάξη, για όλα τα άλλα παρεκτός για την πίστη μας.

Η διαπίστωση αυτή, ίσως, σε κάποιους να φαντάζει υπερβολική, δυστυχώς όμως, ο οποιοσδήποτε καλόπιστος μελετητής, μελετώντας επισταμένως τα Προγράμματα αυτά, θα διαπιστώσει ότι δεν αφίσταται της πραγματικότητας. Και αυτό το αποδεικνύουν πλέον τα πορίσματα πολλών επιστημονικών συνεδρίων14 που έχουν πραγματοποιηθεί για το εν λόγω θέμα, οι πολλοί τόμοι15 που έχουν εκδοθεί για το επίμαχο ζήτημα αλλά και  τα αμέτρητα άρθρα που εδώ και μια εξαετία έχουν γραφεί για τα νέα Προγράμματα του μαθήματος των Θρησκευτικών, από εκατοντάδες Θεολόγους, πανεπιστημιακούς, κληρικούς, λαϊκούς και επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων.

Κύριος στόχος, λοιπόν, των νέων Προγραμμάτων είναι το μάθημα να φύγει από τα χέρια αποκλειστικά των Θεολόγων και να διδάσκεται από τον οποιονδήποτε, όπως άλλωστε συμβαίνει στο εξωτερικό όπου το μάθημα το διδάσκουν και άθεοι16. Το σύνθημα δηλαδή Θρησκευτικά για όλους στην πραγματικότητα μεταφράζεται σε Θρησκευτικά από όλους.

Κι αν ακόμη δεχθούμε τον ισχυρισμό ότι τα προτεινόμενα θέματα που θα απαρτίζουν τον λεγόμενο φάκελο που θα παραδοθεί εν είδει βιβλίου στον μαθητή, θα είναι κατά την πλειονότητά τους ορθόδοξα, τίποτε δεν εγγυάται ότι δεν θα αλλάξουν την επόμενη ώρα τα θέματα αυτά, ανάλογα με το ποιος θα βρίσκεται στην θέση ευθύνης της σύνταξης αυτών των φακέλων, καθώς, η δομή των Προγραμμάτων αυτών, δίνει την ευχέρεια να τροποποιούνται κατά το δοκούν τα θέματα του φακέλου του μαθητή.

Μάλιστα, αυτή η δυνατότητα προβάλλεται ως μεγάλη παιδαγωγική καινοτομία17 που θα διευκολύνει τον Θεολόγο στο διδακτικό του έργο. Στην πράξη όμως, αυτό θα λειτουργήσει αποσυντονιστικά και διαλυτικά στη διδακτική και μαθησιακή διαδικασία, καθώς θα καταστεί βρόγχος στον λαιμό του εκπαιδευτικού, διότι είναι «δυσλειτουργικό και πρακτικά ανεφάρμοστο»18 και θα καταπνίξει κάθε ορθόδοξη διδασκαλία, «μετατρέποντας το μάθημα σε μια άνοστη κοινωνικο-πολιτικο-φιλοσοφικο-ανθρωπιστικού περιεχομένου πολυθρησκειακή φλυαρία, απολύτως ξένη προς την ορθόδοξη πνευματικότητα, όπου ενδεχόμενα, ακόμη και η αναφορά στο όνομα του Χριστού να θεωρείται μη πολιτικά και διδακτικά ορθή ή, ακόμη, και μη νόμιμη, δυσκολεύοντας έτσι το έργο του διδάσκοντος και οδηγώντας τους μαθητές στη θρησκευτική σύγχυση και ουσιαστικά στην άρνηση της πίστης τους, στο μηδενισμό και στην αθεΐα.»19 

Απέναντι σε αυτή τη διαπίστωση οι υπέρμαχοι των Προγραμμάτων αντιτείνουν ότι η ασφαλιστική δικλείδα σε κάθε παρεκτροπή θα είναι ο ίδιος ο Θεολόγος καθηγητής ο οποίος μέσα στην τάξη μπορεί να κάνει ορθόδοξο μάθημα.

Το επιχείρημα είναι πολυχρησιμοποιημένο, αλλά αποδεικνύεται στρεψόδικο, καθώς διαστρέφει την αλήθεια και παραπλανεί. Όσοι το επικαλούνται πρέπει να προσέξουν κάποιες παρατηρήσεις επ΄ αυτού και ευθέως να απαντήσουν σε μερικά ερωτήματα που αυτόματα ανακύπτουν:

1. Παραδέχονται, πλέον και οι ίδιοι οι θιασώτες των νέων Προγραμμάτων, και αυτή είναι μια συγκλονιστική διαπίστωση, ότι δεν είναι ορθόδοξα και πρέπει ο Θεολόγος να βρει τρόπο να κάνει ορθόδοξο μάθημα. Δεν μπορεί όμως, η επίλυση των λαθών των Προγραμμάτων να μετακυλύεται στον Θεολόγο καθηγητή. Όσο καλός κι αν είναι αυτός, τελικά είναι και αυτός άνθρωπος.

2. Γιατί άραγε όλοι οι καθηγητές των υπολοίπων ειδικοτήτων και όλοι οι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι να είναι υποχρεωμένοι να προσφέρουν το έργο για το οποίο έχουν προσληφθεί από την πολιτεία, παρεκτός των Θεολόγων καθηγητών οι οποίοι, σύμφωνα με την παραπάνω θεωρία, θα πρέπει να διδάσκουν διαφορετικά από αυτά που τους ζητάει η πολιτεία, ενεργώντας ως νέοι κρυπτοχριστιανοί;

Πώς μπορεί εξάλλου, να λειτουργήσει εύρυθμα ο Θεολόγος καθηγητής και να παράξει αποδοτικό και αποτελεσματικό εκπαιδευτικό έργο, όταν η πολιτεία έρχεται και νομοθετεί ενάντια στον όρκο που έδωσε όταν πήρε το πτυχίο του20;

Επίσης, παρατηρούμε στα νέα Προγράμματα, μια διάθεση αποφυγής της πίστης, δηλαδή διαπιστώνουμε ότι προάγεται ένα εκκοσμικευμένο σχολείο στο οποίο η πίστη δεν έχει χώρο και η θρησκεία αντιμετωπίζεται ως πολιτισμικό μέγεθος και λησμονιέται η σύνδεσή της με την πίστη η οποία είναι και η γενεσιουργός αιτία αυτού του πολιτισμού. Είναι ολοφάνερη η αποφυγή της ομολογίας της ορθόδοξης πίστης που οδηγεί τελικά, στην αποσύνδεση του σχολείου και του μαθητή από την εκκλησιαστική κοινότητα, από την εκκλησιαστική ζωή, από την Εκκλησία.

Ο μαθητής καλείται πλέον, να δημιουργήσει τη δική του ατομική θρησκεία παίρνοντας στοιχεία από διαφορετικές θρησκείες αλλά και από άθρησκες κοσμικές αντιλήψεις21. Κατάληξη τελικά αυτού του ακραίου ατομικισμού είναι η σταδιακή επικράτηση του μηδενισμού των σύγχρονων κοινωνιών.

Ο μηδενισμός και η ατομική θρησκεία ουσιαστικά προωθούνται από εκείνους που εμφορούνται  από ουδετερόθρησκες, εκκοσμικευμένες ή άθρησκες πολιτειοκρατικές αντιλήψεις, καθώς θεωρούνται ως τα πιο κατάλληλα εργαλεία για να προωθηθούν τα σχέδια τους, που περιέργως φαίνεται να συμπίπτουν με τα σχέδια εκείνων που οικοδομούν τη Νέα Τάξη Πραγμάτων και τη Νέα Εποχή22.

Να σημειωθεί εδώ, ότι μέλη της ΠΕΘ με πολύ προσωπικό κόπο, ανέδειξαν και τη σχέση των συζητούμενων Προγραμμάτων, με τα νεοταξικά και νεοεποχίτικης αντίληψης εκπαιδευτικά Προγράμματα της νεοβουδιστικής οργάνωσης Αrigatou, την οποία η Εκκλησία της Ελλάδος χαρακτήρισε ως οργάνωση που οι χριστιανοί οφείλουν να αποφεύγουν διότι είναι ασυμβίβαστη με την ορθόδοξη πίστη23.

Η δαιμονική, επιτρέψτε μου να πω, επιμονή στην αλλαγή του χαρακτήρα του μαθήματος μέσω των νέων Προγραμμάτων επιβεβαιώνει όλους τους παραπάνω ισχυρισμούς. Διότι η διατυμπανιζόμενη ανανέωση του μαθήματος των Θρησκευτικών κάλλιστα θα μπορούσε να προκύψει μέσα από την ανανέωση μεθόδων και μέσων της διδακτικής πράξης καθώς και της συνεχούς επιμόρφωσης και όχι με την αλλοίωση της φυσιογνωμίας του   μαθήματος και τελικά την αποδόμηση της πίστης.

Ας υποθέσουμε όμως καλή τη πίστη, ότι τα Προγράμματα αυτά αλλά και οι άνθρωποι που τα συνέταξαν και τα προωθούν, κατάφωρα αδικούνται με όσα τους καταμαρτυρούνται. Ότι πραγματικά οι άνθρωποι αυτοί έχουν καλό σκοπό, δεν είναι όργανα κανενός, ότι τα κίνητρά τους είναι αγνά, ας τους αναγνωρίσουμε την καλή προαίρεση κι ένα μόνον λανθασμένο αποτέλεσμα. Οφείλουν όμως κι εκείνοι να λάβουν επιτέλους υπ΄ όψιν τους τη φωνή του λαού που κλήθηκαν για να διακονήσουν και όχι για να αλλαξοπιστήσουν και ο οποίος λαός, διαμαρτύρεται εντονότατα. Να αποδεχθούν τις λανθασμένες επιλογές τους στη σύνταξη αυτών των «απαράδεκτων και επικίνδυνων Προγραμμάτων»24, που αποτελούν «μια πληγή από την κορφή μέχρι τα νύχια»25, όπως θα ΄λεγε και ο μεγαλοφωνότατος προφήτης Ησαΐας και να προσέλθουν έστω και την ύστατη στιγμή, σε έναν εκ του μηδενός διάλογο για τη σύνταξη νέων Προγραμμάτων για το μάθημα των Θρησκευτικών26.

«Στην ίδια κατεύθυνση της λογικής και της σύνεσης, όφειλε να κινηθεί και ο σημερινός Υπουργός Παιδείας κ. Κώστας Γαβρόγλου. Ο κ. Υπουργός, όμως, με προκλητικό τρόπο, συνεχίζοντας την τακτική του προηγούμενου Υπουργού Παιδείας κ. Νίκου Φίλη, επιμένει στην επιβολή των νέων Προγραμμάτων. Το Υπουργείο Παιδείας δρομολόγησε ενώ ακόμη εξελίσσεται ο διάλογος μεταξύ του Υπουργείου και της Εκκλησίας -ο διάλογος θεωρούμε ότι θα περατωθεί όταν η Εκκλησία τοποθετηθεί επισήμως και εγγράφως επί των συμπερασμάτων του διαλόγου- και ήδη πραγματοποιεί επιμόρφωση των Θεολόγων καθηγητών στα νέα Προγράμματα, κατά παράβαση της δημόσιας συμφωνίας του Αρχιεπισκόπου με τον Πρωθυπουργό. Η ενέργεια αυτή, εκτός από τον αντιδημοκρατικό της χαρακτήρα, αποτελεί και μια έμπρακτη ασέβεια στην αναμενόμενη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Η εσπευσμένη ανακοίνωση και διενέργεια των επιμορφωτικών σεμιναρίων λειτουργεί εκβιαστικά προς την Εκκλησία της Ελλάδος, ώστε να αποδεχθεί ως τετελεσμένο γεγονός τα νέα πολυθρησκειακά Προγράμματα, τα οποία η πλευρά του Υπουργείου επιχειρεί να τα περάσει ως «ορθόδοξα», παρά τις εκπεφρασμένες αρνητικές θέσεις του Αρχιεπισκόπου27… Η ΠΕΘ, κατόπιν αυτών των εξελίξεων, είναι υποχρεωμένη να ζητήσει την άμεση παραίτηση του Υπουργού Παιδείας για όλες αυτές τις μεθοδεύσεις, που τις θεωρούμε ως ασέβεια προς τις δημοκρατικές διαδικασίες και τους δημοκρατικούς θεσμούς της ελληνικής πολιτείας.

Θεωρούμε ότι είναι επιβεβλημένη η παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου και του συνόλου των μελών της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, εφόσον οι επιμορφώσεις ξεκίνησαν πριν τη λήξη του διαλόγου. Αν ο διάλογος δεν είναι προσχηματικός, τότε η Εκκλησία εμπαίζεται ολοφάνερα στα μάτια όλων μας»28.

Όμως, καθαρές κουβέντες-σταράτα λόγια, αν παρ΄ ελπίδα, όλα τα μέλη της Επιτροπής της Εκκλησίας έχουν συμφωνήσει με το Υπουργείο, διότι γνωρίζουμε τις διαφωνίες μερικών από τα λαϊκά μέλη της Επιτροπής -μιας Επιτροπής σημειωτέον, η σύνθεση της οποίας άλλαξε επανειλημμένα και από την οποία αντιδημοκρατικά αποκλείστηκαν, προφανώς εσκεμμένα, όσοι ρητά διαφωνούσαν με τη δομή των υπό εξέταση Προγραμμάτων- αν λοιπόν επαναλαμβάνω, όλα τα μέλη της Επιτροπής της Εκκλησίας έχουν συμφωνήσει με το Υπουργείο, έχουν αποδεχθεί δηλαδή τη δομή των νέων Προγραμμάτων πράγμα που οι Θεολόγοι δεν ευχόμαστε και απλώς μόνον, έκαναν μερικές αλλαγές επί των Προγραμμάτων, οφείλουν σε αυτή την περίπτωση οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Μεσσηνίας, Μεσογαίας και Ύδρας που προίστανται της Επιτροπής αυτής, ξεκάθαρα να θέσουν όλες τις συμφωνίες υπ΄ όψιν όλης της Ιεραρχίας. Ο Μακαριώτατος ο οποίος δημόσια τοποθετήθηκε εναντίον αυτών των απαράδεκτων και επικίνδυνων Προγραμμάτων, πιστεύουμε ότι έχει την παρρησία εκείνη που απαιτείται ώστε και δημόσια να τοποθετηθεί εξηγώντας τους λόγους που οδήγησαν σε αυτή την αλλαγή της στάσης της Εκκλησίας έναντι αυτών των Προγραμμάτων και τελικά η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος επίσημα πλέον και ενυπόγραφα, θα έχει την ιστορική ευθύνη, με την ψήφο των σεπτών μελών της να εγκρίνει τη μεγαλύτερη αλλαγή, από συστάσεως του ελληνικού κράτους και έως σήμερα, της φυσιογνωμίας του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Εμείς οι Θεολόγοι «εἲπαμε καί ἐλαλήσαμεν, καί ἁμαρτίαν οὐκ ἒχομεν»29. Θα συνεχίσουμε την ενημέρωση του λαού επί των Προγραμμάτων ευχόμενοι να μην έχουμε δίκιο στην κριτική μας. Τα μέλη του ΔΣ της ΠΕΘ, να είστε βέβαιοι, δεν θα έχουν καμιά δυσκολία να παραδεχθούν ξεκάθαρα ότι δεν μπόρεσαν να φέρουν σε πέρας το έργο της αποτροπής της εφαρμογής αυτών των Προγραμμάτων κυρίως διότι εκτός της πολιτείας δεν κατάφεραν να πείσουν και το χώρο της ποιμαίνουσας Εκκλησίας. Σε μια τέτοια όμως περίπτωση θεωρούμε ότι οι μεγάλοι χαμένοι της υπόθεσης θα είναι τα παιδιά μας, το μάθημα των Θρησκευτικών και η ελληνική κοινωνία στο σύνολό της.

Μέχρι όμως να συμβούν όλα αυτά, τα οποία απευχόμαστε, «η ΠΕΘ προστατεύοντας τα μέλη της, καλεί τους Θεολόγους να δηλώσουν: α) ότι η εξαναγκαστική συμμετοχή τους στα εν λόγω επίμαχα επιμορφωτικά σεμινάρια του Υπουργείου Παιδείας δεν συνεπάγεται και τη συμφωνία τους στα νέα Προγράμματα και β) δεν πρόκειται να υλοποιήσουν προδήλως αντισυνταγματικές εντολές, όπως επιβάλλουν οι σχετικές διατάξεις του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα»30.

Βέβαια όσοι αντιδρούν στα νέα Προγράμματα χαρακτηρίζονται παρευθύς και άκριτα, ως φανατικοί, αντιδραστικοί και συντηρητικοί. Αυτό γίνεται σκόπιμα για να δημιουργηθεί ένα επικοινωνιακό και συναισθηματικό κλίμα εναντίον τους και να μην εισακούγονται τα επιχειρήματά τους. Τους προκαλούμε. Επιτέλους, αντιμετωπίστε μας με επιχειρήματα και όχι με χαρακτηρισμούς.

Οι κατηγορίες που εκτοξεύονται εναντίον εκείνων που αντιδρούν στην εκβιαστική και ετσιθελική επιβολή των νέων Προγραμμάτων, δεν αφορούν μόνο σε πρόσωπα αλλά και στο ίδιο το μάθημα των Θρησκευτικών προκειμένου να οδηγηθούμε στην αποδόμησή του31.

Εδώ και μερικές δεκαετίες από τις ίδιες συνεχώς κατευθύνσεις και τα ίδια χείλη το μάθημα μας χαρακτηρίζεται κατηχητικό, ομολογιακό, αναχρονιστικό. Η επικοινωνιακή αυτή προπαγάνδα εναντίον του μαθήματος τροφοδοτεί με αντιθεολογικά και αντιεκκλησιαστικά επιχειρήματα τους εχθρούς της πίστης και του μαθήματος δίνοντάς τους λαβή για ενέργειες εναντίον του. Έτσι όμως κατασκευάζεται ο δούρειος ίππος, δημιουργείται η Πέμπτη φάλαγγα και ανοίγονται όχι μια, αλλά πολλές κερκόπορτες για την μετάλλαξη32 και την τελική άλωση του μαθήματος. Εκείνοι που συνεργούν σε όλα αυτά αποδεικνύονται, ως οι ηθικοί αυτουργοί της αποδόμησης των ιερών και οσίων της φυλής μας και συνεργοί στην επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού που δεν είναι άλλος από τη δημιουργία ενός άθεου ελληνικού(;) κράτους.

Μια φυλή, μια πατρίδα, ένας λαός, ένα κράτος όμως, που «προώρισται νὰ ζήση καὶ θὰ ζήση»33, καθώς κατά τον ποιητή, «Ἡ Ρωμιοσύνη ἐν' νά χαθεῖ, ὄντας ὁ κόσμος λείψει!»34.

Η Ελλάδα, οι Έλληνες έχουν ακόμη πολύ δρόμο να βαδίσουν. Και θα τον διανύσουν ανέφελα και απρόσκοπτα, αν όντως η πίστη τους στο θεανθρώπινο πρόσωπο του αναστάντος Χριστού είναι αληθινή και ολοκληρωτική. Οι Έλληνες είναι καιρός να συνειδητοποιήσουν ότι το όραμα της ελεύθερης και ευημερούσας πατρίδος λαμβάνει σάρκα και οστά μόνον μέσα από την ολοκληρωτική παράδοσή τους, όχι σε ξένα κέντρα και ανθρώπινες δυνάμεις αλλά σ΄ Εκείνον που είναι «τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, τὸ φωτίζον καὶ ἁγιάζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον»35 και από τον Οποίον πηγάζει «πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημα τέλειον»36. Αυτό το όραμα προϋποθέτει αυτή την πίστη και αυτή η πίστη γεννάει την αγάπη, την ελευθερία, την ελπίδα και τις άλλες αρετές και τελικά χαρίζει την πολυπόθητη αιωνιότητα και την βασιλεία των Ουρανών στον άνθρωπο. Η Εκκλησία, η πολιτεία, η οικογένεια, το σχολείο, η ελληνική κοινωνία, άπαντες οφείλουν να στοιχηθούν επάνω σε μια πορεία επαναπροσέγγισης Εκείνου που είναι η Πηγή της Ζωής.

Αν αυτό το όραμα ζωής και αυτή η ζωηφόρος πίστη διαπεράσει σύνολη την ελληνική κοινωνία, τότε και το μάθημα των Θρησκευτικών θα ελευθερωθεί από όλους τους μαθητευόμενους μάγους του και θα αποκτήσει τον πραγματικό του ρόλο και σκοπό, που είναι η σύνδεση του μαθητή, του σχολείου όλου με την πραγματική κοινωνία, δηλαδή την Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού.

Μέχρι βέβαια, να συνειδητοποιήσει ο ελληνικός λαός τη λύση στο δράμα που βιώνει θα συνεχίσει να βολοδέρνει ανάμεσα στις συμπληγάδες της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης Πραγμάτων και θα χάνεται ανάμεσα στις αμπελοφιλοσοφίες και στα φληναφήματα του πλουραλισμού, της πολυπολιστισμικότητας, του εκκοσμικευμένου κράτους και σχολείου που σκοτώνουν τελικά, την ελπίδα του ανθρώπου.

Ο ελληνικός λαός όμως, μέσα στη δίνη των προβλημάτων που καθημερινά αντιμετωπίζει, δεν πρέπει να λησμονεί ότι την ιστορία την γράφουν οι κλητοί, οι εκλεκτοί και οι κατά Θεόν μορφωμένοι και όχι απαραίτητα οι έχοντες την θύραθεν παιδεία ή όσοι κομπάζουν ασύνετα περί αυτής ή όσοι επιχειρούν δι΄ αυτής τα ενάντια στη θεία βούληση. Αν και τελικά βέβαια, όλοι έχουμε το μερίδιο μας στη συγγραφή της ανθρώπινης ιστορίας στο χωροχρονικό σημείο όπου ταχθήκαμε να υπάρξουμε, κατά το μέτρο των ελεύθερων επιλογών μας και επί των όσων επιτρέπει και προνοεί η θεία πανσοφία.

Γι΄ αυτό η ΠΕΘ, επειδή από της ιδρύσεώς της, έχει ταχθεί στο σκοπό ενός μαθήματος των Θρησκευτικών που υπηρετεί την Αλήθεια και οικοδομεί τη σωτηρία του νέου, στέκεται παγερά αδιάφορη απέναντι στις κατηγορίες των «ταλιμπανιστών της εκκοσμίκευσης και του Διαφωτισμού»37, που μιλάνε για τους «ταλιμπανιστές της θρησκείας»38. Απέναντι σε αυτές τις επιλογές η ΠΕΘ απερίφραστα δηλώνει ότι τα μέλη της ακολουθούν το δρόμο της μοναδικής Αλήθειας, το δρόμο που οδηγεί από το Γολγοθά στο Κενό μνημείο, από το Σταυρό στην Ανάσταση, το δρόμο του Χριστού, του μόνου Αληθινού Θεού.

Η ΠΕΘ διατηρεί, την ηρεμία του ανθρώπου που πράττει το καθήκον του και δεν σκιάζεται ούτε από τους ζηλωτές του χωρισμού κράτους - Εκκλησίας ούτε από τους φανατικούς της χριστιανοφοβίας39, εκείνους δηλαδή τους χριστιανοφοβικούς που μισούν τον Χριστό και κάθετι χριστιανικό.

Η ΠΕΘ επίσης, ομιλεί ή σιωπά με γνώμονα πάντα την επιτυχία του στρατηγικού στόχου της Ελληνορθόδοξης Παιδείας40. Εξάλλου και ο λόγος και η σιωπή μεταφέρουν πάντα μηνύματα τα οποία φυσικά αξιολογούνται είτε αρνητικά είτε θετικά από τον αποδέκτη ανάλογα και με την προδιάθεσή του.

Η ΠΕΘ ακόμη, θα συνεχίσει σε πείσμα όσων ευελπιστούν τα αντίθετα, να πορεύεται αγωνιστικά, παρακολουθώντας ανελλιπώς τις εξελίξεις που διαδραματίζονται μέσα στο σύγχρονο γεωπολιτικό περιβάλλον το οποίο ως ένα διαρκές εκκρεμές ταλαντεύεται από τη θεωρία του τέλους της ιστορίας του Φράνσις Φουκουγιάμα41 έως τη θεωρία της σύγκρουσης των πολιτισμών του Σάμιουελ Χάντιγκτον42, η οποία με την σύγχρονη έξαρση του ισλαμικού φονταμενταλισμού και εξτρεμισμού φαίνεται να επιβεβαιώνεται. Η ΠΕΘ γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτή η νέα διεθνής πραγματικότητα δημιουργεί τελικά «μια νέα α-ηθική τάξη πραγμάτων, που διαμορφώνεται σιγά - σιγά αλλά σταθερά και καθορίζεται από δύο βασικούς άξονες: την «ολιστικότητα» και την «παγκοσμιότητα», οι οποίοι συντελούν στην υποχώρηση και εξαφάνιση της τοπικότητος και της παραδοσιακότητος και οικοδομούν τον παγκοσμιοποιημένο άνθρωπο της Νέας Εποχής. Πρόκειται για το φαινόμενο του συγκρητισμού, της σύγκρασης δηλαδή θρησκειών, πολιτισμών, παραδόσεων, που υπήρξε στην Ιστορία πρόδρομος της κατάλυσης ολόκληρων κόσμων»43.

«Όπως εύστοχα παρατηρεί και ο Τόμας Φρίντμαν, διευθυντής ομάδος ειδικών που διαμορφώνουν πολιτικές στην Αμερική, «η Παγκοσμιοποίηση θα επιφέρει κατάρρευση του περιβάλλοντος και ξερίζωμα κάθε εθνικής κουλτούρας σε βαθμό που δεν έχει δει μέχρι τώρα ποτέ άλλοτε η ιστορία. Ωστόσο, δεν μπορείς να χτίσεις μία κοινωνία, αν την ίδια ώρα καταστρέφεις τις ρίζες της, τα πολιτιστικά της θεμέλια που έδιναν συνοχή και σεβασμό στις κοινές αξίες»44.

Όμως  «αυτός που έχει θρησκεία και πατρίδα και οικογένεια και αξίες, αυτός χρειάζεται σήμερα στο Γένος. Και η Ορθοδοξία αυτόν τον τύπο διαπλάθει και στηρίζει. Τον άνθρωπο με αυτοσυνειδησία και ταυτότητα»45.

«Ιδιαίτερα σήμερα, που …η Ελλάδα έγινε ένα παζάρι όπου όλα πουλιούνται, σε όποιον θέλει να τα αγοράσει. Καταντήσαμε να μην έχουμε απάνω μας τίποτα ελληνικό, από το σώμα μας ίσαμε το πνεύμα μας. Το μασκάρεμα άρχισε πρώτα από το πνεύμα και ύστερα έφθασε και στο σώμα…

...Έρχεται καινούργιος κόσμος! Το Κολοσσαίο με τα ουρλιάσματά του σκεπάζει τις ψαλμωδίες που λένε οι μάρτυρες, περιμένοντας τα θηρία να τους φάνε»46, γράφει χαρακτηριστικά ο Φώτης Κόντογλου στο βιβλίο του «Ασάλευτο θεμέλιο».

Σ΄ αυτόν τον αλλοτριωμένο, διαιρεμένο και παγκοσμιοποιημένο κόσμο η Εκκλησία οφείλει να επιδράσει δια του κηρύγματος της, μεταμορφωτικά, προβάλλοντας την  Οικουμενικότητα της.

Και αυτό διότι στην Εκκλησία ο όρος Οικουμενικότητα επεκτείνεται εννοιολογικά, συμπεριλαμβάνοντας στην έννοια αυτή πέρα από τα γεωγραφικά όρια του χώρου της Οικουμένης και την διάσταση του χρόνου, συνδέοντας την έτσι, με την έννοια της Καθολικότητας47.  Ο όρος πάλι, Καθολικότητα προέρχεται από τον όρο Καθολικό ο οποίος στην πρωτογενή του σημασία δηλώνει το πλήρες, το «καθόλου»48.  «Το πλήρες είναι το αληθές. Και η αλήθεια στην Εκκλησία δεν είναι αφηρημένη έννοια, ή η ιδέα του γνήσιου. Η αλήθεια είναι κατεξοχήν υποστατική πραγματικότητα, είναι δηλαδή πρόσωπο. Είναι ο Χριστός, όπως ο ίδιος μας το διαβεβαίωσε: "ἐγὼ εἰμι.. ἡ Ἀλήθεια"49. Ο Χριστός είναι η αλήθεια όλων των πραγμάτων.»50   Και «γὰρ ἀκηκόαμεν, καὶ οἴδαμεν ὅτι οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου ὁ Χριστὸς»51.

Με βάση όλα τα παραπάνω η ΠΕΘ είναι σταθερά προσανατολισμένη στην οικοδόμηση ενός σχολείου το οποίο θα παρέχει αληθινή παιδεία. Με τον όρο παιδεία νοούμενο ως «το σύνολον όλων των πάσης φύσεως ενεργημάτων με τα όποια είναι δυνατόν να υψωθεί άνθρωπος πάνω από το επίπεδο της φυσικής και βιολογικής του υπάρξεως για να φτάσει στην τελείωση του σαν πνευματικό ον.»52 

Το σχολείο λοιπόν, οφείλει να είναι Σχολείο «Παιδαγωγούν»53  που «δεν θα ενδιαφέρεται μόνο για την καλλιέργεια των δεξιοτήτων και ικανοτήτων των παιδιών μας, καθιστώντας τους μαθητές «ρεζερβουάρ» πληροφοριών αλλά πρώτιστα θα φέρει την υποχρέωση να προσφέρει σ’ αυτά Παιδεία με την τρισυπόστατη διάστασή της: ως εκπαίδευση, μόρφωση και ηθική καλλιέργεια»54.  

Αυτή η Παιδεία είναι η Ελληνόρθόδοξη Παιδεία, αυτή που οφείλει να προσφέρει το καλούμενο σήμερα μάθημα των Θρησκευτικών. Σ΄ αυτή την Παιδεία η σύνδεση του σχολείου και του μαθητή με την εκκλησιαστική κοινότητα και ζωή, θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ, όρος sine qua non, απαραίτητο δηλαδή, στοιχείο για την πνευματική δομή των ίδιων των μαθητών αλλά και για την ίδια την υπαρξιακή δομή του ελληνικού πολιτισμού, ο οποίος είναι ανάγκη να διατηρηθεί ως βασικό συστατικό στοιχείο της ταυτότητας και της συνείδησης των Ελλήνων. Αυτή είναι η δική μας Παιδεία και σε αυτή την Παιδεία δεν έχουν θέση διχαστικές θεματικές εβδομάδες τύπου Έμφυλων ταυτοτήτων που διαστρέφουν την ανθρώπινη οντολογία55.

Να θυμηθούμε επίσης αυτά που έλεγε ο Παπουλάκος: «Τ’ άθεα γράμματα είναι η ρίζα κάθε συμφοράς… Μιλιούνια άνθρωποι πλανήθηκαν απ΄ την ξελογιάστρα μάθηση, κι ακούμπησαν απάνω της για να κοιμηθούν ξέγνοιαστοι. Δεν το κατάφεραν όμως. Τους ξύπνησαν τα ουρλιάσματα του πολέμου και του αφανισμού… Τ’ άθεα γράμματα πάνε να ξεράνουνε και το δέντρο της λευτεριάς, που πότισαν με το αίμα τους οι ήρωες του γένους. Τ’ άθεα γράμματα παραμέρισαν τους αγίους και τους αγωνιστές και βάλανε στο κεφάλι του έθνους ξένους κι άπιστους γραμματισμένους, που πάνε να νοθέψουνε τη ζωή μας. Τ’ άθεα γράμματα κόψανε το δρόμο του έθνους και τ’ αμποδάνε να χαρεί τη λευτεριά του… Τ’ άθεα γράμματα υφαίνουνε το σάβανο του γένους… Ο Άγιος Κοσμάς μαρτύρησε για μιάν Ελλάδα του Χριστού κι όχι για μιάν Ελλάδα δουλωμένη στον αντίχριστο… Σπρώξτε τα παιδιά σας στη μάθηση του λόγου του Θεού. Μάθετέ τους τ’ αγιώτικα γράμματα για να δει ο τόπος την αληθινή προκοπή και να χαρεί τη λευτεριά του. Διαφορετικά μαύρες μέρες θα ξημερώσουνε και δρολάπια κι αρρώστιες και συφορές και το χυμένο αίμα θα βάψει πάλι τις πολιτείες και τα χωριά, και τα βουνά, και τους κάμπους και τα πέλαγα.»56

Ίσως γι΄ αυτό χρειαζόμαστε στην πατρίδα μας σήμερα, ηγέτες του αναστήματος ενός Ιωάννη Καποδίστρια ο οποίος διακήρυττε ότι, «τὸ πρώτιστον καὶ οὐσιωδέστατον τῶν καθηκόντων τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως εἶναι νὰ παράσχη εἰς τὸ Ἔθνος τὴν διδασκαλίαν τῆς πίστεως»57  και αγωνιζόταν για τη μόρφωση των Ελληνοπαἰδων αυτό το «ροδόχρουν ὄνειρον τῆς Ἑλλάδος»58  όπως το αποκαλούσε.  Σε μια εγκύκλιό του μάλιστα, προέτρεπε τον κλήρο, «λαλήσατε εἰς τᾶς καρδίας τοῦ λαοῦ τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ»59 και προς στους ξένους έγραφε, «τὸ Ἑλληνικὸν Ἔθνος σύγκειται ἐξ ἀνθρώπων οἵτινες ἀπὸ τῆς Ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως δὲν ἔπαυσαν ὁμολογοῦντες τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν καὶ τὴν γλώσσαν τῶν πατέρων αὐτῶν λαλοῦντες»60.  Πιστεύουμε ακράδαντα ότι η Εκκλησία και η Ελληνόρθόδοξη Παιδεία θα σώσουν και πάλι το γένος μας αναδεικνύοντας ήρωες της πίστης και του γένους. «Διότι, όπως επιγραμματικά αποφαίνεται ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, μπορεί ο διάβολος να καταστρέφει, αλλά ο καλός Θεός εργάζεται και δεν θα αφήση να εξαφανισθή το γένος μας.»61 

Γι΄ αυτό, η Πίστη στο Χριστό θα νικήσει τον άθεο ψευτορεαλισμό, το πύρωμα της καρδιάς την ψυχρή «λογική». Έτσι πορευόμενη και η πατρίδα μας θα αναστηθεί. Διότι, «η μεγαλοσύνη των εθνών δε μετριέται με το στρέμμα. Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα!»62

Η Ελλάδα χρειάζεται μια νέα παλιγγενεσία. Το «ζαλισμένο κοπάδι»63 όπως έλεγε ο Νόαμ Τσόμσκι, το «κοπάδι που τα ’χει χαμένα»64, όπως έλεγε ο Λίπμαν, οφείλει να ξυπνήσει από τον λήθαργο στον οποίο το έχουν καταδικάσει εκείνοι που διαχειρίζονται το επικοινωνιακό σύστημα και κατασκευάζουν με αυτό συνειδήσεις «δαμάζοντας» έτσι το λαό. Οι κατά Λίπμαν «αμαθείς και ενοχλητικοί άσχετοι»65, δηλαδή ο λαός οφείλει να πάψει να παίζει το ρόλο του κομπάρσου ή του απλού θεατή και να πάρει τη ζωή του στα χέρια του.

Να αφήσουμε πίσω την αντίληψη που φαίνεται να έχει διαποτίσει το σύνολο σχεδόν του πολιτικού κόσμου και του ελληνικού λαού κι έχει τις ρίζες της στο σύνδρομο του «ραγιά» και της «Ψωροκώσταινας» που καταταλαιπωρεί τον Έλληνα από το 1204 μ.Χ.

Στο ερώτημα αν «Έχουν περάσει άραγε για πάντα εκείνοι οι παλιοί καιροί που η Πατρίδα ήταν ακόμα δυνατή....;»66 Απαντάμε αποφασιστικά ΟΧΙ ! Γιατί ζούμε, κι όσο ζούμε, ελπίζουμε. Ελπίζουμε στην Ανάσταση.

Ελπίζουμε πως: «κι αν πέσαμε σε πέσιμο πρωτάκουστο και σε γκρεμό κατρακυλήσαμε που πιο βαθύ καμιά φυλή δεν είδε ως τώρα, είναι γιατί με των καιρών το πλήρωμα όμοια βαθύ εν’ ανέβασμα μας μέλλεται προς ύψη ουρανοφόρα!»67.

Εμπρός λοιπόν, Έλληνες!  «Σταθείτε, σταματήστε τον κατήφορο  που τρέχετε και μαχητές γύρ' από τη σημαία μαζευτείτε»68. Αδράξτε τη  σημαία  της  χριστιανικής πίστης, τη σημαία  την ελληνική, τη σημαία των ελληνικών οραμάτων και ιδανικών, τη σημαία των πανανθρώπινων αξιών, τη σημαία της ελληνορθόδοξης παιδείας.

Εμπρός Έλληνες! Να  αναστηλώσουμε, να μορφώσουμε και πάλι τις εικόνες του Χριστού και των Αγίων, τις εικόνες της πατρίδας στις ψυχές των παιδιών μας, στις ψυχές του κάθε έλληνα και της κάθε ελληνίδας.

Εμπρός Έλληνες! Να  βαδίσουμε αποφασιστικά για την ανάσταση  της  ελληνικής ψυχής,  της ελληνικής λεβεντιάς και αρχοντιάς,  την ανάσταση του γένους των Ελλήνων,  την  ανάσταση της Ελλάδας.

Εμπρός Έλληνες! Σήμερα καλούμαστε να πάρουμε στην πλάτη μας το φορτίο της ιστορίας, να σηκώσουμε στους ώμους μας την Ελλάδα.

Εμπρός Έλληνες!  Ήρθε η ώρα να ακούσουμε ξανά τη φωνή της μάνας Ελλάδας:

: Ω, παιδιά μου, ορφανά, σκορπισμένα εδώ κι εκεί, διωγμένα κι υβρισμένα ξυπνήστε τώρα ήρθε η ώρα! Ήρθε ο Δείπνος ο Μυστικός! Ξυπνήστε τέκνα κι ήρθε η ώρα!69

Εμπρός παιδιά των Ελλήνων! Ομπρός να ξεχερσώσουμε τα μαύρα τα ρουμάνια, να διαλυθούνε τα στοιχειά, να φύγουνε τα φίδια που μέσα κει φωλιάζουνε και μας ρουφάν το αίμα. Ομπρός να ξεχερσώσουμε τα μαύρα τα ρουμάνια, να φύγει η ακρίδα κι ο σκορπιός, να δει τον ήλιο ο κόσμος, να δει η πατρίδα μας Λαμπρή, λεύτερα καλοκαίρια70.

Εμπρός Έλληνες! 

* Ομιλία που εκφωνήθηκε στο Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο της Θεσσαλονίκης στις 7 Μαΐου 2017 στα πλαίσια της εκδήλωσης με τίτλο «Ελληνορθόδοξη Παιδεία ή άθεα γράμματα;» που συνδιοργάνωσαν η Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων και εικοσιδύο χριστιανικά Ορθόδοξα σωματεία της συμπρωτεύουσας.

Υποσημειώσεις:

1 Πεντοζάλι. Κρητικός πολεμικός χορός, αποτελεί μέρος της κρητικής λεβεντιάς και αρετής και διαδηλώνει τον ξεσηκωμό, τη λεβεντιά, τον ηρωισμό και την ελπίδα.

2 Λέει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: «Ἔνθα γὰρ ἂν ᾖ τὸ σημεῖον(ὁ σταυρός) ἐκεῖ καί αὐτὸς (ὁ Χριστός) ἔσται», που σημαίνει «Όπου ο Σταυρός, εκεί και ο Χριστός», Έκδοσις ακριβής της Ορθοδόξου πίστεως, εκδ. Πουρνάρα, Θεσσαλονίκη 1985, σ. 358.

3 «Τὴν Ζ΄ (7η) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς ἑορτάζομεν τὴν ἀνάμνησιν τοῦ ἐν οὐρανῷ φανέντος σημείου τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐπὶ Κωνσταντίου Βασιλέως, υἱοῦ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, καὶ Κυρίλλου Ἀρχιεπισκόπου Ἱεροσολύμων, ἐν ἔτει τμς΄ (346)», Ματθαίου Λαγγή, Ο Μέγας Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τόμος Ε΄ Μήνας Μάιος, Αθήναι 1994, σ. 159. Βλ. και Άγιος Νεκτάριος Μητροπολίτης Πενταπόλεως, Ο Σταυρός, παρουσίαση: υπό Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη, εκδ. Νεκτάριος Δ. Παναγόπουλος, Αθήνα 2004, σ. 42.

4 «Μένουμε Έλληνες και Ορθόδοξοι» ήταν ο τίτλος της πρώτης εκδήλωσης στο Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο της Θεσσαλονίκης που συνδιοργάνωσαν η Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων και εικοσιτρία χριστιανικά Ορθόδοξα σωματεία της συμπρωτεύουσας, στις 14 Φεβρουαρίου 2016.

5 Επιστολή της ΠΕΘ προς τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμον και άπαντας τους Ιεράρχες της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος (Αριθμ. Πρωτ.: 34, Αθήνα, 14 Φεβρουαρίου 2014), με τίτλο, Η ΠΕΘ θέτει τον Αρχιεπίσκοπο και τους Ιεράρχες προ των ευθυνών τους για το Μάθημα των Θρησκευτικών,  περιοδικό της ΠΕΘ «Κοινωνία», τεύχος 1, Ιανουάριος-Μάρτιος 2014, σ. 1.

6 Ηρακλή Ρεράκη, Εισαγωγή στη δομή και το περιεχόμενο του προτεινόμενου Προγράμματος Σπουδών για το μάθημα των Θρησκευτικών. Προβληματισμοί και επισημάνσεις, στον τόμο, Πρακτικά Πανελλήνιου Επιστημονικού Συνεδρίου, ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ: ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ-ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ-ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ (Θεσσαλονίκη 11 - 13 Μαρτίου 2013), έκδοση του Εργαστηρίου Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του ΑΠΘ, Θεσσαλονίκη 2014, σσ. 49-76.

7 Steve Bruce, God is Dead: Secularization in the West, Oxford: Blackwell, 2002.

8 Ηρακλή Ρεράκη, Το νέο Πρόγραμμα Σπουδών στα Θρησκευτικά και η ευθύνη της Εκκλησίας. Hλεκτρονική πηγή: http://www.antibaro.gr/article/16009.

9 Ηρακλή Ρεράκη, Κατήχηση ειδώλων στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο: Η απόσχιση των μαθητών από την Ορθόδοξη Πίστη η ένταξή τους σε μια πολυθρησκευτική θρησκευτικότητα, ως στόχος του νέου Πιλοτικού Προγράμματος Σπουδών. Hλεκτρονική πηγή:

http://aktines.blogspot.gr/2016/10/blog-post_22.html

10 Δελτίον τύπου της ΠΕΘ (Αριθμ. Πρωτ. 109, Αθήνα, 5 Σεπτεμβρίου 2016), με τίτλο: Απαιτούμε ΙΣΟΝΟΜΙΑ, περιοδικό της ΠΕΘ «Κοινωνία», τεύχος 3, Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2016, σ. 333. Βλ. και Σεραφείμ Μητροπολίτης Πειραιώς, Αγαπητέ Υπουργέ κ. Φίλη, Δημοκρατία σημαίνει ισονομία, άρθρο στο περιοδικό της ΠΕΘ «Κοινωνία», τεύχος 2, Απρίλιος-Ιούνιος 2016, σ. 220. Βλ. και Ηρακλή Ρεράκη, Θρησκευτικά: Η «ιερή» ευθύνη και η παράνομη στάση της Πολιτείας!  άρθρο στην εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια», 12-4-2017, σ. 19. Hλεκτρονική πηγή: http://thriskeftika.blogspot.gr/2017/04/blog-post_70.html

11 Ηρακλή Ρεράκη, Η κατάργηση του χριστοκεντρικού μαθήματος των Θρησκευτικών και η εισαγωγή της πολυθρησκείας στο ελληνικό σχολείο. Hλεκτρονική πηγή:

https://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=11867:i-katargisi-tou-xristokentrikoy-mathimatos-ton-thriskeftikon-kai-i-eisagogi-tis-polythriskeias-sto-elliniko-sxoleio&Itemid=202

12 Ιωάννης Φύκαρης, Κρίσεις επί του προτεινόμενου από το Υπουργείο Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων Προγράμματος του μαθήματος των Θρησκευτικών, περιοδικό της ΠΕΘ «Κοινωνία», τεύχος 4, Σεπτέμβριος-Δεκέμβριος 2016, σ. 417.                                                                                 

13 Επιστολή της ΠΕΘ προς τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος…, σ. 2

14 Ημερίδες και Συνέδρια για το μάθημα των Θρησκευτικών:

α) Ημερίδα της ΠΕΘ στις  Σέρρες με θέμα: Η διατήρηση του ορθόδοξου χαρακτήρα στο Μάθημα των Θρησκευτικών, στις 4 Φεβρουαρίου 2017.

β) Ημερίδα της ΠΕΘ στη Θεσσαλονίκη με θέμα: Η θέση της Ορθόδοξης Θεολογίας στο μάθημα των Θρησκευτικών, στις 14 Ιανουαρίου 2017.

γ) Ημερίδα της ΠΕΘ στη Δράμα με θέμα: Τα νέα Προγράμματα Σπουδών στα Θρησκευτικά και οι επιπτώσεις τους για τους μαθητές, στις 23 Οκτωβρίου 2016.

δ) Ημερίδα της ΠΕΘ στη Μυτιλήνη με θέμα: Εκκλησία – Πολιτεία και το μάθημα των Θρησκευτικών : Προσέγγιση στην ορθόδοξη παράδοση ή κατήχηση των μαθητών στην πολυθεΐα; στις 8 Οκτωβρίου 2016.

ε) Ημερίδα της ΠΕΘ στη Βέροια με θέμα: Το μάθημα των Θρησκευτικών σε κρίση, στις 24 Σεπτεμβρίου 2016.

στ) Ημερίδα της ΠΕΘ και της Εστίας Πατερικών Μελετών στο Αμαρούσιον Αθηνών με θέμα:Προβληματική του νέου προγράμματος των Θρησκευτικών. Μια νεοφανής πρακτική μέσα στην ελληνορθόδοξη παράδοσή μας, στις 23 Σεπτεμβρίου 2016.

ζ) Ημιημερίδα της ΠΕΘ στη  Λάρισα με θέμα: Τα νέα Προγράμματα Σπουδών στο μάθημα των Θρησκευτικών ως εργαλεία για την αποδόμηση της ορθοδόξου πίστεως, στις 12 Νοεμβρίου 2016.

η) Ηµερίδα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης µε θέµα: Το µάθηµα των Θρησκευτικών και αι δικαστικαί αποφάσεις 115/2012 και 1/2015, στις 7 Νοεμβρίου 2015.

θ) Θεολογικό - Παιδαγωγικό Συνέδριο της Ι. Μ. Ηλείας και της ΠΕΘ, στον Πύργο Ηλείας με θέμα:Παιδεία – Διαφωτισμός – Παγκοσμιοποίηση: Ορθόδοξη εκκλησιαστική θεώρηση, στις 14 και 15 Φεβρουαρίου 2015.

ι) Επιστημονική – Παιδαγωγική Ημερίδα της ΠΕΘ στο Βόλο, με θέμα: Η θρησκευτική αγωγή και το νέο πιλοτικό Πρόγραμμα Σπουδών την εποχή της Παγκοσμιοποίησης: Προβληματισμοί και διλήμματα, στις 3 Μαΐου 2014.

ια) Θεολογική Ημερίδα της ΠΕΘ στη Λάρισα, με θέμα: Η θρησκευτική αγωγή στην Ελλάδα Προβλήματα – Προοπτικές, στις 25 Ιανουαρίου 2014.

ιβ) Επιστημονική – Παιδαγωγική Ημερίδα της ΠΕΘ στα Μελίσσια Αθηνών με θέμα: Τα Αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών (Πιλοτικά κ.α.), και τα εν χρήσει Σχολικά Βιβλία Θεωρητικής Κατευθύνσεως (Θρησκευτικών, Φιλολογικών Μαθημάτων και Ιστορίας) Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, στις 12 Οκτωβρίου 2013.

ιγ) Επιστημονική Ημερίδα του Εργαστηρίου Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με θέμα: Η Θρησκευτική Εκπαίδευση στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Βαθμίδα των σχολείων στις Βαλκανικές χώρες, στις 16 Μαΐου 2013.

ιδ) Επιστημονικό Συνέδριο το οποίο διοργανώθηκε από το Εργαστήριο Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, στη Θεσσαλονίκη με θέμα: Το μάθημα των θρησκευτικών: Προβληματισμοί – Επισημάνσεις – Προτάσεις, στις 11-12 Μαρτίου 2013.

ιε) Ημερίδα της Ορθόδοξης Χριστιανικής Αδελφότης Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ» στην Θεσσαλονίκη με θέμα: Το μάθημα των Θρησκευτικών στον καιρό της πανθρησκείας, στις 12 Ιανουαρίου 2013.

ιστ) Ημερίδα της Ορθόδοξης Χριστιανικής Αδελφότης Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ» στην Θεσσαλονίκη με θέμα: Το μάθημα των Θρησκευτικών στον καιρό της πανθρησκείας, στις 29 Δεκεμβρίου 2012.

ιζ) Ημερίδα της Εστίας Πατερικών Μελετών στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών με θέμα: Θρησκευτικά: Ορθόδοξη Παιδεία ή Πανθρησκειακή προπαγάνδα; στις 19 Μαΐου 2012.

15 Τόμοι που αναφέρονται στα νέα Προγράμματα για το μάθημα των Θρησκευτικών:

α) Πρακτικά Πανελλήνιου Επιστημονικού Συνεδρίου, ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ: ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ-ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ-ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ (Θεσσαλονίκη 11 - 13 Μαρτίου 2013), έκδοση του Εργαστηρίου Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του ΑΠΘ, Θεσσαλονίκη 2014.

β) Πρακτικά Επιστημονικού Συνεδρίου, ΠΑΙΔΕΙΑ-ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ-ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ, ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ (Πύργος και Αμαλιάδα Ηλείας 14 - 15 Φεβρουαρίου 2015), έκδοση του Εργαστηρίου Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του ΑΠΘ, Θεσσαλονίκη 2016.

γ) ΣΥΛΛΟΓΗ ΚΡΙΤΙΚΩΝ ΑΡΘΡΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΝΕΑ (ΠΙΛΟΤΙΚΑ) ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ, εκδ. Ένωση Θεολόγων Λέσβου, Παράρτημα της ΠΕΘ, χορηγός έκδοσης π. Ευστράτιος Δήσσος, Μυτιλήνη 2012.

δ) ΣΥΛΛΟΓΗ ΚΡΙΤΙΚΩΝ ΑΡΘΡΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΝΕΑ (ΠΙΛΟΤΙΚΑ) ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ, τόμος ΙΙ,  εκδ. Ένωση Θεολόγων Λέσβου, Παράρτημα της ΠΕΘ, ιδιωτική έκδοση, Μυτιλήνη 2013.

16 OFSTED (2010). Transforming Religious Education: Religious Education in Schools 2006-9. London, Office for Standards in Education.

17 Ιωάννα Κομνηνού, Παιδαγωγική και διδακτική θεώρηση των νέων Αναλυτικών Προγραμμάτων του μαθήματος των Θρησκευτικών, περιοδικό της ΠΕΘ «Κοινωνία», τεύχος 4, Σεπτέμβριος-Δεκέμβριος 2016, σ. 425. 

18 Ό. π. σ. 427.

19 Παναγιώτης Τσαγκάρης, Η αλήθεια είναι… Έωλα και σαθρά τα επιχειρήματα – προφάσεις του ιδεολογικού πολέμου του Υπουργείου Παιδείας κατά του μαθήματος των Θρησκευτικών, άρθρο στην εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος», αριθμ. φύλ. 2128, 5-8-2016. Βλ. και περιοδικό της ΠΕΘ «Κοινωνία», τεύχος 2, Απρίλιος-Ιούνιος 2016, σ. 168.

20 Καθομολόγησις πτυχιούχου Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, στην οποία ο πτυχιούχος καθομολογεί την πίστη του την ώρα της ορκομοσίας του ότι θα ασκεί, δίκην θρησκείας εν πνεύματι και αληθεία, εντός της κοινωνίας όλα όσα έμαθε και παίρνει περατώνοντας τις σπουδές του υπό την σκέπην της χάριτος του εν Τριάδι Θεού.

21 Ulrich Beck, God of One’s Own, Cambridge: Polity Press, 2010.

22 Ηρακλής Ρεράκης, Τα νέα Προγράμματα Σπουδών στα Θρησκευτικά και η αλλοίωση της ελληνορθόδοξης ταυτότητας, εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος», αριθμ. φύλ. 2150, 27-1-2017. Βλ. και περιοδικό της ΠΕΘ «Κοινωνία», τεύχος 4, Σεπτέμβριος-Δεκέμβριος 2016, σ. 476. Βλ. και του ιδίου,Έμμεσο προσηλυτιμό στην πολυθρησκεία μεθοδεύει ο κ. Φίλης, άρθρο στην εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια», 25-5-2016, σ. 19.

23 Η Ιερά Σύνοδος  σε έγγραφό της προς την Πανελλήνιον Ένωσιν Θεολόγων (Αριθμ. Πρωτ.  5142, Αριθμ. Διεκπ.  2332, Αθήνησι 27η Οκτωβρίου 2016), το οποίο απέστειλε σε απάντηση της υπ' αριθμ. πρωτ. 38/14.4.2016 επιστολής της ΠΕΘ,  τονίζει χαρακτηριστικά ότι : Η βουδιστικής προέλευσης, νεοφανής οργάνωση Arigatou είναι ασυμβίβαστη προς την Ορθόδοξη Πίστη. Hλεκτρονική πηγή: http://www.petheol.gr/nea/ierasynodoseboudistikesproeleusesneophaneorganosearigatoueinaiasymbibasteprostenorthodoxepiste

24 Δηλώσεις στα ΜΜΕ για τα Θρησκευτικά του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου Β’ και της αντιπροσωπείας του ΔΣ της ΠΕΘ (20-9-2016). Βλ. και τίτλο εξωφύλλου περιοδικού της ΠΕΘ «Κοινωνία», τεύχος 3, Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2016, καθώς και  το σχετικό Δελτίον τύπου της ΠΕΘ στο ίδιο τεύχος, σ. 348.

25 Ησ. 1, 6.

26 Υπόμνημα της ΠΕΘ που εστάλη προς την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος (Αριθμ. Πρωτ.: 27, Αθήνα 2016), Αναλυτικό Υπόμνημα της ΠΕΘ για τα «προβλήματα του αναθεωρημένου Προγράμματος Σπουδών 2014». Βλ. και περιοδικό της ΠΕΘ «Κοινωνία», τεύχος 2, Απρίλιος-Ιούνιος 2016, σ. 168.

27 Επιστολή του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου Β’

προς τον Πρόεδρο της Κυβερνήσεως και τους Προέδρους των Κοινοβουλευτικών ομάδων (Αθήνα, 27 Σεπτεμβρίου 2016, Αριθμ. Πρωτ. 2016), περιοδικό της ΠΕΘ «Κοινωνία», τεύχος 3, Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2016, σ. 259.

28 Δελτίον τύπου της ΠΕΘ (Αριθμ. Πρωτ. 53, Αθήνα, 5 Μαΐου 2017), με τίτλο: Την παραίτηση του Υπουργού Παιδείας ζητάει η ΠΕΘ, για αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις που αφορούν στο μάθημα των Θρησκευτικών. Hλεκτρονική πηγή:  http://www.petheol.gr/nea/tenparaitesetouypourgoupaideiaszetaeiepethgiaantidemokratikesmethodeuseispouaphorounstomathematonthreskeutikon

29 Παροιμιώδης φράση που έλκει την προέλευσή της από τον ευαγγελικό λόγο : «εἰ μὴ ἦλθον καὶ ἐλάλησα αὐτοῖς, ἁμαρτίαν οὐκ εἶχον» (Ιω. 15, 22).

30 Δελτίον τύπου της ΠΕΘ (Αριθμ. Πρωτ. 53, Αθήνα, 5 Μαΐου 2017), με τίτλο: Την παραίτηση του Υπουργού Παιδείας ζητάει η ΠΕΘ,...

31 Ηρακλής Ρεράκης, Πού αποσκοπούν οι προθέσεις του κ. Φίλη : Τα θρησκειολογικά του σχέδια  και η μεθόδευση αποδόμησης των πνευματικών θεμελίων του Ελληνισμού, από την εφημερίδα «Ορθόδοξη αλήθεια», 3-11-2015. Hλεκτρονική πηγή: 

https://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=11875:poy-aposkopoyn-oi-protheseis-tou-k-fili&Itemid=202

32 Κωνσταντίνος Σπαλιώρας, Μετάλλαξη του μαθήματος των Θρησκευτικών, περιοδικό της ΠΕΘ «Κοινωνία», τεύχος 4, Σεπτέμβριος-Δεκέμβριος 2016, σ. 387.

33 Ιστορική φράση του Χαρίλαου Τρικούπη που φαντάζει ιδιαίτερα επίκαιρη. Η φράση είναι γραμμένη τόσο στο άγαλμα του Τρικούπη στην παλιά Βουλή, όσο και σε εκθεσιακό χώρο στη Βουλή με αντικείμενα αφιερωμένα στον πρώην πρωθυπουργό.

34 Στίχοι από το ποίημα «9η Ιουλίου» του Ελληνοκύπριου ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη (1849-1917). Στις 9 Ιουλίου 1821, ο Εθνάρχης και Εθνομάρτυρας Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, Κυπριανός είπε μεταξύ άλλων το περίφημο «Η Ρωμιοσύνη έν’ να χαθεί, όντας ο κόσμος λείψει!», όταν παρά τις παροτρύνσεις του Κιόρογλου αρνήθηκε να φύγει και να σωθεί και προτίμησε να απαγχονιστεί και να καταταχθεί στο Πάνθεον των Ελλήνων Ηρώων.

35 Ευχή από την ακολουθία της Α' Ώρας, Ωρολόγιον το Μέγα, εκδ. «Φως», Αθήναι 1992, σ. 97.

36 Ιακ. 1, 17.

37 Αλέξανδρος Καριώτογλου: Τα Θρησκευτικά κινδυνεύουν από εμάς τους ίδιους,  Συνέντευξη στην εφημερίδα «Κιβωτός της Ορθοδοξίας». Hλεκτρονική πηγή:  http://ikivotos.gr/post/1696/aleksandros-kariwtogloy-ta-thrhskeytika-kindyneyoyn-apo-emas-toys-idioys

38 Ό. π.

39 Βλ. α) Τάσος Μητσόπουλος, βουλευτής και επίτροπος Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του Δημοκρατικού Συναγερμού (ΔΗΣΥ) – Κύπρου, Μήπως ζούμε σε εποχή χριστιανοφοβίας. Hλεκτρονική πηγή:www.zoiforos.gr, β) Ευδοξία Αυγουστίνου, Φαινόμενα «Χριστιανοφοβίας». Hλεκτρονική πηγή: aktines.blogspot.gr, γ) Άρθρο, Πρωτοβουλία της Ρωσίας για την καταπολέμηση της Χριστιανοφοβίας.  Hλεκτρονική πηγή: www.greekamericannewsagency.com και δ) Hλεκτρονική πηγή: https://redskywarning.blogspot.gr/search/label/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%AF%CE%B1

40 Κωνσταντίνος Χολέβας, Ελληνορθόδοξη πορεία, Ανθολόγιο Κειμένων, Χορηγός Έκδοσης Σούπερ Μάρκετ Δούκας, Αθήνα 2008. Βλ. και του ιδίου, Ελληνορθόδοξη Παράδοση, Ρίζωμα και Προοπτική, Ανθολόγιο Κειμένων, Χορηγός Έκδοσης Σούπερ Μάρκετ Δούκας, Αθήνα 2003. Βλ. και του ιδίου, Η ελληνορθόδοξη παιδεία στον εικοστό πρώτο αιώνα, εκδ. Πρότυπες Θεσσαλικές Εκδόσεις Τρίκαλα, Αθήνα 2007.

41 Francis Fukuyama, Το Τέλος της Ιστορίας; Περιοδικό «Οριοθετήσεις, Ιδέες για το αύριο», εκδ. Ροές, Αθήνα 1990, σ. 87.

42 Samuel Huntington, Η Σύγκρουση των Πολιτισμών και ο ανασχηματισμός της Παγκόσμιας Τάξης, εκδ. Τερζόπουλος, Αθήνα 2001.

43 Χριστόδουλος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, Από χώμα και ουρανό, εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 1999, σ. 226.

44 Ιωάννης Β. Κογκούλης, Διακονώντας ως Κοσμήτορας τη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης – Πεπραγμένα Κοσμητείας 2006 - 2010, Θεσσαλονίκη 2010, σ. 496.

45 Χριστόδουλος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, Από χώμα και ουρανό, …, σ. 233.

46 Φώτης Κόντογλου, Ασάλευτο θεμέλιο, Ηλεκτρονική πηγή:

http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=1477:%CE%BA%CE%B1%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7-%E1%BC%91%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1

47 Δημήτριος Ι. Τσελεγγίδης, Ορθόδοξη Θεολογία και Ζωή, εκδ. Π. Πουρνάρα, Θεσσαλονίκη 2005, σ. 160.

48 Ό. π., σ. 162.

49 Ιω. 14, 6.

50 Δημήτριος Ι. Τσελεγγίδης, Ορθόδοξη Θεολογία και Ζωή, …, σ. 162.

51 Ιω. 4, 42.

52 Ιωάννης Ν. Χαραλαμπόπουλος, Γενική Παιδαγωγική, Αθήνα 1980, σ. 69.

53 Ιωάννης Β. Κογκούλης, Εις Μαρτύριον τοις Έθνεσι. Τόμος Χαριστήριος Εικοσαετηρικός εις τον Οικουμενικόν Πατριάρχην κ.κ. Βαρθολομαίον, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης –

Θεολογική Σχολή 2011, σ. 323-335.

54 Ιωάννης Β. Κογκούλης, Διακονώντας ως Κοσμήτορας τη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης – Πεπραγμένα Κοσμητείας 2006 – 2010, ..., σ. 564 & 573.

55 Δελτίον τύπου της ΠΕΘ (Αριθμ. Πρωτ. 42, Αθήνα, 24 Μαρτίου 2017), με τίτλο: Έμφυλες ταυτότητες: Διαστροφή της ανθρώπινης οντολογίας. Ηλεκτρονική πηγή: http://www.petheol.gr/nea/emphylestautotetesdiastrophetesanthropinesontologias

56 Κωστής Μπαστιάς, Ο Παπουλάκος, εκδ. Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1999, σσ. 145-147. Βλ. και Ιωάννης Β. Κογκούλης, Επιστολή στο «Βήμα» για άρθρο της κ. Μ. Ρεπούση, Ηλεκτρονική πηγή: http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=1372

57 Ιωάννης Β. Τσάγκας, Η Ορθόδοξη Χριστιανική Αγωγή στο εκπαιδευτικό έργο του Ιωάννη

Καποδίστρια, εκδ. Αδελφών Κυριακίδη α.ε., Θεσσαλονίκη 2001, 112.

58 Ιωάννης Β. Κογκούλης, Ο δάσκαλος και η Ορθόδοξη χριστιανική αγωγή των μαθητών του

Δημοτικού σχολείου – θεωρητική και εμπειρική προσέγγιση, εκδ. Αδελφών Κυριακίδη α.ε., Θεσσαλονίκη 1997, σ. 22.

59 Ηλεκτρονική πηγή: http://ioannis-kapodistrias.blogspot.gr/2013/11/t.html

60 Κωνσταντίνος Ι. Χολέβας, Εκκλησία και Ελληνική Διάρκεια, εκδ. Αθ. Σταμούλη, Αθήνα 2002, σ. 108.

61 Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Δ΄, Οικογενειακή ζωή, ……, σ. 68.

62 Κωστής Παλαμάς, Στ' άρματα, 12 Οκτωβρίου 1915, περ. Ο Νουμάς, τεύχος 575, σελ. 372.

63 Στέλιος Παπαθεμελής, Η δημοκρατία του θεατή, άρθρο. Ηλεκτρονική πηγή:http://www.drachmi5.gr/politiki-apopseis/i-dimokratia-toy-theati-0. Βλ. και Φάνης Καψωμάνης, Ο Noam Chomsky για τη Δημοκρατία, άρθρο. Ηλεκτρονική πηγή:http://eranistis.net/wordpress/2013/03/22/%CE%BF-noam-chomsky-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1/

64 Ό. π.

65 Ό. π.

66 Merle Ronald Haggard (6 Απριλίου 1937 - 6 Απριλίου 2016), Αμερικανός συνθέτης και τραγουδιστής,Are The Good Times Really Over (1981). Ηλεκτρονική πηγή:  https://www.youtube.com/watch?v=sxLtXJzo3Ew

67 Κωστής Παλαμάς, Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου (1907), Νεοελληνική Ποιητική Ανθολογία Παπύρου, Δύο Αιώνες Νεοελληνικής Ποίησης, εκδ. Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος, Αθήνα 1995, σ. 303.

68 Merle Ronald Haggard, Are The Good Times Really Over,…

69  Ο Δείπνος ο μυστικός (από το δίσκο των Σταύρου Ξαρχάκου - Νίκου Ξυλούρη «Ο Δείπνος ο μυστικός»), Τραγούδι: Νίκος Ξυλούρης, Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος, Στίχοι: Ματθαίος Μούντες. Ηλεκτρονική πηγή:   https://www.youtube.com/watch?v=R0ao7mpTXg8. Βλ. Ρήγας Φεραίος, Ἡ Ἑλλὰς πρὸς τὰ τέκνα της, από τη Συλλογή, Λύρα. Ἀνθολογία τῆς Νεωτέρας Ἑλληνικῆς Ποιήσεως, ὑπὸ Ἰωάννου Πολέμη,  Ἑλληνικὴ Ἐκδοτικὴ Ἑταιρεία, ἐν Ἀθήναις 1910, σσ. 9-11. Ηλεκτρονική πηγή: http://www.greek-language.gr/greekLang/literature/anthologies/scanned/polemis/index.html?start=5&&show=1

Βλ. και Αναγνωστικό της Στ΄ Δημοτικού (1943) που περιέχεται στη Συλλογή Χρίστου Τσολάκη με κωδικό τεκμηρίου TSCH_BOOK_B01531, σ. 11. Βλ. και Ἡ Ἡρωὶς τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως ἤτοι Σκηναὶ ἐν Ἑλλάδι ἀπὸ τοῦ ἔτους 1821-1828. Συγγραφή Στεφάνου Θ. Ξένου, τόμος Α΄, ἐν Λονδίνῳ, τύποις τοῦ Βρεττανικοῦ Ἀστέρος, 1861, σσ. 32-44 (κεφ. 6: «Ο Θρασύβουλος και η Ανδρονίκη») http://www.greek-language.gr/greekLang/literature/anthologies/new/show.html?id=56#i

70 Η Λαμπρή της πατρίδας (από το δίσκο των Σταύρου Ξαρχάκου - Νίκου Ξυλούρη «Ο Δείπνος ο μυστικός»), Τραγούδι: Νίκος Ξυλούρης, Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος, Στίχοι: Ματθαίος Μουντές. Ηλεκτρονική πηγή:   https://www.youtube.com/watch?v=lbsYlJzK97Q

Από την εφημερίδα «Ορθόδοξος τύπος», 28 Ιουλίου 2017

http://thriskeftika.blogspot.gr