ΠΑΠΑ ΦΩΤΗΣ ΛΑΥΡΙΩΤΗΣ: "ΜΟΝΟ ΤΟ ΘΕΟ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ, ΟΤΑΝ ΑΜΑΡΤΑΝΟΥΜΕ".

Κάποια φορά, αργά τη νύχτα επισκέφθηκε ο Ιερομόναχος παπα-Φώτης ένα από τα σπίτια της πόλης μας στο οποίο βρήκε κατάλυμα.

Πριν κοιμηθεί, έδωσε την εξής εντολή στον οικοδεσπότη:

Αύριο χαράματα, εσύ κι εγώ έχουμε μια δουλειά.

Ξύπνησαν, έφυγαν από τη Μυτιλήνη, πήγαν στο Ησυχαστήριό του. Πήρε γρήγορα- γρήγορα ιερά σκεύη και την ιερατική του στολή και κατευθύνθηκαν στο γραφικό ξωκλήσι της Παναγίας της Γαλατούσας στο κάστρο της πόλης μας.

Λειτούργησε. Πήρε το Άγιο Ποτήριο και τη λαβίδα και έτσι όπως ήταν με τα άμφιά του, κατ’ ευθύνθηκε σ’ έναν από τους οίκους ανοχής , που υπήρχαν τότε σε αυτήν την περιοχή.

Εκεί κοινώνησε μια ετοιμοθάνατη πόρνη, την Ευλαμπία, η οποία μάλιστα αμέσως μετά τη Θεία Κοινωνία αναπαύθηκε «εν Κυρίω”, πέθανε. Την είχε προηγουμένως εξομολογήσει!

Όταν τον ρώτησα αργότερα σχετικά μ’ αυτό το θέμα, μου είπε:

Αυτό έχει γίνει πολλές φορές. Μία γυναίκα κοντά στην εκκλησία του Αγίου Συμεών μού έλεγε τέτοιες περιπτώσεις κι εγώ πήγαινα σ’ αυτές τις ψυχές στους οίκους ανοχής. Με αποδέχονταν. Τους μιλούσα για τη μετάνοια για τη σωτηρία της ψυχής, για την άλλη ζωή…

Ποτέ δεν τους μιλούσα άσχημα, αλλά με αγάπη τους έλεγα να μετανοήσουν και θα φροντίσει γι’ αυτές ο Θεός, θα τις αποκαταστήσει στην καρδιά Του.

Πολλές ψυχές μετανοούσαν…

Με ρώτησες αν φοβόμουν. 

Τι να φοβηθώ; Δεν φοβάμαι κανέναν. Μόνο το Θεό φοβόμαστε, όταν αμαρτάνουμε. Δεν με ένοιαζε τι θα έλεγε ο κόσμος, εγώ για το Χριστό ενεργούσα.....!

Παπά Φώτης ο Λαυριώτης

ΠΑΤΗΡ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΠΟΥΛΟΣ: ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟ ΚΟΣΜΟ, ΚΑΙ ΓΙ' ΑΥΤΟ ΚΙ ΕΓΩ ΚΑΝΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ!

Έλεγε ο π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος πως "ζούμε σε έναν κολασμένο κόσμο, και γι' αυτό κι εγώ κάνω αυτό που μπορώ, να φέρνω το Χριστό επί της γης κάθε μέρα μέσα από τη Θεία Λειτουργία ".

"Το χειρότερό μου είναι όταν κατά την ώρα της Θ. Μετάληψης ομιλούν οι πιστοί εντός της εκκλησίας . Βλέπετε είναι από τις κορυφαίες στιγμής της Θ. Λατρείας διότι εκείνη την ώρα οι άνθρωποι παίρνοντας το Σώμα και το Αίμα του Χριστού θεοποιούνται , κι εμείς δεν το καταλαβαίνουμε και μιλάμε.

π Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος

ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΕΝΟΣ ΕΤΟΙΜΟΘΑΝΑΤΟΥ

Αληθινή ιστορία. 

Σ΄ ένα μικρό χωριουδάκι της Λέρου, πριν από 30 περίπου χρόνια έγινε το εξής θαυμαστό, που μας διέσωσε αφηγηματικά ένας Άγιος συγχωρεμένος από το 2010 ιερέας, ο παπά-Χρήστος. Διαβάστε διήγηση και φρίξτε με την απέραντη αγάπη που μας έχει ο Χριστός μας:

Ήτανε πρωί Σαββάτου. Έκανα θεία λειτουργία και ήμουνα έτοιμος να καταλύσω την Θεία Κοινωνία από το Άγιο Δισκοπότηρο.

Ξαφνικά μπήκε μέσα στο ιερό ένας νεαρός, γειτονόπουλο ο Κωστάκης, λαχανιασμένος, ιδρωμένος όλος αγωνία και μου είπε: - «Παπά-Χρήστο μου σώσε μας. Ο πατέρας μου νιώθει ότι πεθαίνει και θέλει να τον εξομολογήσεις, να τον κοινωνήσεις». 

Με έλουσε κρύος ιδρώτας. Ο πατέρας του παλληκαριού ήταν ο πιο δύσκολος, στριφνός, παράξενος άνθρωπος στο χωριό. Μ΄ όλους μαλωμένος. Σ’ εκκλησιά δεν πάταγε, ούτε σε κηδείες ή γάμους ή βαφτίσεις. Έκανα τον Σταυρό μου και θεώρησα κλήση Θεού να πάω αμέσως κοντά του με την Θεία Κοινωνία. Το σπίτι του ήτανε 40 μέτρα, δίπλα στην εκκλησία σχεδόν. Όταν μπήκαμε με το παλληκάρι στο σπίτι του ετοιμοθανάτου –κυρ. Γιάννη τον λέγανε- τοποθέτησα το Άγιο Δισκοπότηρο, που είχε κανά πόντο Θεία Κοινωνία πάνω στο κομοδίνο, δίπλα στο κλινάρι του κυρ-Γιάννη. Του είπα αμέσως:

-"Μπαρμπα-Γιάννη για να σε κοινωνήσω πρέπει πρώτα να σε εξομολογήσω και να σου διαβάσω συγχώριο (συγχωρητική ευχή).Θέλεις;" 

-"Θέλω!" 

Βάζω πετραχήλι, μου 'πε ό,τι τον βάραινε, του διάβασα συγχώριο και ετοιμάστηκα να τον κοινωνήσω. Πάω να πιάσω το Άγιο Δισκοπότηρο, τι να δώ; Παντελώς άδειο, σταγόνα Θεία Κοινωνία. Μου λύθηκαν τα γόνατα. Λέω στον κυρ-Γιάννη:

-«Πετάγομαι στο Ναό να πάρω από το Αρτοφόριο της Αγίας Τράπεζας Θεία Κοινωνία γιατί το Δισκοπότηρο δεν ξέρω πώς, είναι άδειο».

Αρχίζει να κλαίει με λυγμούς ο κυρ-Γιάννης και να λέει:

-«Για μένα το κάνει ο Χριστός παπά μου.

Ό,τι σου ξομολογήθηκα πριν ήσανε όλα ψέματα γιατί ντρεπόμουνα να πω τα αληθινά μου αμαρτήματα που’ ναι πολύ βαρύτερα. Όμως, αν θέλεις, κάτσε να σου κάνω πραγματική, ειλικρινή εξομολόγηση». 

Έτσι κι έγινε. Του διάβασα δεύτερη συγχωρητική ευχή και τον παρακάλεσα να περιμένει να πάω πίσω στο Ναό να φέρω Θεία Κοινωνία. 

-''Πήγαινε'', μου απαντά ο κυρ-Γιάννης, ''σε προσμένω''.

Πάω να σηκώσω το Άγιο Δισκοπότηρο και, ακούστε θαύμα. Ένας πόντος Θεία Κοινωνία μέσα. Έκαμα τον Σταυρό μου. Κοινώνησα αμέσως τον ετοιμοθάνατο. Έλαμψε, γαλήνεψε το προσωπάκι του, πέθανε εκεί μπροστά μου, ολοφάνερα μετανοημένος. 
Δόξασα τον Χριστό μας και σκέφτηκα πόσο πάνσοφα, διακριτικά, αγαπητικά, συγχώρεσε και οικονόμησε τη σωτηρία του κυρ-Γιάννη.

Θεός συγχωρέσει τον. Αιωνία του η μνήμη.

Να μην απελπιζόμαστε για την σωτηρία μας κι ας είμαστε οι αμαρτωλότεροι άνθρωποι του κόσμου. Καλή μετάνοια, καλό παράδεισο σε όλους μας με ειλικρινή και ταπεινή εξομολόγηση. ΑΜΗΝ!.

(π. Γιάννης Πανταζής)

ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

 💧🌺💦🌺💧

Γιὰ τὴν Θεία Κοινωνία δὲν προετοιμάζεται κανεὶς ἀλλάζοντας τὰ ροῦχα καὶ πλένοντας τὰ δόντια.

   💧🌺💦🌺💧

   Τὸ κυριώτερο εἶναι νὰ ἐξετάση τὸν ἑαυτό του· νὰ δῆ: Αἰσθάνεται τὴν Θεία Κοινωνία ὡς ἀνάγκη; Εἶναι τακτοποιημένος; Μήπως ὑπάρχει κάτι ποὺ τὸν ἐμποδίζει ἀπὸ τὴν Θεία Κοινωνία καὶ δὲν τὸ ἔχει ἐξομολογηθῆ;

    💧🌺💦🌺💧

   Γιὰ νὰ νιώσουμε τὴν Θεία Κοινωνία, πρέπει νὰ ὑπάρχουν προϋποθέσεις. Ἡ καλύτερη προϋπόθεση εἶναι ἡ ταπεινὴ προσπάθεια νὰ κόψουμε τὰ πάθη μας, γιὰ νὰ μείνη στὴν καρδιά μας ὁ Χριστός. Ἀλλιῶς ὁ Χριστὸς ἔρχεται μὲ τὴν Θεία Κοινωνία μέσα μας, ἀλλὰ φεύγει ἀμέσως καὶ δὲν αἰσθανόμαστε τίποτε. Ὅταν παραμένη ὁ Χριστός, γίνεται μία ἀλλοίωση στὸν ἄνθρωπο. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ νιώθουν μέσα τους τὸν Χριστὸ ἀπὸ τὴν μία Θεία Κοινωνία μέχρι τὴν ἄλλη χωρὶς διακοπή.

     💧🌺💦🌺💧

   – Γέροντα, πολλὲς φορές, ὅταν ὁ ἱερέας λέη: «Μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης προσέλθετε», νιώθω ὅτι δὲν εἶμαι ἕτοιμη νὰ κοινωνήσω.

    💧🌺💦🌺💧

   – Στὰ νοσοκομεῖα, μιὰ ὁρισμένη ὥρα, περνοῦν οἱ γιατροί, καὶ οἱ νοσοκόμοι φωνάζουν: «Νοσηλεία!». Τότε ὅλοι οἱ ἐπισκέπτες βγαίνουν ἀπὸ τοὺς θαλάμους καὶ οἱ ἄρρωστοι πηγαίνουν στὰ κρεββάτια τους καὶ περιμένουν τὸν γιατρό, γιὰ νὰ τὸν ἐνημερώσουν γιὰ τὴν κατάστασή τους καὶ νὰ τοὺς δώση τὴν ἀνάλογη θεραπεία.

     💧🌺💦🌺💧

   Ἔτσι κι ἐσύ, ὅταν ὁ ἱερέας λέη: «Μετὰ φόβου Θεοῦ», νὰ σκέφτεσαι ὅτι γίνεται νοσηλεία καὶ νὰ προσέρχεσαι στὴν Θεία Κοινωνία μὲ συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητός σου, ζητώντας ταπεινὰ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ.     

     💧🌺💦🌺💧

   💧Άγιος Παϊσιος💧

ΙΕΡΟΚΗΡΥΞ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: "ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΘΕΙΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ".

Θεία Κοινωνία σημαίνει Θεία επικοινωνία. Κανείς δεν είναι άξιος να Κοινωνήσει το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, αλλά Κοινωνεί κατά χάρην, για να γίνει άξιος.

Δημήτριος Παναγόπουλος  Ιεροκήρυξ

Π. ΣΑΒΒΑΣ ΑΧΙΛΛΕΩΣ: "ΠΕΡΙ ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ".

ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΟΙΝΩΝΕΙ ΑΝΑΞΙΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΝΑ ΔΑΙΜΟΝΙΣΤΕΙ, ΝΑ ΑΡΡΩΣΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ

«Δεν μπαίνει όπου και νά ναι ο διάβολος. Μπαίνει εκεί που υπάρχει αιτία. Όταν είσαι μες στην πορνεία και έρχεσαι και κοινωνείς, τι θα σου κάνει ο διάβολος; Θα μπει μέσα σου όπως μπήκε εις τον Ιούδα. Μόλις κοινώνησε ο Ιούδας, τότε μπήκε ο διάβολος μέσα του! Μη νομίζουμε ότι είναι εύκολο πράγμα να ξεκινάς από εκεί και να πηγαίνεις να κοινωνείς. Αν δεν είσαι έτοιμος, μη πας να κοινωνήσεις! Μη νομίζεις ότι είναι αστεία πράγματα, εκεί είναι ένας Θεός ολόκληρος! Εμείς πηγαίνουμε εκεί, ανοίγουμε το στόμα μας, γελούμε και φεύγουμε. Βρε άνθρωπε του Θεού, ξέρεις τι έχεις κάνει; Λέει ο Ιερός Χρυσόστομος, όταν κοινωνείς αξια δεν έχει αστέρι στον ουρανό που να φέγγει τόσο, όσο το πρόσωπο αυτού που κοινωνεί αξια!! Το πρόσωπο εκείνου που κοινωνεί λέει, είναι φως ολόκληρο! Και λέει παρακάτω ο Ιερός Χρυσόστομος' "ώσπερ λέοντες πυρ πνέοντες ούτως εξερχόμεθα της Ιεράς τραπέζης φοβερή τοις δαίμοσι". Δεν είναι μικρό πράγμα να κοινωνείς. Όταν κοινωνήσεις, έχει σκάσει ο διάβολος! Αλλα να κοινωνείς, όχι όπως ο Ιούδας, διότι όταν κοινωνείς όπως ο Ιούδας θα μπει μέσα σου ο διάβολος. Βαμμένα τα χείλη, βαμμένα τα νύχια, με τα παντελόνια έρχονται και κοινωνούν! Που πας βρέ; Που πας! Καταλαβαίνεις τι κάνεις;; Χωρίς εξομολόγηση χωρίς προετοιμασία που πας; Θα μπει μέσα σου ο διάβολος, τότε θα μπει μέσα σου. Προσέχετε σας παρακαλώ πάρα πολύ, δεν είναι αστεία η πίστις που έχουμε. Η πίστις που έχουμε είναι φοβερά! Τρομερά!»

π. Σάββας Αχιλλέως

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΦΟΒΗΘΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΟΤΗΡΙΟ!

Ο άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από το Άγιο Ποτήριο. 

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗ ΓΗ ΑΓΙΟΤΕΡΟ ΕΡΓΟ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ!

Δεν υπάρχει στη γη αγιότερο έργο από τη Θεία Λειτουργία!

Η Θεία Λειτουργία είναι ο δείπνος, η τράπεζα της αγάπης του Θεού για το ανθρώπινο γένος. Γύρω από το αρνίο που βρίσκεται πάνω στο Δισκάριο, Eκείνη την στιγμή, είναι συναγμένοι όλοι: οι ζωντανοί, οι νεκροί, οι Άγιοι και οι αμαρτωλοί, η θριαμβεύουσα και η στρατευομένη Εκκλησία.

Η Θεία Λειτουργία αγιάζει. Δεν υπάρχει πάνω στη γη έργο αγιότερο, υψηλότερο, επισημότερο, ζωοποιότερο από τη Θεία Λειτουργία. Ο ναός κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργία γίνεται ουράνιος! 

Όποιος κοινωνεί με πίστη των Αχράντων Μυστηρίων όχι μόνο κάνει την καρδιά του παράδεισο, αλλά εισάγει μέσα της τον Ίδιο τον Θεό και μαζί Του την «εἰρήνη... τήν ὑπερέχουσα πάντα νοῦν». (Φιλιπ. 4,7)

Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης 
✞ 20 Δεκεμβρίου 1908

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ: ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΓΙΟΙ, ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ!

Δεν πάμε να κοινωνήσουμε γιατί είμαστε άγιοι, αλλά γιατί θέλουμε...

Μερικοί τό Σῶμα τοῦ Κυρίου τό παίρνουν χωρίς φόβο Θεοῦ. Καί τό τρῶνε. Ἀλλά δέν χορταίνουν. Γιατί, ὅσο τό μυστήριο αὐτό τό παίρνουν μόνο μέ τό στόμα, ποτέ δέν θά γεμίζουν μέ τήν χάρη του. Θά μένουν ἀπό τήν πλευρά αὐτή, πεινασμένοι. Ἐπειδή, καί πρίν προσέλθουν, αἰσθάνονταν χορτᾶτοι. Ἡ θεία κοινωνία πού παίρνουν, ὅσο ἐξακολουθοῦν νά ἀγαπᾶνε τίς ἁμαρτίες τους, δέν τούς προσφέρει καρπό σωτηρίας.Μέ τήν Θεία Κοινωνία δέν χορταίνουν, παρά μόνο ἐκεῖνοι πού «πεινοῦν» γι’αὐτήν. Οἱ πεινασμένοι. Ἐκεῖνοι, πού ἀπό τίς κακές τους συνήθειες, κατάλαβαν ὅτι ἡ ἁμαρτία εἶναι φτώχεια καί πεῖνα. Ἐκεῖνοι παίρνουν ἀπό τά θεία μυστήρια τήν πλήρη ἐνέργεια καί χάρη καί ἀποτελεσματικότητά τους.

Ἀπό τόν κανόνα ἀυτόν δέν ἐξαιροῦνται οὔτε οἱ λεγόμενοι ἐκλεκτοί. Γιατί καί αὐτοί (οἱ λεγόμενοι ἐκλεκτοί) δέν εἶναι δυνατό νά εἶναι χωρίς ἁμαρτία· ἀφοῦ ἀσφαλῶς καί αὐτοί κάτι τό ἐφάμαρτο θά πράξουν, ἄν δέν βιάζουν καθημερινά τόν ἑαυτό τους νά ἀποφεύγουν ἀκόμη καί ἐκεῖνα τά μικρά ἁμαρτήματα, ἀπό τά ὁποία τό εὐόλισθο τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως δέν θά πάψει ποτέ νά μολύνεται.Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν φροντίζει κάθε ἡμέρα νά ὑπερνικάει τίς ἀτέλειές του, ὅσο καί ἄν φαντάζεται ὅτι τά ἁμαρτήματα πού κάνει δέν εἶναι καί τόσο βαρειά, λίγο-λίγο ἡ ψυχή του γεμίζει ἁμαρτίες.. Καί τότε ὁ ἄνθρωπος χάνει τόν καρπό τῆς ἐσωτερικῆς ἐκείνης κατάστασης, πού λέγεται πνευματικός πλοῦτος, ἐπειδή μᾶς γεμίζει πνευματική χαρά.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς ὑπενθυμίζει, ὅτι τίς ἁμαρτίες αὐτές πρέπει νά τίς ἀποφεύγωμε. Μᾶς λέγει: «Ὁ καθένας ἔχει χρέος, πρῶτα νά ἐξετάζει τόν ἑαυτό του, καί μετά νά ἐσθίει ἀπό αὐτόν τόν Ἄρτο καί νά πίνει ἀπό αὐτό τό Ποτήριο» (Α΄ Κορ. 11,28).Τί σημαίνει αὐτό τό: «πρῶτα πρέπει ὁ ἄνθρωπος νά ἐξετάζει τόν ἑαυτό του»; Τί ἄλλο, ἄν ὄχι ὅτι ὁ καθένας μας στήν Τράπεζα τοῦ Κυρίου μπορεῖ νά προσέλθει, μόνο ἀφοῦ πρῶτα διορθωθῆ καί καθαρισθῆ;Καί γιά νά τό ἀκοῦσουν οἱ «χορτασμένοι», προσθέτει: «Γιατί, ὅποιος ἐσθίει ἤ πίνει, χωρίς νά τό βιώνει ἔντονα ὅτι αὐτό εἶναι τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου, ἐσθίει καί πίνει "κρῖμα" καί παίρνει ἐπάνω του "κρῖμα"»(Α΄ Κορ. 11,29). Κάθε ἡμέρα ἁμαρτάνομε; Κάθε ἡμέρα ἄς άνατρέχωμε στά δάκρυα τῆς μετανοίας, πού εἶναι τό μόνο φάρμακο, πού μᾶς κάνει ἄξιους νά ἀπομακρύνομε ἀπό τήν ψυχή μας, αὐτά πού τῆς φορτώνει ἡ ἁμαρτία.

Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου

ΓΕΥΣΑΣΘΕ ΚΑΙ ΙΔΕΤΕ!

 Γεύσασθε καί ἴδετε

https://youtu.be/NRrIZnRYRLE

Ὁ τίτλος τοῦ ἄρθρου εἶναι μία φράση ἀπό τόν 33ο Ψαλμό πού ὁλοκληρωμένη ἔχει ὡς ἑξῆς «Γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι χρηστὸς ὁ Κύριος• μακάριος ἀνὴρ ὃς ἐλπίζει ἐπ’ αὐτόν» (στ. 9). Πρόκειται γιά ψαλμό τοῦ Δαυΐδ, τόν ὁποῖο ὁ προφήτης καί βασιλιάς ἔγραψε ὅταν ξέφυγε ἀπό τά χέρια τοῦ βασιλιᾶ τῶν Φιλισταίων Ἀγχοῦς προσποιούμενος τόν τρελό (βλ. A΄ Βα 21,12-22,1). Εἶναι ψαλμός εὐχαριστίας ἀλλά καί παραίνεσης. Ὁ Δαυΐδ ὄχι μόνον εὐχαριστεῖ τόν Θεό γιά τήν λύτρωσή του, ἀλλά συμβουλεύει τούς ἀκροατές του νά κάνουν κι αὐτοί τό ἴδιο καί νά δείχνουν σ’ ὅλη τους τήν ζωή πιστότητα στόν Κύριο καί στό θέλημά του. Ἔτσι θά Τόν ἔχουν σύμμαχό τους. «Γευθεῖτε», λέει, «καί δεῖτε ὅτι ὁ Κύριος εἶναι σπλαχνικός, στοργικός• καί εἶναι μακάριος, εὐτυχής, ἐκεῖνος πού ἐλπίζει σ’ Αὐτόν». Ὁ Δαυΐδ γνώριζε πολύ καλά αὐτή τήν ἀλήθεια. Γεύθηκε πάρα πολλές φορές τήν χρηστότητα τοῦ Κυρίου. Ὁ Θεός δέν τόν ἐγκατέλειψε ποτέ• στάθηκε πάντοτε γι’ αὐτόν ὁ καλός βοσκός, ὁ ὁποῖος φρόντιζε νά μή λείψει στό πρόβατό του τίποτε. Ἀλλά καί ὁ Δαυΐδ ὑπῆρξε ἐκεῖνος γιά τόν ὁποῖο ὁ Θεός εἶπε: «εὗρον Δαυῒδ τὸν τοῦ Ἰεσσαί, ἄνδρα κατὰ τὴν καρδίαν μου, ὃς ποιήσει πάντα τὰ θελήματά μου» (Πρξ 13,22).

 Καί ἄν αὐτά ἰσχύουν γιά τούς ἀνθρώπους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἔστω καί γιά τόν Δαυΐδ, πολύ περισσότερο ἐφαρμόζουν, ἤ πρέπει νά ἐφαρμόζουν, σέ μᾶς, στά μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Διότι ἐμεῖς ὄχι ἁπλῶς ἐλπίζουμε στόν Θεό, ἀλλά μετέχουμε σ’ Αὐτόν, ὁ Κύριος εἶναι τό ἔνδυμά μας (βλ. Γα 3,27), εἴμαστε «θείας κοινωνοὶ φύσεως» (B΄ Πέ 1,4). Καί γευόμαστε τήν χρηστότητά του ποικιλοτρόπως καί πλούσια. Νά μερικά παραδείγματα:

 Ὁ λόγος τῆς ἁγίας Γραφῆς. Τό διαβεβαίωσε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος∙ «Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὁ τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωὴν αἰώνιον... ὅτι ἔρχεται ὥρα καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ νεκροὶ ἀκούσονται τῆς φωνῆς τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ οἱ ἀκούσαντες ζήσονται» (Ἰω 5,24-25). Ὑπάρχει κάτι πιό ποθητό ἀπό τήν ζωή τήν γλυκειά καί ἀτέλειωτη; Αὐτό δέν λαχταροῦμε ὅλοι οἱ θνητοί; Ζωή εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός. Γινόμαστε μέτοχοι τῆς ζωῆς καί ἐμεῖς ὅταν Τόν πιστεύουμε. Καί ποῦ θά στηριχθεῖ ἡ πίστη μας; Ποιός θά τήν καλλιεργήσει μέσα μας; Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἡ ἁγία Γραφή! Ὅποιος μέ ὄρεξη τήν μελετᾶ καί μέ ταπείνωση ἀγωνίζεται νά τήν ἐφαρμόζει καθημερινά, ἔτσι ὅπως ἡ ἁγία Ἐκκλησία Του τήν ἑρμηνεύει, γίνεται μέτοχος τῆς αἰώνιας ζωῆς.

 Ἡ προσευχή μας. Ὁ πιστός πού προσεύχεται μέ ζῆλο ἱερό, μέ καρδιά καθαρή, ὑψώνοντας «ὁσίους χεῖρας» (Α΄ Τι 2,8) βλέπει στήν ζωή του σημεῖα. Τό μαρτυροῦν αὐτό τά πλήθη τῶν ἁγίων, ὄχι μόνον αὐτῶν πού ἀπαντοῦν στίς σελίδες τῶν συναξαρίων, ἀλλά καί ἐκείνων πού ζοῦν ἀνάμεσά μας. Ὁ Κύριος εἶπε• «ὅ,τι ἂν αἰτήσητε ἐν τῷ ὀνόματί μου, τοῦτο ποιήσω» (Ἰω 14,13) καί πραγματοποιεῖ τήν ὑπόσχεσή του. Ἀρκεῖ τό θέλημά μας νά εἶναι σύμφωνο μέ τό θέλημά του καί νά μή ζητοῦμε «κακῶς» (βλ. Ἰα 4,3). Ἀλλά καί μόνον ἡ συναναστροφή μας μαζί του κατά τήν ὥρα τῆς προσευχῆς, ἡ συναναστροφή μέ τόν ἀόρατο Θεό, πού τόν βλέπουμε πλέον στό πρόσωπο τοῦ πράου καί ταπεινοῦ Ἰησοῦ, γεμίζει τήν καρδιά μέ ἄρρητη χαρά καί εὐλογία.

 Τό μυστήριο τῆς μετανοίας. Εἴμαστε ἁμαρτωλοί. Γεννηθήκαμε ὑπόδουλοι τοῦ θανάτου καί τῆς ἁμαρτίας. Ὅλες οἱ γενιές τῶν ἀνθρώπων φέρουν τήν σφραγίδα αὐτῆς τῆς ἀλήθειας. Καί δέν θά ὑπῆρχε διέξοδος, ἄν ἡ χρηστότητα τοῦ Κυρίου δέν μᾶς σήκωνε ἀπό τήν πτώση. Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἄνθρωπος καί ἔσχισε καί ἀκύρωσε τό γραμμάτιο τῶν ἁμαρτιῶν μας καρφώνοντάς το πάνω στόν σταυρό του (βλ. Κλ 2,14). Ἀπό τότε ὅποιος θέλει λαμβάνει τήν ἄφεση. Μέσα στήν Ἐκκλησία, τό θεραπευτήριο τοῦ Θεοῦ, μέ τό μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως ἡ χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος μᾶς καθαρίζει ἀπό κάθε ἁμαρτία. Καί ὅποιος προσέρχεται μέ αὐτή τήν πίστη καί μέ πραγματική μετάνοια γεύεται τήν θεϊκή εὐσπλαγχνία μέ πλησμονή.

Τό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Ὅμως ἡ κορύφωση τῶν εὐλογιῶν τοῦ Κυρίου, ἡ τέλεια ἔκφραση τῆς ἀγάπης του εἶναι τό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, ἡ προσφορά τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματός του. Ὁ Κύριος θυσίασε τήν ζωή του γιά μᾶς. Πέθανε γιά νά ζήσουμε ἐμεῖς. Καί μέ τήν ἀνάστασή του μᾶς χαρίζει τήν δικαίωση, μᾶς κάνει μετόχους τῆς βασιλείας του (βλ. Ρω 4,25). Αὐτή ἡ ἀτίμητη δωρεά Του προσφέρεται σέ ὅλους κάθε φορά πού πλησιάζουμε τό ἅγιο Ποτήριο καί κοινωνοῦμε «εἰς ζωὴν αἰώνιον». Γιορτάζουμε τότε Πάσχα, διότι «τὸ πάσχα ἡμῶν ὑπὲρ ἡμῶν ἐτύθη Χριστός» (A΄ Κο 5,7). Μέσα στήν Ἐκκλησία ὅλα ἐξαρτῶνται ἀπό ἐκεῖ. Ὅλες οἱ ἐκφράσεις τῆς πνευματικῆς ζωῆς ὅπως καί ὅλα τά μυστήρια ἀρδεύονται ἀπό ἐκεῖ, ἀπό τόν ἱερό κρατήρα. Καί ἔτσι δικαιώνονται. Διότι πνευματικότητα χωρίς σύνδεσμο μέ τό μυστήριο τῆς ζωῆς εἶναι ἀνύπαρκτη. Καί φυσικά, τί πιό μεγάλη ἀπόδειξη τῆς ἄπειρης χρηστότητας τοῦ Κυρίου καί τοῦ θείου ἐλέους;

 Ὅμως ὅλα αὐτά ἔχουν νόημα γιά μένα καί μοῦ χαρίζουν ὄχι μόνον γεύση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ ἀλλά τήν πληρότητά της, ἄν εἶμαι διατεθειμένος νά ἀρνηθῶ κάθε ἄλλη ἀπατηλή καί ψεύτικη γεύση πού μοῦ προσφέρει ὁ κόσμος. Τότε μόνο θά ἔχω ἐμπειρία τῆς θείας προσφορᾶς καί μόνον τότε θά μπορῶ νά προσκαλῶ μέ παρρησία καί πειστικότητα καί τούς συνανθρώπους μου στό τραπέζι τῆς αἰώνιας χαρᾶς.

Εὐάγγελος Ἀ. Δάκας

Άπολύτρωσις 70 (2015) σελ.196-197

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΘΕΝ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ!

Άγιος Νεκτάριος: Το παραδοθέν παρά του Κυρίου Μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας, είναι το ανώτερον όλων των Μυστηρίων, το θαυμασιώτερον των θαυμάτων, όσα η δύναμις του Θεού εξετέλεσεν, το υψηλότερον εξ όσων η σοφία του Θεού επενόησεν. Είναι δε και το τιμιώτερον όλων των χαρισμάτων, όσα η αγάπη του Θεού εχαρίσατο τοις ανθρώποις, διότι τούτο υπερέχει όλα τα άλλα, κατά την αριθμητικήν υπερβασίαν των όρων της φύσεως. Διότι πάντα μεν τα θαύματα προέρχονται εξ υπερβασίας νόμων τινών της φύσεως, το Μυστήριον όμως της Θείας Μεταλήψεως υπερέβη πάντας. Διό και δικαίως, θαύμα των θαυμάτων και Μυστήριον των Μυστηρίων δύναται να κληθεί και να θεωρηθεί… Θαύμα, διότι ο αυτός Ιησούς Χριστός είναι και εις τον ουρανόν και εις την γην και ο αυτός και εις το ιερόν ημών θυσιαστήριον. Θαύμα, διότι, ως σώμα Χριστού, είναι άφθαρτον και αθάνατον και ως αίμα Χριστού είναι πηγή ζωής αιωνίου. Είναι το μεγαλύτερον και υψηλότερον όλων των θαυμάτων, επειδή υπερβαίνει πάσαν κατάληψιν… και πάντας τους όρους της φυσικής γνώσεως.

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: ΑΝ ΣΤΕΡΗΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕ ΜΕΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ!

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: Κανένας δε μένει χωρίς να έχει φάει από την τράπεζα των κοινών φαγητών και ποτών. Αν τυχόν δε φάει, πικραίνεται πολύ και του κακοφαίνεται. Αν στερηθούμε και δε μεταλάβουμε από την Αγία Πνευματική Τράπεζα του Άρτου της ζωής και του Ποτηρίου της αθανασίας, αυτό το θεωρούμε σαν κάτι αδιάφορο και ασήμαντο. Αυτός ο λογισμός δεν είναι παράλογος και ανόητος.

ΠΑΣΧΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΕΥΣΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Πάσχα είναι πάνω απ’ όλα η γεύση της Βασιλείας του Θεού, η φωνή του Ουρανού που έρχεται μέσα μας, όταν μεταλαμβάνουμε στην Θεία Λειτουργία. Τότε η ψυχή μας, έστω και για λίγο, μεταμορφώνεται, ηρεμεί, νιώθει κάτι από την συγγνώμη και την αγάπη που ανατέλλει μέσα από τον Τάφο. Τότε, νιώθουμε πως μ’ όλο τον κόσμο είμαστε αδέλφια, γιατί μετέχουμε του κοινού ποτηριού της Ζωής. Πάσχα είναι η αλλαγή της ζωής μας, η ανάστασή μας από τα πάθη και τις κακίες που μας δέρνουν. Δεν αξίζει να λέμε ότι ήρθε το Πάσχα κι εμείς δεν είμαστε συμφιλιωμένοι με το Θεό, το συνάνθρωπο, το γείτονα, τον εαυτό μας, ότι δεν νιώθουμε πιο ελεύθεροι από τα δεσμά της κακίας και του θανάτου. Πάσχα άλλωστε είναι η συντριβή του έσχατου εχθρού της ανθρώπινης φύσης, που είναι ο θάνατος: Θανάτω θάνατον πατήσας…
 
Πηγή: Eφημερίδα Διψώ, τ. 77

ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ: ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΙΝΩΝΗΣΩ ΤΑ ΘΕΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΑΝ ΕΧΩ ΠΙΚΡΑΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΔΕΛΦΟ!

Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης: Ποτέ να μην κοινωνήσω τα Θεία Μυστήρια 

αν έχω πικράνει κάποιον αδελφό

 

Πολλοί πλησίαζαν τον Γέροντα για να λύσουν τις πνευματικές απορίες τους. Ιδιαίτερα οι μοναχοί έθεταν το θέμα των σχέσεών τους με τον Γέροντα και τους παράδελφούς τους.
Στην σημερινή εποχή πλήθυνε το δικαίωμα και ο αυταρχισμός. Η νέα γενιά ζει μέσα σε ένα κοσμικό περιβάλλον, που συνεχώς εξαπλώνεται και που διέκοψε την επαφή και συνύπαρξη με την παλαιά γενεά. Αυτό στην καλογερική ζωή προκαλεί διακοπή και ασυμφωνία.
Οι παλαιότεροι Γέροντες, που είναι οι φορείς της παραδόσεως, φαίνονται σήμερα στους νέους που… προσέρχονται στον μοναχισμό λίγο παράξενοι. Όσοι από τους νέους έχουν καταρτισθεί με την μελέτη των Πατερικών κειμένων δεν δυσκολεύονται, γιατί αντελήφθησαν το θέμα της πίστεως και της υπακοής στον Γέροντα.
Στους περισσότερους όμως γεννιούνται διλήμματα και προβάλουν το «γιατί;». Αφού ο Γέροντας δεν έχει δίκαιο, γιατί επιμένει; Ή αφού δεν γνωρίζει καλά, γιατί θέλει να τον υπακούομε;
Σε αυτό το φαύλο κύκλο του ορθολογισμού στεκόταν, ο μακάριος, ως πραγματικός φάρος διακρίσεως. Όποιος πρόβαλλε ερωτήσεις και λάθη ή ελαττώματα ή και παραλείψεις του Γέροντος του απαντούσε στερεότυπα:
«Παιδί μου, ο καρπός της ησυχίας που επιδιώκεις είναι να επιδιώκεις να βλέπεις τους άλλους ως αγίους, ως αγγέλους.
Όταν βλέπεις στους άλλους ελαττώματα και ιδίως στον Γέροντά σου, να ξέρεις ότι έπεσε η
πνευματική σου ζωή, υποβιβάστηκε, και χρειάζεται πολλή μετάνοια και αυτομεμψία.
Όταν βλέπω και κρίνω μέσα μου τους αδελφούς μου, να ξέρω ότι δεν πάω καλά. Πρέπει να πιστέψω καλά μέσα μου, ότι ο κάθε αδελφός είναι καλός και άγιος και μόνο εγώ είμαι ο πιο αχρείος.
Σε κάθε παρεξήγηση να βάζω εγώ μετάνοια, είτε φταίω είτε όχι, για να είμαι πάντα ειρηνικός με τους άλλους και να είναι μαζί μου η Χάρις του Θεού.
Ποτέ να μην κοινωνήσω τα θεία Μυστήρια αν έχω πικράνει κάποιον αδελφό και δεν έχω συνδιαλλαγεί μαζί του».
 
Από το βιβλίο του Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού «Ο χαρισματούχος υποτακτικός Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης», έκδοση Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου Αγίου Όρους.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ: ΟΤΑΝ Η ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΛΕΜΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ!

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 15η Ιουνίου 2020

ΟΤΑΝ Η ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΛΕΜΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ!

Έγινε ήδη λόγος σε παλαιότερες ανακοινώσεις μας για τον ιδιότυπο διωγμό που εξαπέλυσε η Πολιτεία τους τελευταίους τρεις μήνες εναντίον της Εκκλησίας, με κύριο στόχο να συκοφαντηθεί και ενοχοποιηθεί η Θεία Κοινωνία ως αιτία μεταδόσεως του κορωνοϊού στους πιστούς και κατ’ επέκταση, να  απαξιωθεί το ιερότερο, το κορυφαίο μυστήριο της Εκκλησίας μας, η Θεία Ευχαριστία. Και παραθέσαμε πολλές αποκαλυπτικές σχετικές δηλώσεις φορέων της Πολιτείας και εκπροσώπων της  αρμόδιας επιτροπής του Υπουργείου Υγείας, που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.

Το θέμα, όπως ήταν επόμενο πήρε διαστάσεις, αφού και ο ίδιος ο Παν. Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος με επιστολή του στις 17.5.2020 προς την Εκκλησία της Ελλάδος, ζητάει να πληροφορηθεί την γνώμη της σχετικά «προς το θέμα της κοινής πορείας στην ποιμαντική αντιμετώπιση των αμφισβητήσεων του καθιερωμένου τρόπου μεταδόσεως της Θείας Κοινωνίας». Η ΔΙΣ στην Συνεδρία της 3ης.6.2020 και με αφορμή το Γράμμα του Οικουμενικού Πατριάρχου ανακοίνωσε, ότι «η Εκκλησία της Ελλάδος εμμένει στην εξ αρχής εκφρασθείσα δογματική και θεολογική επιβεβαίωσή της ότι ‘το Ιερό Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας παραμένει αδιαπραγμάτευτο, όπως μας παρεδόθη από την περί αυτού διδασκαλία της Ορθοδόξου Παραδόσεως και των αγίων Πατέρων της αγίας μας Εκκλησίας’, ως επίσης και το ότι ‘η διαδικασία μεταδόσεως της Θείας Κοινωνίας προς τους πιστούς παραμένει ως έχει και όπως μας έχει παραδοθεί υπό των αγίων Πατέρων και υπό της Ιεράς μας Παραδόσεως’».

Προς στιγμήν φάνηκε, ότι το θέμα έκλεισε με την αποστομωτική απάντηση της ΔΙΣ προς τους χριστιανομάχους πολιτικούς. Ωστόσο ο αρχέκακος όφις, ο διάβολος, δεν ησύχασε. Άρχισε τώρα να πολεμάει την Εκκλησία, όχι πλέον από έξω, (μέσω των χριστιανομάχων πολιτικών), αλλά από μέσα, χρησιμοποιώντας ως όργανά του εκκλησιαστικά πρόσωπα, ακόμη και επισκόπους. Δηλαδή πρόσωπα τα οποία, ενώ θα έπρεπε να είναι οι φύλακες «της Ιεράς μας Παραδόσεως», δυστυχώς, με απαράδεκτες δηλώσεις και ενέργειές τους, όχι απλά «ρίχνουν νερό στο μύλο» των χριστιανομάχων, αλλά προχωρούν και σε καινοτομίες, οι οποίες μαρτυρούν ξεκάθαρα, (όπως θα φανεί με όσα θα λεχθούν παρά κάτω), ότι και αυτοί πάσχουν από την ίδια αρρώστια, από την οποία πάσχουν και οι χριστιανομάχοι. Στις γραμμές που ακολουθούν, θα σχολιάσουμε δηλώσεις και ενέργειες ενός εξ αυτών, του  Αρχιεπίσκοπου Αμερικής κ. Ελπιδοφόρου, κινούμενοι από αγάπη προς την αλήθεια του Ευαγγελίου και της Ορθοδόξου Παραδόσεως μας, αλλά και προς επαγρύπνηση του πιστού λαού του Θεού. 

Όπως πληροφορηθήκαμε από το διαδίκτυο, (βλ. «Ρομφαία», 25.5.2020), ο κ. Ελπιδοφόρος σε εκτενές Υπόμνημα του στις 18.5.2020 προς τους κληρικούς της Αρχιεπισκοπής του «έδωσε οδηγίες στους κληρικούς των κοινοτήτων της άμεσης Αρχιεπισκοπικής Περιφέρειας, (Νέα Υόρκη, Κονέκτικατ και Ουάσιγκτον), να προσφέρουν προσωρινά τη Θεία Κοινωνία στους πιστούς, χρησιμοποιώντας πολλαπλά μεταλλικά κουτάλια, για μία μόνο χρήση ανά άτομο». Σύμφωνα με τις οδηγίες του Υπομνήματος: «Η ενορία θα πρέπει να χρησιμοποιεί πολλαπλά μεταλλικά κουτάλια που θα είναι μίας χρήσης κατά τη διανομή της Αγίας Κοινωνίας. Ο ενορίτης θα πλησιάζει το δισκοπότηρο και θα του ζητηθεί να γείρει το κεφάλι του πίσω και να ανοίξει το στόμα του πλατιά, έτσι ώστε η Κοινωνία να πέσει μέσα στο στόμα του. Ο ιερέας θα χρησιμοποιήσει ένα νέο κουτάλι για να προσφέρει Κοινωνία και στη συνέχεια θα τοποθετήσει το κουτάλι σε ξεχωριστό δοχείο πριν από τον επόμενο ενορίτη. Αντί της μάκτρας, (Communion Cloth), η ενορία θα έχει διαθέσιμες πετσέτες μίας χρήσης για τους πιστούς, και όταν πλησιάζει το δισκοπότηρο, ο ενορίτης θα πάρει μια χαρτοπετσέτα, θα την κρατά κάτω από το πηγούνι του, θα σκουπίζει το στόμα του και στη συνέχεια θα πετάει την πετσέτα. σε ένα δοχείο στο σολέα, το περιεχόμενο του οποίου θα καεί την ίδια μέρα. Μετά από κάθε ραντεβού, τα κουτάλια θα βυθιστούν σε βραστό νερό για να καθαριστούν».

Από άλλο σχετικό δημοσίευμα πληροφορηθήκαμε τους «θεολογικούς» λόγους, που προβάλλει για να δικαιολογήσει την καινοτομία αυτή, στην οποία προχώρησε. Σε πρόσφατη διαδικτυακή συζήτηση στην Αμερική, (βλ. ιστολ. «Ακτίνες», 2.6.2020), απαντώντας σε ερωτήματα πιστών, δήλωσε μεταξύ άλλων τα εξής: «Τι είναι πιο σημαντικό για όλους μας; Η Θεία Κοινωνία, το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ή ο τρόπος που μεταλαμβάνουμε το Σώμα και το Αίμα Του; Η απάντηση είναι απλή. Δεν είναι ο τρόπος της μετάληψης, αλλά η ίδια η Θεία Κοινωνία, που μας σώζει και μας χαρίζει αιώνια ζωή. Οπότε, το οτιδήποτε άλλο, όπως η κοινή λαβίδα, ή ό,τι δοκίμασε η εκκλησία, ακόμα και στα τελευταία χίλια χρόνια, μπορεί να αλλάξει.  Ακόμα και προσωρινά, ή όχι προσωρινά. Αυτή η παράδοση, της κοινής λαβίδας, δεν είναι κάτι που αποφασίζεται από οποιαδήποτε Οικουμενική Σύνοδο, ή (τοπική) Σύνοδο των Ορθοδόξων Εκκλησιών, στην ιστορία της εκκλησίας. Είναι μια πρακτική που έχει αποδειχθεί πολύ αποτελεσματική, πολύ πρακτική, πολύ ευπρόσδεκτη και γι αυτό ήταν ευρέως διαδεδομένη, χωρίς καμία προσπάθεια και χωρίς κανέναν να επιβάλει, ή να υποχρεώσει τους πιστούς να χρησιμοποιήσουν την κοινή λαβίδα. Και στην πραγματικότητα όλοι γνωρίζουμε ότι το σημαντικό είναι ότι λαμβάνουμε, ότι όλοι κοινωνούμε, από το κοινό Ποτήριο, όχι από το ένα κοινό κουτάλι. Και υπάρχουν κάποιες ανησυχίες ότι ίσως αυτό το κουτάλι, το κοινό κουτάλι, μπορεί να παρουσιάσει κάποια προβλήματα υγείας στους ενορίτες μας, ή μερικοί άνθρωποι αισθάνονται ότι δεν είναι άνετα με αυτόν τον τρόπο. Γιατί πρέπει να κρατήσουμε αυτούς τους ανθρώπους μακριά από την Θ. Κοινωνία, μόνο λόγω της κοινής λαβίδας;».        

Είναι γεγονός ότι το πανάγιο Σώμα και Αίμα του Κυρίου είναι εκείνο «που μας σώζει και μας χαρίζει αιώνια ζωή», όμως το γεγονός αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει, ότι «το οτιδήποτε άλλο, όπως η κοινή λαβίδα, ή ό,τι δοκίμασε η εκκλησία, ακόμα και στα τελευταία χίλια χρόνια, μπορεί να αλλάξει», με την πρόφαση ότι «δεν είναι κάτι που αποφασίζεται από οποιαδήποτε Οικουμενική Σύνοδο, ή (τοπική), Σύνοδο των Ορθοδόξων Εκκλησιών». Ο παραδοσιακός τρόπος της μεταδόσεως της Θείας Κοινωνίας με την μία κοινή αγία λαβίδα έχει καθιερωθεί εδώ και περίπου 1200 χρόνια στη ζωή της Εκκλησίας και επομένως έχει ενσωματωθεί ως ουσιαστικό και αναπόσπαστο  στοιχείο της Εκκλησιαστικής μας Παραδόσεως. Και μπορεί, βέβαια, καμία Οικουμενική, ή Τοπική, Σύνοδος να μην ασχολήθηκε ειδικά με τον τρόπο μεταδόσεως της Θείας Κοινωνίας, ωστόσο επειδή αποτελεί ουσιαστικό και αναπόσπαστο στοιχείο της Εκκλησιαστικής μας παραδόσεως, ισχύει στην προκειμένη περίπτωση ο θεόπνευστος λόγος του αποστόλου Παύλου: «Άρα ουν αδελφοί, στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις, ας εδιδάχθητε είτε διά λόγου, είτε δι’ επιστολής ημών», (Β΄ Θεσ. 2,15).    

Εδώ τίθεται επίσης το ερώτημα: Αφού, όπως ισχυρίζεται ο κ. Ελπιδοφόρος, η παραδοσιακή μετάδοση της Θείας Κοινωνίας, «έχει αποδειχθεί πολύ αποτελεσματική, πολύ πρακτική, πολύ ευπρόσδεκτη και γι ‘αυτό ήταν ευρέως διαδεδομένη», για ποιο λόγο σήμερα, μετά από 1200 χρόνια, θα πρέπει να αλλάξει; Τι κρύβεται πίσω από αυτή την αλλαγή; Μα είναι φανερό, τι κρύβεται! Ο φόβος μεταδόσεως του κορωνοϊού μέσω της Θείας Κοινωνίας διά της κοινής αγίας λαβίδος. Το ομολογεί και ο ίδιος παρά κάτω: «Και υπάρχουν κάποιες ανησυχίες, ότι ίσως αυτό το κουτάλι, το κοινό κουτάλι, μπορεί να παρουσιάσει κάποια προβλήματα υγείας στους ενορίτες μας, ή μερικοί άνθρωποι αισθάνονται ότι δεν είναι άνετα με αυτόν τον τρόπο». Εάν υπάρχει μέσα μας η παραμικρή αμφιβολία, μήπως ο κορωνοϊός μεταδίδεται μέσω της Θείας Κοινωνίας, τότε ουσιαστικά δεν πιστεύουμε, ότι  στο Άγιο Ποτήριο, μετά τον καθαγιασμό του άρτου και του οίνου, υπάρχει το τεθεωμένο Σώμα και Αίμα του Χριστού. Ότι υπάρχει δηλαδή ο όλος Χριστός, ο Οποίος όχι μόνον δεν μπορεί να γίνει αίτιος μεταδόσεως ασθενειών και θανάτου, αλλά αντίθετα είναι η αληθινή ζωή, η πηγή της ζωής και φάρμακο αθανασίας, όπως μας διαβεβαίωσε ο Ίδιος «εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη, ζήσεται· και πας ο ζων και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα» (Ιω.11,25). Και ακόμη: «εγώ ειμί ο άρτος ο ζων ο εκ του ουρανού καταβάς· εάν τις φάγη εκ τούτου του άρτου, ζήσεται εις τον αιώνα, και ο άρτος δε ον εγώ δώσω η σαρξ μου εστίν, ην εγώ δώσω υπέρ της του κόσμου ζωής» (Ιω.6,35,51).

Την μεγάλη αυτή αλήθεια επιβεβαιώνει και η ιστορική πραγματικότητα. Από τη δισχιλιετή ιστορία της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας δεν μαρτυρείται καμία περίπτωση μετάδοσης μολυσματικής νόσου από τη Θεία Κοινωνία. Διακεκριμένοι επιστήμονες, ιατροί λοιμοξιολόγοι και καθηγητές Ιατρικών Σχολών επισημαίνουν, ότι δεν υπάρχει καμιά επιστημονική τεκμηρίωση, ότι η Θεία Κοινωνία διασπείρει μεταδοτικές ασθένειες. Το μόνο επιστημονικό δεδομένο που μπορεί να υπάρχει και που η επιστημονική κοινότητα αποδέχεται, εκεί που δεν υπάρχει συγκεκριμένη επιστημονική έρευνα, είναι η αναδρομική μελέτη της κλινικής εμπειρίας, που στην περίπτωση της Θείας Κοινωνίας αφορά αναδρομική κλινική εμπειρία 2000 χρόνων, (π.χ. Ιερείς και όχι μόνον, που καταλύουν καθημερινά τη Θεία Κοινωνία στα Νοσοκομεία, ακόμη και Νοσοκομεία Λοιμωδών Νόσων κλπ) και ουδέποτε τους έχει μεταδοθεί ο,τιδήποτε.

Ισχυρίζεται ακόμη ο κ. Ελπιδοφόρος ότι «Κατά τη διάρκεια της Θείας Ευχαριστίας, λαμβάνουμε σώμα και αίμα Χριστού και το σώμα και το αίμα του Κυρίου, μας μεταδίδουν ζωή και όχι ασθένειες….. όμως, ας μην ξεχνάμε ότι τα μέσα, τα εργαλεία με τα οποία προσφέρουμε στη Θεία Κοινωνία, είναι φθαρτά και γήινα». Η αγία Λαβίδα, (αυτή είναι η ορθή ονομασία και όχι ο χαρακτηρισμός «κοινό κουτάλι»), όπως και το άγιο Ποτήριο, είναι μεν «φθαρτά και γήινα», επειδή όμως έρχονται σε επαφή με το πανάγιο Σώμα και Αίμα του Κυρίου, δέχονται και αυτά τον αγιασμό, που προέρχεται από το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου. Μεταδίδεται και σ’ αυτά η άκτιστη ενέργεια της Χάριτος του αγίου Πνεύματος, γι’ αυτό άλλωστε και δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιούνται για οποιαδήποτε άλλη χρήση και χαρακτηρίζονται ως άγια και ιερά. Η άκτιστη Χάρις μεταδίδεται στα ιερά σκεύη, όπως ακριβώς μεταδίδεται και στα άγια λείψανα και στις άγιες εικόνες, τα οποία ακριβώς γι’ αυτό προσκυνούμε, επειδή είναι μεταδοτικά Χάριτος. Επειδή λοιπόν η αγία Λαβίδα αγιάζεται από το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας, είναι αδύνατον να μεταδίδει ιούς και μεταδοτικές ασθένειες. Ο κ. Ελπιδοφόρος, με τον τρόπο που εκφράζεται, αφήνει να εννοηθεί, ότι η αγία Λαβίδα, ως φθαρτή και γήινη, μπορεί να μεταδώσει ασθένειες. Αν όμως μπορεί να μεταδώσει ασθένειες, τότε αυτό σημαίνει,  ότι δεν αγιάζεται από το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Δεν δέχεται δηλαδή την άκτιστη ενέργεια της Θείας Χάριτος, που ενυπάρχει μέσα στο τεθεωμένο Σώμα και Αίμα του Κυρίου. Αν όμως η άκτιστη Θεία Χάρις δεν έχει τη δύναμη να αγιάσει την αγία Λαβίδα, τότε αυτό σημαίνει ότι η Θεία Χάρις δεν είναι άκτιστη, αλλά κτιστή. Η εσφαλμένη αυτή παραδοχή οδηγεί αναπόδραστα στο συμπέρασμα, ότι η Θεία Κοινωνία, κτιστή ούσα και στο ίδιο οντολογικό επίπεδο με τα κτιστά υλικά αντικείμενα, δεν δύναται να τα αγιάσει, με αποτέλεσμα ο πιστός στην προσπάθειά του να μεταλάβει ζωή κινδυνεύει να λάβει θάνατο από το φθαρτό και γήινο Δισκοπότηρο και τη φθαρτή και γήινη Λαβίδα. Σε τελική ανάλυση ο κ. Ελπιδοφόρος δέχεται την φραγκολατινική διδασκαλία περί απρόσιτου Θεού και κτιστών θείων ενεργειών.

Εσφαλμένη είναι επίσης, κατά τη γνώμη μας και η δικαιολογία που προβάλλει, ότι «μερικοί άνθρωποι αισθάνονται ότι δεν είναι άνετα με αυτόν τον τρόπο», ή ότι κάποιοι ενορίτες εκφράζουν  «κάποιες ανησυχίες ότι ίσως αυτό το κουτάλι, το κοινό κουτάλι, μπορεί να παρουσιάσει κάποια προβλήματα υγείας». Η Εκκλησία ποτέ δεν αποφασίζει, με κριτήριο το τι «αισθάνονται», ή τι δεν αισθάνονται, τα μέλη της. Αν δηλαδή αισθάνονται «άνετα», ή όχι, με τις αποφάσεις της, αλλά με κριτήριο το θέλημα του Θεού και την δογματική διδασκαλία της. Ούτε προσαρμόζεται ανάλογα με τις επιθυμίες και τους προβληματισμούς του καθενός. Αλλοίμονο αν υιοθετούσε τέτοιου είδους τακτικές. Θα είχε εκκοσμικευθεί και θα ακύρωνε την αποστολή της.  Η Εκκλησία καλεί τους πιστούς, (όσοι είναι προετοιμασμένοι κατάλληλα), να μεταλάβουν Σώμα και Αίμα Χριστού «μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης». Αν σε κάποιον απουσιάζει η πίστη, τότε καλύτερα θα είναι να μην μεταλάβει, διότι αν μεταλάβει, η Θεία Κοινωνία όχι μόνο δεν θα μεταδώσει μέσα του «άφεση αμαρτιών και ζωήν αιώνιον», αλλά θα γίνει «εις κρίμα» και «εις κατάκριμα».               

Κλείνοντας, εκφράζουμε την βαθειά μας λύπη, για όσα ο κ. Ελπιδοφόρος είπε και έπραξε. Εμποτισμένος από την παναίρεση του Οικουμενισμού, δεν μπόρεσε δυστυχώς, να απαγκιστρωθεί από τον πειρασμό του κόσμου, ο οποίος «εν τω πονηρώ κείται» (Α΄Ιωαν.5,19) και ταυτίστηκε μαζί του. Αθέτησε την ευαγγελική προτροπή «πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον, ή ανθρώποις» (Πραξ.5,29). Έβαλε πάνω από τον Χριστό, την αληθινή ζωή και τον χορηγό της ζωής, την ιατρική επιστήμη, για την οποία, δυστυχώς συχνά εφαρμόζεται το λόγιο του Πλάτωνα «πάσα τε επιστήμη, χωριζομένη δικαιοσύνης και της άλλης αρετής, πανουργία τις και ου σοφία φαίνεται». Συντάχτηκε με τη θέληση και την επιθυμία του πτωτικού κόσμου και κυρίως με όσους θέλουν την πίστη στα μέτρα τους και βάζουν πάνω απ’ όλα την σωματική υγεία τους.

Έχουμε την ταπεινή γνώμη, ότι η επιστολή την οποία  έστειλε ο παν. Οικουμενικός Πατριάρχης προς την Εκκλησία της Ελλάδος,  για την οποία έγινε λόγος παρά πάνω, θα έπρεπε να αποσταλεί πρωτίστως και κυρίως προς τον κ. Ελπιδοφόρο. Η δήλωση του παν. Οικουμενικού Πατριάρχου, στην ως άνω επιστολή, «ότι ουδόλως προτιθέμεθα να αποστώμεν εκ των κληροδοτηθέντων, πάσιν ημίν υπό των μακαρίων Πατέρων ημών», υποχρεοί και τον κ. Ελπιδοφόρο, Επίσκοπον όντα της Εκκλησιαστικής Δικαιοδοσίας του Οικουμενικού Θρόνου.

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών.

https://thriskeftika.blogspot.com

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: ΔΕΝ ΜΕΤΑΔΙΔΟΝΤΑΙ ΙΩΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗ Θ. ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Θεολογίας ΑΠΘ

Δεν μεταδίδονται ιώσεις με τη συμμετοχή στη Θ. Κοινωνία

Διαβάσαμε αυτές τις μέρες την πρόταση των κ. Τσίπρα και Πολάκη για το τι πρέπει να γίνει με τη συμμετοχή των πιστών στο μυστήριο της Θ. Κοινωνίας, σε σχέση με το πρόβλημα της διάδοσης του κορωνοϊού:

Ο πρ. Πρωθυπουργός είπε ότι «είναι άμεση ανάγκη να γίνει μια σύσταση στον ΕΟΔΥ, ώστε να σταματήσει η αντιεπιστημονική, αναχρονιστική και επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία, θέση και στάση, σε σχέση με τα προληπτικά μέτρα που πρέπει να πάρει και η Εκκλησία, όπως αντίστοιχα ελήφθησαν σε άλλες χώρες καθολικές και ορθόδοξες, σε σχέση με τη Θεία Κοινωνία. Εμείς, ορθώς, αναβάλαμε όλες τις μαζικές κομματικές εκδηλώσεις μας».

Ο πρ. Υπουργός Υγείας Παύλος Πολάκης, επίσης, χαρακτήρισε «Χριστιανοταλιμπανισμό» το γεγονός πως απαγορεύθηκαν οι καρναβαλικές εκδηλώσεις, αλλά δεν απαγορεύτηκε η “Αγία Μετάληψη από το ίδιο κουτάλι» και αυτό «για να μην μουτρώσουν οι ιερωμένοι. Εμείς, στον ΣΥΡΙΖΑ, αναβάλαμε εκδηλώσεις, που μαζεύουν κόσμο, για να μην έχουμε συνωστισμό και δεν τολμάτε να βάλετε τον ΕΟΔΥ να πει, ναι, μεταδίδεται ο κορωνοϊός από το κουτάλι.  Σταματήσαμε το καρναβάλι και δεν μπορούμε να σταματήσουμε συγκεντρώσεις στις Εκκλησίες».

Στην ουσία, όπως παρατηρούμε, οι ως άνω πολιτικοί βάζουν στον ίδιο παρανομαστή την λειτουργική και μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας με τις κομματικές και καρναβαλικές συγκεντρώσεις, χωρίς να κατανοούν τη διαφορά.

Σε άλλο μήκος κύματος, βέβαια, ήταν η δήλωση του πρ. Βουλευτή Ηρακλείου του ΣΥΡΙΖΑ, Ιατρού στο επάγγελμα, Γιάννη Μιχελογιαννάκη: «Η Θεία Κοινωνία είναι το αποκορύφωμα της Πίστης. Όσοι νιώθουν την ανάγκη για να κοινωνήσουν, μπορούν να το κάνουν, χωρίς κανένα φόβο και ενδοιασμό».

Από επιστημονικής πλευράς, η λοιμωξιολόγος, Ομότιμη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ελένη Γιαμαρέλλου, όταν ρωτήθηκε, αν θα κοινωνούσε, στην περίπτωση που στη Θεία Κοινωνία ο προηγούμενος πιστός ήταν προσβεβλημένος από τον κορωνοϊό, απάντησε: «θα κοινωνήσω, με πίστη στον Θεό ότι δεν κολλάω, όταν συμμετέχω σε ένα τέτοιο Μεγάλο Μυστήριο. Σας λέω αυτό που θα κάνω για τον εαυτό μου και το πιστεύω για όλους. Αδίκως έχει δημιουργηθεί ένα τέτοιο θέμα. Η Θεία Κοινωνία είναι ένα Μυστήριο. Όταν πηγαίνεις να λάβεις τη Θεία Κοινωνία, δεν την παίρνεις από συνήθεια, τη λαμβάνεις, γιατί είναι σώμα και αίμα Χριστού. Ή το πιστεύεις και κοινωνείς κανονικά ή δεν το πιστεύεις. Αν πιστεύω ότι αυτό μπορεί να με μολύνει, τότε δεν πιστεύω στο Μεγαλύτερο Μυστήριο. Τα άτομα που θέλουν να κοινωνήσουν, δεν πρέπει να φοβούνται ότι από τη Θεία Κοινωνία μπορεί να μεταδοθεί ποτέ μικρόβιο».

Όντως, είναι απολύτως σωστό αυτό που δήλωσε η ως άνω Καθηγήτρια, αφού αυτή είναι η θέση αλλά και η διαχρονική εμπειρία της Εκκλησίας μας. Όσες μεταδοτικές ασθένειες και αν υπηρξαν στο παρελθόν, δεν υπάρχει καταγεγραμμένη μαρτυρία ότι υπήρξε κάπου, κάποτε, έστω και μία περίπτωση μεταδόσεώς τους μέσω της Θ. Κοινωνίας.

Το Μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας αποτελεί Μυστήριον ζωής και αφθαρσίας, για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς και η συμμετοχή μας σε αυτό αποτελεί βεβαίωση της ακράδαντης πίστεώς μας ότι ο Χριστός είναι παρών στο Μυστήριο, ως Σωτήρας και χορηγός της ζωής, ως νικητής της φθοράς και του θανάτου. Το σώμα και το αίμα του Χριστού βρίσκεται στο Ποτήριο της Θείας Κοινωνίας και κάθε πιστός, κοινωνώντας, μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης, δέχεται, θεληματικά, μαζί με το Σώμα και τη χάρη του Ιησού Χριστού, προς ίαση ψυχής και σώματος.

Μάλιστα, πολλοί, που βρίσκονται σε εμπερίστατη κατάσταση, για λόγους υγείας, καταφεύγουν στην Εκκλησία, ακολουθώντας τις οδηγίες των αγίων μας και, μέσω νηστείας, ασκήσεως, προσευχής, εξομολογήσεως και συμμετοχής στη Θ. Κοινωνία, αιτούνται την εκ Θεού θαυματουργική παρέμβαη για την θεραπεία τους, με την πεποίθηση ότι ο άνθρωπος αποτελεί μια ενιαία ψυχοσωματική οντότητα και ότι η εξυγίανση και ενδυνάμωση της ψυχής, μπορεί να βοηθήσει και στις κατά καιρούς αδυναμίες του σώματος να αντιμετωπίσει διάφορες ασθένειες μικρές ή μεγάλες.

Εξάλλου, ο ορθόδοξος ελληνικός λαός, δεν έπαψε ποτέ να πιστεύει και να ελπίζει στη Θεία και θαυματουργική επέμβαση και γι’ αυτό, καθημερινά, χιλιάδες πιστών καταφεύγουν στους ναούς και στα προσκυνήματα της χώρας, για να ζητήσουν τη βοήθεια και την παρέμβαση της Θείας Δυνάμεως για τυχόν προβλήματα υγείας δικής τους ή των οικείων τους.

Επ’ αυτού, ο Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος δήλωσε πρόσφατα: «Η Εκκλησία, ποτέ δεν προβληματίστηκε με τη σύγχρονη λογική της ασεβούς αμφισβήτησης, αλλά καθημερινά ζει με την εμπειρία της επιβεβαίωσης ενός μεγάλου θαύματος. Είναι δυνατόν η κοινωνία του Θεού, να γίνει αιτία ασθένειας ή παραμικρής βλάβης; Είναι δυνατόν το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου και Θεού μας, να μολύνει το σώμα και το αίμα μας; Είναι δυνατόν η καθημερινή εμπειρία δυο χιλιάδων χρόνων, να συντριβεί από τον ορθολογισμό και την ψυχρή ρηχότητα της εποχής μας; Από αιώνες μεταλαμβάνουν οι πιστοί, υγιείς και ασθενείς, από το ίδιο Άγιο Ποτήριον και από την ίδια Αγία Λαβίδα, που ποτέ δεν πλένουμε, που ποτέ δεν απολυμαίνουμε και ποτέ δεν παρατηρήθηκε κάτι. Οι ιερείς των νοσηλευτικών ιδρυμάτων, ακόμη και των λοιμωδών, μεταλαμβάνουν τους πιστούς και με ευλάβεια καταλύουν τη Θεία Κοινωνία και μακροζωούν. Το γεγονός ότι οι Αγγλικανοί και οι Καθολικοί αποφάσισαν, για προληπτικούς λόγους, τη διακοπή της μετάδοσης της θείας κοινωνίας στην Αγγλία και τη Νέα Ζηλανδία, αντίστοιχα, αν αληθεύει, δεν φανερώνει, όπως μερικοί υποστηρίζουν, σύνεση και ελευθερία, αλλά καταδεικνύει, με τον καλύτερο τρόπο, την τεράστια απόσταση της Εκκλησίας μας, που πιστεύει και κηρύττει το Μυστήριο, από τις υπόλοιπες χριστιανικές ομάδες, που έμμεσα ομολογούν την απουσία της χάριτος και των σημείων του Θεού, από τα λεγόμενα μυστήριά τους και την απώλεια της εκκλησιαστικής ταυτότητάς τους. Η Θεία Κοινωνία είναι ό, τι ιερώτερο έχουμε, ως Εκκλησία και άνθρωποι, το μεγαλύτερο φάρμακο ψυχής και σώματος. Αυτό αποτελεί διδασκαλία και εμπειρία της Εκκλησίας μας… Δυστυχώς, το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι ο ιός της γρίπης -όπως διατείνονται τα ΜΜΕ- ούτε ο ιός του παγκόσμιου πανικού -όπως υποστηρίζουν οι ιατρικοί σύλλογοι- αλλά ο ιός της ασεβείας και το μικρόβιο της ολιγοπιστίας».

Επίσης, ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, απαντώντας στο ερώτημα που έχουν διατυπώσει αρκετοί πολίτες, αναφορικά με τον κίνδυνο μετάδοσης του κορωνοϊού μέσω της Θείας Κοινωνίας τόνισε: «Δεν κινδυνεύουμε από τη Θεία Κοινωνία. Η θέση της Εκκλησίας στο θέμα είναι διαχρονική. Είναι καθαρά θέμα πίστης. Είναι δυνατόν από τη μετοχή στη Θεία Κοινωνία να προκύψει ψυχοσωματική ασθένεια; Όποιος προσέρχεται στη Θεία Κοινωνία προσέρχεται στον Θεό, που έχει τη δύναμη να θεραπεύει. Δεν χρειάζεται να κοινωνήσει κάποιος, αν δεν έχει αυτή την πίστη, ότι πρόκειται για το αίμα και το σώμα του Χριστού. Αυτό δεν μπορεί να είναι αιτία ασθένειας και να μεταδίδει κάποιο μικρόβιο!».

Πράγματι το Ποτήριον της Θ. Κοινωνίας είναι πηγή ψυχοσωματικής ζωής και αφθαρσίας, γιατί εκεί προσφέρεται το άφθαρτο και αναστημένο Σώμα του Ιησού Χριστού μαζί με τη χάρη, την αφθαρσία, το έλεος και την αγάπη του Θεού, που, ωστόσο, δεν κατανοείται μέσω της λογικής και της επιστήμης, διότι, απλώς, είναι ένα ανερμήνευτο Μυστήριο. Αυτή είναι η διαχρονική εμπειρία της Εκκλησίας.

Καθημερινά προσέρχονται σ’ αυτήν και μεταλαμβάνουν ελεύθερα και χωρίς κανένα έλεγχο, υγιείς και ασθενείς διαφόρων νοσημάτων και ουδέποτε προκλήθηκε μετάδοση επιδημικής λοίμωξης είτε στους υγιείς πιστούς είτε στους ιερείς.

Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί ο αείμνηστος ιερέας Χρύσανθος Κατσουλογιαννάκης, που κοινωνούσε τους λεπρούς στο νησάκι Σπιναλόγκα της Κρήτη επί 15 έτη και ποτέ δεν κόλλησε αυτήν την μεταδοτική ασθένεια, από την κατάλυση που έκανε στο τέλος της Ακολουθίας.

Ο φόβος που εκφράζεται από ορισμένους, σχετικά με την δυνατότητα μεταδόσεως λοιμώξεων, μέσω της Θ. Κοινωνίας, δείχνει αμφισβήτηση, ολιγοπιστία και έλλειψη αγάπης προς τον Χριστό.

Ορθόδοξη Αλήθεια, 11.03.2020

http://thriskeftika.blogspot.com

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ: ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΜΕ ΤΗ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς – Περιστατικό με την Θεία Κοινωνία.

Θα διηγηθούμε ένα γεγονός που παρουσιάζει την ακλόνητη πίστη του Αγίου στον Χριστό, το οποίο διηγείται η Ο. Σκοπικιένκο κι έχει επιβεβαιωθεί από πολλά άτομα της Σαγγάης.
“Κάποια κυρία Νενχίκοβα υπέστει δάγκωμα από λυσσασμένο σκυλί. Προφανώς δεν πήρε την κατάστασή της στα σοβαρά κι αμέλησε τα εμβόλια κατά της λύσσας, με αποτέλεσμα μετά από σύντομο χρονικό διάστημα, να προσβληθεί από αυτήν την τρομερή ασθένεια. Ο Άγιος Ιωάννης έμαθε το γεγονός κι έσπευσε να συναντήσει την ετοιμοθάνατη γυναίκα. Αμέσως την κοινώνησε, αλλά όμως αυτή έπαθε κρίση λόγω της ασθένειας της λύσσας, άρχισε να αφρίζει από το στόμα κι έφτυσε τη Θεία Κοινωνία που μόλις είχε λάβει. Επειδή όμως η Θεία Κοινωνία δεν επιτρέπεται να πέσει κάτω, ο Άγιος έσκυψε αμέσως, μάζεψε τα Τίμια Δώρα, που μόλις είχε φτύσει κάτω στο πάτωμα η άρρωστη γυναίκα και τα έφαγε εκείνος! Αμέσων οι γύρω του, του είπαν: «Βλαντίκα τι κάνεις εκεί; Η λύσσα είναι τρομερά κολλητική».
Ο Βλαντίκα όμως, ειρηνικά τους απάντησε: «Δεν θα πάθω απολύτως τίποτα, γιατί είναι τα άχραντα Δώρα, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού». Κι έγινε ακριβώς όπως το είπε, δεν έπαθε απολύτως τίποτα!

(Απόσπασμα από το βιβλίο «Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς» Εκδόσεις «Αγ. Νεκταρίου Δωρίδος»)

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: ΠΕΡΙ ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ!

ΕΙΣ ΑΦΕΣΙΝ ΓΕΝΕΣΘΩ ΜΟΙ ΤΩΝ ΠΤΑΙΣΜΑΤΩΝ ΤΟ ΑΧΡΑΝΤΟΝ ΣΟΥ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΘΕΙΟΝ ΑΙΜΑ!

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΛΗΨΕΩΣ

Εἰς ἄφεσιν γενέσθω μοι τῶν πταισμάτων τὸ ἄχραντόν σου Σῶμα καὶ θεῖον Αἷμα, εἰς Πνεύματος Ἁγίου τε κοινωνίαν καὶ εἰς αἰώνιον ζωήν, Φιλάνθρωπε, καὶ παθῶν καὶ θλίψεων ἀλλοτρίωσιν.

ΓΕΡΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ: ΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΕΙ ΡΙΖΙΚΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ!

Επισκέφτηκε κάποτε τον Γέροντα Σεραφείμ Δημόπουλο στη Λάρισα ένα πνευματικό του τέκνο και είδε έναν ψυχοπαθή με τον συνοδό του να φεύγουν.
Με αυτή την αφορμή τον ρώτησε: «Γέροντα, τι κάνετε με αυτούς; Πως βοηθάτε τους ψυχοπαθείς;»
Και ο Γέροντας απάντησε: «Τους λέω να τους κοινωνούν συχνά. Το Σώμα και Αίμα του Κυρίου μεταμορφώνει ριζικά όλον τον άνθρωπο. Αναζωογονείται η ψυχή και το σώμα. Γίνεται ένας καινούργιος άνθρωπος με άλλο χαρακτήρα και ψυχισμό. Αλλά και τα κύτταρα αναζωογονούνται. Βλέπω πως πολύ σύντομα βελτιώνονται».

Από το βιβλίο ''ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ'' σελ.357. εκδ.Ι, Ησυχ. Αγ.Ιωάννου Προδρόμου Μεταμορφ.Χαλκιδικής)