ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΡΙΠΠΑΣ: Η ΚΑΤΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟΝ 16 ΠΑΡ 2 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ (ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΟΝ ΔΕ ΤΟΥ ΥΠ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ) ΝΑ ΠΑΡΑΣΧΕΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΗΘΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

Γεώργιος Κρίππας, Η κατά το άρθρον 16 παρ 2  του Συντάγματος υποχρέωση του Κράτους (ειδικότερον δε του Υπ. Παιδείας) να παράσχει εις τους μαθητές ηθική αγωγή.

Η κατά το άρθρον 16 παρ 2 του Συντάγματος υποχρέωση του Κράτους (ειδικότερον δε του Υπ. Παιδείας) να παράσχει εις τους μαθητές ηθική αγωγή

http://aktines.blogspot.gr

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Επικίνδυνες αλλαγές στο μάθημα των Θρησκευτικών

Με το πρόσχημα του εκμοντερνισμού, «αλλάζουν την πίστη» οδηγώντας τα Ελληνόπουλα στην παγκοσμιοποίηση.

Της Μαρίας Γιαχνάκη

Μελετώντας τις αλλαγές που επιχειρούνται στο μάθημα των Θρησκευτικών από το υπουργείο και παρακολουθώντας τις συνεδριάσεις της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου για το ίδιο θέμα αντιλαμβάνεται ότι επιχειρείται άλλο ένα χτύπημα στην βάση της κοινωνίας που ήδη πλήττεται ανελέητα από την κρίση.

Το πλήγμα αυτό γίνεται με τέτοιον τρόπο και με τέτοιες δικαιολογίες, που οποιοσδήποτε προσπαθήσει να αντιδράσει, κινδυνεύει να χαρακτηρισθεί οπισθοδρομικός και γραφικός.

Έφτασαν την κοινωνία στο σημείο να φοβάται να αντιδράσει σε οτιδήποτε της ξεριζώνει τα ήθη κι έθιμα, τις παραδόσεις ακόμη και την πίστη της, δηλαδή όλα αυτά που την χαρακτηρίζουν, θέλοντας να την μετατρέψουν σε ένα «σφαχτό» στον βωμό της παγκοσμιοποίησης.

Είναι φανερό ότι με το πρόσχημα της καινοτομίας και του εκσυγχρονισμού στο μάθημα των θρησκευτικών, επιχειρείται να μας αλλοιώσουν κι επισήμως.

Προσπαθούν να δημιουργήσουν αμφιβολίες στις νέες γενιές που βρίσκονται ακόμη σε κατάσταση αμφισβήτησης λόγω νεότητας (δεν είναι τυχαίες οι αλλαγές στο μάθημα αυτών των ηλικιών) «φυτεύοντάς» τους ιδέες, πιο εύκολες και πιο εύπεπτες.

Επιχειρούν να δημιουργήσουν άλλες γενιές άθεες ή και γενιές με «λίγο από όλα» που δεν θα έχουν κανένα σημείο αναφοράς στη ζωή τους, ακυρώνοντας την έννοια της οικογένειας και της πατρίδας πολύ σύντομα, αφού ξεριζώνουν τη θρησκευτική τους παράδοση.

Είναι γεγονός ότι η νέα τάση θέλει να επιβάλει στα Ελληνόπουλα τον θρησκειολογικό χαρακτήρα του μαθήματος προωθώντας την παγκοσμιοποίηση.

Δεν χρειάζεται να είσαι ιερέας, ούτε θεολόγος για να καταλάβεις τι επιχειρείται μέσα από τις εκμοντερνισμένες αλλαγές στο μάθημα των θρησκευτικών. Είναι ξεκάθαρο ότι αφιερώνουν εσκεμμένα χρόνο μέσα στα βιβλία για το κοράνι, τον αθεϊσμό, το βουδισμό, προτάσσοντας κυρίως τα υποτιθέμενα δυνατά τους σημεία. Το αποτέλεσμα είναι να επιφέρουν την σύγχυση στη σκέψη του μαθητή ο οποίος δεν έχει ακόμη καλά-καλά συνειδητοποιήσει την έννοια της ορθόδοξης παράδοσης.

Αν το πρόσχημα είναι ότι στην Ελλάδα πλέουν ζουν και μετανάστες από διάφορες θρησκείες και πολιτισμούς και πρέπει το μάθημα να είναι αρεστό και σε αυτούς , η απάντηση είναι: Θα προσαρμόζεται η κοινωνία που φιλοξενεί αυτούς τους ανθρώπους στα δικά τους πιστεύω; Θα αλλοιώνει την παράδοσή της και θα υιοθετεί τις δικές τους γραμμές; Κάνουν το ίδιο και άλλες χώρες στην Ευρώπη και στην Ανατολή; Προσαρμόζουν για παράδειγμα το περιεχόμενο των βιβλίων τους και την θρησκεία τους σύμφωνα με το μεταναστευτικό ρεύμα; Οι Ορθόδοξοι που ζουν σε αλλόθρησκες χώρες τυγχάνουν αυτής της αντιμετώπισης; Δεν θα θέλαμε σε καμία περίπτωση να μιμηθούμε βεβαίως την κακή τακτική άλλων χωρών αλλά ούτε να θυσιάσουμε τα κεκτημένα μας. Την περίπτωση να διδάσκονται χωριστά αυτό το ευαίσθητο μάθημα γιατί δεν το έχει σκεφθεί κανείς άραγε;

Η επίσημη εκκλησία δια του Προκαθημένου της και της επίσημης επιτροπής για το θέμα, προέβησαν σε κάποιες δηλώσεις που μπορεί κανείς να πει ότι έδειξαν έντονα την δυσαρέσκειά τους και τις αντιθέσεις τους. Αρκεί όμως μόνο αυτό; Η Εκκλησία έχει δύναμη λόγω του ποιμνίου της, ο Αρχιεπίσκοπος έχει πολύ καλές σχέσεις με τον πρωθυπουργό της χώρας και οι περισσότεροι ιεράρχες συνδέονται με πολιτικά πρόσωπα ισχυρά εντός κι εκτός κυβέρνησης.

Αφού λοιπόν βλέπουν ότι οι αλλαγές που επιχειρούνται από το υπουργείο είναι τέτοιες που αλλοιώνουν την κοινωνία και πολλές από αυτές είναι επικίνδυνες, γιατί άραγε δεν υπάρχει μια πιο συντονισμένη αντίδραση και επικοινωνία με το επίσημο κράτος ώστε να περισωθεί η παράδοσή μας πριν αυτή κατακρεουργηθεί;

Είναι τουλάχιστον λυπηρό, που σε μια εποχή που ο άνθρωπος δοκιμάζεται και ο Χριστιανισμός διώκεται, να επιτρέπεται να γίνουν τέτοιες αλλαγές στα βιβλία των θρησκευτικών. Αλλά δυστυχώς είναι η καλύτερη εποχή αφού ο Έλληνας τώρα «πεινάει» όποτε δεν θα ασχοληθεί με τα θρησκευτικά.

Ας άφηναν το μάθημα όπως ήταν η ίσως πιο κατανοητά γραμμένο και ας έγραφαν άλλο βιβλίο που να ενημερώνει για τις παραδόσεις και τον πολιτισμό του υπόλοιπου κόσμου αφού πρέπει να υπάρχει ενημέρωση.

Αυτό που έκαναν όμως είναι μια καθαρή αμφισβήτηση του χριστιανισμού κεκαλυμμένη βέβαια αλλά για όσους ξέρουν, ξεδιάντροπη, ύπουλη και επικίνδυνη.

Η επίσημη εκκλησία δεν στέκεται αυτή τη στιγμή στο ύψος των περιστάσεων και θα συνεχίσει να μην στέκεται αν δεν πάρει δραστικά μέτρα απαγορεύοντας επιτέλους να γίνονται εκπτώσεις που θα στοιχίσουν στην κοινωνία. Δεν αρκεί η υπόσχεση της κυβέρνησης ότι δεν θα μειώσει ώρες στο μάθημα των θρησκευτικών. Δεν είναι οικονομικό το θέμα για την τσέπη των Θεολόγων, είναι βαθύτερο και ουσιαστικότερο, είναι θέμα που αφορά στην Ορθοδοξία.

Η αποτίμηση του προβλήματος δεν λύνει το πρόβλημα αν δεν υπάρξει αντίδραση.

Όλες οι εκκλησίες έχουν λόγο για το περιεχόμενο των βιβλίων που αφορά στη θρησκεία τους. Η ρωμαιοκαθολική εκκλησία, η εβραϊκή κοινότητα, η μουσουλμανική κοινότητα ασχολούνται ουσιαστικά με την ύλη που θα διδαχθεί στα σχολεία τους.

Μόνο στην Ορθόδοξη Εκκλησία, επιχειρούνται αλλαγές χωρίς την ουσιαστική συμμετοχή της εκκλησίας και των συμβούλων της. Γιατί άραγε γίνονται αυτές οι προσπάθειες εκμοντερνισμού και ισοπέδωσης της ορθόδοξης παράδοσης και πίστης; Δεν κάνει σε κανέναν εντύπωση;

Γιατί υπάρχει ελλιπής ενημέρωση προς την εκκλησία από το Υπουργείο παιδείας και θρησκευμάτων;

Είναι γεγονός ότι το μάθημα των θρησκευτικών τροποποιήθηκε για να είναι ανεκτό από τις σύγχρονες αθεϊστικές συγκριτικές αντιλήψεις ενώ σε πολλές περιπτώσεις είναι φανερή η προσπάθεια αλλοίωσης της κοινωνικής ηθικής. Διαβάζοντάς το, το καταλαβαίνει κανείς αμέσως.

Πως είναι δυνατόν το περιεχόμενο του μαθήματος των θρησκευτικών να υπογράφεται από άθεους υπουργούς που αρνούνται να αγγίξουν το Ευαγγέλιο;

Σαφώς θα έπρεπε ίσως να γίνουν κάποιες αλλαγές στο μάθημα των θρησκευτικών ώστε να γίνει πιο κατανοητό και ποιο εύπεπτο. Όμως κάνει εντύπωση το γεγονός και δημιουργεί ερωτηματικά όταν αυτές οι αλλαγές γίνονται με αυτόν τον τρόπο και μάλιστα σε μια περίοδο που η χριστιανική παράδοση, αμφισβητείται κατά κόρον και πολεμάται. Μην ξεχνάμε τι προσπάθειες έχουν γίνει πριν τις περιβόητες αλλαγές να εξαφανίσουν το μάθημα ή να το κάνουν μάθημα επιλογής.

Βεβαίως εδώ μπαίνει κι ένα άλλο ερώτημα. Είναι η εκκλησία έτοιμη για αντιπροτάσεις;

Διαφωνεί και συνεδριάζει αλλά είναι έτοιμη να παρουσιάσει ένα δικό της σχέδιο; Είναι έτοιμη ακόμη, ακόμη να αντιδράσει όπως πρέπει σε περίπτωση που το υπουργείο την αγνοήσει και την προσπεράσει. Έχει την δύναμη. Θα το κάνει όμως; 

Το Σύνταγμα της χώρας στην παράγραφο 2 του άρθρου 16 προβλέπει τα εξής: «Η Παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και την διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες».

Επίσης ο καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας ορίζει στο άρθρο 9, παρ. Ε’ τα εξής: «παρακολουθεί (η Δ.Ι.Σ.) το δογματικό περιεχόμενο των διά τα σχολεία της Στοιχειώδους και Μέσης Εκπαιδεύσεως προοριζομένων διδακτικών βιβλίων του μαθήματος των Θρησκευτικών».

Στις 27 Ιουνίου 2017 ο αρχιεπίσκοπος στην Σύνοδο που πραγματοποιήθηκε εξήγησε ότι «το Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Ερεύνης προέβη εις μεταρρύθμιση των αναλυτικών προγραμμάτων εις τα Θρησκευτικά μαθήματα της στοιχειώδους και μέσης εκπαιδεύσεως σε τέτοιο βαθμό που αναγκασθήκαμε να αποστείλουμε το υπ’ αριθ. 4896/2016 έγγραφό μας προς τον κ. Πρωθυπουργό και τους κ. Αρχηγούς των εις την Βουλήν κομμάτων και να δηλώσουμε δημοσίως ότι 'τα προγράμματα αυτά είναι και απαράδεκτα και επικίνδυνα».

Για να αποστέλλει ο Αρχιεπίσκοπος αυτό το έγγραφο στον υπουργό και να χαρακτηρίζει τις αλλαγές επικίνδυνες, φανταστείτε τι σημαίνει αυτό.

Από την άλλη πλευρά βέβαια, είναι λυπηρό το γεγονός ότι και μέσα στη Σύνοδο σύμφωνα με πληροφορίες, υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για τον χειρισμό του θέματος. Κάποιοι αναπαύονται με τους χειρισμούς της κυβέρνησης, ενώ κάποιοι άλλοι χτυπούν το χέρι στο τραπέζι κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου.

Παρόλα αυτά ενώ, το υλικό μαθητείας που θα αποτελέσει τα βιβλία, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν από το σχολικό έτος 2018-2019 πριν τυπωθεί, έπρεπε να τεθεί εις την διάθεση της Εκκλησίας για την απαιτουμένη δογματική παρακολούθηση, αυτό δεν έγινε με την δικαιολογία ότι δεν υπήρχε αρκετός χρόνος κι έπρεπε να τυπωθούν τα βιβλία. Προχειρότητα ή σχέδιο αδιαπραγμάτευτο;

newsbomb.gr , http://aktines.blogspot.gr

ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑΦΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ;

Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, μὲ τὴν ὕ­πουλη ἀποκοιμιστικὴ τακτικὴ τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, μὲ τὴν ὁποία ἐξουδετέρωσε τὴν ὅποια ἀντίδραση τῆς Ἐκκλησιαστι­κῆς Διοικήσεως, φαίνεται νὰ παραδίδεται στὰ νύχια τῆς Πανθρησκείας καὶ νὰ ὁδηγεῖται σὲ θάνατο.

Καὶ ὅλος αὐτὸς ὁ ὑποτιθέμενος διάλογος ἀπὸ μηδενικὴ βάση μεταξὺ Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας τί ἦταν; Τίποτε! Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς κ. Νικόλαος, ποὺ ἦταν μέλος τῆς Ἐπιτροπῆς Διαλόγου, τὸ εἶπε καθαρά: «Ὑπῆρχε ἡ αἴσθηση ὅτι ἐνῶ μιλούσαμε γιὰ μηδενικὴ βάση, στὴν οὐσία ὑπῆρχε τετελεσμένο». Κάτι ποὺ ἐπιβεβαίωσε ὠμὰ καὶ ὁ Πρόεδρος τοῦ Ἰνστιτούτου Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς (ΙΕΠ) κ. Γεράσιμος Κουζέλης: «Τὰ προγράμματα σπουδῶν ἔμειναν αὐτὰ ποὺ ἦταν... Βέβαια, τὸ ἀποτέλεσμα δίνει τὴ δυνατότητα στὴν Ἐκκλησία νὰ πεῖ ὅτι ἔδωσε μία μάχη καὶ ἄλλαξε τὰ προγράμματα. Δίνει τὴ δυνατότητα σὲ ἄλλους νὰ ποῦν ὅτι ἡ Πολιτεία ὑποχώρησε ἀπέναντι σὲ μία πίεση ποὺ δέχθηκε. Ὁποιοσδήποτε ὅμως συγκρίνει τὰ δύο προγράμματα, θὰ καταλάβει ὅτι δὲν ἄλλαξε κάτι».

Θέλετε καὶ ἄλλη ἀπόδειξη; Ὁρίστε οἱ δηλώσεις τοῦ πρώην Ὑπουργοῦ Παιδείας κ. Φίλη: «Οἱ προσπάθειες τῆς ἡγεσίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδας νὰ δημιουργήσει παραπλανητικὲς ἐντυπώσεις γιὰ ἐσωτερι­κὴ κατανάλωση, ἔχουν ἐξ ἀντικειμένου διαψευστεῖ... Ἐπικαλοῦνται σήμερα αὐτὰ τὰ στοιχεῖα γιὰ νὰ ἀποκρύψουν τὴ στρατηγι­κὴ ὑποχώρηση στὴν ὁποία ἐξαναγκάζον­ται λόγῳ τῆς ἀποδοχῆς τοῦ νέου μαθήμα­τος ἀπὸ τοὺς μαθητὲς ἀλλὰ καὶ τὴ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν θεολόγων. Ἡ ἀλήθεια ποὺ θέλουν νὰ συσκοτίσουν εἶναι ὅτι τελικὰ ἀποδέχονται τὸ περιεχόμενο τοῦ νέου μαθήματος ποὺ μέχρι χθὲς πολεμοῦ­σαν λυσσαλέα μαζὶ μὲ τὴν Π.Ε.Θ. καὶ τοὺς ἄλλους ἀντιδραστικοὺς καὶ σκοταδιστικοὺς κύκλους, ἐξαπολύοντας ἀναθέματα ἐναν­τίον τοῦ “προβληματικοῦ”, ὅπως μὲ χαρακτήριζαν, Ὑπουργοῦ Παιδείας. Ἡ οὐσία δὲν ἀλλάζει. Τὸ νέο μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἦρθε γιὰ νὰ μείνει».

Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια. Πικρὴ μέν, ἀναμφισβήτητη ὅμως. Ὁ ἀπαράδεκτος σχεδια­σμὸς τοῦ Νέου Προγράμματος Σπουδῶν ἐπεβλήθη μὲ τὴν ἔνοχη ἀνοχὴ πολλῶν. Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἀποδομεῖται ὁλοσχερῶς. Παραμένει μὲν ὡς μάθημα... Ὅμως...

Ὅμως αὐτὸ ποὺ πλέον θὰ διδάσκεται στὰ Σχολειά μας δὲν εἶναι μάθημα Θρησκευτικῶν Ὀρθόδοξο, ἀλλά, ὅπως ἀκριβέστατα τὸ περιέγραψε στὴν παρέμβασή του ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαί­ας, «κατήντησε νὰ εἶναι οὐδετερόθρησκο... Ἕνα μάθημα μὲ θρησκευτικὲς θερμίδες ποὺ ἀρρωσταίνουν καὶ παχαίνουν καὶ ὄχι μὲ βιταμίνες ποὺ προσφέρουν ζωὴ καὶ ὑγεία. Μπορεῖ νὰ ἱκανοποιεῖ τὴ λαιμαργία, ἀλλὰ δὲν μεταβολίζεται... Εἶναι καρπὸς δειλίας, ἐξισορροπιστικῆς ἀντίληψης, ἴσως καὶ μειονεκτικῆς καὶ ἡττοπαθοῦς προσέγγισης ὡς πρὸς τὸν σχεδιασμό του. Σχεδιάσθηκε ὄχι γιὰ νὰ ἐμπνεύσει στὴν πίστη καὶ νὰ ἀναδείξει τὴ δύναμη τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ γιὰ νὰ εἶναι συμβατὸ μὲ τὸν σύγχρονο ὀρθολογισμὸ καὶ ἀνεκτὸ ἀπὸ τὶς σύγχρονες ἀθεϊστικὲς καὶ συγκρητιστικὲς ἀντιλήψεις».

Παρόμοια ἐπεσήμανε καὶ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος: «Τὸ πρόγραμμα αὐτὸ ἀπὸ τὴ βάση του εἶναι προβληματικό, θὰ μποροῦσα δὲ νὰ πῶ ἐκθεμελιωτικό, διότι ἀποδομεῖ τὰ πάντα».

Ἐμεῖς θὰ συμπληρώναμε ὅτι πλέον τὸ μάθημα δὲν εἶναι κὰν οὐδετερόθρησκο, εἶ­ναι μάθημα κατηχητικό. Ὄχι ὅμως κατηχητικὸ τῆς Ὀρθόδοξης Πίστεως, ἀλλὰ τοῦ δαιμονικοῦ βδελύγματος τῆς Πανθρησκείας.

Ὁ δημοσιογραφικὸς θόρυβος ἑστιάσθηκε κυρίως γύρω ἀπὸ τὸ ὅτι μὲ τὴν παρέμβαση τῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Ἐκκλησίας ἀφαιρέθηκαν δυό-τρία τραγουδάκια. Τὸ πρόβλημα ὅμως τοῦ νέου Προγράμματος δὲν βρίσκεται στὰ ὅποια τραγουδάκια περιέχει. Βρίσκεται στὴν ἐξομοίωση τῆς ἀλήθειας μὲ τὴν πλάνη, τοῦ Χριστοῦ μὲ τοὺς ποικίλους ἱδρυτὲς θρησκειῶν, τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως μὲ ὅλες τὶς θρησκευτικὲς δοξασίες τοῦ κόσμου.

Μιὰ ὁμάδα «θεολόγων» ποὺ δὲν εἶχε τὴν τόλμη ἢ ἀπέτυχε νὰ διεκδικήσει τὴν ἡγεσία τῆς ΠΕΘ (Πανελλήνιας Ἕνωσης Θεολόγων), δημιούργησε ἕνα ρῆγμα μέσα στὸ θεολογικὸ σῶμα μὲ τὸ ὄνομα «Θεολογι­κὸς Σύνδεσμος ΚΑΙΡΟΣ», εἰσέδυσε μὲ τὴ συνδρομὴ πολιτικῶν προσώπων στοὺς χώρους τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καὶ τοῦ Ἰνστιτούτου Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς (ΙΕΠ), ἐκμεταλλεύθηκε χρηματοδοτικὰ Προ­γράμ­ματα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως καὶ δη­μιούργησε αὐτὸ ποὺ ὀνομάσθηκε «Νέο Πρό­­γραμμα Σπουδῶν τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν», ἕνα δηλαδὴ θρησκευτικὸ μόρφωμα ποὺ εὐνοεῖ τὶς ἐπιταγὲς τῆς Νέας Ἐποχῆς.

«Θεωρῶ ἀνεπίτρεπτο», ἔγραψε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου, «τὸ ὅτι ὁ διάλογος ἔγινε μεταξὺ τοῦ Ἰνστιτούτου Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς καὶ τῶν ἐκπροσώπων τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὄχι καὶ μὲ τὴν Πανελλήνια Ἕνωση τῶν Θεολόγων. Παραγνωρίσθηκαν τελείως οἱ θεολόγοι ποὺ ἐργάζονται τὸ μάθημα στὴν τάξη, καὶ δὲν τοὺς δόθηκε ἡ δυνατότητα νὰ ἐκφράσουν τὶς ἀπόψεις τους, ὅπως δόθηκε ἡ δυνατότητα νά ἐκφράσουν τὶς ἀπόψεις τους ὁ Θεολογικὸς Σύνδεσμος ΚΑΙΡΟΣ».

Καὶ τώρα ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας διαπιστώνει μὲ ὀδύνη: «Τὸ κύριο πρόβλημα δὲν εἶναι ὅτι μὲ ἕνα ἀκατάλληλο ἢ ἐλλιπὲς μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν χάνουμε (ἡ Ἐκκλησιαστικὴ Διοίκηση) τοὺς μαθητές, ἀλλὰ ὅτι ἤδη χάσαμε τοὺς θεολόγους»...

Ἔτσι τελείωσε αὐτὴ ἡ θλιβερὴ ἱστορία... «Χάσαμε τοὺς θεολόγους». Οἱ θεολόγοι ἔ­­χουν χαθεῖ ἐδῶ καὶ δεκαετίες, ἀπὸ τότε ποὺ οἱ Θεολογικὲς Σχολὲς μὲ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ συστήματος εἰσαγωγῆς πλημμύρισαν μὲ ἑκατοντάδες ἄσχετους, ἀδιάφορους καὶ ἄθεους φοιτητές ποὺ ἔβλεπαν τὶς σπουδές τους στὴ Θεολογία ὡς βιοποριστικὸ ἐπάγγελμα, τίποτε ἄλλο!

Σήμερα ἁπλῶς διαπιστώνουμε τὴν ἀπώλεια. Ἀπώλεια τῶν Θεολόγων καὶ τραγικὴ ὑποβάθμιση τοῦ μαθήματος. Δὲν θέλουμε ὅμως νὰ παραδεχθοῦμε ὅτι αὐτὸ ὄντως θὰ συμβεῖ. Ἐπιθυμοῦμε τὴ διατήρηση τοῦ ὀρθόδοξου προσανατολισμοῦ τοῦ μαθήματος.

Καὶ αὐτὸ εὐχόμαστε· αὐτὴ ἡ δραματικὴ διαπίστωση καὶ ἡ καταστροφικὴ πορεία τοῦ μαθήματος νὰ ὁδηγήσει σὲ ἀφύπνιση... Διότι ἂς μὴν ξεχνᾶμε ὅτι ἡ πρὸ ἔτους ἀντίδραση τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου συγκλόνισε συθέμελα τὴν κίνηση ἀποδομήσεως τοῦ μαθήματος, κάτι ποὺ δυστυχῶς ἐξανεμίσθηκε στὴ συνέχεια.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Πανθρησκεία:

Το κύριο μήνυμα του νέου μαθήματος των θρησκευτικών

της Ράνιας Γάτου

Έντονες διαστάσεις αρχίζει να παίρνει η προσπάθεια της πολιτείας να χειραγωγήσει την εκκλησία στο μάθημα των θρησκευτικών. Στις 27 Ιουνίου ημέρα Τρίτη 2017, συνέρχεται η ιεραρχία της εκκλησίας της Ελλάδος με θέμα το μάθημα των θρησκευτικών.

 Ήδη με επιστημονικά έγκυρο τρόπο έχει αποκαλυφθεί ο σχετικιστικός χαρακτήρας του μαθήματος που οδηγεί στην αποδόμηση όχι μόνον της ορθοδοξίας, αλλά και κάθε μορφής θρησκείας αντικαθιστώντας τη προτεραιότητα του πνευματικού με υλιστικούς συναισθηματισμούς που κάνουν τα παιδιά ικανά να λειτουργούν μόνο σαν καταναλωτές στις αγορές.

Όλα αυτά εξανάγκασαν τους γονείς να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να εκδώσουν μια έκκληση προς την εκκλησιαστική ιεραρχία της Ελλάδος.

Κατόπιν αυτού έντονος παραμένει ο προβληματισμός για το αν τελικά και ποιος θα υποκύψει πρώτος σε αυτά τα πισώπλατα χτυπήματα εις βάρος της ανυπεράσπιστης νεολαίας. Ήδη μετά τη δημοσιοποίηση στο διαδίκτυο των φακέλων και την έκδοση στις 19 Ιουνίου 2017 των δύο υπουργικών αποφάσεων για το πρόγραμμα σπουδών για όλες τις τάξεις του σχολείου οι υποψίες έχουν γίνει πλέον ορατή γραπτή πραγματικότητα. Οι γονείς συνασπίζονται πανελληνίως δημιουργώντας ένα τείχος προστασίας γύρω από τους μικρούς μαθητές απαγορεύοντας να χρησιμοποιηθεί από ενδοτικά στοιχεία το σχολείο σε όργανo μακιαβελικής μηδενιστικής προπαγάνδας. Η πανελλήνια έκκληση προς τον Αρχιεπίσκοπο και την Ιερά σύνοδο φανερώνει τη βαρύτητα των μηνυμάτων και την κρισιμότητα των στιγμών.

Ο αγώνας προβλέπεται μακρύς και δεν πρόκειται να κλείσει με εκβιαστικές εκδόσεις υπουργικών αποφάσεων οι οποίες δήθεν εκπροσωπούν και τη συναίνεση της εκκλησίας. Η πανελλήνια διακήρυξη είναι ένα κείμενο ευρείας πνοής που αξίζει να διαβαστεί από όλους τους Έλληνες και έχει ως εξής:

___________________________________

Πανελλήνια Έκκληση Γονέων για το Μάθημα των Θρησκευτικών

Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι,

«Η χώρα βασανίζεται από μια ατέρμονη κρίση από την οποία έξοδος δεν φαίνεται. Η ψυχολογική και σωματική κούραση τσακίζει την καθημερινότητα μας. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τα παιδιά μας, θύματα και αυτά της ψυχολογικής κατάρρευσης, που προέρχεται από την αποδόμηση του κοινωνικού ιστού και την αναζήτηση της μετανάστευσης, σαν λύση απελπισίας, αντί να βλέπουν στο σχολείο μια πυξίδα για το μέλλον τους και χώρο για αναζήτηση του πραγματικού νοήματος της ζωής, μπερδεύονται σε ένα χάος ανθρώπινων θεωριών που το κεντρικό τους νόημα είναι ότι αλήθεια δεν υπάρχει. Θέλουν να μάθουν στο παιδί ότι όλα είναι σχετικά και ανθρώπινες κατασκευές. Άρα το μόνο νόημα της ζωής είναι το τίποτα. Τι νόημα λοιπόν έχει μέσα σε αυτό το νοητικό κλίμα η παρακολούθηση έστω και μιας ώρας ζωής υποχρεωτικής εκπαίδευσης;

Η επίθεση στο μάθημα των θρησκευτικών, όπως αποδεικνύεται με τη δημοσίευση στο διαδίκτυο του πλήρους περιεχομένου του φακέλου σπουδών (για όλες τις τάξεις πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης), ύπουλα προσπαθεί να παρασύρει αθώες ανήλικες ψυχές μέσω της παιδοκολακείας σε συμμετοχή σε θεατρικά δρώμενα μέσα στην τάξη, όπου ο κάθε μαθητής θα φτιάχνει τη δική του αλήθεια βάσει της φαντασίας του. Αυτές οι μεθοδεύσεις το μόνο που θα καταφέρουν, είναι να οδηγήσουν στη δημιουργία εγωπαθών και ανερμάτιστων προσωπικοτήτων, για τις οποίες το κέντρο θα είναι το εγώ τους και όχι η κοινωνική αλληλεγγύη. Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός ως τελεσιουργός του μυστηρίου της σωτηρίας μας δια του Σταυρού και της Αναστάσεως απουσιάζει και επανεμφανίζεται σαν ένας συνήθης ηθικοδιδάσκαλος που συμπαρατίθεται με κοσμικές και θρησκευτικές θυμοσοφίες του Μωάμεθ, του Βούδα, του Κομφουκίου και άλλων ηθικολόγων. Αυτό οδηγεί τελικά στη δημιουργία απνευμάτιστων ανθρωποτύπων που άλλοτε ιδεολογικοποιούν ή ηθικοποιούν συγχυτικά τα πάντα ανάλογα με τις συναισθηματικές ροπές και τις εξαρτήσεις τους. Είναι δηλαδή τα τελικά άριστα υποψήφια θύματα των διαφημίσεων και των κάθε λογής εξουσιαστών.

Εάν το παιδί μπολιαστεί με ένα τέτοιου είδους μηδενιστικό φρόνημα, γιατί να αγωνιστεί να χτίσει κάτι για την πατρίδα του ή και για την Ευρώπη ολόκληρη, αν όλα αυτά που ζούμε δεν είναι παρά παιχνίδια της φαντασίας μας; Η εικονική πραγματικότητα μπορεί να είναι καλή για παιχνίδια διασκέδασης στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, αλλά εάν μεταφερθεί στον πραγματικό χώρο όλα μετατρέπονται σε χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου και μάλιστα εν ζωή. Εάν το σχολείο είναι όργανο αντικατήχησης στην αποδόμηση και στο τίποτα, τότε ο λόγος υπάρξεώς του παύει να υπάρχει.

Είναι απύθμενα ανόητο γονείς να θυσιάζουν όλο τους το είναι, για να μάθουν τα παιδιά τους λίγα γράμματα, σαν στήριγμα στη ζωής τους, όταν κάθε μορφής αξία πριονίζεται τόσο ριζικά μέσα στην απροστάτευτη παιδική ψυχή.

Με την παρούσα επιστολή μεταφέρουμε την έντονη διαμαρτυρία της γρηγορούσας συνείδησης του πληρώματος της Εκκλησίας στην Ιεραρχία και ζητούμε, έστω και εκ των υστέρων, να μη συναινέσει σε αυτό το ανοσιούργημα που προσπαθεί να επιβληθεί στα παιδιά μας με υπουργικές αποφάσεις και φακέλους μαθημάτων.

Το ελληνικό σύνταγμα θέτει όρια στην παρεμβατικότητα του κράτους και μάλιστα όταν θίγονται ανθρώπινα δικαιώματα. Ο σχετικισμός μπορεί να είναι μια θεωρία των αποδομιστών, μια ιδιαίτερη ερμηνεία του μεταμοντερνισμού, αλλά ούτε πλουραλιστικό, ούτε κριτικό, ούτε αντικειμενικό είναι να παρουσιάζεται ως η μόνη αλήθεια. Η επιβολή με υπουργικές αποφάσεις φιλοσοφικών δοξασιών, ως της μόνης νομικά επιτρεπτής στο δημόσιο εκπαιδευτικό χώρο αλήθειας, συνιστά φασισμό της χειρότερης μορφής. Οι ιεράρχες της Εκκλησίας μας καλούνται να μην υποκύψουν σε γελοίες ποσοστώσεις περί την ορθόδοξη πίστη, π.χ. 60% ορθοδοξία, 30% Ισλάμ, 10% βουδισμός και άλλα τινά φαιδρά. Ούτε να υποκύψουν στην αποδοχή του σχετικισμού ως της επίσημης φιλοσοφίας του νέου προγράμματος σπουδών για τα θρησκευτικά. Γιατί, αν και η ορθόδοξη πίστη είναι κάτι σχετικό μέσα σε ένα φαντασιακό συνονθύλευμα απόψεων, τι νόημα έχει να πάρουμε στα σοβαρά την έννοια της Εκκλησίας και τι νόημα έχει να συζητάμε περί σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας, όταν αυτά είναι απλά ένα φαντασιώδες τίποτα. Το περίεργο είναι ότι όλοι αυτοί οι οπαδοί του πνευματικού σχετικισμού, όταν αναφέρονται στο χρήμα και στον υλισμό γίνονται απολυτοκράτες. Όταν μιλούν για οικονομικά, είτε αυτά λέγονται υποχρεώσεις έναντι των δανειστών ή υποχρεώσεις οικονομικές έναντι του Ελληνικού Δημοσίου, εκεί δεν ισχύει ο σχετικισμός; Γιατί για το χρήμα ισχύει η απόλυτη και ανελέητη σπάθη του νόμου; Είναι τυχαία αυτή η αντεστραμμένη αντικατήχηση;

Ό,τι και να συμβεί οι γονείς και τα παιδιά μαζί με τους δασκάλους στα σχολεία, που δεν κάνουν εκπτώσεις συνειδήσεως, δηλώνουν ότι θα αρνηθούν οποιαδήποτε ενεργητική ή παθητική συμμετοχή μέσα στις τάξεις σε αυτό το εκκολαπτόμενο έκτρωμα. Η ομόφωνη -ει δυνατόν- αρνητική ψήφος όλων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών θα αποδείξει ότι οι Έλληνες Ιεράρχες ξέρουν να ιεραρχούν το πνευματικό συμφέρον ενάμιση εκατομμυρίων ανηλίκων παιδιών που φοιτούν στα σχολεία πάνω από οποιεσδήποτε άλλες σκοπιμότητες με τις οποίες ο καίσαρας θέλει να διαιρέσει την Εκκλησία».

Μετά από αυτό κείμενο όλα δείχνουν ότι η δημοκρατία σε επίπεδο λαού και γονέων λειτουργεί και η μαχητικότητα είναι εντονότατη. Δηλώνεται απερίφραστα ότι δεν πρόκειται να γίνει ανεκτός κανένας εκ των άνω πολιτικάντικος καιροσκοπισμός, ούτε ανταλλαγές πνευματικών με υλικά κάτω από το τραπέζι εις βάρος της μαθητιώσας νεότητας..

Από e-thessalia.gr 

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: «ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ»

«Αλήθειες που αποκρύπτονται για το μάθημα των Θρησκευτικών»

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Για να γίνει αποδεκτό το μοντέλο της νέας πολυθρησκειακής αγωγής έχουν λεχθεί και γραφτεί πολλά αναληθή, αλλά υπάρχουν πολλά, επίσης, που συστηματικά αποκρύπτονται και που είναι όμως εκείνα, τα οποία ίσως διαλεύκαναν το τοπίο και αποκάλυπταν τους πραγματικούς λόγους δημιουργίας των νέων πολυθρησκειακών Προγραμμάτων στη χώρα μας.

Ένας από αυτούς είναι η οντολογική σχέση της πολυθρησκειακής αγωγής με το φαινόμενο της μετανεωτερικότητας: Σε ένα σημείο των νέων Προγραμμάτων διαβάζουμε ότι «το ΜτΘ καλείται να προχωρήσει πέρα και από τη νεωτερικότητα». Τι υπάρχει πέρα και από τη νεωτερικότητα (μοντερνισμός); Υπάρχει η κοσμοθεωρία της μετανεωτερικότητας (μεταμοντερνισμός) στο χώρο της Φιλοσοφίας και φυσικά της κοινωνίας και της πολιτικής. Τι περιεχόμενο έχει η μετανεωτερικότητα, έτσι ώστε να αποτελεί το όραμα του συντάκτη ή των συντακτών των νέων Προγραμμάτων της πολυθρησκευτικότητας στη χώρα μας; Ποια κοινά στοιχεία υπάρχουν μεταξύ τους;

Η μετανεωτερικότητα διακηρύττει έμπρακτα ότι δεν υπάρχει ανάγκη για μια κοινή αντικειμενική λογική και αλήθεια. Γι’ αυτήν, όλες οι αλήθειες και οι όλες οι διαχρονικά κοινά αποδεκτές σταθερές του πολιτισμού είναι σχετικές. Με αυτόν τον τρόπο, η μετανεωτερικότητα έρχεται να υποδαυλίσει τον σύγχρονο μηδενισμό, τη θέση δηλαδή ότι ο σύγχρονος άνθρωπος δεν έχει ανάγκη από αυτό που λέμε «νόημα ζωής», δεν χρειάζεται να έχει αξιακό άξονα και κεντρικά πρότυπα, που χρειάζονται στήριξη ή ανάδειξη ή προβολή για να διατηρηθεί ο πολιτισμός και η κοινωνία σε κάποιο ηθικοπνευματικό επίπεδο. Όλα βασίζονται, πορεύονται και καταλήγουν στο κενό και στο μηδέν. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν είναι παραδεκτές ούτε οι πολιτισμικές ούτε οι θρησκευτικές ταυτότητες, αφού επιλέγεται η αρχή των πολλαπλών ταυτοτήτων σε όλα τα κυρίαρχα θέματα, που αφορούν κυρίως στην οντολογική πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης. Στη μετανεωτερική σκέψη, υπάρχουν μόνον ατομικές επιλογές ή επινοήσεις ταυτότητας, υπάρχουν μόνο προσωπεία, αλλά όχι πρόσωπα. Η πίστη στον Θεό και η εμπιστοσύνη προς τον άνθρωπο, ως στηρίγματα και σημεία αναφοράς, απορρίπτονται ή αποδομούνται. Φορείς, που πρόσφεραν στο παρελθόν καταφύγιο κοινωνικής συνοχής και ενότητας, όπως οι ποικίλες συλλογικότητες, αποδοκιμάζονται και μηδενίζονται, μπροστά στην υπεροψία και την αυτολατρεία του ατομικού «εγώ», που όμως, και αυτό, με αυτόν τον τρόπο, αυτοκαταστρέφεται μέσα στα υπαρξιακά κενά, που το ίδιο δημιουργεί, αρνούμενο τη σχέση και τη συνύπαρξη με ένα «εσύ» και με ένα «εμείς», έξω από τον εαυτό του.

Μέσα σε αυτήν τη γενικευμένη πνευματική κρίση και αποδόμηση, που έφερε η μετανεωτερικότητα στον κόσμο και στην Ελλάδα, από τη δεκαετία του 1960,  η μόνη ελπίδα και δυνατότητα να κρατηθεί και να στηριχθεί ο πολιτισμός και η κοινωνία σε μια υγιή πνευματικά κατάσταση, προκειμένου να έχει στη συνέχεια και στο μέλλον προσδοκίες ανακαίνισης ήταν το πνευματικό ανάχωμα και θεραπευτήριο της ορθόδοξης Εκκλησίας, ως το πνευματικό σώμα με αρχηγό τον Χριστό. Ειδικότερα στην περιοχή της νεότητας, αυτό το συγκεκριμένο έργο της Εκκλησίας το διακονούσε, η ορθόδοξη χριστιανική αγωγή στο επίπεδο του ελληνικού σχολείου.

Ωστόσο, αυτήν  την ελπίδα έσβησε η εισαγωγή ή μάλλον επιβολή της πολυθρησκειακής διδασκαλίας στην Ελλάδα. Η πολυθρησκειακή αγωγή ταυτίζει, πλέον, μέσα από  την κατάλληλη θρησκευτική παραπλάνηση, στην οποία ασκεί τους νέους μας, τις αρχές της με τις αρχές της μετανεωτερικότητας, προβάλλοντας, ως θετικό πρόσημο, το ψεύτικο όραμα του προοδευτισμού και του εκσυγχρονισμού, το οποίο έντεχνα προέβαλε και προβάλλει και η κοσμοθεωρία της μετανεωτερικότητας. Βασική προϋπόθεση για να κυριαρχήσει αυτή η μολυσματική ασθένεια, που εκπορεύεται από αυτήν την  κοσμοθεωρία και αποτελεί  ένα βασικότατο πρότυπο για να διαδοθεί η πολυθρησκειακή αγωγή, είναι ένας ελλειπτικός επιστημονικά προσδιορισμός  των αναγκών, των «ενδιαφερόντων και των ερωτημάτων των σημερινών μαθητών».

 Έτσι, στο περιεχόμενο της νέας πολυθρησκειακής αγωγής, στήνονται φανταστικές ανάγκες, ερωτήματα και ενδιαφέροντα που δήθεν απασχολούν τους νέους καθώς και οι τρόποι και τα μέσα που θα ανταποκριθούν στην ικανοποίησή τους.  Μεταξύ άλλων υποστηρίζεται εντελώς αυθαίρετα ότι τα θεολογικά ζητήματα των μαθητών στην Ελλάδα θα τα λύσει μια εκσυγχρονισμένη και διευρυμένη μορφή του μαθήματος των θρησκευτικών, το οποίο δεν μπορεί να περιορίζει τη γνώση των μαθητών «αποκλειστικά στη δική τους θρησκευτική παράδοση», διότι αυτό το μοντέλο «έχει πλέον φτάσει  στα όριά του». Ποια επιστημονική έρευνα, επίσης, κατέγραψε ότι υπάρχει το αίτημα των ορθόδοξων νέων μας να επιλυθούν και να απαντηθούν τα θεολογικά τους ζητήματα,  όχι από τη δική τους ορθόδοξη πίστη και παράδοση, αλλά  από μια διευρυμένη με «τις θρησκείες και τις θρησκευτικές και μη θρησκευτικές κοσμοθεωρήσεις, που νοηματοδοτούν  τον ανθρώπινο βίο»; Ποια τεκμηριωμένη έρευνα κατέγραψε ότι οι γνώσεις και τα πρότυπα που παρέχει η Ορθοδοξία έχουν φτάσει στα όρια όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στα νέα Προγράμματα;

 Οι θέσεις αυτές που διατυπώνονται στα νέα Προγράμματα είναι μη επιστημονικές, ατεκμηρίωτες, δημαγωγικές και απευθύνονται στο θυμικό ορισμένων αδαών. Όπως κατανοεί ο αναγνώστης, όλα όσα καταγράφηκαν στα νέα πολυθρησκειακά Προγράμματα είναι ιδεοληπτικά κατασκευάσματα μιας μικρής ομάδας «Θεολόγων» και κληρικών, που βρίσκονται πίσω από όλα αυτά. Οι «Θεολόγοι» αυτοί έχουν καταφέρει από το 2011 έως σήμερα να παραπλανούν πολιτικούς και εκκλησιαστικούς παράγοντες, να εκμεταλλεύονται τις θέσεις τους για να παρασύρουν κυβερνητικά πρόσωπα όλων των αποχρώσεων σε λανθασμένες και καταστροφικές για την πορεία της Εκκλησίας μας αποφάσεις και να κατατρώγουν την σάρκα της Ορθοδοξίας και φυσικά όχι μόνον αυτήν… 

Η πολυθρησκειακή διδασκαλία, όπως ήδη αναφέρθηκε, ακολουθεί τη μετανεωτερικότητα, ως μία κοσμοθεωρία που νοηματοδοτεί τον ανθρώπινο βίο, γιατί ένα βασικό κοινό που έχουν και οι δύο είναι η αποδόμηση των πάντων. Η πολυθρησκειακή αγωγή, που επιβάλλουν τα νέα Προγράμματα, πολτοποιεί και συμψηφίζει τις διάφορες θρησκευτικές αλήθειες  με την αλήθεια της χριστιανικής πίστεως. Αρνείται να αποδεχθεί τον Χριστό και τη διδασκαλία του, ως μοναδική αλήθεια που σώζει και ελευθερώνει τον άνθρωπο, διδάσκοντας τους ορθόδοξους μαθητές ότι οι θρησκείες έχουν και προσφέρουν και αυτές αλήθεια, πνεύμα, θεραπευτική δύναμη και υπαρξιακή λύτρωση. Δεν στοχεύει σε ένα μαθητή με μία γνήσια θρησκευτική ταυτότητα, αλλά στην οικοδόμηση μίας αρρωστημένης πολλαπλής ταυτότητας.

Η πολυθρησκευτικότητα δεν διδάσκει σεβασμό στη διατήρηση της διαφοράς των θρησκευτικών ταυτοτήτων των μαθητών, αλλά στοχεύει στο μηδενισμό των διαφορών με τη μέθοδο της πολτοποίησης. Στοχεύει επίσης στην αλλοίωση, στην παραποίηση και στον μετασχηματισμό του ορθόδοξου Χριστιανισμού, αφού χρησιμοποιεί τον σχετικισμό, τον συγκρητισμό και τη σύγχυση, φαινόμενα που γεννούν τον μηδενισμό, την αμφισβήτηση και το υπαρξιακό χάος στις ψυχές των μαθητών. Αποξενώνει όλους τους μαθητές από τη θεολογική βάση της πίστεώς τους, επιβάλλοντάς τους μια εξισωτική και κυρίως μετανεωτερική και εκκοσμικευμένη πνευματικότητα. Όλα αυτά είναι ορισμένα μόνο ενδεικτικά από εκείνα που είναι ανάγκη να γνωρίζουν τόσο οι Ιεράρχες μας, που έχουν την ευθύνη του ελέγχου των νέων πολυθρησκειακών Προγραμμάτων όσο και ολόκληρος ο ελληνικός λαός, τα παιδιά του οποίου θα τα διδαχθούν.

Ορθόδοξη Αλήθεια, 05.07.2017

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ: ΓΙΑΤΙ ΕΝΟΧΛΕΙ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ;

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Στη δημόσια διαβούλευση για τη Συνταγματική Αναθεώρηση η κυβέρνηση θέτει ως ερώτημα αν πρέπει να παραμείνει εν ισχύι η πρόβλεψη του άρθρου 16, παράγραφος 2, που ορίζει ως ένα εκ των σκοπών της παιδείας την ανάπτυξη θρησκευτικής συνειδήσεως. Το άρθρο αναφέρει και την ανάπτυξη εθνικής συνειδήσεως, αλλά προς το παρόν η κυβέρνηση ενοχλείται μόνον από τη θρησκευτική συνείδηση.

Η μελέτη της Ιστορίας καταδεικνύει ότι η θρησκευτικότητα και ο σεβασμός προς το θείον είναι στοιχεία άρρηκτα δεμένα με την εθνική μας ταυτότητα. Ο Ηρόδοτος ορίζει την κοινή θρησκευτική πίστη ως ένα εκ των τεσσάρων στοιχείων που συνδέουν όλους τους Έλληνες του 5^ου αιώνος π.Χ. Στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας όποιος παρέμενε Ορθόδοξος διατηρούσε και την εθνική ταυτότητα, ενώ όποιος εξισλαμιζόταν «τούρκευε», χανόταν για τον Ελληνισμό. Ο Θ. Κολοκοτρώνης λέγει προς τους μαθητές του πρώτου αθηναϊκού Γυμνασίου ότι «όταν επιάσαμε τα όπλα πρώτα είπαμε υπέρ Πίστεως και ύστερα υπέρ Πατρίδος»!

Η ανάπτυξη θρησκευτικής συνειδήσεως με ορθόδοξο χριστιανικό περιεχόμενο υπήρξε από τα πρώτα χρόνια της ιδρύσεως του ελληνικού κράτους θεμελιώδης σκοπός της Παιδείας. Ο Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας ζήτησε από τον Ανδρέα Μουστοξύδη να συγκεντρώσει Ορθόδοξα κείμενα, ύμνους και προσευχές σε ένα βιβλίο, το οποίο προοριζόταν για τους μαθητές. Ακόμη και η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1964 με πρωταγωνιστή τον Ευάγγελο Παπανούτσο δεν αμφισβήτησε την ανάγκη διδασκαλίας των Ορθοδόξων Θρησκευτικών στο σχολείο. Θυμίζω επίσης ότι ο ισχύων Νόμος 1566/1985 (κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου) ορίζει ότι η παιδεία πρέπει να οδηγεί τους μαθητές «να διακατέχονται από πίστη προς την πατρίδα και τα γνήσια στοιχεία της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης». Όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να τα κατεδαφίσει;

Και αν διαγράψουμε την ανάπτυξη θρησκευτικής συνειδήσεως από τους σκοπούς της παιδείας με τί θα την αντικαταστήσουμε; Είδαμε τί συνέβη στον 20ό αιώνα. Ο Χιτλερισμός και ο Σταλινισμός αμφισβήτησαν τη Χριστιανική διδασκαλία και προσπάθησαν να την αντικαταστήσουν. Οι μεν Χιτλερικοί με τον Υπεράνθρωπο του Νίτσε και τον παγανισμό, οι δε Σταλινικοί με την υποχρεωτική διδασκαλία του αθεϊσμού. Πού οδήγησαν όλα αυτά; Σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως, σε εκτελέσεις αντιφρονούντων, σε πολέμους, σε Ολοκαυτώματα. Η Ορθόδοξη Χριστιανική διδασκαλία συνυπάρχει αρμονικά με τον σεβασμό στη δημοκρατία και τις ανθρωπιστικές αξίες. Καλλιεργεί τον σεβασμό στην ετερότητα χωρίς να καταργεί την εθνική ταυτότητα.

Όσοι ενοχλούνται από την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνειδήσεως ας απαντήσουν: Ποιους στόχους και ποια ιδανικά θα βάλουν στη θέση της; Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, μιλώντας τον Σεπτέμβριο 2005 στη Φλώρινα, προειδοποίησε ότι ενδεχόμενη κατάργηση της θρησκευτικής αγωγής στα σχολεία θα φέρει αύξηση των αντικοινωνικών και παραβατικών συμπεριφορών.

Το άρθρο 16, παρ. 2, του Συντάγματος δεν πρέπει να αλλάξει.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 2/7/2017 

Η ΑΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΚΩΣ ΚΕΙΜΕΝΑ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Η ΘΕΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.

H ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΟΣΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ

ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ.

Η ΣΒΟΥΡΑ. ΕΝΑ ΠΡΩΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Η  σβούρα

Ένα πρώτο σχόλιο στο Δελτίο Τύπου της Ιεράς Συνόδου

της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος (27/06/2017)

Σταύρου Αβαγιάννη, Θεολόγου Καθηγητή

Οι αποφάσεις της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος(27/06/2017), όσον αφορά τουλάχιστον, στο μάθημα των Θρησκευτικών, θυμίζουν έντονα το παιχνίδι της σβούρας των παιδικών μας χρόνων.

Αν τώρα κάποιος αναρωτηθεί: Αυτό είναι καλό ή κακό; Η απάντηση που μπορεί να δοθεί θεωρούμε ότι είναι απλή : Ο χρόνος θα δείξει… 

Η υπόθεση του μαθήματος των Θρησκευτικών, λόγω της σβούρας, έχει ακόμη πολύ δρόμο να διανύσει…

Σε μια  πρώτη ανάγνωση του Δελτίου Τύπου της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος(27/06/2017), δεν μπορεί παρά να διαφωνήσει κάποιος, με την τακτική της Ιεραρχίας, να μην λαμβάνει ουσιαστικά, καμιά απόφαση, ούτε αρνητική αλλά ούτε και θετική, επί των Προγραμμάτων, των ΦΕΚ και των «Φακέλων μαθητή» και ταυτόχρονα να συνεχίζει το διάλογο με το Υπουργείο Παιδείας μέχρι την έκδοση των νέων βιβλίων.

Τυπικά, λοιπόν, έχει δίκιο η ΠΕΘ να λέγει ότι το ΙΕΠ λέει ψέματα, ασκεί μαύρη προπαγάνδα και εξαπατά την κοινή γνώμη, με την ανακοίνωση την οποία εξέδωσε και στην οποία προσπαθεί να παρουσιάσει την Ιεραρχία ότι αποδέχεται το νέο Πρόγραμμα. Στην ουσία, όμως, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, η μη ψηφοφορία στην Ιεραρχία για το νέο Πρόγραμμα και η απόφαση για συνέχιση του διαλόγου από την ίδια επιτροπή της Ιεραρχίας με το Υπουργείο, είναι στοιχεία που φαίνεται να μαρτυρούν αδιάψευστα ότι κάποιοι πετυχαίνουν το στόχο τους, που δεν είναι άλλος από την με κάθε τρόπο επιβολή του νέου Προγράμματος και την προώθηση συγγραφής νέων εγχειριδίων για το μάθημα των Θρησκευτικών.

Αν κάποιος τώρα, θελήσει να ισχυριστεί, χρησιμοποιώντας τους όρους νίκη και ήττα, ότι το αποτέλεσμα αυτό είναι ήττα της ΠΕΘ, οφείλουμε να του απαντήσουμε ότι  η απόφαση αυτή, μάλλον είναι ήττα του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου, της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, του μαθήματος των Θρησκευτικών, της Ορθόδοξης Χριστιανικής Αγωγής, της επιστήμης της Θεολογίας, της Ορθόδοξης πίστης και ότι, ουσιαστικά, στρέφεται εναντίον της πνευματικής και ορθόδοξης χριστιανικής κατάρτισης των παιδιών  του ελληνικού λαού. Διότι η ΠΕΘ δεν κάνει τίποτε άλλο από το να αγωνίζεται για τα δίκαια της Εκκλησίας, για να κηρύττεται και να τιμάται το όνομα Ιησού του Χριστού και όχι τα ονόματα των ψευδοσωτήρων θεών της πολυθεΐας και της πολυπολιτισμικότητας.  Η θέση μας αυτή θεωρούμε ότι στηρίζεται επίσης και στους λόγους που πολύ όμορφα παρουσίασε συνοπτικά, τόσο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος με την εισήγησή του στην Ιεραρχία  (28-06-2017), η οποία αξίζει να μελετηθεί από κάθε ενδιαφερόμενο και με τους οποίους λόγους ο Σεβασμιώτατος αποδομεί πλήρως τα νέα Προγράμματα, όσο και όλα όσα έχουν υποστηρίξει με άρθρα τους η ΠΕΘ, ο κ. Γ. Παπαθανασόπουλος, ο κ. Δ. Βογιατζής κ.ά.

Η εισήγηση του Μητροπολίτη Ναυπάκτου θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι, μαζί με τις αξιόλογες παρεμβάσεις των Μητροπολιτών, Ηλείας, Πειραιώς και Καισαριανής διέσωσαν την τιμή και την υπόληψη της Ιεραρχίας στην προειρημένη συνεδρίασή της.

Αντίθετα, η εισήγηση  του Μητροπολίτη Ύδρας αλλά και οι λόγοι και οι πράξεις, όλων όσων άλλων κληρικών ή λαϊκών, συνέπραξαν σε αυτό το αίσχος των νέων Προγραμμάτων, θεωρούμε ότι είναι εναντίον του μαθήματος των Θρησκευτικών, εναντίον της Ορθόδοξης Χριστιανικής Αγωγής, εναντίον της επιστήμης της Θεολογίας, εναντίον των Θεολόγων, εναντίον της Ορθόδοξης πίστης, και ουσιαστικά εναντίον του Χριστού και εναντίον του πνευματικού καταρτισμού των παιδιών του ελληνικού λαού.Με αυτές τις θέσεις που εξέφρασαν ο Μητροπολίτης Ύδρας αλλά και οι Μητροπολίτες Μεσογαίας και Δημητριάδος –τις σχεδόν ταυτόσημες θέσεις του για το μάθημα των Θρησκευτικών διαβάσαμε πρόσφατα στο διαδίκτυο-  και όλοι οι όμοια φρονούντες, εμπαίζονται οι πάντες, ακόμη και οι αλλόθρησκοι και ουσιαστικά αποτελούν τη μελανότερη μέχρι τώρα σελίδα στην ιστορία του μαθήματος των Θρησκευτικών. Διότι δεν είναι δυνατόν και δεν είναι ηθικό ούτε καν χριστιανικό, στο όνομα οποιωνδήποτε εκκλησιαστικών ή πολιτικών σκοπιμοτήτων να παίζεται μπιλιάρδο σε βάρος του μαθήματος των Θρησκευτικών, της πνευματικής οικοδομής των Ελλήνων Χριστιανών Ορθοδόξων μαθητών και των Θεολόγων και μάλιστα, να κατακρεουργείται στο βωμό αυτών των παιγνίων, κάθε έννοια επιστήμης, Θεολογίας, εκκλησιαστικής πίστης και Αλήθειας.

Επειδή όμως, αναμένεται η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας επί της αίτησης ακυρώσεως που είχε καταθέσει η ΠΕΘ εναντίον των ΦΕΚ Φίλη και, επειδή, επίσης, το γενικότερο κοινωνικοπολιτικό αλλά και εκκλησιαστικό περιβάλλον στη χώρα μας παρουσιάζεται ρευστό, υπακούοντας θαρρείς κι αυτό στην αδήριτη Ηράκλειο ρήση «τα πάντα ρει», καλό θα είναι να κρατάμε μικρό καλάθι στις κρίσεις μας και να αναμένουμε γεγονότα τα οποία, υπάρχει πάντα αυτή η ελπίδα, θα ανατρέψουν τις σημερινές φαινομενικά όχι και τόσο ευχάριστες εξελίξεις.

Μέχρι, βέβαια, να συμβούν όλα αυτά τα μελλοντικά, η ΠΕΘ οφείλει και αυτό πιστεύουμε θα πράξει, να αιτηθεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας την επίσπευση της έκδοσης της απόφασης της σχετικής με την αίτηση ακυρώσεως, που είχε καταθέσει εναντίον των ΦΕΚ Φίλη και, άμεσα, να προσφύγει και πάλι στο Συμβούλιο της Επικρατείας, με νέα αίτηση ακυρώσεως κατά των νέων ΦΕΚ Γαβρόγλου. Και … έχει ο Θεός…

http://aktines.blogspot.gr

ΠΩΣ ΑΣΚΕΙΤΑΙ Η ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΟΥ ΔΟΓΜΑΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;

Πώς ασκείται η παρακολούθηση του δογματικού περιεχομένου 

των βιβλίων Θρησκευτικών από την Εκκλησία;

του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου

Ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας της Ελλάδος ορίζει στο άρθρο 9, παρ. ε΄ τα εξής: «(η Δ.Ι.Σ.) παρακολουθεί το δογματικόν περιεχόμενον των διά τα σχολεία της Στοιχειώδους και Μέσης Εκπαιδεύσεως προοριζομένων διδακτικών βιβλίων του μαθήματος των Θρησκευτικών».

Την διάταξη αυτή υπενθύμισε στους Ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος κατά την εισηγητική του ομιλία στην συνεδρία της έκτακτης Ιεραρχίας της 27ης Ιουνίου 2017 που μοναδικό θέμα είχε το μάθημα των Θρησκευτικών.

Λίγες μέρες αργότερα, στις 2 Ιουλίου 2017 ο Πρόεδρος του ΙΕΠ Γεράσιμος Κουζέλης σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ απαντώντας σε ερώτηση εάν στα νέα βιβλία Θρησκευτικών που θα γραφούν θα έχει λόγο η Εκκλησία απάντησε: «Όχι, πρέπει να δει μόνο, εάν στέκει η δογματική απόδοση των αποσπασμάτων, που έχουν να κάνουν με την ορθόδοξη πίστη». Με την απάντησή του αυτή ο Πρόεδρος του ΙΕΠ επιχειρεί να ερμηνεύσει την διάταξη του Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας με τρόπο λίαν περιοριστικό της δυνατότητας παρέμβασης της Εκκλησίας στα βιβλία Θρησκευτικών. Ενώ ο Καταστατικός Χάρτης δίνει ξεκάθαρα δικαίωμα παρακολούθησης του δογματικού περιεχομένου των σχολικών βιβλίων Θρησκευτικών εκείνος κάνει λόγο για έλεγχο μόνο των αποσπασμάτων των βιβλίων που αφορούν στην ορθόδοξη πίστη!

Στην πραγματικότητα ο Καταστατικός Χάρτης δίνει στην Εκκλησία δικαίωμα παρέμβασης και λόγου για όλο το περιεχόμενο των βιβλίων Θρησκευτικών σε ζητήματα που άπτονται της δογματικής διδασκαλίας της. Έτσι εάν οι ενότητες των διδακτικών βιβλίων έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τη δογματική της διδασκαλία ή με τρόπο άμεσο ή έμμεσο υποσκάπτουν την δογματική διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας τότε η Σύνοδος έχει δικαίωμα όχι απλώς να ζητήσει αλλά να απαιτήσει ως εκ του νόμου (του Καταστατικού Χάρτη της) την αλλαγή των σχετικών αναφορών.

Σε ευρύτερη κλίμακα η Εκκλησία θα έπρεπε ήδη να ζητήσει ριζικές αλλαγές στο προτεινόμενο νέο μάθημα Θρησκευτικών, έως και την πλήρη απόσυρσή του, για λόγους δογματικούς καθότι η πανθρησκειακή και μεταπατερική προοπτική του έρχεται σαφώς σε αντίθεση με τη δογματική της διδασκαλία. Όταν οι αιρετικοί που έχουν καταδικαστεί από Οικουμενικές και Τοπικές Συνόδους προβάλλονται ισότιμα με τους αγίους της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όταν αποφεύγεται ακόμη και η αναφορά των λέξεων «αίρεση» και «αιρετικός» τότε η Εκκλησία έχει λόγους να ζητήσει πλήρη αναθεώρηση των νέων Θρησκευτικών. Οι ψευδοδιδασκαλίες και οι ψευδοδιδάσκαλοι που οι άγιοι της Ορθοδοξίας καταδίκασαν με Συνόδους και ανέτρεψαν με κείμενα γνήσιας ορθόδοξης θεολογίας δεν είναι δυνατόν να γίνονται δεκτά από την Εκκλησία της Ελλάδος ως αντικείμενο διδασκαλίας με θετικό πρόσημο στο μάθημα των Θρησκευτικών.

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος δεν φαίνεται μέχρι στιγμής να έχει αντιληφθεί το χρέος της απέναντι του θρησκευτικού μαθήματος το οποίο απορρέει εκτός όλων των άλλων και εκ του νόμου του Κράτους. Αφήνει ανενόχλητο το ΙΕΠ και τους θεολόγους του να εισάγουν καινοφανείς «θεολογίες», μεταπατερικές αναζητήσεις και προσωπικούς στοχασμούς στο θρησκευτικό μάθημα και δεν ασκεί ενεργά το δικαίωμα ελέγχου των αποκλίσεων αυτών από την δογματική διδασκαλία της όπως αυτή παραδόθηκε από τους Αγίους Πατέρες.

Επειδή ο αντίλογος υπάρχει και είναι ότι τον πρώτο και τελευταίο λόγο έχει για όλα τα μαθήματα και για τα Θρησκευτικά το Υπουργείο Παιδείας και το ΙΕΠ, η απάντηση είναι ότι ενδιάμεσο αλλά κεντρικό ρόλο ειδικά για το μάθημα των Θρησκευτικών έχει η Εκκλησία σύμφωνα με την ανωτέρω πρόβλεψη του Καταστατικού Χάρτη. Τέτοια πρόβλεψη υπάρχει μόνο για τα Θρησκευτικά και για το λόγο αυτό, ναι, τα Θρησκευτικά δεν είναι ένα μάθημα όπως όλα τα άλλα μαθήματα.

Τέλος η Εκκλησία της Ελλάδος εάν κατά την άσκηση της υποχρέωσής της να ελέγχει το δογματικό περιεχόμενο των βιβλίων Θρησκευτικών συναντά εμπόδια από το Υπουργείο Παιδείας ή διαπιστώνει ότι οι επισημάνσεις της παραθεωρούνται ή βρίσκεται ενώπιον προειλημμένων αποφάσεων και τετελεσμένων πράξεων πρέπει να προσφύγει επισήμως στην ελληνική δικαιοσύνη ζητώντας την εφαρμογή των διατάξεων του Καταστατικού Χάρτη και την ακύρωση οποιασδήποτε πράξεως του Υπουργείου Παιδείας και του ΙΕΠ η οποία έγινε αντίθετα με τις διατάξεις αυτές.

http://thriskeftika.blogspot.gr/2017/07/blog-post_70.html

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΣΤΑ ΟΣΑ ΕΙΠΕ Ο ΜΗΤΡΟΠ. ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Απάντηση Κωνσταντίνας Τ., θεολόγου, στα όσα είπε ο Σεβασμιώτατος Μεσογαίας κ. Νικόλαος:

Εμείς οι μάχιμοι θεολόγοι, που ακολουθούμε την γνήσια Πατερική Εκκλησία και τη διδασκαλία της, νιώθουμε μεγάλη απογοήτευση Σεβασμιώτατε Μεσογαίας, από τη διατύπωσή σας αυτή. Ουδέποτε σκέφθηκα ως θεολόγος να χειραγωγήσω κανέναν! Αγωνίζομαι στις επάλξεις να προστατεύσω τα παιδιά από τα δηλητήρια της ισοπεδωτικής αντίληψης για την πίστη τους, τα οποία προωθούν τα ΝΠΣ και παράλληλα να τα εμπνεύσω εις Χριστόν. Νόμιζα ότι είσασταν δίπλα στον καθημερινό αυτό αγώνα μας. Και εσείς και η Ιεραρχία ως πατέρες που γνωρίζουν, νοιάζονται και ενδιαφέρονται για τα παιδιά τους. Με μεγάλη μου θλίψη διαπιστώνω ότι δε μας θεωρείτε παιδιά σας, αλλά αντιπάλους σας. Αντί να ενισχύετε τον αγώνα μας να κρατήσουμε την Ορθοδοξία ψηλά στις ψυχές των παιδιών, μας εκτελείτε ψυχικά με τον άδικο λόγο σας. Λυπάμαι αλλά νομίζω ότι η άποψη που εκφράσατε για όλους εμάς δείχνει ότι έχετε τόσο μεγάλη απόσταση από την κοινωνία και τις τάξεις των Ορθόδοξων θεολόγων που δεν αντιλαμβάνεστε την πραγματικότητα στις πραγματικές της διαστάσεις.

Την απάντηση της συναδέλφισσας Κωνσταντίνας την πήρα από το σχόλιο που έκανε στο ιστολόγιο Ακτίνες και η απάντησή της αντιπροσωπεύει και τους περισσότερους θεολόγους.

http://aktines.blogspot.gr

ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΝΑΝΗΣ: ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΤΑΚΤΗ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ 27.6.2017

Σχόλιο για την παρέμβαση του Μεσογαίας Νικολάου στην έκτακτη Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας για τα Θρησκευτικά 27.6.2017

Λυκούργος Νάνης, ιατρός

" Ἄρα τὸ νέο ΜτΘ σχεδιάζεται ἀπὸ θεολόγους ποὺ ἀγνόησαν τὴν Ἱερὰ Σύνοδο, πολεμεῖται ἀπὸ θεολόγους ποὺ θέλουν νὰ τὴν χειραγωγήσουν", σύμφωνα με τη συλλογιστική του αγίου Μεσογαίας.

Στο ίδιο σακκί η συντριπτική πλειοψηφία των εν Ελλάδι θεολόγων και οι υπονομευτές και διασπαστές του ΚΑΙΡΟΥ, οι εμπνευστές του φρικαλέου ΝΠΣ, κατά το μέλος της τριμελούς εξ αρχιερέων επιτροπής που διαπραγματεύθηκε, ηττώμενη πανηγυρικώς, το όλο ζήτημα. Όσοι με ομολογιακό σθένος και αξιοσημείωτη και αξιέπαινη συνέπεια αγωνίζονται για την αποτροπή της μεταλλάξεως του χαρακτήρα του μαθήματος και την αποφυγή της απο-ορθοδοξοποιήσεώς του, επιδιώκουν τη χειραγώγηση της Ιεράς Συνόδου, επί τη βάσει των υπό του κ.Νικολάου γραφέντων.

Μα η λεγόμενη ΔΙΣ (πόσες φορές άραγε αυτή συνέρχεται σε συνεδρίαση μηνιαίως επί τη βάσει των όσων διαλαμβάνει ο σχετικός κανονισμός λειτουργίας της;;;) εδώ και πολλά έτη χειραγωγείται από την αρχή της δειλίας, της σκοπιμοτητας και του συμβιβασμού οπότε δεν υπάρχει περιθώριο για άλλου τύπου χειραγώγηση.

Η εν θέματι δήλωση συνιστά προσβολή της συντριπτικής πλειοψηφίας των εν Ελλάδι θεολόγων, το φρόνημα και τη θέληση των οποίων διερμηνεύει η ΠΕΘ. Η άμεση απάντηση από την πλευρά των εκπροσώπων του θεολογικού κόσμου αποτελεί πλέον μονόδρομο στην προκειμένη περίπτωση.

Λ.Ν.

http://aktines.blogspot.gr

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΒΟΓΙΑΤΖΗ: ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ «ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ» ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΥΔΡΑΣ ΣΠΕΤΣΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΝΗΣ Κ. ΕΦΡΑΙΜ

Οφειλόμενη απάντηση στις «διαπιστώσεις» για τους Θεολόγους Καθηγητές 

του Μητροπολίτη Ύδρας Σπετσών και Αιγίνης κ. Εφραίμ

Δημήτριου Βογιατζή, Θεολόγου Καθηγητού του 3ου ΓΕΛ Υμηττού,

Μέλους του Εποπτικού Συμβουλίου της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων

Δεν είχαμε πρόθεση να σχολιάσουμε την εισήγηση ενώπιον της Ιεραρχίας της Εκκλησίας μας του Μητροπολίτη Ύδρας Σπετσών και Αιγίνης κ. Εφραίμ για το μάθημα των Θρησκευτικών.

Όμως, οι άδικες και απαξιωτικές για τους Θεολόγους Καθηγητές διαπιστώσεις του Σεβασμιωτάτου, μας υποχρεώνουν σε σύντομες απαντήσεις σε ορισμένα σημεία της εισηγήσεως:

Προς το τέλος του κειμένου του ο Μητροπολίτης γράφει: «Νομίζω ὅτι ἀπό τό 1980 καί ἐντεῦθεν τό Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν τελεῖ ὑπό διαρκή ἀμφισβήτηση. Καί διερωτῶμαι δύο τινά˙

α) Πῶς εἶναι δυνατόν σέ μιά κοινωνία μέ τόσο πλούσια πολιτισμική καί θρησκευτική παράδοση νά προκύπτει κατά καιρούς ἔντονος προβληματισμός, ἐνστάσεις, ἐντάσεις, ἐρωτήματα, ἀμφισβητήσεις κ.λ.π. σχετικά μέ τό Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν; Ἡ ἀπάντηση δέν εἶναι εὔκολη. Ψάχνουμε νά βροῦμε τήν ταυτότητά μας. Ἐρίζουμε, συγκρουόμεθα καί ἀποτέλεσμα μηδέν.

β) Μήπως τό πρόβλημα εἶναι ὅτι ὡς Ἐκκλησία καί Ἱεραρχία, ἐδῶ καί τόσες δεκαετίες δεν ἔχουμε θεολογικόν λόγον; Ἡ θεολογία ἀπουσιάζει ἀπ΄ τήν ποιμαντική μας, τά κηρύγματά μας, τήν καθημερινή ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Δέν πείσαμε ἀκόμη γιά τήν καθολική μορφωτική ἀξία τοῦ μαθήματος. Δέν ἀμφισβητεῖται μέ ἄλλα λόγια ὁ τρόπος διδασκαλίας του, τά μοντέλα διδασκαλίας, τά ἐν χρήσει ἐγχειρίδια, τό Πρόγραμμα Σπουδῶν, ἤ ἄλλα ζητήματα, ἀλλά ἡ ἴδια ἡ δυνατότητά του νά ἐκπαιδεύσει τούς μαθητές. Καί δέν θά μπορέσουμε ποτέ νά ἀντιμετωπίσουμε ἀποτελεσματικά τήν παρατεταμένη κρίση, ἄν δέν ξεκινήσουμε ἀπό τή διαπίστωση ὅτι ἡ ἑλληνική κοινωνία, στή συντριπτική της πλειοψηφία. δέν δέχεται τήν πνευματική ἀξία τοῦ μαθήματος, δηλαδή τό λόγο ὕπαρξης τοῦ μαθήματος στά Προγράμματα Σπουδῶν τοῦ Σχολείου, καί δέν τούς ἐνδιαφέρουν διόλου τεχνικά ζητήματα καί ἐπί πλέον, ἡ κρίση αὐτή ἀντανακλᾶ μιά βαθύτερη κρίση πού ἀφορᾶ τή θέση καί τό ρόλο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μέσα στήν ἑλληνική κοινωνία».

Εκτός από άδικες και απαξιωτικές για το έργο των Θεολόγων Καθηγητών, οι κρίσεις του Σεβασμιωτάτου είναι και ανακριβείς για τους εξής λόγους:

1. Ο πόλεμος κατά των Θρησκευτικών δεν άρχισε το 1980, αλλά δεκαετίες νωρίτερα. Ενδεικτικά αναφέρουμε:

α. Τη διαδήλωση διαμαρτυρίας των φοιτητών Θεολογίας το 1962 για την περικοπή των ωρών του μαθήματος.

β. Ότι επί χούντας στα σχολεία μας δε διορίστηκε κανένας Θεολόγος.

γ. Τη μείωση των ωρών του μαθήματος στην Γ΄ Λυκείου το 1985.

δ. Ότι η αριστερά και η φιλελεύθερη δεξιά το 2006 ζήτησαν μαζί, με προτάσεις νόμου, το μάθημα να μετατραπεί σε θρησκειολογικό, με παρόμοια επιχειρήματα με αυτά που χρησιμοποιούν και σήμερα οι συντάκτες των Νέων προγραμμάτων.

ε. Την απόπειρα κατάργησης του μαθήματος από τις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου το 2011 και

στ. Την απόπειρα μετατροπής του σε διαθρησκειακό που άρχισε την ίδια εποχή και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Οι επιθέσεις αυτές προέρχονται από τους ιδεολογικούς και πολιτικούς χώρους που παραδοσιακά πολέμησαν και πολεμούν την Εκκλησία. Οι ίδιοι κύκλοι αγωνίζονται εντονότερα τα τελευταία χρόνια για την υποβάθμιση και κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών, επειδή το θεωρούν εμπόδιο στην προώθηση του εθνομηδενισμού και της χρεωκοπημένης πολυπολιτισμικότητας. Τις προκλήσεις αυτές, και πολλές άλλες, οι Θεολόγοι τις αντιμετώπισαν, σύν Θεῷ, με επιτυχία, ανανεώνοντας συγχρόνως το μάθημα.

2. Το 2007 εκδόθηκε η γνωστή εγκύκλιος του Ε. Στυλιανίδη, η οποία απελευθέρωνε τις απαλλαγές, καθιστώντας το μάθημα ουσιαστικά προαιρετικό. Από τότε μέχρι σήμερα οι απαλλαγές αυξήθηκαν ελάχιστα και περιορίζονται στην περιοχή του 1%, παρά τις προσπάθειες

της μαχόμενης αθεΐας (αριστεράς και δεξιάς). Και αυτό συνέβη με καθεστώς σχεδόν ελεύθερων απαλλαγών, ως το 2014, όταν χάρις στις προσπάθειες μελών της ΠΕΘ (απόφαση Χανίων) τέθηκαν και πάλι νόμιμοι συνταγματικά περιορισμοί.

3. Τα ποσοστά των απαλλαγών δεν αυξήθηκαν ούτε όταν το περιβάλλον του ελληνικού σχολείου έπαψε να είναι ομοιογενές. Από το 1989 μέχρι σήμερα, φοίτησαν και φοιτούν στα ελληνικά σχολεία γενιές ολόκληρες παιδιών μεταναστών και προσφύγων, από διάφορες χώρες, με διαφορετικά θρησκεύματα ή χωρίς θρήσκευμα, τα οποία παρακολούθησαν και παρακολουθούν κανονικά το μάθημα. Οι χιλιάδες μαθητές και απόφοιτοι, που δεν είναι ορθόδοξοι, δίνουν την καλή μαρτυρία για την εμβέλεια και την ευρύτητα του μαθήματος μας.

Αν ίσχυαν, λοιπόν, οι διαπιστώσεις του Σεβασμιωτάτου, το μάθημα θα έπρεπε προ πολλού να έχει διαλυθεί και οι Θεολόγοι να ακολουθήσουν τη μοίρα των σαγματοποιών, των ελληνοραπτών και των αειμνήστων λεμβούχων, όπως προέβλεπε πριν από 22 χρόνια γνωστός Καθηγητής, απόστολος του εκσυγχρονισμού. Όμως, οι γονείς και οι μαθητές, Έλληνες και αλλοδαποί, γνωρίζουν πολύ καλά την αξία και το μορφωτικό περιεχόμενο των Θρησκευτικών, παρά τις όποιες αδυναμίες που διογκώνονται (και από ορισμένους θεολόγους) για λόγους σκοπιμότητας. Η πραγματική εικόνα είναι τελείως διαφορετική από την απαξιωτική που μεταφέρει ο Σεβασμιώτατος. Οι Θεολόγοι Καθηγητές στη συντριπτική τους πλειοψηφία, ανεξάρτητα σε ποιο σύλλογο ή τάση ανήκουν, υπηρετούν το μάθημα με αυτοθυσία και επάρκεια, έχοντας κερδίσει και την αναγνώριση των συνάδελφων τους, όπως απέδειξαν οι πρόσφατες ψηφοφορίες στους Συλλόγους Καθηγητών για την επιλογή Διευθυντών στα σχολεία.

Όσο για τη θέση του κ. Εφραίμ ότι «κανείς δεν γίνεται χριστιανός μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας» θα υπενθυμίσουμε ότι «ἡ πίστις ἐξ ἀκοῆς, ἡ δὲ ἀκοὴ διὰ ῥήματος Θεοῦ» (Ρωμ. 10, 17). Ο λόγος του Θεού έχει τη δική του δυναμική, που δεν εξαρτάται από τις αδυναμίες του καθενός. Συνεπώς, έχουν μεγάλη σημασία ο τρόπος και τα μοντέλα διδασκαλίας, τα εγχειρίδια, και τελικά το Πρόγραμμα Σπουδών του μαθήματος. Είναι εντελώς διαφορετικό να διδάσκεται ο Χριστιανισμός, ως ιστορία της θείας Οικονομίας, δηλαδή της ἐν Χριστῷ σωτηρίας, η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη, η Πατερική Θεολογία και η ιστορία της Εκκλησίας και διαφορετικό να συνεξετάζεται με άλλες μεγάλες θρησκείες, ως μια επί μέρους έκφραση κάποιου ανύπαρκτου θρησκευτικού φαινομένου. Το διαθρησκειακό μάθημα που εισάγεται με τα Νέα προγράμματα βασίζεται αποκλειστικά στη δεύτερη μέθοδο. Δυστυχώς, ο Σεβασμιώτατος δεν μελέτησε τις τεκμηριωμένες κριτικές.

Κλείνοντας τη σύντομη αυτή παρέμβαση εκφράζουμε τη λύπη μας για το γεγονός ότι ορισμένοι από τους Ιεράρχες μας υποτιμούν τους Θεολόγους και το έργο τους. Την αξία του μαθήματος των Θρησκευτικών γνωρίζουν καλύτερα από όλους οι πολέμιοι του και οι άσπονδοι φίλοι του. Οι Θεολόγοι Καθηγητές, παρά τις δυσκολίες, στήριξαν και αναβάθμισαν το μάθημα και το ίδιο θα κάνουν και στο μέλλον. Θα απομονώσουν τους γνωστούς μπαγάσες και θα κρατήσουν το μάθημα στη θέση που του αρμόζει.

30/6/2017

http://thriskeftika.blogspot.gr